Da SIDA ao omicrón: o apartheid farmacéutico preséntanos a todos, ... Por Amy Goodman

O 1 de decembro conmemorouse o 'Día Mundial contra a Sida'. Nesta data, hai corenta anos, rexistráronse por primeira vez os síntomas e desde entón máis de 36 millóns de persoas morreron en todo o mundo por enfermidades relacionadas coa sida. A taxa de mortalidade está a diminuír a medida que se expande a distribución de tratamentos farmacolóxicos eficaces. Con todo, a desigualdade que durante moito tempo alimentou a epidemia de sida aínda existe e ten consecuencias terríbeis, especialmente para os pobos do sur de África. A persistencia e os impactos altamente desiguais desta epidemia aínda en curso serven de advertencia contra a incipiente circulación da nova variante Omicron do virus COVID-19 en todo o mundo.

Pouco se sabe actualmente sobre esta variante do SARS-CoV-2 identificada recentemente, especialmente sobre se se propaga con máis facilidade ou pode causar síntomas de COVID-19 máis graves. Pero o que se sabe débese en gran medida á rápida identificación da variante por parte dos científicos de Botswana e Sudáfrica. En conversa con Democracy Now! Fátima Hassan, fundadora da Health Justice Initiative, eloxiou a estes científicos: "Creo que se debe apreciar a forma en que traballaron, sen crear un manto de segredo ao redor desta variante concreta".

Porén, en lugar de ser recoñecidos, as nacións do sur de África están sendo illadas. Estados Unidos acordou rapidamente unha prohibición de viaxes que restrinxe a entrada de persoas de oito países do sur de África. Brasil, Canadá, Unión Europea, Irán e Reino Unido seguiron o exemplo.

"Unha prohibición de viaxes desigual foi imposta para moitos países do sur de África", sinalou Fátima Hassan. "En realidade é bastante racista".

En resposta ás prohibicións, o presidente surafricano Cyril Ramaphosa dixo: "A aparición da variante omicron debería ser unha chamada de atención para que o mundo deixe de permitir un acceso desigual ás vacinas. Ate que todos esteamos vacinados, todos seguiremos correndo risco. En lugar de prohibir as viaxes, os países ricos do mundo deberían apoiar as iniciativas presentadas polos países en desenvolvemento para obter e fabricar a cantidade necesaria de doses para vacinar á súa poboación sen demora".

O secretario xeral das Nacións Unidas, Antonio Guterres, cualificou as prohibicións de viaxes de "apartheid de viaxes", o que só serve para agravar a crecente división mundial causada polo apartheid das vacinas. Nun artigo de opinión publicado recentemente, o director xeral da Organización Mundial da Saúde, Tedros Adhanom Ghebreyesus, cualificou o acaparamento de doses de vacinas por parte dos países ricos, cuxas poboacións están moi vacinadas e mesmo teñen doses de reforzo, como unha "loucura epidemiolóxica e moralmente repugnante".

Sería máis doado vacinar ao mundo que tentar vanamente impedir que as variantes do COVID-19 traspasen as fronteiras. Ómicron é un exemplo diso; segundo detallou esta semana o xornal The New York Times, a variante xa estaba presente nos Países Baixos antes de que se anunciase a súa existencia en África. Os pasaxeiros de avións procedentes de Sudáfrica trouxeron a variante a Europa, onde as restricións de viaxe variadas, que se contradín dun país a outro, e os protocolos de corentena inadecuados levaron a que os funcionarios holandeses obrigasen a moitos viaxeiros potencialmente con omicrones positivos a marchar para os seus destinos finais, acelerando a difusión da nova variante.

As compañías farmacéuticas que se benefician financeiramente da pandemia están a frear a vacinación nos países pobres e de ingresos medios. Con patentes sobre vacinas, empresas como Pfizer, BioNTech e Moderna están a utilizar os dereitos de propiedade intelectual para evitar compartir as súas fórmulas secretas de vacinas.

O profesor de xornalismo Steven Thrasher ve un paralelismo entre a forma en que as grandes farmacéuticas están lidando agora co COVID-19 e a forma en que os países do Sur Global, e principalmente en Sudáfrica, foron e seguen a ser afectados pola SIDA.

“Hoxe non hai razón para que alguén poida morrer de sida. É un virus de movemento lento e, polo tanto, desde o momento en que sabemos que alguén foi infectado, podemos proporcionarlle todo o apoio que precise. Temos a capacidade científica para iso. Temos as drogas para iso. [Se isto non ocorre] é simplemente unha cuestión de protexer o capitalismo e os beneficios das compañías farmacéuticas ", dixo o profesor Thrasher en conversación con Democracy Now! E engadiu: "Agora, de novo, estamos a ver dinámicas moi similares co COVID-19. Temos as vacinas e temos fármacos que son moi eficaces, e unha vez máis estase restrinxindo a súa distribución no Sur Global para protexer os beneficios das compañías farmacéuticas”.

Hai máis dun ano, Sudáfrica e a India propuxeron que a Organización Mundial do Comercio emitise unha exención temporal ao acordo sobre dereitos de propiedade intelectual, coñecido en inglés como TRIPS, co fin de acelerar a vacinación contra a COVID-19 a nivel mundial. O pasado mes de maio, o presidente Joe Biden foi aplaudido por apoiar esa exención. A semana pasada, Amnistía Internacional, xunto con membros do Congreso dos Estados Unidos e moitas organizacións sindicais, sanitarias e da sociedade civil entregaron unha petición na Casa Branca, asinada por máis de tres millóns de persoas, na que se afirmaba que “seis meses, a falta de o liderado dos Estados Unidos para chegar a un acordo de exención, a Unión Europea, en nome de Alemaña, xunto con Suíza e o Reino Unido bloquearon o avance das negociacións".

A xente está por riba do beneficio. Ese debería ser o mantra guía xa que estamos entrando no terceiro ano da pandemia de COVID-19. Se non se toman medidas urxentes, do mesmo xeito que seguimos loitando contra a SIDA hoxe en día, ben poderiamos acabar lidando co COVID durante corenta anos máis.

© 2020 Amy Goodman - Columna do 4 de decembro de 2021

Amy Goodman é a condutora de Democracy Now!, un noticiario internacional que se emite diariamente en máis de 800 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 450 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

The orixinal content of this program is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Non Derivative Works 3.0 United States License. Please attribute legal copies of this work to democracynow.org. Some of the work(s) that this program incorporates, however, may be separately licensed. For further information or additional permissions, contact us.

Fonte: Democracy Now. | 4 de decembro de 2021

Enviado por:
Columna de Amy Goodman
-boletin@democracynow.org-
4 de dezembro de 2021 14:59
_______

Revistas científicas e expertos de EEUU e Canadá destacan o éxito das vacinas cubanas contra o covid-19

Washington, 24 nov (Prensa Latina) A aposta de Cuba polas vacinas contra a COVID-19 de produción propia está dando os seus froitos, destacou hoxe "Nature".

REVISTAS CIENTÍFICAS E EXPERTOS DE EEUU E CANADÁ DESTACAN O ÉXITO DAS VACINAS CUBANAS CONTRA O COVID-19

Un artigo subscrito por Sara Reardon en "Nature", unha revista internacional semanal, con oficinas en varias cidades do mundo, destacou que datos preliminares mostran unha combinación de tres dose das vacinas Soberana 02, ten unha eficacia do 92,4 por cento nos ensaios clínicos.

Cando comezou a pandemia de Covid-19, Cuba decidiu non esperar a que o resto do mundo desenvolvese vacinas. O embargo (bloqueo) económico de 60 anos de Estados Unidos contra o país, que impide a exportación de produtos fabricados na USA, dificultaría a adquisición de fármacos, sabían os investigadores e funcionarios, sinala o artigo.

"O mellor, para protexer á nosa poboación, era ser independentes", dixo Vicente Vérez Bencomo, director xeral do Instituto Finlay de Vacinas da Habana. Ao valorar a eficacia dos inmunóxenos cubanos, a publicación destacou o caso de Soberana-02.

Engadiu que "ademais parece ser moi eficaz contra as variantes Delta do coronavirus SARS-CoV-2, altamente transmisíbel, que provocou un aumento das hospitalizacións e as mortes en todo o mundo e que agora representa case todos os casos de Covid-19 en Cuba".

A revista "Nature" abordou o traballo desenvolvido polos científicos cubanos no Centro de Enxeñería Xenética e Biotecnoloxía (CIGB) da Habana con Abdala, unha vacina de tres dose, que tivo unha eficacia superior ao 92 por cento nos ensaios de fase III que incluíron a máis de 48 mil participantes, pero os resultados completos aínda non se publicaron.

Precisou a xornalista que nos estudos desenvolvidos as vacinas do Instituto Finlay alcanzaron "unha eficacia similar á das fabricadas por Johnson&Johnson (J&J) en New Brunswick, Nova Xersei, e AstraZeneca en Cambridge, Reino Unido" e directivos dese centro indicaron que poden producir 10 millóns de doses de Soberana-02 ao mes.

As vacinas baseadas en proteínas como Soberana-02 e Abdala poderían ter algunhas vantaxes sobre outros tipos de inxeccións, dixo o experto Craig Laferrière, xefe do departamento de desenvolvemento de inmunóxenos de Novateur Ventures en Toronto (Canadá), que estivo comparando a seguridade e a eficacia das inxeccións de COVID-19.

A diferenza das vacinas de ARN mensaxeiro (ARNm) producidas por Pfizer, con sé en Nova York, e Moderna, con sé en Cambridge (Masschusetts), as proteicas como as cubanas non necesitan manterse a temperaturas extremadamente baixas, o que facilita a súa distribución en zonas remotas.

Así mesmo Laferrière estimou que o fármaco cubano "ten menos efectos secundarios que as vacinas de AstraZeneca e J&J, que utilizan un adenovirus para introducir nas células o xene dunha porción diferente da RBD e que se relacionaron con coágulos sanguíneos".

Ao valorar como as vacinas antiCovid-19 baseadas en proteínas poderían cambiar a pandemia, John Grabenstein, presidente da consultora Vaccine Dynamics en Easton, Maryland, sinalou que cre que "será un engadido útil para o mundo".

Mentres tanto, puntualizou o artigo de "Nature", Cuba segue adiante coa súa estratexia de desenvolvemento da vacina antiCovid-19, ademais das citadas, a Soberana-01 de Finlay, e a Mambisa do CIGB, que están en fase de ensaios clínicos.

Publicado en PRENSA LATINA. | 20.11.2021
_______

A xustiza ten que ser xusta e ten que ser útil, ou non é xustiza, ... Por André Abeledo Fernández

Por André Abeledo Fernández  [*]
17.07.2021

A xustiza ten que ser xusta e ten que ser útil, ou non é xustiza

Vivimos nun Estado onde os xuíces son un problema engadido ata nunha pandemia, os xuíces fan política e dedícanse a poñer paus nas rodas.

A constitución e o tribunal constitucional  estanse amosando obsoletos e un problema máis que unha solución, as herdanzas dunha ditadura non serven para construír democracia.

O Tribunal Constitucional co seu 6 a 5 amosa a súa su división, o seu partidismo, a súa politización, a súa u falta de empatía.

Amósase como un problema, como un órgano que solo representa os intereses dunha parte da sociedade, algo obsoleto que pon negro sobre branco as carencias da xustiza no Estado español.

Nunha Pandemia necesitamos unidade, non é un asunto político, é de sentido común tentar salvar vidas, é de psicópatas poñer obstáculos para provocar o caos.

É vergoñento ver como a ultradereita española (Vox, Ciudadanos e PP) abónanse ao canto peor mellor tamén ca pandemia.

É moi grave que se poña a economía por enriba da vida e do sufrimento das familias.

Pero é terrible que se utilice como arma expulsiva todo ese sufrimento e que se pretenda poñer paus nas rodas ás medidas para vencer o Covid-19.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Membro da Sección Sindical da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
15 de julho de 2021 13:52
_______

Telemedicina, o coronavirus como coartada, ... Por Iolanda Teixeiro Rei

Por Iolanda Teixeiro Rei [*]
23.02.2021

TELEMEDICINA, O CORONAVIRUS COMO  COARTADA.

Sentadas miña nai e máis eu, convivintes, arredadas por unha fita de plástico de obra, reparei no home da cadeira que tiña de fronte pois me lembrou ao agrimensor K. luitando desesperadamente por acceder ás autoridades deste castelo, centro de saúde dun sistema sanitario kafkiano. Miña nai, esvarava na cadeira, durmiñando polo efecto duns antibióticos tele-diagnosticados. Varias semanas nos levara agardar pola cita da médico e logo da enfermeira. Esta saiu e levou ao señor K. a lle facer quen sabe que probas namentres, amavelmente, nos mandava agardar. Eu botava de menos aquelas salas ateigadas de doentes cos seus lúgubres relatos públicos de escuras doenzas e remedos onde se pasava dunha dor intercostal a un abuso laboral sen solución de continuidade. Os monitores alfanuméricos acabaran con toda comunicación interxeracional, con aquel parladoiro antropolóxico que era unha sala de espera. Só se escuitava polo audio a insufrivel música enlatada para nos evadir. Cando, súpeto, Pasaba por aquí, pasaba por aquí, ningún teléfono cerca y no lo pude resistir… aquela vella canción de Aute instilouse como unha avesa premonición. Por unha vez, miña nai tiña sorte de oír mal e non ter mercado uns novos audífonos cando estes se lle quedaron obsoletos xusto cando se estava afacendo a eles. Entre iso e os tapóns de cerume, dos que era gran produtora, nin tiña coñecemento de que existisen máis ondas cas do mar.

Sorrín ao facer mentes daquela parodia premonitoria de Mr. Bean  -Mr. Feijóo para os galegos-  cando fica só na consulta do dentista e se atende el a si mesmo. A automedicina. Tamén lembrei cando as xentes rían do diagnóstico polo iris do Dr. Vander. Agora envías unha foto do dedo gordo do pé ou respondes a perguntas íntimas na tele-revisión xinecolóxica do teu útero por teléfono, esperando que alomenos unha porcentaxe da telefonía vaia para tratar o cólera na África. Ou aborreces dun contestador que te trata de parvo facéndoche repetir a data de nacemento porque non entende a túa pronuncia, como se foras ti quen necesita un logopeda e non o trebello infernal. Aínda ben que miña nai non estea soa como lles ocorre a tantas persoas maiores!. Remataría como o señor K., a personaxe literaria.

Todo este balume furavame os miolos na espera até que os meus ollos repararon nos monitores recén estreados. Eses nos que se tiraron tantos cartos da sanidade para nos acalar e tolear.  Agora xacían apagados liberándonos dos chifres entrecruzados entre salas cada vez que un código alfanumérico aleatorio mudava para avisar da veceira e obrigava a todos os ollos a se espetar no monitor.

Ao fin, a enfermeira chamounos e, tras uns intres duvitativos, -nos que eu, recordando o proceso, encomendeime ao Altísimo-, de se lle tirar os tapóns (porque polo visto tamén tiñamos que ter collido cita médica para que a doutora lle dera o visto bo), apiadouse dunha case nonaxenaria e tras cubrir e asinar un papel no que os descarregavas de calquera responsabilidade, conseguimos desfacernos do cerume cunha alegría impensavel nos tempos da medicina de familia. Lembran?. Si, aquela especialidade maravillosa pola que ía apostar o Sergas antes de que o desartellaran, viñera a pandemia e os MIR preferiran a especialidade de cirurxía estética. E tampouco os culpo porque hai que ser algo máis que heroi para traballar nun centro de saúde con triple de pacientes que hai dez anos e facer un diagnóstico de teleoperadora por moito menos salario que calquera tertuliano de telelixo e con menos aplausos.

[*] Iolanda Teixeiro Rei. Secretaria de organización de LiGanDo-LGD. Activista ecoloxista e decrecentista. Unha das organizadoras do primeiro Congreso Galego de Decrecemento que tivo lugar en Ferrol, no mes de outubro deste ano 2018. Articulista e licenciada en Pedagoxía Social pola USC. Profesora de Tai Chi e Chi Kung en Ferrol. No facebook e no twitter. Artigos no Diario de Ferrol e Diario Nós.
Enviado por:
Iolanda Teijeiro
-iolandateixeiro@gmail.com-
20 de fevereiro de 2021 22:24
_______

Crítica de LiGanDo ao goberno municipal de Ferrol - Sr. Mato Alcalde Virtual do Concello

CRÍTICA AO GOBERNO MUNICIPAL

SR. MATO, ALCALDE VIRTUAL DO CONCELLO DE FERROL

Levamos xa un ano de pandemia e vostede segue pechado no concello coa Cita Previa no momento de maior Emerxencia social.

É vergoñento que vostede se desentenda da cidadanía máis vulnerabel coa coartada da pandemia. Dá a impresión que máis que como cidadanía trátanos como a plebe que poideramos contaxiarlles o virus ao seu goberno municipal e non ao contrario.

Que fai de vostedes seres tan especiais que non poidan traballar con normalidade  de xeito presencial, se están máis protexidos que a maioría da clase traballadora?

Non todo o mundo ten unha oficina virtual para resolver as urxencias sociais a golpe de pdf.

Un ano xa e vostede mising, desaparecido!

Respecto ao escandaloso asunto das máscaras co lema Emprego Futuro Comarca que vostede agasallou a traballadores do Naval e o seu apoio a se manifestar en Madrid, sería ben aforralo para os colectivos máis necesitados da cidade e ir vostede, persoalmente, a negociar co goberno central que é do seu mesmo partido.

En canto a FeC e o BNG, dicirlles que as súas críticas chegan tarde demais e son falsarias, pois ninguén lles obrigou a asinar un cheque en branco cando decidiron apoiar a este goberno do Sr. Mato.

Así que afórrennos as súas críticas para a galería e o seu buzoneo propagandístico e panfletario.

LiGanDo-LGD

Enviado por:
Iolanda Teijeiro
-ligando.ferrol@gmail.com-
14 de fevereiro de 2021 20:27
_______

A 'guerra das vacinas': do egocentrismo occidental á cooperación de China e Rusia, ... Por Luís Gonzalo Segura

A vacinación quedou marcada de forma irremediable pola acumulación occidental da maioría das doses das vacinas norteamericanas "Pfizer e Moderna" e británica "AstraZeneca" ata alcanzar un nivel salvaxe "o 90%" mediante a lei do máis forte "o máis rico".

A desacertada posición egoísta occidental e a acertada posición cooperativa de Chinesa e Rusia, unidas ás dificultades que ofrecen as vacinas occidentais para a súa distribución mundial, un prezo máis alto e altas dificultades loxísticas, poden decantar a 'Guerra das Vacinas' ao lado das potencias eurasiáticas.

Por Luís Gonzalo Segura [*]
11.02.2021

Fai moitos meses que o virus contaxiou sen remedio aos políticos convertendo a política nun caso epidemioloxicamente positivo e clinicamente grave, tanto en clave interna como externa, ate o punto de ser, quizais, o ámbito máis afectado, en contra do prognóstico daqueles benaventurados que predixeron que a bondade sería "en términos positivos" a zona cero do impacto vírico. E é que a covid-19 non nos fixo mellores, nin tan sequera máis humanos, menos aínda máis humanistas, fíxonos máis maquiavélicos.

Donald Trump foi derrotado en Estados Unidos, en gran parte, polo seu ?nefasta? xestión da pandemia, un fracaso que, talvez, podería ser evitado si o anuncio da vacina de Pfizer sobre a súa efectividade do 90% produciuse só uns días antes. Isto non quere dicir que haxa que aliñarse necesariamente coa teoría da conspiración do extravagante expresidente norteamericano, pero sería desacertado obviar que o (non) anuncio dos resultados da vacina de Pfizer converteuse nun arma política? por non participar da política "intencionadamente ou por azar os positivos resultados da vacina comunicáronse días logo das eleccións de novembro".

Na outra parte do Atlántico, a xestión do impacto do coronavirus foi, igualmente, un poderoso artefacto político. De feito, a "tamén" nefasta xestión da pandemia de Boris Johnson en Reino Unido converteuse nun alicerce básico, xunto ao Brexit, para a reivindicación dun novo referendo en Escocia. E xunto á deficiente xestión atopamos, de novo, á vacina "e a vacinación", pois que os británicos se sitúen na terceira posición mundial de maior porcentaxe de cidadáns vacinados non é casualidade. Como tampouco resulta casual o enfrontamento do Reino Unido co súa exparella durante décadas, a Unión Europea, a causa do fornezo de dose. Un escándalo que revelou con nitidez a opacidade das negociacións da UE coas farmacéuticas e constatou, novamente, a posición subordinada da Unión Europea respecto de Estados Unidos "e agora tamén Reino Unido".

Vacunación mundial asimétrica, estratexia occidental egocéntrica

Igualmente, que a clasificación mundial de vacinados a lidere Israel, con case dous terzos da poboación vacinada, non parece ser fortuíta, pois nos atopamos cun proceso electoral o próximo mes de marzo "o cuarto en dous anos" ao que Benjamín Netanyahu acode en serios apuros, políticos e xudiciais "a clasificación dos países con maiores porcentaxes de poboación vacinada, a data 8 de febreiro, sería a seguinte: Israel, co 64,3%, Emiratos Árabes Unidos, co 43,6%, Reino Unido co 18,4%, Estados Unidos co 12,3%, Bahréin co 11,3%, Italia co 4,2% e Alemania co 3,9%".

Resulta evidente, pois, que a vacinación converteuse nun elemento esencial da política interior e das relacións internacionais desprazando nas últimas semanas o eixe da confrontación, que se emprazaba na xestión da pandemia, un escenario máis local. E non son poucos os que opinan que, quizais, a vacinación quedou marcada de forma irremediábel pola acumulación occidental da maioría das doses das vacinas norteamericanas "Pfizer e Moderna" e británica "AstraZeneca" ate alcanzar un nivel salvaxe "o 90%" mediante a lei do máis forte "o máis rico".

Esta monopolista e tiránica decisión occidental, máis aló do debate filosófico "que non é baladí, pois falecerán centos de miles de persoas que poderían ser salvadas seguindo criterios sanitarios a nivel mundial", terá consecuencias xeopolíticas, pois xerou, como se pode observar na clasificación de países por poboación vacinada, unhas taxas de vacinación asimétricas nas que Estados Unidos e os seus aliados atópanse en posicións privilexiadas e fano, curiosamente, case no mesmo orde que ostentan dentro da xerarquía norteamericana. Que Israel sexa o primeiro país, Reino Unido o segundo e EAU o terceiro non parece casualidade.
Chinesa e Rusia, multilaterais.

Si a pandemia reforzou a Chinesa por encima do resto do mundo, pois controlou de forma eficaz a expansión do virus, durante o ano 2020 conseguiu crecer a un ritmo do 2% e alcanzou cifras récord de exportacións nos últimos meses do pasado ano, a posición multilateral de Rusia e Chinesa poden asestar un golpe ao taboleiro xeopolítico mundial. Un exemplo diso atopámolo en México, que debido á escaseza de vacinas norteamericanas non terá máis remedio que recorrer a Rusia e China, que lle fornecerán dous terzos das máis de 21 millóns de doses coas que vacinarán a 14 millóns de persoas nos dous próximos meses. Non é un caso illado.

Tanto Rusia como China optaron por unha concepción global da vacinación ao considerar as doses como un alfil do poder brando co que obter cuantiosos beneficios. E é que esta posición de ambas potencias, moito máis cooperativa, non só adecúase mellor coa xustiza moral, mellorando enormemente a visión mundial de ambas en gran parte do planeta e establecendo vínculos de maior confianza co resto de países á vez que fire de forma considerábel a perspectiva da contorna OTAN e os seus aliados, senón que supoñerá uns réditos comerciais formidábeis.

De feito, mentres a Unión Europea mantén unha agre, egocéntrica e desafortunada discusión pública polo fornezo da vacina, o Xigante Asiático está abastecendo "ou o fará pronto" a Brasil, Indonesia, México, Emiratos Árabes Unidos, Arxentina, Chile, Jordania, Perú, Turquía, Botsuana, Marruecos ou Congo. E Rusia non se queda atrás, tras anunciar un 92% de efectividade, ratificado pola prestixiosa revista científica The Lancet, foi autorizada en máis de vinte países e sitúase como subministrador esencial para o despechado Vello Continente. E é que a día de hoxe ninguén pode descartar que a vacina Sputnik V orbite Europa e aterre no considerado de forma despectiva por Estados Unidos como 'patio traseiro' "Arxentina, Bolivia, México, Venezuela, Paraguay, Panamá e ate Brasil xa autorizaron a vacina rusa".

En definitiva, a desacertada posición egoísta occidental e a acertada posición cooperativa de Chinesa e Rusia, unidas ás dificultades que ofrecen as vacinas occidentais para a súa distribución mundial, un prezo máis alto e altas dificultades loxísticas "chegando a necesitar en ocasións de refrixeración a temperaturas extremas", poden decantar a 'Guerra das Vacinas' ao lado das potencias euroasiáticas.

Unha decisión tan egoísta como letal

Si estaba no correcto Zbigniew Brzezinski "e non pecaba de inxenuo nin de pícaro" cando afirmou en 1997 que o fin último da política norteamericana debería ser formar "unha comunidade global verdadeiramente cooperativa, de acordo cunhas orientacións de longo alcance e cos intereses fundamentais da humanidade", a xestión da pandemia, que afectou economicamente máis a Occidente "e non por casualidade", e a actual posición respecto diso da vacinación, que está deterioranando a imaxe occidental a nivel mundial, están dinamitando este obxectivo e descabalgando a Occidente da 'Guerra das Vacinas'.

Ademais, a guerra branda pola consecución e venda da vacina na que se embarcaron as primeiras potencias tamén está demolendo o que, segundo Brzezinski, quen fose conselleiro de Seguridade Nacional de Jimmy Carter, debería ser o primeiro obxectivo da xeopolítica norteamericana: impedir o surdimento dunha gran potencia en Eurasia. De feito, a xestión das vacinas e a vacinación e a correspondente guerra planetaria para a súa venda parece que se pode converter nun episodio transcendental, nunha máis das rodas que cambien a orde mundial e, aínda que a Estados Unidos e aos seus aliados sempre lles quedará a forza, a coacción, probablemente, o dano xa sexa irreparábel en términos estéticos, morais, económicos e xeopolíticos.

[*]  Luís Gonzalo Segura, ex tenente do Exército de Terra expulsado por denunciar corrupción, abusos e privilexios anacrónicos. Autor do ensaio 'O libro negro do Exército español' (outubro de 2017) e as novelas 'Un paso á fronte' (2014) e 'Código vermello' (2015) | @luisgonzaloseg.

Fonte: RT . | 9 feb 2021 12:22 GMT
_______

A Comisión Europea traballa para as farmacéuticas ou para os pobos de Europa?, ... Por André Abeledo Fernández

Por  André Abeledo Fernández [*]
28.01.2021

A Comisión Europea traballa para as farmacéuticas ou para os pobos de Europa?

Os laboratorios farmacéuticos son grandes multinacionais, son empresas que solo buscan beneficios. A Comisión Europea traballa para as farmacéuticas ou para os pobos de Europa?.

Uns laboratorios farmacéuticos que como no caso de ASTRAZENECA véndese ao mellor poxador e usan diñeiro público nas súas investigacións para logo quedarse coas patentes e seguir con o abuso.

A Comisión Europea e as farmacéuticas teñen negociado uns contratos escuros, secretos e que deixan claro que quen manda son as empresas privadas e non os gobernos. Non temos nin soberanía sanitaria.

O capitalismo é salvaxe, a barbarie do capitalismo amosamos unha vez máis a súa monstruosa faciana embrutecedora.

Namentres ao outro lado do océano un país de 11 millóns de habitantes prepara 100 millóns de vacinas.

Outro logro xigante de Cuba Socialista. Unha vez máis Cuba é un exemplo para o mundo, 100 millóns de dose da súa vacina SOBERANA para salvar vidas e ser exemplo de solidariedade internacionalista.

Como dixo Fidel Castro, "unha pequena illa e unha gran revolución", Cuba demóstranos que a investigación en mans dun Estado soberano é capaz de agasallar saúde ao mundo.

Tamén temos a vacina rusa SPUTNIK V que é máis barata e ademais máis fácil de conservar e transportar.

Ata Hungría pasouse polo forro a Unión Europea e vai vacinar coa SPUTNIK V aos seus cidadáns.

As vacinas chinas tamén dan tantas garantías como as contratadas pola Comisión Europea.

Non será que a Comisión Europea traballa para os laboratorios farmacéuticos e defenden intereses espurios e non os intereses dos pobos de Europa?.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de Persoal da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
28 de janeiro de 2021 13:27
_______

Coronavirus: Os mercachifres do medo, ... Por Iolanda Teixeiro Rei

 

Por Iolanda Teijeiro Rei [*]
28.01.2021

CORONAVIRUS: OS MERCACHIFRES DO MEDO

A case un ano de pandemia ou como di unha amiga, plandemia, abafamos cos mercachifres do enredo. Atrapados entre a coartada do mal menor  (non o da socialdemocracia cando a Guerra Fría, da que nos fala Peter Sloterdijk en Las epidemias políticas, senón do mal menor do neoliberalismo atroz) e a saída perversa, esa hostilidade cara a aqueles que poderían ser os meus pares e non cara os meus superiores, da que nos fala Francisco Sampedro en Setenta ideas para a (pos)pandemia. Padecemos dunha afaxia social, un dano estrutural resultante dun accidente colapsovascular debido á obstrución dun virus da economía da globalización que nos suspende a capacidade crítica e nos aboca a unha pulsión de repetición.

Nesa disxuntiva polar entre saída perversa do fascismo e mal menor do neoliberalismo selvaxe levamos enredados desde a caída do muro de Berlín. Ese segredo a voces da pandemia non fixo máis que desenbafar o espello no que nos miramos. Tanto é así que no mundo da pandemia a autocensura lévanos a tal grao de sumisión que serve de abono a unha especie de dictadura sen fascismo onde a autotitulada esquerda reclama obediencia cega á xestión neoliberal, tan selvaxe que esperta na povoación máis danada o alimento do fascio: a desesperación das masas. Se Tajani presidindo o Parlamento europeo ousou louvar a Mussolini, o actual Sassoli mestura migración, cambio climático e revolución dixital como quen emite sons de chifres coidando que calquera pito fai melodía e facendo oídos xordos á posibilidade dun colapso enerxético e ambiental. E se en España Vox parasita os corpos abandonados por aquel Estado que se chamou do Benestar e hoxe se chama precariado perpetuo, en Portugal a socialista apoiada por ecoloxistas, Ana Gomes, veu de sobardar por moi pouco ao ultradereitista André Ventura.  Porque se a privatización da Sanidade e os Servizos sociais xunto á precarización extrema no laboral multiplicaron a mortandade dun virus que só a globalización económica fixo pandémico, teremos que construir outra normalidade que non pase por sacrificar á clase traballadora e o resto de seres e ecosistemas planetarios.

Mais os mercachifres do enredo son cobizosos demais para repartir a riqueza e evitar o colapso social. Teñen todos os medios ao seu dispor. Non, non son aqueles mercachifres de Lima que tras a conquista de Perú vendían teas e sementes nas prazas principais sen se acoller ás regras do comercio imperial. Aqueles mercachifres eran pobres locais ou inmigrantes que facían venda ambulante camiñando longas distancias para gañarse o pan. No século XVIII, os mercachifres eran o precariado do comercio por iso se saltaban as leis dos Don Celedonios (aquel tendeiro avarento de Risco en O porco de pé). Era tal a miseria dos mercachifres de antano que Ernesto Saguier di na súa Genealogía de la Tragedia Argentina, que estavan incluso por baixo dos que rexentavan pulperías na pirámide mercantil e en ocasións eran o antecedente dun futuro tendeiro ou un polbeiro.

Aqueles mercachifres do pasado eran como os manteiros dos nosos tempos. Vendían a quen non podían permitirse o comercio legal e non sempre eran chilindrainas de escaso valor senón que moitas veces eran artesanías, esas que foron tamén apropiadas polo Capital para encher o planeta de bazares das grandes cadeas do plastico e a explotación estrutural (léase A Caverna de Saramago). Anque existen outros manteiros ascendidos a falsos autónomos que esparexen as mercadorías dun lado ao outro do mundo para enriquecemento de D. Amazon.

Os comerciantes minoristas eran chacoteados como figuras de sainete ao igual que a pranchadora ou o español anarquista e así chegou a nós a verba mercachifre en sentido despectivo. Porque o mellor dos povos é malversado polo poder para voltarllelo sempre en feitío ridículo e de refugallo.

Tamén en Ferrol tivemos vendedoras ambulantes como Marcela Seco do Cantón, que vendía estraperlo dos comercios que pechavan e traíao de lonxe carregandoo na cabeza para revendelo xunto coa quincalla e os xoguetes na praza. As mulleres traballadoras sempre termando do mundo nas súas cabezas. Amais Marcela sabía ler e escrevíalle cartas á xente cobrándolle segundo as súas posibilidades. Algo que nunca faría un mercachifre moderno.

Hoxe os mercachifres son dunha outra catadura. Traballan xuntos, sen sabelo, os ananos de Ferreiro cos mercantilistas criminosos da gran banca mundial. O comercio dos manteiros xa sustituiu a artesanía local pola marca pirata fabricada pola mesma man de obra escrava que o comercio legal. E os migrantes do top manta portan hualí, esa alegría medoñenta que nin o acoso policial é quen de matar.

En fin, ao abeiro da pandemia os mercachifres das finanzas asubían o mesmiño que o chifre dos capadores que ían de aldea en aldea anunciando a porcos e donos a súa chegada. Anque os D. Celidonios saben de certo que non toda a vida ficarán de pé tras a matanza.

[*] Iolanda Teixeiro Rei. Secretaria de organización de LiGanDo-LGD. Activista ecoloxista e decrecentista. Unha das organizadoras do primeiro Congreso Galego de Decrecemento que tivo lugar en Ferrol, no mes de outubro deste ano 2018. Articulista e licenciada en Pedagoxía Social pola USC. Profesora de Tai Chi e Chi Kung en Ferrol. No facebook e no twitter. Artigos no Diario de Ferrol e Diario Nós.
Enviado por:
Iolanda Teijeiro
-iolandateixeiro@gmail.com-
27 de janeiro de 2021 22:33
_______

A CIG convoca unha xornada de mobilizacións en 18 localidades para esixir unha saída galega xusta da crise - As marchas e concentracións realizaranse o domingo 7 de febreiro - Nas nosas comarcas serán en Ferrol e n'As Pontes - Vídeo e enlaces aos documentos con propostas e medidas

Dentro da campaña por unha saída galega xusta da crise que a CIG está a desenvolver dende o mes de outubro, a central nacionalista ten convocada unha xornada de mobilizacións para o domingo 7 de febreiro para esixir políticas que permitan encetar unha auténtica recuperación económica e social e camiñar cara a unha situación de emprego, salarios, pensións e condicións de traballo dignas na Galiza. Unha recuperación que non será posíbel sen a derrogación total das reformas laborais de 2010 e 2012 e das reformas das pensións de 2011 e 2013.

As mobilizacións terán carácter expansivo e desenvolveranse en 18 localidades garantíndose en todo momento as medidas de seguridade.

Nas nosas comarcas terán lugar, o domingo 7 de febreiro, en:

- Ferrol: ás 11:30h, marchas con saída dende a Praza Vella e dende a rotonda do Diapasón (Esteiro) até a Praza de Armas.

- As Pontes: ás 12:00h, concentración no edificio do INEM.


Outras políticas para garantir a recuperación económica, a industrialización e creación de emprego digno

O secretario xeral da CIG, Paulo Carril, denuncia que as medidas que se están a adoptar polos Gobernos español e galego son insuficientes ou inexistentes para dar unha resposta xusta á crise derivada da pandemia (que en Galiza afrontamos cando aínda non saímos da anterior crise económica) e "lévannos a unha maior precariedade, máis desigualdade social e máis pobreza porque o capitalismo aposta por salvar a economía en vez de protexer as persoas".

Fronte a aplicación das mesmas receitas de sempre e para evitar que esta crise constitúa un novo saqueo ao pobo traballador, a CIG esixe un plan de recuperación económica, industrialización e creación de emprego digno e con este obxectivo elaborou unha moi ampla batería de medidas que xa foron remitidas aos Gobernos español e galego, aos partidos políticos e ás asociacións patronais.

Derrogación das reformas laborais e das pensións

A este respecto, Carril salienta que para iniciar a recuperación dos dereitos laborais e sociais, hai que comezar pola derrogación das reformas laborais, da negociación colectiva e das pensións implantadas dende 2010, e pór en marcha unha nova lexislación laboral e social "que restitúa os dereitos roubados e recoñeza novos dereitos ante as novas formas de explotación laboral".

Neste camiño, Carril reclama a fixación por lei do SMI no 60% do salario medio, tal e como marca a Carta Social Europea, a supresión do IPREM e o establecemento dunha renda de inserción laboral e social, na contía do SMI; así como establecer por lei unha pensión mínima igual ao SMI e a súa revalorización anual co IPC real.

