Acordos da Asemblea de Afiliad@s de CCOO en loita pola Asesoría Xurídica e a Democracia no seo do sindicato

O pasado xoves 18 de Decembro celebrouse unha Asemblea de Afiliad@s de CCOO, cuxa participación unha vez máis encheu o salón de actos do Sindicato na que se abordaron os seguintes temas:

PRESIÓNS E REPRESALIAS

Na Asemblea estivéronse analizando os feitos que se veñen producindo no Sindicato e que xa en diferentes ocasións foron denunciados publicamente, materializándose en toda unha serie de actuacións de medidas de presión e represalias que se veñen realizando contra as persoas polo mero feito de discrepar ou apoiar as mobilizacións que estamos levando a cabo en demanda dunha solución ao conflito da Asesoría Xurídica.

A Asemblea acordou tamén a necesidade de poñer fin dunha vez por todas a ese tipo de actuacións que están chegando a límites intolerables que non debemos permitir en CCOO e que están orixinando unha fractura na o afiliación que é imprescindíbel emendar canto antes.

EXPEDIENTE DISCIPLINARIO

Na Asemblea informouse do expediente disciplinario aberto á compañeira María, avogada do Sindicato. En devandito sentido dicir que días atrás a Comisión Instrutora do expediente comunicou por escrito a resolución do mesmo notificándolle que adoptaron a decisión de considerar que cometera unha falta considerada moi grave por incumprimento das normas de funcionamento interno do Sindicato (o mesmo que achacaron ao compañeiro Cartelle para cesalo da Asesoría) e cuxa falta levoulles a propoñer o seu despedimento. Así mesmo, comunicábanlle que a resolución sería trasladada á Comisión Executiva do Sindicato Nacional para a súa valoración e a aprobación definitiva da sanción correspondente.

Sinalar que fai dous días, a compañeira María recibe unha notificación da dirección do Sindicato Nacional onde se lle comunica que a proposta da Comisión Instrutora foi modificada e determínase impoñerlle unha sanción dun mes de emprego e soldo.

Na Asemblea valorouse a modificación da sanción como un feito que vén dado como consecuencia dos froitos das mobilizacións que vimos realizando. E dicimos isto porque desde que o Sindicato Nacional de Galicia ese consciente de que de seguir adiante co despedimento ía-se a producir unha maior crispación e xeneralización do conflito, así como tamén ían cobrar máis peso as denuncias que vimos realizando en torno ás represalias que se veñen producindo.

Por outra banda, tamén consideramos que hai outro factor determinante nese xiro radical do expediente, como é o feito de evitar unha denuncia polas presións sistemáticas e continuas de acoso laboral que xa a compañeira María fixo constar no seu momento nas alegacións presentadas contra lle expediente disciplinario. Ditas actuacións que vén sufrindo a mencionada compañeira e que lle motivaron fortes crises de ansiedade e a súa baixa por depresión, non se poden volver repetir no Sindicato.

Desde a dirección do Sindicato volveranse a equivocar de novo si entenden que con ese xiro van relaxar as nosas demandas. É polo cal que queremos deixar nitidamente claro que se vai a recorrer xuridicamente a sanción, pois os motivos que se alegan son absolutamente incertos.

RECOLLEITA DE FIRMAS

En canto á recolleita de firmas para demandar a dimisión de AURI VÁZQUEZ como Secretaria Xeral, informar que a recolleita de firmas realizada en tres semanas é, sen dúbida, moi positiva, superando con fartura as expectativas iniciais.

Nun breve prazo de tempo e malia a campaña en contra realizada, recollemos 555 firmas de afiliados e afiliadas ao corrente de pago, o que pon de manifesto que unha parte moi importante da afiliación comparte a demanda de dimisión da Secretaria xeral e adquire un compromiso de apoio ás demandas que vimos suscitando. A Asemblea non descartou o seguir realizando unha maior recolleita de firmas.

PASOS A SEGUIR

A entrega da recolleita de firmas conseguidas até o momento farase o vindeiro martes día 23 de decembro ás 18:00 horas, polo que estamos realizando un chamamento a todos os afiliados a acudir á sé do Sindicato para apoiar a entrega de devanditas firmas.

Informar tamén que a recolleita de firmas será enviada tamén á Confederación Sindical de CCOO e ao Sindicato Nacional de CCOO de Galicia, barallándose a posibilidade de trasladarse a Santiago para a entrega de devanditas firmas, reclamando unha vez máis unha vía de diálogo para solucionar este conflito.

A Asemblea tamén aprobou que os días en que se vaian a producir os actos de conciliación e xuízo da compañeira María o realizar un chamamento aos afiliados para levar a cabo concentracións de apoio á compañeira.

ASEMBLEA DE AFILIADOS E AFILIADAS DE CCOO

Foto da Asemblea celebrada o 10 de Outubro de 2014.

Enviado por:
Democracia Ccoo
-porlademocraciaenccoo@gmail.com-
19 de dezembro de 2014 14:15
___________

Sobre o tratamento para a hepatite 'C' - Gasto farmacéutico, roubo social

O Sovaldi, cuxo custo para un tratamento pode ser no Estado Español de entre 25.000 a 60.000 euros, pon en cuestión o modelo sanitario e farmacéutico que padecemos. | Este mesmo tratamento na India ten un custo previsto de 300 dolares, e en Egipto 900 euros | Fabricar un Sovaldi costa 3 euros e venden-no por 640.

A folga de fame protagonizada por Belén Martin fronte ao Hospital Ramón e Cajal para defender o dereito do seu marido a recibir o novo tratamento contra a Hepatite 'C' volveu a poñer sobre a mesa o papel da industria farmacéutica para asegurar o dereito á saúde.

O gasto brutal do novo tratamento, o Sovaldi, que non terminamos de saber si son 25.000 euros ou 60.000, pon en cuestión o modelo sanitario e farmacéutico que padecemos. Evidentemente, as persoas afectadas impulsan un debate centrado en privilexiar o dereito a recibir o tratamento respecto de o seu custo. Non vou ser eu quen discuta esta premisa, pero paréceme que este problema merece un debate máis amplo, o do papel da industria farmacéutica.

Resulta paradoxal que este mesmo tratamento na India teña un custo previsto de 300 dólares. É dicir, resulta máis económico para as nosas administracións financiar unha viaxe á India e a compra dos medicamento alí a financiar ese tratamento no noso país. Utilizando un buscador de viaxes comprobei que por 600 euros poderiamos contratar os voos e o hotel para poder ir de Bilbao a Nova Delhi e volta. É dicir, sabendo que a cuestión non é tan sinxela, pero por 1.000 euros por paciente poderiamos financiar o tratamento contra a Hepatite 'C', con todo, Osakidetza ten reservados para o ano 2015, 10 millóns de euros para este concepto para atender a 123 pacientes co Sovaldi e 255 co Simeprevia.

A diferenza entre a India e Euskadi é que alí se prioriza o dereito á saúde, enfróntanse coas grandes empresas farmacéuticas e estas terminan acordando que o que pretendían ofrecer por 80.000 dólares ofértese por 300.

En todo caso, non é posíbel que unha cuestión tan básica como a saúde e a investigación necesaria para a creación de medicamentos se atope en mans de empresas privadas que unicamente pretenden asaltar as administracións públicas para enriquecerse. A investigación farmacéutica atópase absolutamente privatizada, as empresas privadas investigan, monopolizan o coñecemento creado mediante patentes e posteriormente rouban ao erario público e á poboación, en xeral, sabendo que necesitan das súas medicamentos.

Por unha banda, no ámbito público debese fomentar unha investigación que se poña ao servizo da sociedade. Cantos investigadores e investigadoras poderiamos financiar todos os anos con 10 millóns de euros? Ese coñecemento poderiamos utilizalo para fomentar unha industria farmacéutica pública que axude a curar enfermidades e non a enriquecer a empresas a costa de nosa saúde.

Doutra banda, o coñecemento monopolizado resulta un freo insostíbel á investigación. Non se pode permitir que unha empresa se aproveite do coñecemento xerado por toda a sociedade ao 95% para investigar o seguinte 5% e paralizar a investigación nese ámbito durante 20 anos porque lles protexe unha patente. Toda investigación baséase nun coñecemento básico que toda a humanidade ha ir xerando co tempo, as empresas aprópianse de todo ese coñecemento mediante unha patente, resulta inaceptábel.

