martes, xullo 07, 2009

Boletin Democracy Now! - Martes 7 de Xullo de 2009

OS TITULARES DO MARTES 7 DE XULLO DE 2009


O RESTO DA HORA DE DEMOCRACY NOW!

  • Os Uigures intensifican as súas protestas mentres estalan os disturbios en Xinjiang

    20090707_uighur

    Novas protestas desatáronse na rexión occidental de Xinjiang, en China, dous días despois de que polo menos 156 persoas morresen e máis de mil reusltaran feridas no peor episodio de violencia étnica en China en décadas. O martes, ao redor de 200 membros da etnia Uigur ?na súa maioría mulleres? saíron ás rúas para protestar contra o arresto masivo de máis de 1.400 persoas tras os enfrontamentos do domingo. Máis tarde, centos de chineses pertencentes á etnia Han marcharon polas rúas de Urumqi, capital da provincia de Xinjiang. Ambas as partes cúlpanse mutuamente polo estalido de violencia.

    Escoite/Vexa/Lea (en inglés)
  • O acordo entre Obama e Medvedev sobre o arsenal nuclear é “decepcionante”, declara un recoñecido partidario do desarmamento

    20090707_obamedved

    O presidente Obama reuniuse o luns en Moscova co presidente ruso Dimitry Medvédev e ambos acordaron recortar os arsenais nucleares estadounidense e ruso como mínimo nunha cuarta parte e como máximo nun terzo. Falamos con Jonathan Schell, veterano xornalista e importante militante a favor do desarmamento nuclear.

    Escoite/Vexa/Lea (en inglés)
  • Robert McNamara, artífice da Guerra de Vietnam, morre aos 93 anos de idade: repasamos o seu legado con Howard Zinn, Marilyn Young e Jonathan Schell

    20090707_mcnamara

    O ex secretario de Defensa Robert McNamara morreu aos 93 anos de idade. McNamara foi un dos principais artífices da guerra de Vietnam, na que morreron polo menos tres millóns de vietnamitas, ao redor dun millón de camboyanos e laosianos, e 58.000 soldados estadounidenses. Repasamos o legado de McNamara con dous preeminentes historiadores: Howard Zinn e Marilyn Young. Falamos tamén con Jonathan Schell, que cubriu a guerra de Vietnam como reporteiro en 1967 e estivo reunido con McNamara nunha reunión secreta do Pentágono.

    Escoite/Vexa/Lea (en inglés)

Información de Democracy Now!

Democracy Now! en español ("Os Titulares de Hoxe") emítese por máis de 200 emisoras de radio en Estados Unidos, Canadá, América Latina, España, e Australia. A hora completa en inglés emítese en máis de 550 emisoras de radio e TV en Estados Unidos, e outros países. As emisoras inclúen Pacifica, NPR, emisoras de radios comunitarias e universitarias; estacións de TV de "public access" e de PBS, por satélite (DISH network: Free Speech TV canle 9415 e Link TV canle 9410; DIRECTV: Link TV canle 375); no Servizo Europeo da Rede Mundial de Radio e no Servizo da Asociación Comunitaria de Transmisión Australiana; como "podcast", báixase automaticamente á túa computadora ou aparello de audio portátil (en inglés ou español); e sae en vivo (en inglés) de luns a venres ás 8:00am hora de Nova York en www.democracynow.org e a pàgina en español atópase en www.democracynow.org/es.

___________

Texto en Galego traducido por Ártabra 21, utilizando os recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.

Democracy Now!
http://www.democracynow.org/

Difundindo Democracy Now! desde Galiza
http://democracia-xa.blogspot.com/

____________

Reverter o golpe

Por Amy Goodman
30.06.2009


O domingo produciuse en Honduras o primeiro golpe de estado en América Central en máis dun cuarto de século. En horas da madrugada, o Exército hondureño irrompeu na residencia presidencial, secuestrou ao presidente constitucional Manuel Zelaya e trasladouno en avión a un exilio forzado en Costa Rica. O golpe, liderado polo xeneral hondureño Romeo Vásquez, foi condenado por Estados Unidos, a Unión Europea, as Nacións Unidas, a Organización de Estados Americanos e por todos os países veciños de Honduras. A poboación reaccionou con manifestacións masivas nas rúas hondureñas e hai rumores de que sectores militares leais a Zelaya estaríanse rebelando contra os golpistas.

Estados Unidos ten unha longa historia de dominación no hemisferio. O Presidente Barack Obama e a Secretaria de Estado Hillary Clinton teñen a oportunidade de cambiar o curso desta historia e apartarse dunha tradición escura de ditaduras militares, represión e morte. Obama esbozou ese rumbo no seu discurso no Cume das Américas en abril deste ano: "Sei que no pasado as promesas de asociación non foron cumpridas e que a confianza gáñase co tempo. Aínda que Estados Unidos fixo moito para promover a paz e a prosperidade no hemisferio, houbo veces nas que fomos omisos e outras nas que quixemos impor as nosas condicións. Pero eu asegúrolles que o que buscamos agora é forxar unha asociación en pé de igualdade. Nas nosas relacións non hai un socio maioritario e outro minoritario", afirmou Obama.

Dúas figuras que coñecen ben a tradición estadounidense de impor as súas condicións son o Dr. Juan Almendares, médico hondureño premiado pola súa actividade en defensa dos dereitos humanos e que tamén foi candidato nas eleccións presidenciais nas que resultou electo Zelaya, e o relixioso estadounidense Roy Bourgeois, un sacerdote que loita desde fai anos polo peche da Escola das Américas (SOA, polas súas siglas en inglés), institución con sede en Fort Benning, Xeorxia, Estados Unidos. Ambos vinculan o golpe en Honduras coa Escola das Américas.

A SOA–que no ano 2000 foi rebautizada co nome de Instituto do Hemisferio Occidental para a Cooperación en Seguridade (WHINSEC, polas súas siglas en inglés)–é un establecemento militar estadounidense dedicado a adestrar a membros dos Exércitos latinoamericanos. Máis de 60.000 militares pasaron polas aulas da Escola das Américas. Moitos deles ao retornar aos seus países cometeron violacións dos dereitos humanos e execucións extraxudiciais e torturado e masacrado aos seus compatriotas.

Almendares, perseguido polo exército e os escuadrones da morte hondureños, sufriu en carne propia esa capacitación. Almendares conversou comigo desde a capital hondureña, Tegucigalpa: "É mentira que o pobo está apoiando o golpe. Iso non é verdade. Os que están apoiando son na súa maioría membros dos corpos de reserva militares, algunha xente da clase dominante e algunha xente que está a favor de reprimir ao pobo. De maneira que o golpe non ten apoio. Ten o apoio dos torturadores, dos mesmos golpistas e dalgunha xente que está á cabeza deste proceso e que foi adestrada na Escola das Américas. Temos que facer fincapé niso. Que necesidade de dar un golpe se se ten o apoio do pobo? Por que se opón a que se realice unha simple enquisa legal para preguntarlle á xente se está de acordo ou non en ter unha nova constitución? Non queren darlle nada ao pobo.?

O pai Roy Bourgeois naceu en Louisiana e ingresou á Igrexa Católica como sacerdote en 1972. Traballou en Bolivia ata que foi expulsado polo ditador dese país, o xeneral Hugo Banzer, un ex alumno da SOA. Ante o asasinato do Arcebispo Oscar Romeu e o homicidio de catro relixiosas católicas estadounidenses no Salvador en 1980, Bourgeois denunciou que algúns dos asasinos foran adestrados na Escola das Américas de Fort Benning. Logo de que en 1989 fosen asasinados no Salvador seis sacerdotes xesuítas, a súa caseira e a filla adolescente desta, Bourgeois fundou a organización SOA Watch (o Observatorio da Escola das Américas) desde onde xestou un movemento mundial para pechar a institución.

O xeneral Vásquez, quen encabezou o golpe hondureño, asistiu en dúas oportunidades á SOA: en 1976 e 1984. O xeneral da Forza Aérea Luís Javier Prince Suazo, quen tamén participou no golpe, recibiu adestramento na Escola das Américas en 1996.

A oficina do Observatorio da Escola das Américas na que traballa Bourgeois está situada a poucos metros das portas de Fort Benning. Nos últimos anos, o labor de Bourgeois viuse frustrada polo crecente hermetismo da SOA/WHINSEC. Bourgeois díxome: "É ben sabido en América Latina que esta institución é un escola de adestramento para golpistas. (…) Once ditadores pasaron polas súas aulas. Cada vez que nas últimas décadas houbo un golpe, como o que ocorreu agora en Honduras, comprobouse que existía unha conexión directa a esta Escola. (…) Pretenden darlle unha imaxe de institución democrática e transparente, pero fai máis de cinco anos que non nos brindan información sobre a identidade dos que se adestran alí. A semana pasada, con todo, tivemos un pequeno escintileo de esperanza cando a Cámara de Representantes de Estados Unidos aprobou unha emenda ao proxecto da Lei de Autorización en Materia de Defensa, pola cal obrigaríase ao Pentágono a divulgar os nomes, graos militares, cursos tomados e país de orixe de todos os que se adestran na institución. (…) Falan de transparencia e democracia, pero esta Escola é un impedimento á democracia e á gran transformación que se está dando en América Latina".

A emenda aínda debe pasar polo comité conxunto das dúas cámaras.

O pai Bourgeois fala coa mesma urxencia que o caracterizou desde que comezou o seu labor fai case tres décadas. Non é ningún descoñecido para as autoridades de Fort Benning, onde foi arrestado por primeira vez fai máis de 25 anos. Naquela oportunidade atopárono subido unha noite a unha árbore próxima aos cuarteis onde se aloxaban os soldados salvadoreños que estaban recibindo adestramento na SOA.

Desde o seu posto na árbore, Bourgeois transmitía a todo volume unha gravación da última homilía pronunciada polo Arcebispo Romero xusto antes de ser asasinado. As súas palabras estaban dirixidas directamente aos soldados salvadoreños: "No nome de Deus, no nome do noso pobo atormentado, que sufriu tanto e que eleva o seu queixume ao Ceo, úrxolles, suplícolles, ordénolles: paren a matanza".

Hoxe, a case 30 anos do asasinato de Romero, nun país veciño á súa patria salvadoreña, Estados Unidos ten a oportunidade de cambiar o rumbo e apoiar as institucións democráticas de Honduras. Ten a oportunidade de reverter o golpe.

Publicado o 30 de xuño de 2009
———————————
Denis Moynihan colaborou na produción xornalística desta columna.
© 2009 Amy Goodman

Texto en inglés traducido por Laura Perez e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Amy Goodman é a presentadora de Democracy Now!, un noticiero internacional diario dunha hora que se emite en máis de 550 emisoras de radio e televisión en inglés e en 200 emisoras en español. É coautora do libro "Standing Up to the Madness: Ordinary Heroes in Extraordinary Estafes", recentemente publicado en edición de peto.

Tradución ao español: Laura Pérez Carrara

Texto en Galego traducido por Ártabra 21, utilizando os recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.

Democracy Now!
http://www.democracynow.org/

Difundindo Democracy Now! desde Galiza
http://democracia-xa.blogspot.com/

_______________

domingo, xullo 05, 2009

Abre-se un proceso de participación cidadá en materia orzamentaria no Concello de Ferrol

Por considera-la de interése transcribimos a noticia que publicou o Diario de Ferrol, na súa edición deste Sábado 4 de Xullo de 2009, sobre o acto de participación cidadá, referente aos orzamentos participativos que, como primeiro paso, responsábeis do Concello de ferrol e do movimento veciñal acordaron logo dun proceso de converxas e reflexions que duraron varios meses.

[O concelleiro de Participación Cidadá, Manuel Santiago, explicou o proceso
Foto de DANIEL ALEXANDRE
]

A cidadanía empeza a manexar as contas do Concello

REDACCIÓN > FERROL

Veciñas e veciños de cinco barrios serán os primeiros en ter capacidade de decisión sobre o destino de parte do diñeiro de todos. Nesta primeira experiencia de orzamentos participativos, a partida alcanza os 350.000 euros, pero se espera chegar aos dous millóns en 2010.

O local da Asociación Veciñal de San Xoán de Filgueira-Bertón encheuse onte con motivo da presentación dos orzamentos participativos, que terán precisamente neste barrio, xunto cos de Santa Mariña, San Pablo, Doniños e San Xurxo, as súas experiencias pioneiras e que permitirán aos veciños decidir o destino dunha partida de 350.000 euros este ano. A importancia da participación cidadá na construción da democracia foi o eixo central da totalidade das intervencións, empezando pola do responsable da área no Concello, Manuel Santiago, que explicou como se fraguou o proceso de orzamentos participativos e apuntou que o acto de presentación de onte é só un primeiro paso dunha campaña moito máis ambiciosa para lograr a implicación activa da poboación na toma de decisións.

Foi o presidente da Asociación Veciñal de Santa Mariña, Xosé Fontao, o encargado de pór voz á representación cidadá, e fíxoo como persoa que aglutina unha dobre experiencia: foi concelleiro na primeira corporación democrática e participou e participa activamente no movemento veciñal. Fontao recordou aqueles primeiros tempos de liberdades limitadas, pero apuntou que xa entón se consideraba que os veciños tiñan moito que dicir no día a día da cidade. Aínda recoñecemento que a auténtica democracia participativa poida ser unha utopía, o representante de Santa Mariña preguntouse que sería da democracia sen utopía. Recordou tamén Fontao aquel primeiro Regulamento de Participación Cidadá que confeccionou de xeito pioneiro en Ferrol a corporación en 1983, e ao fío disto, animou á veciñanza a acudir ao pleno do próximo xoves, no que se aprobará unha nova normativa deste tipo, unha ferramenta de participación pero que tamén implicará máis traballo e compromiso veciñal, apuntou.

Pola súa banda, o alcalde, Vicente Irisarri, asegurou que "ningunha cidade chegou en Galiza ao lugar onde está Ferrol en materia de participación" e quixo deixar claro que non se trata dunha conquista da esquerda nin dun determinado partido político, "senón dos cidadáns".

En materia de orzamentos participativos, o rexedor municipal precisou que haberá que "elixir e priorizar" á hora de establecer as partidas, e considerou tamén que será necesario realizar "un exercicio de extrema xenerosidade entre os barrios, para favorecer aos que teñan menos recursos e servizos". Xunto coa xenerosidade, a capacidade, o consenso, o traballo e o esforzo serán, dixo Irisarri, claves para o bo desenvolvemento desta iniciativa, polo que fixo un chamamento a que se eviten as discusións estériles. Tamén advertiu de que unha vez que se decida o destino do diñeiro aínda será necesario dar cumprimento a unha serie de trámites administrativos, aínda que matizou que "os proxectos que nacen do pobo terán menos filtros administrativos porque teñen o aval da cidadanía".

Fonte: Diario de Ferrol
_______

O goberno local acorda co tecido asociativo celebrar o próximo 9 de xullo o pleno para aprobar o Regulamento de Participación Cidadá

O edil Manuel Santiago avanza que a sesión incluirá intervencións dos cidadáns que participaron na elaboración

O concelleiro de Participación Cidadá, Manuel Santiago, anunciou que o pleno para aprobar o novo Regulamento Municipal de Participación Cidadá terá lugar o vindeiro día 9 de xullo, ás 20 horas. Así o acordaba Concello e tecido asociativo da cidade no encontro que mantiñan onte pola tarde no pazo municipal, logo de que se solventasen as dúbidas da Secretaría Xeral do Concello en torno ao sistema de elección do Defensor da Cidadanía. Nesta liña, o edil de área aseguraba que coa hora elixida se facilitará a asistencia dos cidadáns e as cidadás de Ferrol no que se espera sexa un pleno participativo e con gran afluenza veciñal.

Neste contexto, Manuel Santiago apuntaba que a cita de onte serviu non só para fixar a data, senón tamén para perfilar os contidos da sesión plenaria que terá como único punto da orde do día a aprobación do dito documento e que incluirá as intervencións dos cidadáns e cidadás que participaron no proceso.

Deste xeito, o concelleiro lembraba que co dictame favorable do documento na comisión do pasado luns, logo de recibir o último dos catro informes solicitados para dilucidar o sistema de elección do Defensor da Cidadanía, se salvaban tódolos obstáculos que existían para aprobar o novo Regulamento de Participación Cidadá do Concello de Ferrol. Un documento que nace dun proceso participativo que contou coa implicación activa de máis de 70 asociacións a través dun foro cívico, do Grupo de Análise e Proposta (GAP) e da Comisión Política, na que estiveron representadas as cinco forzas políticas municipais. E, nesta liña, destacou que a aprobación do novo Regulamento suporá un cambio radical respecto ao vixente na actualidade, que data de 1998. Este, á súa vez, nace dunha reforma do primeiro Regulamento aprobado en 1986.

Así mesmo, outro dos asuntos que se tratou na xunta de onte, segundo explicou Santiago, foi o estado actual do primeiro proceso de orzamentos participativos que se vai implantar na cidade, así como das accións preparatorias que se están a levar a cabo como paso previo ás asembleas que se porán en marcha a partir do mes de setembro. Nesta liña, Santiago destacaba que hoxe venres, a partir das 17.30 horas, na praza de San Xoán terá lugar a presentación pública de todo o proceso.

03/07/2009

Fonte: web do Concello de Ferrol
_______________

Mércores, 8 de Xuño: Presentación nº 26 Razón Socialista

Organizado pola A.C. “Fuco Buxán” Presentación do nº 26 da Revista “RAZÓN SOCIALISTA” Pola rexeneración da esquerda.

Este Mércores, 8 de Xullo, ás 20 hs. na Galería Sargadelos – Ferrol.

Intervirán:
  • Jorge Miguel Gago
  • Nicolás Vidal, Periodista
  • José Torregrosa, Director de Razón Socialista

Entrada libre

[Clicar acima da imaxe para ampliar]

Visita a nosa web : www.fucobuxan.com

Enviado por:
Fuco Buxán Asoc. Cultural - Ferrol -fucobuxan@gmail.com- 4 de julho de 2009 22:46


--
fuco buxán, a.c.
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
fucobuxan@yahoo.es

_______________

Radio 3 cumpriu 30 anos

A primeiros dos anos oitenta o meu amigo Miguelito (daquela veciño coma min do en construcción ferrolán bairro de Ultramar), descubriume unha radio que me acompañaría e marcaría radiofónicamente co paso dos anos.

Para situarvos na escena, O pequeno monstro aos quince anos non foi heavy, foi nova oleiro tirando a punkarra. No dial ferrolterráqueo a FM semellaba unha terra por conquistar, mais nun punto do seu dial e nunha praia con augas ben fresquiñas, andaba a chapotear o Pequeno Monstro.

Tratábase de Radio Popular de Ferrol no 88,5 FM, quen cunha estupenda programación enlatada baixo o nome de "La Radio Feliz", abanderaba aquela praia (naquela paisaxe case deserta da FM local) que certamente valiálle a dirección daquela radio para encher "ocos". Mais for como for, naquelas augas descubrín a bañistas coma coma Manolo Gato, embarcacións coma "Jazz´tamos aquí", "El cubo mágico" (de tres caras) ou o memorábel Bumerang de do desaparecido do panorama radiofónico Agustín Galán.

Mentres, retumbaba polos inmensos altofalantes o máis raiboso son do momento: Rádio Oceano, Viuda Gomez e Hijos, Siniestro Total, Golpes Bajos, Metro, Parálisis Permanente, Los Desechables, Decibelios, Derribos Arias, Los Modelos, Sindicato Malone, La Mode... cantas cintas casete gravadas coas músicas daqueles programas e que logo levaba ... a praia!!!

Coincidentemente, poucos anos despois, esa mesma emisora me deu a primeira oportunidade coma locutor e programador musical. Nun espazo semanal duns 30 minutos chamado Adictos al Imperdible, xunto a Pedro e Angel (finados ambos moi novos e aos que uniume unha fonda amizade), pinchábamos os discos de Kaka de Luxe e demáis herbas, ante a mirada atónica de José Maillo, daquela director de Radio Popular de Ferrol, quen non tardou en cancelar tan inocente convite a pór aqueles discos tan "ocorrentes".

Estamos a falar de mediados dos oitenta, donde a FM na comarca era unha praia virxe e donde todo o mundo ouvía e participaba do hoxe memorábel programa nocturno Música y Estrellas da mencionada Radio Popular de Ferrol. Naquela paisaxe da FM local, poucas praias máis nas que navegar, agás unhas novisimas Radio Fene que comezaba as súas emisións no 1984 e Radio Galega (1985), a Cadena Ser, Radio Nacional cos seus catro canles (si, a canle galega de Radio Nacional, Radio 4, da que hoxe se sigue reclamando a súa volta!) e unha añorada por altenativa e innovadora Radio Cadena Española, fulminada por decreto en cuxo dial instalaron Radio 5, que logo sería "todo noticias".

Canto que falar, cantas lembranzas!!!. A existenza do Pequeno Monstro marcada por acontecementos radiofónicos, sempre esculcando no dial, tentando sintonizar algo doutros planetas... outras praias!!!

Mais volvamos a Radio 3. Así, foi como aquel amiguiño meu encarriloume cara unha unha xoven Radio 3 que daquela, meiados dos oitenta, sintonizábase na comarca en són monofónico e cuxa programación deixoume certamente impactado. Se ben as primeiras emisións estatais de Radio 3 datan de 1979, as súas orixes parten do chamado Tercer Programa de RNE, que dende o 1953 viña a emitir tan só para o dial madrileño con contidos educativos e culturais e logo ampliando a súa programación a temas musicais.

Programas musicais coma: Trébede, Esto es Jazz, Disidentrés, Dialogos 3, Cuando los elefantes sueñan con la música, El Diario Pop (cos seus tres locutores orixinais en acción nocturna). De contidos desafiantes: Caravana de Hormigas (e dentro del Pensamiento 3 con Agustín Garcia Calvo), Tiempos Modernos con Manolo Ferreras. Programas construidos con imaxinación a esgalla: Tris Tras Tres, Rosa de Sanatorio, Chichirichachi, Un Mundo Feliz, Jack el Despertador...

Esa Radio 3 non é hoxe xa o que foi. Mais, si quero lembrar (e reivindicar!) a tod@s eses monstros da radio que tanto me influiron e formaron radiofónicamente: Carlos Faraco, Diego Manrique, Juan Francia, Pedro Soler, Federico Volpini, Manolo Ferreras, Jose Luis Moreno Ruiz, Juan Pablo Silvestre, Ramón Trecet ou mesmo o ferrolán Jesús Ordovás ... a tod@s eles, grazas!!!!!

Non esquezo os informativos de Radio 3, que por libres foron eliminados da programación. Elaborados por Macu de la Cruz, Eduardo Moyano, Jesús Vivanco e Juan Izquierdo, hoxe os recuperamos dentro dos audios do maraton de 30 horas de radio que vén de conmemorar o 30 aniversario desta importante emisora estatal e sobre todo coas voces e re-edicións especiais daqueles primeiros programas da Radio 3.

Este audio que segue analisa o traballo que se facía dende aqueles informativos, contextualizándoos co momento socio-político daquel Estado español dos primeiros oitenta, ao atizar sen clemencia o carácter sesgado dos boletíns informativos das radios (mass media en xeral). De quererdes máis, esta hora e as 29 restantes de programación especial polo 30 aniversario da terceira canle de RNE, poderédelas ouvir e descargar na web de Radio 3, un documento imprescindíbel para entender aos monstros/locos da radio.

Descargar o arquivo


Foto superior: Estudio de Radio 3 en 1983.
Foto lateral dereita: Jesús Ordovas (Radio 3) e o André Pastor (Radio FilispiM) no Ateneo Ferrolán en 2008.

Enviado por:
Pequeno monstro
-radiomonstro@gmail.com-
5 de julho de 2009 18:39

http://pequenosmonstros.blogspot.com/
________________

venres, xullo 03, 2009

Momento actual da participación cidadá no Concello de Ferrol

Prezad@s amig@s: vaivos no correo un Informacións sobre a parálise e indefinición acerca da liña de subvencións para actividades culturais en Participación e a implicación do GAP na norma que regulamentará os orzamentos participativos. Saúdos, Ramiro Marier


INFORMACIÓNS DO GRUPO MUNICIPAL DE ESQUERDA UNIDA

Ferrol, 3 de xullo de 2009
  • O GRUPO MUNICIPAL DE ESQUERDA UNIDA DEMANDA A CONTINUIDADE DAS SUBVENCIÓNS DO DEPARTAMENTO DE PARTICIPACIÓN CIDADÁ PARA ACTIVIDADES CULTURAIS COMEZADA O ANO PASADO
  • JAVIER GALÁN RECLAMA AO GOBERNO MUNICIPAL QUE IMPLIQUE AO GAP NA ELABORACIÓN DA NORMA DOS ORZAMENTOS PARTICIPATIVOS
  • ESQUERDA UNIDA ESIXE OUTRO RITMO E MANEIRAS DO GOBERNO MUNICIPAL PARA PULAR E XERAR SINERXIAS ENTRE A APROBACIÓN DO REGULAMENTO E O LANZAMENTO DOS OP,S
O Grupo Municipal de Esquerda Unida quere manifestar a súa fonda preocupación pola situación que atravesa o departamento de participación cidadá, que mediado o ano aínda non clarexou que vai facer coa liña de subvencións iniciada o exercicio pasado polo anterior concelleiro para actividades de carácter cultural. Entendemos que non é aceptable deixar morrer unha iniciativa que é susceptible de ampliar tanto no eido económico como no campo das posibles actividades, e que xa permitiu o ano pasado un traballo participado das diferentes entidades para acordar uns criterios de reparto.

En 2008, adicouse unha partida de 30.000 euros e o compromiso de incrementar a partida para o 2009. Neste ano aínda nada se sabe e logo vai sendo tempo de comprometer alomenos un esforzo semellante pola concellería para este exercicio orzamentario. Os tempos son esixentes e de non facerse con celeridade as entidades non poderán apenas programar e logo xustificar as actividades a desenvolver. Dende Esquerda Unida - consonte co expresado xa o ano pasado, apostamos polo incremento até acadar os 60.000 euros – reclamamos do concelleiro de participación cidadá que exprese con rotundidade o compromiso con esta liña de subvencións e a poña en marcha de xeito inmediato.

O Grupo Municipal de Esquerda Unida ao través de Javier Galán manifesta que diante da inmediata elaboración dunha norma que ordene o proceso de orzamentos participativos nesta experiencia piloto, o Goberno Municipal ten que recabar a colaboración do GAP, conformado polas persoas que máis traballo e implicación desenvolveron para configurar o Regulamento de Participación Cidadá , para que se impliquen e colaboren na elaboración desta norma. Non se pode desperdiciar o coñecemento e experiencia acumulados neste ano polas persoas que adicaron xenerosamente horas e compromiso para facer de Ferrol a cidade bandeira da democracia participativa en Galicia deixándoas de lado, o Goberno Municipal ten que contar con elas para a elaboración da norma de funcionamento dos OP,s. subliñou Javier Galán.

Esquerda Unida non quere deixar de manifestar o seu desacougo pola lenta marcha que arrostra todo o proceso de participación cidadá: 7 meses perdidos entre a indecisión e a parálise para aprobar o Regulamento de Participación Cidadá aprobado no Foro Cívico, ou a presentación – aínda agora – do proceso piloto hoxe pola tarde, cando estamos no verán e vai perdido medio ano. O Goberno Municipal non conduce o proceso coa vontade política e a dilixencia precisas, actúa case como un lastre do que teñen que estar a tirar o movemento asociativo máis consciente.

Esquerda Unida esixe un cambio nos ritmos e nas maneiras de actuar para que a actuación do Goberno Municipal produza un efecto positivo e que a conxunción da aprobación do Regulamento de Participación Cidadá o vindeiro xoves e o lanzamento da experiencia piloto dos OP,s xeren unha sinerxia que contamine toda a vida municipal e se estenda polo conxunto da cidade.

Enviado por:
eu-ferrolterra@esquerdaunida.org
-eu-ferrolterra@esquerdaunida.org-
3 de julho de 2009 13:34

_____________________

Solidariedade desde Argentina co Pobo Hondureño

O mesmo día en que debía realizarse unha consulta democrática ao pobo de Honduras, forzas militares secuestraron ao presidente constitucional Manuel Zelaya, impondo pola forza un novo presidente coa complicidade de parlamentarios opositores. O pobo hondureño toma ás rúas para condenar o golpe militar, reclamando que Zelaya sexa restituído no cargo.




Fontes: PrensaDeFrente e desacato.info
___________

O goberno local prevé que o Concello recupere a xestión directa da piscina municipal de Caranza

  • O edil Manuel Santiago asegura que a medida pretende facilitar o seu uso a máis clubes e aos propios veciños
  • Afirma que o goberno local nunca xamais se planteou a privatización, que achaca a declaracións malintencionadas
O concelleiro de Deportes, Manuel Santiago, desmentiu taxantemente esta mañá as declaracións efectuadas polos responsables do Club Natación Ferrol nas que aseguraban que o Concello tiña previsto privatizar a piscina municipal de Caranza. Non só iso, o edil tachou as “afirmacións” de malintencionadas e asegurou que se afastan da realidade, xa que a intención da Administración local é precisamente a contraria: recuperar a xestión municipal directa a través de persoal municipal. En todo caso, o que si vai facer o goberno local, engadiu Santiago, é regularizar unha situación que impedía a moitos clubes do municipio (como Sincro Ferrol ou Triatlón Ferrol) e mesmo aos veciños deste barrio ferrolán acceder ás instalacións por mor da concesión realizada a esta entidade deportiva no pasado.

