venres, abril 06, 2018

Paulo Carril: 'A folga non é un delito, é un dereito da clase traballadora que custou séculos conquistar' - A CIG rexeita o intento de Navantia de criminalizar a loita das auxiliares - A protesta convocouse con motivo da celebración do xuízo derivado da demanda interposta por Navantia contra a CIG e o comité de folga, e a través da que pretende que se declare ilegal o conflito que o persoal das auxiliares desenvolveu o pasado ano en demanda dos seus dereitos salariais e sociais


Delegadas e delegados da CIG concentráronse na mañá deste mércores, 4 de abril de 2018, diante dos xulgados de Ferrol en defensa do dereito á folga, ferramenta fundamental da clase traballadora na conquista dos seus intereses, e contra os intentos de criminalizar a loita obreira. A protesta convocouse con motivo da celebración do xuízo derivado da demanda interposta por Navantia contra a CIG e o comité de folga, e a través da que pretende que se declare ilegal o conflito que o persoal das auxiliares desenvolveu o pasado ano en demanda dos seus dereitos salariais e sociais.

"Hoxe vimos aquí reivindicar que o dereito á folga é un dereito fundamental e que Navantia, por moi poderosa que sexa, nin nos vai asustar nin vai impedir con demostracións deste tipo que defendamos o dereito á folga e o que fixemos ou teñamos que facer na nosa acción sindical para protexer os dereitos da clase traballadora". Así se manifestaba o secretario xeral da CIG, Paulo Carril, ás portas dos xulgados de Ferrol, cualificando o vivido hoxe como "un esperpento", por canto se busca que as traballadoras e traballadores vítimas da explotación "aparezamos como denunciados/as por facer valer os nosos dereitos".

Unha loita contra a precariedade


Para a CIG os intentos de Navantia por declarar a folga das auxiliares como ilegal ou abusiva teñen como obxectivo criminalizar a loita dos traballadores e traballadoras das subcontratas, que en outubro do pasado ano secundaron masivamente durante 22 días unha folga para reivindicar o cumprimento dos acordos salariais e laborais de 2001, a súa inclusión nun marco legal que lle dea eficacia, e rematar así coa precariedade laboral instalada neste sector.

Cómpre lembrar que as empresas auxiliares deixaron de aplicar unilateralmente e sen negociación as táboas acordadas en 2001, despois da entrega dos últimos barcos para a armada australiana, contando para isto coa complicidade dos sindicatos españois e dos comités de empresa de Navantia. A este respecto, o secretario comarcal da CIG de Ferrol, Manuel Grandal, criticou a actuación de Navantia, pois en vez de supervisar e garantir as condicións de traballo do persoal da industria auxiliar, "se dedica a presentar denuncias. Pois ben, aquí nos ten enfronte".

Grandal rexeitou tamén o papel belixerante xogado por CCOO e UGT durante todo o tempo que durou a folga e lembrou que do conflito das auxiliares saíron unhas mesas de negociación coas que se pretendeu pechar en falso o conflito, mais nas que non se ten avanzado nada para garantir a recuperación dos dereitos dos traballadores e traballadoras das auxiliares. Este feito, para o representante sindical, confirma o acertado proceder da CIG coa convocatoria dunha folga en solitario que fora acordada e aprobada polas asembleas de traballadores/as.

"Seguiremos pelexando polos nosos dereitos"

Paulo Carril agarda que a xustiza "actúe como tal", na resgarda dun dereito fundamental como é o dereito á folga, "que á clase traballadora lle custou séculos conquistar". En todo caso advertiu que, "saia o que saia de aquí, a CIG actuará en consecuencia, demostrando que non nos amedrentan e que seguiremos pelexando polos nosos dereitos, porque non imos cesar de combater a precarización, o empobrecemento e a explotación, da que o persoal das auxiliares son un claro exemplo".

"Dicímoslle a Navantia que cantas veces queira verémonos nos xulgados, na rúa, ou onde sexa necesario, para defender os dereitos dos traballadores/as, fronte a unha empresa como esta que permite que haxa unha precarización brutal das condicións de traballo. Motivo que levou á convocatoria de folga nas auxiliares", subliñou o secretario xeral da CIG.

Neste senso, valorou que "nin nos engurramos nin damos marcha atrás" por este tipo de actuacións. Ao contrario, aseverou, "dannos máis forza nas reivindicacións que nos levaron a convocar a folga nas auxiliares e a entender que a folga é unha ferramenta fundamental da clase traballadora na defensa dos seus intereses".

Fonte: Avantar.
___________

Ferrol homenaxea a Ricardo Carvalho Calero perante os meses de abril e maio con diferentes actos culturais: palestras, poesía e música, os 5, 12, 19 e 26 de abril e o 10 e 18 de maio


FERROL REIVINDICA A FIGURA DE RICARDO CARVALHO CALERO EN TODAS AS SÚAS DIMENSIÓNS


O Concello de Ferrol ven de presentar antonte polo miúdo o contido dunha homenaxe ao profesor Ricardo Carvalho Calero, ilustre escritor e lingüista nado en Ferrol Vello, para o que este municipio por unanimidade e co apoio da Mancomunidade da ría de Ferrol segue a reivindicar a Real Academia Galega que se lle adique, en xustiza, en recoñecemento a súa figura e legado o 17 de maio, Día das Letras Galegas.

