Protexer a costa, garantía de futuro: por Touriñán non pasarán!

Compostela 14 de setembro de 2009.
A protección do medio é un valor recoñecido dende 1972 pola Declaración da ONU sobre o Medio Ambiente Humano. Neste documento recóllese “o deber solemne de protexer e mellorar o ambiente para as xeneracións presentes e futuras”. A Rede Natura reúne en Europa espazos que polas súas características naturais, precisan de especiais medidas de conservación. A agresión a estes espazos supón un atentado contra a cidadanía e os dereitos das xeracións futuras. Por outra banda, a Lei estatal 27/2006 recolle o dereito fundamental á información e participación pública para plans, proxectos e programas relacionados co ambiente. O público ten dereito a “expresar observacións e opinións [...] antes de que se adopten decisións sobre plans e programas”. A falta de participación pública é, portanto, unha violación da lei e atenta contra os dereitos de todos os cidadáns. Ti podes esixirlles a políticos e empresarios sen escrúpulos que cumpran a lei: participa con ADEGA na defensa de Touriñán e boicota os produtos de Pescanova !

ADEGA esixe que a Xunta de Galiza cumpra a lei e convoque unha mesa de participación pública cos distintos sectores implicados na problemática do Plano Acuícola (administración, veciñanza afectada, concellos, asociacións de protección do ambiente e patronal acuícola) co obxectivo de realizar unha planificación sectorial participativa e sustentábel que teña “garantías de futuro”. As últimas decisións adoptadas polo goberno da Xunta e as sentenzas e recursos xudiciais sobre os planos acuícolas de 2005 e 2007 amosan que esta planificación sectorial está dando “paos de cego”, fomentando a inseguridade xurídica, polo que cómpre establecer criterios serios e sustentábeis para acadar o consenso dos sectores implicados.

O caso de de Quilmas (Carnota)

Como exemplo da falta de criterios e inxustiza na planificación acuícola hai que citar o exemplo do pobo de Quilmas. O pobo de Quilmas, con 200 habitantes ten unha piscifactoría de rodaballo de 25.000 m² que pretende ampliarse a 250.000 m², ocupando as terras de cultivo e pechando o acceso de Quilmas á súa costa. Como resposta, os veciños e veciñas de Quilmas constituiron, con apoio da propia administración, a Cooperativa de Agricultura Ecolóxica Raíña Lupa que cultiva e comercializa produtos horta e froita ecolóxicos en 20 hectáreas de terreo, na zona na que Stolt Sea Farm pretende ampliar a súa piscifatoría. A ampliación desta instalación (reiteradamente denunciada por verteduras contaminantes) destruirá terreos e cultivos, estragando os empregos e derramando os beneficios que está a xerar a cooperativa. No entanto, e pesar de Núñez Feijóo aludíu a criterios sociais e ambientais para retirar 4 proxectos, as reivindicacións dos veciños de Quilmas non foron escoitadas. Agora, a Xunta vai quitarlles os terreos e o modo de vida aos veciños para beneficiar a unha empresa privada. Que entenden entón o Sr. Feijóo e a Sra. Quintana por impacto ambiental e social?

Touriñan como símbolo na conservación da natureza

De entre os proxectos acuícolas que nunca deberan ser nen sequera considerados polo seu alto impacto ambiental está o de cabo Touriñán. Unha análise minimamente seria e rigorosa do proxecto de Touriñán debería concluir cunha Declaración de Impacto Ambiental negativa: 350.000 m² de cemento e plástico non poden ser compatíbeis coa conservación dos hábitats prioritarios terrestres e mariños presentes en Touriñán. Este proxecto exemplifica a submisión da política aos intereses de empresas sen escrúpulos que só pretenden o seu lucro a costa de estragar o ambiente e xerar atraso económico e social. E o goberno galego, por boca do seu Presidente, afirma sen rigor científico ningún que o macroproxecto acuícola de Touriñán non ten impacto ambiental algún. Como e posíbel tanta ignorancia, soberbia a prepotencia nun responsábel público? Tamaña irresponsabilidade é inadmisíbel e merece unha resposta firme, contundente e pacífica da cidadanía en defensa da lei e do noso patrimonio, para esixir a retirada do proxecto de cabo Touriñán. Touriñán é un símbolo da irracionalidade do Plano Acuícola: improvisación, destrución do ambiente e vulneración das leis e dos dereitos dos cidadáns.

