Amosando publicacións coa etiqueta Tratado de Libre Comercio entre a Unión Europea e Estados Unidos. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Tratado de Libre Comercio entre a Unión Europea e Estados Unidos. Amosar todas as publicacións

xoves, abril 07, 2016

Digo alto e claro: Non ao Tratado de Libre Comercio entre EEUU e a UE, ... Por Celso Posada Fernández

Por Celso Posada Fernández [*]
07.04.2016


O Tratado de Libre Comercio (TTIP) entre EEUU e a UE e un tratado profundamente neoliberal, antidemocrático, antisocial, nefasto, lesivo e austericida, é un golpe de estado das grandes multinacionais e transnacionais americanas contra a democracia, contra os servizos públicos, contra a clase traballadora e contra o medio ambiente, contra os dereitos sociais e busca incrementar as ganancias, os beneficios e os privilexios destas grandes transnacionais e multinacionais americanas, privatizando e recortando salvaxemente os servizos públicos, o ensino e a sanidade públicas.

É fundamental que a cidadanía, os movementos sociais, os partidos de esquerdas, os sindicatos de clase, ... fagamos pedagoxía política explicando en que prexudicará este neoliberal e nefasto Tratado as nosas vidas e nos sigamos mobilizándo contra o TTIP, que unicamente traerá paro, pobreza, represión, precariedade laboral, recortes, privatizacións, contaminación salvaxe do medio ambiente, secuestro das democracias, ... Digo alto e claro: NON o Tratado de Libre Comercio (TTIP), e SI aos dereitos sociais, á democracia e aos servizos públicos.

[*] Celso Posada Fernández, nado en Ferrol o 16 de Xullo de 1980. Activista e Coordinador en Galicia do partido Socialista, Republicano e de esquerdas "Decide en Común" e Secretario de Ensino e de Cultura da Executiva Federal; integrante da Plataforma Somos Esquerda. Diplomado en Maxisterio de Educación Primaria pola Universidade da Coruña e Monitor de Tempo Libre. Foi membro do PSOE, candidato a liderar o partido a nivel provincial, até formou parte da súa Executiva Comarcal da que dimitiu. A situación socioeconómica e política, e a súa participación activa nos movementos sociais, levou-no a abandonar o PSOE e colaborar na refundación dun novo partido socialista e republicano. É membro de STOP-Desafiuzamentos da Rede de Apoio Mutuo de Ferrolterra, da Asociación de Mobilidade Humana para a Colaboración e o Desenvolvemento (de apoio ás persoas inmigrantes e refuxiadas) e participa nas Marchas da Dignidade e na Plataforma Cidadá de Ferrolterra contra o TTIP. Está no facebook e un blogue persoal.

Enviado por:
celso posada
-celsoposada2006@hotmail.com-
5 de abril de 2016 18:41
___________

xoves, abril 09, 2015

Algunhas preguntas que quizá che fixeches sobre o TTIP, ... Por David Garcia


Por David Garcia [*]
07.04.2015

Baixo a pantalla de fomento do libre comercio, o mundo que promove o TTIP é un mundo con escasos dereitos laborais, con alimentación industrial onde o uso de hormonas e produtos xeneticamente modificados son cotiáns (como é en EEUU), onde os dereitos medio ambientais son sacrificados ante o ansia de ganancia das grandes multinacionais. As seguintes preguntas básicas permitirannos coñecer mellor ese mundo TTIP.

Que é o acordo e que entraña a "armonización" das regulacións e criterios

O denominado acordo de Libre Comercio e Investimento é un acordo de amplísimo alcance que se está negociando entre a UE e os EEUU. Afecta ao libre comercio, certo, pero en moi escasa medida. O seu verdadeiro obxectivo está no que na xerga chámase "barreiras non tarifarias" ou o que é o mesmo nas normas que regulan o conxunto da nosa vida en común. Aquí entra toda a regulación existente: as normas de protección ao consumidor, a normativa laboral, a ambiental, etc.

