Xogar ao despiste, ... Por Estrela Gómez Viñas

Por Estrela Gómez Viñas [*]
04.05.2019

Xogar ao despiste

Esta semana o Parlamento Andaluz cedeu ante a intención aberta da ultradereita de atacar o centro do sistema de atención a vítimas de violencia de xénero. Foron entregados datos estatísticos sobre a formación destes equipos. A argumentación da ultradereita baséase en que ao ser, supostamente, persoal pouco formado os informes destes equipos estarían danando xudicialmente aos homes acusados de violentos. Bo intento, pero vai ser que non.

En primeiro lugar, as asociacións que loitamos contra a violencia de xénero e a violencia sexual hai anos que reclamamos a necesidade de que se dote de persoal especializado a todos os equipos que actúan en procedementos xudiciais nos que participan vítimas. Reclamámolo porque é un dos principios establecidos normativamente a nivel internacional para garantir o acceso a unha xustiza efectiva para a vítima. Considérase imprescindible para evitar a vitimización secundaria (que sofre a vítima) e para facilitar que (a vítima) poida ofrecer o seu testemuño coa maior calidade posible, así como para identificar a necesidade de protección urxente (que a vítima) poida ter. Todos os estudios coinciden en que a falla de formación diminúe a posibilidade de que o procedemento penal chegue a bo porto, así como de que a vítima atope protección e reparación.

A formación profesional adecuada é, primeiramente, un dereito e unha necesidade da vítima e un requisito para unha xustiza de calidade. Por suposto, esta obriga de formación non alcanza unicamente aos equipos específicos de violencia de xénero, senón que abarcaría aos equipos forenses, xuíces-as, fiscais, letrados-as, é dicir, a todos os axentes que entran en acción no procedemento.

Con esta nova parecemos pasar por alto datos máis relevantes. En primeiro lugar, que na análise dun caso, entre os resultados dos servizos específicos de violencia de xénero e os que aportan os equipos de avaliación forense dos xulgados, os tribunais inclínanse maioritariamente cara aos segundos. Por outra parte, a presunción de inocencia fai recaer a dúbida a favor do reo. A vítima queda entón fóra do sistema de protección. O informe do Defensor do Pobo do ano 2014 déixao claro: os equipos forenses dos xulgados non se seleccionan con criterio de especialización. No caso galego, por exemplo, a Xunta de Galicia establece como único requisito estar en posesión da Licenciatura de Psicoloxía. Significa que todas as mulleres, nenos e nenas que deban ser escoitados-as por medio destes equipos non terán a garantía de que o seu testemuño se recolla coa calidade á que obriga a normativa internacional. A miúdo, non se recolle o relato dos nenos e nenas porque, segundo certos equipos forenses, non poden entrevistar a menores de 6 anos. En realidade si que existen instrumentos adecuados para estas idades, pero hai que coñecelos, por suposto. Collida textualmente a argumentación destes equipos forenses, sería como dicir que os delitos que se cometen contra menores de 6 anos non teñen cabida no sistema xudicial. A súa palabra, sen dúbida, non a ten.

A estratexia que está levando a cabo a ultradereita é sinxela: xogar ao despiste. Por unha parte, a mentira a partir dun feito supostamente probado. Aínda sen entrar a discutir se en Andalucía estes equipos profesionais posúen ou non a formación adecuada, a falla de formación o que ocasiona é desprotección para a vítima e impunidade. Por outra parte, a maioría das resolucións relativas á necesidade de protección dunha vítima de violencia de xénero ou violencia sexual finaliza na fase de instrución. Para mostras o dato de Save the Children: o 70% das denuncias de abuso sexual infantil non chegan a xuízo. Presumir que o sistema prexudica aos acusados de violencia é unha falsidade. O gran problema da violencia de xénero e a violencia sexual continúa sendo a escasa credibilidade que se concede á vítima como parte do procedemento, a incapacidade por parte dos axentes xudiciais para recoñecer algúns indicadores relevantes de violencia, así como para entender a linguaxe verbal e non verbal da vítima.

Unha cosa si debemos dicir a favor dunha parte moi importante dos e das profesionais destes equipos específicos é o seu interese por reciclarse e manterse en constante coordinación. A estratexia dos ultra é agora cargar contra os e as profesionais que acompañan ás vítimas, que fan os informes de risco, que recollen o testemuño. Observamos como certos sectores que senten a lei de violencia de xénero como unha ameaza para os seus privilexios dirixiron a campaña contra aquelas que se converten na canle de transmisión da voz das vítimas: psicólogos-as, pediatras, letradas-os,… e agora os equipos específicos de violencia de xénero. Deixar inoperativos os servizos estratéxicos nos que pode apoiarse a vítima, ese é o obxectivo do momento. É un discurso interesado concordante coa ideoloxía da que fai alarde esta dereita ultra e descabezada. Teñamos coidado de non permanecer pasivas ante a mentira como estratexia. Tócanos mover.

Asociación galega contra o maltrato a menores

Agamme.org

FACEBOOK | TWITTER

[*] Estrela Gómez Viñas. Coordinadora de AGAMME, Asociación Galega contra ou Maltrato a Menores. Profesora de educación secundaria. Mediadora social en prevención do abuso sexual infantil. Ponente e autora de artigos en distintos foros e medios sobre dereitos de infancia.

AGAMME: Asociación afincada en Galicia, fundada en 2010. Os seus obxectivos principais son a visibilización da problemática do maltrato infantil, e de forma sinalada o abuso sexual incestuoso, ofrecer apoio e información a vítimas e as súas familias ou profesionais que traballan habitualmente con nenos, nenas e adolescencia. Para rematar a participación en procesos lexislativos e a presentación de demandas á administración para o cumprimento da lexislación vixente.

Enviado por:
Lupe Ces
-lupeces@gmail.com-
4 de maio de 2019 18:03
__________

Comunicado de AGAMME e Fight For Child sobre sentenza que confirma prisión para Juana Rivas - As entidades contra o maltrato aos menores, amosan o seu rexeitamento a unha sentenza que é o colofón de toda unha serie de decisións xudiciais contrarias aos últimos avances lexislativos en materia de vítimas de violencia de xénero

Con motivo da noticia feita pública no día de onte, AGAMME e Fight For Child mostran o seu rexeitamento a unha sentenza que é o colofón de toda unha serie de decisións xudiciais contrarias aos últimos avances lexislativos en materia de vítimas de violencia de xénero

As asociacións de loita contra a violencia de xénero e contra o maltrato infantil denunciamos desde hai anos un funcionamento inadecuado da xustiza no enxuizamento dos delitos que se encadran nestes dous contextos de violencia. En boa parte por falta de medios suficientes e adecuados e a escasa formación dos profesionais que se encargan de escoitar ás vítimas e valorar o seu testemuño. Con todo, existe outra barreira si cabo máis difícil de superar. Referímonos a certos prexuízos instaurados na nosa xurisprudencia que establece a suspicacia cara á vítima como punto de partida.

Un exemplo deste modus operandi é a Circular 3/2009 da Fiscalía Xeral do Estado que invita aos e ás Fiscais a desconfiar das acusacións de maltrato infantil en contextos de divorcio, facendo referencia a posibles intereses espurios que puidesen ter os familiares do neno ou nena. Trátase, unha vez máis, da suposta síndrome de alienación parental (SAP), ese artiluxio psico-legal tan beneficioso para quen queira inutilizar o testemuño das vítimas menores de idade. Recordamos de novo que esta teoría non só non recibiu o apoio da comunidade científica, senón que ten sido profusamente refutada polas inescusábeis carencias metodolóxicas que presenta. Non é ciencia, e con todo desde hai uns vinte anos non deixou de ser utilizado por parte dun determinado sector da xudicatura.

A suposta SAP é o que subxace no caso Juana Rivas. Non unicamente no procedemento civil que se levou a cabo en Italia, onde o psicosocial expón abertamente o concepto, senón xa no primeiro momento, cando Juana chega a Granada solicitando unha medida que protexa aos seus fillos, para non ter que regresar a Italia, e a xustiza española dille que non, que os nenos deben volver ao seu lugar de referencia, desoíndo á nai e ao maior dos irmáns, que relataban malos tratos físicos e psicolóxicos. España esqueceuse? dunha posibilidade: establecer medidas cautelares mentres non se resolvese o procedemento penal polos presuntos malos tratos, ou ata establecer medidas definitivas en base á violencia ocorrida en 2009, xa probada. Esa era a boa, a única. Nese desleixo, nesa omisión, está o xerme de todo o que sucedeu posteriormente.

Juana Rivas desapareceu cos seus fillos durante varias semanas. Esperaba que sucedese algo coa denuncia que presentara por malos tratos. Ou con aquela outra sentenza, que condenaba a Arcuri por violencia de xénero en 2009. Pero ese algo non chegou. Finalmente España respondeu que non podía xulgalos porque era competente Italia e non había certeza de que non se estivesen investigando alá. Unha denuncia que segue en espera, case dous anos máis tarde, nalgún caixón dun xulgado italiano.

Di a sentenza coñecida no día de onte que Juana "quedábase sen argumentos" e que "desviaba a atención dos feitos" cara á condena de malos tratos do ano 2009. É certamente grave que unha sentenza conteña estas expresións. Esquecéronse as súas señorías de que, efectivamente, Juana Rivas é unha vítima de violencia de xénero? esqueceron que a día de hoxe os fillos e fillas de vítimas serían considerados, por lei, vítimas tamén, necesitadas da mesma protección? É deplorábel que persistan certos clichés e que a xudicatura, polo menos un sector da mesma, sexa tan remisa a aceptar certos cambios lexislativos.

Para rematar, chamamos a atención sobre a magnitude das medidas que se tomaron, nun exercicio exemplarizante, a modo de advertencia. Este asañamento é especialmente grave pola súa condición de vítima, que os tribunais non parecen querer ter en conta. E por outra banda porque condena aos nenos ao silencio, dado que a última vez que o fillo maior falou sobre malos tratos recibidos a mans do proxenitor no último ano e medio, a xustiza italiana non o tivo en conta por considerar que está baixo os efectos da influencia materna. Isto non pode senón recordarnos os poderes que, segundo S. Federici, atribuíanse ás mulleres acusadas de bruxería no pasado: poderes máxicos sobre a vontade allea. A pregunta é, de que outra forma podería Juana Rivas alienar aos seus fillos si desde 2017 non residen con ela?

Preocúpanos a situación de vulneración de dereitos de Juana Rivas como muller vítima de violencia de xénero que propiciaron toda as actuacións xudiciais tanto española como italiana. Preocúpanos enormemente que se estean levando as represalias contra as mulleres denunciantes a este grado de extrema dureza. Pero o que nos parece máis sangrante é que, pola inacción do estado español dous nenos de 4 e 12 anos, que poderían recibir o amparo dunha medida de protección, están agora nunha situación de enorme vulnerabilidade e con innumerábeis dificultades para facerse oír no futuro.

O aparello da suposta SAP funcionou á perfección: acalar ás vítimas, impedir o enxuizamento do delito e, acto seguido, deixar caer toda a forza da Lei sobre aqueles-as que debesen recibir atención e protección.

Por todo iso, AGAMME e Fight For Child anuncian que nos próximos días farán chegar senllos escritos ao Defensor do Pobo, ao Consello Xeral do Poder Xudicial e á Fiscalía Xeral do Estado, solicitando unha avaliación do nivel de aplicación do Pacto de Estado en materia de Violencia de Xénero, no relativo ás medidas concernentes aos fillos e fillas vítimas. No texto solicitarán que se establezan protocolos para a inspección da función xudicial naqueles casos nos que se actúe de xeito contrario á lexislación, cando se trate de determinar a necesidade de protección dun neno, nena ou adolescente. Do mesmo xeito, recordarase aos organismos a necesidade imperativa de garantir o exercicio pleno do dereito de todo neno ou nena a ser escoitado-a nos procedementos nos que se decida sobre réximes de visita ou custodia, especialmente cando exista un rexeitamento manifesto a manter contacto con algún familiar.

Os fillos de Juana Rivas han de saber que non se quedaron sos. Que seguimos loitando cada día, por difícil e esgotador que sexa. A masa de mulleres que saíu á rúa hai menos dunha semana a reclamar dereitos debe facerse oír agora, e cada vez que unha vítima sexa silenciada ou represaliada.

15 de marzo, de 2019

Asociación galega contra o maltrato a menores

Agamme.org

FACEBOOK | TWITTER

Envia do por:
Agamme
-agammeferrol@gmail.com-
15 de março de 2019 01:30
________________

A raíz da decisión da Comisión Europea de abrir expediente sancionador ao estado español por incumprir a directiva europea de loita contra o abuso sexual infantil, a Asociación Galega contra o Maltrato a Menores emiteu un comunicado de información e análise

Comunicado da Asociación Galega contra o Maltrato a Menores (AGAMME) a raíz da decisión da Comisión Europea de abrir expediente sancionador ao estado español por incumprir a directiva europea de loita contra o abuso sexual infantil.

A finais do ano 2015 tres entidades –AGAMME, Rede de Mulleres Veciñais contra os Malos Tratos de Vigo e o Grupo de investigación Antígona, da UAB- viaxamos ao Parlamento Europeo para presentar unha demanda contra o estado español por non dar cumprimento á directiva europea de loita contra a violencia sexual na infancia. Tres anos máis tarde, despois de que o Parlamento Europeo tivese admitido a demanda a trámite e iniciado unha consulta ao respecto, despois de que se tivese fornecido a demanda coa documentación de 14 casos paradigmáticos, coa colaboración doutras seis entidades (SIMI, Custodia en Positivo, Asociación Abogadas Asturianas por la Igualdad, Aspasi, Fight 4 Child Protection e Infancia Libre), despois do silencio das autoridades españolas durante máis de ano e medio, a Comisión Europea abría no día de onte un expediente sancionador contra o estado español por este motivo.

Algúns dos asuntos que motivaban a demanda presentada e secundada polas oito entidades  eran a falla de medios adaptados e suficientes, tanto materiais como profesionais no eido xudicial; a prolongación excesiva dos prazos de espera para a toma de declaración dos nenos e nenas vítimas; a repetición de intervencións, que causa vitimización secundaria; a vulneración do dereito do neno e da nena a recuperarse, dado que precisa a autorización de ambos proxenitores para poder asistir a unha terapia, sexa ou non violento algún deles; a sistemática dúbida sobre a credibilidade do testemuño infantil, o cal suporía, a ollos da Comisión, un ataque ao interese superior do neno e da nena; a aplicación nos xulgados españois da teoría da suposta síndrome de alienación parental, a pesar de estar amplamente rexeitada pola comunidade científica, polo Consello Xeral do Poder Xudicial e pola Fiscalía de Violencia de Xénero. Todo isto levaría, segundo informa a Comisión Europea, á presunta falla de dilixencia na investigación dos abusos sexuais contra nenos e nenas no estado español.

Aínda que nos parece en certo modo un fracaso que tivese sido inútil a interlocución por medios internos co goberno e as institucións españolas, vemos este acontecemento como unha oportunidade para comezar a promover un verdadeiro cambio na forma en que se vén abordando esta problemática. Cremos que o traballo debe dirixirse principalmente en dúas direccións:

A primeira, moi evidente, realizar as modificacións lexislativas necesarias para romper definitivamente a impunidade do delicto de abuso sexual. Actualmente estase a redactar por parte do goberno un proxecto de Lei para a Protección Integral da Infancia e a Adolescencia fronte á Violencia. Para que esta lei sexa efectiva é imprescindible que sexa moi concreta en aspectos como o nivel de formación esixible para calquera profesional que vaia entrar en contacto cunha vítima menor de idade, establecer con claridade que se consideran retrasos inxustificados e que prazos se deben cumprir para a toma de declaración dende o momento en que a vítima se atope en condicións de ofrecer o seu testemuño. Debe aclarar cales son as condicións materiais das salas adaptadas para recibir a nenos e nenas vítimas nas dependencias xudiciais, como se vai evitar todo contacto co reo antes, durante e despois da declaración. Cales son as condicións profesionais e humanas que garanten unha toma de declaración respectada e adaptada, que tipo de preguntas e actitudes non estarán permitidas. Deberase asegurar que o neno ou nena vítima vai ser protexido-a nos procedementos civís que poidan producirse simultaneamente, así como na intervención doutros servizos públicos. A lei debe prohibir a utilización de teorías e prácticas que ataquen a imaxe e a credibilidade das vítimas e debe perseguir este tipo de comportamentos dentro do sistema xudicial e dos servizos que lle aportan información, establecendo medidas disciplinarias e responsabilidades penais e civís en caso de incumprimento. Trátase de erradicar a suposta síndrome de alienación parental, que tanto dano causa ás vítimas e tanto vén prexudicando á calidade da xustiza española, englobando baixo esta etiqueta diversas denominacións que parten dos mesmos plantexamentos ideolóxicos e procedementos. A lei debe asegurar un cumprimento real e efectivo do dereito dos nenos e nenas a seren escoitados-as nos aspectos que teñan relevancia nas súas vidas e que a súa opinión sexa tida en conta. Debe asegurar tamén que os tribunais non poidan utilizar argumentos xenéricos e baleiros á hora de establecer cal é o interese superior e que, pola contra, deban referirse ao contexto concreto do neno ou nena. Debe ser unha obriga dos tribunais establecer medidas de protección urxentes cara  os nenos e nenas vítimas no prazo que se estableza dende a presentación da denuncia. Debe concretarse tamén o procedemento polo cal se considera a súa madurez e contemplar que, unha vez acadada a idade na que é responsable penal dos seus actos, 14 anos, a súa opinión debe ser vinculante. A lei debe contar necesariamente cunha dotación económica importante para poder ser levada a efecto, en caso contrario será un simple lavado de cara.

Isto no tocante ao reto de mellorar a xustiza, cunha perspectiva de futuro. Sen embargo hai outra dimensión igualmente necesaria, primordial para as entidades que estamos cada día en contacto con persoas de carne e óso, que sofren. A restauración do dereito a unha vida digna e sen violencia de todas esas vítimas menores de idade que quedaron atrapadas nese período de práctica xudicial anómala e que seguen a vivir no terror da revitimización. Pensamos na nena que convive co seu presunto agresor dende hai dous anos, e ten 5, afastada (completamente, ningún contacto permitido) da súa nai por un suposto trastorno mental que o sistema público de saúde desminte; a adolescente de 13 anos a quen a xustiza se nega a ter en conta, obrigada a visitar a un proxenitor a quen teme; outra adolescente, 14 anos, a quen o tribunal pretende revincular por medio da “mediación”. Son só tres exemplos. A xustiza debe facer un traballo de autocrítica, facer caer esa xurisprudencia perniciosa. Cómpre realizar unha revisión de sentenzas, especialmente naqueles casos nos que existe un risco de revitimización. Non é tarefa fácil, non hai costume no estado español de que os tribunais dean un paso atrás e recoñezan unha práctica inadecuada, e sen embargo é a única opción humana.

As entidades que participamos debemos estar satisfeitas, hai unha lección que aprender de todo isto: cando imos xuntas chegamos máis lonxe. Un agradecemento moi especial a todas as familias que colaboraron aportando a documentación dos seus casos, sen a cal a petición non tería continuado a súa tramitación. E tamén a aqueloutras que quererían ter participado pero que, por medo a repercusións nos seus procedementos xudiciais, non o puideron facer.

A Xunta Directiva de AGAMME, 25 de xaneiro de 2019.

Agamme

Asociación galega contra o maltrato a menores
http://www.agamme.org/

FACEBOOK | TWITTER


Enviado por:
Agamme
-agammeferrol@gmail.com-
25 de janeiro de 2019 10:39
____________

'Nenos, nenas e adolescentes nas fronteiras de Europa', baixo ese título, este venres 23 de novembro, celebrara-se no Ateneo Ferrolán, a VI Xornada sobre o Maltrato á Infancia e á Adolescencia, aberta ao público en xeral, desde ás 5 da tarde, con Xavier Ron, Ana Miranda e Jose Palazón - Proxetara-se o documental: 'O silencio das persoas refuxiadas', de Gabriel Tizón

AGAMME celebra o vindeiro venres 23 de novembro as VI Xornadas, que terán por título “Nenos, nenas e adolescentes nas fronteiras de Europa”.

O vindeiro venres 23 de novembro AGAMME organiza a súa VI Xornada sobre o Maltrato á Infancia e á Adolescencia, que se desenvolverá a partir das 17:00h. no Ateneo Ferrolán.

Nesta ocasión a xornada pretende salientar a dramática situación dos nenos, nenas e adolescentes que están a chegar ás fronteiras de Europa fuxindo da guerra, do empobrecemento e a desnutrición extremas dos seus lugares de orixe.

Crianzas desaparecidas dos centros de persoas refuxiadas en territorio comunitario, captadas por redes de trata, centros de menores non acompañados-as saturados, adolescentes vivindo na rúa en grandes cudades europeas, nenos e nenas de curta idade que tentan suicidarse en centros de refuxiados. Os centos de menores de idade que perden a vida nas rotas terrestres e marítimas. Este é o escenario do que parte esta VI Xornada, que ten por título “Nenos, nenas e adolescentes nas fronteiras de Europa. Unha revisión dende a perspectiva de dereitos de infancia”.

O primeiro relatorio correrá a cargo de Xabier Ron, membro do Foro Galego de Inmigración dende a súa fundación, docente, activista e militante de Esquerda Unida.

A continuación intervirá Ana Miranda, deputada no parlamento Europeo polo BNG, membro da Comisión de Inmigración, embarcada no buque Open Arms durante a crise do Aquarius.

Finalizará a quenda de intervencións José Palazón, Presidente da Asociación Prodein, que leva décadas denunciando a situación dos nenos, nenas e adolescentes non acompañados-as en Ceuta e Melilla e as condicións nas que se atopan os centros de menores destas cidades.

Proxectarase o documental do fotógrafo ferrolán Gabriel Tizón, "O silencio das persoas refuxiadas".

Para finalizar o evento abrirase un coloquio.

http://www.agamme.org/

FACEBOOK | TWITTER

Causas Comúns

http://www.causascomuns.org/
___________________

Agamme e a Rede Internacional Fight 4 Child Protection solicitan á Ministra melloras na atención a nenos e nenas vítimas, ante a a próxima redacción dunha Lei de Protección Integral ante a Violencia contra a Infancia

A Asociación Galega contra o Maltrato a Menores (AGAMME) e a Rede Internacional Fight 4 Child Protection solicitan á Ministra de Sanidade, Consumo e Servizos Sociais melloras na atención aos nenos e nenas vítimas.

A raíz do anuncio feito público recentemente sobre a próxima redacción dunha Lei de Protección Integral ante a Violencia contra a Infancia, AGAMME e Fight 4 Child fixeron chegar este mércores un escrito dirixido á Ministra de Sanidade, Consumo e Servizos Sociais para que inclúa algúns cambios que ambas asociacións consideran necesarios para que as vítimas menores de idade reciban unha atención adecuada e respectuosa cos seus dereitos.

As asociacións piden maior concreción en varios aspectos da Lei do Estatuto da Vítima do Delito e a Lei de Protección á Infancia e á Adolescencia aprobadas en 2015, tales como o concepto de interese superior das crianzas que continúa sendo excesivamente difuso, o nivel de formación que debe esixirse aos equipos profesionais que entran en contacto con nenos, nenas e adolescentes vítimas, as características materiais e humanas que deben cumprirse en toda entrevista ou acto no que participe un neno ou nena vítima ou testemuña, as medidas que deberá tomar necesariamente o xuíz para protexer á vítima durante a instrución, en particular as que teñen que ver co contacto coa persoa encausada, etc. Todo elo enmarcado no contexto da normativa europea que establece a necesidade dunha xustiza adaptada á infancia. Para este fin propoñen que se cree unha unidade de control de calidade da xustiza adaptada á infancia.

Outro aspecto que consideran necesario modificar é o articulado da Lei de Protección á Infancia e á Adolescencia no cal se eliminan garantías aos nenos e nenas en acollida, promovendo unha maior axilidade e permitindo con iso que os servizos de menores tomen decisións sen a participación do xuíz ou xuíza.

AGAMME e Fight 4 Child, na mesma liña do anunciado por Vicepresidencia respecto a que ningún fillo ou filla de muller vítima de violencia de xénero deberá solicitar ao proxenitor permiso para recibir atención psicolóxica, indican a necesidade de asegurar o dereito das vítimas á recuperación, polo que solicitan que a medida se fagan extensible a calquera vítima menor de idade.

No texto as entidades piden a erradicación de ideas preconcibidas que poñen en dúbida por sistema a credibilidade dos nenos e nenas vítimas, por exemplo a través da suposta síndrome de alienación parental (sSAP), que sigue presente en numerosas sentencias e informes públicos, a pesar de ter sido reiteradamente refutado pola comunidade científica e sobre cuxa utilización alerta o Consello Xeral do Poder Xudicial.

Solicitan tamén a creación de instrumentos de rexistro de datos sobre maltrato infantil periódicos e fiables, así como mellorar a coordinación coas universidades e fomentar a investigación neste campo.

Outro dos puntos fortes do texto refírese á petición de que se modifique o Código Penal no relativo aos delitos contra a indemnidade sexual, para o cal propoñen a imprescriptibilidade deste tipo de delitos; contemplar como delito diferenciado o abuso sexual incestuoso; e revisar os tipos penais de tal forma que se unifiquen abuso sexual e agresión sexual nun único tipo, co cal as asociacións pretenden impedir que se xulgue a actitude de las vítimas menores de idade como elemento de análise para determinar o delito, pois consideran que a asimetría evidente de poder entre neno-a e adulto-a é de por si violenta nestas situacións.

A carta alerta tamén sobre algúns problemas que a mediación pode supoñer para as vítimas, polo que solicitan restricións para a súa utilización.

As asociacións consideran un gran paso a redacción desta nova lei, polo que transmiten á Ministra a necesidade de que sexa transformadora da realidade que a día de hoxe viven as vítimas cando atravesan el sistema xudicial.

Ferrol, a 19 de setembro de 2018

Xunta directiva de AGAMME

WEB | FACEBOOK | TWITTER

---

Carta enviada á Ministra de Sanidade, Consumo e Servizos Sociais, remitida pola Asociación Galega contra o Maltrato a Menores (AGAMME) e a Rede Internacional Fight 4 Child Protection, solicitando melloras na atención aos nenos e nenas vítimas de violencia. | 10 páxinas en formato PDF | Acceder/Baixar.

Enviado por:
Agamme
-agammeferrol@gmail.com-
20 de setembro de 2018 12:54
_____________________

'O sistema de protección de menores de Galiza a análise', V Xornada Agamme: sábado 16 de decembro, no Ateneo Ferrolán, entre as 9:00 e as 14:00horas

V Xornada AGAMME
“O sistema de protección de menores de Galiza a análise"
Sábado 16 de novembro
no Ateneo Ferrolán,
Horario: entre as 9:00 e as 14:00 horas
Acto: Aberto ao público en xeral.AGAMME, Asociación Galega contra o Maltrato a Menores celebra a súa V Xornada sobre o Maltrato á Infancia e á Adolescencia, baixo o título “o sistema de protección de menores de Galiza a análise”. O evento terá lugar o vindeiro sábado 16 no Ateneo Ferrolán, entre as 9:00h e as 14:00h, co obxectivo de poñer sobre a mesa a realidade dos nenos, nenas e adolescentes en situación de acollemento, nas súas distintas modalidades, e analizar cifras e lexislación actualizadas.

O primeiro relatorio correrá a cargo de Fernando Blanco Arce, avogado especialista en dereitos da infancia e membro do Observatorio para a Defensa dos Direitos e das Liberdades Esculca, que falará sobre a lexislación que establece os procementos e as características dos centros de menores. Expoñerá asimesmo a súa experiencia profesional como avogado da quenda de menores e como compoñente de Esculca.

A continuación tomará a palabra María José Alonso Abalde, Presidenta de AGAFEM, Asociación Galega de Acollemento da Familia Extensa do Menor. O seu relatorio versará sobre o traballo que a súa asociación vén realizando así como o punto de vista do colectivo respecto da forma en que se tramitan os acollementos de nenos, nenas e adolescentes en Galiza.

Pechará a rolda de relatorios Ana Mª Fernández Martínez, Doutora pola Universidade de Vigo dentro do programa “Menores en situación de desprotección e conflito social”. Presentará os datos e conclusións da súa tese doutoral a respecto do sistema de acollemento residencial en Galiza.

Á volta dun pequeno receso abrirase un debate no que as persoas relatoras e o público analizarán en común os temas que se trataron na mesa.

No mesmo acto presentarase tamén a exposición “Plántalle cara ao abuso sexual. Rompamos o silencio”, un material didáctico orientado a alumnado de educación secundaria, para a prevención do abuso sexual, que a asociación poñerá a disposición daqueles centros que estean interesados.

Contacto:
agammeferrol@gmail.com
Estrela Gómez Viñas
Víctor M. López Casal

Enviado por:
Agamme
-agammeferrol@gmail.com
11 de dezembro de 2017 13:30
__________________

Este sábado 25 de novembro en Fene, ás 6 da tarde contra a violencia machista, acto convocado pola Marcha Mundial das Mulleres: O machismo oprime e mata dende a infancia - Organizémonos para combatelo

DIA INTERNACIONAL CONTRA A VILOLENCIA MACHISTA

ACTO CONMEMORATIVO DA MARCHA MUNDIAL DAS MULLERES DE FERROLTERRA

Sábado 25 de novembro:
"Día Internacional para a Eliminación da Violencia contra as Mulleres"

A Marcha Mundial das Mulleres convoca unha acto en Ferrolterra como no resto da Galiza e do Mundo, no Día Internacional contra a violencia machista.

O acto de Ferrolterra, terá lugar desde as 6 da tarde na barriada de San Valetín (Fene), entre a ribeira e a Avenida do Mar, xunto ao Pavillón Polideportivo Municipal e o centro escolar A Xunqueira.

Este ano volve a ser Fene o concello anfitrión dos actos organizados pola Marcha Mundial das Mulleres de Ferrolterra baixo o lema “O machismo OPRIME e MATA dende a infancia”.

O acto consistirá nunha performance baseada no lema escollido para esta ocasión. Preténdese con ela, facer unha reflexión sobre o aumento de casos de violencia contra os e as menores, utilizados e asasinados coa única finalidade de facer o máximo dano á muller, á nai. É necesaria a implicación de todo o mundo para illar aos agresores e a o propio machismo existente na sociedade, e loitar contra a violencia de xénero.

Farase tamén unha lembranza ás mulleres asasinadas no que vai de ano no Estado Español.

Para elo pediremos a implicación das persoas asistentes, como por outra parte ven sendo habitual nos actos da Marcha, na propia performance.

Rematarase o acto coa lectura do manifesto aprobado pola MMM a nivel nacional.​

"As mulleres decidimos"

Coordenadora Local de Ferrolterra da Marcha Mundial das Mulleres
mmmferrolterra@gmail.com
www.feminismo.info
En Facebook e Twitter.

Enviado por:
Marcha Mundial Ferrolterra
-mmmferrolterra@gmail.com-
24 de novembro de 2017 13:39
___________________

En novembro, no Ateneo Ferrolán, na Mostra Cinema e Sociedade 2017, falamos de infancia - A Mostra Cinema e Sociedade ten como obxectivo principal contribuír a coñecer a nosa realidade promovendo o debate por medio do uso do mundo da imaxe

En novembro, no Ateneo Ferrolán, na Mostra Cinema e Sociedade 2017, falamos de infancia.

DIA de COMADRES. FALAMOS de: INFANCIA
Novembro no #AteneoFerrolán ás 19:,30 h. Organiza: Asociación CONXEITO.

A Mostra Cinema e Sociedade ten como obxectivo principal contribuír a coñecer a nosa realidade promovendo o debate por medio do uso do mundo da imaxe e render unha homenaxe pública a entidades, homes e mulleres que veñen desenvolvendo a súa labor neste eido dun xeito comprometido coa sociedade. Velaí a creación da figura da Mención Especial que pretende recoller esa homenaxe. A Mostra “Cinema e Sociedade 2017” realizárase no espazo físico da comarca de Ferrol. A ubicación da Mostra poderá distribuírse en varias sedes ou localidades e a realización das súas actividades manterá un carácter multidisciplinar e sectorial, así coma rotativo, en función da demanda das entidades sociais interesadas na súa participación.

DÍA de COMADRES, será a vía directa que a Asociación CONXEITO ofrecerá a partir do presente ano coincidindo coa celebración mundial de eventos da loita social contra as diferentes enfermidades e discapacidades e desenvolverase en dúas modalidades:

a) A primeira aberta e pública con temáticas xerais que se desenvolverán nas sedes oficiais da Mostra.

b) Unha segunda vía reservada para aqueles Centros de Ensino ou entidades sociais que soliciten un tema concreto a desenvolver nos seus locais.

“Cinema e Sociedade 2017” tentando chegar a un espectro máis amplo da sociedade invitará á participación directa no Cine Fórum a aqueles colectivos sociais implicados nas diferentes temáticas que se tratarán na mesma.

MOSTRA “CINEMA E SOCIEDADE 2017”. DÍA de COMADRES. FALAMOS de: INFANCIA

ATENEO FERROLÁN.
Programa. Novembro

Xoves 16 XUSTIZA ADAPTADA Á INFANCIA
19,30 h. Proxeccións:
AntiBulling. Amigas de Infancia. Fundación
Cine Fórum . Mesa Redonda
AGAMME (Estrela Gómez)
Psicóloga Forense (Beatriz Dorrio).

Luns 20 “Niños y niñas: Adopcións especiales”
19,30 h. Proxeccións:
Cine Fórum: “Fundación MENIÑOS”
Ana González
Olalla Tajes

Venres 24 NENOS HIPERACTIVOS. ETIQUETAS .
19,30 h. Proxección:
Como identificar un niño hiperactivo
Diagnóstico y perfil de un niño hiperactivo
Cine Fórum: Mesa Redonda
ASPANEPS
ANHIDA

Luns 27 ACOSO ESCOLAR E NAS REDES
19,30 h. Proxeccións:
Acoso Escolar (3 min. 57 sgs.)
Bullyng Acoso (5 min. 8 sgs.)
Corto IES Carballo Calero.
Cine Fórum: Mesa Redonda.
IES Carballo Calero.
CEIP Recimil.
GALA MENCIÓN ESPECIAL
--
Un lugar de encontro para a cultura dende 1879 na cidade.

e-mail: secretaria@ateneoferrolan.org | Telf.: +34 981 357 970 - 644.720.055 Dirección Postal: Rúa Magdalena 202-204. CP.15402 | Ferrol (Galiza)

Síguenos:
TWITTER: @ateneoferrolan
BLOG: http://ateneo-ferrolan.blogspot.com/
FACEBOOK: https://www.facebook.com/Ateneo-Ferrol%C3%A1n-1430118530577463/
Faite soci@ on line! Colabora con nos!
http://ateneo-ferrolan.blogspot.com.es/2007/12/faite-soci.html

Para axudas e aportacións económicas:
CC en Cajamar Cooperativa. Titular Ateneo Ferrolán.
ES72-3058-6402-9527-2000-5350

Enviado por:
Ateneo Ferrolán Fundado en 1879
-ateneoferrolan@gmail.com-
16 de novembro de 2017 13:06
__________________

Pronunciamento da Asociación Galega contra o Maltrato a Menores Agamme, ao respecto do debate no Parlamento Galego da ILP para a probación dunha lei galega de custodia compartida - A asociación considera que a aprobación da lei supoñería un paso atrás na loita contra o maltrato infantil e contra a violencia de xénero

Foto de portada do informe "Ollos que non queren ver", publicado por
Save the Children o 20 Setembro de 2017 , feita por Alba Lajarín.

Agamme, Asociación Galega contra o Maltrato a Menores, posiciónase en contra da ILP que propón a aprobación dunha lei galega de custodia compartida.

Agamme dirixiuse aos grupos parlamentarios para manifestar a súa inquedanza pola apertura do debate sobre a custodia compartida como opción preferente e para manifestar que unha lei destas características supón un risco para os nenos e nenas que sofren maltrato no ámbito familiar e/ou violencia de xénero e un paso atrás nos dereitos da infancia e adolescencia.

A asociación considera que a lei poñería en situación de maior vulnerabilidade aos nenos e nenas que sofren violencia no ámbito da familia por dous motivos: en primeiro lugar porque segue a existir unha gran falla de medios que permitan investigar adecuadamente os delitos cometidos contra nenos e nenas, o cal se traduce en que a inmensa maioría das denuncias non cheguen nin sequera a xuízo. Neste sentido apuntan os datos do informe recentemente publicado por Save the Children “Ojos que no quieren ver”, sobre o abuso sexual. Segundo a ONG o 70% das denuncias quedan en fase de instrucción. Nestas condición, considerar necesaria unha condena firme para evitar a custodia compartida é evidentemente un risco para moitos nenos e nenas con situacións reais de maltrato que o sistema xudicial non chega a enxuiciar. Outro tanto sucede en situación de violencia de xénero. O perigo secundario desta realidade é que as mulleres atoparán dificultades engadidas á hora de decidirse a dar o paso da denuncia, por temor a que os fillos e fillas se atopen a soas ante o agresor.

Deste xeito, a aprobación da lei supoñería un paso atrás na loita contra o maltrato infantil e contra a violencia de xénero.

Por outra banda, Agamme lembra que un dos principios fundamentais da Lei de Protección Xurídica do Menor, do ano 96’, é a consideración do neno ou nena como suxeito de dereito, como parte activa nos asuntos que lle competen. Aplicar a custodia compartida de maneira prioritaria é tirar por terra este principio. Non existe unha fórmula maxistral aplicable a todos os casos, o Comité de Dereitos do Neno e da Nena, de Nacións Unidas, aclara que o interese superior debe ser estudado en cada caso, cada neno e cada nena ten a súa propia idiosincrasia que debe ser analizada coidadosamente para o seu benestar. Ademais o Comité considera imprescindible que o neno ou nena poida participar no procedemento a través do cal se toman decisións sobre asuntos que lle competen. É dicir, o neno ou a nena debe ter a oportunidade de ser escoitado ou escoitada.

Polo tanto, a aprobación dunha lei de custodia compartida significaría ignorar o marco internacional de dereitos dos nenos e das nenas por negarlles o dereito a que se considere o seu particular interese superior e a ser parte do procedemento a través do dereito a ser escoitados ou escoitadas.

Agamme reunirase en breve cos grupos parlamentarios para deixar constancia dos seus argumentos e do seu interese en participar no debate, como entidade a prol dos dereitos da infancia e da adolescencia

No nome da Asociación Galega contra o Maltrato a Menores - Agamme

Estrela Gómez Viñas e Víctor M. López Casal

agammeferrol@gmail.com
http://agamme.org/
Tamén no Twitter e no Facebook.

Informe "Os Ollos que non queren ver - Os abusos sexuais a nenos e nenas en España e os fallos do sistema" | Save the Children - En formato pdf, 160 páxinas - en español | Acceder/Baixar.

Enviado por:
Agamme
-agammeferrol@gmail.com-
18 de outubro de 2017 12:09
__________

Manifestación: Un maltratador nunca é un bo pai - En Ferrolterra como noutras comarcas da Galiza, vai ter lugar este sábado 9 de setembro, ás 7 da tarde - Todas as mulleres coma Juana Rivas están na nosa casa

A Marcha Mundial das Mulleres de Ferrolterra convida a participar na manifestación que vai ter lugar en Ferrol, como noutra cidades da Galiza, este sábado 9 de setembro, ás 19 hs.que partirá da Praza de Amada García, baixo o lema "Un maltratador non é un bo pai".

Dende a Marcha Mundial das Mulleres queremos facer explícito o noso apoio a Juana Rivas e a todas as mulleres que se atopan nesta terrible situación de indefensión.

A decisión de Juana é moi valente, mais ela non pretendía ser unha heroína, só quería protexer aos seus fillos dun pai que a fixo vivir nun inferno de maltrato e que resultou condenado por violencia machista no 2009. Volveuno a denunciar no 2016 no estado español, que tardou un ano en trasladar a denuncia a Italia, o país competente para tramitala, o que indica o grado de prioridade e carencia de medios que teñen estas cuestións no sistema xudicial.  A súa fuxida foi unha decisión sobre todo desesperada, xa que o sistema xudicial  non lle deixou unha opción mellor que deixar os seus fillos nas mans do home que a agredía. Juana demostroulle á sociedade que fronte a indefensión que crean certas leis só lle cabe as afectadas a desobediencia. Unha desobediencia que non é gratuíta.  Juana enfróntase a pena de prisión e a privación da custodia sobre os seus fillos. O irónico é que a efectos da lei teñen o mesmo dereito sobre as crianzas vítima e verdugo, e que a castigada nestes casos pase a ser a vítima.

@s menores son tamén vítimas da violencia machista que viven nos fogares. Ou ben porque sofren agresións directas ou ben porque medran nun entorno de medo e violencia. Polo tanto, resulta grotesco que a persoa que exerce esa violencia se considere a efectos legais un pai con dereito a custodia e réxime de visitas, porque non se considera prexudicial para o desenvolvemento d@s súas fill@s.

A maiores, temos espantosos exemplos de casos nos que as crianzas son empregadas por agresores como arma para ferir a nai, sabendo a magnitude dese dano. Así sumamos loitos na Galiza de menores asasinad@s en réximes de visita por pais con historiais de maltrato. Que dereitos está a defender a lei? Os do pai ou os d@ menor? Sabemos que se están a dar algúns pasos neste eido, mais a realidade berra que son coma maquillaxe, lentos e insuficientes. Juana tivo que fuxir, porque estes son os medos e realidades que unha nai ten cando deixa @s súas fill@s nas mans dun maltratador.

Juana tamén nos demostrou que xuntas somos máis fortes, que a mobilización social é fundamental para que a xustiza se faga oír e que o patriarcado retroceda e que no berro de “Juana está na miña casa” se inclúen todas esas mulleres que viven no terror, que deste xeito están moito menos soas.

TODAS AS MULLERES COMA JUANA RIVA ESTÁN NA NOSA CASA

Somos persoas divers@s, mais iguais en dereitos

'As mulleres decidimos'
Coordenadora Nacional Galega
Marcha Mundial das Mulheres
Marcha Mundial das Mulleres
Rúa Romil, 20, baixo
36202 Vigo-Galiza
Teléfonos de contacto:
Coord. A Coruña 639 78 76 26
Coord. Compostela:  647735737
Coord. Vigo: 630486886
Coord. Ourense: 652140217
Coord. Ferrolterra: 636 87 86 06
Comunicación:
http://www.feminismo.info
@MMMGaliza

Que é a Marcha ?
A Marcha Mundial das Mulleres é un movemento mundial de accións feministas que reúne grupos de mulleres e organizacións que actúan para eliminar as causas que orixinan a pobreza e a violencia contra as mulleres. Loitamos contra todas as formas de desigualdade e de discriminación sufridas polas mulleres. Os nosos valores e as nosas accións oriéntanse cara un cambio político, económico e social. Os mesmos que se articulan arredor da mundialización das solidariedades, a igualdade entre mulleres, entre mulleres e homes, e entre os pobos, o respecto e a valoración do liderado das mulleres e o fortalecemento das alianzas entre mulleres e cos outros movementos sociais progresistas.

Info baseada na enviada por:
Marcha Mundial Ferrolterra
-mmmferrolterra@gmail.com-
4 de setembro de 2017 21:39
Marcha Mundial das Mulleres - Galiza
-marchagaliza@gmail.com-
28 de agosto de 2017 14:56
___________________

Tivo lugar en Ferrol unha concentración, como noutras cidades da Galiza, en repulsa polo asasinato de Javier un neno de 11 anos que se converte nunha nova vítima da violencia machista e de violencia contra a infancia, asasinado polo seu propio pai, Marcos Javier Mirás Montánez, supostamente, segundo fontes da investigación, para facer dano a súa exmuller, da que estaba divorciado e maltrataba - Vídeo do acto organizado pola Marcha Mundial das Mulleres

Javier un neno de 11 anos converte-se nunha nova vítima da violencia machista e violencia contra a infancia, asasinado polo seu propio pai, Marcos Javier Mirás Montánez, supostamente, segundo fontes da investigación, para facer dano a súa exmuller, da que estaba divorciado e maltrataba. Desde hai anos as organizacións feministas e contra os malos tratos a menores, veñen demandando que sexa a lei a que obrigue de xeito automático a negar a custodia aos maltratadores, e que tampouco poderán gozar dun réxime de visitas, autentica tortura para as crianzas que perante anos teñen que aguantar un réxime de visitas nos puntos de encontro ou pasar tempadas de fines de semana ou vacacións, cun maltratador.

A Marcha Mundial das Mulleres, como noutras cidades da Galiza, realizou unha acción de repulsa e denuncia, contra este asasinato machista.


https://youtu.be/WBYJLJMUEvY


https://youtu.be/s19G_Ehg6gY
Coordenadora Local de Ferrolterra da Marcha Mundial das Mulleres
mmmferrolterra@gmail.com
http://www.feminismo.info
https://www.facebook.com/marchamundialmulleres.galiza
https://twitter.com/MMMGaliza

Que é a Marcha ?
A Marcha Mundial das Mulleres é un movimento mundial de accións feministas que reúne grupos de mulleres e organizacións que actúan para eliminar as causas que orixinan a pobreza e a violencia contra as mulleres. Loitamos contra todas as formas de desigualdade e de discriminación sufridas polas mulleres. Os nosos valores e as nosas accións orientanse cara un cambio político, económico e social. Os mesmos que se articulan aoredor da mundialización das solidaridades, a igualdade entre mulleres, entre mulleres e homes, e entre os pobos, o respecto e a valoración do liderazgo das mulleres e o fortalecimento das alianzas entre mulleres e cos outros movimentos sociais progresistas.
____________________________

Acompañamos a Patricia e ás súas fillas á Audiencia Provincial - Os días 6, 7 e 8 de setembro celebrarase na Coruña o xuízo contra o “presunto” violador das súas tres fillastras e a súa filla cando estas eran menores de idade - Bankia iniciou o proceso de execución hipotecaria, proceso que non se paralizou porque o cotitular da hipoteca é o “presunto”, que tería que asinar a solicitude do código de boas prácticas e aceptar a demanda de Patricia de dación en pago e oferta de vivenda social

A Coordinación Galega de PAHs e STOPs, acordou somar-se ao Chamamento á sociedade civil, das compañeiras e compañeiros de Stop Desafiuzamentos Compostela, para mobilizar-se e acompañar a Patricia e ás súas fillas, vítimas da violencia machista e institucional, perante anos, que saltou á luz en Novembro de 2014, agora vai ter lugar o xuízo penal na Audiencia Provincial da Coruña, os días 6, 7 e 8 de Setembro contra o “presunto”, maltratador de Patricia e violador das súas tres fillastras e a súa filla, cando estas eran menores de idade. Un caso no que se xuntan pobreza enerxética, falta de alternativa habitacional, desatención pública e violencias machistas, non só contra unha muller senón tamén contra as súas fillas. Desde Stop Desafiuzamentos da Rede de Apoio Mutuo de Ferrol Terra, integrante da Cordinación galega, tamén acordou secundar o chamado á mobilización e acompañamento.

DENUNCIA, PROTECCIÓN, XUSTIZA E REPARACIÓNCONCENTRACIÓN, POLA MAÑÁ, ÁS 8:45 HS. DO MARTES 6 DE SETEMBRO, NA PRAZA DIANTE DO EDIFICIO DA AUDIENCIA PROVINCIAL DA CORUÑA. O XUÍZO ESTÁ PREVISTO QUE TEÑA LUGAR, ÁS 9 DA MAÑÁ NO XULGADO DO PENAL Nº1 (OS DÍAS 6, 7 E 8 DE SETEMBRO DE 2016).

Acompañamos a Patricia e ás súas fillas á Audiencia Provincial
Stop Desafiuzamentos Compostela acompaña a Patricia e as súas fillas no xuízo contra o “presunto” maltratador  e violador das fillas menores.

Os días 6, 7 e 8 de setembro celebrarase na Coruña o xuízo contra o “presunto” violador das súas tres fillastras e a súa filla cando estas eran menores de idade.

Pedro Rañó Espasandín, natural da parroquia de Alón (Santa Comba) e residente na Baña, está acusado de violación continuada sobre a súa filla e as súas tres fillastras  durante nove anos, así como de maltrato continuado contra a súa parella, Patricia, nai das catro menores. Atópase en prisión preventiva desde novembro de 2014.

Desde Stop Desafiuzamentos Compostela pedímoslle á sociedade que acompañe estas mulleres e nenas os días 6, 7 e 8 de setembro durante o xuízo que se celebrará na Audiencia Provincial da Coruña (r/ Capitán Juan Varela).  | Mapa.

Patricia e as súas fillas terán que enfrontarse agora ao xuízo, terán que narrar o inferno en que viviron, e unhas persoas alí presentes xulgarán o responsable último desa situación, o acusado. Pero ninguén xulgará os que o apoian e alentan, os que miraron para outro lado e non fixeron nada. Ninguén dirá nada das institucións garantes dos nosos dereitos que non fixeron os deberes, que deixaron a Patricia e as súas fillas desprotexidas porque, no fondo, pensan que algo farían.

Patricia e as súas fillas non se enfrontan só a este xuízo, teñen sobre a súa cabeza a espada de Damocles do desafiuzamento da súa vivenda; Patricia ten sobre a súa cabeza a exclusión social que supón vivir e manter a súa familia con 426 euros; ten sobre a  súa cabeza o estigma social dun pobo que non entende por que non aguantou un pouco máis... e nós pensamos que é moito peso para unha soa cabeza. Bankia iniciou o proceso de execución hipotecaria, proceso que non se paralizou porque o cotitular da hipoteca é o “presunto”, que tería que asinar a solicitude do código de boas prácticas e aceptar a demanda de Patricia de dación en pago e oferta de vivenda social. Pero, claro, o “presunto” está en prisión e non vai asinar nada. E, en palabras da responsable de Bankia, NON se pode facer nada.

Violencia dun suxeito, violencia dunha veciñanza que mira para outro lado, violencia dunhas institucións que aparentemente lles garanten ás mulleres vítimas unha vida normalizada tras a denuncia e, na realidade, empúrranas ao enrevesado mundo do papelorio, do volva vostede mañá, do fáltalle este requisito…, violencia dun banco, violencia do noso silencio.

Desde Stop Desafiuzamentos Compostela pedímoslle á sociedade civil, a esa parte que non quere ser partícipe ni cómplice desta situación, que se mobilice, que se sume, que faga oír a súa voz, que nos acompañe para que elas saiban que non están soas.

Algúns medios informando dos feitos:

Prisión provisional para o home acusado de violar aos seus tres hijastras e a súa filla. | O xuíz atribúelle tres delitos de agresión sexual mentres segue a instrución. | La Voz de Galicia. | Xurxo Melchor. | Santiago 28 de novembro de 2014 17:53 | Ir á Web.

Detido por violar a tres hijastras e á súa filla menor durante oito anos. | As vítimas confesaron os abusos á súa nai cando rompeu co home, natural de Santa Comba, ao que denunciara por maltrato. | Xurxo Melchor. Santiago / La Voz de Galicia. 28 de Novembro de 2014 08:44. | Ir á Web.

A Fiscalía pide 67 anos de cárcere para o home acusado de violar á súa filla e a tres hijastras. | A nai, veciña da Baña, descubriu as agresións tras botar de casa ao seu marido por sufrir maltratos. | xurxo melchorsantiago / La Voz de Galicia, 10 de Maio de 2016. Actualizado ás 05:00 h. | Ir á Web.

Denuncian o desahucio para unha familia bañesa agredida. | A nai, co marido xa entre rejas, asume unha hipoteca e a manutención de seis acodes, segundo Stop Desafiuzamentos. | O.D. VILLAR A BAÑA El Correo Gallego.  | 15.05.2016 | Ir á Web.

Stop Desahucios Compostela denuncia un novo caso dunha vítima de violencia de xénero. | Kaos en La Red. Por Stop Desahucios - Compostela. | Stop Desafiuzamentos Compostela envía denuncia para visualizar un novo caso, esta vez nunha vítima de violencia de xénero. Muller nai de catro fillas violadas polo seu marido ao que o fiscal pide 67 anos de cárcere. Resaltan que é un caso no que se xuntan pobreza enerxética, falta de alternativa habitacional, desatención pública e violencia de xénero non só contra unha muller senón tamén contra as súas fillas. 11 de Maio de 2016 | Ir á Web.

Evento no facebook:
https://www.facebook.com/events/1673896709604554/

 Stop Desafiuzamentos Compostela

https://www.facebook.com/StopDesahuciosCompostela/

stopdesahucioscompostela@gmail.com
Compostela, a 31 de Agosto de 2016

---

Stop-Desafiuzamentos da Rede de Apoio Mutuo de Ferrol Terra | Está Adherida ás PAHs (17.03.2013) e forma parte da Coordinación Galega de STOPs e PAHs.

Correo-e:
forosocialdeferrolterra@gmail.com


Blogue:
http://stop-desafiuzamentos-ferrolterra.blogspot.com.es/

Páxina no facebook:
https://www.facebook.com/StopDesafiuzamentosDeFerrolTerra

Local:
Avda. Castelao S/N.
Local de Arméria Soc. coop. Galega
Traseira do Mercado Municipal de Caranza
1406-Ferrol
_______

A Comisión de Peticións do Parlamento Europeo acepta a trámite a demanda presentada contra o Estado español por incumprimento das directivas europeas en material de vítimas de violencia de xénero e menores de idades

A Comisión de Peticións do Parlamento Europeo acepta a trámite a demanda presentada contra o Estado español por incumprimento das directivas europeas en material de vítimas de violencia de xénero e menores de idades

A demanda, promovida por AGAMME (Asociación Galega contra o Maltrato a Menores), a Rede de Mulleres Veciñais contra os Malos Tratos de Vigo e o Grupo de Investigación Antígona da Universidade Autónoma de Barcelona, denuncia unha praxe xudicial asentada que non se axusta aos estándares europeos de atención a vítimas de especial protección, como son as de violencia de xénero e de maltrato infantil e, facendo mención aparte, as vítimas de violencia sexual menores de idade.

O texto céntrase na vulneración de dereitos fundamentais sufrida por este tipo de vítimas nos procedementos xudiciais e presenta unha serie de peticións tendentes a axustar o marco normativo español, coa fin de concretar certos aspectos como son o grao de especialización que deben ter os profesionais que atenden ás vítimas durante o procedemento, o establecemento duns prazos de intervención que faciliten a recollida da proba, a protección do dereito do neno e da nena a ser escoitados eliminando a muletilla “que tenga madurez” presente na normativa española como elemento que limita o acceso a este dereito, medidas de protección efectiva das vítimas respecto do seu vitimario durante a investigación e durante o xuízo oral, recollida de datos estatísticos incluídos os referidos a nenos e nenas vítimas de maltrato infantil ou violencia de xénero, etc.

O obxectivo da demanda é lograr unha maior adaptación da xustiza aos delitos relacionados co maltrato infantil e a violencia de xénero, de tal maneira que se facilite o seu enxuizamento, partindo de que nunha porcentaxe elevada se trata de delitos que só poderán ser probados a través da proba testifical da propia vítima. É ese o motivo de que se conceda tanto espazo ás condicións nas que se debe realizar a recollida do testemuño, así como as medidas de protección que debe recibir a vítima antes e durante a realización da proba.

Por último, a demanda adica un espazo a solicitar a erradicación de prácticas non científicas que producen desprotección nas vítimas deste tipo de delitos. Así pois, o texto denuncia a xeralización da aplicación dunha teoría sen recoñecemento científico dentro do sistema xudicial español: a denominada suposta síndrome de alienación parental (sSAP) e o seu complemento “terapéutico”, a terapia da ameaza.

A Comisión de Peticións do Parlamento Europeo non só admite a trámite a demanda, senón que atopa datos suficientes como para entender que é precisa unha intervención, polo que solicita á Comisión Europea a apertura dunha investigación sobre a base da información aportada, ao mesmo tempo que remite a petición cara a Comisión de Liberdades Civís, Xustiza e Asuntos de Interior e a Comisión de Dereitos da Muller e Igualdade de Xénero.

Desde AGAMME agradecemos a difusión desta nota de prensa. Se precisan máis datos ou materiais para completar a información pódeno solicitar neste correo:
agammeferrol@gmail.com.

--
http://www.agamme.org/

https://www.facebook.com/Agamme.org

Enviado por:
Agamme
-agammeferrol@gmail.com-
8 de junho de 2016 21:15
_____________

Colectivos de mulleres galegas trazan no Parlamento Europeo medidas para facer fronte á violencia machista

Colectivos de mulleres galegas trazan no Parlamento Europeo medidas para facer fronte á violencia machista. | Seis ponentes especializadas aportaron claves para detectar e afrontar a violencia machista estrutural presente na aplicación das políticas públicas. | Preguntas parlamentarias á CE e o rexistro dunha demanda ao Estado español a través da Comisión de Peticións do PE, seguintes accións a poñer en marcha.

Convocada dende Grupo da Esquerda Verde Nórdica-Esquerda Unitaria Europea (GUE/NGL), onde Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe) está integrada,  a eurodeputada Lídia Senra coordinou durante o día de hoxe unha xornada dirixida a analizar o sesgo machista nas políticas, centrada nun eido especialmente sensíbel como é o da xustiza. Esta xornada terá ademais continuación co traballo parlamentario de AGEe a través do rexistro de varias preguntas dirixidas á Comisión Europea co obxecto de "poñer en coñecemento a interpretación sesgada das políticas dirixidas a afrontar a violencia de xénero no Estado español, un territorio no que, cómpre lembrar, 48 mulleres foron asasinadas por machistas, 6 na Galiza", reiterou a eurodeputada galega.

Máis dunha trintena de galegas pertencentes a varios colectivos de mulleres e menores que traballan día a día para acabar coa violencia machista achegáronse a esta xornada no Parlamento Europeo (PE) en Bruxelas convidadas por Senra. A esta cita asistiron tamén a concelleira de Políticas Sociais de Compostela, Concha Fernández, a concelleira de Igualdade e Diversidade da Coruña, Rocío Fraga e a concelleira da Marea de Vigo, Marga López.

Durante todo o día, no marco da xornada ‘O sesgo machista na aplicación das políticas: O caso da xustiza’, seis poñentes especializadas subliñaron as claves para detectar e afrontar a violencia machista presente nos procesos xudiciais.

A psicóloga e experta en vitimoloxía e violencia de xénero Sonica Vaccaro centrou a súa intervención no emprego da polémica[1] Síndrome de Alienación Parental (SAP) na xustiza como "outra das facianas da violencia machista"[2]. Vaccaro introduciu este concepto ideado polo psiquiatra estadounidense Richard Gardner[3] en 1985, subliñando o feito de que Gardner elaborou esta teoría considerabelmente embriagado pola  súa propia misoxinia persoal, partindo da cal deduciu que nos procesos de separación ou divorcio "as nais fan un lavado de cerebro ás fillas/os" para poñelas na contra dos pais. Gardner permítese ademais a propor a imposición de multas, perdas permanentes de custodia e prisión para as nais acusadas e, para aquelas nenas e nenos que rexeiten ser separadas/os das súas nais "levalos a un centro de detención xuvenil para que reconsideren a súa decisión"; é o que el denominou "a terapia da ameaza". O problema é que, a día de hoxe, estanse vendo procesos xudiciais nos que se está alegando a existencia desta suposta síndrome, malia a que "Gardner nunca probou nin a súa teoría nin a terapia proposta, nin está recoñecido nin pola OMS, nin polo Manual Diagnóstico dos Trastornos Mentais", reiterou Vaccaro.

Lorena Garrido Jiménez, profesora e investigadora da facultade de Dereito da Universidade Autónoma de Barcelona e integrante do Grupo de Investigación Antígona, analizou a través da ponencia "Violencias machistas e dereito androcéntrico: retos pendentes" as características xerais da lexislación do Estado español en relación á violencia machista, da cal lamentou a súa dificultade para afrontar "o problema dos neomachismos e os novos mitos estereotipos como o SAP". Garrido subliñou asemade a ausencia na lexislación estatal doutras violencias machistas, "como cando se exclúe das estatísticas os asasinatos de mulleres que teñen lugar fóra das relacións de parella", xa que non son tidas en conta na Lei Orgánica 1/2004 de Medidas de Protección Integral contra a Violencia de Xénero.

“Das 17 Comunidades Autónomas do Estado, só 9 dispoñen de recursos específicos para vítimas de violencia sexual”, denunciou ao tempo que destacaba a necesidade de que se trate a igualdade como dereito fundamental. Así, incidiu na situación preocupante de que os Orzamentos do Estado para Igualdade diminuíron un 49% e os destinados a violencia de xénero un 23%. “Nos xulgados especializados persisten estereotipos”, asegurou. Segundo datos do 2012 e 2013, só o 20% das mulleres asasinadas por violencia de xénero nos dous últimos anos alertaran de malos tratos, e so o 7% contaba cunha orde de protección.

Pola súa banda, a Decana do Colexio Oficial de Psicoloxía de Galiza, Rosa Álvarez Prada, interveu nesta xornada facendo fincapé na necesidade de abordar a violencia machista desde o punto de vista da psicoloxía para poder realizar unha abordaxe integral e poder atallar realmente o problema. Un problema que acada visibilidade cando hai un asasinato, pero o problema empeza moito antes de chegar a esa “punta do iceberg”. “Por cada asasinato hai miles de mulleres que viven esta realidade en silencio, e hai unha parte que incluso non saben ou non recoñecen que sofren violencia”, dixo.

Rosa Álvarez destacou que no que vai de ano, en Galiza o número de mulleres asasinadas a mans de homes representa o 13% da poboación, o dobre poboacional do que representamos no conxunto do Estado. Ante esta situación, “teriamos que estar falando de terrorismo”, afirmou, “pero non se fala nestes termos porque este terrorismo non desestabiliza aos poderes nin ás institucións”. “En todos os casos de violencia de xénero, sempre existe maltrato psicolóxico: dominación, control, coerción, aillamento, ameazas, esixencia de obediencia, desvalorización,…”, engadiu, considerando que a obriga debe ser “demostrar que a violencia contra a muller é evitable e non é aceptable. É unha responsabilidade do conxunto da sociedade e non é un problema íntimo dunha parella”. Nunha enquisa elaborada polo Ministerio, o 70% recoñecen que o apoio psicolóxico é o recurso que lles parece máis importante no caso de sufrir violencia da súa parella ou ex parella. Nesta tesitura, o Colexio Oficial de Psicoloxía de Galiza ofrece dous programas de atención psicolóxica especializada en materia de violencia contra a muller. Sen embargo, tachounos de programas que soamente son “un parche á lei, porque a atención psicolóxica non debería estar en mans de asociacións ou de entidades conveniadas, senón que tería que formar parte dunha carteira de servizos públicos, gratuítos e garantidos". En Galiza, a asistencia psicolóxica a vítimas e agresores teñen un número de sesións financiadas limitadas. “Non existe garantía asistencial. Quen poida pagar poderá continuar coa terapia. Quen non poida, non. Esta situación anómala de non integrar a psicoloxía nunha rede pública non é so un síntoma de atraso, senón de inxustiza social”.

Rosa Fontaíña Pazos, coordenadora da Rede de Mulleres contra os Malos Tratos de Vigo, centrouse nas dificultades das vítimas nos procesos xudiciais. Así, sinalou que hai múltiples aspectos que fallan, sobretodo na atención á hora de denunciar. En moitos casos, non se lles informa de que teñen dereito a ser asistidas por un/ha avogado/a e, lonxe diso, danse casos nos que “as forzas de seguridade crean desánimo nas mulleres ou lles comentan que a persoa avogada pode demorarse horas”. “É necesario ademais que se empreguen linguaxes sinxelas” e que todas as persoas poidan entender para non crear máis trabas. Xa no proceso xudicial, Fontaíña denunciou que nos chamados xuízos rápidos, é habitual que as mulleres pasen moitas horas agardando soas, sen apoio, sen poder comer nin ausentarse, o que dificulta que poidan estar “en condicións para poder realizar unha declaración”. Sería necesario evitar situacións que poñen en perigo ás mulleres, como á hora de ir recoller os seus obxectos persoais á casa do maltratador. “É imprescindible que as forzas de seguridade as acompañen”, dixo. A lentitude da xustiza nos divorcios, por exemplo, é algo a paliar.

De especial relevancia é a necesidade de que todas as persoas que desde algún ámbito profesional atenden ás mulleres vítimas de violencia (avogacía, funcionariado dos xulgados, xuízas/es) teñan unha formación específica e continuada en violencia de xénero, o que non está a acontecer. “Débese de promover a intervención integral, facilitando o acompañamento social ás mulleres en todos os trámites que necesiten, potenciando a rede social e de axuda mútua”, engadiu.

Para abordar a situación específica das mulleres labregas, dende o Sindicato Labrego Galego (SLG), Ana Eiras, labrega e coordinadora da Área das Mulleres do SLG, salientou “a dispersión xeográfica, o envellecemento da poboación, a falta de infraestruturas e servizos públicos, a escaseza de políticas de igualdade e medios económicos, a falta de intimidade vinculada ao desenvolvemento da vida diaria en círculos sociais moi próximos e a normalización da división sexual do traballo” como algunhas das realidades “que debuxan o marco das mulleres labregas a nivel de aplicación de políticas relativas á igualdade”.

A representante do Sindicato Labrego Galego citou como exemplo concreto de políticas con sesgo machista aplicadas sobre as mulleres labregas o caso da titularidade das explotacións agrarias. “Nos anos noventa iniciamos a loita pola titularidade compartida, pero non foi ata principios do século XXI cando se mudou a lei para crear unha especie de rexistro que tan só nos identificaba como 'axuda familiar'. Tivemos que agardar ata o ano 2011 para que se aprobara a Lei 35/2011 de Titularidade Compartida”. Sen embargo, malia a este avance, “é unha Lei de carácter voluntario e sen ningunha medida de acción positiva para a súa implantación, e ademais precisa a sinatura de autorización da  outra parte”.

Seguidamente, Estrela Gómez Viñas, coordenadora da Asociación Galega contra o Maltrato a Menores (AGAMME), denunciou a través da ponencia “Nenos, nenas e adolescentes en procedementos xudiciais. A negación do dereito a ser escoitadas” a estandarización dunha práctica xudicial "que imposibilita que o testemuño dun neno ou dunha nena que sofre maltrato chegue a ser válido nun proceso". Ademais, as crianzas vítimas de violencia machista, 840.000 anualmente segundo datos do CIS (2011), "non son así consideradas dende o punto de vista legal salvo casos moi graves".

Esta semana AGAMME presentará ante a Comisión de Peticións do Parlamento Europeo unha demanda ao Estado español por incumprimento das directivas europeas en materia de violencia de xénero e menores de idade, xa "a mala praxe xudicial do Estado español produce indefensión ao obstaculizar o enxuizamento deste tipo de delitos, provocando que as vítimas de violencia de xénero e os nenos, nenas e adolescentes que sofren maltrato a mans do proxenitor sexan privados dos seus dereitos durante o procedemento".

A eurodeputada da Esquerda Plural Ángela Vallina, integrante da Comisión de
Mulleres do Parlamento Europeo, resaltou na clausura da xornada a importancia de realizar encontros como estes, nos que "mulleres con longa experiencia poñen en común a problemática e evidencian o retroceso en dereitos das mulleres e o avance do patriarcado". A deputada asturiana fixo fincapé en que "outra vez estamos en pleno auxe do machismo, polo que resulta importantísimo formar neste tema xuíces e xuízas, psicólogas/os, peritos, etc. que contribúa a limitar o sesgo machista das políticas públicas".

Bruxelas, 18 Novembro 2015.

Máis información:
Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL)
lidia.senra@europarl.europa.eu http://ageuropa.gal/
https://www.facebook.com/LidiaSenraRodriguez

Notas.-
[1] Inventado polo psiquiatra estadounidense Richard Gardner, o SAP é unha falsa síndrome que non está recoñecido pola Organización Mundial da Saúde (OMS) nin polo Manual Diagnóstico dos Trastornos Mentais (DSM-IV). Tampouco pola Asociación Médica Americana nin pola Asociación Americana de Psicoloxía. A suposta existencia desta síndrome ten sido empregada para poñer en entredito acusacións de abusos sexuais a nenas e nenos, posto que a pedofilia é considerada por Gardner como "un modo máis de orientación sexual humana" na súa publicación “Theory About the Variety of Human Sexual Behavior", en True and false accusations of child sex abuse, R. A. Gardner, MD, 1992, Creative Therapeutics, NJ, EE.UU. Pág. 1-39.
[2] Vaccaro, Sonia, Análisis sobre las bases científicas del Síndrome de Alienación Parental de Gardner (SAP) y los riesgos de su aplicación como “trastorno médico y psiquiátrico” en los juzgados de España
[3] Gardner, R. A., “Legal and Psychotherapeutic Approaches to the Three Types of Parental Alienation Syndrome Families. When Psychiatry and the Law Join Forces”, Court Review, 1991, 28, 1, pp. 14-21.

Enviado por:
AGEe Europa
-ageeneuropa@gmail.com-
18 de novembro de 2015 17:48
________________