As leccións do gobernador do Banco de España

Por Juan Torres López [*]

04.05.2010

O gobernador do Banco de España volveu a intervir na vida pública, facendo gala de que é unha das grandes figuras da política española e non un simple técnico como din de si mesmos el e os seus colegas. E fíxoo tamén unha vez máis defendendo as posicións da patronal e dos grandes bancos e grupos financeiros aos que serve. Mostrando igualmente que nin el nin a institución que goberna son tan independentes como di o seu estatuto.

Agora afirma que hai que "extraer leccións de Grecia". Unha recomendación moi sensata que todos deberiamos seguir se non fose porque as leccións que extrae son do mesmo tipo que as que extrae de calquera circunstancia que sexa, chova ou faga sol.

O gobernador non di que haxa que sacar leccións da política dos gobernos conservadores que levaron a Grecia á ruína. Unha política que é a mesma que a súa institución defende.

O gobernador non recomenda que saquemos leccións da especulación que se cebou sobre a economía grega nos últimos meses de man de fondos especulativos que non buscan saneala nin darlle máis estabilidade senón gañar miles de millóns aínda que sexa á conta de que todo sáeche polo aire.

O gobernador non ten que aprender nin nos recomenda aos demais que aprendamos a controlar aos bancos para que non volvan provocar a crise que obrigou a que os gobernos de medio mundo, entre eles o grego, teñan que endebedarse ata as cellas enriquecendo así á banca privada que provocou a crise.

O gobernador non recomenda que saquemos leccións do mal funcionamento da zona euro, da falta de coordinación política ou da ausencia de institucións e mecanismos que permitan facer fronte aos desequilibrios que, como no caso grego, póidanse producir.

O gobernador non saca conclusións da falta de control dos bancos que estafaron ao pobo grego, ou da complicidade do Banco Central Europeo cos banqueiros que se enriqueceron ocultando as cifras do déficit grego.

O gobernador tampouco extrae leccións da cegueira dos supervisores que como el non apreciaron o que viña encima a pesar de ser tan listos, de autoproclamarse depositarios da verdade e de ter á súa disposición os medios máis privilexiados para seguir a conxuntura económica.

O gobernador non saca leccións da burbulla inmobiliaria e financeira que os bancos centrais como o seu deixaron expandirse.

O gobernador non nos di que extraiamos leccións da deriva regresiva das políticas fiscais dos últimos anos.

O gobernador non extrae leccións do incremento da desigualdade dos últimos tempos, nin lle preocupa que o aforro se estívese dirixindo cara á especulación.

O gobernador non extrae leccións do que están facendo os bancos co diñeiro público que en lugar de utilizar para financiar a economía úsano simplemente para mellorar os seus resultados e repartir dividendos multimillonarios aos seus accionistas.

O gobernador non extrae leccións do que ocorre cando os mercados se debilitan pola precariedade no emprego e os baixos salarios.

O gobernador non saca conclusións do feito de que os bancos multipliquen artificialmente a débeda grazas ao sistema de reservas fraccionarias que produce inestabilidade permanente e as crises financeiras recorrentes.

O gobernador non ten nada que aprender do feito evidente de que a plena liberdade de movementos de capital está xerando a etapa de maior e máis daniña inestabilidade financeira da historia.

O gobernador non extrae leccións da opacidade coa que actúan os bancos e os grandes financeiros, e a súa propia institución oculta a situación real dos bancos españois enganando á cidadanía.

O gobernador non extrae leccións dos problemas que expón a cada vez maior concentración do poder financeiro e da banca e disponse a entregar en bandexa aos banqueiros españois parte do mercado que ata agora controlaban as caixas de aforro.

O gobernador mira a outro lado e non é capaz de extraer lección algunha do que supuxo non dispor de banca pública e deixar o financiamento imprescindible da vida económica en mans dos bancos privados.

Non. De nada disto extrae lección algunha o gobernador.

As leccións que segundo el hai que extraer do caso de Grecia é que en España se deben rebaixar os dereitos sociais reducindo o gasto público, e os dereitos e os salarios dos traballadores reformando as leis que regulan o mercado de traballo.

Esa é a única lección que segundo o gobernador do Banco de España, como segundo a patronal e os banqueiros, debemos aprender os españois.

Unha lección falsa coa que consuman un vergoñoso engano aos cidadáns porque ocultan á cidadanía que o que pasou ou pase coas contas do Estado ou no mercado de traballo non é causa senón efecto do ocorrido no sector financeiro e no mercado de bens e que xa que logo é nestes espazos onde se debe actuar. Concretamente, reducindo os dereitos, os privilexios e o poder dos financeiros, dos banqueiros e da gran patronal e non dos traballadores do montón.

Conseguirán o que se porpoñen se a cidadanía non se mobiliza e se enfronta a eles con decisión. Pero eu non perdo a esperanza de que así sexa e de que, en Grecia, aquí e en todos os sitios, se poña algún día de relevo o latrocinio que están levando a cabo os banqueiros e a complicidade vergoñosa destes funcionarios que en lugar de servir ao Estado e aos cidadáns traballan ao seu servizo.

[*] Juan Torres López, Granada -1954-, Doutor en CC. Económicas e Empresariais, exerce na Universidade de Sevilla como catedrático de Economía Aplicada do Departamento de Teoría Económica e Economía Política. Escritor, investigador, analista de política económica e activista social. Manten unha páxina web (Ganas de Escribir: www.juantorreslopez.com) e coordena a páxina web dedicada a información económica www.altereconomia.org.

Enviado por:

Ganas de Escribir

-juantorres@uma.es-

4 de maio de 2010 15:08

_____________________

Loitar em tempos revoltos

Por Lupe Ces

06.05.2010

Umha situaçom de confusom geralizada semelha estar consolidando-se nos últimos meses na nossa sociedade. Pouco a pouco o medo e a incerteza sobre todo relacionados coa situaçom laboral, vam atacando a resistência que freava o pessimismo, e vai-se assentando a depressom colectiva e a desconfiança. Unha depressom que hai umhas décadas viveramos já na comarca de Ferrol Terra, depois de que a loita contra a reconversom dos estaleiros, acabara em derrota psico-social. Umha depressom colectiva que nom curou, só se paliou cumha perda de populaçom que converteu à comarca e nomeadamente à cidade de Ferrol, num lugar envelhecido e mesmo condenado ao esgotamento político e social. E assim medrou também a gente nova de Ferrol nestes anos, escoitando e reconhecendo-se numha melodia que dizia que este era um sitio de derrotas, mas que havia que ficar aqui. Desobedecendo o mandato, muitos e muitas acabárom marchando.

Os fenómenos meteorológicos e geológicos, estám ajudando a aprofundar na impressom de que imos cara a um abismo. A informaçom sobre fenómenos naturais, ocupa agora um espaço importante dos informativos, como tem que ser. Mas sempre sem analisar, que parte hai de natural, e que parte poderia ter-se evitado, das desgraças que acompanham estes fenómenos, como em Haiti, Madeira, Chile, Turquia. China, Islándia ... A nós já nos tocou algo. Nos últimos tempos, vivemos o dramatismo do Klaus, e paralisou-nos o medo ao Xhintia. Com o Klaus sentimos a incomprensom de quem a poucos quilómetros nom sofriam as suas consequências. Com o Xhintia a incomprensom puxemo-la nós, mas que aprendemos?

A vida chama todos os días à porta e hai que ir trabalhar, ou buscar emprego, estudar, atender as necessidades diárias, estar pendente das pessoas queridas e mesmo acudir a umha que outra actividade social. Mas a vida nom está a fluir com normalidade. A nossa respiraçom colectiva é cortada e agitada. Nom sabemos cara onde vai o mundo, e como nom sucedia desde havia muito tempo, agora nom sabemos o que vai ser de nós a um ou dous anos vista. Case todo o mundo sinte que antes ou depois, a terra que pisa vai começar a se mover, também no senso literal. As vozes da direita aproveitam a incerteza para lembrar-nos o bem que vive o povo sem vontade, sem ter que pensar e decidir, o bem que se vive se te tutelam. Assim declaram as bonanças do passado. Todo, dim, deveria volver ao de antes, ao branco e gris da época onde se marcava até a rúa pola que deverías andar moceando, e o longo da saia, definia a altura moral da mulher que a portava. Nom havia nada que aguardar, nada que pensar, nem um sobressalto ía romper a triste monotonia dos cantos litúrgicos ou da tabla de multiplicar. Cada quem sabia o seu lugar e o que tinha que fazer.

As vozes da esquerda pola sua parte, estám enfeitizadas polos cantos das sereias. O discurso de que a culpa de que nom saiamos da crise é dos sindicatos, porque nom dam entrado na reforma laboral que se precisa, ganha adessons. Puidemos escoitar na Cadena Ser o sábado 1º de Maio, como se defendia a congelaçom dos salários do funcionariado entre os contertulios e ninguém punha o contraponto. O mesmo passou quando se falou da jubilaçom aos 67 ou doutras medidas de recorte de direitos laborais. Umha e outra vez repetiam que os sindicatos tinham a culpa, porque nom sabiam explicar-lhe bem aos trabalhado@s todas estas medidas modernizadoras e preventivas para que o sistema nom creve.

Alguns sindicatos estám na negociaçom dumha reforma laboral. Acudem a essa negociaçom numha posiçpm de debilidade. Nas poucas declaraçons públicas que permitem escuitar os monopólios da informaçom, transmitem o síndrome da vítima de maltrato “vou calar para que nom se enfureça”, assim levam as negociaçons, sem luz nem taquígrafos, dando vantagem aos especuladores, que pretendem sacar o máximo beneficio desta crise.

É verdade, os sindicatos nom estám explicando bem as cousas. Nos discursos deste 1º de Maio, nom se explicou o que está a passar em Grécia, ou as consequências negativas dos informes das agencias de rating, como Standard and Poor's. Por certo, interei-me ainda estes días que só hai tres no mundo, duas norte-americanas e umha inglesa, mas que tenhem o poder de baixar ou elevar, segundo os seus informes, os juros da débida pública dos estados. Os sindicatos nom mobilizarom para que se acabe com esse oligopólio e se criem agencias públicas, como também deveria criar-se banca pública, e emprego público. E mentres nom chegamos a estes objectivos, os sindicatos deveriam marcar no dia a dia da classe trabalhadora que realidade alternativa podemos construir desde já. Tendo em conta a frase que iluminou o reagir do Feminismo na década dos setenta “O Privado é Político”, os sindicatos, como movimento social transformador, deveriam dar alternativas para o cotidiano, por exemplo, que fazer coas hipotecas ou os alugueres, onde meter os aforros, como mercar para debilitar o poder das multinacionais, que cultura consumir para fortalecer a ideologia de classe e cargar-nos de argumentos fronte ao capitalismo que ameaça com deglutir-nos a nós e ao planeta, que como bem ensinam em Bolivia, todo é a mesma cousa.

Mas, a gente que conformamos os sindicatos, que estamos nos centros de trabalho, que ponhemos dirigentes ou os sacamos, ou todo o contrário, estamos em disposiçom transformadora ou simplesmente aprendimos um discurso e apoiamos um modelo social, que nos permite seguir agarrando umha parte do pastel mentres milhos tenhem só as faragulhas? Em Grécia, a unidade sindical convoca a folga geral. Só estamos em disposiçom de aparcar o que nos separa quando vemos o tsunami arrasando-nos? Nom podemos tecer redes de uniom que nos amparem antes?

Mentres, os donos da tarta, querem aproveitar-se de que imos subindo a escaleira coa luz apagada, às apalpadas. A confusom das palavras nos discursos que explicam a crise económica, que falam dos problemas sociais, que alarmam sobre os cámbios no clima, som como guedelhos que se liam nos nossos pés e convertem em mais torpes aqueles passos que imos dando para superar cada escano. Imos virando às costas a quem nos representou no seu día e hoje, nos traspasa co seu discurso, sem provocar em nós nem umha pequena emoçom. Tampouco somos quem de pôr nomes e apelidos a quem montou este barulho. Deveríamos pechar-lhes as nossas casas, os nossos coraçons e as nossas vidas. Rechaçar o seu mercado, os seus empréstimos, o cacho de paraíso que nos querem vender. Fazê-los avergonhar nos seus despachos, nos seus clubes privados, nas portas dos seus templos. Queremos e devemos conhecer e sinalar aos seus representantes nos assentos dos seus escanos, nas redacçons dos seus diários ou nos tribunais onde ditam sentência.

Som os usurpadores de direitos. Som os sanguesugas do trabalho alheo. Som os ludópatas do casino-planeta. Intentarám apertar para que trabalhemos mais, descansemos menos, para que morramos antes, para que nom haja ninguém que nos coide quando o precisemos, para que sobrevivamos entre o lixo que vam produzindo e estrando. E sobre todo, faram o impossível para que nom saibamos, que nom comprendamos o que estám a fazer, e nom saibamos que hai outro jeito de viver sem eles. Por que Grécia tem que vender as súas ilhas? Quem pode mercalas? Para que? Por que se limita o salário mínimo, as penssons, a idade de jubilaçom, o tempo de subsídio e nom se limita a riqueza? Nom é esta umha pergunta sinxela? Pois logo, terá doada resposta.

Enviado por:

lupe ces

-lupeces@gmail.com-

07 de abril de 2010 22:21

http://lupeces.blogspot.com/
_________________________

Em Ferrol, na Galiza...Sair à rua e defender o direito colectivo à língua: jornada lúdica-reivindicativa a próxima sexta-feira 14 de Maio

Jornada lúdico-reinvindicativa no Dia das Letras

Com motivo do Dia das Letras a Fundaçom Artábria organiza umha jornada lúdica-reivindicativa a próxima sexta-feira 14 de Maio.

Às 20.30h terá lugar um passa-ruas que sairá da Praça do Hino Galego e rematará no Cantom de Molins após percorrer o bairro da Madalena.

Posteriormente, às 22.00h decorrerá um concerto no Cantom de Molins com as actuaçons de Ugia Pedreira e Fred Martins, Ataque Escampe, Arenga, Garcia MC e Trapalhada.

Por suposto será de graça. Contaremos com carpa e balcom com preços populares.

Em Ferrol, na Galiza...Sair à rua e defender o direito colectivo à língua

Em condiçons normais, nengum povo precisa de dedicar especiais esforços a defender o uso da sua língua. Para nós, galegos e galegas, o uso normalizado do idioma que os nossos antepassados criárom há muitos séculos atrás é hoje quase umha heroicidade.

Som inumeráveis os obstáculos que as normas legais e institucionais nos colocam, com um único objectivo, marcado há muito tempo por quem nos nega como povo diferenciado: que se consume a substituiçom lingüística e o galego passe à história em favor da língua do Estado espanhol.

A verdade é que o quadro jurídico sempre favoreceu a imposiçom do espanhol, apontando falsas concessons ao galego, com base no chamado “bilingüismo harmónico”. Hoje sabemos que a “harmonia bilingüista” conduziu para os níveis mais baixos de uso social do galego de toda a história. Quantos nenos ou nenas galegofalentes conheces em Ferrol? É um conto com final feliz... para o espanhol.

Agora que o galego está socialmente enfraquecido devido a essas falsas políticas normalizadoras, o PP pretende, à frente da Junta da Galiza, pisar o acelerador da imposiçom do espanhol. Nom podemos permiti-lo. A resposta social que se tem dado neste último ano deve alargar-se e continuar até a derrota da política lingüística do PP, a começar polo novo Decreto de ensino que quer impor a partir do próximo ano académico.

Claro que, para sermos claros, as políticas contrárias ao galego nom som aplicadas só polo PP. No nosso concelho, a sucessom de governos de todas as cores nom seriviu em nengum caso para dar ao galego o lugar que lhe corresponde em Ferrol. Nem sequer a aprovaçom unánime de umha Ordenança de Normalizaçom, há mais de umha década, foi seguida da aplicaçom dos pontos ali recolhidos, que poderiam ajudar a socializar o uso do nosso idioma.

Nem nos cargos públicos, nem no funcionariado, nem na projecçom pública do trabalho institucional... em Ferrol, o actual governo, como os anteriores, abandona o galego à sua sorte, utilizando-o só às vezes e de maneira subsidiária em relaçom ao espanhol, estendendo umha mensagem muito negativa à sociedade, fazendo aparecer o espanhl como o “verdadeiramente importante”.

Só a própria sociedade organizada poderá dar a volta a umha situaçom tam complicada como a que o galego atravessa, em Ferrol e na Galiza. Por isso, mais umha vez, a Fundaçom Artábria quer visibilizar o compromisso das ferrolanas e ferrolanos com o nosso idioma, saindo à rua para defender o direito colectivo à língua.

Porque nom queremos ser tratadas nem tratados como “objectores” ou excepçom à regra do espanhol obrigatório. Queremos compromissos claros e concretos de cada instituiçom com o galego como idioma próprio da Galiza.

Esse é o objectivo do passa-ruas reivindicativo que convocamos para este 14 de Maio, poucos dias antes do Dia das Letras Galegas.

Convidamos as entidades e pessoas que em Ferrol coincidem nesse afám normalizador do galego para, juntas e juntos, reclamarmos aos poderes públicos umha nova política lingüística que ajude a devolver o galego ao seu legítimo proprietário: o povo galego.


Sítio webda Fundaçom Artábria
http://www.artabria.net

Sítio web do festival da Terra e da Língua
http://www.artabria.net/festival
Enviado por:

Fundaçom Artábria

-artabria@artabria.net-

7 de maio de 2010 22:19

__________________

Manifestación en Atenas, 5 de Maio de 2010, nunha das xornadas da Folga Xeral

5 de maio de 2010 — ΠΑΜΕ: Απεργία Τετάρτη 5 Μάη 2010

"Xa abonda os sacrificios para os banqueiros, os industriais, os monopolios. Se é necesario imos facer calquera sacrificio para defender, todos unidos, os nosos dereitos, a nosa vida. Para defender a vida das nosas fillas e fillos, para non entregarlles atados de pés e mans para a explotación máis dura. Non imos entregarlles as nosas conquistas.

A súa reclamación que se trata dun paquete de rescate do país é unha mentira. É un paquete de rescate para os patróns, os banqueiros, os armadores que foron os únicos que se beneficiaron dos anteriores paquetes de axuda, así como para os acredores estranxeiros que xunto cos plutócratas gregos durante décadas quitan do noso pobo a riqueza que produce.

Deseñaron estas medidas moitos anos antes e agora vanas aplicando gradualmente. Menciónanse no Tratado de Maastricht, no Libro Branco. Inclúense en todas as resolucións dos Cumes da Unión Europea. Formaban parte do programa do PASOK e da ND. Incluíanse nos 9 puntos do acordo entre a Confederación de traballadores no sector privado e a Federación Grega de Empresas".

"É o noso dereito e imos loitar por ter a nosa Grecia que vai ser infinitamente mellor que a súa. Ata se votan esta medidas non as van a lexitimar nas nosas conciencias, non imos obedecer ás leis que utilizan para impórnolas. Día tras día, mes tras mes imos reunir forzas para impedir a realización destas leis, ata derrocar estas propias leis e a eles mesmos".

"Nós, as traballadoras e os traballadores, autónomos, artesáns,  pequenos comerciantes, pequenos e medianos campesiños, mozas e mozos somos a maioría.

E a medida que construímos a nosa fronte, a nosa coalición, máis fortes imos ser. E cando construamos a nosa fronte non imos ser simplemente fortes senón poderosos. Porque construiriamos o instrumento do noso poder, construiriamos o instrumento para planificar e producir tendo como criterio as nosas necesidades. Construiriamos o mecanismo básico para impedir a minoría de usurpadores e parásitos que viven coa riqueza que nos privaron que é o resultado do noso traballo e basta para que construamos a nosa vida e a vida das nosas fillas e fillos e das xeracións futuras.

