xoves, maio 27, 2010

Dez respostas á crise

Por Isabel G. Couso
26.05.2010


Persoas de diferentes eidos e sensibilidades políticas explícannos a orixe da actual situación económica e propoñen solucións.

A crise económica xa non está en dúbida, mais si ofrece dúbidas o futuro. Na procura de respostas, de alternativas, para propoñer solucións á difícil situación económica, falamos con dez persoas de diferentes ámbitos e ideoloxías para que nos acheguen respostas. Son Iolanda Díaz, Carlos Fernández, Román Rodríguez, Francisco Rodríguez, Xulia Guntín, José Posada, Charo Lopes, Marcelino Fernández Mallo, Carme Freire e Eduardo Rego.


Todos eles contestan, de xeito breve e resumido, a tres preguntas básicas que, malia estar no foco do debate político e social, non atoparon aínda unha reposta unánime: Por que temos a actual situación de crise?; Cales poden ser as solucións?; Cal cre que será o futuro? Velaquí as súas respostas (clica para acceder á información):
Fonte: Vieiros

Creative Commons License

Vieiros está baixo unha licenza Creative Commons.
__________________

mércores, maio 26, 2010

Os vindeiros 3 e 4 de Xuño terán lugar as primeiras actividades do Programa da Coordenadora de Equipas de Normalización Lingüística de Ferrol Terra, dentro do "Ciclo de Teatro con g" e "Celebración do Centenario do nacemento de Ricardo Carvalho Calero - Ferrol 1910 - 2010" - E o venres 18 de Xuño será o Festival da Mocidade coa Lingua 2010.


ACTIVIDADES POLA LINGUA NA NOSA COMARCA

Como todos os anos a Coordenadora ven desenvolvendo, en colaboración co Concello de Ferrol, a actividade “Teatro con G”. Este ano inclúense como novidade unha serie de actividades para dar a coñecer e traballar a obra de Ricardo Carvalho Calero no centenario do seu nacemento.

No mes de xuño poderedes disfrutar na Capela do Centro Cultural ”Torrente Ballester” das seguintes obras de teatro:

Xoves 3 de xuño: “A CEBRA CAMILA“ Horario: 12 horas.
Nivel (ao que vai dirixida): Educación Infantil e 1º ciclo de Primaria.
Compañía: Compañía de Teatro do C.P.I. de Atios.

Venres 4 de xuño: "Palabras no tempo" Horario: 12 horas.
Nivel (ao que vai dirixida): Bacharelato, 3º e 4º da ESO
Compañía : Compañía de Teatro do IES Carvalho Calero.



Para facer a reserva tedes que dirixirvos á concellería de Cultura do Concello de Ferrol. *

TELÉFONO: 981944220.



As actividades do "Ciclo de Teatro con g" e "Celebración do Centenario do nacemento de Ricardo Carvalho Calero - Ferrol 1910 - 2010", continuarán no que resta deste ano 2010, o 27 de Outubro, 3,10,25 de Novembro e 1 de Decembro, no Teatro Jofre e na Capela do Centro Cultural Torrente Ballester.

O Venres 18 de Xuño terá lugar unha nova edición do Festival Musical "A Mocidade coa Lingua", desde as dez e media da mañá [10:30 horas], no Parque Municipal de Ferrol, con Balakandra e os grupos mozos: "Neda York" do IES Fernado Esquio de Neda, "Arredemo" e "Fenéticos" do IES de Fene e "Rapatios" do CPI Atios de Valdoviño.


Fonte: Komunikado.net

“ASOCIACIÓN LINGÜÍSTICO-CULTURAL “COORDENADORA DE EQUIPAS DE NORMALIZACIÓN LINGÜÍSTICA”

http://www.blogoteca.com/cenlf/

Mil primaveras máis para a nosa lingua !!

A Secretaria:
CARMEN CUESTA

Información baseada na enviada por:
Coordenadora de Equipas de Normalización de Ferrol Terra
-cequipnormalizacion@gmail.com-
26 de maio de 2010 20:26
___________________________

martes, maio 25, 2010

Este Martes 25 de Maio de 2010 en Ferrol: "As Novelas da Memoria - Trauma e representación da Historia na Galiza contemporánea", de John Tompson.


Martes 25 de Maio de 2010, ás 8 da Trde na Galería Sargadelos Ferrol

John Tompson: "As Novelas da Memoria".

Organiza A.C. Fuco Buxán

Colabora Concello de Ferrol – Cultura

AS NOVELAS DA MEMORIA” - Trauma e representación da Historia na Galiza contemporánea.

Presentan:
  • John Thompson (autor)
  • Xosé Manuel Sarille (escritor)
  • Manuel Cendán (directivo de A.C. Fuco Buxán)

A novela é un dos poucos ámbitos da sociedade galega onde se articula libremente a memoria da experiencia republicana e a do trauma causado polo fascismo.

A través das novelas pódese experimentar a forza da memoria como elemento transformador da sociedade actual.

Co obxectivo de propor novos vieiros de pensamento para achegarse á historia e á memoria da Segunda República, da Guerra Civil e da ditadura, en As novelas da memoria analízase a representación literaria deses acontecementos en relación coas falacias franquistas que aínda perduran.

Memoria e trauma emerxen na sociedade e na ficción narrativa como pegadas espectrais xunto á problemática verbo da representación e a transmisión da Historia, o imaxinario da nación galega ou a presenza das mulleres no relato novelesco.

--
fuco buxán, a.c.
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
fucobuxan@yahoo.es


Información baseada na enviada por:

Fuco Buxán Asoc. Cultural - Ferrol
-fucobuxan@gmail.com-
24 de maio de 2010 23:03
_____________________


John Thompson

John Thompson (Montana, EUA, 1971) é doutor pola Universidade de Michigan e actualmente profesor titular do Departamento de Linguas Modernas da Universidade do Estado de Montana. Como investigador, dedicouse a traballar sobre a memoria da Segunda República e do fascismo e a súa representación na narrativa galega.


"As novelas da memoria. Trauma e representación da historia na Galiza contemporánea", Editorial Galaxia Xullo de 2009,un ensaio de 230 páxinas.

+ Info
__________________________

Vídeos dunha entrevista con José Luís Sampedro: O fracaso do Sistema Capitalista

ENTREVISTA CON JOSE LUÍS SAMPEDRO-PARTE 1 DE 3



ENTREVISTA CON JOSE LUÍS SAMPEDRO-PARTE 2 DE 3



ENTREVISTA CON JOSE LUÍS SAMPEDRO-PARTE 3 DE 3




José Luis Sampedro

Esta tarde ouvi falar de José Luis Sampedro, economista, escritor, e, sobretudo, sábio daquela sabedoria que não é dada pela idade, ainda que esta possa ajudar alguma coisa, mas pela reflexão como forma de vida. Perguntaram-lhe na televisão pela crise de 29, que ele viveu em criança, mas que depois estudou como catedrático. Deu respostas inteligentes que os interessados em compreender o que está ocorrendo encontrarão nos seus livros, tanto escreveu José Luis Sampedro, ou procurando a reportagem na rede, mas uma pergunta que ele próprio fez, não o jornalista, ficou-me gravada na memória. Perguntava-nos o mestre, e também a si mesmo, como se explica que tenha aparecido tão rapidamente o dinheiro para resgatar os bancos e, sem necessidade de qualificativos, se esse dinheiro teria aparecido com a mesma rapidez se tivesse sido solicitado para acudir a uma emergência em África, ou para combater a sida … Não era necessário esperar muito para intuir a resposta. À economia, sim, podemos salvá-la, mas não ao ser humano, esse que deveria ter a prioridade absoluta, fosse quem fosse, estivesse onde estivesse. José Luis Sampedro é um grande humanista, um exemplo de lucidez. O mundo, ao contrário do que às vezes se diz, não está deserto de gente merecedora, como ele, de que lhe dêmos o melhor da nossa atenção. E façamos o que ele nos diz: intervir, intervir, intervir.

Escrito o 28 de Outubro de 2008, Por José Saramago, no Caderno de Saramago
_______________________________________

domingo, maio 23, 2010

Luns 24 de Maio de 2010: "Día Internacional das Mulleres pola Paz e o Desarme", proxecións de films no Ateneo Ferrolán, organizado pola Marcha Mundial das Mulleres


A Coordinadora Comarcal de Ferrolterra da Marcha Mundial das Mulleres convídate a reflexionar, a través do visionado da curtametraxe documental “Invisibles” de Wim Wenders e a película “Grbavica, El Secreto de Esma” de Jasmila Zbanic, sobre a situación de violencia sexual que viven as mulleres en  moitas zonas de guerra e conflitos armados, onde o seu corpo é utilizado como arma e botín de guerra.

A proxección será o 24 de Maio ás 19:00hs, no Salón de Actos do Ateneo Ferrolán.



Este acto está enmarcado dentro da celebración da III Acción Internacional da Marcha Mundial das Mulleres, que arrincou o pasado 8 de Marzo e culminará o 17 de Outubro con accións simultáneas en todo o mundo, e unha Mobilización Internacional na República Democrática do Congo, coa que pretendemos denunciar a situación das mulleres na rexión dos Grandes Lagos e outras zonas en guerra e conflito armado, e reivindicar e fortalecer o papel das mulleres na resolución dos conflitos e os procesos de paz.

Mulleres en Marcha até que todas sexamos libres !!

Marcha Mundial das Mulleres na Galiza
Coordinadora Comarcal de Ferrol Terra

Que é a Marcha ?
A Marcha Mundial das Mulleres é un movimento mundial de accións feministas que reúne grupos de mulleres e organizacións que actúan para eliminar as causas que orixinan a pobreza e a violencia contra as mulleres. Loitamos contra todas as formas de desigualdade e de discriminación sufridas polas mulleres. Os nosos valores e as nosas accións orientanse cara un cambio político, económico e social. Os mesmos que se articulan aoredor da mundialización das solidaridades, a igualdade entre mulleres, entre mulleres e homes, e entre os pobos, o respecto e a valoración do liderazgo das mulleres e o fortalecimento das alianzas entre mulleres e cos outros movimentos sociais progresistas.

Enlaces de interese:
_____________

Boletín Informativo "Democracy Now!" - 23 de Maio de 2010


Os titulares do Boletín Informativo.
  • Senado aproba proxecto de lei de reforma financeira
  • BP admite que o derrame de cru é maior que o que estimou previamente
  • Blair renuncia ao seu cargo de Director de Intelixencia Nacional
  • Aumenta demanda de beneficios por desemprego
  • Excursionistas estadounidenses presos reúnense coas súas nais en primeira aparición pública desde o seu arresto
  • Calderón insta a Estados Unidos a reinstaurar prohibición de armas de asalto
  • Estados Unidos investiga mortes de civís afgáns
  • As illas Maldivas celebran negociacións de paz afgás
  • Os palestinos continúan con boicot de produtos de asentamentos israelís
  • Corea do Sur acusa a Corea do Norte de lanzar torpedos contra buque de guerra
  • Resposta a tsunami e terremoto de Haití alenta ao Dalai Lama
  • Músico cubano Silvio Rodríguez obtivo visa estadounidense
  • Representante republicano Mark Souder renuncia formalmente por relación extramatrimonial

Clicar para escoitar os titulares de hoxe en español: Escoitar
 
Democracy Now!
http://www.democracynow.org
Democracia Xa!
Difundindo Democracy Now! desde Galiza
http://democracia-xa.blogspot.com

_________________

Documentario sobre as Xornadas de Economía Crítica: "A crise global e as alternativas ás políticas de desenvolvemento nos países do sur"

23 de Maio de 2010
ATTAC TV editou en vídeo as Xornadas sobre "A crise global e as alternativas ás políticas de desenvolvemento nos países do sur" que organizaron ATTAC España, Economistas Sen fronteiras e a Plataforma 2015yMas, en Madrid os pasados 17 e 18 de Febreiro de 2010.

Primeira Parte:
Introducción e o Relatorio de Juan Torres López na Xornada de Economía Crítica organizadas por Economistas sen Fronteiras, Attac España e Plataforma 2015.


Juan Torres López - Xornadas de Economía Crítica - Madrid 2010 from AttacTV on Vimeo.


Segunda Parte:
Intervencións de Pedro Páez, Marcos Roitman, Germán Pinazo e Alejandro Nadal.


Debate final "A crise global e as alternativas ás políticas de desenvolvemento nos países do sur" from AttacTV on Vimeo.


[*] Juan Torres López, Granada -1954-, Doutor en CC. Económicas e Empresariais, exerce na Universidade de Sevilla como catedrático de Economía Aplicada do Departamento de Teoría Económica e Economía Política. Escritor, investigador, analista de política económica e activista social. Manten unha páxina web (Ganas de Escribir: www.juantorreslopez.com) e coordena a páxina web dedicada a información económica www.altereconomia.org.

Enviado por:
Juan Torres López
-juantorres@uma.es-
23 de maio de 2010 14:10
__________________

sábado, maio 22, 2010

Ciclos perversos de desposesión


Por Xavier Vence Deza [*]
21.05.2010


Unha rápida observación da política fiscal nos últimos lustros pon ao descuberto a insidiosa perversión das políticas neoliberais e o seu carácter procíclico.

Primeiro, a constante redución dos impostos directos e progresivos como o patrimonio ou as rendas do capital e o acento cada vez maior nos impostos indirectos ligados ao consumo –como o IVE– acaban provocando un marcadísimo ritmo procíclico nos ingresos públicos; aínda que todos eles varían co ciclo económico, non cabe dúbida de que o consumo é o que acusa con máis virulencia as oscilacións. Segundo, a defensa neoliberal –cando menos en teoría– do equilibrio orzamentario ou do superavit é de facto a forma de frear e disciplinar o gasto público –en realidade o gasto social. O caso é que o saneamento e superávit das contas públicas acaba sendo utilizado para atender as demandas daqueles sectores que con máis rapidez experimentan os síntomas da crise e son quen conquerir dos gobernos urxentes plans de axuda.

Efectivamente, vimos como as institucións financeiras e as grandes corporacións foron as primeiras en reclamar auxilio, utilizando para iso todo o seu poder e capacidade de presión, seguindo a efectiva doutrina do shock. Hai dous anos os gobernos serían estigmatizados como irresponsábeis se non tiveran saído ao salvamento billonario do sistema financeiro especulativo, aclamado como alma imprescindible do sistema económico, facendo uso e abuso da confusión entre o papel do sistema financeiro en xeral e o seu concreto modelo actual. Outros sectores olipolísticos globais apuntáronse con avidez ao reparto do botín: o automóbil, o enerxético e o sector farmacéutico, por vías diferentes. Todos eles tiveron a habelencia de baleirar a caixa dos Estados, endilgar aos bancos centrais parte importante dos seus títulos de débeda lixo e conseguir unha xenerosa inxección de recursos monetarios a taxas de xuro nulas. Froito desa xenerosidade, o sistema bancario –salvo contadas excepcións– non deixou de repartir dividendos e bonus e segueu destinando os recursos aos mesmos negocios de sempre nos mercados financeiros, pero cortocircuitando de xeito drástico o crédito á economía productiva. Para cerrar o círculo da habelencia, converteron nun rendible nicho de negocio os mercados de débeda pública dos estados que previamente os socorreran.

Sen detérmonos en detalles, o certo é que aquela primeira socialización das perdas dos principais artífices das burbullas financeiras resultou relativamente fácil porque encontraron unhas contas públicas máis ou menos saneadas que lles permitiu aos gobernantes solícitos facer entrega xenerosa deses recursos de todos. A cousa ponse máis seria co deterioro das contas públicas; especialmente fulgurante, entre outras razóns, porque os estados foran reducindo aquelas fontes de ingresos que podían ser relativamente máis estabeis: patrimonios e rendas non salariais. Pero o ciclo remata cando os estados xa non teñen recursos abondo para seguir mantendo o seu funcionamento normal sobre a base da débeda asumida e emitida e teñen que dar o seguinte paso: a socialización efectiva dos custes das débedas contraídas, botandoa sobre as costas dos usuarios dos servizos públicos e os beneficiarios das prestacións sociais, ou como está a facer Zapatero a costa do empobrecemento dos traballadores e servidores públicos. Así se cerra o cículo da desposesión da sociedade en beneficio do 1% realmente rico. Neste contexto, chamarlle “reparto progresivo” da crise a unha redución dos salarios medianos maior que a dos salarios modestos pasará á antoloxía dos insultos á intelixencia do socialismo español.

