luns, marzo 02, 2009

O meu Pais. Música de Luar na Lubre




O Meu País

O meu país/ é verde e neboento
É saudoso e antergo,/ é unha terra e un chan.
O meu país/ labrego e mariñeiro
É un recuncho sin tempo/ que durme nugallán.

Q quece na lareira,/ alo nas carballeiras
Bota a rir.
E unha folla no vento/ alento e desalento,
O meu país.

O meu país/ tecendo a sua historia,
Muiñeira e corredoira / agocha a sua verdá
O meu país/ sauda ao mar aberto
Escoita o barlovento/ e ponse a camiñar

Cara metas sin nome/ van ringleiras de homes
E sin fin.
Tristes eidos de algures,/ vieiros para ningures,
O meu pais.

O meu país/ nas noites de invernía
Dibuxa a súa agonía/ nun vello en un rapaz.
O meu país/ de lenda e maruxias
Agarda novos días/ marchando de vagar.

Polas corgas i herdanzas
Nasce e morre unha espranza/ no porvir.
E unha folla no vento/ alento e desalento
O meu país.

De Miro Casabella [1977]
_____________

Carlos Taibo, Iñaki Gabilondo e Arcadi Oliveres fálannos de decrecimento

Palabras sabias dun divulgador do decrecimiento. Absolutamente recomendable.
Conferencia: "Crise Económica e Decrecimento" a cargo de Carlos Taibo, profesor de Ciencia Política da Universidade Autónoma de Madrid.
Enmarcada dentro das xornadas "Como che defendes ti da crise?" de CNT-Córdoba. 25 de novembro de 2008

Crise e decrecimento. Conferencia de Carlos Taibo. Audio









Afamado xornalista español dicindo que o crecemento económico sostido é imposible. Vía
Alberto Rey



Mestre en economía convencido de que imos cara a un decrecimiento económico tanto se nos gusta coma se non. Canal SubtUtiles


_______________

Enlace orixinal en: Decrecimento [08.02.2009]
______________

domingo, marzo 01, 2009

Luns 2 de Marzo: Ante un novo asesinato dunha muller na Galiza, convocada unha acción contra a violencia machista en Ferrol

Maria Socorro Da'Silva, foi asesinada hai 17 días [o 11 de Febreiro pasado]. Cidadá brasileira de 26 anos de idade, que levaba pouco tempo residindo na Galiza [apenas dous meses], perdeu a súa vida, nun acto de violencia machista a mans de Ramón Fernández Álvarez, veciño do concello de Cenlle, que a arroxou ao río Avia. Poucas persoas notaban a súa falta so a súa compañeira de piso.

[Foto: Xesús Fariñas]
O asesino confeso Ramón Fernández Álvarez

O inculpado pola morte de Maria Socorro Da'Silva, dixo á Policía que a matou "como a un coello". Declarou ante o xuíz que a golpeou na caluga pero a autopsia confirma que recibiu multiples golpes e dúas puñaladas [+ Info ]

María Socorro Da'Silva, deixa unha filla no Brasil onde reside a súa familia. Chegou a Ourense o 31 de Decembro de 2008, despois de coñecer a un mozo, na internet, polo chat, mozo que foi o que lle pagou a viaxe para poder vir até Ourense, posteriormente María Socorro o tivo que denunciar por malos tratos o 12 de Xaneiro deste mesmo ano. [+ Info ]

_________________________

Ante o asesinato de Maria Socorro Da'Silva, a Marcha Mundial das Mulleres, na Comarca de Ferrol Terra, convoca a unha concentración, este Luns 2 de Marzo, ás 8 da tarde, na Praza do Concello de Ferrol, para denunciar a violencia machista.

http://feminismo.info

http://www.alecrin.org/
________________________

Polo seu interese transcribimos un artigo de Cristina Huete publicado no xornal "El País" este Venres 27 de Febreiro de 2009

Socorro tamén morreu como Marta
A prostituta brasileira perdeu a súa vida a mans dun cliente que arroxou o seu corpo ao río Avia - Desapareceu fai 15 días, pero ninguén se mobilizou por ela

CRISTINA HUETE - Ourense
EL PAÍS - Sociedade - 27-02-2009

Desaparecida, asasinada por un home que dicía querela e buscada no río. Non hai moitos máis paralelismos entre a historia de María Socorro da Silva, a última vítima da violencia machista, e a de Marta del Castillo, a menor sevillana cuxo corpo aínda andan buscar no Guadalquivir. Por Marta mobilizáronse miles de persoas na rúa e en Internet, os seus pais pisaron A Moncloa e ata se propón reformas legais. María Socorro, brasileira recentemente chegada a España, en apertos que lle levaron a exercer a prostitución, desapareceu fai 15 días sen que ninguén máis que a súa compañeira de piso botásea de menos. Onte recuperouse o seu cadáver.

Aos seus 26 anos, María chegou a Ourense por amor, detrás dunha parella coñecida por Internet, a finais de decembro de 2008. Pouco máis dun mes despois dedicábase á prostitución e morría asasinada por un cliente que dicía estar namorado dela.

A moza despareceu en Ourense o 11 de febreiro. Tras 15 días de infrutuosa procura, unha carambola do destino fixo posible coñecer este mércores o seu final. Ramón F. A., un ourensán de 48 anos, casado e cun fillo, enviou esa tarde unha mensaxe desde o móbil á súa muller. Anunciaba a súa intención de quitarse a vida "desde a ponte de Albarellos", na comarca do Ribeiro. A esposa avisou desesperada á Policía e saltou a alarma. Ramón F. A. era unha das persoas que estaban sendo investigadas pola desaparición de Da Silva. Era o último cliente que a viu con vida.

Minutos logo da chamada de alerta da súa muller, a Garda Civil atopou a Ramón F. A. subido á ponte -a chaqueta feita un ovillo á beira do coche, o móbil encima- disposto a lanzarse ao río. Os axentes conseguiron disuadilo. Metérono no furgón, onde percibiron que "ía moi nervioso" e entregárono á Policía Nacional. Derrubouse: golpeara a María Socorro o día da súa desaparición cun obxecto contundente que presuntamente lle provocou a morte, confesoulles.

O suceso tivo lugar nun piso do centro da cidade no que ela exercía a prostitución. Ramón meteuna no seu coche e levoulla o seu pobo para arroxar o cadáver ao río Avia desde a ponte de Albarellos, no termo municipal de Boborás. A mesma ponte desde a que el intentou quitarse a vida 15 días despois. Un equipo de mergulladores da Coruña atopou o corpo da moza a media tarde de onte entre o lodo, a uns cantos quilómetros do lugar onde indicara o suposto asasino, nos arredores da Presa de Cabanelas.

María Socorro tivo unha breve estancia en España. Chegou a Ourense en decembro de 2008 atraída por un amor xurdido nun chat en Internet. Deixaba unha filla pequena en Brasil. Pasadas as festas do Nadal, a parella acabou. "Romperon mal", comentan fontes da investigación, á vista da denuncia que o home interpuxo acusándoa de agresións. A denuncia foi de ida e volta porque, no xuízo, Da Silva acusou ao seu ex parella de haberlle quitado o pasaporte. E viuse soa.

Cando a relación crebouse, acudiu ao Centro de Información á Muller (CIM) do Concello de Ourense a pedir protección. Desengañada, empezou a exercer de prostituta. Ata que un dos seus clientes acabou coa súa vida.

Na súa breve estancia en Ourense fixo amizade cunha nova compatriota. Vivían xuntas nun piso do barrio do Couto. Foi a súa amiga quen presentou a denuncia pola desaparición. Durante os 15 días en que a Policía Nacional e efectivos da Garda Civil buscárona peiteando a cidade, o seu corpo estaba mergullado no río do pobo natal do seu agresor. Leváralla ao seu lugar de orixe.

As dúas semanas anteriores, Ramón F.A. incorrera en continuas contradicións nas declaracións que realizaba ante a Policía, pero non había suficientes probas contra el.

Onte, sete mergulladores do GEAS (Grupo Especial de Actividades Subacuáticas) atoparon o seu cadáver. O subdelegado do Goberno en Ourense, Camilo Ocampo, pedira a colaboración a todos os alcaldes da comarca.

O corpo sen vida de Socorro apareceu a media tarde, apenas dous meses logo da súa chegada a España, a catro quilómetros do lugar no que fora arroxado o 11 de febreiro. Dúas horas antes, os efectivos que realizaban o rastrexo atoparan un vaqueiro coa inscrición "Mari Brasil" que non deixaba dúbidas. Un indicio de que estaban cerca e de que poderían atopar, por fin, o cadáver da moza, a proba imprescindible para poder imputar o delito.

Enlace co artigo orixinal
_______________________

Tamén é de moito interese, xá no ámbito da manipulación mediática e dos comportamentos, un artigo publicado, hoxe Domingo, 1 de Marzo, no Blog NEONECRONOMICONBLOG - Non teño boca e necesito gritar, baixo o nome de: "Dificil de Titular"
______________

Resultados Electorais "Provisionais" - Galegas 2009

2009
2005
Candidaturas Votos Deputad@s
Deputad@s Votos
P.P. 759.778 47,11% 39 Color de P.P. 37 45,03% 756.562
PSdeG-PSOE 482.579 29,92% 24 Color de PSdeG-PSOE 25 33,07% 555.603
B.N.G. 267.248 16,57% 12 Color de B.N.G. 13 18,57% 311.954
UPyD 23.445 1,45%





TEGA 18.388 1,14%





EU-IU 15.903 0,99%


0,74% 12.419
OV 5.561 0,34%





PUM+J 3.221 0,20%





F.P.G. 2.736 0,17%


0,18% 2.982
NÓS-UP 1.473 0,09%


0,10% 1.749
D.O. 994 0,06%


0,04% 623
PH 944 0,06%


0,09% 1.429
+ G 804 0,05%





FE de las JONS 603 0,04%


0,06% 1.081
SAIn 402 0,02%





UCL 274 0,02%





GU 268 0,02%





SDD 234 0,01%


0,01% 239
AVE 212 0,01%






________________________

Enlace páxina da Xunta de Galicia

Especial Vieiros Galiza Eleccións Galegas 2009


Buscador de resultados por Concellos [El País]

Enlace á Páxina sobre as Eleccións ao Parlamento de Galiza do CA21
__________________

Domingo 1 de Marzo de 2009: "Pendentes do Futuro" - Reportaxen do programa "30 Minuts" da cadena catalana TV.CAT

Diumenge. Pendents del futur
[Domingo - Pendentes do futuro]

Por "30 Minuts"
22.02.2009
TV3.CAT


Domingo día 22, unha semana antes das eleccións lexislativas en Euskal Herria e Galiza, o programa "30 Minuts" toma a temperatura a estas dúas nacionalidades desde unha mirada instalada no futuro.



Máis aló do debate sobre a acción de goberno, "30 Minuts" quere entrar a fondo no debate sobre modelos de crecemento. De como Euskal Herria e Galiza fan as primeiras pasas neste século XXI.

E o programa escolleu dúas grandes obras públicas que teñen que proxectar Euskal Herria e Galiza cara a un futuro con personalidade propia. Ou non. De feito, parte do debate de fondo vira ao redor da dependencia ou non do Estado para revitalizar as respectivas economías e de como introducir un perfil propio. E non sen problemas. Sobre todo no caso do País Basco.

A fotografía basca de futuro tráenos, indefectibelmente, ao proxecto en marcha da Alta Velocidade ferroviaria. O "Y" basco, como se coñece popularmente de acordo co trazado da liña.

A brutal e sanguenta irrupción de ETA no debate condiciónao decisivamente. Pero detrás do impacto do terror, hai un debate sobre o modelo de transporte ferroviario, que para algúns relanza Euskal Herria se cabe adiante e que, por outros, fideliza unha relación non querida co Estado, posto que complementa o debuxo radial deseñado desde Madrid. Veremos na reportaxe as diferentes perspectivas que hai sobre o proxecto máis importante que afronta Euskal Herria.

Na Galiza, entre varios exemplos do combate entre o pasado e o futuro, escollemos o proxecto, tamén en marcha, do novo Porto Exterior de Ferrol. Unha cidade tradicionalmente dependente dos estaleiros e da vella estrutura militar, un modelo atado exclusivamente ao Estado que entrou en crise ao final da década dos 80. O novo porto exterior ofrece á comarca e, de retroceso en Galiza, a oportunidade de xerar unha iniciativa empresarial propia, menos suxeita a derívalas económicas centrais. E o debate sitúase precisamente neste punto: se o novo proxecto exponse nas condicións adecuadas para facer posíbel este reto, o de ser un novo motor económico que supere o antigo monocultivo industrial.

Unha reportaxe de: Carles Garda, Roser Oliver, Pere López, Ferran Prat, Josep M. Domenech e Sandra Rierola.

Fonte: "30 minuts" TV.CAT

sábado, febreiro 28, 2009

O noso "Parque Carmelo Teixeiro"

Comité Cidadán de Emerxencia
-comitecidadan@gmail.com-
28 de fevereiro de 2009 01:21



Coa unánime decisión plenaria do Concello de Ferrol, que aprobou a denominación oficial de “Parque Carmelo Teixeiro” para o lugar anexo a ermida de Caranza, a iniciativa emprendida pola A. VV. “Ruíz de Cortázar” e a A.C. “Fuco Buxán” e apoiada por numerosas persoas, entidades e colectivos, acada un espazo público de lembranza e recoñecemento a personalidade de Carmelo Teixeiro Menéndez, na súa dimensión social, política, sindical, humana...

E tamén a súa loita, como primeiro Coordinador do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, na defensa da legalidade, do patrimonio laboral, cultural, medioambiental da nosa Ría e das nosas vidas, ante a irresponsabilidade e a amenaza da Planta de Gas na súa actual ubicación.

A nominación deste Parque Carmelo Teixeiro, é un eslabón máis nesta loita, e un recoñecemento, de xeito inequívoco, a cantas persoas e entidades, seguindo o exemplo de Carmelo, e coa mesma determinación, estamos a proclamar:

¡ PLANTA DE GAS FORA DA RÍA !

--
Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org

______________

Carlos Morais e NÓS-Unidade Popular apresentárom denúncias contra a polícia espanhola e Galicia Bilingüe,respectivamente

NÓS-UP -imprensa@nosgaliza.org
28 de fevereiro de 2009 10:11




27 de Fevereiro de 2009

Na manhá de hoje, tal como anunciamos na passada semana, Bruno Lopes Teixeiro e Mauricio Castro Lopes em representaçom de NÓS-Unidade Popular apresentárom umha denúncia contra a junta directiva de Galicia Bilingüe por delitos contra o exercício de direitos fundamentais recolhidos nos artigos 510 e 515 do Código Penal, incluindo a induçom à discriminaçom, ao ódio e à violência contra as pessoas, como se recolhe nos documentos audiovisuais existentes da manifestaçom convocada pola entidade antigalega no passado dia 8 de Fevereiro.

Gritos chamando à violência policial contra defensores da língua, insultos e provocaçons constantes fam parte de umha estratégia denunciável em termos de ódio étnico contra os galegos e as galegas, o que NÓS-Unidade Popular denunciou no Julgado de Instruçom nº 1 de Ferrol para que se tomem medidas legais contra a impunidade com que vem actuando a associaçom Galicia Bilingüe.

Por outra parte, o companheiro Carlos Morais, membro da Direcçom Nacional de NÓS-Unidade Popular, formalizou no Julgado de Instruçom nº 1 de Compostela umha denúncia contra os elementos da Polícia espanhola participárom na agressom e detençom de que foi vítima na referida manifestaçom, no dia 8 de Fevereiro, quando de maneira pacífica se manifestava em defesa do galego e acabou no hospital com traumatismo cránio-encefálico pola violenta actuaçom policial. Junto à denúncia o nosso companheiro aportou diverso material gráfico e audiovisual.

Os métodos da Polícia na referida jornada constituem, em opiniom do serviço jurídico de NÓS-Unidade Popular, um delito contra o exercício de direitos cívicos e de lesons.

Anexamos cópias das denúncias realizadas hoje mesmo em Ferrol e Compostela, com o intuito de dar a conhecer que a esquerda independentista nom vai ficar de braços cruzados perante a constante vulneraçom de direitos por parte da polícia e dos sectores ultras que incitam ao ódio e à violência contra os sinais de identidade do nosso povo.

Denúncia contra a polícia espanhola [+]

Denúncia contra Galicia Bilíngue [+]
____________________

Nós - Unidade Popular
___________________

Defender a língua nom é delito - Crónica do 8F

Reportagem sobre a repressom no 8F contra manifestantes pro-galego, que repostavam a umha marcha em Santiago pola limitaçom dos direitos dos galego-falantes

Fonte: GZVideos

GzVideos apresenta umha nova entrega dos materiais gravados durante a “marcha do odio” que contra a nossa língua organizou a entidade espanholista “Galicia Bilingüe” no 8F. Após a crónica de emergência que disponibilizamos às poucas horas de se producirem os factos e à superproducçom de 1 hora de duraçom em quatro capítulos “Sunday, Pottery Sunday” (em colaboraçom com Seioque.com) chega a video-crónica “Defender a Língua Nom é Delito”. Nela fai-se um percorrido cronológico desde o início das mobilizaçons até as detençons e posteriores concentraçons de solidariedade tanto em Compostela como em Vigo. Contém numerosas entrevistas com activistas do galego e manifestantes que no dia 8 contestarom a demonstraçom galegófoba da entidade que pretende limitar os direitos lingüísticos dos galego-falantes e legitimar de facto a impossiçom secular do espanhol.

De GzVídeos agradecemos a colaboraçom dos e das manifestantes que intervirom nesta reportágem e chamamos à distribuiçom maciça dos materiais ante a intoxicaçom contínua à que nos sometem certos medios interessados em criminalizar os manifestantes que saíram a defender o nosso idioma de diversas formas, sendo duramente reprimidos pola policia.

http://gzvideos.info/
________________

A ideoloxía do libre comercio

Por Juan Torres López 27.02.2009

Un profesor neoliberal con fama de estar entre os economistas máis sabios do lugar, Andreu Mas-Colell, escribe no diario El País un artigo no que ataca ao proteccionismo comercial e defende ao libre cambio como unha alternativa máis proveitosa para as nacións e os individuos.
Recorre á ciencia económica para argumentar do modo máis solemne as súas formulacións e di: "A teoría económica ao uso demostrou que un mundo informado polo libre comercio ofrece garantías dun resultado económico superior ao dun mundo dominado por barreiras ao comercio".

Calquera lector non estudioso da economía concluirá entón que non hai máis nada que falar. Se toda unha ciencia establece tal principio, non hai senón que aceptalo como unha verdade profunda e indiscutible.

O que ocorre é que o que di a análise económica respecto diso non é exactamente o que Mas-Colell predica.

A teoría económica demostra iso pero se e só se se dan unha serie de condicións. A saber:
  • a) Os mercados son de competencia perfecta, o que significa que neles ningún produtor nin ningún consumidor ten poder sobre os prezos; que o produto que se intercambia é homogéneo e que os produtores non poden diferencialo doutros; que a información de produtores e consumidores é perfecta e gratuíta sobre todas as condicións que afectan ao intercambio; e que non hai barreiras de entrada e saída ao mercado. Ademais, debe ocorrer que todos os custos xerados polos intercambios poidan ser tidos en conta no cómputo dos prezos.
  • b) Os efectos negativos sobre a renda dalgúns axentes que poida producir o libre comercio veranse sempre compensados, de maneira que as perdas globais sempre serán menores que as ganancias obtidas.
  • c) Os despedidos das industrias afectadas como consecuencia de que unha nación permita que os produtos de fóra entren libremente no seu interior atoparán traballo nas industrias con vantaxe respecto ao exterior, de modo que non se reducirán globalmente os ingresos.
  • d) Non deberán existir custos derivados do cambio estrutural necesario para axustarse ás condicións que impoña a competencia exterior (desmantelamento de fábricas, desprazamento de persoal...).
  • e) Os individuos han de cobrar en función das súas habilidades persoais en calquera que sexa a industria na que estean colocados. Dese xeito, suponse que se son trasladados a outro posto de traballo seguirán cobrando os mesmos salarios.

E agora díganme os lectores: cren vostedes que é posible que esas esixencias déanse na realidade? E entón, cren vostedes que de verdade pode dicirse que a teoría económica demostra que o libre cambio "ofrece garantías dun resultado económico superior ao dun mundo dominado por barreiras ao comercio"?.

É verdade que o demostra pero como un mero exercicio intelectual a partir de orzamentos teóricos que é imposible que se dean na realidade.

Trátase, pois, dunha ficción teórica, de pura ideoloxía. Aínda que grazas a ela pódense establecer imposicións políticas favorables aos máis ricos coma se en realidade fosen verdades científicas.

A proba disto último é que os países que teñen poder suficiente para facer o que queren e o que máis lles convén (Estados Unidos, Unión Europea e Xapón case exclusivamente) son proteccionistas e fórono sempre. É máis, non hai nin un só país na historia do mundo que logre converterse nunha potencia económica sen utilizar medidas proteccionistas.

Por que predican entón o librecambio?

Sinxelamente, porque o que lles convén aos poderosos é protexerse eles e obrigar a que os demais renuncien a calquera forma de protección.

Estados Unidos, a Unión Europea e Xapón obrigan a que os demais países eliminen calquera tipo de barreira proteccionista pero logo establecen aranceis sobre os produtos que non lle interesa que cheguen ao seu territorio a prezos máis competitivos.

O que queren é que os demais sexan librecambistas mentres eles protéxense ao máximo.

Desa forma é como se puideron quedar cos mercados onde antes non chegaban. E agora, cando xa os controlan todos, din que por fin van abrirse e que renunciarán ao proteccionismo. Agora que xa non teñen competencia ningunha porque arruinaron aos produtores aos que viñeron pechando as portas durante decenios.

O que necesita o mundo non é, xa que logo, reclamar a ideoloxía librecambista, que non practican os ricos nin están dispostos de verdade a practicala, salvo cando acaben con todo tipo de competencia.

O que se necesita é restituír e garantir o benestar efectivo de todos os seres humanos e iso require unha regulación global orientada por novos principios morais colectivos e non polo libre albedrío de só os máis ricos do planeta.

O que fai falta é unha nova regulación internacional orientada a protexer, si, a protexer explícita e expresamente aos países e industrias que foron criminalmente empobrecidos, a protexer o medio ambiente e a protexer aos seres humanos.

A defensa do librecambio é un simple discurso ideolóxico. Con el pódense encher ducias de lousas con brillantes ecuacións teóricas pero que nunca poderán reflectir ningunha realidade social e que, precisamente por iso, o único que fan é distraer a atención e evitar que se adopten as solucións políticas de restitución e de rexeneración que fan falta.

Agora estamos vivindo as consecuencias do fundamentalismo que levou a considerar que os mercados financeiros funcionaban mellor sen regulación, deixando que cada un fixese o que quixese.

Pero a pesar do seu fracaso tan inmenso, os teóricos que o urdiron non aprenden e se aprestan a redeseñar o mesmo fundamentalismo no campo do comercio, e especialmente no dos produtos alimentarios ou de recursos como a auga. Sen darse tempo nin para respirar, moito menos para rectificar, xa se puxeron a alimentar a próxima bomba de reloxería.

É necesario detela.

Sítio persoal de Juan Torres López
http://www.juantorreslopez.com/

_____________________

Que está ocorrendo en EE.UU.?

Vicenç Navarro acaba de publicar un artigo sobre o que está pasando en Estados Unidos: un pobo que quere ir lonxe [o que non din os medios de comunicación] e un Obama que non termina de aprenderse a letra das cancións que quere cantar o pobo. O transcribo abaixo e de paso poño este vídeo de Peter Seeger e Bruce Springsteen cantando o himno das esquerdas estadounidenses ao que alude Vicenç. Juan Torres López


Que está ocorrendo en EE.UU.?
Por Vicenç Navarro
Publicado no xornal dixital "El PLURAL"
20 Febreiro de 2009


A énfase que os medios de información deron á figura de Obama ocultou unha mobilización popular en EE.UU que adquiriu un ton claramente antiestablishment, que fixo posible a candidatura e vitoria de Obama. En contra do que se presenta, non é Obama o que creou un movemento senón o movemento de protesta fixo un Obama posible. Unha mobilización especialmente interesante foi a mobilización dos sindicatos que esixen unha expansión dos dereitos laborais moi restrinxidos en EE.UU.

A atención mediàtica cara á figura do candidato, agora Presidente Obama, presentándoo como o xerador dun movemento popular, significou que se descoñeza a gran mobilización popular que está existindo en EE.UU. e que fixo a elección de Obama posible.

O enorme descrédito das institucións políticas representativas que existe en EE.UU., consecuencia da percepción xeneralizada entre as clases populares de que tales institucións non representan os intereses da poboación senón os dos grupos financeiros, económicos e corporativos que financian as campañas electorais dos políticos, explica que todos os candidatos das últimas eleccións tivesen que presentarse como anti-Wáshington. Wáshington representa -aos ollos da maioría da cidadanía- a maridaxe da clase política co que se chama naquel país the Corporate Class, a clase empresarial que inclúe as grandes empresas do país.

Esta mobilización anti-Wáshington preséntase en formas diferentes. Unha delas é a mobilización dos sindicatos presionando ao goberno Obama para que pase unha lei [ao cal comprometeuse na campaña electoral] que facilite a sindicalización dos traballadores, un dereito moi restrinxido en EE.UU. debido ao enorme poder da Corporate Class. Segundo as últimas enquisas, nada menos que o 73% da poboación que traballa desexaría ter tal Lei. O 68% dos traballadores non sindicalizados desexarían estalo, pero temen facelo pois non é infrecuente que un traballador sexa despedido por intentar sindicalizar aos seus colegas no posto de traballo. O despedimento implica non só a perda do salario senón tamén a atención sanitaria do traballador e da súa familia. Hoxe o 62% dos cidadáns estadounidenses obteñen a súa cobertura sanitaria a través da súa empresa. Os empresarios negocian [os altamente descentralizados convenios colectivos] cos seus empregados e traballadores non só os salarios, senón tamén a cobertura sanitaria, pagando ás compañías de seguro sanitario a póliza para o aseguramiento privado. Esta é, por certo, a proposta de reforma sanitaria que fixeron en España os partidos conservadores e liberais, como o PP e o CIU, co obxectivo de facilitar o aseguramiento privado da sanidade [mediante a desgravación do aseguramiento privado colectivo]. En EE.UU. cando un traballador perde o seu traballo, perde tamén a súa cobertura sanitaria, o cal explica o enorme medo que ten o traballador a perder o seu posto de traballo. Estados Unidos é o país onde hai menos días perdidos como consecuencia de folgas. A disciplina laborar sostense en base a que os beneficios sociais [incluíndo os sanitarios] contrólanos os empresarios. Por iso é polo que as asociacións empresariais opóñanse á cobertura sanitaria universal [nas que sexa o goberno o que financie e garanta a cobertura sanitaria] pois lles privaría do poder controlar á forza de traballo. Explícase así porque os sindicatos foron os axentes sociais que presionaron máis parta conseguir a universalización dos beneficios sanitarios en EE.UU.

Pero outra demanda dos sindicatos é o poder conseguir o dereito de sindicalización. É dicir que o sindicato poida existir nunha empresa cando a maioría de traballadores así o pida. Este dereito tan elemental non existe en EE.UU. O empresario ten, na práctica, o poder de controlar o proceso das eleccións. Esta demanda sindical será un dos puntos de batalla na época Obama. O mundo empresarial loitará ata o último momento para que esta proposta non se converta en Lei.

Pero esta mobilización sindical está recuperando a historia da loita polos dereitos laborais en EE.UU. Figuras que eran prohibidas e que habían estado vetadas nos medios de comunicación durante todos estes anos están sendo agora recoñecidas. Un dos momentos máis emotivos nas festas de inauguración do Presidente Obama foi precisamente cando medio millón de persoas que asistiron ao concerto de Wáshington [o domingo antes do día da Inauguración] seguiron a última canción do concerto que, por petición popular, foi de Peter Seeger [que xunto con Woody Guthrie foran os fundadores da canción de protesta do mundo do traballo fronte á enorme explotación de clase que existe en EE.UU.] que estivo vetado nos maiores medios de información de EE.UU. por moitos anos. Peter Seeger cantou, xunto con Bruce Springsteen [que se referiu a Peter Seeger, de 89 anos, como o seu mestre e a súa inspiración], o himno das esquerdas estadounidenses This Land is your Land [Esta Terra é a túa Terra], utilizando a letra orixinal da canción que había estado prohibida durante todos estes anos. A multitude cantou ao unísono cunha gran emotividade. Era o principio do fin de McCartyismo. Non estaba programado, pero o acto foi dunha enorme emotividade. O Presidente electo Obama, sentado na primeira fila, sorría e se balanceaba ao ritmo da canción. Pero era obvio que non sabía a letra orixinal da canción, os seus beizos sorrían pero non podía seguir as palabras da canción. Era o ritmo da multitude o que facía mover a Obama, pero sen que este cantase aínda a mesma canción. Aí está o futuro reto da mobilización popular, que Obama aprenda a letra e o espírito daquela canción, ata hai pouco prohibida e marxinada naquel país.

Sítio persoal de Viçent Navarro López
http://www.vnavarro.org/wp/

Sítio persoal de Juan Torres López
http://www.juantorreslopez.com/

Sitio do Observatorio Social
http://www.observatoriosocial.org/
______________

venres, febreiro 27, 2009

Ferrol, unha ría a recuperar: Hoxe venres, 26 de Febreiro, no Ateneo Ferrolán

Elena López -elenuli@hotmail.com-
27 de fevereiro de 2009 11:02


Venres 27 de Febreiro no Ateneo
18:30h. – Conferencia “Ferrol, unha ría a recuperar”
Estudio da situación actual da ría e das súas capacidades. Cunha superficie, entre flota e a pé de ata catro millóns de metros cadrados, cos principais bancos de marisqueo en A Malata e Caranza, nos que o 90 por cento da extracción corresponde a Ameixa babosa. Unha zona de producción que podería significar ata dez millóns cadrados de territorio aptos para o marisqueo, tralo seu saneamento. Impartida polo Biólogo da Cofradía de Barallobre e membro da SGHN Ferrol, Joan Ferreiro Caramés.

Charla dentro das:
XORNADAS SOBRE O MEDIO MARIÑO
Organizadas:
Pola Sociedade Galega de Historia Natural (Delegación Ferrol),
“Museo da Natureza” e Sección de “Mamíferos Mariños”

Sociedade Galega de Historia Natural
Dende1973 estudiando, divulgando e defendendo o medio natural galego
Delegación de Ferrol
Apartado de Correos n1 356 ; 15480 FERROL (A Coruña)
Tfno. (24 horas) e fax 981 35 28 20
mobil 616 388 935
web: http://www.sghn.org
correo-e: sghnferrol@terra.es
Blog da Delegación de Ferrol:
http://sghnferrol.blogspot.com

_______________

Esquerda Unida sobre Consello Sectorial de Turismo

eu-ferrolterra@esquerdaunida.org
27 de Fevereiro de 2009 12:00


Estimad@s compañeir@s: achégase no arquivo nota de prensa. Grazas pola atención. Un saúdo, Ramiro Marier

Ferrol, venres 27 de febreiro de 2009
  • O GRUPO MUNICIPAL DE ESQUERDA UNIDA RECLAMA DO GOBERNO MUNICIPAL A CONVOCATORIA DO CONSELLO SECTORIAL DE TURISMO
  • A VOCEIRA DO GRUPO MUNICIPAL DENUNCIA A PARÁLISE QUE SOFRE A POSTA EN FUNCIONAMENTO DA EMPRESA MUNICIPAL DE TURISMO
O Grupo Municipal de EU reclama do Goberno Municipal a convocatoria do Consello Sectorial de Turismo, ferramenta creada en marzo do ano pasado pola anterior responsable da concellería como instrumento de participación cidadá, dos axentes sociais e económicos para a proposta, consulta, seguimento e información.

O Grupo Municipal Esquerda Unida estima que o Consello Sectorial de Turismo ten que xogar un papel animador neste eido, ao través das súas achegas en forma de estudos, propostas e suxestións.

Xunto a elo o Grupo Municipal manifesta a súa preocupación polo atraso que acumula a posta en funcionamento da empresa municipal de turismo, dende a expulsión dos edís de EU do Goberno Municipal. Non cabe cualificar senón dun fondo desinterese a xestión destes meses no eido turístico polo que toca ao Goberno Municipal, subliñou a Voceira do Grupo Municipal de Esquerda Unida.

Yolanda Díaz reclamou atención, recursos económicos e vontade política para desenvolver unha acción pública, en colaboración co sector privado, que mellore a estratexia turística da nosa cidade e os produtos turísticos asociados a ela.

Yolanda Díaz fixo fincapé no valor como elemento motriz de dinamización económica, e fonte de emprego que pode representar o turismo para a nosa cidade e polo tanto o Goberno Municipal ten que aprtoveitar para o ben xeral da cidade esta oportunidade.
________________

Zeitgeist

Presentamos un documentario de grande interese, trátase de Zeitgeist, que vai sobre tres dos, supostos, maiores enganos da historia, polo cal, a obra, divídese en 3 partes: a Relixión, o 11S e os bancos. O documental enteiro dura unhas 2 horas, mais paga a pena ve-lo.


... "A xeito de intrahistoria: intenta partir dunha análise da estratexia e cálculo político, de varias crenzas relixiosas e institucións políticas e económicas, en especial o cristianismo, os ataques do 11 de setembro, a guerra contra o terrorismo, a Reserva Federal e o sistema financeiro internacional. O propio título, Zeitgeist, é unha expresión alemá que quere dicir "espírito dunha época", aludindo á experiencia do clima cultural dominante" ...

Web do sitio da obra:

http://www.zeitgeistmovie.com/

No sitio de webislam pode-se ver umha entrevista co autor da obra Peter Joseph. Nesta entrevista o creador de Zeitgeist explica as motivacións que lle levaron a producir este documentario que xa tivo máis de 15 millóns de visitas en YouTube.


Entrevista a Peter Joseph, creador de Zeitgeist
Entrevista a Peter Joseph, creador de Zeitgeist
26/02/2009
Zeitgeist Addendum II
Zeitgeist Addendum II
13/10/2008
Zeitgeist Addendum I
Zeitgeist Addendum I
13/10/2008
ZEITGEIST - Descubre La Oculta Realidad
ZEITGEIST - Descubre La Oculta Realidad
23/02/2008
______________

mércores, febreiro 25, 2009

Os partidos galegos fronte ao teito do petróleo

En Galiza só os partidos minoritarios teñen propostas fronte ao teito do petróleo

Os programas electorais de PP, PSOE e BNG dependen de que haxa petróleo barato durante décadas

[Parte I de V]

Como xa vimos informando desde Altermundo, desde este blog e desde o FSGal, a cuestión da inminente chegada da produción mundial de petróleo ao seu cénit ou teito é unha cuestión política e social de máxima trascendencia e que debe estar enriba da mesa para saírmos da tixola da recesión actual sen caermos no lume do colapso enerxético.

Sobre todo porque segundo concordan os expertos (Informe Hirsch e outros), sería preciso poñer en marcha con anos de anticipación decididas medidas de transformación a todos os niveis do tecido social e económico para evitar as peores consecuencias deste límite físico ao medre continuado das sociedades industrializadas. Lembremos que a práctica totalidade do noso transporte é movido por derivados do petróleo, e que a agricultura convencional depende tamén en grande medida dos insumos fósiles para a mecanización, fertilización, control de pragas, etc. É dicir: o noso modelo enteiro de sociedade depende de que haxa sempre petróleo abundante e barato. Pero a partir da chegada ao denominado teito da produción mundial, cada ano se ha producir menos petróleo, este non chegará para todos os sectores nin para todos os países e será demasiado tarde para buscarlle un substituto que a día de hoxe simplemente non existe, nin para os niveis de consumo actuais nin para os previstos (aínda con destrución de demanda pola recesión).

Parecería lóxico esperar que os gobernos de todo o mundo estivesen tomando cartas sobre o asunto, a todos os niveis (estatais e sub-estatais). E o primeiro paso necesariamente debería ser o recoñecemento do problema; sen ir moi lonxe, o pasado mes de xaneiro o Goberno Vasco sumábase aos que xa deron ese paso ao analizaren nunha publicación monográfica os impactos para a economía vasca dos prezos do petróleo, traballando sobre varios escenarios de futuro a partir dunha constatación: Los síntomas de que nos acercamos, si no estamos ya, a un techo en la producción mundial de crudo parecen cada vez más claros. O informe engadía que basta conocer el destino final del contenido de un barril para comprender la gravedad potencial de la situación. E namentras aquí, as opcións electorais entre as que optarmos o 1 de marzo… que nos propoñen ao respecto? Témonos posto en contacto con esas principais opcións electorais e velaquí presentamos o que nos propoñen:

En primeiro lugar chama a atención a escasa atención que os tres principais partidos teñen amosado perante a nosa pregunta acerca de como abordaban esta cuestión nos seus programas. Os que responderon limitáronse a dicirnos onde descargar os seus PDFs correspondentes (o PP unicamente os PDF sobre economía e enerxía, quizáis entendendo que a cuestión enerxética non é absolutamente trasversal a todos os aspectos de goberno, como ben denunciaba hai pouco un artigo de Xoán Doldán para a Revista Galega de Economía). Isto resulta moi significativo do seu interese na cuestión e revelador do claras que teñen as súas ideas ao respecto do que significa o teito do petróleo.

______________________

O programa Atenea, emitirase en directo, en Rádio FilispiM no 93.9 da FM

Hoxe Mércores, 25 de Febreiro, en directo, emitirase o programa Atenea, na Rádio FilispiM no 93.9 da FM.


A nova grella filispiniana, inclúe o programa que vai realizar o
Ateneo Ferrolán, "Atenea".

En principio, o programa terá unha periodicidade mens
ual, aínda que se a cousa funciona e a xente se anima, poderiamos chegar a semanal.

Desde o
Ateneo Ferrolán, facemos un chamamento aos socios e socias para que, se lles interesa, se animen a participar nesta nova actividade radiofónica e axuden a facer o programa.

O programa Atenea, emitirase en Rádio FilispiM 93.9 da FM:
Luns: 21:00hs. - 22:00hs. [Diferido]
Mércores: 19:00hs. - 20:00hs. [Directo]
Sábados: 15:00hs. - 16:00hs. [Diferido]

Consulta a Grella Filispiniana


--
Ateneo Ferrolán, fundado en 1879.
www.ateneoferrolan.org
___________________

Sentença homofóbica de um juri popular de Vigo absolve ao assassino de dous homes

SENTENÇA HOMOFÓBICA DE UM JÚRI POPULAR DE VIGO ABSOLVE O ASSASSINO DE DOUS HOMENS

SENTENÇA HOMOFÓBICA DE UM JÚRI POPULAR DE VIGO ABSOLVE O ASSASSINO DE DOUS HOMENS

24-02-2009

CONCENTRAÇOM DE REPULSA À SENTENÇA JUDICIÁRIA E DE SOLIDARIEDADE COM AS FAMÍLIAS DAS VÍTIMAS:
QUARTA-FEIRA (MÉRCORES) 25 DE FEVEREIRO ÀS 20:00 NA PRAÇA DO TOURAL DE COMPOSTELA.

Raiva, impotência, tristeza, ... Isto é o que nos provoca a recente sentença absolutória a Jacobo Pinheiro Rial por assassinar com 57 punhaladas Isaac Peres Trivinho e Júlio Anderson Luciano e posteriormente prender lume à casa dos mesmos para eliminar as evidências.

As pessoas que fazemos activismo LGBT somos conscientes de que muitas vezes até as próprias leis estám à frente da sociedade, mas contodo, nom podemos deixar de ficar horrorizadas e horrorizados ante esta decisom de um júri popular em Vigo.

Continua:

Perguntamo-nos sem encontrarmos fácil resposta sobre as motivaçons desse veredicto. Estas nom som outras que a mais crua homofobia, o ódio ao diferente e o desprezo absoluto da vida humana quando se tratar de "maricas".

O "medo a ser violado" e a "defesa própria" fôrom os argumentos utilizados polo advogado do assassino e ratificado por um júri popular que considera que a nossa orientaçom sexual, diferente à majoritária, nos fai seres perversos. As nossas vidas nom tenhem valor e torturar-nos, assassinar-nos a sangue frio e queimar-nos depois som actos toleráveis e gratuitos.

Consideramos estes factos gravíssimos e tememos que sejam indicador de umha sociedade ainda muito atrasada e intolerante. Decisons como estas encontram-se bem mais próximas de tempos inquisitoriais e totalitários que de umha sociedade que se di avançada e do século XXI.

Do Colectivo Gay de Compostela, integrado na Federaçom de associaçons LGBT da Galiza ATURUXO, queremos mostrar a nossa mais forte repulsa a todo tipo de manifestaçons de ódio que denigram e desprezam as vidas das pessoas pola sua orientaçom sexual ou identidade de género.
Solidarizamo-nos profundamente e compartimos a dor das famílias de Isaac e Júlio e exigimos que o peso da justiça caia sobre o assassino dos nossos companheiros.

Nem um crime homofóbico impune!
Dignidade e justiça para Isaac e Júlio.

A notícia nos jornais:
http://www.lavozdegalicia.es/galicia/2009/02/21/0003_7544485.htm?idioma=galego
http://www.farodevigo.es/secciones/noticia.jsp?pRef=2009022100_9_299157__SUCESOS-jurado-popular-absuelve-asesinato-autor-confeso-jovenes

aturuxo.info@gmail.com

Ciclo cine en Esteiro

ASOCIACION VECIÑAL FONTELONGA
-avvfontelonga@mundo-r.com-
24 de Fevereiro de 2009 19:27


[Clicar acima da imaxe para ampliar]

Enviámosvos cartel anunciador do ciclo de cine que a Asociación Veciñal de Esteiro "Fontelonga" imos realizar durante catro xoves, tres de marzo e o primeiro xoves de abril, nos cines Duplex de Esteiro con entrada de balde.

Agradecemos a difusión do mesmo e estades convidados
____________________

martes, febreiro 24, 2009

Progresismo e memoria

Por Ariel Xerez e Emilio Silva [*]
24.02.2009

Juan Alberto Belloch non ten reparos en lanzar un bochornoso crossover de imaxinarios ideolóxicos e culturais para pescar en caladoiros conservadores e postularse ao Goberno de Aragón. Utilizando a Lei da Memoria Histórica, expón cambiar o nome dunha rúa cun dos xenerais encargados de atacar Catalunya na Guerra Civil -o xeneral Sueiro- polo do fundador do Opus Dei, José María Escrivá, un dos responsables de controlar as almas e as mentes durante boa parte do franquismo (por algo recibe do ditador a Gran Cruz en 1960 e 1964). Para promover a patria moza, o ex xuíz chega a equiparar a súa popularidade universal coa de Luís Buñuel e a chamar sectarios aos críticos do seu partido, expresando sen andrómenas que "a un home non se lle pon por consenso unha rúa, senón por méritos, e un santo ten méritos, nada menos que iso, ser santo". Boa parte do rueiro é exemplo de falta de conciencia de como os marcos simbólicos e discursivos constrúen realidade política e histórica todos os días.

Sen dúbida é difícil pensar que pode ser a cultura progresista no complicado e mediático mundo que nos tocou vivir. Ante os múltiples movementos que acompañan unha crise de dimensións civilizatorias, as esquerdas están desorientadas e desarmadas en todo o mundo, sen unha axenda complexa de transformación. Pero en poucos sitios existe tan pouca conciencia estratéxica do que se xogan no ámbito cultural como nas disputas de memorias, onde se están librando loitas pola hexemonía ideolóxica moito máis complexas que os maniqueos manifestos de intelectuais e artistas ao uso.

Os "pragmáticos" pactos da transición ben puideron ser necesarios dada a correlación de forzas desa delicada conxuntura e ademais posibilitaron a modernización social e económica que fixo que a España non a recoñecese "nin a nai que a pariu". Pero, pasadas tres décadas, cabe preguntarse se as forzas progresistas quedámonos presas tanto deses pactos como do discurso propagandístico co que se vendeu ao mundo nosa exemplar transición. Respecto dos pactos teremos que seguir dicindo que son pesados e que o seu gravitación segue limitando as dinámicas emancipadoras. No campo político, un sistema electoral que descompensa o cleavaxe esquerdas/dereita "a única unificada de toda Europa, sen ultradereita, pero que nos fai -comulgar- con ministros autoproclamados de centro cando pertencen a seitas como os Lexionarios de Cristo ou o Opus Dei" garante aos conservadores un importante poder de veto político. No social, un modelo económico planificado pola banca e o empresariado forxados no franquismo desenvolven un aparello produtivo dominado por unha construción altamente especulativa, xerando o "benestar insuficiente" e a "democracia incompleta" que un dos nosos socialdemócratas coherentes, Viçenc Navarro, non dubida en relacionar cos problemas de memoria.

Pensamos como esa propaganda da transición pactada servía para non pensar nas consecuencias do "pacto de esquecemento"? Aínda que posiblemente era necesario "aparcar" un tema incómodo por unha cuestión de tempos políticos, claramente non era necesario na esfera pública negalo como viñeron facendo durante tanto tempo a inmensa maioría de políticos, xornalistas e académicos. Son moitos os representantes da xeración do 68 que ultimamente coincidiron cos argumentos dos revisionistas, aceptando o remozamiento das teses franquistas (equiparación das responsabilidades, as violencias e as vítimas) e lanzando advertencias por pór en perigo o pactado por "todos", remover o pasado e espertar un secular odio fraticida.

Isto é unha mostra do fabuloso éxito das políticas de memoria do franquismo e do absoluto fracaso das postas en marcha pola democracia, que tentou bloquear a memoria e, cando a xeración dos netos recupéraa, xoga a saturala e confundila. Pode ser aínda por medo a dificultade de abrir un debate digno de tal nome e non empezar a tramitar a institucionalización dun trauma colectivo?

Se non se pode falar tras tres décadas de constitución democrática dunha guerra de fai 70 anos, algo falla na nosa ejemplaridad, máis aló de que os analistas mainstream salienten a nosa tendencial "normalización" nos estudos que nos comparan coa nosa contorna europea. O interese mostrado polo xornalismo internacional sobre o particular fai evidente que no "estranxeiro" consideran que estas preguntas teñen sentido "democrático" e están sen contestar na sociedade española. E o "morbo" informativo non só é porque Franco fose do bando de Hitler e Mussolini, senón porque hai certa conciencia de que a loita antifascista española e o exilio republicano constituíron un importante vector na globalización da cultura e o pensamento progresistas.

Ante dirixentes socialistas que reclaman homenaxes para integristas católicas en sede parlamentaria, ou que perden as formas democráticas en cazarías elitistas de evocación retrograda, parece necesaria a reconstrución de imaxinarios e debates cidadáns con preguntas pendentes como: que significa en termos de pensamento crítico ter tres xeracións socializadas baixo o franquismo? Como a cultura autoritaria pesa en representación simbólica do democrático e o público, campo clave para balizar potencialidade da participación e crítica democráticas? Que conciencia histórica de cidadanía pode haber coa negación da República e dos seus defensores antifranquistas? Que significa na nosa subxetividad colectiva o non recoñecer a dor destas vítimas? As dificultades da identidade nacional española "bandeiras contestadas, himno sen letra, encaixe autonómico" non teñen nada que ver con todo isto?

[*]
Ariel Jerez é Profesor de Ciencia Política da Universidade Complutense de Madrid
Emilio Silva, Asociación para a Recuperación da Memoria Histórica


Fonte: Público
_______________

Pedaleando: Masa Crítica, Xoves 26 de Febreiro desde o Inferniño

Como todos os últimos Xoves de cada mes, pedaleando coa Masa Critica Ferrolán, este 26 de Febreiro, ás 20:15 hras, desde a Praza do Inferniño en Ferrol sairá a marcha en bici, non faltes, é unha convocatoria aberta a toda persoa que queira reivindicar un medio de transporte saudábel.

A Masa Crítica, é unha reunión de ciclistas que se reunen unha vez ao mes. En miles de cidades e pobos do mundo, un grupo de ciclistas saen en marcha para reivindicar o uso da bici como medio de transporte saudábel e non contaminante.

Usa a bici todos os días, celebrao unha vez ao mes !
_________

Sentenza xudicial, en Catalunya, contra a segregación escolar pola lingua

O Tribunal Superior de Xustiza de Catalunya propinou un severo revés ás entidades e partidos españolistas

F. Casas

Barcelona 23.02.2009


O Tribunal Superior de Xustiza de Catalunya propinóou o luns un severo revés ás entidades e partidos españolistas que, como o PP ou Cidadáns, promoven a segregación do alumnado pola lingua materna. A sentenza do TSJC, ante o que apelou a nai dunha alumna dun centro concertado de Sabadell, avala atender de forma individual aos que pidan ser educados en castelán e rexeita a dividir ao alumnado.

Os últimos datos sinalan que pouco máis de vinte pais pediron que os seus fillos non fosen educados en primaria co catalán de lingua vehicular. A sentenza si ampara á nai ao afirmar que nos impresos de preinscrición deberíase preguntar a lingua habitual. A sentenza sinala que o actual modelo de inmersión lingüística en catalán, que recibiu o aval do Consello de Europa, é "constitucionalmente lexítimo".

O fallo afirma que a atención individualizada a quen non queren o catalán é un "corolario" do sistema de conxunción lingüística. A denunciante considerou este sistema de atención "aberrante, discriminatorio e mesmo humillante", uns cualificativos que para os xuíces son "desaforados".

Axustada á lei

A sentenza sinala que a atención personalizada para os que a piden axústase á lei á vez que garante que ao final da primaria o alumno en cuestión póidase sumar normalmente ao resto do grupo, que viría usando normalmente o catalán.

Para o TSJC, que emitiu o fallo cun voto particular parcial en contra, é necesario "que se evite a separación en grupos por unha razón de lingua". O tribunal afirma que o dereito á educación non garante "ningún dereito de libre opción a recibir o ensino exclusivamente nunha soa das linguas oficiais".

A nai de Sabadell pediu ademais que o colexio non lle remitise só en catalán as comunicacións ao que o tribunal acláralle que este asunto é só unha decisión libre do centro

Fonte: público
_____________________________