Amosando publicacións coa etiqueta A Crise. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta A Crise. Amosar todas as publicacións

luns, febreiro 10, 2014

Convocan unha Asemblea Aberta a todas as persoas que queiran organizar a Marcha da Dignidade en Caranza - A xuntanza terá lugar o luns 17 de febreiro ás 5 da tarde na traseira do Mercado Municipal de Caranza


CONVOCATORIA ABERTA
A TODAS AS PERSOAS
QUE QUEIRAN ORGANIZAR
A MARCHA DA DIGNIDADE
EN CARANZA

O 22 de Marzo, van confluír en Madrid diversas columnas de cidadáns dos distintos territorios e nacións do estado español, para dicir basta xa!, á política do goberno e da Troika. Esta iniciativa chamada Marchas da Dignidade, está unindo a moitas persoas afectadas polas políticas inxustas e empobrecedoras dos diferentes gobernos corruptos. Hai un apoio moi importante do movemento sindical e político alternativo e anticapitalistas e dos movimentos sociais.

Un grupo de 6 persoas xuntámonos para promover esta convocatoria para conformar a Columna de Caranza da #Marcha da Dignidade a Madrid do vindeiro 22 de Marzo de 2014.

PARTICIPA NA ASEMBLEA !
VEN O LUNS 17 DE FEBREIRO, ÁS 5 DA TARDE NA TRASEIRA DO MERCADO DE CARANZA.

O 22 de Marzo, desde Caranza, tamén iremos a Madrid!!

Evento no facebook:
https://www.facebook.com/events/631575860265557/

Enlace para acceder ou baixar o cartaz da convocatoria.


A #Marcha pola Dignidade desde Galiza:

Correo-e:
galiciaenmarcha@gmail.com


Evento no facebook:
https://www.facebook.com/events/214972025353768/?ref=ts&fref=ts


Columna Galega:
https://www.facebook.com/pages/Columna-Galega-marchaamadrid/803867402962384

No twitter:
https://twitter.com/marcha22mGalici

Manifesto:
https://drive.google.com/file/d/0By24jKds2T1PMDZqT25sb3U0Z2M/edit?usp=sharing


A #Marcha da Dignidade a nivel de Estado:

Na wiki15M:
http://wiki.15m.cc/wiki/Madrid_22-M,_Marchas_de_la_Dignidad

Web oficial:
http://marchasdeladignidad.org/

Evento no facebook:
https://www.facebook.com/MarchasdelaDignidadMadrid22M



Vídeos de interese:

Rafael Mayoral. abogado da Plataforma de Afectados pola Hipoteca y STOP Desafiuzamentos.
http://www.youtube.com/watch?v=8bxW0v...

Pablo Iglesias, profesor de ciencias políticas na Universidade Complutense de Madrid e presentador de 'La Tuerka TV' e 'Fort Apache TV'.
http://www.youtube.com/watch?v=7P4HjZ...

José María Carrillo ao cante e Yuyi guitarra de "Gente del Pueblo" http://www.youtube.com/watch?v=ErMx30...

Diego Cañamero, portavoz sindicato andaluz de Traballadoras/es http://www.youtube.com/watch?v=L66bVi...

Rafael Juan Ruiz, Campamento 'Dignidad de Córdoba'.
http://www.youtube.com/watch?v=R6ncyL...

José Coy, membro de plataforma de Personas Afectadas pola Hipoteca de Murcia.
http://www.youtube.com/watch?v=5ktNfh...
Licença de atribuição Creative Commons (reutilização permitida)


Enviado por:
André M. Ces
-andre.martinez.ces@gmail.com-
10 de fevereiro de 2014 15:45

_______________

luns, febreiro 03, 2014

A banca privada multiplica os seus beneficios tras o "rescate" público, ... por Xabier P. Igrexas

Por Xabier P. Igrexas [*]
03.02.14


Malia que no discurso oficial se teña incorporado o termo recuperación, a economía real fica moi afastada desa perspectiva. Quen si ten vigorosos e zumentos brotes verdes é o grande capital financeiro. De feito en 2013 as principais entidades bancarias do Estado español multiplicaron por catro os seus beneficios en relación ao ano anterior. O Banco Santander, BBVA, Caixa Bank, Banco Popular e Sabadell, sumaron lucros por importe de 7.674 millóns de euros.

