xoves, abril 09, 2015

Ferrol en Común comunicou este mércores en rolda de prensa os nomes das doce persoas primeiras integrantes da súa candidatura ás eleccións municipais do 24 de maio


Jorge Suárez e Eugenia Freire encabezan a lista de Ferrol en Común ao 24-M

O comité electoral de Ferrol en Común comunicou este mércores en rolda de prensa os nomes dos doce primeiros integrantes da súa candidatura ás eleccións municipais do 24 de maio. Jorge Suárez (IU) foi finalmente o único aspirante a alcaldábel, presentando unha lista na que a economista Eugenia Freire é a número dous.

Álvaro Montes (Anova) figura no terceiro posto, a funcionaria Teresa Ribeira e o actual edil de IU Suso Basterrechea no quinto. Completan a primeira ducia de candidatos Esther Leira, Luís Miguel Vitoria, Saínza Ruiz, Manolo Castro, Isabel Domingo, Miguel Castro e Marián López Romalde, directora do CEIP San Xoán de Filgueira.

Altérnanse nomes vinculados con Esquerda Unida e Anova con inscritos en Podemos e representantes da vida social ou política da cidade. Así, tamén se desvelaron os encargados de pechar a lista. O posto 25 corresponde a Xosé Lastra, de Anova; o 24 a Sari Alabau, veterana dirixente de IU; o 23 a Carlos del Río (Podemos); o 22 a Javier Galán (IU) e o 21 a Carme Parada.

Primarias

O propio Del Río sinalou que o Ateneo Ferrolán acollerá este xoves (09.04.2015) as votacións para referendar esta terna. Celebraranse de 11:00 a 13:00 e de 17:00 a 21:00 horas. O sábado convocarase unha asemblea para ratificar esa lista e completala desde o número 12. A parte final se reserva a persoas con "proxección e prestixio", dixo Carlos del Río.

Proxecto

Montse González, en representación de Anova, aboga por "recuperar Ferrol" con profesionais do ensino ou a medicina no seu proxecto, mentres que Sari Alabau felicitouse por poder estar no tramo final e traballar para evitar a "situación penosa" da cidade.

Carlos del Río concretou que Ferrol en Común supón unha "vía de cohesión seria" e insistiu en que tanto el como os seus compañeiros da formación de Pablo Iglesias foxen de "interese persoal" algún. É por iso polo que non figuran en primeiros postos. Ven á coalición como o "mellor modelo para facer fronte á política dá dereita".

Ao mesmo tempo, apostou por incluír a "colectivos que son invisibles", como inmigrantes, diferentes etnias, grupos feministas ou gays, lesbianas, bisexuais e transexuais. Ao seu xuízo, "non están a atopar un espazo político nesta cidade". 369 persoas están chamadas ás urnas este xoves nas primarias da candidatura de unidade popular. Requiríronse neste proceso 20 avales.

Reportaxen de Raúl Salgado | @raulsalgado | Ferrol | Mércores 8 abril 2015 | 18:26

Foto: O comité electoral de Ferrol en Común desvelou a lista este mércores (Raúl Salgado)

Publicado en Ferrol 360, baixo licenza Creative Commons by-nc-nd 4.0. | 08.04.2015



Enlaces de Ferrol en Común:

Conta no facebook:
https://www.facebook.com/ferrolencomun

Conta no twitter:
https://twitter.com/ferrolencomun

Páxina web:
http://www.ferrolencomun.es/

Correos-e:
  • ferrolencomun@gmail.com
  • ferrolencomun@gmail.com
Manifesto Inicial de Ferrol en Común:
https://drive.google.com/file/d/0By24jKds2T1PTHdaalN4NlAtRWM/view?usp=sharing

Código Ético de Ferrol en Común:
https://drive.google.com/file/d/0By24jKds2T1PUGFOZDYyZGJiOW8/view?usp=sharing
______________

Algunhas preguntas que quizá che fixeches sobre o TTIP, ... Por David Garcia


Por David Garcia [*]
07.04.2015

Baixo a pantalla de fomento do libre comercio, o mundo que promove o TTIP é un mundo con escasos dereitos laborais, con alimentación industrial onde o uso de hormonas e produtos xeneticamente modificados son cotiáns (como é en EEUU), onde os dereitos medio ambientais son sacrificados ante o ansia de ganancia das grandes multinacionais. As seguintes preguntas básicas permitirannos coñecer mellor ese mundo TTIP.

Que é o acordo e que entraña a "armonización" das regulacións e criterios

O denominado acordo de Libre Comercio e Investimento é un acordo de amplísimo alcance que se está negociando entre a UE e os EEUU. Afecta ao libre comercio, certo, pero en moi escasa medida. O seu verdadeiro obxectivo está no que na xerga chámase "barreiras non tarifarias" ou o que é o mesmo nas normas que regulan o conxunto da nosa vida en común. Aquí entra toda a regulación existente: as normas de protección ao consumidor, a normativa laboral, a ambiental, etc.

Dito doutro xeito, o libre comercio serve de pantalla para poñer en marcha un cambio radical do modo en que organizamos a nosa sociedade. Pese ao nome do acordo, o TTIP non trata máis que apenas de libre comercio. O TTIP busca reorganizar a nosa sociedade en torno ao interese das compañías transnacionais. Este cambio non pode ser levado a cabo por medios democráticos e transparentes. É por iso que se utilizan instrumentos a modo de intermediario para alcanzar o que o pobo en pleno coñecemento xamais aceptaría.

Unha destas medidas é a pretendida armonización. Por medio deste mecanismo e en aras do libre comercio, perséguese ir acabando con toda regulación contraria ao interese pecuniario das grandes corporacións. A tradución práctica desta armonización é a rebaixa dos estándares e medidas que protexen aos cidadáns e cidadás. Normalmente rebáixanse os europeos por ser máis elevados, pero tamén os estadounidenses cando estes son máis altos.

Pero o malo deste TTIP, é que aínda hai moito máis... Quen o está negociando, cando e como

Negóciao a Comisión, que recibiu o encargo do Parlamento Europeo e do Consello Europeo. O xefe do grupo negociador é un funcionario español, Ignacio García Bercero. Por parte dos EEUU o grupo negociador depende directamente da Casa Branca, sendo o seu máximo responsable L. Daniel Mullaney.

As negociacións lánzanse oficialmente en xullo de 2013 pero as discusións empezaron uns 15 anos antes. En 1998 creouse o TABD (Trasatlantic Business Dialogue) e en 2007 foi creado o Consello Económico Transatlántico (CET) composto por altos funcionarios estadounidenses e europeos. A TABD (é dicir a patronal transatlántica) estivo desde o comezo implicado nestas discusións entre administracións aínda informais. En 2011 créase outra estrutura o Grupo de Traballo de Alto Nivel sobre as Negociacións Transatlánticas, onde son frecuentemente invitados a TABD, pero tamén o Businnes Europe e a Cámara de Comercio dos EEUU. Desde o principio entón este proxecto foi pilotado polas multinacionais que teñen moitos anos para ir afinando a súa estratexia.

Por que agora, entón? Parece que Obama ten un especial interese no TTIP, como tamén no TPP (Acordo Transpacífico). O seu obxectivo estaba en telo todo asinado antes do final deste ano 2015, para cando abandone a presidencia. Por suposto a parte europea tamén está a favor, pero as présas veñen da parte norteamericana que doutra banda xa estaba negociando o TPP con países do arco Pacífico. Este é un aspecto que non debe esquecerse, pois ao meu entender a parte norteamericana comprender mellor que a europea que o TTIP vai moito máis alá do comercio e da orde neoliberal da sociedade.

As negociacións foron secretas a maior parte do tempo. O nivel de segredo chegaba ao paroxismo, pois nin as mesmas persoas que serán as encargadas de aprobalo podían saber que se negociaba. Para un acordo tan marabilloso como din que é o TTIP.... Unha de dúas: ou a Comisión pretendía darnos aos cidadáns europeos a maior sorpresa da nosa vida cun agasallo estupendo, ou en realidade estaban negociando algo tan tremendo que tiña que estar baixo sete chaves. Descubrindo aos poucos o que estaban planeando, vai ser que a segunda posibilidade é a correcta.

Argumentos en contra e a favor do TTIP en Europa

Imaxínome que quererás a resposta desde a perspectiva da cidadanía, aínda que sería interesante darche a resposta desde "o outro bando".

A primeira parte da pregunta é fácil de responder: Ningunha. Cero. Nada. Alguén dirá que a resposta é demasiado fácil e que algo bo terá. Con todo non hai nada que teña nin un atisbo de ser positivo. Véxamo-lo desde máis cerca desde a perspectiva dalgúns sectores:
Para a agricultura e ganadería europea o TTIP levará inexorablemente á desaparición dos pequenos productores. É literalmente imposible competir coa agricultura estadounidense e menos aínda coa ganadería. Sen ningunha limitación, a produción industrial norteamericana sencillamente aniquilará a pequena produción, pois esta última é moito máis competitiva. Esta competitividade gáñase co emprego de hormonas, plantas xeneticamente modificadas, escasos controis sanitarios, lexislación laboral que permite até o traballo infantil e subvencións masivas para os insumos enerxéticos. O exemplo de México debese servirnos de aviso a navegantes. O Nafta literalmente esnaquizou o campo mexicano. O país que inventou o maiz, coas súas cultura baseada neste planta e con centos de variedades, sencillamente ten que importar maíz. Outro exemplo é Haití, onde a apertura do país ao arroz norteamericano esnaquizou a produción autóctona. Non esquezamos que Monsanto e Cargill están entre as máis ferventes defensoras do tratado.

Para o consumidor, si consideramos a protección ao consumidor é un valor a defender, este perde claramente. O principio de prudencia abandonarase por unha aproximación cientifista (que promove que son os consumidores quen teñen que demostrar si algo é daniño e non a industria que é inocuo). Por aquí entrarán os OGM, a carne hormonada, o polo clorado. Até si Europa o prohibise, tería que aceptar os produtos estadounidenses, pois se planea facer obrigatorio o aceptar os produtos autorizados pola contraparte. Isto facerase "sen discriminación", é dicir non se pode esixir nin sequera o etiquetase que permita ao consumidor rexeitar o que non desexa. Até indicar a orixe considérase discriminación. E xa sabemos que o 70% dos produtos estadounidenses son xeneticamente modificados, pois ninguén demostrou até hoxe "científicamente" que estes produtos sexan daniños. Os claros indicios de que isto é así non son aceptados, como tamén é o caso da carne hormonada, que foi declarada segura pola OMC. A liberdade de elección do consumidor baseada no coñecemento é discriminación. Só a liberdade das multinacionais conta. Ademais as denominacións de orixe desaparecerán, co cal crear nichos de calidade será moito máis difícil, pois a identificación destes será moito máis complicada

Para os traballadores e traballadoras, os Estados Unidos negáronse a ratificar moitos dos convenios da Organización Internacional do Traballo sobre normas laborais básicas como a negociación colectiva, a liberdade de asociación e o dereito a organizarse. É que cre a Comisión que agora de vez EEUU vai aceptar todo isto? Isto non se producirá, e probablemente serán os nosos estándares os que se flexibilicen".
Pero de novo o exemplo do NAFTA con México e Canadá móstranos que ocorrerá. Nos EEUU unhas 682.000 ou segundo outras fontes ata 1.000.000 de persoas perderon o seu emprego. O que se xerou despois é de moita peor calidade. A pobreza en México por outra banda apenas se reduciu e desde logo moito menos que en países da súa contorna. Europa perderá empregos porque a forza laboral é máis cara que EEUU, con máis proteccións e xa que logo menos competitiva.

Incluso a "man pública" e os Estados como tales perden co TTIP. Pero para falar disto teriamos que analizar o TTIP desde outra perspectiva.

Quen gaña? Pois é fácil, as grandes corporacións.

Publicado no Salmón Contracorrente | 02.04.2015


[*] David García é membro da rede andaluza e da campaña estatal NoalTTIP

Artigos relacionados:



___________

Marea Ártabra ante a celebración do 8 de abril, Dia Internacional do Pobo Xitano


Marea Ártabra ante a celebración do 8 de abril, Dia Internacional do Pobo Xitano

A Marea Ártabra quere felicitar ao pobo xitano ante a celebración do seu Dia Internacional, que conmemora o 1º Congreso Internacional celebrado en Londres no ano 1971.

Este día, a comunidade xitana, os nosos veciños e veciñas, celebran a cerimonia do río, para lembrar os seus valores de liberdade, fraternidade e solidariedade, e lembrar tamén ás mais de 500.000 xitanas e xitanos, que morreron nos campos de exterminio nazi.

A Marea Ártabra quere mostrar a súa solidariedade con esta comunidade que celebra esta festa fortemente golpeada pola crise. Unha crise que ven a poñer máis obstáculos a unha situación fortemente marcada polo racismo e a discriminación.

No noso concello, cun desemprego do 27%, a comunidade xitana, vinculada maioritariamente á venda ambulante desenvolvida ao redor dos mercadiños, que nos últimos anos permitiulles mellorar as súas condicións de vida e laborais, mesmo acceder a unha hipoteca ou a empréstamos, ve agora moi mermados os seus ingresos, o que está a provocar que sufran os chamados desafiuzamentos silenciosos, coberturas legais ou mesmo non poder facer fronte a gastos básicos para poder desenvolver a súa actividade, o seu medio de vida.

A comunidade xitana segue a sufrir discriminación e racismo, que padecen sobre todo ao intentar acceder a un alugueiro, ou a un posto de traballo. Os recortes en axudas sociais marcan tamén a esta comunidade, historicamente empobrecida.

A Marea Ártabra fai súa a reivindicación do Consello Estatal do Pobo Xitano, que este 8 de abril de 2015, solicita a retirada dos dicionarios da definición racista da palabra “xitano” “xitana”.

Ferrol, 7 de abril de 2015

---
As portas da Marea Ártabra, como espazo común de unidade popular, seguen abertas.

Mareaartabra.gal | #MareaArtabra | @mareaartabra | info@mareaartabra.gal | Facebook

Local Electoral da "Marea Ártabra", sito na rúa Rochel, Nº14 e rúa Madalena, Nº5 (15401 - Ferrol). Teléfono 633 352 131.

A Marea Ártabra é un proceso asambleario para acadar unha maioría social ferrolá, unha candidatura de unidade popular para as eleccións municipais.


Como asinar o manifesto e unirse á 'Marea Ártabra'
Pode-se asinar o manifesto de apoio cubrindo un formulario no seu sitio na rede: Acceder.

Información enviada por:
MAREA ÁRTABRA
-mareaartabra@gmail.com-
7 de avril de 2015 20:45

_______________

Enlaces relacionados:
  • A 'Marea Ártabra' en Ártabra 21 | Acceder.
  • A 'Marea Ártabra' desde o buscador libre DuckDuckGo. | Ir a Web.
_____________________

mércores, abril 08, 2015

As cifras derruban a falacia da abundancia de "denuncias falsas" por violencia machista, ... Por David Lombao - Documentos - Contactos


Por David Lombao [*]
07.04.2015


As cifras derruban a falacia da abundancia de "denuncias falsas" por violencia machista
  

Acontece periodicamente. Cada vez que un caso de presunta -e mesmo probada- violencia machista salta á luz pública determinadas voces lánzanse a cuestionar a idoneidade das leis que a combaten aludindo a unha suposta abundancia de "denuncias falsas" que servirían como pretexto para atacar os homes. Alén de que a realidade social en xeral e o movemento feminista en particular vén demostrando sistematicamente a necesidade de loitar contra as agresións de xénero, tamén dende a lexislación os datos concretos a respecto destas denuncias que faltan á verdade, converten estas proclamas en toda unha falacia, un mito baseado en falsidades. As denuncias falsas non chegan, nin de lonxe, ao 1% do total das presentadas por violencia machista.

A imputación do eurodeputado Juan Fernando López Aguilar por un presunto caso de violencia de xénero serviu este martes como escusa para reavivar unha falacia que a propia Fiscalía Xeral do Estado desmontou na súa memoria máis recente, a de 2014. Tras cinco anos de análise, de 2009 a 2013, o Ministerio público resalta que a porcentaxe de causas por denuncia falsa é "escasísima" en relación co número total de denuncias por violencia sobre a muller interpostas no conxunto do Estado. Esta cifra é, concretamente, do 0,018% do total e baixa aínda maís ao ollar o número no que ficou acreditado que a denuncia era, efectivamente falsa: un 0,005%.
    As causas por denuncia falsa son 0,018% do total de demandas por violencia de xénero
Mesmo sumando as causas aínda en tramitación, no caso de que estas "resultasen pronunciamentos condenatorios" a "porcentaxe final máxima será do 0,010%". Polo tanto, conclúe a Fiscalía, os números son "suficientemente elocuentes para rebater as voces que se alzan en torno á prevalencia das denuncias falsas en materia de violencia sobre a muller. Este argumentario é, sinxelamente, mentira".


Como amosa o cadro que acompaña esta información os procedementos iniciados por supostas denuncias falsas foron 120 na media década analizada e, deles, unicamente 33 derivaron en casos condenatorios. No hipotético escenario de que as causas que aínda se estaban tramitando cando foi redactado o informe acabasen demostrando a falsidade das denuncias as condenas ás mulleres denunciantes serían 71. Mentres, o total das denuncias por maltrato de xénero superaron as 657.000 no mesmo período.
    No caso de que as causas en tramitación rematasen en condena as denuncias falsas serían 71 sobre un total de 657.000
Así as cousas, as denuncias falsas son un fenómeno absolutamente residual e a súa abundancia, un mito, igual que tamén o é que as mulleres recorran frecuentemente á denuncia por violencia machista para, por exemplo, obteren a custodia das fillas e fillos ou bens materiais nun proceso de divorcio. Como xa analizou o ex delegado do Goberno central para a violencia de xénero, Miguel Lorente, nun artigo publicado en eldiario.es, os datos oficiais do Consello Xeral do Poder Xudicial acreditan que "a porcentaxe de decisións sobre custodias" nas que interveñen os xulgados de violencia sobre a muller apenas son o 3% do total. Asemade, as demandas por violencia machista só influíron no 3,4% de decisións xudiciais sobre atribución da vivenda familiar e en pouco máis do 4% sobre a asignación de pensións alimenticias.
    O pasado ano 6 mulleres foron vítimas de asasinatos machistas en Galicia
Estes datos prodúcense nun contexto no que, tan só no pasado 2014, en Galicia foron presentadas 5.209 denuncias por violencia machista, segundo datos do CGPJ, nun ano no que, ademais, foron solicitadas 1.327 ordes de protección das que 829 foron aceptadas. Nese mesmo ano as agresións de xénero estiveron por tras de 6 asasinatos en territorio galego e de 54 en todo o Estado. No que vai de ano foron asasinadas 9 mulleres no conxunto das comunidades autónomas, ningunha delas en Galicia.

[*] David Lombao | @davidlombao

Praza Pública precisa de Ti:
A forza de Praza Pública son os seus lectores e lectoras. Praza é un medio da súa comunidade de lectores. A existencia do xornal depende das achegas realizadas por todos nós [+info]. | Licenza Creative Commons by-sa.


Documentos:
Memoria da Fiscalía 2014, en PDF 770 páxinas. | Acceder/Baixar.

Memoria da Fiscalía 2014, navegable en html. | Ir a Web.
___________

MULLERES EN MARCHA ATA QUE TODAS SEXAMOS LIBRES!!!

"As mulleres decidimos"
Coordenadora Local da Marcha Mundial das Mulleres
www.feminismo.info
nacional@feminismo.info
https://www.facebook.com/marchamundialmulleres.galiza
twitter.com/MMMGaliza

Que é a Marcha ?
A Marcha Mundial das Mulleres é un movimento mundial de accións feministas que reúne grupos de mulleres e organizacións que actúan para eliminar as causas que orixinan a pobreza e a violencia contra as mulleres. Loitamos contra todas as formas de desigualdade e de discriminación sufridas polas mulleres. Os nosos valores e as nosas accións orientanse cara un cambio político, económico e social. Os mesmos que se articulan aoredor da mundialización das solidaridades, a igualdade entre mulleres, entre mulleres e homes, e entre os pobos, o respecto e a valoración do liderazgo das mulleres e o fortalecimento das alianzas entre mulleres e cos outros movimentos sociais progresistas.

Web internacional:
http://www.marchamundialdelasmujeres.org/
______________________

A Marea Ártabra e a biblioteca-hemeroteca do Ateneo Ferrolán


A biblioteca-hemeroteca do Ateneo Ferrolán


Os fondos documentais históricos permiten recoller a herdanza do pasado e definir a identidade cultural dos pobos. No caso de Ferrol, unha parte do seu patrimonio documental, que se conservaba na biblioteca-hemeroteca do Ateneo Ferrolán, atópase gardado, desde hai anos, en contedores. Moito nos tememos que ditos contedores non cumpren as medidas de tratamento e almacenaxe establecidas para a conservación de documentos recoñecidos pola súa riqueza cultural e nas que se teñen en conta os efectos do envellecemento do papel e as condicións ambientais, tales como a temperatura e a humidade. Entre os fondos antigamente custodiados polo Ateneo Ferrolán cabe facer mención a un destacado número de cabeceiras de prensa dos séculos XIX e XX que inclúen contidos temáticos da memoria histórica ferrolán que son unha fonte de información de vital importancia para a historiografía local.

A Marea Ártabra considera imprescindible a adopción, desde o Concello, de medidas responsables co patrimonio municipal que garanten a protección da memoria cultural local. Por elo, comprométese dentro da súa acción de Goberno na próxima lexislatura a salvagardar estes documentos históricos e a adoptar accións que dean solución ao actual problema de localización dos fondos co fin de asegurar a súa conservación, preservación e visibilidade. Xa no ano 1992, a UNESCO promoveu o Programa Memoria do Mundo [Memory of the World Programme] para promover a conservación e o acceso do patrimonio histórico documental. A difusión destes fondos contribúe á reconstrución do pasado de Ferrol así como a manter viva a súa memoria histórica e identidade. O seu estudo enriquece, identifica e individualiza á sociedade ferrolá, unindo aos habitantes nun pasado común. Deste xeito, estes documentos se converten nun referente de información sobre o pasado da cidade e nun inestimable depósito de sabedoría e vivencias que no só e necesario protexer senón tamén difundir.

---
As portas da Marea Ártabra, como espazo común de unidade popular, seguen abertas.

Mareaartabra.gal | #MareaArtabra | @mareaartabra | info@mareaartabra.gal | Facebook

Local Electoral da "Marea Ártabra", sito na rúa Rochel, Nº14 e rúa Madalena, Nº5 (15401 - Ferrol). Teléfono 633 352 131.

A Marea Ártabra é un proceso asambleario para acadar unha maioría social ferrolá, unha candidatura de unidade popular para as eleccións municipais.


Como asinar o manifesto e unirse á 'Marea Ártabra'
Pode-se asinar o manifesto de apoio cubrindo un formulario no seu sitio na rede: Acceder.

Información enviada por:
MAREA ÁRTABRA
-mareaartabra@gmail.com-
7 de avril de 2015 20:45

_______________

Enlaces relacionados:
  • A 'Marea Ártabra' en Ártabra 21 | Acceder.
  • A 'Marea Ártabra' desde o buscador libre DuckDuckGo. | Ir a Web.
Foto: Concentración en defensa da continuidade do Ateneo, licenza CC BY-SA Praza Pública.
_____________________

martes, abril 07, 2015

Espazo Ecosocialista Galego apoia ás mareas e iniciativas municipalistas de unidade popular que se van construído de abaixo cara arriba, movementos e candidaturas coas que se poderá construír o verdadeiro instrumento galego de cambio político - Análise crítico dos procesos de unidade popular


Espazo Ecosocialista cre irreversible a política da participación cidadá e ve nas mareas o xermolo para o novo instrumento de cambio

Espazo Ecosocialista Galego ten manifestado reiteradamente o seu apoio sen ambivalencias ás iniciativas democráticas e cidadás que durante os últimos meses téñense ido vertebrando ao longo do país

Na resolución aprobada pola Conferencia Política de Espazo Ecosocialista sobre a construción de alternativas nos concellos, celebrada o 8 de novembro de 2014 afirmabamos:
Reiterar unha vez máis que para Espazo Ecosocialista estamos diante dunhas eleccións de marcado carácter político pois forman parte do episodio de cambio nos que se ten que dilucidar o resultado dun proceso constituínte aberto de facto e tamén porque os seus resultados van a ser determinantes no proceso de reconstrución que vive a esquerda democrática.

De feito son as eleccións que poden servir para pechar o marco aberto simbolicamente polo movemento 15M durante as pasadas eleccións municipais. Trátase, nese senso, dunhas eleccións nas que o importante non serán so as actas de concelleiros/as que se obteñan, senón a perspectiva de cambio que se lle dea as mesmas.

Necesitamos procesos cidadás e inclusivos, onde os partidos que decidan somerxerse no medio das augas da Marea o fagan ‘diluíndose’ e cedendo a súa soberanía as cidadás. Non se trata de se a converxencia se produce nos marcos da esquerda ou dos do nacionalismo, pois situando a proposta programática na esquerda e sendo o carácter nacional o factor político para vertebrar hexemonías, a chave neste momento esta no factor democrático. Non abonda coa mera unidade como elemento agregativo de siglas, senón que cómpre a cooperación política entre espazos culturais e cidadáns”.
Os membros de Espazo Ecosocialista, como cidadáns e sen consignas previas, comprometémonos con eses espazos democráticos municipalistas aceptando as decisións da maioría e construíndo con tres únicas liñas vermellas: un programa de cambio e de transformación real; unha metodoloxía "radical democrática", isto é, que todo se faga por primarias abertas na que todos participen e acepten os seus resultados; e que a forza resultante ten que presentarse ás eleccións como unha alternativa para o cambio, non como unha proposta política que logo se converta en chave para que goberne outro partido.

É máis, durante estes meses, Espazo Ecosocialista puxo o seu funcionamento en ‘stand by’ para non interferir nas decisións que as xentes das distintas mareas ían tomando en cada concello.

Para o Equipo Coordinador Nacional de Espazo Ecosocialista o resultado, tendo en conta as condicións previas e as dificultades que apareceron durante o proceso, é importante e ilusionante. Medio centenar de iniciativas cidadás, nas cidades e nas grandes vilas, estanse a construír desde un novo xeito de entender a política.

Somos conscientes das ‘limitacións políticas’ e das ‘miserias persoais’ que acompaña a todo proceso, máis si este pretende explorar novas vías. Lamentamos que o sectarismo e as malas practicas dos aparatos de algún partido impidan un resultado máis integrador e aperturista.

Saúdamos os niveis de confluencia acadados arredor da Marea Atlantica (A Coruña), Compostela Aberta ou Marea Pontevedra; congratulámonos dos niveis de participación cidadá acadados por Ames Novo, Lugo Novo ou Iniciativa Cidadá de Mugardos.

Pola contra as limitacións do proceso en Vigo, as divisións en Ferrol ou a saída en falso de Ourense son exemplos do que non debería volver a ocorrer. Reafirmámonos na aposta elixida e temos claros que os erros e resultados como estes descorazonadores non teñen que ver coa nova política e as súas metodoloxías senón co abuso que algúns, que nunca creron nas mesmas, fan delas.

Para Espazo Ecosocialista as primarias abertas á cidadanía non son só unha ferramenta máis da nova política, son a liña divisoria entre a esquerda corporativa a esquerda libre, son o núcleo central da nova democracia.

As primarias son ademais o conector que permitirá a esquerda construír unha hexemonía social, para posteriormente unha electoral, ao facilitar a relación respectuosa cos movementos sociais en tanto en canto sociedade autoorganizada e abrir a porta ás novas axendas fronte as axendas marcadas polo sistema (e seguidas pola esquerda corporativa).
As primarias son unha ferramenta para democratizar a política. Pero para iso necesita de aprendizaxe, de cultura cooperativa, de buscar os consensos necesarios para que elección se faga en termos de proposta política e non de competición de egos. Tamén poñendo nun plano secundarios os intereses de parte. En suma de madurez democrática.

A súa deturpación por defecto (endogamismo partidario) ou por exceso (desideoloxización programática) son problemas que obviamente necesitan ser resoltos pero non invalidan o valor das mesmas.

O proceso emprendido é irreversible e Espazo Ecosocialista comprometese a non volver a construír ferramentas de cambio, por moi unitarias que aparenten, senón se fan en base aos principios da radicalidade democrática e a participación.

Coincidimos coa declaración do Encontro de Mareas realizado en Pontevedra o pasado 15 de marzo cando din:
Somos candidaturas municipalistas, de unidade cidadá, e soberanas nas nosas decisións; pero non somos  candidaturas localistas senón que temos visión nacional.

Somos candidaturas de cambio local, pero entendemos tamén que existe un cambio global que non debemos perder de vista.

Somos candidaturas democráticas e contrarias a manter estruturas como as deputacións, pero somos conscientes da importancia que estas teñen na vida diario dos nosos concellos
.”
Estamos convencidos que soamente desde un proceso real de empoderamento cidadá e construído de abaixo cara arriba candidaturas poderase construír o verdadeiro instrumento galego de cambio político que transitoriamente AGE intentou cubrir.

Espazo apoia e participa dunha vintena de Iniciativas Municipalistas

Activistas de Espazo teñen traballado para que este proceso culminará con candidaturas de confluencia e nova política. Lamentablemente en algúns sitios onde temos presenza non puido ser e en coherencia coa nosa proposta política non participaremos en ningunha lista nin presentaremos ningunha propia.


Compostela, 4 de abril de 2015

Reunión do Equipo Coordinador Nacional de Espazo Ecosocialista

Correo-e: espazo@espazoecosocialista.org

Teléfono: 692212166

Web: http://espazoecosocialista.org

Conta no facebook nacional:
https://www.facebook.com/EspazoEcosocialistaGalego

Conta no twitter:
https://twitter.com/ESPAZO_gal

Conta no facebook Ferrolterra:
https://www.facebook.com/EspazoFerrolterra

Enviado por:
MANEL CARDOSO SANTIAGO
-manelcard@gmail.com-
7 de abril de 2015 20:46

__________________

A Plataforma Cidadá de Ferrolterra contra o TTIP, chama a todas organizacións sociais, sindicais e políticas a unha mobilización internacional contra o Tratado Transatlántico de Comercio e Investimento entre Estados Unidos e a Unión Europea


Convocatoria da Plataforma Cidadá de Ferrolterra contra o TTIP


TTIP - Tratado Transatlántico de Comercio e Investimento entre Estados Unidos e a Unión Europea

Por iniciativa das Marchas da Dignidade de Ferrolterra, e ante a convocatoria dunha nova mobilización europea contra o TTIP o próximo 18 de abril, CONVOCASE a Plataforma contra o TTIP de Ferrolterra, para organizar esta mobilización na nosa comarca, o día mércores 8 Abril, ás 7 da tarde no Ateneo Ferrolán. Quedan autoconvocadas todas as asociacións, colectivos, partidos e persoas que se queiran adherir a esta iniciativa.

http://www.nottip.org.uk/global-day-of-action-april-18-2015/

http://noalttip.blogspot.com.es/

MÁIS INFORMACIÓN:
http://www.stop-ttip-ceta-tisa.eu/

[*]  Notas.-

TTIP - O Acordo Transatlántico de Comercio e Investimento (tamén chamado TAFTA, Tratado de Libre Comercio Transatlántico) estase negociando entre EEUU e a Unión Europea desde Xullo de 2013 | Ir á Web. En Ártabra 21 publicaron un interesante artigo de Ignacio Ramonet o pasado 11 de Abril de 2014, con importantes enlaces e referencias:

¡Perigo! Acordo Transatlántico, ... Por Ignacio Ramonet.
O TTIP en Ártabra 21| Ir a Web.

Enviado por:
Plataforma Cidadá TTIP Ferrolterra
-cidadaniacontrattip@gmail.com-
5 de abril de 2015 12:26

_______________

luns, abril 06, 2015

Ciclo de Cine no Ateneo Ferrolán: "Abril Roubado", todos os martes de Abril ás 7 da tarde


Martes de Cine no Ateneo Ferrolán.


Ciclo "Abril Roubado", todos os martes de Abril ás 7 da tarde.
En Ferrol, no Ateneo Ferrolán (Rúa Madalena, 202-204).


"La ciudad quemada" -  7 de abril.

Ano 1976 Duración 156 min. País España
Director Antoni Ribas
Reparto
Ángela Molina, Xabier Elorriaga, José Luis López Vázquez, Núria Espert, Francisco Casares, Adolfo Marsillach, Teresa Gimpera, Jeannine Mestre, Pau Garsaball, Mary Santpere, Joan Manuel Serrat, José Vivó, Rafael Anglada, Joan Borràs, Alfred Lucchetti
Xénero Drama | Histórico. Anos 1900
Sinopse
Película que narra os acontecementos históricos que se produciron en Barcelona entre os anos 1899 e 1909. Dende o regreso dos soldados da guerra de Cuba ata a rebelión popular coñecida como 'A Semana Tráxica'.

"Belle epoque" - 14 de abril.

Ano 1992 Duración 108 min. País España
Director Fernando Trueba
Reparto
Fernando Fernán-Gómez, Jorge Sanz, Penélope Cruz, Ariadna Gil, Maribel Verdú, Miriam Díaz Aroca, Mary Carmen Ramírez, Gabino Diego, Michel Galabru, Agustín González, Chus Lampreave, Jesús Bonilla, María Galiana, Joan Potau, Manuel Huete
Xénero Comedia
Sinopse
Pouco antes de estalar a Guerra Civil española (1936-1939), Fernando decide desertar e refúxiase nunha casa de campo, onde é ben acollido por Manolo, un pintor excéntrico que vive retirado debido ás súas ideas políticas. O rapaz mantén sucesivamente relacións coas catro fillas do seu protector (Orballo, Violeta, Clara e Luz), sen saber moi ben de cal delas está namorado.

"Dragon rapide" - 21 de abril

Ano 1986 Duración 96 min. País España
Director Jaime Camino
Reparto
Juan Diego, Vicky Peña, Manuel de Blas, Pedro Díaz del Corral, Francisco Casares, Santiago Ramos, Laura García Lorca, Miguel Molina, José Luis Pellicena, Saturno Cerra, Eduardo MacGregor, Ramon Duran, Carlos Lucena, Alberto Fernandez, Maria Lasala, Jorge Bosso
Xénero Drama | Histórico. Guerra Civil Española
Sinopse
España, Segunda República. En xullo de 1936, Francisco Franco, Capitán Xeneral da Canarias, ten que trasladarse, en segredo, a Marrocos para poñerse á fronte das tropas sublevadas, co fin de derrubar o Goberno da Fronte Popular. O Dragon Rapide, un avión británico, será clave no desenvolvemento da operación.

"Morir en Madrid" - 28 de abril

Ano 1963 Duración 85 min. País Francia
Director Frédéric Rossif
Xénero Documental | Guerra Civil Española. Documental sobre Historia
Sinopse
A través de diversos documentos sobre a Guerra Civil Española (1936-1939) presenta diferentes puntos de vista sobre esta. É tamén unha crónica sobre o réxime de Franco. A morte de Federico García Lorca, o bombardeo de Guernica, a defensa de Madrid, as brigadas internacionais son algúns dos episodios que compoñen este documental.

Un lugar de encontro para a cultura.
Ateneo Ferrolán, fundado en 1879.
www.ateneoferrolan.org

e-mail: secretaria@ateneoferrolan.org | Telf.:  +34 981 357 970 |
Dirección Postal: Rúa Magdalena 202-204. CP.15402 | FERROL (A Coruña)

O Ateneo Ferrolán nas redes sociais:

BLOG: http://ateneo-ferrolan.blogspot.com/

Tamén no Facebook: http://www.facebook.com/pages/Ateneo-Ferrolan/134569549934117

Séguenos en Twitter: @ateneoferrolan

Apoia e difunde a Campaña de Apoio e Defensa do Ateneo Ferrolán Patrimonio da Cidade: Blogger e Facebook.

Faite soci@! Colabora con nos!
Para axudas e aportacións económicas:
CC en Cajamar-Cajarural Cooperativa.
Titular Ateneo Ferrolán.

ES72-3058-6402-9527-2000-5350

Enviado por:
Ateneo Ferrolán Fundado en 1879
-secretaria@ateneoferrolan.org-
6 de abril de 2015 15:37

___________

O mes de marzo pechouse cun novo repunte da contratación temporal en Galiza


O mes de marzo pechouse cun novo repunte da contratación temporal en Galiza. | Só o 9,2% dos novos contratos foron rexistrados baixo algunha modalidade de contratación indefinida


Os datos do paro rexistrado amosan un repunte da contratación temporal en Galiza en marzo, xa que só un 9,2% dos novos contratos foron rexistrados baixo algunha das modalidades de contratación indefinida, porcentaxe que no mes anterior chegou até o 9,6%. Un total de 252.137 persoas figuran apuntadas no SEPE como desempregadas no noso país, un 2,10% menos que en febreiro, o que equivale a 5.412 desempregados/as menos. Por primeira vez a taxa de cobertura do desemprego baixou do 50%.

Na media do Estado español o descenso no número de desempregados/as foi do 1,33%, o que equivale a 60.124 persoas paradas menos, segundo os datos de paro rexistrado que veñen de facilitar os servizos de emprego.

A redución do desemprego produciuse en todos os sectores, sendo a maior caída na construción, cun 3,74% de parados/as menos, seguido da industria, onde o desemprego descendeu un 2,78%; a continuación situouse o sector servizos, cunha caída do 1,88%. No conxunto do Estado tamén se reduciu o desemprego en todos os sectores, aínda que dun xeito máis uniforme, nunha porcentaxe que atinxiu o 1,6%.

Con respecto á contratación, os contratos rexistrados en marzo nas oficinas do SEPE foron 63.842, dos que 57.963 foron novos contratos. Estes datos amosan a elevada temporalidade no emprego, xa que tan só o 9,2% do total de contratos se rexistrou baixo algunha das modalidades de contratación indefinida vixente; no mes anterior a porcentaxe de indefinidos fora lixeiramente superior, chegando ao 9,6%.

Aínda que xa van tres anos con caídas do desemprego durante o mes de marzo, nesta ocasión a Semana Santa tivo unha incidencia notable, o que lle da un cariz distinto aos datos ao tratarse dun feito meramente conxuntural; proba disto é a elevada temporalidade da contratación que reflicten as estatísticas.

Ao mesmo tempo, o feito de que nos atopemos en época preelectoral, co conseguinte incremento da obra pública, tamén tivo incidencia nos datos e traduciuse nun descenso do desemprego no sector da construción.

Precariedade e temporalidade

Dende a CIG advirten que o problema desta situación é que factores que son meramente coxunturais poidan tapar os graves problemas de fondo que se manteñen no "mercado de traballo" en Galiza, cun elevado número de parados/as sen ningunha prestación; no mes de febreiro a taxa de cobertura do desemprego descendeu ata o 49,5%; é a primeira vez que este parámetro baixa do 50%. isto significa que máis da metade das persoas desempregadas non perciben ningún tipo de prestación; e das que a perciben, menos da metade reciben a contributiva.

En canto á afiliación á Seguridade Social, rexistrouse un medre do 0,6% con respecto ó mes anterior, o que equivale a 5.300 afiliados/as máis, porcentaxe semellante ao descenso do desemprego.

Para o secretario confederal de Emprego e Industria, Miguel Malvido, estes datos amosan ás claras a nova realidade existente no mundo do traballo no noso país, caracterizada por unha cada vez maior desigualdade e por un incremento constante das persoas en risco de exclusión social. “A precariedade e a temporalidade no mercado laboral galego oon deixa de medrar mes a mes”, afirma Malvido, quen denuncia ademais “a baixa calidade do emprego, non só nos novos contratos, senón tamén nos que xa existían”.

Fonte: Avantar | 06.04.2015

Enlace relacionado ao xornal dixital Praza Pública:
O paro segue a baixar máis do que aumenta o emprego en Galicia. | 06.04.2015 | Ir á Web.
__________________

Non hai vítima resistente ao mobbing?, entrevista realizada por Aldo Silva á psicóloga Silvana Giachero, especialista en Mobbing e Bullying - Moi interesante Audio - Acoso Laboral


Non hai vítima resistente ao mobbing?
Publicado o 2 abril, 2015

A psicóloga Silvana Giachero [*] dixo en "Fuentes Confiables" que "non hai vítima resistente ao mobbing (acoso laboral)", e explicou como actuar para enfrontar unha situación que pode levar a que un bo traballador sexa "depredado" por alguén que cre ter poder. En entrevista realizada por Aldo Silva @FTSConfiables. (970AM Universal Radio).

"Hai persoas que se esconden detrás de cargos de poder e desde aí créense con protección para destruír e depredar a persoas que son realmente boas traballadoras. Xa levo vistos máis de 1000 casos en Uruguai", comentou a experta.

Silvana Giachero narrou como se orixina o acoso laboral, e explicou como loitar contra el:


Enlaces relacionados:

http://970universal.com/no-hay-victima-resistente-al-mobbing/

http://www.cade.com.uy/Cursos/mobbing.php

[*] Silvana Verónica Giachero, -Montevideo 1967, é Psicóloga, presidenta de ACAMLU (Asociación Contra el Acoso Moral Laboral), perito forense en Mobbing e Directora na empresa SG Consultor en RR.HH. Estudou Mobbing e Bullying na Universidade da República. Conta en twitter e en facebook.

A psicóloga Silvana Giachero no buscador libre: DuckDuckGo.
______________

domingo, abril 05, 2015

Austeridade ou estímulo? ... Por Giorgos Kallis - A estratexia económica de Podemos vai na boa dirección pero pode, e debe, ir máis aló ...

A estratexia económica de Podemos vai na boa dirección pero pode, e debe, ir máis aló ...

Austeridade ou estímulo?

Por Giorgos Kallis [*]
05.04.2015


Esta é a cuestión para economistas e gobernos tralas secuelas da crise. En Europa a austeridade non está funcionando nin economicamente nin moito menos socialmente, excepto para protexer a riqueza do 1%. En USAmérica evitouse o peor coas medidas de estímulo impulsadas pola débeda, pero a recuperación aínda está por chegar, o que indica un "estancamento secular". Tal como temos argumentado en "Decrecemento. Un vocabulario para unha nova era", o propio dilema austeridade vs. estímulo quedou obsoleto. Entramos nunha nova era na cal relanzar o crecemento, xa sexa por medio da austeridade ou do estímulo, non é posíbel nin sostíbel. O rápido crecemento da posguerra en Occidente é unha excepción histórica, resultado dunha reconstrución logo dunha catástrofe sen precedentes. Un crecemento anual do 2% duplica a economía en 35 anos. Ao paso ao que se están esgotando os recursos naturais baratos, cada vez faise máis difícil manter este ritmo. Do mesmo xeito, vai ser moi difícil que demanda e investimentos continúen dobrándose en cada xeración e, máis aínda, nas economías maduras. Na década de 1980 e 90 as altas taxas de crecemento puidéronse manter a base de burbullas, produtos financeiros ficticios e de débeda pública e privada, postergando as consecuencias para o futuro. Pero até si o crecemento continuado fose posíbel, non sería desexábel. É causa directa do cambio climático e por encima dun certo nivel de riqueza ten máis custos que beneficios sociais sen facernos máis felices. Con todo, para o economista Tim Jacksonla a cuestión central da nosa época non é austeridade ou estimulo, senón como garantir a prosperidade sen crecemento, noutras palabras, como facer que o decrecemento sexa estábel.

Neste terreo, non esperamos nada dos conservadores ou socioliberais que gobernan Europa. Ambos abrazaron, máis ou menos, a austeridade con algúns gastos para clientelas seleccionadas. A esquerda tradicional, socialista ou keynesiana, está tamén apegada á idea do desenvolvemento das forzas de produción. Os Verdes, nos lugares onde gobernan, como en Alemania, apostan polo mito do "crecemento verde". Noutros países onde son máis radicais, como en España ou en Grecia, onde si falan de decrecemento, teñen desafortunadamente unha escasa influencia electoral. Así que cando Podemos, un novo partido de esquerda radical formado por trintañeiros, nacido das Universidades e as prazas ocupadas e desde fai uns meses encabezando aa enquisas no Estado (o artigo está feito en Decembro de 2014), lanza a súa estratexia económica, tense curiosidade e esperanza por si se vai a apostar por algo distinto. No documento de Podemos, elaborado polos profesores Navarro e Torres, e publicado o pasado mes (Novembro, 2014), hai moitos elementos positivos desde a perspectiva da prosperidade sen crecemento, aínda que este non sexa o seu obxectivo.

En primeiro lugar, dá un forte respaldo á redistribución con impostos máis altos para o capital e as rendas altas, unha renda mínima garantida e límites ás diferenzas salariais dentro das empresas. Si o crecemento está chegando ao seu fin, asegurar un mínimo vital para todos e reducir a desigualdade é básico.

En segundo lugar, o documento apela aos impostos para frear as transaccións financeiras e a especulación en bolsa e propón unha serie de reformas no sistema bancario para desviar a capacidade de financiamento desde as burbullas cara ás necesidades reais das pequenas empresas e as clases traballadoras. Dirixir as finanzas cara ás necesidades reais con valor social engadido é un paso básico cara á prosperidade.

En terceiro lugar, apela ao debate democrático para reestruturar e cancelar parte da débeda privada e pública. De feito, como argumenta Federico Demaria, non se pode obrigar á economía a crecer artificialmente só para pagar as débedas que alimentaron o crecemento ficticio do pasado; parte da débeda ten que ser cancelada.

En cuarto lugar, o documento propón unha semana laboral de 35 horas. Nunha economía sen crecemento, só se poden crear máis postos de traballo si todos nós traballamos menos.

En quinto lugar, o documento chama a un cambio nos investimentos cara ás industrias limpas e as enerxías renovábeis, impoñendo unha moratoria a todos os megaproxectos en infraestruturas desorbitadamente custosos e corruptos. Isto é parecido ao que Naomi Klein chama "decrecemento selectivo". Tamén cambia o obxecto do investimento público cara ao coidado e a educación e chama ao apoio das cooperativas. Nunha economía de crecemento nulo ou baixo, as cooperativas teñen unha vantaxe natural: non requiren ganancias crecentes. E nun contexto de desemprego, os sectores intensivos en traballo dedicados ao coidado proporcionan máis emprego e de maior valor social.

Os grupos de traballo de Podemos nun proceso de consulta concretarán a implantación da estratexia. Unha cuestión crave é como se vai a reestruturar a débeda privada e pública. Non debe ocorrer, como ocorreu en Grecia ou Chipre, que sexan os acredores ou os debedores ricos quen se beneficien e os pequenos aforradores, españois ou estranxeiros, os que perdan. O documento chama tamén a mellorar a eficiencia do sector público pero, separadamente das boas intencións, non concreta ningunha nova alternativa de esquerdas aos recortes dos neoliberais, as privatización e a externalización. Pérdese unha oportunidade para tomar ideas e inspiración da florecente economía cooperativa no Estado, na que os grupos de axuda mutua organizan solucións adquiríbeis para a saúde, educación, alimentación, vivenda ou servizos. Estas solucións poderían rexenerar os servizos de benestar, reducindo os seus custos de mantendo e profundando no seu carácter público.

O estímulo ao consumo está no núcleo da estratexia, pero os autores fan fincapé en que buscan un consumo ecoloxicamente sostíbel. Non queren volver ao período anterior á crise cun crecemento impulsado pola débeda e destrutor do medio ambiente. Con todo, non está claro como nin por que van obter este resultado a partir da combinación de políticas proposta. Sen ningunha outra medida complementaria a redución da débeda e a mellora dos fluxos de crédito poden relanzar o crecemento insostíbel. A redución das horas de traballo pode liberar tempo para o consumo material. Que vai facer Podemos si de novo comeza un crecemento insostíbel? O paquete de medidas proposto necesita ser complementado coas seguintes medidas:
Primeiro, límites obrigados ao total do carbono e dos materiais empregados na economía española (incluíndo os incorporados nos produtos importados) e límites á presión ambiental, como o total de terras que poden ser urbanizadas, a auga utilizada na agricultura ou as novas instalacións turísticas permitidas.

Segundo, prohibición das mega-infraestruturas que debería estenderse a unha moratoria de todos os proxectos perxudiciais ao medio ambiente, como novas presas, minas ou promocións inmobiliarias (hai moitas vivendas baleiras que poden ocuparse antes de empezar a construír de novo).

Terceiro, é necesario aplicar controis máis estritos en materia de publicidade.

Cuarto e máis importante, necesítase un cambio na fiscalidade, reducindo os impostos sobre o traballo e redirixindo-os cara ao uso dos recursos, cun deseño favorábel ás rendas máis baixas.

A prosperidade sen crecemento non é o obxectivo da estratexia, pero pode ser o seu resultado. Os autores recoñecen que o investimento no coidado e a educación se cadra non van aumentar o PIB inmediatamente. Están seguros de que si o farán a longo prazo, pero non dan ningún argumento convincente do por que. Sexa o que sexa, coincido con Yayo Herrero en que temos que "saír da dicotomía keynesianismo-decrecimiento". As políticas públicas e os investimentos tamén van ser necesarias na transición cara ao decrecimento. Un "keynesianismo" verde non é unha mala cousa, aínda que como sostiven noutras partes, é improbábel que conduza ao crecemento. E as políticas de Navarro-Torres non son Keynesianas estritamente falando: eles non pretenden estimular calquera consumo, senón o consumo que satisfaga as necesidades básicas. En resumo, as políticas que propoñen son boas, independente do seu efecto sobre o crecemento. Pero si ignoramos o PIB, como eles correctamente fan no seu documento, entón necesitaremos novas métricas do benestar para avaliar o éxito desas políticas. E teremos que asegurar que os obxectivos de ditas políticas se poidan alcanzar no caso de que, tal como eu creo, o PIB ou a actividade económica, de forma máis xeral, se negue a crecer, o que significa que Podemos tería que manexarse cuns ingresos públicos estancados. Sen crecemento, unha cuestión crave é como se pode asegurar un estándar de vida digno para todos desde a, aínda considerable, riqueza común aínda que non crecente.

Neste contexto, será un erro si Podemos se rende na cuestión da Renda Básica. O informe de Navarro-Torres suxire, no seu lugar, unha renda mínima garantida para aqueles que non poidan atopar traballo. A vantaxe dunha renda básica universal como un dereito da cidadanía é que elimina o estigma do desemprego. Non é un factor disuasorio do traballo xa que a xente recíbea sen condicións e proporciona seguridade complementaria para aqueles que queiran traballar menos horas retribuídas e dedicar máis tempo á familia, ao coidado, ao lecer, ao desenvolvemento persoal, ao voluntariado ou ao traballo político. Os estudos preliminares mostran que unha renda básica mensual de 400 a 600 euros por persoa é factible no Estado sen cambios dramáticos nos impostos. Si a unha Renda Básica unímoslle o acceso a un paquete mínimo de recursos (enerxía, auga, alimentos e vivenda) necesarios para satisfacer as necesidades básicas a un custo baixo ou de balde garantido polo Estado, velaquí un novo contrato social. Un contrato que pode garantir a prosperidade de todas e todos sen crecemento.

[*] Giorgos Kallis, é profesor de ICREA do ICTA-UAB (Universitat Autònoma de Barcelona). de Ciencias Sociais e do Comportamento. O profesor é un científico ambiental que traballa en economía ecolóxica e ecoloxía política. A International Fellow Marie Curie no Grupo da Universidade de California en Berkeley Enerxía e Recursos antes de chegar a Barcelona Giorgos ten un PhD en Política Ambiental e Planificación da Universidade do Exeo, en Grecia, un máster en Economía pola Universidade Pompeu Fabra, e Máster en Enxeñaría Ambiental e un Bacharelado en Química pola Imperial College, de Londres.

Corre-e: giorgoskallis@gmail.com
conta de twitter: https://twitter.com/g_kallis

Intereses de Investigación

A investigación do profesor Giorgos Kallis, forma parte do campo interdisciplinar de estudos ambientais, é dicir, o estudo das causas sociais e biofísicos da degradación ambiental. Esta motivado por unha busca para atravesar divisións conceptuais entre o social e os dominios naturais como, por exemplo, a súa colaboración con R. Norgaard en Berkeley, onde avanzarons co concepto de co-evolución socio-ecolóxica (concept of socio-ecological coevolution). Esta interesado nas raíces político-económicos da degradación ambiental e a súa distribución desigual ao longo de liñas de poder, renda e clase. A súa investigación actual está motivada pola dupla crise económica e ecolóxica global. E explorar a hipótese de-crecemento sostíbel: a redución de escala económica suave para un futuro sostible, onde podemos vivir mellor con menos.

Publicado no Portal do Decrecimento e na revista dixital Sen Permiso. | 04.04.2015 e 28.12.2014

Documento de Podemos elaborado polos profesores Navarro e Torres, de 68 páxinas, en formato pdf, é un documento para o debate. |  "Un proxecto económico para a xente", na súa introdución di que "O presente texto é un documento realizado a petición de Podemos para que sirva como punto de partida para a discusión e elaboración dun Programa Económico de goberno co que concorra a unhas próximas eleccións xerais", | Acceder/Baixar.

Nota.- Sinpermiso electrónico ofrécese semanalmente de balde. Non recibe ningún tipo de subvención pública nin privada, e a súa existencia só é posible grazas ao traballo voluntario dos seus colaboradores e ás doazóns altruístas dos seus lectores e lectoras.
_____________

O penitente ferrolán, ... Por Iolanda Texjeiro Rei


Por Iolanda Teijeiro Rey [*]
05.04.2015


Hai días surrealistas nos que non atinas a enxergar cal é a limia entre a realidade e o maxín. Son días bretemosos, neboentos onde a auga enche cada poro do ar e a pel, as pucharcas da rúa espellan un ceo grisallo e semella caroso albiscar a alguén que se achegue a poucos metros sen topenexar con el. En días orballentos coma este é cando máis imposivel se fai comprender a política municipal de augas do concello de tan alto custe coma na zona máis seca das Españas, Almería.

E pasa en días coma este que unha camiña a praza de Armas enteiramente desarmada e atopa nun anco un feito surrealista da categoría dun García Márquez, dun Torrente Ballester ou dun Cunqueiro. Iso non pasa en calquera cidade, nin siquera nas cidades deses que pasan por ser cidadáns do mundo. Unha broncínea estatua tamaño pouco máis dun metro dun cofrade con capirote e todo. A mente foise ao máis recurrido e sensato na cidade de máis paro da Galiza: Un home-estatua pedindo a vontade e neste día...! Meu pobre, cismei para os meus adentros. Mais chamoume a atención que ao redor dela houbera tanta patuleia de xentes. Entrei na farmacia a mercar a tila alpina e o anisete. Era un encárrego e non era cuestión... Ao saír esquecino todo por andar a fume de carozo para ver de entregar hoxe sen falla A escadeira de Jacob do Blanco Amor na biblioteca. E aí ficou todo.

Mais ao chegar ao xantar informáronme de que en Ferrol acababan de inaugurar unha nova estatua polo módico prezo de vinte mil euros. Chámase O Penintente e pasa por ser unha homenaxe ao pequeno cofrade. Seica o alcalde de Ferrol non lle canta á mocidade aquel poema de Ferreiro que comeza: Tendes que acender un facho de baril inconformismo... senón que prefire louvala como ás mulleres coa Meca Arcos, chiscándolle o ollo á igrexa e aos mozos presentes nos desfiles procesionais. Porque o alcalde popular ten a un penitente como un dos elementos característicos da urbe naval! E certamente, esta é a primeira vegada que, ao meu xuízo, atina. Acaso non é Ferrol a cidade da penitencia? Mais da penitencia coma castigo dos deuses meseteiros e europeos que decidiron nos outos despachos do reparto planetario que a eles non lles acaía a nosa competencia na construción naval.

Hai poucos días, (cando o papa visitaba Nápoles e xostregaba daquela maneira á camorra esquecendo á Banca Vaticana e a pesares de que alí acolleran a outro papa, Pío IX, forzado a fuxir de Roma por mor dunha revolta popular e terreal) disque o sangue de San Xenaro licuouse. Escorregou cando non lle tocaba milagreando nun ventar malos presaxios do pasado! Eu non sei se Ferrol gardará algunha reliquia tamaña como a deste santo. A virxe de Chamorro, o San Xiao ou a das Dores non creo que cheguen a esa categoría de banzos celestiais. Mais teño para vin que se a houber tamén se licuaría de todo. Faríase auga a esborrelar polos desaugues dos milleiros de tanques de treboadas que inzan a cidade, mesturaríase coas limpas augas dos tronantes da semana santa internacional e coas suxas dos centos de vertedoiros incontrolados e debidamente consagrada coa das pías bautismais que deben vir alomenos do Xordán espertaría unha milagre senlleira (non a do partillamento dos panes e os peixes que iso é máis difícil coa evasión dos montantes) senón a milagre da remunicipalización das augas cotiás, esas augas profanas que así coma de balde caen do ceo atlántico para lucro das empresas privadas agraciadas no reparto municipal.

Ai, tempos estes de pascua e penitencia onde a igrexa perde todos os tesouros acumulados tras séculos de traballo popular e laico. Primeiro foi o códice calixtino aparecido marianamente no sobrado dun eleutricista da catedral compostelá. Máis tarde o lume que papou o tellado da Virxe da Barca de Muxía sen que a pedra abaladoira falase, crebada coma está. Hai uns días roubaron a virxe do cristal de Vilanova dos Infantes, do peto do cura que apareceu morto. Era unha pedra, pedriña, era unha pedriña pedra... que cantaba o poeta anticlerical en honra da súa nai. Onte amencimos coa liorta antigaleguista de Muxía. E hoxe, para a rematar, erguen a estatua do penitente ferrolán!.

Disque a penintencia é un arrepentimento por ter pecado. Eu, que non creo nin no pecado nin na culpa porque gosto das mazás, das maciñeiras e da sidra. Das serpes e dos adán. Eu que, aínda así teño embigo anque non me teña polo centro do mundo. Eu, dígovolo con fiúza, así coma entre nós: canto mellor non sería que con eses vinte mil euros o Gascón fixera todos os capirotes de chiculate que lle dera o presuposto para alomenos dar de comer ao famento e pousada ao habitante de Ferrol!

Publicado no Diario de Ferrol e no Sermos Galiza. | 05.04.2015

[*] Iolanda Texjeiro Rei,  Pedagoga Social. Profesora de Tai Chi e Chi Kung en Ferrol. Pertence á Asociación Hun Yuan Tai Chi Chuan. | Artigos no xornal comarcal 'Diario de Ferrol': Acceder. | Artigos no Sermos Galiza: Acceder. | Conta no facebook: Acceder.

A imaxe da cabeceira é de RecursosGZ.


Enviado por:
Inácio Caranza
-inaciogz@gmail.com-
5 de abril de 2014 19:07

__________________________

Unidade con conciencia de clase, ... Por André Abeledo Fernández

Por André Abeledo Fernández [*]
05.04.2015

UNIDADE CON CONCIENCIA DE CLASE

Por que estanos a custar tanto facer esa fronte común contra o capitalismo salvaxe?, como pode ser que non consigamos a tan ansiada unidade da esquerda?

Certamente existen moitos factores, é verdade que a diferencia que o que acontece coa dereita a nos sepárannos matices, e as veces ata océanos ideolóxicos.

Pero agora mesmo penso que este non é o maior problema, un inimigo invisible, un virus tan antigo como efectivo estanos matando, nas chamadas organizacións de masas, organizacións de esquerdas, unha vez mais conseguiu meter os seus tentáculos o sistema, fai tempo que controlan as cúpulas dos sindicatos chamados de masas, manexan os seus monicreques nos partidos de esquerda e na prensa progre, enfróntanos, despístannos, engánannos, fannos crer en falsos mesías, inventan novas restauracións para perpetuarse no poder, convencemos de que existen crises cíclicas caídas do ceo como pragas bíblicas, predican nos medios de distracción de masas que esas crises son os designios do novo deus chamado mercado, e non inventos en beneficio de persoas con nomes e apelidos, aparecen novos proxectos que negan a loita de clases, que negan que hai explotadores e explotados, que falan de revolucións só nas urnas como si iso fose posible, novos iluminados do posibilismo berran que xa non hai esquerda nin dereita, ou falan dos emprendedores como o motor da historia, mais son historias para non durmir, ou mellor dito historias para durmirnos, para que non nos organicemos, para que quedemos na casa atemorizados pola lei mordaza, diante da televisión ou do computador, autoconvencéndonos de que outros moito mais "listos" teñen a formula máxica para salvarnos da miseria e a escravitude.

Os oligarcas basean a súa estratexia na máxima de que "a xente non quere ser libre tan so quere un amo mais xusto", os novos progres practican a caridade que non a solidariedade obreira, defendendo teorías nas que os pobres teñen que ser menos pobres, e os explotados deben ser menos explotados.

Nada vai cambiar ata que deixemos de escoitalos, ata que tomemos as rendas das nosas vidas, ata que decidamos que non queremos ser pobres nin explotados, que non aceitamos esmolas, que non cremos en vendedores de fume nin en falsos mesías, ata que recuperemos a conciencia de clase que nos fará conscientes da nosa propia forza.

LOITEMOS POLA UNIDADE DO POBO TRABALLADOR!.

QUE VIVA A CLASE OBREIRA!

[*] André Abeledo Fernández, é un activista sindical, social e político de Ferrolterra; traballador e membro do Comité de Empresa de Mercadona; e coordinador de Esquerda Unida de Narón. Contas de André no facebook e no twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
5 de abril de 2015 17:58

_________________

Fan un chamamento a militancia de base do PSdeG (PSOE) a sumarse e apoiar o Manifesto de Socialismo Democrático

Militantes de base do PSOE de Ferrol Apoian o Manifesto e súmanse a Corrente interna do PSOE Socialismo Democrático buscan apoios e fan un chamamento a toda a militancia de base do PSOE da Provincia d'A Coruña para que se sumen a corrente Socialismo Democrático e apoien o seu Manifesto que pode atoparse na paxina web: SocialismoDemocratico.org e nas redes sociais de Facebook e Twitter co nome de Socialismo Democrático. Celso Posada Portavoz de Socialismo Democrático de Ferrol afirma que a corrente Socialismo Democrático e unha ferramenta o servizo da cidadanía, da clase obreira e traballadora e pra transformar tanto a nosa sociedade como o noso partido o PSOE pra que volva a ser un partido verdadeiramente de esquerdas, republicano, socialista, feminista e o servizo da defensa dos dereitos da clase traballadora e das persoas mais humildes. Queremos un partido en contacto cos movementos sociais, con outros partidos de esquerdas, cos Sindicatos de Clase, coas Marchas da Dignidade, coas PAHS, con Stop Desafiuzamentos, co Movemento Feminista, coas Mareas Verde, Branca, Violeta, coas Plataformas en Defensa da Dependencia, da Sanidade e do Ensino Publicos. En Palabras de Celso Posada Socialismo a corrente Democrático esta conformada a nivel de todo o Estado por militantes de base, por simpatizantes do PSOE, por persoas de esquerdas que participan en distintos movementos sociais, por intelectuais, por activistas sociais, por sindicalistas que queremos democratizar a economía , a nosa democracia así como Democratizar internamente o PSOE. En palabras de Posada Socialismo Democrático defende as listas abertas, primarias abertas, libres e sen avais, o protagonismo da militancia de base do PSOE, a defensa do dereito a unha vivenda digna, a defensa dos dereitos sociais e dos servizos públicos, a Sanidade e o Ensino Públicos, a dación en pago retroactiva, a creación dun parque público e de aluguer social, a supresión do artigo 135. Socialismo Democrático oponse e rexeita o Tratado de Libre Comercio (TTIP), loita por acabar co fraude fiscal das grandes fortunas e grandes empresas, cos paraísos fiscais e as Sicavs así como defende que se leve a cabo unha reforma fiscal xusta e progresiva pra que paguen mais impostos as persoas que mais diñeiro teñen, tambén a loita pra acabar coa corrupción política, empresarial, económica e financieira pra acabar coa ditadura dos mercados financeiros e da Troika.

Web oficial da corriente a nivel estatal:
http://socialismodemocratico.org/

Enviado por:
celso posada
-celsoposada2006@hotmail.com-
31 de março de 2015 17:26
_________________

sábado, abril 04, 2015

Aberta ao público en Bilbo a primeira oficina de Fiare-Banca Ética do estado


Aberta a primeira oficina de Fiare-Banca Ética no estado

Hai uns días (27.03.2015) abríu as súas portas ao público en Bilbo a primeira oficina de Fiare-Banca Ética do estado. ADEGA, socia fundadora de Fiare-Galiza, fai parte tamén deste proxecto de banca solidaria ao entrar no accionariado da Banca Ética.

Coa presenza do Presidente de Banca Etica, Ugo Biggeri, representantes dos traballadores e etraballadoras, persoas e entidades socias, abríu as súas portas ao público xa plenamente operativa a primeira sucursal de Fiare-banca ética do estado.

Fiare-Banca Etica constrúese sobre a base dunha extensa rede de persoas e organizacións, polo que resulta imprescindíbel a existencia e a participación dunha cidadanía activa. As persoas, colectivos e demais integrantes do tecido social que facemos parte deste proxecto, comprometémonos coa transformación das condicións e das estruturas de inxustiza e explotación que existen nas nosas sociedades, quer a banca tradicional e especulativa.

Neste senso, Fiare-Banca Ética pretende ser una ferramenta ao servizo da transformación social através do financiamento de proxectos de economía social e solidaria e da promoción dunha cultura da intermediación financeira, baixo os principios da transparencia, a participación, a democracia e o creto como dereito.

Ligazóns

Web de Fiare-Banca Ética:
http://www.fiarebancaetica.coop/gl

Máis info: local nacional (981 570099), na nosa web: http://www.adega.gal/ , en Facebook e Twitter.

Enviado por:
ADEGA nacional
-adega@adega.gal-
1 de abril de 2015 12:48
_______________

O Ateneo Ferrolán celebrará unha moi importante Asemblea Xeral Ordinaria, o Luns 20 de Abril, 8 da tarde


Convocatoria Asemblea Xeral Ordinaria

Luns día 20 de abril de 2015

CONVOCATORIA ASEMBLEA XERAL ORDINARIA

Benquerido socio /socia:

Por medio da presente convocámoste á Asemblea Xeral Ordinaria que se celebrará o luns día 20 de abril ás 20 horas en primeira convocatoria e ás 20,30 horas en segundo, coa seguinte

ORDE DO DÍA

1.- Lectura e aprobación da Acta da Asemblea anterior.

2.- Informe de xestión:
- Memoria de actividades 2014.
3.- Situación do patrimonio do Ateneo. Autorización para a venta por parte do Ateneo dalgúns obxectos do noso patrimonio.

4.- Informe económico:
- Execución orzamento 2014.
- Orzamento 2015.
- Peche do ano 2013 (anterior directiva).

5.- Rogos e preguntas.

Sen máis e agardando a túa asistencia, recibe un cordial saúdo da Xunta Directiva.

Ferrol 4 de abril de 2015
Asdo.- Eliseo Fernández Fernández
Presidente

Un lugar de encontro para a cultura.
Ateneo Ferrolán, fundado en 1879.
www.ateneoferrolan.org

e-mail: secretaria@ateneoferrolan.org | Telf.:  +34 981 357 970 |
Dirección Postal: Rúa Magdalena 202-204. CP.15402 | FERROL (A Coruña)

O Ateneo Ferrolán nas redes sociais:

BLOG: http://ateneo-ferrolan.blogspot.com/

Tamén no Facebook: http://www.facebook.com/pages/Ateneo-Ferrolan/134569549934117

Séguenos en Twitter: @ateneoferrolan

Apoia e difunde a Campaña de Apoio e Defensa do Ateneo Ferrolán Patrimonio da Cidade: Blogger e Facebook.

Faite soci@! Colabora con nos!
Para axudas e aportacións económicas:
CC en Cajamar-Cajarural Cooperativa.
Titular Ateneo Ferrolán.

ES72-3058-6402-9527-2000-5350

Enviado por:
Ateneo Ferrolán Fundado en 1879
-secretaria@ateneoferrolan.org-
4 de abril de 2015 13:03
________________