O camiño do pobo

O camiño do pobo

VOTO EN BRANCO MANOEL SANTOS 24.02.2008

Malia que aínda é cedo para avaliar que efectos pode ter a Rede Galiza Non Se Vende -RGNSV- na sociedade e na política galegas, pois é un movemento recente e non dabondo instaurado no maxín popular, a exitosa manifestación do domingo 17 pode marcar un antes e un despois, quer no papel e influencia dos movementos sociais independentes, quer no xeito de exercer presión sobre a política, que esquece moi a miúdo de onde vén. Hai uns tres apuntamentos que, sempre coas reservas que supón a noviza rede, fan pensar que estamos nun momento histórico. En primeiro lugar, parece que a RGNSV deu no albo na súa demanda central e isto entrou en sintonía con boa parte da poboación, pois o movemento medra exponencialmente. A defensa do territorio é cada vez menos demanda e máis necesidade para as galegas e os galegos. Porén, "terra viva e vida digna para tod@s" non é unha reivindicación exclusivamente verde, como as que agromaron no mundo logo de maio do 68, senón que a rede a enmarca no sistema economicista global que pon o interese duns poucos por diante dos da maioría. É pois, por riba de todo, unha loita antiglobalización.

En segundo lugar está o xeito de traballar, a rede en si. Decenas de colectivos, sen apoio político, nin mediático, nin económico -todo o contrario-, aprenderon a conectarse e confluír nunha loita común ben significativa. A miúda pero xeneralizada cobertura dos medios de comunicación á mobilización do 17 é un éxito do traballo en rede e non unha consecuencia da responsabilidade deses medios, cuxa tendencia é sempre a de ocultar a realidade social e enxalzar a virtualidade política. Non quedou máis remedio que contalo, pois había moita xente. A RGNSV nace na conxuntura planetaria da formación de redes horizontais de acción e presión como resposta á ofensiva do capital sobre a política e o agachar de orellas desta última.

E en terceiro lugar está a independencia do movemento. Se cadra é a primeira vez na historia de Galiza que tantas persoas saen á rúa sen ningún pai político detrás. Foi a manifestación da emancipación popular respecto do poder político. A Quintana encheuse como calquera Día da Patria -e sen escenario-, cantou o himno e berrou ese "Galiza ceibe, poder popular" que, desta vez, foi máis popular ca nunca. Velaí un novo camiño para o pobo, un camiño necesario.
_______________

A esquerda social toma as rúas

A esquerda social toma as rúas

Ao berro de "Galiza non se vende", o activismo do país "deulles un toque de atención" ás peores políticas urbanísticas e ambientais da Xunta

XABIER CORDAL 21.02.2008

Chegaron de todos os puntos de Galicia, desde Folgoso até Corrubedo. Ben antes das doce, a tranquila mañá deste estraño e reseco inverno foi vendo chegar á Alameda compostelá centos e centos de persoas, algunhas vestidas con xeitos de entroido, outras de rigoroso uniforme reivindicativo que distinguía a xente de Corrubedo da de Quilmas, e esta da do Morrazo. As bandeiras rubias viñan de Ferrolterra, o verde claro de Camelle. As rechamantes cores complementábanse con enxeñosos artefactos paródico-reivindicativos que lembraban as mobilizacións da plataforma Nunca Máis. O ano pasado, coa denominación Rede Litoral vivo, o lema "Galiza non se vende" xa convocara 4.000 persoas.

Esta vez eran dez mil mulleres, homes e moito neno andando sen présa ningunha polo ensanche, entrando na parte vella a ritmo de escola de samba. E a pesar do bo xorne, un substrato flamíxero de reivindicación abrolla cada pouco. Cámaras e móbiles tirando fotos son o obxecto máis repetido. Todo o mundo se fotografa e se filma entre si.

A web de "Galiza non se vende" continúa rebordando entusiasmo e as ducias de colectivos -cuxas forzas son o traballo en rede e a canto menos aparente ausencia de dirixismo plataformista- non deixan de administrar parabéns. Meses de activismo foron amecendo unha sigla tras outra até confluíren o 17 no obxectivo común de "darlles un toque de atención" (ese foi o diagnóstico que usaron moitos medios) ás peores políticas urbanísticas e ambientais da Xunta.

