Unha "
Iniciativa pola Paz en Siria" fai unha proposta moi interesante pola Paz e a solución pacifica do conflito, ademais de denunciar a agresión imperialista e a promoción de conflitos armados por toda a xeografía mundial, da man das oligarquías financeiras e da industria armamentística. Este é unha especie de manifesto que convida á reflexión e á acción para "
Abolir a Guerra e Conquistar a Paz". É un documento moi completo que merece ser lido con atención. Desde aquí, todo o noso apoio a todos os pobos do mundo que sofren a rapina e agresión imperialista.
POLA PAZ EN SIRIA
Chamamento internacional pola paz en Siria e o espertar da esquerda europea
A expresión eixo do mal
[1] foi utilizada por primeira vez polo presidente dos Estados Unidos
George W. Bush no seu discurso do Estado da Unión o 29 de xaneiro de 2002, tres meses logo de comezar a guerra de Afganistán, para describir aos réximes que segundo Estados Unidos apoiaban o terrorismo, ou sexa para sinalar ás nacións que non se dobregaban ante o ditado de Wáshington. As que
Bush mencionou no seu discurso foron Iraq, Irán e Corea do Norte, aos cales posteriormente engadir Libia, Siria e Cuba
[2]. Máis tarde agregáronse outros catro estados máis: Bielorrusia, Mianmar, Sudán e Zimbabwe e en máis dunha ocasión houbo alusións claras a China, e até Rusia. A globalización neoliberal conducida con esplendor polos Estados Unidos requiría un claro dominio da cultura occidental sobre todo o planeta. Só desde este punto de vista é como se entende mellor a tese de
Samuel Huntington [3]. Mentres houbese disidencia de nacións produciríase un choque de civilizacións. A asimilación e aculturación de todos os pobos e culturas á orde norteamericana foi deseñada polo seu amigo
Zbigniew Brzezinski [4] o gran estratega militar e mediático, que ao termo da guerra fría estableceu as prioridades para a hexemonía global estadounidense. Era obrigado estender a todas as nacións, con independencia da civilización da que proveñan, o modelo de democracia e dereitos humanos occidental de maneira que se lograse un mundo ordenado, homoxéneo e de pensamento único. Este era en resumo a aspiración expresada por
Francis Fukuyama no seu famoso artigo "
O Fin da Historia".
Dos once países menores da lista, os EEUU destruíron, desde entón, tres deles, Iraq, Afganistán e Libia, con máis de centos de miles de mortos nos dous primeiros e de 50.000 o terceiro
[5].
Non puideron facelo con Bielorrusia pola firme oposición de Rusia coa que xa non contaron tras o desencontro con
Putin a comezos de 2005. Tampouco o conseguiron con Zimbabwe, nin con Myanmar nin con Corea do Norte pola aposta firme que China fixo para impedilo, unha China, sen dúbida, que acelerou a entrada a súa escena mundial, tras o desastre das economías dos EEUU e a Unión Europea.
Logo de destruír Libia, agora buscan a devastación de Siria e xa se anuncia a de Irán como a seguinte. Como pode apreciarse, o plan estaba claramente trazado de antemán, aínda que a Gran Recesión acelerou o seu cumprimento ás alancadas. Tunisia e Exipto non estaban na lista, eran países sometidos ao dominio de Occidente e como se comproba teñen un tratamento ben distinto, o mesmo que Bahrein ou Marrocos. O estalido da rebelión popular pillou desprevidos a Francia, Gran Bretaña e EEUU, os cales seguen tendo un gran control sobre o seu comercio e moito máis sobre as súas Forzas Armadas e Servizos de Intelixencia.
En Libia ocorreu todo o contrario. Destruír un Estado, devastando as cidades con varios miles de operacións de bombardeo, empregando os drones (
naves sen tripulación) norteamericanos e centos de cazabombarderos con apoio de submarinos, fragatas, e os medios de guerra de destrución masiva máis sofisticados. Todas estas operacións foron veladas e censuradas aos telespectadores, para non provocar reaccións de parte dos sentimentos humanitarios dos cidadáns, nun alarde mediático de prefabricación de imaxes e noticias noveladas seguindo o patrón conductista. Agora comezan a chegar testemuños de xornalistas independentes que o presenciaron e déixannos atónitos.
