Xurdimos a favor dunha política xusta, democrática, participativa e sustentábel, responsábel cara o futuro da humanidade e do resto das especies, respectuosa e defensora do medio natural, na convicción de que un outro mundo non só é posíbel senón que é necesario.
CONCENTRACIÓN SONORA EN FERROL, LUNS 23 DE OUTUBRO, ÁS 7 DA TARDE NA PRAZA AMADA GARCIA, DIANTE DO EDIFICIO ADMINISTRATIVO DA XUNTA
Hoxe luns 23 de outubro de 2017, entrou na Ría de Ferrol, un novo buque gaseiro, o "LNG Benue", de bandeira de conveniencia das Bermudas, cargado con miles de toneladas de gas natural licuado, que está descargando nos tanques de Reganosa.
O buque "LNG Benue" ten unha eslora total de 285 metros, unha manga de 43 e un calado de 11,50 e unha capacidade de 145.952 m³. Este buque de enorme porte e grande capacidade, entrou está mañá pola bocana da Ría e tivo que cruzar o
angosto, estreito, de pouco calado e de fondo rochoso, canle de máis de
4.500 metros, até chegar ao pantalán de descarga do peirao de Punta
Promontoiro, situado no termo municipal de Mugardos. Onde Reganosa coa complicidade de políticos sen escrúpulos construíu unha planta de gas que nos ameaza todo-los días, aumentando
exponencialmente esta ameaza, sempre que entra na Ría un buque LNG / GNL cargado, para a perigosa e ilegal planta regasificadora
de Mugardos. Este buque fai o gaseiro número 228 que descarga en Reganosa, desde que o fixera o "Galicia Spirit" en Maio de 2007.
Concentración sonora
Diante do aumento da
ameaza contra a seguridade e a vida, que supón a entrada dun novo buque
gaseiro, xunto á propia instalación da Planta de Gas en Mugardos, o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol,
como ven sendo habitual sempre que entra un gaseiro cargado na Ría de
Ferrol, convoca unha acción de protesta e denuncia, consistente nunha Concentración Sonora. Este luns ás 7 da tarde, na Praza Amada Garcia, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia.
O LNG Benue, atracando en Reganosa (Mugardos), o 23 de outubro de 29017.
Sentenzas
Perante o pasado ano 2016, ditaron-se tres sentenza e un auto do Tribunal Supremo, e xa en 2012 houbera outra sentenza da mesma instancia xudicial superior. A Terceira Sentenza firme contra Reganosa anulou a autorización para a construción da planta regasificadora en Mugardos, encostada ao complexo petroquímico do Grupo Tojeiro (Forestal del Atlántico e Imegasa). E unha cuarta sentenza a favor do movemento opositor a Reganosa, anulara o Plan de Emerxencias Exterior da planta de gas.
Recursos
Despois de declarada ilegal Reganosa, polas sentenzas firmes do tribunal supremo, polo entón goberno en funcións do estado (27.05.2016), resolveu eximir a planta de gas de someterse á avaliación ambiental e concedeu-lle a autorización de funcionamento, nun intento de burlar as sentenzas do alto tribunal, todo isto cun apoio mediático imperdoábel, da Xunta de Galicia e do Goberno Municipal de Mugardos (Hoxe cesado por unha moción de censura). O movemento opositor a Reganosa, con amplo apoio político, decidiu recorrer as resolucións gobernamentais sinaladas.
O Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, a través da súa Asesoría Xurídica, presentou ante o Tribunal Superior de Justicia de Madrid un recurso contencioso-administrativo contra a desestimación do recurso de alzada contra a resolución, de 7 de xullo pasado, da Dirección Xeral de Política Enerxética do Ministerio de Industria, Enerxía e Turismo, que otorgou a REGANOSA a autorización administrativa e aprobou o proxecto de execución da Planta de Gas, e solicitando que se declare a nulidade de autorizacións e a paralización da actividade da instalación, perigosa, innecesaria, antieconómica e ilegal.
Alegacións
O pasado 4 de setembro de 2017, o Comité Cidadán, tamén presentou alegacións contra a ampliación da concesión (C-496-1) a REGANOSA, e instou aos concellos a que os seus representantes voten non a esta concesión no Consello de Administración da Autoridade Portuaria.
Tras as sentenzas do Tribunal Supremo, que declaran ilegal a Reganosa, esiximos o fin desta ameaza e deste malgasto de cartos públicos. Temos que esixir o seu peche definitivo.
QUE SE CUMPRAN AS SENTENZAS DO TRIBUNAL SUPREMO XA!
CESE DA ACTIVIDADE E DESMANTELAMENTO DE REGANOSA !
O COMITÉ CIDADÁN DE EMERXENCIA PARA A RÍA DE FERROL, TAMÉN NECESITA NESTES MOMENTOS AXUDA ECONÓMICA, PARA CONTINUAR COS PROCESOS XUDICIAIS E ADMINISTRATIVOS ABERTOS: COLABORA.
Galiza berra “Nunca Máis” contra os lumes e contra a depredación do país
Na mañá do domingo volveu emerxer en Compostela o país de Nunca Máis, a esperanza e dignidade do pobo contra as políticas que destrúen Galiza. Foi na masiva mobilización convocada para protestar contra a Lei de Depredación e contra os incendios e a política forestal da Xunta de Galiza.
Unha maré de persoas percorreu na mañá do domingo as rúas de Compostela convocada pola Plataforma contra a Lei de Depredación de Galiza –a Lei de Fomento de Iniciativas Empresariais impulsada polo PP desde o Goberno galego–. A mobilización, que inicialmente estaba dirixida a protestar contra a citada normativa, vinculouse posteriormente cos incendios, após a vaga da semana pasada que queimou máis de 35 mil hectáreas e deixou catro persoas falecidas. Precisamente, o momento máis emotivo da xornada foi o do sobrecolledor minuto de silencio polas vítimas.
“Feijóo dimite, Galiza non te admite”, “Feijóo escoita, Galiza está en loita” ou “Feijóo dimisión, Tahoces a prisión” foron algunhas das consignas máis coreadas na manifestación que ateigou as rúas de Santiago de Compostela na mañá do domingo. Así, o presidente da Xunta, Alberte Núñez Feijóo, situábase albo das críticas de quen reclamou responsabilidades políticas e de quen denunciou a política forestal do Goberno galego baixo o lema “Lumes Nunca Máis”.
A manifestación partiu pasadas as 12h da Alameda de Santiago cara á praza da Quintana, onde varios brigadistas, coas súas roupas de traballo, espertaron a ovación das persoas asistentes baixo os berros de “Nunca Máis” e o lema “Con este goberno imos ao inferno”. O director de teatro Quico Cadaval foi a persoa encargada de conducir o acto. Mostra da retranca que o caracteriza, o artista pediu a aplicación do artigo 155 da constitución española ao Goberno da Xunta “pola súa manifesta imcompetencia”.
A praza da Quintana berrou Nunca Máis! Contra o capitalismo depredador que destroza a nosa terra. pic.twitter.com/Y64QEIojEI
— Galiza Contrainfo 🔥 (@gzcontrainfo) 22 outubro 2017.
Tamén tomou a palabra Paulo Carril, un dos integrantes da plataforma e secretario xeral da CIG, quen centrou as críticas nun modelo económico que “non aposta no desenvolvemento económico e social, senón que pretende un modelo baseado no espolio, a depredación e a ruína do pobo galego”. Cargaba, así, contra o “modelo industrial colonial” que dá “renda solta” aos fondos de investimento e poderes económicos”.
A continuación, Carril asegurou que a lei “asenta” a política de “eucaliptización e de abandono do rural”. Denunciou, a continuación, a política forestal da Xunta de Galiza e esixiu a demisión de Feijóo, “nesta catástrofe hai responsábeis e son os membros do PP”, advertiu.
Partidos políticos
Na mobilización, participaron colectivos ecoloxistas, sindicatos, persoal do dispositivo contra os incendios e representantes das formacións políticas En Marea e BNG. Luís Villares, portavoz de En Marea, afirmou en declaracións aos medios que “se a Feijóo lle quedaba algo de reputación como xestor, queimouna durante estes días”.
Ana Pontón, portavoz nacional do BNG, cualificou de “pirómana” a política forestal da Xunta, ao considerar que favorece “a actividade incendiaria”. A nacionalista tamén lle pediu ao Executivlo de Feijóo que “asuma as súas responsabilidades”.
Tamén asistiron o líder de Anova, Antón Sánchez, xunto o alcalde de Santiago, Martiño Noriega, e o ex portavoz nacional de Anova, Xosé Manuel Beiras, que acusou o PP de ser “o gran culpábel dos incendios” por promover empresas que “controlan a utilización da madeira e que queren a eucaliptización de Galiza”.
Nada máis darse a coñecer o contido da proposta –en pleno mes de agosto– espertáronse fortes resistencias por parte dun nutrido grupo de colectivos relacionados co ecoloxismo e coa protección do patrimonio, que denuncian que a lei abre a barra libre aos intereses das grandes empresas, pois dinamita os controis e garantías.
Colectivos que forman parte da plataforma, como Contraminacción, denunciaron que se esta lei chega a existir anos antes “non tería sido posíbel frear atentados ambientais como o proxecto de mina de Corcoesto, a extracción de feldespatos da Limia ou mesmo impedir a Lei de Acuicultura”.
Adega, pola súa banda, sinala que a lei “reduce até a mínima expresións as xa cativas limitacións existentes para protexer o noso medio ambiente, patrimonio ou os intereses sociais”.
O texto modifica leis de calado como a da minaría, a do sector eólico, a de augas ou a do solo en aras de beneficiar proxectos industriais que, denuncia a plataforma, prexudican Galiza.
---
Reportaxen de M. Obelleiro 22 Outubro, publicado en Sermos Galiza o 22 de outubro de 2017, baixo licenza Creative Commons. Imaxes: RP, Adega e Galiza Contrainfo.
________
Quen diga que está de acordo coas reivindicacións do persoal en folga, mais en desacordo coa estratexia sindical está mentindo ou está enganado. Os autores desta frase, que veñen repetindo como un mantra, en realidade están dispostos a rebaixar as táboas salariais do 2001, ou a pactar algún sistema progresivo para chegar á súa aplicación nos próximos contratos. O que significa, de feito, consolidar unhas táboas inferiores ás do 2001, temporalmente, si, mais sen prazos coñecidos, xa que non sabemos cando poderán realizarse eses próximos contratos.
Neste asunto dáse unha coincidencia entre a postura da patronal e a do presidente do Comité de Empresa de Navantia Ferrol moi preocupante, porque asume sen disimulo un punto de partida para a negociación dos salarios que nunca antes víramos nun representante dos traballadores e traballadoras: que primeiro é vender o produto, e despois pactar os salarios. Nin falar de produtividade ou de outras cuestións. Incrible pero certo: cando se trata do salario do persoal da industria auxiliar todo vale. O persoal de Navantia (ou Acciona) nunca aceptaría semellante filosofía para negociar o seu convenio, e seguramente descoñecen (porque llo ocultan) que isto é o que realmente está a pasar no conflito das auxiliares.
De se consolidar unhas táboas salariais inferiores ás do 2001 as empresas que hoxe as pagan estarán en franca inferioridade á hora de competir, cousa que xa acontecía, mais agora será froito dunha mesa de negociación e co acordo de UGT e CCOO. Canto tempo poderán manter eses salarios? Canto tempo tardarán as empresas en reproducir esa negociación á baixa no ámbito da súa empresa e co seu comité? Non son os mesmos sindicatos os que teñen a maioría nos comités? O persoal das empresas que nunca pagaron as táboas pode agardar melloras desa mesa de negociación? O persoal técnico pode agardar melloras dunha mesa que negocia á baixa? Ninguén pode pensar honestamente que está a salvo do que se poida pactar nesa negociación, e fixar o punto de partida nas táboas 2001 é absolutamente fundamental para toda a industria auxiliar.
Estes asuntos deberían ser os que se discutiran entre o persoal da industria auxiliar, e tamén entre os sindicatos. Mais a patronal está a levantar unha nube de merda, coa axuda de UGT e CCOO, que ocultan é o que verdadeiramente debería preocuparnos. Por iso promocionou esa votación-espectáculo totalmente fraudulenta o venres 20 na que simplemente se pregunta folga si ou folga non, máis ninguén aclara que é o que se vai negociar nesa mesa de negociación, ou cando menos con que criterios. É dicir, se o persoal está disposto a negociar á baixa as táboas do 2001, ou non. Non se aclara porque non queren comprometerse publicamente a defender algo ao que xa teñen renunciado en privado (agás o presidente do Comité de Navantia Ferrol, que xa o dixo na prensa).
Unha das razóns máis importantes polas que a patronal se enroca e non cede á reivindicación, é porque ten confianza en poder dividir aos traballadores e derrotar a folga. As cúpulas de UGT e CCOO teñen un papel principal neste plan. Por iso se prolonga o conflito. A coincidencia entre o discurso da patronal e o de UGT e CCOO debería facerlle desconfiar a máis dun sobre se está no lugar correcto neste conflito. A complicidade coa patronal para derrotar unha folga debería ser unha liña vermella para calquera traballador ou traballadora.
Pero a importancia do que está en xogo non se lle oculta a ninguén, e por iso o persoal da industria auxiliar vai loitar moi duro para gañar. Porque de asumir ese discurso de primeiro vender e despois fixar salarios, podemos acabar traballando, literalmente, polo caldo.
Sabemos que a loita será dura, máis perdela é un luxo que non podemos permitirnos. Porque vivimos dese salario e por dignidade estaremos nas portas dos estaleiros o luns 23, e os días que fagan falta. A unidade non a fan as cúpulas, a unidade facémola entre todos e todas, e se estamos todos e todas gañaremos.
Sabemos onde está o noso lugar. Non te deixes enganar e acode ás portas con nós.
Censos inflados con persoal que nunca traballou nos estaleiros, xente que leva máis de un ano no desemprego, xerentes das compañías, etc. Esta foi, denuncia a CIG-Industria de Ferrol, a norma para a elaboración dos censos utilizados durante este venres na "representación protagonizada por UGT e CCOO baixo guión das empresas do naval".
A Federación de Industria da comarca entende que o obxectivo desta votación é "derrotar" a folga das auxiliares, "e para iso non hai nada como dotarse dunha lexitimidade democrática, aínda que haxa que retorcela para que se acomode ás necesidades das cúpulas empresariais e sindicais que vén perigar o seu estatus, e a viabilidade dos acordos para o futuro que comezaron a argallar durante os últimos meses", denuncian.
Consideran que con este tipo de actuacións, as reivindicación do persoal de auxiliares respecto da recuperación dos seus dereitos, é dicir, das táboas salariais do 2001, son "lanzadas aos pés dos cabalos da patronal por quen debía ser garante deses dereitos".
Critican que nos 16 días que leva activa a folga, a única preocupación destas centrais sindicais e da patronal foi sementar a división entre o persoal da industria auxiliar, e sobre todo, entre aqueles traballadores/as que cobran polos acordos e quen non as percibe.
"16 días a procura de rachar a tan necesaria unidade de acción do persoal de auxiliares, veu dar nun resultado que, a parte de valoracións sobre os detalles da elaboración dos censos, as chamadas telefónicas individualmente a cada un dos traballadores/as, o feito de que nin coa carretaxe chegaron ao 50% do censo que os eles mesmo elaboraron, só deixa unha lectura incontestábel: UGT e CCOO veñen de escribir unha das paxinas máis vergoñentas da súa xa historia", asevera a CIG-Industria.
A folga segue
Neste senso, lembran que as asembleas do persoal celebradas o día anterior na porta dos estaleiros acordaron recomendar non participar "nese teatro" para non lexitimalo. Independentemente do resultado, dende a CIG xa se advertiu que a votación non tería alcance legal, "nin capacidade de determinar as nosas decisións, que seguiremos tomando nas asembleas celebradas ás portas dos estaleiros como fixemos desde o comezo do conflito".
Polo tanto, reiteran que non se lle recoñece validez ningunha e que a CIG non desconvoca a folga. "A recuperación das táboas salariais do 2001 debe ser a día de hoxe a principal preocupación do persoal das auxiliares, o contrario será consentir que aqueles traballadores e traballadoras que actualmente as cobren se convertan nunha segunda escala salarial dentro do recinto de Navantia e que se pacte unha terceira para o resto do persoal", alertan.
A Asemblea Aberta de Coia convoca un peche solidario o sábado 28 de outubro de 12:00 a 00:00 nos locais da parroquia do Cristo da Vitoria (Coia - Vigo). Pechámonos, como o fixemos a comezos de ano, para amosar o noso apoio e agarimo á rapazada de “La Insurgencia” que por facer cancións corre o risco de seren duramente reprimidos.
Os días 2 e 3 de novembro os 12 rapeiros deste colectivo musical serán xulgados na Audiencia Nacional. A petición para cada un deles é de: 2 anos e 1 día de cadea, 4.800 euros de multa e 9 anos de inhabilitación para cargo público.
Para demostrar, de novo, que en común podemos facerlle fronte á represión convidamos a participar nas actividades organizadas:
12:00 - Presentación do peche e rolda de prensa
12:30 – Recital de poesía
14:00 - Xantar compartido
16:30 – Obradoiros
18:30 – Proxección e coloquio sobre o caso de “La Insurgencia”
20:30 – Cea (venta de choripán e perritos)
21:30 – Micro aberto poesía e música
22:00 – Concerto “La Insurgencia”
Durante todo o día haberá exposición de fotografías e mercadillo solidario.
Xuntas pola liberdade de expresión! Fronte á represión, VIDA!
La Insurgencia é un colectivo musical que pretende fomentar o
internacionalismo, difundir e expandir a cultura revolucionaria, e
elevar o nivel de conciencia das masas traballadoras. Os insurxentes
son: Dmente C (Mexico), Gorka (España), iNessa (España), Komu (España),
Leszno (España), Naimad B (Colombia), Oliver Botana (Rep. Dominicana),
Pipe Díaz (España), Rapdikal (Ecuador) e Shahid (España). Si alguén está
interesado en colaborar ou calquera outra consulta, pode contactar
connosco en: somoslainsurgencia@gmail.com ¡Saúde e Revolución!
Valadares - Vigo, 15 de outubro de 2017 - Foto Delmi Álvarez.
Xabier Vázquez Pumariño [*]: "Existe unha industria do lume en Galiza" | Este biólogo e consultor ambiental defende que tralos grandes incendios do noroeste da Península escóndense moitos intereses.
O lume golpeou sen piedade novamente a Galiza. As chamas arrasaron xa máis de 35.000 hectáreas, segundo cifras recentes facilitadas pola Xunta, e deixaron catro mortos. Parece algo cíclico. Cada certo tempo os galegos, tamén os portugueses, han de facer fronte a estes terribles acontecementos. O presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, falou de "terrorismo incendiario", sinalando, claramente, que os lumes -o domingo houbo máis de 100 simultáneos- foran deliberadamente intencionados. Unha tese que horas máis tarde tamén verbalizaría o presidente do Goberno, Mariano Rajoy. Con todo, hai outras voces que defenden que o que ocorre en Galiza de xeito recurrente pouco ten que ver cun grupo organizado de pirómanos, senón que o problema vai moito máis alá. Unha destas voces é o biólogo e consultor ambiental Xabier Vázquez Pumariño.
Como se explican os grandes e numerosos incendios que ciclicamente golpean Galiza?
Hai unha serie de persoas que gañan sempre, pase o que pase. É como no bingo, a casa sempre gaña. Refírome ao lobby forestal. E ese lobby osténtao, aínda que me critican cada vez que o digo, os enxeñeiros de montes, como colectivo.
Iso tenmo que explicar...
Hai que remontarse no tempo. Houbo un xefe medieval en Xapón ao que se lle ocorreu un día que todo tiña que encherse de árbores. Creou unha especie de comunidade no país nipón que se dedicou a plantar árbores. A idea copiaríana máis tarde os alemáns cara ao século XIX. Había que poñer árbores por todas partes. Estaba ben en parte porque existía, e existe, unha demanda de madeira.
E esta política, entendo, acabou chegando a Galiza.
Xustamente en España e Portugal, coas ditaduras de Franco e Salazar, imitouse a Alemania. O corpo de enxeñeiros forestais, en ambos países, era un dos poderes do Estado. O que se fixo foi botar á xente dos montes comunais, que eran uns redutos de liberdade case comunista, un lugar onde a veciñanza se apañaba sen ter unha propiedade directa, algo que para o liberalismo económico dunha ditadura de corte fascista filosoficamente chocaba moito. Voulle seguindo.
O que se fixo foi expulsar do campo á xente máis pobre, a que non era propietaria de terras. E no seu lugar empezáronse a plantar piñeiros, tanto en España como en Portugal, cando os montes de Galiza, historicamente, estiveron sempre absolutamente pelados. A masa forestal de España é infinitamente máis grande do que o era fai 50 anos. As persoas ás que expulsaron tiveron que emigrar: moitos se marcharon a Catalunya, ao País Vasco, a Estados Unidos, Venezuela, Suíza, Alemania... E xustamente quen se quedou no campo foron os pequenos propietarios.
E que pasa a partir de aí?
O uso do lume nos ecosistemas mediterráneos é moi común para, por exemplo, abrir pastos. Pero non é o mesmo abrir un pasto cando estás rodeado deles, que abrir un pasto cando tes un piñeiral á beira. E a xente que se quedou no campo necesitaba abrir pastos.
E aí aparecen os problemas.
A xente do campo queima constantemente. Non o fan todos, só algúns. Quéimase moita terra de campo no sur de León, parte de Zamora, de Valladolid... Pero, que sucede?, que queiman rastrollos, as lindes de leiras enormes de catro ou cinco hectáreas de cereal. Obviamente, aí non vas ter un problema dun gran incendio forestal que che acabe tapando o sol.
En Galiza, nin piñeiros nin eucaliptos son autóctonos
Entendo.
E o dos piñeiros, en Galiza, despois foi a peor, porque se empezaron a plantar eucaliptos, que tamén é unha especie pirófita [que ten afinidade co lume]. En Galiza, nin piñeiros nin eucaliptos son autóctonos, o dos eucaliptos sábeo todo o mundo porque veñen de Australia, pero o dos piñeiros non. Como anécdota direiche que os primeiros versos do himno de Galiza falan de piñeiros, algo patético. Obviamente eu non o canto. E é porque o poeta que escribiu eses versos viviu na zona onde se plantaron os primeiros piñeiros. É moi triste.
Ou sexa, que se introduciron dúas especies alóctonas e moi inflamábel?
Así é. E logo chegaría ENCE [Enerxía e Celulosa S.A.]. Era a típica empresa do franquismo que producía pasta de papel. Nos seus inicios utilizaba piñeiro, pero é moito mellor para producir pasta de papel de máis calidade e menos custosa usar eucalipto. Durante a ditadura, as terras nas que se plantaban piñeiros e eucaliptos eran as peores. Eran monte comunal cunha potencia de chan pequena, menos produtiva.
E aspiraban a ter terras máis fértiles?
Á xente que quedaba no campo, a que tiña pequenas propiedades, impulsoulla nos anos 60 e 70 a que se especializase no negocio do leite (nas zonas máis de montaña en terneros para carne). Pero, que ocorreu?, que era un terreo no que non podían competir. Non podes competir en prezo con, por exemplo, un holandés que, sen necesidade de ter nin un metro cadrado de pasto, ten unha fábrica nun polígono industrial dedicado a producir leite cunha especie de máquinas, que son as vacas, ás que lle botan por unha banda soia suramericana e maínzo estadounidense, polo outro che dan un produto, que é leite.
Entendo.
Como unha pequena explotación familiar, aínda que teña 500 vacas, vai poder competir con iso? Non podes. E que ocorreu? Que empezaron a pechar. Unha vez pechas, os teus fillos márchanse á cidade e ti esperas a xubilarche. E que fas coas túas terras? Nada, acabarán sendo zona de eucaliptos. Ao principio, había unha paisaxe máis ou menos en mosaico: zonas con prados, piñeiros e eucaliptos. Si ti intentas queimar esa paisaxe en mosaico, non vas atopar unha masa constante de material inflamábel, hai devasas naturais. Pero ese mosaico desapareceu, agora é un continuo total de piñeiro e eucalipto.
A situación é cada vez máis inabordábel
Vexo por onde vai.
E a situación é cada vez máis inabordábel. Cada ano hai un despregue máis brutal de medios terrestres, de vixilancia, vehículos, helicópteros? e é unha carreira que non se pode gañar. Por moito despregue que haxa, sempre vas solucionar cousas pequenas. Cando hai cousas grandes non as vas a resolver. E en que momento se dan cousas grandes? Pois por exemplo agora: hai unha seca brutal, de seis meses, onde hai moita masa combustible completamente seca formando un continuo.
E a meteoroloxía non axudou.
En todo o noroeste ibérico hai dous tipos de frontes que poden chegar, os dous proveñen do Atlántico e os dous veñen cargados de auga. Un pode virar no sentido das agullas do reloxo e o outro no sentido contrario. O primeiro golpea na fachada cantábrica e descarga alí toda a auga. En Asturias e o País Vasco, efectivamente, deixa auga, pero a Galiza chégalle un vento quente, moi seco e intenso. O outro tipo de fronte posibilita a entrada de ventos do suroeste en Galiza e Portugal. Aí é cando chove moito. O que pasou en Galiza estes días responde ao primeiro modelo. Sígolle.
Nese contexto, calquera despiste, calquera chispazo dun coche, dunha liña de alta tensión, calquera bobo, calquera desalmado, calquera tipo con algún interese, pode xerar unha situación incontrolábel. Cando algo arde nesta situación é incontrolábel. Ademais, estes días deuse un feito excepcional, algo que non sucedía desde 1961. E é que chegou un furacán tropical. O que sucede é que en Galiza non deixou auga, senón moito aire seco e moi intenso. Nun ano que sexa normal, os servizos de extinción de Galiza teñen a oportunidade de apagar os lumes. Pero cada certo tempo, dáse un ano extremadamente seco, e nesa circunstancia non se poden apagar os lumes.
É fisicamente imposíbel?
Hai un tipo de lume, que é o lume de copas (que pasa de copa en copa) que se dá cando hai moito vento, temperaturas altas e moita sequidade ambiental. O lume non corre pola superficie terrestre, senón que pasa dunha copa dunha árbore a outra. Iso, tecnicamente, non é apagábel. Aínda que teñas 200 hidroavións, non vas dar abasto, e máis si é de noite, onde os medios aéreos non poden traballar. E xustamente, o lume de copas propágase estupendamente con piñeiros e eucaliptos, porque son copas moi altas e as árbores están moi xuntas.
Co cambio climático non sabemos que vai pasar
E a catástrofe está ao virar a esquina.
Efectivamente. E co cambio climático non sabemos que vai pasar. Poida que se dea o contexto meteorolóxico idóneo para que haxa incendios todos os anos. É inabordábel.
E que se pode facer?
Como este lobby quere xustificar o seu negocio, e aquí inclúo ao Partido Popular, ENCE, enxeñeiros de montes, empresas de extinción de lume e viveiros de plantacións de piñeiros e eucaliptos, o que ocorre é que poñen o foco no parvo útil final. O bobo útil pode ser un veciño calquera que queima unhas silveiras que lle molestan, ou os cazadores que queren abrir monte para poder cazar mellor as perdices. Hai moita casuística, miles e miles de casos. Pero poñer o foco neles é absurdo, porque simplemente non podes eliminar a toda a poboación da ecuación. Si ti eliminas a poboación, pois habería menos incendios. Pero non a podes eliminar.
Poñen o foco no parvo útil final
E o problema continúa.
Como é todo bastante inexplicábel, o que fan finalmente é recorrer á maxia. Cando eu non podo explicar algo recorro á relixión, á maxia, ao mal de ollos? Cal é a maxia neste sentido? Pois que hai unha mafia, unha trama, cuns intereses que ninguén sabe. Pero a verdade é que crearon un escenario absolutamente inflamábel.
Antes apuntou as estratexias que seguen os eucaliptos para competir con outras especies.
Os eucaliptos utilízanse para facer pasta de papel porque basicamente compóñense de celulosa. O eucalipto é unha árbore, pero bioquímicamente é máis parecido a unha herba. En cambio, un carballo ou un castiñeiro, bioquímicamente non son celulosa, aínda que teñen. Son lignina, madeira. Esa composición bioquímica dos eucaliptos dáse de xeito moi claro na cortiza. Esta, cando se desprende, é como un folio ardendo capaz de voar, en forma de brasa, durante varias ducias de quilómetros.
Crearon un escenario absolutamente inflamábel
Entendo.
Cando o domingo cheguei a Santiago de Compostela estaba caendo lume do ceo, pero o incendio máis próximo estaba a 50 quilómetros. Calquera fuisca [faísca de lume] que caia en calquera sitio crea un incendio novo, e iso é terreo novo para ser colonizado polos eucaliptos. O presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, fixo referencia a unha mafia. Falou de "terrorismo incendiario".
É algo estúpido. É o inimigo interno que cohesiona, un discurso difícil de romper. Une a dereita, a esquerda, a xente con cultura, con menos cultura, é unha situación moi complexa. Pero a isto hai que sumarlle outro factor.
Sempre digo que a mafia está no Diario Oficial de Galiza
Cónteme.
Desde a éra de Fraga, que foi cando se crearon os servizos brutais para combater o lume, todo este lobby sempre gana. Están presentes nas administracións desde a época da primeira Xunta. Están no Servizo de Conservación da Natureza, en Industrias Forestais, en Calidade Ambiental, controlan todo o entramado. En Galiza hai tres universidades, en dúas delas -no campus de Lugo da Universidade de Santiago e no campus de Pontevedra da Universidade de Vigo- hai dúas escolas de montes.
Sígolle.
Logo está ENCE, cunha escola de enxeñería directamente en Pontevedra. E todas estas persoas crean empresas de reforestación. Teñen viveiros, maquinaria para cultivar, teñen as compañías de extinción de incendios... É un colectivo moi amplo que sempre gaña. Ti plantas piñeiros e eucaliptos, gañas plantándoos e co mantemento, gañas cando os curtas, e si hai un incendio tamén gañas porque es ti o que o vixía e o que cobra por extinguilo. E despois vanche a volver contratar para reforestar a zona con piñeiros e eucaliptos. É un círculo brutal, e está á vista de todos. Eu sempre digo que a mafia está no DOG [Diario Oficial de Galicia].
Hai unha industria do lume, pero non só do lume, é unha industria forestal
Pódemo desenvolver?
Como controlan a política, basicamente o Partido Popular, son eles os que redactan o Plan de Desenvolvemento Rexional, que é o que mandan á UE para que esta envíe os fondos para o desenvolvemento rural. Si miras no DOG, estes fondos destínanse á plantación de piñeiros e eucaliptos (piñeiros máis para o interior e eucaliptos máis para as zonas atlánticas, máis costeras). Esa é a mafia real e que non está oculta, senón á vista de todos.
Non me estraña que en máis dunha ocasión vostede fale de que en Galiza hai unha industria do lume.
Así é. Hai unha industria do lume, pero non só do lume, é unha industria forestal. Coloquialmente chamámola a mafia forestal. O lume é unha ramificación máis do seu negocio.
E como cambiar esta realidade? Para modificar algo así se require vontade política.
Pero si o Partido Popular que goberna en Galiza, e tamén o PSOE, están, por dicilo duramente, contaminados por este tipo de empresas e de círculo vicioso, como os sacas de aí? Ademais, están organizados: teñen o poder, o diñeiro, o DOG. Pola contra, os pequenos agricultores non teñen absolutamente nada. É unha situación absolutamente perversa.
E si vostede tivese o poder de cambiar algo, por onde empezaría?
Sen ningunha dúbida, o primeiro que faría sería tomar unha medida moi impopular que consistiría en que a vixilancia e a extinción do lume, a pagasen os propietarios. A xente non o sabe, pero cando os bombeiros veñen apagar un incendio á túa casa, pásanche a factura, por iso todos temos que ter un seguro do fogar. Pois isto que parece tan lóxico para todo o mundo, no campo funciona de xeito distinto. No campo podes ter un negocio privado, cun risco moi elevado, que é o de incendio, pero cando arde o teu eucaliptal ou o teu piñeiral e veñen sufocar o lume os bombeiros, págao a administración. Ao final, conto cun negocio que grazas a que teño externalizados todos os custos funciona moi ben.
Cando o que pasou este ano ocorra constantemente, algo terán que facer
E con este cambio que se conseguiría?
Pois para empezar, terían que ter uns seguros moi altos, e asumir eles o custo, algo que non poderían facer. E entón seguramente cambiaría o negocio, dedicaríanse a outras cousas. E tamén prohibiría, aínda que poida soar autoritario, plantar nos próximos 50 anos nin un só piñeiro e eucalipto máis. Protexería os espazos naturais, poñería normas moi estritas en canto a distancias entre casas e estradas con respecto a zonas arboredos. E para iso hai diñeiro, simplemente o que hai que facer é cambiar a orientación do Plan de Desenvolvemento Rexional, que é co que se accede aos fondos da UE. O escenario é xa como a última película de "Blade Runner", co Sol tapado polos incendios.
Empeza a ser insostíbel.
Cando o que pasou este ano ocorra constantemente, algo terán que facer. Pero agora mesmo hai un status quo que beneficia a determinadas persoas, e mentres se lles siga beneficiando e non se faga unha lectura diferente, a situación seguirá da mesma xeito.
---
Entrevista realizada no xornal catalán "La Vanguardia", realizada por
Josep Fita Onde ao menos hai 34 moi interesantes comentarios, polo que recomendamos entrar onde está publicada orixinalmente. | Ir á Web.
[*] Xabier Vázquez Pumariño, -Lugo 1969. Membro de Vespera de Nada. Biólogo e ornitólogo, activista no ecoloxismo dende os 80 e, máis recentemente, alertando do declive dos combustibles fósiles. Traballa como consultor ambiental en diferentes eidos, principalmente, ornitoloxía, bioloxía da conservación, ecoloxía aplicada, sustentaibilidade... así como en ecoturismo e cooperación ao desenvolvemento. Xabier, compareceu o 14 de abril de 2005 perante a subcomisión do Prestige do Congreso dos Deputados, onde presentou o relatorio sobre as consecuencias da catástrofe do buque polo contaminación que provocou o vertido fuel que transportaba. 14 de abril 2005 Autor: Dialnet. O Twitter de Xabier.
Enviado por: Joam Tavia -jtavia@gmail.com- 19 de outubro de 2017 21:19
________________
Eurodeputadas/os únense para esixir aos comisarios de Medio Ambiente e Agricultura actuar xa contra os lumes. | Lídia Senra lanzou hoxe a recollida de sinaturas no PE en apoio a unha carta á CE demandando medidas urxentes contra os incendios. | Chama a ter en conta o cambio climático nas políticas de prevención, pór fin ao monocultivo de eucaliptos e apoiar as labregas/os na UE.
Lídia Senra, integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL), acaba de lanzar unha carta dirixida aos comisarios de Medio Ambiente e Agricultura da UE -Karmenu Vella e Phil Hogan- na que esixe á UE a urxente posta en marcha de políticas de revitalización do rural. A eurodeputada galega demanda accións políticas que permitan o “mantemento e instalación de pequenas e medianas granxas familiares, así como un sistema público e permanente de prevención e loita contra os incendios que teña en conta os efectos do cambio climático”. Tamén esixe a fin do monocultivo de eucalipto e da súa expansión por terras agrarias.
Esta é a segunda misiva nunha semana que a eurodeputada galega dirixe á Comisión Europea logo da que enviou o pasado luns ao seu presidente, Jean Claude Juncker, para dar conta da alarmante vaga de incendios que estes días asolou amplas zonas de Galiza, Portugal e Asturias, provocando enormes darnos en vivendas e decenas de mortes ao seu paso.
Na carta impulsada hoxe Lídia Senra busca visibilizar o apoio de eurodeputadas/os de distintos grupos políticos contra o actual modelo de prevención e extinción de incendios, alertando da súa precariedade: “existen diferentes tipos de contratación de persoal, dende profesionais contratados todo o ano ata fixos descontinuos, eventuais, traballadores de empresas privadas subcontratadas e persoal da administración local, estatal e do exército”, abondou. Fronte esta precariedade, manifesta no caso galego, a eurodeputada defende neste texto “sistemas públicos e profesionais que garantan condicións dignas para os traballadores e traballadoras e para manter os labores de prevención e coidado do monte de xeito ininterrompido”.
Diante dunha política forestal e de prevención “nefasta”, chamou ás eurodeputadas/os a promover medidas que teñan en conta “os efectos do cambio climático e o incremento das temperaturas e das secas, que están provocando a desestacionalización dos lumes forestais”. Ademais, a eurodeputada galega reitera que é “indispensábel” a revitalización do medio rural con pequenas e medianas explotacións, para o que esixe na carta promovida hoxe “o apoio decidido ao mantemento e instalación de campesiñado que produza alimentos en todo o territorio, poñer fin á forestación das terras agrarias e ao monocultivo do eucalipto e do pino, e apoiar a recuperación e o valor social dos montes autóctonos como fonte de riqueza e diversidade”. Senra considera que unha reforma “en profundidade” da PAC tería que basearse sempre nestes criterios.
Na súa comunicación a eurodeputada sinala tamén que, como demostran os graves incendios desta última semana, estamos ante un fenómeno que afecta a moitos países da UE e que ten “carácter internacional”, polo que ve urxente realizar “unha reflexión profunda sobre as causas do lume e os intereses que hai detrás del”.
Bruxelas, 19 de outubro 2017.
A recollida de sinaturas manterase aberta até o vindeiro venres 27 de outubro. Nestas primeiras horas varias ducias de eurodeputados/as manifestaron xa o seu apoio.
Moitas grazas pola vosa atención e difusión
*Adxuntamos copia da carta difundida hoxe por Lídia Senra entre as deputadas/os do Parlamento Europeo | Acceder/Baixar.
__________
Máis información ou entrevistas:
Lídia Senra, eurodeputada galega.
Integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL).
Miles de persoas marchan en Ferrol en defensa dos dereitos dos traballadores/as das auxiliares
"Non queremos que o persoal estea condenado á eventualidade e a unha merma permamente dos salarios"
Miles de persoas marcharon esta tarde polas rúas de Ferrol en defensa dos dereitos dos traballadores e traballadoras da industria auxiliar de Navantia, que dende o pasado 5 de outubro manteñen unha folga indefinida en demanda do cumprimento dos acordos salariais de 2001 en todas as empresas e súa inclusión nun marco legal que lle dea eficacia.
A manifestación, que saíu da porta principal do estaleiro de Ferrol e rematou na praza de España, contou coa participación do secretario xeral da CIG, Paulo Carril, e o secretario nacional da CIG-Industria, Xoán Xosé Bouzas 'Tupi', que quixeron trasladar o seu apoio ao persoal das auxiliares.
Carril subliñou a necesidade da mobilización para lograr a recuperación dos dereitos e cualificou de "exemplar" a loita dos traballadores e traballadoras das contratas de Navantia "por rachar coa pobreza e a explotación nun momento como o que estamos a vivir". Destacou que a mobilización obreira está a demostrar a capacidade e o potencial que ten "vencendo a pesar de desenvolverse contra todas as adversidades posíbeis".
Unha folga pola recuperación dos dereitos
Ao inicio da manifestación, o secretario comarcal de Industria en Ferrol, Vicente Vidal, valoraba que, logo de 15 días, a folga "segue a ser un éxito", pondo o acento na ausencia de incidencias durante todo este tempo e o compromiso dos traballadores e traballadoras que cada día acoden aos piquetes informativos nas portas dos estaleiros a reivindicar os seus dereitos.
Na outra beira, rexeitaba a actitude das empresas e a dirección de Navantia que dende o inicio da folga, "o único que fixeron foi intentar torpedear a folga e xerar unha información falseada para a cidadanía co obxectivo de transmitir a idea de que estes traballadores/as están loitando por conseguir, a través da folga, unhas melloras que son uns privilexios".
Pero a realidade, subliña Vicente, é todo o contrario: buscan recuperar unhas condicións que xa tiñan no ano 2001 "e que lle quitaron as empresas coa complicidade de Navantia". É dicir, recuperar o nivel retributivo e determinar un marco salarial vinculante para todas as compañías que evite a competencia desleal a base de tirar os salarios.
Por iso, insistiu, a finalidade da folga é "evitar as discriminacións que se dan entre operarios/as das distintas contratas, que se sigan facendo xornadas abusivas mentres Navantia mira para outro lado, e que os traballadores/as non teñan que regalar horas ás empresas, como pasa agora en moitos casos". "Se a patronal e Navantia están dispostas a levar o conflito máis aló, as consecuencias serán unicamente a súa responsabilidade, e de quen llo consinte, léase SEPI (goberno central) e Xunta", afirmou.
Bloqueo das negociacións
O responsábel comarcal da CIG-Industria criticou o bloqueo das negociacións por parte da patronal e de Navantia, sustentándose na estratexia de deslexitimar socialmente a folga. "Un traballo, lamentou, para o que contan coa complicidade de UGT e CCOO como vén de quedar de manifesto coa convocatoria dunha votación para este venres" sobre a continuidade ou suspensión do paro.
Estes sindicatos, engade Vidal, lanzan a convocatoria ao público "para que despois as direccións das empresas podan chamar individualmente aos traballadores/as para que vaian votar".
Nesta estratexia, a CIG-Industria entende que tamén xoga un papel principal o feito de non abordar o modelo de relacións laborais que se quere implantar e da disposición a asumir de que se instalen tres escalas salariais diferenciadas no estaleiro. "Non queremos traballadores e traballadoras da industria auxiliar basicamente eventuais e condenados a unha merma permanente dos salarios".
"O que lle pedimos a CCOO, UGT e MAS é que veñan ás asembleas que se fan diante das portas dos estaleiros e que expliquen cal é a súa proposta para esas negociacións coa patronal para sexan os propios traballadores/as quen a poidan valorar. Porque a día de hoxe a única que puxo unha proposta clara enriba da mesa foi a CIG, nin a patronal formulou unha proposta concretar, nin os outros sindicatos dixeron que pretenden quitar desa negociación".
Na próxima sexta-feira, 20 de outubro, e dentro das atividades do nosso 19 aniversário chega à Fundaçom Artábria um dos grupos que mais está dando que falar dentro do novo panorama musical estatal. Dakidarria estará na Fundaçom Artábria num formato acústico, com 6 dos 8 grupos que formam o grupo.
Os do sul da Galiza fusionam ska, reggae e punk rock e apostam pola energia e afesta cima e abaixo do cenário.
Com catorce anos na rua, levam editados 5 discos. Na atualidade estám inmersos na apresentaçom do seu novo trabalho de estudo “Lume”.
O concerto está marcado para as 23hs e o preço do bilhete anticipado é de 5 euros e 8 o dia do concerto.
No sábado 21 de outubro contaremos com umha nova projeçom de diapositivas do companheiro Ernesto Lopes "Nês" sobre a história da nossa entidade. A projeçom dará início às 22.00hs.
Desde a Fundaçom Artábria fazemos nosso o posicionamento da Gentalha Do Pichel e apelamos à mobilizaçom da nossa base social na manifestaçom que decorrerá em Compostela o próximo domingo 22 de outubro.
A GENTALHA DO PICHEL CONTRA A LEI DE DEPREDAÇOM DA GALIZA
Perante a aprovaçom por parte do governo autonómico do PP da Lei de Fomento de Implantaçom de Iniciativas Empresariais de Galiza, ou mais corretamente a Lei de Depredaçom da Galiza, a comissom de meio da Gentalha do Pichel quer fazer as seguintes consideraçons:
1.- Entendemos esta Lei como um preocupante ataque nom só estritamente ambiental, mas também económico, por considerarmos a terra e o entorno natural o fundamental meio de vida e subsistência. A modificaçom de leis prévias, até propostas polo próprio PP, pretende favorecer mais a rápida implantaçom de grandes multinacionais do setor eólico, mineiro, acuícola ou forestal, facilitando-lhes o acesso ao solo, rebaixando os controis e requerimentos ambientais, minimizando a capacidade dos concelhos para regular o território municipal e abrindo a via da expropriaçom urgente com mínima capacidade para alegar e ridículas indemnizaçons para as pessoas posuidoras da terra. Na prática, a Conselharia de Indústria terá mais competências que as restantes, nomeadamente que a Conselharia de Meio ambiente e ordenaçom territorial que fica mais que nunca reduzida a um gavinete subordinado e incompetente na sua matéria de gestom. Incide-se assim na conversom do meio numha mera fonte de recursos susceptível de ser esquilmada por umha indústria que gera enormes impatos ambientais e económicos, e condena definitivamente a vida no meio rural.
2.- Denunciamos pois, a irresponsabilidade do governo da Junta por continuar a antepor os interesses do grande Capital frente a defesa ambiental e do meio rural galego e consideramos esta lei mais umha mostra da marcada aposta neoliberal do PP e do seu mais absoluto despreço pola Galiza e o seu entorno natural.
3.- Vinculamos esta atuaçom irresponsável com a recente vaga de lumes que está a assolar o nosso país num flagrante exemplo de terrorismo ambiental e de neglicência no cuidado e gestom do nosso entorno natural. Sem ambiguidades nem maniqueismos, a Galiza está a ser destruída por um modelo socio-económico criminoso e os seus gestores som os culpáveis por este desastre e polo silenciamento informativo com pretensons de normalidade.
4.- Mostramos também a nossa funda preocupaçom com o facto de o projeto de lei ser apresentado aproveitando um contexto político e mediático fortemente monopolizado polo referéndum de Catalunya, conseguindo assim passar desapercebido mediaticamente, afundando na alarmente desinformaçom do povo a respeito das questons que mais nos afetam e evitando a contestaçom social perante umha lei que converte a Galiza num território legalmente indefenso ante a irracionalidade e a irresponsabilidade do sistema capitalista.
5.- Por todo isto, a Gentalha do Pichel é um dos coletivos que conformamos a Plataforma contra a Lei de Predaçom de Galiza, que tem previstas iniciativas para informar ao conjunto da populaçom galega e contestar a um texto legal com enorme trascendência para o nosso país e que afunda nas políticas desencadeantes do desastre ambiental que estamos a padecer. Umha das açons previstas será umha mobilizaçom nacional este domingo 22 de outubro às 12h horas na Alameda de Compostela, à que chamamos ao conjunto da vizinhança compostelá a participar.
Segue-nos em twitter @fartabria e em facebook!
....
A Fundaçom Artábria é um projecto popular em defesa da língua e cultura nacional, os valores solidários e os direitos históricos da Galiza. Entidade de carácter sociocultural sem ánimo de lucro que está declarada de Interesse Galego e classificada de interesse cultural, com o nº 54 no registo de fundaçons da Xunta de Galicia.
Enviado por: Fundaçom Artábria -artabria@artabria.net- 19 de outubro de 2017 01:47 19 de outubro de 2017 01:52 19 de outubro de 2017 01:56
_________
Onte, día 17 de outubro de 2017, en plena catástrofe ambiental cunha onda de incendios arrasando o país, o (des)Goberno Galego deu prioridade a utilizar a súa maioría absoluta no Parlamento Galego para aprobar e impor a Lei de Depredación de Galiza. Fixérono no mesmo pleno no que o Presidente da Xunta se negou a falar dos incendios e a dar contas pola xestión da vaga de lumes destes días, e mesmo retirando a palabra aos deputados da oposición. Pasaron por riba de todo.
Outra vez, como sistematicamente acontece, esa maioría absoluta do PPdG serviu para a imposición da súa visión destrutiva e depreciativa do país, atendendo aos intereses dos lobbies empresariais en vez dos intereses das galegas e galegos. Outra vez se fixo sen ningún debate social ou tan sequera parlamentar, facendo ouvidos xordos do clamor do pobo que din representar, negando calquera diálogo, argumentación ou matización. En vez diso, aínda incorporaron na Lei da Depredación emendas que a empeoran! Estamos ante un goberno totalitario que pasa por riba do pobo e goberna contra o pobo e contra o país.
Esta lei é a posta en venta de Galiza a prezo de saldo, vendida para ser destruída. É a lei de implantación da destrución do medio ambiente e das nosas paisaxes. Da implantación definitiva do modelo de privatización e espolio da nosa terra e dos nosos recursos. Da eliminación dos últimos controis e garantías que podían impedir tanta desfeita. Da implantación do exterminio do noso rural e da expulsión dos seus poboadores. Da eucaliptización, do extrativismo salvaxe da megaminaría, da industria nociva, do corrupto e ineficiente modelo de espolio enerxético, dos monopolios empresariais dos seus amigos. Da aceleración dos procesos de exterminio do noso país e da nosa cultura. En definitiva, esta lei é a lei de implantación do terrorismo ambiental contra todos nós. Olla ao teu redor, sabes do que falamos.
Mais aquí estamos nós. Existimos. Non teñen que darnos a voz, porque a voz xa é nosa. Nós temos a palabra, a conciencia e as máns. Esas mesmas coas que xa temos apañado chapapote e berrado Nunca Máis. Esas mesmas mans estes días collemos baldes de auga en cadeas humanas e rompemos o silencio oficial saíndo á rúa berrando "lumes nunca máis!!". Como sempre facemos, pois non somos tan pasivos e obedientes como nos queren facer crer. Teñamos memoria e lembremos como plantaron cara ao poder os movementos agraristas mantendo o comunal; as loitas en pleno franquismo en Baldaio, nas Encrobas, contra os encoros, as nucleares, ou os vertidos na foxa atlántica. Lembremos a desobediencia civil contra a cota empresarial e as tratoradas. Lembremos que somos capaces de pararlle os pés ao Álvarez Cascos en Rinlo ou a Edgewater en Corcoesto. Teñamos presente a DIGNIDADE e a LOITA tantas veces mostrada por este pobo, e en especial o papel das nosas mulleres. A pesar das mais terribles circunstancias, aquí estamos.
Somos unha multitude de persoas e colectivos das ideas máis diversas, que deixando de lado as nosas diferenzas nos unimos polo ben común, en defensa da nosa terra e do noso futuro. Outra vez ante as dificultades e as catástrofes ten que erguer o pobo. Non podemos permitir que continúe esta desfeita, este país reducido a cinzas, este totalitarismo e esta corrupción. Non podemos permitir que nos paralice o desánimo, a impotencia e a rabia. Non podemos resignarnos e claudicar. É tempo de erguer novamente como pobo unido e solidario e plantar cara a esta triste realidade. É tempo de xuntarnos e organizarnos, de mobilizarnos e tomar as rendas do noso destino dando un xiro que mude o rumbo. É tempo de mudanzas e alternativas. Abandonemos esta tristeza e comecemos a construír outro futuro; ninguén o vai facer por nós.
Este domingo é a ocasión de dar un primeiro paso saíndo á rúa en Compostela, e insurrectos, berrarmos que Galiza di non á Lei da Depredación! É ocasión de mostrarmos civicamente que non aceptamos xa máis imposicións, que non imos permitir que a Galiza continúe a arder, e que non imos permitir a implantación de máis desfeitas.
Non nos rendemos nin aceptamos unha lei que carece de lexitimidade. Como tampouco aceptamos o sistema corrupto e depredador que está detrás dos incendios.
Foto de portada do informe "Ollos que non queren ver", publicado por Save the Children o 20 Setembro de 2017 , feita por Alba Lajarín.
Agamme, Asociación Galega contra o Maltrato a Menores, posiciónase en contra da ILP que propón a aprobación dunha lei galega de custodia compartida.
Agamme dirixiuse aos grupos parlamentarios para manifestar a súa inquedanza pola apertura do debate sobre a custodia compartida como opción preferente e para manifestar que unha lei destas características supón un risco para os nenos e nenas que sofren maltrato no ámbito familiar e/ou violencia de xénero e un paso atrás nos dereitos da infancia e adolescencia.
A asociación considera que a lei poñería en situación de maior vulnerabilidade aos nenos e nenas que sofren violencia no ámbito da familia por dous motivos: en primeiro lugar porque segue a existir unha gran falla de medios que permitan investigar adecuadamente os delitos cometidos contra nenos e nenas, o cal se traduce en que a inmensa maioría das denuncias non cheguen nin sequera a xuízo. Neste sentido apuntan os datos do informe recentemente publicado por Save the Children “Ojos que no quieren ver”, sobre o abuso sexual. Segundo a ONG o 70% das denuncias quedan en fase de instrucción. Nestas condición, considerar necesaria unha condena firme para evitar a custodia compartida é evidentemente un risco para moitos nenos e nenas con situacións reais de maltrato que o sistema xudicial non chega a enxuiciar. Outro tanto sucede en situación de violencia de xénero. O perigo secundario desta realidade é que as mulleres atoparán dificultades engadidas á hora de decidirse a dar o paso da denuncia, por temor a que os fillos e fillas se atopen a soas ante o agresor.
Deste xeito, a aprobación da lei supoñería un paso atrás na loita contra o maltrato infantil e contra a violencia de xénero.
Por outra banda, Agamme lembra que un dos principios fundamentais da Lei de Protección Xurídica do Menor, do ano 96’, é a consideración do neno ou nena como suxeito de dereito, como parte activa nos asuntos que lle competen. Aplicar a custodia compartida de maneira prioritaria é tirar por terra este principio. Non existe unha fórmula maxistral aplicable a todos os casos, o Comité de Dereitos do Neno e da Nena, de Nacións Unidas, aclara que o interese superior debe ser estudado en cada caso, cada neno e cada nena ten a súa propia idiosincrasia que debe ser analizada coidadosamente para o seu benestar. Ademais o Comité considera imprescindible que o neno ou nena poida participar no procedemento a través do cal se toman decisións sobre asuntos que lle competen. É dicir, o neno ou a nena debe ter a oportunidade de ser escoitado ou escoitada.
Polo tanto, a aprobación dunha lei de custodia compartida significaría ignorar o marco internacional de dereitos dos nenos e das nenas por negarlles o dereito a que se considere o seu particular interese superior e a ser parte do procedemento a través do dereito a ser escoitados ou escoitadas.
Agamme reunirase en breve cos grupos parlamentarios para deixar constancia dos seus argumentos e do seu interese en participar no debate, como entidade a prol dos dereitos da infancia e da adolescencia
No nome da Asociación Galega contra o Maltrato a Menores - Agamme
Informe "Os Ollos que non queren ver - Os abusos sexuais a nenos e nenas en España e os fallos do sistema" | Save the Children - En formato pdf, 160 páxinas - en español | Acceder/Baixar.
Enviado por: Agamme -agammeferrol@gmail.com- 18 de outubro de 2017 12:09
__________
Foto: Rolda de Prensa da Plataforma, do 17 de marzo deste ano 2017.
Contestando ao argumentario de Jorge Suárez e o seu goberno municipal
O goberno de Jorge Suárez, difunde entre achegados, amigos e simpatizantes un argumentario de xustificación do que consideran como irremediábel, o rescate da Taxa de Depuración do Partido Popular, convertendo-se en cómplices da estafa e enganando, deste xeito, á veciñanza. A maioría das persoas que forman parte do goberno municipal, estaban antes nas mobilizacións ao lado das veciñas e veciños que se sentían estafados por José Manuel Rey Varela e o goberno municipal do Partido Popular, que aplicou unha taxa avultada, non xustificada, non participada e non explicada, ademais de ser a Taxa da estafa e do engano ao Pobo de Ferrol. Mesmo pode que se estea facilitando á Emafesa que poda demandar os recibos desde xaneiro de 2015. O goberno de Jorge Suárez di: Este goberno de Ferrol denunciou a estafa que supuxo a posta en marcha da depuración no 2014 e acordou suspender unha taxa e abrir unha investigación cos habilitados nacionais que está en proceso.
A Plataforma pola Remunicipalización contesta:
Non foi este goberno, foi o goberno bipartito FeC-PSOE, xullo de 2015, co apoio do BNG. O concello de Ferrol faise naquela data socio de AEOPAS, que comeza a ofertar axuda para o proceso de recuperación do servizo, axuda que é continuamente rechazada por Jorge Suárez. Paralelamente organizacións ecoloxistas da cidade intentan organizar co goberno municipal unhas xornadas pola remunicipalización. Estas xornadas son boicoteadas por Jorge Suárez, aludindo que non se podía falar de “remunicipalización”, estabamos na primavera de 2015.
O goberno de Jorge Suárez di: Emprenderemos todas as accións necesarias para demandar que as reparacións ou calquera tipo de gastos non vinculados ao feito impoñible strictu sensu, acometidos con fondos públicos competentes a outra administración ou ás empresas construtoras que incorresen en vicios ocultos non sexan asumidas pola veciñanza.
A Plataforma pola Remunicipalización contesta:
O goberno de Jorge Suárez, cos votos do PP, asinou o Convenio de Colaboración con Augas de Galicia para a Explotación, Mantemento e Conservación do Sistema de Saneamento e Depuración do Concello de Ferrol. Mediante este Convenio a cidadanía de Ferrol ten que asumir os custes de reparación, posta a punto e mantemento dunha infraestrutura que non lle pertence, dando cobertura legal aos traballos que EMAFESA realizou na depuradora sen ter base contractual. Mais que casualidade que este sea o mesmo Convenio que asinou o anterior Alcalde José Manuel Rey Varela e que fora rexeitado e combatido por todos nós incluído Jorge Suárez, Álvaro Montes e o grupo municipal de Esquerda Unida. A maiores non entendemos como á asesoría xurídica e o interventor do Concello non paralizaron a firma do Convenio ao existir a dúbida sobre os custos de reparacions pendentes, posta a punto e probas dos traballo (Como así manifesta o Interventor no seu Informe) que debería facer Augas de Galicia ou os contratistas das obras. Cando un contrato non está definido non se debe asinar nunca.
O goberno de Jorge Suárez di: O 3 de abril, coa apertura dos interceptores dende o Cadaval e toda a zona de Caranza, Esteiro e Ferrol, que abrangue toda a zona urbana de Ferrol, comezouse oficialmente o saneamento da cidade. | Xuridicamente, pola Directiva europea da auga, é de obrigada financiación o sistema a través dunha taxa.
A Plataforma pola Remunicipalización contesta:
Augas de Galicia xestiona moitas depuradoras, incluída á da marxe sur da nosa Ría. A maioría destes municipios a taxa que cobran é simplemente para pagar o coeficiente de vertedura. Narón quere facelo así coa depuradora de Prioriño. O goberno de Jorge Suárez quere utilizar a taxa como aval bancario para sanear as contas de EMAFESA, situada ao borde da suspensión de pagos por responsabilidade da parte privada, SOCAMEX, que é quen ten o control real da empresa.
O goberno de Jorge Suárez di: Este goberno até en catro ocasións tratou de aprobar por acordo plenario unha taxa que se axustase aos gastos reais do feito impoñible:a depuración das augas residuais do concello.
A Plataforma pola Remunicipalización contesta:
O informe para o cálculo da taxa que manexou o Goberno de Jorge Suárez, foi o elaborado pola empresa, concretamente pola parte privada, onde aparecía sobredimensionada en conceptos como: caudais de augas residuais e pluviais, potencia eléctrica contratada e enerxía consumida. Desde esta Plataforma intentamos que o goberno municipal collera outros camiños alternativos, como devolver a xestión da depuradora a Augas de Galicia; comezar un proceso participado para a elaboración e aprobación dunha taxa ou pagar o coeficiente de vertedura como están a facer moitos concellos galegos e está previsto que faga o concello de Narón.
O goberno de Jorge Suárez di: Non atopamos a colaboración necesaria que permita a financiamento do sistema e poder actuar con firmeza dende a estabilidade financeira da empresa, contra todas as irregularidades cometidas, xa que os grupos da oposición bloquearon calquera intento de aprobar unha taxa.
A Plataforma pola Remunicipalización contesta:
A inestabilidade da empresa EMAFESA, é produto da política deste tipo de empresas mixtas, onde a parte pública é un mero convidado de pedra. EMAFESA ten sen presentar nin aprobar as contas, nin as actas, desde o ano 2013. Augas de Galicia e o propio Concello de Ferrol, encabezan a lista de acredores. Non se pode esquecer que esta empresa xa foi sancionada polo Tribunal de Contas no 2004, e toda a súa historia neste concello está marcada polos incumprimentos, irregularidades desde que se constitueu, e política de subcontratación de empresas do mesmo grupo, antes Urbaser-ACS de Florentino Pérez, agora capital chinés da corporación Firion Investments.
O goberno de Jorge Suárez di: Vémonos na obriga de levantar a suspensión, co fin de non levar á creba a unha empresa que ambicionamos a facer 100% pública antes do remate da concesión, xa que hai motivos de fondo para investigar e abrir un expediente sancionador á parte privada da mesma, segundo acreditan as diferentes auditorías de app plus, a UDC, PW Quaks e Eudita, técnicas, xurídicas e económicas e certificadas por informes de funcionarios municipais.
A Plataforma pola Remunicipalización contesta:
A concesión remata no ano 2030!!! Se realmente este goberno municipal quixera recuperar o servizo, tería denunciado á parte privada como responsable directa da situación da empresa, de irregularidades, incumprimentos e mesmo atentado contra a saúde pública como foi no caso dos trialometanos no verán do 2015. Unha vez apartada a parte privada, comezaría o saneamento de EMAFESA 100% pública. Mesmo creemos que poden darse as condicións para cumprirse o disposto na cláusula vixésimo quinta do Prego de Condicións, o que supón que é SOCAMEX quen debe abandonar a condición de socio de EMAFESA pero sen percibir ningún tipo de indemnización e mesmo coa posibilidade de ter que resarcir ao Concello. Lograríase así a xestión 100% pública de EMAFESA, manter os postos de traballo e garantir un servizo transparente e de calidade.
O goberno de Jorge Suárez di: Non ter unha taxa do servizo obrigaría a suspender o mesmo, co prexuízo correspondente a toda a xente que vive do mar, e contra o feito real de que todas as analíticas están a dar resultados que avalan o saneamento real, polo que ademais de ser ilegal por incorporar puntos de vertido sería un atentado ao sentido común e un freo á recuperación medioambiental esixida dende hai décadas.
A Plataforma pola Remunicipalización contesta:
Jorge Suárez insiste na chantaxe que intentou aplicar para aprobar a taxa ditada por Socamex: sen taxa non hai depuración. Intentando enfrontar ás xentes do mar con a Plataforma e aquelas forzas políticas que non estaban de acordo coa taxa que se quería aprobar. Por delito ecolóxico deberan estar condenados os responsábeis políticos e técnicos que tiveron sen funcionar a depuradora até o 5 de abril deste ano. A depuradora é do Ministerio de Medio ambiente, Confederación de Aguas del Miño-Sil, que ten asinado unha encomenda con Aguas de Galicia. Jorge Suárez pode denunciar o Convenio de Augas con Ferrol, e devolver a xestión ao seu propietario, aplicando o coeficiente de vertedura para cubrir o gasto do servizo, como se fai noutros concellos.
O goberno de Jorge Suárez di: Unha vez levantada a suspensión, incoaremos de xeito inmediato unha modificación da mesma, co fin de axustar o gasto real ao que ten que abonar o contribuínte, con condonación en futuros recibos do recadado en maior contía ao esixido.
A Plataforma pola Remunicipalización contesta:
O goberno de Jorge Suárez acumula tanto incumprimento que a súa palabra xa non é suficiente. Solicitou-se-lle en demasiadas ocasións que devolvera a taxa cobrada ilegalmente polo PP, pois non se estaba a depurar. Miles de recursos, miles de sinaturas e mobilizacións así o reclamaron no últimos meses do goberno de Rey Varela, mobilizacións na que el participaba.
O goberno de Jorge Suárez di: Existe un acordo político co Concello de Narón para abonar os gastos do 30% da depuración, que se concretará a través dun acordo a tres partes entre Narón-Ferrol-Augas de Galicia. | No futuro inmediato, principios de 2019, a xestión do servizo será mancomunado, existindo xa un borrador de pregos de Augas de Galicia e o desenvolvemento dunha proposta técnica de Emalcsa na mancomunidade.
A Plataforma pola Remunicipalización contesta:
Presenta-se un futuro, sen base no presente. Só entendíbel se o que se pretende é gañar tempo. Fala-se dun acordo político que está formulado nunha proposta de Convenio de Colaboración que foi adiada a súa firma o pasado día 13, agora hai un documento, nos concellos, que Augas de Galicia pasou para o seu estudo. Unha proposta case igual que os anteriores Convenios, só que leva a incorporación de Narón, onde este di que pagará o coeficiente de vertedura (Regulado no Decreto 136/2012, de 31 de maio) que vai recollido na proposta de Convenio de Colaboración que hai sobre a mesa, na súa estipulación 6 páxina 9. A veciñanza de Ferrol, pola contra, ten que asumir os traballos de reparación e posta a punto da depuradora realizados por Emafesa, cando non lle correspondía facelo, porque foi Augas de Galicia quen recepcionou ás obras en mal estado; temos que facernos cargo da conservación e mantemento dunha infraestrutura que non é nosa e presta servizo a varios concellos; ademais se nos obriga a pagar os impostos que corresponderían a Augas de Galicia, incluíndo o IBI; concesións da Autoridade Portuaria, tendido eléctrico; elevadísimo custe das obras dos interceptores..., e todo iso sen garantías de que se realice un saneamento eficaz, tanto polo modelo do sistema, como pola desconfianza na empresa EMAFESA, que mostra un funcionamento totalmente opaco e deu mostras claras de irresponsabilidade.
Outubro de 2017
PLATAFORMA NA DEFENSA DOS SERVIZOS PÚBLICOS, POLA REMUNICIPALIZACIÓN Abonda de saqueo! Hai outras alternativas! Si se pode! Pódese, débese e precísase!
Alexandre Carrodeguas | 690612737
Fernando Ramos | 622932443
Pablo Portero | 659855805
Bernardo Rego | 603772650
Lupe Ces | 652201003
Traballadoras e traballadores das compañías auxiliares de Navantia en folga, manifestaran-se polas rúas de Ferrol, en defensa dos seus dereitos laborais roubados, para recuperar acordos e dereitos incumpridos, este xoves 19 de outubro desde a Porta Principal de Navantia, ás 7 da tarde. Fan un chamado a participar á veciñanza de Ferrolterra.
O día que se cumpre a 12 xornada de folga nas auxiliares do naval de Ferrol, a CIG-Industria saíu ao paso das afirmacións lanzadas nos últimos días tanto polas empresas do sector como pola propia Navantia. Nunha rolda de prensa que contou coa presenza de centos de traballadores e traballadorasas, Ramón Alfonzo aseveraba alto e claro "a folga é lexítima, a reivindicación é xusta e é necesario, ademais, estabelecer ese marco para evitar a competencia desleal a conta de tirar os salarios á baixa"...
As traballadoras e traballadores do Sergas, mobilizan-se pola recuperación dos seus dereitos laborais, cunha Concentración no Hall do Hospital Arquitecto Marcide, do CHUF, en Catabois. Unha mobilización unitaria da maioría dos sindicatos presentes na Área da sanidade pública, convocan esta mobilización, este xoves 19 de outubro, ás 11 da mañá. É hota !
__________
A asociación veciñal "O Rosario - Inferniño", convida á veciñanza a difrutar de Crucia Teatro que presenta a obra: "Distraída eu?", este sábado 21 de outubro, ás 7 da tarde, no Centro Cultural Carvalho Calero.
Dous ladróns, algo tontos, fuxindo da policía con bolsas que conteñen xoias, entran na casa dunha xoven moi distraída. Por mor de ser descubertos, se disfrazan de mulleres, e esta confúndeos con dúas amigas.
Logo aparece a policía, as amigas, o noivo... As confusións e desencontros suceden hasta a intervención da policía. Todo podería aclararse, pero...
Personaxes:
(Por orde de aparición)
Luís (ladrón) ... Carlos Velón
Sebastián (ladrón) ... José Carrodeguas
Policía 1... Anuska González
Policía 2... Pepe Lage
Daniela Queen .... Juani Rodríguez
Carolina (amiga) ... Ana Pico
Marina (amiga) ... Bego Velón
Rafael (noivo) ... José Gómez
Dirixe: Yuyi Bastida
Este actuación forma parte da programación de Ferrol Escena da Concellería de Cultura e a organización deste evento por parte desta asociación veciñal.
Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
