Da SIDA ao omicrón: o apartheid farmacéutico preséntanos a todos, ... Por Amy Goodman

O 1 de decembro conmemorouse o 'Día Mundial contra a Sida'. Nesta data, hai corenta anos, rexistráronse por primeira vez os síntomas e desde entón máis de 36 millóns de persoas morreron en todo o mundo por enfermidades relacionadas coa sida. A taxa de mortalidade está a diminuír a medida que se expande a distribución de tratamentos farmacolóxicos eficaces. Con todo, a desigualdade que durante moito tempo alimentou a epidemia de sida aínda existe e ten consecuencias terríbeis, especialmente para os pobos do sur de África. A persistencia e os impactos altamente desiguais desta epidemia aínda en curso serven de advertencia contra a incipiente circulación da nova variante Omicron do virus COVID-19 en todo o mundo.

Pouco se sabe actualmente sobre esta variante do SARS-CoV-2 identificada recentemente, especialmente sobre se se propaga con máis facilidade ou pode causar síntomas de COVID-19 máis graves. Pero o que se sabe débese en gran medida á rápida identificación da variante por parte dos científicos de Botswana e Sudáfrica. En conversa con Democracy Now! Fátima Hassan, fundadora da Health Justice Initiative, eloxiou a estes científicos: "Creo que se debe apreciar a forma en que traballaron, sen crear un manto de segredo ao redor desta variante concreta".

Porén, en lugar de ser recoñecidos, as nacións do sur de África están sendo illadas. Estados Unidos acordou rapidamente unha prohibición de viaxes que restrinxe a entrada de persoas de oito países do sur de África. Brasil, Canadá, Unión Europea, Irán e Reino Unido seguiron o exemplo.

"Unha prohibición de viaxes desigual foi imposta para moitos países do sur de África", sinalou Fátima Hassan. "En realidade é bastante racista".

En resposta ás prohibicións, o presidente surafricano Cyril Ramaphosa dixo: "A aparición da variante omicron debería ser unha chamada de atención para que o mundo deixe de permitir un acceso desigual ás vacinas. Ate que todos esteamos vacinados, todos seguiremos correndo risco. En lugar de prohibir as viaxes, os países ricos do mundo deberían apoiar as iniciativas presentadas polos países en desenvolvemento para obter e fabricar a cantidade necesaria de doses para vacinar á súa poboación sen demora".

O secretario xeral das Nacións Unidas, Antonio Guterres, cualificou as prohibicións de viaxes de "apartheid de viaxes", o que só serve para agravar a crecente división mundial causada polo apartheid das vacinas. Nun artigo de opinión publicado recentemente, o director xeral da Organización Mundial da Saúde, Tedros Adhanom Ghebreyesus, cualificou o acaparamento de doses de vacinas por parte dos países ricos, cuxas poboacións están moi vacinadas e mesmo teñen doses de reforzo, como unha "loucura epidemiolóxica e moralmente repugnante".

Sería máis doado vacinar ao mundo que tentar vanamente impedir que as variantes do COVID-19 traspasen as fronteiras. Ómicron é un exemplo diso; segundo detallou esta semana o xornal The New York Times, a variante xa estaba presente nos Países Baixos antes de que se anunciase a súa existencia en África. Os pasaxeiros de avións procedentes de Sudáfrica trouxeron a variante a Europa, onde as restricións de viaxe variadas, que se contradín dun país a outro, e os protocolos de corentena inadecuados levaron a que os funcionarios holandeses obrigasen a moitos viaxeiros potencialmente con omicrones positivos a marchar para os seus destinos finais, acelerando a difusión da nova variante.

As compañías farmacéuticas que se benefician financeiramente da pandemia están a frear a vacinación nos países pobres e de ingresos medios. Con patentes sobre vacinas, empresas como Pfizer, BioNTech e Moderna están a utilizar os dereitos de propiedade intelectual para evitar compartir as súas fórmulas secretas de vacinas.

O profesor de xornalismo Steven Thrasher ve un paralelismo entre a forma en que as grandes farmacéuticas están lidando agora co COVID-19 e a forma en que os países do Sur Global, e principalmente en Sudáfrica, foron e seguen a ser afectados pola SIDA.

“Hoxe non hai razón para que alguén poida morrer de sida. É un virus de movemento lento e, polo tanto, desde o momento en que sabemos que alguén foi infectado, podemos proporcionarlle todo o apoio que precise. Temos a capacidade científica para iso. Temos as drogas para iso. [Se isto non ocorre] é simplemente unha cuestión de protexer o capitalismo e os beneficios das compañías farmacéuticas ", dixo o profesor Thrasher en conversación con Democracy Now! E engadiu: "Agora, de novo, estamos a ver dinámicas moi similares co COVID-19. Temos as vacinas e temos fármacos que son moi eficaces, e unha vez máis estase restrinxindo a súa distribución no Sur Global para protexer os beneficios das compañías farmacéuticas”.