Dito doutro xeito, o libre comercio serve de pantalla para poñer en marcha un cambio radical do modo en que organizamos a nosa sociedade. Pese ao nome do acordo, o TTIP non trata máis que apenas de libre comercio. O TTIP busca reorganizar a nosa sociedade en torno ao interese das compañías transnacionais. Este cambio non pode ser levado a cabo por medios democráticos e transparentes. É por iso que se utilizan instrumentos a modo de intermediario para alcanzar o que o pobo en pleno coñecemento xamais aceptaría.

Unha destas medidas é a pretendida armonización. Por medio deste mecanismo e en aras do libre comercio, perséguese ir acabando con toda regulación contraria ao interese pecuniario das grandes corporacións. A tradución práctica desta armonización é a rebaixa dos estándares e medidas que protexen aos cidadáns e cidadás. Normalmente rebáixanse os europeos por ser máis elevados, pero tamén os estadounidenses cando estes son máis altos.

Pero o malo deste TTIP, é que aínda hai moito máis... Quen o está negociando, cando e como

Negóciao a Comisión, que recibiu o encargo do Parlamento Europeo e do Consello Europeo. O xefe do grupo negociador é un funcionario español, Ignacio García Bercero. Por parte dos EEUU o grupo negociador depende directamente da Casa Branca, sendo o seu máximo responsable L. Daniel Mullaney.

As negociacións lánzanse oficialmente en xullo de 2013 pero as discusións empezaron uns 15 anos antes. En 1998 creouse o TABD (Trasatlantic Business Dialogue) e en 2007 foi creado o Consello Económico Transatlántico (CET) composto por altos funcionarios estadounidenses e europeos. A TABD (é dicir a patronal transatlántica) estivo desde o comezo implicado nestas discusións entre administracións aínda informais. En 2011 créase outra estrutura o Grupo de Traballo de Alto Nivel sobre as Negociacións Transatlánticas, onde son frecuentemente invitados a TABD, pero tamén o Businnes Europe e a Cámara de Comercio dos EEUU. Desde o principio entón este proxecto foi pilotado polas multinacionais que teñen moitos anos para ir afinando a súa estratexia.

Por que agora, entón? Parece que Obama ten un especial interese no TTIP, como tamén no TPP (Acordo Transpacífico). O seu obxectivo estaba en telo todo asinado antes do final deste ano 2015, para cando abandone a presidencia. Por suposto a parte europea tamén está a favor, pero as présas veñen da parte norteamericana que doutra banda xa estaba negociando o TPP con países do arco Pacífico. Este é un aspecto que non debe esquecerse, pois ao meu entender a parte norteamericana comprender mellor que a europea que o TTIP vai moito máis alá do comercio e da orde neoliberal da sociedade.

As negociacións foron secretas a maior parte do tempo. O nivel de segredo chegaba ao paroxismo, pois nin as mesmas persoas que serán as encargadas de aprobalo podían saber que se negociaba. Para un acordo tan marabilloso como din que é o TTIP.... Unha de dúas: ou a Comisión pretendía darnos aos cidadáns europeos a maior sorpresa da nosa vida cun agasallo estupendo, ou en realidade estaban negociando algo tan tremendo que tiña que estar baixo sete chaves. Descubrindo aos poucos o que estaban planeando, vai ser que a segunda posibilidade é a correcta.

Argumentos en contra e a favor do TTIP en Europa

Imaxínome que quererás a resposta desde a perspectiva da cidadanía, aínda que sería interesante darche a resposta desde "o outro bando".