Este é o noso deber patriótico e a nosa gran responsabilidade. Esta é a vía de sentido único para nós e non imos rendernos non importa cantos sacrificios serán necesarios ".

G. Perros, e membro do Secretariado do Fronte Militante de Tod@s as Traballadoras e Traballadores PAME

Fonte: http://www.kke.gr/
_________________________

Francesc Boix - Un fotógrafo no inferno

O pasado 5 de Maio de 2010, cumpriron-se 65 anos da liberación do Mauthausen-Gusen, este era un complexo de campos de concentración e exterminio construídos polos nazistas na Áustria, situado a cerca de 20 kms da cidade de Linz.


Francesc Boix Campo (Barcelona 1920 - París 1951), fotógrafo e militante comunista das xuventudes do PSUC, que estivo preso no campo de concentración nazi da localidade austriaca de Mauthausen, declarou contra importantes membros do goberno nazi no Proceso de Nuremberg. O documental narra-nos a vida deste fotógrafo, que ao exiliarse tras a Guerra Civil Española, acabou no campo de concentración de Mauthausen. Destinado no laboratorio fotográfico do campo, conseguiu sacar os negativos dunhas 2.000 fotos que posteriormente servirían de proba acusatoria no famoso Xuízo. "Francisco Boix, un fotógrafo no inferno" está dirixido por Llorenç Costumar, un acreditado director de máis de 30 documentais. Os seus films foron premiados en diversos festivais internacionais.

Llorenç Soler (Valencia, 1936), que utiliza indistintamente este nome e tamén  o de Lorenzo Costumar, é un realizador de cinema especializado en documentarios. Exerce a docencia realizada con súa especialidade e é autor de varios libros sobre a mesma temática.

Seu labor audiovisual abarca as facetas de director cinematográfico, director de fotografia en cinema e video e realizador de video e televisón.

Sitio oficial de Llorenç Soler
http://www.lorenzosoler.com/

Seis documentarios da Galiza
http://flocos.tv/xente/363/
____________________

Sabemos

Neste maio van 65 anos da liberación de Mathausen. Hai menos dun ano o 19 de maio de 2009, morría o derradeiro galego prisioneiro do campo, o anarquista de Ferrol Vello, Marcelino Pardal Pouso. Morreu no exilio francés, nunca quixo voltar. O ano pasado a Audiencia Nacional andaba a buscar a tres criminais das SS. Poderíanlle ter preguntado por eles a Francisco Boix, fotógrafo do campo, comunista catalán, cuxo testemuño e fotografías gardadas pola súa vida, condenaron a Kaltenbrunner e a Speer. El morrería no 51 no exilio de París. Mas se vivira ao mellor, quen sabe? non querería colaborar coa anomalía xurídica que se chama Audiencia Nacional, filla e herdeira do antigo T. O. P.. Como dixo alguén, un xulgado con unha comisaria encima.



O franquismo sabémolo ben, gañou a guerra. Voltou a gañar a paz con aquela campaña dos vintecinco anos do noso Don Manuel. Trouxo a democracia ao Reino de España, co seu sacrificio nunha Transacción, tutelada polo exército e demais corpos armados neutrais e apolíticos. Á constitución non se lle chamou carta outorgada, e ainda ben, que non debiamos ter queixa. A democracia para os neo-franquistas, non confundir cos nostáxicos da actual Falange, é como o galego para Feijoo e compañia; para andar pola casa, pero sen pasarse.

A Audiencia Nacional co inefável funcionario Garzón en vangarda, andivo a dar leccións polo mundo, preferentemente às nosas repúblicas americanas irmáns, algo menores sempre, no pensar ibérico. Amnistia Internacional mentras afirma nos seus informes anuais que no Reino de España torturase, denuncias corroboradas polo relatorio da ONU sobre o particular. Agora esas irmáns, máis maiores do que pensamos, igual nos axudan, como xa fixeron por certo ao final da guerra. Algunhas coma México até o ponto de que recoñeceron como governo lexítimo ao republicano até ben mais alá que algúns dos que andan agora coa bandeira tricolor pola rúa. Até chegamos a vernos impelidos mentalmente a utilizar o termo acuñado por Pierre Nora no seu Les Lieux de Memoria, memoria histórica. Nós en realidade queriamos dicir, xulgamento do franquismo, ilegalidade dos seus actos, reparación das vítimas, xulgamento dos resposábeis. Pierre Nora, historiador francés que se negou a traducir ao Hosbawn o grande historiador británico, por ser revolucionario. Para Nora a memoria histórica é a identidade francesa e punto. Bon, máis ninguén e dono das palabras.

Nós vamos exercitar a nosa parcial memoria, para lembrar que os nosos concidadáns defenderon a República española, participando no limiar da II Guerra mundial en Europa, a Guerra civil española. Sós case sen axuda, case abandonados. Foron derrotados e elas máis ainda. Algúns coma os do maquis francés, coma os aviadores no frente do Leste, coma os de Mathausen seguiron até o final e ganaron a guerra cos Aliados ou ficaron no camiño. A guerra ficou sen limiar, mudou a a memoria e os soviéticos foron o novo mal. Xestos, condena na ONU, abandono da guerrilla e bases militares. Franco xa era un aliado máis.

Logo, foron estas potencias as que por segunda vez nos abandonaron, como moi ben escriviu Sartre. Pídolles encarecidamente quen non o fagan unha terceira.

A formación dun Tribunal internacional, herdeiro da derrota do fascismo, será quen de xulgar ao franquismo. De momento só isto ofrece confianza. Temos aínda muitas vítimas e testemuñas. Este mesmo que escrebe con 48 anos pode lembrar muitos delitos, chámennos. Necesitamos un Nuremberg ou fíxense que moderado, se isto non fora posíbel, polo menos un Tribunal Russell. Ollen señores aliados como están aquí as cousas que nen enterrar aos nosos mortos con dignidade nos deixan.

Marcelino Pardal Pouso, Antonio Cendán, Manuel Fernandez García, José Pereira, Carlos Romero Rebón, Francisco Gómes Iglesias, Manuel Ponte Palmeiro, José Andrés Pena Losada, e Manuel Peña Martínez, republicanos galegos nacidos na nosa comarca, presos en Mathausen. Nalgures, algún día faceremos unha placa falando de vos e do moito que o mundo vos debe.

Enviado por:

Joam Tavia

-jtavia@gmail.com-

7 de maio de 2010 02:41

__________________________

Foto de Francesc Boix Campo (Barcelona 1920 - París 1951), fotógrafo e militante comunista das xuventudes do PSUC, que estivo preso no campo de concentración nazi da localidade austriaca de Mauthausen.
_________________

O Xoves 13 de Maio unhas charlas na Casa da Cultura da Capela, baixo o título: “A Fraga de Pico Vello - Un espazo a protexer”

[Clicar acima do cartaz para ampliar]

CHARLAS NA CAPELA

“A FRAGA DE PICO VELLO. UN ESPAZO A PROTEXER”

As entidades Adega, A.M. Augas Limpas, Club Montaña Ferrol, Colectivo Ártabra 21, Comité para a Defensa das Rías Altas, Drosera, Federación Ecoloxista Galega, Fusquenlla, G.N. Hábitat, Guerrilleiros das Fragas, Lapis Verdes, Néboa Medioambiente, O Rabo do Galo, Saramaganta, Sociedade Galega de Historia Natural e Verdegaia organizan o día 13 de maio unhas charlas na Casa da Cultura da Capela, baixo o título: “A Fraga de Pico Vello. Un espazo a protexer”.

No lugar de Pico Vello (Goente - As Pontes), de grande biodiversidade e incalculable valor natural e ecolóxico, a empresa de capital anglo-sudafricano Picobello Andalucita S.L. pretende a explotación a ceo aberto dun xacemento de andalucita.

A área do xacemento (colindante e incomprensiblemente excluída do P.N. Fragas do Eume), está constituída na súa maior parte por unha fraga mesta e pasteiros, coa presenza de numerosas especies de fauna e flora con grande interese biolóxico.

Nesta fraga nace o Rego Cernadas (unha das fontes principais do Belelle), en cuxas beiras se aprecia a presenza do felgo macaronésico Dryopteris aemula, especie que figura como VULNERABLE no Catálogo Galego de Especies Ameazadas (CGEA).

Tamén está contrastada a presenza, entre outras, das seguintes especies que figuran como VULNERABLES no CGEA: píntega rabilonga (Chioglossa lusitanica); ra das veigas (Discoglossus galganoi); ra patilonga (Rana iberica); ra do monte (Rana temporaria); morcego grande de ferradura (Rhinolophus ferrumequinum); morcego pequeno de ferradura (Rhinolophus hipposideros), etc.

Esta fraga xa está incluída na proposta de ampliación da Rede Natura, e o Monte Fontardión constitúe o único corredor ecolóxico entre o Parque Natural do Eume e o LIC Xubia-Castro. O permiso para esta explotación suporía a perda deste corredor ecolóxico e a destrución irreversible dun inmenso patrimonio natural, e etnográfico (fragas, regos, brañas, muíños, ...).

Queremos conseguir a declaración, para a zona, de Espazo Natural Protexido ou que esta se inclúa no Parque Natural das Fragas do Eume.

Intervirán para tratar dos valores naturais da zona afectada:

• JAVIER AMIGO. Especialista en Botánica da Universidade de Santiago de Compostela.
  
• PEDRO GALÁN. Especialista en anfibios e réptiles da Universidade da Coruña.
  
• ROBERTO HERMIDA. Especialista en morcegos de DROSERA.

As charlas serán o día 13 de maio, ás 19 horas na Casa da Cultura do Concello d'A Capela.

