O goberno de Pedro Sánchez vai espido

Socialismo 21 Declaración

O GOBERNO DE PEDRO SANCHEZ VAI ESPIDO

A decisión do presidente Pedro Sánchez e do seu goberno de enviar armas ao goberno ucraíno e apoiar as medidas de guerra económica contra Rusia ditadas por EEUU e a OTAN, teñen un efecto "boomerang" contra as condicións de vida da maioría social en España, non axudar a desescalar o devandito conflito ou avanzar nunha solución negociada, xunto coa traizón do pobo saharauí ao incumprir os mandatos da ONU de someterse á monarquía reaccionaria de Marrocos, abrindo un grave conflito con Alxeria, que é o principal provedor de gas a España, e o anuncio de aumentar o gasto militar ate o 2% do PIB, que suporá novos recortes sociais, acabaron coas ilusións dunha parte importante da sociedade nunha gobernanza progresista baseada no programa da coalición entre PSOE e Unidos Podemos.

O goberno de coalición tivo que facer fronte á extraordinaria situación provocada pola pandemia de Covid-19 e as súas consecuencias económicas e sociais. O balance da súa actuación estivo condicionado polos graves recortes da sanidade pública, a privatización das residencias de maiores e o deterioro das de carácter público, herdadas de anteriores gobernos. Aínda que estes servizos son competencia das autonomías, e a xestión dos gobernos autonómicos, especialmente en Cataluña e Madrid, foi nefasta con decenas de miles de falecidos en residencias que deberían terse evitado, tampouco o goberno español achegou recursos suficientes e medios para fortalecer o sistema público de saúde e residencia.

A implantación dos ERTE para evitar o desemprego e o peche de empresas, aínda que conseguiu boa parte do seu obxectivo, non gozou do nivel de protección social adoptado por Francia e Alemaña e, polo tanto, non evitou o importante agravamento da pobreza no conxunto do Estado español.

Durante todo este período son salientábeis os incumprimentos do programa de goberno pactado: a Lei de Seguridade Cidadá presentada polo goberno non derroga os aspectos máis lesivos da “lei mordaza”, non derrogou aspectos importantes da reforma laboral do Partido Popular. xa que a baixada de despedimentos, etc., recortou en varios puntos o poder adquisitivo das pensións ao non aplicar o IPC real, aproba un proxecto de lei sobre vivenda que obtivo o rexeitamento unánime de 120 entidades sociais, a PAH, Sindicatos de Inquilinos, Ninguén Sen Fogar, Marea Pensionista-COESPE, Alianza de Mareas e Movementos Sociais, sindicatos, ..., e fixo necesario rexistrar 60 emendas no seu trámite parlamentario, ...

A nova Lei de Ingreso Mínima Vital, presentada como un gran paso na loita contra a pobreza, estableceu serias limitacións para acceder a este dereito (esixencia dun período de carencia de ingresos de 1 ano antes da solicitude), e posteriormente ampliou o prazo de resolución de tres a seis meses. As previsións anunciaron en 2020 que dita lei beneficiaría a 850.000 familias e 2,2 millóns, en realidade só deu cobertura en marzo de 2022 a 428.000 fogares e 1,06 millóns de persoas, nunha situación de agravamento da exclusión social en España.

A xestión dos fondos europeos de reactivación económica non é transparente, o seu destino non prima o reforzo dos servizos públicos nin a creación de industrias públicas que respondan ás principais necesidades da sociedade, unha vez máis estes recursos serven para favorecer ás grandes multinacionais e empresas privadas, xerando fortes críticas por parte de amplos sectores sociais, das organizacións ecoloxistas, e tamén das comunidades autónomas que se senten discriminadas na súa distribución.

Este balance da acción de goberno, cheo de incumprimentos do programa de goberno, insuficiencias notorias, que xera malestar social e perda de apoios populares, empeorou seriamente despois do apoio de Pedro Sánchez e da maioría do seu goberno para o envío de armas ao goberno de Ucraína, que se agravou gravemente a guerra económica contra Rusia, a traizón ao pobo saharauí, a apertura dunha grave crise con Alxeria e o compromiso de aumentar o gasto militar ate o 2% do PIB. Vexamos algunhas das súas consecuencias:

✔ O peche das exportacións de produtos agroalimentarios de España a Rusia e o bloqueo da importación de materias primas minerais de Rusia a España, imprescindibles para a industria.

✔ Aumento do custo da enerxía que desencadea a inflación.

✔ Os graves efectos destas medidas en Europa e especialmente en Alemaña prexudican tamén as exportacións e importacións con España.

✔ O conxunto de medidas de guerra económica impulsa cara a unha nova recesión económica.

✔ O anuncio do BCE de poñer fin ás medidas de expansión monetaria e de activar de novo as medidas de axuste e austeridade, afectará gravemente ao Estado español polos seus elevados déficits orzamentarios, débeda pública e exterior, e traducirase en graves recortes sociais, aumento do paro e da pobreza.

✔ A esta sinistra perspectiva hai que engadir a irresponsábel actitude de Pedro Sánchez cara ao Sáhara, que abriu un grave conflito con Alxeria e traerá novos problemas no abastecemento e no prezo do gas importado dese país.

✔ O gasto militar real pactado polo goberno de coalición nos orzamentos xerais para 2022 ascende a 22.796 millóns de euros, un 124% máis que o asignado ao Ministerio de Defensa e un incremento do 5,75% respecto ao ano anterior. A estes datos hai que engadir o compromiso de Pedro Sánchez, obedecendo as indicacións de EEUU, de aumentar o gasto militar do Ministerio de Defensa ate o 2% do PIB, o que supón incrementar o devandito gasto en case 15.000 millóns de euros anuais (ver informes e comunicados do Centro Delás). Como é previsíbel, o diñeiro empregado no gasto militar, na compra de armas a EE. UU., descontarase do gasto social.

