Xurdimos a favor dunha política xusta, democrática, participativa e sustentábel, responsábel cara o futuro da humanidade e do resto das especies, respectuosa e defensora do medio natural, na convicción de que un outro mundo non só é posíbel senón que é necesario.
Este Venres 18 de Xuño, celebrara-se unha conferencia organizada por Memoria Histórica Democrática, ás 19.30 horas na Galería Sargadelos de Ferrol.
Conferencia: "Galegos en Portugal durante a guerra civil e a posguerra"
Ángel Rodríguez Gallardo é Doutor en Filologia Hispánica pola Universidade de Santiago de Compostela. Foi Profesor Convidado na Faculdade de Humanidades da Universidade Nacional da Patagonia (Argentina) e Investigador Post-doutoral no Centro de Estudos de Etnologia Portuguesa da Faculdade de Ciências Sociais da Universidade Nova de Lisboa e no Centro de Linguística da Universidade de Lisboa. É profesor contratado Doutor na Universidade de Vigo e investigador do Centro de Estudos Interdisciplinares Século XX da Universidade de Coimbra. As suas investigacións céntranse en historia social do franquismo, movimentos migratorios, historia oral, memoria histórica, escritura epistolar e análise do discurso. Ten publicado Letras armadas (2005), O ruído da morte. A represión franquista en Ponteareas (2006), Memoria e Silencio na Galiza contemporânea (2008) e La escritura femenina en reclusión (2009).
Hoxe, Xoves 17 de Xuño de 2010, Radiofusión remite-nos unha nova de interese surdida en relación co V Congreso de AGAPEMA -Asociación Galega de Profesores de Educación Matemática- que se vai celebrar en Ferrol os vindeiros 25 e 26 de Xuño.
O maxistrado da Fonsagrada, o xuíz Luís Villares, participará no V Congreso de AGAPEMA, nunha mesa redonda cunha comunicación baixo o título "Podemos dar as clases en galego?". RadioFusión entrevista ao xuíz que entre outras cousas di: "Unha sanción por desobedecer o decreto do ensino poderíase impugnar por ilegal" ... “Non habería dificultade ningunha en que ante unha hipotética sanción derivada desa aplicación do regulamento se puidese impugnar a actuación por ilegal e declarala nula completamente”.
“Dou e darei as miñas clases en galego” dicía o texto do alegato asinado por máis de 4.500 profesores de toda Galicia que foi entregado no Rexistro Xeral da Xunta manifestando o seu compromiso de empregar a lingua galega no exercicio da súa docencia malia o que establecese o decreto do plurilingüismo que preparaba a Xunta. Ese decreto é hoxe unha realidade e nel figura, entre outras cuestións, que a materia de Matemáticas impartirase, por decisión do Goberno, en lingua castelá. ...
Radiofusiòn é a programación común elaborada polas Emisoras Municipais Galegas desde unha perspectiva local, con vocación pluralista e comprometida con Galiza, ... na nosa Comarca a emisora asociada é Radio Fene que a podes escoitar no 107.7 da FM ou mentras navegas por internet [Radiofusión]
__________________
Despois de todo un proceso de iniciativa popular por unha Radiodifusión Democrática, concretada na "Coalición por una Radiodifusión Democrática", para cambiar a Lei de Medios na Arxentina, a Corte Suprema resolveu a favor da nova e alternativa "Lei de Servizos de Comunicación Audiovisual" que ven superar unha situación de case monopolio coa concentración en poucas mans dos medios de comunicación, sobre todo os audiovisuais e radiofónicos. Esta Lei vai combatir a manipulación informativa e regula o dereito á información. Destacando a división dos medios de radiodifusión en tres bandas diferentes: un 33,33% para os medios comunitarios [Sen ánimo de lucro], outro 33,33% para os medios publicos e un 33,33% para os medios comerciais e privados. Pola importancia da noticia pasamos a trancribir a información que nos remite a Axencia Pulsar, para Ártabra 21.
Nota publicada o 16/06/2010 - 17:02 hs.
ARXENTINA-MEDIOS
Organizacións sociais celebraron a posta en marcha da Lei de Medios
Sindicatos, universidades e asociacións de radios agrupados na Coalición por unha Radiodifusión Democrática destacaron a súa alegría pola resolución da Corte Suprema que destrabó a Lei de Servizos de Comunicación Audiovisual.
Nunha conferencia de prensa brindada este mércores, a agrupación destacou ao fallo como "claro, contundente, e como se esperaba que fose".
Coa resolución do máximo tribunal de Xustiza arxentino a Lei de Medios volve a implementarse, a pesar doutras medidas cautelares que obxectan artigos específicos da norma.
A norma estaba conxelada por unha medida cautelar presentada polo deputado Enrique Thomas, que foi avalada pola Cámara de Apelacións da cordillerana provincia de Mendoza.
O avogado especialista en medios, Damián Loreti, explicou que "o resultado do debate nas cámaras de Deputados e Senadores dun proxecto de lei non pode ser revisado nos estrados xudiciais para cambiar o decidido alí".
O pasado martes, ao coñecerse o fallo, a presidenta de Arxentina, Cristina Fernández, sinalou que esta medida "axuda a democratizar a palabra e o acceso aos medios de comunicación".
Por outra banda, o titular da Autoridade Federal de Servizos de Comunicación Audiovisual (AFSCA), Gabriel Mariotto, explicou que unha vez "terminado o trámite en Salta, a lei pode aplicarse, e en breve vailla a reglamentar".
Mariotto refería á medida cautelar vixente na provincia norteña de Salta. Trátase dunha presentación xudicial identica á revogada pola Corte Suprema.
O Colectivo Sociocultural "A Revolta de Trasancos" que formamos parte da "Plataforma Cidadá Queremos Galego", manifestamos o nosso apoio à campanha que esta Platorma está desenvolvendo nos centros de ensino. Pois estes dias as nais e pais estám chamados a cubrir um tramposo formulário que suporá a morte do Galego no Ensino Infantil, em aplicaçom do "Decretaço contra o Galego no Ensino", mal chamado Decreto para o Plurilingüismo no ensino non universitario de Galicia, aprovado pola Xunta de Galicia desoindo e contra a opiniom quase unánime do conjunto da comunidade educativa e cultural da Galiza [sindicatos, organizaçons estudantís, associaçons de nais e pais, instituiçons culturais como a Real Academia Galega e o Consello da Cultura Galega, e mesmo contra o ditame jurídico do Consello Consultivo de Galicia].
ESCRITO PARA ENTREGAR COMO NAI/PAI/TITOR-A DUN NENO OU DUNHA NENA NA EDUCACIÓN INFANTIL, PARA GARANTIR O DEREITO Á EDUCACIÓN EN GALEGO
A Xunta aprobou, a pesar do rexeitamento da comunidade educativa, un novo decreto que, entre outros problemas, non garante que un neno ou unha nena poida recibir ningún ensino en galego na etapa de infantil.
Esta norma foi promulgada de forma unilateral, sen ter en conta a opinión de sindicatos, organizacións estudantís, asociacións de nais e pais, institucións culturais como a Real Academia Galega e o Consello da Cultura Galega, ou un informe de altísimo nivel xurídico do Consello Consultivo. Este último organismo advertiu á Xunta de que este decreto conculca dereitos na educación infantil.
Que un neno ou unha nena poida recibir ningún ensino na lingua propia até que faga os seis anos de idade é unha situación que non se produce en ningunha outra comunidade do Estado español e que leva o galego a unha situación preautonómica, alén de conculcar o dereito a un ensino igualitario e de calidade.
Por iso, desde Queremos Galego animamos a todas as nais, pais ou titoras e titores de nenas e nenos na etapa de educación infantil a que cubran o seguinte formulario e o remita ao enderezo da nosa plataforma cívica: Queremos Galego, Rúa do Vilar, 15 – 1º dereita, 15705 Santiago de Compostela.
Desde Queremos Galego entregaremos todos os escritos (que serán compilados de acordo coa Lei de protección de datos) no rexistro da Xunta, dirixidos ao Conselleiro de Educación, e achegarémoslle tamén as copias correspondentes a cada centro de ensino á dirección do mesmo, para que teñan constancia.
Este documento está pensado para todas as familias que, falen galego ou castelán, desexen que o seu fillo ou a súa filla teña as garantías para unha educación en galego. Subliñamos isto porque o actual decreto non só dificulta que unha familia falante de galego poida ter ensino neste idioma para o seu fillo/a, senón que imposibilita que un neno dunha familia falante de castelán poida adquirir competencias comunicativas en galego.
Ademais pedimos a todas as nais e pais que respondan á pregunta formulada pola Consellaría de Educación: EN GALEGO. A pregunta está formulada de tal xeito que non se quere ter en conta en que lingua se quere escolarizar ás fillas e fillos, senón en que lingua falan as nais e pais.
nai/pai/titor-a de ..............................,
alumna/o do curso ......... ,
no centro ........................................ ,
con enderezo a efectos de notificación en ................. .
Comunícolle a miña solicitude para que se me comuniquen as medidas pedagóxicas que se van adoptar para que a miña filla / o meu fillo aprenda en galego, reforzando e afianzando o noso idioma propio.
A escola segue a ser unha institución fortemente castelanizante e a experiencia indica que, sen unha atención específica, as nenas e nenos falantes de galego perden o seu idioma, mesturándoo caoticamente nun xeito de castrapo que afecta gravemente á fixación da lingua. O resultado é que a nena ou o neno infravalora o seu idioma e acaba por abandonalo.
Pola súa banda, todos os estudos oficiais demostran que os nenos que entran na escola falando castelán non conseguen as competencias comunicativas en galego, pois a lingua propia continúa a estar desfavorecida a nivel social. Se xa antes existía este problema, co decreto 79/2010, esta situación agrávase, pois non se ofrecen as garantías para unha docencia mínima na lingua propia da nosa sociedade.
A Lei de normalización lingüística, que desenvolve o artigo 5 do Estatuto de Autonomía, sinala que o galego é tamén lingua oficial do ensino en todos os tramos educativos (art. 12) e que as autoridades arbitrarán as medidas encamiñadas a promover o uso progresivo do galego (art. 13). Ademais, a Carta Europea das Linguas Rexionais ou Minoritarias, ratificada polo Estado en 2001 e que forma parte do noso ordenamento xurídico constitucional, sinala no seu artigo 8 que os poderes públicos deben promover un modelo educativo con garantías para a lingua propia. Así mesmo, aínda que o decreto 79/2010 vulnera o dereito a unha formación escolar en galego, conculcando así dereitos lingüísticos individuais e colectivos, sinala no seu artigo 5 que se “procurará” que o alumnado adquira, de forma oral e escrita, o coñecemento das dúas linguas oficiais, mais sen determinar como.
Por todo isto, SOLICITO:
1. Que se me informe por escrito das medidas pedagóxicas que se van adoptar para que a miña filla / o meu fillo aprenda en galego, reforzando e afianzando o noso idioma propio.
2. Que se me garanta o dereito a dispor dun ensino en galego na etapa educación infantil, de acordo coa art. .8.1.a.i da Carta Europea de Linguas Rexionais ou Minoritarias e co disposto no art. 13.1 da Lei de normalización lingüística.
3. Que se me informe das medidas concretas de atendemento individualizado que a miña filla / o meu fillo vai recibir en lingua galega, de acordo co que o artigo 5.3 do decreto 79/2010 estipula.
Non reclamo estas medidas exclusivamente en beneficio da miña filla / do meu fillo. Teño en consideración que a lingua galega é patrimonio de todas e todos e, por tanto, tamén dos seus compañeiros e do profesorado. O esforzo especial que se faga desde a escola en favor da nosa lingua propia perseguirá un beneficio colectivo e non individual.
Atentamente. Asdo.
Queremos Galego chama a nais, pais e familias á “rebelión cívica” contra a “pregunta trampeada” sobre a lingua no proceso de matriculación en infantil
Carlos Callón: “É indecente que o presidente da Xunta malgaste 5 millóns de euros de todas e todos en atacar o galego”
A plataforma cidadá pide responder “galego” á pregunta introducida no sobre de matrícula “como única vía de non facer desaparecer o idioma propio das aulas desta etapa”
Este Xoves 17 de Xuño, ás 6 da tarde temos unha concentración na Praza Amada Garcia, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia, en defensa do ensino público, pedimos a presencia de canta mais xente mellor, e moi importante despois do recorte que fixeron na ensino, do descaro do chamado plan Abalar, mais ben Plan privatizar, a falta de profesorado, de cuidador@s, a negativa da conselleria de non facer-se cargo dos comedores, a gratuidade dos libros de texto, redución da cobertura no transporte escolar etc.......
Xoves 17 de xuño, manifestacións contra a reforma laboral
A CIG chama a participar nas manifestacións convocadas en todas as cidades de Galiza contra a reforma laboral
A Confederación Intersindical Galega convoca manifestacións en todas as cidades galegas o próximo xoves, 17 de xuño, para manifestar o máis contundente e rotundo rexeitamento ao decreto de reforma laboral que será refrendado polo Consello de Ministros do mércores día 16 de xuño.
A CIG considera que só cunha resposta masiva dos traballadores e traballadoras galegos poderemos frear a súa imposición e posterior aprobación no trámite parlamentario, no Congreso dos Deputados.
Os medios de comunicación están trasladando á opinión pública e ao conxunto de traballadoras e traballadores que cos recortes aprobados o que se quere é reducir o déficit público, cando este é consecuencia da actual situación de recesión e que a solución á crise e ao desemprego está na reforma do mercado laboral, como se os nosos salarios e as nosas condicións laborais a tiveran provocado, mentres que os seus responsábeis seguen a especular e a incrementar a súa riqueza.
A reforma laboral non vai facilitar a saída á crise, só pretende satisfacer as demandas dunha patronal insaciábel que leva anos solicitando a desregularización e a precarización das condicións laborais. Medidas que agora, co pretexto da crise, se lle van servir en bandexa para que continúe incrementando os seus beneficios a custo do empobrecemento dos traballadores e traballadoras.
LUGAR E HORA DAS DISTINTAS MOBILIZACIÓNS:
-Vigo: Vía Norte ás 20.00 horas.
-A Coruña: Praza da Palloza ás 20.00 horas.
-Santiago de Compostela: Praza Roxa ás 20.30 horas.
-Pontevedra: Praza da Ferrería ás 20.30 horas.
-Ferrol: Avenida de Esteiro (local da CIG) ás 20.00 horas.
-Lugo: Parque de FRIGSA ás 20.00 horas.
-Ourense: Pavillón dos Remedios ás 20.00 horas.
-Vilagarcía de Arousa. Casa do Mar (Avenida da Mariña) ás 20.30 horas.
Este domingo 20 de xuño realizamos unha nova rota do noso programa "Vai de Roteiros", desta vez polo Parque Natural das Fragas do Eume un dos exemplos señeiros de bosque atlántico. Sairemos en autobús dende o edificio de Correos en Ferrol, ás 10h, facendo paradas en Fene e As Neves e estaremos de volta sobre as 20:00. Recoméndase levar comida, bebida, así como roupa e calzado cómodos.
Hora de saída: 10 hs dende o edificio de Correos (Ferrol) Paradas en Fene e As Neves.
Dificultade:Media-baixa
Lonxitude: 7,5 Km.
Prezo: 9 € non socios, 7 € socios.
Hora de regreso: 20 hs.
Recoméndase levar comida, bebida, así como roupa e calzado cómodos.
Prégase inscripción no teléfono 661 636 946 ou no email ferrol@verdegaia.org
Percorrido
Comezamos a nosa andaina no almacén situado 500 m antes da Fábrica de Luz da Ventureira. Baixaremos pola pista asfaltada que leva dende As Neves ata a Central Hidroeléctrica do Eume.
Na ponte falaremos da situación actual do Río Eume, que debido á presa e ao aproveitamento hidroeléctrico carece de caudal ecolóxico, tal e como constata a recente denuncia do fiscal de Medio Ambiente de Galicia (23 de abril de 2010). Tamén teremos ocasión de contemplar a antiga central eléctrica da Ventureira, ao tempo que disfrutamos da vista da Fervenza do Teixidó.
Continuamos en dirección á minicentral do Parrote, levando o Río Eume á dereita, e pasando primeiro por diante da actual Central H.E. do Eume. Atopámonos axiña á esquerda coa chamada Pena dos Maquis, chamada así por ser acubillo dos escapados que se botaron ao monte na Guerra Civil.
Discurrindo por un sendeiro estreito e esvaradío (pagará a pena mirar onde se pon o pe) atravesaremos as Fragas do Retorno, que ata o ano 1900 non se podían atravesar. Ao pouco, o carreiro desemboca nunha pista cementada moi peada que nos deixará, despois de cen metros, na Minicentral do Parrote, onde cae o Rego da Laxe ou de San Bartolomé. Aquí o Eume fai unha curva e toma a dirección Noroeste, formándose así a Illa do Fondal, de máis de 300 metros de lonxitude. Cara á metade desta illa cruzaremos unha pequena ponte de cemento e madeira que salva o Rego da Vaca, importante pola flora que alberga, en especial unha grande colonia do felgo macaronésico Woodwardia radicans.
Dende aquí ata o final da illa atópanse as pedras sanguezugueiras, onde os paisanos do lugar adoitaban buscar as samesugas ou "sanguezugas" (como aquí lles chaman), que se usaban na medicina antiga como remedio para facer sangrías e curar certas doenzas. Dende este punto ata Santa Cristina atravesaremos o auténtico corazón das Fragas do Eume. En Santa Cristina atopamos un dos pozos máis grandes do Eume, tanto en lonxitude (350 metros) como en profundidade. No remate poderemos ver unha pequena desfeita: unha presa feita para facilitar o traballo aos malos pescadores.
Continuando sempre a favor do río, a 200 metros atopamos a Ponte de Santa Cristina, que pode ser un lugar axeitado para facer o xantar.
Tomando o sendeiro pola marxe dereita do río ata a desembocadura do Rego Sesín, percorreremos un treito que nos ofrece os restos dunhas interesantes construcións de pedra, os "caneiros", usados para a pesca do salmón en séculos pasados.
Á nosa dereita, na ladeira, iremos vendo os socalcos ou aterrazamentos, un sistema de cultivo usado polos frades.
Xusto antes do Rego Sesín (que desemboca á dereita), encontramos o Pozo e Illa de San Rosendo, que foron fonte de inspiración de fermosas lendas populares.
Remontamos o Sesín ata a altura do Mosteiro de Caaveiro. Pola esquerda aparece o único camiño que chegaba a Caaveiro na época medieval, partindo de Cabanas. Aquí teremos a ocasión de admirar a arquitectura dos muíños, a fonte e o impresionante arco de medio punto da ponte medieval. Tamén esta zona alberga interesantes mostras de fauna e flora.
Aproveitaremos para facer unha visita guiada ao mosteiro de Caaveiro, cuxas obras de restauración remataron recentemente.
A última parte farémola por unha pista que conduce dende Caaveiro ata a estrada asfaltada onde iniciamos o roteiro, cun percorrido aproximado total de 2,5 quilómetros.
Neste traxecto podemos ver unha "curripa", construcción tradicional adicada ao secado dos ourizos das castañas. Dentro dela atopamos a proba irrefutable do tempo que leva abandonada.
Seremos testemuñas tamén dun intento de desfeita ambiental que, por sorte, foi denunciada a tempo e evitada. Trátase do proxecto do concello da Capela de convertir o camiño nunha pista que permitiría o tráfico de vehículos particulares e chegaría ata o propio mosteiro de Caaveiro e que, finalmente, foi substituída por unha opción menos agresiva. Cando alcancemos a estrada asfaltada, estaremos xa no punto de remate da nosa andaina.
101 sindicalistas asasinados en 2009; maior presión nos dereitos dos traballadores pola repercusión da crise nos empregos
O Informe Anual da CSI sobre os dereitos sindicais documenta un impresionante incremento no número de sindicalistas asasinados en 2009: 101 mortes - un 30% máis que o ano anterior. O Informe, publicado o 9 de Xuño de 2010, expón ademais a crecente presión que pesa sobre os dereitos fundamentais dos traballadores de todo o mundo debido ao impacto, cada vez máis profundo, da crise económica global no emprego.
Das 101 vítimas, 48 foron asasinadas en Colombia, 16 en Guatemala, 12 en Honduras, 6 en México, 6 en Bangladesh, 4 en Brasil, 3 na República Dominicana, 3 en Filipinas, 1 na India, 1 en Iraq e 1 en Nixeria. Vinte e dous dos sindicalistas colombianos asasinados eran dirixentes sindicais, e cinco deles mulleres, o que mantén a acometida rexistrada en anos anteriores. A escalada da violencia en Guatemala e Honduras tamén segue unha tendencia que se veu desenvolvendo nos últimos anos.
"Colombia volveu a ser o país onde defender os dereitos fundamentais dos traballadores significa, con maior probabilidade que en ningún outro país, sentenza de morte, a pesar da campaña de relacións públicas do Goberno colombiano no sentido contrario. O empeoramento da situación en Guatemala, Honduras e varios outros países é tamén motivo de extrema preocupación", dixo Guy Ryder, Secretario Xeral da CSI.
O informe deste ano volve rexistrar unha extensa lista de violacións sufridas por sindicalistas que loitan por defender os intereses dos traballadores, nesta ocasión en 140 países. Outras violacións seguen sen ser rexistradas debido a que mulleres e homes traballadores ven privados dos medios necesarios para facer oír as súas voces, ou ben prefiren non falar por medo ás consecuencias que iso puidese implicar para os seus empregos ou ata para a súa seguridade física. Xunto coa abafadora lista de asasinatos, o Informe proporciona documentación detallada de acosos, intimidacións e outras formas de persecución antisindical.
Tívose ademais noticia doutros 10 intentos de asasinatos e 35 ameazas de morte, unha vez máis en Colombia e Guatemala principalmente. Doutra banda, numerosos sindicalistas permanecen en prisión, e en 2009 sumáronse a eles un centenar máis. Moitos outros foron arrestados en Irán, Honduras, Paquistán, Corea do Sur, Turquía e Zimbabwe concretamente. A situación xeral con respecto aos dereitos sindicais continuou deteriorándose en numerosos países, entre eles Exipto, a Federación Rusa, Corea do Sur e Turquía.
As forzas antidemocráticas seguiron tomando como branco dos seus ataques a actividade sindical, conscientes de que os sindicatos adoitan situarse en primeira liña á hora de defender a democracia. Isto quedou patente en Honduras, durante os episodios de violencia que seguiron ao Golpe de estado; e en Guinea, durante unha manifestación de protesta contra a Xunta no poder que desembocaría nunha terrible matanza o 28 de setembro.
En cada unha das rexións documentáronse numerosos casos de represión de folgas e ataques contra folguistas. Miles de traballadores e traballadoras que se manifestaban para reclamar os seus salarios, denunciar unhas condicións de traballo extremas ou os efectos perniciosos da crise financeira e económica mundial, foron obxecto de agresións, arrestos e detencións, en países como Alxeria, Arxentina, Belarús, Birmania, Côte d'Ivoire, Exipto, Honduras, India, Irán, Kenya, Nepal, Paquistán e Turquía. Tamén se tivo noticia en moitos países de despedimentos de traballadores e traballadoras por mor das súas actividades sindicais. En Bangladesh, seis traballadores da confección que estaban en folga para reclamar un incremento salarial e o pago de salarios debidos perderon a vida como consecuencia dunha intervención policial.
As patronais seguiron recorrendo a presións e accións encamiñadas a destruír os sindicatos. En varios países, diversas empresas ameazaron aos traballadores con pechar as plantas de produción se optaban por organizar ou afiliarse a un sindicato. Moitas veces, sinxelamente negáronse a negociar cos representantes legais dos traballadores e traballadoras, sen que as autoridades fixesen nada respecto diso. Algúns códigos laborais foron emendados para permitir unha maior "flexibilidade" e para desbaratar os sistemas de seguridade social, o cal adoita ter un impacto importante no sistema existente de relacións industriais e redunda nun recorte dos dereitos sindicais.
O debilitamiento das normas do traballo internacionalmente recoñecidas supuxo que cada vez máis traballadores enfróntense á inseguridade e vulnerabilidade no emprego: o 50% da man de obra global ten un traballo vulnerable. Isto afecta aos traballadores e traballadoras nas zonas francas industriais, especialmente no Sueste asiático e en América Central; ás empregad@s do servizo doméstico, sobre todo en Oriente Medio e o Sueste asiático; aos migrantes e aos traballadores e traballadoras agrícolas.
Convén mencionar que as mulleres representan a maioría da man de obra nestes sectores. Doutra banda, constatouse o crecemento do emprego informal e o desenvolvemento de novas formas de emprego "atípico", tanto nas rexións como nos distintos sectores industriais. As dificultades que atopan estes traballadores á hora de organizarse ou de exercer os seus dereitos sindicais gardan relación directa coa súa posición vulnerable no mercado laboral.
O Informe tamén pon de relevo moitos casos nos que, aínda cando os dereitos sindicais están oficialmente protexidos pola lexislación, as restricións na cobertura legal e unha aplicación débil ou inexistente súmanse á vulnerabilidade dos traballadores que loitan nas profundidades da crise. Nun gran número de países as folgas están severamente restrinxidas ou rotundamente prohibidas. Doutra banda, uns procedementos complexos, a imposición da arbitraxe obrigatoria e o recurso a definicións excesivamente amplas dos "servizos esenciais" fan que o exercicio dos dereitos sindicais resulte a miúdo imposible na práctica, co que se priva aos traballadores e traballadoras dos seus dereitos lexítimos a contar cunha representación sindical e a participar en accións industriais.
O informe da CSI constata que en 2009 celebrouse o 60º Aniversario do Convenio 98 da OIT sobre o dereito de sindicalización e de negociación colectiva. Países como Canadá, China, India, Irán, República de Corea, México, Tailandia, Estados Unidos e Vietnam aínda non o ratificaron, o que implica que aproximadamente a metade da poboación economicamente activa do mundo non está cuberta por devandito convenio.
"O informe da CSI deste ano mostra que a maioría dos traballadores e traballadoras do mundo aínda carecen dunha protección efectiva dos seus dereitos a organizar sindicatos e negociar colectivamente, un factor importante do incremento a longo prazo da desigualdade económica dentro e entre os países. Os ingresos inadecuados para a maioría da man de obra mundial contribuíu a provocar a crise económica global, e está facendo que resulte moito máis difícil canalizar a economía pola vía do crecemento sostible", dixo Ryder.
Na noite do domingo, 30 de maio, amosando un desprezo pola vida humana, as forzas navais israelís cercan e abordan os buques que navegan para levar axuda humanitaria á bloqueada Franxa de Gaza, na Palestina ocupada. No buque máis grande, o "Mármara Mavi", soldados israelís abren fogo contra os pasaxeiros civís, matando polo menos nove persoas e ferindo outras moitas. Outras persoas aínda están desaparecidas. O número final de mortes aínda non foi determinada. A cineasta Iara Lee integrante de Culturas de Resistencia estaba a bordo do buque, esta xa voltou a casa.
A pesar dos esforzos do goberno israelí para confiscar todas as imaxes collidas durante o ataque, Iara Lee foi capaz de manter ocutas algunhas das súas gravacións de vídeo. Abaixo están os enlaces coa rodaxe editada a partir dos momentos que antecederon e durante o asalto do exército israelí sobre o "Mármara Mavi".
As mentiras do Goberno Sionista do Estado de Israel quedaron ao descuberto.
Nos seguintes enlaces pode-se aceder á imaxen e tamén baixar todos os videos en diferentes formatos e tempos, son máis dunha hora de gavacións.
Unha instalación construída e mantida con diñeiro público, non pode rexir-se por normas discriminatorias por razóns de grados no escalafón xerárquico. O contido da nota fala por si mesmo. Outra cousa sería que se trata-se dunha discriminación positiva por ter algún tipo de diversidade funcional ou por un entrenamento ou rehabilitación especial.
O artigo 1 da Declaración Universal dos Diretos Humanos dí que todos os seres humanos nacemos libres e iguais en dignidade e dereitos ... mais alguén segue pensando outra cousa. Os poderes públicos teñen que velar para que non haxa
discriminación algunha por razón de "nacemento, raza, sexo, relixión, opinión ou calquera outra condición ou circunstancia persoal ou social".
________________
Hoxe, Lúns 14 de Xuño de 2010, está prevista a entrada na Ría de Ferrol, do buque gaseiro "Galica Spirit" con dúcias de miles de metros cúbicos de LNG-GNL, para a planta de gas que Reganosa ten en Mugardos. Este faría o buque 67 desde que en Maio de 2007, entrara o primeiro, que paradoxas do destino foi o "Galicia Spirit", de actualidade pola causa que se segue nos xulgados de Ferrol.
Ante o aumento da pontencial ameaza que significa a entrada pola angosta canle da Ría e a posterior descarga en Punta Promontorio, o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, convoca unha acción de protesta e denuncia, como ven sendo habitual sempre que un buque destas características entra na Ría.
Na Praza Amada García de Ferrol, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia, está convocada, hoxe, Luns 14 de Xuño, unha Concentración, ás 8 da Tarde.
O obxectivo da acción do Comité, non é só o de protestar e denunciar polo aumento potencial da ameaza, cada vez que chega un buque con GNL-LNG, senón de lembrar todo o despropósito gasístico que significa o ter unha planta regasificadora no corazón da nosa Ría, ameazando a vida e seguridade das persoas e contribuíndo ainda máis ao deterioro da Ría e a súa produción marisqueira. Planta de Gas instalada en Mugardos coa complicidade das administracións e a corrupción política e económica, para beneficio de moi poucos. Planta de Gas que algúns no-la presentaron como estratéxica e despois de tres anos de funcionamento tornou-se totalmente innecesaria, dos máis de 156 buques gaseiros que xa tiñan que ter entrado na Ría segundo o proxecto presentado no seu día, só entraron 66. Estratéxica si, mais só para o peto deles que o enchen de cartos públicos, é dicer do diñeiro de todos nós.
Características do buque: Nome: Galicia Spirit - Eslora: 279.8 m - Manga: 43.4 m - Calado: 12.12 m - Capacidade: 140.500 m³
POLA DEFENSA DA VIDA, A NOSA SEGURIDADE E A RÍA !!
CESE DA ACTIVIDADE E DESMANTELAMENTO DE REGANOSA !!
Ante a nova aparecida onte nos medios de comunicación segundo o cal, o fiscal xefe da Área, Román Ruíz Alarcón, decidiu o arquivo das autoinculpacións presentadas polas membras e membros do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, no procedemento que se segue contra os mariscadores aos que se lles imputa un delito grave nos sucesos de Maio de 2007, cando se lle impediu a entrada na Ría ao buque gaseiro Galicia Spirit, o CCE manifesta:
Todo o mundo sabe que o CCE promoveu a acción que o 7 de Maio de 2007 impediu a entrada na Ria de Ferrol do primeiro gaseiro cargado con GNL”Galicia Spìrit”. Nesta acción participaron centos de persoas, entre elas as 31 que o pasado dia 1 presentaron un escrito de inculpación dirixido á Fiscalía.
A actuación desta Fiscalía, apartando ao CCE e reducindo agora a 9 mariscadores a imputación dos feitos, parece máis dirixida a castigar de xeito exemplar a un pequeno grupo de traballadores do mar, “asumible pola sociedade”, que a facer xustiza.
¿Quererá o Sr. Fiscal que pase desapercibida a raíz do problema, que non é outro que a ameaza á vida de miles de persoas que supón a planta de gas de Reganosa no corazón da Ría de Ferrol?
¿Quererá o Sr. Fiscal que non se saiba que esta instalación esta acelerando a destrución do ecosistema da Ria, o medio de vida dos mariscadores?
¿Quererá o Sr . Fiscal que non se saiba que esta instalación é produto dun acto continuado de corrupción do que se beneficia unha ínfima minoría?
Lamentamos que as actuacións do Sr. Fiscal, sexan publicitadas nos medios de comunicación antes que se notifiquen aos afectados. Contrasta esa dilixencia, con outras actuacións de quen parecen cegos diante da ameaza de Reganosa, que representa un perigo para a vida, profundiza na destrución da nosa Ría, está mergullada desde o seu nacemento na corrupción, e pola contra, tentan atemorizar precisamente a aqueles que, como neste caso, defenden a vida, a legalidade e a Ría.
Ferrol a 11 de Xuño de 2010
POLA DEFENSA DA VIDA, A NOSA SEGURIDADE E A RÍA !!
CESE DA ACTIVIDADE E DESMANTELAMENTO DE REGANOSA !!
O venres 11 de xuño ás 20 horas no Auditorio do Ateneo Ferrolán, proxectarase o documental "Entre Línguas"
Este documental, ten directores e equipo integramente galegos e é un estudio filolóxico que mostra como en distintas zonas fronteirizas, nas que o portugués conflúe co español, estes entrelázanse e dan como resultado dialectos que son utilizados día a día pola poboación local e que son claramente similares ao galego que utilizamos actualmente en Galicia.
Sinopse
O galego de que nada sabíamos
O caso do 'galego de Cáceres' tornou-se conhecido na Galiza há quase duas décadas. Porém, ao longo da fronteira com Portugal, desde a província de Samora até a de Badajoz, existem outros quatro territórios que, por diferentes vicissitudes históricas, possuem actualmente soberania espanhola e conservam uns dialectos muito semelhantes ao galego.
Afinal, o que é o galego? Será que a língua portuguesa, em contacto com o castelhano sobreposto através dos séculos, pode dar origem a outros galegos? No transcurso deste documentário, os vizinhos e vizinhas destas quase sempre pequenas vilas, contam-nos como vivem a sua mais forte peculariedade e conversam sobre os motivos para continuarem a falar como ainda falam e cantam, ou todo o contrário.
Guión: Vanessa Vila Verde Lamas, João José Varela Aveledo, Eduardo Sanches Maragoto.
Producción: Vanessa Vila Verde Lamas, João José Varela Aveledo, Eduardo Sanches Maragoto.
Montaxe: Ramiro Ledo Cordeiro.
Dirección: Vanessa Vila Verde Lamas, João José Varela Aveledo, Eduardo Sanches Maragoto.
Imaxe: Vanessa Vila Verde Lamas, João José Varela Aveledo, Eduardo Sanches Maragoto.
Son: Vanessa Vila Verde Lamas, João José Varela Aveledo, Eduardo Sanches Maragoto.
Música: “De la vida de les piedres” extraído de Diariu 2 de Nacho Vegas e Ramón Lluís Bande.
Desing: Manuel Pintor Vigo.
Postproducción: Ramiro Ledo Cordeiro.
Un bo número de andaluces autoconvocamonos para reflexionar sobre a situación política e económica e tratar de atopar modos de dar respostas unitarias. O encontro celebrarase en Mollina (Málaga) o vindeiro sábado e a el están invitadas todas as persoas que se sintan con ganas pola xustiza social, a igualdade e os dereitos humanos. Picando en Ler máis se pode ver o manifesto do Encontro, os asinantes da convocatoria e o que perseguimos. ¡Vémonos alí!
Quen asinamos este chamamento somos mulleres e homes andaluces movidos pola responsabilidade moral ante a situación social, política e económica que estamos vivindo: miles de familias desafiuzadas por deber uns centos de euros a bancos que gañan miles de millóns; banqueiros e grandes empresarios que gañan eses miles de millóns e que apenas se pagan impostos; caixas de aforro e empresas ou fundacións públicas gobernadas por un novo tipo de caciques que se limitan a copiar o modelo de xestión privada; bancos e grandes multinacionais que se saltan á toureira as propias leis do mercado que queren impor aos demais; peches empresariais e abusos comerciais; aumento escandaloso do desemprego e a precariedade laboral; medios de comunicación públicos que nos degradan e avergoñan; un medio ambiente cada día máis agredido; os niveis de fracaso escolar máis altos de Europa mentres que se reclama cada vez menos gasto público social; crecente posta das universidades ao servizo dos intereses privados coa escusa da "homologación con Europa"; unha taxa de paro de máis do 60% nos mozos entre 16 e 19 anos sen que apenas se fale diso; leis e normas contra os inmigrantes que alimentan o racismo e a xenofobia; aumento da pobreza e a exclusión social ...
Somos andaluces e andaluzas que:
Non estamos dispostos a aceptar con resignación que todo isto sexa inevitable.
Non queremos deixarnos vencer pola impotencia,
Negámonos a deixarnos levar pola sensación de que ?non se pode facer nada?,
Non queremos que os asuntos públicos resólvanse nun coto pechado por profesionais da política
Entendemos que é fundamental que a xente participe directamente nas decisións políticas para evitar que estas favorezan sempre aos máis poderosos.
Queremos:
Promover a máis ampla participación posible dos nosos concidadáns e concidadás na vida pública e política e participar nós mesmos do xeito máis comprometido posible para crear condicións que favorezan un exercicio diferente do poder. Para que non sexan sempre os mesmos os que se benefician das decisións dos gobernos.
Loitar contra a desigualdade crecente, contra os privilexios dos ricos, dos banqueiros e dos grandes empresarios que crean paro e destrúen a nosa riqueza humana, material e ambiental. E tamén contra os que na trastienda do poder político actúan e aprovéitanse da situación ou son os seus cómplices.
Construír outro tipo de sociedade, máis xusta e igualitaria, onde as decisións sexan compartidas e onde a democracia non sexa unha simple mecánica de voto que non serve para resolver as cuestións máis perentorias socialmente para dar poder real a toda a cidadanía.
Propiciar o encontro de todas as xentes a quen indigne o cúmulo de inxustizas e violacións dos dereitos humanos que se dan cada día en todos os lugares do mundo e, especificamente, en Andalucía. Non nos importa de onde veña cada un nin cada unha, nin cal sexa a súa análise concreta da situación, senón o seu sincero compromiso de facer fronte ás inxustizas e loitar na práctica polo exercicio real dos dereitos humanos.
Desde estas conviccións, chamamos a iniciar un movemento cívico:
Que intente romper co modo en que funciona o noso sistema social e político,
Que parta doutros principios éticos para impulsar cambios efectivos que establezan outro equilibrio de poderes máis democrático e
Que permita superar as desigualdades, eliminar as inxustizas e garantir que todos e cada un dos cidadáns e cidadás poidan gozar realmente dos dereitos individuais e colectivos.
Por todo iso, coa nosa firma queremos apoiar e promover o encontro que terá lugar en Mollina (Málaga) o próximo 12 de xuño, como primeiro paso para constituír este movemento cidadán, onde converxan as e os activistas dos movementos sociais e todas as persoas que non se resignan a aceptar pasivamente a actual situación de desastre social, ambiental e política de Andalucía.
O próximo 12 de xuño en Mollina (Málaga), a partir das 10h.
Xa está na rúa un novo libro, este escrito ao alimón con Lina Gálvez e cun prólogo de José Luís Sampedro que nos honrou coa súa lucidez e xenerosidade de sempre. O seu título, "Desiguais - Mulleres e homes na crise financeira", e é unha proposta de interpretación da crise tendo en conta o que tantas veces se deixa de lado, as desigualdade posición social e persoal entre homes e mulleres como resultado do seu diferente poder e dos prexuízos e estereotipos machistas aínda predominantes. Publícao Editorial Icaria e pode atoparse en calquera librería.
A continuación o seu índice:
PRÓLOGO.
INTRODUCIÓN.
I. A CRISE.
A orixe inmediata da crise: hipotecas e finanzas lixo.
O colapso financeiro e a crise da economía global.
Burbullas, trampas, complicidade... e testosterona.
Por que falar de mulleres e de homes cando falamos de crises?
II. O QUE DE VERDADE HAI DETRÁS DA CRISE.
Financiarización.
A crise dos setenta e a resposta neoliberal.
A incorporación segregada das mulleres ao emprego.
Desigualdade e crises financeiras. Políticas deflacionistas e patriarcado na orixe da crise.
A desnaturalización da actividade económica e da vida humanaUna crise sistémica.
III. MULLERES E HOMES NA GRAN RECESIÓN.
Os efectos da crise. Diminución do ingreso.
A crise, o emprego e as relacións laborais.
Racionamento do crédito e discriminación financeira.
O traballo non pagado na crise.
Os danos colaterais da crise. As respostas dos gobernos.
IV. OUTRAS RESPOSTAS A La DESIGUALDADE E A CRISE.
A desigualdade de xénero.
As causas da desigualdade de xénero: un resumo xeral.
Outra análise económica. ¡Hai alternativas!
O MpDC parabeniza o roteiro de Aranga a prol da memoria histórica
Este sábado, 12 de Xuño de 2010, terá lugar en terras luguesas e coruñesas unha acción nun dos lugares do país onde se calcula que máis represaliados poden estar enterrados en foxas. Será nos arredores de Aranga e está organizado por diversos colectivos entre os que se atopan a Comisión para a Recuperación da Memoria Histórica da Coruña ou Roxín Roxal, entre outros.
O Movemento polos Dereitos Civís celebra a valentía de organizadores e familias das vítimas que están a dar un enorme paso para a reparación da honra de moitos homes e mulleres asasinados pola ditadura. Desde o colectivo quere facerse público o apoio a esta actividade ao tempo que demanda a Xunta e goberno central que axilicen os trámites para a aplicación sen matices da Lei de Memoria Histórica.
Neste sentido o colectivo critica as últimas actuacións da Xunta, que lembremos recurtou en preto dun 90 por cento a investigación neste eido e que teña deixado de apoiar o proxecto “Nomes e Voces” ou que teña renunciado a seguir sufragando o proceso de exhumación das vítimas ou ten rexeitado participar no proxecto de localización de fosas son algúns dos retrocesos que o país está a vivir desde a entrada do goberno de Feijóo.
Dereitos Civís súmase, pois, a esta homenaxe ás persoas que deron a vida pola democracia e a liberdade e louba a procura de datos que axuden a poñerlle nome a moitas desas persoas asasinadas. Os historiadores cren que pode ser un dos lugares do país onde maior número de vítimas da represión franquista se atopan nun conxunto de foxas comúns.
Chegou á asociación un correo dun novo portar para buscar mascota en toda España, por provincias, tanto para os que queiran adoptar como para os que perdan algunha.
Segundo o publicado na edición de hoxe, do Diario de Ferrol, o fiscal xefe da Área, Román Ruíz Alarcón, decidiu o arquivo das autoinculpacións presentadas polas membras e membros do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, no procedemento que se segue contra os mariscadores aos que se lles imputa un delito grave nos sucesos de Maio de 2007, cando se lle impidiu a entrada na Ría ao buque gaseiro Galicia Spirit.
Polo visto a fiscalía neste proceso, parece que non ten a intención de que se faga xustiza, parece que busca un castigo exemplar, costoso, mais asumíbel. Pura política partidaria e sístémica, a prol de Reganosa e dos seus apoios políticos, administrativos e económicos. Xa no seu momento decidiu apartar da causa a 51 mariscadores que nun principio procesara a xuíz instrutora. E agora con este arquivo quere deixar ao marxe ao Comité Cidadán, para que o asunto non amose as verdadeiras dimensións do confito social que subxace de todo este caso que non é nen máis nen menos que a instalación da planta de gas de Reganosa no corazón da nosa Ría, a poucos metros de núcleos de poboación. Instalación que só respondeu a un corrupto desprósito gasístico que beneficia a uns poucos, poñendo en perigo a seguridade e a vida de moitas persoas que moramos na contorna e que ven destruír aínda máis a xa deteriorada Ría de Ferrol e os seus recursos marisqueiros.
Pola importancia da noticia a transcribimos a continuación.
A Fiscalía acorda o arquivo das autodenuncias na causa do gaseiro
Ferrol - 10.06.2010
O fiscal xefe de Área de Ferrol, Román Ruíz Alarcón, acordou onte a incoación de dilixencias preprocesales penais e o seu arquivo simultáneo respecto das 31 denuncias autoinculpatorias no procedemento que se segue no Xulgado de Primeira Instancia número 3 contra un grupo de mariscadores polo bloqueo da ría.
Trátase dos escritos presentados o pasado día 1 de xuño no rexistro xudicial por integrantes do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, en relación co procedemento xudicial aberto respecto dos incidentes ocorridos en maio de 2007, por mor de que se impedise a entrada a Reganosa do buque gaseiro "Galicia Spirit".
Os membros do Comité Cidadán decidiran autoinculparse baixo o argumento de que a medida de presión que ese día levou á práctica fora convocada por eles, polo que non entendían por que se imputaba a sesenta mariscadores.
No seu decreto, o fiscal explica que o procedemento a que fan referencia os denunciantes iniciou xa a súa fase intermedia como procedemento abreviado. En devandito trámite, o Ministerio Público formulou acusación contra nove persoas e interesado o sobresemento respecto de todas as demais, por estimar que non había proba de cargo bastante da súa participación nos feitos.
Sinala, ademais, que os novos escritos presentados nada achegan ao xa resolto, polo que decide o arquivo dos mesmos, "por non resultar fundamento bastante para o exercicio da acción penal".
O presente decreto da Fiscalía de Área será notificado a todos e cada un dos 31 denunciantes.
Non hai moito tempo que descubrimos a opinión do vello xornalista José María Villot e mesmo temos publicado algo en Ártabra 21. Este xornalista escrebe varias veces á semana para os xornais do grupo "Editorial La Capital, S.L.", ao cal pertence o "Diario de Ferrol". Na internet o nome do xornalista ten poucas entradas, este grupo xornalístico non tiña hemeroteca, polo que non gardaba nas publicacións dixitais os artigos de opinión, nen as noticias e reportaxens de interese que ía publicando. O que fixo que os escritos publicados de José María Villot se perderan no éter. Agás algún que temos gardado, nos nosos arquivos, e outros que foron reproducidos noutros sitios na rede, mais sempre poucos.
Desde o pasado 29 de Abril deste ano 2010, o Grupo "La Capital" foi adaptando aos novos tempos as súas web, o que posibilita acceder a unha pequena hemeroteca, mais son centos, os escritos do vello xornalista, que están perdidos para o mundo dixital. Outro asunto que impedía a nosa atención ao escrito por Villot, era que escrebe en castelán, cousa que ao noso entender, feito desde esta Terra, perde certo valor, iso que o propio Villot publicou por varias veces artigos na defenda do Galego. Mais non nos queda máis remedio que recoñecer o valor do publicado por Villot, non só polos temas tan actuais, senón pola capacidade de síntese, a linguaxe directa, o saber expor con palabras e xiros totalmente comprensibeis, en definitiva que paga a pena parar-se a reproducir e difundir a súa opinión, polo que nos permitimos a licenza de traducir os seus escritos e publica-los en Ártabra 21.
Que veñen, que veñen
Por José María Villot [*] 10.06.2010
E é que o malo non é que teñamos un Goberno desnortado, senón que hai unha oposición, dabondo coñecida, cun norte moi claro e unha meta moi precisa. Hai exemplos...
E é que che dá así como medo, non?
Por unha banda, está o que padecemos e, polo outro, os que se crecen a este padecimiento colectivo, pois chegar a "súa" meta non ten prezo e ¡mire vostede por onde! a dereita fai súa aquela vella frase de "o fin xustifica os medios" e como non fan nada a medias, amplifican a través das súas terminais mediáticas os males que nos esperan "desgraciadamente a recuperación económica non empezará nunca", clama desde o seu púlpito ou columna o orate...
E sen podelo evitar xa anticipan algunhas das fórmulas para que "o réxime de partidos políticos cobre conciencia de servizo á comunidade ...", o que soa a terzo familiar e esas cousas tan orgánicas...
Aí están envolvidos nas súas bandeiras, burlándose do Código Penal... Botan de menos as fanfarrias e desfiles ao redor das súas iconas; apertan filas cos seus, aí están os "choios" en deputacións e consellerías, pois quen reparte leva a mellor parte. E levan parte do todo, como ocorreu en Gondomar. Eses son os parentes de "Gurtel". Non parece que vaian mellorar as novas xeracións...
O século pasado, en tempos de Fraga, a Xunta debía ás caixas de aforros galegas máis de mil cincocentos millóns de euros, e hoxe a cifra case alcanza aos dous mil millóns, sendo esta autonomía unha das máis endebedadas a pesar das reiteradas alusións á austeridade, a contención do gasto, etc.
Aquela operación "estética" dos coches acabou sendo un fracaso, os recortes de salario chocan contra a indecorosa cantidade que cobran os conselleiros da Crtvg e a austeridade chea o peto dos empresarios que van administrar os hospitais e a repartición de subvencións aos concellos, premiando aos propios, pon marco á foto que pode titularse... "ollo, que veñen, que veñen".
Nun momento onde é necesario arrimar o ombreiro, axudar ao ben común deixando aparcado o propio, decidiron esperar sentados para ver pasar o cadáver do inimigo.
O malo é que neste duelo, os cadáveres son os nosos. Os dos cidadáns. O pobo.
Hai pouco menos dun mes escrebía, ou mesmo autor, sobre as medidas acordadas polo goberno de Rodríguez Zapatero deste xeito:
A apertarse o cinto
Por José María Villot [*]
15.05.2010
O axuste máis duro da historia recente recae, maioritariamente nos cidadáns mais débiles con recortes de salario, pensións e servizos.
Trátase da folla de ruta usada xa pola dereita: diñeiro para os bancos, as financeiras, empresas de automoción e grandes fortunas ás que os populares llo "puxeron máis barato" e os socialistas redondearon as vantaxes rebaixándolles impostos directos, aumentando o seu privilexios como a supresión dos impostos por patrimonio e sucesións.
E agora, ao redor de quince millóns de cidadáns -as vítimas da desvergonzada avaricia dos mercados e a estulticia dos políticos- sufrirán recortes na súa nómina, "xeadas" as pensións, rebaixada o investimento público o que se traduce en menos gastos para estradas, ferrocarril etc ... e outro pau ás axudas para a dependencia ...
En moitos foros de Internet atópanse outras respostas á crise: recuperar o Imposto sobre o Patrimonio, elevar o tipo máximo para o imposto do IRPF que baixaron do 56 ao 43%; establecer un novo tramo para quen superasen rendas de 8.000 euros mensuais; aplicar un 35% ás empresas con base superior aos 1.000 millóns de euros; suprimir parte da axuda á Igrexa e reducir o gasto militar coa retirada de Afganistán. Estas medidas están cuantificadas en máis de cinco mil millóns de euros...
Pero podía ser peor, oia... imaxínense que organiza a economía a nova estrela emerxente, o señor Fernández, que explica nos xornais que o tamaño non importa (presumiu de que a caixa pequena saíu beneficiada, sic.) e deu a súa receita para arranxar o país: rebaixar os soldos aos funcionarios un 20 por cento ante a mala situación da economía española, que non a súa, of course. ...
Boa parte da causa desta pobreza débese aos gobernos conservadores sen sensibilidade social -que agrandaron as diferenzas entre os cidadáns- que só confiaban no mercado para multiplicar as súas ganancias.
Gustounos que cando o presidente pediu un sacrificio aos cidadáns (dispostos a soportar sacrificios a favor dos nosos concidadáns máis necesitados) esixise a súa cota parte aos que máis teñen, os que sempre gañan.
O izquierdazo deixounos cambaleando. Agora falta "o derechazo" do KO.
Publicados no xornal comarcal Diario de Ferrol, baixo a sección "Balcon do Pobo"
[*] José María Villot y Villot, xornalista e escritor, foi Director do Centro Territorial de Televisión Española en Galicia entre o 1 de xaneiro de 1988 e o 30 de Abril de 1989. Director das Xornadas de Análise con motivo do 50 aniversario da TVE e o 20 aniversario da TVG celebradas n'A Coruña en Outubro de 2006.
______________________________
Un outro video do Festival en Solidariedade coa Xente do Mar, celebrado o pasado 4 de Xuño de 2010: Tod@s paramos o "Galicia Spirit"!
No que participaron: dous integrantes do grupo de pop ferrolán "Quant" que interpretaron unha só canción, en homenaxe ás persoas que luitan contra o despropósito gasístico, "Ninguén parece escoitar"; o folc das Cantareiras de Trasancos; A Quadrilha do Campo de Chao que tamén fan folc e son de Ferrol; desde Ourense "O Sonoro Maxín"; desde Coruña "Os tres trebóns"; o grupo de rock "Zënzar" desde Cerceda; desde Ferrol o rock de "La Sentina"; "Kastomä" rock desde Ordes e rematou o festival Pulpiño Viascón, con Roberto Grandal e Turu.
Versión acústica da canción de Quant: "Ninguén parece escoitar" no Festival Anti-Reganosa "Tod@s paramos o Galica Spirit".
Interpretaron este tema, Oscar Quant na guitarra acústica e voz, e Quincho, na guitarra eléctrica e voz.
Letra:
Mareas vermellas
Baten contra a mar
Ondean bandeiras mais
Ninguén parece escoitar
A praia valeira, escume e sal
A ría enteira teria que berrar
Ainda que ninguén parece escoitar
E se rompe a tormenta
Levantase o vendeval
Cambiaremos a area
Por Cemento e cristal
A praia valeira, escume e sal
A ría enteira tería que berrar
Ainda que ninguén parece escoitar