Este é o resultado de deixar unha cuestión básica como os medicamentos en mans de empresas cuxo único fin é o lucro. Que pasaría si privatizásese completamente a sanidade? Podemos facernos unha idea. O que si sabemos é que todos os investimentos que poderiamos facer con todo o gasto farmacéutico, máis de 450 millóns de euros, nin máis nin menos.

Públicado en CAS Madrid | 21.12.2014

Coordinadora Antiprivatización da Sanidade - Cas Madrid

• Correo-e:
  info@casmadrid.org
• Web:
  http://www.casmadrid.org
• Twitter:
  http://twitter.com/CAS_madrid
• Facebook:
  http://www.facebook.com/profile.php?id=100000750273195&sk=info

Enviado por:
Plataforma en Defensa da Sanidade Pública Ferrol
-plataformadspferrol@gmail.com-
22 de dezembro de 2014 18:47
http://www.plataformadspferrol.blogspot.com
_____________________

Artigos moi interesantes:

Sovaldi, o fármaco para a Hepatite 'C' máis caro do mundo. | A hepatite 'C', un virus que portan unhas 900 000 persoas en España, representa a principal causa de cirroses e cancro de fígado e é responsábel da metade dos 1.000 transplantes hepáticos que realiza o sistema sanitario español ao ano. Unha familia de novos fármacos está promocionándose como a panacea pese ás súas lagoas e ademais teñen un prezo imposíbel. Mentres, a vida de miles de persoas corre risco por iso. | O tratamento da Hepatite 'C' con sofosbuvir, marca Sovaldi, fabricado polo laboratorio Gilead, é o primeiro que chega a Europa e costa case 60.000 euros. Médicos e pacientes denuncian que nin sequera os casos máis graves están recibíndoo. En Estados Unidos ao sofosbuvir de Gilead coñéceselle como "o fármaco dos 1.000 dólares". | [Ir á web].

Hepatite 'C', Sovaldi e porqué os fármacos son tan caros. | Por Miguel Jara | 21 de decembro de 2014. | O caso dos enfermos de hepatite C sen tratamento está poñendo en cuestión o prezo dos medicamentos e como se marcan estes. Sovaldi, o fármaco que din que é efectivo para combater a enfermidade ten un custo en España de entre 25.000 e 60.000 euros. Isto pon en cuestión o modelo sanitario e farmacéutico actual. | [Ir á web].
____________

Buscando a Pipo, un can que se perdeu o domingo 21 de Decembro na zona de Barallobre

ESTOU BUSCANDO AO MEU CAN (Pipo)

Ola, chámome Beatriz Ramos e estou buscando ao meu can que o perdín onte pola tarde pola zona de Barallobre pero pode estar en Magalofes, Cabanas, Maniños, Fene ou calquera outro lugar da contorna xa que hai unha chea de pistas que comunican uns sitios con outros. Envíovos fotos e nº de microchip e si podedes difundilas agradeceríavolo enormemente, xa que estou moi preocupada e estamos facendo o posíbel por atopalo. Responde ao nome de Pipo.

nº MICROCHIP 941000013588471

Moitas grazas pola vosa colaboración.

22 de decembro de 2014

No caso de novas, escribir a:

• correo@asociacioncometa.com
• iam170170@gmail.com

Enviado por:
bea ramos
-iam170170@gmail.com-
22 de dezembro de 2014 12:08
______________

Ai, eu non vos fun!, ... Por Xabier P. DoCampo - Feijoo responsabiliza ás familias de que haxa menos pícaros que falen galego

Por Xabier P. DoCampo [*]
22.12.2014

"Feijoo responsabiliza a las familias de que haya menos niños que hablen gallego"
(Faro de Vigo, 12.12.2014)

Sr. Presidente, pois si, a cousa é culpa das familias que non lles falan galego aos rapaces polos que tanto se preocupa o seu goberno para que aprendan galego nos colexios e nos institutos. E fixo moi ben dicilo, pois está demostrado que as familias teñen coiro duro para aguantar con todo. Non esquezamos que segundo vostede, tamén foron as familias as que o obrigaron a facer ese Decreto de Plurilingüismo destinado a rebaixar todo o posíbel a presenza do galego nas aulas e, por extensión, na sociedade galega enteira. Vostede non quería, pero as familias obrigárono, que vostede se resistía a canto lle mandaban os seus patróns de Madrid, só estaba atento ao que querían as familias galegas.

Estou convencido de que está preocupado polo devalar da nosa lingua entre os galegos e galegas máis novos (os vellos xa non é doado facernos mudar de andadura, e mira que nos poñen atrancos para vivirmos a diario na nosa lingua), eses que segundo vostede tanto e tan ben aprenden o galego que saben que voda se escribe con uve e que non se di crisis senón crise, aínda que despois vostede diga crisi, que non é nin unha cousa nin a outra. Ben, dicía que a vostede o asunto tráeo tan preocupado que soubo dedicarlle tempo ao problema até dar coa causa: culpa das familias. Faltoulle dicir aquilo de “a min que me rexistren”, pero fixo ben non dicilo, non fora ser que o rexistrasen.

Xa postos tamén lle puido botar a culpa á igrexa católica, tan preocupada pola familia cristiá e tan desapegada do galego, xaora, xa o di o refrán: “a igrexa é lume, a familia estopa, vén o demo e sopra”. Penso que con isto vostede podería verse libre de responsabilidade para sempre e diante da Historia, foi mágoa que non se decatase a tempo. Porque eu sei que a vostede lle gustaría saber onde reside o problema, por iso dixo isto de que son as familias, mesmo pensei que, coma aquel Diablo cojuelo de Vélez de Guevara, fora polos tellados levantando tellas e lousas para ver que se falaba na casa dos seus conselleiros, asesores e colaboradores e de aí tirara a conclusión: son as familias.

E isto terá solución? Eis a pregunta que de seguro lle fai pasar noites en branco, arrepentido daquel tempo no que aconsellado polo ABC, La Razón, La Gaceta... e outros paladíns da democracia e da Constitución, se deixou ir e espallaron a teoría da “imposición” (recoñecerame que foi unha manobra maligna, demoníaca. Foi unha “virguería” da mentira como arma política). Xa sei, xa sei que foi un momento de debilidade. Pois mire, e dígollo con toda a humildade, teña por seguro que si, con iso e  todo,  hai remedio. Que alivio, non si? Estou ben certo que sente unha lixeireza no corpo ao se ver libre da ameaza de perda da nosa lingua.

Agora vén a segunda pregunta: e como? Para min que ben o sabe, é moi doado. Nin sequera lle faría falta mudar as persoas que lle redactan os decretos, ordes, normas... que vostede asina e que levan ás familias a pensar que se o goberno de Galicia lexisla contra a lingua propia, non ven por que han ser eles os que fagan o traballo de coidar de mantela. Pero se vostede muda de actitude e di: de agora en diante imos defender a lingua propia de Galicia e levar a cabo accións que garantan o seu futuro, os seus mandados poñeranse ao conto felices, que outra cousa non serán, pero vasalos xenuflexos non os hai máis. E xa non digo nada se alguén lles di que de desaparecer o galego nin vostede nin eles serán necesarios, o pouco que vai quedar poderá levalo o goberno central poñendo aquí un encargado de obra. Mesmo vostede que tanto respecto ten por Castelao a quen cita día si e día tamén, podería dicirlles aos seus subordinados e ás familias galegas que “se aínda somos galegos é por obra e graza da lingua”.

Para que as familias valoren a nosa lingua e sintan que falala e transmitila aos seu fillos é cousa boa, é preciso que vexan que vostedes, os que mandan, tamén a valoran,  a usan e llela falan aos seus fillos (ben sei que vostede non os ten, pero é un falar). Que as familias visen que fan campañas de prestixio da lingua nesa prensa que tantos favores lle debe a vostede, que sempre foi  xeneroso con ela. Que lles  esixe aos xornais que, a cambio de tantos cartos, acepten o bilingüismo de 50 % que vostede predica. Ou que as radios que se concederon co compromiso de facer unha boa parte da súa programación en galego, cumpran. Con isto as familias xa terían algo de prensa en galego e nas casas escoitaríase a lingua de Galicia.

Tamén tería que ditar normas polas que fose obrigatorio no comercio o mesmo nivel de galego que hai para a “imposición lingüística” do uso do castelán, e dito isto, xaora, en defensa da liberdade dos clientes que verían igual trato para as dúas. Igual habería que facer para a xustiza, para o notariado, para a banca... mesmo para a igrexa, pero aí xa non sei se manda vostede, o que pasa é que o digo porque como anda sempre todo revolto.

Podería eu seguir a lle escribir páxinas e páxinas cousas que pode facer por, pero é innecesario. Vostede ben sabe o que hai que facer para desarmar a tendencia maligna de que as familias rompan a cadea da transmisión do idioma, mesmo hai malvados que din que o sabe tan ben, que por iso non o fai, pero iso dino eses, non eu. Eu penso que se quere pode facelo. Se non o fai vostede serán outros, pero alguén o terá que facer. A lingua galega vai prevalecer e vai sobrevivir a vostedes e aos seus descendentes, non lle caiba dúbida que noutras peores se viu e saíu adiante.  Son vostedes moi pequenos para acabar con cousa tan grande como é a nosa lingua. Agora falta saber se o vai facer vostede ou temos que ir pensando na remuda.

Fonte: http://www.prolingua.gal/.

[*] Francisco Xabier Puente Docampo, coñecido popularmente como Xabier P. DoCampo, nado en Rábade o 5 de abril de 1946, é un mestre, escritor, contacontos, actor de teatro, guionista e promotor da lingua e a cultura galega, ademais de animador á lectura e experto en bibliotecas escolares. Membro de ProLingua.
__________

A plataforma galega SOS Sanidade Pública pide a dimisión Conselleira Sanidade

SOS Sanidade Pública pide dimisión Conselleira Sanidade

A Plataforma SOS Sanidade Pública quere manifestar o seu máis firme rexeitamento á actitude do Partido Popular (PP) de traizoar a miles de lucenses que asinaron a Iniciativa Legislativa Popular esixindo a dotación do Novo Hospital de Lugo dos Servizos de Hemodinámica 24 horas, Radioterapia e Medicina Nuclear para tratar a pacientes con cardiopatías ou cancro.

A falta destes recursos obrigan a pacientes con enfermidades graves a percorrer grandes distancias para realizar cateterismos, radiarse ou para ser tratados noutros hospitais de Galicia.

Queremos denunciar que o Presidente de Galicia Núñez Feijjo e a Conselleira de Sanidade engano deliberadamente á cidadanía ao prometerlles que se dotaría ao Novo Hospital con estes recursos fai máis tres anos.

Por iso esiximos:

1. A dimisión da Conselleira de Sanidade por mentir deliberadamente, por non recibir ás máis de 200 organizacións veciñais que recolleron máis de 45.000 formas en demanda de xustiza sanitaria.
2. A dimisión do Portavoz Parlamentario do Grupo Popular Miguel Santalices por modificar deliberadamente a Iniciativa ata facela irrecoñecible.
3. O rexeitamento social aos parlamentarios elixidos por Lugo por traizoar aos cidadáns e cidadás que os elixiron para defender os seus intereses.

Manuel Martín
Portavoz da Plataforma SOS Sanidade Pública
http://www.sos-sanidadepublica.org/
No facebook: SOS Sanidade Pública
---
Plataforma en Defensa da Sanidade Pública de Ferrol, integrante de SOS Sanidade Pública.
www.plataformadspferrol.blogspot.com
plataformadspferrol@gmail.com

Enviado por:
Plataforma en Defensa da Sanidade Pública Ferrol
-plataformadspferrol@gmail.com-
19 de dezembro de 2014 21:29
______________________

Feirón Cultural no Ateneo Ferrolán - Domingo 21 a partir das 11,30 h.

O domingo 21 de decembro, coincidindo coa feira de Ferrol, haberá un Feirón Cultural no Ateneo Ferrolán, dende as 11:30 da mañá, coa participación de diversas entidades culturais e sociais da bisbarra, e amenizada polo grupo “Kozmic Blues” que tocarán a partir das 13 h.

A idea deste feirón cultural é que as entidades sociais e culturais da bisbarra poidan ofrecer ao público os seus traballos e as súas inquedanzas, fornecendo ademáis un ámbito de convivencia e colaboración que sirva de complemento á tradicional feira da cidade.

Calqueira colectivo ou organización que queira tomar parte neste feirón pode facelo poñéndose en contacto co Ateneo.

Ao tempo convidamos a toda a xente da bisbarra a desfrutar dunha mañá alegre de cultura, convivencia e feira nos locais do Ateneo. Agardamos a vosa presencia.

O Ateneo Ferrolán

--
Un lugar de encontro para a cultura.
Ateneo Ferrolán, fundado en 1879.
www.ateneoferrolan.org
e-mail: secretaria@ateneoferrolan.org | Telf.:  +34 981 357 970 |
Dirección Postal: Rúa Magdalena 202-204. CP.15402 | FERROL (A Coruña)
BLOG: http://ateneo-ferrolan.blogspot.com/
Tamén no Facebook: http://www.facebook.com/pages/Ateneo-Ferrolan/134569549934117
Séguenos en Twitter: @ateneoferrolan
Campaña de APOIO e DEFENSA do Ateneo. Patrimonio da cidade
APOIA e DIFUNDE!
https://www.facebook.com/pages/Salvemos-o-Ateneo/1430118530577463?ref=hl
http://salvemosoateneo.blogspot.com.es/p/o-ateneo.html
Faite soci@! Colabora con nos!
Para axudas e aportacións económicas:
CC en Cajamar-Cajarural Cooperativa. Titular Ateneo Ferrolán.
ES72-3058-6402-9527-2000-5350

Enviado por:
Ateneo Ferrolán Fundado en 1879
-secretaria@ateneoferrolan.org-
20 de dezembro de 2014 14:23
_________

Concentración en Solidariedade coas 23 traballadoras e traballadores do xornal comarcal 'Diario de Ferrol'

O pasado venres 19 de Decembro, pola mañá, tiña lugar na Praza do Concello de Ferrol, diante do Palacio Municipal, unha Concentración en Solidariedade coas 23 traballadoras e traballadores do xornal comarcal 'Diario de Ferrol', que neste momento están nun ERTE (Expediente de Regulación Temporal de Emprego) e que na actualidade ven ameazados os seus postos de traballo. Na mobilización participaron representantes de diferentes organizacións políticas, sindicais, socias e culturais da cidade. Desde Ártabra 21 queremos amosar o noso apoio a súa xusta loita. A continuación transcríbemos o comunicado do colectivo afectado:

O cadro de persoal de Diario de Ferrol vólvese ver obrigado a saír á rúa para denunciar a situación laboral que vén sufrindo nos últimos meses. Ás débedas contraidas pola empresa, Editorial La Capital, súmase desde hai meses unha dinámica perigosa e terribelmente prexudicial para os traballadores: os continuos retrasos no cobro das nóminas.

A situación, non moi diferente á doutras empresas da comarca, é sangrante tendo en conta que a totalidade do cadro de persoal de Diario de Ferrol está afectado por un expediente de regulación temporal de emprego desde o 1 de xullo de 2013. Neste tempo, e co fin de colaborar en que a empresa saíse cara adiante nunha conxuntura complicada pero temporal, os traballadores fixemos un esforzo enorme aceptando unha redución da xornada do 30%. A empresa asegurou sempre que esta medida permitiría garantir a viabilidade do grupo mentres non se pechase unha operación financeira que estaba perto de asinarse e que, aliás, permitiría resistir cando menos dous anos sen a necesidade de tomar outras medidas drásticas. Para darlle máis credibilidade perante as entidades bancarias e o Igape, que se comprometeu a avalar o 50% da operación, pedíronnos un novo esforzo: prorrogar o ERTE un ano máis. E fixémolo, mais pouco despois esa operación que estaba case feita, nas palabras da propia empresa, evaporouse.

Os 23 traballadores que formamos o plantel de Diario de Ferrol consideramos que xa fixemos dabondo e que temos que dar a coñecer a nosa situación. Somos conscientes, pois é o noso día a día, de que moitas empresas da zona están a pasar por dificultades e os seus traballadores por un auténtico calvario. Sempre nos solidarizamos con eles. O que fai grande ás empresas é, sen dúbida, a súa forza de traballo, os seus recursos humanos. E se os seus traballadores cumpren diariamente, as empresas teñen a obriga de corresponder. Neste caso noso, non o fan.

Fotos de Secundino Garcia Casal.
________

8 de febreiro: Queremos Galego convoca a todo o pobo galego a unha manifestación multitudinaria para defender a súa lingua

Queremos Galego  denuncia que “Feixó actúa para que desapareza o galego, o principal elemento de unión, cando máis necesario é”. | Para a Plataforma “É hora xa de rematar co quinquenio negro para a lingua galega impulsado por Núñez Feixó”.

A plataforma cidadá Queremos Galego, formada por máis de 600 colectivos sociais de todo tipo, denunciou este mércores 17 de decembro,  en rolda de prensa, que o nivel máis baixo de uso do galego, que indica a enquisa feita pública polo IGE, é a consecuencia lóxica de 33 anos de inacción da administración con respecto ao noso idioma que sobrevive nunha situación de liberdade vixiada e de oficialidade formal mais non real.

Para Queremos Galego, a política da actual Xunta de Galiza con respecto á lingua galega agravou máis esta situación ao incidir nos prexuízos que xa sofría o galego e ao iniciar uns retrocesos sen precedentes na etapa democrática que se concretaron, entre outras disposicións na modificación da Lei de Función Pública para eximir ás e aos opositores da proba en galego, ou no Decretazo contra o galego 2010, que prohibe a impartición en galego de determinadas materias e que provocou as maiores mobilizacións en Europa na defensa dunha lingua propia.

“Tras a política de exclusión, probición e eliminación da xa escasa presenza social do galego, a ninguén pode sorprender estes datos do IGE”, sinalou Marcos Maceira, portavoz de Queremos Galego que responsabilizou ao Presidente da Xunta de mentir e pretender humillar e botarlle a culpa ás familias cando sinala que “nunca se ensinou tanto galego” ou que a “responsabilidade é das familias”.

Para Queremos Galego o único certo é que Feixó é o “principal responsábel desta situación” e que “nunca houbo tanto desprezo ao idioma de Galiza por parte dun goberno na etapa democrática” e chamou á Xunta a “pór en práctica todos os acordos sobre lingua e deixar de facer publicidade enganosa e manipuladora, comezando por derrogar o Decretazo contra o galego e pór en marcha dunha vez o PXNLG que ven de facer 10 anos”. Un decretazo, lembra Queremos Galego, feito sen acordo, imposto, e declarado parcialmente ilegal polo TSXG. O mesmo tribunal declarara plenamente legal o decreto de 2007 que contará co apoio unánime de toda a comunidade educativa e que era resultado da aplicación do PXNLG aprobado por unanimidade parlamentar.

Para Queremos Galego, todos pequenos avances que puido haber con respecto ao idioma foron froito do impulso da sociedade, a quen chamaron a mobilizarse máis unha vez para pór fin á política lingüicida e do presidente da Xunta.

Segundo sinalaron os representantes da plataforma cidadá, “Galiza precisa da súa lingua para existir” e ademais “calquera avance social só é posíbel tendo a lingua como principal sinal de identidade e cohesión social”. Para Queremos Galego “a lingua galega une e Feixó rompe co principal elemento de unión cando máis necesario é”.

“Este é o momento de asegurarmos o noso futuro colectivo e de mobilizarnos para defender a nosa lingua, a nosa existencia”. Neste sentido Queremos Galego chama a participar o próximo 8 de febreiro ao mediodía, nunha manifestación que partirá da Alameda compostelá e que, segundo aseguraron voltará ser contar cunha participación masiva.

A plataforma chama a todo o pobo galego a participar, independentemente da súa opción política, e dar a máis ampla mostra de unidade en torno á lingua, mais cun chamado especial ás nais e pais que sen falar galego queren que as súas fillas e fillos o coñezan e teñan competencias nel para poder utilizala, as nais e pais que lle transmiten a lingua as fillas e fillos mais observan con impotencia como a escola é un elemento de desgaleguización, aos máis de 4500 profesoras e profesores que manifestaron o seu compromiso de manter a lingua galega nas aulas malia os riscos da prohibición que impón o decretazo e mesmo a aquelas e aqueles que sen seren insubmisos queren que se derrogue o decretazo para que o galego volte a todas as aulas de Galiza.

A mobilización do día 8, contará cunha forte campaña previa por parte das máis de 600 entidades adheridas a Queremos Galego, que organizarán actos en todas as comarcas galegas. Ademais disponibilizarase un servizo de transporte para encher as rúas da capital de Galiza. A información ao respecto poderase seguir até o día 8 de febreiro no web www.queremosgalego.org.

Como novidade o lema da convocatoria seleccionarase entre as propostas que vaian chegando a Queremos Galego das miles de persoas que apoian a palataforma e das entidades adheridas.

18 de Decembro de 2014.

Plataforma Cidadá 'Queremos Galego'.

Enviado por:
Queremos Galego
-queremosgalego@queremosgalego.org-
19 de dezembro de 2014 17:07
_____________________

Enlaces de Interese:

• Portal Galego da Língua. | http://pgl.gal/.
• A Mesa pola Normalización Lingüística. | http://www.amesanl.org/.
• Plataforma a prol da defensa e promoción da  Lingua Galega | http://www.prolingua.gal/.
• Associaçom Galega da Língua. | http://www.agal-gz.org/.
• Plataforma 'Galego Sempre Mais'. | http://www.galegosempremais.net/.
• Biblioteca Virtual Galega. | http://bvg.udc.es/.
• Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega. | http://www.aelg.org/.

________________________

Fallo do I Certame de Fotografía “Victoria Fernández Paredes. Ollada de Muller”

Fallo do Certame Fotográfico

I Certame de Fotografía “Victoria Fernández Paredes. Ollada de Muller” promovido pola Área da Muller da Asociación FUCO BUXÁN, de Ferrol, para salientar os valores da participación social das mulleres.

O Xurado, composto polos profesionais da fotografía: Susana Pedreira García, Xosé Abad Vidal e Jorge Capotillo Cuadrado, e polas representantes da Área da Muller da A.C. Fuco Buxán: Susana Alaníz González, Mercedes Losada Suárez e María Teresa Martínez Vilariño.

Tras valorar moi positivamente a excelente calidade artística das cen fotos recibidas así como os valores e a emotividade que transmiten. Acordou:

Conceder o Premio en metálico de 500 €, que será entregado no mes de xaneiro en data que se comunicará, a fotografía titulada:

• “SOS”, autor: Andrés Carrasco Ragel, de Algeciras (Cádiz).

Mencións Especiais:

• “Percebeiras” Autor: Felipe Carnotto, de Vigo.
• “No pasado sen futuro – I” Autor: Xosé A. Bocixa Rei, de Cerceda.

As tres fotografías serán publicadas no próximo número da Revista “Razón Socialista” desta Asociación, a primeira en A4 e as Mencións en A5.

Formarán parte do Almanaque 2015, que se editará en breve, o mesmo que as restantes seleccionadas pola Área da Muller para esta publicación:

Título | Autor

• “Benestar e civismo”, de  Juan Quintía Valencia - Fene
• “A evolución da muller”, de Juan Quintía Valencia -  Fene
• “Presenza”, de Novás - Ferrol
• “Dolores”, de Novás Ferrol
• “Escribiendo mi futuro” de Ana Gutiérrez Rodríguez - Ferrol
• “Aprendiedo a aprender”, de Ana Gutiérrez Rodríguez - Ferrol
• “Voluntaria en Angrois”, de Felipe Carnotto - Vigo
• “Faenando”, de Elena Abad Martínez - Ferrol
• “Unha Máis”, de Elena Abad Martínez - Ferrol
• “Tres generaciones”, de Marta L. Fernández Bouzamayor - Valdoviño
• “Fin de la jornada”, de Luis Mª Barrio Sáenz - Logroño
• “Bisabuela y bisnieta”, de Sergio M. Ruíz - Manzanares el Real

Desde a A.C. Fuco Buxán, e especialmente a Área da Muller, agradecemos a súa participación a todos/as os/as autores/as, e convidámolos a formar parte do próximo II Certame que terá lugar neste vindeiro 2015.

Engádese enlace ao Álbum das fotos premiadas e seleccionadas, Datos biográficos de Victoria e Currículum dos profesionais do Xurado.

A todas e todos, moitas grazas, e un próximo ano máis xusto e solidario.

-------
Visita a nosa web:
www.fucobuxan.net
Os Noso Blogues: Escolma das Razóns
http://escolmadasrazons.blogspot.com.es/
Pensamento Crítico
http://opinionsfuco.blogspot.com.es/
Facebook:
http://www.facebook.com/pages/Fuco-Bux%C3%A1n/118931821452749
Twitter:
http://twitter.com/FucoBuxan
Google+:
https://plus.google.com/u/0/108716477794009532670/posts

Fuco Buxán, A. C.
Rúa Armada Española, 32 baixo- 15406 - Ferrol
Apartado Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telefono. 981325492
www.fucobuxan.net
fucobuxan@yahoo.es

Enviado por:
A.C. Fuco Buxán Fuco Buxán
-fucobuxan@gmail.com-
18 de dezembro de 2014 15:27
_________________

Convocada unha nova concentración ante o anuncio da entrada do 'LNG Lagos', cargado con gas para a ilegal e perigosa Reganosa - Na Praza Amada Garcia, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia, este Sábado 20 de Decembro, ás 7 da Tarde

CONCENTRACIÓN SONORA EN FERROL,
 SÁBADO 20 DE DECEMBRO, ÁS 7 DA TARDE
DIANTE DO EDIFICIO ADMINISTRATIVO DA XUNTA
NA PRAZA AMADA GARCIA

Un buque gaseiro de máis de 38 anos de antigüedade -23 deles inactivo, ten prevista a súa entrada na Ría de Ferrol, para este Sábado 20 de Decembro de 2014. O "LNG Lagos", construído en 1976, un enorme metaneiro de máis de 274 metros de eslora e 42 de manga, que pode cargar até 122.000 m³ de gas natural licuado,  vai enfilar a súa proa para entrar pola bocana da Ría e cruzar o angosto, estreito, de pouco calado e de fondo rochoso canle de máis de 4.000 metros (con 60.000 toneladas de GNL abordo), até chegar ao pantalán de descarga do peirao de punta Promontorio, onde Reganosa coa cumplicidade de políticos sen escrúpulos construíu unha planta de gas que nos ameaza todo-los día, aumentando exponencialmente esta ameaza sempre que entra na Ría un buque destas características cargado para a perigosa e ilegal planta regasificadora de Mugardos. De entrar este buque, será o número 184 desde que o fixera o "Galicia Spirit" en Maio de 2007. Para o 27 de Decembro agarda-se o último do ano, o "Cheikh El Mokrani" tamén con 60.000 toneladas.

Diante do aumento da ameaza contra a seguridade e a vida, que supón a entrada do buque gaseiro, xunto á propia instalación da Planta de Gas en Mugardos, o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol convoca unha acción de protesta e denuncia, consistente nunha Concentración Sonora, o mesmo Sábado ás 7 da Tarde, en Ferrol, na Praza Amada Garcia, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia.

[O "LNG Lagos", no porto bretón de Brest, o 16 de Maio de 1999]

Hai dous anos e medio (11 de maio de 2012) que se ditou a Sentenza polo Tribunal Supremo, onde a planta xa foi declarada ilegal, en sentenza inapelábel. O 15 de Setembro de 2014, foi admitido a trámite, polo Tribunal Supremo, o Recurso de Casación contra a decisión da Xunta de Galicia e o Concello de Mugardos que denegan a nulidade do novo PXOM en execución da mencionada Sentencia.

Tras a Sentenza do Tribunal Supremo, que declara ilegal a localización de Reganosa, temos que esixir o fin desta ameaza e deste malgasto de cartos públicos. Temos que esixir o seu peche definitivo.

• QUE SE CUMPRA A SENTENZA DO TRIBUNAL SUPREMO XA! 
• POLA DEFENSA DA VIDA, A NOSA SEGURIDADE E A RÍA  !!
• CESE DA ACTIVIDADE E DESMANTELAMENTO DE REGANOSA  !!
• MÓVETE CONTRA A IMPUNIDADE !!
• PECHE XA!!
• PLANTA DE GAS FORA DA RÍA  !!

10 razóns para preguntar-se ... Por que Reganosa ten que saír da nosa Ría e das nosas Vidas?

O COMITÉ CIDADÁN DE EMERXENCIA PARA A RÍA DE FERROL, TAMÉN NECESITA NESTES MOMENTOS AXUDA ECONÓMICA, PARA CONTINUAR COS PROCESOS XUDICIAIS E ADMINISTRATIVOS ABERTOS: COLABORA.

Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
www.comitecidadan.org
@ComitCEmerxenc


Información baseada na enviada polo:

Comité Cidadán de Emerxencia

-comitecidadan@gmail.com-

18 de dezembro de 2014 21:07

_______________

Mobilizacións contra a criminalización dos movimentos sociais e a represión

Mobilizacións diante das Subdelegacións do Goberno (A Coruña, Lugo e Ourense) e en Vigo diante da sede do PP, contra a criminalización e a represión dos movimentos sociais, organizadas polas plataformas anti-desafiuzamentos e polo dereito a unha vivenda digna, que conflúen na coordinadora galega de STOP's e PAH's.

Ante as continuas actuacións represivas do Goberno contra o movimento solidario na Galiza, convocaron-se mobilizacións, para denunciar a criminalización da protesta e a lexitimidade do pobo a defender o dereito humano a unha vivenda digna e adecuada. Nas mobilizacións estiveron presente as reivindicacións das persoas inmigrantes, por ser hoxe o Día Internacional d@ Migrante. Tampouco faltaron referencias á Lei Mordaza, mal denominada de Seguridade Cidadá, que nos quere impoñer o Partido Popular, para criminalizar a protesta, para legalizar aínda máis a represión sobre o movimento social, para intentar meter medo.

Stop-Desafiuzamentos da Rede de Apoio Mutuo de Ferrol Terra, como integrante da coordinadora galega, participou na concentración diante da sede da Subdelagación do Goberno e posterior manifestacións, na Coruña que rematou diante da Delegación do Goberno, onde un compañeiro leu un comunicado en reperesentación dos colectivos de inmigrantes e reperesentantes das plataformas antidesafiuzamentos o manifesto unitario "Non Temos Medo".

-

Stop-Desafiuzamentos da Rede de Apoio Mutuo de Ferrol Terra
Está Adherida ás PAHs e forma parte da Coordinación Galega de STOPs e PAHs
Dereito a unha Vivenda Digna e Adecuada

Correo-e:
forosocialdeferrolterra@gmail.com

Blogue:
http://stop-desafiuzamentos-ferrolterra.blogspot.com.es/

Páxina no facebook:
Stop-Desafiuzamentos da Rede de Apoio Mutuo de Ferrol Terra
https://www.facebook.com/StopDesafiuzamentosDeFerrolTerra

Local:
Avda. Castelao S/N.
Local de Arméria Soc. coop. Galega
Traseira do Mercado Municipal de Caranza
1406-Ferrol
__________


___________________________

Asemblea Cidadá da Marea Ártabra

Marea Ártabra celebrará maña Xoves 18 de Decembro a súa IV asemblea Cidadá ás 19,45 horas no Salón de Actos do Instituto Concepción Arenal.

Aínda que a Orde do día aprobarase na propia Asemblea desde a Coordinadora da Marea Ártabra propúxose que un dos puntos a tratar sexa o a creación dunha Comisión xurídica que empece a estudar temas tan importantes para a Marea Ártabra como a forma xurídica de presentarse ás eleccións Municipais, financiamento da Marea, Código ético dos candidatas elixidos na Asemblea e incluso a confección dun regulamento de funcionamento da propia asemblea, da Coordinadora ou das Comisións temáticas, que posteriormente serán discutidas e aprobadas pola Asemblea.

O resto de puntos da orde do día, tal e como se indicou antes aprobarase na propia asemblea a proposta dos participantes en dita Asemblea.

Desde Marea Ártabra facemos un chamamento á participación da cidadanía dado que consideramos este é o momento de mudar non só a imaxe da nosa cidade senón de aportar ideas para transformar a nosa cidade.

Marea Ártabra
---

Como asinar o manifesto e unirse á 'Marea Ártabra'
Pode-se asinar o manifesto de apoio cubrindo un formulario no seu sitio na rede: Acceder.

Para contactar
Presentou-se o manifesto que se pode ler nun blogue que abriron no seguinte enderezo: http://mareaartabra.blogspot.com.es/  ou mareaartabra.org. Tamén hai un enderezo de correo electrónico: mareaartabra[arroba]gmail.com.

A Marea Ártabra nas redes sociais:

• No facebook
• No twitter

Enlaces relacionados:

A 'Marea Ártabra' en Ártabra 21 | Acceder.
A 'Marea Ártabra' desde o buscador libre DuckDuckGo. | Ir a Web.


Enviado por:
marea artabra
-mareaartabra@gmail.com-
17 de dezembro de 2014 12:18
________________

Concentración, diante das Subdelegacións do Goberno (A Coruña, Lugo e Ourense) e en Vigo diante da sede do PP, contra a criminalización dos movimentos sociais e a represión - Xoves 18 de Decembro - Manifesto Unitario das PAH's e STOP's da Galiza

A coordinadora galega de STOP's e PAH's, ante as continuas actuacións represivas do Goberno contra o movimento anti-desafiuzamentos na Galiza, decidimos convocar mobilizacións, diante das Subdelegacións do Goberno (A Coruña, Lugo e Ourense) e en Vigo diante da sede do PP, para denunciar a criminalización da protesta e a lexitimidade do pobo a defender o dereito humano a unha vivenda digna e adecuada. Stop-Desafiuzamentos da Rede de Apoio Mutuo de Ferrol Terra, como integrante da coordinadora galega, participará na concentración que vai ter lugar o vindeiro xoves 18 de Decembro, ás 11 da mañá, diante da sede da Subdelagación do Goberno na Coruña, polo que fai un chamamento á cidadanía a participar en dita concentración.

Hai tempo que as subdelegacións do goberno, perseguen ao movimento opositor aos desafiuzamentos e lanzamentos de vivenda, sen alternativa habitacional, movimento que defende o dereito a unha vivenda digna. As subdelegacións do goberno, envian á policia para defender os intereses do máis forte e intenta desfacer o movimento de solidariedade enchendo-nos de multas e sancións.  Certos de que toda persoa ten dereito a unha vivenda digna e adecuada, cando se produce unha inxustiza como é a perda da vivenda habitual, os poderes públicos teñen a obriga de garantir este dereito e non deixar ás persoas sen un teito onde morar. Mais pola contra a preocupación do poderes públicos, infectados de políticos corruptos ao servizo de especuladores, non é a procura dunha alternativa habitacional, senón que se preocupan só de botar ás persoas das súas vivendas, mesmo se son anciáns ou menores, e reprimir e criminalizar aos movimentos de solidariedade e anti-desafiuzamentos.

Hai uns días o Parlamento Español, coa maioría absoluta do Partido popular, deu un paso represivo máis, un paso de xigante, aprobando a Lei Orgánica de Protección da Seguridade Cidadá, a coñecida como Lei Mordaza. Pretenden impoñer un estado policial coa coartada da seguridade cidadá, norma que converte en sancións administrativas o que antes eran faltas incluídas no Código Penal e, xa que logo, sometidas a control xudicial previo. Mesmo contempla fortes sancións a quen impida un desaloxo no lanzamento ou despexo dunha vivenda. Pretenden castigan a solidariedade fronte a un desafiuzamento.

Non máis xente sen casa, nen casas sen xente !
Polo dereito a unha vivenda digna e adecuada!
Participa !!


NÓS NON TEMOS MEDO
MANIFESTO CONTRA A CRIMINALIZACIÓN DOS
MOVEMENTOS SOCIAIS E A REPRESIÓN

Movemento, de moverse. De non parar. De poñer a cada pouco un obxectivo máis alto que construír entre todas e todos. Soñamos alto porque temos a convicción absoluta de que imos ser libres. Isto chámase transformación social e, ollo, hai xente detrás. A cada pouco máis xente. A cada pouco máis mans a aprenderen un vello oficio: o oficio de mudalo todo.

A cada pouco máis voces. Esta é a nosa voz: unha voz múltiple, plural, aprendida paso a paso, con dificultade. Unha voz na defensa da vivenda. A vivenda é un ben básico, un dereito, dicimos, que ten que ser recoñecido de maneira universal. Co teito non se negocia. A casa non se expropia. A vivenda non se usurpa. A usura e os dereitos son dúas realidades tan irreconciliables coma o rato e o gato. Os dereitos son a nosa voz.

Eles son eles. Eles son a usura. A rapina organizada. Eles teñen a súa morea de normas que non dubidan en transgredir. Tanto lles ten, que se os dereitos humanos..., que se as resolucións do TSXE..., que se as Valedurías do Pobo..., que se a miseria popularizada ou a dramática situación de pobreza extrema de milleiros de familias... Nada disto lles importa. Só o seu Deus universal, o diñeiro.

Eles son eles. Teñen a súa morea de gobernos deseñados á medida, que fan leis para si, que adoptan acordos que nunca respectarán. Adictos á fotografía oficial, á inauguración, ao banquete febril. Adictos á especulación urbanística e financeira, á desvergoña, ao suborno, á prevariación. Cada un dos seus gobernos é un grande teatro no que agardan os nosos aplausos unha vez que se pecha o telón.

Eles son eles, e teñen o seus xuíces e xuízas. Teñen un aparello mecánico enorme chamado de "Xustiza" ao servizo de si mesmos e, por suposto, da súa venerable deidade. Teñen un exército de autómatas asinando resolucións. Estampando o seu selo nunha orde de lanzamento coas mesmas dificultades éticas coas que se decide nunhas rebaixas entre este ou aqueloutro pantalón. Teñen un corpo funcionarial que "funciona coma un reloxo", e que diante da traxedia dunha muller, un home, unha nena desafiuzada, se escusa coa formidable frase de "é o meu traballo". Un viva pola súa integridade ética e a súa innegable achega ao "interese xeral".

Eles son eles, e teñen a súa Policía Nacional. Teñen a súa forza de choque porque nos teñen pánico e seguen a pensar que quen treme de medo somos nós. Porque eles cren que as detencións, as malleiras, as identificacións arbitrarias, as malleiras outra vez, as multas desproporcionadas, as malleiras máis unha vez, van deter a marcha da historia. Pero a historia non se detén. Eles teñen medo, por iso se parapetan detrás de exércitos monolíticos, detrás das súas reformas penais, detrás das súas Leis de Patada na Porta e Patada na Boca malchamadas de Seguridade Cidadá. Así son eles, e a violencia contra a maioría social é o seu método, cren, máis eficaz. Así de patético é o triste drama da súa inminente derrota, da súa descomposición.

Criminalízannos. Píntannos cornos e orellas picudas. Ás veces rabo. Pechan os nosos locais. Rexistran as nosas sedes. Irrompen nas nosas manifestacións. Interveñen as nosas comunicacións. Trafican con millonarias sumas novas e informacións que non son tal. Crean un relato impresionante no que eles, miseria e covardía, se apresentan como os heroes dunha democracia que nunca deixaron nacer. Pero ese conto, esa bonita literatura requintada coa que durante tantos anos empreñaron os nosos ouvidos, xa ninguén a cre.

Aquí estamos nós. Sufrimos e sen embargo, sabemos bailar. Golpéannos e empúrrannos pero sempre hai unha man coa que se levantar. Expúlsannos das nosas vivendas pero sabemos defendernos cos nosos propios corpos e a cada vez somos máis persoas as que permanecemos en pé. Recórtannos e anúlannos pero é tan forte a nosa voz que nin o seu ruído mediático a consegue apagar. Agréndennos pero é tan firme a nosa convicción do noso lexítimo dereito a resistir que volvemos a camiñar. Sepárannos pero non hai pegamento mellor do que a nosa atracción pola comunidade e o ben colectivo. Pola transformación.

Ollade para nós. Nós non temos medo. Mirádenos de frente. Estes son os nosos rostros.  Velaquí vedes e sentides a nosa felicidade. Esta é a nosa felicidade a pesares de. A pesares da vosa desvergoña, a pesares de que nos roubedes unha e outra vez, a pesares de quen nos malledes, a pesares de que nos silenciedes. Esta é a nosa felicidade, a felicidade da xente que construímos a unha coa outra, custe o que vos custe, un mundo mellor.

Imos amodo porque imos lonxe. Nos nosos pasos non hai terror. Somos quen. Confiamos nas nosas propias forzas. Poderedes arrincar as flores pero non poderedes deter a primavera. Esta é a nosa decisión e o noso camiño e non hai cancela ou valo que o vaia parar.

Galiza, a 1 de decembro do 2014.

Plataformas de Afectad@s pola Hipoteca e Colectivos Stop Desafiuzamentos de Galiza.

-

Stop-Desafiuzamentos da Rede de Apoio Mutuo de Ferrol Terra
Está Adherida ás PAHs e forma parte da Coordinación Galega de STOPs e PAHs
Dereito a unha Vivenda Digna e Adecuada

Correo-e:
forosocialdeferrolterra@gmail.com

Blogue:
http://stop-desafiuzamentos-ferrolterra.blogspot.com.es/

Páxina no facebook:
Stop-Desafiuzamentos da Rede de Apoio Mutuo de Ferrol Terra
https://www.facebook.com/StopDesafiuzamentosDeFerrolTerra

Local:
Avda. Castelao S/N.
Local de Arméria Soc. coop. Galega
Traseira do Mercado Municipal de Caranza
1406-Ferrol
__________

Lidia Senra denuncia que Alcoa está utilizando á plantilla como "refén" na negociación

Alcoa, non podemos consentir nin un só despido. | A eurodeputada Lídia Senra cualifica de "intolerábel" a "chantaxe" que a empresa está facendo á sociedade. | Denuncia que Alcoa está utilizando á plantilla como "refén" na negociación | A eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), Lídia Senra considera que a chantaxe que estes días estamos vivindo na Galiza e noutras partes do Estado por parte da multinacional Alcoa "pon de manifesto varios aspectos interesantes aos que debemos prestar atención".

En primeiro lugar, sinala, "demostra que as políticas de privatización só serven para traspasar empresas e recursos públicos ao gran Capital". Ese é o caso precisamente desta multinacional, que conseguiu facerse ca concesión no ano 1998 a través do  proceso de privatización de Inespal.

En segundo termo, a situación de Alcoa revela as incongruencias do recorrente mito da eficiencia, habitualmente empregado para argumentar as decisións de privatizar en base á suposta maior eficiencia da empresa privada en comparación ca xestión pública. No caso de Alcoa, observamos que, a conta do erario publico, esta empresa leva anos gastando entre o 40 e o 50% da enerxía que se consome na Galiza, pero pagándoa a un terzo do prezo de calquera usuaria normal. Polo tanto, "se Alcoa pagase a electricidade ao prezo normal perdería competitividade", sinala Senra, "é mentira que sexan máis eficientes, o que realmente sucede é que a súa eficiencia baséase en seguir sacando das arcas publicas, é dicir, de todas e todos nós".

A eurodeputada de AGEe veo claro, "estamos diante dunha nova chantaxe na que, nun momento de crise como a que estamos a vivir, Alcoa toma aos traballadores e traballadoras como reféns para chantaxear á sociedade, para que consintamos e xustifiquemos a costa de todas e todos nós o abastecemento de enerxía a prezos de ganga". De feito, co seu posicionamento Alcoa busca facernos responsábeis da decisión de pechar para irse a outros lugares; "unha decisión que con toda seguridade ten xa tomado para instalarse onde os salarios, as condicións laborais e os custos sexan moito menores que aquí", advertiu. Esta é a clave na que traballa Alcoa, o seu problema non son as perdas, senón querer gañar máis.

Dende AGEe valoramos que, a través deste conflito que vén de crear a empresa, Alcoa busca engordar os beneficios do accionariado e do gran Capital, sen importarlle os milleiros de familias que este inverno non poderán nin prender a calefacción porque os intereses dese mesmo Capital deixaronas sen traballo, sen fogar e, no mellor dos casos, baixo un teito prestado. Aliás, abondou Senra, "tampouco lle  importa a Alcoa os milleiros de PEMES e explotacións agrarias asfixiadas, entre outros motivos, debido ao custo enerxético imposto á súa actividade".

A Alternativa Galega de Esquerda, considera que a enerxía é un ben común, imprescindíbel para a vida, ao que toda a poboación e as empresas deben ter garantido o aceso. Pero para que se cumpra este axioma humano fundamental, "cumpriría que tanto os gobernos como a Unión Europea, en base ás súas competencias, non consintan nin unha soa chantaxe por parte das grandes empresas, nin coa enerxía, nin coa fiscalidade, nin con ningunha outra cousa", sentenciou.

Por iso dende AGEe demandamos a retirada inmediata do expediente de extinción de Alcoa, garantido o mantemento de todos os postos de traballo. E, no caso de que este expediente seguira adiante, "tanto a Xunta como o goberno do Estado deben esixir a devolución de todos os beneficios e diñeiro público que percibiu esta empresa,  e empregalo en xerar postos de traballo para a xente que ten empregada na actualidade".

Por outra banda, dende a perspectiva da soberanía enerxética dos pobos, Senra demandou "elaborar políticas industriais e de desenvolmento con criterios de redución de consumo e de eficiencia enerxética", así como o desenvolvemento de enerxías renovábeis "con proxectos que non ameacen o medio nin outras actividades", garantindo por exemplo que estas políticas enerxéticas "non se fagan a costa de reducir a base territorial, imprescindíbel para garantir a Soberanía Alimentar dos nosos pobos".

Por último, a eurodeputada de AGEe, Lídia Senra, quere trasladar ás traballadoras e traballadores de Alcoa a súa máis fonda "solidariedade e apoio" nesta loita.

prensa@lidiasenra.com

[*] Lidia Senra, eurodiputada, da Alternativa Galega de Esquerda en Europa, no Grupo Confederal da Esquerda Unitária Europeia/Esquerda Nórdica Verde.

Máis información:

Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa-GUE/NGL |Tlf: 609 845 861, |  lidia.senra@europarl.europa.eu |

• http://www.europarl.europa.eu/
• https://twitter.com/LidiaSenra
• https://www.facebook.com/LidiaSenraRodriguez
• http://lidiasenra.com/
• http://www.youtube.com/channel/UCJtR1TGcqGxleFqIDmKICBQ
• http://www.guengl.eu/

_________________

Crónica do 11 de decembro: e Feijóo non apareceu

Desde moi cedo, furgonetas policiais de antidisturbios chegadas da Coruña, ocuparon as rúas de Ferrol. Fileiras de operarios de Navantia, de Fene e Ferrol, saían en marcha para protestar ante o desmantelamento do naval na nosa Comarca. Promesas incumpridas, miles de traballadores e traballadoras do sector en paro, agardan un aumento da carga de traballo, para ocupar un posto nos estaleiros. O remate do veto á antiga ASTANO, non levanta expectativa ningunha. O que tería que ser un feito de esperanza, ve-se como un feito desolador e se asume con resignación. A marcha polas rúas de Ferrol, de case 2.000 traballadores e traballadoras do naval, parou diante do edificio administrativo da Xunta de Galicia, na Praza Amada Garcia, custodiado por ducias de policías armados, onde se concentrou a protesta do naval. Onte precisamente soubo-se que o executivo da administración e empresa pública que máis cobra do Estado é o Presidente da SEPI (Ramón Aguirre), entidade que non é capaz de conseguir un só contrato para o sector naval da ría de Ferrol.

Pola tarde, agardaba-se que o Presidente da Xunta de Galicia, Alberto Nuñez Feijóo, participara na entrega do Premio Novo Empresario de Galicia, no Teatro Jofre, mais este no apareceu polo acto de Ferrol, que inicialmente se prevía, xa que até polo de agora o Presidente da xunta apoiaba coa súa presenza a celebración do evento. No seu lugar apareceu o Conselleiro de Industria, Francisco Conde, e por unha porta lateral, non pola principal, entraba o Alcade de Ferrol, José Manuel Rey Varela.

Unha importante e sonora protesta agardaba aos mandatarios do partido da corrupción por excelencia. O Partido Popular, goberna todas as administracións que deciden sobre o noso presente e futuro, o Concello, a Deputación Provincial, a Xunta e en Madrid o Goberno Español.

Desde moi cedo agardaban na Praza de Galiza, diante do Teatro Jofre, mariscadoras e mariscadores sen regularizar que piden un permiso para poder traballar e que agardan polas promesas do Alcalde ferrolán; as mulleres da empresa concesionaria da limpeza dos edificios militares que levan en folga desde o pasado 27 de Outubro e que agora están acampadas no Cantón, pois CLEANET debe-lle varios meses de salarios (o día anterior unha manifestación percorría as rúas de Ferrol en solidariedade coas traballadoras en loita); unha representación dos estaleiros de Navantia, participaron na protesta; así como as Marchas da Dignidade de Ferrolterra. Mais falta forza, falta unidade, falta convicción, para  mobilizar á maioría social agredida, desta Comarca, para poder transforma en algo bon e esperanzador, esta realidade de desemprego, desmantelamento, declive, pobreza e depresión.

Fotos. Avantar e Daniel Alexandre (Diario de Ferrol).
__________________

Aquele 6 de dezembro, ... Por Joám Lopes

Por Joám Lopes [*]
11.12.2014

O vindeiro dia 6 de dezembro fam-se 36 anos da aprovaçom em referêndum da atual Constituiçom espanhola.

Consagrava-se assim a segunda restauraçom borbónica, a unidade indivisível e a apropriaçom da nossa soberania nacional. Cumpre, antes de mais, aclarar que esta lei nom foi referendada pola maioria do eleitorado do nosso país. Os votos afirmativos fôrom 942.097 dum total de 2.107.613 de cidadania com direito ao voto. Ou seja, 44,7% do censo. No total do Reino de Espanha (que mantivo assim este seu nome oficial), sim foi referendada pola maioria chamada a votar. Temos logo que o ato jurídico que entregava a soberania ao conjunto do Império espanhol (terminologia que era de uso comum para os que éramos maioritários no nacionalismo de entom) foi imposto á maior parte da nossa comunidade nacional. Também nom contou com a maioria em nengumha das províncias galegas que eles mesmos instituírom como unidade eleitoral básica. Cumpriria que os espertos tertulianos constitucionalistas comentassem algumha vez tal perpetraçom dos princípios democráticos que dim defender. De seguro acudirám velozmente (só para este caso) a afirmar que o que conta é que fosse aprovada pola maioria das pessoas que fôrom votar. Questom resolvida, dirám, e a outra cousa no estado podre de raiz e conseqüentemente corrupto da grande Transaçom.

Nom necessitamos entrar, que argumentos haveria avondo, na análise de se naquele momento histórico se davam as condiçons para umha decisom livre e democrática. O regime espúrio franquista foi avaliado como ponto de partida por umha maioria dos seus maiores inimigos e o governo legítimo da II República espanhola, abandonado. Se isto foi umha imposiçom ou umha transaçom é algo que deveremos estudar com dados certinhos. A última votaçom plebiscitária com certas garantias democráticas fora a do Estatuto de 36. A II República, tam glorificada acriticamente pola esquerda espanhola, estabelecera um limite de aprovaçom incrível e com toda evidência conducente a evitar o Estatuto galego, como muito bem viu Castelao. Se a Constituçom espanhola de 78 foi aprovada só por 44,7%, o Estatuto de 36 necessitava mais de 66,6% do censo. Tivo quase 75%, ainda que pareça fora de toda dúvida que houvo que engordar muitas atas . A minha radical crítica ao processo de 78 nom oculta o facto de que o regime instaurado, se bem com imperfeçons importantes e algumha básica, supujo um grande avanço a respeito do franquismo. Permite-me mesmo publicar estas letras e gozar de algumhas liberdades que o sacrifício do meu povo ganhou.

Os partidos do Regime , basicamente quatro na altura, festejárom sem mais cerimónias o êxito decretado e passado algum tempo engadírom um feriado aos nossos calendários. A onda civilista nom chegou a tanto como para trocar o seu Dia Nacional, que seguiu a ser o dia 12 de outubro, dia evocador da conquista e do genocídio. Semelha que Espanha segue a ser um império, ainda que em estado de restos. Para Rajoi, esse grande historiador, a naçom mais velha de Europa, o orgánico-historicismo espanhol é umha verdade revelada. Será estranho que nom encomende a Wert, outro génio, que busque provas da existência de Espanha entre os achados de Atapuerca. Também seria bom que aprendesse no seu castelhano sibilante os diferentes significados no tempo de palavras como naçom ou Espanha. Já sei, é muito pedir e de seguro nom figura no Marca.

Hoje, dous daqueles partidos abandonárom, semelha que definitivamente, o chamado consenso constitucional: CIU e o que resta do PCE. Básicos por motivos distintos, para que a II Restauraçom, nom semelhasse igual de fraudulenta que a primeira. CIU, sobretodo Convergência, vai além da simples mudança de regime, e proclama a sua intençom de cooperar na instauraçom dumha república catalana independente que seria a sua segunda, depois da proclamada por Claris em 1640. O PCE, que abandonou, ou foi abrigado a abandonar, o seu ideário republicano, postula a mudança de regime e tenta fazer-se perdoar sobreatuando na carreta a toda parte da bandeira da II República espanhola, adotando com bastante êxito nisto, o nome maiestático de Bandeira da república, assim por antonomásia. Como se nom houvesse mais repúblicas que a deles (hai-nas bem perto mas, como bons espanhóis, nom as veem) ou como se outras bandeiras ao uso, coma a nossa, nom o fossem também.

Aproveito para protestar energicamente pola indignidade e desmemória histórica e fago um apelo à honradez da nossa disciplina, para corrigir a ocultaçom em determinados atos pola memória histórica da nossa bandeira nacional. Fum testemunha de tal feito num ato em Chantada há uns meses, ao pé do túmulo do Piloto, sem que a presença de todo um presidente da Real Academia Galega servisse para remedir esta felonia. A falta de rigor, por nom dizer algo mais forte é tal, que esquecemos que de nom ter triunfado o golpe militar de 36, mesmo seria a única que figuraria nos edifícios oficiais, como de facto ocorria na Catalunya. Nom tenho, para que negá-lo, nengum apreço sentimental pola bandeira da II República espanhola, mas respeito-a como símbolo antifascista e pola gente que morreu defendendo-a, pido o mesmo. O apelo às unidades só som sinceros entre iguais.Tenho alguns amigos naquela casa, som galegos e galegas trabalhadores e honrados e sei que o comprenderám e obrarám em consequência.

Nada que celebrar o 6 de dezembro e muito que protestar. Algumha gente, poda que nom muita, veremo-nos na nossa velha e linda capital. Ali perto da Almáciga onde fôrom derrotados os irmandinhos, perto de Sam Martinho onde resistírom os do 46, debaixo de Santiago convertido no Matamoros patrom de Espanha, fronte ao Paço de Rajoi, onde desgoverna um mamarracho, só eficaz para desfazer-nos.

Quero lembrar neste dia também a três herois galegos, que fôrom expulsos do parlamento galego por defenderem, entre outras, estas verdades. Bautista Álvarez, Lois Dieguez e Claudio López Garrido, defensores da soberania galega e nom da covardia, que dixérom nom juramos, que dixérom Galiza e nom Espanha, que dixérom votos populares e nom trámites cortesanos. Fôrom casos únicos no Reino de Espanha. Sei que alguns deles mudárom logo de opiniom e de atitude, mas o meu ver nom lhe resta mérito ao seu gesto. Outros quando cospem para cimae falam de "gente do comum" e de "casta", deveriam ter memória.

E vamos parando, a ONU acaba mesmo de afirmar que no Estado espanhol aumenta o uso da tortura e tenho medo, por mim, polos meus e polo meu país, Galiza umha mae velhinha e sonhadora. Castelao dizia que a vergonha é pior que a fame. Nom sei... mas haverá que combater as duas.

Aliás, penso que, pola digitalizaçom do CNI já tenho passado. Pobre jurista catalá, verdade. Muito mais pobre ainda o nosso compatriota Jimmy, convertido em culpável da sua própia morte. Onde estará a verdade?

Publicado en Diario Liberdade | 04.12.2014

[*] Joám Lopes, Narón, activista e sindicalista ferrolam. Presidente da Asociación Galega de Amizade Galiza-Vietnam. correio-e: jtavia[arroba]gmail.com.

Enviado por:
Joam Tavia
-jtavia@gmail.com-
6 de dezembro de 2012 13:33
_________ ____________________