xoves, decembro 03, 2009

Análise da situación en Honduras, Democracy Now! presenta unha entrevista destacada con diferentes persoas ligadas a este conflito

Os hondureños, divididos tras a vitoria dun partidario do golpe nas eleccións presidenciais boicoteadas polos seguidores de Zelaya

O goberno de Obama estase afastando cada vez máis da súa declaración de apoio á restitución do presidente deposto, Manuel Zelaya. O luns, o Departamento de Estado encomiou as eleccións hondureñas celebradas o fin de semana, que resultaron na vitoria do partidario do golpe de estado e adiñeirado terrateniente Porfirio Lobo, que obtivo o 55 por cento dos votos. Os seguidores de Zelaya boicotearon as eleccións, e moitos países latinoamericanos negáronse a recoñecer os resultados.


AMY GOODMAN: Falamos agora sobre a situación en Honduras, onde o goberno de Obama estase afastando cada vez máis da súa declaración de apoio á restitución do presidente deposto, Manuel Zelaya. O luns, o Departamento de Estado encomiou as eleccións hondureñas celebradas o fin de semana, que resultaron na vitoria do partidario do golpe de estado e adiñeirado terrateniente Porfirio Lobo, que obtivo o 55 por cento dos votos. Os seguidores de Zelaya boicotearon as eleccións e moitos países latinoamericanos negáronse a recoñecer os resultados. En declaracións desde Wáshington, D.C o Subsecretario de Estado estadounidense para América Latina, Arturo Valenzuela, cualificou ás eleccións como un primeiro paso significativo.


ARTURO VALENZUELA: "Aínda que as eleccións son un paso siginificativo no camiño de retorno de Honduras á orde democrática e constitucional tras o golpe de estado do pasado 28 de xuño, son só iso, son só un paso, non o último paso. Dada a gravidade do golpe de estado e a situación de polarización na que se atopa Hounduras, tanto agora como antes do golpe de estado, é moi importante que o liderado político hondureño avance nos próximos meses no cumprimento da totalidade do amplo marco do acordo Tegucigalpa-San José.

Cales son os pasos adicionais que se deben tomar? Débese formar un goberno de unidade nacional. O Congreso ten que votar a restitución do presidente Zelaya á presidencia, e outro elemento que eu creo que é moi, pero moi importante do Acordo San José a medida que Honduras avanza no intento por reestablecer a orde constitucional e democrático é a formación e a estructuración dunha comisión da verdade, que é algo que tamén está contemplado no plan orixinal do acordo de Tegucigalpa."

AMY GOODMAN: O réxime golpista hondureño di que a participación electoral foi relativamente alta, de ao redor do 62, pero relevamientos independentes estiman que estivo ao redor do 47. En Portugal, a Ministra de Asuntos Exteriores de Zelaya, Patricia Roda, afirmou que a maioría dos hondureños consideran as eleccións como ilexítimas.


PATRICIA RODA: O que ocorreu agora é o intento por blanquear un golpe de estado militar, que obviamente non se pode blanquear. O pobo hondureño sabe o que foi, un crime, e como un crime recoñéceno e no día de onte decideron non ser parte e converterse en cómplices.

AMY GOODMAN: Está previsto que o Congreso hondureño vote mañá se acepta un acordo que lle permitiría a Zelaya reasumir a presidencia ata o fin do seu mandato, que termina o mes que vén. As expectativas xerais indican que os lexisladores rexeitarán a proposta, dilatando así aínda máis calquera posibilidade de resolución da crise política hondureña. Para falar máis respecto diso acompáñanos acá, en Wahshignton, Sergio Moncada, co-fundador do grupo Hondureños pola Democracia. Por vía teléfonica desde Honduras comunícase connosco Patricia Adams. Ela é co-cordinadora do Proxecto de Acompañamento por Honduras do Centro Cohota e do Centro Quixote, espazos que organizaron unha delegación internacional de dereitos humanos que arribou a Honduras a semana pasada. Patricia, comecemos con vostede. Cóntenos que viu, que pasou nestas eleccións e por que vostedes están en Honduras.

PATRICIA ADAMS: Estamos en Honduras porque é importante que haxa unha presenza internacional, non para recoñecer e darlle aprobación oficial ás eleccións, senón máis ben para ter presenza nas rúas e nas diferentes comunidades, e estar á beira do movemento popular, observando e dando testemuño sobre a experiencia das eleccións, o proceso elctoral e o ambiente xeneral no que se desenvolveron as eleccións. O que ví o domingo en Tegucigalpa foron rúas bastante baleiras e unha calma abafadora, debido ao feito de que a maioría da xente cumpriu co toque de queda popular convocado pola Fronte Nacional de Resistencia, no que se chamaba á poación a quedar nas súas casas. Moitos non votaron. Todos os centros de votación de Tegucigalpa polos que pasei a cada hora o domingo estaban bastante desocupados. Había moitos máis policías, militares e funcionarios electorais que xente votando. Os informes que chegaron dos outros tres equipos de observadores que temos noutras partes do país confirman isto mesmo, que a poboación gardou o toque de queda popular e que houbo pouca xente votando; coa excepción de San Pedro Sula, onde a xente saíu ás rúas e, como probablmente puidérono ver, a protesta foi reprimida violentamente.

AMY GOODMAN: Tamén nos acompaña, aquí en Wáshington D.C., Sergio Moncada, co- fundador da organización Hondureños pola Democracia. Sergio, Cal é a túa reposta ás eleccións e que pasará agora?

SERGIO MONCADA: Moitas grazas por haberme invitado. A miña resposta é a mesma que a de moitos hondureños. Nós cremos que estas eleccións son ilexítimas porque foron levadas a cabo nun ambiente de medo e intimidación. Só para darche uns exemplos, o presidente democraticamente electo de Honduras agora mesmo está encerrado na embaixada de Brasil, onde as armas dos francotiradores estanlle apuntando durante todo o día.

Desde fai dous meses que el é vítima de asedio e fustrigación, están as marchas nocturnas do exército que rodea as instalacións da Embaixada, sen mencionar o que lle está pasando ao resto da poboación hondureña. Como mencionaron antes, o día das eleccións ao redor de 500, 1000 manifestantes tomaron as rúas de xeito pacífico e foron violentamente reprimidos polo Exército e a policía. A isto súmaselle que o día anterior ás eleccións sufrimos varias situacións de intimidación. Unha das máis visibles foi a violación ás oficinas dunha cooperativa de agricultores no centro de Honduras. E, no día das eleccións, o grupo que encabezo xunto con outros hondureños acá na área de Washingon organizou unha protesta en fronte do centro de votación correspondente ao D.C, un dos cinco centros de votación en Estados Unidos. A hemana dun dos manifestantes que estaba connosco foi arrestada polo exército hondureño o día previo ás eleccións, simplemente por participar dunha protesta. O Departamto de Estado di que estas foron eleccións libres e xustas e o noso grupo e moitos outros gurpos en Estados Unidos estamos moi en desacordo con iso. Nada podería estar máis afastado da realidade.

AMY GOODMAN: Sergio, que cre vostede que Estados Unidos debería facer agora?

SERGIO MONCADA: Lendo entre liñas as declaracións que fixo onte o Señor Arturo Valenzuela, o Departamento de Estado de Estados Unidos quere sacar vantaxe das dúas posicións atopadas. Eu creo que nos próximos días imos escoitar máis informes sobre o número real de votantes que acudiron ás urnas. A diferenza entre as cifras oficiais e, por exemplo, os números da compañía que foi contratada para facer a enquisa a boca de urna. E creo que o Departamento de Estado vai seguir xogando este mesmo xogo, o de recoñecer estas eleccións e dicir `nós queremos que Honduras avance´, pero o Departamento de Estado terá que asumir un rol moito máis agresivo para superar as divisións que hai no país. Os hondureños están divididos neste momento de tal xeito que é imposible lograr a paz. De feito, hai varias faccións dentro de Honduras, en ambos os lados, que están falando da posiblidad tanxible de que ocorra unha guerra civil e do que está pasando na rexión.

AMY GOODMAN: Quero pasar agora a Andrés Conteris, quen está dentro da Embaixada de Brasil en Tegucigalpa, onde o presidente democráticamnete electo, Manuel Zelaya, estivo refuxiado desde que regresou ao país. Andrés, cal é a resposta do Presidente no interior da embaixada?


ANDRES CONTERIS: Amy, o Presidente Zelaya dixo claramente que esta elección debe ser anulada. Non pode pódella xustificar de ningún xeito lexítimo, dada a moi pobre participación do electorado. Teñen que ser reprogramadas, e esa é o único xeito de que a democracia poida volver a este país, porque esta elección é un instrumento do réxime golpista para encubrir a represión que estiveron cometendo e tratar de achegarse á comunidade internacional, e esa é a razón pola que deben ser revertidos por completo, tanto o golpe de estado como a elección mesma.

