Xurdimos a favor dunha política xusta, democrática, participativa e sustentábel, responsábel cara o futuro da humanidade e do resto das especies, respectuosa e defensora do medio natural, na convicción de que un outro mundo non só é posíbel senón que é necesario.
[Uns nenos xogan no exterior das abandonadas instalacións de Union Carbide en Bhopal, nunha imaxe tomada en novembro de 2009. RAVEENDRAN/AFP]
Escape Tóxico - Dous anos de cárcere e multa de 1.750 euros aos directivos de Union Carbide pola traxedia de Bhopal
Un tribunal condenou a dous anos de prisión a sete directivos de Union Carbide e a unha multa de 500.00 rupias (8.900 euros) á delegación india da compañía estadounidense polo escape tóxico da fábrica de pesticidas de Bhopal, en 1984, que causou máis de 25.000 mortos.
Nova Deli - 07.06.2010. Un tribunal local de Bhopal condenou a dous anos de cárcere a sete directivos da compañía estadounidense Union Carbide e impúxolles unha multa de 100.000 rupias (uns 1.750 euros) a cada un pola fuga tóxica da fábrica de pesticidas desa cidade india, que tivo lugar en 1984 e que foi unha dos peores desatres industriais da historia. O accidente causou a morte de miles de persoas.
Ademais, impuxo unha multa de 500.000 rupias (8.900 euros) á delegación india da compañía (Union Carbide India Limited), segundo AFP.
A sentenza foi anunciada horas despois de que o xuíz Mohan P. Tiwar declarase culpables de "neglixencia criminal", "homicio culpable sen grao de asasinato" e "neglixencia grave" aos directivos procesados.
Entre os procesados atópanse o entón director de Union Carbide, o indio Keshub Mahindra, de 85 anos e actual director da principal empresa india de automoción industrial, Mahindra & Mahindra.
O veredicto só afectará aos dirixentes indios da desaparecida Union Carbide, mentres que os casos presentados contra a compañía estadounidense e os seus directivos no estranxeiro están sendo obxecto doutros procesamientos. Union Carbide entregou as súas instalacións ao Goberno indio en 1989, antes de ser comprada por Dow Chemical.
Acordo co Goberno indio
Esta compañía alcanzou un acordo co Executivo indio polo que abonaba 470 millóns de dólares de indemnización a cambio de abandonar o proceso penal. Dow Chemical emitiu unha declaración con motivo do 25 aniversario da traxedia na que consideraba que, en base a ese acordo, resolvéronse todas as reclamacións "presentes e futuras" contra o grupo.
De feito, o tribunal non fixo ningunha mención ao ex director de Union Carbide Corporation, o estadounidense Warren Anderson, quen foi procesado tres anos despois do escape, detido e posteriormente excarcerado tras o pago dunha fianza. Desde entón está fuxido da Xustiza.
"Broma pesada, inxustiza"
Activistas de dereitos humanos e asociacións de vítimas cualificaron o veredicto de "inxustiza total" e "broma pesada" e anunciaron que recorrerán a sentenza a cortes superiores.
"Imos loitar pola xustiza ata o final, isto non é xustiza, esta compensación é ridícula", declarou a activista e vítima do desastre Rashida Bee, á axencia india IBSN.
Máis de 25.000 mortos
A fábrica de pesticidas de Union Carbide en Bhopal sufriu un escape de isocianato de metilo e doutros gases letais na noite do 2 ao 3 de Decembro de 1984.
Aparte das persoas que morreron de inmediato, que o Goberno estima nunhas 3.500, ao redor de 15.250 faleceron nas seguintes semanas por inhalar o gas ou consumir auga contaminada, e moitas outras sufriron consecuencias que transmitiron ás seguintes xeracións.
Un grupo de defensa dos dereitos das vítimas elevou a cifra de mortos a máis de 25.000, tanto nos primeiros momentos como nos anos seguintes.
Exito do Festival en solidariedade cos Mariscadores
Moitas persoas foron as que se achegaron até a Praza Vella na zona do Porto de Ferrol. Celebraba-se un Festival Solidario coa Xente do Mar, organizado polo Comité Cidadán de Emerxencia. O motivo era solidarizar-se cos 60 mariscadores da Ría procesados, por impedir o paso do buque gaseiro "Galicia Spirit" que se dirixía, coa súa carga de gas, á ilegal e perigosa planta de Reganosa en Mugardos, era o 7 de Maio de 2007. A xuíz considera que "os procesados poden ser imputados de delitos de desordes públicas, desobediencia grave á autoridade e coaccións graves".
Un evento excecional
Un evento excepcional, así o cualificaron moitas das persoas que se achegaron ao festival en solidariedade cos mariscadores da Ría de Ferrol. Grazas por deixar-nos participar co noso grao de area, comentaban os grupos de artistas que ao longo de toda a tarde e noite do venres, encheron de arte e solidariedade a Praza Vella do porto de Ferrol.
Agradecemento da Xente do Mar
As palabras do Patrón Maior da Confraría, Xosé Estévez, foron de agradecemento e lembranza dos sucesos do mes de Maio de 2007. Unhas imaxes do documental “O salario do silencio”, proxectadas contra a carpa que cubría unha parte da praza, trouxeron á memoria de moitas das persoas alí reunidas, o sucedido naqueles primeiros días de Maio.
A música
A música e o baile recibiron a madrugada do “Día Mundial do Medio Ambiente”, que ficará na memoria de quen por alí pasou ou participou, como unha xornada de reivindicación e confraternización, no sentimento de que unha ameaza, e unha inxustiza como a que representa Reganosa na vida de miles de persoas desta comarca, non pode quedar sen resolver, non pode quedar impune.
A listaxe de grupos que participaron, con caché "0 €" é longa: dous integrantes do grupo de pop ferrolán "Quant" que interpretaron unha só canción, en homenaxe ás persoas que luitan contra o despropósito gasístico, "Ninguén parece escoitar"; o folc das Cantareiras de Trasancos; A Quadrilha do Campo de Chao que tamén fan folc e son de Ferrol; desde Ourense "O Sonoro Maxín"; desde Coruña "Os tres trebóns"; o grupo de rock "Zënzar" desde Cerceda; desde Ferrol o rock de "La Sentina"; "Kastomä" rock desde Ordes e rematou o festival Pulpiño Viascón, con Roberto Grandal e Turu.
Desbordou-nos a solidariedade
Mais moitos foron os grupos que respostaron á chamada do Comité Cidadán, solidarios coa causa contra o despropósito gasístico e cos mariscadores procesados, non puideron participar no evento mais queremos nomea-los e amosar o noso agradecemento: ATAQUE ESCAMPE, DANDY FEVER, DUPLO SON, ESQUÍOS, FANNY&ALEXANDER, GALEGOZ, GUEZOS, KOGITO, LABAZADA, MACHINA, NON SOMOS NADA, NONRESIDENTZ "ex membros", O LEO i ARREMECAGHONÁ!, OS JOHN DEERES, OS TRASNOS DE MOSCOSO, RAIBA, RUXE-RUXE, SACHA NA HORTA.
