Por medio de Fuco Buxán A.C. recebemos a noticia do falecemento de Ramón Capotillo. Mediante unha nota manifestaban
o sentimento de comunicar que o pasado domingo, 1 de febreiro de 2015, "faleceu o noso compañeiro Ramón Capotillo Leal, amigo e socio". Lembraban o seu compromiso social desde hai décadas, foi un dos protagonistas de Marzo do 72 que continuou na súa actividade sindical, social e veciñal. Non só era socio de Fuco, senón que desenvolvía un traballo social e cultural; apoiando as hortas urbanas de Canido, na asociación veciñal do seu barrio e na asociación cultural 'Muíño do Vento'. Precisamente o 27 de xuño de 2013 participaba na sección
Parladoiro ao Serán, no que foi presentado por
Eliseo Zaera. Parladoiro do que hai un resumo de interese na web da citada asociación, onde se fai referencia a que, o finado compañeiro, ten escrito as súas memorias (
daquela aínda sen publicar, non sabemos ao día de hoxe). Pensamos que un bon xeito de lembrar a
Capotillo, pode que sexa transcribir o que contaba no citado Parladoiro e con que sentimento,
onde comezou o relatorio expoñendo parágrafos escolmados do libro das súas memorias: "Exposición moi emocionada que partiu das lembranzas das primeiras andainas arredor de vivencias familiares. Lembranzas dos pais, da tía Concha, de Manolita, do curral de Chicha… E do medrar no barrio de Canido, barrio obreiro e labrego. Lembranzas das dificultades da vida en tempos da "Longa noite de Pedra" que, máis aló da nostalxia , aínda hoxe o paso do tempo non puido borrar. Lembranzas dos moitos traballos, os repetidos xantares (outra vez castañas!…), os poucos vagares, as continuas preocupacións dos trafegos cotiáns, do dificultoso ir indo". Seguen escribindo desde 'Muíño do Vento': "
Mais tamén lembranzas dunha infancia de xogo. Xogos na rúa, nas hortas, nos moitos espazos que aínda o simbiótico barrio de Canido gardaba para o lecer sen horas da rapazada. E a mocidade na Cabana, en Chamorro ou na Malata. Malata, Malata, lugar de baño, de convivio, de novas aprendizaxes, rincón sempre añorado. Cantas aventuras na Malata!". Logo xa escriben, seguindo as súas memorias, pinceladas dun
Capotillo aprendendo, na loita, comprometido e maduro: "
O paso do tempo. A escola. A Bazán. A loita pola Democracia. O Comité de Empresa. Os amigos. A familia. O río da vida. A poesía de A. Machado. As vellas cancións e a nova xeira na vida do barrio co novo compromiso".
As compañeiras e compañeiros de Fuco
, non só fan referencia a seu compromiso coa asociación Agavida (Asociación Galega Vítimas do Amianto), senón que din que "Ramón foi vítima, como tantos traballadores de Ferrolterra, da asbestosis, dunhas condicións de traballo que non tiveron en conta a saúde e a vida das persoas". E por último manifestan un sentido recordo da "
súa compañeira, a nosa querida Marichy Cuadrado, aos seus fillos, Moncho, Jorge e Pere, a súa familia e amigos a nosa aperta de solidariedade".
Capotillo dicía de si mesmo que era un "
xubilado resentido", a así se presenta na súa conta de twitter
@pardinas19. É moi significativa a
carta que lle envía ao seu fillo Pere e que este publica no seu blogue. Logo de ver un programa de
Jordi Évole sobre o 23-F de 1981, fai unha, aínda que triste, moi interesante reflexión política datada no 24 de febreiro de 2014, que convidamos a ler no
blogue de Pere. Onde, despois de pasado o tempo, das súas vivencias persoais dese 23, di: "
Hoxe, inocente de min, ao contemplar a parodia con tan significados
actores protagonizando-a, crinma. Chorei desconsoladamente ao crerme
vítima de tan grave engano".
Non queremos rematar sen facer referencia a súa defensa do ser galego, de ser iguais mais diferentes, contra os tópicos reaccionarios ante
un artigo dun tal
Jaume Mariné que escribeu, en Xuño de 2003, en 'El Diari de Tarragona', titulado "
Digues Gallego" (
Di Gallego). Artigo (
en catalán) cuxa tradución ao galego pode-se atopar
aquí. A moi interesante réplica de
Capotillo pode-se atopar nestoutro
enlace. Mais non renunciamos, agora, a transcribir o final do mesmo: "
Tamén pensaba que vostede, Sr. Mariné, esqueceríase do tópico e que
mentres vivise non volvería repetilo. Pense que a inxustiza e os grandes voceiros do réxime, como outrora, cominan a insultar aos periféricos,
aos que somos distintos, aos que temos cultura propia, aos que sempre
intentamos levantarnos, aos que seguimos, utopicamente, esperando a
ansiada liberdade".
As compañeiras e compañeiros de 'Muíño do Vento', dispoñen dun audivisual a xeito de resumo da vida de
Ramón Capotillo que foi proxectado no xa citado
Parladoiro do Serán que sería interesante difundir.
Foto tirada da web da Asociación Cultural de Canido '
Muíño do Vento'.
Desde
Ártabra 21 compañeiro, contigo pola ansiada liberdade.
Información baseada na enviada por:
A.C. Fuco Buxán Fuco Buxán
-fucobuxan@gmail.com-
2 de fevereiro de 2015 11:17
http://www.fucobuxan.net/
_____________________