Boicote a Pescanova

Cómpre que os cidadáns demostren aos políticos e empresarios sen escrúpulos, que as súas accións provocan rexeitamento e van ter consecuencias. Entre as medidas que podemos tomar para obrigarlles a repensar o o desastroso proxecto de Touriñán, ADEGA propón o boicote aos produtos do Grupo Pescanova. Os boicotes son unha forma de protesta pacífica promovidos polos precursores do ecopacifismo dos que temos bo exemplo en Mahatma Gandhi, quen acuñou o termo “resistencia non violenta”, para boicotar os produtos británicos en 1915 e loitar polos dereitos do pobo hindú. Esta sinxela acción pode ser practicada por calquera persoa para esixir á dirección de Pescanova e ao goberno galego a retirada do proxecto de piscifactoría en Touriñán: a os primeiros doeranlle os cartos e aos segundos, os votos.

Baixa, imprime e difunde! o cartaz para rotular os produtos de Pescanova nos supermercados.

Fonte: Web de ADEGA
__________________

Enlace relacionados:

1. 
   

   A nosa Terra - Adega esixe a retirada do proxecto de Cabo Touriñán15 set 2009 ... A Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza (Adega) propón un 'boicot' aos produtos do Grupo Pescanova como forma de 'protesta pacífica' ...

   
   
2. 
   

   ADEGA - Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza - Protexer a ...Entre as medidas que podemos tomar para obrigarlles a repensar o o desastroso proxecto de Touriñán, ADEGA propón o boicote aos produtos do Grupo Pescanova. ...
   
   
   

   
   
3. 
   

   Vieiros: Galiza Hoxe - Adega considera a teima con Touriñán "un ...22 xuñ 2009 ... O colectivo cualifica de "fraude de lei" a piscifactoría de Mira en espazo protexido e critica a visión "apoiada en mentiras e medias ...
   

   
   
4. 
   

   Adega rexeita o macroproxecto de Touriñán - Anosacosta, o portal ...O secretario executivo de Adega cree que o debate acuícola na zona xa é un “pesadelo recurrente” que se pretenda recurrir a “modelos terceiromundistas”.
   

   
   
   
   
5. 
   

   Xornal: Adega resposta a Pescanova sobre a piscifatoría de TouriñánApuntan tamén dende Adega que constituiría tamén "unha auténtica inxustiza social que alí onde os veciños de Touriñán non puideron facer a súa casa ou o seu ...
   

   
   
6. 
   

   Adega exige la retirada del proyecto de Cabo Touriñán y pide a los ...14 Sep 2009 ... Pide a la Xunta "que cumpla la ley" y convoque una mesa de participación pública sobre el plan acuícola SANTIAGO DE COMPOSTELA, 14 Sep.
   

   
   
7. 
   

   Adega anuncia que convocará protestas por la piscifactoría de ...23 Jul 2009 ... M. C. S. | MUXÍA La asociación ecologista Adega reiteró ayer su rechazo a la instalación de una granja acuícola en Touriñán, ...

   
   

__________________________

Unha burbulla piscícola na costa galega

Por Manoel Santos [*]
11.09.2009  

Feijóo insiste en reproducir o mesmo modelo acuícola dos dous gobernos anteriores, confiando a cegas nun sistema de produción de alimentos radicalmente insustentábel, alleo á estrutura social e económica do noso litoral e que terá efectos devastadores –e irreversíbeis– no ambiente galego. Un modelo burbullante que confirma as teses daquel concepto de “colonialismo interior” que Xosé Manuel Beiras trouxo a Galiza na década de 1970 da man do recentemente finado Robert Lafont.