O insaciable "Deus Mercado" pide máis sacrificios humanos aos gobernos europeos, estes, sen cuestionar-se nada, tanto dá que sexan socialdemócratas ou populistas de dereita, deciden, seguindo ordes de quen provocou a crise, que o cinto ten que apreta-lo a Clase Traballadora.
Os Gobernos europeos, seguindo directrices do FMI, Banco Central Europeo, Axencias Certificadoras da fiabilidade económica dos diferentes países, e outras lerias neoliberais, que non elexiu ninguén, e que non se poden controlar democráticamente, ditan decretos restritivos de dereitos contra a Clase Traballadora: millóns de persoas van sufrir recortes salariais, conxelacións das pensións, merma dos servizos e prestacións públicas, e desemprego.
Diante desta situación os sindicatos da Función Pública estan-se mobilizando e chaman a secundar a Folga Xeral en toda a Administración Pública, para este Martes 8 de Xuño de 2010. Mágoa que non haxa unidade sindical nas mobilizacións, o resultado da Folga sería moito mellor, cando os obxectivos son os mesmos:
Non aos recortes salariais.
Na defensa do emprego e dos Servizos Públicos.
Que a crise a pague o Capital.
Os gobernos europeos, entre eles o español, aplican medidas que supoñen recortes laborais e sociais de embergadura. Estas medidas son inxustas e innecesarias e serán ineficaces para os obxectivos que se din perseguir.
Se queren reducir o déficit público hai outras medidas, unhas de menos gasto e outras de máis ingresos:
A anulación do Plus dos Altos Cargos, un privilexio denunciado mil e unha vez.
Abordar unha reforma fiscal ou artellar mecanismos administrativos para acabar co fraude fiscal e a economía somerxida.
Reformar a estrutura administrativa do Estado eliminando as deputacións provinciais. Institucións obsoletas que só serven para aumentar o gasto público e nas que as maiorías partidarias exerce abertamente o caciquismo e amiguismo político.
Recuperar o imposto de patrimonio e aumentar os impostos de transmisións e doazóns, e o de sociedades. Non como fixo o goberno en complicidade coa dereita populista, que eliminou o primeiro e os outros reduciunos.
Limitar por lei os insultantes salarios, pensións e comisións dos executivos das grandes empresas e bancos.
Deixar de participar na guerra de Afganistán. Non aos gastos militares.
Supresión do réxime especial que bonifica nun 99% os beneficios das Sociedade de Inversión de Capital Variable (SICAV)[*].
Eliminación do Senado, baleiro de funcións reais. Facer o mesmo coa Casa Real.
E moitas máis, que aumenten o capítulo de ingresos do estado, para poder aumentar o gasto social e reducir a débida pública. Que pasa con todas as empresas enerxeticas e de telecomunicacións que antes eran públicas e revertian os seus benefícios nas arcas do estado e agora están nas maos dos grandes imperios financieiros?
É necesaria a participación na folga, pois do suceso desta, dependerá que se poida paralizar a imposición das medidas neoliberais que só benefician ao Capital e evitaremos que sigan impoñendo outras máis restritivas en dereitos ou mesmo a chamada "reforma laboral", non só para a función pública senón mesmo para o conxunto da Clase Traballadora.
Ainda que se está negociando o facer piquetes conxuntos e unha só manifestación, polo de agora o asunto está así.
En Ferrol haberá dúas manifestacións:
CIG | Ferrol. Saída: ás 12 do mediodía desde Esteiro - Esquina Avda de Esteiro - Rúa Eduardo Pondal [Local CIG].
UGT-CCOO-CSIF | Ferrol. Saída: 12 do mediodía desde a Praza Amada García diante do Edificio Administrativo da Xunta. Remata na Praza de Armas.
[*] No Estado Español, unha SICAV é un instrumento financeiro que permite a elusión de impostos (evasión de impostos legal) ás grandes fortunas a través da creación dunha Sociedade Anónima cuxo obxecto social é investir en activos financeiros, rompendo coa progresividade (que pague mais quen mais ten ou gana) establecida na constitución. Gozan de importantes vantaxes fiscais, de forma que as SICAV tributan ao 1% no imposto sobre sociedades. Actualmente este instrumento de investimento é un dos máis utilizados por persoas con grandes capitais [Fonte: wikipedia].
________________
Este Martes 8 de Xuño, ás 8 da tarde, Iván Prado presenta Festiclown Palestina no Ateneo Ferrolán, situado na rúa Magdalena 202.
Mashi, trasi que trasi !
Proxección do documental de Festiclown en Palestina 2010
Presenta : Iván Prado (Pallasos en rebeldía)
Unha caravana de pallasos rebeldes, vaise a Palestina coa misión de derrubar o Muro da vergoña coa única forza do Riso.
Riso que traen escondido nos talleres de risoterapia e clown. Durante 15 días un sinfín de emocións rodearán esta expedición. As historias que recollen… e os sonos que ese pobo sometido confesa aos Pallasos.
Seguen emanando moitas noticias sobre o ataque do exercito israelita á "Flotilla da Liberdade" que se dirixía a Gaza para entregar axuda humanitaria, diante dun bloqueo que dura xa catro anos [Xuño de 2007]. O motivo do bloqueo fora o castigo de Israel á poboación da Franxa de Gaza por ter elexido un goberno de HAMAS nas eleccións de 2006. Agrabado, o bloqueo, polo bombardeo e invasión de finais de 2008 e principios de 2009, onde morreron case 1400 persoas e miles quedaron feridas, na súa inmensa maioría civís. E quedaron destruídas case a totalidade das infraestruturas e ducias de miles de vivendas. Faltan elementos esenciais como auga potábel, electricidade, medicamentos, ... Máis de 1.500.000 persoas viven na maior prisión do mundo.
"Free Gaza" é unha organización internacional que loita para que se levante o criminal e inxusto bloqueo sobre a Franxa de Gaza. Esta foi a que fletou a "Flotilla da Liberdade" para levar á Franxa de Gaza máis de 10.000 toneladas de material humanitario de primeira necesidade.
Pola importancia das mesmas, transcribimos as últimas noticias sobre as autopsias realizada as persoas asasinadas que foron trasladadas a Turquia e outras sobre as imaxens que poido salvar a activista e cineasta brasileira/usamericana Iara Lee e a crítica á manipulación que está facendo o goberno isrealita dos feitos difundindo imaxes manipuladas.
Os activistas mortos recibiron 30 disparos a pelacorpo
As autopsias revelan que os soldados israelís dispararon a curta distancia e en lugares como a cabeza, a cara ou as costas
Os nove activistas turcos que morreron no asalto israelí á "Flotilla da liberdade" o pasado luns recibiron 30 disparos, segundo informa o diario británico The Guardian na súa páxina web.
Cinco dos que perderon a vidas foron tiroteados na cabeza e a curta distancia, segundo os resultados das autopsias realizadas por forenses turcos, aos que tivo acceso o rotativo.
The Guardian asegura que un mozo de 19 anos, Fulkan Dogan, quen tiña tamén a nacionalidade estadounidense, morreu tras recibir cinco balazos a menos de 45 centímetros de distancia, na cara, na parte posterior da cabeza, dúas nas pernas e un nas costas.
Así mesmo, informa de que un home de 60 anos, Ibrahim Bilgen, perdeu a vida por catro feridas de bala, na tempa, no peito, na cadeira e nas costas.
Outras 48 persoas están feridas de bala e seis continúan desaparecidas. Non se descartan máis mortos
Outros dous activistas morreron tras ser alcanzados por catro balas e outras cinco vítimas máis pereceron ao ser tiroteadas por detrás e pola parte posterior da cabeza, segundo informou Yalcin Buyuk, vicepresidente do Consello de Medicamento Forense turco, citado polo diario británico.
Ismail Patel, un activista británico que viaxaba nun dos barcos atacados por tropas de elite israelís, afirmou ao rotativo londinense que Israel levou a cabo unha política de "disparar a matar".
Patel, que foi testemuña do ataque israelí, indicou que os soldados dispararon unha vez por persoa cada minuto, que 48 persoas están feridas de bala e que outras seis máis continúan desaparecidas e insinúa que a cifra de mortos probablemente aumentará.
"Fins políticos"
Israel pola súa banda sostén que entre os activistas había máis dun centenar de terroristas vinculados a grupos yihadistas e a Al Qaeda, que perseguían un fin político (romper o bloqueo na Franxa de Gaza) e non humanitario.
O primeiro ministro israelí, Benjamín Netanyahu, defendeu o pasado mércores o asalto á Flotilla como única saída para facer valer o bloqueo á Franxa de Gaza e evitar que armas iranianas cheguen ao movemento islamita Hamás.
Israel sostén que eran terroristas vinculados a Al Qaeda e grupos yihadistas
Segundo a súa versión dos feitos, "o obxectivo da flotilla era romper o bloqueo, e non o de levar axuda" porque "Israel xa deixa entrar bens e produtos en Gaza".
Sobre o sanguento asalto dos comandos israelís, que abriron fogo contra os activistas, reiterou que se viron en perigo porque trataron de "linchalos" nada máis abordar o barco de bandeira turca Mavi Marmara, o principal buque da Flotilla, e que actuaron en defensa propia.
Iara Lee denunciou edição do vídeo liberado por Israel sobre o ataque
Brasileira já embarcou rumo aos Estados Unidos
Iara Lee, única brasileira entre os ativistas que tentaram furar o bloqueio da Faixa de Gaza na última segunda-feira, embarcou nesta sexta-feira de Istambul, na Turquia, rumo a Nova Yorque, nos Estados Unidos.
Na noite desta quinta-feira, na página de relacionamento na internet Facebook, Iara informou que o vídeo liberado pelas Forças de Defesa de Israel sofreram edição para influenciar a opinião pública.
"Em 2 de junho, as forças de defesa de Israel liberaram porções editadas do vídeo confiscado em seu canal do YouTube, onde a filmagem foi nomeada como 'capturados'. A associação internacional de imprensa em Israel diz que os militares foram seletivos usando a filmagem para reforçar que só abriram fogo depois de serem atacados".
Ainda nesta quinta, a cineasta avisou os centenas de visitantes da sua página no Facebook sobre a sua participação num debate na TV americana.
"Na MSNBC, hoje (quinta), eu debati com o ex-prefeito de Nova Yorque sobre o ataque mortal ao humanitário Flotilla, que tentava entregar bens necessários às pessoas de Gaza, que são forçados a viver sob um constante estado de sítio, e o bloqueio imposto por Israel"
Iara Lee estava entre ativistas que tentaram furar bloqueio de Gaza. Brasileira pretende divulgar imagens da ação israelense.
A cineasta brasileira Iara Lee, única brasileira entre os quase 600 ativistas que tentaram furar o bloqueio da Faixa de Gaza na última segunda-feira (31), embarcou nesta sexta-feira (4) em Istambul, na Turquia, a caminho de Nova York.
Iara se disse contente em voltar pra casa, para tocar seus projetos humanitários, e que, de imediato, pretende divulgar as imagens feitas durante a invasão israelense.
Em entrevista à TV Globo na Turquia, ela afirmou que conseguiu imagens exclusivas da ação israelense que deixou nove mortos. "Conseguimos sair com um material de filmagem exclusivo, em definição alta. Nós éramos um dos únicos que tinham câmera profissional. [...] Então temos que voltar para os EUA e mostrar para o mundo inteiro", disse ela.
Lee contou que para furar a inspeção israelense, o cinegrafista costurou os três cartões de memória em sua cueca. A brasileira chegou na noite de quarta a Istambul, após ter ficado presa em Tel Aviv e ter sido deportada.
“Foi realmente surpreendente. Foi um 'Apocalipse Now' o que a gente presenciou e viveu esses últimos dias. Como se tivesse numa guerra declarada. Os israelenses entraram com equipamentos e armas como se fosse a 3º Guerra Mundial”, afirmou a brasileira.
O governo de Benjamin Netanyahu decidiu expulsar todos os militantes estrangeiros presos depois do violento ataque contra a frota humanitária internacional que se dirigia para Gaza. Após a pressão internacional, mesmo os que seriam processados foram libertados.
Israel argumentou que seus soldados agiram em legítima defesa, por terem sido agredidos com canos e facas pelos ativistas quando desciam de helicóptero no navio turco Mavi Marmara, na madrugada de segunda-feira.
A frota de ativistas tentava furar o bloqueio que Israel impõe aos 1,5 milhão de habitantes da Faixa de Gaza, uma forma de pressão contra o governo do grupo islâmico Hamas.
Apesar de analistas terem apontado falhas táticas na operação, Barak elogiou a atuação dos soldados sob circunstâncias tão complicadas.
Com aval dos EUA, o Conselho de Segurança da ONU pediu uma investigação imparcial das mortes na frota humanitária, cujas embarcações e ativistas eram majoritariamente turcos.
Especula-se em Israel que o primeiro-ministro Benjamin Netanyahu irá nomear uma comissão judicial para determinar se os militares erraram ao não levarem em conta a resistência que os ativistas ofereceriam no Mavi Marmara.
A embarcación irlandesa Rachel Corrie, que formaba parte da Flotilla da Liberdade e que tamén se dirixía a Gaza cunhas 500 toneladas de axuda humanitaria, foi asaltada este sábado polo Exército israelí.
O último barco pertencente á Flotilla da Liberdade que se dirixía a Gaza con axuda humanitaria para o pobo palestinos foi asaltado este sábado a media mañá polo Exército israelí, sen vítimas, segundo os seus portavoces.
O barco irlandés "Rachel Corrie", que se atopaba a poucos quilómetros da franxa de Gaza, con axuda humanitaria, foi bloqueado por forzas israelís, tras ignorar catro chamados de advertencias.
De acordo co Exército, non se rexistrou ningún feito de violencia na operación, pero distintas organizacións non puideron facer contacto coa embarcación que pretendía romper o bloqueo que se mantén na Franxa de Gaza.
O barco podería ser remolcado ao porto de Ashdod (sur) e descoñécese o estado dos 20 tripulantes.
"As nosas forzas abordaron o barco e tomado o control sen que os membros da tripulación nin os pasaxeiros presentasen resistencia. Todo desenvolveuse sen violencia", dixo un portavoz do ejércirto israelí ás axencias internacionais.
O "Rachel Corrie" transportaba mil 200 toneladas de axuda humanitaria e entre os seus pasaxeiros figuraban a premio Nobel da Paz norirlandesa Mairead Maguire e un antigo subsecretario xeral de Nacións Unidas, o irlandés Denis Halliday.
Desde a madrugada deste sábado, dous navíos israelís con tropas elite seguiron á embarcación que forma parte da "Flotilla da Liberdade" e ameazaron durante todo o camiño co abordo forsozo.
"Se eles rexéitannos non temos ningunha opción, teremos que aloxar o barco", asegurou o Tenente Coronel, Avital Liebovich, segundo as axencias de noticias.
A madrugada deste sábado o Rachel Corrie da Flotilla da Liberdade, foi interceptado por Israel cando se atopaba a uns 55 quilómetros da costa da franxa, indicou unha portavoz da Campaña de Solidariedade con Palestina de Irlanda, Freda Hughes.
Membros da Organización non Gobernamental (ONG), Campaña de Solidariedade con Palestina, lograron comunicarse cunha das cinco activistas irlandeses, Jenny Graham, quen se atopa no navío, e confirmoulles que a Armada israelí interceptou o barco, pero en ningún momento foron abordados.
"Graham dixo que os equipos de comunicacións foran inhibidos pola Armada israelí e que esperaban que o seu teléfono satélite tamén fose bloqueado pronto. O sinal era mala e non puidemos determinar a localización exacta do Rachel Corrie", aclarou Hughes en declaracións emitidas pola organización Free Gaza, mediante un comunicado.
Pola súa banda, un portavoz da Armada de Israel asegurou que "indicamos varias veces aos activistas a bordo do barco que tiña que deixar a súa carga no porto de Ashdod porque hai un bloqueo vixente sobre a Franxa de Gaza"
O Goberno de Israel anunciara este venres que non permitiría que a embarcación humanitaria rompese o bloqueo e entrase a Gaza. Mentres que os pacifistas manifestaron a súa decisión de continuar a marcha.
"Pararemos o buque e calquera outro barco que intente desafiar a soberanía de Israel. Non hai posibilidade de que o Rachel Corrie chegue a Gaza", recalcou o chanceler israelí, o ultradereitista Avigdor Lieberman.
O pasado 27 de maio saíu rumbo a Gaza os primeiros seis barcos da "Flotilla da Liberdade", que trasladaba axuda humanitaria para colaborar cos case dous millóns de palestinos que viven na franxa.
No entanto, o luns 31, o Exército israelí atacou un barco da Flotilla e na toma foron asasinadas polo menos dez persoas, mentres que outras 30 resultaron feridas. O ataque foi repudiado pola comunidade internacional e provocou protestas en todo o mundo.
A embarcación irlandesa Rachel Corrie escapou do asalto israelí o pasado luns debido a unha demora na illa de Malta por problemas técnicos.
Israel vai cometer outro massacre? Haverá um ato de pirataria no alto mar? Tel Aviv vai torpedear o navio MV Rachel Corrie, um navio irlandês que viaja para Gaza, sob a égide do Direito Internacional das Nações Unidas (Resolução 1860)?
Para que os que governam Israel saibam, as resoluções da ONU são juridicamente vinculativas nos termos do direito internacional e porque Israel, como Estado signatário da ONU, se recusa a cumpri-las e além disso, massacra aqueles que tentam respeitá-las, o quê fazer? O resultado lógico deve ser a expulsão de Israel da Organização das Nações Unidas, porque para ser um membro da comunidade internacional, você tem que agir como tal.
Visto que o primeiro-ministro israelense Binyamin Netanyahu (não conhecido por ser o mais brilhante em termos intelectuais) parece não compreender os termos da Resolução 1860 da ONU, vamos soletrar aqui alto e de viva voz: aqui está.
Foi aprovada pelo Conselho de Segurança das Nações Unidas em 2009 e possui 9 (nove) cláusulas.
Cláusula 2 (dois) afirma claramente: "O Conselho de Segurança apela à livre prestação e distribuição em toda Gaza e distribuição de assistência humanitária, incluindo alimentação, combustível e assistência médica"
Cláusula 4 (quatro) afirma: "O Conselho de Segurança exorta os Estados membros a apoiarem os esforços internacionais para aliviar a situação humanitária e económica na Faixa de Gaza, inclusive através de uma necessidade urgente de contribuições adicionais para UNWRA e através do Ad Hoc Liaison Committee".
Estamos todos vigiando Israel, todos nós estamos observando o MV Rachel Corrie, um navio construído na Alemanha em 1967 e pertence ao braço irlandês do Free Gaza Movement. O MV Rachel Corrie está levando equipamentos médicos, cadeiras de rodas, material escolar e cimento para Gaza.
Michael Martin, o ministro dos Negócios Estrangeiros irlandês, disse ao Parlamento do seu país que "Nós vamos prestar muita atenção a esta situação - como, aliás, o resto do mundo - e é imperativo que Israel evite qualquer ação que leva a mais derramamento de sangue".
A questão é se alguém se surpreenderia se Israel torpedeasse o navio, e depois alegasse "Eles não deveriam ter estado lá" (desculpa dada depois de metralhar um cortejo fúnebre no Líbano)? Será que ninguém se surpreenderia se Israel disparasse contra a proa do navio em águas internacionais (Acto de Guerra)? Será que ninguém se surpreenderia se comandos israelenses embarcassem no navio em águas internacionais (ato de pirataria)?
Vamos fazer o dever colectivo da comunidade internacional para continuar as missões de ajuda humanitária - pacificamente - em Gaza ou em qualquer outro lugar do mundo onde o Conselho de Segurança das Nações Unidas nos dá o direito de entregá-la, ao abrigo do direito internacional e enquanto Israel continua a desprezar isso, vamos boicotar produtos israelenses (número do código de barras, os três primeiros números da esquerda 729) e pedir a retirada de Israel da comunidade internacional.
A reivindicação de Israel de que suas ações eram justificadas, a bordo do Freedom Flotilha porque as suas tropas foram atacadas primeiro, são tão risíveis como estúpidas: se o seu navio é abordado por piratas, você luta.
Assim como aviões israelenses e torpedos afundaram o navio de investigação USS Liberty, em 1967, matando 34 soldados americanos e ferindo outras 171, parece que a história se repete.
A comunidade internacional entende a história de Israel e a história do seu povo, compreende as suas preocupações e medos em relação ao terrorismo. O que não compreende ou aceita é a violação flagrante do direito internacional, massacres, seqüestros, furtos, roubos de terras além das fronteiras de 1948… e seus actos de crueldade.
Israel tem que entender que para ser um membro respeitado da comunidade internacional, você tem que se comportar como tal, e não como um estado terrorista e um pária.
Entre os pasaxeiros do MV Rachel Corrie, unha iniciativa conxunta entre a campaña de solidariedade Irlandesa con Palestina e a organización Malaisia PERDANA atópanse Derek Graham, o capitán, e a súa esposa Jenny. Derek dirixiu 4 das viaxes que Free Gaza realizou entre Agosto de 2008 e Xullo de 2009. Unha persoa, xa que logo, con experiencia non só na travesía senón no que supón ser asaltado pola mariña israelí, situación á que se viu exposto en tres das catro viaxes realizados.
Xunto a eles viaxa Denis Halliday, un diplomático xubilado con 34 anos de experiencia nas Nacións Unidas, onde chegou a ser asistente do secretario Xeral, Kofi Annan e foi tamén Coordinador Xeneral de axuda Humanitaria en Iraq en 1997 e 1998. Outra das pasaxeiras é Mairead McGuire, activista irlandesa que recibiu o premio Nobel da paz en 1976 e participou tamén con anterioridade na Flotilla a Gaza.
Seis son os malaios a bordo do Rachel Corrie: Mathias Chang un avogado que traballou como secretario do Presidente do seu país viaxa xunto a tres representantes da ong PERDANA, Shamsul Akmar Musa Kamal e Ahmad Faizal Azumu. Sumáronse á travesía o deputado Mohd Nizar Zakaria, e os xornalistas Halim Mohamed e Mohd Jufri Judin.
Probablemente, millóns de persoas acompáñanlles hoxe na súa viaxe.
Nunha entrevista telefónica a teleSUR, o xornalista David Segarra, recentemente liberado tras permanecer varios días preso en Israel tras a agresión á Flotilla da Liberdade que levaba axuda humanitaria ao pobo de Gaza, afirmou que é unha vergoña que Tel Aviv xustifique as súas accións sostendo que os soldados hebreos se defendían dos pacifistas.
O colaborador de teleSUR, desmentiu este mércores que a Flotilla da Liberdade, fletada por Free Gaza, transportase armas, só "paus de madeira e coitelos de cociña, elementos que se atopan en calquera barco do mundo".
O xornalista aproveitou a oportunidade "para desmentir esa acusación, as armas que eles mesmos mostraron (ante os medios) son paus de madeira e coitelos de cociña, elementos que se atopan en calquera barco do mundo e non é capaz de enfrontar a barcos de elite", asegurou.
O colaborador realizou as declaracións nunha entrevista exclusiva concedida a teleSUR, a noite deste mércores, xoves en Istambul, Turquía.
"Cadeiras de rodas, material sanitario e educativo", eran algunhas das doazóns que se atopaban na embarcación, detallou o reporteiro.
Relatou como se produciu o asalto, e que ao momento do desembarco atopábase xunto a 39 colegas máis nos seus labores na sala de prensa.
"Estabamos traballando na sala de prensa cando os helicópteros militares de transporte empezaron a despregar comandos de elite sobre a borda, con lume real, con metralladoras, con granadas de fragmentación e aí empezamos a ver os primeiros feridos", narrou o comunicador de 33 anos.
"A xente caía, caía e caía. Algunhas persoas ofreceron resistencia contra o ataque dunha violencia inusitada, co maior despregamento militar, con unidades de elite. Estamos falando de entre 9 e 16 mortos, aínda está por contarse o número de mortos", agregou.
Insistiu en que a caravana non levaba armamentos e é o Estado de Israel o que debe sentir "vergoña propia", polas acusacións que fixeron, cando envían a persoal da Armada, con equipos de guerra, e "hai entre nove e 16 mortos" da embarcación, mentres "non hai unha soa morte do Exército Israel".
Tamén expresou a súa alegría por saír en liberdade e porque os pobos do mundo levanten a voz "de condena unánime" en contra do ataque israelí á Flotilla Humanitaria que levaba 10 toneladas de axuda á bloqueada Gaza.
"Nos reconforta que os pobos de Latinoamérica non se quedaron calados, levantaron a súa voz de condena unánime", manifestou o xornalista en contacto exclusivo.
Segarra, que chegou a madrugada do xoves a Turquía e recibido por autoridades do país euroasiático, confesou estar en aínda "estado de shock".
Estamos "moi moi contentos e moi emocionados de estar libres outra vez e sobre todo de coñecer por primeira vez o recoñecemento e a repercusión que tivo este acto no mundo", insistiu.
Sinalou que Israel tratou "de silenciarnos, ao cortar as comunicacións dos 40 medios internacionais que nos atopabamos no 'Mavi Marmara' na Flota pola Paz, pero non puideron silenciar ao mundo".
"As voces do mundo levantáronse como nunca e sobre todo o que máis me reconforta é saber que os pobos de Latinoamérica non se quedaron calados, todo o contrario, os Gobernos, cunha dignidade que xamais se viu en épocas anteriores, levantaron a súa voz de condena unánime".
David Segarra, xornalista español que formaba parte da Flotilla da Liberdade, decidiu o 27 de maio abordar unha das seis embarcacións que tiñan como destino Gaza, en calidade de enviado especial de teleSUR, para, xunto a outros medios internacionais, darlle cobertura á entrega da axuda humanitaria a territorio palestino.
O Sábado 5 de Xuño, celébrase a VIII Sessiom Vermú no Ateneo Ferrolán, a partir das 12 do mediodía, con a retransmisión dun programa especial ao vivo desde o propio Ateneo para despedir a tempada filispiniana 2009-2010.
Pinchos e música para tod@s e a colaboración musical de "El hombre Flipante".
"Non é de recibo nin xusto coa sociedade española que levemos dous anos pendentes da reforma laboral sen que haxa froito algún". -Mariano Rajoy, presidente do Partido Popular-
Por Isaac Rosa [*]
02.06.2010
Mentres os sindicatos o pensan, a moitos entroulles a présa coa reforma laboral, que xa sabemos é "urxente", "imprescindible", "necesaria" e "inaprazable"; palabras repetidas onte desde goberno, oposición e CEOE, que comparten présa cos organismos internacionais, o gobernador do Banco de España e por suposto os mercados.
Pero díganme, coñecen a algún traballador que comparta esa présa? Seguro que non oíron a ningún compañeiro chegar hoxe ao traballo dicindo: "bo, esperemos que por fin hoxe acorden a imprescindible e urxente reforma laboral que este país necesita". Nin sequera na cola do paro vese moita impaciencia.
Todos teñen présa pola reforma laboral menos os destinatarios da mesma. E tampouco creo que a maioría de empresarios estea impaciente, pois mentres non se recupere a actividade económica non van contratar por moi barato que sexa despedir. Ninguén con dous dedos de fronte pensa en serio que esa reforma laboral nos vaia a sacar da crise nin vaia acabar co paro.
Segundo pasaban os meses foi cambiando a situación económica, pero a reforma sempre é a mesma. Inicialmente ía servir para amortecer a crise, pero non chegou a tempo. Despois, para frear a destrución de emprego, pero tampouco chegou. Máis recentemente, para acelerar a saída da crise, pero xa a retardou o goberno co seu plan de axuste. Todas as xustificacións da reforma foron quedando atrás, pero esta segue sendo urxente e imprescindible. De feito, estes días dá a sensación de que a principal razón para a reforma é o tempo que levan negociando, coma se fose un fracaso acabar en nada tras tantos esforzos, e coma se a longa espera fose en si mesma unha razón.
Pois nada, non se preocupen, que non nos imos a sentir decepcionados. Os traballadores, polo menos os que eu coñezo, non temos urxencia, nin vemos imprescindible unha reforma nos termos en que se expón. Así que por nós non se angustien, non corran tanto. Se teñen que seguir negociando outro ano, esperaremos sentados. Que as présas son moi malas.
Publicado no xornal estatal "Público", ao que recomendamos entrar onde poden-se ler interesantes comentarios.
[*] Isaac Rosa (Sevilla, 1974) publicou as novelas A malamemoria (1999), posteriormente reelaborada en ¡Outra maldita novela sobre a guerra civil! (2007), O van onte (2004) e O país do medo (2008). Co van onte obtivo o Premio Rómulo Galegos, o Premio Ollo Crítico e o Premio Andalucía da Crítica, e foi levada ao cine por Andrés Linares co título da vida en vermello. A súa última novela, O país do medo, recibiu o Premio Fundación José Manuel Lara á mellor novela de 2008.
_____________________________
Continuando coas protestas e mobilizacións contra da decisión do partido no Goberno de Madrid de recortar as prestacións sociais e as retribucións as traballadoras e traballadores, hoxe, houbo concentracións nos distintos centros de traballo da Galiza convocadoas pola CIG. En Ferrol as concentracións desenvolveron-se cunha alta participación por parte do conxunto de traballadores e traballadoras. Houbo concentracións diante da Casa do Concello de Ferrol, no IES Concepción Arenal, no Centro de Maiores de Caranza, no Centro de Saúde d'As Pontes e no Hospital Arquitecto Marcide.
[Clicar acima da foto para entar no Carrusel de diapositivos]
Despois da última agresión militar israelí contra civís desarmados da "Flotilla da Liberdade", fletada por "Free Gaza" que transportaba toneladas de axuda humanitaria para a Franxa de Gaza, bloqueda polo Estado Israel, e hai pouco máis dun ano vilmente bombardeada, sucederon-se mobilizacións por todo o mundo contra a impunidade do Estado Sionista de Israel e en solidariedade coa Palestina e a Flotilla Humanitaria de "Free Gaza".
Na Galiza houbo onte, nas cidades e vilas, numerosas mobilizacións. En Ferrol onte 1 de Xuño de 2010, varios colectivos concentraron-se en apoio do pobo Palestino e para denunciar o ataque asasino do exercito israelí.
[Para entrar no carrusel de diapositivos clicar acima da foto]
Membros do Comité Cidadán de Emerxencia autoinculpáronse hoxe no Xulgado
Hoxe martes dia 1 de Xuño as 11.30h os membros do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol acudiron aos xulgados de Ferrol para presentar un escrito de autoinculpación dirixido á Fiscalia, diante do proceso aberto contra 60 mariscadores da Confraria de Ferrol polo feitos acaecidos en Maio de 2007, cando foi impedida a entrada na nosa Ría do buque gaseiro Galicia Spirit cargado con GNL para subministro da planta de Reganosa. Unha acción decidida polo CCE e na que participaron representantes dos diferentes colectivos que forman parte do CCE e da Asemblea Cidadá .
Os asinantes do documento estiveron acompañados por unha representación dos mariscadores da Confraría de Ferrol imputados polos feitos.
Lembróuse que a ubicación da Planta de Gas de Reganosa no interior da Ría a pesares das sentencias de ilegalidade dictaminadas polo TSXG, constituen a raíz do problema. De ahí o compromiso do CCE durante 10 anos de loita contra a sua ubicación na defensa da legalidade, da vida, da Ría e do Patrimonio.
O 5 de Maio de 2010, o Parlamento Europeo, reunia-se en sesión plenaria para abordar a Preparación do Cume de Xefes de Estado e de Goberno da Zona-Euro do 7 de Maio de 2010. Unha das intervencións no debate foi do eurodiputado Daniel Cohn-Bendit[*] do groupe Verts/ALE. Intervención que merece ser reproducida e espallada a todos os ventos. Desde Ártabra 21 contribuímos a que estas verdades saían á luz no monitor dalgunhas persoas que seguen o noso sitio na rede.
Por Pedro Olalla
11.05.2010
Desde Atenas, na Grecia
Apenas catro frases -uns escasos fragmentos de Eurípides, Isócrates, Demóstenes e Polibio- dannos a coñecer unha virtude -tamén escasa- que os antigos atenienses reclamaban como necesaria para o sostemento da democracia: a parrhesia. Mentres que a isegoria era un dereito -o dereito á igualdade no uso da palabra-, a parrhesia era algo máis: unha virtude, a virtude de atreverse a usar a palabra para dicir a verdade. Cando a democracia cambaléase por falta de parrhesia na mesma cidade en que naceu, é momento de reflexionar sobre o sentido destas antigas voces.