O dato deuse a coñecer apenas uns días despois de que o pasado 22 de xaneiro finalizara o "rescate" da banca española, financiado entre outros a cargo dun préstamo europeo por importe de 41.300 millóns de euros. Préstamo asegurado polo Estado e que provocou, condicionado polo memorando de entendemento subscrito polo Goberno español, a vaga de duros recortes en servizos públicos esenciais como sanidade e educación. Mais ese préstamo é unha pequena parte das axudas públicas destinadas ao reflote e saneamento da banca privada. O economista Juan Torres cifra o alcance real do rescate en como mínimo 275.000 millóns de euros, sumando as axudas á capitalización, avais e protección de activos, axudas á liquidez e a compra directa de activos bancarios. Cantidade que o propio Torres eleva a 1,3 billóns de euros, de se contabilizar tamén os préstamos do Banco Central Europeo e máis os avais derivados de garantir todos os depósitos de até 100.000€.

Os datos verifican na práctica a denuncia de que o rescate da banca tan só pretendía asegurar as contas de resultados das entidades, a cargo de fondos públicos, apuntalando o circuíto financeiro no que o grande capital se reproduce con enormes lucros. De feito a regulación bancaria acometida, grosso modo, apenas supuxo un estímulo para a maior concentración e centralización de riqueza nun cada vez menor número de entidades. Así, a ofensiva contra as caixas de aforro para alén de forzar a desaparición práctica das únicas entidades financeiras de carácter semipúblico, favoreceu a súa absorción pola banca privada, endóxena ou exóxena. Tanto do mesmo sucedeu con aqueles bancos de menores dimensións e que mantiñan unha operativa máis sensíbel e apegada ao territorio no que estaban asentados. Precisamente os grandes beneficiados deste proceso, como se deduce do dato co que encetabamos, son as grandes entidades que articulan o oligopolio bancario español.

Logo da inxección de inxentes cantidades de recursos públicos, e a pesar dos seus beneficios en plena crise, non se percibe ningún efecto concreto desa intervención en beneficio da economía real. O tecido produtivo continúa esmorecendo, entre outros factores pola falta de crédito bancario. Outro tanto sucede coas economías domésticas, co agravante de que entidades rescatadas ou apuntaladas con recursos públicos continúan a practicar, día si e día tamén, desafiuzamentos contra familias traballadoras no que xa constitúe un xenocidio hipotecario. Entrementres cebamos a banca privada con cartos públicos, as persoas estafadas polo calote das participacións preferentes continúan a esperar recuperar os seus aforros, ou no mellor dos casos víronse forzadas a renunciar a parte deles nos procesos de arbitraxe. Traballadoras e traballadores financiando bancos con quitas sobre os seus propios aforros!

Os 7.674 millóns de euros que tiveron por beneficio os grandes bancos, veñen a ilustrar que a crise non o é para todos. E que ao cabo, esta provocou unha radicalización da loita de clases, na que polo momento o capital vai gañando, alargando a fenda social e empobrecendo a amplas capas do pobo. Outro conto sería se en lugar de "rescatar" a banca, financiándoa a fondo perdido á nosa costa, apostaramos decididamente pola súa nacionalización. De telo feito hoxe estaríamos a socializar eses importantes beneficios.

[*] Xabier Pérez Igrexas, -Vigo 1984, é articulista colaborador de opinión en diferentes medios de comunicación, leva unha interesante web: www.contradiscurso.net . En twitter:  https://twitter.com/contradiscurso | Activista político e social. ☭ Comunista. ★ Nacionalista. Implicado en @SermosGaliza. Membro do Consello Nacional da Federación de Banca, Aforro, Seguros, Oficinas e Telemárketing da CIG e  da Dirección Comarcal da @CIGVigo. Responsábel de Acción Social do @BNGVigo . Conta en facebook: https://www.facebook.com/contradiscurso.

Artigo publicado en: noticiasgalicia.com.

Enviado por:
Xabier P. Igrexas
-xabiergz@gmail.com-
3 de fevereiro de 2014 10:38

____________

luns, xaneiro 27, 2014

Relatório sobre os “super-ricos” apresentado em Davos


O Transnational Institute aproveitou a presença da elite financeira mundial para lançar o relatório “Estado do Poder 2014”, com infografias e ensaios a desvelar o poder político-financeiro no planeta.


Sabia que a fortuna das cem pessoas mais ricas do planeta daria para financiar o ensino primário e secundário universal nos próximos nove anos? Ou que um trabalhador britânico com um rendimento mínimo de subsistência teria de trabalhar 792.801 anos para conseguir atingir o rendimento médio desses cem bilionários? Estes e outros números são apresentados numa das infogradias do relatório “O Estado do Poder 2014” (disponível aqui em inglês) do Transnational Institute (TNI).

O TNI acredita que teremos poucas esperanças de atingir a justiça social e ambiental “a menos que conheçamos as elites que controlam as nossas riquezas e recursos, compreendamos como elas influenciam os processos políticos e sociais através dos quais mantêm o seu poder”, diz Nick Buxton, o editor do relatório, na sua introdução.

Para além das infografias, este relatório inclui ensaios da sua presidente Susan George e outros autores, em colaboração com um projeto semelhante promovido pelo portal Occupy.com. O TNI chama a atenção para a forma como “o poder se esconde” - “os camponeses que perdem a terra ou cujo rio fica contaminado podem desconhecer o nome do dono ou da companhia que os ameaça. Certamente não saberão o nome das transnacionais que compram os minérios, o dos políticos que assinaram as leis e acordos que permitem a sua extração, ou o dos grupos de lóbi que conseguiram fazer avançar esses negócios”, prossegue o editor.

O relatório mostra ainda como as companhias transnacionais -em particular as ligadas à banca, petróleo e gás- ganharam bastante com os últimos anos de crise, enquanto os cidadãos em geral perderam muito. “Apesar da sua responsabilidade pelas crises financeira e climática, os resgates e 'pacotes de austeridade' servem para beneficiar esses 0,001% e espremer os rendimentos aos restantes 99%, que sofrem ainda mais pressão”, afirmou Brid Brennan na apresentação do relatório em Davos.

Um estudo sobre 43 mil empresas mostrou que menos de 1%, sobretudo bancos, controlam as ações de 40% dos negócios a nível global. Isto não só é injusto, como demonstra bem a vulnerabilidade do sistema,” acrescentou a ativista, lembrando que nos últimos cinco anos a quase totalidade das maiores empresas mundiais foi acusada ou condenada por lavagem de dinheiro, fraude, subornos ou espionagem. “Isto não é sobre o bem e o mal: é sobre uma estrutura de poder e impunidade baseada na ideia de que o lucro empresarial pode ignorar, camuflar ou esconder deliberadamente todos os custos sociais e ambientais das suas operações”, resumiu Brid Brennan.

Fonte: esquerda.net | 26.01.2014

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
26 de janeiro de 2014 23:45
http://espazoartabro.blogspot.com/

___________

mércores, xaneiro 22, 2014

2014: Caos político mundial, "smog" estatístico, risco de explosão do planeta financeiro... – mas as soluções do futuro continuam a emergir




2014: Caos político mundial, "smog" estatístico, risco de explosão do planeta financeiro...

– mas as soluções do futuro continuam a emergir
por GEAB [*]
22.01.2014


Os historiadores, os quais têm o hábito de considerar que o século XIX se estendeu de 1815 (Waterloo) a 1914 (primeira guerra mundial), certamente definirão o século XX pelo período 1914-2014, terminando pelo ano em que morre o antigo sistema enquanto o novo emerge. Neste novo ano de 2014, bem vindo portanto ao século XXI!

Havíamos colocado 2013 sob o signo dos "primeiros passos num mundo do depois em pleno caos" [1] . Um ano que foi com efeito o ano zero deste novo século e no fim do qual as soluções emergem por toda a parte. Neste começo de 2014, todos os projectos estão doravante apontados sobre a zona euro, a China, a Rússia, os BRICS onde ferramentas destinadas a moldar o "mundo do depois" são concebidas com uma rapidez incrível: o "mundo de antes" dá lugar ao "mundo de depois".