Xunto isto, que se prohiba por lei a aplicación de ERE, ERTE, modificacións de condicións etc. sen previa autorización administrativa e acordo co persoal; e eliminar as ETT, as empresas multiservizos, a figura de “falsos/as autónomos/as” e a subcontratación en cadea. De igual xeito, a CIG insta a que se desenvolva dunha vez o Marco Galego de Relacións Laborais.

Papel fundamental das administracións na dinamización económica

Ante a conxuntura actual, o secretario xeral da CIG destaca que as administracións teñen que ter un papel fundamental na dinamización económica, polo que demanda a intervención pública no sistema financeiro, coa xestión directa dos fondos europeos, a formalización dun concerto económico co Estado, a creación dun Banco Público Galego, a participación da Xunta en proxectos empresariais chave ou a nacionalización de empresas como Alcoa ou Alú Ibérica.

Da mesma maneira, cómpre encetar unha transición enerxética galega e xusta, poñendo en marcha unha Estratexia de Transición Xusta e medidas como a Tarifa Eléctrica Galega. E aplicar unha fiscalidade progresiva e xusta e aumentar o investimento en I+d+I.

Para o secretario xeral da CIG hai que reforzar os sectores estratéxicos (como o agrario, pesqueiro e da industria conserveira, forestal, naval, comercio e turismo), e pór en marcha un plan de desenvolvemento industrial de apoio e protección a estes sectores, con medidas que permitan o seu avance e modernización dun xeito sustentábel e que favoreza a creación de emprego e o fin da precariedade e a emigración.

Reforzar os servizos públicos, plan de conciliación e un sistema de atención ás persoas

Canda estas medidas, a CIG demanda un reforzo dos servizos públicos, eliminando a taxa de reposición, e retornando ao público aqueles servizos privatizados, volvendo á xestión directa da sanidade, e fortalecer o ensino público, incrementando os cadros de persoal en ambos casos.

Tamén a posta en marcha dun Plan de Conciliación con dereitos para as necesidades de coidados xeradas pola pandemia e a creación dun Sistema Público Galego de Atención ás Persoas, que integre residencias, centros de día, centros de atención á diversidade... incorporando á rede pública os SAF e dignificando as condicións do persoal.

HORAS E LUGARES DAS MOBILIZACIÓNS:

- A Coruña: ás 11:30h, marchas con saída dende a Casa do Mar, a Torre de Hércules, o Pazo da Ópera e a Praza de Portugal até a Praza de María Pita.

- Compostela: ás 11:30h, marchas dende o Hotel Peregrino, a rotonda de San Caetano e a rotonda do Restollal até a Praza da Quintana.

- Ferrol: ás 11:30h, marchas con saída dende a Praza Vella e dende a rotonda do Diapasón (Esteiro) até a Praza de Armas.

- Lugo: ás 11:30h, marchas dende o Parque Frigsa e o edificio do INSS (avda. de Madrid) até á Praza Maior.

- Ourense: ás 11:30h, marchas con saída dende a estación de RENFE, a rotonda de Mariñamansa/Paco Paz e o estadio do Couto até a Praza Maior.

- Pontevedra: ás 11:30h, con saídas desde o Hospital Provincial (rúa Loureiro Crespo) e desde a rotonda de San Roque -Alameda.

- Vigo: ás 11:30h, marchas dende a Dobrada e da praza do Concello até o farol de Urzáiz.

- A Guarda: ás 11:30h, concentración na Praza do Reloxo.

- As Pontes: ás 12:00h, concentración no edificio do INEM.

- Boiro: ás 12:00h, na Praza do Concello.

- Cangas: ás 11:30h, concentración na Praza do Concello.

- Cee: ás 12:00h, concentración na Praza do Concello.

- Lalín: ás 11:30h, concentración na Praza da Torre.

- Porriño: ás 11:30h, concentración na Praza do Concello.

- Redondela: ás 11:30h, concentración na Praza do Concello.

- Ribadeo: ás 12:00h, concentración na Oficina de Emprego.

-Verín: ás 12:00h, concentración na Praza do Concello.

- Vilagarcía: ás 11:30h, con saídas desde rotonda Ramal e desde rotonda Piñeiriño.

#saídagalegaxusta

PROPOSTAS DA CIG
para unha saída galega xusta á crise

Desde a CIG, formulamos unha proposta con medidas concretas, para unha SAÍDA GALEGA XUSTA da crise. Unha saída da crise que tamén pasa pola loita, o combate e a mobilización, porque os dereitos conquístanse, non os regalan nin se mercan, nin se mercadea con eles nese invento do “diálogo social” que pretende suplantar o protagonismo da clase traballadora impoñendo antidemocraticamente medidas de recorte e facilitando solucións que favorecen o capital. | Ir á Web.

Fonte: Avantar.
_______

Un novo e actual libro de Vicenç Navarro: Pandemia, Economía e Estado do Benestar - Causas, consecuencias e alternativas posíbeis ante á pandemia de coronavirus

PANDEMIA, ECONOMÍA E ESTADO DO BIENESTAR

Causas, consecuencias e alternativas posíbeis ante á pandemia de coronavirus.

A pandemia estivo afectando as nosas vidas dun xeito moi profundo. No meu caso, a pandemia colleu-me en Baltimore, EEUU, mentres estaba dando clases -como fago cada ano- en a Johns Hopkins University, que pronto se converteu nun dos centros académicos de referencia na análise das causas e consecuencias do fenómeno que afectou, afecta e seguirá afectando máis intensamente a saúde, calidade de vida e benestar das poboacións. Iso permitiu-me seguir de cerca e coñecer e comprender as causas e consecuencias da natureza da pandemia e o seu alcance, traballando intensamente para intentar controlar e reverter e o dano causado ás poboacións afectadas por este fenómeno...

Vicenç Navarro. Catedrático Emérito de Ciencias Políticas e Políticas Públicas da Universitat Pompeu Fabra, Profesor de Health and Social Policyen "The Johns Hopkins" University  e Director do JHU-UPF Public Policy Center.

http://www.vnavarro.org

Enlace ao libro de  Vicenç Navarro. | Pandemia, Economía e Estado do Benestar. Causas, consecuencias e alternativas posíbeis ante á pandemia de coronavirus | Edición Gratuíta. | Permite-se a reprodución total ou parcial deste libro e autoriza-se e agradece-se que se difunda o máis amplamente posíbel. | 1ª Edición, 9 de outubro de 2020. 140 páxinas en formato pdf. | Acceder/Baixar.
_______

Antivacinas: cales son os seus argumentos, de onde saen e en que se sosteñen? ... Por Inna Afinogenova - Vídeo

Antivacinas: cales son os seus argumentos, de onde saen e en que se sosteñen?

Os movementos antivacina naceron fai case dous séculos, pero actualmente teñen máis impacto que entón. Por que e que implicacións ten?


https://youtu.be/_4Tc-_zwxt4

Canle de "Aí les va" | Ir á Canle.

Inna Afinogenova, é unha xornalista rusa, condutora do programa "Aí les va" e subdirectora do canle internacional de novas e televisión RT en Español.

@inafinogenova

Telegram
 
Outro xeito de dar información: "Información, pero con algo de humor.
Humor, pero con moita información".
Publicamos pouco pero saboroso".
¡Aí lles vai!

¡Tamén estamos en Instagram!:
https://www.instagram.com/ahilesva_/

_______

Foto: Inna Afinogenova. A xornalista recibiu a vacina Sputnik V a fins de setembro. De 32 anos, ofreceuse como voluntaria para recibir as dúas doses da inmunización desenvolvida polo Centro Gamaleya, anotándose nun sitio web do concello de Moscú. Así, foi parte do grupo das primeiras 90 persoas que se vacinaron en Rusia | El Intransigente .

NON ás patentes, a pandemia non é un negocio: Campaña de Médicos Sen Fronteiras para que o Goberno de Sánchez/Iglesias apoie a solicitude ante a Organización Mundial do Comercio (OMC) para suprimir as patentes sobre as vacinas da COVID-19 mentres dure a pandemia - MSF pide sinaturas para respaldar esta campaña - Enlace ao formulario

Pedro Sánchez: NON ás patentes, a pandemia non é un negocio

A día de hoxe, España non está apoiando a solicitude ante a Organización Mundial do Comercio (OMC) para suprimir as patentes sobre as vacinas da COVID-19 mentres dure a pandemia.

Un feito contraditorio e impropio, xa que o Goberno español expresou que os produtos médicos para loitar contra o coronavirus se deben tratar como bens públicos mundiais.

Sen suprimir as actuais patentes, as vacinas non serán baratas e non poderán chegar a todo o mundo. Sen apoiar este paso fundamental, non haberá garantía de que a tan necesitada vacina chegue a cada persoa en todo o mundo, estea onde estea.

Ate agora, nada menos que 100 países xa apoian esta petición. Co teu apoio e o da maior cantidade de persoas que, como Médicos Sen Fronteiras, creemos que a pandemia non debe ser un negocio, podemos cambiar as cousas.

Podemos conseguir que o Goberno español apoie esta solicitude. Podemos lograr que tanto a UE como outros países cambien de postura e cumpran coa súa deber. Está na súa man evitar que as farmacéuticas antepoñan os seus beneficios á saúde das persoas.

Porque a saúde non é un negocio, é un dereito universal. E porque a vida das persoas é sempre o máis importante. Agora, en plena pandemia de COVID-19, tamén.

Necesitámosche: firma agora e pide ao Goberno de Pedro Sánchez que apoie a petición de supresión de patentes da COVID-19.

Por unha pandemia sen patentes en vacinas e medicamentos.

Por ti, e polo ben de todos, para que ninguén se quede atrás na loita contra a COVID-19.

