Xurdimos a favor dunha política xusta, democrática, participativa e sustentábel, responsábel cara o futuro da humanidade e do resto das especies, respectuosa e defensora do medio natural, na convicción de que un outro mundo non só é posíbel senón que é necesario.
O Goberno segue dando as costas aos dasafiuzamentos
PSOE segue buscando escusas e alargando o sufrimento da xente, ante a presión dos lobbies inmobiliarios e financeiros
Como denunciamos a semana pasada, en función dos datos publicados polo
Consello Xeral do Poder Xudicial, nos primeiros nove meses deste ano,
producíronse 18.138 desafiuzamentos, entre hipotecas, alugueiros e en
precario. Datos alarmantes en plena pandemia e a pesar do confinamento
que durante 3 meses freou toda a actividade xudicial.
O sufrimento de cantas familias máis necesita un goberno, que presume de
progresista e de ser o máis social da historia, para facer un Decreto
Stop Desafiuzamentos que pare esta alarma social? Para que valen os
compromisos políticos das forzas parlamentarias no Congreso? Ou non son
eles os que gobernan?
Unha vez máis, vemos que unha solución de mínimos e de xustiza social,
como é deter os desafiuzamentos e os cortes de abastecemento de familias e persoas
vulnerábeis, volve intentar frearse por aqueles cuxa única preocupación é
maximizar os seus beneficios, sen importarlles o custo social.
Non pode ser que os bancos, fondos voitre, grandes propietarios e as enerxéticas deste país continúen ditando ao suposto goberno progresista
as leis que se aproben e as que non. Quedamos-nos
perplexas coa noticia de que desde o Goberno non só aprazan o
#DecretoStopDesafiuzamentos, senón que encima póñenlle trabas.
É hora de escoitar e dar resposta ás familias vulnerábeis que están
sendo desafiuzadas e vendo as súas subministracións básicas cortadas. Hai que
deixar de lado a supostos "expertos" como o BBVA (1.258 millóns de euros de
beneficio ordinario só no primeiro trimestre 2020), ao Banco Santander
(1.909 millóns de euros de beneficio ordinario no primeiro trimestre 2020), a
Blackstone (490 millóns de euros de beneficios no segundo trimestre 2020, un 86% máis
que en segundo trimestre 2019) ou a Endesa (beneficio ordinario neto ao peche de setembro 2020 de 1.700 millóns de euros, cun crecemento do
38,4%). As cifras demostran en que son expertos en realidade.
Quedamos-nos perplexas coas noticias que chegan, que desde o
Goberno non só aprazan o #DecretoStopDesafiuzamentos, senón que encima
póñenlle trabas. Nada xustifica que non gobernen para atender e amparar
ás persoas vulnerábeis e en precario, que son desafiuzadas sen
alternativa de vivenda. Nada xustifica que sigan poñendo vidas en xogo,
como a da persoa falecida fai só cinco días en Collado Villalba. Vemos
só parches para eludir a súa responsabilidade e compromiso, atendendo
máis aos intereses de quen provocan esta situación que ao sufrimento das
familias.
Sinalamos por iso a este goberno como cómplices de que se queden atrás
miles de persoas, botándoas á rúa tal e como reflicten os últimos datos
do CGPX e os desafiuzamentos practicados. O Goberno deber recordar que TODOS
os desafiuzamentos que se están producindo nestes momentos son
responsabilidade directa súa, xa que é a súa falta de vontade política
para aprobar unha verdadeira moratoria o que os permite.
Xa denunciamos cando as anteriores medidas tomadas polo Goberno deixaron
fóra a moratoria no pago das hipotecas, o que levará parello dentro dun ano
un incremento considerábel na cifra de desafiuzamentos por este motivo, por non pago e máis endebedamento non asumíbel.
O Goberno debe empezar a estar á altura e sumarse aos esforzos diversos
que, día a día, conflúen para paralizalos. Como o das 31 familias da
Pobla de Vallbona (Valencia). Sen eles desaloxou-se das súas vivendas a 94
persoas: é necesario o Decreto, que non pase nin un día máis. Non se
pode consentir, por exemplo, que BBVA-Divarian-Cerberus-Haxa desafiuzaren a
bloques enteiros. É necesaria unha clara determinación fronte a esta
confabulación superagresiva do capital, imperturbábel cos 25 menores, 3
discapacitados e unha compañeira embarazada. É momento de dar pasos, e
non só este de paralizar os desafiuzamentos, senón de ofrecer alternativas:
obrigar a banca rescatada, Bankia, Sareb e fondos a xerar o necesario
parque público.
A estas alturas, non se entenden as dúbidas xurdidas por parte do PSOE,
aínda que entran dentro da súa lóxica política e capitalista. Meses han
ter para liquidar esta situación e o urxente non pode esperar máis. A
todos os partidos que apoiaron o documento #DecretoStopDesafiuzamentos da PAH
(Máis País, Compromís, Unidas Podemos, BNG, EH ildu, CUP, Junts per
Catalunya, Esquerra Republicana de Catalunya, Nova Canarias) pedímos-lles
que, como se comprometeron, condicionen a aprobación dos orzamentos á
aprobación dunha verdadeira moratoria.
Tendo en conta todo o que vimos expresando, esiximos que sexa aprobado
no próximo Consello de ministros, do día 15 de decembro, o #DecretoStopDesafiuzamentos e que non se queden atrás máis familias polos
efectos da crise económica que está provocando a sanitaria.
A PAH estará vixiante e mobilizada e non permitirá máis atrasos nin recortes no texto xa acordado.
Todos
os luns (menos festivos), vemo-nos en Caranza (Ferrol), entre as 5 e 7
da tarde, no local da Fuco Buxán A.C. (Local Social Tino
Deibe, na Rúa Armada Española, 32 Baixo). | Se queres participar
achega-te! | POLO DE AGORA MENTRES DURE O TEMPO DE CONFINAMENTO, POR MOR
DO ESTADO DE ALARMA, NON HAI XUNTANZAS PRESENCIAIS. | Teléfono para
asuntos urxentes: 645158113
_______
A día de hoxe, e pese a calquera incerteza que poida persistir en torno á súa duración e magnitude, é innegábel que os efectos da crise do coronavirus (COVID-19) sobre o crecemento e o emprego serán considerábeis e faranse patentes ao longo de, polo menos, todo o ano 2020, cunha caída do PIB que alcanzarán os dous díxitos e unha destrución de emprego elevada e, sobre todo, moi concentrada no tempo. Con máis de 7 millóns de persoas cubertas por diversas medidas de sostemento de rendas, acelerouse a posta en marcha, por parte do Goberno, dun sistema de renda mínima estatal, baixo a denominación de "Ingreso Mínimo Vital" (IMV).
En España, tal e como sinalou a Autoridade Independente de Responsabilidade Fiscal (AIReF) no seu informe sobre rendas mínimas, o sistema de garantía de ingresos está moi fragmentado, cubríndose distintas necesidades mediante diversas prestacións xestionadas polo Estado (por exemplo, a prestación por fillo a cargo), as Comunidades Autónomas (fundamentalmente a través das rendas mínimas, sobre as que pivota o sistema) e os concellos. Aos grandes problemas das prestacións do goberno central (a súa ulterior fragmentación, a súa baixa contía e o feito de que deixan fóra do sistema a determinadas categorías da poboación) súmanse uns evidentes problemas de desigualdade territorial, derivados da diferente evolución do gasto entre CC. AA. e dunhas cuantías e índices de cobertura moi baixos nalgunhas delas. Desde fai varios anos, como consecuencia da baixa cobertura do sistema de protección social, tanto estatal como autonómico, veuse contemplando o establecemento dunha prestación de ingresos mínimos no ámbito da Seguridade Social.
A pobreza e a exclusión social distan de ser fenómenos conxunturais
O desenvolvemento dunha prestación deste tipo, prevista desde 2015 nos distintos programas electorais tanto do Partido Socialista como de Unidas Podemos, foi incluído no acordo de goberno entre ambos partidos, aínda que no seu momento non se suscitou como algo inminente. Con todo, a situación de forte crise económica na que nos atopamos provocou que se adiante o seu deseño definitivo e implantación. Así, ao longo destas semanas, xerouse un intenso debate non só sobre a oportunidade, senón tamén sobre a natureza dun sistema deste tipo.
Por exemplo, discutiuse, ate dentro do propio Goberno, si a prestación debía nacer como unha "renda ponte" de carácter temporal, ao estilo das "rendas de emerxencia" para facer fronte á crise do COVID-19 defendidas por algúns autores, ou si debía ser desde o principio un esquema permanente. Ademais, xerouse una certa confusión (en ocasións, deliberadamente buscada) entre o IMV e outros sistemas de rendas públicas. Por unha banda, volveu a rexurdir o debate sobre a "renda básica universal", pese a que esta, básica e universal como o seu propio nome indica, sería máis un "punto de referencia normativo" no ámbito da filosofía política que un instrumento de política pública económica e politicamente factíbel. Tamén se aproveitou para atribuír a defensa do IMV a quen, como Luís de Guindos, soamente defenderon unha "renda de pandemia" claramente temporal.
Con todo, o feito de que o debate avivouse durante estas semanas non debería supoñer unha vinculación entre a crise actual e o IMV. Por unha banda, non parece poder adaptarse áxilmente ás urxentes necesidades actuais de quen perderon o traballo ou sufriron graves minguas de ingresos pola crise. Por outra, a necesidade dunha rede última de seguridade económica que ofreza protección aos fogares cuxos recursos son insuficientes, é (ou debería ser) independente da situación excepcional de crise económica na que nos atopamos.
De feito, a pobreza e a exclusión social distan de ser fenómenos coxunturais no noso país, como leva mostrando a Enquisa de Condicións de Vida do INE desde fai anos. En 2018, último ano para o que temos datos, unha de cada catro persoas en España atopábase en risco de pobreza ou exclusión social: é dicir, tiveron ingresos inferiores ao 60% da renda mediana, viven en fogares con carencia material severa (non poden facer fronte a unha serie de gastos considerados básicos) ou en fogares con moi baixa intensidade de traballo, derivada da parcialidade laboral ou de traballar de xeito intermitente ao longo do ano. Esta situación é especialmente grave no caso dos fogares monoparentais, cun ou máis menores dependentes, o 82% dos cales está encabezado por unha muller.
Pese a todo este debate, ate fai uns días, só coñeciamos certa información sobre a medida a través das entrevistas e comparecencias dos diferentes membros do Goberno. Con todo, se ira-se coñecendo, por medio da prensa, detalles do contido dun borrador do Real Decreto-lei que regulará esta prestación, que o Goberno prevé que se atope lista no mes de xuño.
Contía: entre un mínimo de 462 e un máximo de 1.015 euros por unidade de convivencia
De momento coñecemos o seu contía base provisional, de 462 euros, algo máis do 80% do IPREM, o que sitúa ao IMV na órbita dos programas de rendas mínimas autonómicas. Tamén sabemos que se concederá á "unidade de convivencia", variando a súa cuantía en función da estrutura desta (é dicir, en función do número de persoas adultas e menores que compoñan o fogar), até alcanzar un máximo de 1.015 euros para fogares con dúas persoas adultas e máis de dous menores. Segundo os cálculos do Goberno, beneficiaranse do IMV o 20% da poboación en situación de pobreza severa, aproximadamente un millón de fogares (tres millóns de persoas), cun custo para as contas públicas duns 3.000 millóns de euros, un cuarto de punto de PIB. A súa cantía obrigaría, especialmente nas circunstancias actuais e dado que se trata dun incremento de gasto permanente, a "encadrar a súa posta en marcha nun plan orzamentario a medio prazo que permita compensar o incremento estrutural de gasto", como recomendaba a AIReF no seu informe sobre rendas mínimas.
Compatíbel e desexábel con ingresos adicionais
Por outra banda, o nivel destes limiares será unha peza crave do deseño, porque determinarán en gran medida a elixibilidade: de momento, sábese que o IMV cubrirá "a diferenza existente" entre os ingresos da unidade de convivencia e "o importe máximo da prestación". Isto, unido ao feito de que esta foi deseñada de tal xeito que non desincentive a obtención de ingresos (prevese que o Goberno dea "un incentivo a quen obteñan a renda básica pero logren ingresos adicionais"), non deducindo a totalidade destes ingresos da contía da prestación, achega o deseño do IMV ao dun "imposto negativo" ou un "complemento salarial".
Requisito de estar buscando activamente un emprego
Ademais, fixouse como requisito indispensábel que o solicitante estea buscando de xeito activo traballo, debendo seguir un "itinerario individualizado e personalizado de inserción" que supoñerá afondar nas actividades xa contidas na Carteira Común de Servizos do Sistema Nacional de Emprego, como o diagnóstico da empregabilidade e outras medidas de políticas activas de emprego dirixidas a mellorar esta. A nivel comparado, todos os países da UE esixen a disponibilidade explícita para a procura de emprego. E é que unha das críticas máis habituais a este tipo de esquemas é precisamente que poida desincentivar a procura de emprego ou incentivar o traballo na economía mergullada.
Sancionara-se a fraude
Outro dos argumentos en contra deste tipo de prestaciones é a posibilidade de fraude (da que non está exenta ningunha axuda, por outra banda). Neste sentido, o borrador da norma prevé a posibilidade de que o Instituto Nacional de Seguridade Social (como organismo supervisor) poida levar a cabo "comprobacións, inspeccións, revisiones e verificaciones". No caso de que fose necesario, poderíase ate suspender cautelarmente a prestación e ate establecer multas e/ou devoluciones do recibido.
Finalmente, se obxeta habitualmente que os beneficiarios do IMV poidan destinar o diñeiro a gastos non considerados "necesidades básicas". Aínda que parece, segundo o borrador de Real Decreto-lei, que isto foi previsto (deberase aplicar a prestación "á cobertura das necesidades básicas de todos os membros da unidade de convivencia"), un exceso de celo no destino da axuda non só pode supoñer un problema de xestión, que obrigaría a intensas comprobaciones ex post, senón que sería o reflexo dunha filosofía un tanto paternalista respecto das persoas en situación de vulnerabilidade, que xa foi denunciada noutras ocasións.
Antecedentes
En xeral, a proposta é relativamente similar en enfoque e finalidade (e en certo xeito debedora) á iniciativa legislativa popular (ILP) que se materializou en Proposición de Lei sobre establecemento dunha prestación de ingresos mínimos no ámbito de protección da Seguridade Social, debatida ao longo da XII Lexislatura no Congreso dos Deputados e que decaeu co fin desta. Con todo, nesta nova proposta corrixíronse algúns aspectos que xa foron sinalados pola AIReF no seu informe de avaliación, cando o ministro Escrivá era Presidente deste organismo.
A articulación e a súa compatibilidade respecto das rendas mínimas autonómicas
En particular, clarificouse a súa articulación e a súa compatibilidade respecto das rendas mínimas autonómicas, aspecto que non estaba resolto e que xerou controversia xa no debate de toma en consideración da citada ILP. Neste sentido, o Deputado do Partido Nacionalista Vasco sinalaba que, aínda que a proposta se sustentaba no artigo 149.1.17.ª da Constitución (que atribúe ao Estado a competencia exclusiva sobre lexislación básica e réxime económico da Seguridade Social, sen prexuízo da ejecución dos seus servizos polas Comunidades Autónomas) producíase "un solapamento" e unha "certa desnaturalización do título competencial" recolleito no artigo 148.1.20.ª da Constitución (que sinala que as CC. AA. poderán asumir competencias en materia de asistencia social), abogando pola "existencia desta prestación" pero "no ámbito máis próximo posíbel ao cidadán".
Deste xeito, o IMV será compatíbel coas rendas mínimas autonómicas, ate o punto de que estas non computarían na determinación dos ingresos da unidade de convivencia. Isto introduciría un matiz importante respecto da ILP, non contemplado na análise da AIReF, que propoñía simplificar o sistema de rendas mínimas evitando o solapamiento entre as prestacións de diferentes administracións e que estimaba un aforro de 2.000 millóns de euros ao suprimir duplicidades, posto que contemplaba a sustitución das prestaciones existentes (nacionais e autonómicas), permitindo ás comunidades autónomas complementar a prestación tanto en términos de cobertura como de xenerosidade.
As transferencias monetarias son ferramentas útiles para facer fronte á pobreza
Para rematar, que sabemos da eficacia deste tipo de medidas? Desde unha perspectiva xeral, sabemos que as transferencias monetarias son ferramentas útiles para facer fronte á pobreza. Por outra banda, o impacto da renda mínima autonómica "canónica", a Renda de Garantía de Ingresos vasca, sobre a reincorporación ao emprego foi estudado (De la Rica y Gorjón, 2017), arroxando resultados moi positivos, constituíndo unha ferramenta efectiva para previr a exclusión social, á vez que non atrasa a incorporación ao emprego.
Finalmente, a avaliación ex ante da AIReF da ILP de rendas mínimas estimaba, para algo máis dun millón de fogares beneficiarios, unha pequena redución da desigualdade e unha redución considerábel da taxa de pobreza severa, cun custo de 7.200 millóns de euros anuais. Así mesmo, o organismo propoñía dous deseños alternativos da prestación, máis próximos á proposta actual, que, cun custo menor, de 3.500 millóns de euros, lograría alcanzar a máis fogares (1,8 millóns), reducindo máis a taxa de pobreza severa, ao estar mellor enfocada naqueles fogares de menor renda, os que se sitúan por baixo deste limiar.
En definitiva, de acordo ao que coñecemos, unha vez clarificado o deseño institucional e a coordinación do IMV co resto do sistema de rendas mínimas, estariamos falando dunha medida que podería reducir o risco de pobreza e exclusión social de centos de miles de persoas cunha eficiencia bastante alta, un custo fiscal moderado e os incentivos adecuados para transitar cara a un emprego. Recordemos que, aínda que España se atope na media da OCDE en canto á redución da desigualdade tras impostos e transferencias, atópase entre os países nos que unha menor porcentaxe de transferencias van parar ao quintil de poboación con menor nivel de renda.
[*] Carlos Victoria Lanzón é economista. Máster en Economía e Financias polo
Centro de Estudos Monetarios e Financeiros (CEMFI), actualmente é
consultor de Traballo e Protección Social no Banco Mundial e Research
Economist en Esade EcPol.
---
Todos
os luns (menos festivos), vemo-nos en Caranza (Ferrol), entre as 5 e 7
da tarde, no local da Fuco Buxán A.C. (Local Social Tino
Deibe, na Rúa Armada Española, 32 Baixo). | Se queres participar
achega-te! | POLO DE AGORA MENTRES DURE O TEMPO DE CONFINAMENTO, POR MOR
DO ESTADO DE ALARMA, NON HAI XUNTANZAS PRESENCIAIS. | Teléfono para
asuntos urxentes: 645158113
_______
_______
As persoas vulnerábeis e os dereitos básicos: o confinamento e o distanciamento social aumenta a precariedade e a exclusión das persoas con menos recursos económicos, volve-se fundamental o coñecer as medidas administrativas acordadas, os dereiros e como acceder aos mesmos
A responsabilidade e compromiso das alcaldias e das persoas que teñen ao seu cargo as políticas sociais nos diferentes concellos é fundamental, nestes tempos de crise sanitaria, económica e social, provocada polo novo coronavirus (Covid-19), mais que ás persoas vulnerábeis coñezan os seus dereitos básicos, as medidas que toman os concellos e outras administracións, e como acceder a todo isto, é fundamental para manter a súa vida diaria diante desta crise.
A curva de contaxios non deixa de subir, polo que aumentará o tempo de corentena e con el tamén aumentaran as nosas dificultades para cubrir necesidade básicas. É por iso que se necesitan medidas e políticas sociais para garantir unha vida digna. O pasado 16 de marzo demandabamos dos concellos un plan de choque social en cada concello, para atender as necesidades de maiores en soidade e pobres. Os concellos con máis ou menos medios e suceso, puxeron en marcha medidas para paliar a situación destes colectivos. Mais a dificultade está en primeiro lugar na difusión destas medidas para que chegue aos colectivos que necesitan acoller-se a elas, en segundo lugar como facer chegar as mesmas e por último se realmente poden satisfacer as necesidades básicas ou outras derivadas do confinamento e distanciamento social das persoas empobrecidas. Por poñer un exemplo, o móbil converteu-se nunha necesidade básica, e aínda que socialmente está moi estendido ate 90% da poboación, este necesita ter saldo suficiente para poder estar comunicado en igualdade de condicións. Por outra banda non todo o mundo ten computadores, nin internet na casa e hoxe en día por mor da suspensión das clases, estas fan-se a través das aulas virtuais, polo que moitos escolares quedan sen ese seguimento escolar e perdendo parte da súa escolarización que se pretende suplir con programas nas TVs, pero ademais de ser insuficientes, falta o seguimento do profesorado. Esta situación podería-se saber coa coordinación de titorías e centros por concellos, para saber o alumnado que necesita ese apoio escolar extraordinario.
Por outra banda son moitas as persoas que tendo ou non tendo unha pequena axuda ou subsidio, ao non poder acceder a un emprego, complementaba a súa economía con traballos non regulados nin declarados, limpeza de portais, empregada do fogar, coidados de maiores, pequenos traballos de pintura e outros amaños, recollida de chatarra e moblaxe ou outros obxectos, limpeza de rochos e casas, rozas e apaños en xardíns privados, ... toda unha economía somerxida que complementa as precariedades económicas de moitos fogares. É por iso polo que nos parece importante a demanda da concelleira de benestar social de Ferrol, Eva Martínez Montero, de solicitar á Xunta, a resolución
urxente da Renda de Inclusión Social de Galicia (RISGA) e a renovación durante ao menos seis meses de aqueles expedientes que foron suspendidos. Pensamos que se debería somar as solicitudes de pensións non contributivas (PNC) e outras axudas que dependen da xunta como Axudas de Inclusión Social (AIS) ou en materia vivenda.
Desde a Rede, apoiamos as xestións do Concello de Ferrol, para poder utilizar a hospedaría da Casa do Mar que o ISM ten na zona portuaria, mais que a súa parte residencial está cedida á Xunta de Galicia. Casa localizada na estrada Alta do Porto, onde estaba situado o antigo cargadeiro de mineral de Rodolfo Lama, que conta con vinte e dúas camas e outras dependencias. Isto ten-nos que facer pensar na cantidade de edificios de propiedade pública pechados en Ferrol, sen uso que se lle podería dar utilidade social, agardemos que despois desta crise se aborde esta situación ate chegar a unha solución que contemple a súa utilización para o ben común e necesidades sociais e culturais.
Agora ve-se a debilidade do movemento social e veciñal constituído, ao non ser capaz de dar respostas comunitarias e de apoio ás veciñas e veciños que o necesitan, sen nin tan sequera poder comunicar ao Concello, as necesidades básicas dos sectores sen recursos suficientes, do seu respectivo barrio, parroquia ou lugar. Pois agás o caso de Canido que respondeu ao noso corre-e, e que ten feito un traballo comunitario previo con outras entidades do barrio, para detectar as vulnerabilidades sociais e prestar-lles apoio ou ao menos pasar a información ao Concello, para que este actúe nos casos de necesidade. O resto das asociacións veciñais atenden só aos seus socios por teléfono, sen ter detectado as vulnerabilidades sociais con antelación, cousa que deixan en mans dos servizos sociais que sabemos das súas deficiencias, sen amosar maior interese polas dificultades que moitas familias e persoas que viven en soidade teñen.
Desde os movementos sociais reivindicamos unha medida xeral para quen non ten ingresos como é a Renda Básica de Corentena, agardemos que se teña en conta. Todas aquelas persoas que non poden cubrir as necesidades básicas, ou por outros motivos necesiten axuda, deben acudir aos servizos que os concellos dispuxeron.
As Unidades Básicas de Traballo Social, están pechadas, polo que se dispuxeron teléfonos de emerxencia nos diferentes concellos, son os teléfonos aos que hai que acudir, sexa por carecer de persoas que podan atender, para ir a farmacia ou comprar alimentos, ou sexa porque hai unha necesidade de recursos económicos, ou outras necesidades que se consideren, mesmo información sobre as medidas adoptadas ou onde dirixir-se. Ao mellor tardan en coller o teléfono, mais é importante insistir, seguro que están atendendo a outras persoas. No caso de non ter saldo pedir a calquera veciña ou veciño que deixe chamar. E o resto das persoas procurar preocupar-se por todas as persoas que viven na nosa contorna, para que a ninguén quede en soidade ou sen recursos.
CONCELLO DE FERROL.-
➤ Números de atención de Benestar Social: 981 944 234 e 981 944 230. Ambas dúas liñas
atenderanse desde o Edificio Social no horario habitual de apertura do
Concello, de 9 a 14 horas, para pór en contacto aos cidadáns coas áreas
de Maiores, Dependencia, Necesidades Básicas, Menores ou
Administracións, segundo corresponda. O Concello fai un chamamento ás persoas maiores para que chamen por teléfono ante
calquera necesidade, ofrece-se un servizo esencial a disposición das veciñas e veciños, en especial das persoas máis
vulnerábeis.
➤ “Se non podes, imos nós”, un novo servizo de axuda a quen non poida saír do seu domicilio para facer compras de alimentos o medicamentos durante o estado de alarma. Os teléfonos 981 320 000 e 698 126 700 recollerán chamadas de 10 a 18 horas de luns a venres e de 10 a 15 os sábados.
➤ Para as solicitudes de vales para alimentos, o Concello habilitou mecanismos para garantir que se sigan entregando alimentos a familias que xa os estaban a recibir antes da epidemia. En lugar dos voluntarios que se encargaban desa tarefa, optouse agora por canalizar esta axuda a través dos de Protección Civil. As solicitudes de vales faran-se a través dos números de teléfono de Benestar Social, 981 944 230 e 981 944 234.
➤ Horarios de Autobuses interurbanos mentres dure o Estado de Alarma. | Acceder/Baixar. | Máis info na web da empresa concesionaria. | Ir á Web |
CONCELLO DE NARÓN.-
➤ Na área de Servizos Sociais, todas as axudas de emerxencia se están canalizando a través dun novo sistema que permite axilizar os trámites, e en lugar de realizar achegas económicas as persoas ás que se lles concedan as axudas, disporán duns vales para cambiar en establecementos colaboradores, ofrecéndose no día de hoxe para colaborar Eroski-Familia e Froiz. O Concello habilitou a maiores un número de teléfono, o 647 622 245, que atenderá Protección Civil, e que a través dun equipo de voluntarias do citado Corpo atenderá ás persoas maiores, que estean soas ou enfermas e precisen algún tipo de axuda. O teléfono de Concello 981 337 700 e o correo-e: naron@naron.es. Para máis info dar-se de alta na conta de WhastApp, no número teléfono: 607 344 434. Tamén polo facebook. Decreto da Alcaldesa do 13 de marzo: Acceder/Baixar.
CONCELLO DE FENE.-
➤ O departamento de Servizos Sociais amplía a atención aos colectivos máis vulnerábeis por mor da crise sanitaria. A área municipal de Benestar Social e Igualdade do Concello de Fene acaba de publicar o seu protocolo de actuación para a atención domiciliaria tanto a persoas dependentes como a aqueloutras que se atopen nunha situación de vulnerabilidade incrementada pola crise sanitaria da COVID-19. O departamento xa informara hai uns días do dispositivo que ten en marcha en colaboración con Protección Civil para achegarlle alimentos, artigos básicos e medicamento a aquelas persoas que vivan soas e que non dispoñan de apoio familiar para cubrir esas necesidades. Agora dá un paso máis e impulsa novas medidas que teñen por obxectivo garantir unha atención que chegue a máis xente e con servizos ampliados. Se fose necesario mesmo se prescindirá dos procedementos administrativos correspondentes de cara a conseguir a axilidade e inmediatez asistencial que requiren as actuais circunstancias. Para obter máis información ou solicitar axuda débese contactar co departamento nos teléfonos 981 492 706, 981 342 607 ou 607 616 840. | Ir á Web.
CONCELLO DE NEDA.-
➤ Para atender as petición de axuda de persoas
maiores, soas ou enfermas. Ante
a situación de alerta sanitaria xerada polo coronavirus, a Agrupación
de Voluntarios de Protección Civil de Neda ponse a disposición das
persoas maiores, daquelas que están soas ou enfermas para que, en caso
de precisar axuda, chamen ao número de teléfono 629 224 622. Bando do Alcalde do 13 de marzo. | A atención no departamento municipal de Servizos Sociais está limitada a casos urxentes con cita previa 981 38 00 39. | Web do Concello | Bando do Alcalde do 13 de marzo: Acceder/Baixar.
CONCELLO DE VALDOVIÑO.-
➤ O Concello vén de habilitar os números de teléfono 695 096 198 e 628 711 080 para atender as consultas e necesidades das veciñas e veciños maiores, daqueles persoas que viven soas e daquelas que se atopan nunha situación de especial vulnerabilidade. Así, a través destas liñas telefónicas, o Concello tentará resolver as dúbidas que a veciñanza teña en relación ás medidas e restricións aprobadas para previr a expansión do COVID-19 (coronavirus). Ademais, e en coordinación coa Agrupación Local de Voluntarios de Protección Civil, tentará dar resposta ás necesidades que xurdan no ámbito particular deste colectivo, como a entrega de medicamentos, produtos de primeiranecesidade, desprazamentos a centros médicos… En todo caso, o Concello apela a un uso responsábel do servizo para garantir a súa eficacia en beneficio daqueles que máis o precisan. | Web do Concello. | Conta no twitter.
CONCELLO DE MUGARDOS.-
➤ No tempo de crise polo COVID19 a administración local antenderá vía telefónica ou a través das sedes electrónicas. Os servizos municipais básicos así como o servizo de axuda no fogar manteranse con normalidade.| Conta facebook. | Teléfono: 981 47 02 90. CONCELLO DE ARES.-
➤ O Concello de Ares impulsará a axuda a persoas vulnerábeis para garantir
a achega de alimentos, medicamentos e outros produtos de primeria
necesidade durante a crise sanitaria do COVID 19. Aprobouse reforzar as axudas sociais
destinadas a colectivos en situación de vulnerabilidade. As actuacións
se engadirán ás que se ofrecen na actualidade a colectivos en situación
de exclusión co reparto de alimentos da Cruz Vermella ou a maiores
impedidos ou dependentes a través do servizo de axuda a domicilio. Canalizaran-se a
través dos Servizos Sociais, coa entrega de artigos básicos e medicinas
nos domicilios das persoas que non poidan realizar a súa compra
directa, xa sexa por condicións médicas ou outras circunstancias que o
impidan ou desaconsellen, tales como maiores enfermos ou con mobilidade
reducida ou familias con fillos con problemas de conciliación sen rede
social de apoio; así como outras persoas que poidan estar en situación
xustificada de necesidade.
Desde os Servizos Sociais municipais xa se iniciaron os contactos para
ofrecer a axuda, ao tempo que se fai un chamamento para que todos
aqueles que se atopen ante posibles situacións de emerxencia se dirixan
ao Departamento de Servicios Sociais municipais, a través dos teléfonos
981448354 e 689242596. Coas valoracións dos seus equipos técnicos, o
Concello facilitará a axuda pertinente para cada caso. | Web do Concello. | Conta de facebook. | Conta de twitter.
CONCELLO DE CABANAS.-
➤ O Cocello de Cabanas activa
un plan durante o tempo que dure o estado de alarma para achegar
medicinas ou alimentos de primeira necesidade destinado ás persoas que
teñan dificultades de movemento, especialmente maiores que vivan soas. Información nos teléfonos 674 258 970 (Servizos Sociais, horario de 9 a 14h) ou no 687 048 928 (Protección Civil). | Web do Concello. | Conta no facebook. | Conta no twitter.
CONCELLO DE SAN SADURNIÑO.-
➤ O Concello de San Sadurniño en canto á atención á veciñanza neses servizos esenciais, a resolución da alcaldía confirma que a atención presencial estará motivada unicamente por razóns e urxencia e sempre será obrigatorio chamar antes ao Concello 981 490 027 ou mandar un correo a correo@sansadurnino.gal para que o persoal municipal valore obxectivamente a petición e, de ser o caso, dea cita previa para facer o trámite do que se trate. | Bando Municipal: Ir á Web. Conta facebook.
CONCELLO DE MOECHE.-
➤ Facemo-nos eco desta nota do Concello de Moeche que dá a medida do compromiso e solidariedade da xente do común, nun peueno concello como é o de Moeche, onde os recursos municipais son escasos: "AGRADECEMENTOS Desde o Concello queremos facer público o noso
agradecemento aos veciños e ás veciñas que se puxeron en contacto con
membros do Goberno municipal ou co Concello para prestar a súa
colaboración con material ou traballo persoal, a quen ofreceu unha
vivenda, a quen ofreceu sulfatadoras para os labores de desinfección, ás
moitas persoas que se puxeron a disposición do Concello para axudar no
servizo de facer a compra ás persoas maiores e soas e a quen hoxe,
coñecedor de que estamos agardando polos
traxes para a desinfección, trasladou a súa colaboración nestas tarefas
de desinfección cun equipo de protección propio. Isto permitiranos
adiantar as labores de desinfección mentres agardamos polo material
solicitado á Consellería de Sanidade. Mañá domingo 22 darase comezo coa limpeza desinfectante nalgunhas das zonas de maior afluencia de público. Grazas pola vosa solidariedade". | Conta no facebook. | Conta de twitter. | Web do Concello. Télefono de atención para casos urxentes: 981 404 006 , tamén en correo@moeche.gal. Pada dar-se de alta na conta de telegram do Concello, baixar o telegram ao móbil e logo poñer no buscador: @moecheconcello, dar-lle a entrar e xa está.
---
➤ COVID-19 e Servizos Sociais
O Ministerio de Dereitos Sociais e Axenda 2030 elaborou un Documento
técnico de recomendacións de actuación desde os Servizos Sociais de
Atención Domiciliaria ante a crise por Covid-19. | Acceder/Baixar.
Todos
os luns (menos festivos), vemo-nos en Caranza (Ferrol), entre as 5 e 7 da tarde, no local da Fuco Buxán A.C. (Local Social Tino
Deibe, na Rúa Armada Española, 32 Baixo). | Se queres participar
achega-te! | POLO DE AGORA MENTRES DURE O TEMPO DE CONFINAMENTO, POR MOR DO ESTADO DE ALARMA, NON HAI XUNTANZAS PRESENCIAIS. | Teléfono para asuntos urxentes: 645158113
_______
_______
Si o Goberno realmente non quere deixar a ninguén atrás, como sucedeu en 2008, debe ampliar as súas miras. Hai medidas que se teñen que aplicar de forma urxente para deixar de poñer en risco vidas e evitar un colapso sanitario e social.
O Goberno ten que escoitar a centenares de sindicatos, organizacións e plataformas antirracistas, feministas, ecoloxistas e sociais que esiximos unha saída desta crise sanitaria, social, de coidados, climática, ecolóxica e económica que poña a vida no centro e non os beneficios das grandes empresas. Deixar en mans da boa vontade do IBEX 35, os especuladores e outros poderes económicos a protección da sociedade e o medio ambiente non é unha opción si se quere evitar que se dispare, aínda máis, a desigualdade social, o deterioro climático e ambiental e a destrución de dereitos.
A continuación resumimos algunhas propostas urxentes que esiximos e que imos defender desde a solidariedade, a organización colectiva e a mobilización:
REFORZAR A SANIDADE PÚBLICA. UNIVERSALIDADE DA COBERTURA SANITARIA. INTERVENCIÓN DA SANIDADE PRIVADA SEN COMPENSACIÓN ECONÓMICA.
Os próximos días prevese que os sistemas sanitarios dos territorios onde se concentran máis casos de Covid-19 cheguen ao colapso. Non é casual porque o límite de capacidade da sanidade pública viuse reducido por máis dunha década de recortes e privatizacións.
É imprescindíbel e urxente dotar de recursos suficientes aos centros sanitarios. Da mesma forma, a escaseza de Equipos de Protección Individual (EPI) para todo o persoal destes centros pon en risco as súas vidas e a das persoas doentes e envía centenares de profesionais á corentena, debilitando aínda máis o sistema sanitario. A intervención da sanidade privada ten que traducirse xa na mobilización de todos os recursos privados ao servizo do interese xeral e a saúde pública. Esta mobilización masiva de recursos non pode traducirse nunha factura millonaria das empresas sanitarias privadas que provoque novos recortes logo da emerxencia.
Estas empresas deben deixar de parasitar recursos públicos nun momento en que son aínda máis necesarios que nunca. Na situación extraordinaria que vivimos, é importante reforzar a información e os servizos básicos de emerxencia para garantir Dereitos Sexuais e Reproductivos. A Interrupción Voluntaria do Embarazo (IVE) e a Anticoncepción de Urxencia (AU) seguen sendo servizos de urxencia para todas as mulleres independientemente da idade e de si teñen ou non tarxeta sanitaria.
PROTEXER ÁS TRABALLADORAS DE SERVIZOS ESENCIAIS
No medio desta emerxencia hai millóns de persoas traballadoras sostendo a vida en multitude de sectores ademais do sanitario: residencias, Servizo de Atención Domiciliaria, sociosanitarios, coidados, fornezo de auga e enerxía, transporte, limpeza, alimentación, farmacias e moitos outros. A maioría son traballadoras con condicións precarias e traballos pouco valorados socialmente. Esta primeira semana de estado de alarma desde todos estes sectores chegan denuncias da irresponsabilidade empresarial, a falta de aplicación de protocolos sanitarios e a práctica inexistencia de Equipos de Protección Individual (EPI). En moitos servizos externalizados polas administracións públicas reprodúcese esta situación. Ate agora Inspección de Traballo non está reaccionando coa rapidez e a contundencia necesarias á denuncia por parte dos sindicatos de situacións dramáticas.
É especialmente preocupante a situación en sectores en contacto permanente con grupos de risco como residencias ou o Servizo de Atención Domiciliaria que se atopan xa en colapso. Sen a precariedade que sofren as xeroculturas e o resto de traballadoras de coidados evitáronse contaxios e mortes. Tamén nos preocupa a situación de extrema vulnerabilidade na que se atopan as xornaleiras e xornaleiros migrantes do campo andaluz. Moitas viven en asentamentos de chabolas, sen acceso a auga ou a luz e sen ningún tipo de asistencia sanitaria e xurídica. Hai que intervir xa e obrigar ás empresas a adoptar medidas de protección inmediatamente.
Hai que sinalar a situación de abandono e vulnerabilidade das traballadoras do fogar e os coidados. O réxime especial da Seguridade Social priva-as do dereito ao paro e deixa-as con pensións máis minguadas que ao resto de traballadoras. Nesta crise sanitaria e de coidados están sufrindo despedimentos, as internas están encerradas cos seu empregadores e sen medidas de protección sanitaria nas que a inspección de traballo poida intervir. Para que a situación deixe de ser tan precaria débese ratificar o Convenio 189 da OIT. Mentres tanto, é improrrogábel a inclusión deste sector na provisión de Equipos de Protección Individual para evitar a propagación do contaxio.
PARALIZAR TODA ACTIVIDADE ECONÓMICA E PRODUTIVA NON ESENCIAL E LANZAR UN PLAN INDUSTRIAL DE PRODUCIÓN DE EPISs, TEST e EQUIPOS DE VENTILACIÓN
As medidas de protección da saúde pública quedáronse na porta das empresas. É unha irresponsabilidade que mentres se restrinxe a mobilidade e en pleno Estado de Alarmase permita que empresas con actividades que non son imprescindíbeis continúen coma se nada coa produción. Na maioría dos casos as empresas ademais funcionan con escasas ou nulas medidas de protección de riscos laborais. Durante a semana multitude de sindicatos, comités e persoais pararon a actividade dos seus centros de traballo a través da aplicación do artigo 21 Lei de Protección de Riscos Laborais.
Con todo, de novo, o Goberno non pode mirar cara a outra parte nin deixar en mans dos intereses privados a vida e saúde da xente. Hai que decretar a pechadura de toda actividade non esencial e evitar que sigan propagandose contaxios. Á vez hai que lanzar un plan industrial para producir todos os test, EPIs e equipos de ventilación necesarios, utilizando as instalacións e recursos das industrias paralizadas.
PROHIBIR OS DESPEDIMENTOS E INTRODUCIR UNHA RENDA BÁSICA DE CORENTENA UNIVERSAL E INCONDICIONAL
A patronal está aproveitando o shock para cargar nas costas da clase traballadora os custos desta crise. É urxente prohibir os despedimentos e anular os que se produciron desde o inicio da emerxencia. Ademais, a avalancha de ERTE case non diferenza entre pequenas empresas (50 traballadoras ou menos) sen ingresos que se xogan o seu viabilidade e multinacionais con beneficios millonarios, cunha exoneración do 75% das cotas da seguridade social. Hai que darlle a volta á situación e que as mutuas privadas e grandes empresas paguen o seu parte. Unha posibilidade é un permiso retribuído de 4 semanas asumido pola patronal sen prexuízo do que se poida acordar na negociación.
Ningunha despedida e ninguén exposta de xeito innecesario
Pero sen ou con traballo contractual, ninguén se pode quedar sen ingresos mentres dure a emerxencia sanitaria ou as consecuencias sociais serán devastadoras. Por iso é imprescindíbel introducir unha "renda básica de cuarentena" que garanta ingresos de xeito universal e incondicional mentres dure o estado de alarma. Esta renda básica debe garantir a substentabilidade da vida a traballadoras por conta allea, autónomas e profesionais que teñan que parar a súa actividade. Tamén deben protexer ás pequenas e medianas cooperativas que traballan desde a Economía Social e Solidaria, a quen subsisten en sectores máis precarios e desprotexidos como as traballadoras do fogar ou sectores da economía informal e a quen se dedican aos coidados de menores, dependentes e persoas maiores sen remuneración. O acceso á renda básica debe garantirse a toda persoa sen importar a súa nacionalidade, status de residencia ou situación administrativa.
Ademais, debe garantirse toda a potencialidade dos servizos sociais "sen funcionamento na maioría de administracións, ou ao mínimo da súa actividade" para que ningunha familia quede desprotexida sen alimentación nin bens básicos que son procurados por estes hoxe inexistentes servizos sociais.
RECURSOS PARA A INTERVENCIÓN EN VIOLENCIA MACHISTA
A estratexia do confinamento traslada toda a tensión, a carga dos coidados e a vulnerabilidade sobre as familias e outras unidades de convivencia, e especialmente sobre as mulleres. Necesítanse medidas de choque que manteñan activados e reforcen os recursos sociais de prevención, detección da violencia machista e apoio ás mulleres expostas a situacións de violencia neste contexto, para que o confinamento non se converta nun illamento e unha condena para elas.
LIBERACIÓN PRESAS VULNERÁBEIS
Nos cárceres as condicións de vida son xa de seu pésimas e a desatención sanitaria é unha constante. Ningún dos centros penitenciarios no Estado español ten capacidade para illar en condicións adecuadas (non en celas de castigo) aos internos que poidan presentar síntomas, nin moito menos tratar de forma adecuada a aqueles que poidan presentar unha sintomatoloxía grave. É por iso que esiximos que as presas que sexan clasificadas como poboación de risco pola súa idade ou por ter enfermidades previas sexan excarceraras de xeito inmediato.
SUSPENDER DO PAGO DE ALUGUEIROS, HIPOTECAS E SUBMINISTROS BÁSICOS E PARALIZACIÓN DE TODOS OS DESAFIUZAMENTOS
Esperar que se xere unha cadea de solidariedade por parte dos especuladores está condenado ao fracaso. Son necesarias medidas que lles freen. Hai que exonerar o pago de hipotecas e alugueiros (con compensación aos arrendadores particulares que o requiran) para que esta crise sanitaria non provoque que máis familias perdan o seu fogar. A moratoria do pago das hipotecas aprobada polo Goberno consiste nunha simple suspensión temporal con criterios moi restritivos. Cando finalice as persoas hipotecadas terán que seguir facendo fronte aos seus pagos -a diferenza das empresas que soliciten ERTEs, que quedarán exoneradas do pago das cotas de Seguridade Social-. Para a banca, só apraza o cobro e, de novo, non asumen ningún custo desta situación. Esiximos a exoneración dos pagos mentres dure esta situación e, polo tanto, que non se acumule débeda.
No mesmo sentido, hai que garantir o acceso a todos os subministros básicos (auga, luz, gas e telecomunicacións), sen restricións e cunha expresa prohibición de corte en todo o ámbito doméstico, e que as grandes empresas asuman o custo cos seus beneficios millonarios. Estes servizos esenciais para a vida deben ser xestionados de forma pública e democrática.
Para cumprir cos Ditames do Comité de Dereitos Económicos, Sociais e Culturais das Nacións Unidas, é tamén necesario alargar a paralización de todos os desafiuzamentos sen alternativa residencial máis aló da duración estrita do estado de alarma, dado que os seus efectos veranse nos próximos meses. Para paliar o efecto da crise a medio prazo débese constituír un parque público de vivenda suficiente.
PECHE DOS CIES, FIN DAS DEPORTACIÓNS E DERROGACIÓN DA LEI DE ESTRANXEIRÍA
Os dereitos civís, políticos, económicos, sociais e culturais das persoas migrantes e racializadas deben estar garantidos nesta situación de emerxencia sanitaria. A situación dos CIEs é moi similar á das prisións polo que se impón a necesidade de pechar todos os CIEs. Ademais, deben elaborarse medidas encamiñadas a evacuar ás persoas internas nos CETI's en Ceuta e Melilla e permitir o seu acceso á península.
Así mesmo urxe evitar que as medidas especiais das forzas e corpos de seguridade do estado sexan utilizadas para dar cobertura a redadas racistas. Hai que asegurar a protección os centros de acollida, poñendo especial atención á situación dos Menores Estranxeiros Non Acompañados (MENAS), e manter a cobertura das persoas que cumpran a maioría de idade e estean en situación de tutela, non deixándoas desamparadas. Para evitar poñer en especial situación de risco ás persoas migrantes é necesario derrogar a lei de estranxeiría e emitir a orde para que teñan validez identificativa os documentos caducados.
Tamén esiximos que se garanta a tradución de todas as instrucións gobernamentais, as recomendacións sanitarias e os recursos comunitarios que se habiliten, en varios idiomas atendendo a criterios de diversidade cultural de cada comunidade, así como a elaboración de material informativo de prevención en diversos idiomas.
GARANTIR RECURSOS PÚBLICOS SUFICIENTES PARA A APLICACIÓN DO PLAN DE CHOQUE SOCIAL
As medidas aprobadas polo Goberno ate o momento baséanse nun aumento do gasto público e á vez a exoneración do pago de impostos, é dicir, un descenso de ingresos cun sistema fiscal xa fortemente regresivo. Os miles de Expedientes de Regulación Temporal de Emprego poden baleirar a caixa da Seguridade Social para protexer os beneficios das grandes empresas privadas. Centenares de miles de soldos e cotizacións sociais van ser sufragadas con diñeiro público sen case condicións nin contrapartidas. Na crise global de 2008 o rescate ao sector bancario desprazo un problema de débeda privada ao sector público e isto non se pode volver repetir.
A banca debe asumir perdas económicas e devolver á sociedade o rescate non pagado que ascende a 65.725 millóns de euros. Tras máis de 23.000 millóns de beneficios declarados pola banca en 2019, hai que facerlles asumir a súa responsabilidade. Da mesma forma o IBEX 35 e o resto de empresas con enormes beneficios teñen que asumir a súa parte do custo desta crise. Non pode recaer de novo unicamente sobre as costas da maioría social mentres unha minoría segue enriquecéndose.
Estas medidas son imprescindíbeis, posíbeis e urxentes para unha saída da crise do coronavirus diferente á de 2008. Neste comunicado limitámonos a sinalar as liñas mestras dun Plan de Choque Social e non podemos detallar toda o seu concreción nunha batería máis concreta de propostas. As diferentes organizacións, sindicatos e plataformas impulsoras do Plan de Choque Social traballamos e seguimos traballando no seu desenvolvemento nos ámbitos de loita aos que nos dedicamos. Si o Goberno non aplica estas medidas ou as aplica parcialmente buscaremos todas as vías colectivas para presionar e garantir os dereitos de millóns de persoas.
Animamos a todas as persoas afectadas por esta crise a autoorganizarse e impulsar xuntas esta loita. Non imos consentir que a crise sanitaria e a paralización económica se convertan nunha nova escusa para aumentar o deterioro ecolóxico e climático, o empobrecemento da maioría da sociedade e a vulneración dos dereitos máis elementais.
Publicado pola PAH en 23.03.2020
Asinan máis dun cento de organizacións sociais, sindicais, veciñais, ... de todo o estado. | Ver.
Todos
os luns (menos festivos), vemo-nos en Caranza (Ferrol), entre as 5 e 7 da tarde, no local da Fuco Buxán A.C. (Local Social Tino
Deibe, na Rúa Armada Española, 32 Baixo). | Se queres participar
achega-te! | POLO DE AGORA MENTRES DURE O TEMPO DE CONFINAMENTO, POR MOR DO ESTADO DE ALARMA, NON HAI XUNTANZAS PRESENCIAIS. | Teléfono para asuntos urxentes: 645158113
_______
En Ferrol pasaron os desafiuzamentos de 120 do ano 2018 a 146 en 2019, mais a maioría son de alugueiro 118 o pasado ano.
Na Galiza produxeron-se o pasado ano 2019, o 4,7% dos desafiuzamentos do total do Estado. Foron en termos absolutos 2.271, fronte aos 48.660. Sendo os desafiuzamentos de alugueiro, moi superiores aos derivados de execucións hipotecarias. Segundo os datos publicados do último trimestre, 410, fronte a 149. Sendo a relación case de 3 lanzamentos de alugueiro por cada 1 de hipotecario.
A falta de suficientes recursos económicos e os abusivos prezos das vivendas, son as causas destes aumentos nos desafiuzamento de vivendas en alugueiro.
Os datos son referidos en base ao número de lanzamentos practicados polos xulgados, tanto os derivados
da aplicación da Lei de Arrendamentos Urbanos (LAU) como os derivados
das execucións hipotecarias, segundo o estudo "Os efectos da crise
económica nos órganos xudiciais" publicado o 9 de marzo pola Sección
Estatística do Consello Xeral do Poder Xudicial (CGPX).
Nota.- As diferencias nas cifras, entre os totais e os separados son por mor dos casos son os lanzamentos por outras causas.
Unha vez pechado o ano 2019, segundo os datos publicados polo CXPX (Consello Xeral de Poder Xudicial), a nivel de Estado producen-se de media 250 desafiuzamentos ao día. O organismo publicou os datos sobre desafiuzamentos do do pasado ano. En canto aos lanzamentos, un 67,5 por cento do total, 36.467, foi
consecuencia de procedementos derivados da Lei de Arrendamentos Urbanos
(LAU), mentres que outros 14.193 (o 26,3%) deriváronse de
execucións hipotecarias. Os 3.346 restantes obedeceron a outras causas.
As cifras de 2018 comparadas coas 2019, amosan un significativo descenso no conxunto do Estado (o 9,5% menos). No que se refire a Galiza, aumentan en 562 os casos de desafiuzamento (un 32,88%), mais estes datos que amosan un significativo aumento, deben-se a que en 2018, na Galiza tivo lugar unha moi importante folga en Xustiza que durou 114 días.
Tanto na Galiza como no resto do Estado, advertimos que malia ser oficiais, os datos publicados polo CXPX, mostran só unha parte da realidade dos desafiuzamentos, pois non se contemplan os desafiuzamentos silenciosos, os que se producen sen orde xudicial.
É o caso das familias que se viron obrigadas a abandonar o seu fogar ante a finalización do seu contrato de alugueiro, ou por falta de recursos económicos suficientes, ao non poder asumir os recibos de alugueiro, e menos as subidas impagábeis da renovación. Por outra banda son miles de familias que teñen o seu proceso de desafiuzamentos conxelado por mor das moratorias das execucións hipotecarias ou agardando unha resolución sobre a cláusula abusiva por vencemento anticipado. Situacións que fan que non aumenten os desafiuzamentos por hipoteca, pero engrosan a lista de espera a unha solución digna, mais que en moitas ocasións so é atrasar a perda do seu fogar por culpa das leis criminais predominantes que permitiron os abusos bancarios. A moratoria de desafiuzamentos hipotecarios
prorrógase ate maio de 2024
Desde o 12 de marzo de 2020, a moratoria de desafiuzamentos hipotecarios
prorrógase ate maio de 2024, amplía as posibilidades para acollerse a un
maior número de familias en situación de vulnerabilidade e paraliza as
execucións hipotecarias das vivendas en mans de fondos voitre e
subasteros. Demanda dos movementos antidesafiuzamentos que foi recollida nas medidas do Goberno. Miles de familias estafadas pola banca van-se beneficiar desta medida que alivia o sofrimento das familas que vían proximo a finalización do prazo inicial que estaba establecido para maio deste ano e agora será para maio de 2024.
Os desafiuzamentos por non pago de alugueiro, pendente dunha moratoria anunciada polo Goberno
Tamén aledamos-nos do compromiso do Goberno a unha nova moratoria para que se poidan acoller os desafiuzamentos por non pago de alugueiro, cerca do 68% do total, aínda que esta medida non vai ser de xeito inmediato, malia a urxencia. Descoñecemos os términos nos que se está suscitando, pero estaremos mobilizadas e atentas para que sexa o máis completa posíbel ata lograr os cambios estruturais necesarios para que se garanta dunha vez por todas o dereito a unha vivenda digna e adecuada.
Conquistar #VivendaPorDereito
Xa se van cumprindo algunhas importantes demandas dos movementos antidesafiuzamentos e por unha vivenda digna e adecuada e outras temos que facer que se cumpran.
⏩ A promulgación dun Real Decreto que inclúa prórroga da moratoria e
suspensión de todo desafiuzamento, xa sexa por impago de hipoteca, de alugueiro
ou ocupación, promovido por grandes tenedores de vivenda a familias en
situación de vulnerabilidade e sen alternativa residencial adecuada,
xunto cunha renovación dos alugueres sociais asinados con entidades
financeiras e fondos de investimento.
⏩ Establecemento urxente de mecanismos de interlocución entre a PAH e
resto de organizacións sociais co Goberno, que inclúa todos os
Departamentos que teñen competencias en materia de vivenda e Dereitos
Humanos, para desenvolver o dereito a unha vivenda digna e unha futura
Lei de Vivenda.
⏩ Un parque público de vivenda social de alugueiro na Galiza.
⏩ Elaboración dunha Lei Galega de medidas urxentes para afrontar a emerxencia no ámbito da vivenda e a pobreza enerxética. Lei que estea en corcondancia co disposto na Declaración universal dos Dereitos Humanos, no Pacto internacional dos Dereitos Económicos, Sociais e Culturais
(PIDESC) e as diferentes obserbación sobre o dereito á vivenda do Comité de Dereitos Económicos,
Sociais e Culturais das Nacións Unidas (CDESC das NN.UU.), onde se recoñece o dereito á
vivenda digna e adecuada, o acceso aos recursos naturais, a
auga potábel, ao saneamento e a enerxía (para a cociña, a calefacción e a luz), á protección contra os desafiuzamentos forzosos das persoas sen recursos, facilitando unha alternativa residencial.
Todos
os luns (menos festivos), vemo-nos en Caranza (Ferrol), entre as 5 e 7 da tarde, no local da Fuco Buxán A.C. (Local Social Tino
Deibe, na Rúa Armada Española, 32 Baixo). | Se queres participar
achega-te! | POLO DE AGORA MENTRES DURE O TEMPO DE CONFINAMENTO, POR MOR DO ESTADO DE ALARMA, NON HAI XUNTANZAS PRESENCIAIS. | Telefono para asuntos urxentes: 645158113
_______
➤ Sentimos-nos inquedos pola situación dunha parte importante da
poboación, coa que compartimos situacións de incerteza e precariedade
económica e social.
➤ A falta de previsión dos gobernos e as medidas de confinamento e distanciamento
social, afectan de forma significativa ás persoas máis vulnerábeis, en
especial ás máis pobres, dependentes e maiores.
➤ Necesitamos medidas urxentes para atender a aquelas persoas que están sufrindo de xeito especial por mor da pandemia... as persoas pobres, dependentes e empobrecidas, todas as que dormen nas rúas; as
que precisan de entidades sociais para sobrevivir; así como aquelas que
agardan pola resolución de axudas sociais.
➤ Preocupa-nos o asunto do peche dos comedores escolares, pois para moitos pais e nais,
era unha garantía para que as súas crianzas tiveran ao menos unha
comida garantida durante o día.
As persoas que participamos na Rede de Apoio Mutuo de Ferrolterra - Stop Desafiuzamentos, sentimos-nos inquedos pola situación dunha parte importante da poboación, coa que compartimos situacións de incerteza e precariedade económica e social. Pola falta de recursos económicos básicos ou a proximidade da perda do fogar, por desafiuzamento da vivenda en alugueiro ou lanzamento despois de poxa pública, vítima dos abusos bancarios. Situación agora agravada pola crise sanitaria e socioeconómica, provocada polo novo coronavirus e como afectan as medidas que está tomando o Goberno Español, a Xunta de Galicia e o gobernos municipais, a aquelas persoas que malviven sen teito; ou sen recursos económicos que non se lles concedeu a Risga ou se lle retirou inxustamente; ou con prestacións insuficientes (subsidios, Risga, Rai, pensións non contributivas, ...); ou mesmo empregos precarios, prestacións de desemprego; ou de pensións insuficientes. Por desgraza son moitas as persoas que están no límite da pobreza, mais tamén son moitas miles as que xa son pobres, vulnerábeis e excluídas. Ao que non tardaremos en sumar os despidos inmediatos do emprego temporal, permisos sen remunerar e os ERTEs (Expedientes de Regulación Temporais de Emprego).
A falta de previsión e as medidas de confinamento e distanciamento social, afectan de forma especial ás persoas máis vulnerábeis, en especial ás máis pobres, dependentes e maiores, todo isto sumado resulta unha situación que nos causa especial preocupación e non vemos que se estean tomando medidas que recoñezan esta realidade.
Necesitamos medidas urxentes para atender a aquelas persoas que están sufrindo de xeito especial por mor da pandemia.
Preocupa-nos en especial as persoas pobres e empobrecidas, todas as que dormen nas rúas; as que precisan de entidades sociais para sobrevivir; así como aquelas que agardan pola resolución de axudas sociais; necesitan de xustiza social, de medidas que "aproveiten esta crise para redistribuír a riqueza e poñela así ao servizo daquelas que sofren a precariedade e pobreza" formulan desde a ODS de Coia, palabras que facemos nosas.
As autoridades municipais son as que deberían de elaborar un plan de choque social en cada concello, para atender as necesidades de maiores en soidade e pobres. Por exemplo, en Ferrol, cancelaron os comedores de maiores. A Cociña Económica di que non pode deixar de dar as comidas, mais non deixan circular á xente pola rúa a non ser que vaia a traballar, comprar alimentos, medicamentos,... ou a algunha emerxencia. Hai xente sen teito que durme onde pode. No fogar de transeúntes por norma teñen que saír ás 8 da mañá e ate ás 8 da tarde non poden volver a entrar. Non sabemos se farán unha excepción ou os botaran á rúa até as 8 da tarde. E por outra banda está o asunto do peche dos comedores escolares, pois para moitos pais e nais, era unha garantía para que as súas crianzas tiveran ao menos unha comida garantida durante o día, pois sabemos que a situación económica de moitas familias é moi precaria.
En Ferrol o número de persoas, que viven soas son en total 8.600. Destas as mulleres maiores de 65 anos que viven soas son 3.460 e os homes 955, en total son son 4.415. Son moitas as persoas maiores que viven soas polo que na situación de crise por mor do novo coronavirus (Cevid-19), cumpre un plano municipal de choque para atender ás posíbeis necesidades deste grupo da poboación que grande parte dela, ten aos seus familiares emigrados ou están sen cobertura familiar e pensións moi baixas.
Os grupos municipais, deberían de actuar en consecuencia. Constituír unha comisión municipal social de emerxencia que atenda ás persoas máis vulnerábeis. Poñer á disposición destas, servizos de atención que garantan a alimentación, e a seguridade de todas as persoas maiores e menores, e que cubran as necesidades básicas. Teléfonos de contacto e zonas de atención directa, con recursos a súa disposición.
O estado de alarma e as medidas que se van acordando, se non hai planos de actuación de proximidade, precarizarán aínda máis a situación das persoas máis pobres e os máis vuneábeis; a confinación e o distanciamento social, provoca un maior illamento destes sectores. Necesitamos respostas colectivas dos sectores máis conscientes e implicados socialmente, para esixir con contundencia unha implicación real e efectiva dos poderes públicos locais para enfrentar estas urxencias sociais.
Todos os martes (Menos festivos), vemo-nos en Caranza (Ferrol), pola tarde entre as 5 e 7 da tarde, no local da Fuco Buxán A.C. (Local Social Tino Deibe, na Rúa Armada Española, 32 Baixo). Se queres participar achega-te!
_______
O Goberno segue mirando para outro lado mentres os desafiuzamentos por alugueiro seguen subindo. | Os datos do primeiro trimestre de 2019, presentados polo Consello Xeral do Poder Xudicial, reafirman a alarma social que levamos tempo denunciando.
DISTRITO DE FERROL
Lanzamentos practicados nos xulgados de primeira instancia e instrución de Ferrol no ano 2016:
➤ Consecuencia proc. Execución hipotecaria: 60
➤ Consecuencia proc. Lei Arrendamentos Urbanos: 75
➤ Outros; 3
➤ Total Lanzamentos practicados: 138
Lanzamentos practicados nos xulgados de primeira instancia e instrución de Ferrol no ano 2017:
➤ Consecuencia proc. Execución hipotecaria: 40
➤ Consecuencia proc. Lei Arrendamentos Urbanos: 98
➤ Outros; 7
➤ Total Lanzamentos practicados: 145
Lanzamentos practicados nos xulgados de primeira instancia e instrución de Ferrol no ano 2018:
➤ Consecuencia proc. Execución hipotecaria: 20
➤ Consecuencia proc. Lei Arrendamentos Urbanos: 99
➤ Outros; 1
➤ Total Lanzamentos practicados: 120
CONXUNTO DE DISTRITOS DE GALIZA
Lanzamentos practicados nos xulgados de primeira instancia e instrución de Galiza no ano 2016:
➤ Consecuencia proc. Execución hipotecaria: 766
➤ Consecuencia proc. Lei Arrendamentos Urbanos: 1.544
➤ Outros: 74
➤ Total Lanzamentos practicados: 2.384
Lanzamentos practicados nos xulgados de primeira instancia e instrución de Galiza no ano 2017:
➤ Consecuencia proc. Execución hipotecaria: 757
➤ Consecuencia proc. Lei Arrendamentos Urbanos: 1.639
➤ Outros: 97
➤ Total Lanzamentos practicados: 2.493
Lanzamentos practicados nos xulgados de primeira instancia e instrución de Galiza no ano 2018:
➤ Consecuencia proc. Execución hipotecaria: 410
➤ Consecuencia proc. Lei Arrendamentos Urbanos: 1.245
➤ Outros: 54
➤ Total Lanzamentos practicados: 1.709
Na Galiza segundo os datos que publica o servizo de estatísticas do Consello Xeral do Poder Xudicial (CGPJ),
os desafiuzamentos baixaron de forma considerábel (O 31,44%, respecto do ano anterior). Non é o caso do
distrito xudicial de Ferrol (Baixou un 17,34% respecto do ano anterior), aínda que a tendencia non é a da media do
Estado, as cifras amosan unha problemática sen resolver, a pesar da
perda de poboación da comarca e mais concreto en Ferrol, o problema da
vivenda segue sen resolver-se nunhas comarcas onde as vivendas baleiras
estiman-se en máis de 20 mil. Só no concello de Ferrol, estiman-se unhas
10.000 vivendas, onde a demanda de vivenda social, segundo o rexistro do IGVS, ronda as 600 familias.
A nivel de todo o territorio do Estado, as cifras son aterradoras e no
primeiro trimestre de 2019 levamos xa 15.559 desafiuzamentos. O 65,9 % (10.224) son xa derivados pola crecente burbulla especulativa cos prezos do alugueiro, iso que non contemplan os desafiuzamentos silenciosos, os provocados por non renovación ao non poder afrontar as subidas non asumíbeis, o 27,9 % (4.341) derivouse de execucións hipotecarias e os 994 restantes obedeceron a outras causas.
Aínda que nun principio estariamos falando dun descenso do 2,2% respecto ao primeiro trimestre de 2018, cabo destacar que, en comparación co mesmo período, os desafiuzamentos por alugueiro aumentaron un 5,2%. O descenso vén provocado pola caída das execucións hipotecarias por décimo quinto trimestre consecutivo. Comparando as cifras coas do primeiro trimestre do ano pasado, produciuse un descenso do 19,2%.
Recordamos que non son cifras alentadoras, todo o contrario, xa que se producen grazas á moratoria e á espera da sentenza sobre o Vencemento Anticipado, que teñen arquivados e paralizados os desafiuzamentos por hipoteca. Unha moratoria que termina en maio do 2020, que afecta a máis de 100 mil familias e que como non se amplíe e se comece a poñer solucións, -como a aplicación do Dictame DESC, unha modificación da LCI do Vencimiento Anticipado e da Responsabilidade Limitada, unha reforma da LAU que contemple a regulación dos prezos do alugueiro, eliminar os beneficios fiscais ás SOCIMIS e fondos voitre e frear a venda a estes especuladores da vivenda en mans da banca mobilizándoa para ampliar o parque público de vivenda- nun ano estas cifras pasarán a ser terroríficas.
Si desglosamos os datos por comunidades autónomas, Catalunya (con 3.557, un 22,9 % do total) segue liderando o ranking da vergonza, seguida de Andalucía (2.499), Comunidade Valenciana (2.119) e Madrid (1.730).
Si se teñen en conta unicamente os derivados do non pago do alugueiro, Catalunya ocupa tamén a primeira posición (2.335, o 22,8 %), seguida por Andalucía (1.422), Madrid (1.365) e Comunidade Valenciana (1.254).
Nos derivados de execucións hipotecarias Murcia -a única na que seguen producíndose máis desafiuzamentos por hipoteca que por alugueiro-, foi a quinta comunidade con maior número de execucións hipotecarias iniciadas neses tres meses (291), tras Catalunya (1.092, o 21,4 % do total nacional), Andalucía (1.065), a Comunidade Valenciana (706) e Madrid (415).
Desde a PAH e outros colectivos polo dereito á vivenda digna, levamos 10 anos denunciando as políticas ao servizo da especulación e a falta de vontade política dos distintos gobernos que se foron sucedendo para reverter a situación, lexislar ao servizo das familias, en lugar de deixalas na rúa. As nosas propostas son claras, de xustiza e de sentido común e non imos a desfalecer até lograr unha lexislación que garanta o dereito á vivenda para todas e que este deixe de ser tratado como unha mercancía ao servizo dunha poucas.
Agora estamos nun novo momento de cambio de Goberno ao que esiximos a altura política para cambiar as regras do xogo e non quedarse en medidas insuficientes de puro maquillaxe como nos ten afeitas.
pasou o tempo de medias tintas, ou se aposta pola cidadanía cun Plan de Choque fronte á urxencia residencial ou se está co mercado especulativo.
#StopDesafiuzamentos
⏩ Ficheiro das estatísticas do Consello Xeral do poder Xudicial. | Datos de Lanzamentos practicados por Partidos Xudiciais 2013 - 2018. | Baixar.
