Pola Repartición e a Xustiza Social tod@s o 29S á Folga Xeral

Por Txema Berro [*]

19.09.2010

As Traballadoras e Traballadores, e o conxunto da sociedade temos numerosos motivos para mobilizarnos. A crise resultou un roubo. O diñeiro público foi a enriquecer máis aos ricos, e desde a posición de vantaxe adquirida iniciaron un ataque a todas as condicións laborais e dereitos sociais.

Os resultados son os máis de catro millóns de parados, o ataque ás pensións e ao conxunto do estado de benestar, a precarización e degradación do emprego e os aumentos das desigualdades. Eles enriquécense e a sociedade se empobrece, de modo especial os sectores sociais máis débiles.

Todo iso vén ocorrendo nun clima de ignominiosa paz social. Non reaccionamos cando daban o diñeiro ás entidades financeiras, tampouco o fixemos cando o paro empezou a crecer afectando aos sectores máis vulnerables, e esa nosa falta de reacción e presión social é o que lles permitiu crecerse e aumentar as súas esixencias.

Ben está que o 29 de setembro fagamos folga, pero non creamos que vai ser suficiente se non implica un cambio de actitude que nos saque da pasividade na que estamos instalad@s e implíquenos máis, moito máis, na defensa dos nosos dereitos, os dereitos de tod@s.

Por iso CGT convocou anteriores folgas e por iso convocamos con todas as nosas forzas o 29 de setembro, á marxe das nosas diferenzas profundas con outras organizacións sindicais convocantes, diferenzas que, ademais, non podemos nin queremos aparcar. Pero temos numerosas razóns para mobilizarnos e esas diferenzas non poden ser escusa para non facelo, nin para nosotr@s nin para ninguén.

Unha razón é a reforma laboral, que vai a precarizar e degradar máis o emprego. Unha segunda razón é que, sen acabar de aprobar esa reforma, xa están ameazándonos con modificar á baixa o sistema de pensións, e non pararán con iso, o seu obxectivo é o desmantelamento e privatización de toda garantía social e pública. Pero a razón fundamental para mobilizarnos, a que tiña que habernos empuxado a facelo fai xa dous anos, son os máis de catro millóns e medio de parad@s, a maioría d@s cales non van alcanzar un emprego, nin sen degradar nin degradado, nin van acceder ao dereito a unha pensión, refórmese ou non se reforme o sistema. Acabar co paro é a razón máis poderosa, o obxectivo central que debe rexer a nosa mobilización.

E o paro non vai solucionarse, como nos din, reactivando a economía, acometendo obras públicas, incentivando o consumo, etc. Dado o compoñente ecolóxico da actual crise, de esgotamento de recursos naturais polo malgasto do noso modelo de sociedade, a reactivación económica non vai xerar benestar social nin agora nin nun futuro afastado.

O paro só pode atallarse por medio da repartición e, xunto á mobilización que free a rapiña e as esixencias que tratan de impórsenos, debemos impulsar medidas de repartición, estando dispuest@s a repartir do noso e a esixir que os que máis teñen máis repartan. O primeiro que hai que repartir é o traballo. Baixo ningún concepto é lóxico que mentres unhas persoas traballan 8 horas diarias e máis, outras estean condenadas a ver truncado o seu proxecto vital por falta de traballo. Para iso hai que erradicar, por suposto, as horas extras e diminuír a xornada laboral tan drasticamente como sexa preciso, ata con recortes salariais que deberán pagar máis os salarios máis altos.

O noso obxectivo debe ser unha sociedade garantista e igualitaria. Con ese propósito iremos á folga o 29 de setembro e animamos a traballadoras e traballadores, ao conxunto da sociedade, a participar activamente nela.

[*] Txema Berro, é un activista sindical da CGT de  Nafarroa.

Fonte: http://www.cgt.org.es/spip.php?article1893

Portal da CGT para a Folga Xeral:

http://huelgageneral.info/

Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.
______________