Enfin, co que está a pasar descubrimos que o sistema fiscal que nos foron construíndo os neoliberiais non só é tremendamente inxusto senón que resulta claramente procíclico, agravador da magnitude das recesións, desarmando o potencial anticíclico que debería ter a política fiscal dos gobernos. Polo tanto, se non houber unha reforma a fondo da política impositiva recuperando os impostos que gravan capacidades de pago máis solventes e permanentes, coa efectiva regulación que impida a evasión fiscal, ou os Estados están condenados a entrar nunha espiral de completa supeditación aos mercados financeiros, deterioro da calidade dos seus servizos e merma da súa función redistribuidora e cohesionadora. Ese é de certo o horizonte cara o que cabalgan os neoliberais, parece que coa complicidade irreponsábel dunha esquerda gobernante capada e incapaz de dar un paso sen o placet de Botín.

xabier.vence@usc.es

Publicado en Xornal de Galicia

Outros artigos en xornal.com

[*] Xavier Vence Deza (Rodeiro en 1961) é Catedrático de Economía Aplicada da Universidade de Santiago de Compostela, escritor, comentarista político, ... Foi director do Idega no período 1991-95. Profesor invitado en diferentes universidades estranxeiras, formou parte de diversos comités de expertos de organismos internacionais. É coordinador do grupo de investigación ICEDE e da área de Economía do Seminario de Estudos Galegos. Publicou máis dun centenar de artigos e libros en revistas profesionais de ámbito galego e internacional sobre economía da innovación e políticas tecnolóxicas, sistema galego de innovación, disparidades rexionais na UE, industria, servizos, mercado de traballo, sistemas produtivos e planificación estratéxica, desenvolvemento local ... .
____________________________

venres, maio 21, 2010

O Goberno Español acordou onte un pacote de medidas de "axuste" contra un amplio sector da Clase Traballadora

Baixo o pretesto da necesidade de reducir o déficit público, onte xoves, 20 de Maio de 2010, o Goberno Español, reunido no Consello de Ministros aprobou un Real Decreto Lei e tres Acordos complementarios para, segun di, "acelerar a redución do déficit público e avanzar no proceso de consolidación fiscal". As medidas extraordinarias adoptadas só afectan ao gasto público e para nada aos ingresos, para os cais xa hai unha medida insolidaria como é o aumento do IVA en varios puntos e diferentes tramos. O goberno di "que perseguen recortar o déficit en 15.250 millóns de euros en dous anos, o que supón o 1,5 puntos do PIB".

Estas medidas aprobadas onte no Consello de Ministros son a concreción das medidas anunciadas polo presidente do Goberno a semana pasada no Congreso dos Deputados.

O Goberno Español xustifica as medidas adoptadas, por considera-las "necesarias" e "imprescindíbeis" e "que un Goberno 'responsábel' tíñaas que tomar". E encuadra as medidas no marco dunha situación económica que afecta a toda Europa e en consonancia coas abordadas noutros países da zona euro.

As medidas incluídas no Real Decreto Lei concrétanse na redución dun 5% dos salarios públicos, a suspensión da revalorización das pensións en 2011, a suspensión do réxime transitorio de xubilación parcial, a eliminación da retroactividad en prestacións por dependencia, a eliminación do chamado cheque bebé e o recorte do gasto farmacéutico.

As mesmas fontes explicaron tamén que o decreto -que se publicará o sábado ou o domingo- podería debaterse a próxima semana no Congreso, aínda que para isto é necesario que todos os grupos parlamentarios estean de acordo en que así sexa.

Pola importancia do asunto do que estamos a falar que xa provocaron mobilizacións en todo o Estado e o anuncio dunha posíbel Folga Xeral, de entrada, na Administración Pública, publicamos a continuación a referencia do Consello de Ministros concretada no REAL DECRETO LEI polo que se adoptan medidas extraordinarias para a redución do déficit público.

Transcribimos o texto publicado na Web do Goberno Español


Economía e Facenda

PLAN DE MEDIDAS EXTRAORDINARIAS PARA REDUCIR O GASTO PÚBLICO EN QUINCE MIL MILLÓNS MÁIS EN DOUS ANOS

* O Real Decreto Lei aprobado hoxe permitirá pechar o ano 2011 cun déficit do 6 por 100 do PIB para o conxunto das Administracións Públicas fronte ao 7,5 por 100 previsto anteriormente.

* As medidas aprobadas tratan de distribuír o esforzo de forma equitativa entre toda a sociedade e implican ao conxunto das Administracións Públicas.

* O plan reducirá o gasto público en 5.250 millóns de euros adicionais leste mesmo ano e noutros 10.000 millóns máis en 2011.

O Consello de Ministros aprobou un Real Decreto Lei e tres Acordos polos que se adoptan medidas urxentes para reducir o déficit público. Trátase dun conxunto de iniciativas en distintos ámbitos da Administración, deseñado co obxectivo principal de acelerar a senda de consolidación fiscal prevista no Programa de Estabilidade e Crecemento e que permitirá pechar o exercicio de 2011 cun déficit público do 6 por 100 do PIB, fronte ao 7,5 por 100 previsto inicialmente.

Este plan extraordinario de axuste subliña a contribución española á estabilidade da moeda única e á resposta coordinada que os países membros da Unión Monetaria decidiron dar ás turbulencias que afectaron nas últimas semanas ás economías do euro, e que aconsellaron acelerar os plans de consolidación fiscal previstos en boa parte dos países da área.

Do mesmo xeito, enmárcase tamén dentro do compromiso firme do Goberno coa sustentabilidade das finanzas públicas, que xa se concretou nos Orzamentos do Estado de 2010, cun recorte do gasto corrente equivalente ao 0,8 por 100 do PIB, e no que se profundou aínda máis coa Actualización do Programa de Estabilidade e Crecemento que se remitiu a Bruxelas o pasado mes de xaneiro e que deixou sentado o obxectivo de reducir o déficit público español ao 3 por 100 do PIB en 2013.

Ese mesmo documento detallaba os instrumentos cos que se alcanzaría ese obxectivo: o Plan de Acción Inmediata 2010, que supuxo unha redución de cinco mil millóns de euros, a través de acordos de non dispoñibilidade, nos gastos orzados polo Estado para o presente exercicio; os Acordos Marco con Comunidades Autónomas e Corporacións Locais para implicar ás entidades territoriais no senda de consolidación fiscal; e o Plan de Austeridade 2011-2013, que expón un recorte xeneralizado das partidas do gasto público para alcanzar un aforro equivalente ao 2,6 por 100 do PIB. Tamén definía unha senda de redución do déficit para cada unha das Administracións Públicas, segundo a cal o déficit do conxunto do sector público seguiría o seguinte camiño: 11,2 por 100 en 2009; 9,8 por 100 en 2010; 7,5 por 100 en 2011; 5,3 por 100 en 2012; e 3 por 100 en 2013.

As medidas aprobadas hoxe modifican esta senda, concentrando case dúas terceiras partes do axuste entre 2010 e 2011 e deixando para os dous últimos anos do programa apenas un terzo da consolidación total, de modo que agora quedaría establecida en 9,3 por 100 en 2010; 6 por 100 en 2011; 4,4 por 100 en 2012; e 3 por 100 en 2013. Para conseguilo, o Goberno aprobou neste Real Decreto Lei e nun dos acordos unha serie de medidas de axuste en diferentes ámbitos. E, por outra banda, expón a comunidades autónomas e corporacións locais novos acordos marco, para que as entidades territoriais tamén cooperen neste novo obxectivo, máis ambicioso, de consolidación fiscal.

Medidas incluídas no Real Decreto Lei

O contido do Real Decreto Lei concreta as medidas de axuste que se adoptarán nas próximas semanas para conseguir esa redución adicional de 1,6 puntos do PIB do déficit público en 2011. O aforro previsto no gasto público é de 5.250 millóns adicionais en 2010 e outros 10.000 millóns en 2011.

Redución dun 5 por 100 dos salarios públicos

O Real Decreto Lei establece unha redución media do 5 por 100 en termos anuais dos salarios dos empregados públicos, que se aplicará con criterios de progresividad para minimizar os seus efectos sobre os salarios máis baixos. A escala oscilará entre o 0,56 por 100 e o 7 por 100 en función do nivel de ingresos do grupo profesional, afectará ao persoal de todas as Administracións Públicas e aplicarase tanto sobre as retribucións básicas, como sobre as complementarias. Os altos cargos verán reducidos os seus salarios entre un 8 por 100 e un 15 por 100.Esta redución farase efectiva nas nóminas a partir do mes de xuño, e os salarios quedarán conxelados para o ano 2011.

O aforro que supón esta medida para a Administración Xeral do Estado cuantifícase en 535 millóns de euros en 2010 e en 1.035 millóns en 2011. Para as Administracións Territoriais suporá un aforro de 1.765 millóns este ano e 3.465 millóns, o próximo.


Suspensión da revalorización das pensións en 2011

En segundo lugar, queda suspendida excepcionalmente a revalorización das pensións durante o ano 2011, coa excepción das prestacións máis baixas do sistema, é dicir, as non contributivas, as contributivas que reciben complementos de mínimos e as do antigo réxime do SOVI non concorrentes con outras. En 2010, as pensións manterán o seu poder adquisitivo, procedéndose á súa revalorización nos termos que establece a lei no caso de que o Índice de Prezos ao Consumo de novembro supere a subida prevista do 1 por 100. Esta medida achegará 1.400 millóns de euros ao axuste no réxime de Seguridade Social e outros 130 millóns no de Clases Pasivas do Estado.

Suspensión do réxime transitorio da xubilación parcial

O texto aprobado hoxe adianta, así mesmo, con efectos a partir do próximo 1 de xuño de 2010, a eliminación do réxime transitorio de xubilación parcial previsto na Lei de Medidas en Materia de Seguridade Social, cuxa suspensión estaba prevista para o 1 de xaneiro de 2013 e que prevía uns requisitos menores no acceso á xubilación parcial ata esa data. Así, para acceder á xubilación parcial haberá que ter un mínimo de 61 anos, cotizar un mínimo de trinta anos e traballar un mínimo de seis anos na última empresa. A redución no número de pensións que se derivará desta medida xerará un aforro total de 400 millóns de euros no conxunto dos dous anos, dos cales 250 millóns xa se restarán este mesmo ano, sumándose a esta cifra 150 millóns adicionais en 2011.

Eliminación da retroactividad en prestacións por dependencia

A partir do próximo 1 de xuño, fixarase un tempo máximo de seis meses para a resolución das solicitudes sobre o recoñecemento da situación de dependencia e a prestación a recibir. Esta medida permitirá eliminar atrasos na recepción dos servizos e prestacións por parte dos beneficiarios e achegará unha maior eficacia no gasto público, xa que eliminará a conta por pagos derivados da aplicación do principio de retroactividad cando este recoñecemento atrasábase. O Real Decreto Lei establece, así mesmo, a posibilidade de aprazar ata un máximo de cinco anos o pago dos dereitos de retroactividad xerados ata agora. A aplicación desta medida orixinará un aforro de trescentos millóns de euros en 2011, dos que douscentos millóns corresponderán ao Estado e cen millóns ás Administracións Territoriais.

Eliminación do "cheque-bebé"

O Real Decreto Lei tamén deixará sen efecto, a partir do 1 de xaneiro de 2011, a dedución de 2.500 euros por nacemento e adopción no IRPF, tamén coñecida como "cheque-bebé", así como a prestación económica de pago único da Seguridade Social por nacemento e adopción que se estableceu simultaneamente. O aforro estimado pola supresión deste réxime será de 1.250 millóns de euros.

Recorte do gasto farmacéutico

Esta medida ten o obxectivo de avanzar na optimización do gasto sanitario, que xa recibiu un notable impulso como consecuencia do Real Decreto Lei de racionalización do gasto farmacéutico con cargo ao Sistema Nacional de Saúde. O texto aprobado hoxe establece un desconto obrigatorio do 7,5 por 100 ao Sistema Nacional de Saúde nas vendas dos medicamentos excluídos do sistema de prezos de referencia, unha rebaixa nos prezos dos produtos sanitarios do 7,5 por 100 xeneral e do 20 por 100 nos absorbentes, e a adecuación do número de unidades dos envases de medicamentos á duración estandarizada dos tratamentos, así como a dispensación de medicamentos en unidosis. O Goberno estima o aforro total destas medidas en 1.300 millóns de euros. Ao redor de 275 millóns xa se poderán detraer do gasto público leste mesmo ano.

A cordo de non dispoñibilidade e plan de revisión

O Consello de Ministros tamén aprobou no día de hoxe un acordo que concreta, por unha banda, a non dispoñibilidade de créditos por valor de 2.425 millóns de euros dentro dos Orzamentos Xerais do Estado de 2010 para dar cumprimento ao axuste adicional aprobado hoxe e, por outra, o Plan de Revisión do Gasto do Estado para o período 2011-2013, que prevé un recorte de 2,4 puntos do PIB do gasto público.

O acordo polo que se declara a non dispoñibilidade de créditos por 2.425 millóns nos Orzamentos de 2010 instrumenta o recorte adicional de gasto público aprobado no día de hoxe, que se corresponde a unha redución de 2.125 millóns de euros en investimentos e de 300 millóns en Axuda Oficial ao Desenvolvemento.

O Plan de Revisión do Gasto 2011-2013 concreta a estratexia que seguirá a Administración do Estado para, xunto ás medidas adoptadas para 2010 tanto nos Orzamentos como no Plan de Acción Inmediata e no Real Decreto Lei aprobado hoxe, reducir o déficit do Estado desde o 6 por 100 do PIB previsto para este ano ata o 2,1 por 100 fixado como obxectivo para 2013 dentro da Actualización do Programa de Estabilidade e Crecemento.

Polo lado do gasto son tres os factores esenciais que contribuirán a este axuste:

a retirada das medidas transitorias, o menor gasto por prestacións por desemprego, como consecuencia dun escenario de progresiva recuperación económica, e, para rematar, as medidas de axuste que o Goberno vai aplicar nos próximos tres exercicios. Son as seguintes:

* Conxelación das retribucións do persoal ao servizo do sector público estatal durante 2011, tras a rebaixa do 5 por 100 prevista para 2010.

* Aplicación da taxa de reposición do 10 por 100 nas ofertas de emprego público durante 2011, 2012 e 2013

* Redución nun 15 por 100, en termos nominais, nos gastos en bens correntes e servizos

* Aplicación de acordos de non dispoñibilidade á investimentos de infraestruturas en 2010 e 2011, e axuste ás necesidades de consolidación nos dous exercicios seguintes. Redución nun 25 por 100 do resto de investimentos no período 2011-2013.

* Redución en cincocentos millóns da Axuda Oficial ao Desenvolvemento en 2011, adicionais aos trescentos millóns recortados en 2010.

* Redución doutros gastos da Administración Xeral do Estado no volume necesario para facelos compatibles cos obxectivos de estabilidade acordados

Ademais, o Plan de Revisión do Gasto Público establece unha serie de directrices xerais ás que se deberán someter todos os departamentos á hora de definir os seus programas de gasto e que obrigarán, por exemplo, a destinar á redución do déficit calquera incremento adicional dos ingresos, a que calquera nova actuación de gasto supedítese aos obxectivos de consolidación fiscal ou a adoptar novas medidas de control do gasto público no caso de que se produzan desviacións á alza respecto do obxectivo previsto.

Modificación dos acordos marco con Comunidades Autónomas e Entidades Locais

A Actualización do Programa de Estabilidade e Crecemento remitido a Bruxelas o pasado mes de xaneiro xa establecía que, para dar maior eficacia e alcance ao Plan de Austeridade previsto no marco da Administración Xeral do Estado, subscribísense senllos acordos marco con Comunidades Autónomas e Corporacións Locais para implicar ás administracións territoriais, que xestionan máis de dúas terceiras partes do gasto público, no obxectivo de consolidación fiscal para 2013.

Comunidades Autónomas e Corporacións Locais subscribiron fai unhas semanas, no marco do Consello de Política Fiscal e Financeira e da Comisión Nacional de Administración Local respectivamente, devanditos acordos marco, formalizando así o seu compromiso coa senda de redución do déficit establecida no Programa de Estabilidade e Crecemento.

En liña co axuste de gasto para a Administración Xeral do Estado contido no Real Decreto Lei de medidas extraordinarias para acelerar a redución do déficit público, o Consello de Ministros aprobou, paralelamente, novas propostas para modificar estes acordos marco aprobados, co obxectivo de obter un aforro adicional de 1.200 millóns de euros nos gastos das administracións territoriais en 2011, dos cales mil millóns asignar ás Comunidades Autónomas e douscentos millóns ás entidades locais.

Esta nova proposta reforzará a condicionalidad para autorizar as operacións de endebedamento das Comunidades Autónomas que supoñan un incremento da débeda pública. No ámbito das Entidades Locais, mellorarase o control económico financeiro e aprazaranse as operacións de endebedamento a longo prazo ata 2012.

Fonte: http://www.la-moncloa.es/
__________________

Unha entrevista co profesor, activista e analista político Carlos Taibo, partidario do Decrecimento: "A crise abre os ollos á xente"

13.05.10
A. GILGADO | BADAJOZ

Carlos Taibo Profesor da Universidade Autónoma de Madrid
Fala sobre o decrecimiento e advirte de que benestar non é sinónimo de desenvolvemento
"Teño claro que non podemos seguir vivindo como ata agora. Isto tamén o din os científicos"

Carlos Taibo é firme partidario do decrecimiento. Unha tese que critica duramente a lóxica do crecemento económico, desligándolo do progreso e do benestar. Cre que a ecuación consumo igual a benestar lévanos a un modo de vida insoportable a medio e longo prazo. As súas formulacións toman especial relevancia no contexto actual de crise.

-O decrecimiento é máis que unha formulación social?

-En primeiro lugar é unha proposta económica. Nun planeta con recursos limitados é absurdo que pretendamos seguir crecendo ilimitadamente. Á marxe disto, debemos preguntarnos se o crecemento económico é esa fonte de benestar e de felicidade que nos venden por todas partes, ou máis ben unha proliferación de problemas a medio e longo prazo a través das agresións ambientais, o esgotamento dos recursos ou do asentamento dun modo de vida que nos fai pensar que seremos máis felices canto máis consumamos.

-É un postulado filosófico que vai ao contraxeito?

-É un postulado filosófico con moitas concrecións materiais, no terreo político e no económico. Partimos da base de que no momento actual as regras do xogo dítanas as grandes empresas, interesadas en mover o carro da produción e do consumo. A nós véndennos a idea de que necesitamos consumir máis para ser máis felices. Os propios gobernantes están moi subordinados aos intereses destas empresas. Sen ir máis lonxe, os plans do Goberno de promover a economía sostible susténtanse en axudas públicas á compra de coches privados.

-Os cidadáns entenden estes intereses subterráneos da retórica política?

-Quizá a crise fai que unha parte da poboación empece a abrir os ollos e expóñanse que quizá seriamos máis felices sen estes niveis de hiperconsumo. Eu asumo que a maioría dos habitantes atópanse lonxe desta formulación. fomos educados nunha percepción do mundo na que a produtividade e a competitividade son o primeiro. Romper o chip mental non é unha tarefa sinxela. Pero a crise abre oportunidades. Agora o tránsito de vehículos redúcese considerablemente a finais de mes nos accesos ás grandes cidades. Moita xente non chega a fin de mes e non pode pagar o combustible. Teñen que ir en transporte público. Grazas a isto, descobren que un transporte público razoablemente eficaz é máis barato, menos contaminante e máis cómodo. Isto debe servir como metáfora, dígoo con toda as cautelas do mundo.

-Máis aló de chegar a estas formulacións, tampouco se intúe unha actitude moi crítica. Cunha taxa de paro que supera xa o 20%, moitos sorpréndense da pouca contestación social.

-Os nosos gobernantes son moi hábiles e xeraron a idea de que estamos nunha conxuntura, de que xa sairemos desta situación e isto aplaca a contestación. De calquera modo hai que prestar atención ao que sucede en Grecia estes días.

-Como se articula unha mensaxe oposta nunha sociedade tan teledirigida por medios, partidos políticos e empresas?

-O círculo vicioso rompe sempre que se articulen movementos na base da sociedade. A xente descobre na súa vida cotiá que quizá non necesita tanto para vivir e que o benestar non chega coa competitividade laboral. Non hai que ter un alto nivel cultural para exporse o sistema actual. Unha das claves pasa, precisamente, por recuperar as prácticas cotiás. Os habitantes do campo, por exemplo, sempre mantiveron unha relación máis equilibrada co medio ambiente. Que é precisamente unha cuestión que reclamamos.

-Por que, se coñecemos o dano que facemos, non actuamos?

-É a metáfora do Titanic. Todo os que van no barco saben que se van a afundir, pero seguen coa champaña, a música e as festas. Tendemos a pensar 'a min non me vai tocar' cada vez que alguén describe un escenario moi desolador a medio e longo prazo.

-Que fai falta para dar un paso máis?

-Hai que articular forma de organización social baixo regras diferentes. Refírome a empezar, por exemplo, a dar máis peso á vida social fronte á lóxica do consumo, fomentar o lecer creativo e non un un vinculado ao diñeiro, reivindicar unha repartición do traballo, reducir estruturas administrativas, recuperar o local fronte ao global e, en definitiva, comportarnos dunha forma máis sinxela e máis sobria.

-As organizacións políticas articulan algúns destes postulados de forma teórica, pero nunca os fan efectivos

-Sempre hai retórica. Un exemplo: o coche eléctrico. Está ben que os vehículos consuman menos, pero a primeira pregunta que deberiamos facernos é se realmente necesitámolos. O mesmo digo das enerxías renovables. Non ten ningún sentido o florecimiento destes modelos para manter o estilo de vida depredador e dilapidador que levamos. Eu entendo que nalgúns casos digan que as nosas propostas son utópicas, pero teño claro que non podemos seguir vivindo como ata agora. E isto non é un postulado teórico. Só basta con sondar as opinións dos científicos.

Enviado por:
Manuel Casal Lodeiro (VEspera de Nada)
-vesperadenada@redegalega.org-
14 de maio de 2010 14:01
Capitalismo = Titanic
Curioso que Taibo tamén vexa esa imaxe como un símil moi axustado á situación actual:
http://www.hoy.es/v/20100513/badajoz/crisis-abre-ojos-gente-20100513.html
Ao final que vai pasar coa idea aquela da campaña-eixo?
--
Asociación Véspera de Nada por unha Galiza sen Petróleo
http://www.VesperaDeNada.org
"A mundialización económica converteu o transporte a longa distancia nunha "enfermidade" civilizatoria"
(J. Sempere & E. Tello)
______________________________

mércores, maio 19, 2010

Conferencia sobre a crise, do economista, escritor e profesor Juan Torres Lopez

18 de Maio de 2010

Unha interesante conferencia de Juan Torres López, celebrada en Carmona [Sevilla]. Son 1 hora e 25 minutos moi interesantes. Para quen teña tempo e ganas aquí queda a conferencia que trata de explicar a crise de forma sinxela.



Dun xeito claro e ameno Juan Torres, catedrático de economía aplicada da Universidade de Sevilla, explica, as orixes da crise, as hipotecas lixo, a burbulla inmobiliaria, o poder dos bancos, como se puido producir, e o que pensa que poden facer os gobernos para saír dela.

[*] Juan Torres López, Granada -1954-, Doutor en CC. Económicas e Empresariais, exerce na Universidade de Sevilla como catedrático de Economía Aplicada do Departamento de Teoría Económica e Economía Política. Escritor, investigador, analista de política económica e activista social. Manten unha páxina web (Ganas de Escribir: www.juantorreslopez.com) e coordena a páxina web dedicada a información económica www.altereconomia.org.
___________________

Presentación da V Asemblea Galega de Inmigración e emigración de retorno que se vai celebrar en Ferrol


Venres 21 de Maio, ás 8 da tarde  no Ateneo Ferrolán (Magdalena 202, Ferrol) o Foro Galego de Inmigración e Emigrantes Retornados, fará a presentación á prensa da Asemblea Anual de devandito Foro que se realizará o domingo 30 de maio na Universidade de Ferrol e Colexio de Esteiro.

Estan todos convidados, o tema a tratar é: Movemento Asociativo, vantaxes e problemas das asociacións de inmigrantes.

V ASEMBLEA GALEGA DE INMIGRACIÓN E EMIGRACIÓN DE RETORNO

Domingo 30 de Maio de 2010

CEIP de Esteiro e UDC Campus de Esteiro en Ferrol (Avda de Vigo s/n CP 15403) entre as 10:00 - 19:00 horas.

REPENSANDO A NOSA PRÁCTICA ASOCIATIVA

Aberta a participación de calquera persoa e entidade interesada despois de cubrir e mandar, se podedes, as inscricións individuais no tríptico ou grupais na folla de inscrición.

Programa da V Asemblea
  • 10:00 - 10:30 horas: Benvida
  • 10:30 - 12:45 horas: Traballo por Grupos.
  • 12:45 horas: Descanso e preparación da marcha para o acto público.
  • 13:00 - 13:15 horas: Marcha e Acto Público.
  • 14:30 horas: Xantar (Hai que traer a comida para compartila).
  • 16:00 horas: Plenario e Posta en Común do Traballo por grupos.
  • 17:00 horas: Festival Intercultural
  • 19:00 horas: Remate da Asemblea.
Haberá Servizo de Gardería durante a celebración da Asemblea e recordade que, nesta ocasión, hai que levar a comida para compartila.

Autobuses gratuitos para persoas interesadas:
  • Santiago: Contactar con Miguel (Cáritas) ou Rocio (CasaLatinoamericana) (981576142 - 662307019 - 981580506 - 600876480)
  • Vigo: Manolo Sordo (GAPE) 986213453 e Hortance (Aida) 606986031.
  • A Coruña: Miriam Pantoja (Amespa) 669305907 e Nicanor (Propolis)  698137876.
  • Ourense: Silvia (Galicia Terra de Acollida) 637853105 e Sonia (Asociación de Venezolanos)  687575532
  • Tamén no Email: foroinmigracionsantiago@yahoo.es
Grupos ou persoas interesad@s en participar con actuacións para o Festival Intercultural Contactar con: Miguel (Cáritas) ou Rocio (Casa Latinoamericana) (981576142 - 662307019 - 981580506 600876480)

Tamén no Email: foroinmigracionsantiago@yahoo.es

Para calquer suxerencia, aportación, pregunta:

Pódese contactar en cada zona coas persoas indicadas nos grupos anteriores.

En Ferrol sede da Asemblea, persoas de contacto: Silvia 687941036 e Mónica 670066852.

O prazo para realizar as inscricións remata o día 20 de Maio, aínda que se poden mandar despois se non vos da tempo. É moi importante que as persoas interesadas en participar se inscriban con anterioridade para organizar o traballo por grupos.

Información baseda na enviada por:
Fuco Buxán Asoc. Cultural - Ferrol
-fucobuxan@gmail.com-
19 de maio de 2010 21:12
_____________________

A Federación de Administración Pública da CIG chama á mobilización contra as medidas inxustas e antisociais anunciadas polo goberno

A primeira mobilización é para mañán xoves día 20 de Maio, diante do edificio da Xunta ás 19:00h

Diante do anuncio feito polo presidente do goberno español, Sr. Zapatero, de levar a cabo medidas antisociais e rebaixar nun 5% de media os salarios das empregadas/os públicos, chamamos á mobilización.

Sabemos que son tempos duros e que estamos nunha profunda crise económica, pero así mesmo sabemos que os empregados públicos non somos os culpábeis da crise –senón vítimas tamén dela.

Non se pide o noso sacrificio para pagar pensións, prestacións ou subsidios senón para restaurar o sistema económico ao seu estado anterior a crise, un estado no que uns cantos facían negocios fabulosos e o 50% dos traballadores e traballadoras da Administracións á penas acadaron salarios de mil euros.

Entendemos que estamos diante do anuncio dun axuste duro que vai tomar a forma de reforma laboral antisocial e que fará imposible a negociación colectiva nos diferentes sectores da actividade económica se non é á baixa.

Basta con mirar a quen aplauden as medidas do goberno para coñecer o seu sentido máis profundo. O goberno, con este tipo de políticas difunde a mensaxe de que os empregados públicos somos culpábeis. Non se toca a política fiscal regresiva que se estivo a ordenar durante os anos de ‘bonanza’, increméntase o IVE pero mantense a rebaixa do imposto de sociedades, a supresión do imposto do patrimonio, as axudas e avais á banca, as axudas sen control a empresas privadas… E se alguén di que non se desbotan esas medidas para o futuro inmediatamente se desminte e se da seguridade de que iso non está enriba da mesa.

Recortan os nosos salarios, as pensións, o gasto social en programas como os de dependencia pero non tocan un pelo a aqueles que estiveron na orixe da crise e que agora, despois de asegurarse o respaldo dos cartos públicos para saír de apuros, permítense dar leccións de economía e posibilismo.

Convocamos a todos os traballadores e traballadoras do sector público ás seguintes mobilizacións:
  • Día 20 de maio, xoves: concentración diante do edificio da Xunta ás 19:00 horas.
  • Concentración diante da Delegación do Goberno (A Coruña) o día que se debata nas Cortes o decreto-lei.
  • Día 2 de xuño, concentracións diante de diferentes centros de traballo pública.

Ferrol, 19 de maio de 2010

Enviado por:
Joam Tavia
-jtavia@gmail.com-
19 de maio de 2010 22:15
_______________

Nota.- Os outros sindicatos non convocan en Ferrol, teñen concentracións o 20 de Maio na Delegación do Goberno n'A Coruña e nas Subdelegacións de Lugo, Pontevedra e Ourense. E folga a nivel de Estado en toda a Administración Pública, para o 8 de Xuño.

Segundo nos informa Eva Rodríguez Moreno do Gabinete de Comunicación de UGT-Galicia.
-erodriguez@galicia.ugt.org-
19 de maio de 2010 13:15

LEMA CONSENSUADO ENTRE CCOO, CSIF E UGT PARA AS PANCARTAS E AS CONCENTRACIÓNS DO DÍA 20 DE MAIO:
"NON AOS RECORTES SALARIAIS E SOCIAIS MOBILÍZATE"
CONVOCAN: SUP-UFP-CEP-CCOO-CSI-CSIF-UGT-UNIÓNGC
APOIAN: AUGC-AUME

__________

A CIG convoca mobilizacións ademais de en Ferrol, tamén nas outras cidades: A Coruña, Vigo, Pontevedra, Lugo, Ourense e Compostela.

Para máis información poden-se consultar directamente as páxinas das diferentes Centrais Sindicais para informar-se das análise e mobilizacións, diante das chamadas medidas de "Axuste" anunciadas polo goberno español. E a reforma do tamén chamado "mercado laboral".

Centrais Sindicais:

______________________

Inauguración da exposición: “Ruth Matilda Anderson. Unha mirada de antano”


[Salas exposiciones - Sede Fundación Caixa Galicia Ferrol
Desde o 20 de Maio de 2010  ao 9 de Xaneiro de 2011
]

INTERESANTE EXPOSICIÓN FOTOGRÁFICA

Na Fundación Caixa Galicia, no Cantón de Molíns – Ferrol

Ruth Matilda Anderson. Unha mirada de antano

A fotógrafa e etnógrafa da Hispanic Society of America en Nueva York, que percorreu Galicia entre 1924 e 1926, protagoniza a exposición “Ruth Matilda Anderson. Unha mirada de antaño”, que tras estar na Coruña nos últimos meses, chega en maio a Ferrol e Vigo, repartíndose en ambas as cidades até o 9 de xaneiro de 2011. Estamos ante o maior arquivo fotográfico de Galicia, caracterizado pola súa gran calidade e pola vasta información que nos achega, tamén a nivel textual.

+ info:

fundacioncaixagalicia.org

--
fuco buxán, a.c.
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
fucobuxan@yahoo.es


Enviado por:

Fuco Buxán Asoc. Cultural - Ferrol
-fucobuxan@gmail.com-
19 de maio de 2010 21:44
_________________________

Militantes independentistas serán julgadas em Ferrol por “ultragem” a Espanha

A próxima quinta-feira, 20 de Maio, decorrerá às 10 h nos julgados de Ferrol mais um novo julgamento político contra três militantes da esquerda independentista.

Os factos remontam-se 11 de Outubro de 2008 quando NÓS-UP homenageava na paróquia de Meirás, Concelho de Valdovinho, às luitadoras galegas no Dia da Galiza Combatente. Ao finalizar o acto umha bandeira espanhola foi pasto do lume.

Após a “investigaçom” da Brigada de Informaçom da Guarda Civil espanhola, relatada num novo dossier ,o corpo repressivo diz identificar, após diversas fotografías remitidas por anónimo bufos, às pessoas que lhe derom lume à bandeira espanhola.

Nas diligências entregadas pola Benemérita à Fiscalia apresentam um relatado informe acerca do Dia da Galiza Combatente concretizando que as diferentes homenagens realizadas polas entidades do MLNG som “o apoio sem fisuras à luita armada e o uso da violência como meio lícito para conseguir os fins. Os terroristas, as bandas armadas, os grupos violentos, etc… som vitoreados e ensalçados como heróis, som o exemplo a seguir, santo e senha do independentismo, de aíique a sua memória deve estar sempre viva e presente, encarregando-se os colectivos e organizaçons respectivas de que assim seja, as quais mantenhem “per se” a legenda “a luita continua”.

O ministerio fiscal solicita no escrito de acusaçom umha multa de 3.000 euros para cada umha das companheiras por um delito de ultraje a Espanha.

NÓS-Unidade Popular convoca umha concentraçom em solidariedade com as companheiras para as 9.45 h da manhá diante dos julgados de Ferrol.

Rute, Rebeca, Paula solidariedade!

Viva a Galiza combatente!

Galiza, 14 de Maio de 2010.

Web Oficial de Nós-Up:
nosgaliza.org.

Enviado por:
nacional@nosgaliza.org
-nacional@nosgaliza.org-
19 de maio de 2010 02:52
___________________________

martes, maio 18, 2010

Galería de Xoán Porto: Roteiro pola Fraga d'O Pico Vello - 15 de Maio de 2010

Goente - As Pontes, 15 de Maio de 2010

Xoán Porto amosa-nos unha excelente Galería Fotográfica do Roteiro deste Sábado 15 de Maio de 2010, realmente é unha reportaxen fotográfica que recolle o acto e o lugar en toda a súa inmensidade. Amosa-nos detalles de lecer, reivindicativos, formativos, paisaxísticos, ... Agasalla-nos unha mostra fotográfica do Museo Etnográfico d'A Capela. Son realmente 120 instantáneas con moita beleza e contido.

[Clicar acima da imaxe para entrar na Galería]

Enlace coa Galería de Diapositivos en alta resolución

Enlace coa Galería do autor da excelente reportaxen fotográfica: Xoán Porto

Feed da Galería para baixar fotos

Licenza das Fotos de Xoán Porto:

AtribuiçãoNão-comercial - Nenhum trabalho derivado Algúns direitos reservados

Fonte: O Pico Vello
_______________

O burato negro das finanzas neoliberais


Por Xavier Vence Deza
15.05.2010

O mundo financeiro é á economía o que os buratos negros nas modernas teorías da física. Os buratos negros son hiperconcentracións de masa de tal densidade que crean unha forza gravitatoria tan intensa que ningunha particula material, nin sequera os fotóns da luz poden escapar á súa atracción, o que lles permite capturar todo o que hai ao seu redor e ao mesmo tempo facérense invisibeis. Como se forman? Cando unha estrela xigante vermella perde toda a súa enerxía, a forza gravitatoria desta provoca unha hiperconcentración de toda a masa nun pequeno espacio, dexenerando nunha anana branca cuxo colapso dá lugar a un burato negro.

No noso caso, o que perdeu a súa enerxía foi a economía produtiva que empezou a render marxes de beneficios cada vez máis modestos que conduciron a unha progresiva concentración do capital nos principais sectores da economía. O petróleo, os minerais, a metalurxia, o automóbil, o aerospacial, os medicamentos, a comunicación, a edición, etc., acabaron concentradas nas mans duns poucos grandes grupos planetarios que dominan os respectivos mercados.

Desde hai moito tempo deixou de haber dinamismo investidor orientado á creación de novas capacidades produtivas neses sectores. Salvo nalgúns países emerxentes, a inmensa maioría dos movementos de capital son destinados a operacións corporativas, é dicir, compra-venda de empresas existentes para integrar nun grupo ou noutro. Trátase, polo tanto, dun tipo de investimento que non ten como obxecto producir riqueza nova senón cambiala de mans. É unha economía de rendistas que non crean riqueza senón que a capturan, participando como financiadores, intermediarios, asesores, etc. Ese é un dos negocios estrela do capitalismo neoliberal.

Outro gran eido de negocio nos últimos lustros foi a apertura do sector público ao negocio privado. Non é unha operación que xenere riqueza nova, tan só que o que antes xestionaba o sector público sen render beneficios pasa a ser xestionado polo sector privado, aproveitando o investimento público acumulado durante décadas; o sector privado redabiliza esas actividades sen realizar investimentos importantes e estirando a vida útil dos equipamentos previamente existentes.

Hoxe, un gran número de corporacións viven dos réditos desas privatizacións e unha porción dos dividendos repatidos responden ao que Harvey nomeou como “acumulación por desposesión”. Outra parte significativa vive da xestión privada do orzamento público: contratas de servizos e obras, concesións, asesorías, asistencias técnicas, hospitais concertados, colexios concertados, etc. Pero o negocio por excelencia neste modelo rendista é o financeiro. O seu motor non é o investimento en actividades produtivas ou o crédito ás empresas senón o propio negocio financeiro expandindo até o infinito o endebedamento de todos os axentes do sistema, creando produtos financeiros derivados cada vez máis sofisticados que permitían expandir de xeito ficticio a súa capacidade para endebedarse e prestar. A débeda é o seu motor e a súa fonte de enerxía.

O problema é que a débeda, como sabemos, é unha promesa, non unha realidade. Non crean enerxía tan só capturan toda a enerxía existente a conta desa débeda. Non invisten en actividades produtivas para crear riqueza, tan só crean produtos financeiros, títulos de papel, que lles permiten capturar a enerxía producida por outros. E a traxedia é que o sistema financeiro que coñecemos, con todo ese Moloch de grandes fondos de investimento, hedge funds, sociedades de investimento, etc., só pode seguir en pé na medida en que teñan a posibilidade de seguir movendo diñeiro especulativo nese tipo de negocios.

Polo tanto, dito en poucas palabras, ou se mudan as bases sobre as que se asenta o modelo rendista da economía financiarizada neoliberal ou toda a enerxía que entreguemos a ese Moloch, a ese burato negro, non servirá para nada. Quizais tan só para absorbernos cada vez con máis forza até o colapso total. Xa sabemos a debacle que as medidas do FMI provocaron en Latinoamerica e en todo o terceiro mundo nos anos oitenta e noventa; xa sabemos o colapso que estan a provocar nos países do Leste. Aceptar como años entrar nunha depresión sería unha irresponsabilidade imperdoable.

xabier.vence@usc.es
Publicado en Xornal de Galicia
Outros artigos en xornal.com

[*] Xavier Vence Deza (Rodeiro en 1961) é Catedrático de Economía Aplicada da Universidade de Santiago de Compostela, escritor, comentarista político, ... Foi director do Idega no período 1991-95. Profesor invitado en diferentes universidades estranxeiras, formou parte de diversos comités de expertos de organismos internacionais. É coordinador do grupo de investigación ICEDE e da área de Economía do Seminario de Estudos Galegos. Publicou máis dun centenar de artigos e libros en revistas profesionais de ámbito galego e internacional sobre economía da innovación e políticas tecnolóxicas, sistema galego de innovación, disparidades rexionais na UE, industria, servizos, mercado de traballo, sistemas produtivos e planificación estratéxica, desenvolvemento local ... .
____________________________

Camiño da depresión


Por Xavier Vence Deza
12.05.2010

Equivócase a dereita europea, equivócase Zapatero, equivócase Rajoy. Nin o plan europeo de apoio ao euro garante a súa estabilidade nin as medidas de axuste impostas van favorecer a recuperación.

Os fondos de 750.000 millóns de euros virtuais non representan un instrumento suficiente para corrixir a febleza estrutural dunha moeda que non ten un apoio político e fiscal suficientemente sólido; sobre todo cando á heteroxeneidade interna de sempre se lle engade agora unha tendencia abertamente diverxente entre os países nucleares e os chamados PIGS, abocados algúns deles a unha prolongada depresión.

O período das políticas de cohesión e converxencia abre paso a unha política de diverxencia ditada por unha dereita que renunciou hai tempo a avanzar na europa social e política e opta pola estratexia de sálvese quen poida. A estratexia de depreciación de facto do euro é funcional ao capital das potencias máis exportadoras como Alemaña, Holanda, Bélxica ou Francia pero debilita especialmente os países con défict comercial e con alto endebedamento.

Por outra parte, as condicións do axuste drástico, con criterios regresivos, impostas pola dereita europea no marco do Ecofin, conducen de xeito case inexorábel a Grecia, España e Portugal a un escenario de drástica contración da actividade económica: a redución do gasto público e a redución do ingreso das familias que, xunto co aumento do IVE, lastrarán o consumo e o investimento durante longo tempo. Polo tanto, o conxunto das medidas adoptadas non nos encamiñan cara unha recuperación económica senón que, polo contrario, dannos todos os boletos para sumirnos nunha profunda e prolongada depresión.

Desde o punto de vista social e de distribución da renda, os efectos das medidas de axuste anunciadas son fortemente regresivas. O custe do axuste déitase nas costas dos traballadores do sector público e dos pensionistas.

Como diciamos o pasado sábado, postos a facer reducións de gasto importantes e menos dañinos para a maioría da poboación poderiamos facer un drástico recorte do gasto militar –que absorbe case o 5% do gasto público total– e, desde logo, retirar as tropas inmediatamente de Afganistán. Supoño que a chamada de Obama a Zapatero o pasado luns ten algo que ver co medo a que Zapatero tomase esa medida tan de caixón, habida conta da situación na que estamos. O certo é que nin se menciona como posibilidade. Igualmente procedería deshabilitar os fondos do FROB que pexan enormemente a nosa débeda pública e responden a un proxecto político de fusión forzosa das caixas que é moi cuestionado. Ou as axudas á Igrexa católica.

Pero o que resulta máis escandaloso é que entre as medidas de Zapatero para reducir o déficit non haxa ningunha que implique aumentar os ingresos mediante impostos aos sectores sociais e económicos que teñen capacidade de pago. Nin imposto de gandes fortunas, nin imposto aos bonus e altísimos ingresos, nin eliminación das bonificacións ás Sicav e fondos de investimento especualtivo, etc.

En fin, axustar o déficit pola vía do gasto a costa das rendas salariais e pensionistas é a definitiva socialización dos custes da burbulla especulativa neoliberal e o último que podía agardarse dun goberno que se declara socialdemócrata. A dereita económica está contenta –pero non aínda abondo satisfeita– e a dereita política ten servida en bandexa a oportunidade para facer toda a demagoxia imaxinábel. Pero o peor de todo é que eses sacrificios sociais non traerán a recuperación económica senón unha profunda depresión e, de seguro, unha grande conflitivade social.

xabier.vence@usc.es
Publicado en Xornal de Galicia
Outros artigos en xornal.com

[*] Xavier Vence Deza (Rodeiro en 1961) é Catedrático de Economía Aplicada da Universidade de Santiago de Compostela, escritor, comentarista político, ... Foi director do Idega no período 1991-95. Profesor invitado en diferentes universidades estranxeiras, formou parte de diversos comités de expertos de organismos internacionais. É coordinador do grupo de investigación ICEDE e da área de Economía do Seminario de Estudos Galegos. Publicou máis dun centenar de artigos e libros en revistas profesionais de ámbito galego e internacional sobre economía da innovación e políticas tecnolóxicas, sistema galego de innovación, disparidades rexionais na UE, industria, servizos, mercado de traballo, sistemas produtivos e planificación estratéxica, desenvolvemento local ... .
____________________________

Proxeción do documentario "O mundo segundo Monsanto", este Mércores, 19 de Maio de 2010, organizada pola Xoaniña


A Xoaniña Sociedade Cooperativa Galega -Cooperativa de Consumo Responsable-, organiza un acto no Anteneo Ferrolán, proxectando o documentario sobre transxénicos:"O mundo segundo Monsanto". Este Mércores 19 de Maio ás 19.00 no Ateneo Ferrolán.

"O mundo segundo Monsanto" é un documentario de Maria- Monique Robin para o canle franco-alemán “Arte” sobre as malas artes da multinacional “Monsanto” e as súas influenzas no presente e futuro da agricultura, en especial no control de sementes, uso de pesticidas, transxénicos, …

A entrada é de balde.

"O mundo segundo Monsanto" -2008- é unha crítica demoledora sobre a actividade da transnacional estadounidense Monsanto, a empresa líder na produción de sementes transxénicas.


Omundo segundo Monsanto from alvrosda on Vimeo.



Organiza Cooperativa de Consumo responsable Xoaninha.
Teléfono: 981 93 08 68
R/ Venezuela 78. Ferrol. 15404

info@cooperativaxoaninha.org

http://www.cooperativaxoaninha.org/contidos/

Información baseada na envida por:
Elena Ärtäbrä
-elenuli@hotmail.com-
17 de maio de 2010 23:18
_______________________

De interese: O libro, co mesmo título que o documentario, da mesma autora Marie-Monique Robin "O mundo segundo Monsanto"


Cunha destacada presenza en máis de 46 países e ganancias impresionantes, Monsanto converteuse na empresa líder dos organismos xeneticamente modificados (OGMs), así como nunha das compañías máis controvertidas da industria mundial pola fabricación policlorobifenilos (PCBs), herbicidas (como o Glifosato e o Axente Laranxa utilizado durante a guerra de Vietnam) ou a hormona de crecemento bovino (prohibida en Europa).

Desde 1901, data da súa fundación, a empresa foi acumulando infinidade de procesos penais debido á toxicidade dos seus produtos, aínda que hoxe preséntase como unha empresa de "ciencias da vida" reconvertida ás virtudes do desenvolvemento sostible.

Grazas á comercialización das sementes transxénicas (máis do 90% do mercado mundial), Monsanto non só controla unha parte importante da alimentación mundial e a forma en que se produce, senón que pretende estender o seu poder sobre as formas de vida tradicionais dunha parte importante do planeta.

Baseándose en documentos inéditos, testemuños de afectados e vítimas, campesiños, recoñecidos científicos e destacados políticos, O mundo segundo Monsanto reconstrúe a xénese e desenvolvemento deste xigante industrial, o primeiro produtor mundial de sementes, unha empresa que segundo declaran os seus responsables "só quere o noso benestar".

Segundo datos solicitados pola autora, en 2007 os cultivos transxénicos (o 90% dos cales presentan características xenéticas cuxa patente posúe Monsanto) cubrían cen millóns de hectáreas, máis da metade atópanse nos Estados Unidos (54,6 millóns), seguido de Arxentina (18 millóns), Brasil (11,5 millóns), Canadá (6,1 millóns), a India (3,8 millóns), China (3,5 millóns), ...

A autora é coñecida no país a partir da publicación por Editorial Suramericana do libro Os escuadrones da morte: A escola francesa, sobre as monxas desaparecidas pola última ditadura. Marie-Monique Robin é xornalista, documentalista e directora de cine. Premio Albert, Londres (1995), polos seus traballos de investigación, realizou reportaxes para as principais canles de televisión de Francia e outros países sobre temas de interese e contido social. Autora de varios libros, rodou máis de 50 reportaxes en todo o mundo e foi premiada en varios festivais de cine documental. Consultora e experta en varios xuízos abertos en América Latina e Europa, as súas polémicas e rigorosas investigacións suscitaron o interese mundial e foron soporte para moitos procesos penais. Recentemente gañou o premio Rachel Carson Prize (2008) polo mundo Segundo Monsanto; creado en 1996, este premio é outorgado anualmente a un libro de temática social ou de relevancia política no campo de estudos sociais da ciencia e a tecnoloxía.

O Mundo Segundo Monsanto foi traducido a dez idiomas: inglés, alemán, italiano, castelán, holandés, grego, xaponés, coreano, portugués e húngaro.

Fonte: argentina.indymedia.org
____________________________