A secretaria confederal de Muller lembrou que malia levar máis dun século
conmemorando o día 8 de Marzo, “en pleno ano 2013, as mulleres de hoxe saímos á rúa para denunciarmos a mesma opresión. Porque o sistema capitalista segue abrindo fendas entre as clases sociais, e segue artellando unha división sexual da sociedade e do traballo que nos prexudica tanto como antes”.
Corral chamou a facerlle fronte a esta situación “como fixeron as nosas avoas” para dicir que “estamos fartas de sermos discriminadas; da situación de desvantaxe histórica que sufrimos; de cobrarmos menos salarios ca os homes; da temporalidade dos nosos contratos; de que sexan a tempo parcial e da persecución por exercermos o noso dereito a compatibilizar traballo e vida persoal e familiar”. Denunciou que as medidas que se van adoptando, como os protocolos e plans de igualdade en empresas “non son máis ca declaracións de intencións, por imperativo legal ou co único obxectivo de acceder a subvencións” e que a inclusión da perspectiva de xénero na negociación colectiva é “inexistente ou residual”.
Xunto isto denunciou a dupla e tripla xornada que afrontan as mulleres galegas que teñen que dedicar “horas infinitas ás tarefas do fogar e dos coidados”. Pero tamén a economía somerxida; o teito de cristal; o acoso sexual; a normalidade coa que se asumen as mortes por mor da violencia machista; a discriminación “pola nosa orientación sexual” ou a falta de cobertura das prestacións por mor da temporalidade dos contratos que se lle fan ás mulleres.
Ante iso proclamou que “estamos fartas do desemprego, da falta de protección social; de pertencermos a categorías e réximes especiais que nos discriminan; de sermos inmigrantes sen papeis, sen dereitos; da sangría migratoria que asolaga o noso país por mor da inexistencia de saídas laborais; da privatización dos servizos públicos, mentres se invisten cartos públicos en empresas privadas e dunha reforma laboral que só supuxo máis paro, máis precariedade e despedimentos máis baratos”. Por iso fixo un chamamento a responder participar nas mobilizacións convocadas con motivo desta data, contra as políticas “neoliberais e ultraconservadoras” do Partido Popular, “ao servizo da gran banca e de entidades relixiosas” e denunciou as celebracións e conmemoracións hipócritas por parte das mesmas administracións e poderes que recortan os nosos dereitos.
A CIG ten convocadas nas cidades concentracións, no marco dunha xornada nacional de loita, o propio 8 de marzo, ás 12:00 da mañá:
- Coruña, diante da empresa EUROCEN,
- Compostela, diante da oficina da Fundación para a Calidade Industrial e o Desenvolvemento Tecnolóxico de Galiza, en Área Central
- Lugo, diante do Gran Hotel de Lugo
- Ourense, diante da Confederación de Empresarios, ás 12 horas.
- Pontevedra, na chamada praza 8 de marzo, logo dunha asemblea de delegadas
- Vigo e
Ferrol, en resposta ás duras condicións laborais impostas no convenio das grandes superficies comerciais (en Vigo diante do Corte Inglés, e
en Ferrol diante do Centro Comercial Odeón)
Alén destas concentracións de traballadoras, a CIG participará nas concentracións convocadas pola Marcha Mundial das Mulleres, na tarde do día 8 en Vigo e Ferrol, e na concentración cidadá prevista na Coruña contra o peche do Centro de Orientación Familiar da Coruña, como organización convocante xunto con outras asociacións e entidades feministas na mobilización nacional que sairá o día 9 de marzo ás 12:30 horas da Estación de tren de Compostela, baixo o lema
Mulleres Galegas en loita polos nosos dereitos!, e nas mobilizacións comarcais convocadas pola CIG o 10 de marzo, Día da clase obreira galega.
O día 7 celebrarase ademais a VII Edición dos Premios 8 de marzo, ás 18 horas, nun acto público que terá lugar no Hotel Porta do Camiño.
Incremento da poboación activa
O informe fai un percorrido pola situación laboral da Muller no ano 2012 pero tamén polas mudanzas que se deron nas condicións laborais desde que comezou a crise. Nese sentido, a economista Natividade López Gromaz, salientou o incremento da poboación activa, provocado polo aumento do número de mulleres que pasan a ser demandantes de emprego. “Maiores de 55 anos que eran amas de casa e que teñen que saír ao mercado laboral a buscar un posto de traballo, nunha situación na que non hai emprego para ninguén. Ten que ser por mor dunha situación familiar moi precaria”.
Isto, ao entender de López Gromaz, desfigura os datos da muller no mercado laboral, porque semella que se están incorporando moitas mulleres, pero agocha detrás unha realidade alarmante. Neste lustro perdéronse 160.000 postos de traballo. Máis entre homes porque a crise afectou primeiro a sectores moi masculinizados, como a Construción ou o sector do Metal. Porén neste último ano disparouse moito a destrución de emprego feminino, porque o sector Servizos, que até o de agora se foi mantendo, foi en 2012 o máis prexudicado. Tal é así que neste último ano, neste sector, 8.400 mulleres perderon o emprego, cando en total foron 10.800 as mulleres que pasaron a engrosar as listas do paro. Unha media de 30 mulleres diarias.
Xunto a isto, a responsábel do Gabinete de Economía salientou “a desfeita” do sector da administración e a perda de emprego que se dá en Sanidade, Educación e Servizos Sociais, xunto con hostalería e comercio. “O que nos preocupa é que é o principio e que para este ano vai empeorar a situación para o emprego feminino”. Malia esta destrución de emprego, tamén é rechamante a diminución da taxa de temporalidade. Porén tamén isto agocha outro dato demoledor, xa que esa diminución prodúcese “non tanto porque aumente o indefinido senón pola destrución do temporal”. Natividade López Gromaz apunta tamén ao cambio de réxime especial da seguridade social para as empregadas do fogar, que pasan a ter un contrato indefinido. O problema é “por cantas horas e por que salarios”.
660.000 contratos asinados en 2012
Do informe tírase ademais que medra a xornada parcial e aumenta o número de contratos, tanto entre homes como entre mulleres. E ten que ser así porque malia esta destrución masiva de emprego, rexistráronse 660.000 contratos en Galiza, 320.000 entre mulleres. Unha media de case 3 contratos por muller ao ano. “Redúcese a temporalidade, os contratos son moi abundantes e de pouca duración”. Iso leva a que sexa a primeira vez que caen os ingresos tanto dos homes e das mulleres, xa que segundo os datos da Axencia Tributaria, os últimos publicados de 2011, os ingresos declarados diminuíron un 0,23%, sen descontar o IPC, o que constata “a perda de poder adquisitivo que está sufrindo a clase traballadora en xeral e as mulleres en particular”.
Natividade López Gromaz alertou de que esta situación vaise agravar este ano porque acaba de asinarse o convenio de grandes almacéns, que afecta a 13.000 persoas en Galiza, o 80% mulleres e contempla unha perda dun 2,5% de media de ingresos. Xunto a este, o do pequeno comercio está a piques de se asinar nas mesas condicións e na administración tamén se rebaixan as condicións salariais. Todos sectores feminizados.
Emigraron 37.500 mulleres
A taxa de paro duplicouse nestes anos e pasou dun 10 a un 20% en cinco anos. Un dato que matizou que non medra máis grazas á emigración porque “durante este período marcharon de Galiza 37.500 mulleres de entre 15 e 34 anos, no mellor da idade laboral e reprodutiva”. En conxunto foron 77.000 persoas as que emigraron nesta franxa de idade. “Sen esta emigración, a taxa de paro incrementaríase até chegar ao 25%. Evidentemente á Xunta de Galiza non lle interesa nada que se coñezan estes datos e segue a presumir de que temos un diferencial de cinco puntos coa media do estado pero se sae isto á luz a situación sería ben distinto”.
Dependencia das pensións
Gromaz subliñou tamén que xubiladas e pensionistas estanse facendo cargo de moitísimas familias que están vivindo grazas ás súas pensións. Hai case 400.000 mulleres pensionistas, das que 166.000 son viúvas e outras moitas con incapacidade permanente. Os ingresos medios das pensionistas son de 556€ ao mes, mentres que os dos homes son de 873€. A pobreza comeza a ser alarmante e xunto ao paro, baixas pensións e baixos salarios hai 3.700 mulleres que xa non teñen nada, só a RISGA. “Unha miseria pero é algo de subsistencia”.
