mércores, decembro 02, 2015

A Pepe Chao Rego, mestre de vida e amigo, coma nunca, graciñas, ... Por Xaquín Campo Freire


Por Xaquín Campo Freire [*]

02.12.2015

A PEPE CHAO REGO, MESTRE DE VIDA E AMIGO, COMA NUNCA, GRACIÑAS

Querido Pepe Chao: Hoxe van ser moitos os que falen e  escriban de ti. Cada un farao desde o seu universo referencial emotivo. E entre todos iremos poñendo as teselas para un mosaico da túa inesgotábel personalidade e inmensa creatividade.

A miña ligazón agradecida contigo vén de moi lonxe. Setembro de 1955. Desde entón xa foi un continuum. Hoxe quero reafirmar esa fidelidade de mutua amizade “sen que a morte nos separe”.

Quero retomar algo que escribín o mércores 27 de octubre de 2010 porque, máis aló da nosa amizade persoal, isto reflicte mellor a nosa relación comunitaria vista desde Ferrol, onde traballamos xuntos tanta xente e tanto tempo. Velaquí a memoria:

PARQUE XOSÉ CHAO REGO”. Hai datas ben ledas para toda unha comunidade. O Pleno do noso Concello aprobounos hai uns días, por unanimidade, o nome deste polígrafo para o noso rueiro oficial. Santa Mariña do Vilar e todo Ferrolterra, as letras e a cultura galegas estamos hoxe de festa. Parabéns!

Nese monumento a Pepe Chao, estará, como di el, “todo un estilo de sermos comunidade, e estaremos aí todos e cada un dos que con el traballamos, loitamos, sufrimos e esperamos”. Porque houbo de todo.

Hoxe a nosa memoria é fiel e faille xustiza a un dos bos e xenerosos. A nosa boca énchese de cancións e poesía. O noso corazón reborda de agradecementos e dos nosos ollos xorden bagoas de emoción. As palabras fican pequenas para expresarmos axeitadamente o sentido profundo desta decisión. O seu eco resoa forte e fondo. Porque o pobo é quen máis ordena.

Coidaremos deste monólito como cousa e causa nosa, como significante de toda unha etapa vivida con moita esperanza, pero tamén con sangue, suor e bágoas. Non podemos permitir que se destrúa a obra deste eminente fillo adoptivo de Santa Mariña do Vilar que tanto esforzo e estudo consagrou para dotar á parroquia de nome e honra universal e de verdadeiras obras arte. Abonda con abrir Google para comprobalo. Aí están ese mosaico de González Collado do ano 1960. O Pantocrátor de Segura Torrella na ábsida do templo. A talla da Virxe, dun verdadeiro artista, que polo seu vivir un tanto bohemio perdeuse no anonimato e do que debemos recuperar o seu nome. A fachada absolutamente orixinal, á que non lle damos o seu auténtico valor.

A nosa Igrexa Vella coas arquivoltas da porta principal cheas de signos de historia antiga. E tan antiga! O documento escrito de máis antigüidade de todo Ferrol é xustamente o que fai referencia a esta capeliña. Igrexa da que fala o Padre Sarmiento nos relatos das súas viaxes pola Galiza. Igrexa que foi queimada do 1936 e que Pepe Chao restaurou, seguindo os planos do Arquitecto Rodolfo Ucha Donate, para dedicala a servizos sociais da parroquia, porque na escola nacional nacía a auga onde os nosos nenos de daquela puñan os pés todos os días. Posteriormente serviu para introducir nas letras aos nenos xitanos que acababan de asentárense para deixar a transhumancia secular.

Hoxe, devolta de novo ao culto, o seu destino orixinario, onde algúns que aínda vivides viñestes prometer nos anos vinte o voso amor. Preguntádello a Maruja Purriños.

Mas por riba das pedras e de todo está o traballo humano de D. Xosé. A súa entrega polas persoas, a súa dedicación sen límites a todos nós, o seu testemuño de fe cristiá e a loita pola xustiza que lle custou, xunto con Vicente Couce e moitos outros, persecucións varias naqueles tempos da longa noite de pedra incluída a cadea. Pepe Chao, o noso benquerido D. Xosé, ficará así sempre connosco e para a posteridade co seu nome imperecedoiro.

Teño, como promotor principal, que mostrar agradecementos a D. Amable Dopico pola súa axuda silenciosa, eminentemente eficaz. A cantos nos ofreceron as súas incondicionais sinaturas para acompañármolas ao expediente preceptivo nestes casos. Tamén á Corporación Municipal, que unanimemente aceptou esta proposta. A D. Vicente Irisarri, o noso Sr. Alcalde que con toda honra para todos nós os veciños, presidirá, sen dúbida, o acto de inauguración.

Non teño palabras suficientes para Dona Mercedes Carbajales. Acollida, desvelos, preocupación, visitas a ese lugar, consellos, facilidades, orientacións,  o corrixir erros, fallos ou defectos, o interés pola tramitación seria e rigorosa no proceder, sen pausas no tempo. Mercedes, para ti o noso inmenso recoñecemento.

A D. Javier, o Párroco actual, e a toda a parroquia de Santa Mariña, que se vos pode dicir? Tendes o corazón a flor da pel pola sorte de vivirmos este intre co noso Pepe Chao Rego e a súa dona Sari.

Queremos poder dicirlle con grito forte e sincero: GRACIÑAS, PEPE, POR TODO. AD MULTOS ANNOS VIVAS, DOMINE JOSEPH!”

Pasaron cinco anos. Hoxe, 28 de novembro de 2015, querido Pepe Chao Rego, coma nunca: GRACIÑAS, MESTRE DE VIDA E AMIGO. Encheremos a cotío de flores frescas o monumento á túa memoria, mentres che falamos desde o corazón.

Sempre teu

Mandiá-Ferrol, 28 de Novembro de 2015.


[*] Xaquín Campo Freire [Xaquín da Roca],  Narón 1937, é un relixioso galeguista. Graduado social, ATS pola Universidade de Santiago de Compostela, a diplomatura en Xerontoloxía Social pola Universidade Complutense de Madrid e é licenciado en Teoloxía Pastoral Sanitaria, pola Universidade Camillianum de Roma dende 2005. É membro do consello de redacción da revista Encrucillada así como membro ordinario da AELG. Traballou de enfermeiro no PAC de Fene e de capelán de Residencia de Anciáns. Na actualidade é director do Centro de Acompañamento e Relación de Axuda e da Escola e Saúde e Centro de Escoita Activa Mons. Araúxo.

Pepe Chao (Xosé Chao Rego) - Bucador Google: Ir a Web.

Enviado por:
Xaquin Campo Freire
xaquinderoca@mundo-r.com-
28 de novembro de 2015 14:32
_________________

Programa "Queres" da Consellería de Sanidade - Reclamacións e Suxestión


Programa "Queres" da Consellería de Sanidade


O SERGAS, na Área Sanitaria de Compostela, ven de instaurar o Servizo "Queres" nos Centros de Saúde. Consiste no servizo de Atención o Doente dos Hospitais, pero nos Centros de Saúde. A persoa, pode presentar a súa queixa, denuncia, solicitude, instancia,... ou demanda no propio Centro de Saúde. O que temos que facer é usar este servizo cada vez que consideremos que se nos están vulnerando os dereitos de asistencia, sexa en consulta, probas diagnósticas ou intervencións cirúrxicas (e trato por supostto).

Terá isto algo que ver coas iniciativas de SOS Compostela de presentar as solicitudes ante o Xerente de Área no Rexistro do CHUS?

Terá que ver ca iniciativa de SOS Compostela, de meter n@ Valedor/a do Pobo diferentes situacións que consideramos dramáticas para @s doentes?

Cremos que estamos no bo camiño.

Enlace co Servizo Online de Reclamacións e Suxestión "Queres": Acceder.

Plataforma en Defensa da Sanidade Pública de Ferrol.
www.plataformadspferrol.blogspot.com
plataformadspferrol@gmail.com

Información baseada na enviada por:
manuel martin
-mmargar1951@gmail.com-
Plataforma en Defensa da Sanidade Pública Ferrol
-plataformadspferrol@gmail.com-
1 de dezembro de 2015 23:13

______________

Esquerda Unida de Narón en defensa do sector Naval de Ferrolterra


Esquerda Unida de Narón en defensa do sector Naval de Ferrolterra.


A grave situación que atravesa a comarca de Ferrolterra dende hai tres décadas polo desmantelamento do sector naval, e a elevada taxa de desemprego da comarca (a máis alta de Galiza), xunto á emigración forzosa por causa das políticas de partidos como o PP-PSOE, mediante a reestruturación de plantillas, están a pór en perigo este sector estratéxico para a comarca.

O asasinato do sector Naval con premeditación e aleivosía por parte dos gobernos de quenda da Xunta de Galicia e do Estado Español condenan a todo un pobo a emigración e a miseria.

Dende Esquerda Unida Narón, animamos á cidadanía a participar nunha vixilia o próximo día 3 DE DECEMBRO, ás 17:30 da tarde, na Praza do Concello en defensa do emprego e o NAVAL PÚBLICO de FERROLTERRA.

¡¡¡PON UNHA VELA POR CADA DESEMPREGADO!!!

ESQUERDA UNIDA DE NARÓN

Contas de Esquerda Unida Narón no facebook e no twitter.

Achegate xunta Nós, fagamos un novo Concello mais social, mais democrático, participativo e de Tod@s.


Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
1 de dezembro de 2015 22:55

_______________

luns, novembro 30, 2015

As cinco propostas lexislativas das PAHs/STOPs da Galiza diante das Eleccións Xerais do 20 de Decembro


Tres anos despois de tentar cambiar a lei a través da ILP que o PP bloqueou coa súa maioría absoluta, e máis de 6 anos despois de autotutelar os nosos dereitos a diario parando desafiuzamentos, recollendo familias a través da Obra Social, arrincando dacións e alugueres sociais á banca, soportando multas, represión e unha campaña de estigmatización constante dende os poderes fácticos e políticos do Estado Español. As eleccións xerais abren a posibilidade dunha nova correlación de forzas que permita superar a complicidade da banca e as subministradoras cos gobernos do PP e o PSOE. Complicidade que ocasionou leis inxustas, estafas, desafiuzamentos e cortes de subministracións.

Dirixímonos a toda a cidadanía, para que coñeza estas demandas enmarcadas na campaña: Sen as 5 da PAH, Eu non vos voto:

1.- DACIÓN EN PAGO RETROACTIVA: Poñer fin ás débedas para sempre, a débedas ilexítimas, garantir o dereito para volver a empezar. Rescatemos a persoas, non á banca.

2.- ALUGUER ALCANZABLE: O aluguer como unha opción de vida segura, estable e a un prezo alcanzable.

3.- STOP DESAFIUZAMENTOS: Nin unha familia máis na rúa.

4.- VIVENDA SOCIAL: Poñer fin aos pisos baleiros en mans da banca creando un parque público de  aluguer. Non se entende que haxa xente sen casas e casas sen xente.

5.- SUBMINISTRACIÓNS GARANTIDAS: Non máis cortes de auga, luz e gas.

Son 5 demandas de mínimos, necesarias, urxentes, destinadas a rescatar á cidadanía. Desde 2009 puxemos propostas de solución sobre a mesa a todos os partidos e todos os niveis da Administración. Demostramos que perdendo o medo podiamos vencer a Bancos, financeiras e fondos voitres. Fomos nós quen en ausencia de gobernos valentes organizámonos e combatido polos nosos dereitos.

As PAH e colectivos Stop-desafiuzamentos Galegos presentamos no Parlamento Galego o día 10 de novembro estas 5 propostas lexislativas, dentro desta campaña que deu comezo en todo o estado o día 8 de setembro.

Recentemente comezamos a recibir propostas de reunións con formacións políticas. Dende os colectivos galegos, e dado que entramos de cheo nun ciclo electoral que comeza con eleccións Estatais ao Congreso e ao Senado, rematando en  primavera con unhas eleccións autonómicas queremos comunicar:

1º) As formacións políticas que se amosen sensibles coas 5 propostas da PAH, en política de vivenda, faránnolo saber por escrito antes do día 14 de decembro. Explicando no mesmo o nivel de compromiso con estas propostas.

2º) Os colectivos pah-stop galegos consideramos que as propostas lexislativas da PAH son razoables e asumibles por calquera formación política e as condicións que expoñemos tamén entran dentro da lóxica  preventiva dun colectivo cidadá que non quere ser utilizado en campaña  electoral para beneficio de ningunha formación política.

3º) Ante os presentes tempos electorais e partidarios, dende o colectivo das PAHs e STOP DESAFIUZAMENTOS galegas consideramos que participar nas presentes eleccións coma axente activo e sobre todo en forma de correa de transmisión publicitaria, non é o noso papel.

Recibide unha fraternal aperta.
NEN CASAS SEN XENTE, NIN XENTE SEN CASA.

30 de Novembro de 2015

PAHs/STOPs da Galiza
______________

Colectivos denunciarán diante da Dirección Xeral de Medioambiente da Comisión Europea a situación das rías e ríos galegos


Colectivos denunciarán diante da Dirección Xeral de Medio Ambiente da Comisión Europea a situación das rías e ríos galegos. | Unha delegación de 18 persoas acudirá ao PE o vindeiro mércores 2 de decembro en representación de distintas asociacións e entidades. | A eurodeputada Lídia Senra promoveu esta viaxe co obxectivo de denunciar a contaminación e realizar unha posta en común das loitas.


Este mércores 2 de novembro integrantes do Comité Cidadán de Emerxencia para Ría de Ferrol, Asociación pola Defensa da Ría de Pontevedra, a Plataforma de Defensa do Río Baa, SOS Río Miño, Agrupación de Mariscadoras a Pé da Confraría de Pescadores de San Telmo de Pontevedra, Plataforma Sarriana polo Río, Plataforma de Cospeito, Asociación Xentes de Mar Viva e representantes do sector acuícola de Burela e artes menores de Narón, acudirán ao Parlamento Europeo (Bruxelas) para trasladar as súas experiencias de loita e denuncia da contaminación das rías e ríos galegos.

Así, de 9.30 a 12.00hrs. as 18 persoas integrantes desta delegación galega manterán unha xuntanza ca eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), Lídia Senra [1], co obxectivo inmediato realizar unha posta en común das problemáticas derivadas da contaminación das rías e ríos galegos, "unha cuestión de importante impacto para o noso País, tanto a nivel medioambiental como social e produtivo", valora a eurodeputada galega.

Durante a tarde será o momento de trasladar directamente as súas reivindicacións á Comisión Europea (CE), no marco da xuntanza que terá lugar de 16.15hrs. a 18.00hrs. [Sala PHS1C051] con Jose Manuel Servert, representante da Dirección Xeral de Medio Ambiente da CE na unidade adicada ao seguimento de infraccións e cuestións xurídicas.

Alternativa Galega de Esquerda en Europa tense dirixido xa en repetidas ocasións á Comisión Europea denunciando a situación de moitas das canles hidrográficas galegas a través de preguntas parlamentarias, como por exemplo as realizadas ao respeito das sendas fluviais do río Tea e Castro da Croa (LIC Río Tea), Ría de Ferrol (Reganosa, Forestal del Atlántico e marisqueo) ou a depuradora de Coruxo.

Aliás, Senra promoveu o pasado 7 de novembro un seminario en Cangas o baixo o título “As pescas e a acuicultura na Galiza no contexto da Política Pesqueira Común (PPC): retos e propostas de futuro”, articulada en torno a oito mesas temáticas integradas por máis de quince representantes directos do sector.

Bruxelas, 30 Novembro 2015.

[1] Sala PHS1C051, Parlamento Europeo (Bruxelas).

Máis información:
Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL) | lidia.senra@europarl.europa.eu | http://ageuropa.gal/ | https://www.facebook.com/LidiaSenraRodriguez.

Enviado por:
SENRA RODRÍGUEZ Lidia OFFICE
-lidia.senra-office@europarl.europa.eu-
30 de novembro de 2015 17:41

_____________

Foto de Satélite: Ría de Ferrol.
_________________________

A Asociación Oncohematolóxica POR+VIDA de Fene participou esta fin de semana pasada no X Congreso de Pacientes de Gepac en Madrid





A Asociación Oncohematolóxica POR+VIDA de Fene participou esta fin de semana pasada no X Congreso de Pacientes de Gepac en Madrid, organizado para pacientes, familiares e profesionais da mediciña. O sitio escollido foi a Escola Técnica Superior de Arquitectura os días 27, 28 e 29 de novembro.

Por+Vida é membro de Gepac dende o ano 2012, e leva asistindo a estas xornadas en varias edicións. Este ano representaron ao noso colectivo Olalla Sas Cruz, a nova presidenta, e Mª Carmen Rodríguez Fontán, a nova vicepresidenta.

Foi un evento declarado de interese sanitario polo Ministerio de Sanidade e a Consellería de Sanidade da comunidade onde se celebra. Tamén estivo avalado por 21 sociedades científicas.

Houbo máis de 80 coloquios de distintos tipos de cancro e aspectos xerais da enfermidade dirixidos a pacientes e a familiares (novas estratexias de soporte nutricional, prevención, ensaios clínicos, novas terapias, avances nos diferentes tipos de cancro, ciruxía reparadora por exemplo no cancro de mama, xenética, o exercicio físico despois do cancro, humanización nos coidados paliativos, biobancos: a importancia das mostras de tumores, benestar do pacente e a intelixencia emocional,...) así como talleres (nutrición como en casa, taller de cuidadores: "traballando dende a resilencia", relaxación, maquillaxe, risoterapia ...) e actividades (debates, visita aos stands das asociacións participantes, empresas colaboradoras,...) . Participaron máis de 100 profesionais neste congreso que aposta por unha visión multidisciplinar. A asistencia ao mesmo foi gratuíta.

Gepac é o grupo Español de Pacientes con Cancro. É unha organización independente sen ánimo de lucro composta por 44 asociacións de pacientes, 10 membros corporativos e 7 divisións propias: mama, próstata, pulmón, ril, fígado, páncreas, pel e melanoma. Esta alianza ten como propósito compartir recursos e experiencias e ter unha soa voz ante os diferentes axentes sociais e sistemas de saúde. Para máis información remitirse á web http://www.gepac.es/

Por+Vida tamén coincidíu con outras asociacións galegas membros de Gepac tamén como Asotrame de Narón e "Somos Unidos contra el Cáncer de Lugo".

--
por + vida
Asociación oncohematolóxica
pormaisvida2011@gmail.com
pormaisvida2011.blogspot.com

Enviado por:
Asociación Oncohematolóxica POR+VIDA
-pormaisvida2011@gmail.com-
30 de novembro de 2015 18:00
________________

O Observatorio para a Defensa dos Dereitos e Liberdades (EsCULcA), presenta o relatorio: "Democracia envenenada"


Relatorio EsCULcA. "Democracia envenenada"


Á maña de hoxe, 30 de Novembro de 2015, o Observatorio para a Defensa dos Dereitos e Liberdades (EsCULcA), presentou o Relatorio EsCULcA: "Democracia envenenada". O avogado e presidente da xunta directiva da entidade, Fernando Blanco Arce, pide a colaboración para dar a coñecer este importante traballo a todas as persoas e organismos que podan estar concernidos pola información que nel se recolle.

O relatorio "Democracia envenenada" sobre vulneración de dereitos no espazo público no período 2010-2014, documento, elaborado a partir da información reunida polo noso observatorio, descríbense centos de casos de abusos policiais (identificacións e sancións inmotivadas, amezas e insultos, agresións, etc.) acontecidos durante eses cinco anos no noso país.

Enviamos a ligazón de acceso ao relatorio: Ir á Web.

Correo-e:
esculca@esculca.net

Web oficial:
http://www.esculca.gal/

Nas redes sociais:
Facebook | Twitter.

Enviado por:
Joam Tavia
-jtavia@gmail.com-
30 de novembro de 2015 15:39

________

venres, novembro 27, 2015

Europa ante a guerra, ... Por Antonio Turiel

Por Antonio Turiel [*]
27.11.2015


Resoan con forza os tambores da guerra en Europa, e os cidadáns europeos, amedrentados pola omnipresente ameaza do terror integrista, únense fervorosos ao clamor contra o yihadismo, ou ben calan por temor a ser tachados de brandos, cando non de estúpidos.

Corren malos tempos para os que tratan de invocar a cordura, no medio de tantos faladoiros de baixo perfil, sostidas sobre a base de argumentos torpes e manidos. Custa tomar perspectiva, custa ter uns minutos para reflexionar con calma e tratar de entender que está pasando, como pasou en tan pouco tempo Europa de ser un baluarte de prosperidade e entendemento a ser presa do medo e do ardor guerreiro.

É froito este cambio do brutal atentado vivido en París fai dúas semanas? Aínda teño amigos na capital francesa, e varios referíronme escenas dun horror indescritíbel vividas por persoas achegadas a eles, algunhas das cales non sobreviviron. Pero, realmente actúan os gobernos cegados pola indignación da indiscriminada matanza, máis difícil de asumir nun territorio xa non habituado a estas atrocidades?

Cunha celeridade desconcertante, ás horas de haberse cometido os atentados de París e terse os primeiros datos sobre os asasinos, atribuír pola vía sumarísima, sen xuízo previo, a culpa ao Estado Islámico, antes denominado ISIS, agora Daesh (pois parece que esta palabra ten connotacións despectivas en árabe, e alguén con coñecementos de relacións públicas aconsellaría o cambio). Até aínda que o Estado Islámico reivindique os atentados, resulta sorprendente que se lle atribúa sen máis discusión, sen máis investigación, toda a culpa do sucedido. Os asasinos eran cidadáns franceses; non ten o Estado francés ningunha responsabilidade xa que logo? Di-se que combateron en Siria, pero, demostra ese simple feito que foron enviados aquí polo Estado Islámico? Non malinterpreten as miñas palabras: estou convencido que ISIS ou Daesh, ou como queiran chamarlle, instigou os atentados, si non é que deu apoio loxístico e diñeiro para a súa comisión, pero aínda así, o máis elemental sentido da prudencia indicaría que debería investigarse un pouco máis antes de lanzarse a unha cousa tan grande e tan terrible como é facer a guerra, cun custo tan elevado, tanto humano como económico. Unha guerra que para Francia comezou non tralos atentados de París, senón fai varios meses, en setembro, cando Hollande declarou que Siria era unha ameaza para a seguridade nacional de Francia e comezou a bombardear posicións de Daesh en Siria.

Como explicaba Christian Gebauer no post anterior, a zona de Siria e Irak é "o ombligo do mundo", un lugar estratéxico para o paso de oleodutos e que contén algúns dos maiores xacementos, que non foron explotados ao máximo rendemento polas sancións que recaeron sobre Iraq durante anos. Agora que no resto do mundo escasea o petróleo fácil de producir, esas reservas son demasiado golosas, demasiado necesarias para o futuro de tantos países importadores de petróleo, que necesitan ese petróleo para manter as súas elevadas cotas de desenvolvemento, para non afundirse de forma irremediable nesta crise que non acabará nunca.

Por que se produciu outro sanguento atentado en Bamako, a capital de Malí, uns días despois? Como comentamos fai case tres anos no post "O canto do galo", Francia ten un moi grande interese en manter o control de Malí para garantir a estabilidade das súas minas de uranio en Níxer. Malí é, xa que logo, outra fronte importante para Francia, de face a manter o fornezo dos combustíbeis vitais (neste caso, uranio) cos que manter a súa economía. Quen atentaron en Malí estaban, consciente ou inconscientemente, facéndoo contra o poder de Francia, e así este atentado era unha lóxica continuación do de París.

Pero cubrir dúas frontes de guerra, e tan distantes da metrópole, é demasiado para unha potencia crepuscular como Francia, así que pediu axuda para que lle cubran a fronte menos activa e menos problemática, a de Malí. España ofreceuse de inmediato a relevar a Francia en Malí, pero o Goberno español agora dubida en dar ese paso inmediatamente. Seguramente na decisión do gabinete de Mariano Rajoy pesou as duras xornadas vividas entre o 11 e o 15 de marzo de 2004, nas que o propio Rajoy, quen ía primeiro en todas as enquisas, perdeu as eleccións logo dos terríbeis atentados de Madrid do 11 de marzo. Naquel entón, en España aínda se axitaban os rescoldos do movemento contra a guerra en Iraq, na cal o Goberno do tamén conservador Jose María Aznar (do cal Rajoy era ministro) involucrara a España un ano antes, a pesar do maioritario rexeitamento pola opinión pública española. O Goberno de España vive no temor de que os movementos anti-guerra, tan activos fai unha década, puidésense reactivar por culpa dunha torpeza na xestión mediática da actual crise internacional, e por iso camiña con pés de chumbo. Sobre todo, porque en España hai previstas eleccións lexislativas para o 20 de decembro.

Si se confirma o que indican as enquisas e imponse unha coalición entre as dúas opcións máis conservadoras, PP e Cidadáns, o máis probábel é que España entre na guerra de Siria, xa sexa directamente sobre o propio teatro de operacións, xa sexa cubrindo a retagarda de Francia en Malí. Tampouco ten moitas máis opcións desde unha perspectiva BAU: estas guerras son para controlar o acceso ás últimas grandes bolsas de recursos naturais; non as máis abundantes senón as de mellor calidade. Quen as controle poderá manterse un pouco mellor que aqueles que non o consigan. Esta é a verdadeira razón detrás desta e das outras guerras que a seguirán, e é por iso que España entrará xunto cos seus aliados nas guerras que veñen. Guerras que se irán multiplicando, por unha soa razón, que se pode sintetizar nun gráfico extraído do informe anual de 2015 da Axencia Internacional da Enerxía e que recentemente comentamos.


Aí pódeno ver: até de acordo cos infladísimos escenarios da AIE, Europa está condenada a decrecer no seu consumo enerxético un 12% adicional ao que xa decreceu. Dinnos que iso o vai a facer aumentando o seu PIB un 50% en términos reais, pero como tal cousa (crecer económicamente mentres se decrece enerxeticamente) non só non se viu xamais senón que ademais é imposíbel, ninguén cun pouco de coñecemento dálle a máis mínima importancia ao eixe horizontal da gráfica. O importante, xa que logo, é esa caída no eixe vertical, e a desasosegante certeza de que encima ese escenario é optimista...

Europa está condenada a decrecer enerxicamente, simplemente, porque non hai para todos, porque, segundo recoñecía a AIE nese mesmo informe de 2015, a produción de carbón e petróleo vai a decaer a partir de 2020 (disfrazada, ao seu dicir, de pico de demanda). Europa non necesita que llo diga a AIE; na Comisión Europea xa saben que actualmente o nivel de consumo de enerxía primaria de todo tipo está a niveis de principios dos anos 90 do século XX, e xa saben que de seguir así en poucas décadas estará en niveis dos anos 70. Pero Europa resístese a agonizar enerxicamente. E resístese porque non hai plan B. Non hai alternativa ao crecentismo. E non as hai porque non existan propostas (e algunhas dunha gran calidade); non as hai, simplemente, porque é politicamente inaceptable.

Así as cousas, a conciencia pública española terá que irse volvendo cada vez máis bélica para poder adaptarse ao único plan de futuro que hai agora mesmo sobre a mesa. Virán máis guerras, inevitablemente. Guerras que se librarán en países estranxeiros para asegurar o fluxo dos vitais recursos, principalmente de combustibles fósiles. Guerras que causarán dor, destrución e morte, e non só nos pobres países que asediemos; unha pequena pero dolorosa parte do mal que causaremos volverase contra nós, nos nosos fillos que volverán en ataúde dun afastado outeiro, nos nosos parentes e amigos que morrerán por culpa dunha pequena bomba que un miserábel e desesperado traerá desas recónditas terras para explotar no noso mercado, no noso tren, no noso traballo. E esa bomba que tanto dano nos fará servirá para xustificar que os tambores de guerra redobren aínda con máis forza, que esnaquicemos aínda máis sanguinariamente aquelas terras afastadas que gardan o petróleo que tanto necesitamos, o gas natural que nos quenta, o uranio que pon en marcha nosas decrépitas centrais nucleares.

Seguramente no curso dos anos que virán veremos como España, probablemente do brazo de Francia, entrará en guerra en Alxeria. A situación no país norteafricano se ha ir degradando, especialmente desde que o prezo do petróleo baixou tanto e o país achégase ao seu bancarrota petrolífera, mentres hai cada vez máis persoas que falan de que podería reproducirse a sanguenta guerra civil dos anos 90; a presenza sobre o terreo de grupos vinculados ao Estado islámico non fai máis que acrecentar o temor á volta a un conflito interno alxerino. Cando dentro duns anos España entre en Alxeria, dirán que imos a pacificar aquelas terras, novamente abordeladas por outra cruel guerra civil; dirán que hai que dar soporte á democracia no norte de África, sen cuestionar a legalidade factual das eleccións en Alxeria; dirán, para rematar, que é vital evitar a formación dun estado errado tan preto de casa. Non se dirá nunca que España obtén o 60% do gas natural que consume de Alxeria, nin que por culpa da chegada ao seu cenit produtivo as exportacións de gas de Alxeria caeron en 2014 un 4,8%.


Nunca se explicará que estamos alí para asegurarnos de que o petróleo e o gas alxerino sigan fluíndo cara a España, malia a caída xeolóxica da produción, malia que pouco pode facer a vontade dos homes para opoñerse ás leis da Física. Ao final, o punto crave consiste en apropiarse deses recursos, de maneira que cheguen antes a nós que aos propios alxerinos, si é que non hai suficiente para todos. Hai pouco un diario español expresou esta mesma idea cunha pasmosa e involuntaria claridade: "Está en perigo o gas español en Alxeria?". Fíxense que frase: o gas español. Coma se Alxeria tivese algunha obrigación de garantir que dos seus pozos seguirá manando e ao mesmo ritmo un gas natural que, por algún motivo, resultar ser en orixe española, e non alxerino.

De todos os xeitos, o papel que España está chamada a desempeñar nestas guerras cenitais non é demasiado destacado, debido a que rapidamente os conflitos vanse a volver multilaterais. Xa o puidemos comprobar hai pouco co caso da derriba do cazabombardeiro ruso por parte de dous cazas turcos mentres bombardeaba posicións rebeldes en Siria. Resulta que os intereses de Rusia e de Occidente en Siria non son os mesmos: Rusia quere manter no poder a Bashar El Assad, o seu aliado natural na zona, e por iso aproveita os bombardeos sobre Siria non só para atacar a Daesh, senón tamén a outros grupos opositores ao Assad. Pero resulta que a Occidente lle interesa favorecer a algúns deses grupos, na esperanza de non só derrotar a Daesh senón tamén de derrocar ao Assad e garantirse o control dunha zona geostratexicamente fundamental. E neste xogo de equilibrios Turquía tamén ten as súas preferencias: o avión ruso que derribaron estaba xustamente bombardeando as posicións dun grupo prol-turco.

Esta multilateralidade de intereses irase facendo cada vez máis evidente, a medida que os recursos escaseen máis e xa non dean para cubrir as necesidades dos hoxe aliados. Cando o botín destas neoguerras de conquista sexa máis magro, algunhas potencias menores irán quedando acurrunchadas do reparto. No caso particular de España, nun momento determinado non se lle invitará a participar nas operacións militares, e até se lle pedirá que abandone certos escenarios onde xa se atopaba sobre o terreo. E si España, ou calquera outra potencia menor, non accede a irse de grado, usarase a mesma forza militar contra ela. Isto degradará aínda máis a TRE da guerra, pois dado o magro dos recursos o número de países invasores terá que irse reducindo, sen que por iso se reduzan as dificultades sobre o terreo, co que o rendemento destas aventuras militares caerá dobremente: porque haberá menos recursos militares, e iso fará que os fluxos serán máis pequenos e irregulares; e porque, esgotadas as outras opcións, poñeranse os ollos en países con menores recursos naturais.

Converter a guerra no principal instrumento para garantir o fluxo de recursos naturais cara ás economías occidentais terá tamén un custo importante para os países invasores. No que respecta aos dereitos dos cidadáns, impoñeranse cada vez maiores restricións ás liberdades individuais, necesarias para acalar as críticas a aventuras bélicas cada vez máis dubidosas e menos rendíbeis. As sociedades en guerra prolongada sofren dun proceso de militarización da conciencia cidadá, na que o clima de guerra presídeo todo e xustifícao todo; non se pode cuestionar non xa a lexitimidade senón a utilidade do que se fai, so pena de ser considerado un traidor e, eventualmente, ter que afrontar penas de prisión. A disidencia é acalada e, co paso do tempo, pode acabarse convertendo en insurxencia, a medida que o fluxo minguante de recursos sexa distribuído de xeito pouco equitativa entre a sociedade. Co incremento do gasto militar, é inevitable un incremento dos recortes sociais; estes maiores recortes sociais xa sobrevirían por razón do declive enerxético inevitábel, pero serán máis grandes pola cantidade de recursos destinados a soster o exército. O custo nada desprezábel das aventuras militares puidémolo comprobar recentemente, cando Francia conseguiu que a Comisión Europea permítalle non cumprir co seu obxectivo de déficit público para este ano pola razón explícita das súas necesidades militares.

Moitos dos grandes imperios da Historia colapsaron ao ser incapaces de soster as súas últimas aventuras militares, ás veces un tanto esperpénticas. A lóxica subxacente de moitas guerras de conquista era que a economía se volveu dependente da espoliación de recursos nos territorios conquistados. Esta é unha situación en moito análoga á que temos actualmente. Os lugares en disputa son aínda hoxe atractivos desde o punto de vista dos recursos, pero o inevitable declive da produción mundial de hidrocarburos levará a países cada vez máis remotos, máis poboados, mellor defendidos e con menos recursos. Ao final, exhaustos polo esforzo e incapaz de sosterse cos magros froitos das últimas guerras, todas as potencias occidentais irán colapsando.

Digamos-lo alto e claro: o colapso da sociedade europea é inevitable si continuamos pola vía militar. Será un colapso económico, si, pero tamén, e moito antes, moral, si por mor de manter uns poucos anos máis un sistema insostíbel renunciamos aos valores fundamentais nos que fai tempo decidimos crer.

A guerra non é a única opción para Europa, e desde logo non é a mellor. Europa pode e debe aspirar a moito máis que a intentar roubar violentamente os últimos refugallos da era fósil. Teremos que decrecer, certamente, pero podemos facelo desde xa e con dignidade, no canto de emborracharnos nunha orxía de sangue que só atrasará o inevitable até mañá e entón faranos caer dun xeito máis brutal e precipitada. Non permitamos que o continente que unha vez foi un exemplo de democracia convértase en sinónimo de barbarie e de abxección. Non mancillemos o nome de Europa a ollos das próximas xeracións. Gardemos para nós o noso recurso máis valioso: o noso honor.

Saúde,
AMT

[*] Antonio Turiel Martínez, Licenciado en CC. Físicas por la UAM (1993), en CC. Matemáticas por la UAM (1994), Doctor en Física Teórica por la UAM (1998) e Científico titular en el Institut de Ciències del Mar del CSIC. Autor do Blogue The Oil Crash.  Con máis de 6 millóns 100 mil entradas.| Páxina no facebook.

No buscador libre DuckDuckGo.

Enviado por:
Manuel Casal Lodeiro - VEspera de Nada
-diademoito@vesperadenada.org-
  26 de novembro de 2015 10:16

_______________

De moito interese:

Asociación Véspera de Nada por unha Galiza sen Petróleo
A sementar a revolución da Galiza pospetróleo:

Guía para o descenso enerxético
____________________________

Acto público de Nós-Candidatura Galega en Ferrol, hoxe venres 27 de Novembro - Vídeo Para diversos, NÓS #ParaVídeosNós


ACTO PÚBLICO DE NÓS CANDIDATURA GALEGA EN FERROL

Venres 27 de Novembro, 20 horas, Centro Cultural Torrente Ballester

Coa participación de:
Antonia Martínez; Secretaria Comarcal da CIG-Ensino

Iván Rivas; portavoz municipal do BNG

Suso de Toro; escritor Candidato ao Congreso pola Coruña

Carlos Callón; Candiodato nº 1 ao Congreso


https://youtu.be/-J1MAbG7fyI

Enlaces e Contacto:
https://twitter.com/noscgalega

https://www.facebook.com/noscgalega/

http://noscandidaturagalega.gal/

https://www.youtube.com/channel/UCfsWeujQ-LVG6s23wWSJC5g/

info@noscandidaturagalega.gal

Enviado por:
BNG
-bng@ferrol.es-
25 de novembro de 2015 13:44
_______________

"Balance da Lexislatura. Milagre Económico?" Hoxe venres 27 de Novembro, Conferencia - Coloquio de Manolo en Ferrol

Conferencia - Coloquio de Manolo Lago "Balance da Lexislatura. Milagre Económico?" [Ciclo Democracia e Compromiso]

A  Asociación Cultural FUCO BUXÁN organiza a Conferencia- Coloquio que leva por título BALANCE DA LEXISLATURA. MILAGRE ECONÓMICO? que será impartida por Manuel Lago (Vigo, 1956), responsable do Gabinete Económico de CC.OO e Profesor da Universidade da Coruña. Do ano 2005 ó 2009 foi Director Financieiro da TVG.

O gasto público (sanidade, educación, vivenda, servizos comunitarios...) tivo unha redución drástica en España ao tempo que se incrementaba a factura financeira. Este enorme tixeretazo -que afecta á capitalización e á competitividade do Estado- deprime a economía sen equilibrar as contas públicas nunha carreira sen fin cara ó deterioro imparable do noso feble “Estado del Bienestar”.

Coa devandita Conferencia, a  A.C. Fuco Buxán continúa o Ciclo que baixo o título xenérico DEMOCRACIA E COMPROMISO, pretende contribuír ao debate sobre a profunda crise sistémica na que estamos inmersos. A tal fin, convidaremos a prestixiosos analistas que darán a súa visión dende perspectivas diversas.

Venres, 27 de novembro ás 19,30 horas.
Na Galería Sargadelos - Ferrol

Web oficial:
http://www.fucobuxan.net
Blog Escolma das Razóns:
http://escolmadasrazons.blogspot.com.es/
Blog Pensamento Crítico:
http://opinionsfuco.blogspot.com.es/
Facebook:
http://www.facebook.com/pages/Fuco-Bux%C3%A1n/118931821452749
Twitter:
http://twitter.com/FucoBuxan
Google+:
https://plus.google.com/u/0/108716477794009532670/posts

Fuco Buxán, A. C.
Rúa Armada Española, 32 baixo- 15406 - Ferrol
Apartado Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telefono. 981325492
www.fucobuxan.net
fucobuxan@yahoo.es

____________

xoves, novembro 26, 2015

Abren-se os procesos participativos no Concello de Ferrol, cun Foro Cívico que está previsto que se celebre o Xoves 3 Decembro

Desde a Concellaría de Participación Cidadá, abren os procesos participativos no Concello de Ferrol, cun Foro Cívico que está previsto que se celebre o Xoves 3 Decembro entre as 7 da tarde e 9 da noite, no Teatro Jofre. Mais para intervir a Concellaría abre un proceso de inscrición que se pode realizar a través da web municipal nun formulario especifico para o evento. Desde Ártabra 21 aledamos-nos de que se abra este proceso e intentaremos participar no mesmo, para contribuír á promoción da participación cidadá.

PROCESOS PARTICIPATIVOS CONCELLO DE FERROL

Xoves 3 decembro. 18-21 h. Teatro Jofre.

POR QUE PARTICIPAR?

Para facer de Ferrol un concello máis xusto, precisamos unha inmensa intelixencia colectiva. Contamos desde 2009 cun Regulamento de Participación Cidadá que posibilita modelos de democracia directa, onde cada persoa é máis que un voto. As túas achegas son necesarias para enriquecer este diálogo. Actívate, comparte os teus soños.

QUE SON OS FOROS CÍVICOS?

Son espazos abertos ao conxunto da veciñanza para reflexionar, debater e tomar decisións sobre temas que afectan a máis dunha área da actividade municipal.

FORO CÍVICO: MODELOS DE PARTICIPACIÓN CIDADÁ

Que esperamos da participación? Como chegamos ás persoas que faltan nestes procesos? Cales son as principais cuestións que desexamos abordar de maneira colectiva? Este encontro é un punto de partida co que reiniciar a participación en Ferrol e reforzar a corresponsabilidade entre cidadanía e representantes políticos. Unha oportunidade para poñer en práctica dinámicas igualitarias que favorezan a expresión e a escoita de todas as voces.

TEMAS

Os temas son: Cultura; Educación; Normalización lingüística; Cooperación ao desenvolvemento; Migración; Deportes; Turismo; Medio Ambiente; Patrimonio; Novas Tecnoloxías; Emprego; Participacion cidadá; Igualdade e xénero; Mocidade; Maiores; Área sociosanitaria; Diversidade funcional; Planeamento urbanístico; Obras; Tráfico e mobilidade e Seguridade Cidadá.