A primeira parte da pregunta é fácil de responder: Ningunha. Cero. Nada. Alguén dirá que a resposta é demasiado fácil e que algo bo terá. Con todo non hai nada que teña nin un atisbo de ser positivo. Véxamo-lo desde máis cerca desde a perspectiva dalgúns sectores:
Para a agricultura e ganadería europea o TTIP levará inexorablemente á desaparición dos pequenos productores. É literalmente imposible competir coa agricultura estadounidense e menos aínda coa ganadería. Sen ningunha limitación, a produción industrial norteamericana sencillamente aniquilará a pequena produción, pois esta última é moito máis competitiva. Esta competitividade gáñase co emprego de hormonas, plantas xeneticamente modificadas, escasos controis sanitarios, lexislación laboral que permite até o traballo infantil e subvencións masivas para os insumos enerxéticos. O exemplo de México debese servirnos de aviso a navegantes. O Nafta literalmente esnaquizou o campo mexicano. O país que inventou o maiz, coas súas cultura baseada neste planta e con centos de variedades, sencillamente ten que importar maíz. Outro exemplo é Haití, onde a apertura do país ao arroz norteamericano esnaquizou a produción autóctona. Non esquezamos que Monsanto e Cargill están entre as máis ferventes defensoras do tratado.

Para o consumidor, si consideramos a protección ao consumidor é un valor a defender, este perde claramente. O principio de prudencia abandonarase por unha aproximación cientifista (que promove que son os consumidores quen teñen que demostrar si algo é daniño e non a industria que é inocuo). Por aquí entrarán os OGM, a carne hormonada, o polo clorado. Até si Europa o prohibise, tería que aceptar os produtos estadounidenses, pois se planea facer obrigatorio o aceptar os produtos autorizados pola contraparte. Isto facerase "sen discriminación", é dicir non se pode esixir nin sequera o etiquetase que permita ao consumidor rexeitar o que non desexa. Até indicar a orixe considérase discriminación. E xa sabemos que o 70% dos produtos estadounidenses son xeneticamente modificados, pois ninguén demostrou até hoxe "científicamente" que estes produtos sexan daniños. Os claros indicios de que isto é así non son aceptados, como tamén é o caso da carne hormonada, que foi declarada segura pola OMC. A liberdade de elección do consumidor baseada no coñecemento é discriminación. Só a liberdade das multinacionais conta. Ademais as denominacións de orixe desaparecerán, co cal crear nichos de calidade será moito máis difícil, pois a identificación destes será moito máis complicada

Para os traballadores e traballadoras, os Estados Unidos negáronse a ratificar moitos dos convenios da Organización Internacional do Traballo sobre normas laborais básicas como a negociación colectiva, a liberdade de asociación e o dereito a organizarse. É que cre a Comisión que agora de vez EEUU vai aceptar todo isto? Isto non se producirá, e probablemente serán os nosos estándares os que se flexibilicen".
Pero de novo o exemplo do NAFTA con México e Canadá móstranos que ocorrerá. Nos EEUU unhas 682.000 ou segundo outras fontes ata 1.000.000 de persoas perderon o seu emprego. O que se xerou despois é de moita peor calidade. A pobreza en México por outra banda apenas se reduciu e desde logo moito menos que en países da súa contorna. Europa perderá empregos porque a forza laboral é máis cara que EEUU, con máis proteccións e xa que logo menos competitiva.

Incluso a "man pública" e os Estados como tales perden co TTIP. Pero para falar disto teriamos que analizar o TTIP desde outra perspectiva.

Quen gaña? Pois é fácil, as grandes corporacións.

Publicado no Salmón Contracorrente | 02.04.2015


[*] David García é membro da rede andaluza e da campaña estatal NoalTTIP

Artigos relacionados:



___________

xoves, marzo 12, 2015

Un tratado inmenso, ... Por Gustavo Duch - Tratado de Libre Comercio entre a Unión Europea e Estados Unidos (TTIP) - Tratado Transatlántico de Comercio e Inversións

Gustavo Duch [*]
12.03.2015


Unha pregunta para vostede. Si fose parlamentario ou parlamentaria, de esquerdas ou de dereitas, non importa, rebaixaría as normativas alimentarias para dar permiso a que nos nosos mercados se poidan vender pollos que saíndo do matadoiro estiveron bañados, digo mergullados, en cloro, ou carne de vaca e porco tratada con ácido láctico?

