Desde Novembro do pasado ano ven-se mantendo unha serie de reunións, dunha serie de persoas ligadas ao movimento social e intelectual de esquerdas, preocupados pola vaga de privatizacións e medidas políticas, económicas e sociais neoliberais adoptadas polo goberno español e aceptadas pola maioría parlamentaria, ao ditado dos organismos internacionais do Capital (FMI, BM, BCE...) e grandes consorcios empresariais transnacionais. Políticas e Medidas, todas elas moi lesivas para a Clase Traballadora que empeora as condicións de vida e benestar, recorta os seus salarios e dereitos ... Este grupo de persoas consideran necesario pasar á organización e á acción, nunha contraofensiva nas propostas de esquerdas frente ás políticas neoliberais.
Nunha das reunións celebrada a finais do pasado ano, redactou-se un "Chamamento para a constitución de mesas de converxencia pola xustiza e o benestar social" como resultado da iniciativa que provén do grupo Impulsor da Asemblea Cidadá para a creación de Mesas de Converxencia que inicialmente se reuniu na Biblioteca Valdecillas de Madrid e se acordou unha reunión posterior en Madrid o vindeiro 19 de Febreiro de 2011.
A que segue é a documentación da proposta de Converxencia e Acción.
Carta de convocatoria
Estimado amigo, estimada amiga
Un grupo de persoas preocupadas pola situación política e polas ameazas que se ciernen sobre sectores cada vez máis amplos da poboación sentimos a necesidade de tomar a iniciativa. Pensamos que chegou o momento de impulsar un proceso de achegamento e converxencia de todos os sectores e sensibilidades da esquerda para ir conformando unha resposta unitaria e eficaz á situación que vive o noso país de países.
A nosa pretensión é moi aberta pero moi clara. Estamos convencidos de que é imprescindible promover a máis ampla confluencia de forzas da esquerda social e política fronte á ofensiva neoliberal que estamos sufrindo. Esta ofensiva probablemente non vai remitir nos próximos tempos senón todo o contrario.
Cremos que é necesario ir construíndo consensos para definir valores e políticas que permitan defender o benestar colectivo, a xustiza social, o desenvolvemento sostible e as liberdades democráticas nestes momentos críticos que estamos vivindo. É só un comezo pero un comezo necesario para empezar a articular unha contraofensiva ao neoliberalismo dentro do actual panorama da esquerda no noso país.
Para darlle o primeiro impulso a este proceso, aprobar o programa mínimo antineoliberal e lanzar o proceso de conformación de mesas para a converxencia cidadá en todo o Estado, convocamos unha Asemblea o próximo día 19 de febreiro ás 11.00 horas no Auditorio Marcelino Camacho de Madrid, Rúa Lope de Veiga nº 40.
Somos conscientes de que unha convocatoria deste tipo non é moi frecuente. Pero existe unha posibilidade real, ata agora tida por imposible, de que se produza unha regresión dramática das conquistas sociais, democráticas e culturais dos últimos trinta anos. Está en xogo, ademais, a propia existencia da esquerda como actor político relevante. Por iso confiamos na túa responsabilidade e na túa xenerosidade nuns momentos tan importantes como os que estamos vivindo.
Un saúdo cordial
O grupo promotor da iniciativa
Juan Torres López, Manolo Monereo, Ricardo García Zaldívar, Carlos Martínez García, Armando Fernández Steinko, Roberto Viciano, Carlos Ruiz Escudeiro
Chamamento
Este chamamente é aberto , plural e inclusivo
CHAMAMOS Á CONVERXENCIA E Á ACCIÓN
¡HAI QUE FACER FRONTE AO ABUSO!
As mulleres e homes que asinamos este chamamento facémolo porque cremos que é urxente espertar a conciencia da opinión pública, é urxente que as cidadanía pase á acción. Cremos imprescindible actuar canto antes para frear os abusos que se están cometendo contra os traballadores e traballadoras, contra os que nin sequera tiveron a oportunidade de selo como é o caso de millóns de mulleres, contra os pensionistas ou contra os pequenos e medianos empresarios que tamén padecen os abusos da banca e das grandes empresas.
Asinamos este chamamento para denunciar as ameazas que se ciernen non só sobre a economía, senón sobre a democracia (porque cada vez conta menos a opinión do pobo), sobre a xustiza (porque os financeiros nunca pagan o dano que provocan), sobre o medio ambiente (porque coa escusa da crise deixan de aplicarse as poucas normas que o protexen e favorécese ás industrias que máis o esnaquizan) e sobre o benestar da maioría da poboación (porque se está facendo que a paguen quen non teñen culpa dela e dispón de menos recursos).
E facémolo para promover a converxencia de todos os cidadáns e cidadás, sexan membros ou non de organizacións políticas, sindicais, sociais, non gobernamentais ou culturais para pór en marcha unha resposta unitaria que permita enfrontarse con eficacia á manipulación informativa, aos recortes nos dereitos sociais e ao dano que todo isto está producindo ao xa de seu débil Estado de Dereito no que vivimos.
As forzas políticas que defenden as políticas que veñen aplicando, os gobernos que decidiron non enfrontarse aos poderes financeiros e numerosas institucións nacionais e internacionais están facendo recaer o principal custo da crise sobre as súas vítimas, sobre a maioría da poboación, sobre as clases traballadoras, os pensionistas e traballadores autónomos. A súa única receita para saír da crise é a redución dos seus ingresos, o recorte dos seus dereitos sociais e laborais, o sacrificio do Estado do Benestar e o estrangulamiento de pequenos e medianos empresarios que non dispón dos mesmos recursos que as grandes empresas para facer fronte á crise. Grazas á súa enorme influencia política e mediática extorsionan aos gobernos elixidos e logran facer crer á maioría da xente que a súa versión da crise e as súas receitas son as únicas posibles para conseguir saír dela.
Os gobernos de dereitas, e tamén algúns de base social progresista como o español, están capitulando fronte a eses poderes que agora chaman "os mercados" pero que en realidade son os intereses endogámicos dos propietarios das grandes empresas e entidades financeiras. renunciaron a ser expresión da soberanía popular e desmovilizan á cidadanía dicíndolle que nada se pode facer fronte a eles.
Tamén queremos denunciar con este chamamento o enganando da cidadanía porque o certo é que existen outras formas moito máis realistas de interpretar a orixe da crise, existen políticas máis eficaces para saír dela, políticas que non provocarían outra máis grande en pouco tempo e que non farían pagar as súas consecuencias aos que menos teñen. Expertos e expertas de todo o mundo e a propia Asemblea Xeral das Nacións Unidas demostran que esas alternativas existen e que serían viables se os gobernos decidisen polas en marcha.
O que está ocorrendo é unha inmoralidad flagrante e contraria aos principios máis elementais da democracia e da xustiza social. Pero se se quere evitar non se pode facer fronte a esta situación co silencio, coa desunión entre as persoas que senten comprometidas coa xustiza social e coa dignidade de todos os seres humanos. Non é posible facer fronte a esta situación sen un consenso amplo, coordinado e sen exclusións entre quen se opón a ela e sofren as súas consecuencias.
Por iso facemos este chamamento urxente a todas as persoas, organizacións, movementos e grupos comprometidos coa xustiza, a democracia e a transformación social, a todos aqueles e aquelas vítimas desta situación para que converjan nun espazo unitario de loita e de denuncia ao redor de programa inicial de mínimos. Este programa é un comezo e poderá ser desenvolvido nos próximos meses. Propomos o seguinte:
- a) Inmediata elaboración e dotación orzamentaria dun plan de urxencia pola igualdade como base de loita contra a crise e baseado na loita contra a exclusión, o desemprego, a pobreza extrema e a violencia de xénero. En concreto, inmediata posta en marcha de normas xa aprobadas e non aplicadas e outras de nova creación para garantir a plena integración das mulleres no emprego de calidade e na sociedade, así como a dos homes no ámbito do espazo privado: permisos por nacemento e adopción iguais e intransferibles para ambos os proxenitores; universalización do dereito á educación infantil pública e alcanzable desde os cero anos; implantación xeral da semana laboral de 35 horas e racionalización de horarios, prestacións especiais para as familias monoparentais; eliminación das barreiras para o acceso ao crédito das mulleres e supresión de todos os incentivos para a permanencia das mulleres no fogar ou na economía mergullada (declaración conxunta no IRPF, incentivos ao tempo parcial, excedencias non pagas, prestación por coidadoras na contorna familiar, pensión de viuvez vitalicia, etc ...).
- b) Inmediata posta en marcha de medidas para evitar que centos de miles de familias perdan definitivamente as súas vivendas, queden sen servizos básicos de luz ou de auga ou sexan desafiuzadas polas entidades financeiras que provocaron a crise. Revisión das operacións abusivas cometidas pola banca nos últimos anos e indemnización aos clientes polos danos e perdas ocasionados.
- c) Posta en marcha dun plan de financiamento urxente e extraordinaria de traballadoras e traballadores autónomos e de pequenas e medianas empresas para garantirlles recursos suficientes que lles permitan seguir desenvolvendo a súa actividade e volvan crear emprego. Para iso é imprescindible a paralización ou derrogación de todos os proxectos ou medidas adoptadas para entregar as caixas de aforros ao capital bancario privado; nacionalizar aqueles bancos e caixas de aforros que non cumpran coa función de financiar a actividade produtiva así como a creación dunha banca pública de novo tipo sometida a principios éticos e de servizo público.
- d) Anulación as reformas emprendidas para debilitar o sistema público de pensións e apertura dunha negociación sobre o futuro do sistema que non poña sobre a mesa os recortes no gasto senón estratexias para aumentar os ingresos do sistema da seguridade social mediante a creación de emprego e especialmente do feminino, o incremento da produtividade e, sobre todo, mediante a recuperación do peso que perderon os salarios no renda nacional nos últimos quince anos.
