Da SIDA ao omicrón: o apartheid farmacéutico preséntanos a todos, ... Por Amy Goodman

O 1 de decembro conmemorouse o 'Día Mundial contra a Sida'. Nesta data, hai corenta anos, rexistráronse por primeira vez os síntomas e desde entón máis de 36 millóns de persoas morreron en todo o mundo por enfermidades relacionadas coa sida. A taxa de mortalidade está a diminuír a medida que se expande a distribución de tratamentos farmacolóxicos eficaces. Con todo, a desigualdade que durante moito tempo alimentou a epidemia de sida aínda existe e ten consecuencias terríbeis, especialmente para os pobos do sur de África. A persistencia e os impactos altamente desiguais desta epidemia aínda en curso serven de advertencia contra a incipiente circulación da nova variante Omicron do virus COVID-19 en todo o mundo.

Pouco se sabe actualmente sobre esta variante do SARS-CoV-2 identificada recentemente, especialmente sobre se se propaga con máis facilidade ou pode causar síntomas de COVID-19 máis graves. Pero o que se sabe débese en gran medida á rápida identificación da variante por parte dos científicos de Botswana e Sudáfrica. En conversa con Democracy Now! Fátima Hassan, fundadora da Health Justice Initiative, eloxiou a estes científicos: "Creo que se debe apreciar a forma en que traballaron, sen crear un manto de segredo ao redor desta variante concreta".

Porén, en lugar de ser recoñecidos, as nacións do sur de África están sendo illadas. Estados Unidos acordou rapidamente unha prohibición de viaxes que restrinxe a entrada de persoas de oito países do sur de África. Brasil, Canadá, Unión Europea, Irán e Reino Unido seguiron o exemplo.

"Unha prohibición de viaxes desigual foi imposta para moitos países do sur de África", sinalou Fátima Hassan. "En realidade é bastante racista".

En resposta ás prohibicións, o presidente surafricano Cyril Ramaphosa dixo: "A aparición da variante omicron debería ser unha chamada de atención para que o mundo deixe de permitir un acceso desigual ás vacinas. Ate que todos esteamos vacinados, todos seguiremos correndo risco. En lugar de prohibir as viaxes, os países ricos do mundo deberían apoiar as iniciativas presentadas polos países en desenvolvemento para obter e fabricar a cantidade necesaria de doses para vacinar á súa poboación sen demora".

O secretario xeral das Nacións Unidas, Antonio Guterres, cualificou as prohibicións de viaxes de "apartheid de viaxes", o que só serve para agravar a crecente división mundial causada polo apartheid das vacinas. Nun artigo de opinión publicado recentemente, o director xeral da Organización Mundial da Saúde, Tedros Adhanom Ghebreyesus, cualificou o acaparamento de doses de vacinas por parte dos países ricos, cuxas poboacións están moi vacinadas e mesmo teñen doses de reforzo, como unha "loucura epidemiolóxica e moralmente repugnante".

Sería máis doado vacinar ao mundo que tentar vanamente impedir que as variantes do COVID-19 traspasen as fronteiras. Ómicron é un exemplo diso; segundo detallou esta semana o xornal The New York Times, a variante xa estaba presente nos Países Baixos antes de que se anunciase a súa existencia en África. Os pasaxeiros de avións procedentes de Sudáfrica trouxeron a variante a Europa, onde as restricións de viaxe variadas, que se contradín dun país a outro, e os protocolos de corentena inadecuados levaron a que os funcionarios holandeses obrigasen a moitos viaxeiros potencialmente con omicrones positivos a marchar para os seus destinos finais, acelerando a difusión da nova variante.

As compañías farmacéuticas que se benefician financeiramente da pandemia están a frear a vacinación nos países pobres e de ingresos medios. Con patentes sobre vacinas, empresas como Pfizer, BioNTech e Moderna están a utilizar os dereitos de propiedade intelectual para evitar compartir as súas fórmulas secretas de vacinas.

O profesor de xornalismo Steven Thrasher ve un paralelismo entre a forma en que as grandes farmacéuticas están lidando agora co COVID-19 e a forma en que os países do Sur Global, e principalmente en Sudáfrica, foron e seguen a ser afectados pola SIDA.

“Hoxe non hai razón para que alguén poida morrer de sida. É un virus de movemento lento e, polo tanto, desde o momento en que sabemos que alguén foi infectado, podemos proporcionarlle todo o apoio que precise. Temos a capacidade científica para iso. Temos as drogas para iso. [Se isto non ocorre] é simplemente unha cuestión de protexer o capitalismo e os beneficios das compañías farmacéuticas ", dixo o profesor Thrasher en conversación con Democracy Now! E engadiu: "Agora, de novo, estamos a ver dinámicas moi similares co COVID-19. Temos as vacinas e temos fármacos que son moi eficaces, e unha vez máis estase restrinxindo a súa distribución no Sur Global para protexer os beneficios das compañías farmacéuticas”.

Hai máis dun ano, Sudáfrica e a India propuxeron que a Organización Mundial do Comercio emitise unha exención temporal ao acordo sobre dereitos de propiedade intelectual, coñecido en inglés como TRIPS, co fin de acelerar a vacinación contra a COVID-19 a nivel mundial. O pasado mes de maio, o presidente Joe Biden foi aplaudido por apoiar esa exención. A semana pasada, Amnistía Internacional, xunto con membros do Congreso dos Estados Unidos e moitas organizacións sindicais, sanitarias e da sociedade civil entregaron unha petición na Casa Branca, asinada por máis de tres millóns de persoas, na que se afirmaba que “seis meses, a falta de o liderado dos Estados Unidos para chegar a un acordo de exención, a Unión Europea, en nome de Alemaña, xunto con Suíza e o Reino Unido bloquearon o avance das negociacións".

A xente está por riba do beneficio. Ese debería ser o mantra guía xa que estamos entrando no terceiro ano da pandemia de COVID-19. Se non se toman medidas urxentes, do mesmo xeito que seguimos loitando contra a SIDA hoxe en día, ben poderiamos acabar lidando co COVID durante corenta anos máis.

© 2020 Amy Goodman - Columna do 4 de decembro de 2021

Amy Goodman é a condutora de Democracy Now!, un noticiario internacional que se emite diariamente en máis de 800 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 450 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

The orixinal content of this program is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Non Derivative Works 3.0 United States License. Please attribute legal copies of this work to democracynow.org. Some of the work(s) that this program incorporates, however, may be separately licensed. For further information or additional permissions, contact us.

Fonte: Democracy Now. | 4 de decembro de 2021

Enviado por:
Columna de Amy Goodman
-boletin@democracynow.org-
4 de dezembro de 2021 14:59
_______

Cen anos logo da Masacre Racial de Tulsa, as reparacións aos sobreviventes e os seus descendentes aínda están pendentes, ... Por Amy Goodman - Fai cen anos, na cidade de Tulsa, estado de Oklahoma, unha violenta turba de persoas brancas incendiou por completo o próspero barrio afroestadounidense de Greenwood

Cen anos logo da Masacre Racial de Tulsa, as reparacións aos sobreviventes e os seus descendentes aínda están pendentes

Fai cen anos, na cidade de Tulsa, estado de Oklahoma, unha violenta turba de persoas brancas incendiou por completo o próspero barrio afroestadounidense de Greenwood, coñecido como o "Wall Street negro", por ser sé dunha gran cantidade de prósperos comercios dirixidos por persoas de cor. A violencia xurdiu tras un enfrontamento que tivo lugar fronte ao tribunal de Tulsa, onde unha multitude de persoas brancas congregouse para secuestrar e linchar a un home afroestadounidense que estaba alí detido e que fora acusado inxustamente de agredir sexualmente a unha muller branca. Un grupo de residentes negros de Greenwood chegou ao lugar para deter o linchamento. Producíronse disparos e, tras eles, a turba branca procedeu a devastar Greenwood. Foron 18 horas de asasinatos masivos, incendios e saqueos que logo se coñecerían como a "Masacre Racial de Tulsa de 1921".

Estímase que ao redor de 300 afroestadounidenses morreron e máis de mil resultaron feridos durante os tráxicos feitos. Así mesmo, calcúlase que 10.000 persoas quedáronse sen fogar tralo terrorífico ataque da turba racista contra a poboación negra. Algúns integrantes da turba contaban con apoio e armamento das propias forzas da orde de Tulsa e outros eran membros do Ku Klux Klan. Utilizáronse avións para lanzar dinamita e bombas incendiarias sobre Greenwood, o que provocou que 35 mazás do distrito quedasen completamente destruídas polo lume. Máis de 1.250 vivendas e unha infinidade de negocios foron arrasados. O número real de mortos desta terrible matanza nunca se saberá, xa que os corpos foron enterrados en fosas comúns ou arroxados ao río.

A Masacre Racial de Tulsa de 1921 foi un dos maiores actos de terrorismo racista na historia de Estados Unidos. A poboación branca de Tulsa fixo todo o posíbel por ocultar a verdade dos feitos e intimidouse aos afroestadounidenses para que gardasen silencio. Os esforzos realizados nas últimas décadas para que este terríbel feito sexa recordado como corresponde na historia de Estados Unidos están dando os seus froitos, e a conmemoración do centenario talvez logre, por fin, que estes tráxicos incidentes formen parte dos currículos escolares e universitarios, así como da conciencia colectiva estadounidense. Este centenario sucede apenas unha semana despois do primeiro aniversario da morte de George Floyd a mans da policía de Mineápolis. As dúas datas marcan fitos dentro dunha cronoloxía de violencia que, como sociedade, xa non podemos seguir tolerando.

Recentemente, un subcomité xudicial da Cámara de Representantes de Estados Unidos reuniuse na cidade de Washington D.C. para abordar o perdurábel impacto da masacre de Tulsa. Nesa ocasión, unha das oradoras foi Viola Fletcher, unha muller afroestadounidense de 107 anos, aínda sumamente lúcida e vivaz, que é a sobrevivente de maior idade da masacre.

Fletcher expresou ante o comité: "Nunca esquecerei o que vin cando saímos da nosa casa. A violencia desa turba de racistas brancos. Aínda vexo a eses homes negros caendo abatidos polos disparos e aos seus corpos negros tirados na rúa. Aínda cheiro o fume e vexo o lume. Aínda vexo como se queiman os negocios da comunidade negra. Aínda escoito os avións voando por encima. Escoito os gritos. Non hai un só día que non reviva a masacre".

Viola Fletcher continuou explicando o impacto que a traxedia tivo na súa vida: "Cando a miña familia viuse obrigada a abandonar Tulsa, non puiden seguir estudando. Non puiden terminar a escola, non pasei de cuarto grado. A maior parte da miña vida traballei como empregada doméstica ao servizo de familias brancas. Nunca gañei moito diñeiro. Ate o día de hoxe, apenas podo cubrir as miñas necesidades diarias".

Os outros dous sobreviventes da masacre sobre os que se ten noticia e aínda viven son o irmán de Fletcher, Hughes Van Ellis, de 100 anos, e Lessie Benningfield "Nai" Randle, de 106 anos, quen tamén testificaron ante o Congreso. "Nai" Randle expresou: "A maior parte da miña vida fun pobre. Quitáronme as oportunidades [de progresar]. E a miña comunidade, a comunidade negra do norte de Tulsa, aínda está devastada. Non a reconstruíron. Está baleira. É un gueto".

Greenwood e o Wall Street Negro demostraron que os descendentes das persoas escravizadas podían prosperar si só se lles daba a oportunidade. Tras fuxir da violencia supremacista branca que se desatou no sur profundo de Estados Unidos nos anos posteriores á época da Reconstrución, os descendentes de escravos puideron acceder a algunhas terras no estado de Oklahoma e formaron máis dunha ducia de poboacións negras a principios do século XX. Cando Oklahoma se converteu en estado en 1907, a primeira lei que se aprobou foi unha lexislación que impuxo a segregación racial en todas as viaxes en tren. A ela seguiron máis leis segregacionistas, coñecidas como "leis de Jim Crow". Malia iso, o barrio de Greenwood converteuse nun próspero centro comercial afroestadounidense, o que permitiu aos descendentes directos de escravos desenvolver negocios e acumular riquezas. Un estudo da organización Human Rights Watch realizado en 2019 concluíu que a taxa de pobreza da comunidade negra en Tulsa é do 34%, case tres veces maior que a da poboación branca. O estudo tamén atopou que o índice de pobreza é aínda máis alto no área norte de Tulsa, onde se atopa o barrio de Greenwood.

"Ningunha persoa branca foi condenada por ningún delito relacionado co asasinato de persoas ou a destrución da propiedade no distrito de Greenwood. Ningunha", sinala o investigador e ensaísta Hannibal Johnson en "Tulsa Burning" (Tulsa en chamas), un novo documental sobre a masacre lanzado pola canle de televisión History Channel, que conta coa dirección de Stanley Nelson e a produción executiva da estrela da NBA Russell Westbrook, quen xogou durante anos para o equipo Oklahoma City Thunder.

Os cimentos de ladrillo da Igrexa Episcopal Metodista Africana Vernon na avenida Greenwood é a única estrutura previa á masacre de 1921 que aínda perdura. Aínda continúan os esforzos para localizar as fosas comúns onde foron enterradas as vítimas. A Masacre Racial de Tulsa comezou o 31 de maio de 1921, fai un século. As reparacións aos sobreviventes da matanza e os seus descendentes están aínda pendentes.

© 2020 Amy Goodman - Columna do 28 de maio de 2021

Amy Goodman é a condutora de Democracy Now!, un noticiario internacional que se emite diariamente en máis de 800 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 450 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

The orixinal content of this program is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Non Derivative Works 3.0 United States License. Please attribute legal copies of this work to democracynow.org. Some of the work(s) that this program incorporates, however, may be separately licensed. For further information or additional permissions, contact us.

Fonte: Democracy Now . | 28 de maio de 2021

Enviado por:
Columna de Amy Goodman - Democracy Now!
-boletin@democracynow.org-
29 de maio de 2021 15:00
_______

A furia do virus e o feroz sinsentido da guerra, ... Por Amy Goodman e Denis Moynihan, desde o epicentro da pandemia - O 3 de abril, Guterres informou que se acordou o alto ao fogo en Camerún, República Centroafricana, Colombia, Libia, Birmania, Filipinas, Sudán do Sur, Sudán, Siria, Ucrania e Iemem

Amy Goodman e Denis Moynihan, desde o epicentro da pandemia

O 23 de marzo, o secretario xeral da Organización das Nacións Unidas, António Guterres, fixo un importante chamamento: "O noso mundo enfróntase a un inimigo común: a Covid-19. Ao virus non lle importa a nacionalidade ou a orixe étnica, a facción ou a fe. Ataca a todos implacablemente. Mentres tanto, os conflitos armados continúan arrasando pobos de todo o mundo [...] A furia do virus ilustra o sinsentido da guerra. É por iso que hoxe pido un alto o lume en todos os recunchos do mundo. É hora de poñer en confinamiento o conflito armado e enfocarnos xuntos na verdadeira batalla das nosas vidas".

A petición do secretario xeral da ONU ha cosechado algúns resultados positivos. O 3 de abril, Guterres informou que se acordou o alto ao fogo en Camerún, República Centroafricana, Colombia, Libia, Birmania, Filipinas, Sudán do Sur, Sudán, Siria, Ucrania e Iemem. Documentar a existencia real dun alto o lume é algo difícil de facer, xa que a chamada "néboa da guerra" atenta contra os intentos de lograr a paz. O secretario Guterres agregou: "Para silenciar as armas, debemos alzar as voces pola paz".

Guterres remarcou un punto de vital importancia: o novo coronavirus é un inimigo común. É capaz, como aprendemos dolorosamente, de matar a grandes cantidades de persoas, sen importar cales sexan as súas bandeiras. Como o demostrou o brote no portaavións estadounidense Theodore Roosevelt, ate permanecer a bordo dun buque naval nuclear valorado en 5.000 millóns de dólares non ofrece suficiente protección. E o nivel extremo de contaxio da Covid-19 seguramente roldará na mente dos case mil cadetes da Academia Militar West Point, a camada máis recente do corpo de oficiais de elite do Exército de Estados Unidos. Os cadetes evacuaron o histórico campus da Academia en marzo, cando o Exército declarou a emerxencia de saúde pública. Agora están sendo forzados a regresar ao campus en xuño, despois de que o presidente Donald Trump anunciase imprevistamente que ía pronunciar o discurso da súa cerimonia de graduación, que fora previamente cancelada.

O secretario Xeral da ONU, António Guterres, sinalou na súa solicitude de alto o lume: "Os máis vulnerables -as mulleres e os menores, as persoas con discapacidade, os marxinados e os desprazados- pagan o prezo máis alto".

Os refuxiados dos conflitos que abordelan o mundo a miúdo atópanse en campamentos ateigados de xente e carecen de condicións sanitarias adecuadas, o que constitúe un caldo de cultivo ideal para a expansión da Covid-19. Nun campo de refuxiados da illa de Chios, en Grecia, desde fai moito tempo descrito como "un inferno", os residentes recentemente protestaron pola morte dunha muller iraquí, logo de padecer unha febre. Os residentes do campamento consideran que a morte debeuse á Covid-19, e que, como todos alí, a vítima sufriu un tratamento médico paupérrimo. En ambos lados da fronteira entre Estados Unidos e México, os solicitantes de asilo enfrontan a ameaza de infección, xa sexa en campamentos precarios que xurdiron en cidades mexicanas fronterizas como resultado da política de "permanecer en México" do goberno de Trump, ou en cárceres do Servizo de Inmigración e Control de Aduanas como o Centro de Detención Otay Mesa en San Diego, un cárcere privado administrada pola empresa CoreCivic, onde os gardas atacaron e rociaron con gas pementa aos prisioneiros ante a súa demanda de acceder a cubre bocas protectoras.

Os campos de refuxiados palestinos en Gaza e Líbano tamén corren maiores riscos de infección por Covid-19, exacerbados por longas décadas de empobrecemento sistemático, condicións sanitarias inadecuadas e a negación do acceso á atención médica.

A pandemia de Covid-19 provocou unha mirada retrospectiva cara a pandemias anteriores, como a pandemia de gripe de 1918, que arrasou o planeta e causou a morte dunha cifra estimada de entre 50 e 100 millóns de persoas. Ate pode acelerar o final da Primeira Guerra Mundial, xa que aniquilou a miles de soldados de ambos bandos. Esta enfermidade foi chamada durante moito tempo "gripe española", un nome non apropiado, xa que é case seguro que non se orixinou en España. As noticias sobre esta gripe foron censuradas en Francia, Reino Unido e Alemania, tres dos países en guerra, pero non en España, que se converteu na fonte crave das noticias da pandemia europea; de aí o seu nome. Un brote en Kansas provocou a infección de miles de soldados estadounidenses destinados a loitar en Europa, o que colaborou coa propagación mundial desta gripe letal.

Nos inicios da Primeira Guerra Mundial, moito antes do flaxelo da gripe, produciuse un notábel alto o fogo, aínda que de curta duración. Na véspera de Nadal de 1914, ao longo da Fronte Occidental, os soldados alemáns cantaron panxoliñas desde as súas trincheiras e pouco despois as tropas británicas e francesas fixeron o propio. Ao amencer, estableceuse un alto o fogo informal. Os soldados abandonaron as súas trincheiras para abrazar aos seus inimigos no medio do campo de batalla, xogar ao fútbol e compartir champaña e cigarros.

Esa pandemia, esa guerra e a "tregua de Nadal" son agora recordos distantes. aprendemos algo? A forma en que enfrontemos o coronavirus como comunidade mundial diránolo. O secretario xeral da ONU reclamou o alto o fogo o pasado 23 de marzo, cando a cantidade de casos confirmados en todo o mundo era "só" de 300.000; desde entón aumentou a máis de tres millóns. Guterres concluíu o seu chamamento coas seguintes palabras: "Hai que poñer fin á enfermidade da guerra e combater a enfermidade que está devastando o noso mundo. Débese comezar por deter os enfrontamentos armados en todas partes. Agora".

© 2020 Amy Goodman - Columna do 30 de abril de 2020

Amy Goodman é a condutora de Democracy Now!, un noticiero internacional que se emite diariamente en máis de 800 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 450 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

The orixinal content of this program is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Non Derivative Works 3.0 United States License. Please attribute legal copies of this work to democracynow.org. Some of the work(s) that this program incorporates, however, may be separately licensed. For further information or additional permissions, contact us.

Fonte: Democracy Now

Enviado por:
Columna de Amy Goodman - Democracy Now!
-boletin@democracynow.org-
2 de maio de 2020 16:01
_______

Foto: Un home leva en brazos a unha nena ferida nun bombardeo da coalición saudita contra Yemen en agosto de 2017. Khaled Abdullah / REUTERS.
______

Eleccións e movementos populares en tempos de pandemia, ... Por Amy Goodman e Denis Moynihan

Por Amy Goodman e Denis Moynihan [*]
13.04.2020
Os movementos populares fan historia. Non seguen unha traxectoria definida. Non son predeceis. A aposta de Bernie Sanders pola candidatura presidencial demócrata é un bo exemplo. O mércores, Sanders suspendeu a súa campaña, o que converteu ao ex vicepresidente Joe Biden en virtual candidato. Sanders manifestou: "Aínda que esta campaña está chegando ao seu fin, o noso movemento non". Cando os seus millóns de seguidores decatáronse da noticia, as expresións de desilusión inundaron Internet. Aracely Jiménez, do movemento pola xustiza climática Sunrise, enunciou nun comunicado: "Os nosos corazóns están abatidos. Con Bernie Sanders tiñamos un candidato presidencial cuxas solucións visionarias -Medicare para todos, o New Deal ecolóxico, licenza por enfermidade remunerada- son exactamente as políticas que necesitamos para saír da crise que estamos vivindo neste momento".

Os movementos progresistas que se levantaron contra o presidente Donald Trump e todo o que representa, agora atópanse ante a encrucillada da devastadora pandemia de Covid-19 e a súa consecuente recesión económica, si non unha cha e lisa depresión. As accións tradicionais (actos políticos, visitas porta a porta, encontros cara a cara) están basicamente canceladas. Necesitarase enxeño e capacidade de resistencia para prevalecer nestes próximos meses.

Bernie Sanders coñece o longo camiño percorrido. En agosto de 1963, cando tiña 21 anos, foi arrestado nunha protesta contra a segregación racial nas escolas en Chicago. Catro meses antes, un Venres Santo, Martin Luther King Jr. foi arrestado por 13ª vez, tras unha manifestación en contra da segregación en Birmingham, Alabama. Alí foi que escribiu a súa "Carta desde un cárcere de Birmingham", en resposta a oito clérigos brancos de Alabama que o trataron de "forastero" e criticaran as súas tácticas. Nunha declaración pública, os clérigos escribiron: "Recoñecemos a impaciencia natural das persoas que senten que as súas esperanzas tardan en facerse realidade, pero estamos convencidos de que estas manifestacións son imprudentes e inoportunas".

Na súa famosa carta, o Dr. King respondeu (usando o léxico racial da época): "Levo anos escoitando a palabra ¡Espera!. Esa palabra resoa nos oídos de cada negro cunha lacerante familiaridade. Pero ese ¡Espera! significou case sempre ¡Nunca!. Debemos entender, como di un dos nosos distinguidos xuristas, que unha Xustiza demasiado lenta é unha Xustiza inexistente".

No seu anuncio de suspensión de campaña, o senador Bernie Sanders dixo: "O Dr. Martin Luther King Jr. recordounos que 'o arco do universo moral é amplo, pero inclínase cara á xustiza'. Da loita pola xustiza tratouse a nosa campaña. Da loita pola xustiza trátase o noso movemento".

A congresista de Nova York Alexandria Ocasio-Cortez, quizá a máis destacada "e a máis nova" entre o grupo de activistas progresistas electos para o Congreso en 2018, apoiou a Sanders ao comezo da súa campaña. Agora están traballando xuntos na redacción dunha lei federal para a resposta ante pandemias. Esta semana, nunha entrevista para Democracy Now!, a representante expresou: "Unha das cousas crave polas que debemos loitar, é a mesma cousa pola que vimos loitando constantemente. Debemos asegurarnos de que se logren fortes concesións e acordos para ter un futuro progresista no noso país".

Ocasio-Cortez mostrouse indignada pola disparidade racial entre as vítimas da pandemia. O venres pasado tuiteó: "As mortes por Covid están aumentando desproporcionadamente nas comunidades de cor. Por que? Porque o costo crónico da segregación residencial, o racismo ambiental, a brecha de riqueza, etc. SON problemas de saúde subxacentes. A desigualdade é unha comorbilidade. A axuda pola Covid debe deseñarse baixo unha perspectiva reparatoria".

As estatísticas que apoian a súa tuit son desalentadoras: en Luisiana, os afroestadounidenses representan aproximadamente un terzo da poboación, pero constitúen o 70% das mortes relacionadas coa Covid-19. En Michigan e Illinois, os afroestadounidenses representan entre un 14% e un 15% da poboación e o 41% das mortes por Covid-19. A disparidade racial tamén resulta evidente nas mortes por Covid-19 na cidade de Nova York, o epicentro da pandemia en Estados Unidos. É probábel que nunca se coñeza a verdadeira cifra de mortes, xa que a xente, a miúdo persoas indocumentadas e marxinadas da sociedade, morren nos seus fogares sen que as súas mortes sexan rexistradas.

A representante Ocasio-Cortez agregou na entrevista para Democracy Now!: "Deberiamos ter sistemas universais onde todas as persoas poidan ver médicos de forma gratuíta cando o necesiten, para que poidan obter a atención que necesitan. Iso é o que significa vivir nunha sociedade avanzada, moderna e humana. Mentres non o logremos, non nos gañamos o dereito de considerarnos unha".

Noam Chomsky, lingüista, escritor e intelectual disidente de renome mundial, ten 91 anos, a mesma idade que tería Martin Luther King Jr. si non fose asasinado o 4 de abril de 1968 e vivise na actualidade. Esta semana, Chomsky expresou nunha entrevista para Democracy Now!: "Agora é común dicir que a campaña de Sanders fallou. Creo que é un erro; foi un éxito extraordinario. Cambiou completamente a escena do debate e a discusión. Asuntos que eran impensábeis fai uns anos agora están no centro de atención. O peor crime que cometeu, aos ollos do sistema, non é a política que propón; é o feito de que foi capaz de inspirar movementos populares que xa se estaban desenvolvendo -como Occupy Wall Street, Black Lives Matter, entre outros- e convertelos nun movemento activista, que non aparece soamente cada dous anos para empuxar unha palanca e volver a casa, senón que aplica presión social constante, activismo constante".

Para sobrevivir a esta pandemia necesitaranse solidariedade, disciplina e compaixón a nivel global. Os movementos de base non agardarán pola campaña de Biden nin polo Partido Demócrata. Como Martin Luther King Jr., néganse a esperar.

© 2020 Amy Goodman

Traducido da versión en español de Inés Coira. Edición: María Eva Blotta e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Amy Goodman é a condutora de Democracy Now!, un noticiero internacional que se emite diariamente en máis de 800 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 450 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Lle Monde Diplomatique Cono Sur.

The original content of this program is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 United States License. Please attribute legal copies of this work to democracynow.org. Some of the work(s) that this program incorporates, however, may be separately licensed. For further information or additional permissions, contact us.

Enviado por:
Columna de Amy Goodman - Democracy Now! en Español
-boletin@democracynow.org-
11 de abril de 2020 14:59
_______

Presidente Trump chama 'países de merda' ao Salvador, Haití e países africanos - René Civil afirmou: Donald Trump é máis que un cancro para o mundo. E non só en todo o mundo, senón especialmente para a poboación estadounidense. É un presidente desestabilizador, un presidente que utiliza linguaxe vulgar, que é inaceptábel

Presidente Trump chama "países de merda" ao Salvador, Haití e países africanos

O presidente de Estados Unidos, Donald Trump, xerou indignación a nivel internacional o xoves a raíz dun comentario racista no que dixo que Estados Unidos debería limitar a inmigración desde Haití, O Salvador e países africanos para favorecer a inmigración proveniente de países con poboación maioritariamente branca. Nunha reunión con legisladores na Casa Branca, informouse que Trump dixo: "Por que queremos que veña toda esta xente de África" Eses países son un buraco de merda "deberiamos recibir máis xente de Noruega".

Trump realizou os seus máis recentes comentarios racistas xusto despois de que o seu goberno anunciase que poñerá fin ao status de protección temporal para ao redor de 250.000 inmigrantes salvadoreñas que viven en Estados Unidos polo menos desde 2001. O ano pasado, o goberno de Trump anunciou que tamén revogaría o status de protección temporal de decenas de miles de inmigrantes haitianas, nicaraguanas e sudanesas que viven en Estados Unidos.

Os comentarios de Trump provocaron a inmediata condena internacional. As seguintes son as palabras do activista comunitario haitiano René Civil, desde Porto Príncipe.

René Civil afirmou: "Donald Trump é máis que un cancro para o mundo. E non só en todo o mundo, senón especialmente para a poboación estadounidense. É un presidente desestabilizador, un presidente que utiliza linguaxe vulgar, que é inaceptábel".

Os comentarios de Trump provocaron que o xornal New York Daily News publicase un titular encima dunha versión caricaturizada do emoticón de "caca", co titular "MERDA EN LUGAR DE CEREBRO, Trump lanza insulto racista desapiadado contra inmigrantes".

Visite democracynow.org para máis información sobre os comentarios racistas do Presidente Trump e para escoitar a entrevista desde Florida coa aclamada novelista haitianoestadounidense Edwidge Danticat.

12 xaneiro, de 2018

Fonte: Democracy Nnow

____________

Mentres a guerra en Yemen continúa, o rei de Arabía Saudita nomea como príncipe herdeiro ao artífice do conflito e EE.UU. avanza cun enorme acordo de venda de armas - Conversa de Amy Goodmam con Kristine Beckerle - Vídeo

Mentres a guerra en Yemen continúa, o rei de Arabía Saudita nomea como príncipe herdeiro ao artífice do conflito

Mentres EE.UU. avanza cun enorme acordo de venda de armas con Arabia Saudita, o rei saudita depuxo ao seu sobriño como príncipe da coroa e reemprazou-no polo seu propio fillo, o mesmo home que dirixe a devastadora guerra que Arabia Saudita leva adiante en Yemen con apoio de EE.UU. A medida prodúcese un mes despois de que o presidente Donald Trump asinase unha serie de acordos de venda de armas con Arabia Saudita por un monto récord de 110.000 millóns de dólares, durante unha visita a Riad. O acordo inclúe tanques, artillería, barcos, helicópteros, sistema de defensa misilística e tecnoloxía para a ciberseguridade. Para saber máis deste tema, falamos con Kristine Beckerle, membro de Human Rights Watch.



Reportaxe do 22 de xuño de 2017, publicado en Democracy Now.
________________

A marcha polo clima non se detén, ... Por Amy Goodman, coa colaboración de Denis Moynihan - O domingo 21 de setembro realizarase unha Acción Global dos Pobos polo Clima

Por Amy Goodman, coa colaboración de Denis Moynihan [*]
15.09.2014

"Existen leis inxustas", escribiu Henry David Thoreau no seu ensaio de 1849 titulado "Do deber da desobediencia civil". Thoreau, un pacifista e naturalista, preguntábase na súa obra: "Contentarémonos con obedecelas, trataremos de enmendarlas e obedecémolas até que o conseguimos ou as transgrediremos desde un comezo ?". A súa resposta foi simple: "Transgridan a lei".

Iso é precisamente o que fixeron Ken Ward Jr. e Jay O'Hara 164 anos máis tarde, o 15 de maio de 2013. Navegaron nun pequeno barco pesquero chamado "Henry David T." até un lugar da costa de Massachusetts, perto da planta Brayton Point, unha enorme central eléctrica de carbón construída en 1963 que é a maior fonte de emisións de carbono da rexión. Ancoraron alí e bloquearon o acceso ao peirao, impedindo que un buque descargase 40.000 toneladas de carbón. Colgaron carteis no bote coa lenda "O carbón é absurdo" e "350", en referencia ao grupo internacional de acción polo clima 350.org. O seu nome alude ao nivel de concentración de dióxido de carbono na atmosfera, 350 partes por millón (ppm), que os científicos consideran é o máximo aceptable para evitar que o cambio climático provocado polo home se converta en catastrófico. Ward e O'Hara lograron impedir descárgaa de carbón. Desde o bote chamaron á policía local e máis tarde foron arrestados pola Garda Costeira de Estados Unidos.

O'Hara, un velero cuáquero de Cabo Cod, explicou: "Acusáronnos de catro delitos: de alterar a orde, de conspirar para alterar a orde, de manexo neglixente dun buque a motor e de non impedir a colisión dun bote". Por todo iso afrontaban unha posible pena de varios anos de prisión. Invocaron a "defensa por necesidade" ao recoñecer que incumpriron a lei, argumentando que o fixeron para evitar un mal peor, é dicir, a queima de carbón que aumenta o quencemento global. O luns 8 de setembro, finalmente compareceron ante o tribunal. O Fiscal de Distrito do Condado de Bristol, Sam Sutter, ofreceulles un acordo: retirar os cargos penais no seu contra a cambio de que se declarasen culpábeis dun delito civil e fosen condenados ao pago dunha multa. Pero o fiscal Sutter foi até máis lonxe, bastante máis lonxe: cruzou a praza que está fronte ao tribunal e pronunciou un breve discurso que sorprendeu aos dous acusados e ás ao redor de cen persoas que estaban alí apoiándoos:

"A decisión que adoptamos Robert Kidd, o vicefiscal de Distrito a cargo do caso, e eu, foi unha decisión que sen dúbida tivo en conta o costo para os contribuíntes de Somerset, pero foi adoptada pensando nos seus fillos, nos nenos do Condado de Bristol e nos demais nenos. O cambio climático é unha das peores crises que o noso planeta enfrontou en toda a súa historia. Na miña humilde opinión, os líderes políticos non fixeron o suficiente respecto diso. Éncheme de esperanza que logremos forxar un acordo que comprace a ambas partes e que parece satisfacer á policía e ás persoas que están aquí para apoiar aos acusados. Ademais, compráceme enormemente que alcancemos un acordo que simboliza o compromiso da Oficina do Fiscal de Distrito do Condado de Bristol de asumir un papel de liderado con respecto a este tema".

A incrible mostra de liderado político do fiscal de distrito Sam Sutter sen dúbida chega nun bo momento. Esta semana, a Organización Meteorolóxica Mundial (OMM) publicou o seu último boletín sobre os gases de efecto invernadoiro, no que dá a coñecer estatísticas preocupantes achega da aceleración do cambio climático. "A cantidade de gases de efecto invernadoiro na atmosfera alcanzou un novo récord en 2013", informou a Organización Meteorolóxica Mundial. A concentración actual de dióxido de carbono é de 396 partes por millón. A OMM tamén advertiu que "O índice actual de acidificación dos océanos parece non ter precedentes, polo menos nos últimos 300 millóns de anos". O outro acusado da acción fronte á planta Brayton Point, Ken Ward, ex director executivo de Greenpeace Estados Unidos, sinalou a urxencia coa que considera o cambio climático: "Este verán aprendemos que a capa de xeo da Antártida occidental estase derrubando de forma inevitable, o que significa tres metros por encima do nivel do mar. Iso, para min é realmente todo o que necesitaba saber. É dicir, é un acontecemento simbólico. De agora en máis, todo empeorará. Deberiamos estar adoptando medidas de urxencia en todas partes e a primeira medida de urxencia é deixar de utilizar carbón".

Henry David Thoreau é sobre todo coñecido polo seu libro "Walden", no que describe o ano que viviu nunha cabana que construíu en Walden Pond, perto de Concord, Massachusetts. Thoreau opúxose á invasión de Estados Unidos en México en 1847 e era un firme opositor da escravitude. Para protestar contra estas políticas violentas, decidiu que non pagaría os impostos. Cando o enviaron a prisión por iso, recibiu unha visita do seu amigo, o poeta Ralph Waldo Emerson. Segundo conta a historia, Emerson preguntoulle: "Henry, que estás facendo aquí dentro?", ao que Thoreau respondeu: "Waldo, que estás facendo ti alí fóra?". O ensaio de Thoreau sobre a desobediencia civil foi unha das primeiras expresións modernas da táctica non violenta da non cooperación. As súas palabras e as súas accións inspiraron a millóns de persoas, entre elas a Gandhi e a Martin Luther King Jr.

O domingo 21 de setembro realizarase na cidade de Nova York a Marcha dos Pobos polo Clima. Os organizadores prevén que será a maior marcha polo clima na historia. O seu eslogan é: "Para cambialo todo, necesitamos de tod@s". Sam Sutter dixo que participará, do mesmo xeito que os dous activistas aos que condenou. Pregunteilles ao fiscal de distrito e aos acusados si marcharán xuntos. Sorriron. O fiscal Sutter respondeu: "Por que non? Pódenme chamar. Dareilles o meu número de celular". Jay O'Hara coincidiu: "É unha boa idea".

Escoitar en Espanhol:
http://traffic.libsyn.com/democracynow/amycolumn2014-0912-es.mp3

© 2014 Amy Goodman

Tradución ao español do texto en inglés: Mercés Camps. Edición: María Eva Blotta e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.

[*] Amy Goodman é a condutora de Democracy Now!, un noticiero internacional que se emite diariamente en máis de 800 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 450 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

Publicado o 12 de setembro de 2014 en  Democracy Now.

Enviado por:
Democracy Now! en Español
-boletin@democracynow.org-
13 de setembro de 2014 08:26
__________

Sitio na rede da Acción Global:
http://peoplesclimate.org/pt/
________________________

Hiroshima e Nagasaki 69 anos despois, ... Por Amy Goodman coa colaboración de Denis Moynihan

Amy Goodman coa colaboración de Denis Moynihan [*]
11.08.2014

"Odio a guerra", afirmou Koji Hosokawa cando nos atopabamos xunto á chamada Cúpula da Bomba Atómica en Hiroshima, Xapón. Nun extremo do Parque Conmemorativo da Paz de Hiroshima se erige o esqueleto dun edificio de catro pisos. O edificio foi un dos poucos que quedaron en pé despois de que Estados Unidos lanzase a bomba atómica en Hiroshima o 6 de agosto de 1945 ás 8.15 da mañá. Tres días máis tarde, Estados Unidos lanzou unha segunda bomba en Nagasaki. Centos de miles de civís morreron, moitos ao instante e outros tantos lentamente como consecuencia de queimaduras graves e do que máis tarde pasou a coñecerse como enfermidades provocadas pola radiación.

O mundo observa arrepiado os diversos conflitos militares da actualidade, que deixan tras de si só máis destrución. En Libia e en Gaza, en Siria, en Iraq, Afganistán e Ucraína. Non moi lonxe dos mortos e os feridos deses conflitos, os mísiles nucleares agardan alertas, en espera do terrible momento en que a arrogancia, un accidente ou a falta de humanidade provoquen o próximo ataque nuclear. "Odio a guerra", reiterou Hosokawa. "Odio a guerra, non aos estadounidenses. A guerra volve tolas ás persoas".

En 1945, Koji Hosokawa tiña 17 anos. Traballaba no edificio da compañía telefónica, a menos de 3 quilómetros de distancia da zona cero, onde caeu a bomba: "Estaba a tres quilómetros cara ao noreste desta zona. Alí fun exposto á bomba. Había un edificio moi robusto, de modo que sobrevivín de milagre". A súa irmá de 13 anos non correu coa mesma sorte: "A miña irmá menor tamén había ir a traballar e atopábase a 700 ou 800 metros de distancia do hipocentro e alí foi exposta á bomba. Estaba cunha mestra e os alumnos. En total, as 228 persoas que estaban alí xunto a ela morreron".

Camiñamos polo parque cara ao Museo da Paz de Hiroshima. Alí exhíbense as imaxes da morte: as sombras das vítimas queimadas proxectadas nos muros dos edificios, as fotografías do caos que sobreveu á bomba e das vítimas da radiación. Case sete décadas máis tarde, a Hosokawa aínda se lle enchen os ollos de bágoas ao relatar o sucedido. "A maior dor da miña vida é que a miña irmá menor morra pola bomba atómica", sostivo.

Un día antes de reunirme con Koji Hosokawa estiven en Tokio, onde entrevistei a Kenzaburo Oe, ganador do Premio Nobel de Literatura. "Cando era pícaro, aos 12 anos de idade, Xapón ingresou na guerra e foi ao final da guerra que Xapón sufriu os bombardeos de Hiroshima e Nagasaki. Naquel entón sufrín unha gran conmoción, pero tamén a miña nai, as nosas familias, todas as persoas naquel entón estaban azoradas pola bomba atómica. Tratábase da maior catástrofe que xamais experimentaramos, por iso o sentimento de ter que sobrevivir a isto, de superalo e empezar de novo foi moi poderoso".

Agora, con case 80 anos, Kenzaburo Oe reflexionou moito achega da conexión que existe entre a bomba atómica e o desastre de Fukushima, a planta nuclear que colapsou cando un terremoto e un tsunami devastadores azoutaron Xapón o 11 de marzo de 2011. O Premio Nobel díxolle ao xornal francés Le Monde: "Hiroshima debe quedar gravado na nosa memoria: é unha catástrofe máis terrible que os desastres naturais porque foi provocada polo home. Repetila, ao mostrar a mesma falta de respecto pola vida humana coa construción de plantas de enerxía nuclear, é a peor traizón á memoria das vítimas de Hiroshima", afirmou.

Tralo desastre de Fukushima, Oe afirmou: "Todos os xaponeses sentiron un profundo arrepentimento. O aire que se respiraba en Xapón era case o mesmo que trala bomba de Hiroshima ao finalizar a guerra. Debido a este clima, o Goberno [en 2011], co consentimento da poboación xaponesa, prometeu desfacerse ou desactivar as máis de 50 plantas nucleares de Xapón", sostivo o Premio Nobel.

Sobreviventes da bomba atómica como Koji Hosokawa, escritores como Kenzaburo Oe, do mesmo xeito que centos de miles de persoas que agora son anciás, foron testemuñas do resurximento dae éra nuclear en 1945 e volveron a experimentar os súas devastadoras posibilidades recentemente en Fukushima. Malia suscitar riscos diferentes para a humanidade, hai un vínculo entre os arsenais de armas nucleares e as plantas nucleares, xa que os produtos derivados dalgunhas plantas nucleares poden utilizarse como material para fabricar oxivas nucleares. Xa sexa que se trate dun acto de guerra, dun acto de terrorismo proveniente dun arma nuclear que caeu en mans dun actor non estatal ou dun accidente nunha planta nuclear, os desastres nucleares son terriblemente destrutivos, pero son totalmente evitables. Necesitamos unha nova forma de pensar, un novo esforzo para eliminar as armas nucleares e pasar a utilizar enerxía segura e renovable en todo o mundo.

Cando nos iamos do Parque da Paz de Hiroshima, Koji Hosokawa pediume que me detivese. Miroume aos ollos e díxome que non me esquecese das vítimas: "Todas esas persoas vivían aquí", afirmou. "Vivían aquí".

Publicado o 8 de agosto de 2014 en Democracy Now.

© 2014 Amy Goodman

Tradución ao español do texto en inglés: Mercés Camps. Edición: María Eva Blotta e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.

[*] Amy Goodman, é a condutora de Democracy Now!, un noticiero internacional que se emite diariamente en máis de 750 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 400 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

Denis Moynihan, é o co-fundador de Democracy Now! Desde 2002, el participou da distribución da organización en todo o mundo, o desenvolvemento de infraestruturas, e a coordinación dos complexos transmisións en directo de varios continentes. Vive en Denver, onde está a desenvolver unha nova estación de radio non comercial comunitaria.

Escoitar:

-Audio en español-

Enlaces de interese:

• Democracy Now!
  http://www.democracynow.org/
• Difundindo Democracy Now! desde Galiza
  http://democracia-xa.blogspot.com/

Enviado por:
"Democracy Now!" -boletin@democracynow.org-
10 de agosto de 2014 20:50
_______________

Manning e o alto prezo de vivir nunha sociedade libre, ... Por Amy Goodman e Denis Moynihan - "Ningunha bandeira é o suficientemente grande como para cubrir a vergonza do asasinato de persoas inocentes", escribiu o historiador Howard Zinn

Amy Goodman e Denis Moynihan [*]
24.08.2013

"Ningunha bandeira é o suficientemente grande como para cubrir a vergonza do asasinato de persoas inocentes", escribiu o historiador Howard Zinn, autor do libro "A outra historia dos Estados Unidos". As súas palabras foron citadas na declaración que escribiu o soldado Manning tralo anuncio de que sería condenado a pasar 35 anos nunha prisión militar por filtrar centos de miles de documentos ao sitio web de denuncia WikiLeaks. A declaración, que foi lida polo seu avogado, David Coombs, durante unha conferencia de prensa, acompaña unha solicitude de indulto de Manning ao Presidente Barack Obama.

Do outro lado do Océano Atlántico, David Miranda, a parella do xornalista do xornal 'The Guardian Glenn Greenwald', foi detido no aeroporto de Heathrow, en Londres, en virtude da lei antiterrorismo de Gran Bretaña. Antes de deixalo en liberdade, confiscaron os seus dispositivos electrónicos, interrogárono e ameazaron con envialo a prisión.

Ambos acontecementos intensificaron o xa alto nivel de cuestionamento ao crecente grado de intervención e vixilancia, aparentemente sen límites, do Goberno de Estados Unidos. Miranda sufriu un forte impacto, pero permanece en liberdade. Manning pronto será enviado, coas mans encadeadas, ao lugar onde deberá cumprir a súa condena. O informante da NSA Edward Snowden permanece nalgún lugar incerto de Rusia, onde recibiu asilo político temporal, mentres que o fundador de WikiLeaks, Julian Assange, continúa vivindo no exilio, preto de Heathrow, encerrado na Embaixada de Ecuador en Londres. É sorprendente que este variado conxunto de individuos faga cambalear o actual estado de vixilancia e guerra global impulsado polo goberno de Estados Unidos.

Manning escribiu no comunicado de prensa lido polo seu avogado David Coombs: "Foi recentemente en Irak, tras ler os informes militares segredos a diario, que comecei a cuestionar a moralidade do que estabamos facendo. Foi nese entón que me dei conta de que no intento de combater a ameaza do inimigo, esquecémonos da nosa humanidade. Decidimos conscientemente desvalorizar a vida humana tanto en Irak como en Afganistán. Ao atacar a quen percibimos como o inimigo, moitas veces matamos a civís inocentes. Cada vez que matamos a civís inocentes, en lugar de asumir a responsabilidade dos nosos actos, decidimos ocultarnos baixo o veo da seguridade nacional e a información clasificada para evitar asumir a responsabilidade pública".

Como dixo ao comezo do consello de guerra iniciado na súa contra, Manning publicou os documentos confidenciais para "xerar un debate nacional sobre o papel das forzas armadas e a nosa política exterior". O exemplo máis claro diso foi a publicación do vídeo da masacre cometida desde un helicóptero Apache en Irak, no que polo menos unha ducia de civís foron asasinados. O video contén comunicacións entre os soldados, que chancean achega dos actos violentos que están cometendo.

Mentres o video, publicado por WikiLeaks co título "Asasinato colateral", é moi gráfico, os outros documentos filtrados por Manning arroxan luz sobre as guerras clasificadas que o Goberno estadounidense está librando lonxe da mirada pública. Os Diarios da Guerra (http://wardiary.wikileaks.org) inclúen centos de miles de informes no terreo das guerras de Afganistán e Irak. En xerga militar, os documentos clasificados revelan o nivel de brutalidade da guerra, a violencia sistemática e o asasinato diario de civís.

David Coombs continuou lendo a declaración de Manning: "No noso afán por matar ao inimigo, debatemos internamente achega da definición de tortura. Detivemos a persoas en Guantánamo durante anos sen cumprir co debido proceso. Fixemos a vista gorda á tortura e as execucións do Goberno iraquí e toleramos moitos outros actos en nome da guerra contra o terrorismo".

Glenn Greenwald e Laura Poitras son dous xornalistas que colaboraron no proceso de difusión das filtracións de Snowden desde o comezo. O fin de semana pasado, David Miranda, un cidadán brasileiro, foi detido polas autoridades británicas durante nove horas en virtude do artigo 7 da Lei Antiterrorista de Gran Bretaña do ano 2000.

O ex Secretario de Estado británico Lord Charles Falconer, que co-auspiciou o proxecto de lei na Cámara dos Lores de Gran Bretaña, afirma que a detención de Miranda foi un abuso da lei. "A publicación en 'The Guardian' non constitúe unha instigación ao terrorismo", Falconer escribiu no xornal. E agregou: "Quizá o Estado pretenda que os xornalistas non publiquen materiais sensibles, pero depende dos xornalistas, e non do Estado, determinar onde establecer o límite". Aínda que Miranda non é xornalista, axudou durante moito tempo á súa parella, Glenn Greenwald, no seu traballo, e as autoridades británicas sabían moi ben que non se trataba dun terrorista, entre elas, o Primeiro Ministro David Cameron, que supostamente tiña coñecemento previo da detención de Miranda.

A violación dos dereitos de Miranda xerou unha tormenta política en Gran Bretaña, onde o Cuartel Xeral de Comunicacións do Goberno (GCHQ, polas súas siglas en inglés), o equivalente á Axencia de Seguridade Nacional en Estados Unidos, sufriu cuestionamentos similares por realizar espionaxe xeneralizado.

En Estados Unidos, David Coombs terminou de ler a declaración de Manning durante a conferencia de prensa posterior á súa condena: "Son consciente de que os meus actos foron contrarios á lei. Lamento si os meus actos prexudicaron a alguén ou provocaron algún dano a Estados Unidos. Non era a miña intención danar a ninguén, simplemente quería axudar á xente. Cando decidín revelar a información clasificada, fíxeno por amor ao meu país e por un sentido de deber cara aos demais". David Coombs continuou lendo a declaración de Manning, que conclúe cun pedido directo ao Presidente Obama: "Si rexeita a miña solicitude de indulto, cumprirei a condena sabendo que ás veces hai que pagar un prezo moi alto por vivir nunha sociedade libre. Pagarei ese prezo con gusto si significa que poderemos vivir nun país realmente concibido sobre a base da liberdade e dedicado ao principio de que todos, mulleres e homes, somos iguais".

A mañá posterior á sentenza, Manning emitiu outro comunicado, no que informou: "Ao iniciar esta nova etapa da miña vida, quero que todo o mundo coñeza quen son realmente. Son Chelsea Manning. Son unha muller. Pola forma en que me sento e en que me sentín desde a infancia, desexo comezar unha terapia hormonal en canto sexa posible. Espero que me apoien nesta transición".

Publicado o 23 de agosto de 2013 en Democracy Now.

© 2013 Amy Goodman

Texto en inglés traducido por Mercés Camps. Edición: María Eva Blotta e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

[*] Amy Goodman, é a condutora de Democracy Now!, un noticiero internacional que se emite diariamente en máis de 750 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 400 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

Denis Moynihan, é o co-fundador de Democracy Now! Desde 2002, el participou da distribución da organización en todo o mundo, o desenvolvemento de infraestruturas, e a coordinación dos complexos transmisións en directo de varios continentes. Vive en Denver, onde está a desenvolver unha nova estación de radio non comercial comunitaria.

Escoitar:

-Audio en español-
_____________

Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.  

Enlaces de interese:

• Democracy Now!
  http://www.democracynow.org/
• Difundindo Democracy Now! desde Galiza
  http://democracia-xa.blogspot.com/

Enviado por:

"Democracy Now!"

-boletin@democracynow.org-

24 de agosto de 2013 04:51

__________

Temos a enerxía para combater o cambio climático, ... Por Amy Goodman

Por Amy Goodman [*]
03.11.2012

Millóns de vítimas do furacán Sandy quedáronse sen enerxía eléctrica, pero aínda teñen a enerxía para enfrontar o cambio climático. Os medios omiten sistematicamente o vínculo entre os eventos climáticos extremos e o arrequecemento global. Como consecuencia desta catástrofe, a xente estase dando conta, cada vez máis, de que o clima cambiou e que as consecuencias diso son nefastas.

O Dr. Jeff Masters, meteorólogo fundador do sitio web de meteorología Weather Underground, é a excepción á regra. Mentres Sandy azoutaba a Costa Este de Estados Unidos, pregunteille a Masters achega do impacto que ten o cambio climático nos furacáns. "Cando aumenta moito a temperatura dos océanos, hai máis enerxía con potencial destrutivo. Os furacáns toman a calor do océano e convérteno na enerxía cinética dos seus ventos", afirmou.

O blog de Masters tivo tanto éxito que foi adquirido pola cadea The Weather Channel. Mentres o furacán Sandy avanzaba pola costa cara ao norte, Masters dicíame: "Ao aumentar a temperatura dos océanos, a tempada de furacáns faise máis longa. Na última década houbo sobradas probas de que a tempada de furacáns estase facendo cada vez máis longa, comeza antes e termina máis tarde. Entón é máis probable que se produza unha situación deste tipo, na que unha tormenta de finais de outubro atópase cun sistema de baixa presión típico do inverno e prodúcese esta inusual combinación do choque entre unha forte tormenta que vén do nordés do continente e un furacán que vén da costa. Isto provoca todo tipo de efectos destrutivos".

Mitt Romney debe estar arrepentido de realizar o seguinte comentario sarcástico durante o seu discurso na Convención Nacional Republicana, días despois de que o furacán Isaac estivese preto de azoutar Tampa, Florida, onde se desenvolveu o evento: "O Presidente Obama prometeu que frearía o aumento do nivel dos océanos e que curaría ao planeta. Eu prométolles que os axudarei a vostedes e ás súas familias". Romney sacoulles unha gran gargallada a quen estaban presentes para nomealo como candidato á presidencia. Ninguén se está rindo agora. As vítimas fatais do furacán Sandy en Estados Unidos ascenden a máis de 98, e 8 millóns de persoas quedáronse sen electricidade. Os cálculos iniciais estimaron o custo do dano en decenas de miles de millóns de dólares.

Esta recente postura de Romney con respecto ao cambio climático non é para nada sorprendente, xa que é coherente co seu xiro á dereita, que marca un afastamento das súas posicións anteriores. En 2007 dixo no programa de CNBC -Kudlow and Company: "Pero hai algo acerca do que non teño dúbidas, o planeta estase quentando e hai moitos motivos para utilizar menos enerxía e facelo ademais en forma máis eficiente e para desenvolver as nosas propias fontes de enerxía no país que nos permitan ser máis independentes das fontes estranxeiras".

Tampouco deberiamos restarlle responsabilidade ao Presidente Barack Obama. Recorden os debates presidenciais, onde fixo alarde de ser un promotor dos combustibles fósiles. "A produción petroleira está en aumento, a produción de gas natural está en aumento", afirmou no segundo debate, realizado na Universidade de Hofstra. "Apoio os oleodutos e a produción petroleira". O cambio climático non foi mencionado en ningún dos debates presidenciais, nin sequera unha vez, nin polos candidatos á presidencia dos principais partidos, nin polos moderadores do debate.

Masters atribúe a falta de debate ao poderoso lobby da industria dos combustibles fósiles: "Estámonos referindo ao sector do gas e do petróleo...practicamente a base da economía industrializada. Con este tipo de tormentas, a xente espabilará algún día e dirá: 'Que está ocorrendo ...Quizá non deberiamos xogar coas forzas que fan posible que vivamos no planeta Terra'. ... É necesario que empecemos a pensar na auto-preservación canto antes. Isto é tan só o comezo. Estamos en 2012, que sucederá en 2030 se xa estamos sendo testemuñas de tormentas como esta?"

ThinkProgress analizou 94 noticias publicadas nos principais xornais na semana previa á gran tormenta. O cambio climático non foi mencionado nin unha soa vez. Un informe de 600 páxinas publicado en novembro de 2011 pola Autoridade de Investigación e Desenvolvemento Enerxético do Estado de Nova York avalía en detalle os posibles efectos do cambio climático en cada aspecto do estado. O resumo brinda unha longa lista de desastres que probablemente afecten ao Estado de Nova York nos próximos anos: de inundacións a secas, do aumento do nivel do mar que provocará o desprazamento de comunidades enteiras á inundación de todo o sistema de trens subterráneos da cidade de Nova York. Sóalles coñecido?

Mentres se restablece a enerxía ás millóns de persoas que quedaron sen electricidade, hai unha enerxía que non nos poden quitar. Trátase do poder de decidir, en particular agora que se achegan as eleccións: que o problema do cambio climático e o que podemos facer respecto diso xamais volva excluírse do debate nacional.

Publicado o 2 de Novembro de 2012 en Democracy Now!

Denis Moynihan colaborou na produción xornalística desta columna.

© 2012 Amy Goodman

Texto en inglés traducido por Mercés Camps. Edición: María Eva Blotta e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Amy Goodman é a condutora de Democracy Now!, un noticiario internacional que se emite diariamente en máis de 550 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 350 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

Escoitar

-Audio en español-
_____________

Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.  

Enlaces de interese:

• Democracy Now!
  http://www.democracynow.org/
• Difundindo Democracy Now! desde Galiza
  http://democracia-xa.blogspot.com/

Enviado por:

"Democracy Now!"

-boletin@democracynow.org-

2 de novembro de 2012 22:18

____________

Boletín Informativo "Democracy Now!" - 19 de Marzo de 2012

Democracy Now! [*] envia-nos os últimos titulares emitidos no seu Programa - 19.03.2012

• Siria: cruzamento de lume en Damasco logo de que atentado con coche bomba deixase saldo de 27 mortos.
• Estados Unidos identificou a sospeitoso de masacre de 16 civís afgáns; Karzai sostén que foron varios os responsables.
• Cidade de Nova York: manifestantes do movemento Occupy intentan recuperar Liberty Square.
• Amnistía Internacional: OTAN non investigou asasinatos de ducias de civís en Libia.
• Prisioneira palestina Hana Shalabi leva 33 días de folga de fame.
• Divúlganse cintas de chamadas ao 911 relacionadas coa morte de Trayvon Martin en Florida.
• Wisconsin: renuncia de senadora pon fin a maioría republicana.
• Máis de 20.000 mestres de California reciben notificación de despedimento.
• Tribunal brasileiro prohibe saída do país de traballadores de Chevron e Transocean mentres se preparan acusacións penais.
• Presidente de Timor Oriental José Ramos Horta es derrotado en la segunda elección presidencial del país.
• Tribunal de Indonesia condena a cinco líderes de Papúa Occidental a tres años de cárcel.
• Grupos de derechos acusan a Estados Unidos de enviar prisioneros a cárcel afgana a pesar de denuncias de tortura.
• Candidatos republicanos hacen campaña en Illinois antes de primaria; Romney gana en Puerto Rico
• Yemen: más de 2.000 muertos en un año de protestas; Estadounidense muere de un disparo.
• Francia: tres niños y un maestro asesinados en escuela judía.
• George Clooney detenido en manifestación por acceso de ayuda humanitaria en Sudán.
• Creador de “Kony 2012” detenido por presuntamente correr desnudo por la calle
• Mike Daisey admite invenciones en su obra sobre Steve Jobs

Clicar aquí, para escoitar online os Titulares en Español -formato mp3-
O audio atópase dispoñible ao redor das 5:00 pm (17:00), hora de NY.
Boletín de Democracy Now! 19.03.2012 - Os titulares de hoxe
Dispoñible ao redor das 17:00, hora de Nova York. Se o link do audio non funciona, visita a nosa web

• Democracy Now!
  http://www.democracynow.org/
• Difundindo Democracy Now! desde Galiza
  http://democracia-xa.blogspot.com/

A hora completa do programa de radio e televisión Democracy Now! -- "O informe de Guerra e Paz" -- sae en inglés (texto, audio, e vídeo) en www.democracynow.org. A continuación o noticiero "Os titulares de hoxe" e a sintesis en español da hora completa do programa. O audio e o texto atópanse en www.democracynow.org/es.

[*] Democracy Now! é un servizo diario de noticias de radio e TV presentado por Amy Goodman e Juan Gonzalez e transmitido en mais de 900 emisoras, conformando así a rede máis ampla de medios comunitarios dos Estados Unidos.

Enviado por:

Democracy Now

-boletin@democracynow.org-

19 de março de 2012 22:05

______________

WikiLeaks vs. Stratfor: Persigamos a verdade e non a quen a revela, ... Por Amy Goodman

Por Amy Goodman [*]
03.03.2012

WikiLeaks, o sitio web de divulgación de información clasificada, publicou novamente unha grande cantidade de documentos, esta vez dunha empresa de intelixencia privada coñecida como Stratfor. A fonte da filtración foi o grupo de hackers “Anonymous”, que afirmou obter máis de 5 millóns de correos electrónicos dos servidores de Stratfor. Anonymous obtivo o material o 24 de decembro de 2011 e proporcionoullo a WikiLeaks, que á súa vez traballou xunto a 25 organizacións de medios de todo o mundo para analizar os correos electrónicos e publicalos.

Entre os correos electrónicos filtrados atópase unha mensaxe dunha oración que suxire que o goberno estadounidense emitiu un auto de procesamento confidencial contra o fundador de WikiLeaks, Julian Assange, mediante un gran xurado secreto. Ademais de mostrar a Stratfor como unha empresa de intelixencia privada que realiza actividades ilícitas, que ten estreitos vínculos con organismos de intelixencia de Estados Unidos e que brinda información tanto a empresas como ás Forzas Armadas estadounidenses, os correos electrónicos confirman a crecente convicción de que o goberno de Obama, lonxe de afastarse do segredo da éra Bush/Cheney, está obsesionado con ocultar certa información ao público e oponse fortemente á transparencia.

Viaxei a Londres o 4 de xullo do ano pasado para entrevistar a Assange. Cando lle preguntei sobre a investigación do gran xurado, respondeu: “Non pode considerarse un xurado. É unha especie de tribunal medieval. Son entre 19 e 23 persoas que xuran manter o segredo e non poden consultar o asunto con ninguén máis. Non hai xuíz nin avogado defensor pero hai catro fiscais. É por iso que a xente que coñece ben o modo de proceder dun gran xurado en Estados Unidos afirma que este acusaría a calquera que o fiscal considere pertinente”.

Cando estaba por regresar de Londres, o xornal The Guardian publicou máis información sobre o escándalo de escoitas telefónicas da empresa News Corp. de Rubert Murdoch, que provocou a pechadura do seu xornal sensacionalista News of the World, o xornal dominical británico de maior tirada no Reino Unido. A coincidencia é pertinente xa que News of the World informaba sobre todo menos do que proclamaba o seu nome: as verdadeiras noticias do mundo. Centrábase, en cambio, en detalles morbosos sobre a vida privada das celebridades, crimes sensacionalistas e fotografías de mulleres semi espidas. Grazas a este e aos seus outros desprendementos, Murdoch amasou unha fortuna persoal de 7.600 millóns de dólares.

Tanto Murdoch como Assange naceron en Australia, aínda que Murdoch renunciou á súa nacionalidade australiana para obter a cidadanía estadounidense e así poder comprar máis licenzas de difusión de radio e televisión en Estados Unidos. Mais a diferenza de Murdoch, Assange protagonizou un dos actos máis valentes da historia das publicacións ao fundar wikileaks.org, un sitio web que permite ás persoas entregar documentos en forma segura mediante a utilización de Internet dun modo que fai que sexa case imposible rastrexar ao informante. Assange e os seus compañeiros de WikiLeaks publicaron millóns de documentos filtrados, os máis importantes sobre as guerras e ocupacións de Estados Unidos en Irak e Afganistán, e miles de cables diplomáticos, verdadeiras “noticias do mundo”. A fundación Sydney Peace outorgoulle unha medalla de ouro a Assange polo súa  “valentía excepcional e o seu defensa dos dereitos humanos”. En cambio, o goberno de Estados Unidos perseguiuno, posiblemente en virtude da Lei de Espionaxe. Murdoch é venerado como un pioneiro do mundo das noticias, mentres que os expertos dos medios de televisión por cable dos que Murdoch é propietario piden abertamente a morte de Assange.

Os correos electrónicos de Stratfor iranse publicando da pouco, xunto co contexto brindado polos socios mediáticos de WikiLeaks. Os documentos xa revelan conexións próximas e potencialmente ilícitas entre empregados de Stratfor e funcionarios policiais e de intelixencia. A revista Rolling Stone informou que o Departamento de Seguridade Nacional vixiou as protestas de Occupy Wall Street a nivel nacional e que o Departamento de Seguridade Pública de Texas ten un axente encuberto en Occupy Austin que revelou información a empregados de Stratfor. Stratfor é tamén contratada por empresas multinacionais para conseguir suposta “información” sobre os seus críticos. Algunhas das empresas que contrataron os servizos de Stratfor son Dow Chemical, Lockheed Martin, Northrop Grumman, Raytheon e Coca-Cola.

Fred Burton, vicepresidente de intelixencia de Stratfor e ex director de contraintelixencia do corpo diplomático do Departamento de Estado de Estados Unidos, escribiu nun correo electrónico: “Non publicar. Temos un auto de procesamento secreto contra Assange. Por favor, protexer”. Burton e outros empregados de Stratfor mostraron un profundo interese en WikiLeaks a partir de 2010 e nos seus correos exprésase unha forte aversión cara a Assange en particular. Burton escribiu: “Assange vai ser unha linda noiva en prisión. Rebenten ao terrorista. Vai comer alimento para mascotas toda a súa vida”. Outro empregado de Stratfor quería que a Assange o someteran a tortura mediante a técnica do submarino.

Michael Ratner, asesor legal de Assange e WikiLeaks díxome: “O goberno de Obama perseguiu a seis persoas en virtude da Lei de Espionaxe, seis casos diferentes, o número máis elevado desde que a lei entrou en vigor en 1917. Entón somos testemuñas dun esforzo do goberno de Obama, malia que afirmen o contrario, de que quere un goberno pechado e que está disposto a perseguir aos xornalistas. Poden discutir todo o que queiran sobre violacións técnicas á lei, pero finalmente o que sucede é que Estados Unidos quere ocultar a verdade”.

1917 tamén foi o ano en que o Senador estadounidense Hiram Johnson pronunciou unha frase soada: “A primeira vítima da guerra é a verdade”. A Casa Branca realizará unha cea de gala esta semana en homenaxe aos veteranos da guerra de Irak. Bradley Manning é un veterano da Guerra de Irak que non foi convidado. Está sendo xulgado por un consello de guerra e podería ser condenado a cadea perpetua ou a pena de morte por supostamente entregar miles de documentos militares e diplomáticos a WikiLeaks que revelaban información sobre as vítimas da guerra. O presidente Obama honraría máis ao país si tamén homenaxeara a Assange e a Manning.

Debemos perseguir a verdade, non a quen a revelan.

Publicado o 2 de Marzo de 2012

Denis Moynihan colaborou na produción xornalística desta columna.

© 2012 Amy Goodman

Texto en inglés traducido por Mercés Camps. Edición: María Eva Blotta e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Amy Goodman é a condutora de Democracy Now!, un noticiario internacional que se emite diariamente en máis de 550 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 350 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

Escoitar

-Audio en español-
Publicado o 3 de Marzo de 2012 en Democracy Now!
_____________

Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.  

Enlaces de interese:

• Democracy Now!
  http://www.democracynow.org/
• Difundindo Democracy Now! desde Galiza
  http://democracia-xa.blogspot.com/

Enviado por:

"Democracy Now!"

-boletin@democracynow.org-

2 de março de 2012 22:18

___________________________________

Boletín Informativo "Democracy Now!" - 17 Febreiro de 2012

Democracy Now! [*] envia-nos os últimos titulares emitidos no seu Programa - 106.02.2012

O audio atópase dispoñible ao redor das 5:00 pm (17:00), hora de NY.

Boletín de Democracy Now!
16/2/2012
Os titulares de hoxe

baixe o audio

Dispoñible ao redor das 17:00, hora de Nova York. Se o link do audio non funciona, visita a nosa web

• Karzai confirma conversacións de Estados Unidos e Afganistán con talibán
• OTAN renova transferencia de prisioneiros a cárceres afgáns
• Morren seis persoas en ataque con avión non tripulado estadounidense en Paquistán
• Irán promociona os seus avances nucleares e propón conversacións
• Tropas sirias atacan Deraa, lugar de orixe do levantamento
• Informe: milicias libias torturan a partidarios de Gaddafi
• Informe: desnutrición mata a 5 nenos por minuto no mundo
• ONU exhorta a incrementar axuda por seca en África Occidental
• Obama ignora loita anti sindical en discurso de Wisconsin
• Presidente do Banco Mundial deixará o seu cargo

Clicar aquí, para escoitar online os Titulares en Español -formato mp3-

• Democracy Now!
  http://www.democracynow.org/
• Difundindo Democracy Now! desde Galiza
  http://democracia-xa.blogspot.com/

A hora completa do programa de radio e televisión Democracy Now! -- "O informe de Guerra e Paz" -- sae en inglés (texto, audio, e vídeo) en www.democracynow.org. A continuación o noticiero "Os titulares de hoxe" e a sintesis en español da hora completa do programa. O audio e o texto atópanse en www.democracynow.org/es.

[*] Democracy Now! é un servizo diario de noticias de radio e TV presentado por Amy Goodman e Juan Gonzalez e transmitido en mais de 900 emisoras, conformando así a rede máis ampla de medios comunitarios dos Estados Unidos.
_________________

Boletín Informativo "Democracy Now!" - 10 de Febreiro de 2011

Democracy Now! [*] envia-nos os últimos titulares emitidos no seu Programa - 10.02.2011

O audio atópase dispoñible ao redor das 5:00 pm (17:00), hora de NY.

• Miles de traballadores en folga únense ao levantamento exipcio
•  Informe: Exército exipcio detén e tortura a prisioneiros
• Organizador das protestas liberado rexeita negociacións co réxime
• Cables de WikiLeaks: policía exipcia vinculada con torturas recibiu adestramento en Estados Unidos
• Investigadores non logran vincular a Manning con Assange
• Empresas planeaban ataques contra WikiLeaks e os seus partidarios
• Morren 27 persoas en atentado suicida con bombas en Paquistán
• Israel destrúe fábrica de medicamentos palestina
• Bernanke advirte sobre desemprego prolongado
• Republicanos propón recortes de fondos de 74.000 millóns de dólares
• Programa de asistencia para calefacción afronta redución de fondos
• Axentes da CIA son ascendidos a pesar de participar en mortes e rendicións
• Condena de prisioneiro de Guantánamo foi reducida de catorce a dous anos
• Napolitano: Ameaza terrorista podería ser a máis alta desde atentados do 11 de setembro
• Senador Webb non se postulará para reelección
• Representante republicano renuncia por mensaxes de correo electrónico filtrados
• Xuíz Thomas é exhortado a recusarse de casos vinculados a lei de asistencia médica
• Médicos: Representante Giffords fala por primeira vez desde o tiroteo
• Keith Olbermann únese a Current TV

Clicar aquí, para escoitar online os Titulares en Español -formato mp3-

Páxina orixinal en Español, no sitio web oficial de Democracy Now!: [Entrar]
• Democracy Now!
  http://www.democracynow.org/
• Difundindo Democracy Now! desde Galiza
  http://democracia-xa.blogspot.com/

A hora completa do programa de radio e televisión Democracy Now! -- "O informe de Guerra e Paz" -- sae en inglés (texto, audio, e vídeo) en www.democracynow.org. A continuación o noticiero "Os titulares de hoxe" e a sintesis en español da hora completa do programa. O audio e o texto atópanse en www.democracynow.org/es.

[*] Democracy Now! é un servizo diario de noticias de radio e TV presentado por Amy Goodman e Juan Gonzalez e transmitido en mais de 900 emisoras, conformando así a rede máis ampla de medios comunitarios dos Estados Unidos.
_________________