Hoxe, 15 de Setembro, o Concello de Ferrol presenta publicamente o "Plano de Mobilidade e Espazo Público Sustentábel" da cidade

O Concello presenta hoxe á cidadanía o Plan de Mobilidade que fará de Ferrol unha urbe do peón

Martes, 15 de setembro de 2009

O acto marcará o inicio da oferta de actividades deseñada polo goberno local para celebrar a Semana da Mobilidade. A edil María López anuncia a posta en marcha dunha web para fomentar o uso do coche compartido entre a cidadanía. O edil Gerardo López avanza a peatonalización simbólica da rúa Magdalena para amosar un anticipo do proceso

O Concello de Ferrol deseñou un completo programa de actividades para celebrar a Semana da Mobilidade que, baixo o lema “Mellora o clima da túa cidade”, comezará na cidade naval o 15 de setembro. Segundo explicaron os concelleiros de Tráfico, Gerardo López Castrillón, e Medio Ambiente, María López, o acto central e un dos máis trascendentais da axenda terá lugar coa presentación do Plan de Mobilidade e Espazo Público Sostible de Ferrol (Plan MOB). Unha ferramenta pensada para transformar nas vindeiras décadas a configuración da cidade e construíla á medida do peón, eliminando a primacía actual do vehículo. Outras propostas para lograr a implicación da cidadanía nesta semana serán a posta en marcha dunha web para fomentar o uso do coche compartido, o sorteo de 1.000 viaxes gratuítas en autocar, campañas de información sobre horarios, frecuencias e ventaxas do transporte público, camiñatas colectivas pola cidade ou a peatonalización simbólica dunha rúa do centro para exemplificar o camiño a seguir nun futuro moi próximo. Ao detalle, estas son as actividades cada día.

Martes 15 de setembro. Presentación do Plan de Mobilidade e Espazo Público Sostible de Ferrol. Elaborado pola Axencia de Ecoloxía Urbana de Barcelona a instancias do Concello, permitirá establecer unha nova xerarquía no uso da cidade, na que o peón sexa o protagonista, seguido dos medios de transporte non motorizados e o transporte público e, en último termo, o vehículo privado. Tamén, asegurar a convivencia entre as diversas formas de moverse na cidade, apostar por unha cidade segura e accesible, menos contaminante e ruidosa, buscar solucións á mobilidade que non consuman chan, integrando a mobilidade dentro das políticas urbanísticas, e procurar un espazo público que acolla a vida social e económica e integre comercios e locais de ocio e servizos, e que albergue frecuentes actividades colectivas para grupos pequenos. Para materializar estes obxetivos se propoñen medidas concretas que nacen dun análise concienzudo da realidade de Ferrol. Así, algunhas delas serán a creación de novas cédulas urbanas, denominadas supermazás, que se configuran como un espazo multifuncional onde se limita o tráfico de paseo e se manteñen o resto de funcións urbanas, ou se propón incrementar do 32 ao 63% o espazo público viario destinado ao peón, creando unha rede de sendas peonís que interconectarían os distintos barrios. A presentación do Plan terá lugar ás 19 horas na Fundación Caixa Galicia.

Mércores 16 de setembro. Da man da Fundación RACC, o Concello de Ferrol quere lograr que os cidadáns pasen da conducción á ecoconducción. Para iso, se iniciará nesta xornada unha campaña de difusión de consellos prácticos para lograr unha mobilidade máis respetuosa co medio. Ferrol se adhire a este movemento tras Madrid e Barcelona e, ao longo da semana, se irán unindo outras cidades como Granada, Murcia, A Coruña ou Xerez. En todo caso, Concello e Fundación darán os detalles da mesma o mércores.

Xoves 17 de setembro. Arranque da campaña de fomento do transporte público “Atoparás sitio á primeira”. Fundamentalmente, o goberno local quere promover o uso do autocar e tamén da bicicleta entre os cidadáns de Ferrol. ¿Como? Facilitándolles toda a información sobre horarios, frecuencias e rutas. Gerardo López explicaba esta mañá que a campaña se centrará no complexo hospitalario Arquitecto Marcide e na zona portuaria, xa que son núcleos de especial afuenza de xente. E, aínda que recoñeceu que resta moito por facer para lograr un transporte público de calidade, tamén xustificou en gran medida a falta de uso á desinformación. No caso concreto das liñas de Tranvías e Monbús ao hospital, indicou que cada 5/7 minutos hai un autocar, co que non se entende a falta de usuarios se non é polo descoñecemento das rutas ou horarios.

Venres 18 de setembro. O Concello reedita, xunto ao Club de Montaña, a súa aposta polas camiñatas colectivas. Este ano, cun valor engadido: unha visita ás instalacións de MeteoGalicia no CIS, onde aqueles cidadáns que se sumen á iniciativas recibirán cumprida información sobre a estación, o seu funcionamento ou a calidade do aire.

Luns 21 de setembro. Coa colaboración de Monbús e Tranvías, as empresas de transporte de Ferrol, o Concello sorteará 1.000 viaxes gratuítas de autocar entre os usuarios das liñas de autocar de Ferrol que utilicen o servizo durante a semana anterior.

Martes 22 de setembro. Ferrol celebra o Día Sen Coche cunha iniciativa simbólica: a peatonalización completa da rúa Magdalena. Será un anticipo do futuro, xa que o proceso de peatonalización é un obxetivo irrenunciable para o Concello de Ferrol.

A maiores das medidas descritas, ao longo destes días, María López anunciou outras dúas accións importantes:

A posta en marcha dunha web para fomentar o uso compartido do coche. A concelleira explicou que dende o portal municipal (www.ferrol.es) se habilitará un enlace a unha web onde as persoas interesadas poderán inscribirse e entablar contacto para compartir os seus vehículos en traxectos habituais. Deste xeito, López asegurou que o obxetivo é evitar a práctica de “un turismo, un conductor”, de tal maneira que se reduza o impacto medioambiental do uso abusivo do vehículo a motor e tamén se alivie a falla de aparcamento. ¿Posibles destinatarios? A edil puxo algúns exemplos, como estudantes universitarios que se despracen a diario a A Coruña ou traballadores do Polígono de Río do Pozo.

A Concellería de Medio Ambiente tamén editará unha publicación dirixida aos máis pequenos da casa en torno ao uso do transporte colectivo, as súas vantaxes e a necesidade de recurrir a el como práctica habitual. Neste senso, María López avanzou a intención do seu departamento de fomentar lecturas colectivas na Aula de Ecoloxía Urbana no Parque Municipal Raíña Sofía.

Por último, os representantes do goberno municipal lembraron que a Semana da Mobilidade se celebra en toda Europa dende o ano 2000 co obxeto de favorecer a concienciación sobre a necesidade de preservar o medio e cambiar patróns de conducta que afectan moi perniciosamente á natureza. En Ferrol este será o terceiro ano que se celebre e, ao igual que nas edicións anteriores, o goberno municipal busca, sobre todo, a implicación activa da cidadanía.

Fonte: web do concello de Ferrol

_________________

Enlace de interese:

Mobilidade Urbana Sustentábel

Boletín de Traballo do Colectivo Ártabra 21 sobre a Mobilidade Urbana Sustentábel - Documentos, Enlaces, Noticiario - Estacionamentos Soterrados - O caso da Praza de Armas de Ferrol - Praza do Concello - Casco Histórico

____________________

Convocada unha xuntanza no Ateneo Ferrolán, o vindeiro 17 de Setembro, para a constitución, a nivel comarcal, da Plataforma "Queremos Galego"

O vindeiro xoves 17 de Setembro no local do Ateneo Ferrolán ás 8 da Tarde coa intención de conformar, a nivel da comarca de Ferrol, a plataforma social en defensa da lingua: "Queremos Galego".

O que segue é o manifesto de constitución a nivel nacional:

Queremos Galego
Ampla plataforma social en defensa da nosa lingua
14.07.2009

Por que?

Atopámonos nunha verdadeira situación de emerxencia no que á situación do galego se refire: o goberno do Partido Popular, co importante apoio de grandes poderes fácticos, está embarcado nunha auténtica guerra contra o noso principal elemento de cohesión como pobo; xa non só no discurso, mais tamén a través de iniciativas concretas: supresión do artigo 35 da Lei da Función Pública, consulta fraudulenta sobre o uso do galego no ensino ás familias, anuncio de derrogación do decreto 124/07…

O pasado 17 de maio máis de 50.000 persoas percorreron as rúas de Santiago de Compostela, na máis multitudinaria das manifestacións en favor do noso idioma propio que se recorde, pedíndolle a Alberto Núñez Feijóo que el e o seu goberno se apropien de vez do galego; que, mentres o Presidente da Xunta divide e dificulta a convivencia, o galego une e cohesiona a toda a sociedade. 

A convocatoria de dita manifestación foi organizativamente asumida pola Mesa, como vén acontecendo desde hai xa anos, porén esta asociación é moi conscientes de que non estivo soa nas rúas baixo a chuvia: os máis de 680 apoios colectivos expresados, a través do Manifesto a prol da convivencia lingüística e a igualdade de dereitos para o galego, así o evidencian, ben como as máis de 26.000 sinaturas individuais xa recollidas. 

Lonxe de se deter, a necesidade de actuar socialmente a prol do galego continuou após o 17 de maio e, felizmente, continúa. Coa posición unitaria da amplísima maioría das entidades representativas da comunidade educativa galega contra os plans de demolición do goberno da Xunta e a consulta trampa ás familias promovida desde este para tentar xustificar a súa medida. Aínda recentemente, con novas iniciativas sociais, quer colectivas quer desde posicións individuais, sen dúbida moi interesantes e que fan ver que somos moitas e moitos os que queremos a nosa lingua propia.

Neste excepcional momento, ateigado de perigos, mais tamén con oportunidades, os tempos son chegados e faixe necesaria a creación dunha ampla plataforma cidadá, o máis ampla e representativa posíbel, que sexa quen de canalizar iniciativas de traballo concretas a prol da lingua e, ao tempo, converterse en referente de amplos sectores da cidadanía. Unha estrutura para a que se colle o nome Queremos Galego, que sirve como punto de encontro; como camiño común cara a un obxectivo que a todas e a todos nos afecta e implica: a lingua; como espazo colectivo no que poidan converxer as diferentes iniciativas sociais xa publicamente formuladas e mais todas aquelas que no sucesivo puideren surxir. 

Como?

Para facilitar a activación e viabilidade organizativa dunha plataforma social que sexa todo o ampla posíbel, e que mesmo fique aberta para que en calquera momento se poidan incorporar novas entidades e persoas a nivel individual, aqueles colectivos e persoas dispostos a adheriren a Queremos Galego pasan a facer parte dun Plenario que, por súa vez, escolle unha Comisión Xestora Nacional, encargada das tarefas de coordenación xeral da plataforma e do funcionamento executivo. É o Plenario quen acorda os criterios de funcionamento e composición de aquela, así como da plataforma en xeral. 

Seguindo o exemplo de Nunca Máis, articúlase a plataforma a nivel das diferentes comarcas do país, de xeito que nese chanzo poidan participar máis activamente entidades locais e comarcais de todo tipo. 

Queremos Galego contará cunha serie de portavoces públicas/os, persoas relevantes de diferentes ámbitos da vida social, encargadas/os de falaren en nome da plataforma e que poderían integrar a Comisión Xestora da maneira en que determinar o Plenario. Hai portavoces a nivel nacional e tamén a nivel comarcal. 

Para que?

Calquera iniciativa colectiva que se constituír debe ir directamente ligada a propostas concretas de traballo, viábeis organizativamente e socialmente útiles pola funcionalidade que poden ter á hora de transmitir á sociedade un discurso favorábel á nosa lingua propia. É por iso que se articula o traballo concreto da plataforma arredor do apoio e difusión dunha Iniciativa Lexislativa Popular (ILP) en defensa dos usos públicos do galego. Unha proposta lexislativa que blinda os dereitos lingüísticos das galegas e galegos e garante o uso público por parte das diferentes administracións. 

O impulso e difusión dunha ILP ten unha serie de implicacións, económicas e de traballo, que as entidades que conforman a plataforma Queremos Galego asumen, cada unha en función das súas posibilidades, para que a propia iniciativa vaia adiante. 

O dereito á Iniciativa Lexislativa Popular está recollido no art. 87 da Constitución española e regulado pola lei galega 1/1988, que estabelece as condicións para o exercer así como os mecanismos a seguir. 

Unha Comisión Promotora, composta por un mínimo de 15 persoas individuais, maiores de idade e censuadas nalgunha das catro circunscricións electorais de Galiza, faille chegar á Mesa do Parlamento unha proposta de texto legal articulado, o cal ten que cumprir unha serie de condicións para que esta admita a trámite a petición. Caso afirmativo, a dita Comisión Promotora ten un período de 4 meses (prorrogábeis por outros tres, se houber causa xustificada), a iniciar ao día seguinte da comunicación oficial, para recoller un mínimo de 15.000 sinaturas válidas, cifra imprescindíbel para a ILP ser considerada válida, entre cidadás e cidadáns maiores de idade, censuados nalgunha das catro provincias. As sinaturas, que deben conter datos persoais que coincidan literalmente cos do censo, terán que ir en pregos validados pola Xunta Electoral e serán logo autenticadas, unha a unha, diante deste mesmo organismo. 

A Comisión Promotora poderá nomear persoas fedatarias, responsabilizadas da custodia e xestión dun determinado número de pregos de sinaturas, as cales terán que responsabilizarse da autenticidade dos apoios achegados perante a Xunta Electoral. 

De concluír correctamente o proceso, o Parlamento publicará e aceptará a trámite a ILP, porén pode tomala en consideración ou non. Caso de acordo favorábel, a ILP seguiría o seu trámite parlamentar como unha lei común.

Enviado por:
André M. Ces
-andre.martinez.ces@gmail.com-
13 de setembro de 2009 17:08
_________________

Enlace relacionado:

• Nace a plataforma Queremos galego, a prol da defensa da lingua - Integrada, nun principio, por 40 entidades sociais, aspira a impulsar unha iniciativa lexislativa popular e convocar unha manifestación nacional no outono - Vieiros 23/07/2009

___________________________

Radio Galega, a rádio roubada

Por Lupe Ces
13.09.2009

Roubárom-nos a rádio pública galega. Asaltárom-na e ferida de morte, dérom-lhe o tiro de graça coa nova grelha. Som @s de sempre. Os mentiráns e censuradores que ao longo dos governos presididos por Fraga Iribarne, ocultárom e restringírom informaçom, escorados ao lado do poder, esquecendo a vocaçom de serviço público e objectividade e pluralidade informativa e formativa que compete a umha rádio pública. Som os mesmos nomes, encabezados polo inesquecível Xusto López Carril, condutor durante a era Fraga dos informativos da manhá; María Xosé Rodríguez, , sempiterna protagonista dos magassines, ou Tino Santiago, malabarista da mentira e a subxectividade informativa ao serviço do poder. Som os mesmos nomes, as mesmas idéias, o mesmo provincianismo, a mesma radio de segunda que nom merecemos.

Nom poderiam ser outros nomes, porque as xefas volvem ser as mesmas. Rosa Vilas Nuñez, desde o ano 1989 na RTVG, já foi subdiretora de informativos cos governos do PP até o 2005, agora ascendida a diretora da TVG. E Rosa Martínez Rivada nova diretora da Radio Galega, ainda que velha servidora dos interesses do PP nos médios públicos. Leva na Radio Galega desde 1986, foi subdiretora cos anteriores governos do PP.

Como é que estas pessoas nom tenhem que responder pola censura coa que forom cúmplices durante tantos anos? Como é que estas pessoas volvem colher o espaço público como se os três anos e medio no que respiramos nas ondas um pouco de liberdade, fossem só um espelhismo, um sonho. A realidade volve a ser a sombra da caverna.

Doe como volvem a usurpar a Radio Galega, e como mendicantes buscamos aqueles dias e minutos contados onde aparece na programaçom algo que motive, solprenda, entretenha ou mova à reflexom. Sim, esses minutos existem. Ainda a nova direcçom nom se deu conta dessas bolsas de oxigeno que nos permitem respirar e seguir existindo como ouvintes da radio pública. Mas a mim pessoalmente, doe-me que eliminaram da parrilha o programa Extrarrádio, conduzido por Belén Regueira. Os sábados e domingos pola manhá, na casa ou viajando, escoitavamos a Belén e a sua equipa e sentiamo-nos a gosto. Nom porque as idéias, os comentários, a informaçom ou os temas tratados fossem os que eligiríamos no caso de poder participar na elaboraçom do guiom, incluídas, numha mostra de pluralidade inexistente até o 2006, muitíssimas entrevistas a dirigentes do PP. Mesmo levamos umha decepçom quando se eliminou a secçom dos comentários de Carlos Taibo. Senom porque era um espaço de respecto, posta em valor dos sinais de identidade galegos, um abraço entre as distintas realidades de Galiza, onde confluía o rural e o urbano, o moderno e o antigo, o tradicional co inovador. Todo isto desde umha rádio de calidade, onde a formaçom das profissionais que o conduzíam, marcava a diferença. Divertia, ensinava, movia à reflexom. Em fim, o que tem que ser a rádio. Agora lembro com morrinha o espaço dedicado ao concelho de A Veiga no último programa, foi excepcional.

Caiu-nos a condena dumha longa singladura polo deserto. Quando ganhou as eleiçons o PP, Belén Regueira dizia num artigo n'A Nosa Terra que nom havia que cair no vitimismo, que o que havia que fazer era viver. Quitam-nos o ar para respirar, a terra debaixo dos pés e ademais de todo isto, andamos encerelhando entre nós botando-nos areia aos olhos, penso que só podemos centrar todos os esforços em sobreviver. Eu tampouco dou para moito, só se me ocorreu enviar um correio de protesta ao programa "somosquen@crtvg.es", outro à diretora da radio "dir.rg@crtvg.es" e outro à xefa de programas "radiogalega@crtvg.es".

Como garantir a independencia d@s profissionais da RTVG? Como evitar a sua privatizaçom? Como protege-la dos cambios politicos que a apartam do serviço a sociedade galega? Como garantir esse controlo social?

--
Lupe Ces Rioboo
http://lupeces.blogspot.com/

Enviado por:
lupe ces
-lupeces@gmail.com-
13 de setembro de 2009 16:02
_________________

A Exposición pública a Ordenanza municipal de Limpeza e recollida de residuos do Concello de Ferrol

O pasado 8 de Setembro, saíu publicado no BOP d'A Coruña a "Aprobación inicial da Ordenanza municipal de Limpeza e recollida de residuos do Concello de Ferrol" que foi aprobada en sesión plenaria o pasado 30 de xullo de 2009, polo que se  somete a información pública por un prazo de trinta días, a partir da súa publicación no BOP, para o obxecto de presentación de reclamacións e suxestións, segundo reza o propio acordo plenario.


O Concello anima a entidades e veciños a achegar as súas propostas sobre a Ordenanza de Limpeza
Venres, 11 de setembro de 2009

A concelleira María López explica que a norma pretende fomentar a reciclaxe e evitar conductas incívicas a pé de rúa. A norma permite sustituír as sancións económicas por traballos en beneficio da comunidade no campo ambiental. A edil remite de novo ás entidades do Consello de Medio Ambiente o documento, agora en fase de exposición pública

A concelleira de Servizos e Medio Ambiente, María López, informou esta semana de que a nova Ordenanza de Limpeza e Recollida de Residuos de Ferrol entrou na súa fase de exposición pública para a presentación de alegacións. Motivo polo cal a edil anunciou que o departamento que dirixe remitirá de novo ás entidades do Consello Municipal de Medio Ambiente o documento, aprobado inicialmente en pleno sen ningún voto en contra. Así mesmo e co fin de facilitar a consulta, López tamén sinalou que a ordenanza está colgada na web municipal www.ferrol.es (Normativa municipal). Neste contexto, María López animaba a particulares e asociacións a achegar as súas propostas, como fixeron no seu momento os grupos políticos, de tal maneira que se mellore o contido da mesma.

A edil explicaba que o regulamento vixente data de 1994, polo que o goberno local vía necesario elaborar unha nova normativa que se adaptase á realidade actual. A nova Ordenanza de Limpeza se adecúa así á Lei de Residuos de Galicia aprobada o ano pasado e incorpora conceptos e prácticas pouco coñecidas hai 15 anos como a valorización de residuos ou a reciclaxe. O obxetivo: mellorar o estado da cidade, o servizo ao cidadán e a preservación do medio. A ordenanza tamén contempla sancións económicas. En todo caso, como novidade, se establece a posibilidade de sustituír o pago económico por traballos en favor da comunidade e centrados no eido medio ambiental.

Máis polo miúdo, a ordenanza regulará comportamentos cidadáns pouco cívicos e prohibirá así, entre outras cuestións, arroxar calquer tipo de residuo á vía pública; cuspir e satisfacer necesidades fisiolóxicas na rúa; a reparación, limpeza e lavado dos vehículos en espazos públicos; baleirar, verter e depositar calquera clase de material residual tanto nas calzadas como nos solares; derramar auga sucia e verquer, mesmo na rede de saneamento, calquer tipo de residuo industrial líquido, sólido ou solidificable.

A ordenanza tamén establece un horario para regar as prantas ou ben sacudir as alfombras: de 6 a 8 da mañá. E, para a limpeza de escaparates, tendas e postos de venda deberá de facerse sempre de tal xeito que non moleste ao viandante e no horario comprendido entre as 24.00 e as 08.30 horas. Asemade e para os propietarios de animais de compañía, a norma indica que deberá de evitarse que fagan as súas deposicións nas vías públicas, dirixíndoos cara á rede de sumidoiros e recollendo os excrementos en bolsas axeitadas, integrándoas dentro dos circuitos habituais de recollida de residuos -sanecanes- ou en bolsas impermeables, perfectamente pechadas e depositadas nas papeleiras. Neste punto, a concelleira avanzou que o Concello habilitará a curto prazo áreas específicas na cidade para que as mascotas fagan as súas necesidades.

Respeto da colocación de carteis, pancartas, bandeirolas ou pegatinas na vía pública está prohibida a súa colocación fóra dos lugares expresamente habilitados. O mesmo sucede coas pintadas na vía pública, tanto sobre as rúas, beirarrúas e mobiliario urbano, como sobre os muros, paredes, estatuas e monumentos, agás as pinturas murais feitas sobre os valados dos solares, peches de obra, paredes medianeiras vistas e elementos con carácter provisorio ou aquelas feitas sobre elementos expresamente dispostos para este fin. Así mesmo, queda prohibido arroxar sobre a vía pública toda clase de panfletos, textos impresos ou similares.

A ordenanza tamén favorece e potencia a separación en orixe, así como as prácticas tendentes á reciclaxe. Un obxetivo no que a Administración local xoga un papel fundamental, xa que precisa pór a disposición do cidadán os medios necesarios para que este convirta en hábitos este tipo de prácticas coas que se contribúe, dende a esfera particular, á preservación do medio. Tamén con ese obxetivo se regulan os residuos de construcción e demolición. Preténdese con esta norma reducir en orixe a xeneración deste tipo de desfeitos e fomentar a utilización e a reciclaxe dos que se produzan, asegurando que os destinados a operacións de eliminación reciban previamente un tratamento adecuado.

Finalmente, a futura ordenanza de limpeza contempla sancións para aqueles que incumplan a norma que van desde os 750 euros para as infraccións catalogadas como leves; de 751 a 1.500 euros para as calificadas como graves, e dos 1.501 ata os 3.000 euros para as infraccións moi graves. Asemade e en función das circunstancias de cada caso e por medio dun procedemento adicional de execución se poderán conmutar as sancións económicas por traballos en beneficio da comunidade. Esta medida será especialmente aplicable ás accións ou omisións constitutivas de actos vandálicos como sustraer, incendiar, romper ou pintar o mobiliario ou equipamento urbano destinado á xestión dos residuos ou limpeza viaria, a realización de pintadas ou inscricións, así como a realización de necesidades fisiolóxicas na vía pública.

• Baixar a proposta inicial, xa aprobada en pleno o 30 de Xullo de 2009, de Ordenanza municipal de Limpieza e recollida de residuos, en formato -pdf-, do servidor da Diputación Provincial d'A Coruña: BOP - 8 de septiembre de 2009 - Número 197 - Desde a páxina 48 á 72

Fonte: ferrol.es
__________________________

Denuncia por depósito de material asfáltico xunto ao río Baa na zona de Vilar do Colo, no concello de Fene

[Clicar acima da imaxe para ampiar]

Fene 11.9.2009
Denuncia de depósitos de material asfáltico xunto ao río Baa, no Vilar do Colo

As entidades  que formamos parte da Plataforma de afectados polo Polígono de Vilar de Colo-Fene (AETNA, a Plataforma para a Defensa dos Camiños,ADEGA, a Asociación Castro de Prismos, ...) manifestamos ante as diferentes administracións, organismos competentes e público en xeral o noso rexeitamento á actuación que se está a producir nas proximidades do Polígono Industrial de Vilar de Colo consistente en: Depósito e compactación en parcelas forestais do Concello de Cabanas, limítrofes con Fene, a carón do río Baa, de grandes cantidades de materiais bituminosos procedentes de Holanda e rexeitados en orixe polo seu poder contaminante.

Xa se trasladaron ao lugar máis dun millón de toneladas destes materiais cunha flota de camións que se encargan de achegalos desde o porto exterior de Ferrol. A maquinaria compactadora que opera no lugar amosa a intencionalidade de facer un cemiterio permanente, sen ningún tipo de medida medioambiental. De aí a nosa preocupación por un foco de contaminación dos acuíferos, de río Baa e finalmente da ría de Ferrol. É polo que DENUNCIAMOS ante todos os organismos competentes esta agresión, carente das mínimas garantias legais, para que exerzan as súas competencias, paralicen as obras, esixan responsabilidades a quen corresponda e establezan as medidas correctoras para recuperar a zona devolvéndolle o seu estado orixinal.

Maniños(Fene), 11 de Setembro de 2009

Información adicional: Xavier Riveiro: xriveiro@ya.com

Fonte: Adega Trasancos

Enviado por:
Antonio Gª
-angaji@yahoo.com-
ADEGA-TRASANCOS
-adegatrasancos@adega.info-
13 de setembro de 2009 01:22
_______________

Queremos Galego

Por Bieito Lobeira
03.09.2009

Castelo de Soutomaior, 29 de agosto. Acto, seica, de "apertura do curso político" do PP. Denominador común nas intervencións, a xenreira contra a lingua galega. Rafael Louzán –“Rafa”, no Casino de Pontevedra– esbardalla no seu mellor papel de paxe-bufón de Mariano Raxoi, e afirma que agora xa se pode falar en galego ou en español, libremente. Co anterior Goberno, non. Obrigábaselle á xente a falar en galego. Esta barballada recibiu aplausos dos cargos do PP asistentes ao evento.

O propio Raxoi, en entrevista concedida ao xornal La Voz de Galicia (grupo empresarial comprometido co combate contra o galego que acaba de ser beneficiado con máis de un millón de euros polo fomento do galego e a defensa da identidade de Galiza) asevera, en perfecto español, que “no me gusta hablar del gallego ni del castellano (…) a mi de lo que me gusta hablar es de libertad. Yo tengo dos hijos, y a mi me gustaría educarlos como yo quiero”. Aí temos o caso dun pai, analfabeto no idioma do país que o viu nacer –e do que renega–,  que pretende que os seus fillos sigan o mesmo camiño de ignorancia, incultura e alienación que o pai. O segregacionismo racista, a discriminación antigalega, transfigúrase en liberdade.

E aí temos a aposta pola liberdade do actual Goberno. Como se defende a liberdade? A resposta é doada. En apenas 100 días, substitución da imaxe corporativa das Galescolas polas xa denominadas “Galiñas Azuis”, derrogación do Decreto do ensino infantil, revogación do Decreto do galego no ensino non universitario incluíndo unha suposta “consulta” co correspondente suposto escrutinio e supostos resultados en prol do suposto bilingüismo amábel, supresión da proba en galego nas oposicións, supresión das axudas á tradución en galego, cursos en español para funcionarios e funcionarias na EGAP, anuncio de subsidio ás expresións culturais en español (tamén apoiadas polo goberno español), uso sistemático do español por membros do Goberno, definición do Plano Xeral de Normalización como “simple remuíño de ideas”, exclusión do galego nas comunicacións do SERGAS, silencio perante casos de discriminación laboral e vexacións polo uso do galego, máis de dous millóns de euros de subsidio a medios de comunicación que se rin do noso idioma e cultura, introdución do español nos informativos da TVG (de momento na G2), criminalización da Mesa pola Normalización Lingüística e ameazas de ilegalización... e así sucesivamente. En só 100 días. Este é o seu concepto de liberdade. A liberdade que nos nega e nos encadea. Como no franquismo.

Isto, e non outra cousa, é o que temos diante galegos e galegas. A besta. Por iso é indispensábel articular respostas populares masivas e coherentes, á altura da gravidade das circunstancias. Deixémonos de leas e de enguedellamentos. O que precisa o pobo galego é unidade, clareza, pedagoxía e mobilización social en defensa do que nos conformou historicamente como sociedade, como pobo diferenciado, como nación. A lingua. Non se trata de politizar o debate lingüístico. E que o galego é un problema político. E na saúde dun idioma, ou nos dereitos lingüísticos dos seus utentes, a política ten un papel determinante. Eles, os inimigos do galego, téñeno moi claro. E sería bon que nós actuásemos en consecuencia.

Queremos Galego é unha plataforma social de recente creación, participada tamén polo nacionalismo galego xunto a outros sectores sociais e ideolóxicos, empeñada en dinamizar e mobilizar o pobo galego nas próximas semanas en defensa do noso idioma. Naceu para iso. Todo esforzo social de concienciación, convencemento, clarificación e dinamización vai ser vital neste camiño. E nesa orientación temos que nos entregar. Eles, o PP (e non só), traballan para que as medidas que están a perpetrar teñan efectos devastadores e irreversíbeis no tempo. Daquela debemos ser conscientes do que nos xogamos colectivamente. Non é un problema meramente electoral, nin de primacía de liñas ideolóxicas no campo nacionalista. Vai alén. Trátase da nosa supervivencia nacional, e do futuro como pobo. E con iso non se xoga.

Fonte: bitaculas.as-pg.com/
__________________________

Unha burbulla piscícola na costa galega

Por Manoel Santos [*]
11.09.2009  

Feijóo insiste en reproducir o mesmo modelo acuícola dos dous gobernos anteriores, confiando a cegas nun sistema de produción de alimentos radicalmente insustentábel, alleo á estrutura social e económica do noso litoral e que terá efectos devastadores –e irreversíbeis– no ambiente galego. Un modelo burbullante que confirma as teses daquel concepto de “colonialismo interior” que Xosé Manuel Beiras trouxo a Galiza na década de 1970 da man do recentemente finado Robert Lafont.

As burbullas económicas, financeiras, especulativas ou como queira que lles chamen, parecen inherentes a este sistema ultraliberal que se mantén grazas a que o 80 por cento da poboación do planeta vive baixo o limiar da pobreza. É un continuo chuchar no de embaixo para engordar o de enriba. O que caracteriza estas burbullas é un aumento anormal dos prezos dun produto –ou dun activo da perniciosa economía virtual– que se prolonga no tempo e que se vai afastando esaxeradamente do seu valor real. Até que a burbulla estoupa, producindo ‘cracks’ como o de 1929, o das ‘puntocom’ de 2001 ou o das hipotecas ‘suprime’ de 2007, orixe indubidábel da crise económico-financeira que se estendeu polo planeta todo.

Como “burbulla piscícola” habería que definir tamén a que constrúe a política acuícola que todos os gobernos galegos –Fraga, Touriño, Feijóo– teiman en desenvolver para este país, por canto dan un valor excesivo a un modelo de produción de alimentos totalmente irresponsábel. Todos teiman en ir engordando á mantenta a futura importancia da industria acuícola e obvian que os prezos dos peixes de plástico no fan máis que baixar, e máis que baixarán con esta edificación compulsiva de campos de concentración de rodaballos, como dicía Manuel Rivas, que todos pretenden. Chegará xa que logo un intre en que a única maneira de “sermos competitivos” e “líderes mundiais” –que ridículos obxectivos!– será seguir a aumentar as superficies ocupadas por estas fábricas de peixe, até que nin un só indicio de costa nos quede.

Así, insuflándolle aire a unha burbulla que só produce peixes planos para o mercado exterior –sufrindo nós o custe ambiental e o planeta as emisións de gases con efecto invernadoiro provocadas polo desprazamento de alimentos a milleiros de quilómetros–, só nos queda esperar o estoupido final, e con el asistir ao abandono –ou mellor, recalificación– de centos de hectáreas que, con cemento e formigón, soterraran irreversibelmente milenios de construción xeolóxica e biolóxica na costa exterior da Galiza.

O presidente do país noso vén de anunciar retoques no Plan de Acuicultura do bipartito –impulsado pola ex-conselleira Carmen Gallego–, que á súa vez non era máis que unha revisión daquel indecente Plan Sectorial de Parques de Tecnoloxía Alimentaria que López Veiga conseguira aprobar baixo a escuridade da campaña electoral de 2005. Ámbolos dous plans foron desacreditados polo Tribunal Superior de Xustiza de Galiza nunha sentenza de xaneiro pasado. Pero iso tanto lles ten.

A intención do novo goberno é a de eliminar catro –Merexo (Muxía), Seiruga (Malpica), Laxe Brava (Corrubedo) e Xandriña (Camariñas)– dos vinte e tres posíbeis emprazamentos destes macroproxectos “porque as piscifactorías afectaban a casas e terras agrarias”, segundo palabras do presidente. Certo é. Mais habería que preguntarse porque non se bota abaixo, por exemplo, tamén o proxecto de Quilmas (Carnota), que privaría o pobo dunha saída ao mar e, asemade, exterminaría iniciativas locais sustentábeis, como a da Cooperativa de Agricultura Ecolóxica Raíña Lupa, que se desenvolve nos terreos cobizados pola ampliación da planta de Stolt Sea Farm nesa localidade.

Amais disto, o plan anunciado por Feijóo, corrobora a idea de que a política conservacionista no país noso está supeditada aos intereses políticos e económicos mais que aos valores ambientais reais e obxectivos. Un goberno tras outro insisten en darlle pulo a este modelo de produción autocolonizador, que nos fai sufrir o custe ambiental dos intereses financeiros –e alimentarios– foráneos. Nada cambia. Simplemente o van corrixindo segundo os seus intereses. Deste xeito, se o plan do goberno Touriño favorecía os seus amigos de Stolt Sea Farm, permitíndolles por exemplo a ampliación da fábrica matriz en Merexo, ou a Isidro de la Cal, compañeiro de xantares de Carmen Gallego que ambicionaba esnaquizar o cabo Corrubedo; o goberno de Feijóo bota unha man aos seus amigos de Pescanova, condenando o egrexio cabo Touriñan como antes fixeran co Vilán, e de paso axuda ás agrupacións locais do PP que se enfrontaron populistamente a algunhas das barbaridades do plan do bipartito.

Os macroproxectos acuícolas previstos para Galiza caracterízanse fundamentalmente por promover unha destrución histórica da nosa costa exterior, a única que aínda está nun estado de conservación aceptábel, e por promover unha submisión imperdoábel ao poder económico da patronal do peixe plano, capitaneado por empresas como Stolt Sea Farm, integrante do grupo Stolt-Nielsen S.A. que cotiza na bolsa de Oslo, e Pescanova.

Esta última, lastimosamente de orixe galega, é unha das empresas do sector pesqueiro máis denunciadas do mundo, por prácticas que van dende a sobreexplotación de bancos de pesca locais en diferentes puntos do planeta –moitas veces para alimentar os peixes que fabrica–, á contaminación das costas polos refugallos das piscifactorías, destrución de biodiversidade mariña local pola contaminación e as fugas de peixes destas, condicións laborais precarias (maquila), destrución das estruturas económicas locais, etc.

Para sermos francos, eu dubido de que sexa necesario un plan de acuicultura –entendida como a entenden os poderosos, isto é, cría de rodaballos e linguados– para a costa galega. O que hai que criticar aquí, alén do asalto aos espazos naturais máis senlleiros do país, é este modelo esnaquizador do ambiente, inxusto socialmente e bárbaro economicamente, que só favorece as futuras contas de resultados dos accionistas de empresas de dubidosa honorabilidade e que ademais lles outorga centos de millóns de euros en subvencións.

De ter que existir un plan, debería estar composto por plantas de pequenas dimensións, con depuración plena, mimetizadas na paisaxe e o máis afastadas que sexa posíbel da primeira liña de costa. Pero sobre todo plantas que foran xestionadas pola poboación local, por medio de cooperativas, agrupacións de pescadores e pescadoras, mariscadores e mariscadoras… e que produciran especies para o consumo local, e non para saciar a ridícula devoción que senten os británicos polo ‘fish and chips’.

E aínda me preguntaban se en Corrubedo estabamos contentos. Pois non. Claro que non.

Fonte: altermundo.org

Enviado por:
Plataforma Corrubedo
-corrubedo@altermundo.org-
11 de setembro de 2009 16:41
_____________

[*] Manoel Santos (nacido en Vigo en 1969, orixinario de Corrubedo). Biólogo, experto en Ecosistemas e Recursos Biolóxicos, escritor, colaborador xornalístico e produtor editorial. Militante altermundista [+info].
_________________________

De moito interese:

Que fai Pescanova polo mundo?
Plataforma Medioambiental de Corrubedo  
Martes, 23 de Xuño do 2009

Entre os impactos da transnacional de orixe galega Pescanova no mundo fálase sobreexplotación de bancos de pesca locais para alimentar aos salmóns en Chile, contaminación das costas polos refugallos das piscifactorias, destrución de biodiversidade mariña local pola contaminación e as fugas de salmóns, condicións laborais precarias (maquila), destrución das estruturas económicas locais.

Aínda que non se iniciou unha ampla campaña na rúa, xa se teñen realizado informes, artigos, materiais, cartas ao director, sobre o papel de Pescanova en países como Chile, onde é unha das principais empresas pesqueiras a través de PescaChile no "cultivo" do Salmón. O Observatorio da débeda da Globalización achega varios deles: [Entrar]

E outros artigos en:


altermundo.org

________________________________

O Instituto Galego de Estatística -IGE- publica o documento "Datos estatísticos básicos de Galicia" - Setembro de 2009

Datos estatísticos básicos de Galicia 2009
Setembro-2009

O Instituto Galego de Estatística -IGE- publica o folleto "Datos estatísticos básicos de Galicia"
Setembro 2009

Interesante documento, de 48 páxinas, onde se presenta un avance dos datos máis relevantes a nivel estatístico da realidade económica e social galega. Documento de suma importancia para as organizacións e colectivos que pretenden un cambio social: Baixar en formato -pdf-

Fonte: ige.eu
________________________

A Xunta quere vender Touriñán a Pescanova

A Acuicultura Industrial camiña sen rumbo en Galiza

 Compostela 11 de Setembro de 2009.

A Xunta de Galiza anunciou recentemente, sen mediar ningún tipo de diálogo, o “intercambio de cromos” de 4 piscifactorías propostas en Merexo, Seiruga, Xandriña (Camelle) e Laxe Brava (Corrubedo) en contraprestación pola construcción da piscifactoría de Touriñán, en plena Rede Natura e invadindo “Hábitats de conservación prioritaria” protexidos pola Directiva 92/43/CE da Unión Europea.

ADEGA alégrase profundamente que o goberno galego recoñeza a tremenda afección ambiental e que atentou contra os lexítimos intereses dos veciños afectados polos proxectos acuícolas.

ADEGA pregunta sinceiramente ao Sr Presidente da Xunta de Galiza Alberto Núñez Feijoo:

Qué diferencia existe na afección a veciños e ao medio natural entre Merexo, Seiruga, Corrubedo e Camelle con outras piscifactorías de características similares como Arou, Xove, Quilmas ou Mougás (Oia)?

Qué criterios ambientais se empregan para propor Touriñán como ubicación compatible coa construcción dunha planta de acuicultura industrial?

ADEGA quere expresar o seu profundo malestar pola forma e o modo despótico de gobernar do Presidente da Xunta de Galiza, Alberto Nuñez Feijoo e da Conselleira do Mar Rosa Quintana e anuncia que se atoparán con novas protestas de veciños e ecoloxistas nas ubicacións que destrúen os hábitats naturais protexidos e perxudican á veciñanza.

Para ADEGA esta decisión supón un trato discriminatorio que non soluciona os problemas xerais do Plan Acuícola e unicamente constitúe un remendo elaborado en base aos intereses partidistas do Goberno pensando que así evitará as protestas e non realmente a razóns ambientais ou sociais.

Os espazos protexidos non son cromos que se podan intercambiar porque teñen valores naturais concretos, merecedores desa protección, e que hai que preservar na súa integridade.

No caso da piscifactoría de Rinlo (Ribadeo) foi paralizada unha piscifactoría en construcción por membros de ADEGA ao ocupar terreos na Rede Natura, e isto é algo que pode volver a ocurrir no futuro.

A destrucción dos hábitats, a contaminación das augas, a destrucción de postos de traballo no marisqueo, na pesca de baixura e no turismo, son efectos adversos constatados repetidas veces que perxudican ao medio natural e ao interese público provocados pola acuicultura industrial.

Por estes motivos ADEGA anuncia que interporá os recursos xudiciais necesarios para garantizar a participación cidadá en proxectos de relevancia ambiental como así consta na Lei 27/2006 de información ambiental do estado español que emana da transposición das Directivas Europeas 2003/4/CE e 2003/35/CE, de obrigado cumprimento para todos e cada un dos estados membros.

Temos que recordar que o plan acuícola de 2005 carece de Avaliación Ambiental como recoñece a sentenza xudicial 00062/2009 do Tribunal Superior de Xustiza de Galiza.

A Xunta de Galiza pretende reformar o Plan de Acuicultura a golpe de decreto, e non froito dunha negociación e reflexión, seria e consciente.

Dende ADEGA tamén queremos dirixirnos moi sinceiramente ás empresas que promoven a acuicultura en Galiza e comunicarlles que a inseguridade ambiental só xenera inseguridade xurídica.

Isto significa que as empresas que queiran desenvolver a súa actividade con garantías de futuro deberán facelo dacordo coa lexislación vixente en materia ambiental o cal inclúe o respeto polos hábitats naturais e o dereito de participación pública e información sobre proxectos que afecten ao medio ambiente.

O goberno galego equivócase se pretende reformar de novo o plan acuícola sen escoitar á sociedade galega e ás entidades que defenden o medio natural galego.

O procedemento máis lóxico e máis xusto é abrir unha mesa de negociación con todos os sectores implicados para chegar a solucións de consenso que permitan o futuro do sector e o respecto ao medio natural.

As solucións que pretendan remozar parcialmente o plan acuícola sen abordar os problemas reais que xenera só atoparán inseguridade xurídica e contestación social.

Fonte: adega.info
___________________________

Que che fixemos Laura?

Por Lupe Ces

06-09-2009

Tenho preocupaçom pola reacçom social que envolveu o assassinato de Laura Alonso no concelho de Toén. A medida que passavam os dias depois da sua desapariçom, as vozes que pediam endurecimento das penas, cadeia perpetua ou mesmo pena de morte íam in crescendo, coa ajuda inestimável dos meios de comunicaçom que abriam foros e votaçons para a reforma do Código Penal, como si a existência ou nom da violência machista tivesse relaçom co número de anos, meses e dias das sentenças que se ditam. Só hai que mirar, como me apontava umha amiga, que muitos agressores actuam como terroristas suicidas, sem dar opçom à justiça a actuar contra eles.

Mentres a sociedade siga alimentando sentimentos de vingança e ensanhamento, e nom esté disposta a acometer os cámbios necessários para arrincar as raízes que alimentam a violência machista, seguiremos enterrando a muitas Lauras.

Já som muitos os sinais que nos indicam que a sociedade galega deu um golpe de timom no rumo que a levava cara a umha sociedade inspirada nos valores da igualdade. Coa morte de Laura, apontam as contradiçons entre o que significa chorar diante do seu cadaleito e apoiar políticas que preparem o escenário do novo crime. Sem dúvida estamos diante dumha involuçom do que pareciam ser avanços consolidados em quanto a liberdade e direitos das mulheres.

Essa reacçom visceral ante o assassinato de Laura convertida num feito mediático, espida absolutamente de análise e reflexom, indica-nos até que ponto a sociedade galega está impossibilitada para rematar coa violência machista e evitar mais assassinatos de mulheres. Nom se pode deconstruir ou desactivar o que se desconhece, e segue havendo umha grande ignoráncia social a respeito da violência machista, por quê se dá?, quais som os efeitos que produz nas vítimas?, que tipo de masculinidade a exerce?, e sobre todo... como prevé-la?




Exercer umha responsabilidade política, aumenta em muitos graos o efeito dessa ignoráncia. É também muito perigoso, desconhecer ou minimizar o efeito que sobre o repunte ou o retrocesso da violência machista, tenhem as políticas que se aplicam desde os poderes públicos ou a influência que neste fenómeno tem, a ideologia que extendem as instituiçons mais poderosas na nossa sociedade, nomeadamente a cúpula católica.

Essa ignoráncia demostrou-na o Presidente da Xunta, Alberto Nuñez Feijóo, na declaraçom institucional realizada a raiz do assassinato de Laura Alonso, comentando que na Galiza o assassinato de mulheres era algo "excepcional". Palavras pouco adequadas para referir-se a um fenómeno social no que a morte de cinco mulheres no que vai de ano, é só a ponta dum iceberg que arrastra miles de denúncias nos julgados, e que agocham muitas mais agressons todos os anos no nosso País.

Seriam só palavras, que se poderiam desculpar, se nom agachassem umha ideologia e umhas políticas que vam na direcçom contrária dos valores da igualdade. O Partido Popular ao que pertence, deu sobradas monstras delo, opondo-se à Lei de Igualdade, á reforma da Lei do Aborto, á inclussom nas escolas da asignatura "Educación para a Cidadanía", a igualdade de direitos das pessoas homosexuais, apostando pola guerra ... e abandeirando umha política económica de privatizaçom dos serviços públicos, baixada de impostos e aforro do gasto público em serviços e prestaçons sociais, que é um ataque directo à igualdade das mulheres.

Seriam só palavras, as de Feijóo, ante a morte de Laura Alonso, que poderíamos disculpar se nom tivessem detrás umha vontade política de colocar ao frente das instituiçons galegas pessoas de conhecida ideologia integrista e misógena, que, como no caso do "Conselleiro de Educación" -Xesús Vázquez Abad-, aceita como bom, a segregaçom por sexos nas escolas, ameaçando o presente do sistema público de ensino, onde umha parte muito importante da comunidade escolar esforça-se, na formaçom em valores da igualdade, do ecologismo e a paz. El conhece esse passado recente e esse presente. Sabe como reaccionou o ensino público ante a catástrofe do Prestige ou ante a guerra de Irak. Sabe-o el, e  o "OPUS DEI", a organizaçom que parece inspirá-lo. Polo que o ensino público, vai ser umha das instituiçons galegas mais atacadas nesta legislatura. Umha instituiçom chamada a ajudar a formar pessoas cumha nova masculinidade, novos roles nom esteriotipados, novas relaçons afectivo-sexuais baseadas no respecto e a igualdade.

As de Feijóo, forom só palavras, que seríam anécdota, se o governo que dirige, nom estivera abrindo umha fenda nos direitos e liberdades das mulheres. A "Conselleira de Sanidade" -Pilar Farjas Abadía- vai à frente dessa actuaçom, nom só pola sua carreira privatizadora dum serviço público básico para as mulheres, senom que nela se arroupa o mais reseso dos integrismos que qualificam o aborto como um assassinato. Assim pretendem aplicar na Galiza o terrível modelo de apoio às mulheres com embaraços nom desejados, que já está em vigor em Valencia. O objectivo é, em primeira instáncia, convencê-las de que o melhor para elas é levar a termo o embaraço, que já haverá a quem entregar ao seu filh@ umha vez parid@, sem ter em conta os sentimentos ou a afectaçom que para a saúde mental das mulheres comporta esta terrível decissom. Essas mulheres vam poder ser acolhidas por outras familias, que por suposto lhes transmitiram os valores dumha maternidade adnegada na que a sua vontade e desejo conta bem pouco. Um modelo que ignora a responsabilidade masculina, e que vai dirigido fundamentalmente às mulheres mais vulnerábeis (adolescentes ou mulheres pobres), nom para  empodera-las e dar-lhes a suficiente autonomia para que tomem com liberdade às suas propias decissons, senom para encorsetá-las num modelo feminino herdado dos manuais da "Sección Feminina" e das ordes religiosas, tradicionalmente dedicadas a redimir "vidas descarriadas". É que a Conselheira di que o aborto é a monstra palpável do fracasso da educaçom sexual. Teria-nos que explicar de que educaçom sexual fala Pilar Farjas e onde se imparte.

O alcalde de Toén, aparecia nos meios de comunicaçom primeiro abatido, logo, ante a detençom do agressor, com cuja família mantinha umha forte vinculaçom política e de amizade, o abatimento convertiu-se em desorientaçom. A vítima e o verdugo dentro do seu círculo de confiança. O discurso oficial de condea nom servia. Era como se se dera conta por um momento que algo tinham feito mal em Toén. Como se puido chegar até aí? Como é que nom pararom a tempo as cousas quando havia que para-las? Por que um rapaz de boa família chega a fazer o que fixo? Por que a umha rapaça como Laura, as idas e voltas dumha relaçom lhe custam a vida? Nom lhes virom nunca nada na escola? Que lhes diziam na misa? E no centro de saúde, nunca lhe notarom nada? E na casa, que lhes diziam na casa? Que se fai nestes casos? Que haveria que fazer antes? ... Mas entóm, Alberto Nuñez Feijóo, o seu presidente, o seu máximo dirigente, chegou a Toén para reprogramar umha única resposta correcta a todas estas perguntas. Umha resposta que ademais apresentou, como umha reivindicaçom das organizaçons de mulheres: hai que aumentar as penas para os maltratadores. Assim, o que era algo "excepcional", converte-se em razom para cambiar o Código Penal. Todo para seguir dando às costas ao problema da violência contra as mulheres. Todo para que siga intacto o sacrosanto sistema patriarcal que contamina todas as expressons sociais. Todo para que os titulares da prensa recolham a pergunta Que che fixérom pequecha? no canto de: Que che fixemos Laura?

--
Lupe Ces Rioboo
981946412 - 652201003
http://lupeces.blogspot.com/
__________

Preguntas

Por Juan Torres López
10.09.2009

Terminei nos últimos días un par de artigos para as revistas "Proyección y mundo actual", da Facultade de Teoloxía de Granada, e "Manifiesto. Revista de pensamiento crítico" que se publicarán proximamente e nos que, entre outras cousas, reflexiono sobre a dimensión moral da crise. Un aspecto que me parece crucial á vista de como se desenvolveu e das respostas que está tendo. Transcribo aquí algunhas das preguntas que me fago neses textos. E fágoo, precisamente, porque cantas máis veces me digan os liberais que son un demagogo por facer este tipo de reflexións, como fai un dos máis conspicuos comentaristas da web, máis veces e con máis insistencia vou volver a facelas.

(...) Como adiantaba máis arriba, a crise non é só unha incidencia financeira, nin un asunto exclusivamente económico, polo menos, no sentido que convencionalmente se dá a este termo. É moito máis. O que estamos vivindo é a consecuencia dunha gran perversión, dun investimento radical de principios, dun longo proceso de incivilización e autodestrución.

Cando os mercados financieros puxéronse feos, os especuladores dirixíronse coa súa voracidade habitual a outros mercados, ao do petróleo e ao das materias primas alimentarias, provocando subidas espectaculares dos prezos que provocaron o incremento do fame e a desnutrición que mencionei máis arriba. Neses momentos, nas páxinas web dos bancos podían lerse anuncios como este de o Deutsche Bank: "Quere recoller os froitos dun posible aumento dos prezos dos produtos agrícolas? Deutsche Bank, como distribuidor, proponlle dous xeitos de beneficiarse". E a continuación presentaba dous produtos financeiros a través de SICAV luxemburgueses.

Iso é só unha cuestión económica? Lucrarse co fame dos demais é só un asunto financeiro?

Para acabar co fame no mundo a FAO vén reclamando uns 30.000 millóns de dólares, é dicir, o 40% do que o Banco Central Europeo inxectou nos mercados ¡nun só día!, o 29 de setembro de 2008. E cando se reuniron en Roma, os gobernos lanzaron as campás ao voo anunciando o seu compromiso para combater o fame cando o diñeiro que en realidade dicían pór sobre a mesa con ese fin era case 1.000 veces menos que o diñeiro destinado a salvar aos bancos, e iso sen contar con que, como denunciaba o director da FAO, logo non cumpriron coa súa palabra.

Iso é só economía?

A progresiva deriva dos capitais cara ao universo financeiro que debilita a actividade real e xera inestabilidade, posto que a base na que alí se soporta a ganancia é a especulación que implica unha asunción constante de risco e xa que logo unha tendencia permanente á inestabilidade e ás crises que mencionamos máis arriba, é seica un fenómeno natural que nada teña que ver cos nosos principios morais?

Non é máis ben o resultado dunha gran alteración das bases racionais de calquera orde social? Non é máis ben o resultado dun divorcio perverso entre os medios e os fins, da desnaturalización do diñeiro e dos medios de pago que de ser instrumentos para o cambio transfórmanse en obxectos mesmos do cambio?

Non expresa con toda claridade esta crise que o que vimos chamando "economía" é unha actividade que cada vez ten menos que ver coas nosas necesidades reais para vincularse só co monetario, que de ningún xeito éo todo desde o punto de vista da satisfacción dos seres humanos?

Non se produciu porque o diñeiro deixou de ser instrumento para converterse en diñeiro-poder nas mans dos privilexiados e na expresión artificial de todas as cousas?

E non sería esta crise a consecuencia inevitable de que ao subsumirse a sociedade na economía como universo do monetario tivo que asumir tamén a súa ética da avaricia e da acumulación fronte á da necesidade? Non será que nos impuxeron ao diñeiro como universo de referencia, como o noso único ecosistema?

Non será que realmente conseguiron que o universo do comercio convértase na nosa "orde natural", como dicía Hayek? E se foi así, é iso o que nos fai máis humanos ou, pola contra, o que nos inhumaniza e converte en escravos? (...)

Fonte: http://juantorreslopez.com/

Enviado por:
Juan Torres López
juantorres@uma.es
9 de setembro de 2009 14:08
___________________

Avanza a participación cidadá no Concello de Ferrol: aproban o autorregulamento de Orzamentos Participativos para o 2009

Grupo Motor e GAP aproban o autorregulamento de Orzamentos Participativos para o 2009
Xoves, 10 de setembro de 2009

Acordan o baremo a aplicar para seleccionar as propostas de investimento e de actividades que se financiarán este ano. Os cidadáns que desexen participar no proceso poden inscribirse xa, e ata o día 18, nos sete Puntos de Información

O concelleiro de Participación Cidadá, Manuel Santiago, deu conta dos principais acordos alcanzados na última sesión de traballo entre o Grupo Motor e o Grupo de Análise e Proposta (GAP), órganos de participación que están a guiar o proceso de Orzamentos Participativos no Concello de Ferrol. Así, Manuel Santiago explicou que na xuntanza celebrada a semana pasada se aprobou o autorregulamento de orzamentos para o 2009 como experiencia piloto; se estableceron os criterios para determinar que propostas se financiarán con cargo á partida de 350.000 euros e se concretaron os horarios dos sete puntos de atención cidadá que se habilitarán na cidade para facilitar cumprida información sobre o proceso, favorecendo por tanto a participación no mesmo.

En relación aos criterios establecidos para a valoración e selección de propostas, Grupo Motor e GAP acordaron establecer unha clara diferenciación entre as propostas de investimento e mantenemento e as propostas de actividades e programas. As primeiras se valorarán en función de dous aspectos, a súa natureza e a súa contribución para paliar o grao de abandono ou deterioro da zona obxeto de intervención. Segundo cumpra en maior ou menor grao con estes principios, a proposta recibirá unha puntuación de cero a 20 puntos. En canto ás propostas de actividades e programas, se terá en conta o colectivo ao quen van dirixidas e o seu contido. Como no caso anterior, o grao de cumprimento establecerá unha maior ou menor puntuación cun máximo de 20 puntos.

Fonte: web do Concello de Ferrol

Máis info:

http://www.ferrol.es/ampliar.aspx?id=15606
___________________

Solictude ao Concello de Ferrol do levantamento do Porto Carboeiro do interior da Ría e rexeneración da mesma

A Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza -ADEGA- solicita ao Concello de Ferrol que comece a dar os pasos para o levantamento do porto carbonero unha vez terminada a súa función e rexenear a ría de Ferrol nesa espazo natural

• Na actualidade, e trala construción do denominado “porto exterior”, a descarga de carbón estase realizando nas dársenas do porto exterior de Ferrol
  
  
• O “obxectivo” co cal se creou o porto carboeiro deixa de existir unha vez trasladadas as operacións de descarga do carbón ás dársenas do porto exterior

ADEGA solicita ao Concello de Ferrol que se realicen as xestións pertinentes para que unha vez cumprida a súa función, o porto carboeiro do porto interior de Ferrol, sexa levantado e intentar que a Ría volte na zona da Malata, a unha situación similar a antes da construción da devandita estrutura.


AO PLENO DO CONCELLO DE FERROL

Xesús Andrés López Piñeiro (Presidente de ADEGA-Trasancos; DNI 32.588.858), Ernesto López Díaz (Secretario de ADEGA-Trasancos; DNI 32.656.095) e Serxio Perille Seoane(Vogal de patrimonio de ADEGA-Trasancos DNI 32.683.404), actuando en representación de ADEGA -delegación de Trasancos (CIF G-15044811) con enderezo-para os efectos de notificación- Apdo Correios 481; 15480 Ferrol, comparecemos e como mellor proceda en dereito,

EXPOÑEMOS:

• Que fai anos construíuse no interior da Ría de Ferrol, o denominado “porto carboeiro” para dar servizo á descarga de barcos con carbón con destino á central térmica de As Pontes.
  
  
• Que a construción do devandito porto carboeiro dentro de ría de Ferrol, supuxo en principio a privatización dunha parte importante da Ría, xa que implicou unha gran ocupación de superficie da mesma, afectando de forma determinante á zona da Malata. Isto supuxo a desaparición dos mellores bancos marisqueiros da Ría, naquel momento, e que a día de hoxe segue a ser foco de contaminación para toda a Ría.
  
  
• As correntes deste esteiro da Malata, víronse modificadas pola execución deste porto carboeiro, sendo un problema a acumulación de fangos en certas áreas do esteiro e a súa consecuencia, os malos olores.
  
  
• A nivel de saúde non son poucos os cidadáns que se senten afectados polas descargas neste porto.
  
  
• Por outro lado os cidadáns de Ferrol, víronse privados dunha zona de lecer para a práctica de deportes axeitados a unha zona como a Malata, así como de praias como a de Copa Cabana, que foron arrasadas.
  
  
• O tal porto, supuxo un recheo moi importante no interior da ría de Ferrol, o que sumado aos máis de 3 millóns de metros cadrados dos recheos da Ría, implica que estamos a converter a Ría de Ferrol nunha cloaca, cuxa manifestación son os fangos e os cheiros que se acumulan por toda a Ría onde houbo recheos.
  
  
• Que na actualidade, e trala construción do denominado “porto exterior”, a descarga de carbón estase realizando nas dársenas do devandito porto exterior. Que por certo é outro atentado ecolóxico e á intelixencia.
  
  
• Que o “obxectivo” co cal se creou o porto carboeiro deixa de existir unha vez trasladadas as operacións de descarga do carbón ás dársenas do porto exterior.

SOLICITAMOS

Que o pleno do Concello de Ferrol e no seu nome o Alcalde Presidente realice as xestións pertinentes para que unha vez cumprida a súa función, o porto carboeiro do porto interior de Ferrol, sexa levantado e intentar que a ría de Ferrol volte na zona da Malata, a unha situación similar a antes da construción da devandita estrutura.

Desta forma, se “devolvería” á ría e á cidadanía ese espazo de dominio público que foi ocupado no seu momento para descarga do carbón , e que de novo sirva como medio de produción marisqueira, e lugar de lecer para os cidadáns.

Esta solicitude vai acorde coa solicitude de colectivos interesados como poden ser colectivos de mariscadores, como o caso da Cofradía de Barallobre, e outros colectivos

Ferrol, 10 de Setembro de 2009

Atentamente:

• Xesús Andrés López Piñeiro
  Presidente ADEGA-Trasancos; spinheiro@terra.es - Tlf 639288263
• Ernesto Lopez Diaz
  Secretario ADEGA-Trasancos : lodergz@gmail.com - Tlf: 649779774
• Serxio Perille Seoane
  Vogal de Patrimonio ADEGA-Trasancos. serxiocanido@yahoo.es - Tlf 66242897

Enviado por:

Antonio Garcia J

Adega-Trasancos

-angaji@yahoo.com-

10 de setembro de 2009 12:51

_____________________

Enlace relacionado:

http://www.adega.info/index.php
________________________

Segundo o Concelleiro de Urbanismo a rehabilitación do edificio que alberga ao Ateneo Ferrolán comezará este ano

Mato anuncia que as obras de rehabilitación do edificio do Ateneo sairán a contratación de inmediato
10/09/2009

O edil de Urbanismo explica que o prestixioso arquitecto Alfredo Alcalá asina o proxecto de recuperación deste inmoble. Prevé que as obras comecen este ano, cun orzamento superior ao millón de euros e prazo de execución de 15 meses

O concelleiro de Urbanismo, Angel Mato, informou esta semana do paso por comisión de área do proxecto de rehabilitación dun dos edificios máis senlleiros de Ferrol, o número 204 da rúa Magdalena que, actualmente, ocupa o Ateneo. Firmado polo prestixioso arquitecto local Alfredo Alcalá, permitirá acondicionar este inmoble de finais do século XVIII e devolverlle todo o seu esplendor. Será tras un investimento de 1.068.000 euros, que o Concello financiará integramente en dúas anualidades. Neste 2009, ano no que comezarán as obras, e no 2010. Así as cousas, Angel Mato avanzaba os seguintes pasos na tramitación administrativa: a Xunta de Goberno Local aprobará o luns o proxecto para, posteriormente, pasar á súa contratación de tal modo que se poidan iniciar canto antes as obras, que contan cun prazo de execución de 15 meses.

Angel Mato explicaba que a rehabilitación do edificio do Ateneo é unha asignatura que o Concello tiña pendente dende hai xa anos e matizou que o proceso rehabilitador se extenderá tamén ao inmoble colindante, que ocupa a entidade Detente y Ayuda (DYA). En ambos casos, tentando preservar na medida do posible toda a personalidade dos edificios. Neste senso, o concelleiro de Urbanismo explicou que o proxecto tivo que pasar pola Comisión de Seguemento do Plan Especial de A Magdalena, xa que o edificio conta coa máxima protección. As diferencias entre o proxecto presentado e o que esta mañá se levaba a comisión afectaron fundamentalmente á iluminación do espazo, a algúns ocos previstos na cuberta e á conservación das escaleiras do almacén da biblioteca.

Tanto o edificio da rúa Magdalena 204 como o seu colindante (Nº 202) son propiedade do Concello por donación do Legado Carvajal. Despois de ser empregados como sede de xulgados ata os anos setenta, durante estas últimas décadas, compartiron o uso con distintas asociacións, culturais e sociais, por cesión da corporación. O edificio do Ateneo consta de planta baixa, tres plantas e un baixo cuberta. En total, 1.080 metros cadrados.

Fonte: web do Concello de Ferrol
___________________

Enlace relacionado:

http://ateneo-ferrolan.blogspot.com/2005/12/o-edificio.html
________________

Posición de Esquerda Unida en relación cos atrasos no que afecta á solución dos Corrais e sobre a rehabilitación do Ateneo Ferrolán

INFORMACIÓNS DO GRUPO MUNICIPAL DE ESQUERDA UNIDA

Ferrol, 9 de setembro  de 2009

• O GRUPO MUNICIPAL DE  ESQUERDA UNIDA   CELEBRA   OS AVANCES PARA FACER REALIDADE A   REHABILITACIÓN DO ATENEO EN CUMPRIMENTO DO ACORDADO ENTRE O PSOE E EU
• ESQUERDA UNIDA INSTA AO GOBERNO MUNICIPAL A  FACER EFECTIVOS OS DEMÁIS COMPROMISOS  RECOLLIDOS NO ACORDO ORZAMENTARIO

O Grupo Municipal de Esquerda Unida felicítase dos avances conqueridos para facer realidade a rehabilitación dun espazo social e cultural senlleiro da nosa cidade, o Ateneo. Na Comisión Informativa de Urbanismo de hoxe  achegouse a información polo Goberno da licitación das obras de rehabilitación do Ateneo neste 2009 por un importe superior ao millón de euros.

O compromiso para dotar orzamentariamente unha partida para atender a rehabilitación do Ateneo  foi un dos puntos do acordo que Esquerda Unida achegou   á negociación co Goberno. A nosa organización saúda que neste punto se produzan pasos adiante que garantan o cumprimento do acordado e supoñan unha realidade para unha entidade chave na vida social e cultural da nosa cidade.

As necesidades do Ateneo son ben coñecidas, arrástranse dende hai demasiado tempo e son merecentes dunha acción da importancia da prevista nesta acción rehabilitadora.  Esquerda Unida demanda do Goberno Municipal que asuma cun especial coidado o seguimento e execución desta obra, dada a relevancia e significación que o Ateneo ten para Ferrol.  

A nosa organización aproveita para facer notar a importancia do cumprimento dos acordos, porque istes van supor un paso adiante decisivo para mellorar a nosa cidade, para conquerir unha cidade máis nosa e amable.

• O GRUPO MUNICIPAL DE  ESQUERDA UNIDA  RECLAMA NA COMISIÓN DE URBANISMO DE HOXE QUE SE ACOMETA CON   URXENCIA OS TRABALLOS PENDENTES PARA EVITAR NOVAS  INUNDACIÓNS NOS CORRAIS
• ESQUERDA UNIDA ALERTA DOS RISCOS DE  QUE SE REPITAN AS  INUNDACIÓNS AO ACHEGARSE O PERÍODO OUTONAL
• JAVIER GALÁN INSTA AO GOBERNO A ACELERAR OS RITMOS E GARANTIR A SEGURIDADE DAS E DOS VECIÑOS
  

O Grupo Municipal de Esquerda Unida achegou na Comisión Informativa de Urbanismo celebrada hoxe, mércores, 9 de setembro, a urxencia de acometer os traballos previos que fagan posible  evitar novas inundacións nos Corrais. Javier Galán, representantes de EU na Comisión, manifestou o risco   - diante do atraso nos traballos previos  - de que neste período de outono-inverno se poidan reproducir as inundacións na zona dos Corrais.

Esquerda Unida lamenta a falla de ritmo, a falla de dilixencia, para  avanzar no proceso das expropiacións necesario para cometer o proxecto de obra. Esquerda Unida reclama que fronte os traballos de papel e os anuncios de fume, o Goberno Municipal faga certa a tan famosa velocidade de cruceiro para arranxar os problemas reais da veciñanza, neste caso unha tan castigada como a dos Corrais.

Van dous anos de mandato municipal, tempo máis que suficiente para ter rematado o proceso expropiatorio. O noso Grupo Municipal demanda que o Goberno aplique toda a súa efectividade e algunha máis  para rematar coas expropiacións e desenvolver entón a obra, única garantía certa para evitar  que se poidan  repetir as inundacións e deste xeito se salvagarde a vida e propiedades das e dos veciños dos Corrais.


Enviado por:
eu-ferrolterra@esquerdaunida.org
9 de setembro de 2009 15:04

Prezad@s amig@s: vanvos dous Informacións do Grupo Municipal de EU en relación cos atrasos no que afecta a solución dos Corrais e sobre os progresos, en cumprimento do acordo PSOE-EU, para rehabilitar o Ateneo.
Grazas pola atención. Saúdos, Ramiro Marier
___________________

Lingua proletaria

Por Rosa Aneiros
09.09.2009

O trinta de agosto de 1979 morría en Vigo Celso Emilio Ferreiro causando unha fonda consternación porque este gran poeta se convertera xa nun referente cultural, nun mito para as novas xeracións. Tiña o celanovés ás súas costas un pasado nas Mocidades Galeguistas, o duro castigo do franquismo e un extraordinario labor de divulgador da cultura galega.

Pero, sobre todo, o que causaba e causa maior admiración é a súa poesía. Obras como Longa Noite de Pedra, O soño asulagado, Viaxe ao país dos ananos ou Onde o mundo se chama Celanova ofrécennos día a día o compango necesario para vivir. El fálanos da vida, da liberdade, do amor, da urxencia de rachar coas mordazas, da lingua, da paz, da necesidade de soñar e de denunciar as barbaries.

Esta miña homenaxe no seu trinta cabodano, estas as súas palabras: "Lingoa proletaria do meu pobo; eu fáloa porque sí, porque me gosta; porque me peta e quero e dame a gaña; porque me sai de dentro, alá do fondo; dunha tristura aceda que me abrangue; ao ver tantos patufos desleigados; pequenos mequetrefes sin raíces; que ao pór a garabata xa non saben; afirmarse no amor dos devanceiros; falar a fala nai, a fala dos abós que temos mortos, e ser, co rostro erguido, mariñeiros, labregos do lingoaxe, remo i arado, proa e rella sempre".

Publicado en Galicia Hoxe
___________________

Unha exposición amosa no Centro Cívico e Culural Carvalho Calero a “Tortura intelectual” do franquismo ó galego

Acto no Inferniño: Exposición "Editar en galego baixo a censura franquista"

CarlosC carballeira
redacción > ferrol

A “Obra completa” de Cabanillas editouse en Buenos Aires porque, en España, a censura esixía a supresión de 25 poemas; “A esmorga”, de Eduardo Blanco Amor; tampouco pasou o férreo control franquista da moral dos seus administrados; e a tradución dun ensaio filosófico de Heidegger, feita por Ramón Piñeiro e Celestino Fernández de la Vega, non obtivo os parabéns dos censores por ousar empregar o galego para outra cousa que non fora a lírica ou a exaltación da Galicia  folclórica e costumista.

“En Galicia, algún pedantón traduce la filosofía alemana con ritmo de gaita”, escribía Juan Aparicio, Director General de Prensa en 1956.

A historia da censura da ditadura á edición en galego, desde que se recupera a finais dos anos 40, co punto de inflexión da Lei de Prensa e Imprenta de 1966, e ata despois da morte do ditador Francisco Franco, pode verse desde hoxe á tarde -a inauguración é ás sete- e ata o 30 de setembro, no Carvalho Calero.

A través de documentos da época que saen á luz por primeira vez, de edicións mutiladas, paneis explicativos e de esclarecedoras entrevistas a Francisco Fernández del Riego e Isaac Díaz Pardo, pódese comprender como funcionaba o aparato represor do franquismo no tocante a cuestións intelectuais.

Algunhas características deste control político, moral e relixioso compártense co resto do país, pero en Galicia padécese ademais a persecución do idioma propio. Tal e como explicaba onte Xosé Manuel Dasilva, comisario desta mostra promovida pola Fundación Penzol e Galaxia, existía unha represión da lingua “cando este á empregada para determinados usos”.

A idea da inferioridade do galego está moi presente no ánimo dos censores (erixidos incluso en críticos literarios), desterrando o galego a certos rexistros e invalidándoo como lingua de prestixio.

A concelleira de Cultura, Mercedes Carbajales, animou ós ferroláns a ver unha mostra que aclara “cal era a tortura intelectual que padeceu Galicia durante o réxime franquista”. “Hai cantidade de xeracións que non puidemos ler o que tiñamos que ler no seu momento, e iso non se recupera”, engadiu. “Tamén hai que dicirlles ós novos que houbo moito polo que loitar e aínda hai moito que recuperar para saber como foi aquilo”.

“Editar en galego baixo a censura franquista” chega a Ferrol logo de pasar por Vigo, Pontevedra, Ourense e O Barco.

Despois aínda itinerará por Foz, Lugo e A Coruña.

Poderase ver no Carvalho Calero (no Ensanche A) ata finais de mes, de 10.00 a 14.00 e de 19.00 a 21.30 horas.

Publicado no Diario de Ferrol

Tamén na web do Concello de Ferrol

--
ASOCIACION VECIÑAL O ROSARIO- INFERNIÑO
CIF-G70006473
correo-e: avvorosario@gmail.com
blog : orosario-inferninho.blogspot.com

Enviado por:
asociacion Veciñal O Rosario-Inferniño
-avvorosario@gmail.com-
9 de setembro de 2009 18:39
_________________

Charla no local social de Valón sobre Orzamentos Participativos: 12 de Setembro

ASOCIACIÓN DE VECIÑ@S "O CRUCEIRO" DE VALÓN

Orzamentos Participativos

A Asociación Veciñal do barrio de Valón e o Concello de Ferrol organizan unha charla sobre os orzamentos participativos.

A Asociación de Veciños “O Cruceiro” de Valón e a Concellería de Participación Cidadá do Concello de Ferrol convocan a tódolos veciños do barrio o sábado día 12 de Setembro ás 20 horas a charla sobre os orzamentos participativos.

Dada a importancia do tema, prégase a asistencia de tódolos veciños e veciñas, para que entre todos e todas ver as necesidades dos barrios de Valón e asi poder presentar ante o Concello cuestións como investimentos, obras, adquisicións, servizos e actividades.

Na reunión poderán participar tódalas persoas maiores de 16 anos (conforme di o regulamento).

O presidente da entidade veciñal salienta a importancia da reunión xa que “nesta xuntanza os veciños e veciñas presentes poderán presentar as súas propostas”

Por outra banda, tódos aqueles que se queiran inscribir neste proceso xa o poden facer os Luns, Mércores e Venres de 18 a 20 horas no Local Social ou na propia charla do sábado.

--
AVV "O Cruceiro" de Valón
Tlf:981371272-981370246
asociaciondevalon@gmail.com

--
ASOCIACION VECIÑAL O ROSARIO- INFERNIÑO
CIF-G70006473
correo-e: avvorosario@gmail.com
blog : orosario-inferninho.blogspot.com

Enviado por:
asociacion Veciñal O Rosario-Inferniño
-avvorosario@gmail.com-
9 de setembro de 2009 18:53
_________________

IX Xornadas "Mostra de Curtametraxes"

A celebrar os días 21, 22 e 23 de decembro no Ateneo Ferrolán.

Os días 21, 22 e 23 de decembro de 2009, levaranse a cabo no Ateneo Ferrolán ás IX XORNADAS DE MOSTRA DE CURTAMETRAXES, comezadas no ano 2001 con grande interese do público en xeral.

Nestes días amosaremos curtametraxes e creacións de cineastas, case que sempre noveis, e con especial atención aos cineastas galegos e galegas en especial.

O OBXECTIVO é dar a coñecer a un público amplo a calidade e variedade das curtametraxes, sobre todo das galegas. Estas xornadas están a converterse nun referente, por ser un esforzo realizado para divulgar a produción de curtametraxes, que en moitos casos fica agochada. Trátase de acceder a unha parte do audiovisual que atesoura gran calidade.

Facemos un chamamento a todas as persoas que queiran participar nestas xornadas, nos acheguen os seus traballos en formato DVD ou se poñan en contacto con nos antes do día 15 de novembro para poder engadilos ao programa deste ano.

Admítense curtametraxes de ficción, de animación, ...

GRAZAS POR PARTICIPAR!

Ateneo Ferrolán

Enviado por:
Ateneo Ferrolán
-bettinakorten@freenet.de-
9 de setembro de 2009 19:57
_________________________

Véspera de nada -Blog Archive- Entrevista con Martiño Noriega, o primeiro alcalde galego en tomar medidas contra o Teito do Petróleo

Véspera de nada "Blog Archive" Entrevista con Martiño Noriega, o primeiro alcalde galego en tomar medidas contra o Teito do Petróleo
Hai un par de semanas dabamos a boa nova da primeira resolución municipal que recoñece oficialmente en Galiza a existencia do problema do Teito do Petróleo e abre o camiño para afrontalo desde abaixo, con medidas de ámbito local. Hoxe publicamos unha breve entrevista que vimos de realizar con Martiño Noriega, o xoven alcalde do concello de Teo:

VdN: A práctica totalidade dos concellos, gobernos autonómicos e o estatal nin tan sequera recoñecen a ameaza do Teito do Petróleo. Como é que Teo, un pequeno concello, non soamente coñece o problema senón que recoñece publicamente a súa gravidade e dá o primeiro paso para afrontalo?

MN: O Concello de Teo é consciente da ameaza do teito do petróleo porque ten un ollar crítico co modelo social que nestes intres é o que marca a pauta mais sobre todo porque intenta escoitar ás redes cidadáns que teñen cousas que decir. Evidentemente sería complexo impulsar estas iniciativas sen unha rede cidadán (da cal esta asociación forma parte) que exercera un traballo de concienciación.

VdN:Que repercusión espera que teña no recoñecemento do Teito por parte doutras administracións a resolución que Teo vén de aprobar?

MN: Teo é un Concello de 18000 cidadáns que exerce con modestia o seu rol no municipalismo galego. Agardamos que esta iniciativa que se ven de aprobar axude a sensibilizar ás distintas administracións dunha problemática real como é esta e aporte un efecto catalizador na toma de posición doutros concellos semellantes.

VdN:Por que pensa que levamos tanto retraso en Galiza con respecto a outros lugares do mundo na concienciación e acción sobre a cuestión do petróleo?

MN: Unha posibilidade é afirmar que aquí en Galiza as políticas de planificación non cotizan nas bolsas de valores sendo un país que resposta cando se fala xa de feitos consumados, mais coido, que esta falta de sensibilización pódese exportar ao conxunto do estado español non sendo Galiza unha excepción.

VdN:O oposición amosou un grande escepticismo diante da utilidade práctica que vaia saír da resolución aprobada. Que se pensa facer desde o concello para evitar que quede en “papel mollado” e nunha declaración exclusivamente simbólica?

MN: O escepticismo da oposición en todo o que atinxe ao grupo de goberno é algo habitual que nós respeitamos. Coido que a declaración foi un punto de partida e que agora toca colaborar activamente cos movimentos sociais. O Concello ten que saber que agora toca neste tema acompañar e non tutelar, tentación que as veces e común denominador das administracións.

VdN: Que datas manexa o concello para poñer en práctica o aprobado? Cando se poñerá en marcha o Comité Técnico sobre o Teito do Petróleo?

MN: Agardo que no outono o Concello colabore cunhas xornadas de concienciación de este e outros temas promovidas por tecido asociativo municipal e aínda que aprendín a non dar moitas datas sería desexable que o comité estivera constituido antes de rematar o ano.

VdN: Algúns membros da oposición criticaron que se propuxese este tema cando hai problemas máis graves para os veciños de Teo. Evidentemente non son conscientes da gravidade que supón o Teito do Petróleo, un feito que ha marcar un punto de inflexión na historia da Humanidade, segundo a maioría dos expertos na materia. Como pensa traballar o concello para trasmitir o verdadeiro alcance da cuestión aos outros grupos políticos, as empresas e aos cidadáns? Como van lograr a trasversalidade e consenso necesarios para loitar contra un problema destas dimensións?

MN: A diversidade dos problemas municipais non nos debe levar á omisión en asuntos de concienciación. A transversalidade é o desexable como guía de traballo mais o prioritario nestes intres é comenzar a camiñar.

VdN: Como visualiza Teo nun futuro sen petróleo o seu alcalde?

MN: Non chego a tanto mais visualizo un Concello que recorte o gasto en petróleo e derivados, que promova campañas de concienciación cidadán, que poida defender un transporte público autonómico digno e que aposte polo emprego de enerxías alternativas.

VdN: Coida que se pode falar de que Teo iniciou con esta resolución o seu camiño (algúns chámanlle “transición”) cara un futuro sen petróleo?

MN: Coido que Teo puxo unha primeira pedra da casa e agardo que non corra a sorte doutras primeiras pedras que foron inaguradas polas administracións e que agora están comidas polas silveiras.

VdN:Grazas.

A histórica resolución sobre o Teito do Petróleo pódese descargar do web oficial do concello de Teo.

-Asociación Véspera de Nada por unha Galiza sen Petróleo-

http://www.VesperaDeNada.org

Os economistas operaban sobre a base da súa propia relixión ? unha fe absoluta e inconmovible no Divos-Mercado; na lei da oferta e a demanda. Pensaron que se o petróleo empezaba a acabarse, o prezo subiría, ofrecendo incentivos á investigación de enerxías alternativas. Pero os economistas nunca se tomaron a molestia de reflexionar a fondo. Se o fixeron, déronse conta de que a reconversión total da infraestrutura enerxética dunha sociedade necesitaría décadas (...) (Carta desde o futuro, 2101)
·····································

http://www.redeanticapitalista.org

Enviado por:
Manuel Casal Lodeiro (VEspera de Nada)
vesperadenada@redegalega.org-
7 de setembro de 2009 20:44
_______________________________
_______________________