- e) Posta en marcha dunha reforma fiscal baseada na tributación sobre as grandes fortunas e patrimonios, sobre os beneficios dos bancos, das grandes empresas, e sobre as transaccións financeiras especulativas.
- f) Adopción dun plan urxente contra a economía mergullada, contra a fraude e a evasión fiscal así como prohibición inmediata da actividade dos bancos e caixas de aforros españois en paraísos fiscais.
- g) Renegociación do pago da débeda pública xerada pola crise bancaria primando os intereses xerais do Estado e da sociedade.
- h) Impulso inmediato dos programas de gasto social imprescindibles para lograr que se reactive a economía española equiparándoo en todo o territorio nacional á media europea en educación, sanidade, pensións, servizos de dependencia e igualdade. Posta en marcha dun plan de austeridade orientado á redución de gastos superfluos na administración que non son precisamente, como afirman a dereita e os grandes grupos empresariais, os que minguan o autogoberno, a defensa dos traballadores e traballadoras ou o funcionamento das institucións nas que se basea a democracia moderna.
- j) Rexeitamento claro do goberno das actuacións antidemocráticas da burocracia europea, da súa conivencia cos intereses financeiros e dos seus continuos ataques contra a soberanía dos estados e dos pobos. Esixencia dun maior peso do Parlamento europeo na toma de decisións, dun funcionamento verdadeiramente democrático das institucións europeas e a supeditación do Banco Central Europeo aos obxectivos de creación de emprego e benestar en Europa.
Para iso chamamos á creación inmediata de Mesas de Converxencia Cidadá en todos os barrios, en todos os pobos e localidades e en todos os centros de traballo. Estas mesas teñen tres obxectivos. O primeiro é que os cidadáns de boa vontade senten a deliberar desde a pluralidade, pacífica e democraticamente, sexan ou non membros de partidos, de sindicatos ou de calquera outra organización, que cheguen a acordos e consensúen posturas e argumentos erradicando o sectarismo. O segundo obxectivo é informar ao resto da cidadanía sobre a verdadeira natureza da crise, desenmascarar aos seus verdadeiros culpables e difundir as propostas alternativas. O terceiro obxectivo é impulsar accións conxuntas para esixirlle aos poderes públicos locais, autonómicos e estatais solucións xustas e democráticas á situación creada, solucións que non estean baseadas, como está ocorrendo, no recorte de dereitos e recursos dos débiles, senón nos principios elementais de responsabilidade, de equidad, de igualdade e de respecto aos dereitos humanos.
A iniciativa de converxencia unitaria e democrática á que chamamos non pretende nin debe suplantar as iniciativas de partidos e organizacións políticas, culturais e sindicais contra o neoliberalismo que xa están en marcha. Todo o contrario. Quere potencialas e facelas máis eficaces póndoas en común, fomentando a comunicación entre todas elas, xerando un clima para o entendemento, para a discusión construtiva e para as iniciativas conxuntas.
Para pór todo isto en marcha, para divulgar a nosa invitación á acción e para organizala, convocamos a toda a cidadanía a un encontro estatal o próximo día 19 de febreiro de 2011 a partir das 11 horas no Auditorio Marcelino Camacho de CCOO de Madrid sito na Rúa Lope de Veiga nº 40 e invitamos a quen estean de acordo cos nosos propósitos e compartan o noso compromiso, a subscribir este chamamento no espazo da rede que figura a continuación, espazo no que iremos informando sobre o desenvolvemento da iniciativa.
http://mesasdeconvergencia.wordpress.com/
mesasdeconvergencia@gmail.com
Madrid, Xaneiro de 2011
Asinantes
Almudena Grandes
Angels Martínez Castells
Antonio Aguado Suarez
Armando Fernández Steinko
Begoña San José
Carlos Berzosa
Carlos Martínez García
Carlos Ruiz Escudero
Cayo Lara
Celestino Sánchez
Diosdado Toledano
Enrique de Santiago
Francisco Fernández Buey
Francisco Garrido
Gaspar Llamazares
Ignacio Ramonet
Inés Sabanés
Jaime Pastor
Joan Garcés
Jorge Riechmann
José Luis Sampedro
José Manuel Martín Médem
José Manuel Naredo
Juan Ramón Capella
Juan Torres López
Julio Anguita
Ladislao Martínez
Lina Gálvez
Luis García Montero
Luis Juberías
Manolo Bonmati
Manolo Monereo
Marcos Roitmann
María Dolores Nieto
María José Saura
María Pazos
Miguel Riera
Pascual Serrano
Pedro Montes
Rafael Pillado
Ramón Fernández Durán
Ramón Franquesa
Ramón Zallo
Ricardo García Zaldívar
Rosa Cañadell
Rosa Regás
Santiago Carrillo Solares
Teodulfo Lagunero
Viçens Navarro
Victoriano Fernández
Xose Manuel Beiras
_________________________
Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.
Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.
Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon