Amosando publicacións coa etiqueta Corrupción. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Corrupción. Amosar todas as publicacións

venres, xaneiro 18, 2013

Seis craves sobre o caso Bárcenas , ... Por Inacio Escolar - No país dos seis millóns de parados, o tesoureiro corrupto acaba de demostrar para que serve a amnistía fiscal: para blanquear diñeiro roubado con total impunidade

Por Inacio Escolar [*]
18.01.2013

1. Por moito que o PP pretenda hoxe disimular, Luís Bárcenas non é un señor que pasaba por alí. Falamos do extesorero e moito máis. dedicou 28 anos a traballar no partido, sempre moi preto do seu corazón: das súas contas e do seu financiamento. Antes de ser tesoureiro foi xerente, desde os tempos de Alianza Popular. levou as finanzas da dereita española con Manuel Fraga, con Hernández Mancha, con José María Aznar e con Mariano Rajoy.

2. O botín que a Audiencia Nacional descubriu nas contas suizas de Bárcenas é desmesurado; moito máis do que esperaban atopar. Son tres traxes de nada: 22 millóns de euros, 3.660 millóns de pesetas; unha cantidade que non se explica só coa Gürtel nin de casualidade. Na contabilidade da trama Correa atribúenselle só 1,2 millóns: vinte veces menos do que pasou pola conta de Suiza. E nin sequera sabemos con certeza que eses 22 millóns sexan todo o diñeiro que Bárcenas chegou a acumular. Falamos só dunha conta, no propio banco suizo din de que tiña tres máis noutras entidades. No seu perfil de risco no banco, declarou que era "entre o 20 e o 50% do seu patrimonio". Alguén coa experiencia financeira do extesorero do PP sabe dabondo que nunca hai que gardar todos os ovos na mesma cesta. É probable que apareza aínda máis.

3. O diñeiro é de Bárcenas ou son fondos do PP? É unha das grandes preguntas que a Audiencia Nacional terá agora que explicar; é unha cuestión pertinente porque o tesoureiro do partido non é un político máis. Unha persoa que traballou durante anos con Bárcenas, en Génova, ofrece dous argumentos para negar que o diñeiro poida ser do partido. O primeiro: que si fose do PP habería máis dunha firma mancomunada para dispoñer del; tal e como estaba esa conta agora, só Bárcenas pode acceder a ela (e púidose levar todo ese diñeiro oculto sen que ninguén puidese reclamar). E o segundo: que si o partido ten unha caixa B para financiarse, vale de pouco que estea en Suíza porque só serviría para algo en España; si os millóns están nun paraíso fiscal, non se pode dispoñer deles con facilidade.

4. Pero aínda que se demostre que o diñeiro é só de Luís Bárcenas o escándalo segue sendo igual de grave, tampouco diminúe a responsabilidade do Partido Popular. Esta fortuna escondida en Suíza está en calquera caso directamente relacionada coa súa actividade política, coas súas moitos lustros como xerente e tesoureiro do PP. Bárcenas non tiña mando directo en ningunha administración pública, así que calquera favor corrupto que quixese vender tiña que pasar, inevitablemente, por algunha outra persoa do partido nun posto executivo. Non puido actuar só e acumular tal cantidade.

5. Desde Génova queren presentar a Bárcenas como un ladrón e ao partido como a vítima. Aínda dando por boa esa torticera escusa "as vítimas son os cidadáns, quen pagamos sempre calquera caso de corrupción" pódese confiar o Goberno de España a uns políticos aos que lles rouban 22 millóns sen que se decaten? É que seica pasou tanto diñeiro negro por Génova como para que o que leva as contas logre 'desviar' tal cantidade?

6. Que Bárcenas traia o diñeiro de volta a España "regularizando" o seu botín grazas á amnistía fiscal é xa o colmo dun escándalo que o xoves pola mañá parecía difícil de superar. O Ministerio de Facenda logrouno pouco despois, ao asegurar que era mentira e quedar máis tarde en evidencia; o fisco non se decatou porque Bárcenas utilizou unha empresa pantalla. É un exemplo perfecto da obscena política económica do PP. No país dos seis millóns de parados, o tesoureiro corrupto acaba de demostrar para que serve a amnistía fiscal: para blanquear diñeiro roubado con total impunidade.

Publicado en eldiario.es.

Hoxe escribe un segundo e moi interesante artigo no se blogue do xornal eldiario.es sobre os pagos en negros do PP que publica El Mundo: Unha voadura controlada do caso Bárcenas.

O PP envía regularmente aos seus dirixentes un documento coas liñas argumentales do día. O de hoxe vai dedicado de forma exclusiva ao escándalo sobre o suposto financiamento irregular do partido e a conta en Suiza da súa extesorero Luís Bárcenas.

Documento: consignas do PP sobre Luís Bárcenas

[*] Ignacio Escolar -Burgos 1975, é xornalista director de eldiario.es. Fundador e primeiro director de Público. Autor de escolar.net. Analista político en radio e televisión: no programa 'En este momento' da Cadea SER ou 'Las mañanas' de Cuatro. Máis en  www.escolar.net/about.

Licenza Creative Commons
____________

domingo, marzo 11, 2012

Gaña Al Capone? Descabezou-se a loita antifraude. E a pregunta é: por que?, ... Por Manuel Rivas

Por Manuel Rivas [*]
11.02.2012

Al Capone vai gañando en España no caso máis grave de corrupción. Polo menos, si non me engano nas contas, tres a cero. Al Capone non caeu en desgraza polas súas falcatruadas como gánster, para as que sempre atopou coartadas e testemuñas servizais, senón cando se demostrou un delito continuado de evasión de impostos. Malia as súas tapadeiras, o que o afundiu foi o traballo meticuloso, zurcindo sombras nos papeis, de axentes fiscais. Parte esencial na rexeneración que supuxo o New Deal foron as medidas para previr a corrupción rampante que arrastrou ao crash de 1929. Hai un detalle simbólico. Cando empezou a guerra, os servizos de seguridade da Casa Branca dispuxeron que o presidente Franklin Roosevelt debería viaxar nun vehículo de carrocería e cristais blindados. E atoparon un, ¡inexpugnable! O Cadillac Town Sedan incautado a Al Capone. Todo isto vén a conto por unha inquietude patriótica. Defendo o patriotismo fiscal. Xa ven, hai xente para todo. É máis, creo incompatible a condición de patriota e a de evasor de impostos, polo que me divirte moito o tronante españolismo de que fan gala os filibusteiros do escaqueo fiscal. O que xa divirte menos é este esperpento de ver como Al Capone parece ir gañando en España, no que se considera o caso máis grave de corrupción parapolítica. Primeiro, fulminaron ao xuíz que levantou a lebre. Logo, destinados ao limbo algúns dos mandos policiais que dirixiron as operacións. E agora, no noso peculiar Departamento do Tesouro, se descabeza a ONIF, a Oficina de Investigación da Fraude da Axencia Tributaria. Talvez a ferramenta máis eficaz dos servizos públicos nos últimos anos. Atallando de verdade a fraude, próximo aos cen mil millóns, non teriamos que estar falando de recortes en escolas e hospitais. Mais descabezou-se a loita antifraude. E a pregunta é: por que?

Nota.-
Onte 10 de Marzo de 2012, Manuel Rivas publicaba na columna do xornal "El País" este interesante artigo que agora desde Ártabra 21 reproducimos.


[*] Manuel Rivas Barrós, nado no barrio coruñés de Montealto o 26 de outubro de 1957, é un escritor, poeta, ensaísta e xornalista galego. Así mesmo, dende o 31 de xullo de 2009 é académico da RAG [Galipedia].
____________________

luns, marzo 05, 2012

Impresionate diálogo sobre a corrupción e o poder político - Audio


Ou rompemos-che as pernas"!
Gobernos cómplices da corrupción

Impresionante diálogo na Cadea SER entre Juanjo Millás e o ex Fiscal Anticorrupción Carlos Jiménez Villarejo sobre a corrupción e o poder político. Dio ben claro Millás:"Vivimos nunha esterqueira". Non deixen de oílo e móvanse.

Juan Torres Lópezhttp://juantorreslopez.com/




Enviado por:
Juan Torres López
-juantorres@us.es-
5 de março de 2012 11:18
_________________

mércores, febreiro 29, 2012

O chivatazo: "Anticorrupción avisou á Casa Real antes do rexistro de Nóos", entrervista ao avogado e coautor do interesantisimo libro "Non hai dereito(s)", Jaume Asens - Vídeo - Enlaces

Conexións ICARIA: "Non hai dereito(s) - No hay derecho(s)"

O domingo 27 de febreiro de 2012 foi emitida a entrevista a Jaume Asens, coautor de "Non hai dereito(s) - No hay derecho(s)" no programa "Salvados". A xustiza é igual para todos?

Aquí tendes a entrevista a Jaume Asens de Jordi Evole en Salvados (La Sexta TV).

O chivatazo:"Anticorrupción avisou á Casa Real antes do rexistro de Nóos". Falán con Jaume Asens avogado do 15M que conta que pasou co caso de Carlos Fabra, o de José Luís Nuñez e o de Mario Conde. Teno máis que claro: "Non todo o mundo enfróntase á lei e á xustiza da mesma xeito. Iso de que a xustiza é igual para todos é unha fábula".


http://www.lasexta.com/lasextaon/salvados/


E a información do libro

En tempos de crises, a legalidade e a orde pública son utilizados como argumentos de peso polos responsables políticos para limitar os dereitos da cidadanía a manifestar a súa opinión ante as medidas adoptadas. A conflitividade social que provoca a desigualdade social en momentos de crise profunda como o actual empuxa a restrinxir liberdades para asegurar a implantación de políticas que non favorecen á poboación. A legalidade entra en contradición coa lexitimidade da lei imperante. Neste sentido e por pór un exemplo os desafiuzamentos en tanto medidas legais preséntanse como totalmente ilegitimas a nivel social nun contexto como o actual. Paradoxos como esta son tratadas ao longo do libro co obxectivo de forzar ao poder a cumprir ou modificar a legalidade imperante e crear marcos xurídicos máis igualitarios, inclusivos e libres de violencia.

NON HAI DEREITO(S) - No hay derecho(s)
[MÁIS INFORMACIÓN]

A ilegalidade do poder en tempos de crises

Gerardo Pisarello

Jaume Asens

Cadro de texto: O Dereito e o discurso xurídico desempeñan un papel central na configuración das relacións de poder. Para imporse, unha actuación policial ou un programa de axuste económico necesitan da forza. Pero tamén da súa capacidade para apelar ao dereito, á legalidade, como fonte de xustificación.

Tras a derrota do fascismo, a legalidade que os propios estados invocan nas súas actuacións volveuse esixente. Enriqueceuse con tratados, constitucións e cartas que re­coñecen dereitos humanos e principios garantistas. Estes principios entrañan límites e controis a poderes de todo tipo, públicos e privados, de Estado e de mercado.

Os textos que compón este libro intentan mostrar como, en tempos de crises e mobilizacións, esta legalidade garantista con­verte-se nun espello incómodo. Porque reflicte a arbitrarie­dade xurí­dica, ademais de ético-política, de moitas actuacións do po­der realizadas no nome do Dereito. Pero tamén porque per­mite xulgar doutro xeito os actos de protesta e de desobediencia cidadá que se alzan contra elas. Non xa como actos delituosos, obxecto de criminalización, senón como ferramentas lexítimas, in­clu­­so necesarias, para forzar ao poder a cumprir a súa propia legalidade e para fundar marcos xurídicos máis igualitarios e libres de violencia.

Gerardo Pisarello é profesor de dereito constitucional da Universitat de Barcelona.

Jaume Asens é membro da Comisión de Defensa do Co­lle­gio de Avogados de Barcelona e da ACDDH.

Ambos integran, ademais, o Observatorio de Dereitos Eco­nómicos, Sociais e Culturais (DESC).

www.nohihadret.cat






www.icariaeditorial.com

http://icarialibros.blogspot.com/

Enviado por:
Lupe Ces
-lupeces@gmail.com-
29 de fevereiro de 2012 00:47
http://lupeces.blogspot.com/
____________

luns, abril 12, 2010

O caso Gürtel: "Todo pola Patria"

Por José María Villot [*]
10.04.2010

Agora a mensaxe desde a dereita é: detrás de Gürtel non había unha banda coa camiseta do PP senón ducias de chourizos que eran do partido ...

Ten graza que nos conten agora eses "segredos" que todos coñeciamos pois eran a voces ... e corais.

Din: non hai sobresaltos en Xénova pois (os ladróns son xente honrada?) pois se demostrou (cando, onde, como, se o sumario fala de pagos para os mitins en Valencia e no Monte do Gozo?) que non hai novos imputados nin novos delitos ... Xa comprendo que é molesto lerse os cincuenta mil folios e que ademais de ler hai que atender, entender e comprender.

Pero parece claro que setenta e tantos militantes do Partido Popular (todos con cargos orgánicos ou de representación populares; ás veces as dúas cousas) están imputados por unha serie de pistas e datos que van do esperpéntico ao cómico pero pasando sempre -iso se, eh?- polo banco dos acusados ...

Ninguén pode entender que tantos roubasen tanto (millóns e máis millóns de euros) sen que os seus xefes e superiores notasen os coches, pisos, xoias e viaxes...

... Alguén tería que preguntar no mitin de Valencia; no de Compostela -con empanada e viño gratisQuen paga isto..? Como podemos gastar tanto...?

E de gastar controla o tesoureiro ... o mesmo que obrigou a Rajoy a asinar ese comunicado (faltoulle pór quéroche un ovo, como o outro) e, sobre todo, a conservarlle o cargo de senador (jo... como está a política) e pagarlle o avogado ...

Todo pola patria ... ? ¡Todo pola "pasta" ...!

E aínda que roubar é malo, queridos lectores, peor é para comparte caviar e un jaguar que para mellorar a vida dos teus aos que tanto amas ...

E falando de amor e cartos acórdome das "caixas" que parece outra novela de cobiza e diñeiro. Quen vai decidir o futuro, fano pola patria ou pola "pasta" ...?

Agora din que supeditan o seu apoio á fusión a que esta satisfaga as expectativas do Sur ... Iso: todo pola patria.

A patria pona sobre catro rúas esquecendo a xeografía dun país que observa hastiado (como no caso dos políticos corruptos) como se pelexan pola "pela" (polas súas "pelas") facendo crer aos demais que están loitando pola patria ...

E, oia, non picamos eh ...?

Publicado no Diario de Ferrol
[*] José María Villot y Villot, xornalista e escritor, foi Director do Centro Territorial de Televisión Española en Galicia  entre o 1 de xaneiro de 1988 e o 30 de abril de 1989.
_______________

martes, xullo 28, 2009

Afonso Cabaleiro, gasta 19.688 Euros da Xunta o día da enquisa e entrevista de Feijóo en 'La Voz de Galicia' onde foi empregado

Interesante noticia publicada en Xornal de Galicia, polo seu interese facemo-nos eco desde Ártabra 21.

Xornal de Galicia | Sábado, 25 Xullo, 2009 - 06:54

La Voz de Galicia nunha enquisa por dar o titular "Feijoo, o líder político máis valorado", ingresa nas súas contas 19.688 € dos fondos públicos dos galegos a través da Secretaría Xeral de Comunicación da Xunta de Galicia.


O diario de Galicia "La Voz de Galicia" saca no seu diario impreso o Día de Galicia unha enquisa onde se mostra fachendoso por enaltecer o Goberno de Feijóo con resultados afíns á Xunta de Galicia, onde o PPdeG sae mellorado cun "Feijoo, o líder político máis valorado".

Pero o máis sorprendente é que nas súas primeiras páxinas pode verse unha entrevista do titular do Goberno Galego Alberto Núñez Feijóo non menos populosa e chea de eloxios como na mesma enquisa, pero o lector é intelixente e salta á páxina 17 impar (19.688 Euros dos fondos públicos dos galegos) e atoparase cunha publicidade da Xunta de Galicia, Secretaría Xeral cos Medios de Comunicación cuxo titular é Afonso Cabaleiro e antigo empregado de La Voz de Galicia.

Husmeando noutros medios da comunidade galega, non foi posible ver outra publicidade igual ou de parecidas circunstancias, o que fai sospeitar na presunta "corrupción e manipulación da información desde a Secretaría Xeral" e de cuxo titular é o xornalista Afonso Cabaleiro.

Habería que preguntarse se Cabaleiro pagaría 19.688 € sen a entrevista e sen ser Feijóo o mellor valorado ......?

Referencia tarifa publicidad La Voz de Galicia:
Referencias digitales:
Fonte: xornalgalicia.com
______________