Cinco preguntas clave

Que é a petición de exención?

En 2001, no apoxeo da epidemia de VIH/sida, a 'Declaración de Doha relativa ao acordo sobre os ADPIC e a saúde pública' recoñeceu o dereito dos Gobernos a tomar todas as medidas necesarias para eliminar as patentes para así priorizar a saúde pública fronte aos intereses comerciais.

A solicitude actual -dirixida á OMC por India e Sudáfrica- é un paso similar para acelerar a resposta á pandemia suprimindo as patentes relacionadas cos produtos da COVID-19.

Que fixo o goberno de España...?

Malia que o Goberno español expresou que os produtos médicos para a COVID-19 débense tratar como bens públicos mundiais, nin España nin a Unión Europea apoian esta medida, capaz de acelerar o dereito a producir e fornecer as vacinas da COVID-19.

Que estamos pedindo agora mesmo?

Pedimos ao Goberno español que apoie a solicitude de exención ante a OMC. Si se concede a exención, todos os membros da OMC beneficiaranse directamente dunha verdadeira colaboración para desenvolver, producir e fornecer as vacinas para responder á COVID-19.

Que papel xogan as farmacéuticas ...?

Desde o comezo da pandemia, as farmacéuticas mantiveron a súa práctica habitual de control estrito sobre os dereitos de propiedade intelectual e de monopolios sobre vacinas e tratamentos. Con máis de 1,3 millóns de mortes en todo o mundo por mor da COVID-19, os Gobernos non poden perder máis tempo a mercé da industria farmacéutica, que segue co seu negocio lucrativo e fixando altos prezos, ate en plena pandemia. Está nas súas mans esixir un cambio e situarse a favor da saúde global.

Por que interesa a Médicos Sen Fronteiras?

Médicos Sen Fronteiras loitamos desde fai 50 anos pola saúde das persoas, estean onde estean. Levámolo facendo durante medio século; non imos deixar de facelo agora, cando o mundo máis o necesita. A COVID-19 non debe entender de patentes e monopolios.

Pode-se asinar no formulario de MSF | Apoiar Petición.

900 494 269 (De balde)
oficina@barcelona.msf.org
Zamora, 54, 08005 Barcelona
Web Oficial :
https://www.msf.es/

Médicos Sen Fronteiras, CIF: G58277534. Inscrita no Rexistro Nacional de Asociacións do Ministerio do Interior co número 68.340
_______

A servidume voluntaria, ... Por Iolanda Teixeiro Rei

Por Iolanda Teixeiro Rei [*]
30.12.2020

CORONAVIRUS: A SERVIDUME VOLUNTARIA

Agardo con franca ilusión neste ano vello 2020, a apertura da Porta Santa na Quintana dos Mortos. Non é que me entusiasmen os cantos litúrxicos mais ese motete Sae da túa terra, o Apóstol espérate, que o Turismo da Xunta elixiu para lema do Ano Santo 2021, paréceme unha premonición da restauración do dereito á liberdade de circulación ou non sexa máis que do que unha innecesaria provocación. Non o digo só polos milleiros de persoas sobreviventes que chegan en pateras ás costas da opulenta Europa, empurradas polas nosas políticas neocoloniais, senón tambén polas vertoláns proibicións de mobilidade no noso territorio, si, esas cambiantes zonas perimetrais. Recoñezo que estes cercados mutantes  pódennos aprender a nosa xeografía, esa que foi desterrada das escolas. Mais alén da Axencia de Turismo de Galicia precisamos con urxencia dunha axencia de marcos entre concellos. Porque se queremos pasear pola nosa contorna teremos de coñecer se Baltar, é un dicir, é de Narón ou estaremos arriscando os montantes dos minijobs a unha multa que se cadrar sirva de investimento público que sume ao capital de risco MIG AG para financiar BioNTech, cuxo ARNm do virus xa quintuplicou ganancias no mercado. Comprendo que o fordista director executivo  de BioNTech quixera deixar de ser cabeza de turco modificando a contrarreloxio material xenético no laboratorio para inmunizar ao planeta cos seus socios estadounidenses de Pfizer e os socios chineses de Fosun. Ao fin, forrarse cunha vacina non ten por que estar rifado co dever humanitario. Na globalización, a filantropía non só casa ben co lucro opaco senón que é devedora de el.

No reino da posverdade non há certeza á que botar man. As parellas sen papeis que vivimos en distintas cidades galegas non podemos vernos presencialmente mentres escoitamos á directora de Turismo convidándonos a romper fronteiras nestes tempos de distanciamento e preparmonos para un ano santo seguro. Namentres a mesma Xunta lanza un portal web para vender aldeas abandonadas, 3.900 nada menos, incluso a inversores de otros puntos de España. Será para fuxir das pandemias no medio dun ermo eucaliptal?.

O isolamento, o medo e a represión masiva xunto á inoculación de datos fuxidíos e contradictorios está facendo do lobie informativo unha tribo de reductores de cabezas. Amais, os datos combustibeis abócannos a unha amnesia colectiva. Precisariamos ter unha hemeroteca baixo o brazo para enxergar os fíos desta pandemia. Há pouco máis dun mes, o 10 de novembro, que a comunidade científica dicía que havía que ser cautelosos coa vacina e no Nadal os orgasmos vacinais abren todos os informativos amosándonos vellos encantados do privilexio de ser os primeiros en se vacinar, entre anuncios de perfumes e programas de lixo financiados polas casas de apostas que van abrindo outro nicho de mercado sanitario, o das ludopatías. Mentres, brincadeiras da vida, Marta Temido, ministra de Saúde portuguesa, anuncia ir xa polas 16.000 vacinacións. O que me trae á mente a crise política e a promesa científica e as burocracias político-sanitarias ás que tan finamente alude Manuel Fernández Blanco no livro 'Setenta ideas para a (pos)pandemia', recén saído do prelo.

Polo de agora, a panacea da nova realidade non vai ser afortalar o sistema sanitario, combater o cambio climático, desglobalizar, combater a agroindustria e o saqueo monopolístico no planeta...a panacea vai ser unha vacina que nos inocule ARNm do virus e a ver que pasa... baixo a sutil ameaza dunha lista negra.E aínda ben que o noso ministro non se apelide Temido senón Isla.

Mentres as ONGs piden uns céntimos para vacinar de cólera aos nenos de baixo nivel socioeconómico de Asia e África. Esa humanidade da que ningún filántropo ou firma de biotecnoloxía moderna se lembra. Agora mesmo, a autocensura é tan enorme que poucos arriscan a cuestionar ningún discurso oficial nin sequer a suliñar que igual que non deve dar unha declaración de guerra unha firma de armamento tampouco deve garantir a fiabilidade dunha vacina unha empresa financiada por grandes corporacións privadas ou capitais de risco.

Magoa que entre os bestsellers deste Nadal non figure o 'Discurso sobre a servidume voluntaria' de Etienne de La Boétie, precursor intelectual da desobediencia civil contra aquelas normas arbitrarias ou odiosas que repunan ou deveran repunar a conciencia cidadá.

[*] Iolanda Teixeiro Rei. Secretaria de organización de LiGanDo-LGD. Activista ecoloxista e decrecentista. Unha das organizadoras do primeiro Congreso Galego de Decrecemento que tivo lugar en Ferrol, no mes de outubro deste ano 2018. Articulista e licenciada en Pedagoxía Social pola USC. Profesora de Tai Chi e Chi Kung en Ferrol. No facebook e no twitter. Artigos no Diario de Ferrol e Diario Nós.

Enviado por:
Iolanda Teijeiro
-iolandateixeiro@gmail.com-
29 de dezembro de 2020 23:37
_______

A pandemia de COVID 19 en China: os excelentes resultados da estratexia de 'supresión' Covid cero, ... Por Pablo Gálvez Roldán - As consecuencias desta pandemia sobre a saúde dos cidadáns no mundo foron devastadoras en términos de sufrimento e morte

A pandemia de COVID 19 en Chinesa: os excelentes resultados da estratexia de 'supresión' Covid cero

Por Pablo Gálvez Roldán [*]
27.12.2020

Os primeiros casos da pandemia orixinada polo COVID-19 SARS 2 foron anunciados oficialmente pola Organización Mundial da Saúde o 31 de decembro de 2019, trala aparición deste novo coronavirus, tres semanas antes, nun dos mercados da rexión chinesa de Wuhan. En España, o primeiro caso detectouse o 31 de xaneiro na illa da Gomera.

As consecuencias desta pandemia sobre a saúde dos cidadáns no mundo foron devastadoras en términos de sufrimento e morte. Ademais, o impacto sobre a economía mundial, foi moi severo. A OCDE prevé un decrecemento do Produto Interior Bruto (PIB) mundial de -4,18% en 2020 cunha terríbel perda de postos de traballo. España ten unha previsión de variación anual do PIB 2020 do -11,63%.

A evolución da pandemia mostra cifras enormes en número de contaxios e de forma rechamante en falecidos a nivel mundial. Efectivamente, ate o momento actual contaxiáronse 67,8 M e faleceron 1,55 M de cidadáns no mundo.

Con todo, cando se analizan e comparan os datos a nivel internacional entre países, obsérvanse importantes variacións, tanto no número de contaxiados, como nos falecidos e é singularmente destacábel a evolución seguida pola pandemia en China.