Daría o seu voto favorable a retroceder uns anos e que nas granxas o uso de hormonas e antibióticos campe ás súas anchas?

Tería problemas éticos en facer máis flexible o uso de pesticidas nos nosos campos aceptando aqueles que se demostran son responsables da morte de millóns de abellas?

Ou de permitir doses máis altas daqueles que en combinación con tantos outros que xa están presentes, acaban combinados no noso sangue -como quen fai un cocktail- sen saber que efecto pode ter esta mestura?

Deixaríase convencer para que as etiquetas que informan do que conteñen o que compramos non tivesen que levar tantos datos, que en fin, total, ninguén llas le?

Aceptaría todo tipo de transxénicos nos nosos pratos?

Ou, e desculpe tantas preguntas, daría un paso atrás naquelas normativas que viñeron a "humanizar" un pouco o trato e o benestar dos animais de granxa?

Pois mire, parece ser que a resposta xeral é que non, que un parlamento no seu san xuízo, onde a precaución estivese presente, non aceptaría este tipo de cambios nas normativas hixiénico-alimentarias.

Desde fai máis dun ano, e polo xa demasiado habitual sistema de filtracións, tanto a sociedade civil europea ¡como o propio Parlamento Europeo!, coñecemos que o descrito podería suceder si saen airosas as negociacións secretas que entre a Comisión Europea e os EEUU están levando adiante para asinar un tratado que liberalice aínda máis as relacións comerciais entre as dúas beiras do Atlántico. As reaccións están sendo substanciais pois numerosas organizacións de todos os países europeos estamos traballando coordinadamente para impedir esta firma e, loxicamente, no Parlamento Europeo tanto pola presión cidadá no cogote, tanto por responsabilidade pública ou por haberse sentido ninguneados, non reina o clima propicio para aceptalo.

Entón, podémonos quedar tranquilos? As multinacionais que esperaban redobrar as súas ganancias nestas operacións soñadas rendéronse?

Pois non, claro que non. Como cita o informe "Exborrando Dereitos" de VSF-Xustiza Alimentaria Global, só o mencionado sector de aves de curral, calcula que si a través da firma da "Asociación Transatlántica para o Comercio e o Investimento (TTIP)", que así se chama o tratado, eliminásense as barreiras normativas que impiden que desde 1997 teñamos en Europa polos hormonados, con sobredoses de antibióticos e un baño de cloro para que reluzan, poderían estar comercializando máis de 500 millóns anuais de US $ á UE. E como isto é só un exemplo do moito diñeiro que soñan embolsar, xa poden vostedes imaxinarse que os lobbies da agroindustria están desde os seus despachos orquestrando unha nova estratexia.

Nova pero vella. Como dicía é obvio que será moi complicado que, con segredos ou non, se aprobe en Europa unha regulación, ou unha desregulación, que abre a porta a máis transxénicos, a máis pesticidas e todo sen etiquetar, así que están optando por esperar ao momento adecuado, cando os focos apáguense. Xa temos experiencias similares.

En concreto o deseño de acordo que promoven estes lobbies e que a Comisión Europea está aceptando, consiste en incluír entre os puntos do Tratado a figura dun "Consello de Cooperación Regulatoria". Co argumento de dispoñer dun espazo permanente e dinámico para abordar aquelas diferenzas que "de saída" xa existen, como aquelas que poidan ir aparecendo, e así ir atopando unha armonización de normativas, ponse en marcha un aparello fóra do control cidadán e até político onde se capacita a un grupo de técnicos a ir tomando as decisións que consideren. As bonitas noites de verán, cando a xente baila nas verbenas populares, será cando por multiconferencia decidirase o que comeremos, quen o producirá e como o producirán. Unha bomba nocturna á soberanía alimentaria dos nosos pobos.

