CC.OO. reflexiona sobre o futuro de Navantia-Ferrol
Dentro desta situación actual, Navantia está a ser obxecto público de dúas situación totalmente pesimistas.
Dentro dunha situación de Alarma Sanitaria como a actual, Navantia é incapaz de, cunha certa axilidade,
reactivarse ó non ter un mecanismo propio de control da situación, e unha vez mais estar condicionados polas
direccións das empresas auxiliares.
Por outro lado, os medios de comunicación se cebaron, ata a saciedade, na perda do contrato de enxeñería
das fragatas americanas FFGX (
algún comentarista argumentando o goberno Social-comunista Chavista
español) sen reflectir que Fincantieri, tirou o prezo, ou as inversións que prometeron nos propias instalacións
dos estaleiros americanos. E algún político local, que sabe ben que o reporte de horas non é nin por asomo o
que ven a ser a construción dun barco real, pois nunca eses barcos íanse facer aquí, tamén aparece, como si o
seu partido nunca tivera ningunha responsabilidade nesta empresa. Non estaría de mais lembrar o quinquenio
negro de Revuelta o fronte da empresa, e os barcos que non contratou.
A crise económica que se aveciña colle a antiga Bazán nun proceso de reestruturación favorábel para que
algunhas empresas busquen o benéfico inmediato sen importalo futuro deste Estaleiro.
Fronte a esto CC.OO de Navantia - Ferrol amosase moi preocupada polo futuro inmediato.
SITUACIÓN ACTUAL
As diferentes direccións sacrificaron a sabiduría da antiga Bazán (iso que se deu en chamar o how-know) en
favor dunha subcontratación masiva, unicamente para contentar os gobernantes de turno e as súas políticas
contra todo o público, pero importando pouco, as xentes, as comarcas e o facer industrial dunha historia que
se remonta a 1750.
O plantel quedou reducido o mínimo, de tal xeito que ningunha das Unidades Produtivas de Ferrol, que no seu
día diversificou a empresa como reinos de taifas (Factoría Naval, Departamento de Reparacións e a Fábrica de
Turbinas) dispón dos recursos necesarios ou dos coñecementos como para acometer as obras que se
presenten. Por dicilo doutra maneira, puxeron a nosa fábrica a mercede doutras empresas que posúan ou
consigan os coñecementos que nos arrebataron.
Mentres dende a xerencia se adiquen principalmente a cambiar o logo de Navantia e facer campañas de imaxe
na prensa, a nosa empresa perde capacidade para facer barcos.
CAPACIDADE POR ÁREAS
A nosa Sa Técnica, sen especialistas nas diferentes partes e sistemas do buque, sen una renovación xeracional
dende fai décadas, precisamos dos compañeiros e compañeiras das empresas auxiliares para deseñar un
buque, empresas que a día de hoxe marcan os prazos e os prezos dos nosos deseños, e o que é peor, con
traballadores e traballadoras que formamos nos.
O Estaleiro pasou a ser un grupo de talleres onde as empresas privadas campan a súas anchas e onde
dificilmente conseguimos organizalas cos nosos recursos. Plantillas tremendamente volátiles, xestionadas por
empresarios que en moitos casos non están dispostos a respectar as condición laborais se poden obter rédito,
6 de Maio de 2020e nunha comarca onde a ausencia de formación está condicionando que haxa os suficientes profesionais
cando a construción o require.
O Departamento de Reparacións. A máis imprevisible das áreas. Isto non quere dicir que os buques entren a
reparar cando se estropean cerca, senón que detrás destas reparación hai un equipo técnico e comercial que
busca clientes e negocia as condicións, consiguen emprego e de forma moi exitosa , e tamén hai un equipo
organizativo que vertebra as compañías auxiliares para que o cliente quede satisfeito e volva con máis buques.
Hoxe é necesario máis que nunca una renovación do plantel, se non recibe reforzos tanto a parte comercial
como a parte organizativa veremos como os buques pasan de largo e non reparan nas nosas instalación. Non
olvidemos que este departamento xenera unha media de 600 postos de traballo.
Por último a nosa afamada Fábrica de Turbinas, da que moitos directivos incharon o peito, pois estábamos
no mercado das turbinas máis importante do mundo. Un taller de caldeiraría e un centro de gran mecanizado
envexa de moitos. Unha empresa que foi punteira na introdución do mercado eólico. Xa ninguén recorda
cando facturaba centos de millón o ano, xeraba moitos postos de traballo e entregaba parques eólicos chave
en man. Todo rematou cando se converteu nun negocio demasiado lucrativo como para que estivera una
empresa pública. A día de hoxe , non ten un equipo comercial como tal, e áreas como enxeñaría, mecanizado
e montaxe entre outras, non teñen a capacidade necesaria para afrontar traballos de envergadura como se
fixeron non hai moitos anos e a día de hoxe estamos rexeitando obras que poderían estar ocupando a moitos
traballadores e traballadoras desta comarca.
PROPOSTAS INMEDIATAS
- Pechar dunha vez o ignominioso proceso de entrada de persoal do 2019 e poñer en marcha canto
antes o do 2020.
- Convocar de xeito inmediato para que sexan efectivas a volta do verán tódalas prazas pendentes do
2019. Estas prazas teñen o obxectivo de cubrir as áreas de deseño, as necesidades do departamento
de Reparacións e da Fábrica de Turbinas. Indubidablemente debemos de respectar as incorporación
previstas para operarios contempladas no plan, pero priorizando as anteriormente comentadas nos
primeiros anos.
- Esixir dun xeito inmediato un Plan Industrial de Turbinas que recolla as liñas de negocio da Fábrica de
Turbinas. É Fundamental formar operarios no manexo das grandes máquinas e Axuste, non podemos
seguir rexeitando traballos pola falta de profesionais nestas áreas, tamén atención especial á post-
venta, ó departamento comercial e a sa técnica.
- Veuse desta volta que o teletraballo é necesario e posible nestes tempos, pero hai que dotalo dun
regulamento, tanto para desenrolar dentro da conciliación familiar e persoal como para situación de
emerxencia coma esta.
- Nos vindeiros tempos teremos que facerlle fronte a subactividade como se fixo en múltiples ocasión,
e esa ten que ser negociada coa RLT, con criterios obxectivos e temporais, onde a liña xeral sexa evitar
compañeiros e compañeiras sen actividade.
- Reducir o máximo a subcontratación, deixando de ser absolutamente dependentes dunhas auxiliares
non sempre competitivas. Dotarse de xeito inmediato dunha bolsa de traballadores e traballadoras
eventuais que, independentemente das convocatorias de prazas indefinidas, eviten as
subcontratacións en áreas que non deberían de ser externalizadas. Estes traballadores e traballadoras
terían o paraugas da protección do noso convenio, da nosa formación, e estaríamos xerando un grupo
amplo de profesionais de cara a construción de vindeiras obras.
- E necesario que tanto centros de Formación Profesional coma Universidade deixen de ser
instrumentos de uso político e se convertan nunha parte do noso estaleiro donde se forme una
simbiose que semella moi beneficiosa para ámbalas dúas partes.
Sen este mínimo de cuestións a solventar antes do fin do 2020, esta factoría estará abocada a un futuro
moi incerto, non olvidemos que das nosas gradas saíron os mellores buques da armada (
F-80, F-100, LHD
Juan Carlos I, LPDs clase Galicia, Portavions Principe de Asturias, Buque de aprovisionamento Patiño...)
6 de Maio de 2020COMISIÓNS OBREIRAS quere facer un chamamento a responsabilidade social corporativa da nosa
compañía, para que de una vez se mostre áxil e apegada as necesidades desta comarca, preparando o
nosa centro para un reto tan importante coma a construción das fragatas F-110.
6 de Maio de 2020
Enviado por:
CCOO (FE)
-ccoo.fe@navantia.es-
6 de maio de 2020 16:47
_______
Enlaces relacionados
Unión Comarcal de Ferrol:
http://www.ccoo.gal/webgalicia/menu.do?O_teu_sindicato:Unions_Territoriais:Ferrol
SIndicato Nacional de CCOO de Galicia:
http://www.ccoo.gal/webgalicia/
Federación de Industria de CCOO:
http://www.industria.ccoo.es/Galicia
Confederación Sindical de Comisión Obreiras:
https://www.ccoo.es/
_________________________
Foto de
Cesar Toimil. 02.07.2019
_______
