Pode-se facer, máis non queren! - A loita por unha vivenda digna e adecuada, aquí e hoxe, ... Por Xan do Couto

Na Comisión de Xustiza Social da Rede de Apoio Mutuo de Ferrol Terra, abordamos no seu día un caso significativo dunha moza e un mozo, sen recursos económicos, cunha filla pequena. Despois de “solucionado” o seu desafiuzamento nas vivendas sindicais, ao pouco sumouse-lles outro problema. O mozo, ou pagaba unha multa de 1.080 euros, ou entraba en prisión para cumprir 6 meses. O mozo era usuario de Lazos Pro Solidariedade, e estaba nun programa de inclusión sociolaboral, admitido nun curso de capacitación profesional a punto de comezar. Á prisión por pobre!, cando estaba a punto de resolver, temporalmente, algúns dos seus problemas. Non podiamos permitir tal inxustiza, polo que desde a Rede, decidimos impedir que entrara en prisión. Entre as achegas da familia máis próxima e o préstamo do “Peto Solidario”, conseguimos pagar a multa.

En Ferrol Terra, como no resto da Galiza, e o mundo, a falta de vivenda ou a perda da mesma, vai ligada á entrada nunha situación de exclusión social, e dentro desta, a falta de emprego e dunha renda básica, son os factores fundamentais. Dentro da Rede de Apoio Mutuo, constituíu-se unha Comisión polo Dereito a unha Vivenda Digna, que ten como obxectivo a concreción dun parque público de vivenda social, como solución máis acaida á falta ou perda de vivenda. Asumimos o encetado polo Movemento 15M en 2011, e vinmo-nos desenvolvendo loitas contra varios despexos, xa como Rede, en 2012 e no que vai de 2013. Foi por iso, por estas accións, polo que decidimos adoptar o nome de Stop-Desafiuzamentos e adherirnos á loita das PAHs, que nos achegan recursos, información e ideas. Tamén encetamos unha coordinación galega das plataformas operantes na nosa Terra.

Stop-Desafiuzamentos, organizou e está activando a reivindicación de entrega das vivendas protexidas de Recimil, ás 116 familias en lista de espera. Todo comezou cando, membros da Rede, reclamaban a entrega de vivendas de emerxencia social para as familias que quedaban desamparadas polos desafiuzamentos. Recibían sempre a mesma resposta dos responsábeis municipais: "non hai vivendas en Recimil en disposición para entregar". Os servizos sociais non dispoñen deste recurso para solucionar os problemas de grave emerxencia social. Mais o Sr. Alcalde de Ferrol en varias roldas de prensa, actos, e mesmo cando presentou o seu "Plan de Oportunidades", facía mención a estas vivendas e daba cifras, mesmo falaba de orzamentos para a súa reparación.

A mentira e a irresponsabilidade forman parte do actuar político do Sr. Alcalde, José Manuel Rey Varela e o seu séquito do Partido Popular. Non só non son capaces de adecuar unhas poucas vivendas para emerxencia social, senón que non tiñan pensado dar resposta ás necesidades de 116 persoas con escasos recursos, que estaban á espera de que se lles entregara unha vivenda protexida en Recimil.
A situación económica e social da maioría das familias é moi difícil, e levan agardando por unha vivenda desde hai tempo. Só hai que ver os requisitos de baremación para dar-se conta de que estamos a falar, nunha parte importante de casos, de persoas cunha necesidade urxente de vivenda e de apoio social. O goberno municipal, pretendía mante-los no máis absoluto esquecemento, até que se decidiu mobilizar para reclamar unha vivenda digna.

A loita polo dereito á vivenda digna e adecuada, amosa as entrañas dun Capitalismo depredador e inxusto. Amosa as contradicións nunha sociedade formalmente democrática, mais que adoece dos mecanismos de xustiza social e garantes dos dereitos humanos e liberdades fundamentais, recoñecidos non só na Declaración Universal do 10 de Decembro de 1948, senón que tamén na Constitución e asinados en múltiples convencións, convenios, declaracións e cartas internacionais.