No longo texto que foi lido por varias voces ao remate da mani-festa-acción enténdese a conservación do medio natural e da estrutura económica que del emana como un dereito que non antagoniza, antes ao contrario, co desenvolvemento sostible do país. O texto está dispoñible en galizanonsevende.org. Terras, mares e ríos fican á xibela dos estragos que o poderoso capital non dubida en acometer baixo o nome do progreso, aproveitando a falta de vertebración en moitas comarcas. Cando esta existe, as operacións de asalto deben frear o seu ímpeto. Galicia parece ir tomando conciencia de que a organización social produce beneficios moi axiña perceptibles.

Aquela marea de carraxe chamada Nunca Máis conseguira maior investimento do Estado en tres meses ca en tres décadas de espírito mendicante desde as franquías dos grandes partidos españois.

O domingo, a esquerda social de Galicia deixou en evidencia todos os profetas do pasado que definiran a plataforma que seguiu ao afundimento do Prestige coma un conciliábulo a medio carreiro entre o psicodrama nacional e o electoralismo.

Con cifras obviamente máis modestas polo de agora, pero usando procedementos de mobilización ben próximos, "Galiza non se vende" demostrou que hai miles de persoas dispostas a non dar un paso atrás na defensa do máis elemental (a economía, que no noso país é tamén cultura e natureza).

Moitas e moitos artistas e intelectuais continúan apoiando a quen ten menos soporte para se facer oír, empeñados na denuncia contra o atropelo "goberne quen goberne", sen dúbida o berro máis repetido o domingo 17 de febreiro pola mañá.

A valentía pública de Mabel Rivera, avalada no sempre difícil e escuro compromiso cotián, sérvelles de proa a outras personalidades do espectáculo. Mónica García, Pepa Yáñez e un longo etcétera achegaron á protesta compostelá talento abondo para que nada semellase produto da rutina. A reinterpretación en falsete dun éxito da música comercial -coa letra oportunamente intervida- por parte de Carlos Meixide conseguiu que botase a rir a todo o mundo na Quintana. Tamén Xosé Manuel Beiras. Nota fúnebre, ao son das gaitas, foi a homenaxe a Carmelo Teixeira, o recentemente falecido fundador do Comité de Emerxencia contra a planta de gas na ría de Ferrol.

A pesar do éxito, Emilio Pérez Touriño afirmaba despois da manifestación que os organizadores de "Galicia non se vende" "están sendo incapaces de entender" que, segundo el, o novo Goberno "protexe o territorio e o medio natural como nunca se fixo neste país".

Engadía o máximo responsable de Medio Ambiente, o carballiñés Manuel Vázquez, que a mobilización fora "inxusta e electoralmente oportunista". O reproche é máis correcto nas formas ca a comparación que no seu día establecera Aznar entre os cans resentidos e as miles de persoas que fervían contra o piche do Prestige por todo Galicia.

Nas horas previas ao malestar do conselleiro, ríos limpos de xente ían ateigando o punto de encontro da reivindicación. Xa acuguladas as escaleiras da praza, o mestre de cerimonias, tareco na man, foi recitando os concellos galegos por orde alfabética.

Xusto na metade da toponimia, e dado o mar de oeste que comezaba a tupir o acceso á Quintana dos Mortos, óese con claridade pola megafonía: "ocupemos o espazo da esquerda, por favor". Era o espazo que seguía baleiro, a pesar da afluencia imparable de manifestantes.

________________

O noso compromiso é co medio e coa cidadanía, non cos políticos

"O noso compromiso é co medio e coa cidadanía, non cos políticos"

Adega, Verdegaia e a FEG chámanlle "demagogo" ó nacionalista Francisco Rodríguez, quen cualificou de "desleal" a actitude dos "manifestantes afíns" que protestaron o domingo contra a destrución da terra.

"Non nos damos por aludidos porque non somos correas de transmisión de ninguén", din.

