sábado, novembro 27, 2010

Crise en Irlanda - Artigo de Alejandro Nadal - Video e Nova da manifestación d@s 100.000 en Dublín - Enlaces de Interese

Unha vez máis o Capitalismo ataca á clase Traballadora, desta vez en Irlanda. Coa escusa da crise financeira, o Goberno Irlandés -en complicidade co FMI, BM e Comisión Europea, decide un plano, chamado de austeridade, para, supostamente, aforrar uns 15.000 millóns de euros. Despidos masivos na administración pública, recortes nas pensións, recortes salariais, recortes nas prestacións públicas, na sanidade, no ensino, ...

Irlanda: baixo o imperio do capital financeiro

Por Alejandro Nadal [*]
27.11.2010


Os medios están acugulados de referencias sobre o rescate da economía irlandesa. Pero é máis correcto falar dun salvamento para os bancos do Reino Unido, Francia e Alemaña. Iso si, as duras condicións que se impoñen ao pobo irlandés corresponden a un tributo oneroso. Ese pobo pagará, pero iso non o converte en suxeito do rescate.

Como evolucionou a crise en Irlanda? Nos anos noventa a expansión da burbulla de bens raíces foi espectacular. Boa parte do crecemento do PIB entre 1994 e 2007 débese ao desenvolvemento de proxectos inmobiliarios. O comportamento do sistema bancario foi totalmente irresponsábel: recorreuse a empréstitos de tres meses para financiar proxectos con vencementos de dous ou tres anos. A palabra "prudencia" foi expulsada do léxico dos banqueiros.

En setembro de 2008 a bomba estourou. O ano seguinte o goberno decidiu salvar os bancos e estableceu a NAMA ou Axencia Nacional de Administración de Activos, entidade especial para comprar os activos tóxicos dos bancos cubertos co seguro de depósitos. O valor en libros deses activos ascendía a 88 mil millóns de euros (mmde); o seu valor de mercado era de 47 mmde. O déficit público foise ás nubes (32% do PIB) e a vulnerabilidade externa aumentou abruptamente.

Aínda en setembro Irlanda puido ter endereitado o barco doutro xeito, menos oneroso e inxusto. Nese mes venceron bonos dos bancos irlandeses por uns 55.000 millóns de euros. Eses bonos estaban en posesión de bancos ingleses, alemáns e franceses. O goberno cometeu un gran erro: pediu axuda e puido pagar con diñeiro prestado do Banco Central Europeo (BCE). Paga a pena deterse para ver os detalles.

Até ese momento Dublín tiña unha boa razón legal para repudiar todos os seus compromisos legais cos bancos. A razón é que varios deles violaron a lexislación vixente ao disfrazar información sobre o seu estado de solvencia. Iso liberaba o goberno e permitiulle executar un rescate moito menos custoso e inxusto. Podía ordenar a intervención dos bancos e que o saldo remanente dos seus pasivos se convertese en accións dos bancos, o que lle permitiu saír menos danado e máis rápido da crise bancaria. Pero o pagamento dos 55 mmde con axuda do BCE fixo imposíbel seguir a opción de compartir os custos cos posuidores de bonos.

Hai dous meses Irlanda estaba na encrucillada. Ou adoptaba a decisión de solucionar a crise bancaria dun xeito máis sensato ou pedía axuda para lle devolver deica o último céntimo aos posuidores de bonos. E escolleu a segunda opción, dando as costas aos seus compromisos co pobo irlandés e confirmando a súa entrega aos bancos. O BCE outorgoulle esa axuda sabendo que Irlanda regresaría de xeonllos para aceptar un novo rescate, o que xa quedou confirmado. Dublín puido nacionalizar a todos os bancos, pero parece que a banca internacional adiantóuselle e comprou primeiro o goberno.

A principal preocupación do BCE é a solvencia dos bancos alemáns e franceses que tanto se expuxeron en Irlanda e outros países. E o plan de rescate está deseñado para manter os seus estados financeiros en boa situación. Os bancos e os seus dirixentes quedarán satisfeitos do rescate, mentres o goberno en Dublín terá todo o agradecemento dos seus amos en Londres, París e Berlín.

Porén, a carga fiscal deste tipo de compromisos ultrapasa todo. E, por outra banda, os mercados financeiros colocaron a débeda soberana irlandesa no mesmo nivel de risco que os bonos chatarra de Ucraína, Paquistán, Grecia e Arxentina.

O plan do BCE-FMI consiste en reducir o déficit fiscal ao 3 por cento do PIB, impondo recortes ao gasto social, reducións dos salarios mínimos e do seguro de desemprego. Pero os impostos ás sociedades seguirán no nivel máis baixo da Unión Europea (12,5 %) e as transaccións financeiras mantéñense sen gravame. Será difícil reducir o déficit dese xeito, e o estancamento reducirá aínda máis a recadación. A receita de "baixar impostos para crecer" quedou máis desprestixiada que nunca.

