Xurdimos a favor dunha política xusta, democrática, participativa e sustentábel, responsábel cara o futuro da humanidade e do resto das especies, respectuosa e defensora do medio natural, na convicción de que un outro mundo non só é posíbel senón que é necesario.
O MpDC parabeniza o roteiro de Aranga a prol da memoria histórica
Este sábado, 12 de Xuño de 2010, terá lugar en terras luguesas e coruñesas unha acción nun dos lugares do país onde se calcula que máis represaliados poden estar enterrados en foxas. Será nos arredores de Aranga e está organizado por diversos colectivos entre os que se atopan a Comisión para a Recuperación da Memoria Histórica da Coruña ou Roxín Roxal, entre outros.
O Movemento polos Dereitos Civís celebra a valentía de organizadores e familias das vítimas que están a dar un enorme paso para a reparación da honra de moitos homes e mulleres asasinados pola ditadura. Desde o colectivo quere facerse público o apoio a esta actividade ao tempo que demanda a Xunta e goberno central que axilicen os trámites para a aplicación sen matices da Lei de Memoria Histórica.
Neste sentido o colectivo critica as últimas actuacións da Xunta, que lembremos recurtou en preto dun 90 por cento a investigación neste eido e que teña deixado de apoiar o proxecto “Nomes e Voces” ou que teña renunciado a seguir sufragando o proceso de exhumación das vítimas ou ten rexeitado participar no proxecto de localización de fosas son algúns dos retrocesos que o país está a vivir desde a entrada do goberno de Feijóo.
Dereitos Civís súmase, pois, a esta homenaxe ás persoas que deron a vida pola democracia e a liberdade e louba a procura de datos que axuden a poñerlle nome a moitas desas persoas asasinadas. Os historiadores cren que pode ser un dos lugares do país onde maior número de vítimas da represión franquista se atopan nun conxunto de foxas comúns.
Chegou á asociación un correo dun novo portar para buscar mascota en toda España, por provincias, tanto para os que queiran adoptar como para os que perdan algunha.
Segundo o publicado na edición de hoxe, do Diario de Ferrol, o fiscal xefe da Área, Román Ruíz Alarcón, decidiu o arquivo das autoinculpacións presentadas polas membras e membros do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, no procedemento que se segue contra os mariscadores aos que se lles imputa un delito grave nos sucesos de Maio de 2007, cando se lle impidiu a entrada na Ría ao buque gaseiro Galicia Spirit.
Polo visto a fiscalía neste proceso, parece que non ten a intención de que se faga xustiza, parece que busca un castigo exemplar, costoso, mais asumíbel. Pura política partidaria e sístémica, a prol de Reganosa e dos seus apoios políticos, administrativos e económicos. Xa no seu momento decidiu apartar da causa a 51 mariscadores que nun principio procesara a xuíz instrutora. E agora con este arquivo quere deixar ao marxe ao Comité Cidadán, para que o asunto non amose as verdadeiras dimensións do confito social que subxace de todo este caso que non é nen máis nen menos que a instalación da planta de gas de Reganosa no corazón da nosa Ría, a poucos metros de núcleos de poboación. Instalación que só respondeu a un corrupto desprósito gasístico que beneficia a uns poucos, poñendo en perigo a seguridade e a vida de moitas persoas que moramos na contorna e que ven destruír aínda máis a xa deteriorada Ría de Ferrol e os seus recursos marisqueiros.
Pola importancia da noticia a transcribimos a continuación.
A Fiscalía acorda o arquivo das autodenuncias na causa do gaseiro
Ferrol - 10.06.2010
O fiscal xefe de Área de Ferrol, Román Ruíz Alarcón, acordou onte a incoación de dilixencias preprocesales penais e o seu arquivo simultáneo respecto das 31 denuncias autoinculpatorias no procedemento que se segue no Xulgado de Primeira Instancia número 3 contra un grupo de mariscadores polo bloqueo da ría.
Trátase dos escritos presentados o pasado día 1 de xuño no rexistro xudicial por integrantes do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, en relación co procedemento xudicial aberto respecto dos incidentes ocorridos en maio de 2007, por mor de que se impedise a entrada a Reganosa do buque gaseiro "Galicia Spirit".
Os membros do Comité Cidadán decidiran autoinculparse baixo o argumento de que a medida de presión que ese día levou á práctica fora convocada por eles, polo que non entendían por que se imputaba a sesenta mariscadores.
No seu decreto, o fiscal explica que o procedemento a que fan referencia os denunciantes iniciou xa a súa fase intermedia como procedemento abreviado. En devandito trámite, o Ministerio Público formulou acusación contra nove persoas e interesado o sobresemento respecto de todas as demais, por estimar que non había proba de cargo bastante da súa participación nos feitos.
Sinala, ademais, que os novos escritos presentados nada achegan ao xa resolto, polo que decide o arquivo dos mesmos, "por non resultar fundamento bastante para o exercicio da acción penal".
O presente decreto da Fiscalía de Área será notificado a todos e cada un dos 31 denunciantes.
Non hai moito tempo que descubrimos a opinión do vello xornalista José María Villot e mesmo temos publicado algo en Ártabra 21. Este xornalista escrebe varias veces á semana para os xornais do grupo "Editorial La Capital, S.L.", ao cal pertence o "Diario de Ferrol". Na internet o nome do xornalista ten poucas entradas, este grupo xornalístico non tiña hemeroteca, polo que non gardaba nas publicacións dixitais os artigos de opinión, nen as noticias e reportaxens de interese que ía publicando. O que fixo que os escritos publicados de José María Villot se perderan no éter. Agás algún que temos gardado, nos nosos arquivos, e outros que foron reproducidos noutros sitios na rede, mais sempre poucos.
Desde o pasado 29 de Abril deste ano 2010, o Grupo "La Capital" foi adaptando aos novos tempos as súas web, o que posibilita acceder a unha pequena hemeroteca, mais son centos, os escritos do vello xornalista, que están perdidos para o mundo dixital. Outro asunto que impedía a nosa atención ao escrito por Villot, era que escrebe en castelán, cousa que ao noso entender, feito desde esta Terra, perde certo valor, iso que o propio Villot publicou por varias veces artigos na defenda do Galego. Mais non nos queda máis remedio que recoñecer o valor do publicado por Villot, non só polos temas tan actuais, senón pola capacidade de síntese, a linguaxe directa, o saber expor con palabras e xiros totalmente comprensibeis, en definitiva que paga a pena parar-se a reproducir e difundir a súa opinión, polo que nos permitimos a licenza de traducir os seus escritos e publica-los en Ártabra 21.
Que veñen, que veñen
Por José María Villot [*] 10.06.2010
E é que o malo non é que teñamos un Goberno desnortado, senón que hai unha oposición, dabondo coñecida, cun norte moi claro e unha meta moi precisa. Hai exemplos...
E é que che dá así como medo, non?
Por unha banda, está o que padecemos e, polo outro, os que se crecen a este padecimiento colectivo, pois chegar a "súa" meta non ten prezo e ¡mire vostede por onde! a dereita fai súa aquela vella frase de "o fin xustifica os medios" e como non fan nada a medias, amplifican a través das súas terminais mediáticas os males que nos esperan "desgraciadamente a recuperación económica non empezará nunca", clama desde o seu púlpito ou columna o orate...
E sen podelo evitar xa anticipan algunhas das fórmulas para que "o réxime de partidos políticos cobre conciencia de servizo á comunidade ...", o que soa a terzo familiar e esas cousas tan orgánicas...
Aí están envolvidos nas súas bandeiras, burlándose do Código Penal... Botan de menos as fanfarrias e desfiles ao redor das súas iconas; apertan filas cos seus, aí están os "choios" en deputacións e consellerías, pois quen reparte leva a mellor parte. E levan parte do todo, como ocorreu en Gondomar. Eses son os parentes de "Gurtel". Non parece que vaian mellorar as novas xeracións...
O século pasado, en tempos de Fraga, a Xunta debía ás caixas de aforros galegas máis de mil cincocentos millóns de euros, e hoxe a cifra case alcanza aos dous mil millóns, sendo esta autonomía unha das máis endebedadas a pesar das reiteradas alusións á austeridade, a contención do gasto, etc.
Aquela operación "estética" dos coches acabou sendo un fracaso, os recortes de salario chocan contra a indecorosa cantidade que cobran os conselleiros da Crtvg e a austeridade chea o peto dos empresarios que van administrar os hospitais e a repartición de subvencións aos concellos, premiando aos propios, pon marco á foto que pode titularse... "ollo, que veñen, que veñen".
Nun momento onde é necesario arrimar o ombreiro, axudar ao ben común deixando aparcado o propio, decidiron esperar sentados para ver pasar o cadáver do inimigo.
O malo é que neste duelo, os cadáveres son os nosos. Os dos cidadáns. O pobo.
Hai pouco menos dun mes escrebía, ou mesmo autor, sobre as medidas acordadas polo goberno de Rodríguez Zapatero deste xeito:
A apertarse o cinto
Por José María Villot [*]
15.05.2010
O axuste máis duro da historia recente recae, maioritariamente nos cidadáns mais débiles con recortes de salario, pensións e servizos.
Trátase da folla de ruta usada xa pola dereita: diñeiro para os bancos, as financeiras, empresas de automoción e grandes fortunas ás que os populares llo "puxeron máis barato" e os socialistas redondearon as vantaxes rebaixándolles impostos directos, aumentando o seu privilexios como a supresión dos impostos por patrimonio e sucesións.
E agora, ao redor de quince millóns de cidadáns -as vítimas da desvergonzada avaricia dos mercados e a estulticia dos políticos- sufrirán recortes na súa nómina, "xeadas" as pensións, rebaixada o investimento público o que se traduce en menos gastos para estradas, ferrocarril etc ... e outro pau ás axudas para a dependencia ...
En moitos foros de Internet atópanse outras respostas á crise: recuperar o Imposto sobre o Patrimonio, elevar o tipo máximo para o imposto do IRPF que baixaron do 56 ao 43%; establecer un novo tramo para quen superasen rendas de 8.000 euros mensuais; aplicar un 35% ás empresas con base superior aos 1.000 millóns de euros; suprimir parte da axuda á Igrexa e reducir o gasto militar coa retirada de Afganistán. Estas medidas están cuantificadas en máis de cinco mil millóns de euros...
Pero podía ser peor, oia... imaxínense que organiza a economía a nova estrela emerxente, o señor Fernández, que explica nos xornais que o tamaño non importa (presumiu de que a caixa pequena saíu beneficiada, sic.) e deu a súa receita para arranxar o país: rebaixar os soldos aos funcionarios un 20 por cento ante a mala situación da economía española, que non a súa, of course. ...
Boa parte da causa desta pobreza débese aos gobernos conservadores sen sensibilidade social -que agrandaron as diferenzas entre os cidadáns- que só confiaban no mercado para multiplicar as súas ganancias.
Gustounos que cando o presidente pediu un sacrificio aos cidadáns (dispostos a soportar sacrificios a favor dos nosos concidadáns máis necesitados) esixise a súa cota parte aos que máis teñen, os que sempre gañan.
O izquierdazo deixounos cambaleando. Agora falta "o derechazo" do KO.
Publicados no xornal comarcal Diario de Ferrol, baixo a sección "Balcon do Pobo"
[*] José María Villot y Villot, xornalista e escritor, foi Director do Centro Territorial de Televisión Española en Galicia entre o 1 de xaneiro de 1988 e o 30 de Abril de 1989. Director das Xornadas de Análise con motivo do 50 aniversario da TVE e o 20 aniversario da TVG celebradas n'A Coruña en Outubro de 2006.
______________________________
Un outro video do Festival en Solidariedade coa Xente do Mar, celebrado o pasado 4 de Xuño de 2010: Tod@s paramos o "Galicia Spirit"!
No que participaron: dous integrantes do grupo de pop ferrolán "Quant" que interpretaron unha só canción, en homenaxe ás persoas que luitan contra o despropósito gasístico, "Ninguén parece escoitar"; o folc das Cantareiras de Trasancos; A Quadrilha do Campo de Chao que tamén fan folc e son de Ferrol; desde Ourense "O Sonoro Maxín"; desde Coruña "Os tres trebóns"; o grupo de rock "Zënzar" desde Cerceda; desde Ferrol o rock de "La Sentina"; "Kastomä" rock desde Ordes e rematou o festival Pulpiño Viascón, con Roberto Grandal e Turu.
Versión acústica da canción de Quant: "Ninguén parece escoitar" no Festival Anti-Reganosa "Tod@s paramos o Galica Spirit".
Interpretaron este tema, Oscar Quant na guitarra acústica e voz, e Quincho, na guitarra eléctrica e voz.
Letra:
Mareas vermellas
Baten contra a mar
Ondean bandeiras mais
Ninguén parece escoitar
A praia valeira, escume e sal
A ría enteira teria que berrar
Ainda que ninguén parece escoitar
E se rompe a tormenta
Levantase o vendeval
Cambiaremos a area
Por Cemento e cristal
A praia valeira, escume e sal
A ría enteira tería que berrar
Ainda que ninguén parece escoitar
[Uns nenos xogan no exterior das abandonadas instalacións de Union Carbide en Bhopal, nunha imaxe tomada en novembro de 2009. RAVEENDRAN/AFP]
Escape Tóxico - Dous anos de cárcere e multa de 1.750 euros aos directivos de Union Carbide pola traxedia de Bhopal
Un tribunal condenou a dous anos de prisión a sete directivos de Union Carbide e a unha multa de 500.00 rupias (8.900 euros) á delegación india da compañía estadounidense polo escape tóxico da fábrica de pesticidas de Bhopal, en 1984, que causou máis de 25.000 mortos.
Nova Deli - 07.06.2010. Un tribunal local de Bhopal condenou a dous anos de cárcere a sete directivos da compañía estadounidense Union Carbide e impúxolles unha multa de 100.000 rupias (uns 1.750 euros) a cada un pola fuga tóxica da fábrica de pesticidas desa cidade india, que tivo lugar en 1984 e que foi unha dos peores desatres industriais da historia. O accidente causou a morte de miles de persoas.
Ademais, impuxo unha multa de 500.000 rupias (8.900 euros) á delegación india da compañía (Union Carbide India Limited), segundo AFP.
A sentenza foi anunciada horas despois de que o xuíz Mohan P. Tiwar declarase culpables de "neglixencia criminal", "homicio culpable sen grao de asasinato" e "neglixencia grave" aos directivos procesados.
Entre os procesados atópanse o entón director de Union Carbide, o indio Keshub Mahindra, de 85 anos e actual director da principal empresa india de automoción industrial, Mahindra & Mahindra.
O veredicto só afectará aos dirixentes indios da desaparecida Union Carbide, mentres que os casos presentados contra a compañía estadounidense e os seus directivos no estranxeiro están sendo obxecto doutros procesamientos. Union Carbide entregou as súas instalacións ao Goberno indio en 1989, antes de ser comprada por Dow Chemical.
Acordo co Goberno indio
Esta compañía alcanzou un acordo co Executivo indio polo que abonaba 470 millóns de dólares de indemnización a cambio de abandonar o proceso penal. Dow Chemical emitiu unha declaración con motivo do 25 aniversario da traxedia na que consideraba que, en base a ese acordo, resolvéronse todas as reclamacións "presentes e futuras" contra o grupo.
De feito, o tribunal non fixo ningunha mención ao ex director de Union Carbide Corporation, o estadounidense Warren Anderson, quen foi procesado tres anos despois do escape, detido e posteriormente excarcerado tras o pago dunha fianza. Desde entón está fuxido da Xustiza.
"Broma pesada, inxustiza"
Activistas de dereitos humanos e asociacións de vítimas cualificaron o veredicto de "inxustiza total" e "broma pesada" e anunciaron que recorrerán a sentenza a cortes superiores.
"Imos loitar pola xustiza ata o final, isto non é xustiza, esta compensación é ridícula", declarou a activista e vítima do desastre Rashida Bee, á axencia india IBSN.
Máis de 25.000 mortos
A fábrica de pesticidas de Union Carbide en Bhopal sufriu un escape de isocianato de metilo e doutros gases letais na noite do 2 ao 3 de Decembro de 1984.
Aparte das persoas que morreron de inmediato, que o Goberno estima nunhas 3.500, ao redor de 15.250 faleceron nas seguintes semanas por inhalar o gas ou consumir auga contaminada, e moitas outras sufriron consecuencias que transmitiron ás seguintes xeracións.
Un grupo de defensa dos dereitos das vítimas elevou a cifra de mortos a máis de 25.000, tanto nos primeiros momentos como nos anos seguintes.
Exito do Festival en solidariedade cos Mariscadores
Moitas persoas foron as que se achegaron até a Praza Vella na zona do Porto de Ferrol. Celebraba-se un Festival Solidario coa Xente do Mar, organizado polo Comité Cidadán de Emerxencia. O motivo era solidarizar-se cos 60 mariscadores da Ría procesados, por impedir o paso do buque gaseiro "Galicia Spirit" que se dirixía, coa súa carga de gas, á ilegal e perigosa planta de Reganosa en Mugardos, era o 7 de Maio de 2007. A xuíz considera que "os procesados poden ser imputados de delitos de desordes públicas, desobediencia grave á autoridade e coaccións graves".
Un evento excecional
Un evento excepcional, así o cualificaron moitas das persoas que se achegaron ao festival en solidariedade cos mariscadores da Ría de Ferrol. Grazas por deixar-nos participar co noso grao de area, comentaban os grupos de artistas que ao longo de toda a tarde e noite do venres, encheron de arte e solidariedade a Praza Vella do porto de Ferrol.
Agradecemento da Xente do Mar
As palabras do Patrón Maior da Confraría, Xosé Estévez, foron de agradecemento e lembranza dos sucesos do mes de Maio de 2007. Unhas imaxes do documental “O salario do silencio”, proxectadas contra a carpa que cubría unha parte da praza, trouxeron á memoria de moitas das persoas alí reunidas, o sucedido naqueles primeiros días de Maio.
A música
A música e o baile recibiron a madrugada do “Día Mundial do Medio Ambiente”, que ficará na memoria de quen por alí pasou ou participou, como unha xornada de reivindicación e confraternización, no sentimento de que unha ameaza, e unha inxustiza como a que representa Reganosa na vida de miles de persoas desta comarca, non pode quedar sen resolver, non pode quedar impune.
A listaxe de grupos que participaron, con caché "0 €" é longa: dous integrantes do grupo de pop ferrolán "Quant" que interpretaron unha só canción, en homenaxe ás persoas que luitan contra o despropósito gasístico, "Ninguén parece escoitar"; o folc das Cantareiras de Trasancos; A Quadrilha do Campo de Chao que tamén fan folc e son de Ferrol; desde Ourense "O Sonoro Maxín"; desde Coruña "Os tres trebóns"; o grupo de rock "Zënzar" desde Cerceda; desde Ferrol o rock de "La Sentina"; "Kastomä" rock desde Ordes e rematou o festival Pulpiño Viascón, con Roberto Grandal e Turu.
Desbordou-nos a solidariedade
Mais moitos foron os grupos que respostaron á chamada do Comité Cidadán, solidarios coa causa contra o despropósito gasístico e cos mariscadores procesados, non puideron participar no evento mais queremos nomea-los e amosar o noso agradecemento: ATAQUE ESCAMPE, DANDY FEVER, DUPLO SON, ESQUÍOS, FANNY&ALEXANDER, GALEGOZ, GUEZOS, KOGITO, LABAZADA, MACHINA, NON SOMOS NADA, NONRESIDENTZ "ex membros", O LEO i ARREMECAGHONÁ!, OS JOHN DEERES, OS TRASNOS DE MOSCOSO, RAIBA, RUXE-RUXE, SACHA NA HORTA.
O insaciable "Deus Mercado" pide máis sacrificios humanos aos gobernos europeos, estes, sen cuestionar-se nada, tanto dá que sexan socialdemócratas ou populistas de dereita, deciden, seguindo ordes de quen provocou a crise, que o cinto ten que apreta-lo a Clase Traballadora.
Os Gobernos europeos, seguindo directrices do FMI, Banco Central Europeo, Axencias Certificadoras da fiabilidade económica dos diferentes países, e outras lerias neoliberais, que non elexiu ninguén, e que non se poden controlar democráticamente, ditan decretos restritivos de dereitos contra a Clase Traballadora: millóns de persoas van sufrir recortes salariais, conxelacións das pensións, merma dos servizos e prestacións públicas, e desemprego.
Diante desta situación os sindicatos da Función Pública estan-se mobilizando e chaman a secundar a Folga Xeral en toda a Administración Pública, para este Martes 8 de Xuño de 2010. Mágoa que non haxa unidade sindical nas mobilizacións, o resultado da Folga sería moito mellor, cando os obxectivos son os mesmos:
Non aos recortes salariais.
Na defensa do emprego e dos Servizos Públicos.
Que a crise a pague o Capital.
Os gobernos europeos, entre eles o español, aplican medidas que supoñen recortes laborais e sociais de embergadura. Estas medidas son inxustas e innecesarias e serán ineficaces para os obxectivos que se din perseguir.
Se queren reducir o déficit público hai outras medidas, unhas de menos gasto e outras de máis ingresos:
A anulación do Plus dos Altos Cargos, un privilexio denunciado mil e unha vez.
Abordar unha reforma fiscal ou artellar mecanismos administrativos para acabar co fraude fiscal e a economía somerxida.
Reformar a estrutura administrativa do Estado eliminando as deputacións provinciais. Institucións obsoletas que só serven para aumentar o gasto público e nas que as maiorías partidarias exerce abertamente o caciquismo e amiguismo político.
Recuperar o imposto de patrimonio e aumentar os impostos de transmisións e doazóns, e o de sociedades. Non como fixo o goberno en complicidade coa dereita populista, que eliminou o primeiro e os outros reduciunos.
Limitar por lei os insultantes salarios, pensións e comisións dos executivos das grandes empresas e bancos.
Deixar de participar na guerra de Afganistán. Non aos gastos militares.
Supresión do réxime especial que bonifica nun 99% os beneficios das Sociedade de Inversión de Capital Variable (SICAV)[*].
Eliminación do Senado, baleiro de funcións reais. Facer o mesmo coa Casa Real.
E moitas máis, que aumenten o capítulo de ingresos do estado, para poder aumentar o gasto social e reducir a débida pública. Que pasa con todas as empresas enerxeticas e de telecomunicacións que antes eran públicas e revertian os seus benefícios nas arcas do estado e agora están nas maos dos grandes imperios financieiros?
É necesaria a participación na folga, pois do suceso desta, dependerá que se poida paralizar a imposición das medidas neoliberais que só benefician ao Capital e evitaremos que sigan impoñendo outras máis restritivas en dereitos ou mesmo a chamada "reforma laboral", non só para a función pública senón mesmo para o conxunto da Clase Traballadora.
Ainda que se está negociando o facer piquetes conxuntos e unha só manifestación, polo de agora o asunto está así.
En Ferrol haberá dúas manifestacións:
CIG | Ferrol. Saída: ás 12 do mediodía desde Esteiro - Esquina Avda de Esteiro - Rúa Eduardo Pondal [Local CIG].
UGT-CCOO-CSIF | Ferrol. Saída: 12 do mediodía desde a Praza Amada García diante do Edificio Administrativo da Xunta. Remata na Praza de Armas.
[*] No Estado Español, unha SICAV é un instrumento financeiro que permite a elusión de impostos (evasión de impostos legal) ás grandes fortunas a través da creación dunha Sociedade Anónima cuxo obxecto social é investir en activos financeiros, rompendo coa progresividade (que pague mais quen mais ten ou gana) establecida na constitución. Gozan de importantes vantaxes fiscais, de forma que as SICAV tributan ao 1% no imposto sobre sociedades. Actualmente este instrumento de investimento é un dos máis utilizados por persoas con grandes capitais [Fonte: wikipedia].
________________
Este Martes 8 de Xuño, ás 8 da tarde, Iván Prado presenta Festiclown Palestina no Ateneo Ferrolán, situado na rúa Magdalena 202.
Mashi, trasi que trasi !
Proxección do documental de Festiclown en Palestina 2010
Presenta : Iván Prado (Pallasos en rebeldía)
Unha caravana de pallasos rebeldes, vaise a Palestina coa misión de derrubar o Muro da vergoña coa única forza do Riso.
Riso que traen escondido nos talleres de risoterapia e clown. Durante 15 días un sinfín de emocións rodearán esta expedición. As historias que recollen… e os sonos que ese pobo sometido confesa aos Pallasos.
Seguen emanando moitas noticias sobre o ataque do exercito israelita á "Flotilla da Liberdade" que se dirixía a Gaza para entregar axuda humanitaria, diante dun bloqueo que dura xa catro anos [Xuño de 2007]. O motivo do bloqueo fora o castigo de Israel á poboación da Franxa de Gaza por ter elexido un goberno de HAMAS nas eleccións de 2006. Agrabado, o bloqueo, polo bombardeo e invasión de finais de 2008 e principios de 2009, onde morreron case 1400 persoas e miles quedaron feridas, na súa inmensa maioría civís. E quedaron destruídas case a totalidade das infraestruturas e ducias de miles de vivendas. Faltan elementos esenciais como auga potábel, electricidade, medicamentos, ... Máis de 1.500.000 persoas viven na maior prisión do mundo.
"Free Gaza" é unha organización internacional que loita para que se levante o criminal e inxusto bloqueo sobre a Franxa de Gaza. Esta foi a que fletou a "Flotilla da Liberdade" para levar á Franxa de Gaza máis de 10.000 toneladas de material humanitario de primeira necesidade.
Pola importancia das mesmas, transcribimos as últimas noticias sobre as autopsias realizada as persoas asasinadas que foron trasladadas a Turquia e outras sobre as imaxens que poido salvar a activista e cineasta brasileira/usamericana Iara Lee e a crítica á manipulación que está facendo o goberno isrealita dos feitos difundindo imaxes manipuladas.
Os activistas mortos recibiron 30 disparos a pelacorpo
As autopsias revelan que os soldados israelís dispararon a curta distancia e en lugares como a cabeza, a cara ou as costas
Os nove activistas turcos que morreron no asalto israelí á "Flotilla da liberdade" o pasado luns recibiron 30 disparos, segundo informa o diario británico The Guardian na súa páxina web.
Cinco dos que perderon a vidas foron tiroteados na cabeza e a curta distancia, segundo os resultados das autopsias realizadas por forenses turcos, aos que tivo acceso o rotativo.
The Guardian asegura que un mozo de 19 anos, Fulkan Dogan, quen tiña tamén a nacionalidade estadounidense, morreu tras recibir cinco balazos a menos de 45 centímetros de distancia, na cara, na parte posterior da cabeza, dúas nas pernas e un nas costas.
Así mesmo, informa de que un home de 60 anos, Ibrahim Bilgen, perdeu a vida por catro feridas de bala, na tempa, no peito, na cadeira e nas costas.
Outras 48 persoas están feridas de bala e seis continúan desaparecidas. Non se descartan máis mortos
Outros dous activistas morreron tras ser alcanzados por catro balas e outras cinco vítimas máis pereceron ao ser tiroteadas por detrás e pola parte posterior da cabeza, segundo informou Yalcin Buyuk, vicepresidente do Consello de Medicamento Forense turco, citado polo diario británico.
Ismail Patel, un activista británico que viaxaba nun dos barcos atacados por tropas de elite israelís, afirmou ao rotativo londinense que Israel levou a cabo unha política de "disparar a matar".
Patel, que foi testemuña do ataque israelí, indicou que os soldados dispararon unha vez por persoa cada minuto, que 48 persoas están feridas de bala e que outras seis máis continúan desaparecidas e insinúa que a cifra de mortos probablemente aumentará.
"Fins políticos"
Israel pola súa banda sostén que entre os activistas había máis dun centenar de terroristas vinculados a grupos yihadistas e a Al Qaeda, que perseguían un fin político (romper o bloqueo na Franxa de Gaza) e non humanitario.
O primeiro ministro israelí, Benjamín Netanyahu, defendeu o pasado mércores o asalto á Flotilla como única saída para facer valer o bloqueo á Franxa de Gaza e evitar que armas iranianas cheguen ao movemento islamita Hamás.
Israel sostén que eran terroristas vinculados a Al Qaeda e grupos yihadistas
Segundo a súa versión dos feitos, "o obxectivo da flotilla era romper o bloqueo, e non o de levar axuda" porque "Israel xa deixa entrar bens e produtos en Gaza".
Sobre o sanguento asalto dos comandos israelís, que abriron fogo contra os activistas, reiterou que se viron en perigo porque trataron de "linchalos" nada máis abordar o barco de bandeira turca Mavi Marmara, o principal buque da Flotilla, e que actuaron en defensa propia.
Iara Lee denunciou edição do vídeo liberado por Israel sobre o ataque
Brasileira já embarcou rumo aos Estados Unidos
Iara Lee, única brasileira entre os ativistas que tentaram furar o bloqueio da Faixa de Gaza na última segunda-feira, embarcou nesta sexta-feira de Istambul, na Turquia, rumo a Nova Yorque, nos Estados Unidos.
Na noite desta quinta-feira, na página de relacionamento na internet Facebook, Iara informou que o vídeo liberado pelas Forças de Defesa de Israel sofreram edição para influenciar a opinião pública.
"Em 2 de junho, as forças de defesa de Israel liberaram porções editadas do vídeo confiscado em seu canal do YouTube, onde a filmagem foi nomeada como 'capturados'. A associação internacional de imprensa em Israel diz que os militares foram seletivos usando a filmagem para reforçar que só abriram fogo depois de serem atacados".
Ainda nesta quinta, a cineasta avisou os centenas de visitantes da sua página no Facebook sobre a sua participação num debate na TV americana.
"Na MSNBC, hoje (quinta), eu debati com o ex-prefeito de Nova Yorque sobre o ataque mortal ao humanitário Flotilla, que tentava entregar bens necessários às pessoas de Gaza, que são forçados a viver sob um constante estado de sítio, e o bloqueio imposto por Israel"
Iara Lee estava entre ativistas que tentaram furar bloqueio de Gaza. Brasileira pretende divulgar imagens da ação israelense.
A cineasta brasileira Iara Lee, única brasileira entre os quase 600 ativistas que tentaram furar o bloqueio da Faixa de Gaza na última segunda-feira (31), embarcou nesta sexta-feira (4) em Istambul, na Turquia, a caminho de Nova York.
Iara se disse contente em voltar pra casa, para tocar seus projetos humanitários, e que, de imediato, pretende divulgar as imagens feitas durante a invasão israelense.
Em entrevista à TV Globo na Turquia, ela afirmou que conseguiu imagens exclusivas da ação israelense que deixou nove mortos. "Conseguimos sair com um material de filmagem exclusivo, em definição alta. Nós éramos um dos únicos que tinham câmera profissional. [...] Então temos que voltar para os EUA e mostrar para o mundo inteiro", disse ela.
Lee contou que para furar a inspeção israelense, o cinegrafista costurou os três cartões de memória em sua cueca. A brasileira chegou na noite de quarta a Istambul, após ter ficado presa em Tel Aviv e ter sido deportada.
“Foi realmente surpreendente. Foi um 'Apocalipse Now' o que a gente presenciou e viveu esses últimos dias. Como se tivesse numa guerra declarada. Os israelenses entraram com equipamentos e armas como se fosse a 3º Guerra Mundial”, afirmou a brasileira.
O governo de Benjamin Netanyahu decidiu expulsar todos os militantes estrangeiros presos depois do violento ataque contra a frota humanitária internacional que se dirigia para Gaza. Após a pressão internacional, mesmo os que seriam processados foram libertados.
Israel argumentou que seus soldados agiram em legítima defesa, por terem sido agredidos com canos e facas pelos ativistas quando desciam de helicóptero no navio turco Mavi Marmara, na madrugada de segunda-feira.
A frota de ativistas tentava furar o bloqueio que Israel impõe aos 1,5 milhão de habitantes da Faixa de Gaza, uma forma de pressão contra o governo do grupo islâmico Hamas.
Apesar de analistas terem apontado falhas táticas na operação, Barak elogiou a atuação dos soldados sob circunstâncias tão complicadas.
Com aval dos EUA, o Conselho de Segurança da ONU pediu uma investigação imparcial das mortes na frota humanitária, cujas embarcações e ativistas eram majoritariamente turcos.
Especula-se em Israel que o primeiro-ministro Benjamin Netanyahu irá nomear uma comissão judicial para determinar se os militares erraram ao não levarem em conta a resistência que os ativistas ofereceriam no Mavi Marmara.
A embarcación irlandesa Rachel Corrie, que formaba parte da Flotilla da Liberdade e que tamén se dirixía a Gaza cunhas 500 toneladas de axuda humanitaria, foi asaltada este sábado polo Exército israelí.
O último barco pertencente á Flotilla da Liberdade que se dirixía a Gaza con axuda humanitaria para o pobo palestinos foi asaltado este sábado a media mañá polo Exército israelí, sen vítimas, segundo os seus portavoces.
O barco irlandés "Rachel Corrie", que se atopaba a poucos quilómetros da franxa de Gaza, con axuda humanitaria, foi bloqueado por forzas israelís, tras ignorar catro chamados de advertencias.
De acordo co Exército, non se rexistrou ningún feito de violencia na operación, pero distintas organizacións non puideron facer contacto coa embarcación que pretendía romper o bloqueo que se mantén na Franxa de Gaza.
O barco podería ser remolcado ao porto de Ashdod (sur) e descoñécese o estado dos 20 tripulantes.
"As nosas forzas abordaron o barco e tomado o control sen que os membros da tripulación nin os pasaxeiros presentasen resistencia. Todo desenvolveuse sen violencia", dixo un portavoz do ejércirto israelí ás axencias internacionais.
O "Rachel Corrie" transportaba mil 200 toneladas de axuda humanitaria e entre os seus pasaxeiros figuraban a premio Nobel da Paz norirlandesa Mairead Maguire e un antigo subsecretario xeral de Nacións Unidas, o irlandés Denis Halliday.
Desde a madrugada deste sábado, dous navíos israelís con tropas elite seguiron á embarcación que forma parte da "Flotilla da Liberdade" e ameazaron durante todo o camiño co abordo forsozo.
"Se eles rexéitannos non temos ningunha opción, teremos que aloxar o barco", asegurou o Tenente Coronel, Avital Liebovich, segundo as axencias de noticias.
A madrugada deste sábado o Rachel Corrie da Flotilla da Liberdade, foi interceptado por Israel cando se atopaba a uns 55 quilómetros da costa da franxa, indicou unha portavoz da Campaña de Solidariedade con Palestina de Irlanda, Freda Hughes.
Membros da Organización non Gobernamental (ONG), Campaña de Solidariedade con Palestina, lograron comunicarse cunha das cinco activistas irlandeses, Jenny Graham, quen se atopa no navío, e confirmoulles que a Armada israelí interceptou o barco, pero en ningún momento foron abordados.
"Graham dixo que os equipos de comunicacións foran inhibidos pola Armada israelí e que esperaban que o seu teléfono satélite tamén fose bloqueado pronto. O sinal era mala e non puidemos determinar a localización exacta do Rachel Corrie", aclarou Hughes en declaracións emitidas pola organización Free Gaza, mediante un comunicado.
Pola súa banda, un portavoz da Armada de Israel asegurou que "indicamos varias veces aos activistas a bordo do barco que tiña que deixar a súa carga no porto de Ashdod porque hai un bloqueo vixente sobre a Franxa de Gaza"
O Goberno de Israel anunciara este venres que non permitiría que a embarcación humanitaria rompese o bloqueo e entrase a Gaza. Mentres que os pacifistas manifestaron a súa decisión de continuar a marcha.
"Pararemos o buque e calquera outro barco que intente desafiar a soberanía de Israel. Non hai posibilidade de que o Rachel Corrie chegue a Gaza", recalcou o chanceler israelí, o ultradereitista Avigdor Lieberman.
O pasado 27 de maio saíu rumbo a Gaza os primeiros seis barcos da "Flotilla da Liberdade", que trasladaba axuda humanitaria para colaborar cos case dous millóns de palestinos que viven na franxa.
No entanto, o luns 31, o Exército israelí atacou un barco da Flotilla e na toma foron asasinadas polo menos dez persoas, mentres que outras 30 resultaron feridas. O ataque foi repudiado pola comunidade internacional e provocou protestas en todo o mundo.
A embarcación irlandesa Rachel Corrie escapou do asalto israelí o pasado luns debido a unha demora na illa de Malta por problemas técnicos.
Israel vai cometer outro massacre? Haverá um ato de pirataria no alto mar? Tel Aviv vai torpedear o navio MV Rachel Corrie, um navio irlandês que viaja para Gaza, sob a égide do Direito Internacional das Nações Unidas (Resolução 1860)?
Para que os que governam Israel saibam, as resoluções da ONU são juridicamente vinculativas nos termos do direito internacional e porque Israel, como Estado signatário da ONU, se recusa a cumpri-las e além disso, massacra aqueles que tentam respeitá-las, o quê fazer? O resultado lógico deve ser a expulsão de Israel da Organização das Nações Unidas, porque para ser um membro da comunidade internacional, você tem que agir como tal.
Visto que o primeiro-ministro israelense Binyamin Netanyahu (não conhecido por ser o mais brilhante em termos intelectuais) parece não compreender os termos da Resolução 1860 da ONU, vamos soletrar aqui alto e de viva voz: aqui está.
Foi aprovada pelo Conselho de Segurança das Nações Unidas em 2009 e possui 9 (nove) cláusulas.
Cláusula 2 (dois) afirma claramente: "O Conselho de Segurança apela à livre prestação e distribuição em toda Gaza e distribuição de assistência humanitária, incluindo alimentação, combustível e assistência médica"
Cláusula 4 (quatro) afirma: "O Conselho de Segurança exorta os Estados membros a apoiarem os esforços internacionais para aliviar a situação humanitária e económica na Faixa de Gaza, inclusive através de uma necessidade urgente de contribuições adicionais para UNWRA e através do Ad Hoc Liaison Committee".
Estamos todos vigiando Israel, todos nós estamos observando o MV Rachel Corrie, um navio construído na Alemanha em 1967 e pertence ao braço irlandês do Free Gaza Movement. O MV Rachel Corrie está levando equipamentos médicos, cadeiras de rodas, material escolar e cimento para Gaza.
Michael Martin, o ministro dos Negócios Estrangeiros irlandês, disse ao Parlamento do seu país que "Nós vamos prestar muita atenção a esta situação - como, aliás, o resto do mundo - e é imperativo que Israel evite qualquer ação que leva a mais derramamento de sangue".
A questão é se alguém se surpreenderia se Israel torpedeasse o navio, e depois alegasse "Eles não deveriam ter estado lá" (desculpa dada depois de metralhar um cortejo fúnebre no Líbano)? Será que ninguém se surpreenderia se Israel disparasse contra a proa do navio em águas internacionais (Acto de Guerra)? Será que ninguém se surpreenderia se comandos israelenses embarcassem no navio em águas internacionais (ato de pirataria)?
Vamos fazer o dever colectivo da comunidade internacional para continuar as missões de ajuda humanitária - pacificamente - em Gaza ou em qualquer outro lugar do mundo onde o Conselho de Segurança das Nações Unidas nos dá o direito de entregá-la, ao abrigo do direito internacional e enquanto Israel continua a desprezar isso, vamos boicotar produtos israelenses (número do código de barras, os três primeiros números da esquerda 729) e pedir a retirada de Israel da comunidade internacional.
A reivindicação de Israel de que suas ações eram justificadas, a bordo do Freedom Flotilha porque as suas tropas foram atacadas primeiro, são tão risíveis como estúpidas: se o seu navio é abordado por piratas, você luta.
Assim como aviões israelenses e torpedos afundaram o navio de investigação USS Liberty, em 1967, matando 34 soldados americanos e ferindo outras 171, parece que a história se repete.
A comunidade internacional entende a história de Israel e a história do seu povo, compreende as suas preocupações e medos em relação ao terrorismo. O que não compreende ou aceita é a violação flagrante do direito internacional, massacres, seqüestros, furtos, roubos de terras além das fronteiras de 1948… e seus actos de crueldade.
Israel tem que entender que para ser um membro respeitado da comunidade internacional, você tem que se comportar como tal, e não como um estado terrorista e um pária.
Entre os pasaxeiros do MV Rachel Corrie, unha iniciativa conxunta entre a campaña de solidariedade Irlandesa con Palestina e a organización Malaisia PERDANA atópanse Derek Graham, o capitán, e a súa esposa Jenny. Derek dirixiu 4 das viaxes que Free Gaza realizou entre Agosto de 2008 e Xullo de 2009. Unha persoa, xa que logo, con experiencia non só na travesía senón no que supón ser asaltado pola mariña israelí, situación á que se viu exposto en tres das catro viaxes realizados.
Xunto a eles viaxa Denis Halliday, un diplomático xubilado con 34 anos de experiencia nas Nacións Unidas, onde chegou a ser asistente do secretario Xeral, Kofi Annan e foi tamén Coordinador Xeneral de axuda Humanitaria en Iraq en 1997 e 1998. Outra das pasaxeiras é Mairead McGuire, activista irlandesa que recibiu o premio Nobel da paz en 1976 e participou tamén con anterioridade na Flotilla a Gaza.
Seis son os malaios a bordo do Rachel Corrie: Mathias Chang un avogado que traballou como secretario do Presidente do seu país viaxa xunto a tres representantes da ong PERDANA, Shamsul Akmar Musa Kamal e Ahmad Faizal Azumu. Sumáronse á travesía o deputado Mohd Nizar Zakaria, e os xornalistas Halim Mohamed e Mohd Jufri Judin.
Probablemente, millóns de persoas acompáñanlles hoxe na súa viaxe.
Nunha entrevista telefónica a teleSUR, o xornalista David Segarra, recentemente liberado tras permanecer varios días preso en Israel tras a agresión á Flotilla da Liberdade que levaba axuda humanitaria ao pobo de Gaza, afirmou que é unha vergoña que Tel Aviv xustifique as súas accións sostendo que os soldados hebreos se defendían dos pacifistas.
O colaborador de teleSUR, desmentiu este mércores que a Flotilla da Liberdade, fletada por Free Gaza, transportase armas, só "paus de madeira e coitelos de cociña, elementos que se atopan en calquera barco do mundo".
O xornalista aproveitou a oportunidade "para desmentir esa acusación, as armas que eles mesmos mostraron (ante os medios) son paus de madeira e coitelos de cociña, elementos que se atopan en calquera barco do mundo e non é capaz de enfrontar a barcos de elite", asegurou.
O colaborador realizou as declaracións nunha entrevista exclusiva concedida a teleSUR, a noite deste mércores, xoves en Istambul, Turquía.
"Cadeiras de rodas, material sanitario e educativo", eran algunhas das doazóns que se atopaban na embarcación, detallou o reporteiro.
Relatou como se produciu o asalto, e que ao momento do desembarco atopábase xunto a 39 colegas máis nos seus labores na sala de prensa.
"Estabamos traballando na sala de prensa cando os helicópteros militares de transporte empezaron a despregar comandos de elite sobre a borda, con lume real, con metralladoras, con granadas de fragmentación e aí empezamos a ver os primeiros feridos", narrou o comunicador de 33 anos.
"A xente caía, caía e caía. Algunhas persoas ofreceron resistencia contra o ataque dunha violencia inusitada, co maior despregamento militar, con unidades de elite. Estamos falando de entre 9 e 16 mortos, aínda está por contarse o número de mortos", agregou.
Insistiu en que a caravana non levaba armamentos e é o Estado de Israel o que debe sentir "vergoña propia", polas acusacións que fixeron, cando envían a persoal da Armada, con equipos de guerra, e "hai entre nove e 16 mortos" da embarcación, mentres "non hai unha soa morte do Exército Israel".
Tamén expresou a súa alegría por saír en liberdade e porque os pobos do mundo levanten a voz "de condena unánime" en contra do ataque israelí á Flotilla Humanitaria que levaba 10 toneladas de axuda á bloqueada Gaza.
"Nos reconforta que os pobos de Latinoamérica non se quedaron calados, levantaron a súa voz de condena unánime", manifestou o xornalista en contacto exclusivo.
Segarra, que chegou a madrugada do xoves a Turquía e recibido por autoridades do país euroasiático, confesou estar en aínda "estado de shock".
Estamos "moi moi contentos e moi emocionados de estar libres outra vez e sobre todo de coñecer por primeira vez o recoñecemento e a repercusión que tivo este acto no mundo", insistiu.
Sinalou que Israel tratou "de silenciarnos, ao cortar as comunicacións dos 40 medios internacionais que nos atopabamos no 'Mavi Marmara' na Flota pola Paz, pero non puideron silenciar ao mundo".
"As voces do mundo levantáronse como nunca e sobre todo o que máis me reconforta é saber que os pobos de Latinoamérica non se quedaron calados, todo o contrario, os Gobernos, cunha dignidade que xamais se viu en épocas anteriores, levantaron a súa voz de condena unánime".
David Segarra, xornalista español que formaba parte da Flotilla da Liberdade, decidiu o 27 de maio abordar unha das seis embarcacións que tiñan como destino Gaza, en calidade de enviado especial de teleSUR, para, xunto a outros medios internacionais, darlle cobertura á entrega da axuda humanitaria a territorio palestino.
O Sábado 5 de Xuño, celébrase a VIII Sessiom Vermú no Ateneo Ferrolán, a partir das 12 do mediodía, con a retransmisión dun programa especial ao vivo desde o propio Ateneo para despedir a tempada filispiniana 2009-2010.
Pinchos e música para tod@s e a colaboración musical de "El hombre Flipante".
"Non é de recibo nin xusto coa sociedade española que levemos dous anos pendentes da reforma laboral sen que haxa froito algún". -Mariano Rajoy, presidente do Partido Popular-
Por Isaac Rosa [*]
02.06.2010
Mentres os sindicatos o pensan, a moitos entroulles a présa coa reforma laboral, que xa sabemos é "urxente", "imprescindible", "necesaria" e "inaprazable"; palabras repetidas onte desde goberno, oposición e CEOE, que comparten présa cos organismos internacionais, o gobernador do Banco de España e por suposto os mercados.
Pero díganme, coñecen a algún traballador que comparta esa présa? Seguro que non oíron a ningún compañeiro chegar hoxe ao traballo dicindo: "bo, esperemos que por fin hoxe acorden a imprescindible e urxente reforma laboral que este país necesita". Nin sequera na cola do paro vese moita impaciencia.
Todos teñen présa pola reforma laboral menos os destinatarios da mesma. E tampouco creo que a maioría de empresarios estea impaciente, pois mentres non se recupere a actividade económica non van contratar por moi barato que sexa despedir. Ninguén con dous dedos de fronte pensa en serio que esa reforma laboral nos vaia a sacar da crise nin vaia acabar co paro.
Segundo pasaban os meses foi cambiando a situación económica, pero a reforma sempre é a mesma. Inicialmente ía servir para amortecer a crise, pero non chegou a tempo. Despois, para frear a destrución de emprego, pero tampouco chegou. Máis recentemente, para acelerar a saída da crise, pero xa a retardou o goberno co seu plan de axuste. Todas as xustificacións da reforma foron quedando atrás, pero esta segue sendo urxente e imprescindible. De feito, estes días dá a sensación de que a principal razón para a reforma é o tempo que levan negociando, coma se fose un fracaso acabar en nada tras tantos esforzos, e coma se a longa espera fose en si mesma unha razón.
Pois nada, non se preocupen, que non nos imos a sentir decepcionados. Os traballadores, polo menos os que eu coñezo, non temos urxencia, nin vemos imprescindible unha reforma nos termos en que se expón. Así que por nós non se angustien, non corran tanto. Se teñen que seguir negociando outro ano, esperaremos sentados. Que as présas son moi malas.
Publicado no xornal estatal "Público", ao que recomendamos entrar onde poden-se ler interesantes comentarios.
[*] Isaac Rosa (Sevilla, 1974) publicou as novelas A malamemoria (1999), posteriormente reelaborada en ¡Outra maldita novela sobre a guerra civil! (2007), O van onte (2004) e O país do medo (2008). Co van onte obtivo o Premio Rómulo Galegos, o Premio Ollo Crítico e o Premio Andalucía da Crítica, e foi levada ao cine por Andrés Linares co título da vida en vermello. A súa última novela, O país do medo, recibiu o Premio Fundación José Manuel Lara á mellor novela de 2008.
_____________________________
Continuando coas protestas e mobilizacións contra da decisión do partido no Goberno de Madrid de recortar as prestacións sociais e as retribucións as traballadoras e traballadores, hoxe, houbo concentracións nos distintos centros de traballo da Galiza convocadoas pola CIG. En Ferrol as concentracións desenvolveron-se cunha alta participación por parte do conxunto de traballadores e traballadoras. Houbo concentracións diante da Casa do Concello de Ferrol, no IES Concepción Arenal, no Centro de Maiores de Caranza, no Centro de Saúde d'As Pontes e no Hospital Arquitecto Marcide.
[Clicar acima da foto para entar no Carrusel de diapositivos]
Despois da última agresión militar israelí contra civís desarmados da "Flotilla da Liberdade", fletada por "Free Gaza" que transportaba toneladas de axuda humanitaria para a Franxa de Gaza, bloqueda polo Estado Israel, e hai pouco máis dun ano vilmente bombardeada, sucederon-se mobilizacións por todo o mundo contra a impunidade do Estado Sionista de Israel e en solidariedade coa Palestina e a Flotilla Humanitaria de "Free Gaza".
Na Galiza houbo onte, nas cidades e vilas, numerosas mobilizacións. En Ferrol onte 1 de Xuño de 2010, varios colectivos concentraron-se en apoio do pobo Palestino e para denunciar o ataque asasino do exercito israelí.
[Para entrar no carrusel de diapositivos clicar acima da foto]
Membros do Comité Cidadán de Emerxencia autoinculpáronse hoxe no Xulgado
Hoxe martes dia 1 de Xuño as 11.30h os membros do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol acudiron aos xulgados de Ferrol para presentar un escrito de autoinculpación dirixido á Fiscalia, diante do proceso aberto contra 60 mariscadores da Confraria de Ferrol polo feitos acaecidos en Maio de 2007, cando foi impedida a entrada na nosa Ría do buque gaseiro Galicia Spirit cargado con GNL para subministro da planta de Reganosa. Unha acción decidida polo CCE e na que participaron representantes dos diferentes colectivos que forman parte do CCE e da Asemblea Cidadá .
Os asinantes do documento estiveron acompañados por unha representación dos mariscadores da Confraría de Ferrol imputados polos feitos.
Lembróuse que a ubicación da Planta de Gas de Reganosa no interior da Ría a pesares das sentencias de ilegalidade dictaminadas polo TSXG, constituen a raíz do problema. De ahí o compromiso do CCE durante 10 anos de loita contra a sua ubicación na defensa da legalidade, da vida, da Ría e do Patrimonio.