Hai máis dun ano, Sudáfrica e a India propuxeron que a Organización Mundial do Comercio emitise unha exención temporal ao acordo sobre dereitos de propiedade intelectual, coñecido en inglés como TRIPS, co fin de acelerar a vacinación contra a COVID-19 a nivel mundial. O pasado mes de maio, o presidente Joe Biden foi aplaudido por apoiar esa exención. A semana pasada, Amnistía Internacional, xunto con membros do Congreso dos Estados Unidos e moitas organizacións sindicais, sanitarias e da sociedade civil entregaron unha petición na Casa Branca, asinada por máis de tres millóns de persoas, na que se afirmaba que “seis meses, a falta de o liderado dos Estados Unidos para chegar a un acordo de exención, a Unión Europea, en nome de Alemaña, xunto con Suíza e o Reino Unido bloquearon o avance das negociacións".

A xente está por riba do beneficio. Ese debería ser o mantra guía xa que estamos entrando no terceiro ano da pandemia de COVID-19. Se non se toman medidas urxentes, do mesmo xeito que seguimos loitando contra a SIDA hoxe en día, ben poderiamos acabar lidando co COVID durante corenta anos máis.

© 2020 Amy Goodman - Columna do 4 de decembro de 2021

Amy Goodman é a condutora de Democracy Now!, un noticiario internacional que se emite diariamente en máis de 800 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 450 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

The orixinal content of this program is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Non Derivative Works 3.0 United States License. Please attribute legal copies of this work to democracynow.org. Some of the work(s) that this program incorporates, however, may be separately licensed. For further information or additional permissions, contact us.

Fonte: Democracy Now. | 4 de decembro de 2021

Enviado por:
Columna de Amy Goodman
-boletin@democracynow.org-
4 de dezembro de 2021 14:59
_______

Unha entrevista virtual, ... Por Amadeo Varela Rodríguez

“Unha entrevista virtual”

Nun pequeno descanso dun día de abondoso traballo, o Alcalde de Ferrol decidiu revisar a súa correspondencia atrasada, e atopou unhas cartas da Asociación San Fernando, que fora constituída para a defensa do Patrimonio Histórico do Barrio de Recimil, concretado nas chamadas Casas Baratas. De súpeto lembrou que aquela era unhas das poucas asociacións coas que nunca falara e pensou que xa era hora de chamalos para saber que querían. Sen perda de tempo, chamou á súa Secretaria e pediulle que buscara unha data e unha hora libre na súa ateigada axenda e citase aos representantes daquela Asociación.

O día elixido, os representantes de San Fernando acudiron puntualmente á cita e, despois dos saúdos de rigor, o Sr. Alcalde tomou a palabra para invitalos a falar. E o resultado daquela conversa  entre o Alcalde (A) e os Representantes da Asociación (SF) foi o seguinte:

A.- Vostedes dirán.

SF.- En primeiro lugar, queremos lle agradecer a súa amabilidade para nos conceder  unha entrevista que levamos dez anos agardando, pois os dous anteriores Alcaldes non tiveron esa atención, malia as moitas veces que a solicitamos.

A.- Ben, dos meus antecesores non teño nada que dicir, mais no que me concirne, aínda que tarde, aquí me teñen disposto a escoitalos.

SF.- Grazas. Imos aló. Para comezar, dirémoslle que a nosa intención é, acadar a rehabilitación da barriada das Vivendas Protexidas ou Casas Baratas e, devolver a propiedade das vivendas a todos aqueles adxudicatarios legais que así o desexen.

A.- No asunto da rehabilitación, supoño que xa saberán que estamos a realizar importantes traballos en varios dos bloques de edificios. E no tema da propiedade das vivendas, moito me temo que de momento non se pode facer nada. O Concello é o propietario e non podería regalarllas as pisos aos veciños así polas boas.

SF.- Precisamente, sobre a propiedade das vivendas nós sostemos a teoría de que o Concello é propietario como resultado dunha descarada estafa cometida contra os adxudicatarios hai setenta anos e continuada no tempo, sen que ninguén queira facerse coñecedor do tema.

A.- Esa é unha afirmación moi grave e non se pode soster sen demostrala.

SF.- Certo. Mais o grave non está na afirmación, senón na imposibilidade de aportar as abondosas probas que temos, porque ninguén quere velas e oílas.

A.- Como é iso? Ninguén lles impide acudir á Xustiza. Na nosa Democracia hai leis que protexen aos cidadáns.

SF- Aquí convén lembrar o que dixo o Deus de Curros: “Que leis nin que raios, se valen tres pitos, que o demo me leve”. De calquera xeito, xa o fixemos e a resposta foi, sen nos escoitar e sen posibilidade de recurso, que non tiñamos razón.  Ademais, por unha  banda, a xustiza é moi cara e a maioría dos veciños non teñen posibilidades económicas de se meter en preitos; e por outra, por riba de non confiar na Xustiza, consideramos que este é un problema para solucionar política e/ou administrativamente.