Enviado por:

FERROL-SGHN

-ferrol@sghn.org-

7 de maio de 2010 18:31

_________________

Sitios na rede d'O Pico Vello:
http://picovello.blogspot.com/ http://picovello-fotos.blogspot.com/
http://fontardion.blogspot.com/ http://picovello.slide.com/

_________________________

Pobos de Europa: levanten-se !

Proclama do Partido Comunista de Grecia -KKE na Acrópole

Web oficial do Partido Comunista de Grecia

http://www.kke.gr/

Nota.-Ten unha edición en español e algo menos completa en Português.
__________________

Presentadas alegacións ao Proxecto accesos ferroviarios ao "Porto Exterior" de Ferrol

[Un dos planos do estudo previo realizado pola Autoridade Portuaria onde se mostran diversas alernativas de trazado para o novo acceso ferroviario ao Porto Exterior de Caneliñas - En vermello a chamada Alternativa Sur]

Este 5 de Maio de 2010, ADEGA na súa delegación de Ferrol (Trasancos) presentou alegacións ao "Estudo informativo de accesos ferroviarios ás obras de ampliación do porto de Ferrol (Porto Exterior) en Cabo Prioriño Chico" (BOE 7.4.2010).

O prazo de presentación de alegacións remata o próximo 13 de Maio e moi probablemente bastantes máis colectivos, asociacións, grupos políticos, entidades veciñais, outros grupos ecoloxistas etc, tamén alegarán ao devandito proxecto.

As alegacións de Adega baséanse en:

• que o tren non é necesario, pois o porto interior xa ten instalación ferroviaria e o mal chamado porto exterior, tamén está no interior da ría de Ferrol, a escasa distancia do "interior" e permite levar mercaderías dos peiraos de un a outro porto coa modalidade de barcazas ou transbordadores como se fai en outros portos
  
• que o proxecto ten alto impacto coa construción dunha nova ponte e novos recheos sobre a xa maltreita ría de Ferrol
  
• construción de estrutura ferroviaria xunto ao LIC Costa Artabra e á ZEPA e Humidal de Doniños con todo o que iso supón
  
• posibilidade de alternativas de trazado de menor impacto medioambiental como podería ser a alternativa "norte" no que o traxecto do tren é case todo baixo tunel

Antonio García Jiménez  e Nés Lopes Días [Secretario] de ADEGA-Trasancos


Achegamos copia de alegacións entregada por rexistro da Xunta de Galicia:

MINISTERIO DE FOMENTO
Dirección Xeral de Infraestruturas Ferroviarias
Plaza Sagrados Corazones 7
2071 Madrid

Ferrol 05.05.2010

Referencia: "Información pública. Accesos Porto Exterior de Ferrol"

Alegacións ao "Estudo informativo de accesos ferroviarios ás obras de ampliación do porto de Ferrol (Porto Exterior) en Cabo Prioriño Chico" (BOE 7.4.2010)

Xesús Andrés López Piñeiro (Presidente de ADEGA-Trasancos; DNI XX.XXX.XXX-X), Ernesto Lópes Días (Secretario de ADEGA-Trasancos; DNI XX.XXX.XXX-X) e Antonio García Jiménez con DNI XX.XXX.XXX-X, actuando en representación de ADEGA - delegación de Ferrol Terra - Trasancos- con CIF X-XXX.XXX,  con enderezo a efectos de notificación no Apdo de Correos 481, 15480 Ferrol, comparecemos e como mellor proceda en dereito

EXPOMOS:

-Que por medio do presente escrito, ADEGA (Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza) na súa delegación de Trasancos, presentamos alegacións ao "Estudo informativo de accesos ferroviarios ás obras de ampliación do porto de Ferrol (Porto Exterior) en Cabo Prioriño Chico" (BOE 7.4.2010)

-En devandito estudo , da opcións para levar o tren ao Porto Exterior de Ferrol, estímase que a que ten menos repercusión ambiental é a "opción sur" atravesando a ría de Ferrol ao seu paso pola Malata..


A) ALEGACIÓNS A LA TOTALIDADE DO PROXECTO

-Que o proxecto actual preséntase co fin de levar o ferrocarril ao coñecido como "Porto Exterior de Ferrol" situado na zona de Caneliñas, en concreto en Cabo Prioriño Mozo.

- Que a pesar do seu nome, dito "Porto Exterior", tamén se atopa no interior da ría de Ferrol, na bocana de devandita ría e a unha distancia pequena do coñecido como "Porto Comercial" ou "Porto Interior".

- Que o "Porto Interior" ten instalación ferroviaria con dispositivos de vías de tren situadas no propio porto interior.

Dado que ambos os portos están dentro da Ría de Ferrol e a unha distancia pequena entre eles, e dado que o "Porto Interior" ten xa acceso en tren ao mesmo, poderíase recorrer á opción, que o barcos cuxa mercancía teña que saír por ferrocarril e non poidan acceder ao "Porto Interior" e deban deixar as súas mercancías no "Porto Exterior", ditas mercancías poderían ser levadas con facilidade na curta distancia que separan ambas as zonas portuarias mediante dispositivos de transporte marítimo tipo "barcazas" ou tipo "Ferrys" obviar os problemas ambientais e a carga económica de levar o tren ao porto exterior e indo ademais en consonancia coas directrices da Comisión Europea de potenciar o transporte marítimo e as "autoestradas marítimas" como o medio de transporte menos contaminante. Ademais con esta modalidade de transporte por barco, baixaríase en moito os 44 meses do proxecto de tren referido.

- Ademais diso como a propia memoria do estudo indica na súa páxina 43: , "menos do 0,3 % das mercancías actuais do Porto de Ferrol son usuarias do ferrocarril". Neste apartado probablemente inclúase unhas das principais mercancías mobilizadas, o carbón que se distribúe ás Pontes (onde non hai liña férrea) e a chatarra a Megasa en Narón (onde tampouco hai liña férrea).

- Co proxecto presentado, hai paso de ferrocarril no radio de influencia da zona ZEPA (zona de Especial Protección de Aves) e Humidal de Doniños código IHG 1110177; como a propia Dirección Xeral para a Biodiversidade, no seu informe do 20.5.2005 (ver Anexo , EIA p. 363); a construción dunha estrutura ferroviaria tan próxima da ZEPA e Humidal de Doniños "... produciría moi probablemente afeccións importantes sobre a lagoa, ... a súa flora e a súa fauna ..."

- Paso do tren xunto ao LIC (Lugar de Interese Comunitario) "Costa Ártabra"

- Que está tamén sobre a mesa o proxecto de comunicación ferroviaria AVE Coruña - Ferrol a través dun túnel subterráneo entre as dúas cidades. No caso de que isto fose así, parece sensato aproveitar devandito deseño para levar o tren ao "Porto Exterior" de Ferrol.

- Que no estudo de impacto ambiental (p.248) considéranse, na súa valoración global, que os impactos do proxecto son moderados, e nalgúns epígrafes como é a afectación a "especies singulares", pode chegar a ser severo, así como o impacto visual na opción "sur".

- Que, como xa respondemos tanto ADEGA e a SGHN en xaneiro 2005 na fase de consultas previas realizada pola Dirección Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental, (ver pag 436-439 do EIA):

• Calquera das opcións elixidas para levar o tren ao "porto exterior" ten notables impactos ambientais.
• En caso de elixirse a opción "sur" que pasaría sobre a ría de Ferrol, deberíase de retirar o peirao carboeiro  do Porto Fernández Ladreda que supuxo un gran recheo na Ría, e que na actualidade ten especial relevancian o seu levantamento dado que as descargas de carbón realízanse no porto exterior, e xa que logo o devandito peirao deixa de ter a utilidade para a  que se deseñou e que supuxo unha importante ocupación do Dominio Público Marítimo Terrestre  (DPMT).
• Que en caso de elixirse a opción sur, a ponte debería ser tipo "ponte metálica" elevada para ter o menor impacto sobre a Ría.
• Que en caso de realizarse dito proxecto, teríase que ter en consideración o uso de trens con tracción eléctrica, moito menos contaminantes e máis eficientes enerxéticamente.

B) ALEGACIÓNS A La ALTERNATIVA "SUR" ELIXIDA COMO OPCIÓN PRIORITARIA

- Moi probablemente, a alternativa "norte", en que case todo o traxecto vai baixo túnel (todo o traxecto salvo un pequeno tramo de menos de 300 metros) e non se atravesa a ría de Ferrol, é a que teña menor impacto ambiental.

- Que a alternativa "sur" foi desestimada tanto por ADEGA como polo resto dos integrantes da "Plataforma para o Transporte e Sostible de Ferrol" en informe remitido á Dirección Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental o 19 de Xaneiro de 2005 (ver páx, 435) polo gran impacto sobre a ría de Ferrol, e ademais solicitando no seu momento o levantamento os peiraos do porto carboeiro de Ferrol.

- Devandito proxecto Implica o paso do tren sobre unha ponte na Ría de Ferrol, de 285 metros de lonxitude con novas pilastras sobre a propia ría e consolidando os diques do porto carboeiro, co que se pecharía aínda máis o paso de correntes por esa zona da ría de Ferrol, con recheos adicionais, enlodación da zona e maior contaminación da mesma.

- O paso de trens con graneis e colectores con material eventualmente contaminante preto de núcleos de poboación e no radio de seguridade da planta de gas de Mugardos.

- Que en caso de colocarse unha ponte na zona da Malata con alicerces sobre a zona, afectaríase as correntes da zona, e de modo indirecto, a drenaxe do sistema fluvial que aboca na Malata.

- De modo indirecto e relacionado co punto anterior, poderíanse ver afectadas especies vulnerables na Directiva Aves ou no Real Decreto 1095/89 , como o propio EIA describe nas paginas 79-84 como pode ser o Paiño común (Hydrobates plegicus), Nutria, Reo, Angila e Espiñento

- Que en caso de levarse a cabo devandito proxecto, tería un impacto perceptual (impacto sobre a paisaxe) moi notorio, ao atravesar outra vía férrea a Ría de Ferrol

- Que dito Estudo informativo non está excesivamente actualizado, tal como reflíctese nalgún dos seus parágrafos: "Respecto ao paro, este non se incrementou nos últimos anos senón que se iniciou un lixeiro descenso ..." (páx. 19 da "Memoria")¡¡¡¡ ou ... A este respecto previuse a reutilización do material sobrante nas obras do futuro Parque Empresarial de Brión "páx. 36 da Memoria e 457 do Documento Indice"  (... parque desestimado fai anos ...) .... .

- O estudo de movemento portuario baséase no movemento de mercancías do ano 2002 (moito antes da recentemente aprobado Plan do Carbón 2012-2018 que prima o uso do carbón nacional e, que razoablemente baixará o movemento de carbón de importación cara á térmica das Pontes, ...)

- Que no deseño do túnel, non permitiría, en caso de eventual accidente no convoi ferroviario no interior do túnel, o fácil acceso a vehículos de urxencias axuda (ambulancia, bombeiros) por unha via adicional.

- Que na entrada do eventual tunel da Graña, hai unha antiga canteira, onde na actualidade aniñan aves de especial interese (garzas, garcetas ...)

- A propia Dirección de Costas, con data 23.12.2004 remitiu un informe no que desaconsellaba a alternativa "sur" por afectar notoriamente ao dominio público marítimo-terrestre (ver Anexo de EIA p.359)

- Que dita alternativa sur, tal como aparece no proxecto presentado, foi considerada inadecuada polo propio pleno do Concello de Ferrol realizado o 29 Abril 2010 que decidiu alegar a devandito proxecto.


C) ALEGACIÓNS Ao ESTUDO DE IMPACTO AMBIENTAL (E.I.A)

- Con este proxecto poderíanse ver afectadas especies vulnerables na Directiva Aves ou no Real Decreto 1095/89, como o propio EIA describe nas paginas 79-84 como pode ser o Paiño común (Hydrobates plegicus), Nutria, Reo, Angila e Espiñento

- Que a afectación sobre a zona da Malata durante as obras, tal como recolle o EIA no seu pag 215 . "A instalación do recheo provocará a limitación da entrada total da marea, o que podería implicar empobrecimiento de osíxeno e un aumento da temperatura. ... pode provocar unha alteración do pH do auga e o seu coloración"; "... a alteración da auga está intimamente relacionadas coa flora e a fauna ..."

- A Estación Biolóxica da Graña capta as súas augas na zona afecta pola obra do tren, podendo danar as especies que nela se atopan

- Afectación dos acuíferos subterráneos, en especial os da zona de Agarimo e de Liñares.

- En caso de construírse a ponte sobre A Malata, a superficie de flora afectada correspondente ao medio mariño, está sobre 9520 m2 e cun mérito de conservación elevado, tal como o propio EIA recolle no seu páx. 228.

- Como se recolle no EIA o impacto sobre especies singulares da zona sería dun nivel medio.

- Os impactos sobre a atmosfera son altos, tanto no referente á emisión de partículas e gases de combustión, como de vibracións e nivel sonoro (p. 246 EIA)

- É importante tamén o valorar, que na realización da obra, implica o levar a cabo voaduras, en zonas próximas a dependencias militares e arsenal de armas.

- Que, en contra do que se expresa no EIA, moi probablemente afectaríase as praias lindeiras da Graña e de Olmos (EIA p.451)

- Que no estudo de impacto ambiental (p.248) considéranse, no seu valoracion global, que os impactos do proxecto son moderados, e nalgúns epígrafes como é a afectación a "especies singulares", pode chegar a ser severo, así como o impacto visual na opción "sur".

Por todo elo, SOLICITAMOS

- Que se teñan en consideración a formulación de ALEGACIÓNS por parte de ADEGA (Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza) na súa delegación de Trasancos, ao "Estudo informativo de accesos ferroviarios ás obras de ampliación do porto de Ferrol (Porto Exterior) en Cabo Prioriño Chico" (BOE 7.4.2010), e sexa informada a nosa asociación, como parte interesada en devandito proxecto e en base ao Artigo 43 da Lei 30/92 de Procedemento Administrativo de cantas actuacións e resolucións practíquense en diante.

- Contemplar a opción de descartar o proxecto actual, valorando a posibilidade, na nosa opinión menos lesiva, menos contaminante e máis rápida de establecer un transbordo de mercancías entre os peiraos do llamdo "Porto Exterior" e o os do "Porto Interior" , (o cal dispón de instalación ferroviaria), dun sistema naútico de "barcazas" ou "ferrys".

- En caso de manterse o proxecto de levar o tren cara aos peiraos do "Porto Exterior", reevaluar opcións, sendo probablemente a opción "norte", en que vai todo case todo baixo túnel e sen pasar pola Ría de Ferrol, a de mellor impacto ambiental.

- Valorar a posibilidade de que o transcurso do tren, que en gran parte é subterráneo, tamén sexa subterráneo na zona que está á altura da Ría de Ferrol, para obviar o impacto sobre devandita Ría.

- Que no caso de que definitivamente realícese devandita ponte para o tren, que tal ponte sexa tipo "ponte colgante" para diminuir os impactos sobre a Ría.

- Que como medida compensatoria, sexa levantado o chamado "porto carboeiro" Fernández Ladreda que está á altura de devandita ponte e, dado que ao estar realizándose as descargas de carbón no porto exterior, deixaría de ter a función para a que foi deseñado, e que tan graves repercusións tivo para a Ría de Ferrol e a súa ocupación do DPMT.

- Que, en caso que sexa real o proxecto de comunicación ferroviaria AVE Coruña-Ferrol a través dun túnel subterráneo entre as dúas cidades, aprovéitese tal deseño para darlle servizo ferroviario a devandito porto exterior; así como se ao final vai vir o AVE a Ferrol deséñese a presente obra para o acceso dos seus convoys á zona.

- Que no caso de que ao final realícese a ponte sobre a ría de Ferrol e non sexa viable a opción "ponte colgante", sexa realizado co menor número posible de alicerces para influír o menos posible na xa moi afectada zona da Malata; así como dispositivo de electrificación dos ferrocarrís que sería moito menos contaminante e máis eficiente.

Atentamente

Ferrol a 5 de Maio de 2010

Xesús Andrés López Piñeiro, Presidente ADEGA-Trasancos
spinheiro@terra.es

Ernesto Lopes Dias, Secretario ADEGA-Trasancos
lodergz@gmail.com

Antonio García Jiménez. ADEGA-Trasancos
angaji@yahoo.com

Delegación de Ferrol (Trasancos)
Apdo Correos 481; 15480 Ferrol
www.adega.info

Abreviaturas:
EIA : Estudo Impacto Ambiental
DPMT: Dominio Público Marítimo Terrestre

Enviado por:

Antonio Gª

-angaji@yahoo.com-

6 de maio de 2010 17:34

_______________________

Día internacional do Comercio Xusto 2010: “O papel das grandes superficies nas condicións de vida das persoas produtoras”

Por segundo ano consecutivo AMARANTE, SINDICATO LABREGO GALEGO, VERDEGAIA, A GRADICELA e ARBORE únense para celebrar o Día Internacional do Comercio Xusto en Vigo que se celebrará co lema “Por un comercio xusto non Norte e no Sur”, o día 8 de maio en 4 cidades de Galicia.

Mercados transparentes de alimentación e roupa ou accións lúdicas sobres as condicións do téxtil serán algunhas das accións que se desenvolverán para achegar a cidadanía galega en Ourense, Vigo, Pontevedra e Santiago ás condicións de vida de moitas persoas do Norte e do Sur.

Esta ano a acción de reivindicación centrarase en analizar e reclamar a responsabilidade das grandes superficies nas condicións de vida de miles de persoas do Norte e no Sur, tanto no sector do campo como no do téxtil e o impacto ambiental que se producen co modelo empresarial destas grandes canles de distribución, que provocan grandes eivas humanas e medioambintais a nivel mundial.

Así no sector do téxtil (Amarante comenta)

Investigacións feitas pola Campaña Roupa Limpa en Asia descubriron como empresas como Carrefour ou Lidl que teñen unha liña ampla de roupa, - sendo Carrefour é o 4º comercializador de roupa de Europa- descubriron graves condicións de explotación nas miles de mulleres nas fábricas que cosen para estas transnacionais. Falamos de 60 a 80 horas semanais, 7 días á semana, 30 días seguidos en picos altos de produción, abusos físicos, verbais e sexuais son algunhas das condicións laborais. Testemuños como este se repetían en fábricas de Bangladesh, India.

“Temos que traballar das 9 da mañá ata a 1 da madrugada. Non podemos elexir traballar sólo de día ou de noite. Esta xornada é así a diario, e iso durante 30 días ó mes” . Testemuño Traballadora dun provedor de Carrefour, na India. (Investigación da Campaña Roupa Limpa Internacional).

No sector da alimentación (Sindicato Labrego galego comenta)

Carrefour, Merdacona, Eroski, e Alcampo controlan máis do 50% do mercado de alimentación. Isto ten como unha das consecuencias a imposición de prezos dos alimentos que mercan ás persoas labregas onde a presión cada vez é máis grande que os prezos que marcan están levando a desaparición das explotacións agrarias por imposiblidade de vivir do que pagan. Isto están provocando unha maior diferencia entre o prezo que se paga ás persoas produtoras e os prezos de venta ás persoas consumidoras, tendo uns grandes beneficios estas grandes multinacionais.

Os mercados transparentes que se farán este sábado se poderán visibilizar estas diferenzas no que se paga ás produtoras co que paga as consumidoras.

A responsabilidade desta situación son as políticas agrarias tanto do Estado español como da UE que permite este tipo de actuacións e de modelo de produción que aumentan os beneficios das grandes corporacions agroalimentarias e de distribución. Dende o Sindicato Labrego Galego demanda un cambio na política agraria que teña en conta as persoas produtoras e da calidade dos produtos por riba dos intereses particulares das empresas.

A nivel ambiental (Verdegaia comenta)

O sistema de produción e consumo baseada nas grandes superficies ten un altísimo impacto ambiental ademais do social. Estes impactos veñen da man dos procesos e sistemas de produción industrial fundamentados nas grandes distancias e na química de síntese para manter a produción. Fabricar uns pantalóns vaqueiros de algodón cultivado cos métodos industriais convencionais precisa 350 gr de produtos tóxicos (asperxido de pesticidas, fertilizantes, etc.) [1] e dende a materia prima ate ter o produto no escaparate do centro comercial pode chegar a percorrer 65.000 km [2].

A situación das grandes superficies nos extraradio das cidades obriga aos consumidores e consumidoras a desprazarse, para o que o conxunto da sociedade realiza enormes investimentos en infraestruturas de transporte, contribuíndo así a agravar o problema do cambio climático. Segundo os datos para Galicia do Inventario de Emisións do Ministerio de Medio Ambiente (MMA), as emisións de gases causantes do cambio climático do transporte por estrada medraron o 81 % entre 1990 –ano base do Protocolo de Quioto- e 2004. Un estudo de Friends of the Earth indica que un supermercado provoca tres veces máis emisións de dióxido de carbono por metro cadrado de superficie de venda que unha tenda de barrio.

A nivel local do tecido económico (conclusións)

No 2006 existían xa no territorio español 359 hipermercados (8.000 m2) e 6.632 supermercados (870 m2) [3].

A apertura dun hipermercado ou centro comercial causa unha media de 276 perdas de postos de traballo e o peche do pequeno comercio nun radio de 12km. No 2007 se pechaban ó día 11 pequenos comercios de alimentación.

A moi citado beneficio económico de ter unha grande superficie na comarca queda desmintido cando se comproba a perda do tecido económico local do pequeno comercio, onde vemos como o que gastan as consumidoras/es nestes comercios o 50% retorna á economìa local, namentras que nas grandes superficies solo chega ó 5%.

Así, dende as demandas dos colectivos solicitamos:

mercados curtos de comercialización, outro modelo de política agraria e comercial que garantan as condicións laborais e de vida e do sustento das persoas traballadoras por riba dos intereses e os beneficios das multinacionais e as consideracións e que se mire polo impacto ambiental deste modelo insostible de comercialización.

[1] Moda sin tóxicos. Greenpeace
[2] El Viaje de un pantalón vaquero. Revista Integral
[3] Datos do Ministerio de Traballo e Asuntos Sociais.


PROGRAMA

8 de Maio DÍA DO COMERCIO XUSTO

PROGRAMA DE ACTIVIDADES

PONTEVEDRA

Martes día 4 de Maio.- Mesa Redonda sobre o impacto negativo das grandes superificies ás 20,00 horas, na Galeria Sargadelos. Intervirán: Lidia Senra, dirixente do SLG, Ramon Rodriguez, da cooperativa de consumo de Pontevedra A Gradicela, e Adrian Serantes, responsable técnico de Amarante en Pontevedra.

Xoves día 6 de Maio, ás 20,00 horas, na Galeria Sargadelos, a Directora de AMARANTE Setem e responsable da CRL-Galicia, Fernanda Couñago, presentará a Iniciativa Salarios Dignos en Asia*. Presenta Eva Blanco, coordinadora de Amarante en Pontevedra.

Sábado 8 de Maio, Lugar: PRAZA 8 de MARZO (esquina rúa Peregrina ).Horario: De 11:00-14:00

Actividades:

• MERCADO TRANSPARENTE con produtoras locais e produtos de Comercio Xusto, onde se denunciará a marxe de prezo abusiva coa que quedan os distribuidores comerciais.
  
• MERCADIÑO DE TROCO con intercambio de produtos de segunda man de Roupa, Xoguetes,etc
  
• DEGUSTACIÓNS de produtos de Comercio Xusto
  
• ACTUACIÓN GRUPO MUSICA TRADICIONAL OS CHICHISOS
  
• ACTIVIDADE TEATRAL

OURENSE

Sábado 8 de Maio,

Lugar: R/Saénz Díez.- No entrono do Centro Comercial Ponte Vella.Horario.- De 12 a 14

Realizarase un MERCADO TRANSPARENTE DE ROUPA no que se mostrarán as condicións laborais que sufren as traballadoras do sector têxtil

COMPOSTELA

Sábado 8 de Maio,

Lugar: Porta do Camiño, Praza 8 de Marzo (Rúa de San Pedro, no marco da Feira da Primavera). Hora: de 11 ata as 15hs

Actividades:

• MERCADO TRANSPARENTE a cargo de labregas e labregos da comarca (SLG)
  
• EXPOSICIÓN E DEGUSTACIÓN de produtos de Comercio Xusto (Amarante)
  
• PASARELA-REIVINDICATIVA “A moda que incomoda” ás 13:00hs celebrarase a na que se conta coa colaboración da poetisa e conta contos Iolanda Aldrei.

VIGO

Sábado 8 de Maio.

Lugar.- Mediana de Gran Vía á Altura da Rúa Venezuela. Hora.- De 11 a 14

Actividades:

• MERCADO TRANSPARENTE DE ALIMENTACIÓN coa colaboración de produtoras que vendes directamentae á Cooperativa de Consumo Consciente Árbore
  
• MERCADO TRANSPARENTE DE ROUPA no que se mostrarán as inxustizas da deslocalización do sector têxtil e poderemos achegarnos á roupa de comervcio xusto
  
• TEATRALIZACIÓN a través da DANZA da cadea de producción de roupa a as súas consecuencias nas condicións laborais.

Verdegaia
info@verdegaia.org
www.verdegaia.org

Enviado por:

Xan Duro

-xan.duro@usc.es-

6 de maio de 2010 19:58

_____________

Curso sobre "Movimento obreiro e câmbio social", este Sábado 8 de Maio no "Ateneo Ferrolán", organizado pola Escola Popular Galega

Este sábado no Ateneo Ferrolán, em jornada de amanhá e tarde, terá lugar umha jornada da Escola Popular Galega, enquadrada dentro dos cursos da área de sociologia, baixo o título de "Movimento obreiro e câmbio social".

Contido do Curso

11:00 horas - O movimento obreiro na comarca de Ferrol. Eliseo Fernández (historiador).

12:00 horas - Gênero e mundo laboral. Maria Martinez Iglesias. (Socióloga especialista em sociologia do trabalho e do gênero).

16:00 horas - As características do sindicalismo galego. Bernardo Máiz Vázquez (historiador).

17:00 horas - Sindicalismo nos dias de hoje. Experiência militante. Joam Lopes (activista sindical e licenciado en história) membro do Consello Confederal da CIG.

O curso é gratuito e contará cum jantar de confraternizaçom às 14:00 horas no "Mesón O Mítico", Rua da Terra nº 28. Para apontar-se no 678 941 036

Para contactar:
escolapopularsociologia@gmail.com

Sitio oficial na rede:
http://agal-gz.org/blogues/index.php/EPG/

[Para ampliar clicar acima do cartaz]

Informaçom baseada na enviada por:

Júlio Saiáns

-jssaians@hotmail.com-

6 de maio de 2010 00:01

Joam Tavia

-jtavia@gmail.com-

3 de maio de 2010 18:39

__________________

Novo Ciclo de Cine en Esteiro cada xoves de Maio de 2010: "Guerra contra a guerra"

Novo Ciclo de Cine en Esteiro

Achegámos díptico do novo Ciclo de Cine en Esteiro que comezará este xoves 6 de maio e se celebrará cada xoves de maio nos Cines Duplex de Esteiro ás 20:30 horas con entrada de balde.

Este ciclo se enmarca nas actividades culturais que a Asociacíón Veciñal de Esteiro vimos celebrando ó longo do ano. Neste caso se trata dun ciclo antibelicista que denominamos "Guerra contra a guerra"

Agradecemoslles a asistencia e a difusión do acto.

Ferrol 4 de maio de 2010.

Asdo/ Xosé Miguel López, presidente

[Clicar acima do díptico para ampliar]

Enviado por:

Asociacion Veciñal de Esteiro

-avvfontelonga@mundo-r.com-

4 de maio de 2010 19:13

_______________

Roteiro polo Pico Vello o vindeiro 15 de Maio

Roteiro polo Pico Vello pola conservacón da Fraga d'O Pico Vello e na defensa do Belelle e do Parque Natural das Fragas do Eume.

As entidades Adega, A. M. Augas Limpas, Club Montaña Ferrol, Colectivo Ártabra 21, Comité para a Defensa das Rías Altas, Drosera, Federación Ecoloxista Galega, Fusquenlla, G. N. Hábitat, Guerrilleiros das Fragas, Lapis Verdes, Néboa Medioambiente, O Rabo do Galo, Saramaganta, Sociedade Galega de Historia Natural e Verdegaia organizan, o día 15 de maio, un roteiro pola zona de Pico Vello en Goente (As Pontes).

O obxectivo é dar a coñecer a importancia deste lugar de grande biodiversidade, cun altísimo valor natural e etnográfico e protestar pola pretendida instalación alí dunha mina por parte da empresa Picobello S.L. Unha explotación con doce anos de vida útil, que suporía a destrución irreversible do lugar, e afectaría gravemente ó Río Belelle e ó P. N. Fragas do Eume.

Un proxecto inicial da explotación foi rexeitado no ano 2006 por Medio Ambiente por afectar ó P.N. da Fragas do Eume e en decembro dese mesmo ano a empresa presentou outro, fóra dos límites do espazo natural protexido, cunha franxa de amortecemento entre os límites do Parque Natural e a explotación de 50 metros.

A intervención dos colectivos ecoloxistas e a presentación de alegacións por numerosos colectivos e particulares durante o período de exposición pública do Estudo de Impacto Ambiental fixeron que o proxecto quedara paralizado e, segundo a Lei de ordenación da Minaría de Galicia, DENEGADO por silencio administrativo ó transcorrer máis de doce meses sen terse notificado resolución.

A publicación no DOG do pasado 11 de marzo por parte da Secretaría Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental da aprobación do Estudo de Impacto Ambiental do proxecto foi denunciada por irregularidades no proceso de tramitación diante da Fiscalía de Medio Ambiente, en base a varios puntos: non respectar os prazos establecidos pola lexislación, irregularidades no contido do informe como non valorar as repercusións negativas sobre o Río Belelle (o Rego Cernadas figura encadrado na cunca do Río Eume no E.I.A. cando é un dos dous regos máis importantes que forman a cabeceira do Belelle) ou non detallar os impactos que a explotación mineira provocaría sobre o P. N. Fragas do Eume, ó que están obrigados pola Lei de Avaliación de Impacto Ambiental de Proxectos.

A aprobación deste proxecto, suporía a eliminación definitiva e irreversible dunha das fontes principais do Río Belelle, afectando gravemente tanto á cantidade como á calidade das súas augas, das que se subministra a unha poboación importante dos concellos de Ferrol, A Capela e Neda. Afectaría ó P. N. Fragas do Eume, dado que a entulleira situaríase xusto sobre rego Maciñeira, afluente do Eume, o que suporía unha grave contaminación, por lixiviados, escorreduras, etc. E a franxa de amortecemento non é suficiente para librar o Parque Natural das afeccións causadas pola contaminación da mina.

Sobre este proxecto, o Concello de A Capela, aprobou en pleno, unha moción na que pedía a paralización do mesmo. De levarse a cabo a explotación, deixaría practicamente inutilizada a estación de captación de auga que este concello construíu no río Belelle, a poucos metros augas abaixo da mina, coa perda das inversións correspondentes.

O xacemento está na zona do Pico Vello (colindante e incomprensiblemente excluída do P.N. Fragas do Eume), constituída na súa maior parte por unha fraga mesta e pasteiros, coa presenza de numerosas especies de fauna e flora con interese biolóxico, algunhas catalogadas como vulnerables pola Directiva Hábitat. Esta fraga está incluída na proposta de ampliación da Rede Natura e o monte Fontardión constitúe o único corredor ecolóxico entre o Parque Natural do Eume e L.I.C. Xubia-Castro. O permiso para esta explotación, suporía a perda deste corredor ecolóxico e a destrución irreversible dun inmenso patrimonio natural, e etnográfico (fragas, regos, brañas, muíños, ...)

O roteiro convocado para o día 15 de maio, será un roteiro formativo, de algo menos de 3 km de lonxitude, sobre pistas e sendeiros, no que os participantes poderán coñecer a fraga de Pico Vello. Está confirmada a participación no mesmo de varios expertos que informarán sobre os aspectos xeolóxicos do xacemento, as afeccións da entulleira sobre os ríos, a morfoloxía do Fontardión (no que nacen ata 6 ríos e regatos), a fauna e a flora da zona e aspectos etnográficos como o aproveitamento dos soutos, a xestión dor regadíos, o funcionamento dos muíños... Pola tarde, visitaremos o Museo Etnográfico d'A Capela.

Desde Ferrol, o traslado será en autobús. Sairá ás 10 da mañá desde a Praza de Galiza, diante do Edificio de Correos, con paradas en Caranza, Fene, Cabanas e As Neves. A hora de volta será ás 6 da tarde. Ten un prezo por persoa de 5 € e hai de prazo para apuntarse ata o día 12 de maio no local da SGHN, na Rúa Méndez Núñez, nº11. Teléfono 981-35-28-20.

Enviado por:

SGHN-FERROL

-ferrol@sghn.org-

4 de maio de 2010 16:57

_________________

Enlace para baixar o cartaz de convocatoria do Roteiro en formato PDF

Enlace relacionado:

Ártabra 21: Roteiro polo Pico Vello - Non á Mina de Andalucita !! en defensa do Río Belelle e das Fragas do Eume : Sábado 15 de Maio de 2010

Sitios na rede d'O Pico Vello:
picovello@gmail.com
http://picovello.blogspot.com/
http://picovello-fotos.blogspot.com/
http://fontardion.blogspot.com/
http://picovello.slide.com/
______________________

A sociedade civil galega concreta as conclusións do encontro paralelo celebrado ao redor das políticas pesqueiras da UE

Pesca: Manifesto de Vigo.
Asinado por máis de 70 colectivos e organizacións

Manifesto de Vigo, asinado por máis de 70 colectivos e organizacións onde se recollen as Conclusións do Encontro Paralelo celebrado ao redor das políticas pesqueiras da UE

En documento adxunto achegámosvos o texto íntegro do documento base que será entregado á Axencia de Pesca da UE.

A SOCIEDADE CIVIL POR UNHA RELACIÓN SUSTENTABLE CO MAR:

MANIFESTO DE VIGO

A sociedade civil galega concreta as conclusións do encontro paralelo celebrado ao redor das políticas pesqueiras da UE. Colectivos como A Ría Non se Vende, Ecoloxistas en Acción, Galiza Non se Vende, Marcha Mundial dás Mulleres, Salvemos Pontevedra, Verdegaia, WWF ou Greenpeace asinan un manifesto no que subliñan a necesidade urxente de abordar un modo radicalmente distinto de relación co medio mariño, onde se teña en conta a contorna natural e a protección ás prácticas pesqueiras tradicionais e sustentables.

Numerosas organizacións sociais e ambientais, tanto da sociedade galega, como estatais, recalcan que de seguir así as políticas da UE, o futuro do mar e das súas xentes verase comprometido de maneira irreversible.

Hoxe presentáronse en Vigo as principais conclusións do encontro paralelo sobre pesca organizado pola sociedade civil, que se agruparon ao redor da denominación de Manifesto de Vigo.

Neste manifesto, os colectivos asinantes subliñan a súa análise crítica ao redor de eixos diversos:

Máis do 80% dos stocks están sobreexplotados, un 30% deles por baixo do límite de seguridade biolóxica, e as ¾ partes do peixe que se consome na UE procede de importacións. O peixe que se captura en augas europeas pertence, na súa gran maioría, ao estadio xuvenil, e os pescadores apenas poden cubrir os gastos da súa actividade por non poder competir cos produtos importados.
As rías están a ser contaminadas pola escasa depuración de augas que existe en toda a costa galega e, a contaminación industrial que existe en varios puntos de Galicia como a ría de Pontevedra, Vigo e Ferrol.

O Plan de Portos de Galicia, que pretende instalar 19.000 novos amarres en toda a costa galega, ameaza zonas marisqueiras e lugares de importancia para a pesca artesanal e o equilibrio dos ecosistemas costeiros, esenciais para a sustentabilidade costeira.

A presión da flota europea, e en particular a española, sobre boa parte dos caladoiros mundiais, xera unha industria pirata que abunda nunha cultura neocolonial de expoliación dos recursos pesqueiros dos países menos desenvolvidos.

Por todo iso, a cidadanía, a través do manifesto de Vigo, propón unha serie de alternativas que considera imprescindibles para poder desenvolver unha cultura da sustentabilidade co medio mariño:

1. Necesidade urxente de crear plans de xestión a longo prazo do medio mariño, que teñan en conta elementos tan importantes como a posibilidade de coxestión das flotas pesqueiras artesanais e marisqueiras, un enfoque ecosistémico baseado en argumentos contrastados cientificamente, etc.

2. A creación dunha rede de áreas mariñas, eficaz, dinámica e que teña en conta a todos os axentes implicados na súa creación e sostemento.

3. Acabar coa indefensión do sector pesqueiro artesanal e marisqueiro, ante a destrución da costa e as verteduras ao mar.

Ría de Vigo, 4 de maio 2010

Enviado por:

A Ría non se vende

-arianonsevende@gmail.com-

4 de maio de 2010 19:45

_____________________

Enlace para acceder ou baixar o Documento base que será entregado á Axencia de Pesca da UE - En formato -pdf- 16 páxinas do Servidor de VERDEGAIA

Enlace relacionado:

Ártabra 21: Encontro paralelo á reunión de ministros de pesca da UE en Vigo
_____________________________

En Grecia, como en calquera outro país, o pobo non debe pagar a crise do sistema capitalista !: Mércores 5 de Maio de 2010, Folga Xeral en Grecia

Comunicado internacional sobre a situación en Grecia

¡En Grecia, como en calquera outro país, o pobo non debe pagar a crise do sistema capitalista !

Desde fai unhas semanas, baixo a presión da Comisión Europea e do Fondo Monetario Internacional, o goberno grego ataca aos traballadores do país.

Usa o nivel de endebedamento do país (12,7%) para intentar xustificar unha retroceso social inxustificable. De feito, as taxas de países como Gran Bretaña, o Estado Español, Xapón, Estados-Unidos están tamén por encima do 10%.

Os traballadores de Grecia néganse, con toda a razón, a pagar a crise do sistema capitalista. Os empresarios e os accionistas cebáronse con dividendos, deducións fiscais de todo tipo e soldos astronómicos que lles permitiron adquirir fortunas incribles. Eles deben pagar a crise.

As medidas anunciadas son inadmisibles : 4 persoas de cada 5 que se xubilan na Función pública non serán remplazadas, subida do Imposto ao Valor Engadido do 19 ao 21%, baixa do 10% dos gastos de seguros, conxelación das pensións, redución do 15% dos soldos, idade legal de xubilación fixado aos 67 anos, etc.

Os mesmos bancos e os mesmos especuladores que onte se salvaron da quebra grazas á axuda dos Estados, presionan ás súas poboacións e seguen especulando en detrimento das traballadoras e traballadores. Os gobernos salvaron os bancos sen nada a cambio. Hoxe estes mesmos bancos fan que os pobos paguen. Atacan a Grecia, Portugal está no punto de mira, o Estado Español e Irlanda están ameazados.