O citado informe explica moi ben como nun dos últimos documentos filtrados, a propia Comisión Europea propón un funcionamento para este Consello de Cooperación Regulatoria que, sospeitosamente cal correa de trasmisión, recolle á perfección o desexado polos grupos de presión. Sintetizando, proponse que
  1. para tomar decisións a directriz principal sexa os seus resultados desde o punto de vista do comercio, imos que o que lles move é que se venda máis a costa de calquera outra cousa;
  2. que para tomar decisións hanse de contar coas achegas das partes interesadas, léase, as corporacións; e
  3. que quen negociarán e decidirán serán organismos técnicos que moitas veces xa foron denunciados porque a súa composición, despois de que as portas viren e virado, son de persoas moi próximas ás propias empresas interesadas.

Nestas rutas da neoliberalización hai unha lóxica esmagante. Canto máis grande é o mercado e máis aberto está, as leis da competencia fan que gañen aquelas que se fixeron grandes a base de explotar ao persoal, ao medio ambiente e fagocitar ás máis pequenas. Iso dicía, unha lóxica que esmaga.

Deixarémonos esmagar por un tratado tan inmenso?


Publicado no Blogue Palabre-ando. | 1 de marzo de 2015.

[*] Gustavo Duch Guillot, veterinario, escritor e activista social. Cofundador de Veterinarios Sen Fronteiras. Director da revista "Soberanía Alimentaria, Biodiversidade e Culturas", membro do Consello Científico de ATTAC España. Blogue Persoal e Twitter.

Diari ARA
Palabre-ando


Enviado por:
Fernández Sixto, Juan - Monturas (FE)
-jefernandez[arroba]navantia.es-
12 de março de 2015 08:14
___________________

xoves, outubro 02, 2014

EE.UU. - UE: Axenda Oculta


Dende mediados de 2013, a Unión Europea e os EE.UU. están a negociar o Tratado Transatlántico de Comercio e Investimentos (TTIP polas súas siglas en inglés) que pretende crear a maior zona de libre comercio do mundo. Non son secretos os principios neoliberais nos que se inspiran os negociadores, pero si todo o que está ligado á cociña das negociacións. É precisamente a falta de información respecto de como se están decidindo acordos absolutamente transcendentais para a marcha do mundo e as condicións de vida das cidadás e cidadáns, de todos e cada un de nós, o que esixe acender tódalas alarmas. Con maior razón cando, malia o secretismo e a confidencialidade aos que se comprometeron os negociadores, sabemos por algunhas filtracións de determinados acordos previos que desactivan os mecanismos que, mal que ben, viñeron facendo con relativo éxito de muro de contención contra os mercados e os especuladores internacionais, facilitándolles así o camiño para o asalto definitivo.

Porén, escamotear a información á que a comunidade internacional e a cidadanía dos estados e países democráticos que conformamos a UE teñen dereito, coa finalidade de impedir desa maneira o debate público e o xuízo crítico, non constitúe máis ca a punta do iceberg dese asalto. Tras as filtracións, grazas unha vez máis ao poder de fiscalización que facilitan as novas tecnoloxías da comunicación, a Comisión europea temeu que a contestación fixese abortar o andado, e optou por amolecela mediante unha iniciativa que, permitíndolle aparecer como unha institución de talante aberto e participativo, non pasa na práctica dun ritual enmascarador: unha consulta en liña sobre a protección de investidores e o mecanismo de resolución de disputas entre investidores e Estado, certamente un dos asuntos máis polémicos do Tratado.

Por que o dicimos? Porque a consulta resulta practicamente impermeable para o cidadán común, pois que no caso de querer acceder a ela coa intención de pronunciarse ao respecto, verase abocado a todo tipo de dificultades –preguntas técnicas de elevada complexidade, redaccións ambiguas e linguaxes técnicas que impiden a necesaria comprensión da documentación legal e especializada que se lle ofrece–, o que leva a pensar se en lugar de propiciar a participación, o que realmente tenta conseguir a Comisión é botar para atrás a cantos e cantas se propuxeran cívica e democraticamente influír para que todo se faga con luz e taquígrafos, primeiro, e teña deseguido unha plasmación nos acordos finais. Porque, contra o que puidese parecer a primeira vista, a consulta así formulada nada ten a ver coa cidadanía á que en teoría se destina, senón cos que controlan os procesos dos que se valen os poderes establecidos para seguiren tendo a tixola polo mango. A consulta está formulada á medida de tecnócratas, de lobbistas e de expertos.