Fai uns días, o eurodiputado dos Verdes, Daniel Cohn-Bendit [Na Foto], falou con inusual parrhesia ante o Parlamento Europeo: "É evidente que durante catro meses estivemos mareando a perdiz. É evidente que nos equivocamos. É evidente que, con eses titubeos, estivemos dando pábulo aos mercados e á especulación. Polo menos, os membros do Consello responsables deberían dicilo, deberían dicir 'é culpa nosa'. A Sra. Merkel, o Sr. Sarkozy, non sei en realidade que papel xogan ... O que lle estamos pedindo ao goberno de Papandreou é algo case imposible de lograr. Eu pídolle a Ecofin e aos presidentes dos gobernos que pensen se eles mesmos son capaces de facer nos seus países reformas como as que lle estamos pedindo a Grecia. Canto tempo faría falta para reformar o sistema de pensións en Francia? Canto tempo necesitaría Alemaña para arranxar as súas pensións? ¡E estámoslle pedindo a Papandreou que o cambie todo en tres meses! Están sendo Uds. totalmente irracionais, e proba diso é o que agora está pasando en Grecia. Non lle estamos dando a Papandreou nin a Grecia o tempo necesario para atopar a unha solución consensuada. Non existe en Grecia unha identificación co Estado. Existe tan só o -cada cal ao seu-. E iso é lamentable. A culpa é de todos: décadas de corrupción da clase política en Grecia. Non deberiamos tratar de convencerlles con prácticas e non só con decretos? ¡O consenso fai falta crealo! E xa verán Uds. o que vai pasar en España cando empecen os problemas. Xa verán en Portugal. Quero dicir con isto que debemos inspirar unha actitude de responsabilidade, e non pedir o imposible. Creo recordar que alguén dixo fai tempo '¡Quero que me devolvan o meu diñeiro!' E agora queremos gañar diñeiro á conta dos gregos. ¡Porque diso se trata! A nós préstannos ao 1,5% ou ao 3% e nós prestámoslle a Grecia ao 3,5% ou ao 6%. ¡Estamos facendo negocio á conta dos gregos e iso é inadmisible!"
"Doutra banda, Europa tamén pode tomar iniciativas. Guy Verhostaff ten razón cando fala dun Fondo Monetario Europeo, dun fondo de investimento e solidariedade. Para levar a cabo un préstamo europeo habería que modificar os tratados. ¡Pois adiante, camaradas, a modificar os tratados! ¡Na nosa man está tomar iniciativas! Se o Consello é incapaz de facelo, hagámoslo nós, desde este Parlamento. Cremos dunha vez un Fondo Monetario Europeo que poida pór freo á especulación. Ademais, pídolle ao Consello que lle diga ao FMI que a Oficina Internacional do Emprego debe tomar cartas no asunto do que está pasando en Grecia. ¡Trátase de persoas, non debe decidir só o Diñeiro! ¡Son as institucións europeas e internacionais do emprego as que deben pór freo ao delirio dos financeiros!"
"E finalmente, existe tamén outro xeito de prestar axuda aos orzamentos de Grecia: tomar dunha vez a iniciativa, como Unión Europea que somos, de fomentar o desarmamento na rexión. Unha iniciativa política para o desarmamento entre Grecia e Turquía. Unha iniciativa política para que as forzas armadas turcas se retiren do norte de Chipre. ¡Se no fondo somos uns hipócritas! Nos últimos meses, Francia vendeulle seis fragatas a Grecia por 2.500 millóns de euros. Helicópteros por 400 millóns. Rafale de combate por 100 millóns cada un. Os meus 'espías' non souberon dicirme se foron 10, 20 ó 30 ... E Alemaña vendeulle a Grecia outros 6 submarinos por outros 1.000 millóns. ¡Máis transparencia! ¡Se somos uns absolutos hipócritas! ¡Prestámoslles diñeiro para que nos compren armas! Se somos de verdade responsables, garantamos entre todos a integridade territorial de Grecia. Creo que aplicar estes recortes é máis eficaz que recortar soldos de menos de mil euros. Eu pídolle á Comisión un pouco de xustiza".
Teñen que ver Uds. as caras de póker dos eurodiputados, as gargantas tragando saliva, as miradas cruzadas, os tensos silencios, as covardes palmaditas que resoan ao final do discurso? Políticos e cidadáns, ver o video e asistir en vivo a unha lección de parrhesia.
L'eurodéputé Daniel Cohn-Bendit s'exprime avec force sur l'aide financière à la Grèce.
O eurodiputado dos Verdes Daniel Cohn-Bendit fala con inusual parrhesia ante o Parlamento Europeo.
Enlace coa reprodución da intervención no sitio oficial do Parlamento Europeo nos videos do debate completo no Parlamento Europeo, con todas as intervencións [16:15:11 - Inicio das intervenciones a 17:14:43 - Fin das intervenciones]:
[*] Daniel Cohn-Bendit nasceu na França, filho de judeus alemães refugiados na França em 1933 fugidos do Nazismo. Aos 14 anos, optou pela nacionalidade alemã porque, segundo ele, não queria se sujeitar ao serviço militar francês.
Membro da Federação Anarquista, e depois do movimento "Negro e Vermelho", ele se definiu mais tarde como liberal-libertário. Em 1967, enquanto é estudante de Sociologia da faculdade de Nanterre, começa o movimento de contestação que levará ao Movimento de 22 de Março em 1968. É colocado na "lista negra" dos estudantes da faculdade. Na seqüência da evacuação das salas pela polícia en 2 de maio, está entre os estudantes que ocupam a Sorbonne em 3 de maio. Será, junto com Alan Geismar e Jacques Sauvageot, uma das principais figuras de Maio de 68. Em 21 de maio, enquanto está em Berlim, é proibido de retornar à França. Em 28 de maio, com o cabelo tingido e óculos escuro, volta para Sorbonne, onde é aclamado. O slogan "Somos todos judeus alemães" demonstra o apoio dos jovens a quem a imprensa chama de "Dany, o vermelho". [Fonte: Wikipedia]
________________________
Galiza por Palestina convoca mañán, Martes 1 de xuño de 2010, ás 20:30 horas, en toda Galiza, concentracións de protesta contra o ataque asasino que os sionistas perpetraron contra os barcos que transportaban axuda humanitaria para Gaza.
تنادي مؤسسة غاليسيا من أجل فلسطين بالإحتشاد غدا الموافق الأول من شهر حزيران الساعة 20:30 في كل أنحاء جليقية. ستقام إحتشادات لرفض الهجوم الإجرامي الذي قام به الصهاينة ضد السفن التي كانت تنقل المساعدة إلى غزة .