A.- Pois non sei que solución haberá, a non ser que fose mediante unha venta, pero iso semella que sería moi complicado, no caso de ser legal.

SF.- Quizabes vostede non terá ese coñecemento, pero existen neste concello dous acordos plenarios unánimes para estudar a venta das vivendas aos adxudicatarios legais. No segundo deses acordos redactouse un documento por parte do funcionario municipal correspondente, do que temos a copia, no sentido de non haber impedimento legal para dita venda. Mais ámbolos dous acordos foron ilegal e unilateralmente anulados por un mesmo partido político, cando colleu o poder, malia ter sido asinante dos acordos.

A.- E vostedes que fixeron?

SF.- E que podiamos facer? Falamos cos partidos da oposición, pero non fixeron nada.

A.- Volvamos ao asunto da estafa, segundo vostedes, cometida polo Concello. En que se basea esa acusación?

SF.- Pois verá, temos unha boa cantidade de documentos que indican que alguén fixo moitas ilegalidades no principio do problema, incumprindo a lei das Vivendas Protexidas.

A.- Moitas ilegalidades? Perdoen pero, non estarán vostedes esaxerando?

SF.- Xulgue vostede mesmo. Primeiro saltáronse o Regulamento que establecía como preferido o sistema de amortización; despois sinalaron uns prezos de adxudicación por riba do establecido nese Regulamento; como lles parecía pouco, aumentaron aqueles prezos nun dez por cento das cantidades iniciais, como importe dunha serie de servizos recollidos nos contratos, servizos que nunca existiron; e ademais, se trampearon e falsificaron contratos; e por último, que non derradeiro, nin sequera se respectaron os amañados contratos que se firmaron.

A.- Comprenderán vostedes que me resulte difícil crer todas esas ilegalidades.

SF.- Por suposto, por suposto. É difícil de crer. Pero vostede comprenderá que nós non cometeríamos a estupidez de afirmalo, sen a documentación correspondente. Por exemplo, no caso da amortización recollida no Regulamento das Vivendas, se afirmou por parte dalgún funcionario, que o arrendamento se impuxo “por vontade” do Concello. Ante esta explicación e, aparte de adxudicar vontade a un ente impersoal como é un Concello, cabe preguntar quen ou que cousa era o Concello nos anos corenta do pasado século. Sería un Alcalde nomeado “a dedo” que firmaba o que lle poñían por diante? Ou sería algún funcionario “plenipotenciario” que facía o que quería?

A.- Eran outros tempos, e se facían moitas trapalladas. En calquera caso, non parece que aí exista ningunha arbitrariedade.

SF- Non sendo o incumprimento da lei das Vivendas Protexidas, claro, pero sábese que nun principio entregáronse varios contratos coa cláusula de amortización cuberta, dos que puidemos atopar só un, porque como tamén se coñece, case todos eses contratos cubertos con prezos de amortización, foron “recuperados” polo Concello e substituídos por outros cubertos a man, dos que temos algunha copia. Certo que hai un par de actas de plenos posteriores, que falan de impoñer o sistema de alugueiro, mantendo os avultados prezos e quedando o Concello como propietario das vivendas o que deixa clara a idea da estafa: Os veciños amortizan e o Concello queda como propietario. Pois que ben, non é?

A.- Iso é o que vostedes supoñen, pero eu non o vexo tan claro.

SF- Pois aínda hai máis. Temos copias de dous contratos firmados en Febreiro e Xuño de 1949, o primeiro coa cláusula de amortización cuberta e o segundo sen cubrir dita cláusula, coa firma do mesmo Sr. Alcalde. Xa que logo, con que vontade nos quedamos? É de supoñer que nalgún pleno ou xunta de goberno deses meses habería algún acordo para o cambio de amortización por alugueiro. Pois ben, revisadas no Arquivo Municipal, todas as actas das reunións daqueles meses, non apareceu ningún acordo sobre ese punto. E por si iso fose pouco, temos a copia dun daqueles contratos feitos a man, que substituíu a un dos primitivos, pero cun “tampón” no canto da firma do Sr. Alcalde.

A.- Se todo iso que me din é certo, eu xa non sei que pensar.

SF.- Coidamos que o que procede é comprobar a nosa información e decidir darlle unha solución ao problema, dialogando e consensuando, algo ao que nós estamos, en principio, abertos.

A.- Ben, pois estudaremos a cuestión e prométolles chamalos tan pronto como sexa posible. Pola miña parte nada máis e moitas grazas.

SF.- Moitas grazas a Vostede.

E neste punto espertei... E quedei afundido na desesperanza, na impotencia e no desprezo.

Amadeo Varela Rodríguez.

Presidente da Asociación San Fernando de Recimil.

[*] Amadeo Varela Rodríguez -Ferrol 1936, foi traballador de BAZAN, é o autor de "Recordos do vello Racing" publicado no 2000, "Bazan e Ferrol - Unha simbioses perfecta?" (a historia dunha época, "... detrás de cada barco que nace, hai moitas horas de esforzo. Nesa tarefa, miles de traballadores foron gastando a súa saúde e a súa vida") publicado no 2003 e coautor de "Retallos da Memoria II" ("Memorias de neno" sobre a súa vida de pequeno nunha familia republicana perseguida), publicado no 2009. Autor de numerosas cartas e artigos na prensa local. Autor de sitios na rede sobre Ferrol. Cofundador da Asociación San Fernando para defender o Patrimonio Histórico do barrio ferrolán de Recimil contra a súa pretendida demolición, membro do Colectivo Recimil co que promoveu a Plataforma Ártabra 21 e a Plataforma en Defensa dos Espazos Públicos. Forma parte do Colectivo Ártabra 21.
Artigos de Amadeo Varela no xornal comarcal Diario de Ferrol. | Ir á Web.

Enviado por:
Amadeo Varela
-avarela36@mundo-r.com-
5 de dezembro de 2021 15:55
_______

Son tempos de loitar para vencer. Galiza non se vende, deféndese, ... Por André Abeledo Fernández

Por André Abeledo Fernández [*]
05.12.2021

Nos últimos tempos distintos compañeiros e diferentes persoas téñenme preguntado si deixei a política activa.

A resposta é un "non" rotundo, ¿como vou a deixar a política sendo consciente da clase a la que pertenzo? Ben é certo que teño dado por así dicilo un paso atrás por un tempo, máis a nivel sindical sigo na loita e sen dubida esa é a primeira liña da causa obreira.

O prezo do pan, da enerxía, da sanidade, a educación, de todo o básico para unha vida digna depende de decisións políticas e non podemos mirar cara outro lado, temos a obrigación de facernos responsables das nosas vidas.

Despois dun proceso de reflexión persoal de máis de dous anos, fóra xa da política institucional e da "disciplina" de partido, estou convencido da necesidade de ter organizacións de clase dignas dese nome que defendan os nosos intereses, e tamén que na Galiza precisamos de organizacións propias, que defendan a nosa identidade nacional, o noso idioma, a nosa cultura e impidan que se siga a prostituír a nosa historia.

É un erro, que eu mesmo cometín, pensar que movementos, partidos, ou organizacións sindicais estatais poden entender e defender os intereses da Galiza, aínda que só sexa por falta de comprensión da nosa realidade nacional.

É un erro aínda maior agardar que proxectos personalistas, sen unha base ideolóxica clara, sen unha base organizativa real, poden defender os intereses da clase traballadora, aínda que realmente tivesen ese obxectivo, cousa que dubido.

Precisamos de suxeitos propios, que defendan a Galiza no seu contexto, que a respecten como a unha nai, e que entendan a necesidade de defender a nosa identidade como nación.

Precisamos de organizacións de clase a nivel nacional, que non sexan equidistantes no mal chamado diálogo social, senón que tomen partido e compartan trincheira coa clase traballadora na loita de clases que move as rodas da historia.

Nin a crise, nin a estratexia dos que sementan medo e miseria deben parar a nosa determinación de loitar e vencer.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

André Abeledo Fernández (Delegado de Persoal da CIG en Mercadona na Provincia de A Coruña)

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
4 de dezembro de 2021 14:23
_______

Segue a andaina da comisión 'Dez De Marzo Cincuenta Aniversario' polas alcaldías das comarcas do noroeste, para implicar ás institucións locais na celebración do 50 aniversario da loita obreira de marzo do 72 - O encontro foi desta vez no Concello de Ferrol

Encontro co Alcalde de Ferrol

O pasado luns, Rafael Pillado Lista e Manuel Rodríguez Carballeira, directivos da A.C. Fuco Buxán e Manuel Fernández Pita, Presidente da A.C. Memoria Histórica Democrática, visitaron a Angel Mato Escalona, Alcalde de Ferrol, facéndolle entrega do Manifesto Dez de Marzo, “Memoria e Dignidade” e explicándolle toda una serie de iniciativas que están preparando, co apoio de diversas Institucións, Entidades, Asociacións e numerosas persoas, para conmemorar con toda a relevancia que merece este 50º Aniversario do Día da Clase Obreira Galega.

Non so para lembrar aqueles feitos, senón para que o espírito de solidariedade e de sacrificio da clase traballadora siga sendo, no presente, un instrumento para  conseguir un mundo de plena democracia, de liberdades e de progreso para toda a cidadanía.

O Alcalde veu moi positivo o noso plan de que os actos se celebren ao longo de todo o 2022 e que abarquen todos os eidos da vida social e cultural.

Formulamos a necesidade ineludible de trasladar o Monumento ao Dez de Marzo, desde o emprazamento marxinal que ocupa, a un lugar máis destacado da Praza contigua, para poñelo en valor, darlle o protagonismo que tal monumento a Clase Obreira Galega debe ter e sitúalo no espazo histórico onde tiveron lugar aqueles tráxicos sucesos.

Considerou interesante a proposta de situar elementos de difusión do 50 Aniversario en lugares adecuados, de forma permanente e anuncios dos actos puntuais e que a información do que se celebra sea de ampla difusión.

Deu facilidades para a disposición de locais onde se celebrarán as distintas actividades que proxectamos: teatro, conferencias, exposicións, mesas redondas, etcétera.

Informámoslle da preparación en marcha dunha Unidade Didáctica sobre o Dez de Marzo, para entregar aos Centros de Ensino das Comarcas Ferrolterra-Eume-Ortegal.

Tamén previa proposta detallada o Concello asumirá, como organizador, coa nosa colaboración, a estrea absoluta da peza sinfónica “FERROL 1972” que o compositor e profesor Juan Durán, nun xesto digno de agradecemento, regala á Clase Obreira Galega, a esta Cidade e a sociedade enteira

Agradecemos ao Alcalde de Ferrol este primeiro encontro e a súa boa disposición para tratar estes temas tan transcendentes.

10 de Marzo de 1972
50 Aniversario
Memoria e Dignidade

Achegamos: Manifesto. Relación de Adhesións. Logotipo.

Contacto:
10m72.50aniversario@gmail.com

Facebook:
Dez de Marzo Cincuenta Aniversario.

Documentos:

✔ Selo Logotipo 50 aniversario do 10 de Marzo. | Acceder/Baixar.

✔ Manifesto do 50 aniversario do 10 de Marzo. | Acceder/Baixar.

✔ Apoios ao Manifesto do 50 aniversario do 10 de Marzo. | Acceder/Baixar.

Enviado por:
10M72 50Aniversario
-10m72.50aniversario@gmail.com-
3 de dezembro de 2021 09:42
_______

XXVII Xornadas da Gaita Antón Varela (Tonecho) no Ateneo Ferrolán - Venres día 10 de decembro ás 19:30hs - Presentación do libro 'A gaita na Terra de Melide' de Suso Ascariz e Actuación do grupo tradicional 'Os Estrobos'

XXVII Xornadas da Gaita Antón Varela "Tonecho" Ateneo Ferrolán

Venres día 10 de decembro ás 19,30 h.

Programa:

Presentación do libro “ A gaita na Terra de Melide” de Suso Ascariz

“A gaita na Terra de Melide” é un percorrido sonoro, literario e fotográfico pola tradición musical dunha comarca.

Tomando como referencia espacial os concellos de Sobrado dos Monxes, Toques, Melide e Santiso, o autor estuda a evolución da gaita galega nestas terras ao longo do século XX ao tempo que describe o contexto histórico e os acontecementos relevantes que marcaron o devir do instrumento.

Trátase dun traballo de investigación construído tamén a través das biografías de gaiteiros e artesáns no que se recollen vivencias e anécdotas contadas en primeira persoa e que nos leva de novo ás eiras, ás casas, ás romarías e a todos aqueles espazos da Terra de Melide nos que se tocaba e nos que a gaita foi adquirindo aos poucos unha función social determinante. O libro inclúe un repertorio composto por 60 partituras, moitas delas inéditas, e un CD coa gravación das catro muiñeiras da Terra de Melide compostas polo autor.

Actuación do grupo tradicional "Os Estrobos"

No ano 1976 formase en Ferrol o cuarteto “Os Estrobos” da man do Mestre de Gaita Manuel García Pereira (“Lolete”), con membros do grupo de baile “Terra Meiga”. Dende os inicios comezan a participar en tódalas festas da comarca e mais adiante, por toda a xeografía Galega, viaxando por toda Europa e participando en diversos concursos.

Pasaron por “Os Estrobos” moitos compoñentes dende o seu comezo, destacando os fundadores (“Lolete” e Joaquín con gaitas, Aldo tamboril e Vicente co Bombo), como Ana “A Gaiteira”, Camilo Ces ou Fran Cuétara, ata os actuais compoñentes, Marcos García e Daniel López coas gaitas, Rufino Cuétara co Bombo e Jorge García co Tamboril.

Na súa participación nos concursos podemos destacar os seguintes premios:

3º Premio en Ponteareas no ano 1981.

2º Premio en Portomarín no 1981.

1º e 2º Premios en Cerdido, ano 91 e 92.

2º e 3º Premio en Vedra, nos anos 2001 e 2006.

2º Premio en Ortigueira no 2006.

2º Premio en Miño no 2001 con 1º Premio para a mellor percusión.

1º e 2º Premio no certame Europero de Saint Chartier, Francia. 2003 e 2019.