As burbullas económicas, financeiras, especulativas ou como queira que lles chamen, parecen inherentes a este sistema ultraliberal que se mantén grazas a que o 80 por cento da poboación do planeta vive baixo o limiar da pobreza. É un continuo chuchar no de embaixo para engordar o de enriba. O que caracteriza estas burbullas é un aumento anormal dos prezos dun produto –ou dun activo da perniciosa economía virtual– que se prolonga no tempo e que se vai afastando esaxeradamente do seu valor real. Até que a burbulla estoupa, producindo ‘cracks’ como o de 1929, o das ‘puntocom’ de 2001 ou o das hipotecas ‘suprime’ de 2007, orixe indubidábel da crise económico-financeira que se estendeu polo planeta todo.

Como “burbulla piscícola” habería que definir tamén a que constrúe a política acuícola que todos os gobernos galegos –Fraga, Touriño, Feijóo– teiman en desenvolver para este país, por canto dan un valor excesivo a un modelo de produción de alimentos totalmente irresponsábel. Todos teiman en ir engordando á mantenta a futura importancia da industria acuícola e obvian que os prezos dos peixes de plástico no fan máis que baixar, e máis que baixarán con esta edificación compulsiva de campos de concentración de rodaballos, como dicía Manuel Rivas, que todos pretenden. Chegará xa que logo un intre en que a única maneira de “sermos competitivos” e “líderes mundiais” –que ridículos obxectivos!– será seguir a aumentar as superficies ocupadas por estas fábricas de peixe, até que nin un só indicio de costa nos quede.

Así, insuflándolle aire a unha burbulla que só produce peixes planos para o mercado exterior –sufrindo nós o custe ambiental e o planeta as emisións de gases con efecto invernadoiro provocadas polo desprazamento de alimentos a milleiros de quilómetros–, só nos queda esperar o estoupido final, e con el asistir ao abandono –ou mellor, recalificación– de centos de hectáreas que, con cemento e formigón, soterraran irreversibelmente milenios de construción xeolóxica e biolóxica na costa exterior da Galiza.

O presidente do país noso vén de anunciar retoques no Plan de Acuicultura do bipartito –impulsado pola ex-conselleira Carmen Gallego–, que á súa vez non era máis que unha revisión daquel indecente Plan Sectorial de Parques de Tecnoloxía Alimentaria que López Veiga conseguira aprobar baixo a escuridade da campaña electoral de 2005. Ámbolos dous plans foron desacreditados polo Tribunal Superior de Xustiza de Galiza nunha sentenza de xaneiro pasado. Pero iso tanto lles ten.

A intención do novo goberno é a de eliminar catro –Merexo (Muxía), Seiruga (Malpica), Laxe Brava (Corrubedo) e Xandriña (Camariñas)– dos vinte e tres posíbeis emprazamentos destes macroproxectos “porque as piscifactorías afectaban a casas e terras agrarias”, segundo palabras do presidente. Certo é. Mais habería que preguntarse porque non se bota abaixo, por exemplo, tamén o proxecto de Quilmas (Carnota), que privaría o pobo dunha saída ao mar e, asemade, exterminaría iniciativas locais sustentábeis, como a da Cooperativa de Agricultura Ecolóxica Raíña Lupa, que se desenvolve nos terreos cobizados pola ampliación da planta de Stolt Sea Farm nesa localidade.