Irlanda deixou de ser unha república independente e converteuse no protectorado do BCE e do FMI. O goberno de Irlanda defraudou o seu pobo. Enganouno primeiro facéndolle crer que o seu modelo económico era un éxito. Tendeulle unha trampa despois co rescate dos bancos locais e europeos. Someteuse ao diktat do BCE, o cal determinou o formato e contido das negociacións para o "rescate". Hoxe os poderosos foron rescatados. Os demais poden afundirse e traballar para pagaren o tributo.

No Ulises, a novela de James Joyce, Stephen Dedalus láiase de que Irlanda era o escravo de dous amos, o imperio británico e a santa Igrexa apostólica e romana. Hoxe poderíase laiar do xugo que lle impoñen os pontífices do capital financeiro e os seus axentes no Banco Central Europeo.

Publicado no xornal mexicano "La Jornada" - 24.11.2010

Web de Alejandro Nadal:
http://nadal.com.mx/

[*] Alejandro Nadal, profesor de economía do Colexio de México.

@s 100.000 en Dublín contra o neoliberalismo



Irlandeses protestan contra recortes e rescate externo

Por Odalys Buscarón Ochoa

Uns 100 mil manifestantes tomaron hoxe as rúas da capital irlandesa en protesta ao plan de recortes do Goberno para salvar os bancos e o millonario rescate financeiro do FMI e a Unión Europea (UE).

Pese ao frío e a forte nevada, afiliados dos principais sindicatos do país europeo marcharon ata o centro de Dublín pola rúa de Ou'Connell para manifestar a súa inconformidad co programa de austeridade anunciado polo primeiro ministro Brian Cowen para os próximos catro anos.

A administración de Cowen pretende resolver os problemas da débeda, a falta de liquidez dos bancos irlandeses e o profundo déficit fiscal cun duro recorte de gastos públicos na orde dos 15 mil millóns de euros.

Organizadores da marcha cifraron a participación nuns 100 mil ou 150 mil manifestantes, mentres a policía calculou a presenza de ata 50 mil persoas.

Encabezada con grandes carteis de críticas a Cowen e ao ministro de Finanzas Brian Lenihan, a protesta pacífica foi seguida de cerca por centos de axentes policiais e de seguridade.

Mick Wallace, construtor afectado pola caída da industria, dixo que é hora de que Irlanda senta con máis frecuencia e forza.

É hora de cambiar e opornos abertamente ao que está pasando, afirmou Wallace en alusión ao descontento coa política do goberno por imperio da UE e o Fondo Monetario Internacional.

Traballadores e sindicalistas demostraron enojo ante o que consideran humillación por ter que ser rescatados polo FMI e Europa.

Según os organizadores da marcha máis grande ata agora, o chamado Tigre Celta -como se coñece tamén á nación nórdica- está en perigo de perder a súa soberanía e o control da economía coa intervención da UE e o organismo crediticio.

O Congreso Irlandés de Sindicatos (ICTU, polas súas siglas en inglés) advertiu que o plan de austeridade, centrado nos recortes de gastos e subida de impostos, asestará un dano irreparable e converterá a Irlanda nun deserto social e económico.

Para o secretario xeral da confederación sindical, David Begg, "resulta difícil ver unha xustificación, sexa económica, social ou ata moral, no que o Goberno propón facer e oporémonos a eles -dixo- de todos os xeitos posibles".

A terapia proposta polo gabinete de Cowen apunta a unha redución do volume da débeda pública nun tres por cento respecto ao Produto Interno Bruto e a un aforro duns seis mil millóns de euros, dos cales tres mil millóns corresponden ás prestacións sociais do Estado.

Prevense así mesmo a eliminación de máis de 24 mil postos de traballo no sector público e aumentos de impostos.

O articulista do xornal The Irish Times, Fintan Ou'Toole, aseverou que o Goberno declarou a guerra aos máis pobres ao empeñarse en salvar da quebra ao sistema bancario nacional, o principal responsable da grave crise económica.

Os sindicatos protagonizaron unha protesta a semana pasada para repudiar a presenza en Dublín de representantes do FMI e da UE, encargados de negociar o rescate duns 85 mil millóns de euros.

27 de novembro de 2010, 12:43Dublín, 27 nov (Prensa Latina)

Enlaces de interese:

ICTU - Irish Congress of Trade Unions
http://www.ictu.ie/
http://www.ictuni.org/
http://www.ictu.ie/globalsolidarity/

The Indymedia Ireland:
http://www.indymedia.ie/
_______________________


Por favor, o contido do seu comentario debe estar relacionado co asunto do artigo.

Prega-se o maior respecto coas persoas, polo que ataques persoais e insultos serán eliminados.

Por favor, non use os comentarios, só para facer propaganda do seu sitio ou será eliminado.
EmoticonEmoticon