Un tratado inmenso, ... Por Gustavo Duch - Tratado de Libre Comercio entre a Unión Europea e Estados Unidos (TTIP) - Tratado Transatlántico de Comercio e Inversións

Gustavo Duch [*]
12.03.2015

Unha pregunta para vostede. Si fose parlamentario ou parlamentaria, de esquerdas ou de dereitas, non importa, rebaixaría as normativas alimentarias para dar permiso a que nos nosos mercados se poidan vender pollos que saíndo do matadoiro estiveron bañados, digo mergullados, en cloro, ou carne de vaca e porco tratada con ácido láctico?

Daría o seu voto favorable a retroceder uns anos e que nas granxas o uso de hormonas e antibióticos campe ás súas anchas?

Tería problemas éticos en facer máis flexible o uso de pesticidas nos nosos campos aceptando aqueles que se demostran son responsables da morte de millóns de abellas?

Ou de permitir doses máis altas daqueles que en combinación con tantos outros que xa están presentes, acaban combinados no noso sangue -como quen fai un cocktail- sen saber que efecto pode ter esta mestura?

Deixaríase convencer para que as etiquetas que informan do que conteñen o que compramos non tivesen que levar tantos datos, que en fin, total, ninguén llas le?

Aceptaría todo tipo de transxénicos nos nosos pratos?

Ou, e desculpe tantas preguntas, daría un paso atrás naquelas normativas que viñeron a "humanizar" un pouco o trato e o benestar dos animais de granxa?

Pois mire, parece ser que a resposta xeral é que non, que un parlamento no seu san xuízo, onde a precaución estivese presente, non aceptaría este tipo de cambios nas normativas hixiénico-alimentarias.

Desde fai máis dun ano, e polo xa demasiado habitual sistema de filtracións, tanto a sociedade civil europea ¡como o propio Parlamento Europeo!, coñecemos que o descrito podería suceder si saen airosas as negociacións secretas que entre a Comisión Europea e os EEUU están levando adiante para asinar un tratado que liberalice aínda máis as relacións comerciais entre as dúas beiras do Atlántico. As reaccións están sendo substanciais pois numerosas organizacións de todos os países europeos estamos traballando coordinadamente para impedir esta firma e, loxicamente, no Parlamento Europeo tanto pola presión cidadá no cogote, tanto por responsabilidade pública ou por haberse sentido ninguneados, non reina o clima propicio para aceptalo.

Entón, podémonos quedar tranquilos? As multinacionais que esperaban redobrar as súas ganancias nestas operacións soñadas rendéronse?

Pois non, claro que non. Como cita o informe "Exborrando Dereitos" de VSF-Xustiza Alimentaria Global, só o mencionado sector de aves de curral, calcula que si a través da firma da "Asociación Transatlántica para o Comercio e o Investimento (TTIP)", que así se chama o tratado, eliminásense as barreiras normativas que impiden que desde 1997 teñamos en Europa polos hormonados, con sobredoses de antibióticos e un baño de cloro para que reluzan, poderían estar comercializando máis de 500 millóns anuais de US $ á UE. E como isto é só un exemplo do moito diñeiro que soñan embolsar, xa poden vostedes imaxinarse que os lobbies da agroindustria están desde os seus despachos orquestrando unha nova estratexia.

Nova pero vella. Como dicía é obvio que será moi complicado que, con segredos ou non, se aprobe en Europa unha regulación, ou unha desregulación, que abre a porta a máis transxénicos, a máis pesticidas e todo sen etiquetar, así que están optando por esperar ao momento adecuado, cando os focos apáguense. Xa temos experiencias similares.

En concreto o deseño de acordo que promoven estes lobbies e que a Comisión Europea está aceptando, consiste en incluír entre os puntos do Tratado a figura dun "Consello de Cooperación Regulatoria". Co argumento de dispoñer dun espazo permanente e dinámico para abordar aquelas diferenzas que "de saída" xa existen, como aquelas que poidan ir aparecendo, e así ir atopando unha armonización de normativas, ponse en marcha un aparello fóra do control cidadán e até político onde se capacita a un grupo de técnicos a ir tomando as decisións que consideren. As bonitas noites de verán, cando a xente baila nas verbenas populares, será cando por multiconferencia decidirase o que comeremos, quen o producirá e como o producirán. Unha bomba nocturna á soberanía alimentaria dos nosos pobos.

O citado informe explica moi ben como nun dos últimos documentos filtrados, a propia Comisión Europea propón un funcionamento para este Consello de Cooperación Regulatoria que, sospeitosamente cal correa de trasmisión, recolle á perfección o desexado polos grupos de presión. Sintetizando, proponse que

1. para tomar decisións a directriz principal sexa os seus resultados desde o punto de vista do comercio, imos que o que lles move é que se venda máis a costa de calquera outra cousa;
2. que para tomar decisións hanse de contar coas achegas das partes interesadas, léase, as corporacións; e
3. que quen negociarán e decidirán serán organismos técnicos que moitas veces xa foron denunciados porque a súa composición, despois de que as portas viren e virado, son de persoas moi próximas ás propias empresas interesadas.

Nestas rutas da neoliberalización hai unha lóxica esmagante. Canto máis grande é o mercado e máis aberto está, as leis da competencia fan que gañen aquelas que se fixeron grandes a base de explotar ao persoal, ao medio ambiente e fagocitar ás máis pequenas. Iso dicía, unha lóxica que esmaga.

Deixarémonos esmagar por un tratado tan inmenso?


Publicado no Blogue Palabre-ando. | 1 de marzo de 2015.

[*] Gustavo Duch Guillot, veterinario, escritor e activista social. Cofundador de Veterinarios Sen Fronteiras. Director da revista "Soberanía Alimentaria, Biodiversidade e Culturas", membro do Consello Científico de ATTAC España. Blogue Persoal e Twitter.

Diari ARA
Palabre-ando

Enviado por:
Fernández Sixto, Juan - Monturas (FE)
-jefernandez[arroba]navantia.es-
12 de março de 2015 08:14
___________________