Neste contexto, Manuel Santiago explicaba que o Club Natación Ferrol accedía hai dez anos a unha concesión encuberta sen concurrencia nen publicidade, o que lles permitía facer uso das instalacións en exclusiva nunha franxa horaria da mañá e tamén pola tarde. A piques de rematar esta (setembro de 2009), o Concello, a través do concelleiro de área, intentaba poñerse infructuosamente en contacto cos responsables da entidade deportiva para comunicarlles a nova situación. Situación que, en todo caso, pasa por recuperar a xestión directa das instalacións e sacar a licitación o mantemento das mesmas. Nunca a xestión. E, ao fío, o edil lembraba que en todo o termo municipal non hai ningunha instalación que esté privatizada. O que si existe son concesións de servizos cos prezos públicos tasados polo Patronato de Deportes e aprobados en pleno.

Nesta liña, Santiago explicaba que con este modelo de xestión, o Concello pretende garantir o acceso ao vaso doutros clubes da cidade. Tamén dos veciños e veciñas de Caranza. Nembargantes, aseguraba que ao Club Natación Ferrol se lle concederá a lámina de auga proporcional ao número de deportistas con licenza federativa, tal e como sucederá co resto de entidades deportivas que soliciten estas instalacións municipais.

Así mesmo, Manuel Santiago tamén quixo garantir o uso e desfrute de todos os alumnos e alumnas da Escola Municipal de Natación, como non podería ser doutro xeito.

Ferrol, 30 de xuño de 2009
Saúdos; Gabinete de Comunicación

Área de Participación Cidadá E DEPORTES
Maica Rodríguez Freire, técnica en Participación Cidadá
Praza de Armas, s/n. 1º andar.
15402 Ferrol

Tel.: 981.944.015 / Móbil: 696.112.691

participacion@ferrol.es


Enviado por:
ASOCIACION VECIÑAL O ROSARIO- INFERNIÑO
CIF-G70006473
correo-e: avvorosario@gmail.com
blog : orosario-inferninho.blogspot.com
_____________

Publicado o Informe sobre afiliacións á seguridade social na Galiza

Afiliacións media á Seguridade Social - Xuño 2009

O IGE publica hoxe na súa páxina web os datos de Afiliacións medias á Seguridade Social correspondentes ao mes de xuño de 2009. Os datos proporciónaos o Ministerio de Trabajo e Inmigración. Poden atopar máis información en:
Enviado por:
IGE Novidades
-ige.novidades@ige.eu-
2 de julho de 2009 11:15


Servizo de Difusión e Información Estatística
Complexo Administrativo San Lázaro s/n
Instituto Galego de Estatística
15703 Santiago de Compostela
Telf: 981 541589 de 9 a 14 horas, Fax: 981 541323
contacto: http://www.ige.eu/catalogo/peticioninfo.jsp
web: http://www.ige.eu

_____________________

xoves, xullo 02, 2009

A Mesa impulsa a creación dunha plataforma social en defensa do galego

O colectivo convida a diferentes entidades para facer unha fronte común.

A Mesa pola Normalización Lingüística vén de facer unha convocatoria aberta a todas as entidades que teñan interese en formar parte dunha plataforma social en defensa do galego. A xuntanza celebrarase o vindeiro martes 7 de xullo ás 17 horas na Galería Sargadelo de Santiago.

Dende A Mesa fan fincapé no carácter plural da convocatoria por que “a lingua a todas e a todos nos afecta, a todas e a todos nos implica”. Entre os asuntos que se abordarán estará o dunha Iniciatiava Lexislativa Popular que garanta o dereito a poder vivir en galego.

02/07/2009

Fonte: Vieiros
_____________

Un manifesto pide unha iniciativa lexislativa popular a prol do galego
Unha comisión cidadá critica ao PP polos seus ataques á oficialidade da fala dende que regresou á Xunta [+info en Xornal.com]
_______________

Honduras: Para entender o golpe

Por Elaine Tavares 02.07.2009

De repente, um pequeno país da América Central, cuja capital poucos conseguem pronunciar o nome, Tegucigalpa, virou notícia mundial. Uma velha e conhecida história ali se repetia, quando mais ninguém acreditava que isso pudesse ser possível. Um golpe de estado contra um presidente que não é nenhum revolucionário de esquerda, pelo contrário, é um bem comportado político do partido liberal. O motivo do golpe é pueril: a decisão do presidente de fazer uma consulta popular sobre a possibilidade de uma Constituinte. Em Honduras, ouvir o povo é considerado um ato de lesa pátria. Nada poderia ser mais anacrônico nestes tempos de particpação protagônica das gentes.

A história

Honduras é um pequeno país da América Central cuja história é muito peculiar. Primeiro, porque foi o berço de uma das mais incríveis civilizações desta parte do mundo: os maias. E segundo, porque durante as guerras de independência que tomaram conta da américa espanhola, foi ali que se criou a República Federal das Províncias Unidas da América Central, um ensaio da pátria grande, tão sonhada por Bolívar. Os maias foram dizimados e a proposta de federação não resistiu ao sonhos de grandeza de alguns e, em 1838, a região da América Central também balcanizou. Honduras virou um estado independente e acabou entrando no diapasão das demais repúblicas da região: dominada por caudilhos e fiel serviçal das grandes potências da época, tais como a Inglaterra, a Alemanha e a nascente nação dos Estados Unidos.

As ligações perigosas

Como era comum naqueles dias, a elite governante se digladiava entre liberais e conservadores. Com o fim da idéia de federação e a morte do liberal Francisco Morazón, considerado o mártir de Tegucigalpa, que morreu em 1842 ainda lutando pela unificação da América Central, os conservadores assumiram o comando e o país virou prisioneiros da dívida externa, conforme conta o historiador James Cockcroft, no livro América Latina e Estados Unidos. Os liberais só voltaram ao poder no final do século XIX, mas já totalmente catequisados para viverem de maneira dependente dos países centrais. No início dos século XX chegaram as bananeiras estadunidenses e com elas o processo de super-exploração. A United Fruit Company, a Standart Fruit e a Zemurray´s Cuyamel Fruit passaram a comandar os destinos das gentes. E quando estas tentaram se rebelar, foi a marinha estadunidense quem desembarcou no país para aplastar as mobilizações. Honduras virou, desde então, um país ocupado. Os camponeses trabalhavam nas piores condições e as bananeiras ditavam as leis, financiando os dois partidos políticos locais.

Nos anos 30, quando uma grande depressão agitou o país, o governante de plantão, General Carías, submeteu o país, com a ajuda armada estadunidnese, a 16 anos de lei marcial. E, como é comum, quando ficou obsoleto, foi retirado do poder por um golpe.

Em 1950, depois da segunda guerra, as bananeiras exigiram mudanças e o Banco Mundial foi chamado para promover a “modernização” de Honduras. Gigantesgas greves de trabalhadores – como a dos plantadores de banana que parou o país por 69 dias - e de estudantes foram aplastadas em nome do desenvolvimento. E tudo o que eles queriam era o direito de ter um sindicato. Havia eleições mas, na verdade, com uma elite claudicante eram os militares quem davam as cartas e foram eles, apavorados com os avanços dos trabalhadores, que assinaram um acordo com os Estados Unidos para que este país pudesse ter bases militares no território hondurenho.

O medo de mais revoltas populares fez com que o governo realizasse uma espécie de reforma agrária nos anos 60 e 70 que acabou freando as mobilizações no campo, embora o benefício não tenha chegado a um décimo dos camponeses. Ao longo dos anos 70 os escândalos envolvendo generais no governo e as bananeiras se sucederam, causando mais mobilização nas cidades e nos campos, onde ostrabalhadores já se organizavam de modo mais sistemático. Mas, os anos 80 trarão um nova ocupação estadunidense que acabou subordinando a vida das gentes outra vez.

Os sandinistas e os EUA

Os anos 80 são tempos de guerra fria. Os Estados Unidos insistem na luta contra Cuba e também contra a Nicarágua que busca sua autonomia através da revolução sandinista. E, assim, com o mesmo velho discurso de combater o comunismo, Jimmy Carter manda para Honduras os seus “boinas verdes”, para ajudar na defesa das fronteiras, uma vez que o país faz limite com a Nicarágua. Além disso, os EUA abocanham mais de três milhões de dólares pela venda de armas e alugel de helicópteros. Na verdade, lucram e ainda usam o exército hondurenho para realizar numerosas matanças de refugiados salvadorenhos e nicaraguenses. É ali, em Honduras, que, com o apoio da CIA, se leva a cabo o treinamento dos contras que, por anos, assolaram a revolução sandinista e o próprio governo revolucionário. Era o tempo em que um batalhão especial liderado por um general hondurenho anti-comunista, promoveu massacres contra lideranças da esquerda de toda a região.. E assim, durante toda a década, apesar dos escândalos políticos e mudanças de mando, a “ajuda” estadunidense aos generias de plantão sempre se manteve impávida com milhões de dólares sendo investidos nos acampamentos dos contras, que somavam mais de 15 mil soldados.

Nos anos 90, a situação em Honduras era tão crítica que até a conservadora igreja católica passou a apoiar os militantes dos direitos humanos que denunciavam estar o país a beira de uma guerra. A derrota dos sandinistas na Nicarágua refreou os ânimos, mas ainda assim, seguiram as denúncias de assassinatos e violações.. No final da década, os governos neoliberais já haviam destruido as cooperativas de trabalhadores e devolvido terras às companhias estadunidenses. Nada mudava no país.

Zelaya

Manuel Zelaya foi eleito presidente em 2005, pelo Partido Liberal, mas esteve em cargos importantes durantes os últimos governos. Era, portanto, um homem do sistema. Seus problemas com os Estados Unidos começaram em 2006, quando decidiu reduzir o custo do petróleo, passando a discutir com Hugo Chávez, da Venezuela, a possibilidade de negócios conjuntos, o que acabou culminando, em janeiro de 2008, com a entrada de Honduras na órbita da Petrocaribe, um acordo de cooperação energética que busca resolver as assimetrias no acesso aos recursos energéticos. Este acordo incluiu Honduras na lógica da ALBA, a Alternativa Bolivariana para as Américas, projeto de Chávez em contraposição à ALCA, que tentava se impor a partir dos Estados Unidos. A proposta de Chávez foi a de vender o petróleo a Honduras, com pagamento de apenas 50%, sendo a outra metade paga em 25 anos, com um juro pífio, permitindo assim que Honduras investisse em áreas sociais. O plano, apesar de bom para o país, foi duramente criticado pela classe política. E os Estados Unidos perderam um parceiro de TLC (os mal fadados acordos de livre comércio), o que provocou tremendo mal estar em Washington.

Assim, quando o presidente Zelaya decidiu fazer um plebiscito, consultando a população sobre a possibilidade de uma Assembléia Nacional Constituinte, e não apenas de uma mudança para um novo mandato como dizem alguns veículos de informação, o mundo veio abaixo. Entre os direitistas de plantão e amigos da política estadunidense, isso era influência de Chávez. O próprio partido Liberal reacinou contra a medida, considerada “progressita” demais. Afinal, uma nova Constituinte colocaria o país num rumo bastante diferente do que vinha sendo trilhado nas últimas décadas. Mesmo assim o presidente levou adiante a proposta de ouvir a população e acabou exonerando o chefe do Estado Maior, general Romeo Vásquez Velásquez, quando este se recusou a distribuir as cédulas para a votação. A Corte Suprema votou contra a consulta popular e exigiu que o presidente reconduzisse o general ao seu posto, o que foi negado. Por conta disso, no dia da votação, domingo, dia 28, os militares prenderam Zelaya, o sequestraram e o levaram para Costa Rica, coincidentemente seguindo os mesmos trâmites do golpe perpetrado contra Chávez em 2001. O Congresso hondurenho chegou a discutir até a sanidade mental do presidente e, no dia do golpe, se prestou a ler uma fictícia carta de renúncia, imediatamente desmentida pelo próprio presidente desterrado. Ainda assim, o Congresso decidiu instituir o presidente da casa, Roberto Micheletti, como presidente da nação. Este, nega que esteja assumindo num momento de golpe. “Foi perfeitamente legal a ação do Congresso”, dizia, e, enquanto isso, mandava suspender os sinais de televisão e os telefones.

Reação Popular

Agora estão jogados os dados. O presidente Zelaya disse que volta a Honduras e vai acompanhado de presidentes de nações livres e amigas, tais como Equador e Argentina. O mundo inteiro repudiou o golpe e nenhum país reconheceu o governo golpista. A população deflagrou greve geral no país e, aos poucos, as grandes cidades estão parando. A proposta de Zelaya é reassumir e terminar o seu mandato. Não se sabe se ele vai insistir na consulta popular para uma nova Constituição, tudo vai depender da correlação de forças. Se a sua volta se der a partir da mobilização popular, haverá condições objetivas de apresentar esta proposta aos hondurenhos, além de purgar toda a camarilha que buscou reavivar um passado que as gentes de Honduras não querem mais. Há rumores de que políticos da direita estejam alinhavando um acordo, permitindo a volta do presidente, mas exigindo que ninguém seja punido. Se assim for, a volta será derrota.

O cenário mais provável é que, configurado o apoio popular e também o apoio da comunidade internacional, o presidente Zelaya coloque para correr os golpistas e inaugure um novo tempo em Honduras. Caso seja assim, enfraquece o domínio dos Estados Unidos na região e cresce o fortalecimento da Aliança Bolivariana dos Povos de Nuestra América.

Elaine Tavares - jornalista

Existe vida no Jornalismo
Blog da Elaine: www.eteia.blogspot.com
América Latina Livre - www.iela.ufsc.br
_____________

Honduras: Estado de Sitio para frear resistencia popular

O día de hoxe, 1 de xullo, acatando un chamado da Fronte de Resistencia Popular de Honduras, máis de 25,000 mil persoas mobilizáronse á sede da Organización dos Estados Americanos, para entregar un pronunciamiento de respaldo á decisión deste organismo que dá 72 horas aos golpistas para o reestablecimiento da orde constitucional e a restitución do presidente Manuel Zelaya. Como tamén, para denunciar os atropelos que están cometendo a Fiscalía de Dereitos Humanos e outros organismos oficiais. Mobilizacións similares desenvolvéronse noutras cidades do país.

Co propósito de crebar a resistencia popular contra o golpismo, o Congreso Nacional decretou o Estado de Excepción en todo o país, a partir das 22:00 horas ata as 05:00 a.m. Esta medida, que equivale a Estado de Sitio, dispón a suspensión das garantías cidadás contempladas nos artigos 69, 71, 72, 78, 79, 81, 84, 99 da Constitución (ver abaixo), para xustificar as violacións que veñen cometendo en contra dos dereitos humanos. Se oficializa así a indefensión, deixando a vía aberta a calquera atropelo contra os dirixentes populares, como pode ser a irrupción en domicilios e a captura de calquera persoa sen ningunha orde xudicial, entre outras cousas.

No marco da marcha cara á OEA, as organizacións populares ratificaron a decisión de manterse en mobilización permanente ata a restitución do presidente Manuel Zelaya. O día de mañá a convocatoria é no Obelisco para logo dirixirse ao Congreso Nacional.


Os artigos da Constitución que se atopan suspendidos son:

Artigo Non.69. A liberdade persoal é inviolable e só con arranxo ás leis poderá ser restrinxida ou suspendida temporalmente

Artigo Non.71. Ningunha persoa pode ser detida nin incomunicada por máis de 24 horas sen ser posta á orde de autoridade competente para a súa juzgamiento. A detención xudicial para inquirir non poderá exceder de 6 días contados desde o momento en que se produza a mesma.

Artigo Non.72. É libre a emisión de pensamento por calquera medio de difusión sen previa censura. Son responsables ante a lei os que abusen deste dereito e aqueles que por medios directos ou indirectos restrinxan ou impidan a comunicación e circulación de ideas e opinións.

Artigo Non.78. Garántense liberdades de reunión e de asociación sempre que non sexan contrarias á orde pública e aos bos costumes.

Artigo Non.79. Toda persoa teñen dereito de reunirse con outras pacíficamente e sen armas, en manifestación pública ou en asemblea transitoria, en relación cos seus intereses comúns de calquera índole, sen necesidade de aviso ou permiso especial. As reunións ao aire libre e de carácter político poderán ser suxeitas a un réxime de permiso especial co único fin de garantir a orde pública.

Artigo Non.81. Toda persoa ten dereito a circular libremente, saír, entrar e permanecer no territorio nacional. Ninguén pode ser obrigado a mudar de domicilio ou residencia senón nos casos especiais e cos requisitos que a lei sinala.

Artigo Non.84. Ninguén poderá ser arrestado ou detido senón en virtude de mandato escrito de autoridade competente, expedido coas formalidades legais e por motivo previamente establecido na lei.

Artigo Non.99. O domicilio é inviolable, ningún ingreso ou rexistro poderá verificarse sen consentimento da persoa que o habita ou resolución de autoridade competente. No entanto, pode ser achandado en caso de urxencia, para impedir a comisión ou impunidade de delitos ou evitar danos graves á persoa ou á propiedade.

2009-07-01

Fonte: Minga Informativa de Movementos Sociais
_____________

Documentario sobre a Marcha Obreira a Compostela por un Convenio Xusto: "O Metal no Camiño"

Marcha Obreira a Compostela por un Convenio Xusto - 29 e 30 de Xuño de 2009

Apresentamos a curta documental que recolle a marchá histórica a Compostela dos operarios/as do sector do Metal da provincia de Pontevedra en folga.

Apresentamos a curta documental que recolle a marchá histórica a Compostela dos operarios/as do sector do Metal da provincia de Pontevedra en folga.

A mobilización saía o luns 30 de Xuño desde Pontevedra pouco despois das nove e media da mañá e remataba ás dúas da tarde do 30 de Xuño en Compostela fronte a Xunta de Galicia en San Caetano, na vixésima xornada de folga para este sector. Esgotados polo esforzo maratoniano destes dous días, mais “imbatíbeis”, e traspasando fronteiras, para que ninguén poda tentar invisibilizar esta loita exemplar, os do Metal ateigaron Compostela de dignidade e de forza, de traballadores e traballadoras que non se renden.

Enlaces de interese:
Fonte: Avante
_______________________

Non é unha novidade, mais temos un cínico e tramposo de Presidente na Xunta de Galicia

[Garaxe no que a Xunta almacena os coches da marca alemá. En primeiro termo, o que que usaba Touriño]


Feijóo vende os Audi de Fraga
Esperanza Aguirre rexeita imitar ao presidente galego e non de desfará do seu coche blindado

MARIOLA MORENO - A Coruña - 01/07/2009 21:30

Feijóo repetiuno ata a saciedade. O líder do PP galego e actual presidente da Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijóo, insistiu durante a campaña electoral en que colgaría o cartel de "véndese" ao coche oficial que empregaba o entón titular do goberno autonómico, Emilio Pérez Touriño, a quen acusou de gastar "480.000 euros en período de crise" nun Audi A8.

O que Feijóo, con todo, non dixo é que o vehículo do "malgasto" é idéntico aos dous adquiridos pola Xunta baixo o mandato de Manuel Fraga e polos que o goberno autonómico pagou no seu momento o primeiro vehículo foi matriculado o 13 de setembro de 2001 e o segundo, apenas un ano despois, o 14 de novembro de 2002, 600.000 euros da época (perto de 800.000 euros, unha vez aplicado o IPC).

Alérxico como se mostrou Feijóo aos Audis oficiais nos últimos meses aos dous días de gañar as eleccións anunciou que se desprazaría nun Citroën, houbo un tempo no que o presidente galego tamén viaxaba nun coche da marca alemá a costa do diñeiro dos contribuíntes.
Touriño só comprou tres dos 23 audis que a Xunta vai a enajenar

Tal e como fixo público onte o PSdeG-PSOE, dos 32 Audis que integran nestes momentos o parque móbil da Xunta, 29 foron adquiridos polo PP, "19 dos cales compraron cando Núñez Feijóo era vicepresidente".

[Clicar acima da imaxe para ampliar]

"Incluído o A8 que el mesmo empregaba cando exercía no cargo e antes de que lle desen coche gratis para pasear", asegurou a este xornal a secretaria de Coordinación, Acción Electoral e Política do PSDEG, Mar Barcón, en alusión ao vehículo que Citroën prestoulle a Feijóo durante tres anos tal e como desvelou Público.


Adquiridos en funcións

Os populares non se conformaron, no entanto con renovar o parque móbil público nos 16 anos que permaneceron no goberno da Xunta. Dos 29 coches da marca Audi adquiridos polos populares galegos, dous foron comprados en xullo de 2005, tras a derrota electoral e nun momento no que Manuel Fraga exercía como presidente en funcións.


19 dos coches foron comprados con Alberto Núñez Feijóo no Goberno de Manuel Fraga

Así as cousas e a pesar de que Feijóo fixo dos coches oficiais o seu cabalo de batalla, segundo os datos que obran en poder deste xornal, durante o goberno bipartito de Touriño unicamente compraron tres dos 32 Audis propiedade do Executivo autonómico galego, mentres que se deron de baixa cinco. É dicir, o bipartido "nin sequera repuxo todos os que deixaron de circular", insisten desde o PSdedG.

En palabras de Barcón, "van vender os coches que eles mesmos [o PP] compraron simplemente por un malentendido exercicio de soberbia e para xustificar a súa campaña electoral". Non sen antes insistir en que "a campaña xa terminou", a secretaria de Política dos socialistas galegos reclamou a Feijóo que, unha vez gañadas as eleccións, o que debe facer é "gobernar e tomar decisións en lugar de facer o paripé e buscar a foto como está facendo nestes momentos".

Esperanza Aguirre, presidenta da Comunidade de Madrid, non seguirá o exemplo de Feijóo e non venderá os seus audis, incluído o blindado que utiliza para os seus desprazamentos. Fontes do goberno madrileño subliñaron que Aguirre foi pioneira en medidas de aforro ao conxelar o soldo de todos os seus conselleiros, viceconsejeros e altos cargos, entre outros membros do executivo rexional, durante 2009 e 2010. Alegan que esta só é unha das medidas do plan austeridade que están levando a cabo e que tan necesarias son en tempos de crises, informa Miguel Ángel García.