Se, ademais, o conflito en Ucraína se atrincheira ou entra nunha espiral belicista, as consecuencias serán catastróficas e recaerán de novo sobre a clase traballadora e a maioría social.

A credibilidade do goberno de coalición está en poucas horas. O xiro adoptado por Pedro Sánchez no Sahara desacreditouno, deixándoo en minoría no Congreso dos Deputados. O escándalo de espionaxe a través do sistema "Pegasus" aos representantes políticos independentistas en Cataluña e Euskadi, pendente de aclaracións por parte do goberno español, debilita o apoio e a estabilidade do goberno.

Nesta conxuntura política, a actuación de Pedro Sánchez facilitou que o Partido Popular resucito das súas cinzas tras a dimisión de Pablo Casado e o nomeamento de Alberto Nuñez Feijóo. As eleccións andaluzas previstas para xuño anuncian unha vitoria do PP e VOX, e un desastre para o PSOE e a candidatura que tenta agrupar ao resto da esquerda andaluza. O que sementa ventos, recolle tempestades.

O papel de Unidos Podemos como socio minoritario do goberno de coalición

A praxe do goberno de coalición, entre un PSOE social liberal que abandonou a defensa da soberanía popular, facendo méritos ante Joe Biden, e o socio minoritario Unidos Podemos, confirma os temores de quen advertiu dos riscos de Unidos Podemos se entrou na devandita operación política, a partir da experiencia histórica en Francia, o colapso do PC francés tras a súa entrada no goberno de François Mitterrand en 1981, ou o caso máis recente do goberno de coalición de IU co PSOE de Susana Díaz en 2013 en Andalucía.

Ante boa parte da cidadanía, Unidos Podemos é un socio de goberno que se deixa levar pola xestión de Pedro Sánchez e do PSOE. A división dos membros de Unidos Podemos no goberno pola axuda militar a Ucraína foi un sinal de crise e impotencia. A oposición de Unidos Podemos ao xiro de Pedro Sánchez sobre o Sahara non foi suficiente para evitar a traizón ao pobo saharauí. Os avatares e contradicións de Unidos Podemos ante o proxecto de lei de vivenda acordado no goberno, e a posterior rectificación que apoia o rexistro de emendas tras a presión social e doutros grupos parlamentarios demostra que ante un PSOE social liberal, que abandonou a defensa da soberanía popular e nos arrastra a unha guerra económica con terríbeis consecuencias para a poboación,

O desencanto esténdese entre o electorado e os activistas de Unidos Podemos, acentuando as crises internas entre as súas organizacións políticas. O proxecto "Fronte Ampla" da vicepresidenta Yolanda Díaz naceu moi debilitado, ao perder boa parte da súa credibilidade polo seu escandaloso apoio a Pedro Sánchez no envío de armas ao goberno ucraíno, a súa incapacidade para opoñerse á guerra económica contra Rusia, e ao facer prevalecer unha política que favoreza unha solución negociada.

Unha vez máis, un proxecto político, meramente electoral e institucional, sen un programa que aborde a recuperación da soberanía popular, para levar a cabo os cambios económicos necesarios como a nacionalización do sector enerxético, a reindustrialización do país, o avance da soberanía alimentaria, a reversión da privatización no ámbito público. Sectores, xerando pleno emprego digno derrogando totalmente a reforma laboral do PP, impulsando unha lei de vivenda digna, que apoie a loita dos movementos sociais, e o empoderamento da cidadanía, non pode suscitar esperanzas, e impedir a gobernabilidade dos partidos do sistema, ben mediante a recuperación da alternancia entre PSOE e PP, unha alianza entre o PP e Vox, ou a posibilidade dun goberno de gran coalición entre PP e PSOE.

Facemos un chamamento á reflexión crítica sobre os cadros e activistas das organizacións que forman Unidos Podemos, o resto das formacións que están á esquerda do PSOE, os sectores dentro do PSOE que rexeitan o xiro á dereita de Pedro Sánchez e os seus. apoio a unha monarquía corrupta, ás organizacións e activistas sociais que coa súa loita permanente defenden os dereitos sociais e impediron novos recortes sociais, sobre a necesidade de abrir un debate fraternal sobre como saír da encrucillada actual e construír unha nova esperanza de liberación.

Nesta conxuntura determinada pola guerra en Ucraína e a estratexia de EEUU e a OTAN de estenderse no resto do mundo ameazando a estabilidade e a paz no planeta, co obxectivo de perpetuar a súa dominación para apropiarse dos recursos do resto de países, explotar á clase traballadora, incrementar a desigualdade, ameazar o equilibrio ecolóxico, impedir unha democracia que garanta a participación efectiva e empoderamento da cidadanía, preservar as ditaduras dos seus aliados, ..., é necesario levantar un proxecto de transformación social, que permita recuperar a soberanía popular e económica, a democracia real, saír da OTAN, e construír novas relacións de cooperación e solidariedade entre as nacións e pobos, baseadas na xustiza e equidade, no mutuo respecto á seguridade, sen bloques, que recoñeza a realidade dun mundo multipolar, que defenda a paz e abra a perspectiva do socialismo para a humanidade.

25 de abril de 2022

ASOCIACIÓN POLÍTICO CULTURAL SOCIALISMO 21

https://socialismo21.net/

as.socialismo21@gmail.com

Enviado por:
Plataforma Salir Euro
-salireuro3@gmail.com-
29 de abril de 2022 19:24
_______