Manifesto polo Decrecemento en tempos de crise polo novo coronavirus e a Covid'19 - Perante a cobertura informativa dos distintos medios de comunicación en relación á pandemia

MANIFESTO POLO DECRECEMENTO.

Aos medios de comunicación.

Perante a cobertura informativa dos distintos medios de comunicación en relación á pandemia do COVID19, as persoas e organizacións abaixo asinantes rexeitamos:

A frivolización que a maioría destes están a facer respecto á orixe do COVID19, por estar a introducir no imaxinario colectivo que a responsabilidade da pandemia é da poboación chinesa que come carne de animais salvaxes. Unha información que tende a asimilar “animais salvaxes” con “especies animais aberrantes para a nosa cultura culinaria” -como é o caso do morcego ou o pangolín- e que, con todo, omite que o consumo de carne procedente de animais salvaxes é característico da humanidade e exclúe da devandita categoría outras especies como o polbo, as nécoras, o xabaril, o cervo, as perdices, os paspallás e todas aquelas que forman parte da nosa contorna cultural. Ademais de mal informar, esta distorsión da realidade está a xerar altas cotas de xenofobia.

Da mesma maneira, entendemos que no actual debate son moitos os medios de comunicación que están a ignorar os argumentos que establecen que as causas da actual pandemia son un modelo humano depredador que basea a súa economía nun crecemento infinito que excedeu os límites físicos e ambientais dos ecosistemas do planeta, obrigando a convivir a especies animais que noutras circunstancias raramente cruzáronse.

Neste sentido, tamén queremos manifestar a nosa perplexidade pola ausencia case absoluta de referencias ós avisos que o mundo científico viña facendo sobre a posibilidade de que algo similar puidese ocorrer; como tamén se están ignorando as advertencias científicas sobre outros probables e próximos sucesos catastróficos para a humanidade. Prognósticos que, con todo, veñen sendo utilizados de forma habitual polo Movemento polo Decrecemento nas distintas partes do mundo onde se atopa, para favorecer e demandar un drástico cambio en aspectos económicos, políticos, sociais, culturais e, por suposto, sanitarios.

Entendemos que o constante desequilibrio ambiental que afronta o planeta é consecuencia de prácticas capitalistas depredadoras, as cales activaron poderosos mecanismos naturais que, co paso do tempo, están a dar lugar a un novo equilibrio global no que a especie humana non ten garantida a súa existencia. A persistente transmisión da mensaxe de que a especie humana non forma parte do devandito equilibrio é profundamente errada e conlevará que, unha e outra vez, se cometan os mesmos ou similares erros: parécenos contraproducente, e mesmo manipulador, que se oculte á opinión pública que a COVID19, descuberto en Wuhan, converteuse en pandemia por causa da globalización; e parécenos preocupante que os medios de comunicación omitan do debate actual que todos os anos rexorden á vida microbios e bacterias no proceso de fusión dos glaciares e o permafrost debido ao quecemento global vinculado ao cambio climático.

E é que os distintos informes elaborados polo panel de expertos do IPCC veñen avisando do perigo real de epidemias e pandemias a causa da mudanza climática, xa sexa pola volta á vida de patóxenos ou pola adaptación dos xa existentes ás novas condicións de temperatura, humidade e/ou contaminación.

Por todo iso, facemos un chamamento aos medios de comunicación para que, de forma urxente, introduzan no debate a improrrogable necesidade de aplicar medidas encamiñadas a contrarrestar a lóxica da globalización capitalista e apostar pola resiliencia local e a xustiza global, mellorando a soberanía das comunidades, reforzando a súa capacidade de autoxestión e autoprodución, os seus circuítos de abastecemento de proximidade, así como o apoio mutuo e os autocuidados; xa que non se debe descartar que á pandemia do COVID19 sucédanlle situacións sociais, políticas, económicas, enerxéticas e/ou climáticas que poñan en perigo o equilibrio ecosistémico e a satisfacción das necesidades humanas esenciais.

Queremos terminar apelando ó reforzo dos principios de honestidade, transparencia, equilibrio e debate sereno desde as distintas visións que existen sobre a actual situación. Entendemos que nun momento no que o estado de alarma sanitaria impide a celebración de reunións, charlas, mesas redondas, conferencias, manifestacións e todo tipo de concentración de persoas, os e as profesionais da comunicación deben esforzarse ao máximo por dar voz a todas as visións e propostas da sociedade, entre as que deben atoparse a análise, os principios e as propostas do Movemento polo Decrecemento.

Colectivos e persoas promotoras do Manifesto polo Decrecemento:

Rede para o Decrecemento Eo-Navia Galiza O Bierzo
https://redeparaodecrecemento.wordpress.com/

Rede para o Decrescimento de Portugal
www.decrescimento.pt
geral@decrescimento.pt

Solidaridad Internacional Andalucía
www.solidaridadandalucia.org

Entesa pel Decreixement de Catalunya
martavilarob@gmail.com

FAVB (Federació d’associacions de vecinos y vecinas de Barcelona) favb@favb.cat

Véspera de Nada por unha galiza sen petroleo.
www.vesperadenada.org

La Transicionera
www.latransicionera.net

Colectivo de Educación para la Participación
http://redasociativa.org/crac/

CGT Huelva
https://www.cgtandalucia.org/

CGT Ourense
cgtourense@gmail.com

Asociación Pies en la Tierra
www.facebook.com/PiesenlaTierraSierradeHuelva

AÚPA asociación unida productoras agroecologicas
secreaupa@gmail.com

Salmorejo Rebelde

Hasta aquí hemos llegado (Palencia)
alberchoco@yahoo.es

Universidad y Compromiso Social
institucional.us.es/compromiso/index.htm

Ecoloxistas en Acción Galiza

Ecoloxistas en Acción Vigo
https://www.ecologistasenaccion.org/territorios/galiza/

KolapSOS
kolapsos@kolapsos.cat

Agenda llatinoamericana
http://www.solidaries.org/
llatinoamericana@solidaries.org

Cal Cases - comunidad rural autogestionada.
calcases@calcases.info

Persoas promotoras:

Xabier Vázque Pumariño.
Biólogo ambiental

El Sobrino del Diablo (Cantautor libertario).


Esteban Bernatas Chasaigne.


Enric Duran.
Activista contra el sistema bancario

José Anastasio Urra Urbieta.
Porfesor titular da Universidade de Valencia


Begoña de Bernardo Miño.
Enxeñeira Agrónoma.


Vicent Cucarella
Economísta. 


Adrián Almazán.
Miembro de Ecologistas en Acción 


Miguel Anxo Abraira Sobrado.
Autónomo e Técnico Especialista en Saúde Ambiental


Pepa Úbeda.
Representante do Observatorio de Ecología Política de ATTAC-Pais Valenciá


Emilio Santiago Muíño
Doctor en Antropología Social


Cándido Soria Fortes.
avogado e profesional de resolución de conflitos en Ourense.

Iolanda Teixeiro Rei.
Mestra de tai chi e articulista em diversos jornais.

Marta Soler Montiel.
Profesora de Economía Aplicada de la Universidad de Sevilla.

Esteban de Manuel Jerez.
Profesor de Expresión Gráfica Arquitectónica de la Universidad de Sevilla.

Angel Calle Collado. 
Profesor de Sociología de la Universidad de Córdoba.

Francisco F. García Pérez.
Catedrático de Didáctica de las Ciencias Sociales de la Universidad de Sevilla.

Daniel Cascado Caballero.
Profesor de Arquitectura y Tecnología de Computadores de la Universidad de Sevilla.

Luis Andrés Zambrana.
Profesor de Economía Aplicada de la Universidad de Sevilla.

Emma Martín Díaz.
Catedrática de Antropología Social de la Universidad de Sevilla.

Juan Francisco Ojeda Rivera.
Catedrático de Geografía de la Universidad Pablo de Olavide.

María José Lera
Profesora de Psicología de la Universidad de Sevilla.

Julio Fuster
Músico profesional freelance.

Mario Martínez Lorenzo.
Ensino secundario.

Ivan Rodríguez Lombardero.
Xeólogo ambiental e Traballador do SLG na Mariña

Para apoiar o Manifesto pode-se facer en change.org | Ir á Web.

_______

Alerta ambiental: A Xunta de Galicia intenta aproveitar o Estado de Alarma para sacar adiante 1000 proxectos industriais especialmente controvertidos nun momento no que a cidadanía non ten garantizados os seus dereitos - O Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, súmase á denuncia de numerosos colectivos

O Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, súmase á esixencia dos numerosos Colectivos de Galicia que consideran dunha gravidade extrema que a Xunta decida continuar coas tramitacións destes proxectos que comprometen a nosa saúde, o noso medio e a nosa economía, en pleno Estado de alarma, limitando a resposta cidadá lexítima e facilitándolle os trámites a estas empresas privadas. Está claro que os proxectos contaminantes que a Xunta pretende reactivar non cumpren os requisitos de interese xeral indispensables que se esixen en pleno Estado de alarma.

Baixo estes elementos, non é admisible que se reactiven as tramitacións, pois non terían todas as garantías previstas na lexislación. Por iso reclamamos que, atendendo ao Estado de alarma, se paralice de inmediato o efecto da Orde ditada pola Xunta, até que non recobremos a total normalidade social.

Comunicado e asinantes:

Asociacións de toda Galicia lanzamos esta

ALERTA AMBIENTAL

A XUNTA INTENTA APROVEITAR O ESTADO DE ALARMA PARA SACAR ADIANTE 1000 PROXECTOS INDUSTRIAIS ESPECIALMENTE CONTROVERTIDOS NUN MOMENTO NO QUE A CIDADANÍA NON TEN GARANTIZADOS OS SEUS DEREITOS

O Consello da Xunta do xoves 30 de abril do 2020 [1] aprobou reactivar a tramitación administrativa en materia de avaliación ambiental de 975 proxectos que estaban paralizados polo Estado de alarma. Froito diso, e cando aínda existe unha seria crise sanitaria e a poboación segue confinada e sen poder desenvolver as súas actividades de forma normalizada, a Xunta de Galicia dita unha Orde, publicada no DOG [2] deste 4 de maio, para que comecen a correr os prazos de exposición pública destes proxectos industrias de grande impacto.

A XUNTA REACTIVA OS PROCEDEMENTOS DE PROXECTOS INDUSTRIAS DE GRANDE IMPACTO AMBIENTAL

Os proxectos que se inclúen na Orde son vertedoiros, plantas de xestión de residuos, proxectos de parques eólicos e subestacións eléctricas, liñas de alta tensión, factorías que emiten gases de efecto invernadoiro, etc.

Trátanse de proxectos especialmente sensibles e controvertidos que xeran un gran rexeitamento social polas súas características pouco respectuosas coa máxima de ‘Aire, auga e terra limpas’ para o noso territorio, ou o que é o mesmo, de grande impacto ambiental, pero tamén social e económico. Detrás destes proxectos están medianas e grandes empresas (moitas veces foráneas) que pretenden facer un gran negocio cos recursos da nosa terra e que actúan unicamente en beneficio propio sen ter en conta as persoas e as contornas afectadas.

PARTICIPACIÓN CIDADÁ LIMITADA POLO ESTADO DE ALARMA

O Real Decreto 463/2020, do 14 de marzo do 2020 [3] , polo que foi declarado o Estado de alarma, estableceu con carácter xeral a suspensión dos termos e dos prazos para a tramitación dos procedementos das entidades do sector público. Só contempla, como forma excepcional, que se poidan acordar, mediante resolución motivada, a continuación daqueles trámites que sexan indispensables para a protección do interese xeral ou para o funcionamento básico dos servizos. Da mesma maneira, o Estado de alarma impide que cidadanía galega poidamos reunirnos, organizar asembleas, actos informativos, debater en grupos grandes físicos, movernos con total liberdade dentro do territorio... O que se traduce en que afrontar un informe de impacto ambiental destes proxectos en colectivos veciñais e en condicións para contrastar toda a información, vírase imposible.

Con este Decreto, o Goberno do PP vai seguir dándolle curso e facilidades a todos eses proxectos de grande impacto e contaminantes. Proxectos que organizacións cidadás e veciñanza seguimos con atención para que se realicen con garantías, denunciando as ilegalidades e avogando polo ben común. Con esta Orde, Alberto Núñez Feijóo trata descaradamente de deixarnos aos galegos e galegas en situación de indefensión e dificulta, aínda máis, a participación da cidadanía nos procedementos administrativos, para beneficio e lucro destas empresas privadas.

O PP intenta beneficiar con esta Orde os intereses das promotoras de proxectos de grande envergadura, e intenta deixar fóra da condición de interesadas a todas as asociacións ambientalistas, veciñanza próxima máis directamente afectada, veciñanza non tan próxima que tamén estaría afectada, persoas que viven máis lonxe pero queren persoarse no procedemento administrativo porque teñen algún interese lexítimo que defender, etc.

ESIXIMOS A PARALIZACIÓN DA ORDE DITADA POLA XUNTA

Por todo o exposto parécenos dunha gravidade extrema que a Xunta decida continuar coas tramitacións destes proxectos que comprometen a nosa saúde, o noso medio e a nosa economía en pleno Estado de alarma, limitando a resposta cidadá lexítima e facilitándolle os trámites a estas empresas privadas. Está claro que os proxectos contaminantes que a Xunta pretende reactivar non cumpren os requisitos de interese xeral indispensables que se esixen en pleno Estado de alarma.

Baixo estes elementos, non é admisible que se reactiven as tramitacións, pois non terían todas as garantías previstas na lexislación. Por iso reclamamos que, atendendo ao Estado de alarma, se paralice de inmediato o efecto da Orde ditada pola Xunta, até que non recobremos a total normalidade social. Colectivos promotores que asinan este escrito:

￫ A Rente do Chan – Pladever
￫ Asociación A Picouta - Trazo
￫ Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza – ADEGA
￫ APEOM Outes
￫ Asociación contra o vertedoiro de Lesta
￫ Asociación Cultural Brisas do Quenllo
￫ Asociación Galega Cova Crea
￫ Asociación Petón do Lobo
￫ Casalonga limpa de residuos
￫ Asociación Víctimas de la Justicia
￫ Colectivo Arroutada
￫ Comisión de Asociación contra as minas da Terra Cha
￫ Comisión de seguemento da minaría e defensa do rural Frades Mesía
￫ ContraMINAcción
￫ Ecoloxistas en Acción Galiza
￫ Federación Ecoloxista Galega FEG
￫ Greenpeace
￫ Grupo de Estudos dos Animais Salvaxes GEAS
￫ Fundação Montescola
￫ Plataforma de afectad@s polo vertedoiro de Santiago de Compostela-Miramontes
￫ Plataforma pola recuperación do Sar
￫ Plataforma Quijote Outes
￫ Plataforma Veciñal Mina Touro-O Pino NON
￫ Plataforma Vida e Ría ou Minaría
￫ Salvemos a comarca de Ordes
￫ Salvemos as fragas de Catasós
￫ Sindicato Labrego Galego
￫ Salvemos o Iribio
￫ Sociedade Histórica e Cultural Coluna Sanfins
￫ Xente do rural Ponteceso
￫ Verdegaia

*Aqueles colectivos que queiran unirse a esta denuncia, poden facelo enviando un mail a
alertaambientalgalega@gmail.com


Notas.-

1.- Aquí a referencia do Consello da Xunta. Na páxina 11, 12 e 13 pódese ver o referente a este tema: https://www.xunta.gal/c/document_library/get_file?folderId=1417255&name=DLFE-36813.pdf.

2.- Aquí pódese consultar a Orde publicada no DOG:

https://www.xunta.gal/dog/Publicados/2020/20200504/AnuncioG0532-270420-0003_gl.pdf

3.- Aquí o Real Decreto: https://www.boe.es/diario_boe/txt.php?id=BOE-A-2020-3692.

O Comunicado en formato pdf: Acceder/baixar.

---

Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
www.comitecidadan.org
@ComitCEmerxenc

Enviado por:
Comité Cidadan de Emerxencia
-comitecidadan@gmail.com-
6 de maio de 2020 13:04
_______ _______

CCOO Industria considera inaceptable que as únicas medidas que, o Goberno galego pretende tomar despois 50 días de estado de alarma vaian tan só encamiñadas a dotar de seguridad xurídica e certeza aos propios empresarios e autónomos, esquecendo que esta crise afecta dunha maneira ou outra a milleiros e milleiros de traballadores e traballadora...

CCOO INDUSTRIA DE GALICIA DENUNCIA A PASIVIDADE E A FALTA DE RESPETO QUE O GOBERNO DO SEÑOR FEIJÓO AMOSA NAS SÚAS ÚLTIMAS DECLARACIÓN Ó CONXUNTO DOS TRABALLADORES E TRABALLADORAS GALEGAS

CCOO Industria de CCOO en Galicia considera inaceptable que as únicas medida que, o Goberno galego pretende tomar despois 50 días de estado de alarma vaian tan só encamiñadas a “dotar de seguridad jurídica y certeza a los propios empresarios y autónomos”, obviando por completo á situación na que se atopan milleiros e milleiros de traballadores e traballadoras galegas.

Ante as últimas declaración do Presidente da Xunta de Galicia, o Sr. Nuñez Feijóo despois da reunión mantida no día de onte co seu Comité de Expertos, CCOO INDUSTRIA GALICIA nos vemos na obriga de facer as seguintes consideracións:

1. Consideramos unha desfachatez por parte do Goberno do Galicia que, amparándose, na opinión do seu “Comité de Expertos” e despois de 50 días de estado de alarma declare que o que se ten que coidar é a seguridade xurídica de empresas y autónomos, esquecendo que esta crise afecta dunha maneira ou outra a milleiros e milleiros de traballadores e traballadora para os cales non achegou ningunha das propostas que, dende CCOO, lle achegamos fai más de mes e medio.

2. Fala da necesidade, marcada por este Comité, de flexibilidade da xornada laboral, da bonificación de cotas á Seguridade Social e de deducións fiscais para empresas, sen embargo non fai mención nin a complementarlle os ERTES ós traballadores e traballadoras, a facilitar un bono para os traballadores que necesiten acollerse a unha excedencia para o coidado dos seus fillos ou a axudar a colectivos con dificultades especiais. Medidas, entre outras, que nin tan sequera se dignou a negociar con nós.

3. Consideramos que é, cando menos vergoñento que a día de hoxe, e no escenario actual, a Xunta de Galicia, nun exercicio de necesaria responsabilidade e no uso das súas competencias, non anunciase aínda unha batería de medidas concretas e que o único que pretenda poñer en marcha sexan política neoliberais que fagan que a peor parte da crise se cargue sobre os traballadores e traballadoras galegas.

4. E agora, despois de 50 días, piden diálogo cos axentes sociais para negociar medias encamiñadas tan só a favorecer ás empresas amparándose nas opinións dun suposto “Comité de Expertos” que tal e como din literalmente na súa nota “forman parte diversos expertos del ámbito académico, económico y empresarial de Galicia”, esquecendo que, lles guste ou non, os sindicatos temos moito que achegar e dicir, amosando unha vez máis a falta de respeto a miles e miles de traballadores e traballadoras galegas.

Ferrol, 5 de maio.-

Para máis información Víctor Ledo Suárez
CCOO de Industria – Galicia
| www.industria.ccoo.es
Secretaría de Comunicación
R/ María, 42-44, 3o | Tlfno.: 981369323 / 71337 | galicia@industria.ccoo.es

Eugenia Freire Fajardo
Resp. Organización - Gabinete Económico
CCOO Industria - Galicia
Tlf. oficina: 981.36.93.26
efreire@industria.ccoo.es

Enviado por:
MARIA EUGENIA FREIRE FAJARDO
-efreire@industria.ccoo.es-
4 de maio de 2020 20:10
ROBERTO VILLASUSO VAZQUEZ
-rvillasuso@industria.ccoo.es-
4 de maio de 2020 20:30


_______

UGT, CCOO e patronal sacrifican os festivos da construción da Coruña - A FCM-CIG oponse ao acordo e propuxo unha alternativa de recuperación do permiso retribuído sen renunciar a dereitos

O pasado xoves, os sindicatos UGT e CCOO accederon á petición da patronal da construción de modificar o calendario laboral da provincia da Coruña, sacrificando os festivos de convenio en aras do "permiso retribuído recuperábel", eufemismo empregado polo executivo español para implantar a desregulación masiva da xornada a raíz da crise da Covid-19.

A Federación de Construción e Madeira da CIG negouse a renunciar ao calendario laboral de 2020 acordado en outubro, xa que foi asinado por todas as partes e asumido polas empresas. A central nacionalista defendeu unha alternativa máis beneficiosa para os traballadores e as traballadoras, de xeito que non asuman en exclusiva o custe dunha paralización da actividade da que non tiveron a culpa.

"A nosa proposta baséase na premisa de que non é o mesmo unha hora normal que unha hora extra ou festiva, e pasa por, previo acordo entre empresa e persoal obrigado a acollerse ao permiso retribuído, realizar un máximo de unha hora extraordinaria por día, compensando cada hora traballada por unha hora e media do permiso, e/ou traballar algún día non laboral -excepto 24 e 31 de decembro- ou de vacacións, caso no que a compensación sería de dúas horas recuperadas por cada hora traballada, até resolver o desaxuste da xornada causado polo goberno español", explica o secretario de Negociación Colectiva da FCM-CIG, Mario Maceiras.

Porén, a patronal APECCO negouse e aproveitou unha proposta de CCOO moito máis beneficiosa para os intereses empresariais, que implica renunciar a todos os festivos de convenio excepto o 24 e o 31 de decembro, días nos que o sector xa está practicamente paralizado. Finalmente UGT acabou por sumarse ao postulado de CCOO e da patronal, permitíndolles así acadar a maioría para asinar. Fronte a esta actuación, hai que subliñar que, en Pontevedra, estas organizacións si comparten a postura da CIG , que conta nesa provincia con ampla maioría no sector.

Decisión salomónica que non ten en conta as casuísticas do sector

Desde o punto de vista da FCM-CIG, "a nosa proposta non só era moito máis beneficiosa para o persoal do sector senón tamén máis acorde coas diversas casuísticas que se poden dar nas empresas, pois en moitas delas xa estaba preacordado como se efectuará -ou non- a devolución do permiso retribuído".

Tampouco se pode obviar, sinala Maceiras, que existen moitas empresas con crédito de horas extraordinarias pendentes de abono ou compensación en tempos de descanso, vacacións atrasadas, reducións de xornada, ERTEs, que xa traballaron o festivo de convenio do 13 de abril, etc. "E tamén debemos ter en conta a situación do persoal eventual que rematará pronto o contrato, así como das novas contratacións que se produzan". Coa proposta da CIG todas estas situacións podían encaixarse sen demasiada dificultade, sendo unicamente necesario un acordo da empresa co persoal sobre como facelo, igual que se fai coas vacacións.

En cambio, "a decisión salomónica adoptada" non ten en conta ningunha desas variábeis, "tratando a todo o persoal coma se gozaran por igual da integridade do permiso retribuído recuperábel, sen ningún matiz, e agora deberán devolvelo a conta dos seus festivos de convenio. Ademais, o novo persoal que se incorpore ás empresas seguramente acabará 'devolvendo' un permiso que xamais gozou".

A central nacionalista lamenta o acordo acadado e mesmo cuestiona a legalidade de substituír un calendario laboral en vigor por outro diferente sen contar cunha das organizacións asinantes do texto orixinal.

Fonte: Avantar.| Baixo Licenza Creative Commons.

Enviado por:
Inacio Caranza
-inaciogz@gmail.com-
04 de maio de 2020 18:30:10
_______

CCOO e UGT firmaron coa Patronal, para o sector de Construción da Coruña o como se van devolver o tempo dos permisos retribuídos recuperables

PERMISO RETRIBUÍDO RECUPERABLE SECTOR CONSTRUCIÓN| LABORAL

Construción e Servizos de CCOO consigue firmar un acordo para reducir en dous días de traballo a recuperación dos permisos retribuídos recuperables no Sector da Construción.

Os traballadores/as da Construción da Coruña non van ter que prolongar a súa xornada durante os meses de verán, nin traballar festivos, sábados ou domingos para devolver os permisos retribuídos recuperables ordenados polo Goberno durante a prórroga do 2º Estado de Alarma.

O pasado día 30 de Abril CCOO e UGT firmaron en A Coruña a maneira de como os traballadores e traballadoras do sector de Construción da Coruña van devolver o tempo desfrutado dos permisos retribuídos recuperables ordenados polo Goberno a través da publicación do RD 10/2020. En este RD foi no que se aplicou a todas persoas traballadoras por conta allea que prestaran servizos en Empresas ou Entidades do sector público ou privado e que dita actividade non fora paralizada como consecuencia da declaración de estado de alarma establecida no RD 463/2020, DO 14 de marzo.

Con este acordo, os traballadores/as do sector da construción de A Coruña tan so van ter que recuperar 48 das 64 horas de permiso retribuído recuperable gozado nos 8 días afectado pola prórroga do segundo Estado de Alama. Dito de outra maneira, dos 8 días de permiso, recupéranse un máximo de seis días .

Este acordo concretouse nos seguinte termos; quedan como días non laborais para o ano 2020, os seguintes:

- 7 de xaneiro (festivo de convenio xa gozado)
- 24 e 25 de febreiro (festivo de convenio xa gozado)
- 20 de marzo (festivo de convenio xa gozado)
- 13 de abril (festivo de convenio xa gozado)
- 24 de decembro (festivo de convenio pendente de gozar)
- 30 e 31 de marzo, 1, 2, 3, 6, 7 e 8 de abril (os 8 días de permiso retribuido e recuperable que estableceu o Decreto-Lei 10/2020) e que é o mesmo; 64 horas de traballo.

Eliminaranse do calendario anterior seis dos 8 Festivos de Convenio que figuraban na primera negociación do calendario laboral de data 29 de octubre de 2019, e decir, os días:

- 24 de xullo,
- 14 agosto,
- 30 de outubro,
- 7, 30 e 31 de decembro.

Esta nova proposta de axuste da xornada, tan so sería de aplicación única e exclusivamente para aquelas empresas (ás plantillas que estiveran de alta na data de recuperación) que foran afectadas polo Permiso Retribuído Recuperable do Decreto-Lei 10-2020, e dando cumprimento os artigos 2 e 3 do mesmo.

Non sería de aplicación ás Empresas afectadas pola aplicación de ERTES antes do Permiso Retribuído, así como ás empresas que polo sua actividade foran consideradas como servizos esenciais ( empresas adicadas o mantemento de autoestradas ou calquera outro tipo) e que traballaran durante ese período de goce do Permiso Retribuído (xa sea de maneira presencial ou de teletraballo), ou contratacións posteriores o 8 de abril de 2020. Para estas empresas seguiría vixente o Calendario publicado o 29 de outubro de 2019 no BOPC.

Dende CCOO valoramos que se tiveran en conta as nosas peticións, dado que o artigo 3 del RDL 10-2020 obríganos a pactar a recuperación do permiso retribuído recuperable de 8 días (64 horas), e desta maneira causase un menor prexuízo adaptando esta recuperación nos días de Exceso de Xornada que habíamos pactado para o ano 2020, fronte a idea de prolongar as xornadas de traballo mais alá das 8 horas diarias en un sector caracterizado pola dureza do traballo, acentuado durante os meses de verán pola exposición as altas temperaturas, podendo provocar grandes riscos sobre a saúde dos traballadores/as, tal e como vimos advertindo ano tras anos con Guías, Campañas e Protocolos de traballo seguro fronte os Golpes de Calor.

Por todo elo, chegar o acordo de recuperar so 6 días (48 horas) dos 8 días gozados, é un logro que valoramos positivamente e que foi consecuencia da postura inflexible mantida por CCOO fronte a Patronal e por desgracia, neste caso tamén con encontramos a unha CIG mais escorada para o lado patronal que para o dos traballadores e traballadoras do Sector.

CCOO non compartimos nin compartiremos NUNCA a proposta que fixo a CIG de intentar abrir a recuperación de horas con xornadas en SÁBADOS, DOMINGOS ou FESTIVOS (A proposta da CIG era computar de maneira extraordinaria os 8 días e poder recuperalos no verán a razón dunha hora máis, ou – a modo de exemplo- que puidesen traballar todos os sábados ou domingos de xullo). Esta proposta nunca antes realizada na construción é máis propia da representación patronal que da sindical e deixaría en desamparo a máis de 20.000 traballadores do sector. CCOO ve vomitivo que sexa a parte sindical a que se escore cara a o retroceso dos dereitos conseguidos polo noso sindicato, grazas en gran parte a mobilización e folga dos traballadores da construción.

Por este motivo CCOO somos moi críticos coa Central Nacionalista que parece que quere liberalizar o horario no sector da Construción Galiza, cousa que para CCOO é e será unha liña vermella . Esta proposta INDIGNANTE que denunciamos e condenamos todos os sindicatos de clase en outros sectores (o comercio, por exemplo) parece sacada do século XIX e proposta por unha CIG sen capacidade mobilizadora no sector da construción na Coruña.

 Coruña, 4 de maio de 2020

+ Para máis información:

Sergio López Rivera

slopez@construccionyservicios.ccoo.es
Secretaría de Comunicación da Federación de Construcción e Servizos de CCOO de Galicia. | Avda. Alfonso Molina, km 2 – 15008 A Coruña Tel. 981145197 | Fax 981145899 | galicia@construccionyservicios.ccoo.es
https://construccionyservicios.ccoo.es/Territorio/Galicia/Noticias

Enviado por:
YOLANDA QUINTIA SALIDO
-yquintia-ferrol@galicia.ccoo.es-
4 de maio de 2020 13:35_______

Unha guía para respectar os dereitos das persoas con discapacidade durante a pandemia de coronavirus - As persoas con discapacidade estanse vendo desproporcionadamente afectadas polas medidas de resposta á pandemia

Unha guía para respectar os dereitos das persoas con discapacidad durante a pandemia de coronavirus | Noticias ONU

As persoas con discapacidade estanse vendo desproporcionadamente afectadas polas medidas de resposta ao coronavirus, e ate son vítimas de discriminación á hora de recibir tratamento contra o COVID-19, afirma a responsábel da ONU de velar polos dereitos humanos en todo o mundo. Michelle Bachelet pide que se lles teña en conta á hora de adaptar os plans de resposta á pandemia.

Necesítanse medidas específicas para abordar os riscos desproporcionados que enfrontan as persoas con discapacidade durante a pandemia de COVID-19, asegurou a Alta Comisionada das Nacións Unidas para os Dereitos Humanos.

Para axudar aos Estados neste labor, a súa Oficina de Dereitos Humanos publicado unha Guía de orientación sobre o COVID-19 e os dereitos humanos das persoas con discapacidade.

"As persoas con discapacidade non só enfrontan maiores riscos polo COVID-19, senón que tamén se ven desproporcionadamente afectadas polas medidas de resposta, incluídos os confinamentos. Para abordar este dobre risco, debemos involucrar ás persoas con discapacidade na resposta ao COVID-19 e adaptar os plans para abordar as súas necesidades", dixo Michelle Bachelet.

"As persoas con discapacidades están en perigo nos seus propios fogares, onde o acceso ao apoio e os servizos diarios poden verse limitados debido a bloqueos, e algúns poden sufrir moito por estar illados ou confinados. Estes non son problemas irresolubles, pero requiren pasos específicos que se deben tomar ou se deben facer excepcións para evitar danos maiores", asegurou.

Ademais, "enfrontan ameazas aínda maiores nas institucións, xa que os centros de atención rexistraron altas taxas de mortalidade por COVID-19 e xurdiron terribles informes de neglixencia durante a pandemia. Agora é o momento de apoiar os acordos baseados na comunidade, sempre que sexa posíbel", afirmou.

Ofrecer a información sobre COVID-19 en formatos accesíbeis para as persoas con discapacidades é vital, do mesmo xeito que garantir a accesibilidade á educación en liña.

A Alta Comisionada tamén expresou a súa preocupación pola discriminación e o estigma contra as persoas con discapacidade durante a pandemia de COVID-19.

Discriminación médica

"Inquietáronme profundamente os informes de que a vida das persoas con discapacidade pode ter un peso diferente ao doutros durante esta pandemia", dixo. "As decisións médicas deben basearse en avaliacións clínicas individualizadas e necesidades médicas, e non na idade ou outras características como a discapacidade".

A guía publicada pola Oficina da Alta Comisionada identifica as principais preocupacións e establece accións crave no contexto da pandemia. A orientación ten como obxectivos:

➤ concienciar sobre o impacto da pandemia nas persoas con discapacidade e os seus dereitos
➤ chamar a atención sobre algunhas prácticas prometedoras que xa se están levando a cabo en todo o mundo
➤ identificar accións crave para os Estados e outras partes interesadas
➤ proporcionar recursos para seguir aprendendo sobre como garantir respostas COVID-19 baseadas nos dereitos, incluídas as persoas con discapacidade

Fonte: News Nacións Unidas. | 30 de abril de 2020.

Guía Orientación. | Enlaces aos recursos e infos -11 páxinas en inglés. | Acceder/Baixar.

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
3 de maio de 2020 19:19
_______

Coronavirus: de voltas co provincialismo, ... Por Iolanda Teixeiro Rei

Por iolanda Teixeiro Rei [*]
05.05.2020

CORONAVIRUS: DE VOLTAS CO PROVINCIALISMO

Nin por áreas sanitarias nin por parroquias, o desconfinamento progresivo faráse finalmente por provincias. Por retallos de provincias, que diría Murguía. Retallar si, non só cortando o territorio en varias pezas senón tallando, a fender de alto a baixo. Espatifar a eito, espedazarmonos. Por provincias e por banzos ou fases. Era visto cando nos fixeron soldados nun estado de excepción a penas disimulado. É o que teñen as ras da democracia, que sempre croan uniformemente. E como na Galiza temos povoamento disperso, coa metade de entidades de poboación de toda España, pois sempre saimos perdendo, tanto ten que sexa na representatividade eleitoral ca nunha pandemia.

Terán de voltar aqueles provincialistas, que defenderon ao berro de pan e dereitos a nosa terra do arrasamento centralista do Estado liberal español? Liberalismo que cal a igrexa e a langostra aló onde cai, todo o arrasa. Seremos quen de nos erguer contra esta militarización social mascarada de paternalismo de bata branca? Chamaremos por outro Alberto Camino os ferroláns, os betanceiros por Faraldo ou por un outro Añón os muradáns?.

A suspensión intolerabel das Autonomías na xestión desta pandemia merecía algo máis ca un Banquete de Conxo e un brinde polo povo soberano. Mais o único que aconteceu foi un brinde ao sol. Por iso recuamos á política decimonónica das ras da democracia a croar na balsa da Meseta. Desde Terra de Campos descoñécese o territorio galego. Deixando que o señor dos Peares resolva novamente o eterno conflicto entre absolutistas da terra e absentistas liberais. Grave erro histórico ter trabucado a esquerda co centralismo liberal. Por iso Ramiro Fonte di pon en boca de Añón e quixen comprender pero non sandan/ o meu mal os xaropes do progreso. Ulo os mártires de Carral?

Namentres andan a borrifar o espazo público con biocidas a se disfrazar do filantrópico Balmis e os fondos públicos empréganse en mercar vehículos que logo utilizará a clase política e a familia real, os sen pan e sen dereitos fan longas colas para recoller comida na moderna beneficencia, nas mesmas mans que negocian xeriátricos ou concertan plans privados de saúde e seguros de vida. Avantaxes dos holdings! Na casiña de Facenda podedes marcar algún. Aplausemos ás forzas represivas, a esa UME que no canto de producir neve emprega os seus canóns na desinfeción ou á policía que fai o propio cun camión lanza auga de dispersión de masas. Non hai de que se preocupar. Agora as masas están confinadas ou descifrando os logaritmos neperianos das fases de desescalada. Sorte que o hipoclorito sódico causa tamén tose e dor de gorxa e se camufla cos síntomas do coronavirus suplindo a falla de test. Malia tanta filantropía militar, España liderará dende maio a patrulla aérea da OTAN no Báltico. Disque alí abonda o gas e os depredadores. Coa doutrina do shock non temos de reparar nesas minucias. O todopoderoso virus apagou as pandemias africanas, o problema migratorio, o cambio climático, os incendios forestais, o colapso enerxético... Pasma de ver como un becho microscópico é quen de tapalo todo?

Esmagados os dereitos fundamentais polas ras da democracia, queda saber en que fase poderemos croar xuntos na mesma balsa, manifestarmonos, recuperar o dereito de reunión. Polo de agora bastante temos con poder guasapear interprovincialmente, encarregar o pan a domicilio do forno doutro concello que está xusto diante da nosa morada ou ver aos avós na metade da ponte de O Barqueiro que arreda as provincias de Coruña e Lugo, sempre que non teñan máis de setenta anos e poidan sair ás oito do serán. A menos que todos teñamos un can ou nos encomendemos ao San Roque, patrón de tantas parroquias, dende Armenteira a Llanes, dende Vigo a París. Anque ningún como o dos caneiros betanceiros, aquel patrón dos peregrinos, dos falsamente acusados e dos cirurxáns, tan avogoso nas pestes. O San Roque cristianizado que agocha aquela filosofía cínica tan rupturista que ofrecía felicidade na incerteza e unha vida nas rúas practicando a desvergoña e a eudamonia, esa lucidez que abrolla na autosuficiencia, a ecuanimidade e o desprendimento do superfluo. Ende mal que os cínicos de hoxe saíran das rúas para estar dispostos a mentir por defender as súas doutrinas.

[*] Iolanda Teixeiro Rei, Activista ecoloxista e decrecentista. Unha das organizadoras do primeiro Congreso Galego de Decrecemento que tivo lugar en Ferrol, no mes de outubro deste ano 2018. Articulista e licenciada en Pedagoxía Social pola USC. Profesora de Tai Chi e Chi Kung en Ferrol. No facebook e no twitter. Artigos no Diario de Ferrol e Diario Nós.

Enviado por:
Iolanda Teijeiro
-iolandateixeiro@gmail.com-
1 de maio de 2020 23:20
_______

Imaxe: Instituto Xeográfico - Catálogo Cartoteca.

_______

A furia do virus e o feroz sinsentido da guerra, ... Por Amy Goodman e Denis Moynihan, desde o epicentro da pandemia - O 3 de abril, Guterres informou que se acordou o alto ao fogo en Camerún, República Centroafricana, Colombia, Libia, Birmania, Filipinas, Sudán do Sur, Sudán, Siria, Ucrania e Iemem

Amy Goodman e Denis Moynihan, desde o epicentro da pandemia

O 23 de marzo, o secretario xeral da Organización das Nacións Unidas, António Guterres, fixo un importante chamamento: "O noso mundo enfróntase a un inimigo común: a Covid-19. Ao virus non lle importa a nacionalidade ou a orixe étnica, a facción ou a fe. Ataca a todos implacablemente. Mentres tanto, os conflitos armados continúan arrasando pobos de todo o mundo [...] A furia do virus ilustra o sinsentido da guerra. É por iso que hoxe pido un alto o lume en todos os recunchos do mundo. É hora de poñer en confinamiento o conflito armado e enfocarnos xuntos na verdadeira batalla das nosas vidas".

A petición do secretario xeral da ONU ha cosechado algúns resultados positivos. O 3 de abril, Guterres informou que se acordou o alto ao fogo en Camerún, República Centroafricana, Colombia, Libia, Birmania, Filipinas, Sudán do Sur, Sudán, Siria, Ucrania e Iemem. Documentar a existencia real dun alto o lume é algo difícil de facer, xa que a chamada "néboa da guerra" atenta contra os intentos de lograr a paz. O secretario Guterres agregou: "Para silenciar as armas, debemos alzar as voces pola paz".

Guterres remarcou un punto de vital importancia: o novo coronavirus é un inimigo común. É capaz, como aprendemos dolorosamente, de matar a grandes cantidades de persoas, sen importar cales sexan as súas bandeiras. Como o demostrou o brote no portaavións estadounidense Theodore Roosevelt, ate permanecer a bordo dun buque naval nuclear valorado en 5.000 millóns de dólares non ofrece suficiente protección. E o nivel extremo de contaxio da Covid-19 seguramente roldará na mente dos case mil cadetes da Academia Militar West Point, a camada máis recente do corpo de oficiais de elite do Exército de Estados Unidos. Os cadetes evacuaron o histórico campus da Academia en marzo, cando o Exército declarou a emerxencia de saúde pública. Agora están sendo forzados a regresar ao campus en xuño, despois de que o presidente Donald Trump anunciase imprevistamente que ía pronunciar o discurso da súa cerimonia de graduación, que fora previamente cancelada.

O secretario Xeral da ONU, António Guterres, sinalou na súa solicitude de alto o lume: "Os máis vulnerables -as mulleres e os menores, as persoas con discapacidade, os marxinados e os desprazados- pagan o prezo máis alto".

Os refuxiados dos conflitos que abordelan o mundo a miúdo atópanse en campamentos ateigados de xente e carecen de condicións sanitarias adecuadas, o que constitúe un caldo de cultivo ideal para a expansión da Covid-19. Nun campo de refuxiados da illa de Chios, en Grecia, desde fai moito tempo descrito como "un inferno", os residentes recentemente protestaron pola morte dunha muller iraquí, logo de padecer unha febre. Os residentes do campamento consideran que a morte debeuse á Covid-19, e que, como todos alí, a vítima sufriu un tratamento médico paupérrimo. En ambos lados da fronteira entre Estados Unidos e México, os solicitantes de asilo enfrontan a ameaza de infección, xa sexa en campamentos precarios que xurdiron en cidades mexicanas fronterizas como resultado da política de "permanecer en México" do goberno de Trump, ou en cárceres do Servizo de Inmigración e Control de Aduanas como o Centro de Detención Otay Mesa en San Diego, un cárcere privado administrada pola empresa CoreCivic, onde os gardas atacaron e rociaron con gas pementa aos prisioneiros ante a súa demanda de acceder a cubre bocas protectoras.

Os campos de refuxiados palestinos en Gaza e Líbano tamén corren maiores riscos de infección por Covid-19, exacerbados por longas décadas de empobrecemento sistemático, condicións sanitarias inadecuadas e a negación do acceso á atención médica.

A pandemia de Covid-19 provocou unha mirada retrospectiva cara a pandemias anteriores, como a pandemia de gripe de 1918, que arrasou o planeta e causou a morte dunha cifra estimada de entre 50 e 100 millóns de persoas. Ate pode acelerar o final da Primeira Guerra Mundial, xa que aniquilou a miles de soldados de ambos bandos. Esta enfermidade foi chamada durante moito tempo "gripe española", un nome non apropiado, xa que é case seguro que non se orixinou en España. As noticias sobre esta gripe foron censuradas en Francia, Reino Unido e Alemania, tres dos países en guerra, pero non en España, que se converteu na fonte crave das noticias da pandemia europea; de aí o seu nome. Un brote en Kansas provocou a infección de miles de soldados estadounidenses destinados a loitar en Europa, o que colaborou coa propagación mundial desta gripe letal.

Nos inicios da Primeira Guerra Mundial, moito antes do flaxelo da gripe, produciuse un notábel alto o fogo, aínda que de curta duración. Na véspera de Nadal de 1914, ao longo da Fronte Occidental, os soldados alemáns cantaron panxoliñas desde as súas trincheiras e pouco despois as tropas británicas e francesas fixeron o propio. Ao amencer, estableceuse un alto o fogo informal. Os soldados abandonaron as súas trincheiras para abrazar aos seus inimigos no medio do campo de batalla, xogar ao fútbol e compartir champaña e cigarros.

Esa pandemia, esa guerra e a "tregua de Nadal" son agora recordos distantes. aprendemos algo? A forma en que enfrontemos o coronavirus como comunidade mundial diránolo. O secretario xeral da ONU reclamou o alto o fogo o pasado 23 de marzo, cando a cantidade de casos confirmados en todo o mundo era "só" de 300.000; desde entón aumentou a máis de tres millóns. Guterres concluíu o seu chamamento coas seguintes palabras: "Hai que poñer fin á enfermidade da guerra e combater a enfermidade que está devastando o noso mundo. Débese comezar por deter os enfrontamentos armados en todas partes. Agora".

© 2020 Amy Goodman - Columna do 30 de abril de 2020

Amy Goodman é a condutora de Democracy Now!, un noticiero internacional que se emite diariamente en máis de 800 emisoras de radio e televisión en inglés e en máis de 450 en español. É co-autora do libro "Os que loitan contra o sistema: Heroes ordinarios en tempos extraordinarios en Estados Unidos", editado por Le Monde Diplomatique Cono Sur.

The orixinal content of this program is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Non Derivative Works 3.0 United States License. Please attribute legal copies of this work to democracynow.org. Some of the work(s) that this program incorporates, however, may be separately licensed. For further information or additional permissions, contact us.

Fonte: Democracy Now

Enviado por:
Columna de Amy Goodman - Democracy Now!
-boletin@democracynow.org-
2 de maio de 2020 16:01
_______

Foto: Un home leva en brazos a unha nena ferida nun bombardeo da coalición saudita contra Yemen en agosto de 2017. Khaled Abdullah / REUTERS.
______

Para as que pensan que o futuro non é o que pasará, senón o que faremos - Les déterminé-es - Manifesto confinado pero non amordazado! - Vídeo

Les déterminé-es

Para as que pensan que o futuro non é o que pasará, senón o que faremos

Manifesto confinado pero non amordazado! do pasado 1 de maio que resoou desde as fiestras de lugares, vilas e cidades do estado francês.

Para o 1 de maio, activistas de diversas procedências (cidadáns, sindicalistas, chalecos amarelos, ecologistas, feministas, etc.) elaborarom este clip participativo que resoou en xanelas e balcóns o 1 de maio, fazendo-se ouvír a nossa voz, as nossas reivindicaçons.

O movimento das grandes ganhadoras do 63
(Mouvement Les grandes gagnantes 63).





Máis info en: mediacoop.fr
En  facebook.
_______

#1deMaio de 2020 - Declaración da CIG - A clase traballadora galega celebra o 1º de Maio reclamando protección fronte ao capital e unha Galiza soberana e con futuro - Vídeo

📢🚩A clase traballadora galega celebra o 1º de Maio reclamando protección fronte ao capital e unha Galiza soberana e con futuro.



🗣️🚩A Internacional soou este mediodía dende as fiestras de Galiza, onde tamén ondearon bandeiras vermellas e da patria, nunha acción reivindicativa convocada pola CIG para conmemorar este Día Internacional da Clase Traballadora.

📌👷‍♀️O lema escollido, "Protexamos a clase traballadora, non o capital. Por unha Galiza soberana e con futuro", apela á necesidade de contármonos con medidas que garantan a nosa saúde ante a pandemia da Covid19, mais tamén á urxencia de virar as políticas para que a crise social e económica derivada da emerxencia sanitaria non volva recaer sobre a clase traballadora e as maiorías sociais.


https://youtu.be/ECV9ogr2ITk
ℹ️+INFO: https://www.cig.gal/nova/1maio2020.html

Fonte: Avantar.| Baixo Licenza Creative Commons.
Canle: Avantar.

Enviado por:
Inacio Caranza
-inaciogz@gmail.com-
01de maio de 2020 16:30:10
_______

Unha moi interesante entrevista ao filósofo Enrique Dussel que comparte a súa visión sobre a aparición do coronavirus a 500 anos do inicio da modernidade e o Capitalismo - Vídeo

Enrique Dussel,[*] profesor emérito da UAM, reflexiona o impacto dunha epidemia tendo como marco a modernidade, unha concepción da humanidade que abarca xa 500 anos e sobre a cal fixéronse os grandes descubrimentos e avances que enchen de orgullo á humanidade, pero que tamén xerou afectacións á natureza, a nosa orixe e nai.


https://youtu.be/ZjMaYo1cmDQ
Canle de Aristegui Noticias. | 4 de abril de 2020.

[*] Enrique Domingo Dussel Ambrosini (n. 24 de decembro de 1934, departamento da Paz, Provincia de Mendoza, Arxentina) é un académico, filósofo, historiador e teólogo de pais arxentinos, naturalizado mexicano e de ascendencia europea (francés e italiano). Foi rector interino da Universidade Autónoma da Cidade de México. | Enrique Dussel coñece-se-lle internacionalmente polo seu traballo no campo da Ética, a Filosofía Política, a Filosofía latinoamericana e en particular por ser un dos fundadores da Filosofía da liberación, corrente de pensamento da que é arquitecto, sendo tamén un dos iniciadores da Teoloxía da liberación. Mantivo diálogo con filósofos como Karl-Otto Apel, Gianni Vattimo, Jürgen Habermas, Richard Rorty, Emmanuel Lévinas e Adela Cortina. O seu vasto coñecemento en Filosofía, Política, Historia e Relixión, plasmado en máis de 50 libros e máis de 400 artigos -moitos deles traducidos en máis de seis idiomas-, convérteo nun dos máis prestixiosos pensadores filosóficos americanos do século XX, que contribuíu na construción dunha filosofía comprometida. Foi crítico da modernidade, como era histórica, apelando a un "novo" momento denominado transmodernidade. Tamén foi crítico do helenocentrismo, do eurocentrismo e do occidentalismo. Defende a postura filosófica que foi denominada baixo o rótulo de "xiro descolonizador" ou "xiro descolonial". Investigador Nacional Emérito. [Wikipedia]
_______

1º de maio para a Reflexión, manifesta o Secretario Comarcal de CCOO de Ferrol, Santiago Díaz Gómez - Primeiro de Maio de 2020 - Comunicado de UGT e CCOO: Traballo e servizos públicos: outro modelo social e económico é necesario

PRIMEIRO DE MAIO PARA A REFLEXIÓN

A crise do coronavirus veu remover os cimentos do sistema. Veu cuestionalos e, a estas alturas, deberiamos celebrar este primeiro de maio cun exercicio de reflexión, non só sobre o mundo do traballo, como a data require, senón tamén sobre o modelo de sociedade que compartimos ata hoxe, e o que queremos para o futuro. Os sindicatos non naceron só para mellorar as condicións laborais e salariais da clase traballadora, naceron tamén para mellorar as condicións de vida da sociedade na que se insiren.

A reflexión sobre a cuestión laboral propiamente, obrigada e habitual na celebración do primeiro de maio, pasa nestes momentos por cuestións esenciais, pero non novas para CCOO: seguridade e prevención de riscos laborais, defensa dos servizos públicos de calidade, dignificación do traballo das persoas que exercen as funcións básicas: sanidade, educación, seguridade, limpeza, abastecemento, transporte, coidados de maiores e dependentes, etc. CCOO debe apostar como fixo sempre por estas prioridades. Nesta situación de urxencia revélanse como traballadoras e traballadores esenciais, persoas con contratos e salarios precarios. Persoas que agora están en primeira liña e ás que pedimos que nos saquen deste pesadelo. Agora que vemos ás coidadoras das nosas nais, pais e avós traballando en precario e con salarios de pobreza, ten máis sentido que nunca a frase “O contrario da pobreza é a xustiza”.

A reflexión, neste caso obrigada polas circunstancias, a cerca do sistema económico e social en que vivimos ata hoxe, pasa por analizar a fraxilidade dese modelo que, criamos asentado nunha globalización que hoxe é parte do problema e non parte da solución.

Desde CCOO apostamos desde sempre por un sistema onde os servizos públicos vertebren o benestar social. Ademais, nestes días, moitas persoas comparten un dos nosos eixes de actuación; ese que se basea en que só a unidade, a solidariedade e a cooperación fan avanzar a sociedade. A grandes males, grandes remedios, di a sabedoría popular, a historia demostra que a solución aos grandes problemas faise sempre de xeito colectivo. O que, de tanto repetirse, tomábase como unha consigna oca, é hoxe o mellor valor que podemos transmitir ás nosas fillas e fillos.

Feliz 1º de maio

Vivan as CCOO

Santiago Eloy Díaz Gómez
Secretario da Unión comarcal de CCOO Ferrol.


Primeiro de Maio de 2020 - Traballo e servizos públicos: outro modelo social e económico é necesario

Celebramos o 1.º de Maio, Día Internacional do Traballo, en pleno confinamento motivado polo COVID-19, virus que percorre o mundo e que se manifestou con especial incidencia no noso país. Todo se ve afectado pola extensión da pandemia; miles de persoas faleceron, o noso tecido produtivo quedou gravemente danado, millóns de postos de traballo están en perigo e centos de miles de persoas atópanse sen recursos fronte á crise.

O  1.º de Maio, xornada de solidariedade internacionalista

O COVID-19 está afectando a todo o mundo, aínda que o faga con diferente intensidade, e en todo o mundo se puxo de manifesto a fraxilidade e inxustiza do modelo social e económico imperante. O 1.º de Maio é a mellor ocasión para reivindicar unha nova orde mundial máis xusta e solidaria que sitúe as persoas e o seu benestar por diante dos intereses económicos duns poucos. É tamén a ocasión de recordar a memoria dos e das sindicalistas que son perseguidos, despedidos, ameazados ou asasinados en calquera lugar da Terra por defenderen ese mundo máis xusto, onde a repartición da riqueza, o valor do traballo e a liberdade sindical van da man.

Enfrontar a crise desde as institucións europeas

Europa debe ter o protagonismo que ata agora non deu asumido. A crise é de tal magnitude que está poñendo en dúbida os alicerces do logro máis importante do noso continente: a Unión Europea.

As institucións europeas deben aceptar que as políticas de austeridade que impuxeron na pasada crise debilitaron os mecanismos de protección social e laboral nos que se está cebando a pandemia, e renunciar a elas definitivamente para enfrontar a crise de forma verdadeiramente solidaria.

Ata agora, malamente se alcanzou un acordo para liberar unha primeira partida de medio billón de euros destinados a afrontar os efectos máis perniciosos da crise. Pero cómpre máis decisión e vontade política. Necesitamos unha verdadeira ferramenta unitaria de investimento en Europa e unha iniciativa fiscal coordinada. Nesta conxuntura urxe impulsar a capacidade para emitir débeda común que axude a financiar un gran plan de choque europeo contra a crise e pola reconstrución económica. Os sindicatos españois, xunto coa Confederación Europea de Sindicatos, traballamos nesa dirección, porque non está en xogo unicamente a recuperación das economías nacionais: está en xogo o futuro da Unión Europea.

Unha vía diferente. Enfrontar a crise no noso país

Desde o primeiro momento, as organizacións sindicais presentamos propostas para evitar que a crise destrúa emprego e deixe na pobreza máis absoluta amplas capas da nosa cidadanía: a promoción e primacía dos mecanismos de axuste temporal, as suspensións e reducións de xornada —a través do mecanismo dos ERTE—; as prestacións por desemprego a contador cero para todas as persoas afectadas, tivesen ou non adquirido o dereito a elas; as axudas e subsidios extraordinarios, etc., son, en gran parte, o resultado da esixencia sindical no marco do diálogo social. Son instrumentos aínda insuficientes, pero que sitúan a resposta á crise nunha vía diferente, centrada na atención aos problemas das persoas e nunha nova forma de percibir as necesidades deste país.

Queda moito por facer

Agora, é necesario prorrogar os mecanismos de axuste temporal do emprego, deseñados para o estado de alarma, o tempo que sexa preciso para soster o noso tecido produtivo e a supervivencia digna das persoas traballadoras. É imprescindible cubrir as necesidades daquelas que carecen de calquera tipo de prestación. Con esta finalidade, o movemento sindical esixe a regulación urxente dun ingreso mínimo vital, como xa fixemos na lexislatura anterior promovendo unha iniciativa lexislativa popular. E debe garantirse que a recuperación da actividade económica se leva a cabo sen poñer en risco a saúde dos traballadores e as traballadoras.

Pero hai que ir máis alá e determinar as liñas dun novo modelo produtivo e social que sempre reivindicamos e que a crise do coronavirus demostra que é inadiable. Máis e mellores servizos públicos: sanidade, atención ás persoas maiores e ás dependentes, educación, etc. Intervención pública nos sectores estratéxicos (enerxía, subministracións, servizos financeiros, industria) que garanta, asemade, a resposta ante situacións críticas e unha maior eficiencia e menor dependencia dun mercado que se articula baixo o principio do máximo beneficio e que carece de sensibilidade ante os problemas das persoas. Investimento en ciencia, tecnoloxía e innovación, que oriente a recuperación cara a un modelo de desenvolvemento económico xusto e ambientalmente sostible.

Para todo iso é necesario un gran pacto. Un pacto ao que as organizacións sindicais estamos, sen dúbida, dispostas, pero que para que teña éxito debe contar co compromiso do conxunto de forzas políticas. Estamos nun momento transcendental na historia do noso país. Todas as forzas políticas, económicas e sociais deben actuar unidas se se quere estar á altura das circunstancias.

Un 1.º de Maio dedicado ás persoas traballadoras que están en primeira liña
As persoas que, a pesar do risco de contaxio e dos deficientes medios de protección, están salvando vidas, axudando as persoas maiores, dependentes e con discapacidade, as que garanten o funcionamento dos servizos esenciais que require a nosa economía son as verdadeiras protagonistas desta crise. Tamén o son aquelas que teletraballan e as que se reincorporaron á actividade, as que perderon o emprego ou non o tiñan e lles vai ser máis difícil atopalo. Todas elas son un exemplo para este país e non debemos esquecelo cando isto pase. Para lembralo hoxe e sempre, neste Primeiro de Maio o movemento sindical réndelles homenaxe.

As nosas reivindicacións neste 1.º de Maio

Como organizacións internacionalistas e solidarias, somos conscientes de que só unha resposta global pode ser a solución a unha crise global. A solidariedade e a colaboración sindical internacional teñen neste momento, neste Día Internacional, máis importancia ca nunca. Conscientes de que este é un 1.º de Maio especial, atrapados polo coronavirus e o confinamento, sen manifestacións nas rúas e sen actos públicos, faremos da mobilización das ideas en centros de traballo, medios de comunicación e redes sociais a nosa principal manifestación:

1. Reivindicamos un novo modelo económico e social que teña como prioridade os dereitos e o benestar das persoas.

2. Reivindicamos o traballo como principal factor de cohesión social, exemplificado neste tempo polas traballadoras e traballadores dos sectores esenciais e dos servizos públicos, de maneira singular por todo o persoal sanitario.

3. Reivindicamos condicións de traballo dignas e salarios suficientes, e denunciamos as reformas que se fixeron para desvalorizar e precarizar o emprego.

4. Reivindicamos o papel da muller traballadora nunha sociedade máis igualitaria e xusta. Moitos dos sectores laborais que hoxe están salvando vidas, facilitándonos a provisión de alimentos ou evitando que se estenda a pandemia son sectores feminizados, nos que moitas destas traballadoras non chegan nin a mileuristas.

5. Reivindicamos, hoxe con máis forza se cabe, unha Unión Europea máis social e politicamente máis unida e máis solidaria.

6. Reivindicamos algo que de sempre consideramos un piar esencial do estado de benestar: os servizos públicos, que sufriron os recortes durante a xestión neoliberal da crise de 2008 e cos que algúns poderes autonómicos se asañaron e que deben ser considerados un ben social agora e sempre.

7. Reivindicamos, ante o drama humano, social e económico que está causando o coronavirus, que as políticas públicas (e tamén privadas) atendan sobre todo as persoas e sectores máis vulnerables. Neste sentido, hai que poñer en marcha canto antes un ingreso mínimo vital.

8. Reivindicamos un pacto de Estado para combater o COVID-19 e reconstruír a estrutura económica e produtiva do noso país, garantindo que non deixamos a ninguén atrás. Sindicatos e organizacións empresariais estamos chamados a desempeñar un papel determinante neste proceso.

9. Reivindicamos o pulo de políticas sectoriais a curto prazo nos sectores que máis van sufrir a caída de actividade, así como a recuperación dunha base industrial para o noso país que garanta o aprovisionamento de bens básicos. Tamén o investimento en investigación, desenvolvemento e innovación, que no ámbito sanitario, pero non só nel, vólvense demostrar imprescindibles para un país.

10. Reivindicamos unha estratexia económica e social de desescalada e saída da crise acompañada dun cambio de modelo produtivo, respectuoso co medio ambiente e asentado no emprego estable e con dereitos.

Viva o 1.º de Maio!

Vivan as traballadoras e os traballadores de todo o mundo!

SIndicato Nacional de CCOO de Galicia:
http://www.ccoo.gal/webgalicia/

Unión Xeral de Traballadores - UGT - Galicia
https://www.ugtgalicia.org/

Yolanda Quintía Salido
Área de Administración
Unión Comarcal de CC.OO. de Ferrol
rúa María, 42-44 baixo // 15402 // Ferrol
Tfno: 981 369300 RPV 71314
Fax : 981 350353 RPV: 71104
ucferrol@galicia.ccoo.es
yquintia-ferrol@galicia.ccoo.es

Info baseada na enviada por:
YOLANDA QUINTIA SALIDO
-yquintia-ferrol@galicia.ccoo.es-
30 de abril de 2020 11:57
_______



_______

A CIG reclama, neste Primeiro de Maio, 'protexer a clase traballadora, non o capital' nunha Galiza soberana e con futuro - Chama a pendurar bandeiras vermellas ou da patria e a cantar a Internacional ás 12 do mediodía

A CIG reclama, neste Primeiro de Maio, “protexer a clase traballadora, non o capital” nunha Galiza soberana e con futuro | Chama a pendurar bandeiras vermellas ou da patria e a cantar a Internacional ás 12:00

A CIG presentou esta mañá, en videoconferencia, a campaña arredor da que xirará este ano a súa conmemoración do Primeiro de Maio, Día Internacional da Clase Obreira. Unha xornada que a central sindical celebra baixo o lema “Protexamos a clase traballadora, non o capital. Por unha Galiza soberana e con futuro” e que este ano estará marcada pola situación de emerxencia sanitaria. Por iso o secretario xeral da CIG, Paulo Carril, fixo un chamamento a manter o carácter combativo e reivindicativo da data, a que se penduren das xanelas e balcóns bandeiras da patria e vermellas e a entoar, ás 12:00 horas do mediodía a Internacional.



Carril, apuntou que cómpre mobilizarse para exixir “políticas que garantan os nosos dereitos como clase traballadora, o benestar das maiorías sociais, pero tamén a autodeterminación, a soberanía dos pobos e nacións, para construír un mundo moi necesitado de solidariedade, cooperación, igualdade e paz”.

Denunciou que aínda que o covid-19 ataca a poboación en xeral, “o seu impacto discrimina entre persoas ricas e pobres, non afecta por igual a todas ás clases sociais”, polas grandes desigualdades económicas e a inxustiza social, consecuencia “das devastadoras políticas neoliberais aplicadas desde a crise financeira”.

Lembrou que a crise sanitaria converteuse nunha crise económica e social que ademais ten lugar cando “xa estabamos dentro dunha recesión económica”. Por iso advertiu que non se pode permitir “que desta nova crise neoliberal este sistema pretenda recuperarse do seu fracaso, de tanta adoración do privado e criminalización do público, cun novo saqueo á clase traballadora”.

Papel de Feixóo

A ese respecto sinalou que no caso concreto de Galiza “estabamos de cheo nunha crise social, industrial, demográfica que xa de por si tiña o impacto dunha situación de emerxencia nacional e social” e denunciou que a xestión da crise sanitaria polos gobernos galego e español “vai na dirección contraria a unha saída xusta para a clase traballadora e para o pobo galego”.

Nese sentido manifestou o seu rexeitamento polo feito de que todos os decretos de estado de alarma aprobados deixaran en suspenso “as xa de por si limitadas competencias e capacidades de Galiza”. Unha recentralización que considerou que serviu “de escusa perfecta ao Goberno de Feixoo para tapar o seu proxecto ruinoso para o noso país, baseado nun modelo dependente e antigalego, reaccionario e privatizador da sanidade pública e da atención ás persoas maiores”.

Ademais denunciou que nesta crise “xogou a ampliar o caos, o abuso patronal e a inseguridade para quen traballa”, ademais de facer anuncios electoralistas. En concreto lembrou que “Feixoo favoreceu, co atraso da aprobación dos ERTE, que as persoas traballadoras non puidesen cobrar en abril” e que agora ”quere aparecer como salvador ofrecendo créditos a quen lle negou o cobro do salario, demostrando así o miserábel que é facendo electoralismo co pan das traballadoras/es e as súas familias”.

Profesións esenciais, feminizadas e desvalorizadas

Carril rexeitou que as medidas adoptadas polos diferentes gobernos tiveran “unha maior e descarada preocupación pola saúde da economía que pola saúde da poboación”, como se demostrou “cando se negaron a parar todo, agás as actividades esenciais, pola emerxencia sanitaria, ou no escaso control para garantir un traballo en condicións seguras para os sectores en activo”.

Considerou que o que tamén demostrou esta crise foi que as profesións feminizadas “resultaron servizos esenciais e imprescindíbeis para o sostén da vida” mais denunciou que “seguen a estar desvalorizadas, desenvolvéndose en condicións de precariedade e inseguridade”.

Propostas da CIG fronte as medidas inxustas

O secretario xeral da CIG denunciou “a imposición de fórmulas inxustas, desde o primeiro día, que se fundamentan nas reformas laborais, como foron os ERTES indiscriminados, os despedimentos masivos, o teletraballo sen dereitos e control e os permisos e reducións de xornada para coidados da poboación vulnerábel”.

Por iso apuntou toda unha serie de modificacións legais e de financiamento público urxentes das que deu conta. En relación aos ERTES, denunciou que calquera prórroga en base ás medidas acordadas conforme ao Decreto 8/2020 e seguintes “constitúe un abuso e grave prexuízo para a clase traballadora”. Por iso demandou a derrogación das reformas laborais do 2010 e 2012, “restablecéndose, como versión menos mala, a vixente con anterioridade, durante todo o tempo que non poida entra en vigor un novo marco legal”.

Demandou ademais a “prohibición de simultanear a aplicación dun ERTE con calquera outra medida consistente nun descolgue salarial, inaplicación de convenio colectivo, de modificacións substancial das condicións de traballo ou de mobilidade xeográfica e/ou funcional”.

Garantías de cobro para as traballadoras e traballadores afectados

Xunto a isto, exixiu o pago inmediato do paro, habilitando un procedemento especial e extraordinario, coa confección nóminas para efectuar os pagos semana a semana, até a posta ao día que permita retomar os pagos a mes vencido porque, advertiu, “manter a forma ordinaria de pago das prestación é causar un retraso de graves consecuencias” ou garantir o cobro, durante todo o ERTE, do 70% da base reguladora de cada persoa traballadora.

Ademais demandou que no pago das prestacións por desemprego á persoa traballadora non se lle desconte 4,7% da base de cotización e defendeu que teñan a mesma consideración, á hora de acollerse a todas as medidas referidas a esta protección do SEPE, todas as persoas traballadoras, “incluíndo as que foron despedidas por causa desta situación ou que desde o 1 de xaneiro estiveran xa no desemprego percibindo prestación por desemprego”.

Xunto a isto defendeu que todo o tempo de desemprego, desde a data que tivo lugar por despedimento ou aplicación de ERTE por causa do covid-19, entenderase por non consumido e que “toda persoa traballadora, independentemente do tempo cotizado, teña dereito á prestación por desemprego”.

Controlar a fraude empresarial

Carril explicou ademais que a CIG considera imprescindíbel que,para poder acollerse ao ERTE, as empresas cumprancondicións e garantías como completar até o 100% dos salarios ou reincorporar progresivamente a todo o persoal temporal da empresa principal ou externas (ETT,s , empresas multiservizos…) que foi despedido e, como data límite, o último mes de vixencia do ERTE. Isto xunto coa garantía de incremento salarial dos convenios colectivos pendentes de renovar de acordo ao 1%, en función do IPC real final do ano 2019 e da aplicación das cláusulas de revisión salarial.

En relación ao teletraballo o secretario xeral da CIG demandou “control e garantías sobre o dereito á desconexión dixital, dereito á protección de datos e uso de internet”.

Canto ás reduccións e adaptación de xornada para atención á poboación vulnerábel, incidiu en que "as empresas teñen que garantir a súa concesión automática a solicitude da persoa traballadora", mais demandou que "se garanta que as persoas traballadoras que non teñan outra alternativa, non vexan reducidos os seus ingresos en máis do 30% da súa base de cotización”, nomeadamente as familias monoparentais.

Financiamento dos gastos derivados desta situación extraordinaria

Paulo Carril recoñeceu que esta situación e, nomeadamente as medidas propostas pola CIG, xeran un importante gasto público. Por iso propuxo financialo por dúas vías de execución imediata. Por unha banda propuxo a aprobación urxente dun paquete de medidas fiscais, coa creación dun imposto sobre os beneficios extraordinarios da banca e os activos financeiros e a eliminación dos privilexios fiscais das SICAV e grandes Empresas e, pola outra, demandou o desvío das partidas destinadas aos gastos militares e da Casa Real nos Orzamentos Xerais do Estado en vigor, nas contías necesarias para afrontar este gasto público.

Fonte: Avantar.| Baixo Licenza Creative Commons.

Enviado por:
Inacio Caranza
-inaciogz@gmail.com-
30 de abril de 2020 00:10
_______

Unha moi interesante Tese sobre a 'Loita da Taula de L'Aigua por un modelo de xestión da auga como común (2014-2019) - Trata-se da historia, o estudo e a análise do proceso de remunicipalización do servizo en Terrassa (Catalunya), de Edurne Bagué Tova, para o doctoramento en Antropoloxía

A remunicipalización dos servizos de auga urbanos apareceu en América Latina como resposta ás políticas neoliberales de privatización dos servizos públicos e esenciais. De aí xurdiron ideas centrais como a loita polo Dereito Humano ao Auga (que non foi recoñecido pola Asemblea da ONU ata o ano 2010) e a desmercantilización do auga.

Pola súa banda o 15 de maio de 2011 as prazas do Estado Español e Catalunya enchéronse de persoas que foron ocupadas. As acampadas con máis proxección foron as da Porta do Sol de Madrid e a de Praza Catalunya de Barcelona. Reclamábase máis democracia. Era a resposta social aos anos de pauperización da vida das persoas a raíz dos efectos da Crise financeira de 2008. Unha Crise que marcou un antes e un despois na sociedade do Estado Español, que se atopa aínda inmersa nun escenario de tensión e cambios.

A Crise do 2008 resultou ser o catalizador que permitiu a conexión sentida, non só discursiva, entre a remunicipalización e os efectos das políticas neoliberais e os seus plans de austeridade. Deste xeito, apareceron grupos locais que puxeron no centro a loita pola auga no espazo urbano, por medio da recuperación dun servizo que debía ser público, democrático, ecoloxicamente sostíbel, local, transparente e baixo control cidadán.

A tese analiza a relación existente entre o contexto no que se dan iniciativas para promover cambios en términos de máis democracia que se vehiculan por medio do servizo de abastecemento urbano, e que poñen en relación as institucións, tanto no seu papel como na súa natureza, desde o local, de aí, a importancia do municipio como institución de goberno histórica. En segundo lugar, á cidadanía, que parece redefinirse en tanto que se considera como actor necesario no exercicio da política. E en terceiro lugar a auga, como algo inmensurable nas súas calidades, desde a noción de auga como vida, que se relaciona tanto co modelo de toma de decisións (quen e por que) como na súa transcendencia ambiental. Todo iso tecido en torno a idea do común a partir da cal establecer os valores e principios que dirixan de agora en diante como debe ser e funcionar, que debe ter en conta desde esta perspectiva o servizo urbano de auga, noutras lóxicas de que se entende por democracia.

Estes aspectos analízanse a través do grupo a Taula de L'Aigua, que desde o ano 2014 empezaron a traballar para a recuperación deste servizo, na súa cidade, Terrassa, e que estaba en mans dunha empresa privada desde o ano 1842, poñendo sobre a mesa que a problemática que se abría ía máis aló do neoliberalismo, e que as súas raíces eran máis profundas e complexas. Para iso partiuse da Taula de L'Aigua e a súa perspectiva, para expoñer o conxunto dos actores que interveñen, co acento posto na dimensión institucional, en tanto que responsabilidade pública e ver así, como se tece o común no espazo do público a través deste servizo básico e esencial.
___

Bagué, Edurne. (2020). A REMUNICIPALIZACIÓN DO AUGA EN TERRASSA (CATALUNYA). A LOITA DA TAULA DE L'AIGUA POR UN MODELO DE XESTIÓN DA AUGA COMO COMÚN (2014-2019). |  17.03.2020 Universitat de Girona | UDG · Departamento de Dereito Público | 10.13140/RG.2.2.11937.35683. | Tese de Edurne Bagué Tova para o doctoramento en Antropoloxía, dirixida pola doctora Lourdes Romero Navarrete. | 618 páxinas en formato pdf. | Acceder/Baixar.

Fonte: https://www.researchgate.net/profile/Edurne_Bague.

---
Taula de L'Aigua | Twitter | Focebook |
--

#Remunicipalización
#Emafesa
#EMAFESACENPORCENPUBLICA

PLATAFORMA NA DEFENSA DOS SERVIZOS PÚBLICOS,
POLA REMUNICIPALIZACIÓN
Abonda de saqueo! Hai outras alternativas!
Pódese, débese e precísase!
Correo-e: remunicipalizacion.plataforma@gmail.com
Web: https://plataformaferrol.blogspot.com.es/
Facebook: @RemunicipalizarFerrol   |  Twitter: @municipalizarFT

_______

O Portal Educativo do Instituto Galego de Estatística (IGE), presenta o seu xogo do Trivial en formato multimedia

O IGE dispón dunha versión do popular xogo do Trivial onde deberás responder a preguntas sobre poboación, sociedade, economía, ... referidas á Comunidade Autónoma de Galicia.

Xa está aquí o Trivial do IGE, onde versionamos en formato multimedia o popular xogo de mesa que seguramente todos coñecedes xa!!!

Trátase dun sinxelo xogo que consiste en responder ao máximo número de preguntas sobre temas moi variados, iso sí, neste caso relacionadas todas elas coa realidade socioeconómica de Galicia.

As preguntas están agrupadas en 6 categorías temáticas: territorio e medio, ciencia e tecnoloxía, poboación, mundo laboral e sectores de actividade, benestar e condicións de vida, e economía. Ofrecémosche 3 niveis de dificultade. Pero coidado porque, ademais de poñer a proba os teus coñecementos sobre a realidade galega, tamén che pedimos que interpretes gráficos, calcules porcentaxes e taxas de variación.

Veña! Demóstranos o que sabes de Galicia e pon a proba os teus coñecementos sobre estatística!!!

Se te atrancas con algunha das preguntas, non desesperes, pois en todas elas terás enlaces a nosa páxina web para que atopes a resposta.

Ánimo e a divertirte!

E se che gusta esta actividade, consulta o noso Portal Educativo, onde atoparás moitos máis exercicios para seguir aprendendo cousas de Galicia e dos galeg@s!!!

O TRIVIAL DO IGE A TRES NIVEIS (DOADO, MEDIO E DIFÍCIL): XOGAR.

Fonte: http://www.ige.eu/estatico/educacion/index.htm
_______

Ante a crise do novo coronavirus Covid'19, a organización política LiGanDo-LGD en Ferrol, propon unha serie de medidas de emerxencia enconómica

INICIATIVA MEDIDAS EMERXENCIA ECÓMICA FERROL

SR. ALCALDE DO CONCELLO DE FERROL

Iolanda Teixeiro Rei, en calidade de Delegada da organización política LiGanDo-LGD en Ferrol e con enderezo electrónico ligando.lgd@gmail.com

EXPÓN:

A par que se están dando millóns de traxedias por culpa da pandemia da COVID-19 aparecen outras moitas máis que, sendo económicas, están enmarcadas dentro da mesma crise sanitaria. Entendemos que non é necesario profundar nos argumentos que xustifican a afirmación anterior e ademais, tamén, entendemos que todas as persoas con responsabilidades políticas deben ser consecuentes con esta afirmación. Por desgraza a poboación de Ferrol está nesta situación de gravidade e excepción na que se atopa a case a totalidade do planeta. Dentro das emerxencias que se dan día a día, moitas delas teñen un transfondo económico e, como en toda desgraza, non é o mesmo sufrir e sobrelevar a actual situación de excepción cunha boa situación económica que cunha mala ou inexistente.

Desde LGD-Ferrol entendemos que o noso Concello debe iniciar accións decididas para paliar a grave situación económica da nosa veciñanza, por isto propónse ao Pleno do Concello de Ferrol a aplicación das seguintes medidas:

1º.- Aprobación dun bono social de 200 euros/mes mentres dure a emerxencia económica para todas as persoas que o soliciten e estean empadroados no noso concello. Este bono será entregado á persoa solicitante no prazo máximo de 5 días desde a súa solicitude. O bono social municipal deberá contar con mecanismos que garantan que o mesmo se entrega ás persoas nunha verdadeira situación de emerxencia económica, pero a xustificación dos requisitos poderá ser a posteriori da entrega e da superación do estado de alarma sanitaria pola pandemia da COVID 19. No caso de non cumprir cos requisitos, o mesmo deberá ser devolto conforme ao regulamento de concesión que aprobe o Pleno do Concello Ferrol.

2º.- O concello dará orde ás empresas concesionarias e á Deputación Provincial para o non cobro a particulares, autónomos e pequenas empresas das taxas de recollida do lixo, saneamento e auga mentres dure o estado de alarma sanitaria.

3º.- O Pleno do Concello de Ferrol aprobará, de xeito inmediato, unha rebaixa de cando menos un 25% de todas as taxas e impostos municipais para o presente ano 2020.

4º.- O Pleno do Concello de Ferrol aprobará unha redución do 25% dos salarios dos cargos políticos así como as dietas que reciben os membros da corporación por asistencia a pleno e a comisión. Establecerá como tope mensual a percibir por asistencias a cantidade de 550 euros/mes para concelleiros/as da equipa de goberno incluído o alcalde, e de 350 euros para os restantes concelleiros/as.

Ficando á disposición da Equipa de Goberno.

Ferrol, 14 de abril de 2020

Iolanda Teixeiro Rei

LIGANDO-LGD

http://www.ligando.org/

Facebook | Twitter


Enviado por:
LiGanDo Lgd
-ligando.lgd@gmail.com-
25 de abril de 2020 11:31
_______