martes, xaneiro 26, 2016

O rumor do peak oil, ... Por Antonio Turiel (ATM) - ... China, a fábrica do mundo, está acusando con forza a caída da demanda mundial de todo tipo de bens - ... o comercio mundial está sufrindo un gran baixón, ... estamos entrando nunha gran recesión global - o prezo do petróleo baixou moito, cotizándose na actualidade o barril de Brent por baixo dos 30 dólares, ... mais ...


"Non o oen? É o rumor do peak oil. Apresurémonos, antes de que sexa un fragor, antes de que a previsíbel avalancha nos arrastre".
Impresionante artigo de Antonio Turiel que nos remiteu o noso compañeiro Manuel Casal Lodeiro de Vespera de Nada. Desde Ártabra 21, púxemo-nos man á obra para traducir-lo, traballa-lo e enlazar, para explicar mellor o seu contido. Convidamos a súa lectura atenta e tomar nota para a acción política e social. Mesmo onte, 25 de Xaneiro de 2016, o habitual programa de actualidade, análise e debate político, económico e social VíaV de VTV, tocaban un interesante tema económico totalmente relacionado ("O eco da economía chinesa condiciona") co que aquí manifesta o activista e científico, profesor e investigador Antonio Turiel. O autor dá unha serie de claves e argumentos que fan reflexionar. Non o perdades.

Por Antonio Turiel [*]
26.01.2016


Este ano 2016 estivo marcado por unha noticia que ocupou unha porción apreciábel do sempre disputado tempo telenoticiado: a volatilidade da bolsa de valores chinesa. No Imperio do Medio vivíronse días de grandes baixadas, até o punto que a sesión se tivo que suspender nun par de xornadas, ao superar as caídas o 7%. A bolsa chinesa viña de ter unha evolución bastante mediocre en 2015, e polo que parece todos os problemas acumulados son cada vez máis evidentes en 2016. As bolsas occidentais acusaron o impacto con caídas acumuladas que son a metade das chinesas, pero demostrando que a evolución do xigante asiático ten moita influencia no que pasa no mundo.

Pero, que pasa en China? Simplemente, que China, a fábrica do mundo, está acusando con forza a caída da demanda mundial de todo tipo de bens. Cousa lóxica, si se ten en conta que o desapalancamento da débeda iniciado en 2008 irá progresivamente minando a renda dispoñíbel das clases medias (vía diminución de prestacións e vía degradación da calidade do traballo asalariado). E esa clase media, cada vez máis empobrecida, compra menos cousas e consome menos.

Durante os primeiros meses de 2015 a planificación do fluxo de mercancías a escala mundial seguiu os patróns ditados case ao unísono por canta consultoría económica deste mundo: a demanda seguiría crecendo, a demanda de bens seguiría polas canles previstas. Con todo, a demanda baixou e os produtos e materias primas empezaron a almacenarse, porque o que saía era menos que o que entraba. É un fenómeno xeneralizado en todo o mundo. Iso levou a unha drástica disminución do comercio mundial. O Baltic Dry Index (un índice que mide a cantidade de materias primas que se desprazan polo mar) está en mínimos que non se viron nun par de décadas (nin sequera en 2008), e en xeral o comercio por estrada, tren, avión, etc está en valores moi, moi baixos (por exemplo, o comercio entre China e África, o seu principal subministrador de materias primas, caeu un 40% o ano pasado). Indicio de que o comercio mundial está sufrindo un gran baixón, e que estamos entrando nunha gran recesión global.

Como pasou durante a última gran recesión, en 2008, o prezo do petróleo baixou moito, cotizándose na actualidade o barril de Brent por baixo dos 30 dólares, menos ata de ao que chegou en 2008. Tal caída precipitada traerá consecuencias moi negativas para o sector, pois ao contrario de 2008, cando o prezo do petróleo caeu fortemente de xullo a decembro para logo ascender relativamente rápido e estabilizarse nuns 100 dólares o barril a finais de 2009, nesta ocasión a baixada fai máis dun ano que dura e está minando a economía dos países produtores de materias primas e non só de petróleo. Por exemplo, nos EE.UU. acaba de crebar a segunda maior empresa produtora de carbón dese país, e non precisamente porque os EE.UU. estivésense descarbonizando senón porque segue a tendencia contractiva xeral. Pero onde se cheira a sangue nos EE.UU. é no sector da produción de petróleo, e especialmente naquelas empresas que apostaran forte ao fracking. Separadamente da próxima creba de Chesapeake, unha empresa de mediana importancia, que moitos analistas descuentan para principios de 2016 (as súas accións caeron un 80% durante o último ano, en paralelo aos seus ingresos), outras importantes empresas do sector poderían crebar durante 2016. Aínda non se apunta a ningunha das grandes, pero obviamente van sufrir durante este ano e en paralelo reducen os seus gastos para intentar sobrevivir o maior tempo posíbel.

O problema non se circunscribe aos EE.UU.; por exemplo, BP acaba de anunciar que despedirá ao 15% do seu persoal ocupado na división de exploración e desenvolvemento, uns 4.000 traballadores. E o problema non só afecta as compañías privadas; por exemplo, hai pouco que soubemos que Pemex despedirá a 13.000 traballadores. Algunhas compañías, sobre todo as máis grandes e diversificadas, recorren á venda dos activos máis dubidosos, conseguindo así o dobre beneficio de facer efectivo e diminuír o risco, e céntranse a partir de aí nos seus activos máis seguros; xerarán menos diñeiro, iso é verdade, pero moitísimo menor risco. Con todo, compañías como as que se dedican ao fracking non teñen nada bo que ofrecer e buscan desesperadamente máis financiamento coa que manterse á boia, en tanto que algunhas contratan vergonzantes campañas de relacións públicas para facer crer ao público xeral que o fracking aínda é rendible (cando, en realidade, nunca o foi).

É neste contexto de loita pola supervivencia que se ten que entender o recente anuncio de que Arabia Saudita fará unha oferta pública de accións da súa compañía nacional de petróleos, Aramco, a máis grande do mundo. Mentres se dilucida o marco desta privatización (fálase de que só sairía á venda a división que se encarga das refinerías), crece a tensión bélica na zona. Deixando á marxe o que está pasando en Siria e Irak, xa non é só o crecente enfrontamento entre Arabia Saudita e Irán: a guerra que Arabia Saudita mantén en Yemen non ten visos de acabar (e en ocasións os rebeldes yemenitas teñen a osadía de golpear a Arabia Saudita no seu propio territorio); ao tempo, Arabia Saudita mantén a situación de protectorado de facto en Bahrein (país que "liberou" manu militari en 2011). Toda esta carga militar de Arabia Saudita agudiza perigosamente os problemas económicos derivados de descenso de ingresos pola venda de petróleo, o que lle obrigou a reducir prestacións sociais e a aumentar o custo do carburante no reino. O potencial desestabilizador destas medidas é enorme; imaxínanse Vds. que consecuencias tería que estalase unha revolta en Arabia Saudita?

Desde unha perspectiva meramente económica, o grave da situación actual é a pertinaz contracción do investimento en exploración e desenvolvemento de novos xacimientos petrolíferos, e non só nos non convencionais. Xusto neste momento, cando máis que nunca se tería que aumentar o investimento en exploración e desenvolvemento (upstream) porque cada vez os xacimientos son máis difíciles de atopar e de explotar, encadeamos unha racha de anos de contracción no investimento moi forte no sector petroleiro. De acordo coa Axencia Internacional da Enerxía, o investimento en upstream reduciuse un 15% en 2014 con respecto a 2013, e un 20% adicional en 2015 con respecto a 2014. E aquí non se acaba a mala racha, senón que a propia AIE está proxectando un novo descenso do 15% en 2016. A nivel mundial cae o conteo de rigs (cabezas perforadoras); o problema xa non é a catastrófica caída do número de rigs activos nos EE.UU., senón que a caída comeza a ser monumental (un 50%) ao nivel do mundo enteiro.


Aínda que a maioría dos analistas económicos non o perciben, é bastante obvio que nos estamos encamiñando ás alancadas cara a unha escaseza de petróleo que non só é inminente, senón que será irreversíbel. A combinación entre desinvestimento na hoxe en día imprescindíbel reposición de pozos e crébalas das empresas que explotan os recursos de hidrocarburos líquidos máis caros de producir (cuxo porcentaxe sobre a produción mundial é xa do 10% e debería crecer durante os próximos anos simplemente para manter a produción total constante) garanten non só que nunca recuperaremos o nivel de produción de 2015 (isto é, o peak oil produciuse o ano pasado), senón que o descenso a partir de aquí será bastante rápido.

A creba das empresas que explotan xacementos de hidrocarburos diversos non fai desaparecer o recurso, naturalmente. Con todo, si que nos fala da difícil viabilidade da explotación dese recurso aos prezos que realmente a economía se pode permitir. Pero é que ademais esas crebas si que fai desaparecer algo fundamental: inversores dispostos a arriscar o seu diñeiro nun negocio que, de súpeto, xa non parece tan seguro como sempre parecera. Por iso, de xeito real, a creba de empresas petroleiras implica a desaparición efectiva de toda a produción actual que se estaba producindo antieconomicamente, simplemente porque se tiñan moi boas perspectivas para o futuro. E ese é unha porcentaxe crecente de todo o petróleo que se pode producir...

Estamos diante, xa que logo, dun rápido descenso da produción de petróleo que se irá evidenciando nos próximos anos. E que é o que se contan nos medios sobre a situación actual? Pouca cousa. Poucas veces atrévense a advertir que de manterse os baixos prezos actuais haberá unha forte escaseza á volta dun par de anos. A inmensa maioría das análises económicas que podemos ler apostan a que o prezo manterase baixo no medio prazo, é dicir, durante os próximos 2, 5 ou ata 10 anos. É obvio que non entenden nada do que está pasando (serviría de algo recomendarlles, unha vez máis, nosa guía?). E até algúns se permiten de cando en vez facer chanzas sobre a "ridícula teoría do peak oil", ao seu entender desmentida polos baixos prezos do petróleo.

Desde unha perspectiva economicista, o peak oil debería traducirse en prezos permanentemente altos. Esta é unha visión simplista, propia do pensamento económico liberal, que non entende o papel da enerxía na economía. O máis curioso é que non poucos dos estudosos do peak oil levan anos afirmando que a chegada ao máximo de produción do petróleo o que xera é volatilidade no prezo (eu mesmo dicíao no quinto post que escribín neste blog, o 3 de febreiro de 2010). No meu caso concreto e para máis inri, cando a fase de prezos altos prolongouse un pouco máis do esperado criticáronme porque non acababa de chegar a baixada de prezos que prognosticaba (ver post do 28 de marzo de 2014, seis meses antes de que empezase do actual episodio de prezos baixos). Volvereino a repetir, unha vez máis: o problema da escaseza de petróleo non é que o prezo suba moito de xeito permanente. Para que o prezo se manteña permanentemente alto o petróleo ten que converterse nun artigo de luxo e deixar de ser o que é agora, é dicir, o motor da economía, e aínda que algún día chegaremos a esa situación, aínda estamos lonxe dese momento. Nos próximos anos o que caracterizará ao prezo do petróleo é unha volatilidade brutal, a medida que profundemos na espiral de destrución de demanda - destrución de oferta. Non é simplemente dicir que o prezo do petróleo ás veces sobe e ás veces baixa, non. A cuestión é que durante certos períodos manterase demasiado alto, de maneira que danará a economía en xeral, e despois manterase demasiado baixo, danando ás compañías produtoras. Esta oscilación salvaxe, sen término medio (a maior parte do tempo o prezo ou será moi alto ou será moi baixo, situándose en valores intermedios só no seu rápido camiño cara arriba ou cara abaixo), é o que caracterizará a evolución do prezo durante os próximos anos, cun período de repetición típico que no post de 2010 estimabamos nuns 3 ou 4 anos, aínda que a medida que se acelere o descenso de produción os ciclos de subidas e baixadas serán cada vez máis rápidos. Fíxense na gráfica (completamente cualitativa) que Dave Cohen debuxaba agora fai 8 anos:


E fíxense que fixo o prezo do petróleo nos últimos 10 anos:


Como ven, até o 2011 a forma cualitativa de ambas gráficas era moi similar. En 2011 introdúcese masivamente o fracking nos EE.UU., e malia ser un negocio ruinoso conséguese manter os prezos un pouco por encima dos 100$/barril pero sen romper o teito de 149$/barril de 2008. Con todo, 100$/barril é un prezo demasiado alto para non acabar prexudicando á economía en xeral no medio prazo. Coa forzada estabilización do fracking postergamos a caída de prezos uns 3 anos, pero agora atopámonos cunha economía danada (como mostran os datos que dou ao comezo do post) e unhas compañías petrolíferas sobre-endebedadas e crebando (como xa alertábamos en setembro de 2014). Así pois, aforramo-nos un dos ciclos de 3 anos, pero fixémolo a costa de poñer nunha situación precaria ás nosas empresas petroleiras e xa que logo neste momento estamos tendo á vez unha fase de destrución de demanda e de oferta.

É importante resaltar que desde o punto de vista da evolución do peak oil non gañamos absolutamente nada: producindo a perdas hidrocarburos subprime como o LTO de fracking ou o das areas bituminosas mantivemos o nivel total de hidrocarburos durante estes anos, pero agora a caída será máis abrupta e irémonos directamente ao momento da curva onde deberiamos estar si explotouse soamente o que era economicamente rendíbel; ou quizá máis abaixo, porque no proceso danamos o balance de empresas e explotacións que podían ser viábeis. E o que é peor: o abrupto dos cambios fai máis probábeis os conflitos xeopolíticos e as guerras polos recursos, porque os economistas que asesoran aos gobernos de todo o mundo non comprenden a situación e ven pantasmas de "guerras de prezos" e "intentos de desestabilización" onde o que hai é fundamentalmente o imperio da pura e dura termodinámica e unha mala comprensión da realidade económica por quen se din os seus especialistas.

Por ese motivo, todos os que predixen escenarios de prezos baixos do petróleo a 5 anos vista equivócanse sen dúbida: os prezos manteranse baixos este ano até que estale unha nova guerra ou creben suficientes empresas do sector, e ao baixar a oferta o prezo dispararase, agravando a crise económica global en cernes (recorden que o ano pasado o PIB global contraeuse un 5%). Iniciarase así o seguinte ciclo da oscilación do prezo, que será máis duro que o anterior porque os investidores, escaldados, non volverán tan rápido a investir nas petroleiras.

O máis triste deste proceso é que ninguén mirará á produción de petróleo, ao feito de que xa está decaendo para nunca máis recuperar os niveis actuais e para seguir unha tendencia xeral á baixa con pequenas repuntadas transitorias. A obsesión economicista polo prezo fará que se ignore a variábel que é en realidade fundamental, pois a enerxía é o verdadeiro motor da economía, en tanto que o diñeiro (entre outras cousas) é só representación do valor e non o valor en si mesmo. As raras veces que se comente que a produción baixou os economistas sairán dicindo que se debe á recesión e que cando salgamos desta a produción volverá subir, poñendo así o carro diante dos bois, ignorando que o problema é que está diminuíndo a cantidade de enerxía accesíbel para propulsar este sistema, incapaces de comprender que hai que cambiar o paradigma económico completo para adaptalo a unha realidade na que xa chocamos contra os límites do planeta.

Pois si, señores, as consecuencias do peak oil eran estas, o que fai tempo que eu denomino o oil crash: a imposibilidade da nosa sociedade de manter o sistema actual, unha vez que chegamos ao cénit de produción de petróleo. É a isto ao que se parece, é a isto ao que cheira e ao que sabe. E isto só é o comezo: si non o entendemos e non comezamos a tomar desde xa medidas para adaptarnos virán guerras, escaseza, desabastecemento... Eu persoalmente fai tempo que aposto por que España se meterá en aventuras militares en varios países e particularmente en Alxeria, cando alí estale a guerra civil actualmente en cernes; guerras que esgotarán máis rapidamente a España e que nos afundirán con maior celeridade no lodo.

Pero, repitámolo unha vez máis: nada diso é necesario, non necesitamos afundirnos na miseria, non está escrito en pedra que o noso destino inevitábel sexa o colapso. Non é verdade. Aínda podemos cambiar o rumbo das cousas. Debemos dicir e dicirnos a verdade á cara, pasar da idea á acción, facer propostas de futuro. É posíbel. Fagamos-lo.

Non o oen? É o rumor do peak oil. Apresurémonos, antes de que sexa un fragor, antes de que a previsíbel avalancha nos arrastre.

Salu2,
AMT

Publicado en The Oil Crash. | 15.01.2016

[*] Antonio Turiel Martínez, Licenciado en CC. Físicas por la UAM (1993), en CC. Matemáticas por la UAM (1994), Doctor en Física Teórica por la UAM (1998) e Científico titular en el Institut de Ciències del Mar del CSIC. Autor do Blogue The Oil Crash.  Con máis de 6 millóns 300 mil entradas.| Páxina no facebook.

No buscador libre DuckDuckGo.

---

Asociación Véspera de Nada  por unha Galiza sen Petróleo
http://www.VesperaDeNada.org
http://twitter.com/vesperadenada
https://www.facebook.com/VesperaDeNada
http://www.youtube.com/user/VesperaDeNada

A sementar a revolución da Galiza pospetróleo
Guía para o descenso enerxético:
http://Galiza.posPetroleo.com

Enviado por:
Manuel Casal Lodeiro - VEspera de Nada
-diademoito@vesperadenada.org-
15 de janeiro de 2016 08:53

_______________

venres, xaneiro 22, 2016

O Parlamento Europeo freou un acto delegado orientado a mermar as esixencias nutritivas e de información de alimentos infantís e provintes de cerais - Lídia Senra: "Unha institución dominada polos lobbies non respecta nada; tampouco a saúde das nenas e nenos"


Lídia Senra: "Unha institución dominada polos lobbies non respecta nada; tampouco a saúde das nenas e nenos". | O PE freou hoxe un acto delegado orientado a mermar as esixencias nutritivas e de información de alimentos infantís e provintes de cerais. | Arias Cañete, defensor da proposta da CE de permitir até un 30% de azucres na comida infantil obviando que a OMS recomenda reducilo ao mínimo.


Estrasburgo, 20 Xaneiro 2016. A eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), Lídia Senra, sinalou hoxe a súa satisfacción pola aprobación dunha resolución do Parlamento Europeo que se opón a un acto delegado co que a Comisión Europea (CE) pretendía mermar os requisitos específicos de composición e información dos alimentos elaborados a base de cereais e os alimentos infantís.

É sabido que o lobby da agroindustria é un dos máis poderosos do mundo [1], sendo a Comisión Europea unha das institucións máis marcadas pola súa influencia [2]. Por iso mesmo, sinala a eurodeputada de AGEe, "non pode deixar de indignarnos situacións como a que vimos esta mañá, con un Comisario Europeo defendendo que a alimentación infantil poda conter residuos de pesticidas ou que un 30% da enerxía que aporten sexa proporcionada por azucres, cando a OMS sinala que non se debe engadir azucre nin sal aos complementos alimenticios infantís e, en todo caso, os azucres 'libres' deben ser inferiores ao 5%".

Iso si, a elección do Comisario Miguel Arias Cañete para adoptar esta posición é bastante coherente se temos en conta que é o político europeo que máis se reúne con lobbies [3], e que até a organización Observatorio Europeo das Corporacións lle adicou un informe resaltando os seus intereses na industria agrogandeira e enerxética.

Esta modificación lexislativa tentouse realizar ademais a través dun acto delegado, procedemento que permite que a Comisión Europea poda adoptar actos non lexislativos de alcance xeral por si mesma. "O feito de que esta modificación se pretendera introducir a través dun acto delegado, evitando así o debate no Parlamento, resulta intolerábel", condenou Senra. "Se temos claro que ca comida non se xoga, ca alimentación das nenas e nenos inda menos".

Permisividade cos niveis de azucre, ca presenza do glifosato (polémico pesticida canceríxeno que conta cunha especial simpatía por parte da CE), a non publicación das actas de xuntanzas mantidas con empresas e ONG's, contradición das recomendacións da Organización Mundial da Saúde (OMS) en canto á promoción de lactancia materna e presenza de sales e azucres na comida infantil, ocultación de datos das xuntanzas bilaterais mantidas pola Comisión Europea... Foron algunhas das críticas realizadas hoxe polo Parlamento Europeo a través da resolución presentada.

"A estratexia que pretendeu realizar hoxe a Comisión Europea para aprobar esta modificación da calidade da alimentación das crianzas demostra que unha institución dominada polos lobbies, polos intereses das grandes empresas, non respecta nada; nin tan sequera a saúde das nenas e nenos", criticou a eurodeputada galega. "É importante que o Parlamento teña parado esta tentativa hoxe. Temos que loitar con contundencia contra a grave situación de que as malas prácticas das industrias teñan como coartada a propia legalidade, tal e como se pretendeu hoxe e como, desgraciadamente, acontece demasiado a miúdo". [4]

Notas.-
[1] DUCH e FERNÁNDEZ, La Agroindustria bajo sospecha, Barcelona (2010).
[2] Guía de lobbies de Bruselas, Lobbies corporativos en la Unión Europea; Las relaciones entre la industria de los transgénicos y la comisión europea; "Los negocios de Bruselas"; "Los lobbys de Bruselas , el control de la UE".
[3] Datos sobre Miguel Arias Cañete, Observatorio de lobistas de Transparencia Internacional: http://www.integritywatch.eu/ec.html.
[4] Caso Hero Baby, "Lo vendemos porque es legal": http://www.dimequecomes.com/2015/02/hero-baby-lo-vendemos-porque-es-legal.html

Máis información:

Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL) | lidia.senra@europarl.europa.eu | http://ageuropa.gal/ | https://www.facebook.com/LidiaSenraRodriguez.



Enviado por:
SENRA RODRÍGUEZ Lidia OFFICE
-lidia.senra-office@europarl.europa.eu-
20 de janeiro de 2016 18:03

________________

GastroFesta no Terra (Pontedeume), os protagonistas nos fogóns serán os callos, este sábado 23 de Xaneiro, coa música e cancións de Sanjurjo&Dopico


O Colectivo Terra presenta un novo ciclo de actividades onde a comida e a música serán as protagonistas. Iniciamos así unha serie de concertos cun trasfondo gastronómico onde degustaremos as receitas máis tradicionais da nosa cociña ao tempo que desfrutamos da música do País.

Nesta primeira xornada os protagonistas nos fogóns serán os callos, símbolo gastronómico das nosas festas e o exemplo máis claro e rotundo de que, por moitas prédicas globalizadoras que se fagan en prol da dieta mediterránea, non che hai patrón en Galiza que non comece cunha boa cunca de callos. Pero antes, os encargados de encher de son o local do Terra serán SANJURJO & DOPICO, apoteósico dueto formado por Martín Sanjurjo (Saraibas, Balakandra) e Manolo Dopico (A Roda, Leixaprén, Balakandra), unindo forzas neste novo proxecto acústico, no que revisitan cancións das súas bandas e versionan clásicos que xa forman parte da historia da canción galega.

Sábado 23 de xaneiro. Apertura de portas 20:00h. Concerto 20:30h.

Blog: http://colectivo-terra.blogspot.com.es/
Facebook: https://www.facebook.com/colectivo.terrapontedeume
Twitter: https://twitter.com/colectivo_terra
Correo-e: colectivoterra@gmail.com
Local Social do Colectivo Terra
Boa Vista 8 Baixo. Pontedeume. GZ



Enviado por:

Colectivo Terra
-colectivoterra@gmail.com-
21 de janeiro de 2016 20:28
_____________

"Lume", de Rebeliom do Inframundo - Vídeo


Quando falamos de Hip Hop de intervenção na Galiza nos últimos tempos, não podemos evitar falar de Rebeliom do Inframundo. Com mais de cen concertos às suas costas e logo de ter partilhado palco com artistas internacionais como Edo. G e estatais como Soziedad Alkoholika, Boikot, Berri Txarrak, R de Rumba (Violadores del Verso), Acción Sanchez (SDFK), Los Chikos del Maíz ou Zoo, a banda está próxima de se constatar como um dos maiores referentes da cena galega de hip hop dos últimos tempos.

Rebeliom do Inframundo são integrantes dos coletivos Track Asedio e Verso Libre. O tema “Lume” faz parte do primeiro trabalho da editora Língua Nativa, uma compilação homónima de 17 músicas com artistas internacionais de países como Angola e Portugal entre outros.

- Artista: Rebeliom do Inframundo.
- Track: Lume.
- Álbum: Língua Nativa - Língua Nativa.
- Videoclip realizado por Alberto Lora.
- Música produzida, misturada e masterizada por Frank (Verso Libre).
- Scratches gravados por Dj Rapu em Mental Skills (Track Asedio).


https://youtu.be/QIrVgXOqNis

Canle Língua Nativa de Independent record label from Galiza.

Ricardo Cascalhar Chantada
Editor discográfico // Língua Nativa

36350 Nigrán
Galiza
rcascalhar@linguanativa.com
www.linguanativa.com

Enviado por:
Ricardo Cascalhar
-RCascalhar@linguanativa.com-
22 de janeiro de 2016 00:38
____________________

Fórum de Davos e a desigualdade social , ... Por Flavio Aguiar


Com seu progressivo esvaziamento, o fórum, que já era pobre em matéria de criação de vetores de ação, ficou mais pobre ainda, o que compromete sua eficácia frente aos muitos desafios das nações.

Por Flavio Aguiar [*]
22.01.2016


Na quarta-feira (20 de Janeiro), começou mais uma edição do Fórum Econômico de Davos, na Suíça. O fórum já teve mais prestígio e proeminência. Mas ainda continua sendo um espaço de importância geo-política e econômica.

No dia 19, o jornalista Graeme Wearden listou no The Guardian oito temas que ele considera chaves para o encontro deste ano (a lista é dele, os comentários são meus):
1. A robotização (automação) do trabalho e da economia. A tsunami da automação no mundo, que já vem cobrindo o território do chamado "trabalho de colarinho azul" (o operariado) está chegando rapidamente ao abdômen do chamado "trabalho de colarinho branco", o mundo dos serviços, dos executivos e até dos dirigentes de empresas e serviços públicos.

É crescente a automação dos processos de tomada de decisão em bolsas de valores, empresas financeiras, agências de governo, até mesmo de protocolos hospitalares e outras áreas da vida econômica e social.

2. A crise dos refugiados e o terrorismo na Europa e no mundo. O tema dos refugiados têm alcance mundial. O Brasil invocou nesta área, ao definir a criação de categorias como o "refugiado econômico" e o "refugiado de catástrofes ambientais".

O tema é particularmente sensível na Europa, devido à vinculação que políticos de direita vêm fazendo sistematicamente entre o aumento dos refugiados e o aumento potencial de ataques terroristas ou de episódios como o arrastão sexual em Colônia, na Alemanha, durante a noite de Ano Novo.

3. A turbulência das bolsas e mercados. O ano de 2016 abriu com enormes turbulências nas bolsas do mundo inteiro. Na China a situação tem níveis dramáticos, indicando fuga de capitais e provocando reações e efeitos negativos em todas as economias do mundo, inclusive na brasileira. O preço das commodities despenca. Mas nada de importante ocorrerá nesta área enquanto não houver a disposição de criar mecanismos internacionais de controle destes mercados.

4. As mudanças climáticas. O mundo atingiu um outro patamar, mais positivo, nesta área com a celebração do acordo ao final da COP21. Porém, há fatores de risco quanto a este tema, sendo o principal deles a eleição de algum dos pré-candidatos republicanos à presidência dos Estados Unidos, já que todos eles prometem jogar o acordo no lixo, junto com o acordo sobre o programa nuclear do Irã e o reatamento de relações diplomáticas com Cuba.

Além de que provavelmente não só reabririam a prisão de Guantánamo (se o presidente Obama cumprir a promessa de fecha-la até o final do seu mandato), como abririam outras pelo mundo afora e retomariam a prática das torturas.

5. A sempiterna crise econômica europeia. O que fazer para dinamizar a combalida economia europeia? Bom, enquanto prevalecer a atual hegemonia neoliberal no continente e na formação de seus economistas não haverá muito o que fazer. As economias do continente têm muitas vezes seus dados sobre desemprego parcialmente maquiados pela fuga de emigrantes para outros países. Como a chegada dos milhões de refugiados incidirá sobre esta realidade? A ver.

6. A desigualdade social planetária. Trato deste tema ao final deste artigo.

7. A produção de vacinas e remédios. O biênio 2014/2015 trouxe à tona a necessidade de respostas mais rápidas e organizadas a catástrofes como o surto do vírus Ebola no Ocidente da África. Mas há outros fenômenos endêmicos, como a malária, a dengue, agora o zika no Brasil. Ao lado deles, há a crescente consciência da necessidade de combater preventivamente cânceres e doenças vasculares. Tudo isto depende do melhor controle público sobre a produção de remédios e vacinas.

8. A relação entre crimes cibernéticos e liberdades civis. A multiplicação dos crimes (até da guerra) nos espaços virtuais e das violações de direitos civis (como o da privacidade) demonstrou a necessidade de se abrir o caminho para uma atualização da legislação internacional a respeito. Com a adoção de seu novo Marco Regulatório, o Brasil mostrou o caminho. Mas isto não chega. Um Brasil só não faz verão no mundo.

Sobre a desigualdade:

A Oxfam (sigla para The Oxford Committee for Famine Relief, uma confederação fundada na Inglaterra em 1942 e que hoje reune 17 organizações que atuam em 94 países) vai levar seu relatório anual sobre a desigualdade ao Fórum. O relatório aponta índices dramáticos.

As 62 pessoas mais ricas do mundo detém tanta riqueza quanto metade da população mundial, cuja estimativa, segundo o The Economist é de 7,4 bilhões de pessoas. 1% da população detém a mesma riqueza que o restante 99%.

Entre 2010 e 2015 a desigualdade aumentou vertiginosamente. Os 50% mais pobres do planeta viram suas posses diminuirem em 41%, apesar do número de habitantes do planeta ser acrescido em 400 milhões de pessoas. Já aqueles 62 mais ricos acresceram seu patrimônio em 500 bilhões de dólares, atingindo a marca de 1,76 trilhões de dólares.

Para comparar, o PIB brasileiro, em seu auge, algum tempo atrás, passou um pouco dos três trilhões de dólares anuais, e agora deve andar pelos 2,4 trilhões. Para completar este quadro devastador, a Oxfam revela que 30% da riqueza africana é mantida "offshore", isto é, fora do continente, o que implica uma evasão anual de 14 bilhões de dólares em impostos sonegados, cuja aplicação poderia, entre outros efeitos, garantir escola para todas as crianças do continente.

A propósito: a única região do globo onde, neste período, a desigualdade diminuiu, foi a América Latina, Brasil inclusive. Para desespero dos nossos "impichadores".

Seria possível acrescentar mais dois ítens à lista do blogueiro da área econômica do Guardian: o combate à fome e a paz mundial - sobretudo, hoje, na Síria e Iraque, mas também em outras regiões. O primeiro tema está ligado ao do combate à desigualdade. O segundo também, mas depende da revalorização e reforma de organismos internacionais, como a ONU.

Estará o Fórum de Davos à altura de tais desafios? Com seu progressivo esvaziamento, o fórum, que já era pobre em matéria de criação de vetores de ação, ficou mais pobre ainda, o que compromete sua eficácia.

Seria de esperar uma maior eficácia de outros fóruns, como o Fórum Social Mundial, ora reunido, sob forma temática, em seu berço, Porto Alegre. Mas o FSM também vem passando por um processo de esvaziamento, com sua transformação em espaço de intercâmbio de ideias tão somente.

Mesmo assim, também não se pode subestimar sua importância, inclusive como contraponto ao mundo estratificado de Davos.

Publicado no Blogue de Miro "Uma trincheira na luta contra a ditadura mediática" | 21.01.2016 | Rede Brasil Atual.

[*] Flávio Wolf de Aguiar (Porto Alegre, 1947) é professor, autor, jornalista, tradutor brasileiro, organizador e colaborador de dezenas de livros. Seu nome de autor mais comum é Flávio Aguiar. Atualmente vive em Berlim, onde é correspondente de publicações brasileiras, impressas ou na internet, fazendo reportagens também para TV e rádio. Pesquisador e professor de Literatura Brasileira da Faculdade de Filosofia, Letras e Ciências Humanas da USP, tem mais de trinta livros de crítica literária, ficção e poesia publicados. Ganhou por três vezes o prêmio Jabuti da Câmara Brasileira do Livro, sendo um deles com o romance Anita (1999), publicado pela Boitempo Editorial. Também pela Boitempo, publicou a coletânea de textos que tematizam a escola e o aprendizado, A escola e a letra (2009), finalista do Prêmio Jabuti, Crônicas do mundo ao revés (2011) e o recente lançamento A Bíblia segundo Beliel. Colabora com o Blog da Boitempo quinzenalmente, às quintas-feiras.
____________

xoves, xaneiro 21, 2016

A Tarifa Social de electricidade atribuirase de forma automática en Portugal


Por ser de máximo interés, publicamos esta nova que explica o acordo entre o Partido Socialista Portugués e Bloco de Esquerdas, para loitar contra a pobreza enerxética.


 Acordo PS/Bloco: avança atribuição automática da tarifa social na energia

Para abranger meio milhão de agregados familiares mais desfavorecidos, Tarifa Social de eletricidade vai passar a ser atribuída de forma automática, após cruzamento de dados do fisco e da Segurança Social, sem que o cliente tenha que a solicitar.

O decreto lei que facilita o acesso e aumenta também o "plafond" de rendimento até ao qual os agregados têm direito à Tarifa Social, que será custeados pelas operadoras, inclui-se num pacote que visa combater a "pobreza energética" e que o governo apresentará brevemente na sequência de negociações entre o Bloco e os socialistas.O decreto inclui também o Apoio Social Extraordinário de Eletricidade ao Consumidor de Energia e isenção da contribuição audiovisual.

    o decreto lei aumenta a abrangência da Tarifa Social, ao introduzir o conceito de "situação de insuficiência económica

De acordo com as informações prestadas ao Jornal de Notícias por uma fonte envolvida neste processo, o decreto lei aumenta a abrangência da Tarifa Social, ao introduzir o conceito de "situação de insuficiência económica": rendimento médio mensal até 1,5 vezes o Indexante dos Apoios Sociais (igual a 628,83 euros e acrescido de 50% por cada elemento do agregado).

Este é o mesmo valor para obter isenção de taxas moderadoras nos centros de saúde, acrescentou a mesma fonte.

Apesar das promessas, anterior governo nunca aumentou o número de beneficiários

De acordo com aquele jornal, o PS e o Bloco adaptaram o modelo automático que já é aplicado em países como França, Inglaterra e Bélgica, onde cada beneficiário elegível é informado do seu direito ao apoio e começa a recebê-lo de imediato, excepto se o rejeitar.

Com esta medida, o governo prevê atingir rapidamente os 500 mil agregados que se estimam para este apoio, em vez dos 85 mil atuais beneficiários. Esta meta já tinha sido definida pelo governo do PSD-CDS mas, ainda este mês, o presidente da Entidade Reguladora dos Serviços Energéticos (ERSE), Vítor Santos, admitiu que poderia "nunca vir a ser alcançada".

    Saliente-se que em 2015, o número de beneficiários rondava os 85 mil, menos de um quinto da meta fixada.

Saliente-se que em 2015, o número de beneficiários rondava os 85 mil, menos de um quinto da meta fixada. No início deste ano, o limite máximo do rendimento anual para beneficiar da Tarifa Social de eletricidade aumentou 10%, para 5808 euros (no caso de uma pessoa), com o objetivo de abranger um maior número de famílias.

A tarifa destina-se também aos beneficiários do complemento solidário para idosos, do rendimento social de inserção, do subsídio social de desemprego, do abono de família, da pensão social de invalidez e da pensão social de velhice.

Informação propositadamente ineficaz

O Jornal de Notícias foi informado que o governo prevê que sejam finalmente "capturadas as verbas da Tarifa Social que hoje não são atribuídas e que são absorvidas pela EDP, Galp e outras operadoras de eletricidade e gás" numa critica onde é particularmente visada a EDP por "não divulgar" eficazmente este apoio.

"De um total de 30 milhões por ano para 500 mil beneficiários potenciais, as elétricas só mobilizam hoje 5,1 milhões para financiar a Tarifa Social de 85 mil beneficiários. Se no gás também houver apenas 85 mil beneficiários, então aí só são gastos 2,6 milhões de 15,6 milhões potenciais", explicou ainda a mesma fonte, concluindo que "ficam disponíveis de imediato 38 milhões de euros".

O acordo com o Bloco garante ainda a correspondência entre o direito à Tarifa Social de eletricidade e o direito ao Apoio Social Extraordinário de Eletricidade ao Consumidor de Energia (ASECE), que já é uma dotação orçamental. Por fechar está outro apoio social, que consiste na isenção da contribuição audiovisual (CAV) para os beneficiários da Tarifa Social.

Por seu turno, se tivermos em conta a contribuição audiovisual, admite-se uma atualização do valor pago nas 5,5 milhões de faturas não isentas, de 2,8 para três euros, para compensar uma perda de receita em 2017 de 13 milhões, em consequência do automatismo da Tarifa Social. O objetivo seria, neste caso, evitar prejudicar a receita da RTP.

A atribuição automática da Tarifa Social vai exigir legislação própria. Mas o decreto lei será "aprovado a curto prazo" e anunciado em Conselho de Ministros.

Publicado en esquerda.net. | 20.01.2016
_______________________________________

Grupo parlamentar: a renuncia da Marea, ... Por Xosé Mexuto


Por Xosé Mexuto [*]
21.01.2016


É-me difícil de entender por que En Marea non rexistou o seu grupo parlamentar como si o fixo Compromís, por que non deu a batalla, por que acabou optando por se inserir no grupo chamado confederal de Podemos, baixo a chefía de Pablo Iglesias.

A argumentación de que a solicitude de constitución do grupo parlamentar propio estaba condenada ao fracaso pola oposición da maioría da Mesa non se ten de pé: un non pode/debe renunciar ás primeiras de cambio a unha causa que xulga xusta e que, aliás, é un compromiso eleitoral. É isto o rupturismo? É esta á rebeldía? En política os símbolos son moi importantes, os de Podemos sábeno ben. Que simboliza esta manobra? Pouca firmeza perante o muro madrileño. É esta a afouteza coa que se tenciona asaltar o búnker?

Ítem máis: ao renunciar a constituír grupo, renúnciase aínda a petar nas portas do Tribunal Constitucional. Non me vale o contra-argumento de este ser un tribunal político controlado polas elites españolas. Xa o sabemos: mais do que se trata aquí é de se se quer ou non dar a batalla política até o final, de se se mantén ou non o compromiso adquirido co eleitorado.
"Un non pode/debe renunciar ás primeiras de cambio a unha causa que xulga xusta e que, aliás, é un compromiso eleitoral"
A decisión tórnase máis incomprensíbel se cabe ao contrastar coa de Compromís. A formación valenciana, que si rexistou o seu grupo proprio, axiu como axiu pola presión política exercida no seu seno polo Bloc Nacionalista Valenciá. Eles si se ativeron ao compromiso eleitoral.

Non enredo máis con esta cuestión. Os aspectos formais de apresentación da xogada -grupo confederal, non disciplina de voto ["non me imaxino ningunha votación neste Congreso en que teñamos unha posición diferente", dixo Errejón], etc- son pura maquillaxe. En Marea insírese nun grupo de ámbito estatal e iso é todo. Do ponto de vista da súa coherencia o lóxico tería sido rexistar o grupo proprio e, logo de ter sido rexeitado, ter ido ao mixto. Iso visualizaría En Marea como unha entidade propria, non enfeudada. O BNG estivo 20 anos no grupo mixto e sempre foi percibido como unha representación xenuinamente galega. En Marea vaino ser como un apéndice de Podemos: e non só, como xa a está a acontecer, pola inmensa maioría dos mass media, senón tamén pola grande maioría da populación galega.
"O que ten que explicar En Marea agora é por que se comprometeu en campaña a algo que non estaba na súa man conseguir, a algo que dependía de actores políticos non galegos"
Amigas e amigos, parafraseando Arsenio Iglesias, a política é moi difícil. Mais ás veces non o é tanto: Carolina Bescansa xa o anunciara no mes de agosto pasado: o do grupo parlamentario galego, indo Podemos dentro, non ía ser posíbel. O que ten que explicar En Marea agora é por que se comprometeu en campaña a algo que non estaba na súa man conseguir, a algo (que se tolerase a formación dun grupo participado por deputados de forzas políticas estatais) que dependía da vontade política de actores non galegos.

Nun artigo anterior lancei a pergunta de cantos deputadxs iría ter Podemos no Congreso. Desde esta terza feira 19 de xaneiro xa coñecemos a resposta.

Publicado no Sermos Galiza | 20.01.2018 | Onde recomendamos acceder para ler os comentarios.

[*] Xosé Mexuto. Barcelona 1966, xornalista e Director de Sermos Galiza. Foi xefe de imprensa do BNG no Congreso dos Deputados no período 1996-2003.  Traballou nas redaccións de El Ideal Gallego (1987-1988) e La Voz de Galicia (1989-1996). Foi tamén correspondente da axencia Efe na cidade d'A Coruña. Ten colaborado con A Nosa Terra e Xornal de Galicia. É coautor, con Jesús Flores, de "A Historia do Deportivo" (Edicións Xerais, 1993). En Xullo de 2006 deu ao prelo "A nación galega existe. Conversas con Francisco Rodríguez" (Edicións A Nosa Terra). | Seguir a @xosemexuto | Ler outros artigos no Sermos.

Enviado por:
Inácio GZ
inaciogz@gmail.com
20 de janeiro de 2016 18:47

__

Banco de Alimentos: Combater a fame coas sobras?, libro de Jordi Gascón e Xavier Montagut


BANCO DE ALIMENTOS
Combater o fame coas sobras?
Jordi Gascón e Xavier Montagut


Enfrontar o fame coas sobras non é eficaz nin para loitar contra a pobreza alimentaria, nin para reducir o desperdicio.

O Banco de Alimentos anímanos a "seguir a comida" que distribúe e descubrir como termina no usuario. O libro, en cambio, propón "seguir o diñeiro" co que se adquiren os produtos que reparte o Banco de Alimentos. Unha perspectiva distinta que nos descobre a súa simbiótica relación coa gran industria agroalimentaria: o seu principal beneficiario.

O discurso dominante xustifica manter unhas subvencións que disparan unha carreira competitiva que leva á sobreprodución e ao desperdicio de alimentos e recursos, pero que beneficia a grandes corporacións, cadeas de supermercados e latifundistas en detrimento do pequeno campesiño. Para iso, o discurso sitúa as solucións no terreo dos consumidores, aos que acusa de non saber consumir adecuadamente.

O Banco de Alimentos®, que se ofrece como solución para aproveitar os alimentos desperdiciados e sobreproducidos, participa nesta política encubridora.

Nun contexto de crise, con sectores da poboación padecendo pobreza alimentaria e malnutrición, as medidas paliativas son imprescindíbeis. Pero ademais de que non terían que ser a estratexia principal da política pública, esas medidas poden ter consecuencias contraproducentes dependendo de como se susciten. Vímolo na práctica dos Banco de Alimentos®: reproducen lóxicas asistencialistas que favorecen o desempoderamiento, a perda de autonomía persoal e a estigmatización dos seus "usuarios".

Pero hai alternativas. A crise impulsou unha sociedade sensíbel aos problemas dos seus conciudadáns e con desexos de actuar fronte á pobreza alimentaria, o exceso de consumo e o desperdicio de alimentos. Ao mesmo tempo que se reivindican estes dereitos, estanse desenvolvendo nos barrios e pobos iniciativas que, coa participación dos propios afectados, buscan respostas inmediatas que faciliten solucións duradeiras. Solucións que non diferencian entre activistas e usuarios, e que proporcionan alimentos e medios para conseguilos co propio traballo dos afectados, como os hortos ou a distribución de alimentos reivindicativas e autoxestionadas.

Ficha.-
Asaco, 26
Análise contemporáneo

Consumo e decrecimento
Cooperación
Economía
Economía solidaria
Soberanía alimentaria
ISBN: 9788498886917
Ano Publicación: 2015
páxinas: 88
PVP: 9 €
Enlace anexo (doc formato pdf)
Índice e introdución

Web de Icaria Editora. | Ir á Web.

Enviado por:
Anna Monjo
amonjo@icariaeditorial.com
20 de janeiro de 2016 17:24

_______________

mércores, xaneiro 20, 2016

Lídia Senra: "O Mercado Único Dixital desprazará inda máis ao comercio local e eliminará postos de traballo", a eurodeputada galega adverte de que a UE está a impulsar o Digital Single Market como "unha das pezas clave para avanzar na negociación do TTIP"


Lídia Senra: "O Mercado Único Dixital desprazará inda máis ao comercio local e eliminará postos de traballo". | AGEe critica que a UE adique os seus esforzos a fomentar o consumismo e modelos comerciais que expulsan ás traballadoras/es. | Senra adverte de que a UE está a impulsar o Mercado Único Dixital como "unha das pezas clave para avanzar na negociación do TTIP".


Dende onte e até o vindeiro xoves 21 de xaneiro o Parlamento Europeo desenvolve sesión plenaria en Estrasburgo [ORDE DO DÍA DO PLENO]. Entre os debates celebrados durante o día de hoxe, a eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), Lídia Senra, quixo subliñar a importancia da discusión desenvolvida arredor da proposta da Comisión Europea de concretar o Mercado Único Dixital [RESOLUCIÓN].

Nunha estratexia económica que nos remite ao incremento do consumismo e á preponderancia da economía financeira sobre a real, a Comisión Europea estableceu como un dos obxectivos principais desta lexislatura deseñar un espazo comercial, "que consiste fundamentalmente en eliminar as barreiras ás transaccións efectuadas en liña", é dicir, o Mercado Único Dixital.

"O mercado dixital único significa o expoñente máximo da liberalización comercial intracomunitaria aumentando inda máis a deslocalización produtiva", advertiu a eurodeputada de AGEe. Aliás, dar pulo a esta proposta cando inda non está garantida a neutralidade na rede, non se están facendo apenas esforzos dende a UE por fomentar o software libre e adoecendo dunha fenda dixital enorme dentro dos Estados e entre os países membro, "revela que este mercado é unha proposta de negocio feita á medida para os grandes capitais; pensando nas grandes transnacionais e nas empresas, non nas persoas ou nas PEMES", analizou en alusión á falta de proporcionalidade da que adoece dende o seu nacemento a proposta do Mercado Único Dixital.

"Se a día de hoxe a Unión Europea non só non foi quen de establecer unhas regras de mercado xustas no mundo real, senón que é un dos principais axentes impulsores da liberalización salvaxe, que cabe agardar dun Mercado Único Dixital que xa de entrada está a ser deseñado por grandes poderes económicos, algúns dos cales están xa organizados como lobby para defender os seus propios intereses?", cuestionou Lídia Senra.

Xa dende o seu inicio, o prantexamento deste espazo comercial non está a resultar integrador con respecto a opcións actuais de importante valor social, como o pequeno comercio ou os mercados locais, "nesta proposta fálase mesmo de establecer redes de puntos de recollida para a paquetería transfronteiriza; onde queda neste esquema o pequeno comercio? Por que deberiamos establecer redes de recollida en vez de manter a compra a través dos comercios físicos e, sobre todo, do comercio local?". "É máis", abondou a eurodeputada, "onde ficou a preocupación da UE pola emisión de gases de efecto invernadoiro derivados do irracional e masivo transporte de mercadorías actual?".

Xusto nos mesmos días nos que o Foro de Davos está a presentar un estudo no que prevé a perda de alomenos 7 millóns de postos de traballo nos vindeiros cinco anos, fundamentalmente debido á dixitalización e robotización da produción e do comercio, "A UE prefire seguir encamiñando os seus esforzos a fomentar o consumismo e a crear novos escenarios comerciais, o menos regulados posíbel, onde operar transaccións económicas". "Ademais, atrévense a argumentar que creará postos de traballo, obviando por completo que son moitísimos máis os que eliminaría", reprochou Senra.

Aliás, xorden tamén moitas dúbidas ao respecto das condicións de traballo que se darían neste espazo produtivo, xa que a proposta da Comisión mantén presente a necesidade da "competitividade" neste eido comercial, é dicir, empregar o dumping social e medioambiental para que o produto final teña un valor asequíbel. Até o momento, o exemplo paradigmático deste tipo de comercio é o xigante da venda por internet, Amazon, que é tamén un xigante da explotación laboral.

Para Senra, "non é casual que a UE estea a dar pulo a esta proposta comercial xusto cando está a negociar o TTIP cos Estados Unidos e ten o CETA negociado con Canadá[1]; é unha das pezas clave". "Todo o que signifique homologar a lexislación comercial dos Estados membro facilita a cacarexada 'armonización' á baixa que pretenden establecer entre as partes negociadoras", sinalou a eurodeputada.

Finalmente, advertiu Lídia Senra, "resulta tamén preocupante que se presente como un dos principais obxectivos deste mercado dixital a construción dunha 'economía de datos' vinculada ao sector das enerxías, servizos financieiros, e mesmo a saúde, fundamentándoa na connivencia público-privada".

Estrasburgo, 19 Xaneiro 2016.

[1] Os servizos de telecomunicacións e o comercio electrónico son capítulos do texto consolidado no acordo con Canadá (CETA), están sendo abordados nas negociacións do acordo cos Estados Unidos (TTIP) e figuran entre os puntos que potencialmente poden ser incluídos no acordo multilateral de comercio en servizos (TiSA). Máis información: http://trade.ec.europa.eu/doclib/press/index.cfm?id=1230.

Máis información:
Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL) | lidia.senra@europarl.europa.eu | http://ageuropa.gal/ | https://www.facebook.com/LidiaSenraRodriguez.



Enviado:
SENRA RODRÍGUEZ Lidia OFFICE
-lidia.senra-office@europarl.europa.eu-
19 de janeiro de 2016 17:35
____________

Esquerda Unida de Narón leva o pleno de Ordinario de Xaneiro unha moción para esixir que a Igrexa Católica pague o IBI


O déficit que España ten e a caída da actividade económica, é consecuencia dunha inadecuada xestión das institucións públicas, do espolio desenrolado polos mercados, os especuladores e os bancos, da permisividade para a circulación de diñeiro negro e polo enorme fraude fiscal existente, todo elo recae, exclusivamente, sobre as costas da cidadanía, que sofre: un agonístico paro, co aumento da pobreza, un perigoso recorte de innumerables e básicos dereitos sociais, o aumento do IRPF, xunto a baixada unilateral dos salarios e o aumento de diversos impostos, incluído o imposto de bens inmobles (IBI). 

Esta irregular situación, agravase coas exencións fiscais das que desfrutan diversas entidades, en especial a igrexa católica (que é a maior posuidora de bens inmobles) e outras confesións.

O fraude fiscal e a exención de impostos como o do IBI e outros, grava enormemente as nosas arcas municipais, feito que consideramos enormemente inxusto.

De acordo con o anterior, sometese a consideración do Pleno a aprobación dos seguintes acordos:
  1. Instar ao Goberno do Estado a revisar e modificar os acordos internacionais asinados coa Santa Sede en 1976 e 1979, para adecuarse ao carácter aconfesional do Estado español, e que supoñan a supresión dos privilexios dos que goza a Igrexa Católica no Estado e nomeadamente permita a suxeición ao IBI do seu patrimonio.
  2. Mentres non se leve a cabo a revisión contemplada no primeiro punto, negociarase coa Igrexa católica unha compensación aos Concellos por estar exenta do pagamento do IBI.
  3. Instar ao Parlamento de Galiza e á Xunta de Galiza a que fagan propios os punto anteriores, e xa que logo, insten ao Goberno do Estado a suprimir os privilexios dos que goza a Igrexa Católica e mentres non se leve a cabo, soliciten da Igrexa Católica unha compensación aos concellos galegos.
  4. Instar ao Goberno municipal a realizar un censo municipal dos inmóbeis pertencentes á Igrexa Católica e a outras confesións relixiosas.

Grupo Municipal de Esquerda Unida de Narón



ESQUERDA UNIDA DE NARÓN

Contas de Esquerda Unida Narón no facebook e no twitter.

Achegate xunta Nós, fagamos un novo Concello mais social, mais democrático, participativo e de Tod@s.

Foto: Casa do Concello | Galipedia.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
19 de janeiro de 2016 13:25

_____________

martes, xaneiro 19, 2016

Concentración para denunciar os asasinatos das activistas kurdas en Turquía - Na Coruña o xoves 21 de Xaneiro, ás 8 da Tarde fronte ao consulado turco


CONCENTRACIÓN DENUNCIA ASASINATOS POLÍTICOS ACTIVISTAS KURDAS


O 8 de xaneiro de 2016 realizouse o funeral de tres loitadoras e compañeiras, Pakize Nayir, Fatma Uyar e Sêve Demir, asasinadas polas forzas de seguridade do goberno turco o 4 de xaneiro en Silopi.

Nós, da Marcha Mundial das Mulleres sentímonos en particular moi golpeadas por este crime.Unha delas, Séve Demir, coordinou os eventos de lanzamento dá 4ª acción internacional da Marcha Mundial das Mulleres en Nusaybin.

Como parte da acción internacional, a Caravana feminista europea foi lanzada no territorio kurdo, estivemos no interior da Turquía para apoiar e reforzar ás mulleres kurdas na súa loita pola autonomía e autodeterminación sobre os seus corpos e os seus territorios. Tamén dando visibilidade ás alternativas construídas pola resistencia das mulleres ao sistema capitalista, colonial e patriarcal.

Para denunciar este asasinato político  chamamos a toda a cidadanía a  protestar fronte ao Consulado de Turquía na Coruña (Linares Rivas, 6) este xoves 21 de Xaneiro ás 20h.
--
'As mulleres decidimos'
Coordenadora Nacional Galega
Marcha Mundial das Mulheres
Marcha Mundial das Mulleres
Rúa Romil, 20, baixo
36202 Vigo-Galiza

Comunicaçom:
http://www.feminismo.info
--
"As mulleres decidimos"

Coordenadora Local de Ferrolterra da Marcha Mundial das Mulleres


Que é a Marcha ?

A Marcha Mundial das Mulleres é un movimento mundial de accións feministas que reúne grupos de mulleres e organizacións que actúan para eliminar as causas que orixinan a pobreza e  a violencia contra as mulleres. Loitamos contra todas as formas de desigualdade e de discriminación sufridas polas mulleres. Os nosos valores e as nosas accións oriéntanse cara un cambio político, económico
 e social. Os mesmos que se articulan ao redor da mundialización das solidariedades, a igualdade entre mulleres, entre mulleres e homes, e entre os pobos, o respecto e a valoración do liderazgo das mulleres e o fortalecemento das alianzas entre mulleres e cos outros movimentos
sociais progresistas.

Información baseada na enviada por:
Marcha Mundial Ferrolterra
-mmmferrolterra@gmail.com-
19 de janeiro de 2016 20:59

______________

Enlace relacionado:

Ártabra 21: Tres feministas e activistas kurdas foron asasinadas o pasado día 5 durante unha intervención das forzas policiais turcas no distritio de Silopi, Lidia Senra pide á Comisión Europea que reaccione xa e que lle esixa ao Goberno Turco que estes asasinatos non queden impunes e que respecte as liberdades civís e os dereitos humanos do Pobo Kurdo
___________________

Chamamento a unidade ... Por Miguel A. Quinteiro


Por Miguel A. Quinteiro [*]
19.01.2016


Logo do encontro da Estrada ...

Chamamento a unidade...

A unidade tense con concretar antes das eleccións: Definir un programa común, atendendo os problemas reais e transcendentes (Banca Pública, privatizacións e dereitos sociais, Lei electoral e Constitución)

O "sistema" que manexa os medios de comunicación pretende entreter a cidadanía, provocando divagacións sobre anécdotas ou asuntos periféricos, cando o que e imprescindible e concretar un programa que se axuste as necesidades reais das persoas... Reformas da normativa financeira, evitar a explotación de recursos sociais de forma privada, enerxía, finanzas e servizos sociais, públicos, xestionados como servizo pero nunca como negocio... O dereito a referendo, a potenciación da actividade Asemblearia, nun exercicio de transparencia, e imprescindible.

Así a constitución de Asembleas Populares, ante as que os partidos e opcións políticas poidan debater os seus programas, Chámense Mareas, Plataformas Municipalistas, ou simplemente, Asembleas Populares, nun exercicio de transparencia, información e debate, consolidando un sistema de democracia real, onde os políticos poidan dialogar co pobo.

Así pois o BNG ten que ser invitado a unirse a este proxecto de unidade, tamén os que traballaron polo "encontro", que entendo so os de marea.gal, así como outros grupos da esquerda, para construír un FORO onde participar de forma unitaria, necesitamos unha maioría nos órganos lexislativos, para que o sistema sexa recoñecido legalmente.

E dicir, unha vez consolidado o sistema Asembleario, como elemento decisivo de participación cidadá e transparencia, os partidos poden recuperar a súa independencia, nun debate político competindo nun foro participativo e preparatorio para unha estratexia de acción política.

Iso implica que a Plataforma/Asemblea/Marea ten queestar organizada de forma estable, cos seus órganos de xestión e recursos financeiros (por cotas dos seus membros, ou fondos subvencionados, como entidade de utilidade pública) coun carácter de permanencia, aberta a participación da cidadanía, en base a un código ético, xa amplamente definido nas plataformas municipais ou mareas...

Haberá que debater como se estrutura, en canto que podería ser en base a Asembleas locais, ou de bisbarra, que logo deleguen en encontros s nivel provincial ou de nacionalidade, pero sempre sometendo a toma de decisións a votacións das bases, nun referendo interno...

[*] Miguel A. Quinteiro -22 de abril de 1940 A Estrada, é un activista social, promotor da economía social e solidaria, construtor do movimento cooperativo e deseñador de aplicacións informáticas colaborativas para o movimento social. Foi traballador da banca, na actualidade xubilado. Membro destacado do asociacionismo contra os abusos bancarios e contra o roubo das caixas de Aforros. Cofundador de ACOUGA - Asociación Galega de Consumidores e Usuarios de Galicia. Participante no 15M, promotor das ideas de que a esquerda ten que ser colaborativa, cooperativa e solidaria. Cofundador da  Activista contra o pago da débeda odiosa. Membro de Attac (Asociación pola Taxación das Transaccións Financeiras e Axuda aos Cidadáns). | Mora en Gondomar concello da comarca de Val Miñor.|Facebook, Twitter e Youtube. | correo-e: maqmaq@gmail.com.|

Relacionado: Encontro da Estrada
As mareas municipais toman a iniciativa para a confluencia nas eleccións galegas, ... reportaxe de David Lombao en Praza Pública | @davidlombao | Ir á Web.

Foto do Encontro da Estrada| 16.01.2016 | Marea Atlántica.

Enviado por:
Miguel Quinteiro
-maqmaq@gmail.com-
18 de janeiro de 2016 12:47
___________

sábado, xaneiro 16, 2016

Alerta: o vindeiro domingo 17 de xaneiro terá lugar un voo de deportación con destino a Nixeria, denuncia a Coordinadora de Ferrolterra do Foro Galego de Inmigración, membro de STOP Deportacións


A Coordinadora de Ferrolterra do Foro Galego de Inmigración, como membro de STOP Deportacións, faise eco da confirmación de que o vindeiro domingo 17 de xaneiro terá lugar un voo de deportación con destino a Nixeria.

Recentemente celebramos que os concellos de Ferrol e Narón aprobaran en sesión plenaria unha moción que os declara libres de CIEs, e os compromete a non realizar identificacións nin redadas raciais. Aínda así, temos que lanzar esta alerta sabedoras de que nos próximos días se producirán redadas policiais por parte doutros corpos de seguridade, coa fin de capturar persoas desta nacionalidade, e sen que teñan cometido delito algún, que podan encher as prazas vacantes neses vergoñentos avións da compañía Air Europa. Unha compañía que cobra máis de 12 millóns de euros ó ano por este desprezable negocio. Temos que lembrar que o Protocolo para as Repatriacións dos corpos de seguridade permiten prácticas brutais, como o uso de golpes, violencia, mordazas, sedantes, etc. Osamuyi Aikpitanyi, de nacionalidade nixeriana, morreu asfixiado nun destes procedementos de deportación no ano 2007.

Esta alerta non ten por obxectivo atemorizar á poboación, senón todo o contrario: aportar información a tódolos veciños e veciñas para que podan actuar e organizarse colectivamente, por exemplo, denunciando intensamente as redadas policiais das que sexan testemuña -xa que soen producirse en espazos públicos e nos medios de transporte-, intensificando a campaña de Boicot a Air Europa, despregando redes de coidado entre veciñas e veciños, difundindo esta mensaxe nas redes sociais, e imprimindo o cartaz que incluímos neste comunicado para realizar pegatinas para colocar en estacións de tren, autobús, etc …

Animamos a toda a cidadanía a colaborar para conseguir que estas prácticas, lonxe por completo dos dereitos constitucionais e humanos, teñan cumprido fin. Para iso, convidámolos a participar no boicot ás empresas que o fan posible, evitando viaxar con Air Europa, Swift Air, Halcon Viajes, Viajes Ecuador, Latitudes, Iberrail, Touring Club e Travelplán, así como aloxarse nos Hoteis Be Live.

Un saúdo,

Susana Alaniz, Foro Galego de Inmigración – Coordinadora Ferrolterra

Email - ferrol.forogalegoinmigracion@gmail.com
Facebook - https://www.facebook.com/forodeinmigracionferrolterra2015/

Enviado por:
Foro Inmigracion Ferrol
-ferrol.forogalegoinmigracion@gmail.com-
16 de janeiro de 2016 17:53

___________________

Un Plan B para Europa - Signatarios e Enlaces


Partindo da humillación que a Comison Europea infrinxiu ao pobo grego o 13 de xullo de 2015, unha iniciativa, liderada por figuras representativas da esquerda europea e internacional, impulsan o que se ven chamando "un plan B" para sacar a Europa do austericidio. Desde Ártabra 21 consideramos de interese esta iniciativa polo que nos propoñemos difundi-la.

No manifesto feito público o 12 de setembro, no Festival da Humanidade este movemento afirma que "... devemos aprender com este golpe de Estado financeiro. Este euro tornouse o instrumento de dominación económica e política da oligarquía europea, escondido atrás do Goberno alemán e que se regocixa por ver a Sra Merkel facer todo o 'traballo suxo' que os outros gobernos non son capaces de facer. Esta Europa só produzo violencia dentro e entre as nacións: o desemprego en masa, dumping social feroz, insultos atribuídos aos líderes alemáns contra a Europa do Sur e repetidas por todas as « elites », incluíndo as daqueles países. A Unión Europea alimenta o ascenso da extrema-dereita e tornouse un medio de anular o controlo democrático sobre a produción e distribución da riqueza en toda a Europa".

Explican neste manifesto a necesidade de ter un plan coordinado para facer frente á oligarquía europea que se esconde atrás de Berlín e Frankfurt. "Precisamos do noso propio Plano B para disuadir as forzas mais reaccionarias e anti-democráticas da Europa. Para reforzar a nosa posición contra o seu compromiso brutal con políticas que sacrifican a maioría a favor dos intereses de unha pequena minoría. Mais tamén para reafirmar o principio simples de que a Europa non é nada mais do que os europeos e que as moedas son ferramentas de apoio á prosperidade compartida, e non instrumentos de tortura ou armas para asasinar a democracia. Se o euro non pode ser democratizado, se continúan a usalo para estrangular o pobo, vamos levantarnos, vamos ollar nos seus ollos e vamos dicirlles: Vamos encontrar unha forma de asegurar aos europeos un sistema monetario que traballe com eles, e non a súa costa".

O movemento está traballando en alternativas técnicas que permitan facer frente á tiranía do euro: "Moitas ideas xa están na mesa: a introdución de sistemas de pagamento alternativos, moedas alternativas, dixitalización de transaccións en euros para contornar a falta de liquidez, sistemas de intercambio complementarios en torno de unha comunidade, a saída do euro e a conversión do euro en moeda común".

Aseguran que ningunha nación europea pode avanzar para a súa liberación isoladamente: "A nosa visón é internacionalista. Temos de traballar xuntos nun plano B tendo en conta as características de cada país".

O movemento ten organizado a realización dunha conferencia europea os días 19, 20 y 21 de febreiro en Madrid, e chama publicamente a participar nos debates, grupos de traballo e exposicións que alí se organicen. Asemade pódese asinar o manifesto neste enlace | Ir a web.

Contactos:
info@planbeuropa.es
Conferencia Europea en Madrid
(Xornadas 19, 20 e 21 de Febreiro en Madrid):
http://planbeuropa.es/jornadas-febrero/
Web: http://planbeuropa.es/
Facebook: https://www.facebook.com/EuroPlanB/
Twitter: https://twitter.com/Euro_PlanB

@s signatári@s:
  1. Jean-Luc Mélenchon, deputado europeu, co-fundador do Parti de Gauche (França)
  2. Stefano Fassina, deputado, ex-Vice-Ministro da Economia e Finanças (Itália)
  3. Zoe Konstantopoulou, presidente do Parlamento Grego (Grécia)
  4. Oskar Lafontaine, ex-ministro das Finanças, co-fundador do Die Linke (Alemanha)
  5. Yanis Varoufakis, deputado, ex-Ministro das Finanças (Grécia)
  6. Fabio De Masi, Member of the European Parliament, Die Linke (Alemanha)
  7. Sabine Lösing, Member of the European Parliament, Die Linke (Alemanha)
  8. Nicole Gohlke, Member of the German Parliament, Die Linke (Alemanha)
  9. Christine Buchholz, Member of the German Parliament, Die Linke (Alemanha)
  10. Ralf Krämer, Sozialistische Linke’s conferiencier, Die Linke (Germany)
  11. Alban Werner, Sozialistische Linke’s co-spokeperson, Die Linke (Alemanha)
  12. Vincent Decroly, Coordinator, Vega (Belgium)
  13. Soren Sondergaard, Member of the Danish Parliament, Red Green Alliance (Denmark)
  14. Nikolaj Villumsen, Member of the Danish Parliament, Red Green Alliance (Denmark)
  15. Rina Kari, Member of the European Parliament, Folkebevægelsen mod EU (Denmark)
  16. Javier Couso, Member of the European Parliament, IU (Spain)
  17. Marina Albiol, Member of the European Parliament, IU (Spain)
  18. Carlos Sanchez Mato, Madrid City Council, Ahora Madrid (Spain)
  19. Esther Lopez Barcelo, Madrid economic adviser, former Member of the Parliament, Ahora Madrid (Spain)
  20. Nikolao Chountis, Member of the European Parliament, Unité Populaire (Grécia)
  21. Paul Murphy, Member of the Irish Parliament, Socialist Party (SP) (Ireland)
  22. Ruth Coppinger, Member of the Irish Parliament, Socialist Party (SP) (Ireland)
  23. Joe Higgins, Member of the Irish Parliament, Socialist Party (SP) (Ireland)
  24. Stefano Fassina, Member of the Italian Parliament, Futuro a Sinistra (Itália)
  25. Francisco Louça, Coordinator, Bloco de Esquerda (Portugal)
  26. Miloslav Ransdorf, Member of the European Parliament, KSCM (Czech Republic)
  27. Luka Mesec, Member of the Slovenian Parliament, Iniciativa za demokratični socializem (Slovenia)
  28. Barbara Spinelli, Member of the European Parliament (Itália)
  29. Domenico Moro, Partito della Rifondazione Comunista – Sinistra Europea, Italia
Enlace ao Manifesto en diferentes linguas | Ir á Web.
____________