Vexamos a continuación de forma breve algúns destes datos. O número de casos confirmados de contaxio en China ate o 7 de decembro de 2020 é aproximadamente de 85.500 persoas enfermas de COVID-19. Mentres, Estados Unidos alcanza unha cifra ao redor de 15,2 millóns de positivas confirmadas. En Europa, Francia presenta un total de 2,3 millóns de casos, España 1,7 M, Italia 1,74 M e Alemaña 1,2 M; en Asia destaca a India con 9,7 M.

A cifra de mortes rexistradas en China por COVID-19 é de 4.746 persoas a 5 de decembro. O incremento nos falecementos desde abril foi mínimo; así o 17 de abril o número de falecidos alcanzaba os 4.636 casos. É nesta data cando China alcanzou o dato máis alto de falecidos coincidindo co maior número de persoas contaxiadas. A partir de aí, apenas se incrementou o total de falecidos, soamente 110 casos. O maior número deuse na provincia de Hubei cunha taxa de letalidade de 2,9% que no grupo de idade de maiores de 80 anos é de 14,8% sobre o total de contaxiados.

Os datos anteriormente comentados da evolución da pandemia en China contrastan fortemente cos datos mundiais e da Unión Europea. En España, o número de falecidos a 4 de decembro, era de 46.252, polo tanto, case 10 veces máis que a de China. É necesario recordar aquí que estamos comparando ademais poboacións sensibelmente diferentes, pois China ten 1.400 M e España 46.9 M de habitantes polo que as diferenzas son aínda máis impactantes.

Como se explican estas enormes diferenzas?

A revista médica The Lancet publicou un artigo en setembro onde analiza e compara as estratexias de diferentes países. Nel, exponse a importancia crave de dispoñer dun sistema de información, control e monitorización, xunto con procedementos establecidos eficaces de diagnóstico e illamento dos casos detectados de COVID 19, acompañados da procura, rastrexo e illamento dos contactos, con sistemas de apoio (aloxamento alternativo) e de control (sistemas informáticos, apps, pulseras de localización, etc.), para asegurar o confinamento. Todo iso cunha saúde pública executiva e coordinada a nivel estatal. Ademais, o artigo sinala tamén a importancia da implicación e compromiso da cidadanía.

O goberno de China optou clara e decididamente por este modelo cunha vontade rotunda para conseguir e levar adiante a estratexia de "erradicación" ou "supresión" (COVID cero) do virus con excelentes resultados (unha estratexia de supresión con actuacións similares a China con algunhas diferenzas foi adoptada por países como Corea do Sur, Singapur, Nova Zelanda, ou Vietnam).

A estratexia sanitaria de China baseouse en elementos como: o control da mobilidade xunto cos confinamentos estritos a escala de distrito ou provincia, «xestión pechada» que permitiu ás autoridades limitar as entradas, saídas e horarios das zonas afectadas con precisión a escala de edificio ou mazá, a temperá trazabilidade dos contaxios mediante dispositivos móbiles coa utilización de medios humanos para conseguir os controis de temperatura nos espazos públicos, as medidas de prevención individual, e os test gratuítos a gran escala con obtención moi rápida de resultados, etc.

Pola contra, en España, nos países europeos e EEUU, decidiuse unha estratexia de contención do número de casos, fundamentalmente dirixida a evitar o colapso hospitalario, pero sen desenvolver todo o abanico de medidas necesarias. Esta decisión, condicionada posiblemente por formulacións a curto prazo e expectativas sobre a evolución da economía, provocou os resultados que podemos observar na denominada segunda onda. Así, desde o 1 de agosto ate o 6 de decembro producíronse nos 27 países da Unión Europea 152.216 mortes, por encima das 136.176 da primeira onda do 1 de marzo ao 31 de xullo, segundo o Centro Europeo para a Prevención e Control de Enfermidades (ECDC). En España, por exemplo, chegou a alcanzarse un pico diario de 600 casos a semana do 9 de novembro. Como sinalamos anteriormente, China unicamente ha ter no total do período 110 mortes por COVID 19.

É imprescindíbel destacar que ao mesmo tempo que se adoptaban as medidas descritas e de forma inmediata ao comezo da pandemia, China decidiu construír hospitais temporais como resposta a un posíbel incremento da demanda de coidados hospitalarios e tamén como forma de establecer circuítos de atención diferenciados para os enfermos de COVID 19 e impedir desa forma os contaxios con outros pacientes e diminuír o risco para o persoal sanitario. Estes hospitais temporais foron construídos nos primeiros dous meses de 2020, deseñados especificamente para tratar pacientes con síntomas de COVID-19. O goberno de China construíu máis de 30 hospitais temporais cunha velocidade lograda co traballo e o esforzo das traballadoras e traballadores chineses. Na rexión de Wuhan desenvolvéronse dous hospitais: o Hospital Leishenshan situado preto do lago Huangjia, distrito de Jiangxia, con 1.500 camas en dous edificios separados en 75.000 m2 de superficie, cuxa construción iniciar o 26 de xaneiro e ingresou os seus primeiros pacientes na primeira semana de febreiro; pola súa banda, o Hospital Wuhan Caidian Huoshenshan comezou a súa construción o 23 de xaneiro, coordinada por catro grupos de contratistas: Chinesa Construction Third Engineering Bureau, Wuhan Construction Engineering, Wuhan Municipal Construction Group, e o Hanyang Municipal Construction Group con ate 1.000 camas, iniciando o seu funcionamento o 2 de febreiro. Na rexión de Wuhan se implantaron ate 8 hospitais temporais adicionais.

Con todo, e de forma absolutamente rechamante, xa no mes de abril procedeuse á peche destes hospitais temporais, pois xa non era necesario o seu funcionamento dada a diminución drástica do número de ingresos polo éxito da estratexia de supresión e COVID cero.

Como conclusión, podemos afirmar que mediante as medidas adoptadas contra o COVID 19 polo goberno de China dun confinamento rigoroso, durante un tempo suficiente e asegurando a capacidade para identificar, trazar e cortar a cadea de transmisión, cun sistema de información sólido, así como un mecanismo eficaz de coordinación para adoptar medidas executivas conseguiuse un excelente resultado na saúde do pobo chinés evitando mortes innecesarias e diminuíndo o sufrimento cidadán.

A nivel económico, esta estratexia adoptada por China permitiu unha recuperación rápida e positiva. Os datos económicos revelan que, logo da contracción inicial no primeiro trimestre de 2020 da economía chinesa dun 6,8%, produciuse unha evolución favorábel. O Fondo Monetario Internacional (FMI) prevé para China un crecemento e recuperación da actividade, moi avanzada xa no conxunto do país, algo máis retardada na provincia de Hubei, orixe da pandemia. A actividade industrial recuperouse con celeridade e a actividade dos servizos, que requiren un elevado grado de interacción persoal está xa en vías de recuperación. Como sinala o Banco de España nun informe recente, a estratexia sanitaria adoptada por China desempeña un papel moi importante na recuperación económica.

Os datos expostos permiten afirmar que a estratexia sanitaria e as accións cumprimentadas polo goberno de China deron un bo resultado na saúde do pobo chinés e permitiron unha rápida recuperación económica.

[*] Pablo Gálvez Roldán, Working Group Coordinator na European Union Chamber of Commerce in Chinesa. MSc in Politics of Chinesa na School of Oriental and African Studies (SOAS) da Universidade de Londres.

Fonte: Observatorio da Política China | 20.12.2020 | In Análise, Sociedade by Xulio Ríos.

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
26 de dezembro de 2020 23:55
_______

Autónomos e pandemia, ... Por Iolanda Teixeiro Rei - Asistimos estes días a algo insólito, a concentración de autónomos nas prazas públicas do país reclamando políticas de apoio

Por Iolanda Teixeiro Rei [*]
03.11.2020

AUTÓNOMOS E PANDEMIA

Asistimos estes días a algo insólito, a concentración de autónomos nas prazas públicas do país reclamando políticas de apoio. Nas últimas décadas eles pecharan comercios e bares ao paso das mobilizacións do naval en solidariedade cos obreiros, no que parecía un recoñecemento mutuo, ao fin, de seren clase traballadora.

Mais a pandemia veu abrir a fenda novamente e arredar traballadores por conta propia de traballadores por conta allea. (Cando hoxe hai tantos minijobs por conta allea como propia. Divide e vencerás). E botouse de menos a solidariedade de clase. Si, digo de clase, organizacións de esquerda de unha e outra fasquía; porque a maioría dos autónomos do noso país non son grandes empresarios senón micro-pymes, con máis pé ca eme. Onde estades, esquerdas de governo e oposición, que non se vos escoita, apoiando as súas xustas reivindicacións?. É o voso silenzo que esterca o campo populista da extrema dereita.

Porque os verdadeiros governos de esquerdas non poden resgatar bancos ou ser consentidores dos abusos das grandes compañías elétricas ou dos lobbies da auga. Bancos e compañías que inflan as facturas dos autónomos máis pequenos que, porén, son quen artellan a vida dos nosos barrios nas vilas e cidades. E agora véñenlles paliar as doenzas graves e crónicas con panos quentes. Ofertando pacatas axudas como a POECATA, unha prestación compativel coa actividade. Con que actividade no 50% dunha terraza formada por tres mesas? Que xa hai que ter amor á arte e ser poeta de baiuca para pagar luz e auga servindo mesa e media ate o toque de queda. Axudas que non acadan o mileurismo. E a maioría cobrará só a metade da base mínima por real decreto. Iso sen contar gastos de impostos, hipoteca, facturas de luz, auga e alugueiro. Por non falar dos autónomos de temporada que non cobrarán prestación.