#Ateneo #SomosCultura #Libros #ClubDeLectura #Ferrol #Galiza

Ateneo Ferrolán
Un lugar de encontro para a cultura dende 1879 na cidade.
e-mail: secretaria@ateneoferrolan.org | Telf.: +34 981 357 970 - 644.720.055 | Dirección Postal: Rúa Magdalena 202-204. CP.15402 | Ferrol (Galiza)
@ateneoferrolan | Blogger | Facebook | Faite soci@ on line! | Colabora con nos!

Enviado por:
Ateneo Ferrolán Fundado en 1879
-secretaria@ateneoferrolan.org-
2 de dezembro de 2021 12:55
_______

Iniciativas municipais do BNG: reiterar a necesidade de dotar dun local á entidade veciñal de RecimilL e propñer transformar o antigo vertedoiro de Mougá nunha grande zona verde

Foto: representantes da asociación veciñal co concelleiro Iván Ribas

Iván Rivas, portavoz nacionalista, recorda que en febreiro do ano pasado o pleno aprobou por unanimidade unha moción do BNG cunha serie de medidas específicas para o barrio de Recimil e encarar a súa recuperación tanto social como urbana sen que até o de agora o goberno de Angel Mato as poña en práctica.

Iván Rivas, portavoz municipal do BNG no concello de Ferrol, mantivo un encontro con representantes da asociación veciñal de Recimil para abordar a situación do barrio e o cumprimento dos acordos plenarios sobre o mesmo é a necesidade de poñer a disposición desta entidade un local para que poidan desenvolver as súas actividade.

Iván Rivas, portavoz nacionalista, recorda que en febreiro do ano pasado o pleno aprobou por unanimidade unha moción do BNG cunha serie de medidas específicas para o barrio de Recimil e encarar a súa recuperación tanto social como urbana sen que até o de agora o goberno de Angel Mato as poña en prática.

Iván Rivas indicou que a recuperación de Recimil pasa pola súa recuperación económica e social. Destaca neste sentido o traballo da entidade veciñal que ten a vontade e quere traballar polo barrio, pero para iso precisan un lugar onde facelo. A solución é sinxela, Recimil é un barrio municipal, polo que só é preciso a vontade política do goberno local para ceder a esta entidade un baixo onde poder realizar o seu traballo.

Iván Rivas, afirmou, que outro dos obxectivos é a recuperación do mercado de Recimil que debe xogar un papel destacado na recuperación económica e social da barriada. Neste sentido indicou que é preciso axilizar ao máximo o proxecto de rehabilitación deste mercado, negociado co BNG na aprobación dos orzamentos municipais de 2021, co obxectivo de que sexa unha realidade o antes posíbel.

O BNG considera que ademais destas medidas non podemos esquecer que debemos traballar para acadar a diversidade social e conseguir un barrio cohesionado polo que se deberían adxudicar as vivendas baleiras e ir rehabilitando ás vivendas, tanto nos interiores como nas envolventes.

Ferrol 29 de novembro de 2021.


Iván Rivas afirmou que este proxecto debe formar parte dunha estratexia municipal baseada na necesidade de recuperar o abundante e rico patrimonio paisaxístico existente na cidade e que a día de hoxe se atopa en situación de abandono e deterioro

O Bloque Nacionalista Galego de Ferrol propón ao goberno local a recuperación para o uso público dos terreos que ocupa o antigo vertedoiro de Mougá e acometer a transformación desta zona da cidade para convertela nunha grande zona verde.

Iván Rivas, portavoz municipal do BNG, lembra que pasaron case vinte anos desde que o antigo vertedoiro foi clausurado, tempo máis que de sobra para que sobre o mesmo se poida desenvolver un proxecto que recupere para o goce da veciñanza de Ferrol dunha zona que a día de hoxe se atopa en estado de abandono total, gañando para a cidade espazos recreativos e de lecer e pondo en valor unha zona de grande valor paisaxístico.

O BNG lembra que o proxecto de selado do antigo vertedoiro de Mougá supuxo unha intervención sobre unha zona de 93.000 m2 onde se asentaba o que fora un dos vertedoiros máis grandes de Galiza, que máis tarde completaríase a recuperación desta zona coa clausura da antiga planta de compostaxe da Mancomunidade.

Ivan Rivas, portavoz nacionalista, indicou que o obxectivo é converter este lugar, hoxe abandonado, nunha nova zona verde, de ocio e paseo recuperando un espazo degradado para a cidade do mesmo xeito que se teñen recuperado zonas similares noutros concellos do noso país.

Iván Rivas vai máis alá e considera que ao mesmo tempo que se transforma o antigo vertedoiro nun grande parque público deberíase recuperar outras instalacións como a Aula Reciclaterra e implementar, actualizando o proxecto, da posta en marcha do centro integral da enerxía e residuos que recollía o plan de acción da Axenda 21 para a nosa cidade. Un proxecto que buscaba servir de punto de referencia para a divulgación e formación sobre as enerxías renovábeis e os residuos.