FICHA

Enlace para acceder e encher a "ficha de recollida de datos da cidadanía interesada en intervir nos procesos participativos do Concello de Ferrol" | [Ir á Web].

DOCUMENTO DE INTERESE

Regulamento de Participación Cidadá do Concello de Ferrol | Baixar/Acceder.

_____________

O candidato marica, ... Por Carlos Callón

Carlos Callón [*]
26.11.2015


Teño sufrido moito por ser diferente. Por non encaixar no modelo de neno normativo, nin da nena normativa, por estar en terra de ninguén.

Por aceptar representar na obra de teatro do colexio o papel protagonista de prostituta, travestido con 9 anos. "Connosco non xogues, que isto é cousa de nenas"; "larga de aquí, marica, que estamos os homes". Fun invisíbel até case os 20. As primeiras décadas da miña vida paseinas sen ser eu. Cando optei por saír do armario non había na esfera pública referentes cunha sexualidade abertamente diferente, como moito para facer a graza ou para a crónica rosa.

Aínda así, que ninguén se quede cunha imaxe negativa. Loitei, como hai que loitar na vida, e logrei encontrar o camiño para ser un rapazolo alegre, antes, e agora un adulto tamén razoabelmente feliz. Loitei pola miña identidade, igual que loitei pola miña lingua, pola miña cultura, polos dereitos deste país e da súa xente.

Hoxe o meu papel é outro. Son militante de base do BNG, e agora encabezo a lista NÓS-Candidatura Galega pola Coruña, e asumo facer o que desexei que outras e outros fixeran no seu día para evitar que me sentise só. Dispóñome a entrar na esfera pública da política coa miña sexualidade non heteronormativa como bandeira, xunto con outras bandeiras que me comprometo a soster sen que me trema o pulso.

Vou ser o deputado de todas as veces que me chamaron marica, a min e a todos.

Vou ser un deputado de todas as persoas ás que, como a min, por ir collido da man co meu mozo pola rúa, lle ofreceron "unhas hostias". E dos que as levan. E dos que se defenden con uñas e dentes.

Vou ser o deputado da pluma orgullosa e da dignidade das diferentes maneiras de organizar as vidas. Por responsabilidade comigo mesmo, polas persoas que aínda hoxe son discriminadas e polas que van alá, vou ser un deputado marica. Un deputado galego, nacionalista, de esquerdas e homosexual.

Non vou ser o único deputado homosexual no Congreso, seino, mais si un dos poucos fóra do armario, a pesar do camiño andado por algúns grandes como Pedro Zerolo. E vou decidido a exercer como deputado das diversidades. Galiza vai abrir aínda máis as portas do Congreso tamén nese campo. Porque a plena igualdade de dereitos e a fin das discriminacións aínda están por conquistar.

A quen defende os modelos heterocéntricos, os arquetipos rosa e azul, quero dicirlle: aquí estamos eu e a miña pluma multicores, e viñemos para ficar.

Publicado en LVG, o 25 de Novembro de 2015

[*] Carlos Manuel Callón Torres - nado en Santa Uxía de Ribeira o 26 de agosto de 1978, é activista, profesor e escritor, na actualidade é o candidato -cabeza de lista pola Coruña, de Nós - Candidatura Galega. Licenciado en filoloxías galega e portuguesa pola Universidade de Santiago de Compostela. Exerce como profesor de lingua e literatura galega no ensino secundario [Galipedia]. Blogue persoal: http://www.carloscallon.com/  | Conta de twitter: https://twitter.com/carloscallon | Conta no facebook: https://gl-es.facebook.com/CarlosCallon|
_____________

A eurodiputada galega Lídia Senra rexeita a intervención militar en Siria e insta a establecer "unha cultura da paz"


Senra rexeita a intervención militar en Siria e insta a establecer "unha cultura da paz". | Na mañá de hoxe o Parlamento Europeo debateu sobre a reacción da Unión Europea fronte aos atentados sufridos en París o pasado venres. | AGEe demanda unha estratexia baseada no cese do financiamento aos terroristas e a contribución sólida ao empoderamento dos pobos.


No marco da sesión plenaria que está a ter lugar en Estrasburgo durante esta semana [1], o Parlamento Europeo debateu como primeiro punto da orde do día de hoxe a situación xerada na Unión Europea logo dos atentados sufridos en París o pasado venres.

A eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), Lídia Senra, reiterou o seu "máis fondo pesar e total rexeitamento aos recentes atentados de París, Túnez, Beirut e Bamaco. Non hai escusa, nin xustificación para o terrorismo", salientou. Aliás, recalcou a eurodeputada galega, "manifesto tamén o mesmo pesar e rexeitamento polas mortes que ocasionan as potencias occidentais alí onde están intervindo". Porque, abondou, "o  que vostedes chaman 'efectos colaterais', son tamén asasinatos de civís indefensas e indefensos, vítimas exactamente iguais que as que provocan os terroristas".

Senra instou ao Parlamento a reaccionar con responsabilidade e non contribuír a un aumento da tensión internacional, porque "a violencia, xera violencia, e non son as armas nin a vinganza o xeito de resolver os conflitos".

Os intereses económicos e  neocoloniais dos Estados do Norte levan décadas xerando pobreza e miseria nos países do Sur,  provocando e alentando guerras, conflitos e enfrontamentos fraticidas "co único fin de manter no poder a quen en cada momento entenden que apoia os intereses económicos das multinacionais para as que gobernan", sinalou. "Nestes mesmos días moitas voces están lembrando como a propia Hillary Clinton confirmou que os Estados Unidos financiaron a Al Qaeda, ou as recentes declaracións de Blair asumindo que a intervención en Irak foi un aliciente para o reforzamento do ISIS", citou como exemplo.

Polo tanto, tras a esta presión bélica reiterada contra países concretos que están a impoñer as potencias occidentais, "non se atopa a vontade de velar pola nosa seguridade, nin tampouco a de apoiar a democracia nin a mellora das condicións de vida dos pobos do Sur, senón  o interese duns poucos".

Lídia Senra tamén criticou duramente hoxe dende Estrasburgo o xeito no que se están a instrumentalizar os atentados perpetrados en París o pasado 13 de novembro, esixindo que as institucións europeas e os gobernos do Estados "non caian na tentación de  crear pánico nos nosos pobos e xerar un clima de terror para que aceptemos de bo grado mais intervencións militares no exterior e maiores medidas represivas nos nosos países", unha situación que, ademais, contribuiría a xerar medo e rexeitamento cara as persoas refuxiadas que chegan a territorio europeo, "persoas que precisamente foxen das consecuencias das nosas actuacións".

Así, a eurodeputada de AGEe acusou aos gobernos occidentais de estar a intentar empregar a loita contra o terrorismo "para introducir as medidas represivas que vostedes precisan para silenciarnos mentras nos rouban os bens comúns e os servizos públicos, destrúen emprego e déixannos sen teito  nin pan", enfatizou Senra.

"Se realmente queren combater o terrorismo prohiban o tráfico e venda de armas, denuncien a quenes financian estes grupos a través da compra de petróleo a baixo custo, bloqueen as súas fontes de financiamento", recomendou. Para procurar realmente unha convivencia en paz, "permitan que os pobos recuperen realmente a súa soberanía e podan ser donos dos seus propios recursos".

"Eu dígolles que non", concluíu con contundencia a eurodeputada de AGE, "non á guerra, non á intervención militar, nin no meu nome nin no da inmensa maioría da poboación, que queremos a paz, a dignidade e a liberdade e cremos na solidariedade". "Poñan fin á guerra e dirixan os seus esforzos a establecer unha cultura da paz", demandou no Parlamento Europeo.

Estrasburgo, 25 Novembro 2015

No vídeo a Secretaria de Estado, Hillary Clinton, admitiu nunha entrevista concedida á cadea estadounidense Fox News, que o Goberno de EE.UU. (Publicado o 30 de maio de 2012)


https://youtu.be/kz293ocSvJ4

Máis información:
Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL) | lidia.senra@europarl.europa.eu | http://ageuropa.gal/ | https://www.facebook.com/LidiaSenraRodriguez .

[1] Orde do día da sesión plenaria.

Enviado por:
SENRA RODRÍGUEZ Lidia OFFICE
-lidia.senra-office@europarl.europa.eu-
25 de novembro de 2015 15:21

_____________

Foto da cabeceira, do asturiano Manu Bravo, (Premio Pulitzer 2013)  postada por Ártabra 21.
____________________

mércores, novembro 25, 2015

Morreu? (in memoriam de Carlos Oroza, o mestre e o amigo), ... Por Juan C. Valle (Karlotti)


IN MEMORIAM DE CARLOS OROZA [1], O MESTRE E O AMIGO


Por Juan C. Valle (Karlotti), [*]
25.11.2015


Morreu?, Hai persoas que nos dan a vida, ata cando din adeus, e é que como todas ás que amamos, veñen habitar A ALDEA DO CORAZÓN de cada un de nós.

Até para os que non o tiveron en conta en vida, ou só dun modo oportunista, nos últimos anos, arrimáronse a el, vendo niso unha fonte de BENEFICIOS, non espirituais, nin de vida, nin de coñecemento ou experiencia existencial, ou só polo pracer magnífico de experimentar o que só os poetas de verdade son capaces de provocar, fan da súa morte un NEGOCIO NECRÓFILO.

Coñecinlle da man de Pinho, e sempre cando saíamos das madrugadas, indemnes a duras penas, e el sempre polas Avenidas do día, coa baía de Vigo enchendolle de beiras os petos, o encontrabamos nunha das varias cafeterías que abrían a primeiras horas da mañá, camiñaba recitando o mundo, sempre elegante como os antigos rapsodas, (Dixo Manuel Rivas, fai tempo, que Carlos era o mellor rapsoda de Europa) Anos despois, no 87, aínda compartimos máis horas, sempre mediados polo respecto que nos merecía, e sobre todo pola admiración.

Aínda teño, sempre ao meu lado, CABALUM, a primeira edición dedicada por el. Pasarían anos até que por terceira vez, e esta baixo os orgullosos guindastres en extinción, en as dobradas rúas de Ferrol, e nun estado de graza que tres tipos con ideas, e sobre todo, apaixonados pola palabra encarnada que a poesía pon nas nosas mans: MARCOS LORENZO, sen el é impensábel que o que hoxe é unha consolidada cita da POESÍA SALVAXE, fixésese real. Converxeron tres persoas, dicía, para as cales a poesía é O MODO DE HABITAR O MUNDO E DE FACELO EXPERIENCIA TOTAL: Guillermo Ferrandez, Karlotti, e Marcos Lorenzo.

Tivemos claro, sen a menor dúbida, que a idea fundacional da poesía na rúa, o levar a poesía ao seu medio natural, onde a palabra e a vida se aparean para facerse verdade, a cada instante, era CARLOS OROZA, era el, o seu dicir, o que mellor mostraba o que queriamos que fose esta cita.

E así foi desde o primeiro momento, o EMBLEMA DA SEMANA SALVAXE.

Era o mestre, o que ao escoitarlle, turbaba as certezas, e abría a porta que só os Chamans son capaces de ver, de abrir e de cruzar, e de alí volver e revelarnos a parte de o soño que só no insomnio aceso é capaz o home de facelo experiencia.

Estamos orgullosos de ser os seus amigos, de habelo dado a coñecer a moitos mozos, e desde a dignidade máis radical, axudar a que se lle tivese en conta como o que era, un dos grandes poetas destes tempos.

Longa vida a CARLOS OROZA, no corazón das persoas que lle coñecemos e admiramos, e das que, sen dúbida coñeceranlle, e saberán apreciar o poder da palabra encarnada para sobrevivir ao poder da miserable abundancia, e a súa mezquindade.

Hoxe somos afortunados.

ÁLBUM FOTOGRÁFICO

[*] Juan Carlos Valle (Karlotti), poeta ..., (En facebook).
http://karlotti.es/ | http://www.karlotti.com/ | https://twitter.com/karlotti. Socio de A.C. Fuco Buxán

[1] Carlos Oroza, nado en Viveiro o 13 de maio de 1923, e finado en Vigo o 21 de novembro de 2015, poeta [Galipedia].

Enviado por:
A.C. Fuco Buxán Fuco Buxán
-fucobuxan@gmail.com-
24 de novembro de 2015 14:26

___________________

martes, novembro 24, 2015

Como no resto de cidades e vilas galegas, en Ferrol, a CIG convoca concentracións, este 25N, n Día Internacional para a eliminación da violencia contra as mulleres

A secretaría da Muller lanza unha campaña, con motivo do 25 de Novembro, alertando de que “Na túa empresa tamén hai violencia”

A CIG convoca concentracións, o Día Internacional para a eliminación da violencia contra as mulleres, en cidades e vilas galegas. En Ferrol: ás 12 horas diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galiza.

A CIG convoca concentracións en cidades e vilas galegas contra a violencia machista, mañá mércores, día 25 de novembro, Día Internacional para a eliminación da violencia contra as mulleres. Unha data con motivo da que vén desenvolvendo unha campaña baixo o lema “Na túa empresa tamén hai violencia”, para chamar a atención sobre as agresións e a violencia simbólica, de abusos cotiáns, que sofren as mulleres no ámbito laboral -que foi presentada a semana pasada no marco dun encontro nacional de mulleres da CIG- e chama a participar das mobilizacións convocadas polo movemento feminista.

“Na túa empresa tamén hai violencia”


Con esta campaña a CIG pretende dar claves de identificación das múltiples manifestacións de violencia e sexismo no ámbito laboral, na propia empresa, para comezar polo máis próximo. Deste xeito advirte que “son violencia machista os achegamentos físicos excesivos por parte dun xefe ou un compañeiro de traballo” mais tamén que se poña en risco a saúde da muller ou do feto cando a empresa non adopta medidas preventivas no traballo; as diversas formas de humillación que sofren as traballadoras cando non se recoñece nin o seu traballo nin a súa valía; cando se paga menos polo mesmo traballo; cando non se promociona á muller polas cargas familiares ou cando se culpabiliza a unha traballadora que solicita unha redución de xornada por coidado creando un clima de traballo hostil “facendo crer ao cadro de persoal que teñen que traballar nun horario incómodo pola súa culpa”.

Na campaña alértase tamén dos micromachismos que se poden manifestar na propia entrevista de traballo cando á muller se lle pregunta se ten familia o seu cargo ou se ten previsto tela; cando lle quitan valor ás ideas ou opinións das mulleres minusvalorándoas ou mesmo cando se cambia unha reunión cando cadra cun partido de fútbol, mais non cando coincide con actividades extraescolares das crianzas.

Para a secretaria das Mulleres da CIG, Margarida Corral cómpre recoñecer estas actitudes para poder combatelas e é imprescindíbel incrementar o investimento público nos programas de atención e protección das vítimas, penalizando aos agresores e evitando que poidan reincidir e unha intervención directa nas causas da violencia de xénero. “Para irmos á raíz, temos que ir ás orixes, valores e condutas xerados pola cultura dos xéneros e propiciar cambios e alternativas".

SITUACIÓN ALARMANTE

Para a CIG é alarmante que en 2014 foran asasinadas 9 mulleres –oficialmente só se recoñecen 6- e que no que vai de ano 2015 xa foran asasinadas 8. Lembra que actualmente en Galiza están vixentes 7.759 ordes de protección; que o centro de Recuperación Integral para mulleres que sofren violencia de xénero atendeu, desde xuño de 2014 até decembro, a 28 persoas: 14 mulleres e 14 crianzas ou que o teléfono da Muller atendeu o ano pasado un total de 4.870 chamadas.

Unha situación que para a secretaria das Mulleres, Margarida Corralé máis que grave” e que porén non foi considera así polo goberno do PP, que aínda que incrementou este ano os recursos públicos nun 5,3% respecto do anterior, chegando aos 10.310,2 millóns de €, non chega para compensar os recortes introducidos desde 2009 cando o orzamento foi de 11.792,8€.

Corral denuncia ademais "o impacto que os recortes, en xeral, tiveron na vida das mulleres. Recortes cos que a Xunta de Galiza provocou o desmantelamento das políticas e igualdade, incidindo directamente nos dereitos humanos das mulleres". Neste sentido sinalou que "a ONU suspende ao goberno do PP en todas as áreas que, de xeito directo e indirecto consolidan a discriminación das mulleres: violencia de xénero, igualdade, saúde, emprego, dereitos sexuais e reprodutivos… e un longo etcétera”.

Tal é así que o Estado español ocupa o posto 29 dun estudo que abrangue a 142 países e que sitúa entre os dez primeiros, ademais de europeos como Islandia, Finlandia, Noruega ou Suecia, a outros como Ruanda ou Filipinas, que van 20 postos por diante.

Compostela, 24 de novembro de 2015

Gabinete de Comunicación da Confederación Intersindical Galega - CIG.

Enviado por:
CIG FERROL INFORMA
-ferrol@galizacig.net-
24 de novembro de 2015 12:36

_____________

Enlace relacionado:

Ártabra 21: Baixo o lema "Paremos o Feminicidio", a Marcha Mundial das Mulleres convoca en Ferrol, como noutras cidades da Galiza, actos de denuncia e reivindicación para este 25 de Novembro Día Internacional Contra a violencia Machista
_____________________

O Instituto Galego de Estatística, publica hoxe un interesante informe sobre as persoas pensionistas residentes na Galiza


O Instituto Galego de Estatística (IGE), publica hoxe un interesante informe sobre as persoas pensionistas residentes na Galiza; "Pensionistas residentes na Comunidade Autónoma de Galicia - Ano 2014".


O IGE realizou unha explotación do ficheiro de pensións contributivas do sistema da Seguridade Social xestionadas polo Instituto Nacional da Seguridade Social (INSS) e polo Instituto Social da Mariña (ISM).

Os datos que se presentan neste apartado son relativos ao colectivo de titulares de pensións contributivas do sistema da Seguridade Social xestionadas polo INSS e polo ISM, residentes na Comunidade Autónoma. Non se inclúen, aquelas persoas que teñen un sistema de previsión social distinto á Seguridade Social, como por exemplo, os funcionarios de clases pasivas.
"No ano 2014, en Galicia hai 652.477 persoas que perciben pensións contributivas da Seguridade Social, das cales o 50% son mulleres.

O 78,9% das persoas que perciben pensións contributivas teñen 65 ou máis anos. Nos homes, o grupo de idade máis frecuente é o de 65 a 74 anos (126.356 persoas), mentres que nas mulleres é o de 75 a 84 anos (102.340 persoas).

O importe medio calcúlase como a media da suma dos importes percibidos en pensións contributivas da Seguridade Social por cada pensionista. En Galicia, no ano 2014, este importe situouse en 848,05 euros, e no caso dos homes é un 37,2% superior ao das mulleres.

Ao comparar o importe medio segundo o sexo e a idade do pensionista pode observarse que os homes teñen importes medios superiores ás mulleres en todos os grupos de idade. Ademais os importes maiores, tanto para homes como para mulleres, atópanse nos grupos de idade intermedios, é dicir, de 55 a 64 anos e de 65 a 74 anos. Nestes dous grupos de idade o importe medio dos homes é un 47,4% e un 45% respectivamente superior ao das mulleres
."
Sigue sinalando no seu informe:
"No ano 2014, en Galicia, o 50% dos pensionistas, 326.238 persoas, percibiron un importe medio superior aos 634,4 euros; e o 10% percibiron menos de 404,8 euros.

Por sexos a distribución dos importes medios dos homes presenta unha maior dispersión e as diferenzas acrecéntanse nos importes medios máis elevados. Así, máis do 25% dos homes perciben un importe medio superior aos 1.000 euros mentres que no colectivo das mulleres só acadan esta cantidade pouco máis do 10% das pensionistas
".
Máis información con interesantes cadros en:
http://www.ige.eu/estatico/estat.jsp?ruta=html/gl/Pensions_ResumoResultados.html

Outra información de interese sobre as pensións na Galiza:
http://www.ige.eu/web/mostrar_actividade_estatistica.jsp?idioma=gl&codigo=0205008

Servizo de Difusión e Información Estatística
Complexo Administrativo San Lázaro s/n
Instituto Galego de Estatística
15703 Santiago de Compostela
Telf: 981 541589 de 9 a 14 horas, Fax: 981 541323
contacto: http://www.ige.eu/catalogo/peticioninfo.jsp
web: http://www.ige.eu


Información baseada na enviada por:
ige.novidades@ige.eu
-ige.novidades@ige.eu-
24 de novembro de 2015 09:58

__________

Icaria Editora presenta o interesante libro, de Ernest Cañada, sobre a outra cara do turismo, "As que limpan os Hoteis - Historias ocultas de precariedade laboral" - O primeiro paso para conseguir un dereito é a visibilidade

Icaria Editora presenta o libro, de  Ernest Cañada, sobre a outra cara do turismo, "As que limpan os Hoteis -  Historias ocultas de precariedade laboral" ("Las que limpian los hoteles - Historias ocultas de precariedad laboral"), o primeiro paso para conseguir un dereito é a visibilidade.

Praia de Palma, Mallorca, é un dos principais destinos de sol e praia no Mediterráneo. Os hoteis, que en tempada alta aloxan a miles de turistas europeos, en especial alemáns, sucédense un tras outro ao longo de quilómetros. A concentración de traballadores é tamén moi importante.

Dolores Ayas, de 57 anos, traballa para unha das principais cadeas hoteleiras de Baleares. "O máis duro é mover as camas de madeira, que son moi pesadas. Cada día son 50 camas. E os colchóns tamén pesan un morto, é horroroso. Hai días que non podo coa miña alma".

A intensidade coa que teñen que traballar é outro dos problemas das camareiras de piso. Emilia Ortega explica que "o ritmo de traballo é moi intenso, esaxerado, imos sempre a contra reloxo". Temos 4 ou 5 horas para facer 20 habitacións", explica Isabel Moreno. Con máis persoal non sería necesario forzar tanto o ritmo de traballo das camareiras, denuncia Pepi Lora: "Onde se necesitan 20 camareiras agora hai 14 ou 15". Soledad Castro expresa tamén o estado de malestar que provocan estas condicións: "Cando na mañá danche a nota de traballo, dáche de cabeza contra a parede. Xera moita frustración non poder facer ben o traballo que unha ten. E iso provoca moita tensión".

A consecuencia é que practicamente todas as camareiras acaban medicándose para poder soportar o traballo. "Estamos feitas po e traballamos todos os días a forza de pastillas. Eu tomo pastillas para o reuma, anti-inflamatorios e tamén para o corazón, porque vou moi tensa", así de contundente maniféstase Dolores Ayas.

As camareiras de piso, dedicadas basicamente á limpeza de habitacións, son un dos colectivos máis importantes dos persoais dos hoteis. Con todo, son practicamente invisíbeis para a maioría dos hóspedes. Durante a crise económica o seu traballo precarizou-se profundamente. A carga de traballo, os ritmos e as presións chegaron a extremos que están poñendo en risco o seu saúde física e psíquica.

O turismo, e en concreto a hostalaría, están xerando emprego, pero é un traballo cada vez máis precario. Hai que mellorar as condicións laborais das traballadoras e os traballadores do turismo si se quere apostar porque o turismo siga tendo unha contribución importante na economía española.


Máis información [Ir a Web]

Enviado por:
Anna Monjo
-amonjo@icariaeditorial.com-
23 de novembro de 2015 17:58

___________

Nova concentración en Barallobre para reivindicar a recuperación da ribeira da parroquia fenesa - Venres, día 27 Novembro ás 17:30hs, na contorna das antigas instalacións de Fondomar


Concentración Ribeira de Barallobre

Como ven sendo habitual, desde que comezou está loita veciñal, o vindeiro venres, día 27 Novembro ás 17:30 horas, terá lugar a unha concentración de fin de mes nos arredores das antigas instalacións de Fondomar na Ribeira de Barallobre, no concello de Fene, co obxecto de reivindicar a recuperación desta zona, como espazo público para o lecer e a rehabilitación do edificio Fondomar para usos socio-culturais e deportivos.

No transcurso da concentración dará-se conta e información a veciñanza das iniciativas realizadas por esta Comisión durante este mes, así como debater as propostas presentadas nesta mobilización.

A concentración está convocada polo Colectivo Veciñal de Barallobre.

Información baseada na enviada por:
RIBEIRA BARALLOBRE
-ribeira.barallobre@gmail.com-
23 de novembro de 2015 22:59
_____________

Enlace relacionado:

Ártabra 21: Proposta veciñal para a Rehabilitació0n da Ribeira de Barallobre.
____________