Esquerda Unida Ferrol organiza un acto sobre a importancia da Saúde Mental - Hoxe mércores 25 de maio, ás 8 da tarde no no Ateneo Ferrolán - Coa participación de Antonio Nuñez Pérez e Loreto Taibo

Acto público organizado por Esquerda Unida Ferrol (EU), o mércores 25 de maio, ás 20.00h no Ateneo, baixo o título "A importancia da Saúde Mental".

Na actualidade a saúde mental debe considerarse unha prioridade absoluta. Segundo a previsión da Organización Mundial da Saúde, aproximadamente o 25% da poboación terá un problema de saúde mental na súa vida e, en 2030, os trastornos mentais serán a principal causa de discapacidade do mundo. Situacións de incerteza vital coma a crise xerada pola Covid-19, o paro, a precariedade laboral, o maltrato, o consumo de drogas, o acoso infantil, os retos que deben afrontar as persoas do espectro do autismo... etc, aumentan os factores de risco. Polo tanto, consolidar un modelo racional e efectivo en saúde mental debe ser un dos principais retos e obxectivos do noso sistema público de saúde.

Con este acto EU Ferrol quere trasladar a importancia que ten a saúde mental na vida da xente. Patoloxías coma a ansiedade, a depresión, os trastornos alimentarios, o aumento o estrés... están cada vez máis presentes na nosa vida cotiá e sobre todo están a ter unha gran incidencia na poboación máis nova. Só en Galicia hai máis de 80.000 persoas con certificado de discapacidade por enfermidade mental, segundo o censo do 2020 da Consellería de Política Social. Estes datos veñen a poñer de manifesto que é preciso comezar a abordar a saúde mental con máis intensidade e dende todas as administracións públicas que poidan realizar accións de prevención, detección, normalización e tamén ofrecer os recursos e ferramentas apropiadas a toda a poboación que así o precise en canto ao tratamento da saúde mental.

Neste acto contaremos con Antonio Nuñez Pérez, xefe do servizo de psiquiatría da área sanitaria de Ferrol, o cal poderá contarnos a través da súa experiencia e traballo diario o que está a padecer a cidadanía realizando unha radiografía da nosa sociedade para coñecer as enfermidades mentais, as causas que as poden desencadear e como poden ser tratadas.

Doutra banda, contaremos con Loreto Taibo, avogada e unha das encargadas de redactar a "Proposta Non de Lei sobre Saúde Mental"que foi presentada recentemente no Parlamento Galego, da súa man poderemos coñecer as propostas para reforzar a sanidade pública no campo da saúde mental e os recursos necesarios para mellorar a atención neste ámbito da saúde.

Esquerda Unida Ferrol
Rúa do Sol, 124, Entrechán Esquerda
15402 - Ferrol

https://esquerdaunida.org/
https://www.facebook.com/esquerdaunida.ferrol
https://twitter.com/EUFerrol

Enviado por:
Ferrol Esquerda Unida
-eu-ferrolterra@esquerdaunida.org-
23 de maio de 2022 14:10
_______

Sobre publicacións de persoas con enfermidade mental en contornas psiquiátricos - Transición e reforma psiquiátrica en España desde a perspectiva das publicacións periódicas producidas por e para os pacientes (1966-1989), de Óscar Martínez Azumendi

Sobre publicacións de persoas con enfermidade mental en contornas psiquiátricas

As publicacións periódicas producidas por persoas con enfermidade mental en institucións psiquiátricas (xornais, revistas, boletíns...) teñen case dous séculos de historia. Con todo, malia o seu innegábel interese como fonte historiográfica e testemuño narrativo en primeira persoa, xeralmente foron desatendidas como obxecto de interese e estudo, descoidándose igualmente a súa conservación. O obxectivo do traballo, trala procura, dixitalización e revisión do maior número de exemplares en España entre os anos 1966 e 1989, será presentar o reflexo da transición e reforma asistencial psiquiátrica española nas publicacións localizadas. A gran dificultade para atopar un importante número delas, previsibelmente algunhas xa irremediablemente perdidas, motivou o desenvolvemento en paralelo dun proxecto de catalogación e conservación dos fondos coñecidos, que queda agora aberto á colaboración pública e accesible en www.psiquifanzines.com.

O Artigo, recentemente publicado, é unha achega de revistas e xornais producidos por pacientes en hospitais psiquiátricos. Un traballo que non sería posíbel sen o apoio doutras moitas persoas.