Vivimos nun sistema que non é bondadoso nin xusto, senón todo o contrario, que condena a moitas persoas á pobreza e á exclusión social. No occidente opulento, son centos de millóns as persoas pobres e empobrecidas coas políticas chamadas de “Austeridade”, que non son outra cousa que recortes sociais e laborais. Na Galiza, segundo datos oficiais, máis de 650.000 persoas están en situación de exclusión social e máis de 120.000 consideran-se en situación de pobreza severa.

Ferrol, a 31 de Maio de 2013.

Por Xan do Couto.

Publicado no nº34 da revista 'Razón Socialista' de Fuco buxán A.C.

http://stop-desafiuzamentos-ferrolterra.blogspot.com.es/

Enviado por:
Foro Social de Ferrol Terra FSdeFerrolTerra
-forosocialdeferrolterra@gmail.com-
25 de junho de 2013 11:18
_______________

10 de Marzo de 2012, ... Por Xan do Couto

Corenta anos pasaron desde aquel 10 de Marzo de 2012. Protagonistas nos sucesos e na loita daqueles tempos, lembran con emoción e análise aqueles sucesos de tanta transcendencia. Xornalistas escreben reportaxes de moito interese, como o de J. Gómez no xornal comarcal "Diario de Ferrol". Entrevistas, artigos... Destacando a presentación do libro de Rafael Pillado:  'O LATEXO DA VIDA E DA CONCIENCIA' - MEMORIAS COLECTIVAS DE RAFAEL PILLADO - Volume I, que congregou a máis de 500 persoas no vicerreitorado da UDC no Campus de Ferrol, o Salón de Actos non deu acollido a tal cantidade de persoas, que en máis de duascentas optaron por seguir o acto desde a sala acristalada onde está a "exposición conmemorativa dos 40 anos do 72", ou abandonando o recinto, para saber do que alí sucedeu ao día seguinte a través dos medios ou en conversas cos que alí puidemos estar presentes. As centrais sindicais conmemorarán este 40 aniversario con mobilizacións; e de fondo a convocatoria de Folga Xeral para o 29 deste mes de Marzo. Unha vez máis a loita obreira deberá elevar a conciencia da Clase Traballadora, para non só non deixar que nos rouben os dereitos e conquistas que tanto custaron, senón para dar un paso máis pola emancipación, pola conquista doutra democracia, doutra sociedade fraternal, igualitaria e xusta. Nesta loita de clases que non é un xogo político, como algúns interesa ou equivocadamente queren facer-nos ver, trata-se de dereitos de benestar de poder vivir con dignidade. Trata-se en definitiva de vida, de saúde, ... de dignidade. De traxedias persoais e colectivas. De humillacións de fame e morte. Trata-se de que mentras uns son máis e máis ricos, con corrupción, engano, explotación e represión, outros son máis pobres, sen emprego, sen salario, sen terra, sen vivenda, ... Non é un xogo é unha realidade e en moitos casos, moitísimos casos tráxica, humillante, inxusta, ... Como non tomemos conciencia da necesidade de unidade e loita para a transformación, para conseguir obxectivos tanxíbeis, para ir construíndo outra sociedade, outro mundo, seguiremos como na fábula de Tommy Douglas (Terra de Ratos), votando aos gatos negros, ou aos gatos brancos, e cando nos cansemos votaremos aos gatos manxenta, mais sempre serán gatos. Até cando deixaremos os ratos que decidan por nós, que nos representen e nos gobernen os gatos?

Xan do Couto

Foto de xotengo
_______________


http://youtu.be/UtTW72F8xo0


Máis en:
Ártabra 21: Tan actual que mete medo: "Terra de ratos", por Tommy Douglas
_______________