CC.OO. reflexiona sobre o futuro de Navantia-Ferrol

CC.OO. reflexiona sobre o futuro de Navantia-Ferrol

Dentro desta situación actual, Navantia está a ser obxecto público de dúas situación totalmente pesimistas. Dentro dunha situación de Alarma Sanitaria como a actual, Navantia é incapaz de, cunha certa axilidade, reactivarse ó non ter un mecanismo propio de control da situación, e unha vez mais estar condicionados polas direccións das empresas auxiliares.

Por outro lado, os medios de comunicación se cebaron, ata a saciedade, na perda do contrato de enxeñería das fragatas americanas FFGX (algún comentarista argumentando o goberno Social-comunista Chavista español) sen reflectir que Fincantieri, tirou o prezo, ou as inversións que prometeron nos propias instalacións dos estaleiros americanos. E algún político local, que sabe ben que o reporte de horas non é nin por asomo o que ven a ser a construción dun barco real, pois nunca eses barcos íanse facer aquí, tamén aparece, como si o seu partido nunca tivera ningunha responsabilidade nesta empresa. Non estaría de mais lembrar o quinquenio negro de Revuelta o fronte da empresa, e os barcos que non contratou.

A crise económica que se aveciña colle a antiga Bazán nun proceso de reestruturación favorábel para que algunhas empresas busquen o benéfico inmediato sen importalo futuro deste Estaleiro.

Fronte a esto CC.OO de Navantia - Ferrol amosase moi preocupada polo futuro inmediato.

SITUACIÓN ACTUAL

As diferentes direccións sacrificaron a sabiduría da antiga Bazán (iso que se deu en chamar o how-know) en favor dunha subcontratación masiva, unicamente para contentar os gobernantes de turno e as súas políticas contra todo o público, pero importando pouco, as xentes, as comarcas e o facer industrial dunha historia que se remonta a 1750.

O plantel quedou reducido o mínimo, de tal xeito que ningunha das Unidades Produtivas de Ferrol, que no seu día diversificou a empresa como reinos de taifas (Factoría Naval, Departamento de Reparacións e a Fábrica de Turbinas) dispón dos recursos necesarios ou dos coñecementos como para acometer as obras que se presenten. Por dicilo doutra maneira, puxeron a nosa fábrica a mercede doutras empresas que posúan ou consigan os coñecementos que nos arrebataron.

Mentres dende a xerencia se adiquen principalmente a cambiar o logo de Navantia e facer campañas de imaxe na prensa, a nosa empresa perde capacidade para facer barcos.

CAPACIDADE POR ÁREAS

A nosa Sa Técnica, sen especialistas nas diferentes partes e sistemas do buque, sen una renovación xeracional dende fai décadas, precisamos dos compañeiros e compañeiras das empresas auxiliares para deseñar un buque, empresas que a día de hoxe marcan os prazos e os prezos dos nosos deseños, e o que é peor, con traballadores e traballadoras que formamos nos.

O Estaleiro pasou a ser un grupo de talleres onde as empresas privadas campan a súas anchas e onde dificilmente conseguimos organizalas cos nosos recursos. Plantillas tremendamente volátiles, xestionadas por empresarios que en moitos casos non están dispostos a respectar as condición laborais se poden obter rédito, 6 de Maio de 2020e nunha comarca onde a ausencia de formación está condicionando que haxa os suficientes profesionais cando a construción o require.

O Departamento de Reparacións. A máis imprevisible das áreas. Isto non quere dicir que os buques entren a reparar cando se estropean cerca, senón que detrás destas reparación hai un equipo técnico e comercial que busca clientes e negocia as condicións, consiguen emprego e de forma moi exitosa , e tamén hai un equipo organizativo que vertebra as compañías auxiliares para que o cliente quede satisfeito e volva con máis buques. Hoxe é necesario máis que nunca una renovación do plantel, se non recibe reforzos tanto a parte comercial como a parte organizativa veremos como os buques pasan de largo e non reparan nas nosas instalación. Non olvidemos que este departamento xenera unha media de 600 postos de traballo.

