Eleccións lexislativas en Alemaña
A vitoria lograda nas urnas, con toda probabilidade vai-lle permitir a Angela Merkel afrontar o seu terceiro mandato co mellor resultado obtido pola Unión Cristián Demócrata (CDU) nas últimas dúas décadas (311), mais un resultado co que non acada a maioría absoluta (315). O parlamento esta formado por 630 representantes. Un tripartito SPD, Die Linke, Alianza90/Os Verdes, que contarían coa maioría absoluta non ten probabilidades de se conformar, pois as políticas económicas e sociais, non son as mesmas e o requisito sine qua non da esquerda (Die Linke) de saída da OTAN, non a acepta o SPD.
O partido burgués da dereita populista.
De acordo cos resultados, a canciller Merkel levaría ao seu partido (CDU) e á bávara (CSU) a lograr o 41,5% dos votos (311 representantes), non lonxe da maioría absoluta (En número de representantes no Bundestag) que podería permitirlle gobernar en solitario, mais se quedou a catro representantes da maioría absoluta. Sería o seu mellor resultado desde a reunificación alemá en 1990, cando a euforia suscitada por aquel feito apontoou a Helmut Kohl con máis de 43% dos votos.
Os sociais-liberais que noutrora foron socialdemocratas.
O SPD do aspirante Peer Steinbrück obtería o 25,7% (192 representantes) dos sufraxios, co que apenas mellora dous puntos e medio o malos resultados de fai catro anos.
A Esquerda e os Verdes.
A falta dos datos definitivos, que non se coñecerán até que sexa contada a última papeleta, no Parlamento Federal Alemán podería contar só coa presenza doutras dúas forzas políticas: Die Linke (A Esquerda), que conseguiría un 8,6% (64 representantes), e os Verdes/Alianza90, cun 8,4% (63 representantes).
A outra dereita, máis á dereita.
Os euroescépticos de Alternativa por Alemania (AfD) -formación máis á dereita que a de Merkel- conseguiron o 4,7% dos votos, moi preto do límite do 5% que lle abriría a porta ao Bundestag, sete meses logo do seu fundación, mais quedaron fora, por 0,3 puntos.
Os burgueses liberais.
O que si quedou fóra da Cámara (4,8%) por primeira vez na súa historia é o Partido Liberal (FPD), socio de coalición de Merkel nesta lexislatura e formación que actuou tradicionalmente de "bisagra" e estivo presente en 17 dos 22 gobernos alemáns desde a Segunda Guerra Mundial. A formación admitiu vivir a "hora máis amarga" desde a súa fundación e tanto o seu secretario xeral, Christian Lindner, como o candidato á Cancillería, Rainer Brüderle, asumiron as súas responsabilidades e insinuaron que poderían dimitir dos seus cargos.
Outros partidos.
Dos 27 partidos que se presentaron, os piratas recibiron 2,2% dos votos, o NPD o 1,3%, un 1% o Partido Protección Animal e do ODP o 0,3 por cento.
Sobre, aproximadamente, o 0,2% cada un para o Partido Republicano, o partido por Alemaña. E o 0,1 por cento, para o BP, o MLPD e para o partido da razón.
Coalicións.
De non conseguir Merkel a maioría absoluta, hoxe será o día para falar de coalicións, aínda que algúns partidos xa avanzaron as súas posicións.
A canciller, mellorou os resultados que lle auguraban as enquisas, buscará case con toda probabilidade -na República Federal Alemá nunca houbo un Goberno en minoría- un socio. Pois non teñen a maioría na outra cámara, o Senado (Bundesrat).
A participación.
O 73% dos electores alemáns achegáronse onte ás urnas para emitir o seu voto, 2,2 puntos máis que nos anteriores comicios xerais de fai catro anos (2009). Con ese dato Alemania rompeu a tendencia á baixa que se rexistraba desde 2002.
Dos aproximadamente 61,9 millóns de persoas que forman o censo con dereito a voto, foron aproximadamente 44,3 millóns as que exerceron o seu dereito de voto.
---
Angela Merkel move co seu triunfo os cimentos da política alemá
Por Ingo Niebel [*]
23.09.2013
A reorientación política e tamén ideolóxica da CDU creou certo baleiro no ámbito burgués, que foi ocupado pola euroescéptica AfD, cuxa influencia na política de Merkel está por ver.
Por primeira vez desde 1957, a Unión Demócrata Cristiá (CDU) de Angela Merkel -en alianza coa súa irmá bávara, a Unión Social Cristiá (CSU)- podería lograr a maioría absoluta. O seu triunfo ten un prezo político bastante alto porque a canciller quedou-se sen o seu socio preferente, o Partido Liberaldemócrata (FDP), que por primeira vez na súa historia non logrou entrar no Parlamento alemán.
Merkel venceu, pero tamén perdeu o bipartito.
Aínda así, o case 42% dos votos conseguidos é ante todo un triunfo persoal da presidenta da CDU que blinda un tanto a súa xa de seu forte posición dentro do partido. Haberá Merkel para rato, polo menos até 2017.
Ao peche desta edición non se coñecía si a democracia cristiá ía poder gobernar en solitario, xa que os resultados finais estaba previsto que os dese a coñecer o director electoral federal de madrugada. Todo dependía da repartición dos escanos, segundo a nova Lei Electoral, e de que si a euroésceptica Alternativa para Alemania (AfD) lograba superar o límite do 5% para entrar no Bundestag.
Independentemente de que Merkel goberne en solitario ou cun socio, o seu triunfo causou un cambio tectónico na paisaxe política alemán cuxo alcance só deixar albiscar nestes momentos.
A eliminación do FDP como actor parlamentario a nivel nacional significa que o electorado burgués xa non considera a este partido un instrumento necesario para controlar á dereita da CDU. Ese foi o papel histórico dos liberais. A "moderación" da CDU, levada a cabo por Merkel, converteu en obsoleto ao FDP.
No entanto, coa súa reorientación política e tamén ideolóxica, a CDU creou certo baleiro político no ámbito burgués que foi ocupado pola AfD. Está por ver que influencia terán os euroescépticos na política de Angela Merkel, porque máis aló de que a súa presenza ou ausencia no novo Bundestag, presentaranse ás eleccións europeas en 2014.
Ante este panorama, pode-se afirmar que Alemaña conta cun bloque de centrodereita bastante consolidado. E esta consolidación da CDU xa está provocando movementos á súa esquerda.
O Partido Socialdemócrata de Alemaña (SPD) debe decidir si se move cara a unha Gran Coalición con Merkel ou cara a un tripartito cos ecoloxistas Os Verdes e o partido Die Linke (A Esquerda). O pouco máis do 25% dos votos supón outro fatal resultado para o SPD. A cúpula socialdemócrata debería temer a formación doutro Executivo con Merkel como xefa, porque trala Gran Coalición de 2005-2009 acabaron en 23 puntos. Evidencio-se que o SPD deixou de ser un partido de arraigo popular.
Nun tripartito coas outras dúas formacións de oposición sería a primeira forza, a que marcaría as pautas. Die Linke xa volveu a manifestar a súa disposición a negociar o prezo político, pero está esperando a que se mova o SPD que rexeitou até agora calquera tipo de colaboración. Nun tripartito, o partido esquerdista sería a segunda forza política.
A terceira, os Verdes, teñen que decidir si dá por fracasado o seu plan electoral de "gañar o centro da sociedade" ou si vai preparar o terreo para gobernar en diante coa CDU.
Ante unha dereita consolidada, a oposición terá que definir-se como "esquerda", si é que o quere. Os defensores do tripartito deberían aclarar si se vai a tratar dunha alternativa política e ideolóxica ao proxecto de Merkel ou simplemente dunha alianza de forzas para facer-se co poder en Berlín e nos estados federais. Entón verase tamén que prezo político estaría disposto a pagar cada socio. O Dei Linke xa moveu ficha ofrecendo negociar a súa demanda tradicional de que Alemaña tería que saír da OTAN.
Publicado en Gara | 23.09.2013
Datos tirados da web do Bundestag.
_______________
