O "Día da Clase Obreira Galega- 10 de Marzo de 1972" - Marzo de 2009 o 37 Aniversario dos sucesos de Ferrol

ACTOS CON MOTIVO DO 37 ANIVERSARIO DO "10 DE MARZO DÍA - DA CLASE OBREIRA GALEGA" - MARZO DE 2009

Pasaron 37 anos desde aquel 10 de Marzo de 1972, onde caeron baixo as balas da policia da Dictadura Franquista, Amador Rei e Daniel Niebla, mentras se estaban mobilizando xunto a miles de traballadores da antigua BAZAN, hoxe NAVANTIA, por melloras laborais e sociais, na reivindicación dun convenio colectivo propio para o Asteleiro de Ferrol. O dereito á folga, o derito a manifestación e reunión, o dereito a reivindicar melloras laborais, o derito á liberdade de expresión, e a moitos outros dereitos fundamentais que hoxe os vemos como "normais", eran motivo de reivindicación e luita

O "Día da Clase Obreira Galega- 10 de Marzo de 1972" - Marzo de 2009 o 37 Aniversario dos sucesos de Ferrol.

As centrais sindicais CCOO, CUT e CIG, celebran este día como "Día da Clase Obreira Galega", a UGTe a USTG só o conmemora como o aniversario dos sucesos de Ferrol en Marzo do 72. A CNT e CGT non teñen un pronunciamento público.

Nas webs das Centrais Sindicais:
CIG
CCOO
Manifesto CCOO


Tirado do xornal diario "Galicia Hoxe":

10M Mobilizacións con diálogo social, receita de Comisións contra a crise
Preparan o Día da Clase Obreira
E.P. 09.03.2009

O secretario xeral de CCOO de Galicia, Xan María Castro, mostrouse onte "partidario de combinar" mobilización e diálogo social contra a crise e engadiu que buscará "a confluencia" coas outras dous grandes centrais da comunidade, UXT e CIG.

Na presentación dos actos do 10 de marzo, Día da Clase Obreira Galega, confirmou que levarán a cabo un acto central en Ferrol, "unha mobilización pola situación económica de crise".

Así, indicou que CCOO di "si ó diálogo social", pero tamén "si a unha mobilización gradual e medida" en función da resposta que vaia recibindo ás propostas do sindicato. Ademais, admitiu que a chegada do PP de novo á Xunta pode favorecer a incorporación da CIG á unidade de acción de CCOO e UXT, aínda que indicou que xa o prevía antes do cambio de Goberno. Xan María Castro insistiu en que a súa central non aposta "pola mobilización pola mobilización", pero engadiu que, dado que "a crise vai seguir golpeando bastante tempo", é preciso que, tanto o Goberno central como o autonómico "adopten medidas máis incisivas".


Tirado do xornal dixital "A Nosa Terra Diario":

VÉSPERA DO DÍA DA CLASE OBREIRA GALEGA
A CIG reclama un salario de inserción social
Redacción. As manifestacións do día 10 de marzo organizadas por Comisións e CIG alertarán da redución de dereitos laborais que tenta impor a patronal.
09.03.2009

“En defensa do emprego e as prestación sociais” será o lema baixo o que a CIG vai desenvolver este ano a campaña do Día da Clase Obreira Galega, que se celebra mañá martes. O sindicato nacionalista organiza manifestacións e concentracións nas principais vilas e cidades do país.

Así, haberá mobilizacións en Ferrol (manifestación ás 20 horas dende o local da CIG na Avda. do Esteiro), Vigo (manifestación ás 20:00 horas dende a Vía Norte), A Coruña: (concentración ás 12:00 e posterior manifestación até a Delegación do Goberno), Compostela (concentración ás 11:30h na Praza de Galiza), Pontevedra (Manifestación ás 12:00 dende o Pazo da Cultura até a Subdelegación do Goberno, con concentración na rúa Michelena), Ourense (Concentración ás 11:30 horas na rúa do Paseo), Lugo ) Concentración dende ás 11:30 horas na rúa da Raíña) e A Mariña (Asemblea-concentración de delegados de Alcoa e fábricas auxiliares nas instalacións da empresa do aluminio).

“Hai ameazas serias de EREs, principalmente suspensións temporais, pero se a crise non se arranxa nun período curto comezarán a incrementarse os expedientes de extinción de emprego”, asegura o secretario xeral Suso Seixo. Ademais da loita contra o despedimentos, a prioridade da CIG son as prestacións sociais que reciben os asalariados que van ao paro.

Así o sindicato reivindica “a creación do salario de inserción social, como recurso de auxilio até a incorporación de novo ao mundo do traballo”.

Comisións Obreiras

Pola súa banda, Comisión Obreiras organiza unha manifestación en Ferrol a partir das 19 horas de mañá martes. Este sindicato advirte que as medidas tomadas polo goberno contra a crise “non abondan e faise necesaria unha proposta sindical ampla en demanda de medidas incisivas no sector público e no sector privado e un reforzamento da protección social, en especial para as persoas desempregadas”.

Comisións advirte dos plans do empresariado, en particular, “pretensións de impoñer unha banda salarial inferior á previsión do IPC, dotar as empresas de maior capacidade para a non aplicación dos incrementos salariais e a desaparición das cláusulas de garantía salarial”.


No periódico dixital "Xornal de Galcia"

Agardan que o 10 de Marzo sexa o inicio "de grandes mobilizacións da clase traballadora"
Xornal Galicia | Domingo, 08 Marzo, 2009

O Secretario comarcal da CIG de Ferrol, Xesús Anxo López Pintos, e o secretario de organización, Fran Cartelle, ofreceron unha rolda de prensa o venres 6 de marzo para anunciar os actos que a central ten previsto levar a cabo con motivo do Día da Clase Obreira Galega. Pintos apuntou que as mobilizacións do martes 10 “deben ser o punto de partida” dun gran movemento da clase obreira, reclamou o cambio do modelo neoliberal, e demandou a creación dunha banca pública galega.

Pintos asegurou que “nos atopamos diante dunha crise do sistema” e por iso o “10 de Marzo imos exixir aos gobernos un cambio de modelo socioeconómico”, máis xusto e solidario.

O secretario comarcal apostou pola necesidade “de crear unha banca pública galega que apoie aos sectores produtivos, algo que non se fai dende a banca privada”. Pintos avogou tamén pola nacionalización dos sectores produtivos estratéxicos, incrementar a duración das prestacións sociais dado os altos índices de desemprego, e instaurar o salario social para garantir un mínimo de recursos ás persoas en paro. “A clase traballadora ten que saír á rúa, e este 10 de marzo ten que ser o punto de partida de grandes mobilizacións”, apuntou.

Situación na comarca Ferrol

O responsábel sindical explicou que na comarca de Ferrol e Eume-Ortegal rexístrase unha media de 25 novos parados/as cada día, e, ademais, estase incrementando o número de persoas maiores de 50 anos que pasan ao paro por primeira vez. Neste sentido, Pintos referiuse ao aumento do número de empresas que presentan expedientes de regulación de emprego, e destacou o caso de GAMESA, unha das principais firmas da comarca, que destruíu nos últimos meses máis de 100 postos ocupados por persoas contratadas a través de ETTs.

"Os traballadores e traballadoras estamos vendo como recortan os nosos dereitos e se aproveita a situación de medo á perder o traballo, pois ser fixo xa non é ningunha garantía, para avanzar na precarización”, afirmou.

Entre as vítimas da crise económica da comarca, Pintos quixo destacar a situación que padecen os profesionais do mar. Na pesca de baixura non existen convenios colectivos, senón que os salarios veñen definidos polas vendas das capturas. Neste senso, matizou que a perda xeneralizada do poder adquisitivo e a baixada do consumo teñen provocado un descenso do prezo do peixe do 40%, baixada que se traslada paralelamente aos soldos dos mariñeiros.

Por estas razóns, dende a CIG de Ferrol realizaron unha chamada a toda a clase obreira galega para que o vindeiro 10 de Marzo saia á rúa na defensa dos seus dereitos e para exixir un cambio de modelo máis xusto e solidario.

Programa de actos

10:00 horas: Asemblea de delegados e delegadas, na que se vai debater sobre a crise económica, as medidas que son necesarias tomar, a situación na comarca…

12:00 horas: Tradicional ofrenda floral no monumento perante a estatua de Amador e Daniel, os dous operarios da Bazán asasinados pola policía española en 1972. A continuación, os/as delegados/as poderán visitar o novo centro de formación da comarca.

20:00 horas: Manifestación dende o local do sindicato, que percorrerá varias rúas do centro da cidade para rematar no Cantón.


Mobilizacións da CIG no resto de Galiza:

Todas as cidades galegas acollerán mobilizacións nas seguintes horas e lugares:

Vigo: manifestación ás 20:00 horas dende a Vía Norte.

A Coruña: concentración ás 12:00 e posterior manifestación até a Delegación do Goberno.

Compostela: concentración ás 11:30h na Praza de Galiza.

Pontevedra: Manifestación ás 12:00 dende o Pazo da Cultura até a Subdelegación do Goberno, con concentración na rúa Michelena.

Ourense: Concentración ás 11:30 horas na rúa do Paseo.

Lugo: Concentración dende ás 11:30 horas na rúa da Raíña.

A Mariña: Asemblea-concentración de delegados de Alcoa e fábricas auxiliares nas instalacións da empresa do aluminio.
__________________

Máis de 500 persoas na manifestación organizada pola Marcha Mundial das Mulleres en Ferrol Terra

Ferrol:8 de Marzo de 2009

Manifestación no Dia Internacional das Mulleres, convocada pola Marcha Mundial das Mulleres, coa participación expresa da CIG, USTG e SLG. Máis de 500 persoas participaron na mobilización que transcorreu desde a Praza Amada García até o Cantón.

View Album

Get your own

Mais de 500 persoas acudiron á manifestación convocada en Ferrol, no Día Internacional das Mulleres, que tivo como eixo central a situación das mulleres na crise económica. Partiu ás 12:30 da Praza Amada García, enchendo con consignas reivindicativas as rúas do centro da cidade "Non renunciamos a ser iguais", "A igual salário igual traballo", facendo refenecia ao direito ao aborto, con mostras de repulsa ao machismo, ao racismo, á xenofobia e a homofobia, ou denunciando "aos ladróns da banca mundial". Tampouco faltaron cantigas reivindicativas "Mulleres somos mulleres seremos pero no paro non nos quedaremos".

Cando a manifestación chegou aos Cantóns, comezou um acto no que interviron representantes de algunhas das organizacións que apoiaban a convocatória. A representate da Secretaria da Muller da CIG, Marité Freire, debuxou a situación laboral das mulleres galegas, e denunciou que a crise económica está reforzando os roles tradicionais impedindo a conciliación da vida familiar e laboral. Animou a loitar por un novo modelo socio-económico máis xusto e solidario.

A continuación, Carmen Freire, Secretaria Xeral do Sindicato Labrego Galego, defendeu na súa intervención os direitos das mulleres labregas e apuntou que frente ás multinacionais e os governos que as sustentan, depredadoras dos recursos do planeta, a Soberania Alimentaria é un dereito dos povos que asegura o dereito básico aos alimentos e a protección do medio ambiente. "Se queren solucionar a crise que presten oido ás voces das mulleres e dos movimentos sociais que decimos que este modelo económico está acabado" Anxela Lagoa da USTG, valorou moi positivamente a participación na Marcha Mundial das Mulleres e fixo lectura do comunicado elaborado pola Asamblea de Mulleres do Foro Social Mundial celebrado en Brasil o pasado mes de Xaneiro. Paula López e Bárbara Primo, deron lectura ao comunicado da Marcha rematando as intervencións con vivas á loita feminista e coreando o lema da mobilización "As mulleres traballamos, as mulleres contamos! Non solucionaredes a crise a costa dos nosos dereitos!"

Enlace cun slide de Diapositivos da Manifestación de Ferrol

Enlace ao Album de Fotos da Manifestación de Ferrol

http://feminismo.info
_______________


A Nosa Terra Dixital

Día Internacional da Muller
Pilar Álvarez: 'A xente pensa que o feminismo aínda ten sentido entre os moros e os negros'
Eva Estévez . Xa hai moitos anos que o movemento feminista maioritario reivindica o día 8 de marzo como o Día Internacional da Muller, non das mulleres traballadoras. 'As mulleres traballamos sexa o noso traballo asalariado ou non', explica Pilar Álvarez, membro da coordenadora local da Marcha Mundial das Mulleres de Pontevedra. 'Se o Estado tivese que pagar todo o traballo que facemos as mulleres non podería afrontar o pago. Por iso defendemos que sexa o Día da Muller porque as mulleres somos moitas entidades de diversidade de opinións, de ideoloxía, de sentimentos, e identidades'.

Vieiros

Centos de persoas manifestáronse este domingo en varias cidades do país con motivo do Día Internacional da Muller Traballadora para reivindicaren "melloras nas condicións de vida das mulleres", especialmente nun momento de crise económica como o actual.

_____________________

Enlace relacionado:

Colectivo Ártabra 21: Este 8 de Marzo no Día Internacional da Loita Feminista, a Marcha Mundial das Mulleres mobiliza-se na Galiza: "Este 8 de Marzo no Día Internacional da Loita Feminista, a Marcha Mundial das Mulleres mobiliza-se na Galiza"
_________________

Pois non

Por Xosé Manuel Beiras
08.03.2009

Cando analistas políticos considerados de esquerdas prescinden dos trebellos de análise elaborados polo pensamento da esquerda ilustrada ao longo dos últimos douscentos anos de historia, cando tal cousa acontece, dígovos, estamos en presenza dunha forma de alienación máis grave, e de efectos máis perniciosos, cá das xentes do común. Porque o pensamento da esquerda ilustrada foi precisamente o instrumento primordial de desalienación das clases dominadas e subalternas, e máis a búsola de orientación dos seus combates emancipadores, nas dúas grandes etapas do longo ciclo histórico da modernidade: o do século "das luces", nun proceso que culmina no ideario da esquerda do bloque revolucionario francés do 1789; e o emerxente no "Manifesto" e na revolución do 1848, que cristaliza na Iª Internacional. E de aí en diante até os nosos días, coa metamorfose do suxeito histórico operada baixo e fronte á contrarrevolución ultraliberal, e traducida no fervedoiro de ideas e prácticas de loita dos movementos anti-sistema dos dous últimos decenios.

Conviríalles, a eses sapientísimos analistas, leren, ou re-leren reflexivamente, cando falan do que é "moderno", ao Alex Callinicos de Contra o postmodernismo, por exemplo -traducido por Laiovento hai xa tres lustros. Ou, cando peroran sobre o que é "democracia", ao Luciano Canfora de La democracia, tamén por exemplo -traducido ao español en Crítica- ou o Robespierre do recén falecido Georges Labica -tamén en Laiovento, mira ti. Xa non podo dicir cando invocan a "esquerda", porque é un vocábulo sustituído no seu léxico por in-significancias como "de progreso" ou "progresivo". Nen "nación" -agás que teña Estado- suplantado por "país", ou sexa, en galego, bisbarra ou comarca. Menos aínda "república", porque é unha noción anatemizada no Índice inquisitorial do pensamento celtíbero correcto -mais, con todo, deberan estudar, aínda que fose ás agachadas, o imprescindíbel El eclipse de la fraternidad de Antoni Domènech. Ou, cando menos, releren demorada e asosegadamente aos clásicos -no canto de térense apuntado a falaces bombardeos coma o famoso da "morte de Marx", lembrádesvos?: hoxe está resucitado até nos escaparates das librarías europeas de postín. A súa versión do concepto de alienación, tamén.

Conste que non pretendo darlles leccións, Ford me libre!, ignorante de min -e por iso procuro aprender. Mais o abandono das categorías conceptuais da esquerda ilustrada e dos seus métodos de esculca e interpretación dos fenómenos sociais enxendra un proceso de acumulación de erros en diagnoses e prognósticos que, introducidos na acción política, conduce á esquerda á patética situación na que se atopa, tanto nas institucións do aparello do poder, canto na súa relación coa cidadanía: unha sucesión de fracasos na representación e defensa das clases dominadas e os pobos oprimidos. E a substitución do repertorio terminolóxico e semántico da ilustración revolucionaria e transformadora por neoloxismos neutros e asexuados -cando non, ay!, pola nomenclatura do inimigo- produce confusión nos destinatarios das mensaxes e, ao cabo, incomunicación: fálaselles nunha linguaxe que non identifica o falante, que non lle permite ao oínte percibir o perfil ideolóxico do comunicador, descodificar a súa linguaxe e captar o contido da súa mensaxe, mesmo se acaso ten contido peculiar. "Progreso", "país", "moderno", "competitivo", etcétera -até "democrático"- son, empregados sen máis connotacións, vocábulos perfectamente utilizábeis, e utilizados, pola dereita máis reaccionaria -e algúns mesmo son patrimoniais seus.

Mais vaiamos ao concreto, e vexamos algunha mostra na análise dos recentes acontecementos electorais. A comezar pola derrota do "Bipartito" e o triunfo do "Pepé". Algunhas desas análises parecen facer algo así como aplicaren o principio dos vasos comunicantes na física dos fluídos: o descontento coa acción do goberno saínte provocou un cuantioso transvasamento de votos do Bipartito cara ao Pepé. E xa está. Ao sumo, engaden que fallou a hipótese de que a abstención prexudicaría ao primeiro -sería abstención do voto defraudado polo goberno- e por iso compría estimular a participación: ao cabo, a participación foi moi alta... e o goberno saínte perdeu. Cómo se entende, logo, ese desenlace? -iso non o esprican. A realidade é que a perda de apoio eleitoral do Bipartito e o medre do voto ao Pepé son fenómenos diferentes, inda que relacionados, e que portanto requiren espricacións diferenciadas tamén. Porque se a causa común e única dos dous fose o descontento co Bipartito, ben podería ocorrer que perdese votos, pero que o Pepé non os aproveitase, se aparecía ante ese eleitorado como unha alternativa inválida. E certamente que, en termos obxectivos, o Pepé era unha alternativa sen credibilidade, cando menos para o electorado desafecto do Bipartito: non aportaba ningunha solución verosímil, non fixera máis que obstrución na oposición, non tiña programa, a súa ideoloxía é a dos causantes da actual crise, era o responsábel da grave situación deixada polo fraguismo hai só catro anos. En condicións normais de cultura política, o lóxico sería alta abstención tanto para o Bipartito coma para o Pepé. Resultado: status quo. Mais non foi así. Logo, houbo algún outro factor -e iste, si, de alienación- que deu lugar a que xente do común agredida, amezada ou atemorecida pola crise -da que a demagoxia pepeísta non tivo escrúpulo ningún en culpar ao Bipartito, manda truco- se comportase, expresado en certeira metáfora clínica polo meu irmán Martiño, médico internista excelente, como un enfermo de cirrose hepática que pretende curarse a base de botellas de coñac. Conviría ler o lúcido artigo de Domènech tiduado Crisis económica y polarización politica, publicado en novembro pasado en Sin Permiso. Ou as fundamentacións da advertencia contida no informe de Massiah para o CI do FSM -que eu mesmo recensionei eiquí recentemente- verbo da ameaza dunha das máis probábeis secuelas políticas da crise en curso: a emerxencia de reximes ou procesos políticos en forma de "fascismos ou populismos fascistizantes". A manipulación desaprensiva dunha opinión desinformada con toda caste de trucos caloñadores do adversario e falsificadores da realidade, para activar os resortes máis primarios e irracionais da condición humana en estado de ansiedade, é un método de alienación consagrado como modelo polos fascismos europeus, dende os de primeira xeración dos anos vintes e trintas, deica os de segunda do aznarismo ou o berlusconismo. E iso acaba de funcionar no escenario electoral galego diante das nocas e dos ollos invidentes dos nosos analistas progres de postín.

Só outra pequena mostra: o lerio da "campaña sucia". Claro que o foi: suxa, porca, porcallenta, fedorenta -acabo de referirme a ela sen denominala así. Mais dicir que foi a máis "sucia" que se recorda revela unha amnesia incomprensíbel. Porque o BNG leva padecido campañas porcallentas da dereita fascistizante ao longo dos anos oitenta completos e boa parte dos noventa. Falsidades pezoñentas, acusacións aldraxentas, descualificacións atroces. Queimabamos os montes, iamos expropiarlles as terras e até as vacas aos labregos, eramos secuaces de ETA, foramos ás eleicións europeas con HB e así seguido: dende Augusto Assía e Victoria Armesto, primeiro, até Rajoy e Fraga despois, guindábannos todos iles e moitos máis esas infames patrañas sen que ninguén as desmentise, sen que ningún "medio" nin ningunha voz pública tivese a decencia de saírlles ao paso -polo contra, retransmitíanas impertérritos. Fraga chegou a dicir do Beiras que confiaba en que os galegos non puxesen os seus destinos nas mans dun tolo, e as súas pezoñentas palabras foron titulares. Tamén foran titulares no xornal de maior difusión na Galiza sur "os negocios de Beiras" -seica eu era o principal accionista de Televés. E a nacente editorial Laiovento era un "chiringo" do Beiras e compinches seus para branquexaren diñeiro negro do tráfico de drogas. Esquecíchedelo, analistas amnésicos? Pois nós non. Pero -ao que vou- todo ese esterco contaminado e contaminante botado polos predecesores dos que agora chegan á Xunta pra convertela nunha compañía de demolicións, limpeza étnica e mamporreo, todo iso, lonxe de dárelles réditos eleitorais, volvíase contra diles, e o BNG medraba como pantrigo en forno de leña. Daquela, por qué as mintiras que naquela altura cuspían no ar caíanlles de volta na cara? Por que non lles valeron entón, e sí que lles valeron en troques agora? Xa sei: os erros e desviacións na acción de goberno deron pé para os adversarios manipularen a credulidade da xente desencantada. Sexa. Tamén sei: o BNG divorciouse dos sectores máis activos e reivindicativos das "camadas populares", que eran a fonte máis san e o alicerce máis rexo da sua forza. Sexa tamén -malia que isto, reitero, esprica a desafección ao BNG, non a afección ao Pepé. Mais hai outro fenómeno sociopolítico determinante. No período dos oitenta e boa parte dos noventa, o pobo e a cidadanía galega estaban a seguir o curso dun proceso de descolonización ideolóxica e cultural, un proceso de desalienación identitaria e de clase no substrato popular, un retroceso do autoodio, a diglosia e demais manifestacións desa síndrome correctamente diagnosticada dende as Irmandades en diante. Un proceso de desalienación no que o Bloque andaba a desempeñar un rol sobranceiro. Neste último decenio, ese proceso inverteuse outravolta para seguir o curso dunha involución. As consecuencias están á vista, e non só no escenario electoral, nin moito menos.

Eis o fenómeno que reclama primordial atención de calquera analista social que se precie, a doenza subxacente que cómpre diagnosticar e tratar. Cun artefacto político "moderno e competitivo"? Pois non: co artefacto acaído para desalienárense as clases dominadas e subalternas da nosa nación, a búsola que marque o norde dos combates emancipadores do pobo galego nesta nova etapa do longo ciclo histórico da nosa autodeterminación na modernidade que inda non rematou -mal que lles pese aos posmodernos "fillos de Marx e CocaCola".

Fonte: Altermundo.org
______________________

Mulleres de Nixeria necesitan do noso apoio!

Rettet dean Regenwald e. V.
info@regenwald.org
8 de Marzo de 2009 13:39



Estimades amig@s:

As mulleres nixerianas da reserva forestal de Iguobazuwa están loitando para recuperar os seus territorios, os cales foron asignados á multinacional de orixe francesa Michelin para ser convertidas en plantacións de caucho sen o consentimento das comunidades. Michelín xa arrasou 3.500 hectáreas de bosques e cultivos. Trátase dunha das rexións ricas en bosques e en biodiversidade do país. Máis de 20.000 habitantes dependían do bosque para obter os seus medios de vida e as súas terras de cultivo atopábanse ao redor do bosque.

Por favor, involúcrese asinando unha carta de protesta que será enviada ao goberno de Nixeria, con copia ás oficinas de Michelin. Atopa un modelo de carta en:

www.salvalaselva.org

Axúdenos a difundir esta mensaxe.

Moitas grazas e un saúdo cordial

Guadalupe Rodríguez

Salva a Selva
www.salvalaselva.org

Tel.: 49 (0)30- 51736879
Berlin, Alemaña


Exitos recentes:

O Grupo de Reflexión Rural obtivo o seu programa de radio novamente, tras a protesta masiva de parte dos seus oíntes en Arxentina, á que os simpatizantes de Salva a Selva tamén contribuíron con miles de mansajes.

En México, logo da acción de protesta que difundimos durante o mes de febreiro, un dos grupos de comuneiros resistendo contra o parque eólico no Istmo de Tehuantepec comezaron a negociar a anulación dos contratos enganosos que se viron obrigados a asinar.
_______________________

Homenaxe, en Esteiro, ás vítimas do 11M2004

ASOCIACION VECIÑAL FONTELONGA
avvfontelonga@mundo-r.com
8 de março de 2009 11:35

O vindeiro mércores día 11 de Marzo cúmprese o quinto aniversario dos asasinatos de Madrid, onde case 200 persoas perderon a vida. A Asociación Veciñal de Esteiro"Fontelonga" non queremos que se esqueza e imos, como cada ano, renderlle homenaxe e recoñecemento ás vítimas e reivindicar un mundo en xustiza e paz no que o terrorismo e calquera outra forma de guerra, non teñan cabida.

Ás 17 horas do citado día na Praza das Vítimas do 11M, no cruzamento das rúas Ánimas e San Ramón, preto do Pavillón Municipal de Deportes de Esteiro, imos celebrar un acto aberto a toda a cidadanía.

Consistirá:

• Lectura dun comunicado da Xunta Directiva de Fontelonga.
• Ofrenda floral.
  

Interpretación de dúas melodías a cargo de dous gaiteiros.

A este acto está convidado o Alcalde de Ferrol e tódolos grupos Municipais , Centrais Sindicais e todo o tecido Asociativo da Cidade.

Agradecémosvos a difusión do acto e a asistencia ó mesmo.

Moitas Grazas.

Xunta Directiva da Asociación Veciñal de Esteiro " Fontelonga "
Asdo../Xosé Miguel López, presidente


CONVITE

Prezado/a amigo/a:

A Xunta Directiva da Asociación Veciñal de Esteiro “ Fontelonga”, queremos convidarte ó acto de lembranza das Vítimas dos asasinatos do 11 de Marzo do 2004 en Madrid, no seu quinto aniversario.

Este acto terá lugar o mércores día 11 de marzo de 2009 ás 17 horas, fronte ó monumento erixido na súa honra no cruzamento das rúas San Ramón e Ánimas, preto do Pavillón Municipal de Deportes de Esteiro.

Agardamos contar con vós nese acto.

Saúdos afectuosos e moitas grazas.

X. Miguel López Pérez, presidente da A.VV. de Esteiro “ Fontelonga”.

_________________

ESTEIRO-FERROL
ASOCIACION VECIÑAL FONTELONGA
-avvfontelonga@mundo-r.com-
Web veciñal
Blog veciñal

A Asociación Veciñal de Esteiro "Fontelonga" vimos realizando unha campaña para que a Xunta de Galicia cumpra o seu compromiso de facer unha escola infantil pública en Esteiro
POR UNHA ESCOLA INFANTIL PÚBLICA EN ESTEIRO !
[ +Info]

_______________________

Coidar a saúde, Protexer a vida

O Grupo de autoapoio "O Imán" da Unidade Asistencial de Drogodependencias do Concello de Vigo, hoxe, xoves, día 5 de marzo, ás 11.30h da mañá, reunímonos na Praza da Independencia ao redor de 100 persoas, xunto ao banco situado fronte á tenda de deportes Jalda, para recordar con afecto e respecto á nova muller enferma, transeúnte na nosa cidade, que o pasado día 24, pola tarde, morría prematuramente.

En devandito encontro lemos unha reflexión sobre "Coidar a saúde, Protexer a vida"; acompañounos a música de Mª Xosé López que interpretou acompañada da zanfoña a canción "Cantarei" (letra e música de Tino Baz), depositamos flores e acendemos unha velas.

Intentamos sinalar pedagóxicamente a importancia da morte na soidade da rúa e que se debería crear un espazo de respecto, pudor, reflexión ... para que nenos, novos e maiores non actúen coma se nese espazo non pasase nada.

Achegamos documento reflexivo lido.

Atentamente.

Coordinador Grupo Imán
Antón Bouzas Alvarez
Praza da Independencia.
5 de marzo de 2009.
11.30h.

Benqueridas amigas e amigos:

Xuntámonos hoxe aquí, diante deste banco de madeira, onde o pasado día 24, nosa compañeira sentábase a eso das catro da tarde, con evidentes síntomas de atoparse mal, deitándose no banco do que mais tarde caería. Cando se achegou unha ambulancia non puideron facer nada para salvar a súa vida.

Na túa honra debemos dicir que toda persoa é única e irrepetible e, como tal, ti eras valiosa para a sociedade e agora es valiosa no noso recordo.

Apénanos non ter tido a sorte de pasar ese día onde agonizabas porque nos achegaríamos a ti, falariámoste, tocariámoste, chamariamos a unha ambulancia mentres tratariamos de achegarte os primeiros auxilios.

Salvar a túa vida, se fora posible, houbera sido moi valioso, por eso, este é un acto cidadá e político, é un acto de duelo que en grupo é mais fácil de asumir. A sociedade, no seu conxunto, debemos recuperar a intervención inmediata, urxente e solidaria cara calquera ser humano que podamos intuír que necesita da nosa intervención.

Se hai un cadáver no chan, nenos, mozos e adultos, debemos crear no seu contorno un espazo de pudor e respecto.

Benquerida compañeira, ti es un eslavón nesta cadea de evidencias que nos ten que dar folgos na construcción dunha sociedade mais humana e mais xusta, onde vaian atenuándose as conductas aporofóbicas e a exclusión social.

Hoxe temos necesidade de acollernos ás habilidades da resiliencia, que son as capacidades que temos as persoas ou grupos para seguir proxectándonos no futuro, a pesar de acontecementos desestabilizadores, de condicións de vida difíciles e de traumas, a veces, graves.

Lembramos a importancia de que o Centro de Emerxencia Social, xa en obras no edificio Hogar San Pelayo, se axilicen con suficientes orzamentos para que no menor tempo posible de respostas ás persoas mais enfermas e pobres da nosa cidade.

Collámonos das mans e gardemos un minuto de silencio por esta valiosa vida que se nos foi.

_________________

O grupo de autoapoio "O Imán" é un programa do U.A.D. do Concello de Vigo, que reúne persoas afectadas polo VIH/Sida e adiccións, e persoas solidarias con esta causa.

GRUPO O IMÁN
R/ Pintor Colmeiro, 9 baixo. 36211 Vigo
Tel. 986 482 247 - Fax. 986 483 019
http://www.imansida.org/
info@imansida.org
_____________________
"Cantarei" [letra e música de Tino Baz]

Diante da anunciada entrada, na Ría de Ferrol, dun novo buque cargado con GNL, convocada unha acción de protesta para este Luns 9 de Marzo de 2009

Ante a previsión de que un novo buque gaseiro, o “LNG SOKOTO”, entre na angosta Ría de Ferrol, o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, convoca unha acción de protesta, este Luns 9 de Marzo, ás 7 da Tarde, na Praza Amada García, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia.

Este buque coa súa perigosa carga de Gas Natural Licuado [LNG], para a ilegal REGANOSA, faría o nº 42 que entra na Ría desde Maio de 2007, poñendo en alto risco de inseguridade a miles de persoas que moramos na ribeira. Unha vez máis esta irresponsabilidade non pode quedar sen resposta, é por iso, polo que o Comité Cidadán decide convocar a concentración de protesta, para amosar a súa desconformidade coa entrada, na Ría, de buques cun cargamento tan perigoso como é o GNL, e para denunciar a corrupción e o despropósito gasístico que representa REGANOSA, esixindo o seu desmantelamento xa !

Goberne quen goberne:
PLANTA DE GAS FORA DA RÍA !

7 de Marzo de 2009 17:27


Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org



Nota.-
Caracterísitcas do buque “LNG SOKOTO”
Bandeira: Bermudas – Eslora: 188,75 m.- Manga: 48 m. - Calado: 12,30 m.
__________

Declaración da Vía campesiña co motivo do 8 de Marzo de 2009 "Día Internacional das Mulleres"

Declaración da Comisión Internacional das Mulleres da Vía Campesiña
Con motivo do Día Internacional das Mulleres
8 de marzo de 2009

Nós, mulleres campesiñas chegadas desde os cinco continentes a Seúl, en Corea do Sur, no marco da reunión da Comisión Internacional de Mulleres da Via Campesiña, facemos a seguinte declaración:

Coa ocasión do Día Internacional das Mulleres reafirmamos a nosa vontade de actuar para cambiar o mundo capitalista e patriarcal que dá prioridade aos intereses do mercado fronte aos dereitos das persoas.

Como campesiñas, reclamamos o respecto de todos os nosos dereitos, esiximos o noso dereito a unha vida digna e sen violencia e o respecto dos nosos dereitos sexuais e reprodutivos.

Loitamos para lograr a soberanía alimentaria e por manter a agricultura campesiña, que son as alternativas ás crise alimentaria e climática actuais.

Esiximos unha reforma agraria integral e o respecto cara á biodiversidade.

En Maputo en Mozambique, durante a Vª Conferencia da Via Campesiña en Outubro do 2008, lanzamos a campaña internacional contra a violencia cara ás mulleres.

Hoxe reafirmamos a nosa vontade:

• de reforzar a organización e a loita das mulleres para a súa emancipación,
• de facer progresar a igualdade de sexos e a participación da mulleres en todas as esferas da toma de decisión,
• de pór en práctica a paridade de xénero nas nosas organizacións,
• de terminar con todos os tipos de violencia cara ás mulleres,
• de construír unha sociedade global que sexa xusta e igualitaria.

Chamamos ás mulleres e homes, que loitan pola paz e a xustiza, a participar na inmediata posta en marcha de medidas para erradicar toda forma de violencias físicas, sexuais, económicas, ecolóxicas, verbais e psicolóxicas. Esiximos o fin das violencias provocadas polas guerras.

Achegamos o noso apoio ás nosas irmás campesiñas da República Democrática do Congo, de Palestina así como a todas as mulleres de todos os países que sofren guerras e conflitos.

Denunciamos as prácticas nocivas das multinacionais que destrúen a biodiversidade, acaparan as terras, causan desastres ecolóxicos, forzan a migracións masivas e son a orixe da desaparición de da agricultura campesiña. Comprometémonos a combatelos.

Hai que eliminar o máis rápido posible as desigualdades, xa sexan sociais, culturais, étnicas, de clase ou de xénero.

Loitaremos ata a realización dunha sociedade que recoñeza a riqueza e os dereitos de cada ser humano e que afirme que os dereitos das mulleres son dereitos humanos.

GLOBALICEMOS A LOITA !
GLOBALICEMOS A ESPERANZA !

Fonte: A Via Campesiña


A Vía campesiña


___________________

Mensaxe da Federación Sindical Mundial co motivo do 8 de Marzo 2009, "Día Internacional das Mulleres"

8 DE MARZO 2009, mensaxe da FSM

En ocasión do Día Internacional da Muller, a Federación Sindical Mundial transmite unha mensaxe de saúdo, felicitación e solidariedade a todas as mulleres do mundo, tanto ás traballadoras, como aquelas que están desempregadas e que nin tan sequera teñen acceso a un emprego digno, estable e seguro neste mundo de hoxe.

Desde tempos remotos as mulleres desempeñaron un papel progresista na loita pola transformación da realidade mundial e pola construción de sociedades máis xustas e libres. As mulleres percorreron un longo camiño, cheo de intensas loitas, reivindicacións e campañas a favor da igualdade de xénero. A pesar dos avances alcanzados, aínda queda moito por facer.


O actual inxusta orde internacional, marcado pola globalización neoliberal, non só perpetuou e ampliado a brecha entre ricos e pobres e a desigualdade de xénero nos mercados laborais, se non que arrastrou consigo o humillante lastre da feminización da pobreza, hoxe día as mulleres representan o 60% dos pobres do mundo.

As mulleres constitúen o 40% da forza de traballo mundial, con todo ingresan ao mercado laboral en traballos desregulados, realizado en condicións indecentes e percibindo moi baixas remuneracións. A maioría soportan traballos de baixa produtividade na agricultura, servizos e sector informal. Son integradas baixo as peores condicións legais, baixo status laboral, o cal colócaas no fondo da xerarquía ocupacional e en condicións de inseguridade laboral, algo que funciona como un instrumento de ataque contra os dereitos laborais.

As mulleres son sometidas a unha intensa discriminación e perciben salarios inferiores aos dos homes, ata polo mesmo traballo. Globalmente, as mulleres gañan entre un 20-30% menos que os homes.

A protección á maternidade para un vasto número de mulleres traballadoras é apenas garantida e as traballadoras que quedan embarazadas soportan ameazas de despedimento, suspensións salariais e incremento dos riscos sanitarios debido ás inadecuadas condicións de traballo.

Cada vez emigran máis mulleres, legal e ilegalmente, en busca dun emprego. Elas representan case o 50% da emigración internacional e son as máis expostas á explotación e o abuso.

Moitas son prostituídas e obxecto de tráfico, ata nenas de entre 7 e 14 anos. Este tráfico prodúcese no interior dos países e nas fronteiras.

A este xa caótico escenario social, a presente crise financeira e económica mundial vén sumar máis agravantes, con particular impacto nos grupos máis vulnerables.

A alta comisionada da ONU para os Dereitos Humanos, Navy Pillay, dixo que as mulleres e nenas polo xeral están expostas a maiores riscos de violencia en tempos de crises, e que os seus dereitos económicos e sociais poden ser tamén socavados. Elas ven reducidas as súas oportunidades de emprego, son obrigadas a aceptar traballos marxinais e mal pagos, e renuncian a servizos básicos para asegurarse alimento e abrigo.

Hoxe día, o desemprego toca directamente a máis de 81 millóns de mulleres e os prognósticos para o 2009 puidesen sumar entre 10 e 22 millóns máis. En moitos casos, as mulleres son as primeiras en ser despedidas e polo xeral están menos capacitadas, polo cal son consideradas máis prescindibles. Segundo, recente Informe da OIT, a taxa de desemprego feminino debe aumentar dun 6.3% no 2008 a un 6.5% ou 7.4% no 2009.

Outra presión adicional sobre as mulleres, refírese ás implicacións da redución e eliminación de servizos sociais públicos ante menor dispoñibilidade de recursos fiscais. Isto pode xerar maior carga doméstica, como o coidado dos nenos e anciáns, se se reducen garderías, asilos e hospitais.

A recente crise alimentaria tamén tivo severos impactos nas mulleres, quen non só asumen a responsabilidade de alimentar ás súas familias e en moitos casos administrar limitados orzamentos familiares, senón que constitúen a forza laboral maioritaria no sector agrícola, como en Asia 50% e en África entre un 60 e 80%.

Sobre as mulleres caerá o maior peso da crise económica mundial. As modestas Metas de Desenvolvemento do Milenio, non poderán alcanzarse no medio deste devastador e explotador sistema capitalista neoliberal coas súas crises.

A Federación Sindical Mundial fai un chamado aos seus membros e a todas as forzas progresistas a loitar por un mundo mellor, por un mundo sen explotación dunhas persoas por outras, pola plena igualdade entre o home e a muller, polas liberdades sindicais e democráticas, contra a globalización capitalista neoliberal, as guerras imperialistas e a destrución do medio ambiente. Fagamos desta data conmemorativa e destes tempos, xornadas de accións, mobilizacións e denuncias demandando que a crise sexa pagada por aqueles que a xeraron e non polas traballadoras e traballadores, nin polos sectores máis vulnerables como as mulleres.

Fonte: FSM
___________________

Protesta en Vigo "contra o tribunal popular homófobo"

@s manifestantes rexeitan a sentenza que absolveu por asasinato a Jacobo Piñeiro, autor confeso de 57 puñaladas que acabaron coa vida de dous homosexuais


Unhas mil persoas concentráronse este sábado en Vigo para mostrar o seu desacordo coa sentenza absolutoria do delito de asasinato a Jacobo Piñeiro, autor confeso de 57 puñaladas que causaron a morte a dous homosexuais, Isaac Pérez e Julio Anderson Luciano, en 2006.
A concentración comezou pouco logo das 20.00 horas e a ela acudiron membros de varios colectivos de gais e lesbianas, así como a nai Isaac Pérez. A protesta, baixo o lema Tod@s contra o tribunal popular homófobo de Vigo, estendeuse tamén a outros lugares de España, como Vitoria, Barcelona ou Madrid, onde se concentraron ao redor dun centenar de persoas.

Piñeiro, que foi condenado a 20 anos de prisión polo delito de incendio, foi absolto do delito de asasinato por un xurado popular, que estimou que acabara coas vidas das vítimas en "lexítima defensa" e por "medo insuperable" a ser "violado ou morto". No entanto, esta semana a maxistrada da sección 5ª da Audiencia Provincial de Pontevedra impúxolle unha pena de 20 anos de prisión por un delito de incendio, xa que tras apuñalar ás súas vítimas Piñeiro plantou cinco focos na vivenda das vítimas, dúas deles sobre os cadáveres, e abriu o gas para provocar unha deflagración. A xuíz impuxo a pena máxima das posibles polo incendio, ao estimar que o acusado puxo en risco a vida das persoas que habitaban o edificio e rexeitou calquera atenuante.

En declaracións aos medios, a nai de Isaac Pérez sinalou que ten moita fe en que se celebre de novo o xuízo, xa que cre que a sentenza "foi unha inxustiza tan grande, que se ten que anular". Pola súa banda, Robert Bass, organizador das concentracións a través da rede social Facebook, destacou que a unión non só se viu en Internet, e que tamén saíu á rúa.

Fontes: EFE - EL PAIS - 07-03-2009

Relacionado en Galicia-e:
Mil persoas maniféstanse en repulsa á absolución do home que matou a dous homosexuais en Vigo

Enlaces de interese:

• Facebook - TOD@S CONTRA O TRIBUNAL POPULAR HOMÓFOBO DE VIGO
• A Flor de Pel
• TransMariBolheras Precárias
• Milhomes
• Federación Estatal de Gays e Lesbianas

______________

Celima Torrico, Muller, Indíxena, Labrega e Ministra

Sobre a súa experiencia como unha das primeiras mulleres indíxenas en exercer un cargo no Ministerio de Xustiza, Celima Torrico sinalou que están traballando moi forte para dar cumprimento á nova Constitución Política do Estado e ser acollidos no sistema social de xeito equitativo.

A ministra de Xustiza e Dereitos Humanos boliviana, Celima Torrico, falou este venres desde La Paz en Bolivia, sobre o desempeño e a participación que ten a muller na administración do presidente Evo Morales coa nova Constitución Política do Estado, na cal existe unha significativa inclusión de dereitos de igualdade para tod@s.

En entrevista exclusiva para TeleSUR, Celima Torrico, campesiña quechua, expresou que a nova Carta Magna de Bolivia favorece enormemente á muller, pois ven respectados todos os seus dereitos e por esta razón, o seu desafío é traballar por todas as mulleres, co único fin de acabar coa inxustiza e consolidar unha xustiza social para todos e todas.

Destacou a mellora das condicións para o desenvolvemento das mulleres no aspecto sindical, laboral e administrativo coa nova Constitución.

"Na nosa vella Constitución non fala dos e as, simplemente di a participación, entón a nova Constitución política do Estado, inclúenos exclusivamente ás mulleres en máis de trinta artigos".

Agregou que ademais "fala dos dereitos, da participación, da igualdade e de todo. A muller está incluída dentro da Constitución Política do Estado e nese ámbito, tócanos traballar nas políticas públicas, nos diferentes espazos de Bolivia".

Resaltou que coa Constitución non se fala de exclusividades senón de xeneralidades transversais que hai que empezar a traballar para que o beneficio de nenas, nenos, mulleres, homes, da área urbana ou rural, campesiños, indíxenas e profesionais.

A ministra boliviana expresou para TeleSUR que sufriu de discriminación desde que ostenta o cargo de titular da carteira de Xustiza, e cualificou a experiencia de "nova e dura".

"Dicían-me non está en calquera oficina, quítese o chapeu, e eu dicíalle a un conselleiro, sáquese primeiro a súa gravata e eu sáco-me o chapeu, foron humillacións".

Celima Torrico engadiu que "me dicían que me civilizase, recibía insultos de señoras profesionais". "Eu entendo por civilizarse que entre tod@s traballemos pola igualdade de oportunidades e para que non haxa discriminación, buscando unha xustiza social".

Confesou que non pensaba en chegar a ser ministra, pero grazas á confianza do presidente Evo Morais, "vou por tres anos como ministra de Xustiza".

"No colexio de avogados de Cochabamba dicíanme que nese posto non merecía estar unha muller, unha campesiña, senón un xurista, un avogado, por iso agradezo a oportunidade porque eu non administro xustiza pero si coñezo o que é a inxustiza", relatou Celima Torrico.

"Como ministra de Xustiza non recibín ningunha invitación para a inauguración do ano xudicial, por exemplo, da aínda Corte Suprema de Xustiza, nin das súas autoridades".

Insistiu en que como muller, traballará pola xustiza social. "Temos que capacitarnos como mulleres para elixir en 2010 a mulleres alcaldesas, concelleiras, prefectas, ter máis mulleres pero co compromiso de loitar e de traballar polo ben do noso país Bolivia, Latinoamérica e o mundo".

Agregou que así como ela pola súa condición de muller indíxena, dixo que o presidente Morales tamén foi discriminado polos prefectos ou algunhas autoridades cívicas.

"Non aceptan aínda que unha muller campesiña estea traballando e encabezando o tema do acceso á xustiza, pero iso non nos asusta", salientou Celima Torrico.

"O meu desafío é traballar polas mulleres do campo, da cidade, profesionais, co único fin de acabar coa inxustiza e buscar unha xustiza social para todos e todas no noso país e para América latina, temos que dar o exemplo", finalizou a ministra de Xustiza boliviana.

Fonte: TeleSUR 07.03.2009
_____________

Importante Documentación:

• Nova Constitución Política do Estado de Bolivia aprobada no referendum do 25 de Xaneiro de 2009, en formato -pdf-
• Constituínte Soberana - Construción participativa de políticas nacionais de terra, territorio, e recursos naturais no marco da asemblea constituínte en Bolivia
• Resultados do Referéndum Contituinte celebrado o 25 de Xaneiro de 2009
• Bolivia no periódico dixital "Rebelión"
  

____________

Decepçom e Liberdade de eleiçom

Umha amarga crítica àqueles que negam o direito de vida à língua galega [GalizaLivre.org].

Por Henrique Torres
05 de Marzo de 2009

Acordo no meu andar graças aos miados da minha gata. Abro os olhos e giro-me buscando um corpo espido o meu carom, mas nom está, tivo que partir para Barcelona por temas pessoais. Deitei-me tarde e por isso custa-me mais pôr-me em marcha, estivem cabilando boa parte da noite por um tema, o qual a maioria da gente deixaria passar: onte fum ao edificio da Junta de Galiza e as três pessoas polas que fum atendido falárom-me em perfeito castelhano mentras eu expressava-me em galego, mas nom se pode dizer nada.

Chego à faculdade e tomo um café antes de começar a estudar umha opossiçom à Junta de Galiza, da qual só há livros em castelhano. Dezidim prepará-la já que estou em paro, e canso de fazer entrevistas de trabalho para grandes companhias onde som o único que fala em galego, bom minto, há outros que falam galego na intimidade mas a hora de falar com o representante da empresa empregam o castelhano. E nom sei porquê, mas som sempre ao que nom volvem chamar.

Como sempre que tomo o café gosto de olhar algum jornal para informar-me um pouco do que acontece polo mundo adiante. Para variar, os jornais som em castelhano com um mínimo em galego para cobrar umha suculenta suvençom da Junta, esso sim, o galego só o empregam para novas culturais ou locais sem muita importância, já que jamais está na portada nem em novas económicas, políticas ou do mundo. Paro-me numha entrevista a Xosé Luis Barreiro, impulsor da CRTVG, na que comenta que hoje em dia seria impossivel umha televissom monolingüe em galego, e isso que nos começos da televissom galega houvo que superar os grandes atrancos postos por Alianza Popular, partido antecessor do PP comandado por Fraga.

Tempos aqueles nos que a impossiçom do castelhano em todos os ámbitos era generalizada.

A continuaçom há umha entrevista com Corina Porro, onde di que nas galescolas adoctrinam as crianças e se lhes impom o galego sem respetar o idioma materno.

Neste ponto dezidim escriver este artigo de opiniom com umha muito pequena reflexom, já que todos os dias saem entrevistas, artigos, colunas, etc, que citam umha suposta impossiçom do galego. Esta manifestaçons continuadas nos meios de comunicaçom lembram-me o dito por Joseph Goebbles e aos seus principios da propaganda: “ Umha mentira repetida mil vezes converte-se em realidade”

Com o passo dos anos vejo com muita desilussom o acontecer dos feitos. Quando eu estudava na escola e no liceu impartiam-se todas as matérias, agás Literatura e Lingua galega, em castelhano, tendo a maioria das crianças como idioma materno o galego, e nom se podia protestar e muito menos dizer que o castelhano era imposto, como se vai impor o idioma de todos?. E agora que se pede 50% das materias em cada umha das linguas di-se que há impossiçom, mas é do galego.

Isto reduze-se a um novo intento da direita espanhola de exterminar aos galego-falantes e ao própeio galego elemento identitário do nosso povo. Este intento, vem polo medo das organizaçons políticas e cívicas deste sector, a que a populaçom veja no galego umha lingua útil e necessaria deixando de lado o pré-conceito inculcado durante séculos de que é umha lingua reservada para o campo com a que nom se podem tratar assuntos importantes.

O problema ainda é maior ao ver que a esquerda espanhola também pretende o mesmo objetivo. Se no PP deslocárom aos da “boina” para instalar em todos os postos importantes aos do “birrete” e assim apartar o mais mínimo atisbo de galeguismo o PSOE também o fijo, mas estes mantenhem certa apariência de cara ao público porque precissam dos votos do BNG para governar (o BNG partido que renunciou a todos os seus principios para ranhar uns votos e sujeitar-se ao poder). Mas todo sai a reluzir e o próprio Tourinho dá-me a razom quando ante empresários, e para a sua tranquilidade já que a utilizaçom do galego reduze a produtividade das suas empresas, di que nom medírom bem o impacto da Política de Normalizaçom Lingüística e que há que rectificar nalgumhas cousas. Imagino que estas rectificaçons do senhor Tourinho serám para reduzir os poucos logros conseguidos em materia lingüística.

Um ponto importante da sua propaganda para intentar ganhar a populaçom sem que esta se decate do enganho é a contínua referência ao Direito de Eleiçom, mas este direito deixa de existir quando umha das linguas está discriminada. Que o galego é umha lingua discriminada nom é algo novo, chega com sair a rua para comprová-lo, e se nom é assim que alguem resposte as seguintes perguntas:

• Por que a maioria das empresas multinacionais proibem o uso do galego aos seus empregados e empregadas?
• Por que hoje em dia seguem entrando crianças nas escolas falando galego e saem falando castelhano? Por que ao revés nom ocorre?
• Se o conhecimento do galego é tanto como o do catelhano, por que se vas a um comércio comprar uns brincos ou umha tixola nom te entendem? (assim ocorre coa maioria do vocabulario galego que nom seja copiado do castelhano).
• Por que quando vás comprar um livro só o há em castelhano?
• Por que muitas e muitos galego-falantes à hora de buscar trabalho trocam o idioma para o castelhano?
  

Podem-se pôr mil ejemplos mais, e comprovará-se que ao revés nom ocorrem.

A respostas a estas perguntas mostram qual é a única eleiçom de idioma possivel se nom queres ter problemas para trabalhar ou simplemente viver na Galiza. Este é o conceito que tem esta gente de liverdade de eleiçom.

O desconhecimento da nossa lingua nom é considerado como umha falta de cultura mas pobre de ti como nom conheças o castelhano já que “com o galego nom vas a ningum lado”, estes som pré-conceitos que há que desterrar definitivamente da nossa terra, o mesmo ocorre na fala. Quem no seu juízo pode falar dizendo duas palavras em galego e cinco em castelhano e dizer que fala bem galego?, pois isto ocorre com muitíssima naturalidade, sendo o ejemplo mais notável o próprio Tourinho. Alguém se imagina a Zapatero dizendo duas palavras em castelhano e cinco em inglês?, permitiriam que fosse presidente?. Entom, por que no galego vale tudo?.

Ou começamos a tratar a nossa lingua co respeito que merece ou rematará dessaparecendo, basta já da destruiçom do nosso idioma, que destruam o seu.

Cada dia estou mais decepcionado, e tenho menos forças, mas estas cousas enchem-me de raiba que fam que colha folgos, por isso a nossa loita debe continuar. Falamos o idioma próprio da Galiza, o que falavam os nossos antepassados, o idioma polo que sufrérom, marginárom e vejárom a milheiros de pessoas, o idioma que falam mais de 200 milhons de pessoas extendidos polos cinco continentes, o idioma do nosso povo e a parte fundamental da nossa identidade.

Fonte: http://www.galizalivre.org/
_________

Debates en Abril: "As eleccións galegas de 2009: unha análise sociolóxica do seu significado político"

ATENEO FERROLAN
-administrador@ateneoferrolan.e.telefonica.net-
6 de Marzo de 2009 17:36


DEBATES en ABRIL
SÁBADO día 4 de abril as 20 horas.

CONFERENCIA:
"As eleccións galegas de 2009:
unha análise sociolóxica do seu significado político"

por FERMIN BOUZA

Fermín Bouza (Santiago de Compostela, 1946), Catedrático de Socioloxía (Opinión Pública) na Facultade de Ciencias da Información da Universidade Complutense de Madrid. Traballa sobre Opinión Pública, Comunicación Política e Socioloxía Electoral. E membro fundador de ACOP (Asociación de Comunicación Política) e forma parte da súa directiva. Tamén escribe textos literarios, particularmente en galego (o libro de poemas Labirinto de Inverno, en galego, foi Premio da Crítica Española). Publicou libros e artigos da súa especialidade (ver páxina depublicacións accesibles) e colabora en diversos medios sobre eses mesmos temas. Vive en Madrid desde 1969, onde chegou escapando da policía para evitar a deportación.

Pode-se visitar o seu blog

http://votoconbotas.trincheradigital.com/

Ateneo Ferrolán
Fundado en 1879
“Un Lugar de Encontro para a Cultura”
http:// www.ateneoferrolan.org
e-mail: a_ferrol@teleline.es Telf.: +34 981 357 970 Fax: 981 354 098
Dirección Postal: Rúa Magdalena 202-204, 1º.CP.15402 - FERROL (A Coruña)
Apdo. Correos: 303
_______________________

Até o 22 de Maio hai de prazo para participar no XIX Certame Fotográfico "Medio Ambiente 2009"

O Ateneo Ferrolán, con motivo da celebración do DÍA MUNDIAL DO MEDIO AMBIENTE, organiza, como cada ano desde 1991, un concurso fotográfico para afeccionados e profesionais.

Podes descargar aquí as bases

Ateneo Ferrolán, fundado en 1879.
www.ateneoferrolan.org
________________

Obama e a súa coalición dos xa non tan dispostos

Por Amy Goodman
4 de Marzo de 2009

O Presidente Barack Obama reuniuse recentemente cos primeiros ministros de Canadá e Gran Bretaña. O encontro desta semana co británico Gordon Brown—promotor dun "New Deal mundial" —provocou unha pequena conmoción cando a Casa Branca decidiu reducir a conferencia de prensa que estaba pautada a unha simple sesión de preguntas e respostas na Oficina Oval, o cal en certos círculos británicos foi visto como un desaire. Aduciuse que o cambio debíase ao mal tempo que cubriu de neve o Rose Garden, lugar onde tradicionalmente se celebran as conferencias de prensa presidenciais.

Pero quizais non se debese tanto ao exceso de neve que efectivamente cubría os xardíns da Casa Branca, senón a unha estratexia dirixida a cubrir as crecentes diferenzas nas políticas referidas a Afganistán.

A política que impulsa Estados Unidos en Afganistán inclúe un incremento pronunciado de soldados—xa iniciado—e bombardeos continuos en Paquistán utilizando avións teledirigidos. A intensificación das mortes civís é un feito. Nacións Unidas estima que máis de 2.100 civís morreron en 2008, o cal representa un incremento do 40 por cento con respecto a 2007.

A ocupación de Afganistán xa leva oito anos e en moitos países da OTAN concita cada vez menos apoio. Joseph Stiglitz, gañador do Premio Nobel de Economía en 2001, díxome: "O avance en Afganistán vai custar moi caro. As cousas non están marchando moi ben… Os nosos socios na OTAN están cada vez máis desencantados coa guerra. falei con moita xente en Europa e eles senten que a situación está realmente empantanada, que nos estamos empantanando outra vez".

Corenta e un nacións contribúen con tropas para conformar a presenza de 56.000 efectivos da OTAN en Afganistán. Máis da metade destes soldados son estadounidenses. O Reino Unido ten 8.300 e Canadá case 3.000. Manter as tropas resulta custoso, pero o custo humano é aínda maior. Cun total de 108 mortes, Canadá ten a taxa máis alta de mortes per cápita dos exércitos estranxeiros en Afganistán, debido a que as súas tropas están destacadas no sur, nas inmediacións de Kandahar, onde os talibán son máis fortes.

O domingo pasado, o Primeiro Ministro canadense, Stephen Harper, declarou en CNN: "Non imos gañar esta guerra quedándonos… De feito, a miña opinión persoal é que francamente non imos derrotar nunca aos insurxentes". O Secretario de Defensa Robert Gates escribiu hai pouco na revista de política exterior Foreign Affairs: "A vitoria de Estados Unidos non pode lograrse matando ou capturando". Con todo, foi Canadá quen fixou o prazo para o retiro de tropas a fins de 2011. Estados Unidos, en cambio, fala de escalada.

Anand Gopal, correspondente en Afganistán do periódico The Christian Science Monitor, describiu a situación no terreo: "Moitos afgáns cos que falei na rexión do sur, onde se están dando os combates, afirman que traer máis tropas resultará nun aumento das baixas civís. Traerá máis incursións nocturnas, tan resistidas pola sociedade afgá. E tamén está o problema de que cada vez que os soldados estadounidenses entran nunha aldea e logo retíranse, atrás veñen os talibán a atacar a mesma aldea". A lexisladora afgá Shukria Barakzai díxolle a Gopal: "Envíennos 30.000 universitarios. Ou 30.000 enxeñeiros. Pero non nos envíen máis tropas, que só traerán máis violencia".

As mulleres de Afganistán cumpren un rol crave na loita pola paz. Unha fotógrafa escribiume recentemente contándome que: "O domingo 8 de marzo realizaranse diversas celebracións en todo Afganistán para conmemorar o Día Internacional da Muller. En Kandahar, centos de mulleres reuniranse para orar xuntas pola paz, un acto que resulta particularmente significativo nesta rexión tan inestable de Afganistán". Ao retornar dun encontro internacional de mulleres celebrado en Moscova, a escritora feminista Gloria Steinem sinalou que se falou en particular da necesidade de que os medios de comunicación contratasen a correspondentes de paz para contrarrestar aos correspondentes de guerra. Dese xeito se amplificarían as voces da sociedade civil, resaltando a aquelas que loitan pola paz. Nos medios de prensa estadounidenses a tendencia é a equiparar librar unha guerra con combater ao terrorismo. Pero no terreo, as baixas civís provocan unha enorme hostilidade. Neste sentido, Mary Robinson, ex presidenta de Irlanda, recalcou: "Me entristece e asombra a virulencia das reaccións anti-estadounidenses que provocan estas guerras [en Iraq e Afganistán]. Son vistas como ocupacións. … Creo que é vital que aprendamos dos erros en que incorremos ao facer chamamentos de guerra, en particular, a facelo do xeito en que o fixo Estados Unidos, sen ter en conta as preocupacións que expuña o resto do mundo … o que pasou inicialmente coa guerra de Iraq" É certo que o Reino Unido sumouse, pero había moita xente dentro do Reino Unido que non apoiou a alianza que abriu o camiño a esa guerra. E os danos foron moitos. Temos que ser capaces novamente de construír unha estratexia multilateral e unha estratexia de apoio rexional para resolver problemas particularmente difíciles. Vimos que iso era posible no caso de Corea do Norte, onde traballaron e seguen traballando xuntos seis países, cinco países e Estados Unidos. Necesitamos unha alianza similar estruturada na rexión, porque está todo moi conectado agora–Medio Oriente con Afganistán e Paquistán, e ata con India, logo dos incidentes en Mumbai, e as tensións que hai aí. De maneira que precisamos unha estratexia que se nutra da forza que brinda traballar cos países veciños.?

Barack Obama arrasou nas primarias e chegou á presidencia debido en gran medida ao seu discurso antibélico. Con todo, mentres mandatarios como Brown e Harper están cedendo ante os crecentes reclamos dos seus cidadáns para pór fin á guerra, en Estados Unidos apenas se se debate a decisión de aumentar as tropas en Afganistán, ou o feito de que a guerra expándase cara a Paquistán.

_____

Denis Moynihan colaborou na produción xornalística desta columna.

Amy Goodman é presentadora de "Democracy Now!", un noticiero internacional diario dunha hora de duración que se emite en máis de 550 emisoras de radio e televisión en inglés e en 200 emisoras en español. En 2008 foi distinguida co "Right Livelihood Award", tamén coñecido como o "Premio Nobel Alternativo", outorgado no Parlamento Sueco en decembro.

© 2009 Amy Goodman

Texto en inglés traducido por Laura Perez e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Texto en Galego traducido por Ártabra 21, utilizando os recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.

Democracy Now!
http://www.democracynow.org/
Democracia Xa!
Difundindo Democracy Now! desde Galiza
http://democracia-xa.blogspot.com/

_______________

Os Titulares do Boletín de Noticias do Programa de Radio "Democracy New !" do Venres 6 de Marzo de 2009

ESCOITAR - Os Titulares en Español

• Obama organiza cume de saúde e deixa de lado a partidarios de pago único
• EE.UU. invita a Irán a conferencia afgá
• OTAN renova vínculos con Rusia
• Cámara de Representantes aproba proxecto de axuda hipotecaria
• Senado apraza votación de lei integral
• GM advirte que crebará se non recibe máis axuda gobernamental
• A Corte Suprema de California escoita alegacións en contra da prohibición do matrimonio gai
• Panel do Senado investigará o trato dado aos prisioneiros da CIA
• Estados Unidos considera unirse á Corte Penal Internacional
• Orde contra Bashir suscita pedidos de que se procese a Bush
• O Exército di que 18 soldados suicidáronse en febreiro
• Oficial estadounidense é acusado de roubar axuda destinada a Iraq e Afganistán
• Gupta retira candidatura para posto de Director Xeral de Sanidade de Estados Unidos

O RESTO DA HORA DE DEMOCRACY NOW!

• Mentres que Obama celebra un cume sobre a saúde, os defensores das persoas marxinadas preguntan por que se ignora o sistema do pago único

  

  O presidente Obama celebrou o xoves un cume na Casa Branca sobre a reforma do sistema sanitario. A pesar de que Obama afirmou que se consideraría calquera idea, a opción de crear un programa sanitario nacional de pago único parece ser rexeitada xa. Falamos con Luke Mitchell, editor xefe de Harper?s , autor do artigo ?Sick in the Head: Why America Won?t Get the Health-Care System It Needs? (Mal da cabeza: por que EE.UU. non terá o sistema de saúde que necesita).

  Escoite/Vexa/Lea (en inglés)

• Richard Dicker, de Human Rights Watch, e o académico e mediador Alex de Waal debaten sobre o procesamiento por parte do Tribunal Penal Internacional do presidente de Sudán por asasinatos en masa en Darfur

  

  O Tribunal Penal Internacional acusou ao presidente de Sudán, Omar Hassan ao-Bashir, de cometer crimes de guerra e crimes contra a humanidade na rexión de Darfur, en Sudán; esta é a primeira vez que se emitiu unha orde de arresto contra un xefe de estado exercicio das súas funcións. Presentamos unha análise entre Richard Dicker, director do Programa de Xustiza Internacional de Human Rights Watch, e o académico de Harvard Alex de Waal, ex conselleiro do equipo de mediación da Unión Africana para o conflito de Darfur e autor de Darfur: A New History of a Long War (Darfur: unha nova historia dunha guerra prolongada).

  Escoite/Vexa/Lea (en inglés)

• A Corte Suprema do Estado de California acepta a apelación á prohibición dos matrimonios entre homosexuais

  

  Os partidarios do matrimonio entre homosexuais pediron á Corte Suprema do Estado de California que anule a Proposición 8, que emendaba a constitución de California para limitar o matrimonio a que sexa unicamente para unións entre un home e unha muller. Desde San Francisco falamos con Tom Ammianoel membro da Asemblea Estatal de California e un veterano activista polos dereitos dos homosexuais que asistiu á audiencia na corte o xoves.

  Escoite/Vexa/Lea (en inglés)

• Rocky Mountain News cesa a súa publicación mentres outros xornais afrontan a ameaza dun destino similar

  

  Hoxe fai unha semana que o último número do xornal Rocky Mountain News chegou aos quioscos de Denver. E.W. Scripps Company, a empresa propietaria, pechou o xornal gañador do Premio Pulitzer, ao asombro do persoal e os lectores. Outros xornais poderían seguir o mesmo camiño moi pronto. Falamos co presidente do Gremio dos Xornais (Newspaper Guild), Bernie Lunzer e con Laura Frank, quen ata hai pouco era xornalista de investigación no Rocky Mountain News.

  Escoite/Vexa/Lea (en inglés)

Texto en Galego traducido por Ártabra 21, utilizando os recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.

Democracy Now!
http://www.democracynow.org/
Democracia Xa!
Difundindo Democracy Now! desde Galiza
http://democracia-xa.blogspot.com/

_______________

EU sobre a Praza de España e negociaicón orzamentaria

eu-ferrolterra@esquerdaunida.org
6 de março de 2009 14:33

Estimad@s compañeir@s: vanvos dúas notas en relación a Praza de España e a negociación orzamentaria.
Un saúdo, Ramiro Marier

O GRUPO MUNICIPAL DE ESQUERDA ENTENDE URXENTE RETOMAR A NEGOCIACIÓN SOBRE OS VINDEIROS ORZAMENTOS
YOLANDA DÍAZ RECLAMA FACER DOS ORZAMENTOS UNHA FERRAMENTA DE BENESTAR E COHESIÓN SOCIAIS AO SERVIZO DA CIDADANÍA

O Grupo Municipal de Esquerda Unida considera indispensable e urxente retomar as negociacións orzamentarias para conquerir que a nosa cidade non perda a oportunidade de acadar uns orzamentos ambiciosos no eido social, na participación cidadá e no que atinxe aos investimentos.

En reiteradas ocasións ao longo destes meses o Grupo Municipal de EU ten comunicado de xeito público a necesidade de non paralisar a negociación orzamentaria en atención o valor central que posúen os orzamentos como ferramenta para o desenvolvemento das políticas públicas xeradoras de emprego e prestatarias de servizos públicos. Aínda o 16 de febreiro, rexistrouse un escrito dirixido á concellería de facenda notando esta relevancia e urxencia.

Esquerda Unida mantén unha total disposición a acadar un acordo co PSdG-PSOE que permita recualificar os orzamentos e convertelos nesa ferramenta para gañar benestar e cohesión sociais para a cidadanía que está a reclamar Yolanda Díaz, Voceira do Grupo Municipal.

Nese sentido, Esquerda Unida entende que a emenda á totalidade presentada contempla aspectos fundamentais no eido da dotación orzamentaria para desenvolver a primeira experiencia de orzamentos participativos, para atender as necesidades específicas da zona rural, para acadar un volume significativo dos investimentos e a súa priorización para poder recuperar sobranceiros espazos públicos, ou para xerar emprego estable e con dereitos no eido dos servizos públicos de benestar social dependentes do concello; sen esquecer a relevancia das nosas achegas no que atinxe o capítulo I do orzamento, en materia de persoal.

Cabe destacar que acadar un acordo entre as forzas progresistas e de esquerdas da cidade cobra importancia diante do acceso ao poder na Xunta de Galicia da expresión política da dereita, do PP. Xa que logo, o noso Grupo Municipal insta ao Goberno Municipal a retomar as negociacións que permitan acadar un orzamento social e inversor para este exercicio.


Yolanda Díaz Pérez, na súa condición de Voceira do Grupo Municipal de Esquerda Unida, en relación ao proxecto para o subsolo da Praza de España manifesta o seguinte:

A Praza de España , a súa configuración final, é un problema herdado de dous mandatos atrás e o cal pola súa relevancia e urxencia urxe que a actual Corporación lle dea unha resposta pública e pronta. Herdanza na que Esquerda Unida quere subliñar que non ten ningunha responsabilidade.

A Praza de España amosa un exemplo flagrante do peor urbanismo, o xurdido da improvisación e que supuxo para a nosa cidade un serio atranco ao inutilizar un espazo público de enorme relevancia asemade das complicacións derivadas para o tráfico viario.

Herdanza problemática mais resoluble. Esquerda Unida xa manifestou en reiteradas ocasións a súa vontade de acadar unha solución de compromiso que sen satisfacer o cento por cento a ninguén sirva para arranxar unha problemática que lastra o desenvolvemento da cidade e gravita pesadamente sobre a propia imaxe da cidade na nosa cidadanía.

Esquerda Unida quere manifestar a súa satisfacción xa que se acadou – no tempo do goberno conxunto co PSdG-PSOE – o compromiso de que non habería en superficie ningunha construción consonte os compromisos programáticos contraídos nas pasadas eleccións municipais.

Esquerda Unida entende que é indispensable resolver con celeridade a configuración de futuro da Praza de España. Nolo demanda a todos os Grupos Políticos a cidadanía, nolo demanda o benestar da cidade de Ferrol. Demandas que pesan na determinación de Esquerda Unida para contribuír de xeito decisivo a arranxar esta problemática.

O proxecto presentado non é – e queremos subliñalo – o de Esquerda Unida, mais a nosa determinación de exercer unha acción política pegada aos intereses xerais da cidadanía, das cidadás e cidadáns críticos e lúcidos que nos entregaron a súa confianza leva ao noso Grupo Municipal a estra en disposición de respaldar un proxecto que alomenos conteña as seguintes características:

• I.- Consideramos ínfimo o canon da concesión e, xa que logo, interesamos que alomenos se incremente nun 10% a aboar en anualidades nas que se incremente segundo a taxa de inflación para evitar a desvalorización do importe do canon.
  

• II.- Como xa manifestamos en reiteradas ocasións entendemos que as instalacións deportivas do subsolo teñen que estar o dispor de toda a cidadanía, sen que valan tratos preferenciais para entidades e asociacións, as cales xa contan con outras instalacións onde se dispensa ese tratamento.
  

• III.- Semella necesario que o emprego que se xere sexa estable e con dereitos.

Ferrol, 6 de marzo de 2009

Asdo. Yolanda Díaz Pérez
Voceira do Grupo Municipal de EU
_________