Contudo, subsiste o risco permanente de uma explosão por excesso de aquecimento do planeta financeiro decorrente dos incríveis desequilíbrios americanos... pouco ou nada resolvidos. E o período intermediário actual, certamente portador de esperança, não deixa de ser eminentemente perigoso. Um dos perigos reside no "smog" [2] estatístico que provavelmente caracterizará o ano: por um lado, os indicadores económicos e financeiros americanos perderam todo sentido à força de serem manipulados a fim de esconder a realidade catastrófica; e por outro, as ferramentas de transparência estatística do mundo emergente ainda não são suficientemente fiáveis para esclarecer correctamente a realidade. Por um lado colapso de visibilidade [que está] em curso desde há vários anos, por outro começo de organização da transparência de que a economia mundial precisa para planear suas estratégias, em 2014, estamos no fundo da vaga da compreensibilidade estatística. E isso não será sem consequências.

Plano completo do artigo:

1. "SMOG" ESTATÍSTICO
2. REASCENSÃO DAS TAXAS E QUEDA DO IMOBILIÁRIO NOS ESTADOS UNIDOS
3. FIM DAS EUFORIA NAS BOLSAS?
4. CAOS POLÍTICO
5. 2014, COMEÇO VISÍVEL DO FIM DA ERA DO PETRÓLEO
6. AS SOLUÇÕES ESTÃO EM MARCHA

Apresentamos neste comunicado público as partes 1 e 2.

"SMOG" ESTATÍSTICO


O período actual é particularmente difícil de analisar. As experiências de injecção de liquidez dos bancos centrais não têm praticamente equivalente histórico e agem insidiosamente tal como a morfina; as bolsas evoluem na proporção inversa à saúde económica dos países; a finança e os produtos derivados estão fora de todo controle; o Ocidente e particularmente os Estados Unidos tentam ocultar sua situação catastrófica graças a indicadores que já não querem dizer nada a exemplo dos números do desemprego. Já analisámos em profundidade este "fog estatístico" no GEAB nº 73 :   as bússolas do mundo antigo estão partidas.

Os mercados, alimentados pelo biberão do Fed e não desejando abandonar o paradigma do dólar enquanto existir o mínimo de sangue a sugar, são amplamente responsáveis por esta cegueira. Ora, tal como a rã na água que aquece não sente a temperatura subir senão quando é demasiado tarde, ter partido o termómetro certamente é prático para iludir mas responde a uma tendência suicidária: se a saída já é difícil de encontrar em plena luz, no escuro isso torna-se impossível. Já o dissemos, a zona euro tem tido a oportunidade de estar em plena luz durante vários anos graças à "crise do euro" e não camufla suas dificuldades sob a carreta das liquidezes [3] , oportunidade de que não beneficiam os Estados Unidos que se dirigem de olhos vendados para o precipício, como o veremos. [NT].

No período actual, um olho portanto está cego. O outro infelizmente ainda não está a ver. A parte do mundo que emergiu, os BRICS nomeadamente e a China em particular, apenas pôs-se a construir um aparelho estatístico adaptado às suas ambições internacionais. Sem contar que certos vícios ocidentais foram adoptados por estes países, como o recurso ao endividamento e a finanças desreguladas, o que faz correr novos perigos. Assim, a China começa a preocupar-se com o endividamento das suas administrações locais, dos seus "veículos de financiamento dos governos locais" [4] e com suas "finanças das sombras" ("shadow banking") de que todo o mundo ignorava a dimensão por falta de estatísticas fiáveis [5] . Este shadow banking é indispensável para financiar a actividade das pequenas empresas e colectividades locais e, por agora, incontrolável...

Daí o forte empenho de Pequim para ver claramente e chegar a regular este sector, como testemunha o trabalho estatístico recente executado a respeito pelo Gabinete nacional de auditoria, ou a maior transparência pedida aos estabelecimentos bancários chineses, ou ainda por exemplo a proibição por cinco anos às actividades locais de construir novos edifícios institucionais com financiamentos "da sombra" [6] . Mas apesar destes esforços de transparência que trarão rapidamente seus frutos, pois a situação internacional precisa de ver isso claro, ainda serão precisos anos para ter um aparelho estatístico fiável nestes países. Sem contar que o governo chinês ainda tem necessidade de zonas de sombra durante algum tempo: não se pode fazer a luz sem ter feito a limpeza prévia!

É portanto com grande prudência que os dirigentes devem avançar num caminho semeado de armadilhas ao longo o qual a ausência de indicadores fiáveis impede apreciar correctamente a situação. Toda antecipação/previsão/planificação é certamente ainda mais difícil. Contudo, se os países emergentes estão com dinâmicas extremamente poderosas que lhes permitem certos afastamentos, os passos em falsos podem implicar consequências dramáticas para os outros. Eis porque o Fed efectua um trabalho de equilibrista notável e este saltimbanco até o presente foi bastante dotado para manter o país sobre o filo... tanto que ainda existe um fio.

REASCENSÃO DAS TAXAS E QUEDA DO IMOBILIÁRIO NOS EUA


Enquanto isso, o século que acaba continua sua lenta agonia. Apesar de todas as acções do Fed, apesar do seu imenso programa de flexibilização quantitativa, as taxas de juro das obrigações americanas sobem outra vez de modo inexorável. Pormenorizamos as razões em Télescope e mostramos que esta tendência vai prosseguirem 2014.

Ora, um aumento de um ponto percentual nas taxas a 10 anos (de 3 para 4%) significa um aumento progressivo dos juros anuais a pagar sobre a dívida pública da ordem dos 100 a 150 mil milhões de dólares [7] , ou seja, cerca de 1% do défice público a compensar no momento em que o Fed começou a diminuir seu programa de recompra de obrigações. Mas isto não é o mais doloroso. O gráfico seguinte assinala algo muito mais perigoso.

A busca do aumento das taxas das obrigações americanas provoca com efeito um aumento semelhante nas taxas de contratação de empréstimos dos particulares. Em 2012, os empréstimos imobiliários a 30 anos estavam em torno dos 3,5%; agora estão em torno dos 4,5%; um ponto a mais faria com que chegassem aos 5,5%. Ora, a 3,5% uma família pode contrair um empréstimo de US$400.000 com mensalidades de US$1800, ao passo que a 5,5% ela não pode mais tomar emprestado senão US$317.000 com as mesmas mensalidades: seria preciso portanto cerca de 20% de baixa dos preços imobiliários (!) para manter um poder de compra constante... Como já se viu no GEAB nº 80, a inquietação a respeito começa a ser palpável [8] e 2014 verá uma baixa significativa dos preços do mercado imobiliário americano, como desenvolvemos em Télescope. Ora, toda a finança imobiliária funciona unicamente sob a hipótese de preços crescentes (viu-se em 2007-2008). Além disso, numerosos créditos ao consumo dos americanos são ligados à sua casa e uma fraqueza do mercado imobiliário propaga-se portanto ao conjunto da economia. Esta é a notícia realmente má deste começo de ano.

15/Janeiro/2014

Notas:
1. Título do GEAB n°70 (décembre 2012).
2. "Smog" designa a mistura de fumo (smoke) e nevoeiro (fog) que periodicamente cobria Londres na era da revolução industrial.
3. O que em grande parte explica seu crescimento mais fraco. Nos Estados Unidos, o crescimento oficial em 2013 foi apenas da ordem dos 400 mil milhões de dólares (cerca de 2,5% do PIB) quando o Fed injectou mais de 1000 mil milhões na economia... ou seja, uma "falta" de 600 mil milhões. Durante o mesmo período, o BCE retirou cerca de 1000 mil milhões de dólares (730 mil mil milhões de euros, fonte BCE) para um crescimento quase nulo, ou seja, um "ganho" de 1000 mil milhões. Quem está mal de saúde? Ver também o gráfico seguinte.
4. Fonte: Ecns.ch, 08/01/2014
5. Ler a este respeito e para o que se segue Les Échos (10/01/2014), Bloomberg (09/01/2014).
6 Fonte: La Croix , 30/07/2013.
7. Avaliado a partir da Wikipedia e tendo em conta a repartição da dívida estado-unidense por maturidades.
8. Ver também o artigo inquietante de MarketWatch (14/01/2014).

[NT] Criticar a condução da política económica dos EUA e louvar a situação europeia parece a história do roto a criticar o esfarrapado.

[*] Global Europe Anticipation Bulletin.

O original encontra-se em:

http://www.leap2020.eu/

Este comunicado encontra-se em:
http://resistir.info/ .
____________________

xoves, xaneiro 09, 2014

Boletín nº21: Xaneiro 2013 Colección Working Papers de Economía Crítica e Crítica da Economía

Economía Crítica e Crítica da Economía (ECCE) [*]

Como outros anos, a continuación facémosvos chegar o listado de documentos de traballo, artigos e relatorios de economía crítica que recompilamos ao longo do pasado ano 2013, así como os de 2012, xa que introducimos algúns textos novos que non se atopaban no listado que nos enviamos fai un ano.

Xa sabedes que podedes consultar en calquera momento todos os traballos recompilados desde fai anos no seguinte enlace:

http://www.economiacritica.net/?page_ide=305

Un saúdo e os nosos mellores desexos para o ano novo de loita que comeza

Consello de Redacción de ECCE
Economía Crítica e Crítica da Economía

Working Papers, Artigos e Libros

Nesta sección incluiremos os documentos de traballo de membros de Economía Crítica e Crítica da Economía -ou nalgúns casos de xente moi próxima ao movemento. En ocasións estarán dispoñible on-line (nese caso bastará pinchar sobre o enlace), e outras veces será necesario ter acceso a determinadas bibliotecas universitarias.

Boletín nº21: Xaneiro 2013 Colección Working Papers

2013
2012
[*] Economía Crítica e Crítica da Economía é actualmente un espazo dinámico de comunicación nos que mozos investigadores de ciencia social traen a colación temas tanto estructurales como de conxuntura, e que ten como obxectivo divulgar artigos e documentos que, sendo críticos coa visión convencional da teoría económica, permitan sentar as bases dunha nova forma de comprender e entender o sistema económico capitalista e a vida social en xeral.

Manifiesto orixinal EEC (591)
Manifiesto de Bilbao (514)
 

Máis información en:
http://www.economiacritica.net/

Enviado por:
Economía Crítica y Crítica de la Economía (ECCE)
-aquesada@aquesada.com-
5 de janeiro de 2014 12:22

__________

domingo, decembro 29, 2013

Os Bancos de Alimentos e o Opus Dei - Que intereses pode haber neste labor caritativo?


A gran convocatoria da caridade celebrada entre os días 29 e 30 de Novembro deste 2013 pola Federación Española de Bancos de Alimentos (FESBAL) pretendía realizar "A gran recolleita de alimentos 2013". Como podemos ler na web habilitada para a campaña www.granrecogidadealimentos.org o seu urxente obxectivo é loitar contra o fame e o malgasto mediante o traballo de voluntarios e entidades colaboradoras entre as que atopamos bancos, grandes supermercados, medios de comunicación ou empresas de seguros privados.

Segundo a web de FESBAL os Bancos de Alimentos "son organizacións sen ánimo de lucro baseados no voluntariado e cuxo obxectivo é recuperar excedentes alimenticios da nosa sociedade e redistribuír-los entre as persoas necesitadas, evitando calquera desperdicio ou mal uso. A organización dun Banco de Alimentos oriéntase a un funcionamento similar ao dunha empresa, con distintas áreas e un equipo de dirección".

Pero ademais do xesto cidadán e solidario entre iguais que queren coa súa modesta achega evitar que un veciño pase fame ... Quen está detrás do Banco de Alimentos? Que intereses pode haber neste labor caritativo? Que leva a bancos, grandes centros de distribución de alimentos, compañías de seguros, transnacionais e medios de comunicación a unirse no apoio desta urxente iniciativa?

Si realizamos na páxina web do Opus Dei a procura "Banco de Alimentos" dános como resultado 42 entradas. Repasemos algúns cargos directivos do Banco de Alimentos.

As vinculacións do Banco de Alimentos co Opus Dei non son só a través dos supernumerarios en postos de responsabilidade. Son múltiples as referencias de cargos directivos e colaboradores do Banco de Alimentos aos ensinos e o ideario do fundador do Opus Dei San Jose María Escriba de Balaguer; "Chámome Vicente López-Alemany e son Director xeneral do Banco de Alimentos de Madrid, onde empecei a traballar fai máis de seis anos grazas ao espírito de servizo que aprendín dos ensinos de San Josemaría; e aos bos oficios dun amigo e profesor da Escola Naval Militar de Marín, que foi o primeiro que me falou dos Bancos de Alimentos". Ou Pedro Pereira que actualmente preside o Banco de Alimentos de Vigo e foi o coordinador xeral de estudos do colexio do Opus Dei Montecastelo de Vigo.

Unha das últimas noticias destacadas na páxina web FESBAL é a chamada de teléfono que a ministra de Sanidade, Servizos Sociais e Igualdade Ana Mato, supernumeraria do Opus, fixo ao presidente da FESBAL José Antonio Busto felicitando e desexando o maior dos éxitos aos Bancos de Alimentos. A que se debe o respaldo dunha ministra do Opus ao presidente da Federación de Bancos de Alimentos e membro supernumerario da orde?

Utiliza o Opus Dei os Bancos de Alimentos para facer proselitismo? Quizá as declaracións que podemos ver no seguinte vídeo (a partir do minuto 5:00) de José María Zarate, presidente do Banco de Alimentos de Valladolid aos voluntarios póidannos aclarar este punto.


"O que si que che digo é que ás 12 paramos a rezar o Ángelus"


http://youtu.be/ncOSraksGM4

Aínda que puidese parecer casualidade o que destacados membros da Prelatura persoal da Igrexa Católica ocupen cargos de responsabilidade no Banco de Alimentos, isto non deixa de resultar rechamante. Que interese apoia esta presenza?. Esta é só froito do compromiso persoal ou responde a unha estratexia de máis fondo calado? Esta presenza chama máis a atención si temos en conta que nas cúpulas das grandes empresas financeiras e de distribución que colaboran con este Banco de Alimentos, abundan tamén membros desta prelatura e que cando isto é non así, unha parte importante dos seus cargos executivos formáronse na escola de negocio do Opus Dei, a IESE.


O banco de Santander e os seus empregados doan 32.000 € a FESBAL. Foto: FESBAL.

A través do Banco de Alimentos presentase-nos ás grandes empresas de distribución , bancos e executivos de grandes empresas como entes altruístas. Estas empresas distribuidoras controlan o 70% do mercado de alimentos e que mellor que elas para liderar esta gran obra benéfica. Con todo os motivos destas alianzas aparentemente solidarias, introducen compoñentes de rendibilidade económica. Puidese parecer que as grandes distribuidoras de alimentos achéganse a este tipo de actividades filantrópicas só coa intención de mellorar a súa imaxe de empresa. Pero, ademais do efecto publicitario, un interesante negocio esconde-se detrás da relación destas empresas de distribución co Banco de Alimentos. Que conseguen as grandes empresa de distribución coa donación? Segundo podemos ler neste artigo:

  • Que non se produza unha caída de prezos debido a que os alimentos non entran directamente no mercado.
  • Mellora a súa imaxe corporativa.
  • Non teñen custos na destrución deses excedentes.
  • Non teñen custos na distribución pois o fai un exército de voluntarios.
  • As doazóns, de calquera tipo, desgravan un 35% no Imposto de Sociedades (coa Lei de Mecenado do PP será o 100%)
  • Á xente pobre afaise-lle á beneficencia, coma se fose lei divina, que haxa ricos e pobres.
  • Os Bancos de Alimentos minan aínda máis as vendas do pequeno comercio nos barrios con máis miseria.
  • Por unha banda regalan excedentes e por outro destrúen aos tender@s coas marcas brancas que son froito da sobreexplotación en orixe e a que aplican aos seus propios traballadores.
Estas empresas saben que os stocks doados evitan a caída de prezos e o gasto de destruílos e aproveitan a lei que permite a desgravación do 35% da cota íntegra do Imposto de Sociedades.

Pero por si estes beneficios ás grandes superficies fóra pouco, nun perverso exercicio de nova filantropía, cada certo tempo e en datas sinaladas, desde os medios de comunicación apelan á cidadanía a campañas de "Gran donación de Alimentos". Esta presión mediática, que habitualmente adoita enmascararse co rigor informativo, leva a que esquecemos que detrás da palabra doazón escóndese a mercantilista palabra "compra de alimentos". Os alimentos "doados" en realidade son adquiridos polos solidarios cidadáns nestas grandes superficies onde son estratéxicamente situados os puntos de recolleita do Banco de Alimentos. Produce-se así un incremento das súas cifras de negocio e beneficios.

Parece evidente que máis aló do mero efecto publicitario, o Banco de Alimentos resulta un pingüe negocio para algunhas empresas. Con todo, detrás da beneficencia, atópanse outros interese máis espurios capaces de unir ao OPUS, entidades financeiras, grandes empresas transnacionais e aseguradoras privadas. Nos Think Tanks onde o gran capital bosquexa a súa estratexia futura, negocios enmascarados como iniciativas solidarias ocupan un lugar destacado. En tempos de crises as iniciativas como a do Banco de Alimentos, cumpren cunha dobre función social. Por unha banda serven de antídoto contra a mobilización, tranquilizando as conciencias de solidarios doantes e indignados coa inxustiza social. Estas accións que apelan directamente á necesidade e tocan o fondo do corazón, nin se cuestionan nin se suscitan dar resposta ás inxustas causas que xeran o fame. Non cuestionan desigualdades sociais, a beneficencia sempre foi unha resposta solidaria vertical (de arriba a abaixo). Por outra banda, recupérase a vella estratexia de reforzar as estruturas benéficas xeradoras de dependencia, con ánimo de mitigar a posible resposta social daquelas persoas en situación de necesidade extrema e que xa non teñen moito que perder.

Fonte:  http://www.filantropofagos.com/
| Publicado o 22 de decembro de 2013

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
29 de dezembro de 2013 10:45
http://espazoartabro.blogspot.com/
_______________

martes, decembro 24, 2013

Mensaxe alternativa á do Borbón - Face o discurso do Borbón, propóñovos escoitar estoutra mensaxe, do Partido Comunista Português


Nunhas poucas horas o esperpento da monarquía española será retransmitido mentras ceamos. As súas palabras ocas, a súa retórica caduca, xa non enganan a ninguén. Porén, a alternativa non pode ser o silencio. Fanse precisas palabras de orde novas, propias. Para seren pronunciadas en acción polo pobo, como suxeito protagónico dos cambios que precisamos, e que máis cedo que tarde conquistaremos. Face o seu cinismo, debemos afirmar a nosa esperanza, o  noso esperanzador compromiso por facer posíbel a utopía necesaria. A confianza en que nas mans do pobo traballador está a posibilidade material de derrotar a quen nos explota, saquea e empobrece.
Nas mans do pobo traballador está a posibilidade material de derrotar a quen nos explota, saquea e empobrece.
Nunhas horas un Borbón volverá atragoarse cun discurso baleiro que non escrebeu. Fico certo de que non perderedes o tempo en o escoitar, mais pídovos en troca que atendades estoutra mensaxe. A pesar de estar destinada aos irmaos portugueses, acho que o seu contido, por boca do camarada Jerónimo de Sousa, é de plena utilidade para nós aquén-da-raia: alternativa patriótica de esquerdas, afirmando (conquistando) a nosa soberanía para a poñer ao servizo do pobo.


http://youtu.be/xvb-tbEf22A


Enviado por:
Xabier P. Igrexas
-xabiergz@gmail.com-
24 de dezembro de 2013 19:07

Esta noite non abonda con apagarmos a TV para non aturar o Borbón. | Recoméndovos escoitar estoutra mensaxe alternativa: http://www.contradiscurso.net/articulo/video1/mensaxe-alternativa-do-borbon/20131224190059000370.html | Unha aperta. | Xabier P. Igrexas | www.contradiscurso.net

______________