AMY GOODMAN: E, en relación coa elección de Porfirio Lobo, quen é el? E outro tema, que vai pasar no Congreso? Hai algunha posibilidade de que o Presidente Zelaya acepte asumir a presidencia de novo antes do fin do seu mandato en xaneiro?

ANDRES CONTERIS: Porfirio Lobo, coñecido como Pepe Lobo, é un empresario moi rico que foi membro do Congreso. É membro tamén do Partido Nacional. tratou de ignorar totalmente o golpe na súa campaña a fin de distanciarse de calquera culpabilidade e non involucrarse cun tema complicado. En termos do que o Presidente Zelaya fará, quedará aquí na embaixada de Brasil o tempo que poida e seguirá buscando consolidar a presión, tanto da resistencia interna como da comunidade internacional, para tratar de rexeitar a elección e intentar que se reprograme e convóquese a novas eleccións. Se o Congreso vota esta semana a favor da súa restitución, el non a aceptará a menos que os que cometeron crimes durante o golpe preséntense ante a xustiza. Esa é o único xeito na que el aceptaría volver á presidencia, é o que dixo.

AMY GOODMAN: Quixese exporche a ti esta pregunta e tamén coñecer cal é a resposta dentro da embaixada brasileira sobre o que Estados Unidos debería facer agora e o papel que desempeñou.

ANDRES CONTERIS: Estados Unidos foi cómplice no golpe mesmo e utilizou o acordo asinado entre as mesas de negociación de Zelaya e Micheletti como unha forma de avanzar sen realmente restaurar a democracia. Estados Unidos, cando o acordo foi asinado, Thomas Shannon, o Subsecretario de Estado, dirixiuse inmediatamente aos medios de comunicación e dixo que EE.UU. recoñecería a elección, máis aló do feito de que Zelaya fose restituído ou non. Isto constitúe unha violación do espírito e a letra do acordo. Estados Unidos non tiña ningunha razón xustificada para facelo en absoluto. E así, EE.UU. foi parte do problema neste punto, foi parte do non restablecemento da democracia. E se agora EE.UU. realmente quere lavarse as mans de todo isto, se quere quedar limpo, entón debe rexeitar a elección, dado que houbo tan baixa participación, e debe sumarse ao que o Presidente Zelaya di, que hai que reprogramarlas para que a democracia pode ser reestablecida.

AMY GOODMAN: Grazas a todos por estar connosco, Andrés Conteris, que nos fala desde o interior da embaixada de Brasil, onde estivo recluído co presidente e varias decenas máis de persoas, o presidente elixido de Honduras, Manuel Zelaya. Quero tamén agradecer aos nosos invitados aquí en Nova York, así como en Honduras. Sergio Moncada é o coordinador ou co-fundador de Hondureños pola Democracia e Patricia Adams, coordinadora do Proxecto de Acompañamento por Honduras, do Centro Quixote

1 de Decembro do 2009
Edita: Democracy Now!.

_____________

Escoita os titulares de hoxe, en español, clicando acima da imaxe:







Especial Honduras
:
  • Interesante  informe cronolóxico e permanentemente actualizado con entrevistas, noticias, audios, videos, artigos: democracynow.org
_______________________

martes, decembro 01, 2009

VI Exposición Colectiva de Artes Plásticas "Pequeno Formato", do 17 de Decembro de 2009 ao 14 de Xaneiro de 2010



Informamos que no mes de Decembro de 2009, imos celebrar, nas salas do Ateneo Ferrolán, a VI Exposición Colectiva de Artes Plásticas "Pequeno Formato", só para socios e socias do Ateneo Ferrolán, na que podes participar con unha ou dúas obras.

Para iso, debes enviar as obras antes do 10 de decembro, acompañadas dunha plica onde se sinale o nome do autor, enderezo, título da obra, así como o seu prezo si é que a desexas poñer á venda, a medida máxima da obra será de 70 x 70 cm.. incluíndo o marco.

O expositor que venda a súa obra aboará ó Ateneo unha comisión do 10%. Os gastos que orixine a exposición como tarxetas, cartel, copa de viño da inauguración, ... correrá a cargo do Ateneo Ferrolán, excepto transportes e seguros.

As obras non adquiridas, deberán ser retiradas no prazo máximo dun mes, logo da clausura da exposición, que terá lugar do 17 de decembro ate o 14 de xaneiro na primeira planta do Ateneo Ferrolán.

Esperando a túa participación, recibe un cordial saúdo.

Vocalía de Artes Plásticas do Ateneo Ferrolán 2009.

Enviado por: Ateneo Ferrolán
____________________

Proxeción de "O Gran Dictador", este Xoves 26 de Novembro, dentro do III Ciclo de Cine en Esteiro

III Ciclo de Cine de Esteiro organizado pola Asociación Veciñal de Esteiro.

III Ciclo de Cine: Proxección d'O Gran Dictador

O vindeiro Xoves día 3 de Decembro ás 20 horas nos cines Duplex de Esteiro.




ENTRADA DE BALDE.

Enviado por:
Asociación Veciñal de Esteiro.
-avvfontelonga@mundo-r.com-
30 de novembro de 2009 17:53

_____________________

A loita das persoas con diversidade funcional: outra linguaxe, outras actitudes, non ás barreiras, si á visibilidade, a diversidade é enriquecedora, normalización, dereitos iguais, ...


Manifiesto do 3 de Decembro de 2009

MANIFESTO

DÍA INTERNACIONAL DAS PERSOAS CON DIVERSIDADE FUNCIONAL

Non queremos que haxa un día adicado a nosoutros pero xa que aínda o ten que haber queremos aproveitalo non para festexar senón para denunciar e exisir:

Queremos que haxa unha nova visión de nos, unha visión que non nos nomee negativamente e por iso queremos cambiar a linguaxe e se hai que adxetivarnos que se diga persoas con diversidade funcional: non temos menos valía senón que o noso funcionamento é diferente. A diversidade sempre é enriquecedora.

Queremos loitar contra a invisibilidade e por iso imos exisir que se eliminen as barreiras e se modifiquen as actitudes que nos fan invisibles

Somos parte da sociedade, somos cidadáns de Ferrol e queremos vivir a cidade en igualdade con toda a poboación, non queremos quedar reducidos a ghettos

Defendemos o dereito á vida independente  e a responsabilidade dos nosos actos así como o respeto as nosas decisións.

Na nosa cidade pedimos que se poñan os medios para cumprir os principios de:

NORMALIZACIÓN. Que todas as persoas poidamos facer unha vida normal accedendo aos mesmos lugares, ámbitos e servizos que se poñen a disposición de calquera persoa

ACCESIBILIDADE. Que o entorno, os servizos, etc sexan utilizables por todos e todas en condicións de seguridade e da forma máis autónoma posible

TRANSVERSALIDADE. Que os proxectos e actividades que se fagan desde o concello non sexan exclusivamente para persoas con diversidade funcional senon que sexan de carácter xeral xa que así nos beneficiamos toda a poboación.

Por último, queremos que se cumpran as directrices dos dereitos das persoas con discapacidade recollidas na Convención das Nacións Unidas que entrou en vigor en todo o Estado o día 3 de maio de 2008.

Se acadamos isto será un motivo para celebrar e o faremos todos e todas moitos días ao ano.

Ferrol, 3 de decembro de 2009

COMISIÓN DA DIVERSIDADE E ACCESIBILIDADE DO CONCELLO DE FERROL


ASOCIACIÓN GRUPO DIVERSIDADE FUNCIONAL FERROL E COMARCAS
C/Colon esq. Mendizabal B/4 P/5 Baixos 38-39 15406 Ferrol
Tlf: 981930544
Fax: 981930544
E-mail: diversidadefuncionalferrol@hotmail.com
Blog: http://rachandobarreiras.blogspot.com


Enviado por:
Asoc. Grupo Diversidade Funcional Ferrol e Comarcas
diversidadefuncionalferrol@hotmail.com
1 de dezembro de 2009 11:44

___________________

Acción de denuncia e protesta para evidenciar públicamente a discriminación do noso idioma nos espazos de lecer e en concreto no que ao cinema se refire


Na pasada Xunta Xestora Comarcal da Plataforma Cidadá Queremos Galego, acordamos evidenciar públicamente a discriminación do noso idioma nos espazos de lecer e en concreto no que ao cinema se refire.

A vindeira cuarta feira - mércores 2 de Decembro, ás 7 da tarde realizaremos unha concentración nas salas Cinebox de Narón para denunciar a total ausencia do noso idioma na oferta de filmes quer para adultos quer para infantil e xuvenil.

Mesmo estando a oferta de estreas inzada de obras elaboradas en inglés e sendo todas elas traducidas, non hai ningunha traducida ao noso idioma propio.

O Plano Xeral de Normalización do galego aprobado por unanimidade no Parlamento no ano 2004 márcase como unha das medidas a aplicar: “Promover a dobraxe ao galego de polo menos 10 filmes anuais, dos que presenten maiores expectativas comerciais”  Nin se cumpre este obxectivo de mínimos no que respecta aos filmes en xeral, xa que logo menos aos de maiores expectativas comerciais.

É importante a presenza do maior número de persoas para evidenciar que QUEREMOS GALEGO tamén no cinema. Difúndeo na túa asociación e no teu entorno social. Acudide!

Lugar: Sala de cines Cinebox de Narón - Odeon
Cando: Mércores 2 de Decembro ás 19:00 h.

Queremos Galego de Ferrol Terra

Sitio web oficial:
http://www.queremosgalego.org/

Enviado por:
Colectivo Sociocultural "A Revolta" da Terra de Trasancos
http://a-revolta-de-trasancos.blogspot.com/
-a.revolta.de.trasancos@gmail.com-
30 de novembro de 2009 09:57

_____________________

Próximas actividadaes no Ateneo Ferrolán

Martes, 1 de Decembro de 2009

2º CICLO: A MEMORIA RECOBRADA

Todas as proxeccións serán ás 19:00 horas.


* "Os do monte", con Manuel Gutiérrez Aragón -director que en 1978 realizou “O corazón do bosque”, sobre os maquis do norte-, é un regreso ao bosque, nesta ocasión para investigar, entre outras, a lenda de Juan Fernández Ayala, ‘Juanín’, un dos guerrilleiros cuxa vida nos montes recreou na súa película de finais dos 70. A historia de ‘Juanín’ permite facer un repaso polas fases da guerrilla, desde os “fuxidos” ate os que non se quixeron retirar e acabaron en mans da Guarda Civil. O escritor Julio Llamazares, autor de “Luna de Lobos”, tamén colabora neste episodio para mostrar nos montes de León, cerca de Riaño, refuxios e covas que permanecen intactos e aos que acceden as cámaras por primeira vez.



CLUB DE LECTURA
Dende o ano 2002 que formamos no Ateneo Ferrolán o noso CLUB DE LECTURA, segue levándose a cabo Todos os primeiros MARTES DE CADA MES.

Encontros coa LECTURA onde xúntanse uns 20 socios e socias todos os primeiros martes de cada mes para reflexionar e comentar un libro guiados pola profesora ANXELES SEOANE.

A PRÓXIMA CITA no noso CLUB DE LECTURA Martes día 1 de Decembro ás 19:30 horas

Estamos lendo: “MUERTES DE PERRO” de FRANCISCO AYALA


Mércores, 2 de Decembro de 2009

ACTO: EN PÉ CONTRA A CRISEMércores día 2 de Decembro ás 20:00 horas no Auditorio do Ateneo.

Enviado por: Ateneo Ferrolán



http://9000804453549207470-a-1802744773732722657-s-sites.googlegroups.com/site/ateneoferrolan/Home/banner_rehabilitacion.gif?attredirects=0

_____________________

Mesa Redonda sobre o futuro do Porto carboeiro de Ferrol: Xoves 3 de Decembro de 2009

A Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza -ADEGA-, organiza, na Galería Sargadelos de Ferrol, un acto de información e debate sobre o futuro do Porto Carboeiro de Ferrol, este Xoves, 3 de Decembro de 2009, ás 19:30 horas. O local está situado na esquina do cruce entre a Rúa Rubalcava e a Rúa María.


MESA REDONDA-COLOQUIO:
  • PORTO CARBOEIRO DE FERROL : ¿QUE SE DEBE FACER CON EL?

  • PASOS NA REXENERACIÓN DA RÍA DE FERROL

Relatores:
  • D. Joám Luís Ferreiro. Biológo. Confraría mariscadores Barallobre e Sociedade Galega Historia Natural
  • D. Javier Solloso. Vicepresidente da Asociación Vecinos “Cruceiro de Canido” (Ferrol).
Modera:
  • Antonio García (ADEGA)
Organiza:
  • ADEGA (Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza)

Colaboran:
  • Galería Sargadelos. Ferrol
  • Sociedade Galega Historia Natural
  • A.VV. Cruceiro de Canido.Ferrol
  • Confraría Mariscadores Barallobre. Fene.

Enviado por:
Antonio García J.- ADEGA-Trasancos
-angaji@yahoo.com-
30 de novembro de 2009 22:54
_____________________

Enlace de Interese:

http://www.adega.info/
_________________________

Rafael Correa, Presidente de Ecuador, na XIX Cume Iberoamericano de Xefes de Estado e de Goberno, en Portugal: "...o coñecemento debe ser un ben público mundial. ..."


O Goberno do Ecuador sostén que o coñecemento debe ser un ben público mundial

Quito (Pichincha).- O Ministerio de Relacións Exteriores, Comercio e Integración informa que do 29 de novembro ao 1 de decembro de 2009, leva a cabo a XIX Cume Iberoamericano de Xefes de Estado e de Goberno, en Portugal, cuxos temas principais son a innovación e o coñecemento.

Durante o encontro, o Presidente Rafael Correa disertou este luns durante cinco minutos sobre a importancia de alcanzar unha innovación científica e tecnolóxica propia ás necesidades dos países en vías de desenvolvemento.

"É imperante que os países da nosa América do Sur invistan en xeración de coñecemento para a satisfacción das necesidades básicas, unha débeda aínda pendente da nosa rexión", sinalou o Mandatario, á vez que lanzou a proposta, diferente á que actualmente se promove desde os países do norte, de que o fin da produción do coñecemento non sexa o lucro, senón conseguir un mundo máis humano. "Neste sentido, e desde Ecuador, sostemos que o coñecemento debe ser un ben público mundial", expuxo aos 22 países que conforman a rexión iberoamericana, dos cales 19 están en América Latina e tres na península Ibérica: España, Portugal e Andorra.

Logo de condenar a crise de pensamento dos países do sur, a importación de teorías e liñas de investigación non acordes necesariamente coas realidades destes países, a fuga de cerebros suramericanos e a privatizada propiedade intelectual que deixa de lado os dereitos humanos, o primeiro mandatario ecuatoriano sinalou que outro ben público que debe acaparar a nosa atención, é a innovación científico-tecnolóxica para o coidado, a protección, a remediación e a sustentabilidad do medio ambiente.

"Fronte a esta neo-dependencia e á privatización dos saberes, a nosa aposta é á produción soberana e á democratización do coñecemento", concluíu

O marco do encontro servirá ademais ao Presidente, Rafael Correa -quen actualmente exerce a Presidencia Prol Témpore da Unión de Nacións Suramericanas (UNASUR)- para expor as teses ecuatorianas sobre o fortalecemento da integración, para impulsar o desenvolvemento sostible e o benestar dos pobos da rexión, así como para eliminar a pobreza, a exclusión e a desigualdade social persistentes.

Ao concluír a cita asinarase unha Declaración Final cos principais acordos entre os países iberoamericanos./Cancillería

Fonte: Presidencia da República
Luns, 30 de Novembro de 2009 15:55
__________________________



Sobre a farsa eleitoral en Honduras:

Ecuador non recoñece a Porfirio Lobo como presidente electo polos hondureños
Luns, 30 de Novembro de 2009 18:25

Estoril (Lisboa).- O Presidente da República, Rafael Correa, cuestionou o proceso electoral realizado o domingo en Honduras xa que foi convocado por un réxime de facto.

Fonte: Presidencia da República
_______________________________

luns, novembro 30, 2009

Farsa eleitoral en Honduras


Cualificaron o proceso de ''farsa'' e sinalaron que os obxectivos son agora restituír a orde constitucional e ao mandatario lexítimo, Manuel Zelaya, no poder e, "en caso de non lograrse iso, buscar unha asemblea constituínte"

A "Frente de la Resistencia contra el golpe de estado en Honduras" rexeitou este luns calquera tipo de diálogo co "vencedor" das cuestionadas eleccións do domingo, Porfirio Lobo, e anunciou que os seus integrantes manterán as accións de rúa ata que se restableza a orde constitucional da nación, empezando coa restitución de Manuel Zelaya.

Desde a sede do "Sindicato de Trabajadores de la Industria da Bebida y Similares - STIBYS" en Tegucigalpa, o ex candidato presidencial Carlos Reyes dixo en rolda de prensa que "nós seguiremos rexeitando calquera diálogo cos golpistas".

Reyes sinalou que o camiño fronte ao golpe é "a resistencia" e dixo que os obxectivos son agora restituír a orde constitucional e ao mandatario lexítimo, Manuel Zelaya, no poder e, "en caso de non lograrse iso, buscar unha asemblea constituínte".

Rafael Alegría, dirixente campesiño e un dos líderes da Frente chamou pola súa banda ao pobo hondureño a "manter a mobilización permanente" nas rúas, en rexeitamento á fraude electoral e en demanda dunha constituínte.

"A Resistencia fortalécese e consolídase, o réxime que xurdiu das eleccións de onte (domingo) é espurio e completamente debilitado, polo tanto non temos nada que dialogar agora con ese réxime", apuntou o dirixente, quen asegurou que a abstención nas eleccións deste domingo superou o 60 por cento.

O rexeitamento da Frente da Resistencia xorde tras as declaracións de Lobo logo do seu "triunfo" cando chamou ao pobo hondureño a soster un diálogo nacional "aberto, sen descartar a ninguén".

Doutra banda, Alegría sinalou tamén que os enfrontamentos rexistrados en San Pedro Sula (norte), durante o proceso ilegal electoral entre Policía e manifestantes seguidores de Zelaya deixaron un saldo de 48 detidos, unha nena desaparecida e seis feridos que requiriron asistencia hospitalaria.

As polémicas eleccións xerais que tiveron lugar este 29 de novembro realizáronse sen o respaldo de gran parte da comunidade internacional, que considera que se desenvolveron nun marco de ruptura constitucional.

Fonte: TeleSUR
_______________

Escoita aquí a transmisión en vivo Resistencia continua firme:

Enlaces relacionados:

Contragolpe en twitter:

http://twitter.com/contraelgolpe

    __________________________

    Comunicado internacional no 25 de Novembro "Violência contra a mulher: Parte inerente do sistema patriarcal e capitalista"

    A violência contra as mulheres é estrutural; é uma propriedade inerente dos sistemas patriarcal e capitalista; e é usada como uma ferramenta de controle da vida, corpo e sexualidade das mulheres por homens, grupos de homens, instituições patriarcais e Estados. Apesar de que atinge as mulheres como grupo social, cada violência tem um contexto específico e temos que compreender como, quando e por que acontece a violência contra as mulheres.

    A ideia geral sobre a violência contra as mulheres é que se trata de uma situação extrema ou localizada, envolvendo pessoas. Porém, ela afeta a todas, pois todas já tivemos medo, mudamos nosso comportamento, limitamos nossas opções devido a ameaça da violência. Outra ideia é que a violência contra as mulheres é somente um problema das classes baixas e das culturas "bárbaras". No entanto, também sabemos que esse tipo de violência é transversal e que atravessa todas as classes sociais e diferentes culturas, religiões e situações geopolíticas.

    Apesar de ser mais comum na esfera privada -como violência doméstica, seja esta sexual, física, psicológica ou abuso sexual- a violência contra mulheres e meninas também acontece na esfera pública, que inclui (porém, não se limita a): feminicídio, acosso sexual e físico no trabalho, diferentes formas de violação, mercantilização do corpo das mulheres, tráfico de mulheres e meninas, prostituição, pornografia, escravidão, esterilização forçada, lesbofobia, negação do aborto seguro e das opções reprodutivas e da autodeterminação etc... O silêncio, a discriminação, a impunidade, a dependência das mulheres em relação aos homens e as justificativas teóricas e psicológicas agravam a violência contra as mulheres.

    A violência, a ameaça ou o medo à violência são utilizados para excluir as mulheres do espaço público. As mulheres pagam com suas vidas para trabalhar na esfera pública em vez de permanecer em casa, tal como dita a cultura patriarcal; para ir à escola ou à universidade; por "atrever-se" a viver sua sexualidade abertamente; por prostituir-se por falta de opções. Em um contexto de criminalização dos movimentos sociais, a repressão contra mulheres ativistas envolvidas com a luta muitas vezes toma a forma de violência sexual. Além disso, a discriminação contra as mulheres se compõe pela intersecção de diferentes formas de opressão: elas são discriminadas por ser mulheres; porém, também por sua cor de pele, língua, raça, etnia, classe social (e situação financeira), religião, sexualidade...

    Na base da violência contra as mulheres está um sistema patriarcal e o capitalismo que impõem uma necessidade de controle, apropriação e exploração do corpo, da vida e da sexualidade das mulheres. O patriarcado funciona através de dois princípios: a noção de que as mulheres são propriedade dos homens (e, por isso, as mulheres estariam a serviço dos homens e não poderiam dizer não nunca) e a divisão das mulheres em duas categorias: "santas" e "putas". Como parte desse sistema, a violência é a punição para aquelas que não se enquadram no papel da "santa" boa mãe e esposa. Por exemplo, é comum que os homens justifiquem que agrediram verbal e fisicamente suas esposas porque a comida não estava pronta ou porque a roupa que queriam vestir não estava lavada. Também é um castigo para as que são consideradas "putas" e os agressores e a sociedade justificam a agressão dizendo que a mulher estava caminhando sozinha durante a noite, ou porque são lésbicas e devem ser ensinadas a ser heterossexuais, ou porque a roupa que a mulher usava não era decente.

    Como parte da cultura patriarcal, a masculinidade está associada à agressividade e os jovens aprendem que ser violentos (e não mostrar emoções) é ser um "homem de verdade"; em alguns casos, são empurrados a unir-se a gangues sexistas ou racistas. Novas formas de violência em relação a mulheres jovens, como assédio sexual contra estudantes e violência de grupos nas escolas, revelam-se e crescem a cada dia. As mesmas instauram relações e divisões sexistas de papeis entre mulheres jovens e homens sem que haja qualquer discussão pública sobre esses estereótipos devastadores.

    A noção imposta pelo patriarcado de que as mulheres são a propriedade dos homens inclui também um aspecto econômico que se expressa na união entre o patriarcado e o capitalismo, impondo uma divisão sexual do trabalho com papeis "naturais" para mulheres e homens. Dessa forma, as mulheres são caracterizadas como mão de obra muito barata sempre disponível para cuidar dos demais e para todo o trabalho que isso implica. Assim, assistimos a dois níveis de dominação das mulheres dentro dos sistemas patriarcal e capitalista: por um lado, acontece uma exploração do trabalho das mulheres e, por outro, a violência como ferramenta para manter a dominação do homem. E, portanto, não podemos falar em erradicação da violência contra as mulheres sem demandar a erradicação dos sistemas patriarcal, capitalista e colonialista.

    A violência contra as mulheres e a misoginia são identificadas na medida em que os atores e políticas da globalização neoliberal se afiançam na economia. O feminicídio (1) aumenta quando são promovidos e assinados acordos de livre Comércio nas Américas (como o Tratado de Livre Comércio da América do Norte - Nafta, em inglês, sob o qual os lugares de trabalho, como as fábricas, aproveitam a flexibilidade das leis trabalhistas e ambientais): muitas mulheres mexicanas são assassinadas, por exemplo, quando cruzam a fronteira com os Estados Unidos e na própria cidade fronteiriça de Ciudad Juárez. Aumentam o ataque aos direitos reprodutivos e aos serviços de saúde na medida em que os serviços sociais têm sido privatizados ou tiveram seu orçamento recortado. Cada vez mais são traficadas mulheres cada vez mais jovens, na medida em que se globaliza a indústria sexual. As mulheres são violadas em guerras desatadas em nome da "propagação da liberdade" e nas invasões realizadas por potências estrangeiras (como a invasão estadunidense ao Afeganistão), que se "justificam" em nome da defesa dos direitos das mulheres.


    Como podemos lutar contra a violência que atinge as mulheres?

    Em muitos países já existem leis e convenções internacionais, como a Convenção para a Eliminação de todas as formas de Discriminação contra as Mulheres (CEDAW, em inglês), que "protegem" as mulheres; porém, não são suficientes porque, muitas vezes, nem sequer são colocadas em prática. Ao contrário, e como já vimos anteriormente, essas leis e convenções colocam o foco da violência nas mulheres, como se fosse problema nosso, com o qual temos que lidar. Necessitamos questionar o papel dos homens na violência e denunciar o fato de que a violência é estrutural.

    Sabemos que as medidas punitivas são necessárias; porém, insuficientes para erradicar a violência; naqueles países onde existem é difícil que cheguem às mulheres que não pertencem à categoria classe média, urbana e branca. Temos que exigir que nossos Estados se responsabilizem; demandar políticas públicas para as sobreviventes de violências, para as mulheres e meninas atacadas, para os grupos minoritários (mulheres negras, de determinada religião etc ...), para as mulheres rurais, migrantes e indígenas. Porém, são necessárias ações que busquem prevenir e que coíbam os atos de violência antes que aconteçam.

    Temos que discutir o papel dos governos e do Estado. Atualmente, o Estado é, simultaneamente, protetor e opressor; ao mesmo tempo é portador dos interesses gerais e defensor dos privilégios; e patriarcal e violento (contra as mulheres, povos indígenas, migrantes, pessoas negras) (2). Inclusive, a polícia, que deve fazer cumprir muitas das políticas públicas que demandamos; ao mesmo tempo, ela mesma perpetra a violência contra as mulheres, reprime aos movimentos sociais e é parcial em termos sociais e raciais. Reconhecemos a contradição inerente dessa situação, pois o fato é que, para muitas mulheres, contar com o Estado, que representa um poder exterior e superior é a única forma que têm para defender-se contra a violência em suas comunidades e famílias.

    Pelo contrário, o Estado que nós demandamos é aquele que promova as liberdades e direitos para todas e todos, que intervenha na economia e que esteja estruturado com formas diversificadas de democracia participativa e controle cidadão.

    As mulheres sempre resistiram e continuam resistindo no âmbito individual e coletivo. Sempre que uma mulher atua dessa forma, ao desafiar ou denunciar a violência contra ela mesma ou contra mulheres de suas comunidades, está rompendo o paradigma dominante. Necessitamos apoiar sua resistência ao condenar e denunciar aos homens que cometem violência contra as mulheres e confrontar publicamente aos homens e à sociedade sobre o tema da violência contra as mulheres. Também devemos denunciar a cumplicidade de homens, Estados e instituições, tais como as Forças Armadas e religiões. Necessitamos mobilizar a sociedade civil; pensar estrategicamente e promover ações radicais para a prevenção e denúncia da violência masculina contra as mulheres. Nesse processo, as mulheres do setor não lucrativo -que oferecem serviços que são essenciais para o empoderamento e atenção das mulheres e movimentos locais fortes onde as mulheres das comunidades são protagonistas- jogam um papel decisivo.

    Nós da Marcha Mundial das Mulheres queremos gerar um debate e uma ação política ampla que promova mudanças em nossas culturas patriarcais e se antecipe à realização da violência, sendo verdadeiramente preventiva. Já se conhece a extensão e a intensidade da violência, então, não é necessário esperar que exista mais uma denúncia, mas ter esse tema na agenda dos grupos de mulheres, nas organizações mistas, nas rádios comunitárias, nos jornais e meios de comunicação dos movimentos. Para isso, cremos que o movimento feminista deve construir uma forte e ampla auto organização das mulheres, lutando pela autonomia (econômica, sexual, reprodutiva, pessoal etc.) e pela autodeterminação.

    Os grupos de mulheres se fortalecem através de encontros de diálogo, debates, manifestações, trabalhos corporais de autodefesa. O objetivo não é situar a violência sexista como um problema de algumas mulheres, mas fortalecer-nos a todas, aprendendo e reaprendendo a resistir, a construir e reconstruir nossas vidas sem violência.

    Valorizamos como um passo importante nesta luta o fato de que movimentos sociais mistos -urbanos ou rurais- se disponham a enfrentar a violência contra as mulheres. Para isso, declaramos nossa solidariedade com a Via Campesina em sua "Campanha Mundial pelo fim da Violência contra as Mulheres", que foi lançada em sua V Conferência Internacional realidade em Moçambique, em outubro de 2008. Reconhecemos a importância de que, tanto mulheres quanto homens se responsabilizem aos homens pela violência contra as mulheres.


    Frente á violência contra as mulheres, demandamos:
    • A adoção de medidas que indiquem o compromisso dos diversos atores para reconhecer às mulheres como indivíduos e cidadãs de pleno direito desde a infância. Por exemplo: a utilização de linguagem inclusiva em materiais didáticos, a promoção de uma educação não sexista que rompa com a divisão sexual e hierárquica de papeis entre meninos e meninas; campanhas de conscientização popular; e a garantia de espaços de participação política;

    • O apoio com recursos aos movimentos de mulheres e a grupos de mulheres sem fins lucrativos, que estão à frente no suporte das que se recuperam de discriminações, abusos e violências;

    • A atribuição de responsabilidade aos meios comerciais como portavozes dos sistemas patriarcal e capitalista, por sua contínua má representação, apropriação e abuso do corpo feminino;

    • A prevenção da violência contra as mulheres e meninas por meio de atividades de sensibilização, explicitando como acontece a violência, quais são suas causas e como se manifesta, bem como por meio do estímulo à autoorganização das mulheres;

    • A condenação do uso sistemático do corpo das mulheres como arma de guerra em conflitos armados, bem como o rechaço que elas enfrentam (e as crianças nascidas, frutos de violações) por parte de suas famílias e comunidades, sendo culpabilizadas pela violência que sofreram.

    • A punição dos perpetradores da violência contra as mulheres, seja na esfera privada ou na esfera pública.


      E nos comprometemos a:

    • Denunciar as distintas expressões da violência patriarcal contra as mulheres nos diversos países, como (porém, não limitado a) o feminicídio, as mutilações genitais, o levirato - sororato (3), "crimes de honra", turismo sexual, tráfico de mulheres e meninas, esterilização forçada e as situações de violência vividas pelas mulheres comprometidas nas lutas, pelas mulheres encarceradas, pelas lésbicas e pelas mulheres com deficiência;

    • Trabalhar para transferir para os homens perpetradores da violência o estigma que atualmente recai sobre as mulheres vítimas;

    • Denunciar a mercantilização do corpo das mulheres e continuar o debate sobre a prostituição, especialmente por ocasião da Copa do Mundo de Futebol, em 2010;

    • Dar visibilidade a todas as formas de resistência das mulheres à violência sexista, sobretudo no âmbito coletivo e, dessa forma, romper com a cultura do silêncio em nossas comunidades, que rodeiam essa violência;

    • Combater a violência através de ações de sensibilização junto a movimentos sociais aliados, e campanhas de educação popular que favoreçam a conscientização feminista;

    • Tornar visíveis os vínculos entre as políticas patriarcais que perpetuam a violência contra as mulheres (tais como a impunidade para os agressores, a negação da autodeterminação reprodutiva, a criminalização de mulheres ativistas, a proibição do aborto etc.) e atores e políticas neoliberais. Chamar a atenção, por exemplo, sobre o feminicídio e seus vínculos com os acordos de livre comércio;

    • Trabalhar em aliança com movimentos sociais mistos (nos quais homens e mulheres participam) para garantir a construção de um ambiente no qual a violência contra as mulheres não seja aceitável (e de espaços físicos livres de violência) como princípio orientador desses movimentos;
    [Texto referente ao campo de ação "Violência contra as mulheres", subsídio à preparação da Terceira Ação Internacional da Marcha Mundial das Mulheres. Os textos de todos os campos de ação estão disponíveis em castelhano, inglês e francês no site da MMM - http://www.marchemondiale.org]

    Notas:

    (1) O misógino e, excepcionalmente, brutal genocídio de mulheres, muitas vezes acompanhado por violência sexual extrema e impunidade para seus agressores.
    (2) Por exemplo, em 2007, a taxa de encarceramento em prisões estaduais ou federais nos Estados Unidos, de homens brancos foi de 773 sobre 100 mil; de homens negros foi de 4.168 sobre 100 mil; de homens latinos foi de 1.747 por 100 mil. A taxa de mulheres brancas é de 95 sobre 100 mil; de mulheres negras é de 348 por 100 mil; de mulheres latinas é de 146 por 100 mil (Sabol, William J., Couture, Heather, Bureau of Justice Statistics, prision Inmates at Midyear 2007, Washington, DC: US Departmente of Justice, 2008).
    (3) Casamento forçado de uma viúva com o cunhado ou de um viúvo com a irmã de sua esposa morta.

    Novembro 2009

    Marcha Mundial das Mulheres

    [ADITAL] Agência de Informação Frei Tito para a América Latina
    www.adital.com.br

    Adital -
    Tradução: ADITAL

    Ao publicar em meio impresso, favor citar a fonte e enviar cópia para: Caixa Postal 131 - CEP 60.001-970 - Fortaleza - Ceará - Brasil

    Para receber o Boletim de Notícias da Adital escreva a adital@adital.com.br
    ______________________


     2010 - Terceira Acción Internacional

    Materiais diversos de apoio á organización da Acción Internacional da Marcha Mundial das Mulleres que se desenvolverá entre o 8 de Marzo e o 17 de Outubro de 2010.

    En breve, inaugurara-se un sitio web específico da acción internacional de 2010.

    Enlaces de interese para a Acción de 2010:
    ______________________________

    Que é a Marcha ?


    A Marcha Mundial das Mulleres é un movimento mundial de accións feministas que reúne grupos de mulleres e organizacións que actúan para eliminar as causas que orixinan a pobreza e a violencia contra as mulleres. Loitamos contra todas as formas de desigualdade e de discriminación sufridas polas mulleres. Os nosos valores e as nosas accións orientanse cara un cambio político, económico e social. Os mesmos que se articulan aoredor da mundialización das solidaridades, a igualdade entre mulleres, entre mulleres e homes, e entre os pobos, o respecto e a valoración do liderazgo das mulleres e o fortalecimento das alianzas entre mulleres e cos outros movimentos sociais progresistas.

    Coordenadora Nacional Galega
    Marcha Mundial das Mulheres
    Marcha Mundial das Mulleres

    Casa das Mulleres
    Rúa Romil, 20, baixo
    36202 Vigo-Galiza

    Teléfonos de contacto:

    • Coord. Nacional: 671695968/637817745
    • Coord. Ferrol: 696732735/652201003
    • Coord. Pontevedra: 669794462
    • Coord. Vigo: 657825556/667531529

    Enlaces de interese:
    ____________________________________

    Uruguai: nova vitória de Mujica sinaliza direita que vem aí


    Por Rafael Michelini (*)
    27.11.2009


    Uma nova vitória da Frente Ampla no Uruguai e a confirmação de mais cinco anos no governo também terá impacto sobre as lideranças políticas de direita. Algumas das características da "nova direita" começaram a ser delineadas nesta campanha eleitoral. Já estamos presenciando uma política e um discurso mais irresponsáveis. Movidos por necessidades imediatas, muitos de seus membros ou candidatos, irão desenvolver uma forma mais demagógica para tentar recuperar votos perdidos e ganhar apoio em suas regiões, não importando qualquer implicação nacional de suas propostas. O artigo é do senador Rafael Michelini.




    Em 29 de novembro, quando as urnas confirmarem a vitória da fórmula Mujica/Astori, começará a transição para um novo governo da Frente Ampla e estará aberto um novo tempo político no país. Esta será uma etapa rica de acontecimentos e uma das mais importantes para determinar um novo mapa político no Uruguai.

    Estará consolidada a continuidade no governo da Frente Ampla, estará confirmada a política de condução e de transformação, liderada pelo presidente mais bem sucedido e reconhecido na história moderna do Uruguai, Tabaré Vázquez e será ratificado o apoio da cidadania ao programa de governo surgido no V Congresso da Frente Ampla, chamado de Zelmar Michelini (*), realizado em dezembro do ano passado. José Mujica como presidente e Danilo Astori como vice-presidente, serão os responsáveis por liderar um novo governo nacional, que dará continuidade ao projeto político de esquerda, para uma nova fase de progresso e mudanças para o país.

    Mas uma nova vitória da Frente Ampla e da confirmação de mais cinco anos no governo, também terá impacto sobre as lideranças políticas de direita. Uma nova derrota eleitoral será um duro golpe para as lideranças dos partidos tradicionais, que tiveram mais uma vez contestadas suas propostas, colocando na mesa o desafio da renovação e da mudança com a contestação dos atuais dirigentes.

    Estamos mais próximos do fim de uma era e de um modelo de fazer política, tradicional e caudilhista, separado do povo. O mais importante nesta nova derrota da direita em 29 de Novembro é o fato de que ela representa também um duro golpe contra um dos piores vícios da política tradicional: a política do clientelismo, que antes e depois da ditadura, foi padrão de poder de líderes blancos e colorados de todo o país.

    Assistiremos a uma mudança inevitável na política da direita no Uruguai. Veremos um processo que terá de um lado o declínio final do clientelismo e em segundo lugar a retirada obrigatória dos líderes mais bem-sucedidos e representativos do pensamento e da política da direita nacional.

    Para muitos de nós, que desde a restauração da democracia estamos acostumados à presença invariável de lideranças tradicionais em ambos os partidos, políticos que estiveram na vanguarda da política uruguaia, saber que nos próximos cinco anos estarão fora do cenário, é um verdadeiro alívio e um dos dados mais animadores ao pensar o futuro do país.

    Nem Lacalle, nem Batlle, nem Sanguinetti voltarão a serem candidatos novamente e já não terão a mesma influencia sobre as decisões dos seus partidos, se blancos e colorados apostam em retomar seus partidos e propostas políticas para reconstituir uma proposta política mais moderna.

    Nós não sabemos se quando a direita conseguir recompor sua mensagem e seu poder de convocar a sociedade, fará isto cortando os vínculos com seu passado como fez na Espanha, ou retomará os mesmos caminhos que estão marcando suas lideranças desgastadas. Não se sabe quanto tempo levará este processo, se um ou dois mandatos de governo e se Pedro Bordaberry será o novo porta-estandarte de blancos e colorados, ou talvez pague pelo enorme custo político da defesa incondicional do papel de seu pai no golpe de Estado e a ascensão da ditadura, oportunizando que apareçam novos dirigentes com menos resistências do eleitorado.

    O certo é que depois do 29 de novembro a direita vai mudar e vai agir diferente da sua forma de expressão política atual. Também é de se supor, como da vez anterior, blancos e colorados necessitem de alguns anos para aceitar a realidade de uma nova derrota. A derrota eleitoral pode pautar muitas posições políticas da direita nos próximos meses, desconcertando a todos, como fizeram durante este período recente.

    Mas algumas das características da "nova direita" começaram a ser delineadas nesta campanha eleitoral. Vamos ter direito a uma política e um discurso mais irresponsáveis. Movidos por necessidades imediatas, muitos de seus membros ou candidatos, irão desenvolver uma forma mais demagógica para tentar recuperar votos perdidos e ganhar apoio em suas regiões, não importando qualquer implicação nacional de suas propostas.

    Vamos ter uma direita mais populista. Impedida e restringida na possibilidade de praticar o clientelismo político e no afã de recompor poder de convocação eleitoral, começará a prometer coisas que não podem ser atendidas ou que simplesmente pelo seu impacto nas finanças públicas são irrealizáveis. A atual proposta de campanha de Luis Alberto Lacalle de renúncia fiscal, eliminação de impostos ou diminuição do imposto de renda pessoa física, de um lado, com aumentos para aposentados e destinação de mais recursos para as políticas sociais, tudo sem dar qualquer explicação de como conseguira financiar as medidas propostas são os primeiros exemplos do que será o perfil da direita populista no futuro.

    Durante os 20 anos que governaram juntos colorado e blancos, foi instalado na política do dia-a-dia como resposta a todas as reclamações e propostas da oposição e da sociedade civil o discurso do "não pode". Surpreendentemente e sem qualquer explicação, nesta campanha eleitoral, surgiu como resposta "agora tudo pode" acompanhando as iniciativas mais irresponsáveis.

    O efeito de uma segunda vitória da Frente Ampla não só trará conseqüências para o país, seu rumo e a construção do nosso futuro, a mudança terá efeitos significativos na direita e nos partidos tradicionais. A Frente Ampla como força política e nosso futuro governo terá que ser muito cuidadoso e muito responsável, para evitar provocações e as políticas nocivas que vêm do desespero da derrota. Teremos que conjugar muito calma e cautela, com toda a flexibilidade e abertura possível para oferecer um diálogo político sério sobre as políticas mais importantes a serem aplicadas nas áreas nevrálgicas do país.

    O público irá nos dar uma enorme responsabilidade de governar o país por mais cinco anos. Os problemas e desafios da construção do desenvolvimento do nosso país vão se juntar com o fato de que vamos governar com a oposição dos partidos tradicionais, cada vez mais inclinados para a direita e desesperados.

    A vitória de Mujica e Astori, em 29 de Novembro, é a consolidação de um projeto de desenvolvimento nacional que tem a Frente Ampla no governo como seu principal protagonista, tanto na condução como gestão dos principais objetivos do país. Representa à confirmação da mudança, a continuidade das nossas reformas, a criação de novas transformações. Para a direita é muito mais do que uma derrota eleitoral e eles sabem muito bem disso.

    (*) Senador, Novo Espaço FA, filho de Zelmar Michellini, líder político da recém fundada Frente Ampla que foi assassinado nos anos 70, na Argentina, por militares uruguaios.

    Tradução: Gustavo de Mello
    Fonte: Carta Maior
    ____________________

    venres, novembro 27, 2009

    A folga xeral no comercio de alimentación na comarca de Ferrol Terra



    Hoxe, 27 de Novembro de 2009, hai folga no sector do Comercio de Alimentación.


    A plataforma sindical unitaria conformada por UGT, CCOO e CIG, para a negociación do convenio provincial de comercio de alimentación, convocou unha folga xeral no sector. Nesta comarca os piquetes estiveron desde a madrugada informando do seu dereito á folga ás traballadoras e traballadores. Esta folga coincide ao mesmo tempo coa folga no comercio de alimentación da provincia de Pontevedra. O obxectivo é camiñar para conseguir un Convenio Galego do Sector.



    A situación laboral no sector é de grande precariedade, xornadas interminabeis e baixos salarios.

    A xornada de folga, veu precedida de mobilizacións nas diferentes cidades e vilas, trataba-se de quentar motores para sensibilizar á xente co obxectivo de que se somaran á loita reivindicativa por un convenio xusto, ao mesmo tempo que se informaba a clientes do paro deste venres, 27 de Novembro. Os principais establecimentos nos que se realizaron as mobilizacións foron os de Froiz e Gadis e o centro loxístico de distribución de Lidl en Narón.




    As direccións das empresas están presionando ao seu persoal para que non secunde a folga, sobre todo ao persoal contratado en precario, motivo polo cal as centrais sindicais fan un chamamento aos usuari@s dos establecementos de alimentación a colaborar e apoiar as lexítimas reivindicacións do persoal do comercio da alimentación non acudindo a mercar o venres nos estabelecementos das empresas afectadas polo convenio Gadis [Froiz, Gadis, Lidl, Hiperxel, ...].

    En total máis de 31.000 traballadoras e traballadores do sector, entre as dúas provincias, duns 2.200 centros de traballo están chamad@s a secundar este paro, que, de non producirse movementos por parte da patronal repetirase o 9 de decembro, pero xa cun carácter indefinido.




    Neste momento en Ferrol, o paro é case total, só nalgúns establecimentos hai problemas por mor de esquiroles que foron traballar e presionan ao persoal eventual con ruíns ameazas sobre o futuro do seu contrato. As forzas policiais están despregadas por toda a cidade, intentando impedir a laboura informativa dos piquetes.

    No resto das comarcas a situación é moi parecida, pode-se dicer que a folga é todo un éxito.

    Seguiremos informando. ...

    Nota.- As traballadoras de centros importantes como Mercadona ou Eroski , non están chamad@s á folga por ter estes centros outro convenio colectivo distinto ao provincial.
    ____________________

    Nun hospital coruñés

    Por Miguel Anxo Vello
    26.11.2009

    Nun hospital coruñés cuxo nome anterior era execrábel teño a ocasión de observar determinados comportamentos e actitudes que non deixan de me provocar certa indignación, se queren de carácter cívico, no sentido máis extenso (dereitos e obrigas individuais) que posúe este termo; mais tamén unha indignación, se se quixer, de carácter ético-estético que ten relación directa co profesional ou coa percepción práctica da profesionalidade. Máis alá de que a Asociación do Defensor do Paciente diga, con datos na man, que o gran hospital coruñés é hoxe "o peor de toda a rede" do Servizo Galego de Saúde no que atinxe á información aos pacientes ingresados e familiares próximos -algo que calquera pode comprobar e padecer in situ-; e máis alá igualmente de que existan deficiencias no plano espacial-asistencial e organizativo, que sofren os doentes alí ingresados, no hospital coruñés non é difícil -dou fe de tal- vivir experiencias como a que lles vou relatar. Como vostedes ben saberán, a tal centro médico, magnífico en tantos sentidos, tanto acode un labrego de Mesía como un mariñeiro de Caión, poñamos por caso, e así é que nas salas de espera ou nos longos corredores do hospital vemos de xeito maioritario as nosas xentes maiores, moitos velliños e velliñas que alí van e están, obrigados polas doenzas, polo accidente ou pola enfermidade seria. Pois ben, eu teño visto como profesionais ao servizo da saúde, sexan estes doutores ou persoal técnico sanitario, se negan a utilizar o idioma destas nosas xentes, que se expresan decote en galego -alí tamén-, e aténdenos exclusivamente en castelán -nun centro público de saúde- desprezando así a fala, forzada a ser tímida e temerosa, autorrebaixada, das persoas afectadas. E teño visto vellos labregos coas fazulas vermellas ao vérense incomprendidos, e así desprezados, por persoal sanitario galego que aínda por riba fala un castelán estentóreo e de pésimas formas. Estamos no século XXI e aínda acontece isto. Entre a imposición do castelán e o racismo lingüístico.

    Publicado no Caderno Aberto no xornal Galicia Hoxe


    Enviado por:
    Fernández Sixto, Juan - Monturas (FE)
    -jefersix@gmail.com-
    26 de novembro de 2009 12:49
    ____________

    Pascual Serrano, cofundador do portal 'rebelion.org', presenta en Ferrol o seu libro "Desinformación: Cómo os medios ocultan o mundo", da man de Fuco Buxán A.C., este Venres 27 de Novembro


    Viernes 27: Presentación libro Pascual Serrano (REBELION.ORG)

    Organizado pola A.C. Fuco Buxán
    Venres, 27 de Novembro 2009, ás 20 h.
    no Campus Universitario de Esteiro – Ferrol

    Presentación do libro:
    DESINFORMACION : Cómo os medios ocultan o mundo
    (Prólogo de Ignacio Ramonet)
    Intervirá: o seu autor, Pascual Serrano
    Presentado por Manuel Rodríguez Carballeira (Presidente da A.C. Fuco Buxán)

    Pascual Serrano é fundador de REBELION.ORG (Diario alternativo, en Internet). Membro fundador da Rede de Intelectuais en Defensa da Humanidade. Colabora no diario “Público”, “Le Monde Diplomatique”, “Mundo Obrero” e na revista cultural cubana “La Jiribilla”.

    Nesta obra, “Pascual Serrano, cunha incisiva mirada, desentraña o funcionamento dos grandes medios de masas para facernos comprender que a desinformación é unha constante. O que cremos que está sucedendo no mundo é só unha falsa composición ao servizo duns intereses que van, aos poucos, conformando a opinión pública. A obra, ademais, propón técnicas e hábitos de lectura para fomentar unha nova actitude, independente, ante a información e promover así unha cidadanía resistente á manipulación”.
    http://www.pascualserrano.net/mis_libros/desinformacion-como-los-medios-ocultan-el-mundo

    ....
    Visita a nosa web:   www.fucobuxan.com
    Escoita o Programa radiofónico "O Recuncho" nº 20:
    http://recunchofuco.blogspot.com/2009/11/o-recuncho-n-20. html

    --
    fuco buxán, a.c.
    Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
    Telef. 981325492
    www.fucobuxan.com
    fucobuxan@yahoo.es

    Enviado por:
    Fuco Buxán Asoc. Cultural - Ferrol
    -fucobuxan@gmail.com-
    26 de novembro de 2009 01:18

    __________________________

    O terceiro gaseiro que se agardaba estes días, ten prevista a súa entrada este Sábado 28 de Novembro: O Comité Cidadán convoca unha acción de denuncia e protesta



    [Feito cunha foto de:romarin]


    Ante a a pevisión de entrada na Ría de Ferrol do "LNG Lokoja", novo buque gaseiro, que fai o número 56 desde Maio de 2007, cargado con GNL-LNG para a ilegal e perigosa Reganosa, o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, chama a concentrarse unha vez máis na Praza Amada García de Ferrol, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia, o mesmo Sábado 28 de Novembro de 2009, ás 7 da Tarde, para denunciar e protestar ante tanta irresponsabilidade das autoridades municipais, autonómicas e centrais.




    Participa !! 

    ¡ PLANTA DE GAS FORA DA RÍA ¡


    Características do buque: Nome "LNG Lokoja" -  Bandeira "Bermudas" - Eslora "288.2 m" Manga "43.44 m" - Calado "12.35 m"

    Para apoiar e colaborar co Comité Cidadán:


    Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
    comitecidadan@gmail.com
    www.comitecidadan.org



    Enviado por:
    Comité Cidadán de Emerxencia
    comitecidadan@gmail.com
    27 de novembro de 2009 00:43

    _________________________

    Celebrouse unha reunión do grupo de traballo, relativa á entrada en vigor do novo Regulamento de Participación Cidadá


    Comisión provisional de seguimento_Regulamento Participación

    Estimados/as veciños/as,

    Onte mércores 25 de novembro, no Ateneo Ferrolán, celebrouse unha reunión do grupo de traballo (autoconvocatoria), relativa á entrada en vigor do Regulamento de Participación Cidadá. Tratáronse e acordáronse os seguintes:
    • Acto no Teatro Jofre o sábado 23 de xaneiro, a partir das 19,00 horas. Pendente por concretar contidos, escaleta, etc.

    • Actividades previas de animación de rúa, nos barrios, convocando á cidadanía a esta sesión, na que se entregará a publicación do Regulamento, coa historia do processo e un glosario de termos sobre democracia (achégase borrador do índice)

    • Sobre esta publicación, asinarase un convenio de colaboración co Colexio Profesional de Ciencias Políticas e Socioloxía para a redacción do texto sobre vocablos de democracia (anexo).
    A comisión provisional de seguimento e control de participación cidadá estará conformada por todas as persoas do grupo de traballo (GAP), que tivesen participado dende o inicio no proceso (maio de 2008), cun mínimo de continuidade e asistencia ás sesións; ademais que asinen a declaración de adhesión. Este foi un acordo da pasada reunión do 13.11.09 e que se ratifica onte, sumándose xa algúns membros. Ábrese un prazo de 10 días (habiles para o departamento), que finalizará o próximo 11 de decembro para adherirse a este novo grupo de traballo.

    Un saúdo,

    Área de Participación Cidadá E DEPORTES
    Maica Rodríguez Freire, técnica en Participación Cidadá
    Praza de Armas, s/n. 1º andar. 15402 Ferrol
    Tel.: 981.944.015 / Móbil: 696.112.691
    participacion@ferrol.es


    Enviado por:
    Participación Cidadá
    -participacion@ferrol.es-
    26 de novembro de 2009 11:44


    Baixar dos Arquivos Ártabros os seguintes documentos enviados pola área de participación cidadá:

    __________________

    Co motivo do o 61 Aniversario da Declaración Universal dos Dereitos Humanos de 1948


    O vindeiro 10 de Decembro celébrase o "Día Internacional dos Dereitos Humanos", nesta ocasión, conmemoramos o 61 Aniversario da Declaración Universal de 1948.

    No ano 2009, ademáis, tanto a Convención dos Dereitos de Nenos e Nenas (1989) como a Declaración previa de 1959, cumpren, respectivamente, 20 e 50 anos.

    Como ven sendo habitual, o Seminario Galego de Educación para a Paz organiza un Acto Cívico conmemorativo no Consello da Cultura Galega, o propio día 10 de Decembro, a partir das 11:00 horas.

    O Acto conta coa colaboración do Colexio de Abogados de Santiago de Compostela, de UNICEF e do propio Consello da Cultura Galega.

    Haberá  intervencións institucionais, música, leitura pública da Declaración Universal de 1948 a cargo de distintas personalidades da cultura, da sociedade civil, artistas, escritoras, cidadáns e cidadás, así como nenas e nenos dos colexios e institutos de Santiago que lerán a súa propia Declaración de Dereitos.

    Seminario Galego de Educación para a Paz
    www.sgep.org
    __________________

    xoves, novembro 26, 2009

    25N2009 en Ferrol Terra: A violencia machista e os medios

    As boas e malas práticas xornalísticas a debate e votación

    A Marcha Mundial das Mulleres de Ferrol Terra, centralizou o seu acto en Fene cunha concentración na Praza do Ameneiral de Perlio



    [Clicar acima da imaxe para entrar no carrusel de diapositivos - Feito por:  Fuco Buxan A.C.]


    Unha lembranza imprescindíbel




    O Acto abriu-se coa lembranza a "Anita" [Ana Paz Rodríguez], cofundadora e activista da Marcha que finou o pasado mes de Outubro nun fatal accidente. "... hoxe estaría aquí neste acto como sempre con forza e alegría, ..", Anita estivo presente e presidindo o acto, representada por unha "flor do paraiso".

    Os medios de comunicación deben comportar-se como unha ferramenta máis na loita contra a violencia machista

    Moitas foron as persoas que se achegaron á concentración para participar nun acto singular: cunha cartolina vermella para as malas práticas xornalisticas e unha verde para as boas, votaron-se sobre unha treintena de noticias relacionadas coa violencia de xénero que voluntari@s leian. Nuns paineis penduraban-se as malas prácticas e noutro as boas práticas. Nalguns casos @s participantes non deixaban continuar a leitura da noticia erguendo a cartolina vermella nun acto reflexo para denunciar unha evidente mala práctica. Neste acto, moi participativo, reclamaron-se boas práticas xornalísticas e comportamentos acordes e comprometidos na loita contra a violencia de xénero, sendo esta unha ferreamenta máis para arrincar as raíces da violencia machista.

    No acto aludíuse, por varias veces, á "Declaración de Compostela", un decálogo de principios aprobados por iniciativa do Colexio Profesional de Xornalistas de Galicia nunhas Xornadas organizadas no ano 2007.

    Unha breve crónica

    Lupe Ces foi a encargada de facer unha lembranza de Anita e de presentar o acto dando-lle entrada a xornalista María Xesús Arias Rei que nunha intervención chea de contido reivindicativo e denuncia, chamou a asumir a Declaración de Compostela, para unha boa prática xornalística: " ... Os medios de comunicación xogan en todo iso un papel decisivo, non só como garantes do dereito dos cidadáns a recibir unha información veraz, tamén como fornecedores daqueles valores (igualdade, non discriminación por razóns de sexo, solidariedade coas vítimas…) que máis e mellor contribúan a conseguir eses obxectivos. ...". Paula López Brage e Loreto Primo, deron leitura aos compromisos e recomendacións para as boas práticas xornalísticas que se aprobaron nas Xornadas que sobre Medios de comunicación e violencia contra as mulleres que se desenvolveron no Instituto Galego da Información, convocados polo Observatorio Galego dos Medios (OM), creado ao amparo do Colexio Profesional de Xornalistas de Galicia (CPXG). Bárbara Primo, que agradeceu a inestimábel colaboración da xornalista Belén Puñal, presentou e dirixeu o acto participativo onde se valoraron, coa votación, as noticias que @s voluntar@s ían lendo, onde se visibilizaron as malas e boas práticas dos medios de comunicación. Para rematar o acto Tereixa Pereiro e Anxela Lagoa deron leitura ao comunicado elaborado pola Marcha Mundial das Mulleres na Galiza co motivo do "Día Internacional contra a violencia de xénero".

    Anexos de importancia:

    Que é a Marcha ?


    A Marcha Mundial das Mulleres é un movimento mundial de accións feministas que reúne grupos de mulleres e organizacións que actúan para eliminar as causas que orixinan a pobreza e a violencia contra as mulleres. Loitamos contra todas as formas de desigualdade e de discriminación sufridas polas mulleres. Os nosos valores e as nosas accións orientanse cara un cambio político, económico e social. Os mesmos que se articulan aoredor da mundialización das solidaridades, a igualdade entre mulleres, entre mulleres e homes, e entre os pobos, o respecto e a valoración do liderazgo das mulleres e o fortalecimento das alianzas entre mulleres e cos outros movimentos sociais progresistas.

    Enlaces de interese:

    Vídeo do Acto: A violencia machista e os medios - 25N2009 - As boas e malas práticas xornalísticas a debate e votación - Edición CA21 33 min. de duración.


    Enlace co vídeo:
    http://blip.tv/file/2904493

    Fonte: http://artabrix.blip.tv/
    _________________

    mércores, novembro 25, 2009

    Multicrise galega


    Por Miguel Anxo Fernán Vello
    24.11.20090


    Galicia ou Galiza -país con dúas denominacións: unha oficial e outra alternativa, para máis enguedello dos cidadáns- vive, na miña opinión, unha multicrise. Padecemos a situación derivada das turbulencias financeiras internacionais orixinadas nos EEUU, vemos como nos dous últimos anos desapareceron ou se declararon insolventes máis de 2.500 empresas (resultaron fulminados ademais 5.000 negocios inmobiliarios) e temos un sector lácteo que perde arredor de 1 millón de euros diarios, ao mesmo tempo que 4.000 explotacións, un terzo do total galego, teñen serias dificultades para seguiren en activo. Mais a crise en Galicia -a multicrise, mellor dito- non é só económica -con ser este segmento, talvez, o máis importante-, pois ofrece moi variadas facianas e ámbitos distintos a partir dunha mesma raíz material -e velaí o económico outravolta. Vexamos. O sistema educativo galego, por exemplo, perde cada ano perto de 5.000 alumnos debido á crise demográfica, dato este que resulta verdadeiramente preocupante. E acabamos de saber, con datos do Instituto Nacional de Estatística, que o noso país, previsibelmente, vai perder 85.000 habitantes no período 2009-2019. Tema grave. Porque se partimos, por outra banda, dun informe feito público polo Instituto Galego de Estatística (IGE), podemos concluír, dadas as circunstancias e no máis factíbel dos escenarios, que Galicia pode perder 300.000 habitantes en menos de 40 anos; non en van temos a taxa de natalidade máis baixa do Estado español, xunto con Asturias, e unha das máis baixas do planeta. Esa é a realidade. Mais tamén existe no noso país unha crise propiamente política e cultural, cuestión lingüística incluída. Temos un Goberno que non goberna, está aínda quecendo motores, e temos unha oposición política que navega, uns e outros, no proceloso mar das interinidades, das indefinicións e da falta de Sturm un Drang, o clásico e romántico paixón e brío que tanta falta fai aquí e agora. Do asunto das Caixas, outra crise, falaremos nun próximo artigo.

    Publicado en Galicia Hoxe
    ___________________