Por último a nosa afamada Fábrica de Turbinas, da que moitos directivos incharon o peito, pois estábamos no mercado das turbinas máis importante do mundo. Un taller de caldeiraría e un centro de gran mecanizado envexa de moitos. Unha empresa que foi punteira na introdución do mercado eólico. Xa ninguén recorda cando facturaba centos de millón o ano, xeraba moitos postos de traballo e entregaba parques eólicos chave en man. Todo rematou cando se converteu nun negocio demasiado lucrativo como para que estivera una empresa pública. A día de hoxe , non ten un equipo comercial como tal, e áreas como enxeñaría, mecanizado e montaxe entre outras, non teñen a capacidade necesaria para afrontar traballos de envergadura como se fixeron non hai moitos anos e a día de hoxe estamos rexeitando obras que poderían estar ocupando a moitos traballadores e traballadoras desta comarca.

PROPOSTAS INMEDIATAS

- Pechar dunha vez o ignominioso proceso de entrada de persoal do 2019 e poñer en marcha canto antes o do 2020.

- Convocar de xeito inmediato para que sexan efectivas a volta do verán tódalas prazas pendentes do 2019. Estas prazas teñen o obxectivo de cubrir as áreas de deseño, as necesidades do departamento de Reparacións e da Fábrica de Turbinas. Indubidablemente debemos de respectar as incorporación previstas para operarios contempladas no plan, pero priorizando as anteriormente comentadas nos primeiros anos.

- Esixir dun xeito inmediato un Plan Industrial de Turbinas que recolla as liñas de negocio da Fábrica de Turbinas. É Fundamental formar operarios no manexo das grandes máquinas e Axuste, non podemos seguir rexeitando traballos pola falta de profesionais nestas áreas, tamén atención especial á post- venta, ó departamento comercial e a sa técnica.

- Veuse desta volta que o teletraballo é necesario e posible nestes tempos, pero hai que dotalo dun regulamento, tanto para desenrolar dentro da conciliación familiar e persoal como para situación de emerxencia coma esta.
- Nos vindeiros tempos teremos que facerlle fronte a subactividade como se fixo en múltiples ocasión, e esa ten que ser negociada coa RLT, con criterios obxectivos e temporais, onde a liña xeral sexa evitar compañeiros e compañeiras sen actividade.

- Reducir o máximo a subcontratación, deixando de ser absolutamente dependentes dunhas auxiliares non sempre competitivas. Dotarse de xeito inmediato dunha bolsa de traballadores e traballadoras eventuais que, independentemente das convocatorias de prazas indefinidas, eviten as subcontratacións en áreas que non deberían de ser externalizadas. Estes traballadores e traballadoras terían o paraugas da protección do noso convenio, da nosa formación, e estaríamos xerando un grupo amplo de profesionais de cara a construción de vindeiras obras.

- E necesario que tanto centros de Formación Profesional coma Universidade deixen de ser instrumentos de uso político e se convertan nunha parte do noso estaleiro donde se forme una simbiose que semella moi beneficiosa para ámbalas dúas partes.

Sen este mínimo de cuestións a solventar antes do fin do 2020, esta factoría estará abocada a un futuro moi incerto, non olvidemos que das nosas gradas saíron os mellores buques da armada (F-80, F-100, LHD Juan Carlos I, LPDs clase Galicia, Portavions Principe de Asturias, Buque de aprovisionamento Patiño...) 6 de Maio de 2020COMISIÓNS OBREIRAS quere facer un chamamento a responsabilidade social corporativa da nosa compañía, para que de una vez se mostre áxil e apegada as necesidades desta comarca, preparando o nosa centro para un reto tan importante coma a construción das fragatas F-110.

6 de Maio de 2020

Enviado por:
CCOO (FE)
-ccoo.fe@navantia.es-
6 de maio de 2020 16:47
_______

Enlaces relacionados

Unión Comarcal de Ferrol:
http://www.ccoo.gal/webgalicia/menu.do?O_teu_sindicato:Unions_Territoriais:Ferrol

SIndicato Nacional de CCOO de Galicia:
http://www.ccoo.gal/webgalicia/

Federación de Industria de CCOO:
http://www.industria.ccoo.es/Galicia

Confederación Sindical de Comisión Obreiras:
https://www.ccoo.es/

_________________________

Foto de Cesar Toimil. 02.07.2019

_______