Se non vés mañá

"Ningún empresario intimidou aos seus traballadores. O que queremos é que haxa liberdade para que quen queira traballar, poida traballar". -Gerardo Díaz Ferrán, presidente da CEOE-

Por Isaac Rosa [*]
28.09.2010

Parece que nalgunhas empresas o lema para a folga non é o "Eu vou" dos sindicatos, nin o "Non vaias, que será un fracaso" do piquete mediático. Hai empresarios que crearon un lema propio, que repiten aos seus empregados estes días: "Se non vés o 29, tampouco veñas o 30". Algúns se conteñen as ganas de facer adhesivos coa consigna; outros, máis discretos, dedícanse a preguntar quen vai facer folga, "por nada, só por sabelo para organizarnos?..." E os máis sofisticados nin teñen que dicilo, pois os seus traballadores xa lles len o pensamento.

Parafraseando ese lema que estende o desánimo e o medo, poderiamos formular outro para mañá: "Se non vés o 29 (á folga), non esperes máis folgas". Porque sumarse pode ter un custo a curto prazo: un día de soldo, represalias, non ser renovado. Pero non facela pode ter un prezo maior a longo prazo: un golpe á capacidade de organización e de loita dos traballadores, como intentan algúns.

A folga é contra a reforma laboral, si. Pero fíxense que os antifolga non defenden a reforma, senón que se centran en atacar aos sindicatos e ao dereito de folga. E é que, tras aproveitar a crise para comer dereitos sociais, algúns ven a ocasión para cobrarse outra peza apetecida: os sindicatos.

Se que hai moitos descontentos cos sindicatos maioritarios. Pero agora non toca atacalos nin defendelos, senón pelexar contra os recortes, os xa aprobados e os vindeiros, e pelexar polas posibilidades futuras de acción colectiva, entre elas a folga. Porque non nos enganemos: a criminalización de CCOO e UXT non busca unha renovación sindical, nin unhas organizacións máis combativas, senón todo o contrario: o modelo que nos propón é o corpo a corpo entre traballador e empresario, sen molestos intermediarios.

A folga convócana os sindicatos, pero a facemos os traballadores. A de mañá secúndaa todo tipo de organizacións sociais e veciñais, así como outros sindicatos. Son tantos os que apoian, e tantos os motivos que dan, que cada un pode elixir por que e con quen fai folga. Eu vou.

Fonte: Público

Tirado de "Traballar Cansa", do xornal estatal "Público".

Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.

[*] Isaac Rosa (Sevilla, 1974) publicou as novelas A malamemoria (1999), posteriormente reelaborada en ¡Outra maldita novela sobre a guerra civil! (2007), O van onte (2004) e O país do medo (2008). Co van onte obtivo o Premio Rómulo Galegos, o Premio Ollo Crítico e o Premio Andalucía da Crítica, e foi levada ao cine por Andrés Linares co título da vida en vermello. A súa última novela, O país do medo, recibiu o Premio Fundación José Manuel Lara á mellor novela de 2008.
_____________________