En Grecia, xa xurdiron varias folgas e manifestacións masivas. O 24 de febreiro, unha folga xeral paralizou o país. Nós, os sindicatos asinantes, afirmamos o noso apoio ao pobo grego e particularmente á folga xeral do 5 de maio.

Para salvar o seu sistema capitalista, os empresarios e accionistas están organizados ao nivel internacional: o movemento sindical debe actuar cruzando as fronteiras para impor outro sistema que o que explota aos traballadores, saquea os recursos naturais e os países pobres, organiza a fame negra dunha parte do planeta, etc. Queremos avanzar na creación dunha rede sindical alternativa en Europa, aberta a todas as forzas que queren loitar contra o capitalismo, o liberalismo.

¡Por todas partes, desenvolvamos e coordinemos as loitas sociais, e construíndo a resistencia colectiva ao nivel europeo ! Fronte á crise do sistema capitalista, a folga xeral é necesaria. ¡Queremos construíla !

¡En Grecia, como en calquera outro país, o pobo non debe pagar a crise do sistema capitalista !

3 de Maio de 2010

CGT Confederación General del Trabajo
CNT Confèdèration Nationale du Travail (Francia)
Union Syndicale Solidaires (Francia)
CUB Confederacione Unitaria di Base (Italia)
USI Unione Sindicale Italiana (Italia)
SdL Sindicato dei Lavoratori (Italia)
ESK Ezker Sindikalaren Konbergentzia (Euskal Herria)
CI Confederación Intersindical
_________________

Sartaña Sempre Pública: unha loita veciñal con historia

[Algúns membros do Colectivo Veciñal antes de entrar no Pleno do 29 de Abril de 2010]

O Colectivo Veciñal Sartaña librou este xoves 29 de abril, outra batalla na loita pola recuperación da Praza Sartaña como espazo público.

O goberno levaba a Pleno a incoación de expediente de resolución de contrato coa empresa “Serviocio” despois de que non houbera maneira de alcanzar un acordo amistoso coa empresa, debido ás esixencias económicas da mesma, que se situaban en torno aos 4,5 millóns de euros.

Este Colectivo Veciñal acudíu ao Pleno, porque decidíu que era importante apoiar esta decisión do goberno ainda que considera que chega con certo retraso. En todo caso, é un paso adiante cara aos seus obxectivos.

Como noutros tempos do mandato corporativo anterior, a xente deste Colectivo respostou coa implicación que lle caracteriza e presentouse no Pleno de maneira masiva (ao redor de 40 persoas) co seu uniforme enfundado de camiseta amarela reivindicativa de “Sartaña Sempre Pública”.

Como non podía ser doutro xeito pedíu falar no Pleno previamente ao debate do punto 3 da Orde do Día. Na súa intervención o voceiro explicou de maneira resumida como sucederan as cousas e como estaban no presente, ao mesmo tempo que apelaba ao consenso eo sentido común para sacar adiante o punto (ver documento anexo).

No debate as posturas foron as seguintes:

• BNG e EU ainda que apoiaban a proposta parecíalles que este pleno chegaba tarde sobre todo tendo en conta que o documento oficial que presentou por rexistro Serviocio, onde pide os 4,5 millóns, ten data de 07-03-08 e botou 2 anos oculto. Ámbalas dúas forzas tiveron loubanzas para os veciños pola loita que mantiveron neste proceso.
• O PP dixo que se sentía enganado polo goberno por ocultarlle información, e que como non participara en nada, se abstería. Dixo tamén que comprendía que era un compromiso electoral pero que como non se dera presa o goberno, non lle daría tempo de facer a reurbanización de Sartaña antes das elecccións de 2011.
• IF recoñeceu que a pretensión da empresa era elevadísima y que esta vía podería enquistar o proceso durante anos. Recoñeceu ademais que este tema servíralle ao goberno para gañar as eleccións. Anunciaban que o seu voto sería en contra.
• O goberno comprometeuse, a arranxar Sartaña o máis axiña posible.
• O que sí é falso e o titular dun xornal onde se di que o goberno descarta que se poida reurbanizar Sartaña neste mandato (non sabemos a que obedece esta información, que non ten nada que ver coa postura do goberno no Pleno).
• En resumo, o resultado foi 15 votos a favor, 7 abstencións e 3 en contra.

A avaliación que facemos dende este Colectivo Veciñal é positiva, xa que esta é a única vía para que o máis axiña posible este espazo público se rehabilite dunha maneira axeitada para uso e disfrute de toda a cidadanía.

Saúde e Sartaña Sempre Pública !


Intervención do representante veciñal no Pleno

Boa tarde señor Alcalde, señores concelleiros e señoras concelleiras, veciños e veciñas.

Serei breve.

O goberno de coalición conformado por PP-IF no mandato corporativo 2003-2007, pretendía construir un centro de ocio na Praza Sartaña argumentando interese social e apoiándose nunha suposta demanda da cidadanía, que non era tal.

Soamente tiña o respaldo dos directivos da A. de VV. e o Presidente naquel momento, que facendo deixación de funcións e actuando de maneira antidemocrática non tivo en conta as reivindicacións da veciñanza e consentíu semellante despropósito (por certo, que hoxe probablemente, isto non sucedería co modelo de Participación Cidadá vixente).

Pero é que ademáis, este dirixente veciñal chegou incluso a dicir nin debate televisivo “nos facemos o que nos da a gana”

En fin, patético

A pesares das campañas mediáticas realizadas, e da distribución de milleiros de trípticos propagandísticos polo barrio de Ultramar e barrios colindantes, o proxecto pretendido apenas calou na cidadanía, e o único que conqueríu nalgúns casos, foi a confrontación veciñal e a fractura social dun barrio tranquilo, da que ainda non nos demos recuperado.

Para cambiar a intención do goberno non foron suficientes:

• Nin a forte oposición veciñal polo perxuizo que ocasionaría.
• Nin as multitudinarias manifestacións rexeitando a edificación prevista e a privatización deste espazo público, respaldadas por unha importante maioría social composta por entidades veciñais, deportivas, culturais, sindicais, colexios profesionais, e as forzas políticas de esquerdas.
• Nin tampouco as máis de 2000 alegacións feitas nas diferentes fases do proceso.
• Nin siquera o recurso de reposición interposto por EU.

O caso é que se gobernou con tozudez, empecinamento, e de costas ao pobo.

E froito desa actitude, o mandato corporativo rematou cunha adxudicación a empresa Serviocio, do proxecto de redacción para construcción, xestión e explotación do centro de ocio.

Os resultados das eleccións de maio de 2007 conformaron un goberno de coalición PSOE-EU, que en primeira instancia acordou en Xunta de Goberno no mes de agosto de 2007, paralizar o proxecto para cumplir os compromisos de programa electoral e ao mesmo tempo respectar os acordos de pacto de goberno.

Somos conscientes de que ao longo destes case que 3 anos que levamos de mandato corporativo, houbo intentos por parte do goberno (tanto antes como despois da ruptura) de alcanzar un acordo amistoso coa empresa adxudicataria con resultado insatisfactorio debido ás esixencias económicas da empresa.

Como consecuencia deste desacordo, hoxe estamos aquí porque vaise debater a proposta de resolución de contrato coa empresa, circunstancia que este Colectivo Veciñal apoia e considera de vital importancia, como primeiro paso do proceso para que os terreos volvan estar ao dispor do Concello, e polo tanto o máis axiña posible poder reurbanizar a Praza Sartaña dun xeito digno para uso e disfrute de toda a cidadanía.

Pensamos que a recuperación deste espazo público xa non é soamente unha cuestión de ideoloxía, que tamén, senón que hoxe por hoxe nos tempos que andamos, debería ser indiscutible ter una visión actual e sustentable do criterio urbanístico a aplicar nas cidades, que respecte e humanice os lugares públicos para que poidan consolidarse como puntos de encontro das persoas nas súas relacións, e que por outra banda fomenten os xogos populares e os xogos espontáneos dos nenos.

Temos que recoñecer que foi gratificante no pleno ordinario do pasado Outubro, no que ante a moción presentada polo BNG, que instaba ao goberno municipal a realizar os trámites necesarios administrativos para a paralización e desestimación definitiva do proxecto de construcción do centro de ocio na Praza Sartaña, o resultado foi de 22 votos a favor, 0 en contra, e 3 abstencións.

Apelando ao espíritu de consenso acadado ese día, e tendo en conta que o panorama variou sustancialmente, e que o paso do tempo permite reflexionar con serenidade sen odios nin rancores, gostaríanos a poder ser, que este punto saíra adiante por unanimidade.

Para rematar dicir que este colectivo veciñal, nunca se someteu nin se someterá a intereses partidistas, xa que ten como obxectivo fundamental loitar pola recuperación da Praza Sartaña e non vai regatear esforzos para conquerilo.

Grazas por escoitarnos, saúde, e Sartaña Sempre Pública!

Enviado por:

Colectivo Veciñal Sartaña

-sartanha@galicia.com-

1 de maio de 2010 01:52

_________________________

A Asociación "Fuco Buxan" e o 1º de Maio de 2010

1º de maio: Convocatoria manifestación e artigo de M. Cendán

Marcha reivindicativa que dará comenzo ás 12 do mediodía na Praza de O Inferniño, e que concluirá na Praza de Armas.

"Polo emprego con dereitos e a garantía das nosas pensións"

Baixo este lema, os sindicatos CC.OO. e UGT celebrarán de modo conxunto en Ferrol o 1 de Mayo, Día Internacional do Traballo.

Fuco Buxán sumarase á mesma e fai un chamamento á cidadanía para manifestarse polos nosos dereitos


Ante un primeiro de maio diferente

Artigo de Manuel Cendán  na nosa web: fucobuxan.com

--
fuco buxán, a.c.
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
fucobuxan@yahoo.es
Enviado por:

Fuco Buxán Asoc. Cultural - Ferrol

-fucobuxan@gmail.com-

30 de abril de 2010 23:00

Para: fucobuxan@gmail.com

______________________