O asunto das Centrais Térmicas de Ciclo Combinado na Galiza

Do Colectivo Ártabra 21 para o Comité Cidadán de Emerxencia -17.03.2010-

O asunto das Centrais Térmicas de Ciclo Combinado [*] na Galiza.-

Avaliado o contexto enerxético da Galiza e internacional, o Parlamento Galego, decideu constituir unha entidade que levase a cabo as funcións, iniciativas e programas enerxéticos para o territorio da Comunidade Autónoma.

O Instituto Enerxético de Galicia -INEGA- é o organismo do que se dotou a Comunidade Autónoma para o controlo do subsector económico enerxético que estuda a realidade enerxética e o seu valor estratéxico na Galiza. Teoricamente este organismo ten o encargo de vixiar a utilización racional da enerxía e a harmonización dos recursos enerxéticos, co medio ambiente e a calidade de vida do pobo, promover a diversificación das fontes enerxéticas e diminuír, na medida do posible, a dependencia exterior.

Desde hai anos este organismo autónomo elabora o que se chama o "Balance enerxético de Galicia".

Durante o ano 2009 elaborou o "Balance enerxético de Galicia 2008", onde se amosa a realidade enerxética na contorna do territorio galego e na súa relación co peninsular. O documento ten como obxectivo principal "coñecer e analizar a distribución da producción e do consumo de enerxía en Galiza, así como as distintas transformacións que sofre a enerxía primaria até o seu consumo final, permitindo a realización de programas de actuación que fomenten a diversificación e a optimización enerxética".

En definitiva, este é o organismo que dalgún xeito planifica ou dá conta de todo o referente ao asunto enerxético na Galiza. No citado documento "Balance enerxético de Galicia 2008", elaborado en 2009, no Anexo II, páxina 62 veñen detalladas o número de centrais xeradoras de enerxía eléctrica, ordeadas polo tipo de tecnoloxía utilizada, entre as que se atopan as termoeléctricas de Ciclo Combinado [GNL e Gasóleo]. Sempre se fala de dúas centrais de ciclo combinadao e no conxunto do documento mencionan-se as dúas unha en Sabón e outra n'As Pontes.

Acceder ou baixar o Documento:
http://www.inega.es/inega/2007/web/rss.php?dep=1

Mais hai unha Listaxe de todas as Centrais de producción de enerxía eléctrica que están activas na Galiza, detallada por tecnolóxias utilizadas e actualizada a Setembro de 2009 que ten colgada o INEGA na súa web oficial, á que se pode acceder no seguinte enderezo:

http://www.inega.es/inega/2007/web/index.php?dep=2&mod=des&idc=6

e en concreto á listaxen das Centrais Térmicas neste outro, en formato -pdf-:

http://www.inega.es/inega/2007/upload/des/98-d-centrais_termoelectricas.pdf

Por outra banda, no documento "Proposta de desenvolvemento da rede de transporte de enerxía eléctrica da Comunidade Autónoma de Galicia 2007-2016" que é un documento onde se analiza a evolución do parque de xeración de enerxía eléctrica e as previsións de consumo de electricidade en Galiza no período 2007-2016 e a planifición das futuras actuacións en infraestruturas de transporte que se van realizar. Nas súas páxinas 4 e 5 ven detallado o asunto das Centrais Térmicas de Ciclo Combinado d'As Pontes e Sabón.


Isto é o que ven no citado documento:


1.2. XERACIÓN CONVENCIONAL: CICLOS COMBINADOS DE GAS NATURAL.

A construción da planta regasificadora de gas natural licuado (G.N.L.) en Mugardos e dos gasodutos asociados a esta planta, permitirán a construción de dúas centrais de ciclo combinado nas Pontes e Sabón respectivamente.


1.2.1.- CENTRAL DE CICLO COMBINADO DAS PONTES.

A central de ciclo combinado das Pontes contará cunha potencia de 770 MW estando prevista a súa entrada en operación no primeiro trimestre do 2007. Segundo datos facilitados pola empresa promotora espérase que teña un funcionamento medio anual dunhas 7.000 h.

CARACTERÍSTICAS TÉCNICAS E DE OPERACIÓN DO CICLO COMBINADO DAS PONTES

- Potencia nominal: 770 MW
- Configuración: 2 x 1 Turb.Gas + 1 Turb.Vapor
- Potencia en turbina de gas: 2 x 258,5 MW
- Potencia en turbina de vapor: 1 x 253 MW
- Previsións produción anual electricidade: 5.600.000 MWh/ano
- Rendemento do ciclo combinado: 55%

Endesa Generación, S.A. xa comunicou á Xunta de Galicia a súa intención de construír outro ciclo combinado no período do 2013-2015, de características técnicas semellantes ao anteriormente mencionado.


1.2.2.- CENTRAL DE CICLO COMBINADO DE SABÓN.

En setembro de 2005 comezaron as obras para a construción da central de ciclo combinado de Sabón en Arteixo (A Coruña) nos terreos anexos á actual central térmica de fuel óleo. Contará cunha potencia instalada neta de 386 MW, tendo prevista entrar en operación en novembro de 2007.

No seguinte cadro preséntanse as principais características técnicas e de operación desta instalación, que segundo datos facilitados pola empresa promotora espérase que teña un funcionamento medio anual dunhas 5.200 h.

CARACTERÍSTICAS TÉCNICAS E DE OPERACIÓN DO CICLO COMBINADO DE SABÓN

- Potencia nominal: 386 MW netos (390 MW brutos)
- Configuración: 1 Turbina Gas + 1 TurbinaVapor
- Potencia en turbina de gas: 1 x 255 MW
- Potencia en turbina de vapor: 1 x 135 MW
- Previsións produción anual electricidade: 2.000.000 MWh/ano
- Rendemento do ciclo combinado: 57%

Na planificación de Unión Fenosa, S.A. contémplase a construción dun grupo xemelgo ao anteriormente mencionado (386 MW) que probablemente entre en operación en 2013.


1.3.- PREVISIÓNS DE EVOLUCIÓN DO PARQUE DE XERACIÓN TÉRMICO.

En relación ao comentado nos apartados anteriores, no seguinte cadro preséntanse as previsión de incremento de potencia do parque de xeración termoeléctrico (carbón, fuel óleo e gas natural). De cumprirse as expectativas, no horizonte do 2016, Galicia multiplicará por dous a potencia actual de xeración, coa entrada en servizo de 1.156 MW en 2007 e outros 1.156 MW adicionais no período 2007-2016. Compre salientar que os novos incrementos en xeración térmica serán con centrais de ciclo combinado con gas natural, polo tanto moito menos contaminantes que as térmicas convencionais e moito máis eficientes desde o punto de vista enerxético.

No seguinte cadro amósase a previsión da evolución da potencia nas centrais térmicas.



[Clicar acima da imaxe para ampliar]

No seguinte cadro preséntanse as previsións de evolución da xeración de electricidade mediante centrais termoeléctricas. Da análise das previsións destaca a diminución da xeración anual de electricidade das centrais de carbón e fuel óleo en comparación coa xerada en 2005, de acordo coas esixencias e obrigas que se derivan do establecido no R.D. 430/2004, do 12 de marzo sobre Grandes Instalacións de Combustión; no R.D. 60/2005, no que se fixan os obxectivos do Plan Nacional de Asignación de Emisións de CO2 para os períodos 2005-2007 e 2008-2012 (aínda por definir) e no Real Decreto-Ley 3/2006, do 24 de febreiro, polo que se modifica o mecanismo de casación das ofertas de venda e adquisición de enerxía presentadas simultaneamente ao mercado diario e intradiario de produción por suxeitos do sector eléctrico pertencentes ao mesmo grupo empresarial.



[Clicar acima da imaxe para ampliar]

Acceder ou baixar o Documento completo:
http://www.inega.es/inega/2007/upload/inf/68-d-proposta_rede_electricidade.pdf
______________________

Dossier de Prensa relacionado:

Europa Press 03.06.2008 - Economía/Empresas

Endesa pon en operación comercial a central de ciclo combinado das Pontes (A Coruña)

Endesa puxo hoxe en operación comercial a central de ciclo combinado d'As Pontes de García Rodríguez (A Coruña), cuxa investimento ascendeu a 367 millóns de euros, informou hoxe a compañía.

A incorporación desta planta, que ten 860 megavatios (MW) de potencia instalada con dúas turbinas de gas e unha de vapor, aumenta en máis dun 50% a potencia gasista instalada pola empresa presidida por José Manuel Entrecanales na España peninsular.

A nova central está situada á beira dunha térmica de carbón de 1.400 MW, coa que comparte algunhas infraestruturas, o que facilitou a execución do proxecto e minimizado o impacto ambiental. Nesa contorna, Endesa dispón tamén de 161 megavatios eólicos e 60 hidráulicos, configurando o maior enclave xerador de España.

A construción da central de ciclo combinado d'As Pontes iniciouse no outono de 2005 e consumiu 2,6 millóns de horas de traballo. Está dotada de dous turbinas de gas e unha de vapor, cada unha co seu propio xerador eléctrico independente, o que achega gran flexibilidade operativa. Trátase de equipos fabricados por General Electric que son os máis modernos do mercado na súa clase.

Aínda que o combustible principal é gas natural, a instalación está preparada para consumir gasóleo en caso de urxencia. Ademais desta singularidade tamén se distingue porque ata agora todos os ciclos combinados peninsulares de Endesa eran monoeixe.

A alimentación da nova central d'As Pontes procede dunha regasificadora situada na ría de Ferrol, á que está unida por un gasoduto duns 30 quilómetros.

Endesa ten contratada nesta terminal unha capacidade anual de 0,8 bcm (800 millóns de metros cúbicos) de gas natural. A planta é propiedade de Reganosa, compañía liderada por Endesa e á que a nova central de ciclo combinado dá viabilidade.

Por tratarse dunha instalación veciña á central de carbón preexistente, comparte con esta a infraestrutura de captación de auga do río Eume, evitando así un impacto ambiental engadido. Igualmente aproveitou terreos da subestación de 400 quilovatios (kV) da planta carboeira para unha subestación blindada pola que evacua a enerxía producida polo ciclo combinado.

O emprazamento dispón así mesmo de superficie suficiente para instalar outro ciclo similar ao posto agora en servizo por se nalgún momento así se decidise. Tamén está garantido a subministración de gas natural a través de Reganosa.

ENDESA ten operativos na Península Ibérica outros catro ciclos combinados, todas eles cunha potencia unitaria de 400 megavatios: Colón 4 (Huelva), San Roque 2 (Cádiz), Besós 3 (Barcelona) e Tarragona 1. Ademais está en construción Besós 5, de igual capacidade que a das Pontes.

Fonte: http://www.europapress.es/economia/noticia-economia-empresas-endesa-pone-operacion-comercial-central-ciclo-combinado-as-pontes-coruna-20080603152716.html

Diario de Ferrol 09.05.2008

O ciclo combinado de Endesa entrará en fase comercial a finais deste mes

A central de ciclo combinado de Endesa nas Pontes está probada, certificada e lista para entrar en funcionamento. Prevese que o faga a finais deste mes, cando terminen as probas con gasóleo, un combustible que unicamente se empregará en situacións extraordinarias de desabastecemento de gas natural.

Endesa iniciou as obras de construción da súa central de ciclo combinado nas Pontes en setembro de 2005 e agora está a piques de culminar un proceso que supuxo un investimento da orde de 400 millóns de euros e 2,6 millóns de horas de traballo. A finais deste mes entrará en funcionamento comercial a planta, con dúas turbinas de gas e unha de vapor que proporcionarán unha potencia de 800 megawatios.

O director da instalación, José Javier Granja, explicou onte, no marco dunha conferencia organizada polo Departamento de Enxeñería Industrial da UDC, que a central deseñouse pensando en duplicar a súa capacidade no futuro. Así, deixouse libre espazo para outras dúas turbinas de gas e unha de vapor, que configurarían outro ciclo de 800 MW.

A planta nutrirase fundamentalmente do gas natural procedente de Reganosa, a través do gasoduto que conecta directamente ambas as instalacións. No entanto, o ciclo combinado de Endesa tamén ten acceso á rede gasista nacional a través do enlace As Pontes-Guitiriz, do que podería nutrirse no caso de que fallase a subministración desde Mugardos.

Segundo indicou onte José Javier Granja, o consumo de gas natural da central será de 0,8 BCM (miles de millóns de metros cúbicos) ao ano e o 99,9% do tempo funcionará con este combustible. Só en casos puntuais e extraordinarios, nos que falle o abastecemento por gasoduto, traballarase con gasóleo. En canto ao auga, a planta dispón duns tanques con capacidade para 11.000 metros cúbicos que son suficientes para 25 días de funcionamento. Desde o pasado 29 de xaneiro o ciclo combinado está probado e certificado, de maneira que só resta terminar as probas con gasóleo para entrar en fase comercial.

Endesa instalou na planta de ciclo combinado turbinas de última xeración de General Electric, empresa coa que contratou, ademais, un moderno sistema de control e mantemento. Segundo indicou onte José Javier Granja, as instalacións estarán permanentemente monitorizadas por parte da compañía estadounidense, que terá capacidade, desde o outro lado do Atlántico, para achegar solucións ante calquera incidencia.

A central de ciclo combinado d'As Pontes terá unha vida útil de 25 anos. As principais vantaxes deste sistema de produción de electricidade é que ofrece mellores rendementos e o investimento para a súa posta en marcha é practicamente a metade que no resto.

Fonte: http://www.diariodeferrol.com/

En formato -pdf- imaxe da edición impresa do xornal comarcal Diario de Ferrol:
http://www.igape.es/prensa/modif_ver_pdf.asp?pdf=MBGZ-7324
_______________________

[*] Denomínase ciclo combinado na xeración de enerxía á co-existencia de dous ciclos termodinámicos nun mesmo sistema, un cuxo fluído de traballo é o vapor de auga e outro cuxo fluído de traballo é un gas produto dunha combustión.

Máis información na Wikipedia:
http://es.wikipedia.org/wiki/Ciclo_combinado
______________________


Galería Fotográfica:



[Para ampliar clicar acima da foto]


[Para ampliar clicar acima da foto]

Fotos de Mariano Grueiro
http://grueiro.blogaliza.org/



[Para ampliar clicar acima da foto]

Foto de Aveiro
__________________

Acto de presentación da Plataforma en Defensa da Sanidade Pública de Ferrol Terra, o luns día 22 de Marzo de 2010

O movimento veciñal e social de Ferrol Terra toma as reiendas da defensa da Sanidade Pública constituindo unha Plataforma Cidadá. Varias foron as reunións organizadoras do organismo popular, onde pouco a pouco foi-se configurando o citado ponto de encontro, a elaboración dun Manifesto Constituinte, coas demandas cidadá foi o comezo, agora vai-se presentar publicamente o vindeiro Luns 22 de Marzo de 2010 cunha conferencia na Sala de Actividades da Fundación Caixa Galicia, ás 19:30 horas citada entidade Acto de presentación da Plataforma en Defensa da Sanidade Pública de Ferrol.

No Acto intervirán, Manuel Martín, médico e presidente da Asociación para a Defensa da Sanidade Pública de Galicia e Carlos Piñeiro, médico e presidente de Amicor. O acto terá como presentadora e moderadora a Mercedes Díaz, presidenta da Xunta de Persoal da Área Sanitaria de Ferrol.

Salustiano Gómez e Xosé Miguel López, no nome da Plataforma fan un convite público para a asistencia á citada Conferencia.


Blogue oficial da Plataforma:
http://plataformadspferrol.blogspot.com/

Información baseada na enviada por:

Asociacion Veciñal de Esteiro

-avvfontelonga@mundo-r.com-

16 de março de 2010 19:37

____________________

Manifestación Comarcal, en Ferrol, o Domingo 11 de Abril de 2010

A Plataforma pola Defensa da Sanidade Pública de Ferrol, diante do grave deterioro ó que se está sometendo á Sanidade Pública, á falla de compromiso que con esta Área que ten a Xunta de Galicia e ante as medidas privatizadoras do Partido Popular respecto da Sanidade Pública, convoca para o Domingo 11 de abril unha Manifestación Comarcal, a cal agardamos que reflexe na rúa o descontento e o rexeitamento destas medidas por parte do conxunto da cidadanía da comarca. A manifestación partirá ás 12 do mediodía do Ambulatorio Fontenla Maristany.

__________________________________

Manifestación Nacional en Compostela "Contra a destrución do territorio": Domingo 21 de Marzo de 2010, ás 12 do mediodía na Alameda

Este 21 de Marzo de 2010, ás 12 do mediodía, desde a Alameda de Compostela, sairá unha Manifestación Nacional baixo o lema "Contra a destrución do territorio", convocada pola Rede Galiza Non Se Vende.

Cando se cumpre un ano do cambio de goberno da Xunta, comprobamos que goberne quen goberne, gaña o produtivísimo. O goberno do PP, como os anteriores, segue o imposíbel camiño do crecemento indefinido: producir máis para consumir máis, quimera inviábel nun planeta con recursos limitados.

Os recursos naturais son postos ao servizo dos intereses económicos e das grandes empresas, subvencionadas con cartos públicos, mentres que aumenta o desemprego e pechan os pequenos negocios.

Intentan manter un modelo que non serve, que nos espreme como persoas, destroza o medio ambiente e agranda as diferencias económicas entre os pobos e entre as persoas.

A nosa lingua e a nosa cultura son menosprezadas e atacadas por un goberno que se avergoña e renega delas. A Sanidade vai camiño da privatización total. O transporte público é escaso, caro, ineficaz e está en mans privadas. As infraestruturas viarias baséanse no transporte privado contaminante e insustentábel. O noso litoral entrégase ás construtoras para o seu grande negocio especulativo. As nosas rías seguen acumulando recheos e naves industriais en primeira liña de costa e uns alarmantes niveis de contaminación. Grandes zonas costeiras son cedidas ás multinacionais piscícolas, ao mesmo tempo que a pesca industrial arrasa os océanos e o marisqueo e a pesca de baixura tradicionais van sendo desmantelados. Cultívanse transxénicos nas nosas leiras, mentres se fomenta a desaparición do noso agro. A ordenación do territorio é inexistente, o que provoca graves diferencias entre o interior e a costa. Louseiras e mineiras estragan as zonas mellor conservadas. A política forestal promove os cultivos de especies alóctonas e invasoras que sementan o país de incendios. O urbanismo caótico proxectase en función dos intereses económicos. A xestión de residuos basease na contaminante incineración. Industrias perigosas e contaminantes seguen funcionando irresponsabelmente...

• É o tempo de unirnos todos e todas e paralizar as agresións á vida e á Terra!
• É o tempo de esixir a participación da sociedade nos procesos de decisión que lle afectan directamente. É hora de que se teñan en conta aos colectivos sociais e á cidadanía.
• É hora de saír á rúa e reclamar outro modelo económico e social.
• Tod@s a Compostela o domingo 21!!!
• Pola defensa do litoral.
• Por unha ordenación racional do territorio
• Pola soberanía alimentaria e enerxética
• Por outro modelo de transporte

Ese mesmo día ás 17:00 da tarde na Sala Nasa de Compostela, última parada da II Caravana reivindicativa de GNSV, na que actuarán: Pallasos en Rebeldía, Pandereteiras Bouba, Sacha na Horta e O Sonoro Maxín.

GALIZA NON SE VENDE!!!

Terra viva e vida digna para tod@s

http://galizanonsevende.org/
info@galizanonsevende.org
____________________________

Lei de Estrangeria para a nossa Língua

Por Lupe Ces

14.03.2010

Já está aí. Chegou o que temíamos. Por decreto, o Galego vai ter a categoria de Língua Estrangeira no ensino. O ódio ao galego está instalado em Sam Caetano. Mas quem inspira todos estes ataques? Por quem estamos governados? Hai uns dias nas tertúlias da manhá da Radio Galega, escoitavamos dizer ao jornalista Roberto Blanco Valdés que já lhe diziam a Feijoo que o tempo corria contra del, que tinham que governar e levar adiante o decreto, e a quem nom lhe gostasse que roera, que para isso ganharam as eleiçons. E já vemos que lhe fixo caso, mas em que foro, em que estrutura se reúnem estes senhores? Noutra ocasom, no antigo programa "Hai debate", o mesmo no que outro jornalista, Carlos Luis Rodríguez, afirmava que "o galego já nom é a Língua própria da Galiza", Roberto Blanco Valdés também fazia referência a algum tipo de reuniom com frases como "nós já o dixemos" ou "nós já o temos falado", sem que ninguém dos presentes no plató tivesse o reflexo de perguntar-lhe por quem som "nós". Assim, seguimos sem saber quem nos governa. Por um lado sabemos que a seita Opus Dei tem colocados vários numerários e numerárias nas Conselharias. Mas, Roberto nom semelha tal, e Feijoo tampouco, polo que temos que pensar que hai outro governo paralelo noutra parte. Se tivessem o sentido democrático da transparência nolo diriam. O que estou certa, é que esta decissom, de igualar no ensino o Galego a umha língua estrangeira, nom sae dum proceso democrático de debate nas filas do PP.

Manhá concentraçons em toda Galiza, e aguarda-nos um ano movido. Que triste história a destes senhores! Som os malos na superproduçom que se fará sobre a história dumha maldiçom que caeu sobre esta Terra, e entre intrigras e loitas cainistas, logram desactiva-la dous rapazes fazendo um vinho misterioso que converte a quem o bebe em boa pessoa.

Agora deixemos a fantasia, descansemos esta noite, que manhá toca loitar coa realidade, por seguir sendo galegas e galegos.

Enviado por:

lupe ces

-lupeces@gmail.com-

15 de março de 2010 00:13

http://lupeces.blogspot.com/
_________________

Máis unha vez, un gaseiro cargado con GNL-LNG para a ilegal e perigosa Reganosa, entrou na nosa Ría poñendo en perigo á toda a poboación que moramos na súa contorna

As significativas fotos feitas por Suso Pazos [Susete], revelan o perigoso das manobras que o buque realiza diante do peirao e a proximidade dos núcleos de poboación á planta regasificadora de Mugardos.


[Clicar acima da foto para entrar no carrusel de diapositivos]

Non chega co perigo que xa de por si, representa a instalación de Reganosa no corazón da Ría de Ferrol, senón que cada vez que un buque metaneiro cargado co perigoso gas, o perigo aumenta exponencialmente. Desta vez foi un vello buque de máis de 34 anos de antigüidade [construído en 1976], o “LNG Port Harcourt”, con bandeira convencional d'as Illas Bermudas, de 274.20 m de eslora e 42 m de manga, o que entrou na Ría coa marea alta diúrna do pasado Sábado 13 de Marzo. Fixo o nº 62 desde que entrou o primeiro en maio de 2007, e o 3 deste ano 2010.

Como se fai de xeito habitual, o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, realizou unha concentración de denuncia e protesta, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia na Praza Amada García de Ferrol, ás 7 da Tarde do mesmo día no que o buque arribou ao peirao de Punta Promontorio.

Álbum de diapositivos:
http://picasaweb.google.es/reganosa.ferrol/LNGPortHarcourt#slideshow/5448227620907834674

Galería fotográfica:
http://picasaweb.google.es/reganosa.ferrol/LNGPortHarcourt#

* POLA DEFENSA DA VIDA, A NOSA SEGURIDADE E A RÍA !!
* CESE DA ACTIVIDADE E DESMANTELAMENTO DE REGANOSA !!
* PLANTA DE GAS FORA DA RÍA !!

Para apoiar e colaborar co Comité Cidadán:


Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
www.comitecidadan.org

Fonte das Fotos: http://picasaweb.google.es/reganosa.ferrol
______________________

Luns 15 de Marzo de 2010: Concentracións Comarcais contra o Decretazo en diferentes vilas e cidades da Galiza, en Ferrol ás 8 da Tarde na Praza Amada García, diante do Edifico Administrativo da Xunta de Galicia

A Plataforma cidadá Queremos Galego convoca a toda a sociedade a unha mobilización xeral contra o retroceso de anos que significara para a nosa lingua propia, o proxecto de decreto contra o galego presentado ás agachadas na mañá do sábado 13 de marzo.

Arestora, están confirmadas concentracións comarcais para o serán deste luns 15 de marzo nos seguintes lugares:

- Santiago de Compostela: ás 20 horas na Praza do Toural
- Vigo: ás 20 horas na Rúa do Príncipe (diante do MARCO)
- A Coruña: ás 20 horas na Praza de Pontevedra (diante do instituto)
- Ourense: ás 20 horas na Avenida da Habana (diante do edificio administrativo da Xunta)
- Lugo: ás 20 horas na Rolda da Muralla (diante do edificio administrativo da Xunta)
- Pontevedra: ás 20 horas na Praza da Peregrina
- Ferrol: ás 20 horas na Praza Amada García (diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia).
- Vilagarcía de Arousa: ás 20 horas na Praza de Galiza
- Noia: ás 20 horas diante do Concello
- A Pobra do Caramiñal (para toda a Barbanza): ás 20.30 no Cantón da Leña
- Foz: ás 20 horas diante do Concello
- Carballo: ás 20 horas diante do Concello
- A Estrada: ás 20 horas na Praza do Concello

Nas próximas horas pode ser que se vaian confirmando máis concentracións en máis puntos do país.

Para máis información pódese consultar a web de queremos galego. www.queremosgalego.org

Pola nosa lingua, nin un paso atrás!

Enviado por:

Colectivo A Revolta

-a.revolta.de.trasancos@gmail.com-

14 de março de 2010 18:51

Colectivo Sociocultural "A Revolta" de Trasancos
http://a-revolta-de-trasancos.blogspot.com/
_____________

Botan a andar as "marchantas" que participarán nas IIIª Acción Internacional da rede feminista Marcha Mundial das Mulleres

Despois do éxito que as distintas manifestacións e concentracións convocadas pola Marcha Mundial das Mulleres, en cinco cidades galegas, no centenario do 8 de Marzo, este sábado 13, e chegadas en tren tamén desde distintsos puntos da xeografia galega, as activistas da MMM, concentráron-se en Compostela para presentar as súas "marchantas" que participarán nas IIIª Acción Internacional desta rede feminista mundial.

O importante espazo que no discurso político da Marcha ocupan as construccións simbólicas das mulleres, ten como función, explicar sen palabras, para entender coa vista, co tacto ..., con outro xeito de comunicar, as reivindicacións feministas dirixidas a cabar coa violencia e a pobreza no mundo. Foi así no ano 2000, cando en Nova Iorque se construiu unha escultura cos utensilios de cociña traidos polas 200 delegadas da MMM vindas dos cinco continentes; foi asi no 2005 cando se foi tecendo con anacos de 50 países unha "Colcha da Solidariedade" que acompanhou atá Burquina Fasso a "Carta Mundial das Mulleres para a Humanidade", e é agora, no 2010, que as "marchantas", mulleres que camiñan construidas en distintos materiais, van trasladar ao Congo, o 17 de Outubro deste ano, toda a solidariedade e todos os soños que construiron moitas horas de traballo e reflexión para elevar, nas distintas mobilizacións da MMM ao longo deste ano 2010, estas figuras que recollen unha visión plural e única deste movemento feminista. Antes de trasladarse ao Congo, as "marchantas" construidas polas activistas galegas, acudirán a Istambul, o 30 de xuño, para participar na Mobilización Europea pola Paz e o Antimilitarismo. O propio 17 de outubro, para acompañar as actividades nas que van participar estas "marchantas" no Congo, acompañadas de dúas delegadas da Coordenadora Nacional Galega, a MMM pensa organizar na cidade de Vigo, un Tribunal de Acusación Popular.

______

Que é a Marcha ?

A Marcha Mundial das Mulleres é un movimento mundial de accións feministas que reúne grupos de mulleres e organizacións que actúan para eliminar as causas que orixinan a pobreza e a violencia contra as mulleres. Loitamos contra todas as formas de desigualdade e de discriminación sufridas polas mulleres. Os nosos valores e as nosas accións orientanse cara un cambio político, económico e social. Os mesmos que se articulan aoredor da mundialización das solidaridades, a igualdade entre mulleres, entre mulleres e homes, e entre os pobos, o respecto e a valoración do liderazgo das mulleres e o fortalecimento das alianzas entre mulleres e cos outros movimentos sociais progresistas.

Enlaces de interese:

• Web da Marcha Mundial das Mulleres na Galiza
  
  
• Web internacional da Marcha

__________________

En pouco tempo publicaremos a reportaxen do acto que tivo lugar en Compostela este Sábado 13 de Marzo de 2010, onde se botaron a andar as "marchantas" que participarán nas IIIª Acción Internacional desta rede feminista mundial.
_______________________

Homenaxe a "Anita" na comarca de Trasancos

O Centro Cívico do barrio de Caranza, acolleu unha sentida homenaxe da Secretaria da Muller da CIG, a Ana Paz Rodríguez -Anita-. Como acto central deste sindicato para conmemorar os cen anos da celebración do 8 de Marzo como Día Internacional das Mulleres, a Secretaría da Muller, recolleu a testemuña de "Anita", recentemente falecida nun tráxico accidente, para devolverlla á cidadanía da comarca ferrolá, como un exemplo de loita e compromiso constante na construción dun mundo máis xusto. A poesía da man de Pim e Rita, a música da man de María Manuela e as Cantareiras de Trasancos, e a proxección de imaxes, encheron o Centro Cívico de emoción e recoñecemento para unha activista que sendo tan nova, deixou unha pegada indelébel nas persoas que compartiron o seu tempo. A familia de Ana Paz Rodríguez, e as súas amizades máis achegadas, recolleron este recoñecemento, que se ben non borra a perda de Anita, de seguro lles confirma o querida e valorada que era, e que xa formar parte da historia colectiva desta comarca.

__________________

Enlace relacionado:

Ártabra 21: Unha pegada inesquecíbel
_______________________

Dúas ferrolás foron distinguidas -logo do seu pasamento- cunha mención especial na entrega do "Premio 8 de Marzo" da CIG: Ana Paz Rodríguez -Anita- e Margarita Bellas Miragaya -Marga-

[Na foto: Suso, Margarida, Gelo e Pablo]

O pasado 5 de Marzo de 2010, celebraba-se en Compostela, con motivo do "Día Internacional da Muller Traballadora" un acto de recoñecemento a loita das mulleres de Tréves [*], onde se lles entregou o "Premio 8 de Marzo" -outorgado pola CIG- pola súa loita en defensa dos postos de traballo e contra a deslocalización da empresa. Onde tamén se mencionaron loitas nas que as mulleres foron protagonistas: as mobilizacións protagonizadas polas traballadoras de Caramelo, de Montoto, de Povisa, de Peletería Senda, do grupo Pepe Nieto, de Alfageme ...

Margarida Corral Sánchez -Secretaria da Muller da CIG- denunciou que este foi “un ano no que a patronal se escudou na crise para precarizar as condicións nas que as mulleres desenvolvemos o noso traballo”, dixo “onde moitas foron presionadas pola patronal para forzalas a abandonar os seus postos, creando ambientes de traballo degradantes, intimidatorios e hostís, en moitos casos en castigo por facer exercicio do dereito á conciliación da vida familiar, persoal e laboral, por querer protexer a maternidade, sen que sexa a costa de perder o posto de traballo ou por ser cabeza visíbel dunha loita sindical”.

Neste sentido salientou o caso de Nélida Pisco, a traballadora de Autobuses de Calo que foi recentemente despedida, logo de ter sufrido “un rosario de discriminacións e ameazas”, por ter solicitado unha redución de xornada por coidado de menores a cargo.

Mencións especiais

Antes de facer entrega do premio, Margarida Corral Sánchez fixo especial mención á compañeira María Teresa Junquera Méndez, finada o pasado ano, “en recoñecemento a toda unha vida dedicada a esta central sindical, pola súa entrega na loita e defensa dos dereitos da clase traballadora”.

Tamén se lle fixo unha especial mención a Ana Paz Rodríguez -Anita-, responsábel da área asistencial residencial do CAMF (Centro de Minusválidos Físicos) de Ferrol, finada o pasado Outubro, da que salientou “o seu labor de integración social dos colectivos máis desfavorecidos, polo seu activismo, compromiso e loita na defensa dos dereitos das mulleres”.

Por último fixo unha emotiva lembranza de Margarita Bellas Miragaya -Marga-, Secretaria da Sección Sindical da CIG no Concello de Ferrol, finada hai máis de dous anos, á que recordou como a cara visíbel durante moitos anos da Asociación Migratoria de Residentes de Ferrolterra (ASMIREFE), como membro do Foro Galego de Inmigración e da que destacou “o seu contributo na Comisión de Mulleres desta central sindical, polo seu sorriso, pola súa infinita solidariedade, o seu legado, xunto coa súa categoría humana contribuíron a facer da CIG unha organización mellor”. Por iso, dixo, “dedicámoslle esta mención, en recoñecemento a toda unha vida dedicada á integración da poboación inmigrante, emigrante e retornada, pola súa defensa das mulleres e da clase traballadora”.

Fonte: Avantar

[*] Tréves, é unha empresa auxiliar do automóbil, en Pontevedra, que permaneceu en loita desde que en xullo do pasado ano se presentara un Expediente de Regulación de Emprego para deslocalizar a empresa a Marrocos. "As traballadoras permaneceron 9 días en folga, protagonizando peches na Deputación Provincial, na Cámara de Comercio, concentracións diante da Xunta de Galiza en Compostela, diante da PSA-CITROEN en Vigo, manifestacións en Pontevedra, e finalmente foron capaces de conseguir un acordo de 51 días de indemnización cando a empresa procedeu ao peche definitivo, o 31 de decembro, obrigando á Xunta de Galiza a crear unha bolsa de emprego para o sector da automoción".
_______________________

Marzo na Memoria

Por Rafael Pillado [*]

09.03.2010

Pasaron xa 38 anos desde aquela madrugada do 72 no que o réxime de Franco quixo cobrar caro o atrevemento dos traballadores ferroláns de reclamar os seus dereitos económicos, sociais e políticos. E deixaron no chán unha morea de feridos e mortos a Amador e Daniel.

Repetíase así unha experiencia histórica do movemento obreiro mundial, nada se nos regala, temos que conquerilo coa nosa forza orgaizada e coa nosa intelixencia, pasando por retrocesos e avances, camiño da democracia plena, do socialismo.

O 10 de marzo, supoñía un momento álxido na loita pola Democracia e que albiscaba as movilizacións que durante ese ano recorreron Galicia, sobre todo en Vigo.

Foi o esforzo e dedicación para atender os mais pequenos problemas, orgaizar núcleos de traballadores desde a pequena á gran empresa; para desenrolar a solidaridade entre elas, diante de cada problema por pequeño que fose, e dos traballadores con outros sectores sociais. Foi, en definitiva, un esforzo por dotar aos traballadores de instrumentos políticos e sindicais capaces de conquerir triunfar sobre da ditadura. Entre elas, as CC.OO.

E tivo un coste alto, á morte de Daniel e Amador hai que engadir os moitos feridos, despedidos, detidos e encadeados.

Pero nada poido parar aqueles anceios de liberdade e Democracia.

É momento de recordar tamén a compañeiros e compañeiras como Xulio Aneiros, Paco Filgueiras, Xulio Perez de la Fuente, Balbina Valcarcel (A Carbonera), Bárez, Mourente, Manuel Pillado, etc. E tantos outros.

E hoxe, sobre todo, a Manolo Amor e Xosé María Riobó, con quenes compartín algúns anos de encerro.

Na actualidade, os problemas son de outras características. Máis, os problemas de fondo persisten. E son moitos os traballadores e traballadoras que padecen a precariedade no traballo, as longas xornadas e sobre de todo o paro. Época na que unha minoría pode provocar unha crise global do sistema, coa pretensión de que sexan os traballadores quenes a paguen.

Mesmo na nosa comarca afecta gravemente a moitos traballadores e pequenas empresas, a práctica totalidade da sociedade.

E por eso, as ensinanzas de marzo do 72 deben valer para potenciar a unidade de acción sindical, a solidaridade e a movilización de todos os asalariados.

En calquera caso, a Asociación Cultural “Fuco Buxán” a que pertenzo, chama a participar en cantas movilizacións sexan convocadas nesta comarca.

Ferrol, 9 marzo 2010

[*] Rafael Pillado (1942), Vicepresidente da A.C. Fuco Buxán

fuco buxán, a.c.
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
fucobuxan@yahoo.es

Enviado por:
Fuco Buxán Asoc. Cultural - Ferrol
9 de março de 2010 16:39
____________________

Africa: Coltán, comercio sanguento

"O coltán, ata hai pouco un material practicamente descoñecido, converteuse no novo ouro negro do continente africano. Crucial para a fabricación de novas tecnoloxías da información nos países desenvolvidos -como telefonía móbil, computadores portátiles e outros dispositivos electrónicos-, o coltán atópase en importantes cantidades na zona este de a República Democrática do Congo e a crecente demanda de coltán por parte de Occidente está propiciando matanzas na rexión. Baixo a vixilancia das milicias rebeldes, ata os nenos extraen este material de forma perigosa nas minas. Este documentario de investigación penetraralles na escura rede de intereses que salvagardan este comercio sanguento. Poderán coñecer aos señores da guerra que esclavizan á poboación local e aos homes de negocio que, desde Europa, continúan importando coltán indiscriminadamente, a pesar das advertencias de Nacións Unidas".

A continuación presentamos o documentario francés, cuxo título orixinal é "Blood Coltan ou Du sang dans nos portables", duns 54 minutos, editado en 2007. O Director é Patrick Forestier e a producción é de Tac Presse. Subido ao Youtube dividido en 6 partes de menos de 10 minutos cada unha.

"Documentario que profunda na explotación e tráfico ilegal de coltán no leste do Congo, país devastado pola guerra, con catro millóns de mortos en 13 anos. A loita por conquistar os territorios máis ricos neste recurso natural é obxecto destas matanzas. O coltán obtido no Congo vai a China onde se fabrican 500 millóns de móbiles ao ano. Alí, parte das grandes marcas internacionais subcontratan unha parte da súa produción ..."

Coltán, comercio sanguento -1 de 6-

Fonte: http://www.youtube.com/watch?v=ZCHluUqb-xY

Coltán, comercio sanguento -2 de 6-

Fonte: http://www.youtube.com/watch?v=CVVnjgmHCc0

Coltán, comercio sanguento -3 de 6-

Fonte: http://www.youtube.com/watch?v=teHrh8jUcig

Coltán, comercio sanguento -4 de 6-

Fonte: http://www.youtube.com/watch?v=4HtUtJpoaNw

Coltán, comercio sanguento -5 de 6-

Fonte: http://www.youtube.com/watch?v=TGEZ0bMWzgQ

Coltán, comercio sanguento -6 de 6-

Fonte: http://www.youtube.com/watch?v=Z4ulsOHfprU

___________________________

Enlace de interese:

O Coltám e a guerra do Congo - A guerra invisível na República Democrática do Congo. Por Amy Goodman
___________________________________

Lefre de Caldereta A.C. organiza unha Charla-tertulia con Leandro Lamas este Martes 9 de Marzo de 2010

Ola a todas e todos,

Dende a A.C. Lefre de Caldereta convidámosvos este martes 9 de marzo ás 20.30 horas no pub Taxonera, a que disfrutedes do grande artísta ferrolán Leandro Lamas.

Pintor, debuxante, muralísta, etc; realizou exposicións especialmente en Galicia pero tamén en España e Portugal. Algúns dos lugares onde expuso a súa obra foi na Galería Sargadelos de Ferrol e Lugo, Galería Visol en Ourense, Auditorio Ceutí en Murcia etc.

Non podedes faltar

--
Asociación Cultural Lefre de Caldereta
www.lefredecaldereta.com
lefre@lefredecaldereta.com
Enviado por:

A.C Lefre de Caldereta

-lefre@lefredecaldereta.com-

7 de março de 2010 22:16

____________________________

8 de Marzo "Día Internacional das Mulleres": Actos da Marcha Mundial das Mulleres

CEN ANOS LOITANDO, CEN ANOS CREANDO 1910-2010

8 de Marzo "Día Internacional das Mulleres"

Durante a II Conferencia Internacional das Mulleres Socialistas, celebrada en Copenhague, en agosto do ano 1910, Clara Zetkin conseguiu que se aprobase a Celebración do Día Internacional da Muller, data que se consolidou posteriormente no día 8 de marzo.

Durante estes cen anos, o 8 de marzo serviu para visibilizar as loitas e as demandas feministas, loitas pacíficas que significaron importantes avances na vida de millóns de mulleres, creando novas formas de pensamento e acción, propoñendo e construíndo un novo modelo de relacións sociais.

Mais, cen anos despois, as mulleres seguimos tendo que reivindicar o evidente.

No ano do centenario do 8 de marzo, as mulleres da Marcha Mundial das Mulleres dos cinco continentes, facemos un chamamento a "marchar" para demostrar a nosa perseveranza e a nosa forza colectiva, con distintas experiencias, culturas políticas e orixes étnicas, pero compartindo sempre un obxectivo común: o desexo de superar a inxusta orde actual que provoca a violencia e pobreza, e constituír o mundo que queremos baseado na paz, a xustiza, a liberdade, a igualdade e a solidariedade.

Convócase a toda a cidadanía a participar nos actos que as diferentes coordinadoras comarcais da MMM van realizar en celebración do Día Internacional das Mulleres

Máis información en www.feminismo.info

ACTOS DA MARCHA MUNDIAL DAS MULLERES na GALIZA

Ourense

Luns, 8 de Marzo
Obradoiro ás 17:30 hrs.
Praza Maior

A Coruña

Luns, 8 de Marzo
Festa de celebración do movemento feminista

de 12:00hrs ás 20:30hrs
Praza das Conchiñas

Vigo

Luns, 8 de Marzo
Manifestación ás 20:00 hrs.
Desde a Praza de Portugal

Compostela

Luns, 8 de Marzo
Manifestación ás 20:30 hrs.
Desde a Praza do Toural

Ferrolterra

Luns, 8 de Marzo
Concentración ás 20:00 hrs.
Cantón de Molíns (Ferrol)

Pontevedra

Luns, 8 de Marzo
Concentración ás 20:30 hrs.
Praza 8 de Marzo

Baixar ou acceder ao Manifesto da Marcha Mundial das Mulleres na Galiza co motivo do 8 de Marzo de 2010, en formato -pdf-

Que é a Marcha ?

A Marcha Mundial das Mulleres é un movimento mundial de accións feministas que reúne grupos de mulleres e organizacións que actúan para eliminar as causas que orixinan a pobreza e a violencia contra as mulleres. Loitamos contra todas as formas de desigualdade e de discriminación sufridas polas mulleres. Os nosos valores e as nosas accións orientanse cara un cambio político, económico e social. Os mesmos que se articulan aoredor da mundialización das solidaridades, a igualdade entre mulleres, entre mulleres e homes, e entre os pobos, o respecto e a valoración do liderazgo das mulleres e o fortalecimento das alianzas entre mulleres e cos outros movimentos sociais progresistas.

Enlaces de interese:

• Web da Marcha Mundial das Mulleres na Galiza
  
  
• Web internacional da Marcha

Enviado por:

lupe ces

-lupeces@gmail.com-

6 de março de 2010 13:09

http://lupeces.blogspot.com/
_________________________

Plenario da Asemblea Nacional Popular China: O crecemento empuxa a China ao abismo social

Dabid Lazkanoiturburu

06.03.2010

É posible conxugar un proceso de industrialización que leva taxas de crecemento económico anual de dous díxitos cunha acción sostida e exitosa contra o incremento, constatable, das desigualdades sociais? Esa é a pregunta e o principal reto que afronta China e presidirá a axenda de traballos do plenario anual da Asemblea Nacional Popular, que se inaugura hoxe.


O reto non é novo e vén traendo de cabeza aos dirixentes chineses nos últimos anos. A apertura económica bendicida por Deng Xiaoping nos anos oitenta e desenvolvida con entusiasmo polo seu sucesor, Jiang Zemin, levou a China a disputar con Xapón o segundo posto na economía mundial. En plena crise global, que sacudiu con forza en todo o orbe, China segue rexistrando crecementos anuais superiores ao 10%.

Pero este vórtice industrializadora ten os seus custos e xerou novos fenómenos de explotación e propiciado un incremento da desigualdade e das protestas sociais igualmente exponencial.

Xa hai tempo que os novos dirixentes chineses, coñecidos como a Cuarta Xeración (tras Mao, Deng e o propio Jiang) dirixen as súas preocupadas miradas á sima socio-económica que, en forma dunha diagonal que cruza China deste a oeste, acrecéntase sen cesar e ten xa as súas réplicas no interior das megaciudades do xigante asiático.

Hu Jintao, quen presidirá o país máis poboado do mundo ata 2012, fixo da "harmonía social" a súa bandeira. Un concepto que rescata o legado filosófico-moral do seu emblema nacional, Confucio, adecuándoo á realidade da maior economía emerxente da actualidade e póndoo ao servizo do ideal igualitario do fundador da República Popular, Mao Zedong. Un ideal ao que, sequera de forma oficial, débense os actuais dirixentes chineses, cada vez máis conscientes de que o futuro do Partido Comunista como forza hegemónica pode depender do desenlace desa batalla. A fosa entre a Chinesa rural e a urbana está tendo a súa correlato coa xeración dun exército laboral de reserva de centos de millóns de campesiños que deixan as súas casas e acoden ás cidades.

As estatísticas calculan que uns 230 millóns de persoas emigraron fuxindo da economía de subsistencia do campo e respondendo á constante demanda de man de obra da puxante economía chinesa.

A gran maioría deles nin sequera pode soñar con contar coas condicións de traballo e as prestacións sociais que si goza, en maior ou en menor medida, a clase obreira tradicional. Ao contrario, seguen sendo considerados poboación "nómade" ou "flotante" e dispón dunha menor protección social que lles fai máis vulnerables á extorsión e á arbitrariedade de empresarios e funcionarios corruptos.

Para entender esta situación hai que remontarse ao triunfo da revolución maoísta, que instaurou un sistema de rexistro (hukou) para fixar a poboación ao seu lugar de orixe e impedir os fenómenos migratorios internos. Esta prohibición xeral rexeu ata 1978, cando o sistema foi flexibilizado para permitir que as fábricas que floreceron tras a implantación das reformas económicas puidesen contar con man de obra. O problema é que, a pesar da flexibilización, aínda é necesaria unha autorización administrativa para cambiar o hukou rural por un urbano e nin sequera os permisos temporais de residencia solucionan o problema pois non levan aparellada unha igualación nas prestacións sociais (educación, sanidade) a percibir.

O drama agrávase para os inmigrantes internos que carecen de todo tipo de papeis e que sofren un proceso de exclusión social combinado cunhas condicións laborais que raian a escravitude.

O problema adquiriu tal dimensión que o "documento número un" do Goberno chinés para o ano recentemente iniciado apela a unha reforma do hukou. Máis aínda, en vésperas de que arrinque hoxe o plenario anual da Asemblea Nacional Popular (Parlamento), trece diarios oficiais publicaron esta mesma semana un editorial conxunto a favor da abolición do hukou.

Poboación, alimento e mobilidade

Esta cuestión, e en xeral a preocupación polas crecentes distorsiones e protestas sociais en China, estará nos debates da Cámara, que se marcou como prioridade o reaxuste do actual modelo de desenvolvemento.

O reto non é pequeno. E é que non se pode obviar que a cuestión da migración do campo á cidade en China ten unhas derivadas que os seus dirixentes chineses non poden resolver dunha plumada, tal e como afai facer tanto crítico occidental.

Mao fixou a poboación campesiña á terra e forzou, ben é certo que pola forza e á conta de grandes suores, a que fose precisamente a Chinesa rural a que permitise a primeira acumulación de capital sen a que fose totalmente imposible, a partir dos oitenta, o novo "salto adiante".

Ademais, o control migratorio impediu que se repetise en China o fenómeno do chabolismo que tan funestas consecuencias tivo noutros países emerxentes (o caso de Brasil é paradigmático) e ata industrializados e, o que é tan ou máis importante, impediu que o campo baléirese. Non hai que esquecer que a subsistencia alimentaria, nun país de 1.200 millóns de habitantes e coa escaseza de terra cultivable que sofre, é un dos grandes milagres da nova China.

Quizais haxa que reformar ou ata derrogar o hukou. Pero todo indica que o verdadeiro reto de China é mellorar a situación no campo, onde aínda vive a maioría da poboación, e onde, ademais de brillar pola súa ausencia as prestacións sociais, a xente gaña tres veces menos que na cidade.

Volverá Chinesa a mirada ao campo 35 anos logo da morte de Mao, quen liderou a revolución en nome do campesinado?

Beijing pon o freo este ano ao incremento do gasto gasto militar

O orzamento para Defensa para este exercicio presenta o menor incremento dos dez últimos anos. O Goberno chinés segue focalizado no crecemento económico e en sortear definitivamente o impacto da crise global e insiste na natureza totalmente defensiva do seu Exército.

O orzamento militar fixouse en 532.000 millóns de yuanes (57.000 millóns de euros), o que supón un incremento do 7,5% respecto ao exercicio anterior, segundo anunciou o portavoz do Parlamento, Li Zhaoxing, en vésperas da sesión plenaria da Asemblea.

Li recordou que o orzamento supón un 1,4% do PIB, fronte ao 4% longo que gasta EEUU ou ao 2% de potencias menores como o Estado francés e Gran Bretaña.

A pesar diso, as potencias occidentais insisten en pór o acento en que o orzamento do Exército hase quintuplicado desde 1999, o que Beijing xustifica dentro dun plan de modernización.

Fonte: gara.net/
______________________

Enlaces de interese:

• http://spanish.china.org.cn
• http://www.cctv.com/espanol/01/index.shtml
• http://spanish.peopledaily.com.cn/
• http://espanol.cri.cn/
• http://www.chinatoday.com.cn/ctspanish/index.htm
• http://spanish.news.cn/
• http://spanish.xinhuanet.com/spanish/09lh/index.htm

________________________

10 de Marzo de 1972: Máis que unha lembranza

Por Manuel Mera [*]

04.03.2010

Os xornais reproducían o 26 de marzo de 1972 a publicación no Boletín Oficial do Decreto sobre militarización de Bazán, o acordo tomouse na reunión do Consello de Ministros. Esta decisión extraordinaria da ditadura franquista era a resposta ás mobilizacións e protestas dos traballadores do estaleiro, daquela a empresa máis importante do país, pedindo un convenio que abranguese só a factoría de Ferrol, para conseguir así mellores condicións laborais.

Despois do peche patronal de Bazán, o dez de marzo, a agresión do réxime contra a manifestación de catro mil operarios polas rúas da cidade causou dous mortos e ducias de feridos. A solidariedade alargouse ao resto das empresas da bisbarra e nos días seguintes a Vigo, A Coruña, e á Universidade de Compostela. Segundo o xornal Die Welt de Alemaña “foron detidas na comarca de Ferrol 169 persoas, 130 serán sancionados, 45 detidos serán xulgados,... e uns 200 pasaron á clandestinidade”. Malia a dura represión, e unha derrota conxuntural, o movemento obreiro galego saíu de 1972 moi fortalecido, como se reflectiu durante as seguintes décadas. Por iso o dez de marzo, Día da Clase Obreira Galega, non é só unha data que lembra a barbarie, senón que ademais reivindica a conciencia de clase, e a capacidade para superar atrancos e eivas.

Aquela loita valente é un exemplo necesario a seguir pola clase traballadora, e outros sectores populares tamén afectados pola “crise”, xa que estamos neste intre diante dun forte ataque a moitos dereitos conseguidos con décadas de loita e sacrificio. Neste camiño están ás manifestacións convocadas pola CIG para o vindeiro 10 de marzo en toda a nación, esixindo: apoio á economía produtiva e sostíbel, máis e mellor emprego e pensións dignas, oposición á diminución e privatización dos servizos e prestacións públicas.

[*] Manuel Mera Sánchez, Secretario confederal de Formación Sindical e Comunicación da Confederación Intersindical Galega (CIG).
_________________________

A Crise, que se debería facer ?

Por Vicenç Navarro [*]

05.03.2010

O meu mestre Gunnar Myrdal adoitaba dicir que antes de tomar medidas macroeconómicas é aconsellable ser escéptico do que a sabedoría convencional nun país aconsella facer, e nunca aceptala sen máis. Frecuentemente -dicíame-, a sabedoría convencional está equivocada. E a situación actual é un exemplo diso. Hoxe, as autoridades financeiras e económicas da Unión Europea (desde o Banco Central Europeo ao Consello Europeo e á Comisión Europea) e as autoridades económicas do goberno español e do maior partido da oposición (así como do Banco de España, da patronal e da maioría dos medios de información e persuasión do país) alcanzaron un consenso en canto ás liñas xerais do que o estado español debería facer para saír da crise. Nin que dicir ten que hai diferenzas significativas entre os partidos con representatividade parlamentaria, así como entre o goberno español (cuxas últimas propostas teñen elementos positivos e outros moi positivos, pero tamén elementos bastante negativos e outros claramente insuficientes) e o partido da oposición (cuxas propostas inclúen unha serie de medidas sumamente negativas). Diferenzas, pois, existen. Pero, en cambio, tanto o goberno como o partido conservador coinciden no que constitúe a sabedoría convencional do establishment da UE. Todos eles indican que hai que reducir o déficit e a débeda pública que -segundo eles- están impedindo a recuperación económica. O problema con esta sabedoría convencional é que está profundamente equivocada. E ademais é fácil demostralo. Vexamos os datos.

O maior problema que ten a economía española non é nin o déficit nin a débeda pública; é o elevado desemprego. O mesmo en canto á Unión Europea, aínda cando o problema en España é ata maior, pois o desemprego é moi superior no noso país. Crerse que baixando o déficit e a débeda van reducir o desemprego é non entender cal foi a causa do enorme crecemento do desemprego. Non é o déficit o que creou o elevado desemprego senón ao revés, é o desemprego (e especialmente a retardación do crecemento económico que determinaron o crecemento do desemprego) o que creou o elevado déficit. En realidade, máis da metade do crecemento do déficit na maioría de países da Unión Europea débese á baixada de ingresos ao estado, consecuencia do descenso da actividade económica (ver o meu artigo "Os erros das políticas liberais" PÚBLICO 25.02.10). Non hai, pois, unha relación causal que explique o desemprego como consecuencia do aumento do déficit e da débeda pública. Baixar o déficit, e a débeda, non diminuirá o desemprego. Crerse o contrario é estar aínda imbuído da relixión liberal que impregna a sabedoría convencional. E falo de relixión porque se reproduce a base de fe en lugar de evidencia científica.

En realidade, ao diminuír o déficit crecerá o desemprego, empeorando aínda máis o problema. Isto é o que lle pasou ao Presidente Roosevelt no ano 1937, cando ao crerse que estaba xa remontando a economía, saíndo da Gran Depresión (consecuencia do gran gasto público), reduciu o déficit recortando o gasto público para reducir o déficit. A redución tivo un impacto inmediato: o desemprego creceu de novo (ver o meu artigo "Roosevelt versus Obama". SISTEMA, 24.07.09). E isto é o que ocorrerá na UE e en España. A redución do déficit atrasará a súa recuperación económica. Non hai volta de folla. A evidencia histórica é clara. Aqueles que din que axudará a que o desemprego baixe, teñen que explicar cal é o mecanismo polo que a baixada de déficit levará a unha maior ocupación.

A causa maior do desemprego na UE e en España, é o desenvolvemento das políticas liberais, que reduciu a capacidade adquisitiva das clases populares, que supliron (a fin de soster o seu estándar de vida) endebedándose. O colapso do mercado de crédito creou un enorme problema, cuxas consecuencias son o enorme desemprego. Pero, por outra arte, o enorme enriquecemento das rendas superiores non significou un aumento en investimentos produtivos, senón en actividades especulativas que crearon unha falsa riqueza. O centro de tales actividades foi o complexo bancario-inmobiliario, enormemente especulativo, que creou a burbulla inmobiliaria, que ao romper (pois estaba baseada nunha riqueza artificial, non real) colapsou o mercado crediticio, causa do problema económico cuxa consecuencia é o enorme desemprego.

Os datos están aí, e son fáciles de ver, a pesar do esforzo liberal, que traballa nos medios liberais 48 horas ao día, para indicar que o problema creouno o estado "que gasta demasiado", un gasto exuberante, que como dicía o gurú dos liberais, Sala i Martín, necesita ser disciplinado polos mercados financeiros (A VANGARDA. 17.02.10). Os que debesen estar máis disciplinados e máis regulados non eran os estados, senón os mercados, medidas ás que os liberais se opuxeron.

A falta de demanda por parte do sector privado require que sexa o sector público o que gaste, invista e cre emprego. En realidade, o mellor indicador de que a explicación que dan os liberais é errónea (atribuíndo a crise á exuberancia e gasto excesivo dos estados do Sur de Europa) é que tales estados son os que teñen o gasto público por habitante máis baixo da UE. Onde está a exuberancia pública? En realidade, como recoñecía nun momento de candor o mesmo Sala i Martín, o que os liberais están facendo é tomar como escusa a necesidade de salvar o euro para reducir aínda máis ao Estado. Tal autor escribiu que "a escusa de que Europa o requiría foi moi útil para facer as reformas" (A VANGARDA. 17.02.10), que naturalmente eran as reformas liberais. En realidade, a débeda pública española, tanto a existente agora como a que se prevé en dez anos, será menor que a da media da UE (e moito menor que en EEUU, Gran Bretaña e Xapón). Onde está, pois, o problema?

GASTO PÚBLICO COMO PARTE DA SOLUCIÓN

O que debería facerse é aumentar significativamente o gasto público, en investimentos que cren emprego, sendo unha delas nos servizos do estado do benestar talles como sanidade, servizos sociais, escolas de infancia, servizos domiciliarios, vivenda social e educación, entre outros, sectores que teñen menos emprego público que a media dos países da UE-15 (España ¬13.35% da poboación activa, UE-15 17.34% da poboación activa, en 2006). Existe un enorme déficit de emprego público social en España, do cal as elites políticas, mediáticas e económicas do país non son plenamente conscientes, ao non utilizar os servizos públicos. Por certo, gasto público social non é só pensións e gastos en cobertura de desemprego. Cando o goberno Zapatero indica que as súas políticas manteñen o gasto social, ignora que o gasto público social inclúe non só as transferencias (seguro de desemprego), senón tamén os servizos públicos do estado do benestar que están sendo recortados ao reducirse as achegas do goberno central ás CCAA, que son as que xestionan tales servizos. Non é certo, pois, que o gasto social non se estea reducindo. Estase reducindo, e moito. E iso é negativo, non só para a calidade de vida das clases populares (que son as que utilizan tales servizos), senón tamén para que se produza o crecemento económico e a creación de emprego.

Tal expansión do gasto público debese facerse mediante un aumento dos impostos directos, aumentando a progresividad fiscal. O incremento dos impostos dos sectores podentes da poboación (que aforran máis que consomen), con investimento dos fondos así recadados nas clases populares (que consomen máis que aforran), é non só un elemento de equidad, senón tamén de eficiencia económica. Crerse que o mellor xeito de estimular a economía -como os liberais sosteñen- é baixar os impostos, é descoñecer a enorme evidencia que mostra o errónea que é esta suposición. Baixar os impostos agora significaría para as rendas superiores un aumento do aforro (que é precisamente o que non queremos) e para as rendas medias e inferiores, unha redución das súas débedas, pois utilizarían o diñeiro -resultado da redución dos seus impostos- para pagar as súas débedas. En ningún caso aumentaría significativamente o consumo, que é precisamente o que se necesita, pronto e rápido. A economía necesita un crecemento rápido da demanda, o cal conséguese mediante o gasto público orientado cara ás clases populares -creando emprego-, que son as que consomen máis e aforran menos.

Un goberno socialdemócrata debería ser sensible a este cambio de rumbo, pois a continuación das súas políticas de apaciguamiento dos mercados especulativos, reducindo o gasto público é, ademais de erróneo, politicamente suicida: significaralle un elevado custo político que o país non pode permitirse. A vitoria do maior partido da oposición significaría o retroceso máis grande que vexamos, non só na dimensión social senón tamén na económica. As súas políticas danarían enormemente a calidade de vida das clases populares. A evidencia diso é abafadora. O país non pode aguantar unha vitoria do PP. Pero o goberno estivo facilitando esta vitoria, esquecendo que pasou coa socialdemocracia alemá cando levou a cabo as reformas liberais que agora propón o goberno español. Aquel partido pasou de ser o maior partido socialdemócrata europeo a ser un partido cuxo estado minoritario compite con outros tres partidos. España necesita un goberno autenticamente socialdemócrata, aliado cos partidos que están á súa esquerda, que deberían ter maior peso político, e aos que hoxe se lles nega por un sistema electoral que lles prexudica. Pero, pola vía que se segue, nunca se chegará a iso.

Fonte: fundacionsistema.com

[*] Vicenç Navarro, catedrático da Universidade John Hopkins de Estados Unidos e da Pompeu Fabra de Barcelona e un dos máis recoñecidos expertos do mundo en materia de políticas públicas.
http://www.vnavarro.org/

___________________

Violencia Machista: unha condición preexistente?

Por Amy Goodman [*]

05.03.2010

En Estados Unidos, Marzo é o Mes da Historia da Muller. Neste mes recoñécese o rol central da muller na sociedade. Desafortunadamente, a violencia contra a muller é unha epidemia que azouta a Estados Unidos e o mundo.

A violencia machista é o foco de atención de moitas noticias nacionais. Segundo informes publicados polo xornal The New York Times, o Gobernador do Estado de Nova York, David Paterson, atópase implicado no tema por un presunto intento de exercer influencia nun caso de violencia machista presentado contra un dos seus altos colaboradores. O informe do Times, baseado parcialmente en fontes non develadas, afirma que o colaborador de Paterson, David W. Johnson, atacou á súa parella a noite de Halloween, o 31 de Outubro de 2009. O informe explica que "suxeitouna estrangulando o seu pescozo, empuxouna contra unha cómoda con espello e impediulle pedir axuda". Policías do Estado de Nova York pertencentes á garda persoal do gobernador admitiron haberse posto en contacto coa vítima a pesar de que o feito estaba fóra da súa xurisdición. Entón, segundo afirma o Times, interveu o gobernador mesmo, quen pediu a dous dos seus colaboradores que contactasen á vítima e fixasen unha conversación telefónica entre el e a muller. A chamada tivo lugar o 7 de Febreiro deste ano, a noite anterior á comparecencia da vítima ante tribunais para solicitar unha orde de protección xudicial contra Johnson. A muller non compareceu e o caso foi desestimado. Despois de que esta información saíse á luz, o gobernador retirouse da carreira electoral para a súa reelección e impuxo a Johnson unha suspensión sen paga.

Denise O'Donell, sub-secretaria de Paterson para a seguridade pública e comisionada da División Estatal de Servizos de Xustiza Penal, renunciou a semana pasada e declarou: "a conduta que se alega neste caso é a antítese de todo aquilo que moitos de nós intentamos construír ao longo da nosa carreira: un sistema xurídico que protexa ás vítimas de violencia doméstica e leve aos agresores ante a xustiza". Esta semana o xefe de policía estatal "retirouse" (así chaman ao feito) como resultado do escándalo.

A Organización Nacional de Mulleres, histórica aliada de Paterson, solicita agora a súa renuncia. Terry O'Neill, presidenta da organización, declarou: "a violencia doméstica é un problema de suma importancia. Coa Organización Nacional das Mulleres traballamos por décadas sobre este problema e aínda que non foi fácil, creo que é o que hai facer".

O escándalo de Paterson estivo precedido por outro escándalo similar, que involucrou ao Senador polo Estado de Nova York Hiram Monserrate. En decembro de 2008 Monserrate foi acusado de atacar á súa noiva co bordo dun vaso crebado. Máis tarde a muller modificou o seu relato para que concordara coa versión dos feitos que deu Monserrate, pero o debilitado caso penal na súa contra proseguiu, sen a cooperación da muller, e finalmente foi declarado culpable dun delito menor por agresión. Monserrate foi expulsado do Senado de Nova York o mes pasado.

Estes casos de pública transcendencia son tristes síntomas dun problema a escala masiva. O Fondo de Prevención da Violencia Familiar ofrece este arrepiante resumo sobre a violencia machista en Estados Unidos: unha de cada catro mulleres declara sufrir violencia por parte do seu actual ou anterior parella nalgún momento da súa vida, tres mulleres son asasinadas polos seus esposos ou noivos cada día, 2 millóns de feridas son propiciadas a mulleres cada ano como consecuencia da violencia exercida pola súa parella sexual, en 2007 houbo 248.300 violacións ou agresións sexuais, máis de 500 por día, superando así a cifra de 2005, ano no que se rexistraron 190.600 ataques sexuais contra mulleres.

O Presidente Barak Obama reafirmou o mes de outubro como Mes Nacional de Conciencia sobre a Violencia Doméstica, e ademais puxo énfase na relación entre economía e violencia machista. Sobre este tema declarou: "Nas mellores épocas da economía, as vítimas de violencia doméstica ocúpanse de atopar traballo, un lugar onde vivir e de darlle aos seus fillos o que necesitan, pero estes problemas agrávanse durante períodos de presión financeira" O líder da maioría do Senado, o demócrata Harry Reid tamén se referiu ao tema do abuso doméstico. Nun discurso ante a Cámara dixo: "Mentres estiven en Nevada reuninme con algunhas persoas acerca deste tema. O problema foise das mans. Por que? Os homes non teñen traballo. As mulleres tampouco teñen traballo, pero na maioría dos casos as mulleres non son violentas. Os homes, cando non teñen traballo, tenden a volverse violentos. En Nevada, os refuxios que atenden casos de crises domésticas atópanse repletos, e o mesmo ocorre no resto do país".

Dada a seriedade do problema da violencia machista e o seu probable agravamento coa crise económica é difícil de crer que as "mal chamadas" compañías de seguros de saúde definan a condición de victimización dunha muller que padece violencia machista na contorna familiar como "condición preexistente". As empresas de seguros de saúde utilizan este termo desde fai tempo para negar cobertura aos solicitantes, e quizais peor aínda, para negar cobertura, con retroactividad, a persoas que padecían algún trastorno antes de ser aseguradas.

Este é o tema exposto pola lexisladora do Estado de Nova York Louise Slaughter a semana pasada durante o cume bipartidaria sobre a reforma do sistema de saúde convocada polo Presidente Obama. Slaughter sinalou: "Oito estados deste país xa declararon a violencia doméstica como condición preexistente, supoño que o fixeron sobre a base de que se unha muller é tan desafortunada como para lograr que a golpeen unha vez, podería volver e lograr que a golpeen novamente".

O 8 de marzo é recoñecido como Día Internacional da Muller polas Nacións Unidas e moitos países do mundo, pero non por Estados Unidos. Con todo, en marzo, Estados Unidos celebra o chamado "Mes da Historia da Muller". Ao longo deste mes, miles de eventos terán lugar en todo o mundo para honrar ás mulleres. En Estados Unidos, comecemos por facer que a violencia contra a muller pase á historia.

Para escoitar o artigo en español, acceder ou baixar o audio en formato mp3:
http://media.libsyn.com/media/democracynow/amycolumn2010-0304-es.mp3

______

Denis Moynihan colaborou na produción xornalística desta columna.

© 2009 Amy Goodman

Texto en inglés traducido por Mercés Camps e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Texto en Galego traducido por Ártabra 21, utilizando os recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.

• Democracy Now!
  http://www.democracynow.org/
• Difundindo Democracy Now! desde Galiza
  http://democracia-xa.blogspot.com/

[*] Amy Goodman é a presentadora de Democracy Now!, un noticiero internacional diario dunha hora que se emite en máis de 550 emisoras de radio e televisión en inglés e en 200 emisoras en español. É coautora do libro "Standing Up to the Madness: Ordinary Heroes in Extraordinary Estafes", recentemente publicado en edición de peto.
____________________

Enviado por:

Columna de Amy Goodman

-spanish@democracynow.org-

5 de março de 2010 00:10

___________________

Declaración d'O Inferniño como Barrio

A Xunta directiva desta Asociación Veciñal O Rosario- Inferniño, comunicamos que imos solicitar ao Concello de Ferrol a DECLARACIÓN desta parroquia do Rosario como BARRIO d'O INFERNIÑO.

Analizadas as distintas singularidades e antecedentes desta zona, afirmamos que esta parroquia do Rosario ten a suficiente ENTIDADE E IDENTIDADE para ser recoñecido como BARRIO d'O INFERNIÑO.

Como todos sabemos a partir da segunda metade do século XX, a cidade de Ferrol foi crecendo fora de Porta Nova, actual Praza de España, xurdindo o que agora se coñece como Ensanche A, onde a veciñanza se foi organizando co nacemento de dúas PARROQUIAS: SAN PEDRO e O ROSARIO.

Sabemos polos historiadores que a Parroquia foi implantada dende a chegada dos Suevos a Galiza como unha unidade territorial de marcada importancia e gran tradición.

Lembramos que a Confederación Galega de Asociación Veciñais de Galicia (COGAVE), aprobou unha resolución na súa Asemblea Xeral celebrada en Pontevedra, onde recoñecía a relación de Parroquia e Barrio sen caer en ningunha connotación relixiosa.

Nosa pretensión consiste en que O Inferniño debe ter a consideración de Barrio co fin de elixir, decidir ou reivindicar o seu futuro nas relacións sociais e culturais, dende a perspectiva da solidariedade co máis absoluto respecto da legalidade.

Proporemos este debate con campañas informativas e reunións coa cidadanía, entidades sociais, responsables municipais para rematar cunha SOLICITUDE FORMAL DE DECLARACIÓN DO INFERNIÑO COMO BARRIO.

Facemos un chamamento a toda a veciñanza co animo de recibir todo o APOIO para conquerir esta conquista para O INFERNIÑO.

Ferrol, a 4 de Marzo de 2010.

A Presidenta
Asdo. Ana J. LÓPEZ DÍAZ
O Secretario
asdo. Xosé M. SANXOÁN CAAMAÑO

ASOCIACION VECIÑAL O ROSARIO- INFERNIÑO
CIF-G70006473
correo-e: avvorosario@gmail.com
www : orosario-inferninho.blogspot.com

Enviado por:

Asociacion Veciñal O Rosario-Inferniño

-avvorosario@gmail.com-

5 de março de 2010 12:47

_____________________________

O persoal de instalacións deportivas inicia unha acampada diante da delegación da Xunta e da Confederación de empresarios

O xoves 11 de marzo haberá unha festa solidaria para recadar fondos para os traballadores/as en folga

Por volta da unha e media da tarde, os traballadores e traballadoras das instalacións deportivas iniciaban unha acampada fronte ao edificio administrativo da Xunta de Galiza en A Coruña e a sede da Confederación de empresarios (situadas na mesma praza) como medida de presión para que a patronal sente novamente a negociar e permita desbloquear o conflito. Na acampada participan traballadores das diferentes instalacións da provincia de A Coruña.

Cos atrancos propios dunha acampada de lecer (dificultades para instalar as tendas, ferramentas que non aparecen, ...) os traballadores e traballadoras de instalacións deportivas, que desenvolven a xornada 32 de paros, iniciaban unha acampada diante do edificio administrativo de Monelos e máis da Confederación de Empresarios de A Coruña, ambas situadas na Praza Luis Seoane. Aproveitando as facilidades dunha zona de recreo e diante do asombro dos viandantes, o persoal comezou a instalar o seu campamento, que nun primeiro momento contou con catro tendas de campaña, varias mesas e unha pequena carpa.

“Non pensamos movernos até que se resolva o conflito”, advertía Adolfo Naya, da CIG-Servizos, ao comezo da acampada. Coa protesta, o persoal quere continuar visibilizando na rúa o conflito do sector e lembrar á administración e á patronal “que estamos aquí e non nos iremos até que se resolva o conflito”. Con tal fin, vanse realizar quendas de traballadores/as para permitir que existan horas de descanso e non desgastar excesivamente a un grupo de persoas que leva máis dun mes en folga.

Neste senso, Naya apuntou que a medida, acordada na asemblea de traballadores/as desta mañá, adoptase tras o fracaso da negociación do martes que deixou novamente bloqueado o conflito. “Decidimos tomar esta medida de presión para tentar que a patronal sente outra vez a negociar e chegar a un acordo, xa que as dúas partes estaban bastante próximas, sobre todo despois das garantías ad personam”, indicou o sindicalista. A respecto da cuestión económica, que parece insalvábel para o empresariado, reiterou que “918 euros de salario base para 2012 tampouco é pedir tanto”.

Festa solidaria o xoves 11 de marzo

Alén das medidas de protesta, o persoal e as organizacións sindicais están a argallar diversas iniciativas co obxecto de recadar fondos para distribuír entre os/as folguistas, que permitan aliviar a súa situación económica, tendo en conta que a nómina de febreiro foi de cero euros. Así, o vindeiro xoves haberá unha festa-maratón solidaria na discoteca Bambina de Santa Cristina, á que o persoal anima a toda a cidadanía a asistir.

A festa iniciarase ás seis da tarde cun maratón de actividades dirixidas (aerobic, batuka, body combact, bailes de salón, etc) que durará até as dez da noite. A entrada para estas actividades custa dous euros. A partir das once haberá concerto do grupo “Ekilibrio”, monólogos e a actuación dos dj´s Félix Múñoz e Pódium. A entrada neste caso custa 5 euros e da dereito a unha consumición.

Galería de imaxes

Fonte: Avantar
_______