Denuncian o comezo do enchido do oco da Mina das Pontes nas condicións máis perigosas de todas as opcións posibeis

FUSQUENLLA, ADEGA-TRASANCOS, VERDEGAIA E SGHN-FERROL DENUNCIAN O COMEZO DO ENCHIDO DO OCO DA MINA DE AS PONTES NAS CONDICIÓNS MÁIS PERIGOSAS DE TODAS AS OPCIÓNS POSIVEIS



A principios de xaneiro, ENDESA anunciou o comezo do transvase do Eume para mediados dese mesmo mes. As entidades Fusquenlla, ADEGA-Trasancos, Verdegaia e SGHN-Ferrol solicitaron nesas datas á Consellería de Medio Ambiente unha moratoria para o transvase, debido á seca deste outono, que motivara unha baixada de caudal consideravel con respecto a outros anos. Como en anteriores ocasións, non se recibiu notificación algunha por parte da Consellería, pero o certo é que a moratoria se levou adiante, e a día de hoxe ENDESA non puido comezar o transvase do Eume, o que non foiu óbice para que, en contra das prescripcións do Estudo de Impacto Ambiental do Proxecto do Enchido do oco da mina de As Pontes, o recheo do oco comezase co Enchido Pasivo a base das augas procedentes da chuvia e máis dos regos que rodean o oco da mina.



O Enchido Pasivo foi desestimado no seu momento pola propia empresa, por considerar que esta opción ocasionaba graves prexuízos para o conxunto das zonas afectadas, incluídas as augas do río Eume, que terían que soportar a afluencia das augas contaminadas do futuro lago, unha vez enchido este, e por rebouse, considerándose que sería maior a afección que no suposto dun enchido forzado a base do transvase do Eume.

Así, na páxina 341 do Estudo de Impacto Ambiental sinálase o seguinte:

“Para la alternativa del llenado pasivo se han obtenido valores de calidad negativos en el 47,69% de los indicadores ambientales analizados, lo que supone una afección negativa en casi la mitad de los parámetros estudiados.(…) La calidad ambiental alcanzada estaría por debajo de los niveles de restauración que requiere el hueco de mina…”

Na páxina 343 indícase:

“En la evaluación ambiental obtenida para la alternativa del llenado pasivo… todos los indicadores ambientales analizados sufrirían impactos ambientales negativos, directos, acumulativos y/o sinérgicos, a corto plazo, permanentes, irreversibles, continuos y críticos, porque supondrían el desarrollo de un proyecto aleatorio sin ningún tipo de control ni habría posibilidad de aplicar las medidas correctoras adecuadas para lograr un mínimo de calidad ambiental exigido.”

Atopámonos, pois, cun empeoramento da situación, xa que se opta agora polo peor dos escenarios e, visto o que se dixo enriba, cun considerable incremento dos riscos que este proxecto conleva. ENDESA non é descoñecedora dos cambios climatolóxicos actuais, que, de repetirse en anos posteriores, impedirían o Enchido Forzado a base dun transvase. Así e todo, non cejan no seu empeño a pesar das nefastas repercusións que tería. Pouco importa que isto afecte ao Parque Natural das Fragas do Eume, a mellor representación de bosque atlántico europeo, nin o perigo de contaminación de acuíferos, nin os cambios atmosféricos que afectarían á poboación de As Pontes, con repercusións inluso sobre a saúde das persoas. Agora si, queda claro que o seu único obxectivo é acadar a máxima rendibilidade na empresa.

Por estas razóns, as entidades citadas novamente denuncian este asunto ante a Consellería de Medio Ambiente e con notificación á Fiscalía de Medio Ambiente do Tribunal Superior de Xustiza de Galiza, solicitando que cese o enchido e se realice o inmediato desaloxo, por medio de bombeo, das augas acumuladas no fondo da mina. Malia que isto supón unha contaminación suplementaria á xa existente para o río Eume, aínda non tería un carácter irreversivel, cousa que si ocurriría unha vez que o volume de auga fixese imposivel o bombeo.

Escrito ao Fiscal Xefe do TSXG Fiscalia de Medio Ambiente

Escrito ao Conselleiro de Medio Ambiente e Desenvolvemento Sostible
_________________

Enlaces relacionados:

ADEGA, Fusquenlla, SGHN e Verdegaia denuncian que Endesa comezou a cubrir a explotación mineira coas augas de choiva acumuladas nas súas inmediacións
[23.02.2008]

Adega-Trasancos, Fusquenlla, SGHN e Verdegaia denuncian o enchido pasivo do oco da mina que Endesa ten en As Pontes
[22.02.2008]

O colectivo ecoloxista Erva considera que a lagoa artificial que ha asolagar a mina das Pontes responde á "vontade do bipartito" de levar a papeleira para este concello. Por Antía Rodríguez
[25.01.2008]

O lago artificial das Pontes, para os vertidos da nova Ence? Por Esther Rodríguez
[25.01.2008]

Erva denuncia o proxecto do lago das Pontes como tapadeira dos verquidos da futura ENCE
Polo Grupo Ecoloxista Erva
[24.01.2008]

O lago das Pontes, por Marcelino Fernández Mallo
[19.10.2007]

A Sociedade Galega de Historia Natural, Verdegaia e Fusquenlla contra o lago da mina de As Pontes
[09.10.2007]

Recuperación ambiental da Mina das Pontes: A FEG quere saír o paso das declaracións realizadas hoxe polo Conselleiro de Medio Ambiente
[15.02.2007]

Recuperación da Mina das Pontes: A FGG lamenta que se conciba a solución de restauración dun complexo problema ambiental orixinando outro
[14.02.2007]

Guerrilleiros das Fragas rexeita o modelo de recuperación de Endesa
[09.12.2006]

Xornadas: Restauracion Mina das Pontes, 2 de decembro
[30.11.2006]
______________

Ramificacións Eumesas da trama de corrupción urbanística de Mugardos

De: manuel dominguez-manudominguez@yahoo.es-
Para: artabra21@gmail.com
Data: 8 de dezembro de 2007 12:59
Asunto: ramificacións eumesas da trama mugardesa

RAMIFICACIÓNS EUMESAS DA TRAMA DE CORRUPCIÓN URBANÍSTICA DE MUGARDOS

O estudo de arquitectura investigado na suposta trama de Mugardos proxectou unha urbanización en Ber

O Estudo de Arquitectura e Urbanismo Xcale que foi intervido pola policía de delitos urbanísticos e cuxos xerentes foron acusados por un xulgado a raíz de descubrirse unha trama urbanística en Mugardos, foi o encargado de elaborar e presentar un proxecto de urbanización en Ber. Como xa informamos no seu día, o grupo inmobiliario Lar Promosa S.A. deu conta no pasado mes de maio ao concello de Pontedeume do cambio de titularidade duns terreos limítrofes coa antiga urbanización de Ber. Sendo pois os novos propietarios das fincas, solicitaban reabrir un antigo expediente redactado polo estudo Xcale mediante o cal se recalificaría unha franxa de litoral en Ber e permitiría a construción dunha macrourbanización de máis de 200 vivendas en zona de protección costeira. O goberno de Belarmino Freire aprobou este proxecto xunto a outro que tamén toleraría a construción de 250 vivendas en Arbosa. E fíxoo dias antes das eleccións que o retirarían do Concello, demostrando así a compracencia que o equipo de goberno tiña cos promotores inmobiliarios. Mais esta tolerancia con accións que estragarían por completo a costa eumesa pode entenderse mellor se pensamos nos enormes intereses que xerarían estas operacións.

Os imputados na operación Virgin, así se denominou o operativo policial contra a trama mugardesa, facían valer a súa condición dentro do Concello de Mugardos para que os proxectos urbanísticos presentados no Concello fosen realizados polo estudo Xcale. En caso contrario, eran sistematicamente rexeitados. Un modus operandi que asegura aos compoñentes das tramas excelentes beneficios. Neste caso ademais dos socios de Xcale participaban na rede a aparelladora municipal, un policía local e a dona deste, que rexentaba unha inmobiliaria. Un clásico elenco de actores imprescindíbel para a representación do drama social de moda.
_______________

Enlace co artigo orixinal no interesante Blog do Colectivo Fusquenlla de Pontedeume que recomedamos visitar
________________

Artigo publicado no Blog do Colectivo Fusquenlla de Pontedeume: A sociedade galega e a tópica sumisión

O vindeiro venres será presentada en Compostela a nova rede “Galiza Non Se Vende”, unha ampliación da antiga Rede Litoral Vivo que organizou a manifestación do 6 de maio en defensa do territorio.

Unha grande marea verde tenta recuperar a dignidade case olvidada que emanou dos galegos e galegas cando o Prestige. Non é que esa dignidade sexa volátil e só apareza en momentos de crise; sucede que determinados estamentos prefiren inventarse a sumisión deste pobo case como unha cualidade que nos distingue, e fano en beneficio propio. Un tópico que como todos resulta fácil de vender e cun alto rendemento para os seus propagadores. Inculcar a idea do inevitábel como inherente á nosa vida, fainos máis mansos, máis obedientes e maleabeis. Pero a realidade é distinta á que pretenden vender os novos mercadores de ideas, aliados dos mercadores do territorio. [+ en Fusquenlla]

Artigo publicado no Blog do Colectivo Fusquenlla de Pontedeume:

A sociedade galega e a tópica sumisión
________________
Colectivo Fusquenlla
Galiza Non se Vende
fusquenlla@sospontedeume.com
http://sospontedeume.com/
__________________

Presentación en Compostela da "Rede Galiza non se Vende"
_______________________

Sábado 20 de outubro, reunión de "Rede Litoral Vivo" en Compostela

De: Fusquenlla
-fusquenlla@sospontedeume.com-
Para: artabra21@gmail.com
Data: 16 de outubro de 2007 19:57
Asunto: Reunión en Santiago




Lembrámosvos dende "Rede Litoral Vivo" que se celebrará unha reunión o próximo sábado, 20 de outubro, en Compostela. Pregámosvos, aos que teñades páxina web, que anunciedes amplamente a convocatoria.

O movemento que o 6 de maio se aglutinou arredor do lema "Galiza non se vende" segue vivo e non renuncia a conseguir un cambio de rumbo na andaina depredadora de certas empresas.

O desenvolvemento industrial e económico non é tal se non vai acompañado dunha protección eficaz das nosas rías, da terra e do aire que respiramos. Por estas razóns, a Rede Litoral Vivo, na que se integran máis de vinte asociacións ecoloxistas, chama a unha xuntanza que se celebrará o vindeiro sábado día 20 ás 12 h. na Galería Sargadelos de Compostela.

Pregamos a asistencia de todos os colectivos cidadáns, organizacións ecoloxistas, representantes da cultura e calesquera cidadáns que sintan a necesidade ineludíbel de opoñerse á perda do privilexiado hábitat galego, o que mellor define a nosa identidade.

http://www.sospontedeume.com/
_______________

SOS Courel: Entrega de sinaturas en Compostela o luns 10 de setembro.

De: Fusquenlla -fusquenlla@sospontedeume.com-
Para: artabra21@gmail.com
Data: 8 de setembro de 2007 14:23
Asunto: Entrega de sinaturas en Santiago o LUNS

Encamiñando correo recebido:

---------- Mensagem encaminhada ----------
From: "S.O.S Courel" -soscourel@mundo-r.com-
To: -soscourel@mundo-r.com-
Date: Sat, 8 Sep 2007 12:47:30 +0200
Subject: Entrega de sinaturas en Santiago o LUNS

SOS Courel

SOS Courel quere participar na organización da “2ª Galicia non se vende”

Entrega das xa 21.000 sinaturas para a declaración de o Courel como Parque Natural

O próximo luns, 10 de setembro, ás 11:00 horas, acudiremos a Santiago de Compostela, ao Rexistro Xeral da Xunta, que está situado no Edificio de San Caetano, na planta baixa do Bloque Central.

Como teñen que selarnos todas as copias, por ser cada folio un documento independente, permaneceremos no edificio dende as 11:00 ata as 14:00.

Para ser identificados, portaremos camisolas de SOS Courel

Saúdos

Orlando Gregorio Álvarez Álvarez

Teléfonos 607 22 58 87; 982 16 52 18

_____

Enlaces Relacionados:

SOS CAUREL: Emerxencia no territorio de maior biodiversidade da Galiza
____________

Comunicado definitivo para ler ao final da manifestación do sábado 6 de maio de 2007 en Compostela, contra a degradación do territorio

De: Xan Duro -xanduro@usc.es-
Para: artabra21@gmail.com
Data: 3 de Maio de 2007 20:54
Asunto: Comunicado definitivo para ler ao final da manifestación do sábado 6 de maio de 2007 en Compostela




Ola,

Cunhas correcións de última hora damos por pechado o documento.

Saúdos
--
Xan Duro
Coordenador Xeral de Verdegaia
www.verdegaia.org
www.bicis.info
www.redelitoralvivo.info
www.plataformaferrocarril.org

COMUNICADO

Cando nun país persoas de todas as condicións se unen en pequenos grupos espallados por toda a súa xeografía para defender a súa paisaxe, a súa riqueza natural e a súa forma de vida, é porque algo está pasando.

E en Galicia está pasando.

Cando os nomes deses grupos de cidadáns e cidadás empezan por expresións como “Salvemos a”, “En Defensa de”, ou “S.O.S.”, é porque algo moi grave está pasando.

E en Galicia está pasando, dun extremo ao outro do seu territorio.

O máis doloroso é que a orixe desta situación de extrema gravidade que ameaza á nosa terra e ao noso mar non é unha catástrofe natural nin unha fatalidade. Non. Ven de dentro. Ven da man da cobiza, da falta de conciencia social, da ambición depredadora, da ignorancia, da irresponsabilidade e da cega ambición de persoas que, dende as empresas, dende as administracións públicas ou nas súas actuacións particulares están a destruír a nosa paisaxe e o noso patrimonio cultural, están a empobrecer a biodiversidade, están a empiorar a nosa cualidade de vida e a malvender o futuro das vindeiras xeracións.

Para eles nada ten valor porque todo ten prezo.

E iso é o que está pasando agora mesmo en Galicia. Dun extremo ao outro do seu territorio.

• Cando todas esas voces que se alzan alarmadas, pola enorme magnitude da desfeita, son sempre desoídas, silenciadas, é que algo está fallando.
  
  
• Cándo a cidadanía responsábel e consciente ten que saír á rúa para berrar a súa protesta porque non existen canles de participación directa na conformación desta realidade compartida que é Galiza, é que algo está fallando.
  
  
• Cando cada día se repiten as agresións ao medio ambiente sen que ningún poder lles poña freo, é que algo está fallando.
  
  
• Cando un furacán de devastadora cobiza se propaga ata o último recuncho de Galicia arrasando paisaxes, espazos protexidos, parques naturais e reservas ecolóxicas, é porque algo está fallando.
  
  
• Cando a artificialización do noso litoral con recheos, portos deportivos, urbanizacións, industrias nocivas e piscifactorías está poñendo en grave perigo o seu principal recurso natural, a pesca e o marisqueo, é que algo vai mal.
  
  
• Cando non somos capaces de entender os miles de anos de relacións equilibradas entre o home e a natureza que fixeron do territorio galego un patrimonio cultural a respectar, valorar, conservar e transmitir, é qie algo está a fallar.
  
  
• Cando os espazos naturais, teoricamente protexidos pola lei, son sistematicamente espoliados e vense asolagados por proxectos e instalacións industriais que estragan os seus valores, é que algo está a fallar.
  
  
• Cando a sobreexplotación absurda dun territorio, promovida polo afán de acumular millóns a costa do que sexa, está a deixalo cada día máis ermo e esgotado, é que algo vai mal.
  
  
• Cando se empregan para iso cartos públicos investidos sen pudor nin prudencia en macroproxectos insensatos e ruinosos que só enriquecen a uns poucos especuladores, case sempre os mesmos, deixando as arcas do pobo entrampadas para decenios, é que algo vai moi mal.
  
  
• E cando esas actuacións están ao servizo só dos intereses duns poucos, de multinacionais e empresas privadas, e ameazan a forma de vida tradicional de milleiros de familias e a saúde e o benestar do conxunto da cidadanía, é que algo vai rematadamente mal.

Están a fallar moitas cousas, demasiadas, desde unha punta á outra do noso territorio. E cando unha cousa falla, cómpre cambiala. Hai que cambiar actitudes, modelos, plans e actuacións. E cómpre cambiar as leis para que poidan amparar, protexer, impulsar e garantir ese cambio.

E por iso esiximos:

A implantación dunha nova cultura do territorio que entenda e protexa a nosa identidade territorial con criterios de racionalidade e progreso, que busque o diálogo entre valores globais e locais, que recupere o equilibrio home-terra, que procure a adecuación dos usos do solo ás súas aptitudes, que non destrúa as nosas mellores paisaxes tanto naturais como culturais, que free a especulación inmobiliaria, que facilite o acceso a unha vivenda digna, que mellore a habitabilidade de cidades, vilas, parroquias e aldeas e reduza a demanda de transporte motorizado, xerando proximidade.

O cumprimento da lexislación vixente. Porque o grao de incumprimento da lexislación de protección ambiental e do patrimonio no noso país é moi alto, pódese cualificar mesmo de escandaloso. Sen dúbida, é preciso ampliar e mellorar a lexislación de protección ambiental, ordenación do territorio e urbanismo pero primeiro cómpre garantir o cumprimento da lexislación existente. De pouco servirá termos unha lexislación mellor se persiste o desleixo actual na súa aplicación ou se se aplica en moi pequena medida, particularmente cando afecta ás propias Administracións e a grandes empresas.

Unha nova Lei de Ordenación do Territorio que delimite o que se pode facer e onde, fundamentada na protección dos valores sociais, ambientais e culturais do territorio galego. Os modelos de planeamento deben ter un marco de referencia supramunicipal que proporcione coherencia ao territorio e facilite o funcionamento dos servizos, do abastecemento e dos equipamentos.

Unha nova lei que, partindo da protección de todo o solo non urbanizable, estableza a obriga de demostrar a necesidade e racionalidade de modificar esa protección polas necesidades de crecemento dos núcleos de poboación.

Unha lei que debe significar tamén a desaparición do axente urbanizador, unha figura que nos retrotrae a un pasado escuro e feudal, con capacidade para decidir sobre as propiedades alleas.

Promover unha Estratexia de xestión integrada do litoral que estableza a necesaria coordinación de todas as políticas que inflúen sobre a zona costeira, que racionalice a actuación das distintas administracións con competencias sobre o litoral, e que estea baseada na protección dun tecido económico diversificado.

Unha xestión que prime as actividades cun alto compoñente de emprego estábel e que remate con esas políticas de “pan para hoxe e fame para mañá” como a promoción de segundas e terceiras vivendas na costa ou as baseadas en industrias cun alto impacto ambiental e baixo nivel de emprego como as que significan tráficos perigosos e nocivos nas rías, as plantas de gas ou as piscifactorías.

Protección efectiva dos espazos naturais e ampliación das figuras de protección ambiental. A protección ambiental debe aplicarse de xeito rigoroso, definindo claramente os lugares protexidos e creando corredores ecolóxicos, pontes de vida que permitan manter ecosistemas dinámicos e interconectados Exemplos como a delimitación por parte da Xunta do futuro Parque Natural do Courel onde se deixa sen protexer grande parte da zona sur para facilitar a instalacións de canteiras de pizarra, indican claramente o desleixo da administración na protección de espazos de alto valor ecolóxico.

Transparencia e participación da cidadanía nas decisións que afectan ao territorio. As políticas públicas, como indica o seu nome, esixen unha ampla discusión entre a cidadanía e as administracións implicadas e da contraposición dos distintos intereses que xiran arredor delas para achar o balanzo máis positivo en termos sociais, económicos e ambientais. Cómpre desenvolver estruturas de participación cidadá efectivas que permitan aos colectivos sociais participar dende o seu inicio no desenvolvemento dos actuais e futuros procesos urbanísticos e que a súa opinión sexa tida en conta.

Responsabilidade e concienciación ás persoas que habitamos esta terra. A nosa vida non se entende sen o territorio: sobre el temos a nosa vivenda, por el nos desprazamos, del tiramos alimento e enerxía, nel deitamos os nosos residuos, traballamos, pasamos o noso tempo de lecer… e facémolo así desde hai séculos, nel está a nosa historia. O territorio que habitamos conta con paisaxes fermosas e singulares e alberga, ademais, moitas outras formas de vida, acubilla biodiversidade. O xeito de relacionármonos co territorio que temos cada un de nos, habitantes desta terra, definirá en grande medida o noso futuro, polo que cómpre concienciármonos da súa vital importancia e exercer a nosa relación con responsabilidade, pensando no ben colectivo.

E reclamamos todas estas medidas porque, para a nosa desgraza, o patrimonio que herdamos e permitimos que nos destruíran, xa non o poderemos recuperar nunca. Pero, se nos quedamos de brazos cruzados, acabaremos perdendo tamén, e para sempre, o que aínda hoxe conservamos.

E para entón só nos quedaría a opción de chorar.

Pero non queremos nin lamentarnos, nin acomodarnos, por iso estamos hoxe aquí, para expresar colectivamente, unha vez máis, o noso rexeitamento a degradación da nosa terra e para esixir, a aqueles que desde o poder teñen a capacidade de facelo, que dean os pasos necesarios para deter esta destrución planificada

Cada recuncho desta terra foi sempre, para os que vivimos nela, un ser con vida propia, protagonista de moitas facetas das nosas propias vidas. Tamén é unha paisaxe, a paisaxe da infancia, o primeiro universo por nós coñecido, gravado no máis fondo de nós e convertido en paisaxe interior de cada un e cada unha.

Para outros, en cambio, é só un escenario de negocios, un teatro para a especulación.

Por iso, desde este lugar emblemático de Galicia, queremos lanzar un fío de esperanza e resistencia a todos os reductos do territorio galego ameazado, para xuntos e firmes defender o noso patrimonio irrenunciable: a paisaxe, a vida e a identidade do noso país, do noso planeta.

Galicia non se vende. Terra viva e vida digna para todas e todos !

Proposta de Comunicado para ler ao final da manifestación do sábado 6 de maio de 2007

De: Fusquenlla
fusquenlla@sospontedeume.com
Para: artabra21@gmail.com
Data: 3 de Maio de 2007 00:22
Asunto: Proposta de Comunicado para ler ao final da manifestación do sábado 6 de maio de 2007




Ola a tod@s,

Este é o texto que propomos para o remate da manifestación. Encargarase da súa lectura Mabel Ribera, posiblemente con outras persoas.

Caquera suxestión enviádea decontado posto que hai que pechar este tema.
Unha aperta

Cando nun país persoas de todas as condicións se unen en pequenos grupos espallados por toda a súa xeografía para defender a súa paisaxe, a súa riqueza natural e a súa forma de vida, é porque algo está pasando.

E en Galicia está pasando.

Cando os nomes deses grupos de cidadáns e cidadás empezan por expresións como “Salvemos a”, “En Defensa de”, ou “S.O.S.”, é porque algo moi grave está pasando.

E en Galicia está pasando, dun extremo ao outro do seu territorio.

O máis doloroso é que a orixe desta situación de extrema gravidade que ameaza á nosa terra e ao noso mar , non é unha catástrofe natural, nin unha fatalidade. Non. Ven de dentro. Ven da man da cobiza , da falta de conciencia social, da ambición depredadora,da ignorancia, da irresponsabilidade e da cega ambición de persoas que, dende as empresas, dende as administracións públicas ou nas súas actuacións particulares están a destruír a nosa paisaxe e o noso patrimonio cultural, están a empobrecer a biodiversidade, están a empiorar a nosa cualidade de vida e a malvender o futuro das vindeiras xeracións. Para eles nada ten valor porque todo ten prezo.

E iso é o que está pasando agora mesmo en Galicia. Dun extremo ao outro do seu territorio.

• Cando todas esas voces que se alzan alarmadas pola enorme magnitude da desfeita, son sempre desoídas, silenciadas, é que algo está fallando.
• Cándo a cidadanía responsábel e consciente ten que saír á rúa para berrar a súa protesta porque non existen canles de participación directa na conformación desta realidade compartida que é Galiza, é que algo está fallando
• Cando cada día se repiten as agresións ao medio ambiente sen que ningún poder lles poña freo, é que algo está fallando.
• Cando un furacán de devastadora cobiza se propaga ata o último recuncho de Galicia arrasando paisaxes, espazos protexidos, parques naturais e reservas ecolóxicas, é porque algo está fallando.
• Cando a artificialización do noso litoral con recheos, portos deportivos, urbanizacións, industrias nocivas e piscifactorías está poñendo en grave perigo o seu principal recurso natural, a pesca e o marisqueo, é que algo vai mal.
• Cando os espazos naturais, teoricamente protexidos pola lei, son sistematicamente espoliados. Cando os espazos da Rede Natura 2000 vense asolagados por proxectos e instalacións industriais que estragan os seus valores e que algo está a fallar
• Cando a sobreexplotación absurda dun territorio, promovida polo afán de acumular millóns a costa do que sexa, está a deixalo cada día máis ermo e esgotado, empregando para iso cartos públicos investidos sen pudor nin prudencia en macroproxectos insensatos e ruinosos que só enriquecen a uns poucos especuladores, case sempre os mesmos, deixando as arcas do pobo entrampadas para decenios, algo vai moi mal.
• E cando esas actuacións están ao servizo só dos intereses duns poucos, de multinacionais e empresas privadas, e ameazan a forma de vida tradicional de milleiros de familias e a saúde e o benestar do conxunto da cidadanía, é que algo vai rematadamente mal.

Están a fallar moitas cousas, demasiadas, desde unha punta á outra do noso territorio. E cando unha cousa falla, cómpre cambiala. Hai que cambiar actitudes, modelos, plans e actuacións. E cómpre cambiar as leis para que poidan amparar, protexer, impulsar e garantir ese cambio.

E por iso esiximos:

A implantación dunha nova cultura do territorio que poña límites á artificialización irreversíbel do territorio, que procure a adecuación dos usos do solo ás súas aptitudes, que non destrúa as nosas mellores paisaxes, que free a especulación inmobiliaria, que facilite o acceso a unha vivenda digna, que mellore a habitabilidade de cidades, vilas e aldeas e reduza a demanda de transporte motorizado, xerando proximidade

O cumprimento da lexislación vixente. Porque o grao de incumprimento da lexislación de protección ambiental e do patrimonio no noso país é moi alto, pódese cualificar mesmo de escandaloso. Sen dúbida, é preciso ampliar e mellorar a lexislación de protección ambiental, ordenación do territorio e urbanismo pero primeiro cómpre garantir o cumprimento da lexislación existente. De pouco servirá termos unha lexislación mellor se persiste o desleixo actual na súa aplicación ou se se aplica en moi pequena medida, particularmente cando afecta ás propias Administracións e a grandes empresas.

Unha nova Lei de Ordenación do Territorio que delimite o que se pode facer e onde, fundamentada na protección dos valores sociais, ambientais e culturais do territorio galego. Os modelos de planeamento deben ter un marco de referencia supramunicipal que proporcione coherencia ao territorio e facilite o funcionamento dos servizos, do abastecemento e dos equipamentos.

Unha nova lei que, partindo da protección de todo o solo non urbanizable, estableza a obriga de demostrar a necesidade e racionalidade de modificar esa protección polas necesidades de crecemento dos núcleos de poboación.

Unha lei que debe significar tamén a desaparición do axente urbanizador, unha figura que nos retrotrae a un pasado escuro e feudal, con capacidade para decidir sobre as propiedades alleas.

Promover unha Estratexia de xestión integrada do litoral que estableza a necesaria coordinación de todas as políticas que inflúen sobre a zona costeira, que racionalice a actuación das distintas administracións con competencias sobre o litoral, e que estea baseada na protección dun tecido económico diversificado.

Unha xestión que prime as actividades cun alto compoñente de emprego estábel e que remate con esas políticas de “pan para hoxe e fame para mañá” como a promoción de segundas e terceiras vivendas na costa ou as baseadas en industrias cun alto impacto ambiental e baixo nivel de emprego como as que significan tráficos perigosos e nocivos nas rías, as plantas de gas ou as piscifactorías.

Protección efectiva dos espazos naturais e ampliación das figuras de protección ambiental. A protección ambiental debe aplicarse de xeito rigoroso, definindo claramente os lugares protexidos e creando corredores ecolóxicos, pontes de vida que permitan manter ecosistemas dinámicos e interconectados Exemplos como a delimitación por parte da Xunta do futuro Parque Natural do Courel onde se deixa sen protexer grande parte da zona sur para facilitar a instalacións de canteiras de pizarra, indican claramente o desleixo da administración na protección de espazos de alto valor ecolóxico.

Transparencia e participación da cidadanía nas decisións que afectan ao territorio. As políticas públicas, como indica o seu nome, esixen unha ampla discusión entre a cidadanía e as administracións implicadas e da contraposición dos distintos intereses que xiran arredor delas para achar o balanzo máis positivo en termos sociais, económicos e ambientais. Cómpre desenvolver estruturas de participación cidadá efectivas que permitan aos colectivos sociais participar dende o seu inicio no desenvolvemento dos actuais e futuros procesos urbanísticos e que a súa opinión sexa tida en conta.

Responsabilidade e concienciación ás persoas que habitamos esta terra. A nosa vida non se entende sen o territorio: sobre el temos a nosa vivenda, por el nos desprazamos, del tiramos alimento e enerxía, nel deitamos os nosos residuos, traballamos, pasamos o noso tempo de lecer… e o facemos desde hai séculos, nel está a nosa historia. O territorio que habitamos conta con paisaxes fermosas e singulares e alberga, ademais, moitas outras formas de vida, acubilla biodiversidade. O xeito de relacionármonos co territorio que temos cada un de nos, habitantes desta terra, definirá en grande medida o noso futuro polo que cómpre concienciármonos da súa vital importancia e exercer a nosa relación con responsabilidade, pensando no ben colectivo.

E reclamamos estas medidas porque, para a nosa desgraza, o patrimonio que herdamos e permitimos que nos destruíran, xa non o poderemos recuperar nunca. Pero, se nos quedamos de brazos cruzados, acabaremos perdendo tamén, e para sempre, o que aínda hoxe conservamos.

E para entón só nos quedaría a opción de chorar.

Pero non queremos nin lamentarnos, nin acomodarnos, por iso estamos hoxe aquí, para expresar colectivamente, unha vez máis, o noso rexeitamento a degradación da nosa terra e para esixir, a aqueles que desde o poder teñen a capacidade de facelo, que dean os pasos necesarios para deter esta destrución planificada

Cada recuncho desta terra foi sempre, para os que vivimos nela, un ser con vida propia, protagonista de moitas facetas das nosas propias vidas. Tamén é unha paisaxe, a paisaxe da infancia, o primeiro universo por nós coñecido, gravado no máis fondo de nós e convertido en paisaxe interior de cada un e cada unha.

Para outros, en cambio, é só un escenario de negocios, un teatro para a especulación.

Por iso, desde este lugar emblemático de Galicia, queremos lanzar un fío de esperanza e resistencia a todos os reductos do territorio galego ameazado, para xuntos e firmes defender o noso patrimonio irrenunciable: a paisaxe, a vida e a identidade do noso pais, do noso planeta.

Galicia non se vende. Terra viva e vida digna para todas e todos!