Amais disto, o plan anunciado por Feijóo, corrobora a idea de que a política conservacionista no país noso está supeditada aos intereses políticos e económicos mais que aos valores ambientais reais e obxectivos. Un goberno tras outro insisten en darlle pulo a este modelo de produción autocolonizador, que nos fai sufrir o custe ambiental dos intereses financeiros –e alimentarios– foráneos. Nada cambia. Simplemente o van corrixindo segundo os seus intereses. Deste xeito, se o plan do goberno Touriño favorecía os seus amigos de Stolt Sea Farm, permitíndolles por exemplo a ampliación da fábrica matriz en Merexo, ou a Isidro de la Cal, compañeiro de xantares de Carmen Gallego que ambicionaba esnaquizar o cabo Corrubedo; o goberno de Feijóo bota unha man aos seus amigos de Pescanova, condenando o egrexio cabo Touriñan como antes fixeran co Vilán, e de paso axuda ás agrupacións locais do PP que se enfrontaron populistamente a algunhas das barbaridades do plan do bipartito.

Os macroproxectos acuícolas previstos para Galiza caracterízanse fundamentalmente por promover unha destrución histórica da nosa costa exterior, a única que aínda está nun estado de conservación aceptábel, e por promover unha submisión imperdoábel ao poder económico da patronal do peixe plano, capitaneado por empresas como Stolt Sea Farm, integrante do grupo Stolt-Nielsen S.A. que cotiza na bolsa de Oslo, e Pescanova.

Esta última, lastimosamente de orixe galega, é unha das empresas do sector pesqueiro máis denunciadas do mundo, por prácticas que van dende a sobreexplotación de bancos de pesca locais en diferentes puntos do planeta –moitas veces para alimentar os peixes que fabrica–, á contaminación das costas polos refugallos das piscifactorías, destrución de biodiversidade mariña local pola contaminación e as fugas de peixes destas, condicións laborais precarias (maquila), destrución das estruturas económicas locais, etc.

Para sermos francos, eu dubido de que sexa necesario un plan de acuicultura –entendida como a entenden os poderosos, isto é, cría de rodaballos e linguados– para a costa galega. O que hai que criticar aquí, alén do asalto aos espazos naturais máis senlleiros do país, é este modelo esnaquizador do ambiente, inxusto socialmente e bárbaro economicamente, que só favorece as futuras contas de resultados dos accionistas de empresas de dubidosa honorabilidade e que ademais lles outorga centos de millóns de euros en subvencións.

De ter que existir un plan, debería estar composto por plantas de pequenas dimensións, con depuración plena, mimetizadas na paisaxe e o máis afastadas que sexa posíbel da primeira liña de costa. Pero sobre todo plantas que foran xestionadas pola poboación local, por medio de cooperativas, agrupacións de pescadores e pescadoras, mariscadores e mariscadoras… e que produciran especies para o consumo local, e non para saciar a ridícula devoción que senten os británicos polo ‘fish and chips’.

E aínda me preguntaban se en Corrubedo estabamos contentos. Pois non. Claro que non.

Fonte: altermundo.org

Enviado por:
Plataforma Corrubedo
-corrubedo@altermundo.org-
11 de setembro de 2009 16:41
_____________

[*] Manoel Santos (nacido en Vigo en 1969, orixinario de Corrubedo). Biólogo, experto en Ecosistemas e Recursos Biolóxicos, escritor, colaborador xornalístico e produtor editorial. Militante altermundista [+info].
_________________________

De moito interese:

Que fai Pescanova polo mundo?
Plataforma Medioambiental de Corrubedo  
Martes, 23 de Xuño do 2009

Entre os impactos da transnacional de orixe galega Pescanova no mundo fálase sobreexplotación de bancos de pesca locais para alimentar aos salmóns en Chile, contaminación das costas polos refugallos das piscifactorias, destrución de biodiversidade mariña local pola contaminación e as fugas de salmóns, condicións laborais precarias (maquila), destrución das estruturas económicas locais.

Aínda que non se iniciou unha ampla campaña na rúa, xa se teñen realizado informes, artigos, materiais, cartas ao director, sobre o papel de Pescanova en países como Chile, onde é unha das principais empresas pesqueiras a través de PescaChile no "cultivo" do Salmón. O Observatorio da débeda da Globalización achega varios deles: [Entrar]

E outros artigos en:


altermundo.org

________________________________