Desde o BNG sinálase que na actualidade as instalacións que se asentaran neste espazo como parte do proxecto de selado e recuperación, como foron os sistemas de drenaxe para os lixiviados e os sistemas de combustión para os gases que xeran os residuos enterrados están totalmente inutilizados produto do saqueo destas instalacións. Cómpre aproveitar este proxecto para recuperalas e tratar de controlar os gases e tamén os lixiviados co fin de evitar que cheguen aos acuíferos da zona.

Iván Rivas afirmou que este proxecto debe formar parte dunha estratexia municipal baseada na necesidade de recuperar o abundante e rico patrimonio paisaxístico existente na cidade e que a día de hoxe se atopa en situación de abandono e deterioro.

Ferrol 30 de novembro de 2021.

Bloque Nacionalista Galego de Ferrol.

Ferrol | Web | Facebook | Twitter.

Ferrolterra | Web.

Enviado por:
inacio GZ
inaciogz@gmail.com
30 de novembro de 2021 13:57
_______

A comisión 'Dez De Marzo Cincuenta Aniversario' continua coas súas visitas ás alcaldías das comarcas do noroeste, para implicar ás institucións locais na celebración do 50 aniversario da loita obreira de marzo do 72 - Os encontros foron desta vez nos concellos de Ares, Mugardos, Narón e Cerdido

Na foto: Pita, Pillado e Novas coa alcaldesa de Narón Marián Ferreiro

Hoxe, 1 de decembro, o encontro foi co Alcalde do Concello de Cerdido, Benigno Galego Castro, unha agradable reunión, onde tivemos oportunidade de recoller o seu apoio ao Manifesto e de comentarlle as motivacións polas que levamos a cabo esta iniciativa de conmemoración, durante todo o 2022, do 50º Aniversario do Dez de Marzo do 72. Explicámoslle unha serie de actividades previstas e agradecémoslle o seu respaldo ás mesmas. O pasado 25 de novembro, foi coa alcaldesa do Concello de Narón, Marián Ferreiro Díaz, a quen agradecemos o seu apoio ao Manifesto e aos actos que tivemos oportunidade de explicarlle. Tamén lle comentamos a nosa intención de repartir estas actividades ao longo das comarcas Ferrolterra, Eume, Ortegal. E o 24 os encontros foron cos Alcaldes de Ares e Mugardos, Julio Ignacio Iglesias Redondo e Juan Domingo de Deus Fonticoba, respectivamente, e agradecémoslles moito a súa atención e a súa disposición para axudarnos a facer realidade o programa de actividades que temos pensado desenrolar neste vindeiro 2022 para facer un digno 50º aniversario do Dez de Marzo do 72 Día da Clase Obreira Galega.

10 de Marzo de 1972
50 Aniversario
Memoria e Dignidade

Achegamos: Manifesto. Relación de Adhesións. Logotipo.

Contacto:
10m72.50aniversario@gmail.com

Facebook:
Dez de Marzo Cincuenta Aniversario.

Documentos:

✔ Selo Logotipo 50 aniversario do 10 de Marzo. | Acceder/Baixar.

✔ Manifesto do 50 aniversario do 10 de Marzo. | Acceder/Baixar.

✔ Apoios ao Manifesto do 50 aniversario do 10 de Marzo. | Acceder/Baixar.

Enviado por:
10M72 50Aniversario
-10m72.50aniversario@gmail.com-
1 de dezembro de 2021 19:17
25 de novembro de 2021 20:22
25 de novembro de 2021 19:33
_______

A Rede Social Galicia Sur convoca en Vigo un novo Círculo de Silencio, para amosar o seu apoio ás persoas migrantes e refuxiadas e para denunciar a súa situación de indefensión e violación dos dereitos máis elementais

MOBILIZACIÓN DE ONGs E ORGANIZACIÓNS SOCIAIS EN APOIO ÁS PERSOAS MIGRANTES E REFUXIADAS

O xoves 2 de decembro ás 20:00, a Rede Social Galicia Sur convoca un novo Círculo de Silencio, desta vez na Praza de América, para amosar o seu apoio ás persoas migrantes e refuxiadas e para denunciar a súa situación de indefensión e violación dos dereitos máis elementais.

As organizacións que formamos parte da Rede Social Galicia Sur apelamos á conciencia de quen fan as leis e deciden politicamente a diferentes niveis, para que respecten os dereitos das persoas e a súa dignidade. Seguimos asistindo con dor ao drama, que se repite cada día, de tantas persoas que buscan un futuro mellor e que por migrar son perseguidas, enganadas, deportadas e con frecuencia asasinadas no mar. Persoas que camiñan polas nosas rúas e dormen á intemperie, sen padrón, sen traballo, sen amigos, padecendo o frío e a indiferenza da cidadanía. Por desgraza, son moitas as persoas deslumbradas polas luces do consumismo navideño e cegas ante os soños conxelados das inmigrantes, vítimas dunha lexislación que as criminaliza e condena á exclusión e á pobreza.