Fonte: publico.es

Noticias relacionadas:
_______________________

mércores, xullo 01, 2009

Os libros non serán de balde, pero as taxas para os Yates dos ricos baixarán grazas á Xunta do PP

Xunta do PP baixará taxas portuarias a proprietarios de Yates

Mentres o Conselleiro de Cultura anuncia por unha banda que os libros para a educación xa non serán de balde [Até agora os libros eran de balde mediante un sistema de prestamo por cuso e alunn@], pola outra o presidente de Portos de Galicia anuncia rebaixa nas taxas de amarre para os Yates dos ricos.


Publicado en "El País" 01-07-2009


Portos de Galicia anuncia un "alivio fiscal" para os propietarios de iates

Despois do verán estará fixada unha rebaixa nas taxas de amarre

O presidente de Portos de Galicia, José Manuel Álvarez-Campá, anunciou onte unha rebaixa nas taxas portuarias, aínda non cuantificada pero que estará definida xunto con outras actuacións despois do verán. Aínda que esta rebaixa de cargas diríxese a todo o tráfico portuario, terá unha incidencia especial no sector náutico de recreo, isto é, o de iates, cuxos propietarios pagarán menos taxas polo uso dos portos.

O PP está tratando de potenciar o sector náutico de recreo. O pasado día 18 o senador Miguel Pérez de Juan presentou unha moción no Senado para liberalo de cargas impositivas aducindo que estas fan que en España sexa un 40% máis caro comprar un iate que en Italia. Non prosperou con todo a súa moción para eliminar o imposto de matriculación dos iates (do 12% para os de máis de oito metros de eslora e uso particular). "Nunha situación como a que estamos vivindo, presentar unha moción para axudar a aquel que ten algo máis de 300.000 euros, como mínimo, para comprar unha embarcación de recreo, parece de vergoña", respondeulle a senadora catalá Judith Alberich. "Vostedes pretenden crear un paraíso do luxo en España", baixando impostos "ao lecer e a suntuosidad", denunciou Anxo Luís Lacueva (PSOE), que terminou por cualificar a proposta de "inmoral".

As medidas anunciadas onte polo presidente de Portos de Galicia, con todo, abaratarán e facilitarán os trámites dos movementos portuarios dos Yates de calquera porte. A revisión das taxas dos portos guiaranse, segundo Álvarez-Campá, "pola premisa dun alivio fiscal, buscando o axuste e redución dos montantes e cargas polas diferentes operacións a efectuar nos espazos de dominio público portuario; polo fomento da actividade e usos dos portos e, finalmente, por unha simplificación administrativa e burocrática que dea axilidade e comprensión ao usuario sobre o sistema de tramitación administrativa".

A comparecencia do presidente de Portos de Galicia na Comisión de Economía do Parlamento estivo motivada na iniciativa do deputado do PP José Manuel Balseiro, que se interesou polas previsións, redución e adecuación do modelo fiscal en materia de taxas de Portos de Galicia. Álvarez-Campaña subliñou sinalou que "a Consellería do Mar e Portos de Galicia están traballando na revisión das estruturas das taxas e demais requisitos administrativos co fin de simplificar, remodelar e adaptar á realidade" a normativa económico-administrativa dos portos. Despois do verán, subliñou, xa haberá unha serie de actuacións definidas e que se poderán ver como resultado en 2010.

Fonte: El País

Enviado por:
Damch GZ -damchgz@gmail.com- 1 de julho de 2009 13:21

___________

Despois da exitosa marcha a Compostela a Folga do Metal continua na súa 21 xornada de paro por un convenio xusto

  • Novas marchas en Vigo na xornada número 21 de folga mentres a negociación continúa bloqueada pola intransixencia patronal
  • Á tarde haberá asembleas nas centrais sindicais para decidir a estratexia a seguir

Xa van 21 días de folga no metal de Pontevedra, e nesta xornada despois da histórica e multitudinaria marcha a Compostela aínda quedaron forzas para retomar o traballo dos piquetes en moitas zonas e para volver facer marchas desde as distintas zonas industriais até encontrarse de novo nunha asemblea na Praza do Concello, en Vigo.

Máis tarde tivo lugar unha nova manifestación até á Praza da Estrela, fronte á Delegación da Xunta nesta cidade. Nesta tarde toca reflexionar nas distintas asembleas sobre que novos camiños se quere andar para gañar este conflito e acadar un convenio xusto.

[+info en Avante]
__________________

Unha explosión de gas na cidade italiana de Viareggio, causa 14 mortes, varias persoas desaparecidas, máis de 50 feridas e máis de 1000 desaloxadas


Un accidente na estación de tren da cidade italiana de Viareggio, onde descarrilou un comboio que transportaba cisternas cargadas con GPL, non nos pode deixar indiferentes na nosa comarca. Onde temos instalada unha Planta de Gas de GNL dentro da Ría [con 300.000 m3 de capacidade de almacenamento] moi próxima a núcleos de poboación e onde cada pouco entra, por un canal, de pouco calado, fondos rochosos, estreito e sinuoso, un buque gaseiro [cuns 135.000 m3 de capacidade] a descargar o gas na terminal de REGANOSA en Punta Promontorio no concello de Mugardos.


Os accidentes "ocurren", non son só unha probabilidade estátistica, é por iso o das normas emanadas da Directiva Europea Seveso II, con elas pretende-se minimizar os riscos e protexer a poboación de posíbeis accidentes, polo que instalar unha Planta de Gas no corazón da nosa Ría é moito mais que un desprósito, é unha insesatez, unha irresponsabilidade, unha acción criminal ... e unha ilegalidade. E se a isto engadimos-lle o feito de que está localizada mesmo ao carón dun complexo petroquímico [Forestal del Atlántico e Imelgasa] onde se almacenan sobre uns 280.000 metros cúbicos de productos altamente perigosos e tóxicos [fueloleos; resinas; as colas de Urea-Formol, Melamina-Urea-Formol, Melamina-Formol, Fenol-Formol, Resorcina-Formol e disolucións acuosas de formol; residuos MARPOL tipos A, B e C] e hai a poucos metros [80 m] unha planta de coxeneración eléctrica que funciona queimando gasóleo, temos un cotel altamente perigoso, diante do cal as nosas "autoridades" miran para outro lado e mesmo conceden todo tipo de autorizacións.


Accidente grave en Viareggio

Case era a media noite deste Luns 29 de Xuño, cando unha forte explosión, seguida doutras continuadas alarmarom a toda a cidadanía de Viareggio [Toscana], unha poboación que está perto de Florencia en Italia. As lapas vian-se por acima dos edificios máis altos da cidade.


Que foi o que pasou ?

Un tren de mercadurias entraba na estación e se produxo un descarrilamento, varios vagóns saíron despedidos entre eles dous que contiñan GPL [gas de petróleo licuado], ao pouco xa se produxeron as fortes explosións que fixeron caer varios edificios e destruíu parte da estación da cidade, até agora 14 son as persoas mortas, varias desaparecidas e máis de 50 feridas, das cais 34 de gravedade, 300 vivendas quedaron destruidas ou con perigo de derrube, máis de 1.000 tiveron que ser desaloxadas das súas moradas.

Poucos minutos logo da explosión, Protección Civil declarou o estado de emerxencia rexional e fixo confluír no lugar aos bombeiros de Toscana e Liguria.

Imaxens e crónicas en directo amosadas polo canal italiano da Rainews24.






_________________