R. FERNÁNDEZ . SANTIAGO 21.02.2008

Goberne quen goberne, Galiza non se vende. Un dos lemas máis repetidos durante a manifestación convocada este domingo en Compostela para berrar contra a destrución do territorio é a contestación do ecoloxismo galego ás críticas do nacionalista Francisco Rodríguez contra este movemento. Na edición galega do xornal El País de onte, Rodríguez cualificou de "desleal" a conduta dos manifestantes "afíns" por "clavarlles puñaladas polas costas" ás consellerías do PSdeG "cando se está con eles no Goberno".

Discurso decepcionante, demagóxico e enmarcado nunha época preelectoral. Así definiron onte os grupos ecoloxistas Adega, Verdegaia e FEG as declaracións de Rodríguez, ó que lle recordaron que o domingo máis de sete mil persoas berraron pola pasividade de todos os partidos políticos, independente da súa cor, ante a destrución que está a sufrir o territorio. "Non nos sentimos aludidos porque non somos correas de transmisión de ninguén. O noso compromiso é co medio e cos cidadáns deste país, non cos partidos políticos", asegurou onte o secretario executivo de Adega, Fins Eirexas, visión compartida polas demais asociacións, que dixeron sentirse decepcionados porque o nacionalista se sinta "molesto ou nervioso cando a cidadanía amosa a súa preocupación polo medio". O coordenador xeral de Verdegaia, Xan Duro, advertiu de que os políticos non son os únicos con potestade para pasar a acción e acusou a Rodríguez de facer "demagoxia da máis burda" ó acusar de traizón a cidadanía por manifestarse e defender o seu dereito de protexer a sustentabilidade do territorio.

O comportamento de Rodríguez tampouco é ben entendido dende a FEG, cuxo coordenador, Celestino Quintela, recordoulle a Rodríguez a súa participación en manifestacións cando se apoiaban consignas denfendidas polo Bloque. "Non podemos aspirar a que non se faga nada na costa". Esta frase de Rodríguez foi tamén o branco das críticas ecoloxistas. "Non se trata de non facer nada, senón de todo o contrario. O que nós esiximos é un plano de protección do litoral que permita o seu desenvolvemento sustentable e evitar volver ós erros do pasado", aseguraron. Tras a contestación do ecoloxismo, este xornal púxose en contacto con Francisco Rodríguez, quen declinou facer valoracións.

Beiras critica a desunión co pobo

O nacionalista Xosé Manuel Beiras, participante na marcha, achacoulles ós seus compañeiros "falta de coraxe política para facer cambios rotundos". "É evidente que a cidadanía activa volve agromar e o erro está en non manter a conexión con estes sectores que foron os que acabaron con fraguismo", dixo o domingo.

Eirexas: "Volvemos ós erros do pasado"

Francisco Rodríguez cualificou a concentración de "totum revolutum" e unha "melé de intereses variados". Unha afirmación cualificada por Adega de triste e decepcionante. "Claro que eramos unha morea de intereses e de reivindicacións diferentes. Pero todas confluían nunha soa cousa: a necesidade de ordenar o territorio e salvagardar o medio en lugar de volver ós erros do pasado: ó produtivismo, ó colonialismo e ó urbanismo desaforado".

Duro: "Protestan, non dan solucións"

O coordenador xeral de Verdegaia, Xan Duro, enmarcou onte as declaracións de Francisco Rodríguez na liña doutras manifestacións como as do conselleiro Vázquez, quen cualificou de "inxusta e oportunista" a manifestación. "Só critican, non dan solucións ás nosas reclamacións", afirmou Duro quen volveu destacar a potencialidade do litoral a través de proxectos de sustentabilidade ecolóxica e xustiza social.

Quintela: "Queren desacreditarnos"

"As nosas protestas son contra as piscifactorías, as urbanizacións no litoral... Nós cremos que na costa se poden facer moitas cousas pero non a través das multinacionais", replica Celestino Quintela, coordenador da FEG, ó que "non podemos aspirar a que non se faga nada na costa" de Rodríguez. Para Quintela, este tipo de afirmacións só pretenden "desacreditarnos. Quitarlle mérito ou rigurosidade ó que dicimos, cando non é así".
_______________