Cada día que se investiga máis e máis o sucedido nos países árabes, descendendo á análise das noticias, correlacionando unhas con outras, chégase á inevitable conclusión de que a chamada "
primavera árabe" foi a obra mestra duns servizos de intelixencia occidentais moi coordenados co predominio mediático para desatar as contradicións tribais destes pobos de relixión islámica. Naqueles países como Libia e Siria, cuxas cúpulas estatais non estiveron sometidas ao poder comercial, financeiro e militar dos EEUU, Israel e os seus aliados, como foi o caso de Tunisia e Exipto, a desestabilización social completarase co derrocamento dun réxime por medio da guerra.
Servizos de Seguridade, diplomacia, presión militar, financiamiento masivo, compra de vontades, conspiracións de palacio, .... todo un armazón que requiriu de tres elementos básicos:
o dólar, a tecnoloxía e as armas. Na actualidade engadiuse outro máis:
o control mediático da percepción das poboacións occidentais, manipulando os seus sentimentos e valores, como a democracia e os dereitos humanos, dando as costas a esta campaña bélica de destrución masiva de colectividades e pobos que ate fai ben pouco eran suxeitos da pacífica Cooperación Internacional ao desenvolvemento e dunha Alianza de Civilizacións. Unha maxistral operación de conductismo cidadán para dar cumprimento ao plan de ordenación do mundo divulgado por
George W. Bush.
Trátase da mesma táctica empregada na guerra fría pero perfeccionada, na actualidade, grazas aos grandes avances técnicos nas comunicacións e o transporte operados na década dos 90. Vaise comprando ás disidencias nacionais, refuxiadas nas capitais occidentais, proporcionándoas poder económico e político, capacítase e organiza un exército de nativos, descontentos do país e faise caer sobre eles unha choiva de dólares e armas de tecnoloxía punta. Prométeselles un botín se logran os seus obxectivos. Van ser a nova clase dirixente e as forzas mercenarias a medula do novo exército nacional. É o plan sempiterno do conquistador.
Este conductismo máxico conséguese grazas á Televisión capaz de ofrecer a imaxe en tempo real que eles queiran proxectar, prefabricando as secuencias. Non importa onde se elabore o produto, as imaxes móbiles pode ser perfectamente producidas e emitidas desde un despacho por expertos, cumprindo a profecía orweliana. Con este predominio calquera país pódese desestabilizar.
James Petras, asombrado pola pasividade da esquerda europea, declaraba, nunha entrevista realizada un día logo da entrada das forzas rebeldes en Trípoli:
"Primeiro debemos caracterizar esta guerra contra Libia e o seu pobo como un dos grandes crimes do novo milenio. O feito é que por 188 días a OTAN, as forzas de Francia, Norteamérica e Gran Bretaña están tirando bombas. Son 188 días de terror, de destrución e a partir dos actos destrutivos tomaron terreo os seus mercenarios, na loita terrestre ...[..] ... temos outra gran traxedia pois en ningún dos países de Europa ou nos EEUU aparece nin unha soa protesta .... Todos os personaxes intelectuais franceses que aparecen nos xornais de esquerda en Brasil, en Uruguai, en Arxentina, personaxes ben coñecidos como figuras marxistas, son parte deste partido que apoia este levantamento dirixido e financiado pola OTAN. Esa é unha das grandes traxedias, porque mentres entendemos que o imperialismo e os seus medios de comunicación están apoiando este acto criminal, a esquerda 'no mellor dos casos' é silenciosa, senón está sumando á celebración, supostamente vai contra o tirano. Pero, quen é máis tirano? Unha forza colonial que está tirando miles e miles, centos de miles de mísiles e bombas por case 6 meses, ou un goberno que esta lexítimo no seu país e apoiado polo seu pobo antes que entrasen en Trípoli. E agora, toda a poboación, fai o que pode para salvar a vida ata para evitar persecución e asasinatos se saen á rúa a celebrar a ocupación"[6].
En Madrid non foi posible organizar unha mobilización masiva en rexeitamento á implicación militar de España na guerra dela OTAN, porque antes había que procesar a
Gaddafi por unha acusación de crimes que non estaban demostrados, nin se quixeron demostrar. Contribuír a unha matanza que supera xa as 50.000 vítimas e ocultouse que o levantamento contra o réxime social en Libia, foi progresivamente auspiciado, financiado, armado e relatado desde fóra. E agora no caso de Siria vólvese a repetir a mesma perversión paralizante da opinión pública.