O artigo só recolle aquelas iniciadas antes de 1990. Para o resto, vai resumindo os seus principais características e localización das dispoñíbeis en www.psiquifanzines.com (agora o autor acabou de referenciar as iniciadas durante o S. XX), onde intenta catalogalas co mellor desexo de que non se esquezan e perdan. Son moitas as ilusións e entusiasmo (e historia) recolleitas entre as súas páxinas.

✔ Transición e reforma psiquiátrica en España desde a perspectiva das publicacións periódicas producidas por e para os pacientes (1966-1989). | De Óscar Martínez Azumendi (Psiquiatra) | Rev. Asoc. Esp. Neuropsiq. 2021; 41(140): 325-355 - 31 páxinas. | Acceder/Baixar.

www.psiquifanzines.com

Enviado por:
Óscar Martínez Azumendi
oscarmartinez@telefonica.net
12 de janeiro de 2022 10:18
_______

A saúde mental e o drama dos suicidios, o terrible síntoma dunha sociedade enferma, ... Por André Abeledo Fernández

Por André Abeledo Fernández [*]
13.09.2021

Unha sociedade onde a taxa de mortes por suicidio triplica a das mortes en accidentes de tráfico, é unha sociedade enferma e insá.

Pero cando ademais esa sociedade dá as costas ó problema e non tenta por tódolos medios de buscar unha solución, xa non só é unha sociedade enferma e insá, tamén é unha sociedade sin empatía dirixida por psicópatas.

Non falar do tema e esconder esta dramática situación, non fai que o drama desapareza, esconder os problemas debaixo da alfombra non é unha solución. Traballadores sobre explotados e cheos de incerteza, parados de longa duración sin esperanza, familias endebedadas, esnaquizadas pola crise, desafiuzamentos, inxustizas e abusos por toda parte, son o caldo de cultivo da enfermidade física e mental.

A isto debemos sumar os recortes nunha sanidade xa ó límite, unha sanidade onde a saúde mental sempre foi de terceira categoría e unha Pandemia que o ten complicado todo aínda máis.

Agora que presuntamente temos un goberno de progreso é hora de apostar por unha sanidade pública de calidade e con recursos, é urxente inverter en saúde mental.

De non facelo, de seguir escondendo e ocultando o problema, o drama dos suicidios e dos enfermos mentais, entón xa non falaríamos dun problema de saúde, senón dun xenocidio encuberto, porque a saúde tamén vai por clases sociais, é o pobre quen non se pode permitir o psicólogo ou o psiquiatra de pago.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Membro da Sección Sindical e Delegado da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
13 de setembro de 2021 10:10
_______

Borrando o estigma, ... Por Iria Veiga

Por Iria Veiga[*]
08.07.2021

Aínda que sempre se tende a destacar o negativo das redes sociais, tamén teñen cousas boas. Unha das mellores é, para min, a posibilidade que brinda a moitas persoas de crear comunidade e atopar outras que compartan as mesmas vivencias. Para colectivos silenciados, como as persoas que padecen doenzas mentais, poden ser un xeito incrible de recuperar a súa voz e contar a súa experiencia en primeira persoa.

Un dos que con máis repercusión e máis acerto contou a súa vivencia coa depresión foi Anxo Lugilde. O seu relato en Twitter de como foi a súa enfermidade e os seus ingresos psiquiátricos, dende a lucidez, a intelixencia e a falta absoluta de morbo ou autocompaixón fixo máis para derrubar o estigma que calquera cousa que poidamos escribir os profesionais. Un ingreso psiquiátrico é duro, pero como moi ben di Lugilde, é un proceso que non se cuestiona en ningunha outra enfermidade máis que nas mentais. Pola contra, ingresar nunha sala de psiquiatría parece un fracaso ou unha vergoña para o que pasa por esa experiencia.

Anxo Lugilde fala nas redes da súa relación coa depresión do mesmo xeito que calquera persoa cunha patoloxía crónica fala da súa doenza, e iso precisamente é o extraordinario. Porque un diabético pode falar abertamente da diabetes, de se tivo que ingresar a causa dunha descompensación, de como se volve incorporar ao traballo tras unha baixa e de cal é o seu tratamento ou as regras de saúde que debe seguir. Os pacientes con depresión non teñen esa sorte, e sobre a súa medicalización paira a desconfianza ou o medo.

