Grupos e asociacións que traballan a prol dos dereitos da infancia, envían carta aos grupos parlamentarios instando a modificar puntos da lei antes da súa última tramitación no Congreso

Grupos e asociacións que traballan a prol dos dereitos da infancia, envían carta aos grupos parlamentarios instando a modificar puntos da lei antes da súa última tramitación no Congreso

As asociacións AGAMME, Aso. Rede Mulleres, SOMOS MAS, Mujeres sobrevivientes de la violencia machista, Mujeres moviendo el mundo, Associació Dones Juristes e Asociación de Mujeres Juristas Themis, enviaron nas últimas horas cartas aos grupos parlamentarios no Congreso instando a, na súa última tramitación, modificar os puntos da Lei da Infancia que valoran como negativos para os dereitos das vítimas e que poden concretarse en :

✔ Unha aplicación indirecta do inexistente Síndrome de Alienación Parental (SAP)
✔ A entrada por lei da figura do coordinador parental, unha figura controvertida e con amplo rechazo do movemento asociativo.
✔ Non palía a falta de garantías para menores vítimas de violencia no descorrer do proceso xudicial.
✔ A categorización dos servizos sociais como "axente de autoridade" capaz de tomar decisións que antes correspondían ao ámbito xudicial.

A continuar o contido da carta enviada aos grupos parlamentarios.

POR UNHA LEI INFANTIL QUE NON ATAQUE OS DEREITOS DAS VÍCTIMAS

O Proxecto de lei orgánica para a protección integral da infancia e a adolescencia contra a violencia, aprobado o pasado 12 de decembro no Senado e que será votado o xoves 20 no Congreso para a súa aprobación final, non inclúe as propostas que presentamos, desde o principio do trámite da lei, as asociacións de dereitos das vítimas mulleres, nenos e nenas.

Non se mellorou nada en relación ás condicións nas que deben declarar os nenos e nenas; a maioría das medidas relacionadas coa protección dependen da existencia dunha condena, que hoxe sabemos que deixará sen esta cobertura a centos de nenos e nenas; o SSAP está prohibido, pero ao mesmo tempo recoñécese a existencia de conflitos parentais e promóvense servizos específicos aos que se poden remitir casos por decisión xudicial e non se incluíu a violencia institucional solicitada por numerosas entidades. Pola contra, ao longo do texto atopamos unha terminoloxía proposta por asociacións que negan a violencia de xénero, os abusos sexuais e os defensores do ssap e da terapia da ameaza. O termo "conflito familiar" está presente en varios artigos e usarase, se se aproba, contra as nais protectoras.

A última fase do procedemento parlamentario estase a levar a cabo con urxencia, o que nos deixa sen prazo para intentar reabrir o debate cos grupos parlamentarios. Por este motivo, escribimos para solicitar que se retiren ou modifiquen os seguintes contidos antes da aprobación:

1.- Adopción plena dos principios establecidos nas Directivas europeas 11/92 / UE e 29/12 / UE, relativas á protección das vítimas e ás condicións para escoitar o testemuño. O contido que regula a presenza do acusado durante a declaración da vítima debería ser eliminado da lei. Hai medios tecnolóxicos adecuados para evitalo. Polo tanto, nos artigos 449 bis e ter, debe eliminarse a pasaxe que se refire a que o acusado pode estar presente.

Ademais, debe incluírse un artigo ou sección separada na que se recollan os dereitos de todas as vítimas menores incluídas nas mencionadas directivas, incluíndo que se evitará calquera contacto, "directo ou indirecto" entre a vítima e o acusado. Neste apartado especificaranse os medios técnicos, materiais e profesionais adecuados para levar a cabo tales medidas.

2.- Artigo 28. É a porta de entrada a SSAP - contradicindo o artigo que prohibe o seu uso -, a terapia de ameazas e os coordinadores parentais. Hai que eliminar todo o artigo. Pola contra, deberían incluírse medidas específicas para que todos os servizos que actúan en situacións de ruptura familiar estean capacitados e creen principios de acción para detectar e abordar situacións de violencia de xénero e violencia contra a infancia e adolescencia.

3.- Artigo 154 do Código Civil e 225c do Código Penal. O primeiro determina a obriga del proxenitor custodio de obter o permiso do non custodio para o cambio de domicilio. O segundo converte o incumprimento do anterior nun delito de secuestro de menores.

Este contido é inconstitucional xa que limita de xeito xeral e inxustificado o dereito á libre circulación. Non se pode supoñer que os proxenitores custodios sexan secuestradores potenciais, nin a decisión sobre o lugar de residencia pódese pór en mans do non custodio, especialmente no caso de mulleres vítimas ou nais de vítimas, xa que o poder de control é dado ao non custodio que engade outro nivel de risco. Pola contra, debería lexislarse de xeito que quen actue como  proxenitor protector, estea exento de responsabilidade ao levar a cabo a acción que podería clasificarse como secuestro para evitar danos á crianza, tal e como se establece no artigo 13 da Convención da Haya.

4.- Accións dos servizos sociais. Non se debe recoñecer a condición de "axente de autoridade" para os servizos sociais, xa que implica darlles unha responsabilidade e un poder para os que carecen dunha formación adecuada, xa que son servizos de carácter xeneralista. Deben garantirse todas as partes do procedemento que garantan a acción xudicial. O acurtamento dos prazos non debe limitar de ningún xeito os dereitos.

Na definición de risco, debería eliminarse a expresión "conflito familiar" xa que o que implica risco é a existencia de violencia, non o conflito. Por outra banda, afectaría ao 100% dos casos nos que unha nai denuncia a violencia do pai. Empregar esta expresión é dar lugar ao uso da SAP. Por outra banda, deberíanse eliminar os indicadores de risco h), i) e l) Segundo os convenios internacionais, o feito de ser vítima de tráfico ou violencia de xénero debería levar á protección conxunta da nai e das crianzas, non á determinación da situación de risco, o que engade outro punto de vulnerabilidade. Tamén implica facer énfase no control do proxenitor protector, en lugar do agresor. En canto ao punto i), o feito de que un menor sexa vítima de violencia de xénero tampouco se pode interpretar como unha situación de risco, xa que os actos que a parella realiza contra o menor non son responsabilidade directa dos proxenitores.

Debe eliminarse o artigo 43, segundo o cal os casos de risco remitiranse á protección de menores. Protección de menores é a entidade que determina se existe unha situación de desamparo, pero as intervencións en situacións de risco lévanse a cabo dende os servizos municipais, polo que toda acción debe manterse neste nivel. O contrario significaría elevar a percepción dos servizos sociais, como un perigo potencial para a permanencia dos nenos no núcleo familiar e dificultaría a intervención socioeducativa que pretende resolver os problemas sen chegar ao extremo da retirada da custodia.

Estes catro puntos son algúns dos que deberían ser escoitados. Estes son os aspectos que de ningún xeito deben incluírse na lei, a non ser que se pretenda causar un estado de total vulnerabilidade ás vítimas. As asociacións están profundamente decepcionadas por como se levou a cabo todo o proceso da lei. Avisamos por medio deste escrito do enorme erro que suporía incluír estes contidos e solicitamos, in extremis, a súa modificación.

Maio, 2021

http://www.agamme.org/

FACEBOOK | TWITTER

Enviado por:
Lupe Ces
-lupeces@gmail.com-
19 de maio de 2021 17:31
@lupeces
http://lupeces.blogspot.com/
_______