A verdadeira agresión contra o pobo libio é a auténtica matanza indiscriminada que realizaron a forza aérea dela OTAN e os seus rebeldes armados, que arrasaron cidades enteiras e que están impondo a sangue e lume o seu dominio e o retroceso social e cultural que representan. E desgraciadamente a catástrofe libia non concluíu. Pero non importa, porque o negocio da reconstrución vai supor unha axuda á reactivación das economías dos países agresores, xa que Libia pode pagar o custo dada a súa rica produción enerxética.
Solidariedade co Pobo Sirio!! Se pero a solidariedade non pode esquecer que Siria, desde fai anos, está na lista negra da guerra imperialista que se propón dobregala ou devastala abrindo a porta á expansión territorial de Israel. Que a non ser polo veto de China, Rusia e a negativa de Brasil e Sudáfrica no Consello de Seguridade, a OTAN estaría xa destruíndo militarmente o estado. Solidariedade co pobo sirio e maldición e condena aos agresores que conspiran para facerse co país, unha vez que
Bashar AL-Assad sexa derrocado e arda polos catro costados nunha interminable guerra civil. Os artífices desta desatinada aventura son os neoconservadores que deseñaron e fabricaron a gran maquinaria de castigo dirixido a reducir un por un a lista do eixo do mal. É un camiño de guerra mundial porque ao final da lista están Rusia e China.
Siria é agora o cuarto da lista e Irán será o quinto. Non se poden ignorar estes elementos estratéxicos á hora de expor a nosa solidariedade co pobo sirio. Sobran demagoxias e discursos fáciles cheos de humanismo abstracto. Si a OTAN logrou aparecer como elemento civilizador, exportador da democracia e da cultura dos dereitos humanos,
que é o que pinta a esquerda competindo con ese moderno fascismo benemérito? Cando en realidade a agresión a Libia, os bombardeos das súas cidades por parte dela OTAN e a represión social a mans dos rebeldes tras a vitoria da OTAN foi a última maior acción de terrorismo occidental e a solidariedade para animar a un novo levantamento é o que culminaría o éxito do fascismo neoconservador.
Desde unha parte da esquerda dísenos que milleiros de manifestantes pacíficos foron asasinados polas forzas de seguridade do réxime de
Bachar Al-Asade e laméntanse da inoperancia internacional. Con todo, ao que estamos asistindo en Siria é a un levantamento armado de sectores tribais, ben pertrechados polas forzas occidentais, dentro da estratexia xa desenvolvida en Libia. Nin se documentaron os supostos bombardeos de cidades por parte do lexítimo goberno libio -
se se documentaron, en cambio, os dela OTAN- nin se documentou o bombardeo de cidades en Siria que denuncia esta parte da esquerda. O que se está producindo son graves choques militares con centos de mortos polas dúas partes.
A gran operación da OTAN,
non parece ampliarse ata a aniquilación branda da esquerda europea reducíndoa a un papel de comparsa?
Por iso desde a nosa humilde posición persoal, queremos manifestar:
1º.- O noso total acordo coa percepción que destas masacres ten a esquerda latinoamericana. Alégranos que os partidos políticos latinoamericanos de raíz popular e transformadora, e os seus Gobernos en Cuba, Venezuela, Ecuador, Bolivia, Nicaragua, Brasil, teñan asumido que nos atopamos ante unha das máis arteras manobras do imperialismo, cuxo desenvolvemento aproxímanos ao abismo dunha guerra mundial.
2º.- Chamamos a que a esquerda, sen exclusión de forzas, esperte explicando aos seus electores e á opinión pública, a perversa irracionalidade que encerra toda acción bélica pretendidamente salvadora. Neste sentido, as actividades realmente solidarias deben ir dirixidas a promover a pacificación e o armisticio e non á criminalización dunha das partes.
3º.- Que non se pode falar de pobo en termos xerais cando os seus cidadáns están sumidos nunha guerra civil. En Siria hai grandes manifestacións populares que apoian ao réxime, o mesmo que as había en Libia. Por que os medios non informan diso? Non estarán actuando estes medios en complicidade coa doutrina do eixo do mal?
