Por Agustín Velloso Santisteban
08.10.2009
¡Ah, os piratas! Que ben soa esta palabra e que recordos tráennos da nenez. Seres desapiadados, sen escrúpulos, taimados e hoxe en día con armas de repetición. Estamos desexando ver aos que -grazas a Garzón quen se non?- farannos unha visita esposados deica pouco. Que se quiten os corsarios da especulación urbanística e financeira, que calen os filibusteros das finanzas dos partidos políticos, que se afoguen no Mar Caribe os bandoleiros das SICAV, xa é hora de coñecer a verdadeiros piratas.
A diferenza dos primeiros que, aínda que saen na televisión e son coñecidos por todos, seguen en liberdade, non parece que estes descoñecidos váianselles a escapar aos valentes xuíces nacionais. Como se di vulgarmente, teñen todas as papeletas: son negros, están á cuarta pregunta, son musulmáns e atrevéronse a atacar a españois.
Ben pensado quizais os detidos non estean tan apesadumbrados como podería parecer. En primeiro lugar, por fin comerán quente tres veces ao día e verán a un médico, probablemente por primeira vez na súa vida. Ademais, estarán a salvo dos mísiles que lanza de cando en vez Estados Unidos sobre o seu país e tamén das balas que disparan etíopes e algúns compatriotas a soldo do imperialismo.
Aínda que lles a pesar dos que gañan diñeiro e posición co envío de barcos e avións de guerra cara ás costas de Somalia, a realidade non é que este país estea infestado de piratas que queren sacar tallada dos pesqueiros españois que faenan nas súas augas e proximidades, senón máis ben ao contrario.
Quizais os pescadores españois poderían perdoar aos somalíes o que non saiban diferenciar entre os que chegan aos seus mares sen aviso nin permiso, se son pescadores de Bermeo para levar a súa riqueza, mariñeiros de Estados Unidos en misión militar ou traballadores italianos para verter residuos nucleares.
Segundo o Programa de Nacións Unidas para o Desenvolvemento (PNUD), os pescadores somalíes viven nun dos países máis empobrecidos do mundo, cuxos habitantes teñen unha esperanza de vida ao nacer de ao redor de 48 anos, con máis do 60 por cento de analfabetismo e sen lei de escolarización obrigatoria, cun 36 por cento de nenos menores de 5 anos que non teñen o peso que deberían de ter a esta idade, con medio millón de refuxiados e un de desprazados internos, con centos de miles de persoas en condicións de vida similares ás dos anteriores ... e con tanta carencia de todo, especialmente dos seus dereitos humanos.
A páxina web de Unicef di que "as probabilidades de que un neno somalí sobreviva ata a idade adulta están entre as máis baixas do mundo. A isto engádese que as probabilidades de que a nai morra durante o embarazo e o parto están entras as máis altas do planeta (debido a) enfermidades, deshidratación, malnutrición e carencia de auga potable. Só un 37 por cento da poboación ten acceso a condicións hixiénicas adecuadas, mentres que abunda o cólera e a tuberculose".
Quizais os somalíes poderían perdoar aos pescadores españois o que non saiban a diferenza entre pescar ilegítimamente nas costas de Somalia e nas de Noruega e que cada país teña formas diferentes de defender o que é seu.
No ano 2005 a mariña Norueguesa apresou un barco de arrastre galego por pescar ilegalmente fletán azul nas súas augas. O comunicado noruegués di: "Durante a inspección descubrimos que o pesqueiro de arrastre español tiña grandes cantidades de fletán azul peixe ilegalmente e escondido a bordo. Tamén descubrimos que a embarcación arroxaba peixe pola borda, explicou Steve Olsen, comandante-capitán e xefe do escuadrón norte da garda costeira norueguesa, nun comunicado. En declaracións á edición dixital do diario Aften Posten, Olsen chega a cualificar ata ao pesqueiro de arrastre de pirata".
E segue: "O barco da garda costeira Cabo Norte apresou ao Monte Meixuerio e mandoulle pór rumbo cara á cidade de Tromso, no noroeste de Noruega; ordes que, ao parecer, desobedeceron os pescadores españois".
Quizais se podería perdoar aos noruegueses o que sexan tan pesados, xa que ao día seguinte dese apresamento, 20 de novembro de 2005, "a mariña norueguesa apresa ao segundo pesqueiro galego en dous días. É acusado de pescar máis de cen toneladas de fletán azul do mesmo xeito que o arrastreiro vigués Monte Meixueiro detido onte".
"O pesqueiro de arrastre Garoya Segundo é sospeitoso de pescar fletán azul, sinalou a mariña norueguesa. O comunicado continúa dicindo que o capitán foi denunciado por proporcionar información incorrecta sobre as capturas ao Directorio de Pesca-organismo responsable en Bergen- e por manipulación do diario de capturas" [1].