Abertas a tod@s aqueles que condenen a barbarie israelí e queran esixir medidas contundentes contra os asasinos, as concentracións realizaranse diante da casa do concello de cada vila, salvo naqueles lugares onde exista unha convocatoria unitaria previa. As convocatorias ata o momento son:
سيتم القيام بالإحتشادات أمام بلديات كل قرية في نفس الساعة و نفس اليوم بإستثناء المدن التالية:
A Coruña: No Obelisco. آ كورونيا، أوبيليسكو
Santiago de Compostela: Praza ddo Toural. ٍسانتياغو دي كومبوستيلا : ساحة تورال
Ferrol: Na Praza Amada García, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia. فيرول: رئاسة بلدية جليقية، ساحة أمادا غراثيا
Por favor, acudide e difundedeo. Atte.: Galiza por Palestina.
الرجاء الإنضمام و النشر. مؤسسة غاليسيا من أجل فلسطين
ISRAEL CUMPLIU AS SÚAS AMEAZAS:
Soldados do Exército de Israel interceptaron esta madrugada a Flotilla da Liberdade, que pretendía desobedecer o bloqueo sobre a Faixa de Gaza e portaba miles de toneladas de material de corte humanitario, asasinando a varias/os das/os participantes (entre 10 e 60 segundo fontes diversas) e ferindo a outras/os.
A interceptación produciuse a entre unhas 75 e 100 millas da costa do Estado de Israel, en augas internacionais, violando así o Dereito Internacional desde o primeiro minuto.
Segundo o comunicado do Exército, os soldados foron recibidos con fogo real pola Flotilla. Este dato foi desmentido por xornalistas presentes (varias ducias), e resulta certamente inverosímil dado o perfil das/os integrantes da flotilla e o feito de que non haxa mortes máis ca do bando activista.
A estas horas parece que non existe comunicación cos seis barcos, xa tomados polo Exército e que se dirixirían a Ashdod. Nas datas previas os militares afirmaran que as/os participantes da Flotilla serían internadas/os en centros de detención en territorio israelita se non se entregabas, sen resistencia, aos interceptores.
Nas imaxes da interceptación vese cómo varios participantes da Flotilla baten con paos a soldados israelitas que baixan cableados desde helicópteros. Segundo o comunicado do Exército hai dous soldados feridos.
Unha nova onda de mobilizacións está nas rúas.
(Fonte: Moncho Vázquez)
O Exército israelí atacou a madrugada deste luns, 31 de Maio de 2010, un dos barco da Flotilla Free Gaza que intentaba levar unhas 10 mil toneladas de axuda humanitaria á franxa de Gaza, co que causou a morte a unhas 14 persoas e feridas a outras 30.
A televisión turca mostrou imaxes captadas desde o barco turco "Mavi Marmara", nas que se observaron a soldados do Exército israelí abrindo fogo.
O Exército israelí atacou a madrugada deste luns, 31 de Maio de 2010, un barco da Flotilla Free Gaza que intenta levar unhas 10 mil toneladas de axuda humanitaria á franxa de Gaza, co que causou a morte a unhas 14 persoas e feridas a outras 30.
O correspondente de teleSUR no Medio Oriente, Hisham Wannous, reportou que o ataque foi dirixido por mariños israelís e, no proceso, ata se empregou o uso dun helicóptero.
Wannous precisou que logo de coñecerse a noticias producíronse manifestacións en Gaza e Turquía en rexeitamento ao ataque, mentres o Goberno israelí garda silencio respecto diso.
Indicou que os buques de guerra israelís que participaron no ataque saíron do porto de Haifa, no norte de Israel, portando mísiles e todo tipo de armas.
O xornalista tamén detallou que que as embarcacións de Free Gaza.serán levadas a Haifa, onde se prevé que sexan detidas as persoas que viaxan na Flotilla. Segundo Wannous, a maioría dos caídos son europeos e turcos.
Free Gaza apuntou no seu sitio de Internet que o barco atacado foi o IHH, de bandeira turca, o cal, asegurou a organización humanitaria, foi abordado por efectivo da Armada de Israel.
Entre os pasaxeiros da Flotilla de Free Gaza atópanse parlamentarios europeos e gañadores do premio Nobel da Paz.
Segundo a televisión israelí, o ataque do Estado hebreo deixou 10 vítimas fatais, mentres que unha organización non gobernamental (ONG) turca sinala que son dúas os mortos.
Medios de Turquía mostraron imaxes captadas dentro do barco turco "Mavi Marmara", nas que se vían aos soldados israelís abrindo fogo.
Deste xeito, Israel cumpriu as advertencias realizadas o pasado sábado polo portavoz do seu Ministerio de Relacións Exteriores, Ygal Palmor, quen indicou que o seu país estaba disposto a bloquear o paso das embarcacións, ata co uso da forza.
"Intentaremos impedirlles que se acheguen ás costas da franxa de Gaza de xeito pacífico, pero se se empeñan en pasar, bloquearémolos", afirmou Palmor o pasado sábado.
A Flotilla, que busca axudar ao pobo palestino que vive baixo o férreo bloqueo israelí co envío de alimentos, aveños, axudas médicas e materiais para a construción, posto que estruturas como hospitais e escolas quedaron derrubadas ou en moi mal estado polos ataques realizados polas forzas de Israel.
De acordo coa prensa turca, o ataque israelí contra a embarcación da Flotilla Free Gaza produciuse en augas internacionais ás 04:00 horas locais (01:00 GMT).
Logo de coñecerse que Israel atacara a Flotilla, centos de persoas concentráronse para protestar ante o consulado israelí na cidade turca de Istambul.
A Flotilla está composta por seis barcos, tres deles turcos, e transporta, entre outras cousas, materiais de construción, equipos médicos e produtos de necesidade básica, co obxectivo de romper o bloqueo que sofre a franxa de Gaza por parte de Israel.
Este 30 de Maio de 2010, baixo o lema "Repensar a nosa práctica asociativa", celebrou-se en Ferrol, a V Asemblea Anual do Foro Galego da Inmigración e da Emigración de Retorno. O vídeo e as fotos son dunha Marcha realizada dentro do encontro, despois dos debates de pola mañá. As persoas que participaban na Asembleia, e outras persoas que se sumaron, partiron desde a Avenida de Vigo até ao Cantón Ferrolán. A cidade, nun Domingo, pouco despois do mediodía estaba baleira, a crise demográfica e económica que sofre Ferrol esta-se facendo notar. Logo houbo un Acto Público neste lugar céntrico da cidade, onde interviron representantes dalgunhas das organizacións convocantes.
Ausencias
Ao baleiro da cidade de Ferrol, hai que somar a deriva da esquerda sindical e política desta cidade e do resto das comarcas do noroeste galego. Só así se entende o porqué @s inmigrantes marcharan um pouco máis en soeidade. Ausencia absoluta de representantes municipais, de sindicalistas, activistas políticos, sociais, veciñais, culturais, ... Iso, unha ausencia que dá que pensar.