Navegar polas procelosas augas en tempos de incertidume vírica non é tarefa doada para os autónomos. Hai algún peixe grande, mais maiormente trátase de bancos de peixes moi pequenos, desde freelancer que prestan servizos a outras empresas nos máis diversos sectores (comercio, deporte, xornalismo...), até traballo a toque de contrato a falsos autónomos, traballadores por horas que venden a súa forza de traballo a distintas empresas ou que traballan para unha gran multinacional de venda online que á volta da esquina se desprende deles, deixandoos hipotecados ate a terceira xeración.

Como país especializado na creación de traballos en sectores de baixo valor engadido, en turismo de sol e praia, cunha precarización laboral das máis altas de Europa, a meirande parte dos autónomos adícanse á hostalaría ou o pequeno comercio. Coa eiva engadida da estacionalidade, en moitos casos, o 85,6% dos autónomos persoa física cotiza pola base mínima. Por tanto, non falamos de grandes empresarios, senón de traballadores. Cómpre, pois, solidarizarmonos con eles nun momento en que a estes sectores, xa moi febles polas sucesivas crises sistémicas, se lles está a aplicar coa pandemia, unha economía de guerra, obrigándolles a pechar por decreto, culpabilizando a este sector da situación. Parece que se hai contaxios é por culpa de ter ir tomar un café ou unha cerveixa e non por ter ido nun bus ateigado de xente, ao super ou ao traballo e, nese caso, cómpre pechar o negocio. Os que non se pechan son os grandes, cando nen sequera pagan impostos aquí, mentres os comercios de barrio son pequenas empresas que si os pagan. E a Xunta a privilexiar cun horario máis amplo a casinos e apostas alegando que esa clientela non interactúa. Toda unha declaración lapelada da orientación ideolóxica desta pandemia.

Desde a organización política Ligando, defensores acérrimos da economía local e do comercio de proximidade, queremos amosar a nosa solidariedade cos traballadores autónomos. Non comprendemos onde está esa esquerda, que agora cogoverna co Psoe ou esoutra chamada esquerda nacionalista. Porque milleiros de autónomos pertencen a un sector económico que se ve obrigado a pechar por motivos de Saúde Pública. Este colectivo merece todo o apoio da sociedade o mesmo que os demais sectores afectados. Non pode ser que se vaian aprobar uns orzamentos para o 2021 sen contemplar medidas para os rescatar. Onde está a esquerda cando os plans de recuperación económica dos governos contemplan subvencionar a megaempresas como Zara, esquecendo a eses autónomos dos que dependen tantas familias? Agora non é o mesmo que coa crise de 2008. Agora é o governo quen decide por decreto que pechen, total ou parcialmente, o negocio dous millóns de autónomo/as mentres que soben os gastos por salarios aos funcionarios e persoal laboral. Chegados a este ponto: Teremos que sospeitar que está en marcha unha reconversión encuberta do sector da hostalería turística que beneficia ás grandes empresas de distribución de alimentos, dado que o que se deixa de consumir na hostalería e que levan adiante distribuidoras pequenas, pasaría a mans de supermercados, que son grandes corporacións a nível de estado. Estaremos asistindo ao banquete do peixe grande a engulir ao banco de peixes chicos ao abeiro do mar proceloso da pandemia?

[*] Iolanda Teixeiro Rei. Secretaria de organización de LiGanDo-LGD. Activista ecoloxista e decrecentista. Unha das organizadoras do primeiro Congreso Galego de Decrecemento que tivo lugar en Ferrol, no mes de outubro deste ano 2018. Articulista e licenciada en Pedagoxía Social pola USC. Profesora de Tai Chi e Chi Kung en Ferrol. No facebook e no twitter. Artigos no Diario de Ferrol e Diario Nós.

Enviado por:
Iolanda Teijeiro
-iolandateixeiro@gmail.com-
3 de novembro de 2020 13:45
_______

Nós Diario: O Goberno español decreta o estado de alarma, prorrogábel até 9 de maio - Todas as novas medidas do estado de alarma: que podes facer e que non

O Goberno español decreta o estado de alarma, prorrogábel até 9 de maio

Haberá restricións á mobilidade, confinamentos entre as 23 horas e as seis da madrugada e limitaranse as reunións a un máximo de seis persoas.

O presidente do Goberno, Pedro Sánchez, anunciou este domingo na roda posterior ao Consello de Ministras extraordinario, a aprobación do estado de alarma para todo Estado español, que entrará en vigor esta tarde. O seu obxectivo é que esta situación sexa prolongada polas Cortes Xerais durante seis meses, até 9 de maio.

O decerto aprobado hoxe estabelece un confinamento desde as 23 horas até as seis da madrugada, aínda que poderá ser modulado por cada territorio cunha marxe dunha hora (adiantándoo ás 22 horas ou ben retrasándoo até a medianoite). Tamén o poden modificar para que finalice ás cinco ou as sete da madrugada. O mesmo ocorre coas reunións, que como norma xeral non poderán superar as seis persoas.

Os presidentes, o da Xunta no caso da Galiza, serán a autoridade delegada nos seus territorios e terán potestade para decretar confinamentos totais ou parciais. Así, Feixoo poderá limitar a entrada e saída dos seus territorio, é dicir, o peche perimetral do conxunto do país ou unha parte do seu territorio, aínda que haberá tamén excepcións como asistencia a centros sanitarios, acudir a centros educativos ou razóns laborais, entre outras.
Sánchez pide apoios

Sánchez recalcou que a duración deste estado de alarma "non é inamovíbel" e pode levantarse se se supera a situación, aínda que agregou que eses seis meses de duración é o prazo que aconsellan as persoas expertas para superar non só esta segunda onda, senón a etapa "máis dañiña" da Covid-19. "Os expertos din que as razóns están plenamente xustificadas", remachou Sánchez para solicitar formalmente a todos os grupos parlamentarios do Congreso das Deputadas que dean o seu "apoio abafador" á prórroga do estado de alarma, dado que haberá rendición de contas continúa sobre a súa aplicación.

De feito, revelou que conversou de modo "cordial" co líder do PP, Pablo Casado, para poder contar co seu apoio para habilitar este mecanismo "eficaz para conter e manter a raia o virus", tanto no plano da actuación contra a enfermidade como desde o plano constitucional. "Entendo que é unha cuestión de Estado e os partidos que se consideran de Estado deberían apoiar esta medida tan extraordinaria", remachou para asegurar que tampouco alberga dúbidas de que no Consello Interterritorial aumentaranse ou relaxarán as medidas se así o require a situación.


Todas as novas medidas do estado de alarma: que podes facer e que non

É un estado de alarma descentralizado e cada comunidade ten o poder de aplicar medidas en función das súas necesidades.

O presidente do Goberno, Pedro Sánchez, anunciou este domingo na roda posterior ao Consello de Ministras extraordinario, a aprobación do estado de alarma para todo Estado español, que entou en vigor esa mesma tarde. O seu obxectivo é que esta situación sexa prolongada polas Cortes Xerais durante seis meses, até 9 de maio.

Confinamento nocturno

Entrou en vigor ás 23:00 horas e prolongarase todos os días ata as 6.00 horas, agás Canarias, onde non se fai efectivo este toque de recollemento. Este é o marco xeral aprobado polo Goberno español e que cada territorio pode agora ‘modular’ unha hora ao principio e outra ao final para axustar o confinamento. Así, en Catalunya rexe desde as 22:00, non desde as 23:00.

Hai excepcións nas que si se pode sair á rúa durante ese confinamento e que aparecen recollidos no artigo 5 (Limitación da liberdade de circulación das persoas en horario nocturno) do decreto publicado no BOE este domingo:

a) Adquisición de medicamentos, produtos sanitarios e outros bens de primeira necesidade.

b) Asistencia a centros, servizos e establecementos sanitarios.

c) Asistencia a centros de atención veterinaria por motivos de urxencia.

d) Cumprimento de obrigacións laborais, profesionais, empresariais, institucionais ou legais.

e) Retorno ao lugar de residencia habitual tras realizar algunhas das actividades previstas neste apartado.

f) Asistencia e coidado a maiores, menores, dependentes, persoas con discapacidade ou persoas especialmente vulnerables

g) Por causa de forza maior ou situación de necesidade.

h) Calquera outra actividade de análoga natureza, debidamente acreditada.

i) Reposición en gasolineiras ou estacións de servizo, cando resulte necesario para a realización das actividades previstas nos parágrafos anteriores.
15 días

O estado de alarma estará vixente polo menos durante 15 días, mais o Goberno quere que as Cortes aproben unha ampliación até o 9 de maio
Confinamento territorial

Os gobernos autonómicos poderán limitar o movemento no seu territorio, impedindo entradas e saídas no mesmo ou ben en determinadas comarcas, cidades, vilas... Nestas restricións á mobilidade fican á marxe aquelas aquelas que sexan por motivos laborais, sanitarios, asistencias ou docentes.
Xuntanzas

O estado de alarma fixa un máximo de 6 non convivintes como o máximo que pode estar reunido. Na Galiza o criterio é máis restritivo, son 5 o máximo, e nalgunhas zonas do noso país, por exemplo Ourense ou Compostela, só se permiten xuntanzas de convivintes.

Publicado en Nós Diario. | 15:24 do 25 de outubro de 2020 |
09:54 do 26 de outubro de 2020.

✏ Real Decreto 926/2020, de 25 de octubre, por el que se declara el estado de alarma para contener la propagación de infecciones causadas por el SARS-CoV-2. | Acceder/Baixar.
_______