Dende un silencio que quere berrar a súa solidariedade coas persoas inmigrantes e refuxiadas, RECLAMAMOS políticas xustas:

1. Que erradiquen a Trata de persoas, protexan ás vítimas, especialmente a mulleres e menores, e que persigan a aquelas persoas e organizacións criminais que se enriquecen á conta das vítimas.

2. Que fagan dos nosos pobos e cidades terra de acollida, onde se garanta a atención ás necesidades básicas -alimentación, vivenda, saúde, traballo, redes…- das persoas migrantes.

3. Que asignen as partidas necesarias para unha adecuada política migratoria nos orzamentos xerais do Estado, Comunidades Autónomas, Deputacións e Concellos.

4. Que afronten as causas da migración involuntaria: conflitos armados, espolio dos recursos naturais, pobreza e desigualdade, cambio climático, corrupción… e garantan o desprazamento seguro das persoas que deciden saír dos seus países de orixe, sen poñer en risco a súa vida e a súa dignidade.

5. Que garantan os dereitos das persoas internas nos CIEs e que se proceda ao seu peche.

6. Que rexeiten tratados ilegais, inmorais e deshumanizantes que tratan ás persoas coma se fosen mercadoría.

comunidade cristiá "Cristo da Victoria" - Coia Baiona 9 b, 36209, Vigo (Pontevedra) | www.comunidadebasecoia.org | info@comunidadebasecoia.org
redes sociais: facebook.com/cristo.victoria - twitter.com/cristovictoria

Enviado por:
Comunidade Cristo da Victoria Coia
-trocoalternativo@gmail.com-
1 de dezembro de 2021 18:50
_______

Artigos de André Abeledo - Pódese ser comunista nun Estado plurinacional - HE-Bildu non é ETA, a dereita sabeo

Pódese ser comunista nun Estado plurinacional

Pódese ser independentista e comunista, o que non se pode é ser comunista e estar contra o dereito de autodeterminación dos pobos.

Outra cousa é antepoñer o feito nacional por enriba da loita de clases ou entender que a loita pola liberación nacional está ao marxe da loita de clases, neste caso existe unha contradición. Pero o feito de sentirse parte dun pobo, dunha nación, e de defender o dereito a decidir non é incompatible coa militancia comunista consecuente.

É verdade que existen contextos en que o feito nacional pode ser usado pola burguesía para dividir a clase obreira. Pero é un erro formular a incompatibilidade de independentismo e comunismo, sobre todo cando o Goberno da metrópole é totalitario. Parece que non é sinxelo para unha parte da esquerda nacional entender a realidade plurinacional do Estado español. Nesa incomprensión comeza un grave problema de convivencia dentro do Estado.

É un erro formular a incompatibilidade de independentismo e comunismo, sobre todo cando o Goberno da metrópole é totalitario

O Estado español non é unha nación de nacións, nin é unha nación. O Estado español é en todo caso unha unión de nacións. Pero para que exista unidade e coexistencia, ten que existir respecto e comprensión. A unidade ten que ser entre iguais. Non poden existir nacións de primeira e de segunda categoría. Esta unidade ten que ser voluntaria, debe ser unha unión de nacións libres que deciden camiñar xuntas.

De non ser así o Estado español será sempre máis unha prisión de pobos que a casa de todos, será un Estado errado. É preciso abrir un debate necesario sobre o modelo de Estado, República e monarquía e o dereito de autodeterminación dos pobos dentro do Estado español.

HE Bildu non é ETA, a dereita sabeo

HE-Bildu non é ETA, a dereita sabeo, é consciente de que minte, do mesmo xeito que minte cando tenta prostituír a historia cando falamos do golpe de Estado, do xenocidio ideolóxico e a ditadura franquista.

A mentira está no ADN da dereita, pero no Estado español Goebbels, o ministro de propaganda da Alemaña NAZI, parece que mantén vixente o seu mantra de que unha mentira repetida mil veces pode ser convertida nunha "verdade".

Euskal Herria Bildu é unha coalición política de esquerdas creada no 2012.

A esquerda abertzale loxicamente ten aspiracións soberanistas e independentistas, e loita polo seu dereito a autodeterminación dun xeito pacifico.

A plataforma está constituída por Eusko Alkartasuna, Aralar, Sortu e Alternatiba, e non ten nada que ver con ETA, entre outras cousas porque por moito que lle pese a ultradereita, ETA xa non existe.

ETA xa non existe, fai 10 años que ETA decidiu deixar las armas, pero a dereita parece non poder vivir sin o seu recordo, precisa mantela viva para poder seguir incendiando a convivencia cos discursos de odio.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
1 de dezembro de 2021 00:20
1 de dezembro de 2021 00:43
_______