Nos últimos anos estamos a ver como cada vez máis persoas falan sobre a ansiedade ou a depresión abertamente e sen prexuízos. Non se trata, como xa teño lido, dunha mostra da debilidade e da inmaturidade da xente nova, angustiada e abafada polos problemas cotiáns. Trátase de romper o silencio e normalizar doenzas altamente prevalentes, que como todas requiren tratamentos, réximes de coidados e, ocasionalmente, hospitalizacións. Do que non se fala non existe, e non falar de doenza mental implica que as persoas afectadas e os profesionais teñamos máis problemas que outros colectivos á hora de reivindicar dereitos e medios materiais. Isto por sorte está a cambiar, grazas a persoas como Lugilde.

...

Abordaba hai dúas semanas o traballo de normalización do xornalista Anxo Lugilde ao expoñer a súa vivencia da depresión. Resúltame incrible que no ano 2021 sexa necesario visibilizar publicamente que se padece unha enfermidade para rematar co estigma co que carga, pero así é. Non só a doenza en si, senón todos os procesos a ela asociados. Hoxe gustaríame falar especialmente da hospitalización psiquiátrica e os tratamentos. Porque se a depresión é aínda unha doenza que se garda en secreto e da que non se fala en voz alta, o seu tratamento tamén o é. Moitas veces tiven que escoitar pacientes meus queixándose de que os seus achegados non aproban que tomen medicación ou incluso os animan a que a abandonen. Dinlles que a depresión é un problema de actitude ou de preguiza, e que o que precisan é esforzarse, “poñer da súa parte” e non tomar pastillas. Calquera que, como Lugilde, pasase por unha depresión grave sabe que a forza de vontade e o esforzo teñen pouco ou nada que ver. Por suposto, como con calquera doenza, hai cousas que un pode facer para atoparse mellor, pero a depresión non é preguiza nin falta de vontade.

Cando a medicación é precisa, ninguén debería interferir na relación de confianza entre a profesional da saúde mental e a persoa. Por outra banda, as hospitalizacións psiquiátricas tamén son vistas como unha experiencia terrorífica e traumatizante pola que hai que evitar pasar a toda costa. As hospitalizacións de calquera índole non son agradables para ninguén, pero cando se trata doutro tipo de doenzas entendemos que hai momentos nos que poden ser precisas e acéptanse con naturalidade. Anxo Lugilde narra nos seus fíos de Twitter a súa experiencia de hospitalización coa espontaneidade coa que contariamos que tiveron que ingresarnos para operarnos de apendicite, e así debería ser sempre.

Non hai nada de vergoñento nin de humillante en padecer depresión nin en ser hospitalizado, como non o hai en enfermar de apendicite. Tampouco nos fai máis febles precisar medicación, como non nos fai máis febles non vencer á apendicite sen antibióticos. Por suposto que todos os fármacos e todos os procesos teñen efectos secundarios e son mellorables, pero será falando deles abertamente como logremos expoñer estas eivas e cambiar o que poida e deba ser cambiado.

Publicado en Nós Diario | 22:08 do 23 de xuño | 21:48 do 7 de xullo de 2021

[*] Iria Veiga Ramos (Ferrol 1981) Médica psiquiatra do Servizo Galego de Saúde. Escritora e divulgadora científica. | Outros moi interesantes artigos en Nós Diario: Ir á Web. | O outro lado do Espello.
_______

O concelleiro da esquerda de Narón, André Abeledo, rexistrou unha Moción para controlar a proliferación das apostas online e casas de xogo e pedir que se tomen medidas para a prevención da Ludopatía

MOCIÓN, DE EU NARÓN, PARA CONTROLAR A PROLIFERACIÓN DAS APOSTAS ONLINE E CASAS DE XOGO E TOMAR MEDIDAS DE PREVENCIÓN ANTE A LUDOPATÍA

Abeledo explica que Dende fai uns anos teñen proliferado os anuncios en televisión, radio, prensa escrita, redes sociais, etc de casas de apostas deportivas online. Unhas casas de apostas que insiran a súa publicidade en eventos deportivos, especialmente nas retransmisións deportivas e que incluso chegan a utilizar estrelas de fútbol para animar aos telespectadores a que aposten. Un sistema de xogo moito máis aditivo, sen pausas, con bonos «gratis» de entrada, e sobre todo cunha inmensa inversión en publicidade que representa xusto os valores contrarios as formas máis pausadas e tradicionais de apostar, como a lotería de Natal, a quiniela ou os cupóns da ONCE.

Hai 613.812 usuarios activos nas casas de apostas, segundo o último Informe Trimestral do Mercado de Xogo Online, un 13,44% máis que no mesmo segmento de 2016. Non só corresponde as apostas deportivas, tamén ao póker, casino e bingos virtuais. Ata setembro de 2017, os operadores gastaron máis de 140 millóns de euros en promover-se. En España hai máis de medio centenar de empresas con licencia no negocio online e presencial.

O xogo patolóxico é un trastorno que figura entre as adiccións de tipo relacionado co comportamento nas clasificacións médicas e psicolóxicas. Consiste na perdida de control de comportamento en relación ao xogo que se caracteriza por ter graves consecuencias para as persoas como problemas académicos, laborais, económicos, sociais e/ou legais asociados ao xogo.

Tentase a clase traballadora,  que normalmente non pode acceder a un traballo estable dado o enorme paro crónico, a que arrisquen as súas rendas ganadas en traballos precarios.  Non é estraño que nos barrios e localidades onde menos renda hai, sexa onde as políticas neoliberais máis efectos negativos causen a través das casas de apostas. Estas afectan especialmente a xuventude, onde a falta de expectativas e dun futuro estable é o caldo de cultivo perfecto para doses rápidas de adrenalina onde conseguir diñeiro sen esforzo.

Tampouco é admisible que as casas de apostas aumenten día a día os seus beneficios e deixen as familias e ao conxunto da sociedade a obrigación de costear integramente o tratamento das persoas as que ten enganchado. É de xustiza, polo tanto, aumentar a contribución que os beneficios destas empresas teñen que facer ao conxunto da sociedade para que se poida tratar de maneira eficaz as persoas adictas ao xogo e para que se poidan investigar eses mecanismos e previr futuras adiccións.

De forma física ou a través de Internet, o que se esconde detrás de cada aposta é o mesmo: fante crer que non é necesario traballar para xerar riqueza, que podes inverter o teu diñeiro e, si o fas ben, o multiplicarás. Este conto liberal obvia que o teu beneficio implica que alguén como ti está perdendo o seu diñeiro, tamén obvia que un día gañaches pero ao seguinte podes perder moito máis.  Non é cuestión de sorte que, en última instancia, sexa a dona da casa de apostas o único que gañe, é cuestión de matemáticas.

É o momento de que as diferentes institucións adapten a normativa a realidade social, económica e tecnolóxica da actividade do xogo antes de que se converta en unha lacra sen retorno.

Formulamos nesta moción unha serie de medidas, a nivel municipal e supramunicipal, para atallar esta problemática. Por unha lado entendemos que é necesario prohibir a publicidade de estes locais e frear a súa expansión a través das ordenanzas o las normas urbanísticas, tamén son importantes as medidas de prevención ante a ludopatía e, por último, formulamos unha serie de propostas a nivel fiscal para gravar a actividade das casas de apostas e do xogo online.

 PRIMEIRO: Instar ao Goberno do Estado a reformar a Lei Xeral da Comunicación Audiovisual e a Lei Xeral de Publicidade para que se regule a publicidade das Casas de Apostas e se prohiba que estas empresas poidan publicitar-se para facer efectiva a protección do público infantil e xuvenil e a impulsar o Real Decreto de Comunicacións Comerciais das Actividades de Xogo e de Xogo Responsable co obxectivo de restrinxir a publicidade para xogos e apostas online.

SEGUNDO: Instar ao Goberno Autonómico a que, igual que pasa co gremio de tabacaleiras ou farmacias, limite a apertura das casas de apostas físicas mediante o establecemento dun mínimo de metros de separación ou por núcleos de poboación, para a frear así a súa  expansión.

TERCEIRO: Instar ao Goberno Autonómico a que prohiba as terminais de apostas deportivas en salóns de xogo, bingos e casinos.

CUARTO: Instar ao Goberno Local a que estudie a revisión das ordenanzas para introducir limitacións urbanísticas a implantación de locais de apostas nas inmediacións de espazos  frecuentados pola infancia, a adolescencia e a xuventude, como os centros educativos, culturais, deportivos ou xuvenís.

QUINTO: Instar ao Goberno Local a que, a través da Ordenanza de Publicidade, regule a eliminación de calquera carteleira do mobiliario urbano ou do espazo público de este tipo de establecementos, aténdose exclusivamente aos carteis do propio local incluíndo unicamente o nome e sen ningún tipo de publicidade.

SEXTO: Instar ao Goberno Local a que realice actividades informativas nos centros escolares para afondar no uso que fan os rapaces dos xogos online e de apostas e os posibles problemas derivados deste uso e a que poña en marcha modelos de ocio e espazos de socialización xestionados directamente pola xuventude onde poidan desenrolar un ocio san, que potencie o coñecemento, o deporte e as artes.