Porén, o que está detrás dese polémico asunto posúe tódalas características dun auténtico tsunami. Non se poden traducir mellor os efectos que producirá o dereito das empresas para reclamar calquera lucro cesante que derive das decisións dos Estado. Este dereito será reclamado ante un tribunal ad hoc cuxas resolucións non serán recorribles, actuando sempre baixo o principio de primacía do dereito internacional e, xa que logo, impoñéndoo ao dereito interno de cada Estado. É este tipo de mecanismos o que lle permitiu a Phillip Morris demandar aos gobernos de Uruguai e Australia polas súas normativas antitabaco.

O anterior é simplemente un exemplo dunha lóxica que tende a supeditar o interese público ao dereito privado, e máis especificamente aos intereses das corporacións, de maneira que a promulgación de normativa sanitaria, alimentaria, ambiental, laboral ou de calquera outro tipo estaría sempre subordinada a que non afectase os intereses mercantís. O pasado 24 de xuño, o ministro García-Margallo deixaba moi clara a idea de xustiza subxacente cando declaraba que “o goberno se compromete a atender as preocupacións das multinacionais”, e que estas “teñen dereito a impoñer determinadas condicións para instalarse debido ao seu poder económico”.

Claro que a Comisión Europea ten un longo historial de supeditación dos dereitos civís aos mercantís. Abonda con reler algunhas das más polémicas propostas aparecidas na falida constitución europea, como aquela na que se dicía que “os cidadáns europeos terán dereito a buscar un traballo” (sic). Maastricht antes e Lisboa despois adoeceron dese mesmo mal deixando de prestarlle atención a todo o que non fose cederlle espazos ao mercado á custa da sociedade. Neste proceso negociador con representantes dunha e outra beira do Atlántico atrévense ao máximo nesa dirección, porque xa non é que lles entreguen ás empresas o construído cos impostos de todos, é que lles entregan directa e gratuitamente o cadro de mando. Nas negociacións en curso están a discutir en secreto a creación dun Consello de Cooperación Regulatoria, no que as empresas multinacionais terían voz respecto de normas e regulacións europeas e norteamericanas. Unha voz amparada por un tratado internacional e, polo mesmo, superior ás constitucións dos estados.

Non se trata só dun ataque á democracia, senón tamén dun ataque ao propio concepto de estado. Durante moitos anos, os pregoeiros neoliberais trataron de convencernos de que o estado-nación era unha reliquia do século pasado que agora resultou anegado polo tsunami da globalización. Non era teoría, era propaganda. O que aparece nos documentos filtrados da negociación EE.UU-UE amosa que están en sancionar algo tan perigoso e obsceno como isto: lonxe da lei natural que impoñería a desaparición dos Estados existiría unha lóxica depredatoria que, mediante o dinamitado da capacidade reguladora, quere reducir os cidadáns a simples operarios-consumidores. O que fai pensar, en definitiva, na destrución controlada dos seus dereitos.

Coa crise económica no disparadeiro, pensaron algúns que o capitalismo se tería que refundar –ata un conservador como Sarkozy o dixera a micrófono aberto–, e que as condutas de risco se moderarían para non acabarmos todos no abismo. Pero non. Son eses mesmos os que se empeñan en darlle fol. Como sucede agora cos protagonistas que toman parte nas negociacións transatlánticas e tentan que todo o acordado nolo acaben impoñendo como feitos consumados. Non o podemos consentir. Facéndoo en secreto e sen información, de costas aos intereses da cidadanía en xeral e da europea en particular, carecen de lexitimidade e reverten de maneira salvaxe nos sistemas democráticos as perversións máis destrutivas do capitalismo de sempre.