Talvez poderíase perdoar aos medios de comunicación españois o que omitan durante estes días a historia dos barcos españois apresados ata a data, a cal se desenvolve nos sete mares, xa que o foron a man de patrulleiras de Noruega, Marrocos, Irlanda, Canadá, Sudáfrica, Reino Unido, etc.
É algo irónico que os británicos se dediquen hoxe a perseguir a piratas españois, pero se lles podería perdoar porque Sir Francis Drake inspirou a Lope de Vega, a García Márquez e a algún que outro creador dos videoxogos que tanto entreteñen aos nosos fillos.
En Somalia non hai goberno digno de tal nome desde comezos dos anos noventa, casualmente a época en que o dono dos mares (e da terra e o espazo), o pirata máis grande de todos os tempos, o presidente de Estados Unidos, ordenou realizar unha intervención militar no país, coa que logrou crebar definitivamente a súa medula espinal.
O presidente de Somalia, Siad Varre, foi cliente dos soviéticos nos anos setenta, o que non foi impedimento para que Estados Unidos apoiáselle nos anos oitenta. Cando a Casa Branca decidiu dar o seu apoio aos señores da guerra na década do 2000 para loitar contra os islamitas, tampouco tivo ningún problema.
Poderíase perdoar aos occidentais o que unicamente recorden a morte de 19 marines que participaron na operación militar de Mogadiscio -grazas desde logo a que Hollywood fixo unha película sobre os feitos-, pero os somalíes non esqueceron que uns 1000 compatriotas seus foron abatidos por soldados de Estados Unidos.
A pesar de dirixir unha ditadura sanguenta, Varre contou durante anos coa axuda internacional ao desenvolvemento estadounidense, o cal significa principalmente armas para que se maten os beneficiarios entre si e apoio político para xustificar as mortes segundo a ameaza en boga en cada momento: comunismo, tráfico de drogas, extremismo islamita, loitas tribais, etc.
A esta actividade tipicamente estadounidense, engádese a inundación do mercado alimentario somalí con cereais subvencionados e outras intervencións por intereses petroleiros e geopolíticos, o que dá como resultado unha nación esnaquizada física e moralmente na que só florece a loita pola supervivencia, que loxicamente gaña o máis forte.
Os mares somalíes tampouco se libraron da intervención estranxeira. Como sinala a principios de 2009 Johann Hari en The Independent, co seu artigo "Estanlle mentindo sobre os piratas" [Publicado en Ártabra 21], varios países occidentais aproveitaron a ausencia de Estado en Somalia para verter residuos nucleares nas profundidades oceánicas. As consecuencias para a poboación son como as das guerras que sofren en terra, aínda que de máis longa duración.
Aínda por riba de desgrazas, os pescadores somalíes observan desde a costa a enormes barcos-factoría con bandeiras estranxeiras que levan toneladas de peixe, cando eles apenas conseguen arrincar ao mar cos seus chalupas uns quilos para ir tirando.
Quizais poderían ser perdoados por non querer que os seus fillos se morran ante os seus ollos por non poder dispor dos recursos que outros levan para os seus.
Os españois que pescan en augas de Somalia e os seus arredores e os que comen esa pesca en España poderían ser perdoados por querer algo tan sinxelo e tan razoable como faenar en paz e comer proteínas respectivamente. Tamén se lles podería perdoar o que voten a políticos que lles garantan a calquera prezo, a vida outros incluída, o traballo e a comida.
Tamén se podería perdoar a eses dirixentes nacionais por aliarse cos seus veciños co fin de enviar a varios buques de guerra apoiados por avións de combate a disputarlles a comida aos desharrapados somalíes, en lugar de pagar antes os dereitos de pesca ou ata as multas despois se se fan trampas, como sucedeu en moitas ocasións con barcos españois.
O que resulta imposible de perdoar é que, sabendo como se machuca de forma inmisericorde aos somalíes, se lles culpe e persiga cando o que fan é defenderse dos verdadeiros piratas. Os piratas foron tradicionalmente ben considerados polo pobo, as películas e as novelas; desde que copan o goberno, o parlamento e as multinacionais dan noxo.
Publicada por a Revista Pueblos o Xoves, 8 de Outubro de 2009
*Grazas a Ignacio Gutiérrez de Terán, autor de "Somalia, o abismo insondable", polas súas suxestións.
[*] Agustín Velloso Santisteban é profesor de Educación na UNED.
Nota moi importante:
[1] http://www.skyscrapercity.com/archive/index.php/t-283890.htm
Enviado por:
pueblos@listas.nodo50.org
13 de outubro de 2009 12:00
___________
Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.
Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.
Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon