sábado, marzo 26, 2011

Protesta contra a agresión imperial a Libia, este Martes 29 de Marzo, convocada pola Asemblea Popular Contra a Guerra que agrupa a diferentes colectivos e organizacións da comarca de Ferrol Terra


A Asemblea Popular Contra a Guerra convoca a toda a cidadanía, o próximo martes 29 de Marzo, ás 20 horas na Praza do Concello de Ferrol, a unha concentración en rexeitamento á intervención armada de Occidente en Libia, co lema:

"NON Á GUERRA IMPERIALISTA"

A "Asamblea Popular contra a Guerra" manifesta e denuncia:

Libia: un país que posúe o 3,3% das reservas de petróleo do mundo, e que se atopa xeoestratéxicamente situado en medio de países con recentes e importantes cambios políticos, está sendo atacado por unha coalición de países ricos.

Unha vez máis, atopámonos que ante as revoltas que están a suceder nunha parte do mundo (esta vez, o Norte de África) as potencias occidentais emerxen coma xuices do planeta e, abanderados por Estados Unidos, co Premio Nóbel da Paz á súa cabeza, optan optan por exercer o control sobre estes levantamentos para así defender os seus propios intereses.

O método: a intervención armada. A excusa que elexiuse deixa ver a hipocresía dos gobernos que a promoven: a axuda humanitaria. Nunca se viu que a maneira de protexer aos civís sexa bombardeando ao pobo.

Unha segunda guerra líbrase actualmente nos medios de comunicación, onde os interesados lograron unha polarización da nova, dándose a entender que se non estás a favor desta guerra "legal" estás a favor do dictador Gadaffi. A realidade non é esta.
______________________

Un novo buque gaseiro, o "Catalunya Spirit", anuncia a súa entrada na Ría de Ferrol, para o Luns 28 de Marzo - O Comité Cidadán de Emerxencia convoca unha outra acción de protesta e denuncia


Este Luns 28 de Marzo de 2011, agarda-se un novo buque gaseiro que ten previsto entrar na Ría de Ferrol, para descargar en Reganosa. Unha vez máis, e xa van 87, a irresponsabilidade de gobernates, políticos e a cobiza dun grupo de empresarios e executivos de empresas multinacionais e locais, fan que a poboación que moramos na contorna da nosa Ría, estexamos en perigo. Un buque gaseiro cargado con miles de toneladas de GNL-LNG, entrando pola sinuosa e estreita canle da Ría, unha canle pouco profunda e de fondos rochosos, para logo atracar no peirao de Punta Promontorio -fruto da especulación, e estar máis de 24 horas poñendo en perigo a nosa seguridade. Logo no proceso de regasificación, miles de toneladas de auga da Ría vai ser utilizada, esterilizada e enfriada, para ser devolta á Ría morta e moi fria.

O Comité Cidadán manten a chama accesa da Loita contra o despropósito gasista, producto da cobiza e a corrupción. Contra a imposición dunha planta perigosa no corazón da nosa, xa moi depauperada, Ría. A oposición organizada a Reganosa, non cesaremos no noso empeño de conseguir o cese da actividade e desmantelamento da planta de gas de Mugardos. É por iso polo que seguimos convocando unha acción de denuncia e protesta, sempre que un buque metanero, neste caso o "Catalunya Spirit", entra na Ría. O mesmo Luns 28 de Marzo, ás 7 da Tarde, estaremos, nunha Concentración Sonora, na Praza Amada García, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia.

O Comité Cidadán demanda unha vez mais a paralización e desmantelamento da Planta de Reganosa e hoxe en día, a realidade, vai colmando de lexitimidade esta exixencia:

Nunha coxuntura económica como a actual é un tremendo despropósito manter, a costa dos impostos de toda a cidadanía, unha Planta antieconómica e innecesaria só para lucro dos seus promotores.

Ante a triste situación que contemplamos estes días no Xapón, faise imprescindible valorar a extrema perigosidade desta Planta dentro da nosa Ría. De suceder calquera tipo de catástrofe natural, accidente no seu funcionamento ou agresión terrorista, pola súa improcedente e interesada ubicación, sería a ruina da comarca e das vidas dos seus habitantes.

Características do buque
Nome: Catalunya Spirit, Bandeira: España, Eslora: 284 m, Manga: 42.50 m, calado: 10.20 m, Puntal: 25.40 m, Capacidade: 138.000 m

Participa !!
  • POLA DEFENSA DA VIDA, A NOSA SEGURIDADE E A RÍA !!
  • CESE DA ACTIVIDADE E DESMANTELAMENTO DE REGANOSA !!
  • PLANTA DE GAS FORA DA RÍA !!
Para apoiar e colaborar co Comité Cidadán:

Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
www.comitecidadan.org



Información baseada na enviada polo:
Comité Cidadán de Emerxencia
-comitecidadan@gmail.com-
25 de março de 2011 19:47
____________

APOIO ECONÓMICO

O Comité Cidadán de Emerxencia, necesita apoio económico, para que poida desenvolver a súa actividade

CONTA DO COMITÉ CIDADÁN DE EMERXENCIA

Para axudas económicas pode-se ingresar na conta corrente aberta no Banco Santander ao nome de:
Luz Marina Torrente e outros

Para ingresar desde unha oficina bancaria desde dentro do Estado:
00493315772894017995

Para ingresar desde unha oficina bancaria desde fóra do Estado:
ES 71 00493315772894017995

Blog solidario coa veciñanza de Meá
Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol

comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org


_____________________

venres, marzo 25, 2011

Diferentes colectivos protestaron diante do Consello da Xunta de Galicia que se reuniu onte en Ferrol - Galería Fotográfica

Nos últimos meses son moitas as loitas sociais, sindicais , ... que teñen lugar na Comarca, a falta de traballo o aumento da pobreza e o desemprego, privatizacións e deterioro dos servizos públicos e de saúde, a privatización do centro "Souto de Leixa", ... e unha loita longa e contundente como a denuncia do despropósito gasístico que representa Reganosa, planta de gas localizada no corazón da nosa Ría ...

Representantes do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol concentráronse hoxe a mañá ante o Edificio Administrativo da Xunta, na Praza Amada García, coincidindo coa celebración nese lugar do Consello da Xunta de Galicia, para exixirlles -unha vez máis - o cese de actividade e o desmantelamento da Planta de Gas de Reganosa en Mugardos.

Unha Planta innecesaria, antieconómica, destructiva da riqueza da ría e amenaza constante da vida da cidadanía.

Unha Planta para a que, tras catro anos de funcionamento, e motivado polo sucedido en Xapón, proxecta agora a Xunta poñer en marcha un Plan de Emerxencia, burda manobra que non convence a ninguén, pois toda a cidadanía é consciente que de producirse un accidente convirteríase nunha traxedia con milleiros de mortos.


Fonte da Galería: https://picasaweb.google.com/reganosa.ferrol


Blog solidario coa veciñanza de Meá
Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol

comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org


Información baseada na enviada por:
Comité Cidadán de Emerxencia
-comitecidadan@gmail.com-
24 de março de 2011 18:12
___________________

martes, marzo 22, 2011

Comentario '12' - "Agresión Imperial" a Libia - Enlaces


Comentario '12' da nova que publica o xornal dixital estatal "Público" nun dos artigos sobre a "Agresión imperial" a Libia, onde as 21:39 do Luns 21 de Marzo de 2011, xa hai uns 546 comentarios de persoas rexistradas. Estes comentarios supoñen un auténtico debate popular sobre a situación en Libia. Polo seu interese publicamos en Ártabra 21 o Comentario '12' que se repite no '24', pois pretende dar unhas claves dun proceso de preparación da "Agresión Imperial" a Libia. Os interesantes enlaces amosan unha realidade que abre os ollos logo de que os medias convencionais privados persistiran nunha campaña de mentiras e manipulacións. Quen queira investigar, aquí ten um filón. Os enlaces están en inglés quen non coñeza o idioma, pode utilizar o Google Translate para traducir as web ao Galego.

Comentario '12', por ignatiusreilly ,
[para acceder a este enlace hai que estar rexistrado en "Público"].

20-03-2011 11:04

Se profundamos nos motivos desta "revolta popular", podemos mirar na seguinte páxina web: http://www.energy-pedia.com/

Trátase dunha web dirixida a persoas interesadas no mundo dos grandes negocios relacionados coa enerxía. Nela hai unha completa recompilación de noticias para investidores e empresarios do sector. Se pulsamos na marxe, accederemos ás News by region, desde onde podemos buscar noticias sobre Libia para un determinado ano. Interésannos as noticias desde 2009 ata hoxe. Se lles damos unha ollada rápida observaremos que menudean as que se refiren a novos achados petrolíferos en diversas rexións, tanto do deserto como do mar. Tamén, sobre todo conforme máis nos achegamos aos nosos días, figuran noticias sobre rescisións de contratos de explotación a diversas compañias. Hai un grupo de noticias moi curioso que vai desde mediados do ano 2010 ata case o día de antes da revolta nas que se nos conta que BP non fai máis que pospor a prospección marítima que estaba anunciada para 2010. Certamente, isto non é unha proba fehaciente de que BP xa sabía que ía haber unha revolta en Libia, pero desde logo trátase dunha notable casualidade.

Pero as noticias que máis nos interesan eu creo que son estas tres:

http://www.energy-pedia.com/article.aspx?articleid=133583 : Gaddafi estuda a nacionalización das compañias petrolíferas extranxeiras.

http://www.energy-pedia.com/article.aspx?articleid=133919 : Gaddafi instou aos libios a que apoien o seu plan para recuperar os ingresos do petróleo.

http://www.energy-pedia.com/article.aspx?articleid=134161 : O Congreso retrasa o plan de reparto de petróleo de Gaddafi.

Vemos como a oposición a Gaddafi xorde precisamente de entre as elites políticas e non do pobo. Vemos como o Congreso Popular logra aprazar uns meses o plan de Gaddafi de repartir a riqueza directamente ao pobo, unha vez nacionalizado o petróleo. E vemos como tras eses meses, aparecen grupos armados dirixidos por un ex-ministro afirmando representar ao pobo.

Alguén pode crer que o pobo libio se vai opor a este plan, vai levantarse en armas para pedir a cabeza de quen se atreveu a propor a nacionalización do petróleo e a repartición directa dos seus beneficios a todos os libios?

Lendo estas noticias pode aínda manterse que as revoltas en Libia, ou mellor devandito, que o golpe de estado en Libia, é popular e xustificado

Fonte: http://www.publico.es/internacional/367078/en-directo-la-coalicion-reanuda-los-bombardeos-sobre-tripoli
___________________________

luns, marzo 21, 2011

Manifestación contra a Lei de Augas de Galicia - 20 de Marzo de 2011 - Vídeos

A auga é fundamental para as persoas, os animais e as plantas; é indispensable para a vida e para o sostemento do planeta polo que debe considerarse pública e universal, e debe cumprir antes de nada una función social de alimento e de hixiene. Neste sentido toda normativa sobre as augas deberá prohibir que se privatice, se saque beneficio ou se especule coa auga.
...
[Asi daba comezo o manifesto Unitario da Plataforma Galega contra a Lei de Augas de Galicia]

Máis de 2.000 persoas congregáronse hoxe, 20 de marzo (antevéspera do Día Mundial da Auga) en Santiago de Compostela, para esixir do Goberno de Feijoó a derrogación da Lei de Augas de Galicia. A marcha cívica, convocada pola Plataforma Galega contra a Lei de Augas, partiu ás 12:30 horas da Alameda, e rematou na Praza da Quintana, onde representantes das diversas organizacións que integran este movemento contra a privatización da nosa auga deron lectura ao Manifesto.


Video de Galizacontrainfo.org


Video de Galiciaconfidencial.com



Manifestación



Máis info en:

Plataforma de Ferrol Terra en Defensa da Auga


_________

sábado, marzo 19, 2011

Imos à guerra!

Por Lupe Ces Rioboo
19.03.2011

Nom sei moi bem a quem lhe sorria o representante chinês quando alçou a mam no Conselho de Seguridade da ONU. Nom estou certa se foi ao representante francês, ao ruso ou à representante de USA. O que sim acertei foi a interpretar o que aquele sorriso vinha a dizer. Era a brincadeira de quem até o último momento joga co ocultamento da sua carta numha partida de baralha, convertendo numha trivialidade o feito terrorífico da aprovaçom dumha guerra de intervençom, num país soberano, por parte dumha coalizom de potencias estrangeiras.

Para resolver um conflito o último que se deve fazer é avivá-lo, ampliá-lo ou agravá-lo. Eis o que vem de fazer o Conselho de Seguridade sem tam sequer avaliar o informe de situaçom realizado polos seus enviados especiais a Líbia.

Os submarinos atômicos, os porta-avions, os caças de combate, os avions pilotados por controle remoto ... nom vam ajudar à estabilidade, nem proteger vidas humanas ou praticar solidariedade como tam hipocritamente manifestava a Ministra de Defesa, Carmo Chacón. As armas som para matar e a guerra para destruir.

O representante francês no Conselho de Seguridade dizia que nom se disponha de muito tempo, mesmo falava de horas para que a intervençom fosse possível. A diferença parecia estar em que o regime de Gadafi podia em horas, estabilizar a situaçom e sufocar o levantamento armado contra do seu governo. O objectivo da operaçom militar internacional queda assim totalmente espido. Pretende-se umha intervençom para desestabilizar o país, acabar coas instituiçons do estado líbio e fazer-se cos recursos naturais (petróleo, gas e sobre todo auga), ademais de cumha muito cobiçada situaçom geopolítica na fronteira com muitos países de grande interesse, entre eles Egipto, Argelia e Niger.

Comecemos logo a despedir-nos do país africano coa maior esperança de vida, ou o mais alto no índice de desenvolvemento humano do continente da hambruna, a SIDA e as guerras fracticidas e os genocídios.

Um diligente Conselho de Seguridade, ante umha revolta armada, em menos de quinze dias pom a todo um povo baixo a ameaça dumha agressom armada a escala internacional. Esse mesmo conselho de Seguridade que nom é quem de fazer cumprir nem umha soa das muitas resoluçons de condena a Israel. O mesmo artrítico Conselho que se mostrou incapaz de parar o bombardeio à povoaçom de Gaza, ou tanta morte e destruçom em Iraque, Afeganistam, Congo, Somália ... O mesmo Conselho que olha para outra parte quando as tropas de Arabia Saudi, estes dias, acude ao chamado da monarquia de Barein para assassinar manifestantes, desta volta desarmados.

Seica a declaraçom de guerra no estado espanhol tinha que tê-la aprovado o Parlamento. Mais aló imos à guerra! sem que se nos consulte, e sem que poidamos valorar o calado desta decisom. Como contrasta a rapidez da intervençom coa lentitude da reacçom internacional ante o desastre de Japom!. Nom teria sido melhor mobilizar todos esses recursos armamentísticos para ajudar á povoaçom japonesa e enfriar o reator que tanto ameaça a vida por aquelas latitudes, e mandar a Líbia, como propunham os países do ALBA, umha delegaçom diplomática de “boa vontade” para intermediar entre as partes? Quem será essa oposiçom líbia? Que projeto político terá para Líbia? Que interesses representa que podem mercar o veto de potencias como Rusia ou China e mobilizar a flota da OTAN em quinze dias?

--
Blogue pessoal:
http://lupeces.blogspot.com/


Enviado por:
Lupe Ces
-lupeces@gmail.com-
19 de março de 2011 12:28

_________________

Consello de Seguridade ONU declara a guerra a Libia nunha resolución non discutida con probas, ... con Walter Martínez en Dossier - Telesur - Vídeo 30 minutos

Walter Martínez [*]
Dossier -Telesur
18.03.2011

A ONU dá luz a verde a EEUU para invasión militar estranxeira en Libia.

O Consello de Seguridade da Organización de Nacións Unidas deu luz verde ao goberno de Estados Unidos e os seus aliados (Francia, Líbano e Reino Unido) para invadir militarmente a Libia, a través da aprobación dunha zona de exclusión aérea no país africano.

http://www.avn.info.ve/node/48664

ONU ratificou ser un órgano de extensión da política exterior estadounidense.

http://www.avn.info.ve/node/48654

Goberno libio aínda espera que comisión internacional evidencie verdadeiros feitos no país

http://www.avn.info.ve/node/48666


Zonas de exclusión aéreas: Unha historia con selo ianqui

http://www.avn.info.ve/node/48675


DOSSIER

Só India disiente, cuestiona a resolución - Resolución S-2011-142 ONU O.N.
consello de inseguridade da ONU.



Consello de Seguridade da ONU aproba resolución que autoriza uso da forza en Libia.

http://www.aporrea.org/tiburon/n177039.html


(menos informações)
Visualizar comentários, vídeos relacionados e muito mais

[*] Walter Martínez, xornalista venezolano, de orixen uruguaio, dirixe o programa Dossier.
_______

Principais puntos do texto da ONU que aproba o uso da forza en Libia - Fotos e Vídeo)

O Consello de Seguridade da ONU aprobou o pasado xoves, 18 de Marzo de 2011, o uso da forza para deter o avance do coronel Muamar Gadafi sobre os rebeldes libios. Velaquí os principais puntos da resolución votada polo Consello de Seguridade.

... O Consello de Seguridade, expresando unha gran preocupación pola situación que se deteriora, a escalada de violencia e o número de vítimas civís.

Recordando a responsabilidade das autoridades libias de protexer á poboación libia.

Considerando que os ataques sistemáticos que teñen lugar en Libia contra a poboación civil poden ser asimilado a crimes contra a humanidade.

Expresando o seu determinación de asegurar a protección dos civís e das zonas habitadas por civís e a entrega rápida de asistencia humanitaria,

...
... Actuando en virtude do capítulo 7 da Carta de Nacións Unidas (que autoriza o uso da forza):

Pide o establecemento inmediato dun cesamento o lume e a detención completa da violencia e de todos os ataques contra civís.

Pide que as autoridades libias cumpran coas súas obrigacións en virtude do dereito internacional, incluído o dereito humanitario internacional ...

PROTECCIÓN DE CIVÍS

- "Autoriza aos Estados membro (..) a tomar todas as medidas necesarias (...) para protexer aos civís e as zonas habitadas por civís baixo a ameaza de ataques (polas forzas de Muamar Gadafi), incluída Bengasi, excluíndo unha forza estranxeira de ocupación baixo calquera forma e en calquera parte do territorio libio"


ZONA DE EXCLUSIÓN AEREA

- "Decide establecer unha prohibición de todos os voos no espazo aéreo de Libia de xeito de protexer aos civís"

- "Decide que esa prohibición (..) non incumbe aos voos cuxo único obxectivo é humanitario"

- "Autoriza aos Estados membro (..) a tomar todas as medidas necesarias para facer respectar a prohibición dos voos".

RESPECTO DO EMBARGO DE ARMAS

- "Decide para asegurar a estrita aplicación do embargo (resolto o 26 de febreiro), inspeccionar no seu territorio, incluíndo portos e aeroportos ou en alta mar, os barcos e avións que se dirixan a, ou proveñan de, Libia".

- "Deplora a utilización sistemática de mercenarios en Libia e pide a todos os Estados membro que respecten estritamente as súas obrigacións (?) e impidan que mercenarios armados vaian a Libia".

CONXELAMENTO DE HABERES


- "Decide que o congelamiento de haberes concierne a todos os fondos, haberes financeiros e recursos económicos, que son propiedade ou directamente controlados polas autoridades libias".

- "Afirma o seu determinación de garantir que os fondos conxelados (...) sexan desde o momento en que sexa posible, accesibles ao pobo libio".



Fonte: cubadebate
__________________

xoves, marzo 17, 2011

Ferrol en movimento: ás 6 da Tarde no Inferniño, está organizado un acto público de información e debate sobre a Lei de Augas de Galicia, ás 7 está convocada unha concentración, na Praza Amada García, en solidariedade co pobo xaponés e polo peche das centrais nucleares e ás 7 e 1/2 unha mesa redonda sobre a crise enerxética, o pico do petróleo, ...


17 de Marzo, ás 18:00 hs .- En Ferrol, no Centro Cultural "Carvalho Calero", no Inferniño, terá lugar un Acto Público de Información e Debate sobre a Lei de Augas de Galicia, organizado pola "Plataforma de Ferrol Terra en Defensa da Auga". Este acto está aberto a toda a veciñanza, mais vai dirixido especialmente ao movimento asociativo e veciñal da zona urbana de Ferrol.

No acto vai-se convidar a Participar na Manifestación do Domingo 20 de Marzo.


Quen queira participar na Plataforma ou apoia-la pode enviar un correio a augadeferrolterra@gmail.com ou acudir á vindeira reunión que terá lugar o Luns 28 de Marzo, ás 6 da Tarde, nos locais da Asociación Veciñal de Esteiro.

Máis Información en:
http://auga-dereito-humano.blogspot.com/



17 de Marzo, ás 19:00 hs .- Concentración, na Praza Amada García, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia, en solidariedade co pobo xaponés e polo peche das centrais nucleares. A mobilización de Ferrol vai ser simultánea a outras convocadas noutras partes de galiza, do Estado e do Mundo. Na Galiza foi a organización ecoloxista Verdegaia a que fixo o chamamento que foi secundado por outras organizacións e colectivos. O sitio na rede reganosademolizon.org, recomenda un interesante Boletín da Asociación Medicinas Complementarias.



17 de Marzo, ás 19:30 hs .- Mesa Redonda e Coloquio na Galeria Sargadelos de Ferrol. Sobre a crise enerxética, de petróleo, crise do capitalismo, organizado por ADEGA-Trasancos: "Capitalismo Finito - Além da Crise Energética"

Intervirán:

Relator: Prof. Manuel Rei (Divulgador Ambiental).
Moderador: Nês Lópes (Secretario ADEGA-Ferrol).

Máis información: na Delegación de Ferrol (Trasancos) no Centro Cívico e Cultural de Caranza - Ferrol e na súa web www.adega.info
___________________

martes, marzo 15, 2011

En defensa da auga, ... por Francisco Maceira


Por Francisco Maceira [*]
15.03.2011

Vivimos no país das mil maneiras de chover. Se hai algo que caracteriza a Galicia é a auga. É a nosa esencia, a nosa alma. A Xunta, co subterfuxio da nova lei de augas, acaba de poñela á venda.

Coa Lei 9 / 2010 na man non somos donos da traída que fixo o avó, do cano do prado, do rego de auga, do pozo... As nosas fontes non tardarán moito en ter un candado coas iniciais dalgunha multinacional do sector servizos. Nas cidades a situación non é menos grave, pois xa hai tempo que empresas privadas estannos a cobrar por algo que non se pode vender. Que é tan noso como o sol ou o aire que respiramos. Todo esto apúranse a desmentilo desde a Xunta porque hai cousas que non convén que se saiban antes das eleccións municipais.

O próximo domingo día 20 as plataformas en defensa da nosa auga organizan unha gran manifestación en Santiago. Debemos acudir para que se derogue esta lei tan prexudicial e os versos máis emblemáticos da nosa Rosalía non se convirtan en profecía. Xa puxeron á venda os nosos aeroportos, autoestradas, educación, sanidade ... pero agora estamos ante un caso máis grave aínda. Queren privatizar a alma do noso país e o 70% dos nosos corpos.

Martes, 15 de Marzo de 2011

[*] Francisco Maceira Rodíguez -Ferrol, 1963.
f.maceira@hotmail.com

Publicado nos xornais "Diario de Ferrol" e  "La Opinión de A Coruña"

Foto de Suso Pazos - Susete'70, do seu álbum Fotos de Ferrol Terra.
____________

domingo, marzo 13, 2011

Actos Públicos en Ferrol de información e debate sobre a Lei de Augas de Galicia - 16 e 17 de Marzo


Actos Públicos en Ferrol

Información e Debate sobre a Lei de Augas de Galicia

Mércores 16 de Marzo, ás 19:30 hs, no local da Asociación Veciñal de Serantes, nas inmediacións das antigas Vivendas Sindicais, fronte a Escola Universitaria Politécnica de Serantes.

Este acto está aberto a toda a veciñanza, mais vai dirixido especialmente ao movimento asociativo e veciñal da zona rural de Ferrol.

---

Xoves 17 de Marzo, ás 18:00 hs, no Centro Cultural "Carvalho Calero", no Inferniño.

Este acto está aberto a toda a veciñanza, mais vai dirixido especialmente ao movimento asociativo e veciñal da zona urbana de Ferrol.


---

Organiza: Plataforma de Ferrol Terra en Defensa da Auga.

augadeferrolterra@gmail.com

http://auga-dereito-humano.blogspot.com
____________

A mantenta da Caixa de Aforros - Galiza non se pode abster, ... por Xavier Vence

Por Xavier Vence Deza [*]
13.03.2011

Xa coñecemos o peso da folla da guillotina coa que se vai decapitar a caixa coa que nos quedamos despois de que ataran man con man as dúas que tiñamos coa promesa de que era para unilas: 2.622 quilos de euros. Se acepta un cambio de sexo, de caixa a banco, entón poden rebaixar o peso até 1.527.

Cada vez somos máis os que percibimos que o proceso de desmantelamento das caixas é unha das decisións de maior alcance político e económico da última década, despois da entrada no euro. Éo nun duplo sentido: é un punto de inflexión no modelo territorial-autonómico e no modelo socio-financeiro. O Goberno central –previo amaño e reparto da torta con CiU– decide privatizar algo que non é seu, laminando a principal competencia autonómica e entregándolles aos bancos e fondos a metade do sistema financeiro que, con luces e sombras, mantén un alento social na súa actividade e sostén mediante crédito e participacións no capital unha parte esencial do tecido productivo.

O PP abstívose pero non porque discrepe dos obxectivos do decreto, senón por puro tacticismo electoralista. Como ben clarexou Montoro, abstivéronse porque o decreto “chega tarde”, nas horas lixo da lexislatura, e a súa prioridade agora é “construír unha alternativa ao goberno actual”. Con esa finta buscan unha fírgoa para manter ese xogo froral que tan ben se lle dá –grazas á complicidade mediática– pero, contrariamente ao que afirma Feijóo, con esta abstención permítese que o decreto pase –noutro caso sería difícil– deixando desprotexidos os intereses obxectivos dos galegos. Non dubido que a conselleira de Facenda pode moverse coa mellor das vontades, pero tanto ela como moitos empresarios e votantes do PP acabarán tropezando coa crúa evidencia de que nin Galiza, nin as caixas, nin as pemes son as prioridades da política madrileña do PP neste momento. Como tampouco o son na do PSOE. Esta é a hora estelar da gran banca e dos fondos, os verdadeiros amos.

É falso que todo isto vaia contribuír a mellorar o financiamento da economía productiva. Pola contra, o capital que eventualmente entre desde o exterior non vai para o crédito senón para o cambio de propiedade das entidades e doutros activos; mesmo o capital que mobilicen os bancos e fondos españois, no canto de orientarse ao crédito ou investimento produtivo, destinaranse tamén a facerse coa propiedade desa torta gulosa. Peor aínda, con eses inauditos periplos a busca de compradores, aos que para pasmo mundial se suma o propio gobernador do Banco de España, entregarán a prezo de saldo as xoias financeiras –das autonomías– e, ademais de perdelas, convértennos en pagadores de rendas a eses fondos en forma de dividendos.

Que facer? Quen ten o poder –ou exerce vicariamente ese poder– decide e eles son os responsábeis do resultado. Os que creemos que isto é un erro descomunal estamos obrigados a facernos oír e tamén estaremos no noso dereito de pedirlles contas polas consecuencias, e que paguen por elas, cando menos políticamente. Porque cando no futuro queiramos explicar o racionamento do crédito das pemes, a duración do estancamento e do paro, teremos que recordar estas cousas. Como agora temos que recordarlles ao PP, PSOE e Banco de España a súa responsabilidade na burbulla inmobiliaria e na enxeñería financeira creativa na que montaron o país durante anos. En todo caso, eu teño claro que a aposta menos mala será sempre aquela que sexa reversible. Por iso apostaría polo control público da caixa, con recursos autonómicos e FROB, evitando a entrega a privados –nacionais ou foráneos– a prezo de saldo do capital, os activos, o patrimonio e o control da entidade.

Publicado n'O Xornal de Galicia - 12.03.2011

[*] Xavier Vence Deza (Rodeiro en 1961) é Catedrático de Economía Aplicada da Universidade de Santiago de Compostela, escritor, comentarista político, ... Foi director do Idega no período 1991-95. Profesor invitado en diferentes universidades estranxeiras, formou parte de diversos comités de expertos de organismos internacionais. É coordinador do grupo de investigación ICEDE e da área de Economía do Seminario de Estudos Galegos. Publicou máis dun centenar de artigos e libros en revistas profesionais de ámbito galego e internacional sobre economía da innovación e políticas tecnolóxicas, sistema galego de innovación, disparidades rexionais na UE, industria, servizos, mercado de traballo, sistemas produtivos e planificación estratéxica, desenvolvemento local ... .
________

O roubo da auga [II] - Lei de augas versus lexitimidade democrática

Por Xosé Manuel Beiras [*]
13.03.2011


II. LEI DE AUGAS VERSUS  LEXITIMIDADE DEMOCRÁTICA

Dicíavos, coido, ao remate da prédica pasada, que ese "tigre non vexetariano" que é o capital -se me permitides xogar á inversión do tema "boaventurián" nun remedo caseiro da arte da fuga- viña de pegar un pinchacarneiro espoliador onda nós, no colo da consabida brigada política de demolicións empoleirada no poder autonómico. O escenário desa acrobacia foino, nesta ocasión, o Parlamento de Galicia, onde, o 26 de outubro do ano pasado, foi aprobada unha flamante Lei de Augas pola metade máis un dos seus membros de delambos xéneros, que curiosamente representan á metade menos un cacho dos votantes, á sua vez inda máis por baixo da metade dos eleitores, e finalmente aínda máis lonxe, portanto, de representaren á metade dos cidadáns -ou suxeitos, como prefirades- atinxidos pola lei aprobada nesa cámara de representantes.

Reitérovos tamén hoxe que non tento imitar ao fabuloso G.M., senón sinalarvos -con bó humor- unha asimetría deformante da proxeción da democracia representativa nas institucións políticas, que pode dar lugar a que decisións adoptadas por maiorías institucionais non se correspondan con correlativas maiorías sociais ou mesmo nen tan sequer eleitorais -que son as precisas para dotalas de auténtica lexitimidade democrática. Noutras verbas: de non aplicarse un rexime eleitoral estritamente proporcional, pode acontecer que unha maioría de representantes eleitos como membros dunha cámara lexislativa non se corresponda coa maioría do eleitorado, nen tan sequer coa maioría dos votos emitidos polos eleitores que non se abstiveron de facelo. Ise é mesmamente o caso da composición actual da cámara galega no que atinxe á maioría governante -exigua maioría dun escano que non representa á maioría dos votantes.

A cousa ten moita máis relevancia do que poida parecer. Non se non trata dunha mixiricada formal: atinxe á lexitimación democrática das decisións institucionais. Nomeadamente á das lexislativas, poisque as leis son normas de obrigado cumprimento para toda a cidadanía. E ese caráiter universal desa obriga é democráticamente lexítimo só porque é a propria cidadanía quen elabora e aproba as leis -meiante os seus representantes. A democracia é o poder dos cidadáns para governárense -non dunha maioría para governalos. A maioría é só un método para resolver a toma de decisións entre posicións diverxentes ou confrontadas de diferentes segmentos da cidadanía -e non hai democracia se a maioría ignora, despreza ou esmaga os dereitos das minorías. Pra canto máis se é unha minoría quen toma decisións contrarias aos dereitos e intereses da maioría dos cidadáns -por máis que esa minoría poida detentar a metade máis un dos escanos dunha cámara lexislativa: velaí unha asimetría entre os colectivos dos representantes e os dos representados, debida a defectuosos deseños dos sistemas eleitorais, que deforma a representación democrática da cidadanía -e que compre ter en conta e subsanala cando menos na prática da institución, so pena de deturpar a lexitimidade democrática das decisións institucionais, até mesmo incorrer nun divorcio entre "legalidade" institucional e "lexitimidade" democrática.

A lóxica consustancial coa cultura democrática esixe non utilizar mecánicamente a maioría da que se dispón nunha institución lexislativa, mesmo cando a maioría institucional representa a unha maioría eleitoral -poisque o contrario equival a excluír de presencia efectiva na cámara a toda a cidadanía que non votara ao grupo institucionalmente maioritario e governante. É o que o argot político celtibérico denomina "aplicar el rodillo" -eu, cando deputado no tempo do fraguismo, expresábao de xeito máis soturno: convirtir a cámara lexislativa nunha cámara de gas. Ben sabido é que, para evitalo, están as esixencias legais de maiorías "cualificadas" en decisións institucionais de determinado rango ou transcendéncia política ou social. Tal foi o caso da reforma do Estatuto propugnada polo governo bipartito na pasada lexislatura para ampliar os poderes e competencias da autonomía galega: naufragou porque requería unha maioría superior á que tiña na cámara ese governo, e boicoteouna o grupo que governa agora -cousa que non lle impide, pra eludir responsabilidades perante a situación crítica do país que disque governa, alegar cínicamente agora a falla das competencias que tería se daquela non boicotease a sua ampliación.

Mais só unha cultura e unha ética democráticas realmente interiorizadas e asumidas na prática política institucional poden garantir o respeito polos dereitos e intereses das maiorías sociais e cidadás cando están en xogo decisións que as atinxen. Noutras verbas: son a cultura e a ética democráticas as que obrigan a proceder meiante maiorías "cualificadas", inda que non esteñan esixidas preceptivamente, cando os efectos das decisións atinxen ao común da cidadanía, e non só ao segmento representado polo grupo que as promove. As fórmulas e métodos para facer tal existen, e os políticos de oficio ao uso adoitan invocalas cara o público: aquilo de aprobar tal cousa "por consenso", ou "por ampla maioría" -sóavos, non si?. Invocalas, si; mais praticalas é outra leria: só cando lles convén a iles, non á sociedade -non ao común cidadán. Non, tampouco, cando lle convén á saúde democrática do sistema político. De xeito que o máis frecuente, e ainda máis -compre dicilo- na dereita, resulta ser empregar o mecanismo da simples maioría aritmética no canto do método democrático da solución negociada e concertada; impor mecánicamente a "legalidade" da maioría institucional inanque entre en colisión coa "lexitimidade" democrática da maioría social. Pois pra canto máis en situacións de "asimetría representativa" como a actual na cámara galega, onde a sensibilidade democrática da maioritaria metade máis un só brilla precisamente pola sua auséncia.

Polo demáis, "de casta le viene al galgo" -así que non hai de qué solprendérmonos. Fago memoria dun ilustrativo episodio acontecido na primeira lexislatura do período fraguiano. Era tamén aquela, como a de agora, unha situación parlamentar de "asimetría representativa": os dous grupos de apoio ao governo -o popular e máis os centristas de Núñez- sumaban só a metade máis un dos escanos, e bastante menos da metade dos votos emitidos polos cidadáns. Pois promoveron e aprobaron cos sós votos da sua metade máis un dos deputados nada menos que a reforma da lei reguladora do proprio Palamento de Galicia: unha norma que, por razóns obvias, os usos parlamentares "impoñen" aprobar por consenso -ou cando menos por ampla maioría "cualificada". E ficaron tan anchos, abofé -ao cabo, pra iles, a democracia reducíase a iso mesmo: á ditadura da aritmética da maioría. Unha reforma, aquela, que demoucou os dereitos da oposición e convirtiu os debates e aprobación dos proxectos lexislativos do governo en pouco máis ca un trámite previo á publicación do proxecto convirtido en lei no DOGA. Por protestar coa pertinente enerxía, eu fun desposuído polo Presidente da cámara dos meus dereitos como deputado, ou sexa amordazado e inabilitado, durante dous meses -os dous meses cruciais que durou o treito final dese debate lexislativo. Dous anos depois, o TC fallaría ao meu favor o meu recurso, declarando nula a miña sanción -mais non, curiosamente, a aprobación da demouca, non dos meus dereitos, senón do funcionamento democrático da cámara. En todo caso, con sentencia do TC ou sen ela, a aprobación de aquela norma podía resultar institucionalmente "legal", mais fora democráticamente "ilexítima". Pois inda dura: é a que aínda segue en vigor como regulamento da cámara lexislativa galega.

Así pasa o que estamos a ver -e padecer. Así aos vástagos de aquiles proxenitores -políticos- resúltalles máis doado empregaren a simples metade máis un dos escanos, ou sexa, a simples maioría parlamentar socio-eleitoralmente minoritaria, para sacaren adiante decisións normativas que fan irrisión, cando non os agreden, dos dereitos e intereses do común cidadán maioritario na sociedade galega. Máis doado aínda, claro está, se as decisións de governo nen sequer teñen que pasar polo trámite parlamentar. Trátese do idioma, da cultura, da enerxía, do meio ambiente, da sanidade, do ensino -en suma, de calquer eido vital para o povo e a cidadanía no seu conxunto: govérnase prao capital e os privilexiados contra o común cidadán. Nese mundo ao revés, debe ser ise o xeito ultra-liberal de entender o democrático respeito polas "minorías". Pois agora tocoulle, por lei, ao dereito humán á auga. Mais iso, con licéncia, espricareivolo o dia que ven.

Publicado en Galicia Hoxe - 13.03.2011

Enlace de interese relacionado:

Ártabra 21: O roubo da auga -I- De ben libre a mercadoría cobizada
________________________

O roubo da auga -I- De ben libre a mercadoría cobizada

Por Xosé Manuel Beiras [*]
13.03.2011



I. DE BEN LIBRE A MERCADORÍA COBIZADA

Os manuais académicos de Economía Política ao uso cando eu era estudante universitario primeirizo -poisque estudante seguino a ser logo como docente e inda o sigo a ser de vello agora- adoitaban definir os bens económicos polo principio da escaseza. Para seren bens "económicos", dicíasenos, era condición primeira e necesária que fosen aptos para satisfaceren necesidades humás. Mais non abondaba con iso: era ésa unha condición necesária, mais non suficiente. Compría asemade unha segunda condición: que fosen escasos. A escaseza era o atributo que marcaba a diferencia específica definitoria dos bens económicos dentro do conxunto dos bens aptos de seu para satisfaceren necesidades humás. Os bens non escasos, mesmo que fosen úteis para o ser humán, denominábanse bens "libres". E o exemplo de ben "libre" máis recurrentemente mentado naqueles manuais eravolo... a auga. Mesmamente. Tamén o aire, abofé. Xa vedes que moito choveu dende aquela, e adoito en forma de choiva aceda, para chegarmos á situación actual do planeta e do sistema-mundo, que desminte e invalida, coa contundencia dos "feitos pertinaces", os exemplos dados nos manuais académicos para ilustrar a sua axiomática "declaración universal" do que é "económico" e o que non: sic transit gloria mundi -que diría a curia romana no enterro de tan sabido dogma... académico.

Porque, unha de duas: ou a tal definición non é valedeira, ou é que a auga e o ár deixaron de ser bens "libres". Ora, se nen sequer o ár e a auga son bens "libres" xa, qué caste de bens cabe imaxinar que sexan aínda "libres", qué caste de bens úteis existentes na "natureza" -na biosfera- cabe cualificar de "libres", é dicir, non "económicos"?. E se todo na biosfera son bens económicos, de qué raio val logo a "diferencia específica" entre bens "económicos" e "libres" que dota de sentido á susodita definición?. Ou sexa: de qué val unha definición que xa non define o que pretende definir?. Non, non é unha brincadeira miña. Non estou a xogar aos trabalíngoas, nen a imitar ao inimitábel Groucho Marx -malia que algo de parodia hai neste meu palique. Estou a pórvos -paródicamente- en evidéncia o fraude conceitual que, dende as mesmísimas nocións basilares, permite convirtir a ciencia económica en ideoloxía ao servizo da mercantilización do universo todo, da conversión en mercadorías de absolutamente todos e calisquer elementos da natureza, da insaciábel depredación mercantil da biosfera enteira. Até das fontes da vida no planeta: a auga e a atmosfera.

Porque a escaseza non é un atributo dos obxetos naturais, senón un resultado da acción humana sobre a natureza: un fenómeno social, e non natural, que difire segundo sexan os modelos de civilización e de modo de produción e distribución dos produtos desa acción humana -e xa que logo, das relacións dos colectivos humáns cos ecosistemas da biosfera. E é a combinación da lóxica do modo de produción capitalista -o lucro e a acumulación- coa da civilización industrial -a cousificación utilitarista do medio natural- o que reduce tódolos bens úteis a mercadorías -ou sexa, tódolos bens económicos a unha soa das suas formas posíbeis- e tódolos elementos da natureza a recursos produtivos -ou sexa, a unha soa das suas posíbeis funcións, aquela que mesmamente os des-naturaliza: a de forzas produtivas para a transformación industrial. O resultado do primeiro é o desprazamento do valor de uso dos bens económicos polo seu valor de cambio: a mercantilización a prol do lucro privado. O do segundo éo a conversión da natureza nun obxeto inerte de apropriación sen reposición: a depredación levada ao paroxismo. Mercantilización e depredación: duas metáforas do roubo.

Emporiso, a segunda vaga histórica da razón ilustrada, a do pensamento revolucionario do s.XIX en diante, procedeu á crítica das nocións elaboradas pola economía política do liberalismo burgués, a desvelar a sua función ideolóxica de apoloxética do capitalismo e a contrapórlle outra perspectiva. Nela, os bens aptos para satisfaceren necesidades humás son obxetos úteis, a sua idoneidade radica no seu valor de uso. Uns téñena no seu estado natural, e abonda usalos ou consumilos. A outros, os máis, compre dárllela meiante procesos produtivos, compre producilos: como resultado, son produtos. Mais non por iso son necesariamente mercadorías. Convírtense en mercadorías cando se producen, non para utilizar o seu valor de uso, como por caso nas culturas campesiñas tradicionais, senón por mor do seu valor de cambio: para a venda -para o mercado. O paso seguinte é: para obter lucro. Cada paso na conversión do produto en mercadoría distánciao máis do seu valor de uso, é dicir, da sua función primixenia: cubrir as necesidades materiais da existencia humá. Ao mercado só ten acceso quen dispón de cartos pra poder comprar -non quen ten necesidades que satisfacer. Por iso, nun sistema que tente realizar o benestar social, os bens que satisfan necesidades básicas non poden convirtirse en mercadorías -non poden mercantilizarse. Saúde, educación, cultura son bens sociais non mercantilizábeis: o acceso a iles forma parte dos dereitos humanos fundamentais. Tamén os alimentos. E tamén, sobranceiramente -madia leva- os elementos todos do patrimonio natural, a empezar polos máis vitais para a biosfera. A auga, pois, tamén.

A "razón perguiceira" -obrigado, Boaventura- do liberalismo burgués negouse decote, teimudamente, a aceitar a existencia, e comprender a índole, tanto dos bens sociais coma dos patrimonios naturais. Non lle conviña: para ela business is business -e con iles non podía especular. E a "razón ilustrada" do pensamento revolucionário -anti-sistémico, pois- tardou de máis en dexergar e entender os colectivos humáns, as formacións sociais, como parte integrante da biosfera e dependente dos seus ecosistemas -de xeito que o socialismo ensaiado na prática tampouco chegou a ser un "eco-socialismo". Só a irrupción do ecoloxismo na escea das propostas e movementos alternativos mudou a cosmovisión da interacción home-natureza e o valor dos ecosistemas -redimensionada á sua vez, inda máis tarde, pola emerxencia das culturas dos povos orixinarios e os movementos indixenistas. Mais, entramentras, a contra-revolución desencadeada polo ultraliberalismo exacerbaría, até levalos ao paroxismo, os procesos de mercantilización e depredación dos bens naturais, consustancias coa aberrante lóxica do capitalismo: un capitalismo non depredador é tan inimaxinábel coma un tigre vexetariano -na sarcástica imaxe do Sousa Santos. E nésas estamos. A "lóxica" voracidade do capital convirtiu en mercadoría cobizada a auga, os sistemas hídricos todos do planeta, á par que esparexía a sua contaminación -e pola mesma convirtía as augas limpas nun ben cada vez máis escaso: provocaba a sua escaseza como coartada para facer business con ela. E tamén o vento -co pretexto das enerxías renovábeis, após espoliar as fósiles. E mesmo a atmósfera -ou qué outra cousa é o "mercado do carbono", ese enxendro ecocida.

A mercantilización da auga comezou pola dos servizos de suministro -de auga "potábel"- en expansión correlativa aos procesos malchamados de "urbanización" do habitat humán. Unha mercantilización privatizadora dos servizos públicos ao compás da desmontaxe peza a peza do "welfare- state" no actual período histórico de crise e involución reacionária. Mais o obxetivo fulcral atinxe á auga en si mesma, como xa dixen: á mutación do ben "libre" en "recurso escaso" -e portanto, á sua "lóxica"(?!) conversión en "mercadoría", a sua inexorábel mercantilización privatizadora. En prata: o seu roubo, a sua confiscación polo capital privado. É o pinchacarneiro espoliador que ven de pegar ese tigre non vexetariano tamén onda nós, no colo da consabida brigada política de demolicións: a recente "Lei de Augas... de Galicia". Da Galiza, dixen?. Meigas fóra! -mais o esconxuro fica prá vindeira semán.

Publicado en Galicia Hoxe o 06.03.2011
______________________

As confrarías de Ferrol, Barallobre e A Coruña fan a presentación dun "Manifesto pola recuperación das rías galegas": Mércores 16 de Marzo en Ferrol


PRESENTACIÓN DO MANIFESTO POLA RECUPERACIÓN DAS RÍAS E DA COSTA GALEGA

As confrarías de Ferrol, Barallobre e A Coruña realizarán a presentación do "Manifesto pola recuperación das rías galegas" o mércores 16 de marzo, ás 20:15 horas, en Ferrol,  no Centro Cívico de Caranza.

As rías galegas e toda a nosa costa en xeral son as que peor calidade microbiolóxica de auga teñen de toda Europa.

A pesar de ser a zona de Europa con maior dependencia económica dos recursos do mar, pesca, marisqueo e actividades ligadas a elas.

A pesar de que a 1 de xaneiro de 2006 tiñan que estar construídas as depuradoras de augas residuais.

Aínda hoxe ningunha ría está libre de zonas C (contaminadas por vertidos de augas fecais). Nestas zonas non se pode extraer marisco para a venta directa.

Hoxe o 41% da ría de Ferrol é zona C, de aquí se extraía o 80% de todo o marisco da ría.

Ademais a isto hai que sumarlle os recheos sen control e as industrias contaminantes no interior das rías ou en zonas sensíbeis.

A xente que traballamos no mar e vivimos del non somos os únicos afectados, todos e todas perdemos, tamén a nosa saúde.

Para recuperar o noso litoral e saúde do noso medio ambiente mariño.

Unha costa recuperada crea mais riqueza e postos de traballo.

Con unha costa recuperada gañamos todos e todas.

Desde as confrarías pensamos que é a sociedade galega a que ten que responder dunha vez. Xa está ben de destruír unha das principais fontes da nosa riqueza natural e económica.

Pedimos o apoio do tecido asociativo galego: asociacións veciñais, culturais, ecoloxistas, empresarias, anpas ...

É cousa de todos, é cousa de todas.

Para calquera consulta dirixirse ao e-mail:
salvarasriasgalegas@gmail.com

Enviado por:
asociacion Veciñal O Rosario-Inferniño
-avvorosario@gmail.com-
12 de março de 2011 20:04
http://orosario-inferninho.blogspot.com/
________________________

Constituídas as comisións de seguemento que velarán polo cumprimento dos acordos adoptados nos Foros Cívicos

CONSTITUCIÓN DAS COMISIÓNS DOS FOROS CÍVICOS.-

Constituídas as comisións de seguemento que velarán polo cumprimento dos acordos adoptados nos Foros Cívicos

Xoves, 10 de marzo de 2011

Están integradas por 64 persoas distibuídas en seis áreas: Democracia Participativa, Xuventude, Patrimonio e Medio Ambiente, Aforro Enerxético, Modelo de Cidade e Deportes

A creación do Consello de Xuventude, a racionalización do consumo enerxético, a creación dunha Oficina Municipal de Queixas ou o fomento de actividades deportivas son algundas das propostas.

As iniciativas poderán ser presentadas ao proceso de Orzamentos Participativos de 2011, ao que se destinarán tres millóns de euros.

O concelleiro de Participación Cidadá, Manuel Santiago, presidiu a constitución das Comisións de Seguimento que velarán polo cumprimento das propostas que foron acordados nos Foros Cívicos que se celebraron entre os meses de novembro e decembro de 2010.

Estes foros, nos que participaron un total de 122 persoas, foron promovidos polo Concello de Ferrol ao abeiro do proceso de Orzamentos Participativos, pioneiro en Galicia, como puntos de encontro abertos a toda a cidadanía nos que os asistentes puideron realizar as súas aportacións de actuacións ou proxectos relacionados con diversas temáticas:

Democracia Participativa”,  “Políticas de Xuventude”,  "Patrimonio e Medio Ambiente”,  “Aforro enerxético”,  “Modelo de Cidade” e  “Deportes”.

Da súa posta en marcha por parte da Administración local velarán un total de 64 veciños e veciños, que participarán os vindeiros 11, 15 e 16 de marzo en diferentes reunións de traballo para abordar a posta en marcha das propostas vinculadas con cada temática, previa presentación ao Concello de Ferrol.

Así pois, e respecto ao foro sobre “Democracia Participativa”, as principais propostas elixidas están relacionadas coa constitución dunha Oficina de Queixas e Suxestións, o establecemento de puntos de información nos barrios, a eliminación de barreiras burocráticas para axiliar a tramitación dos expedientes municipais ou promover o coñecemento dos dereitos de participación da cidadanía a través de diferentes órganos e espazos (intervencións nos plenos, audiencias públicas, procesos de participación, etc.).

Na área de “Xuventude”, apostouse por crear espazos de coordinación co Concello -o Consello de Xuventude-, apoiar o traballo das asociacións ou implicar ás entidades xuvenís nos procesos participativos, difundindo entre a xuventude o proceso de Orzamentos Participativos, a través do cal os veciños e veciñas teñen a oportunidade de elixir o destiño dunha partida municipal (3 millóns de euros en 2011).

Fomentar iniciativas empresarias sostibles, actualizar o inventario de bens patrimoniais, priorizar o patrimonio natural das intervencións municipais ou avanzar no saneamento integral da ría foron as propostas máis destacadas do Foro Cívico de “Patrimonio e Medio Ambiente”.

Por outra banda, e relacionado coa temática de Aforro Enerxético e Enerxías Renovables, priorizáronse as seguintes propostas: a instalacións de paneis solares en diferentes puntos do municipio, a organización de accións formativas e de sensibilización neste eido, a racionalización do consumo enerxético ou a promoción das Tecnoloxías de Información e Comunicación (TICs) para promover o consumo sostible.

No quinto dos Foros Cívicos celebrados, o relativo ao “Modelo de Cidade que queremos. Ordenamento urbanístico e compromisos sostibles coa cidadanía”, as principais conclusións acadadas están relacionadas con propostas como a unión de barrios a través de zonas verdes, continuar apostando pola rehabilitación de vivendas ou fomentar os espazos urbanos para o uso e disfrute das persoas evitando os aparcamentos no casco histórico.

Finalmente, no Foro de Deporte para cuxa celebración previamente se realizou un traballo para coñecer as demandas e propostas dos clubs e entidades deportivas, as propostas por cuxa posta en marcha velará a comisión de seguimento son as seguintes:

-Formación técnica a monitores e asesoramento aos clubs en aspectos administrativos, deportivos, etc; fomentar actividades deportivas no eido educativo e competicións ou publicitar os acordos do Patronato de Deportes, así como favorecer a participación das entidades deportivas na fase de planificación de eventos.

O concelleiro de Participación Cidadá, Manuel Santiago, explicou que todas estas propostas se abordarán nas xuntanzas de traballo que se manterán coas Comisións de Seguimento de cada unha das áreas. A primeira delas -a de Xuventude- celebrarase este venres, 11 de marzo, ás 19.00 horas no Concello de Ferrol.

- Para o 15 de marzo está convocada a Comisión da área de “Deportesás 19.30 horas-

- 16 de marzo, a de “Democracia Participativa”, “Medio Ambiente e Promoción do Patrimonio” e “Aforro Enerxético e enerxías renovables” e “Modelo de Cidade”, que se constituirán en diferentes grupos.

Neste senso, o obxectivo é traballar de xeito coordinado co resto de órganos de participación vixentes na actualidade no Concello (un total de 29 entre Foros Cívicos, Comisións de Seguimento dos Foros Cívicos, Consellos Sectoriais ou os órganos de participación creados no seo do proceso de orzamentos participativos). Para iso, plantexouse a necesidade de presentar todas estas propostas saíntes dos Foros Cívicos aos Orzamentos Participativos de 2011, tendo en conta que nesta terceira edición do proceso o orzamento é de 3 millóns de euros e o ámbito de actuación amplíase á totalidade do territorio (22 barrios e parroquias) e a todas as áreas de xestión municipal.

ferrol.es

--
Publicado por Participación Cidadá de Ferrol para PARTICIPACIÓN CIDADÁ-FERROL

Enviado por:
xose manuel sanxoan
-melsanxoan@gmail.com-
10 de março de 2011 23:47
______________

Mesa Redonda en Ferrol, o Xoves 17 de Marzo: "Capitalismo Finito - Além da Crise Energética" - ADEGA Trasancos

Mesa Redonda e Coloquio o Xoves 17 de Marzo de 2011, ás 19:30 hs na Galeria Sargadelos de Ferrol. Sobre a crise enerxética, de petróleo, crise do capitalismo.

CRISE ENERXETICA, PICO DO PETROLEO, ETC.

Intervirá:

Relator: Prof. Manuel Rei (Divulgador Ambiental)
Moderador: Nês Lópes (Secretario ADEGA-Ferrol)

"Quinta feira dia 17 de março ADEGA-Tasancos organizamos umha palestra, na que falará Manolo Rei, para explicar o que é o cenit ou pico do petróleo e de outros combustíveis fosseis, que possibilidades tem de acontecer, quando e como e que repercussons vai ter. Dará umha visom geral do esgotamento dos recursos baixo do paradigma do constante crescimento capitalista num planeta finito, a estreita relaçom entre crescimento, crise energética, deterioro ambiental e crise económica. Veremos as dificuldades para superar umha situaçom de altos preços ou escasez de energia no sistema capitalista e comentará a necessidadede de superaçom do capitalismo fazendo algumhas propostas singelas para o debate".

Agardamos a vossa assistência.

Para contactar con ADEGA:

Xesús Andrés López Piñeiro, Presidente ADEGA-Trasancos
spinheiro@terra.es

Ernesto Lopes Dias, Secretario ADEGA-Trasancos
lodergz@gmail.com

Antonio García Jiménez. ADEGA-Trasancos
angaji@yahoo.com

Antón Muñiz. ADEGA-Trasancos
xamute@gmail.com

Delegación de Ferrol (Trasancos)
Apdo Correos 481; 15480 Ferrol
www.adega.info

Información baseada na enviada por:
Antonio García
-angaji@yahoo.com-
11 de março de 2011 17:46
_________

Os levantamentos en Wisconsin e Ohio, ... por Gustavo Robreño


Por Gustavo Robreño Gustavo Robreño Dolz [*]
13.03.2011

Mentres as grandes cadeas televisivas estadounidenses non cesan de falar, confundir e mentir acerca dos sucesos que teñen lugar en varios países do Medio Oriente, -seguindo paso a paso o mesmo libreto utilizado para as intervencións militares ianquis en Granada, Panamá, Iugoslavia, Afganistán e Iraq (por citar só algunhas das máis recentes), no mesmo corazón do Imperio estanse desenvolvendo acontecementos sen precedentes e mobilizacións populares que os observadores chegaron a comparar coas que encabezou Martin Luther King Jr. na década dos 60 e as que se realizaron reclamando o cesamento da guerra de agresión de Estados Unidos contra Vietnam nos 70.

O escenario principal deste levantamento foi inicialmente a cidade de Madison, capital do estado de Wisconsin, ramificándose cara a Ohio e Indiana, outros dous estados veciños do Medio Oeste. En Madison chegaron a reunirse 70,000 persoas en rúas e prazas centrais e foi ocupado o Capitolio, e en Columbia, Ohio, a demostración reuniu a 10,000 persoas en igual actitude combativa e desafiante, como fai tempo non recordaba a sociedade estadounidense.

Estes alzamentos masivos son consecuencia das políticas antipopulares e particularmente antiobreras desatadas xa nalgúns estados de gobernación republicana e onde este partido chegou a reunir tamén a maioría lexislativa estadual que lle permite impor medidas deste carácter, no medio do auxe ultradereitista que se vive, impulsado polo chamado Tea Party e os "grupos de odio", que pasan xa a cifra de mil en todo o país, segundo reportou o Centro Legal Sureño contra a Pobreza (SPLC).

Á polarización crecente da situación política interna que vén apreciándose en Estados Unidos e previsiblemente aumentará en medida que se acheguen os comicios presidenciais de 2012, únese a profunda crise económica e financeira sen solución á vista, o enorme déficit e o galopante desemprego sen diminuír.

Todo iso alimenta a argumentación da ultradereita local, que se aproveita para acurralar aos poucos á Administración Obama e tratar de desposuír ao Partido Demócrata do tradicional apoio que lle deron os sindicatos, agudizándose así o ambiente social e saíndo a relucir contradicións propias do sistema que ata agora lograran manter ben gardadas.

Axénciaa AP caracterizou o momento deste xeito; "A disputa no estado da zona Centro-Norte de Estados Unidos é seguida polo resto do país, posto que no caso de que o gobernador Walker impóñase en Wisconsin, outros gobernadores republicanos conservadores tratarían de enfrontar aos poderosos sindicatos dos traballadores do estado como parte das súas políticas de redución orzamentaria  ...

Mentres Wisconsin segue sendo a fronte principal no debate nacional sobre os dereitos dos sindicatos, batallas similares tomaron forma noutros estados".

Abundando en antecedentes que explican o estalido destes conflitos con maior contundencia en Wisconsin e en Ohio, recórdase que a campaña electoral do gobernador Scott Walker, no primeiro deses estados, foi financiada polos millonarios irmáns Koch, grandes patrocinadores do Tea Party, quen tamén foron doantes dun millón de dólares á Asociación de Gobernadores Republicanos.

Agrega sobre este tema a coñecida xornalistas Amy Goodman que, tanto Walker como Kasich, gobernador de Ohio, declararon a guerra á Federación Estadounidense de Empregados Estatais, de Condados e Municipais (AFSCHE), un combativo sindicato fundado en 1932, durante a Gran Depresión de entón, na cidade de Madison precisamente e que conta hoxe con máis de millón e medio de afiliados, cunha forte presenza do persoal da saúde e os servizos sociais.

A simultaneidade dos levantamentos do Medio Oriente cos do Medio Oeste de Estados Unidos non pasou inadvertida para algúns medios de prensa, que en Madison referíronse á pancarta que portaba un mozo manifestante do Cairo e dicía: "Exipto apoia aos traballadores de Wisconsin, o mesmo mundo, o mesmo dor" pola súa banda, no medio das demostracións de Madison, un novo estudante universitario alzaba un cartel proclamando: "Walker: o Mubarak do Medio Oeste".

[*] Gustavo Robreño Dolz,  La Habana -1939. Vicepresidente da Sociedade Cultural José Martí. Licenciado en Ciencias Políticas. Comezou no xornalismo en 1973 como redactor nos espazos informativos do Ministerio das Forzas Armadas Revolucionarias. Graduado de operador de equipos de plantas de radio e televisión. Director de Prensa Latina. Subdirector de Granma.

Fonte: discrepando.com - 01.03.2011

Outros artigos do autor publicados en Discrepando
______________

Enlaces de interese relacionados:

Ártabra 21: Levantamentos populares: de Medio Oriente ao Medio Oeste

Ártabra 21: Grandes protestas sindicais cara á Folga Xeral en 17 estados dos USAmerica, polos dereitos sindicais e laborais, contra os recortes e despedimentos - Vídeo da toma do capitolio en Wisconsin

_____________________

Noticias recentes sobre o terremoto e Tsunami en Xapón - Domingo 13 de Marzo de 2011


Actualización ás 10:00, 13 de Marzo 2011


Xa hai máis de 10 mil desaparecidos polo terremoto do venres
Confirmouse a morte de 795 persoas causadas no leste de Xapón polo devastador terremoto do venres. A cifra de falecidos excederá os 1.600 xa que aínda non se identificaron centos de cadáveres nas prefecturas de Miyagi e Iwate. Ademais, máis de 10 mil persoas continúan desaparecidas en varias prefecturas.

Na poboación costeira de Minami-sanriku da prefectura de Miyagi perdeuse o contacto cunhas 10 mil persoas, máis da metade da súa poboación, que é de 17 mil. A maioría das casas da localidade foron arrastradas polo tsunami, excepto o edificio dun hospital e outras estruturas de formigón.

Na prefectura de Miyagi confirmouse a morte de 244 persoas. A cifra de mortos alí podería exceder os 800 xa que centos de corpos permanecen sen identificar.

Nunha praia de Sendai, a principal cidade da prefectura de Miyagi, atopáronse de 200 a 300 corpos sen identificar que se cre poderían ser arrastrados por un tsunami. Os cadáveres xa foron recuperados. Na costa da cidade de Higashi-Matsubara, atopáronse máis de 200 corpos sen identificar e a policía estaos recuperando. Noutras dúas cidades da prefectura, levouse a uns 100 cadáveres a varios ximnasios para a súa identificación.

Na veciña prefectura de Iwate, confirmouse a morte de 298 persoas e a cifra podería superar os 500. A cidade de Rikuzentakata resultou case completamente destruída por un tsunami. Segundo as forzas de autodefensa, atopáronse de 300 a 400 corpos sen vida na poboación.

Confirmouse a morte de 795 persoas causadas no leste de Xapón polo devastador terremoto do venres. A cifra de falecidos excederá os 1.600 xa que aínda non se identificaron centos de cadáveres nas prefecturas de Miyagi e Iwate. Ademais, máis de 10 mil persoas continúan desaparecidas en varias prefecturas.


Máis de 390.000 evacuados no nordés de Xapón

Máis de 390 mil persoas evacuaron os seus fogares no nordés de Xapón despois do devastador terremoto que azoutou a rexión o venres.

Segundo puido pescudar NHK, había polo menos 392.225 persoas en máis de 2.130 centros de evacuación en seis prefecturas da rexión de Tohoku ás 7 da mañá do domingo, hora xaponesa.

Con todo, o número real de refuxiados podería superar esta cifra. As autoridades municipais das áreas devastadas enfróntanse a grandes dificultades para confirmar os datos.

As temperaturas caeron drasticamente durante a noite e a primeiras horas da mañá nas zonas afectadas polo sismo.

Algúns centros de evacuación non conseguen manter a calor dos recintos debido a que se están vendo escasos de combustible para as calefaccións.


Actualízase a magnitude do terremoto do venres en Xapón a 9,0
A Axencia Meteorolóxica de Xapón afirma que a magnitude do terremoto do venres que afectou á costa do Pacífico no nordés de Xapón foi de 9,0 no canto dos 8,8 que se anunciou previamente.

A axencia fixo esta corrección o domingo logo de analizar as ondas sísmicas e outros datos. A magnitude é equivalente á do terremoto de 2004 na illa indonesia de Sumatra, que provocou enormes tsunamis no Océano Índico.

Segundo a axencia a zona focal do sismo tiña 500 quilómetros de longo e 200 quilómetros de ancho. O movemento destrutivo prolongouse durante máis de 5 minutos ao longo de fállaa.

O ente meteorolóxico dixo que desde que se rexistran datos tan só outros 4 terremotos no mundo tiveron magnitudes de 9 ou máis.

O maior de todos foi un tremor de 9,5 graos que sacudiu a costa de Chile en 1960 causando a morte de máis de 1.600 persoas. O terremoto tamén provocou a chegada de tsunamis a Xapón cun saldo de 142 mortos.

O terremoto de 2004 fronte ás costas de Sumatra rexistrou unha magnitude de 9,1. Os subseguintes tsunamis provocaron a morte de máis de 200 mil persoas.


O Goberno xaponés reduce o nivel de alerta por tsunamis á normalidade

A Axencia Meteorolóxica de Xapón está aconsellando á poboación permanecer alerta a pesar do anuncio de que non hai máis perigo de que ocorran tsunamis como consecuencia do terremoto do venres.

Falando á poboación nunha conferencia de prensa o domingo pola mañá, o maior experto en tsunamis da Axencia Meteorolóxica dixo que a pesar de que o nivel de advertencia sobre posibles tsunamis volveu á normalidade, a Axencia continúa recomendando a todas as persoas que viven fronte á costa do Pacífico desde a illa de Hokkaido no norte ata a illa de Kyushu no sur, permanecer afastados da costa.

Na prefectura de Miyagi, un novo terremoto cunha intensidade de 5 menos de acordo coa escala xaponesa que vai de 0 a 7, ocorreu o domingo pola mañá.

O funcionario engadiu que polo menos 160 tremores secundarios dunha magnitude igual ou superior a 5 na escala Richter ocorreron ata o momento e que se espera que os tremores continúen durante algúns días.


Nivel 4 para o accidente da central nuclear de Fukushima

O Goberno xaponés cualifica o accidente da central nuclear número 1 de Fukushima como de grao 4, dentro dunha escala internacional de 7.

O sábado detectáronse certas cantidades de dúas sustancias radioactivas, cesio e yodo radioactivo, nas proximidades do reactor número 1 da mencionada central.

A Axencia de Seguridade Nuclear e Industrial de Xapón sinala que o combustible do reactor fundiuse parcialmente. Trátase do primeiro accidente deste tipo que se produce en Xapón.

O nivel 4 da Escala Internacional de Eventos Nucleares inclúe danos no combustible e a fuga de cantidades significativas de material radioactivo dentro das instalacións.

Trátase do mesmo nivel que se emitiu no grave accidente que tivo lugar nunha planta de procesamiento de combustible nuclear da localidade de Tokai, na prefectura de Ibaraki, ao sur de Fukushima, en 1999.


Progresan os traballos para a refrixeración dos reactores nucleares

O secretario en xefe do gabinete xaponés, Yukio Edano, informou que continúan progresando os traballos para facer fronte aos danos sufridos polo sistema de arrefriado doutro reactor da central nuclear número 1 de Fukushima.

O secretario en xefe falou á poboación o domingo pola mañá despois de que a Compañía de Electricidade de Tokio notificase ao Goberno sobre unha nova situación de urxencia no reactor número 3 da mencionada central nuclear, unha das dúas situadas na Prefectura de Fukushima.

Os traballos previstos consisten en deixar saír vapor a fin de reducir a presión dentro do espazo onde se atopa o reactor e logo bombear auga para refrigerarlo.

Sobre a evacuación dos habitantes ao redor da central número 1, Edano dixo que hai aínda 114 persoas dentro dun radio de 10 quilómetros da central, e que o domingo pola mañá comezou a evacuación dos ao redor de 180 mil habitantes que viven na zona que se estende desde un radio de 10 quilómetros ata un radio de 20 quilómetros da central.

Con respecto á central nuclear número 2, o secretario en xefe do gabinete e principal portavoz do Goberno xaponés afirmou que concluíu a evacuación dos habitantes dentro dun radio de 3 quilómetros da central e que os máis de 30 mil habitantes que viven dentro dun radio de 10 quilómetros comezaron a súa evacuación o domingo pola mañá.


Aumenta en 19 o número de persoas expostas á fuga de radiación do reactor de Fukushima

O Goberno da prefectura de Fukushima, afectada gravemente polo terremoto do venres, confirmou que 19 persoas máis foron expostas á radiación dunha central nuclear.

As 19 persoas eran parte dos evacuados da poboación de Futaba preto da central nuclear número 1de Fukushima.

Segundo o Goberno, 133 persoas foron sometidas a un recoñecemento médico.

Os 19 afectados necesitarán pasar por un proceso de descontaminación para eliminar a radioactividad.


Expertos estadounidenses en enerxía nuclear en camiño cara a Xapón

A Comisión Reguladora de Enerxía Nuclear de Estados Unidos enviou dous especialistas a Xapón para intercambiar información sobre o mellor xeito de proceder con respecto á situación nas dúas centrais nucleares de Fukushima, danadas polo terremoto do venres.

Os dous expertos chegarán a Xapón o domingo xunto co equipo de rescate do Departamento de Estados Unidos para Desenvolvemento Internacional.

A Comisión Reguladora de Enerxía Nuclear é a autoridade a cargo de supervisar e administrar as centrais nucleares en Estados Unidos.

O seu presidente, Gregory Jaczko, declarou que na Comisión traballan algúns dos máximos expertos do mundo en enerxía nuclear e que todos os seus membros están listos para axudar a Xapón de calquera xeito posible.


Xapón aumenta ata os 100 mil os efectivos das Forzas de Autodefensa destinados ao operativo de rescate

O Goberno xaponés duplicou o número de efectivos das Forzas de Autodefensa asignados aos labores de auxilio ata os 100 mil.

O ministro de Defensa Toshimi Kitazawa fixo o anuncio o domingo logo de recibir instrucións do primeiro ministro Naoto Kan.

Kitazawa dixo que moita xente está aínda esperando ser rescatada en zonas illadas. Agregou que aínda que xa se asignou a 50 mil efectivos ao operativo de auxilio, o Goberno respondeu á grave situación duplicando esta cifra.

O ministro tamén dixo que tanto el como o xefe do Estado Maior das Forzas de Autodefensa, o xeneral Ryoichi Oriki, visitarán o luns a rexión afectada polo terremoto.


A Mariña de EEUU colaborará na procura de desaparecidos en augas xaponesas

Barcos da Mariña estadounidense, incluído un portaavións, uniranse aos buques da Forzas de Autodefensa xaponesas para os labores de procura de desaparecidos nas augas fronte á zona afectada polo terremoto, na rexión nororiental de Xapón.

Despois do sismo as Forzas de Autodefensa enviaron 25 barcos ao área a fin de atopar persoas que fosen arroxadas ao mar por mor das ondas de tsunami provocadas polo tremor.

Fontes do Ministerio de Defensa xaponés informan de que o portaavións estadounidense Ronald Reagan e dous destrutores equipados con baterías antimísiles Aegis foron enviados pola Mariña de Estados Unidos para participar, a partir de hoxe domingo, nos traballos de procura xunto coas forzas xaponesas.

O portaavións chegou o sábado ás augas fronte á cidade de Kesennuma, na prefectura de Miyagi. O Blue Ridge e outros barcos da Sétima Flota estadounidense estacionada na base de Yokosuka tamén colaborarán na misión.

A base de Matsushima, pertencente ás Forzas Aéreas de Autodefensa de Xapón, así como o aeroporto de Sendai quedaron alagados e non poden ser utilizados. Crese que a ancha cuberta de aterraxe e despegamento do portaavións estadounidense servirá de aeroporto provisional para os avións que participen na procura.


Empezan a chegar a Xapón equipos de rescate de todo o mundo

Equipos de rescate de todo o mundo comezaron a traballar na rexión nordés de Xapón, a máis afectada polo gran terremoto do venres e os subseguintes tsunamis.

Equipos de rescate de Corea do Sur, Singapura, Alemaña e Suíza atópanse xa en Xapón.

A chegada dun equipo estadounidense á base militar de Misawa dese país no norte de Xapón, está planeada para o domingo pola tarde. Inmediatamente logo do seu arribo, o equipo dirixirase á Cidade de Ohfunato, na prefectura de Iwate, que sufriu enormes danos por un tsunami.

China enviou un equipo de 15 persoas a Xapón e a súa arribo está planeado para a tarde do domingo en Haneda, un dos dous aeroportos internacionais de Tokio. Esta é a primeira vez que China envía un equipo de rescate a Xapón.

Nova Zelandia, país que foi vítima dun forte terremoto o mes pasado, tamén está planeando enviar un equipo de rescate a Xapón.

Un grupo británico de 63 persoas, ata médicos e cans de rescate está en camiño de Xapón.

Francia anunciou que enviará dous equipos de rescate.

A ONU decidiu enviar a 7 persoas do seu departamento de avaliación e coordinación para catástrofes, a fin de supervisar as actividades dos equipos de rescate de todo o mundo.

O primeiro ministro de Rusia, Vladimir Putin, celebrou unha reunión de gabinete o sábado, onde afirmou que ofrecerá axuda a Xapón a pesar da disputa territorial sobre catro illas ocupadas actualmente por Rusia pero cuxa soberanía Xapón reclama.

Putin engadiu que se trata dunha disputa en que as dúas nacións teñen puntos de vista opostos, pero que a pesar da situación, Rusia debería ser un bo socio de Xapón, valioso veciño do país.

Co fin de axudar a Xapón a prepararse ante posibles cortes de electricidade, Putin ordenou a iniciación dos preparativos para aumentar a subministración de gas natural licuado a Xapón, procedente do proxecto de explotación coñecido como Sakhalin 2, un proxecto desenvolvido polos dous países.


Comentario sobre os tsunamis xerados polo terremoto do venres

No comentario de hoxe centrámonos no catastrófico terremoto do venres e nos tsunamis subseguintes. Falamos con Tomoyuki Takahashi, profesor da Facultade de Ciencias da Seguridade da Universidade de Kansai. O profesor Takahashi é un experto en desastres causados pola auga, incluíndo os tsunamis.

Primeiro preguntámoslle o porqué da gran extensión dos danos.

O noso experto contéstanos que o sismo do venres tivo lugar na zona onde se atopan a placa tectónica do Pacífico coa de América do Norte, na que o arquipélago xaponés está situado.

O límite onde se atopan as dúas placas esténdese unha longa distancia de norte a sur por toda a costa Xaponesa do Pacífico.

Takahashi xa anunciara que a falla podería romper nunha sección do límite fronte ás costas da prefectura de Miyagi. O venres tivo lugar unha ruptura de fállaa nese lugar, que foi seguida por outras en sucesión ao longo de varios centos de quilómetros.

Unha ruptura tectónica causa un cambio na forma do leito mariño que á súa vez provoca o desprazamento da auga do océano. Cando a ruptura é grande, o desprazamento de auga é considerable.

En canto ao desastre do venres, o noso entrevistado opina que a enorme enerxía xerada polo desprazamento da auga do océano causou os devastadores tsunamis que arrasaron a zona costeira.

As rupturas de placas causan un movemento vertical da superficie do mar. Con todo, ao intentar a masa oceánica nivelar a súa superficie, teñen lugar fluctuaciones que xeran tsunamis en secuencia. É por iso que a zona estase vendo afectada por estas ondas xigantes unha e outra vez durante un longo período de tempo.

Como ben se sabe, a auga de mar penetra con facilidade no caudal dos ríos. Por iso os tsunamis poden alcanzar con facilidade zonas que están afastadas da costa.

Probablemente a xente que vivía nesas zonas viuse sorprendida polos tsunamis porque as súas vivendas están lonxe do mar.


Mensaxes dos oíntes da NHK en español: procura de persoas e palabras de ánimo

chegaron multitude de mensaxes de correo electrónico á redacción de NHK en relación coa traxedia que golpeou a Xapón.

Hai dúas persoas, ambas de Arxentina, que están buscando a achegados residentes en Xapón. Elena, de Rosario, desexa saber o paradoiro de Alejandro Sklar. Desde Bos Aires escribiunos Juana Oberti para saber onde está o seu irmán Alejandro Oberti. Alejandro ten 28 anos, 1,85 metros de estatura e pelo castaño, e atopábase na cidade de Hitachinaka, prefectura de Ibaraki.

Tamén nos solicita axuda Antonio Ruiz Tovar, de Estados Unidos. Desexa coñecer a situación de Enrique Gárate.

Se alguén ten información sobre estas persoas póñanse en contacto con NHK a través do noso sitio web www.nhk.or.jp e entren na sección chamada "Comuníquense connosco".

Así mesmo, comunicámoslles que a Embaixada de Arxentina en Tokio puxo a disposición do público os seguintes números telefónicos para os arxentinos que teñan familiares en Xapón e queiran obter información sobre o seu estado: 00-81-3-5420-7106 e 00-81-3-5420-7107. Grazas ao noso amigo oínte arxentino David Iurescia pola información.

Por outra banda, recibimos unha gran cantidade de mensaxes de ánimo e condolencia. Estes son algúns deles:

De Chile, país afeito aos sismos, escribiunos Yanko Jopia Sierra, quen brinda todo o seu apoio a Xapón. "Chile saíu adiante", coméntanos, "e vostedes tamén o farán. Un gran abrazo desde A Serena".

Do mesmo país escríbenos Eduardo Esteban Peñailillo Varra, de Santiago. Di que, como habitante de Chile, comprende o que é un terremoto e que viu cousas parecidas. Termina expresándonos o seu apoio nestes momentos difíciles.

De Perú, outra nación habituada aos terremotos, Jenny escríbenos o seguinte: "A miña solidariedade cos irmáns xaponeses polo desastre sucedido. Ao ver as imaxes recordei o vivido no terremoto de 2007 de Ica. Só rogo a Deus que isto pase pronto, ¡forza irmáns!".

Forzas envíanos tamén Jairo Zea, de Colombia, país desde onde nos escribe de igual xeito Anxo Jair Vargas Calederón. "Xapón é o máis claro exemplo de superación e progreso", dinos Anxo. "Estamos con vostedes tanto nas boas como nas malas".

Raymundo Omar Fontes Ríos, de México, comunícanos a súa disposición a axudar para o que necesite o pobo xaponés, mentres que Roberto Ortiz e Tomomi Ishiguro, administradores da comunidade virtual de costarriqueños amantes da cultura xaponesa, mándanos "saúdos e fortaleza para enfrontar esta dura traxedia".

Desde Albacete, España, chégannos abrazos de Tomás López, quen di: "Estamos con todos vós nestes duros momentos".

Agradecémoslles a todos as súas amables palabras.


Comezan a circular por Internet mensaxes con falacias sobre o terremoto

Despois do devastador terremoto que afectou ao nordés de Xapón, comezaron a circular por Internet varios mensaxes de correo electrónico en cadea que difunden información errónea.

As mensaxes advirten que un enorme lume nunha refinería petroleira da prefectura de Chiba provocado polo sismo podería contaminar a auga de choiva con substancias tóxicas. Tamén aconsellan á xente utilizar paraugas e impermeables para protexerse.

A compañía que xestiona a refinería afirma que o contido da mensaxe é falso. Tamén indica que o gas de petróleo licuado que estivo queimándose nos tanques de almacenaxe apenas afecta ao corpo humano.

As mensaxes en cadea teñen o aparente obxectivo de chamar a atención propagando información falsa e sensacionalista.

Na rede social Twitter, fixéronse advertencias sen fundamento como unha mensaxe no que se podía ler que "outro terremoto afectará o oeste de Xapón". Outras mensaxes maliciosos inclúen chamados de axuda procedentes de xente que se fai pasar por vítimas do terremoto.

O Goberno advirte que este tipo de información falsa podería estenderse rapidamente por Internet dificultando os labores de rescate e evacuación dos que realmente se viron afectados polo tremor.

Tamén aconsella á poboación a contrastar calquera afirmación que atopen en mensaxes deste tipo cos datos reais ofrecidos polas autoridades locais e compañías relevantes.

Escoitar as novas en português -13.03.2011:

Últimas Novas sobre o Terremoto e Tsunami.mp3

Fonte: NHK World
___________________

Enlaces de interese relacionados:

International Atomic Energy Agency (IAEA)

Consejo de Seguridad Nuclear - CSN-Español

Centro de Alerta de Tsunami do Pacífico
___________________________