4º.- Exhortamos a todas as esferas de poder a avogar por solucións de reconciliación entre as partes. Durante a guerra de Libia houbo sucesivos intentos de favorecer un armisticio, como propugnaron os Gobernos de Venezuela, Turquía, a Unión Africana e Sudáfrica, Rusia, Brasil e outros, pero as potencias agresoras fixeron oídos xordos. Pronunciámonos por esta solución en solidariedade co Pobo Sirio. A Liga Árabe recentemente acordou un Plan co Goberno Sirio, pero non se logrará nun día. Resulta inaceptable e condenable que certos rotativos hipócritamente renuncien a esa pacificación baixo o pretexto de que unha das partes acábao de boicotear. Se fose preciso debería convocarse unha Conferencia internacional para ese obxectivo. Os nosos gobernos da UE deben absterse de empregar a forza militar como solución ao conflito. Apoiamos as solucións de negociación, denunciamos a información sesgada que alenta o odio e a confrontación. Celebramos que China e Rusia traballen pola reconciliación, xunto a outros países veciños.
5º.- Declaramos que os dereitos humanos son violados en primeiro lugar polas potencias, as organizacións e os medios de comunicación que alentan ou apoian a loita armada para unha suposta liberación ou conquista da democracia, cando se descoñece o suposto programa político liberador. Se as potencias estranxeiras non respectan a institucionalidade do Estado lexitimamente constituído e Wáshington non renuncia á súa política de Choque de Civilizacións, contra elas debe ir toda a condena en primeiro lugar.
6º.- Esiximos a Israel que renuncie ao trafico de armas a través das fronteiras.
7º.- Chamamos á constitución dun Foro porla Paz Mundial e en contra da guerra imperialista que ante a depresión económica de Occidente corre o risco de ampliarse cada vez a unha escala máis global.
Madrid, 9 de Novembro de 2011
Notas.-
[
1] BUSH SINALA A IRÁN, IRAQ E COREA DO NORTE COMO PROTAGONISTAS DUN NOVO "EIXO DO MAL" .... EL PAIS, 31-xaneiro-2002.
http://www.elpais.com/articulo/internacional/BUSH/_GEORGE_W/Bush/senala/Iran/Irak/Corea/Norte/protagonistas/nuevo/eje/mal/elpepiint/20020131elpepiint_6/Tes
As palabras do discurso de
George Bush farían espertar as conciencias. Poden atoparse en:
http://georgewbush-whitehouse.archives.gov/news/releases/2002/01/20020129-11.html
Reproducimos aquí un extracto:
"[
O noso obxectivo]
é previr que réximes que apoian ao terror ameacen a [Estados Unidos] ou aos nosos amigos e aliados con armas de destrución masiva. Algúns destes réximes estiveron bastante calados desde o 11 de setembro. Pero coñecemos a súa verdadeira natureza. Corea do Norte é un réxime que se está armando con mísiles e armas de destrución masiva mentres mata de fame aos seus cidadáns.
Irán anda enerxicamente tras estas armas e exporta terror, mentres que uns poucos que non foron elixidos reprimen o desexo de liberdade do pobo iraniano.
Iraq segue facendo alarde da súa hostilidade cara a [
Estados Unidos]
e apoiando o terror. O réxime iraquí conspirou para desenvolver ántrax, gas nervioso e armas nucleares desde fai máis dunha década. Este é un réxime que xa utilizou gas venenoso para asasinar a miles dos seus propios cidadáns, deixando corpos de nais apiñados sobre os seus fillos mortos. Este é un réxime que aceptou as inspeccións internacionais e logo expulsou aos inspectores. Este é un réxime que ten algo que ocultar ao mundo civilizado. Estados como estes, e os seus aliados terroristas, constitúen un eixo do mal que se arma para ameazar a paz do mundo".
George W. Bush, Discurso sobre o estado da Unión. 29 de xaneiro de 2002
[
2] The United States has added Cuba, Libya and Syria to the nations it claims are deliberately seeking to obtain chemical or biological weapons
http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/1971852.stm
[
3]
The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order.
Samuel Huntington. A tradución completa: "
O Choque de Civilizacións e a construción dunha Nova Orde".
[
4] O Gran Taboleiro Mundial.
Zbigniew Brzezinski.
[
5] Só ata o 31 de agosto reportáronse 50.000 mortes, segundo fontes oficiais rebeldes libias. Ver
[
6]
http://www.radio36.com.uy/entrevistas/2011/08/23/petras.html
Recollida de Apoios:
Seguimos pedindo firmas para o manifesto ou chamamento Pola Paz en Siria e o Espertar da Esquerda Europea.
http://porlapazensiria.wordpress.com/
_________________
Quen está detrás dos atentados en Siria?
23.12.2011
http://youtu.be/3Ss91PnVvoM
__________________________