Como queira que o Tratado ten que ser ratificado no seu día polo Parlamento Europeo, nada mellor que tomar conciencia desa nova espada de Damocles que pendura sobre a nosa condición de cidadáns libres, aproveitar as filtracións que rebentan a axenda oculta dos negociadores, e tomar partido a prol da esixencia de transparencia e democratización dos procesos nos que se adoptan decisións que teñen, como é o caso, efectos directos sobre as nosas vidas. Antes de que sexa demasiado tarde.

Publicado en Tempos Dixital | Opinión - Editoria| 29.09.2014.

Enlaces relacionados:

O 'Acordo Transatlántico' en Ártabra 21. | Acceder.
___________________

venres, setembro 26, 2014

Este luns 29 de setembro, ás 6 da tarde autoconvocatoria do tecido social, veciñal, cultural, sindical e político de Ferrol Terra, para preparar a Mobilización Europea contra o Acordo Transatlántico (Tratado de Libre Comercio entre a Unión Europea e Estados Unidos TTIP), a xuntanza será no Ateneo Ferrolán


En Ártabra 21 recebimos esta mensaxe que consideramos de moito interese, co prego de espallar e difundir, polos medios que podamos. Convidamos a que "rule" esta autoconvocatoria e o vindeiro luns 29 de setembro, ás 6 da tarde sexamos unha numerosa, animada e combativa Asemblea.


CONVOCATORIA DUNHA XUNTANZA ABERTA E UNITARIA PARA O LUNS 29 DE SETEMBRO, ÁS 6 DA TARDE NO ATENEO FERROLÁN, CO OBXECTIVO DE ORGANIZAR A PARTICIPACIÓN DE FERROLTERRA, O SÁBADO 11 DE OUTUBRO, NA GRANDE MOBILIZACIÓN EUROPEA CONTRA O 'ACORDO TRANSATLÁNTICO' TRATADO DE LIBRE COMERCIO ENTRE A UNIÓN EUROPEA E ESTADOS UNIDOS (TTIP) E OUTROS TRATADOS (CETA E TISA)* QUE SÓ BENEFICIAN AO 'DEUS MERCADO'.


Desde hai anos os Estados Unidos e a Unión Europea, veñen negociando en segredo un pacto económico e de modelo de relacións comerciais. Desde hai pouco máis dun ano, estas negociacións xa son públicas, continuando na actualidade. Pretende-se acordar un Tratado de Libre Comercio entre a Unión Europea e Estados Unidos (TTIP, polas súas siglas en inglés).

Formalmente o TTIP ten como obxectivo "eliminar as barreiras comerciais entre os Estados Unidos e a Unión Europea (suprimir aranceis, normativa innecesaria, restricións ao investimento, etc.)" e segundo as súas propias palabras "simplificar a compravenda de bens e servizos entre estes dous espazos. Eliminar esas barreiras suporá crecemento económico, creación de empregos e unha diminución dos prezos. O Centre for Economic Policy Research (CEPR), calcula que a economía europea podería beneficiarse con 119.000 millóns de euros ao ano e a estadounidense cuns 95.000 millóns de dólares". O que traducido a feitos reais quere dicir que os donos e controladores dos grandes fondos de inversións e corporacións multinacionais, van ser os grandes beneficiados deste Tratado. Os miles de millóns en dólares e euros, son para eles, non para o pobo. Van ter o camiño doado para facer-se, a prezos de ganga, cando non de balde, coas propiedades do pobo, servizos públicos (sanidade, educación, dependencia, ...), empresas públicas, infraestruturas, fondos de pensións públicos, Seguridade Social, a xestión e propiedade da auga,  xestión dos fondos de desemprego, Fogasa, ..., cárceres, universidades, servizos municipais, ..., en definitiva todo é un negocio, todo se privatiza ou se dá en propiedade, na agricultura será a introdución de produtos tranxénicos, compra de sementes, ... compra de terras, ... empeoramento do medio ambiente e a aceleración do cambio climático, ... control de internet e das aplicacións informáticas libres, ...