SÉTIMO: Instar ao Goberno Local a que reforce a formación da Policía Local de modo que se familiaricen coas infraccións máis habituais relacionadas coas apostas e o xogo, particularmente no acceso de menores de idade, persoas incapacitadas legais e persoas co acceso ao xogo legalmente restrinxido.

OITAVO: Instar ao Goberno do Estado a aumentar o tipo aplicable no  Imposto sobre Actividades do Xogo para as casas de apostas e de xogo online.

NOVENO: Instar ao Goberno Local a que cree unha taxa específica por utilización privativa ou o aproveitamento especial do dominio público local, que teña que ser abonada polos  establecementos que instalen pantallas ou outro tipo de dispositivos para desenrolar a súa actividade empresarial con fronte directo a vía pública ou en liña de fachada.

GRUPO MUNICIPAL
ESQUERDA UNIDA DE NARÓN

Contas de Esquerda Unida Narón no facebook e no twitter. | Achegate xunta Nós, fagamos un novo Concello mais social, mais democrático, participativo e de Tod@s.


Enviado por:
Naron Esquerda Unida
-eu-naron@esquerdaunida.org-
17 de dezembro de 2018 13:34
__________________

Solidariedade coa Asociación de Pais e Nais de Nen@s con Problemas Psicosociais e aos afectad@s polo Plan PROA, ante as políticas sociais e de saúde do goberno do PP na Xunta de Galicia

Fuco Buxán A.C. amosa o seu apoio Solidariedade coa Asociación de Pais e Nais de Nen@s con Problemas Psicosociais (Aspaneps) e aos afectad@s polo Plan PROA, ante as políticas sociais e sanitarias do goberno do PP na Xunta de Galicia

A A.C Fuco Buxán amosamos o noso total apoio e solidariedade coa Asociación de Pais e Nais de Nen@s con Problemas Psicosociais (Aspaneps)). Denunciamos os salvaxes recortes presupuestarios do goberno da Xunta de Galicia, de Feijoo e do PP nos Programas Asistencias da Infancia, que disminuiron, nos últimos catro anos, un 35% nas axudas destinadas o Programa de saúde mental infantil-xuvenil para toda a área sanitaria de Ferrol da Asociación Aspaneps.

Asemade, máis de 50 de nenos/as dos centros educativos CEIP Cruceiro de Canido e a Laxe de Balón quedaranse este ano 2015 sen clases de Reforzo polos recortes da Consellería de Ensino da Xunta de Galicia no Plan PROA (Plan de Reforzo, Orientación e Apoio).

A.C Fuco Buxán denunciamos que son recortes ideolóxicos, clasistas e neoliberais e amosan a profunda insensibilidade, insolidariedade e inhumanidade do goberno do PP da Xunta de Galicia, coa submisa complicidade do goberno do PP de Ferrol, que mira para outro lado mentres estas medidas afectan as persoas mais vulnerables da nosa cidade, atentando contra a igualdade de oportunidades, perxudicando seriamente aos usuarios, supoñendo un grave ataque os dereitos humanos, mermando os servizos e os recursos, cebándose salvaxemente coas persoas mais vulnerables e coas súas familias e causándolles moita dor e sufrimento.

Desde a A.C Fuco Buxán esixímoslle ao goberno da Xunta de Galicia e ao goberno do PP de Ferrol máis axudas públicas destinadas a asociación Aspaneps e para o Plan PROA para que estes programas poidan desenvolverse nas mellores condicións e cos mellores recursos e atender a todos os nenos e nenas da nosa cidade que o necesiten.

Fuco Buxán, A. C.
--

Correo-e: fucobuxan@yahoo.es | Web: http://www.fucobuxan.net | Blogues: Escolma das Razóns http://escolmadasrazons.blogspot.com.es/ | Pensamento Crítico http://opinionsfuco.blogspot.com.es/ | Facebook:
http://www.facebook.com/pages/Fuco-Bux%C3%A1n/118931821452749 | Twitter: http://twitter.com/FucoBuxan | Google+: https://plus.google.com/u/0/108716477794009532670/posts | Telefono: 981325492 | Local Social: Rúa Armada Española, 32 baixo- 15406 - Ferrol | Apartado Correos: 240 C.P. 15400 Ferrol.

Foto de Jorge Meis publicada no 'Diario de Ferrol' | 13.02.2015 | http://www.jorgemeis.com/.

Enviado por:
A.C. Fuco Buxán Fuco Buxán
-fucobuxan@gmail.com-
14 de fevereiro de 2015 17:53
_______________________