Ante feitos como o ataque militar a Libia por parte das potencias do eixo EEUU - Francia - Reino Unido (perdón, "das potencias aliadas"), certo sector do que moitos consideran ?a esquerda? en España estase espindo para copular co establishment político-económico. Mostran as súas vergoñas tanto medios de comunicación como El País e Público, o seu padriño político -o PSOE- outros partidos como ICV e ERC, futuras formacións políticas como EQUO, sindicatos como UGT e CCOO e diversas personalidades e intelectuais.
O cebo para lexitimar o ataque é, nesta ocasión, unha resolución de Nacións Unidas ambigua nos seus termos: "Autoriza aos Estados Membros a (...) que adopten todas as medidas necesarias (...) para protexer aos civís e as zonas poboadas por civís que estean baixo ameaza de ataque na Jamahiriya Árabe Libia, incluída Benghazi, aínda que excluíndo o uso dunha forza de ocupación estranxeira de calquera clase (…) ". "Todas as medidas necesarias" inclúe, segundo a interpretación dos países atacantes, os bombardeos sobre Libia, o cal é contraditorio posto que o uso de bombas garante a morte dun número de civís que dependerá da intensidade e duración dos ataques. Bombardear ao exército libio, pero tamén e inevitablemente aos civís non é a mellor forma de protexelos, e na resolución -evidentemente- non se distingue entre civís rebeldes e prol-Gadafi. Un argumento tan sólido como este non é considerado hoxe por quen tacharon de manipuladores a aqueles que xustificaban o ataque a Iraq por estar amparado -dicían- en tres resolucións da ONU; 1441 (1), 1483 e 1511.
O diario Público esforzouse en pór distancia entre os argumentos para atacar Iraq e Libia. Público distingue "As cinco diferenzas entre Iraq e Libia" sen mencionar as similitudes pero afirmando que "son poucas".
Afírmase que "o mandato da ONU é legal"; que hai un "amplo consenso no Congreso"? (2), pois só se recolleron os votos en contra de EU e BNG; que os españois non se sitúan en contra -"sen rexeitamento popular"-; que a motivación é "protexer aos civís" e que "non haberá invasión".
Público esquece máis diferenzas: entón gobernaba o PP e agora faio o PSOE. Entre 2002 e 2003 lanzouse unha campaña mediática polo NON auspiciada polos medios afíns ao PSOE e pola esquerda. Como ben di Público sobre o momento previo á guerra de Iraq, "(…) En outubro de 2002 (…) un 66,2% dos enquisados afirmaba rexeitar a participación de España no conflito. En febreiro de 2003, a cifra subira ao 90,8% (…)". Agora todos os medios de masas de España sitúanse a favor da mesma, con máis ou menos matices, e nin sequera houbo tempo para difundir os argumentos en contra.
Aínda así, Público asegura que non hai rexeitamento popular cando o CIS non publicou enquisa algunha respecto diso. Curioso que lendo outra noticia do mesmo diario atopemos unha enquisa con máis de 3500 votos onde á pregunta "Estás a favor, ou en contra da acción aliada"? o 71,68% vota "en contra" (3).
Hai moitas discrepancias sobre se os bombardeos "aliados" son unha "medida necesaria" para evitar as mortes civís. Garantir o espazo de exclusión aérea podería ser suficiente, tendo en conta que o exército de Gadafi replegouse ás cidades. Non en balde, o secretario xeral da Liga Árabe, Amr Moussa, afirmou fai uns días: “o que está pasando en Libia difire do obxectivo de impor un espazo de exclusión aérea. Os países árabes queren a protección dos civís non o bombardeo a outros civís“.
Hai, ademais, outras similitudes entre Libia e Iraq:
O obxectivo da resolución de Iraq pretendía supostamente salvagardar a vida de civís que puidesen ser atacados por armas de destrución masiva, logo de atopalas, claro senón para que pretendían localizarse? Naquela ocasión, como agora, o obxectivo só pretendía conseguir a aprobación da opinión pública.
O apoio que Occidente deu a Gadafi nos últimos anos, do mesmo xeito que a outros réximes "amigos". Libia comprou armas a todos os gobernos de países que agora se lle enfrontan, incluído o español, que exportou a Libia equipamento militar por valor de 6,8 millóns de euros durante o primeiro semestre de 2010. Iraq tamén era un fiel aliado do norte antes de entrar no "eixo do mal".
Mais hai máis argumentos que levan a cuestionar a "operación" (non cirúrxica) dos países agresores:
A primeira, que se emprendeu a "solución" militar sen esgotar antes as vías diplomáticas. Medvédev en Rusia e Chávez en Venezuela ofreceron unha solución negociada do conflito en Libia se ser escoitados.
A segunda, que nin sequera se probou aínda o suposto "xenocidio", ou exterminio planificado labor polo exército de Libia por orde de Gadafi (4).
A terceira, que resulta pouco crible o obxectivo das forzas "aliadas" tendo en conta a súa pasividade ante matanzas pasadas en rexións sen recursos naturais ou enerxéticos valiosos: Ruanda, Palestina, Chechenia, Kurdistán, etc. Parece que máis ben se pretende o control geoestratéxico de Libia mediante a substitución dos seus actuais dirixentes, perigosos para os intereses económicos occidentais (5) por monicreques que ofrezan condicións vantaxosas ás compañías petrolíferas de EEUU, Francia, Reino Unido, España (6), etc.
A cuarta, que ata agora se observa un escandaloso dobre linguaxe no ataque a Libia e a tolerancia e apoio a réximes como o de Bahréin ou Iemen, onde moitos manifestantes morren ou desaparecen estes días.
Notas.-
(1) "Recorda, neste contexto, que advertiu reiteradamente ao Iraq que, de seguir infrinxindo as súas obrigacións, exporase a graves consecuencias". http://daccess-ods.un.org/TMP/4409109.05599594.html
(2) Diferenza resaltada noutra noticia do diario: "O 99% do Congreso ratifica a misión de España en Libia". http://www.publico.es/espana/367464/o-99-do-congreso-ratifica-a-mision-de-espana-en-libia
(3) http://www.publico.es/espana/367464/o-99-do-congreso-ratifica-a-mision-de-espana-en-libia
(4) http://www.rebelion.org/noticia.php?ide=124900
(5) "Libia: Gadafi considera nacionalizar compañías petroleiras" (2009) http://www.energy-pedia.com/article.aspx?articleid=133583
(6) Repsol xógase 30.000 millóns de euros no petróleo de Gadafi.
http://www.rebelion.org/noticia.php?ide=124814
Fonte: Diseccionando a El País e a outros medios
_____________
Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.
Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.
Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon