Unha nena, ... Por Rosa Aneiros

Por Rosa Aneiros [*]
17.10.2013

Afirmei en numerosas ocasións que a literatura debía volver ao xornalismo, de onde foi apartada bruscamente en nome da falsa e sobrevalorada obxectividade, ese mito que erixe en verdade absoluta os feitos sen aceptar que, dependendo da perspectiva dende onde se mire, estes mudan radicalmente. Claro que eu me refería aos recursos estilísticos das pezas informativas, non aos feitos narrados. Cuestionaba o como, nunca o que, aspecto que sigo a crer a cerna básica do oficio: o que. Porén, na práctica xornalística actual, o QUE parecer ser o de menos. E aceptar isto implicaría asumir que son as tendencias e os índices de audiencia os que marcan o exercicio da profesión e non os códigos deontolóxicos, as regras máis elementais do oficio, as normas básicas que rexen a elaboración das pezas in formativas. Porque no caso do asasinato da nena Asunta cruzáronse todas as liñas vermellas.

[*] Rosa Aneiros Díaz, nada en Meirás (Valdoviño) en 1976, xornalista e escritora galega. Na Galipedia.

Enviado por:
radiofusion@radiofusion.eu
-radiofusion@radiofusion.eu-
17 de outubro de 2013 16:17
http://www.radiofusion.eu/
____________

Lingua proletaria

Por Rosa Aneiros
09.09.2009

O trinta de agosto de 1979 morría en Vigo Celso Emilio Ferreiro causando unha fonda consternación porque este gran poeta se convertera xa nun referente cultural, nun mito para as novas xeracións. Tiña o celanovés ás súas costas un pasado nas Mocidades Galeguistas, o duro castigo do franquismo e un extraordinario labor de divulgador da cultura galega.

Pero, sobre todo, o que causaba e causa maior admiración é a súa poesía. Obras como Longa Noite de Pedra, O soño asulagado, Viaxe ao país dos ananos ou Onde o mundo se chama Celanova ofrécennos día a día o compango necesario para vivir. El fálanos da vida, da liberdade, do amor, da urxencia de rachar coas mordazas, da lingua, da paz, da necesidade de soñar e de denunciar as barbaries.

Esta miña homenaxe no seu trinta cabodano, estas as súas palabras: "Lingoa proletaria do meu pobo; eu fáloa porque sí, porque me gosta; porque me peta e quero e dame a gaña; porque me sai de dentro, alá do fondo; dunha tristura aceda que me abrangue; ao ver tantos patufos desleigados; pequenos mequetrefes sin raíces; que ao pór a garabata xa non saben; afirmarse no amor dos devanceiros; falar a fala nai, a fala dos abós que temos mortos, e ser, co rostro erguido, mariñeiros, labregos do lingoaxe, remo i arado, proa e rella sempre".

Publicado en Galicia Hoxe
___________________

Nevarada

Nove Ondas
Por Rosa Aneiros [*].
17/02/2009

As nevaradas escorregaron polas levadas de febreiro e descubriron a paisaxe que habitaba muda baixo o xeo. E estoura, coas violencia estridente das mimosas, a luz de marzo.

Un día alguén berrou: Galicia non se vende! e unha pintada nunha parede contestoulle: Non se vende, regálase! Os famosos 500 metros para a construción no litoral supuxeron un paso que foi excesivo para uns e escaso para outros.

A toma de conciencia dos valores paisaxísticos e patrimoniais dun país non é exercicio doado. A crítica debe ser sa e, sobre, todo, útil. Han turrar os intereses e hase encontrar a vía do diálogo para conciliar posicionamentos. Os cidadáns teñen o deber de amosar a súa actitude crítica coas decisións nas que non están de acordo.

O servilismo -ás siglas por un lado e aos votos polo outro- só pode empobrecer os discursos e urxe a discrepancia dentro do respecto para avanzar. Iso si, cómpre non deixarse cegar nunca polo fume das decepcións que fagan esquecer o punto de partida real. O que recuamos. O que avanzamos.

Por iso, e trala nevarada da campaña, a primavera post-eleccións, o momento en que todos veremos o que había tanxible abaixo de tantas promesas de xeo. Os votos non se venden nin se regalan. Gáñanse. Velaí a verdadeira democracia.

Enlace co artigo orixinal en Galicia-e

Licenza Creative Commons 2.5
________________

[*] Rosa Aneiros (Meirás-Valdoviño, 1976) é xornalista e traballa no Consello da Cultura Galega. Colabora habitualmente en distintos medios de comunicación impresos e dixitais, entre eles culturagalega.org (sección Agardando as lagarteiras), Diario de Pontevedra, El Progreso, Galicia Hoxe, Diario de Ferrol (a través da axencia AGN), El País, Grial, Fadamorgana ou Casa da gramática, ademais do programa “Un día por diante” da Radio Galega. En 1999 presentou a súa primeira novela, Eu de maior quero ser á que seguiron Corazóns amolecidos en salitre (2002), Resistencia (Xerais, 2003), O xardín da media lúa (Galaxia, 2004), o volume recompilatorio de artigos literarios Agardando as lagarteiras (culturagalega.org, 2003) e Veu visitarme o mar (Xerais, 2004). Ten publicados relatos nos volumes colectivos Narradoras (Xerais, 2000); Relatos (1999), Relatos gañadores do Pedrón de Ouro 1998-1999-2000 (2001) ), Seis ferroláns (2003), Alma de beiramar perdida (2003), Botella ao mar (2003) ou Narradio (Xerais, 2003). Conta no seu haber con recoñecementos como o Modesto Rodríguez Figueiredo (Pedrón de Ouro, 1998); o Manuel Lueiro Rey (1996); o Manuel Murguía (2001), o Carvalho Calero (2001), o Premio Arcebispo Juan de San Clemente (2003), o Premio Careón 2006 ou o Premio da Crítica Losada Diéguez (2005), ademais do Premio Caixanova Francisco Fernández del Riego en 2007 polo artigo xornalístico “A última vaca”. Ao pé do abismo (Xerais, 2007) recolle a súa obra xornalística.[Fonte: Edicións Xerais]
____________________