A clase  traballadora, as demais clases populares e os pobos sen soberanía como o Galego, imos ser os grandes perdedores deste tratado dos ricos (TTIP) contra @s pobres. Máis miseria, máis desemprego, salarios máis baixos, menos prestacións, peor seguridade social, peores servizos públicos, peor alimentación, menos saúde, ..., menos democracia, ..., máis autoritarismo, máis control policial sobre a poboación, ..., máis corrupción, ...

Contra esta venda dos bens do pobo, esta-se organizando unha grande mobilización europea, para o sábado 11 de Outubro. Nas comarcas de Ferrol, o pobo traballador non deberíamos quedar ao marxe desta Mobilización Europea. Amosar a nosa non conformidade con estas negociacións, denunciar o Tratado (TTIP) e rebelar-nos contra quen pretende vender as nosas vidas, seguridade, terras, .. contra quen pretende impoñer-nos un pensamento único, ... un modelo social e económico en beneficio duns poucos, contra a maioría da poboación.

Por todo isto,

consideramos que as persoas, sindicatos, partidos, colectivos, asociacións que estamos contra este Tratado (TTIP), poderíamos facer unha mobilización unitaria o vindeiro 11 de Outubro en Ferrol.

Polo que,

pedimos-vos que participedes, para organiza-la, nunha xuntanza unitaria e aberta o vindeiro luns 29 de Setembro, ás 6 da tarde, nos locais do Ateneo Ferrolán.

Todas as mans e as ideas son necesarias participa aínda que sexa a titulo persoal.

Obrigad@s !

Ferrol, a 25 de Setembro de 2014

MÁIS INFORMACIÓN:
http://www.stop-ttip-ceta-tisa.eu/

[*]  Notas.-

TTIP - O Acordo Transatlántico de Comercio e Investimento (tamén chamado TAFTA, Tratado de Libre Comercio Transatlántico) estase negociando entre EEUU e a Unión Europea desde Xullo de 2013 | Ir á Web.

CETA - O Acordo Económico e Comercial Global xa foi negociado entre a UE e Canadá e estase finalizando agora | Ir a Web.

TISA - E o Acordo sobre o Comercio de Servizos está agora en proceso de negociación entre 50 países, incluíndo a UE | Ir a Web.

_________________

En Ártabra 21 publicamos un interesante artigo de Ignacio Ramonet o pasado 11 de Abril de 2014, con importantes enlaces e referencias:
¡Perigo! Acordo Transatlántico, ... Por Ignacio Ramonet.
____________________________________

Coincide que o mesmo día, 11 de Outubro, co día de loita mundial contra o Frackdown (A fractura hidráulica para a obtención de petróleo e gas).

¡Global Frackdown!
Día internacional para poñer freo ao fracking
11 de outubro de 2014


¡Únete ou sofre a fractura!

Misión: A fractura hidráulica para a obtención de petróleo e gas é de por si moi insegura, e a lexislación que a regule non pode mitigar completamente os danos que provoca esta industria. Rexeitamos a campaña de imaxe multimillonaria que levan a cabo as grandes empresas petroleiras e do gas e instamos aos nosos representantes políticos locais, rexionais e nacionais a rexeitar a fractura hidráulica. Somos un movemento global unido e apelamos aos cargos electos de todos os niveis para que impulsen un futuro con enerxías renovábeis e para que non permitan a fractura hidráulica nin ningunha das infraestruturas asociadas, xa sexa nas nosas comunidades ou en calquera outra comunidade. Somos comunidades que loitan contra a fractura hidráulica, a minería de area para inxección, gasodutos e oleodutos, estacións de compresión, terminais de gas natural licuado, exportacións de gas natural, gas de vapor de carbón, gas metano de carbón e similares. A fractura hidráulica non forma parte da nosa visión para un futuro con enerxía limpa, e debe ser prohibida. | Ir a Web.
_____________