Foi nunha rolda de prensa o pasado mércores no Concello na que tomaron parte o concelleiro de Participación e Normalización Lingüística, Álvaro Montes, e tres dos membros da comisión que traballo que reivindica a figura e o legado de Carvalho Calero, da que forman parte Bernardo Maiz, Xosé María Dobarro e Manolo Pazo, xunto con Vítor Santalha, que hoxe escusou a súa presencia por cuestión de axenda.

As xornadas de homenaxe a Carvalho Calero organizadas polo Concello de Ferrol compóñense de catro palestras en distintos espazos, desde o Ateneo ao CC Torrente Ballester, pasando pola Fundación Artabria, ate o remate, cunha xornada lúdico festiva no Teatro Jofre o 18 de maio coa participación de músicos como Xiana Lastra, María Manuela e Alberte Pombo e as voces poéticas de Medos Romero, Fernánde Vello, Roi Sanz e Marcos Abalde.

O acordo de instar a RAG a adicarlle a Carvalho Calero o Día das Letras Galegas xa obtivera o respaldo unánime de todos os grupos da corporación en sucesivos plenos, o derradeiro foi en marzo do 2016. Esta proposta tamén obtivo o respaldo da Mancomunidade na sesión celebrada o 14 de marzo dese mesmo ano, unha reivindicación que foi desbotada pola RAG tanto para 2017 como para 2018, no que a protagonista será Victoria Moreno.

Ricardo Carvalho Calero (Ferrol, 1910-1990), poeta, ensaísta e dramaturgo con sobrados méritos acreditados como ser o primeiro catedrático de Lingua e Literatura Galega da USC, é fillo predilecto do Concello de Ferrol.

Achegamos o programa completo das catro palestras que arrancaron este xoves, 5 de abril, no Ateneo Ferrolán, cunha mirada que se achegou ao Carvalho Calero: profesor e lingüísta, por conta de Xosé María Dobarro e Aurora Marco

Fonte: Concello de Ferrol. | Ir á Web.
___

España cae... en desgraza, ... Por Jordi Barbeta - Algún día os demócratas españois deberán agradecer a Carles Puigdemont os seus esforzos e sacrificios para poñer en evidencia a decadencia do sistema político-institucional do Estado español - O caso de Cristina Cifuentes non é un asunto menor, porque tamén fixo un dano irreparábel ao prestixio das universidades españolas - Ao desautorizar a Xustiza alemá a instrución do xuíz Pablo Llarena no que forma o núcleo esencial da acusación contra Puigdemont, afúndese a estratexia inculpatoria - Agora é máis claro que nunca que Oriol Junqueras, Joaquim Forn, Jordi Turull, Josep Rull, Raül Romeva, Carme Forcadell, Dolors Bassa, así como Jordi Cuixart e Jordi Sanchez están inxustamente en prisión


España cae... en desgraza


Algún día os demócratas españois deberán agradecer a Carles Puigdemont os seus esforzos e sacrificios para poñer en evidencia a decadencia do sistema político-institucional do Estado español. Só a verdade faralles libres. E a verdade é que a Xustiza europea ha desautorizado á Xustiza española nun feito sen precedentes de tanta transcendencia desde a ditadura do xeneral Franco. Tampouco esta vez a Armada Invencible estaba preparada para loitar contra os elementos...da democracia europea.

Non todo está resolto nin moito menos, pero suceda o que suceda a partir de agora, queda claro que a iniciativa do president Puigdemont de exiliarse para internacionalizar o conflito catalán e buscar unha intervención de xuíces imparciais resultou un éxito.

Difícilmente podería agora o rei Felipe de Borbón repetir o discurso que lle encargou Mariano Rajoy en Davos para proclamar que España é un estado de dereito e non só polo asunto catalán... España volve vivir unha crise política similar a unha tormenta perfecta. A Xustiza española quedou desacreditada en Europa. O Goberno español de Mariano Rajoy prometeu aos aliados estabilidade política e económica e non ten nin unha cousa nin a outra. Os casos de corrupción seguen pesando como sacos de plomo nun executivo incapaz de conseguir un acordo para aprobar os orzamentos. Só faltaba o escándalo do misterioso master de Cristina Cifuentes, a presidenta madrileña, que a descarta definitivamente como a sucesora de Rajoy que debía limpar a imaxe do partido máis sucio do continente.

O caso de Cristina Cifuentes non é un asunto menor, porque tamén fixo un dano irreparábel ao prestixio das universidades españolas. Un país sospeitoso ata na expedición dos títulos académicos non ten homologación posible en Occidente. É a imaxe de marca dunha monarquía bananera, onde precisamente agora o principal entretenimiento televisivo agrava a crise de Estado: a rifa en público das dúas raíñas disparou as audiencias.

En calquera caso, a decisión do tribunal de Schleswig-Holstein de descartar a extradición a Espanya de Puigdemont polo delito de rebelión marcará un antes e un despois da causa xeral contra o soberanismo catalán. Os xuíces alemáns consideran "inadmisible desde o principio" a acusación de rebelión precisamente porque non observan "violencia" nos actos atribuídos ao president catalán e que figuran na instrución xudicial, elaborada a partir de relatos falsos construídos por policías e xornalistas colaboracionistas.

Ao desautorizar a Xustiza alemá a instrución do xuíz Pablo Llarena no que forma o núcleo esencial da acusación contra Puigdemont, afúndese a estratexia inculpatoria. Así que a prisión preventiva que sofren en Estremera e Alcalá-Meco os que o 1 de outubro eran os seus subordinados no Govern da Generalitat convértese, desde o punto de vista europeo, nunha violación flagrante de dereitos que tarde ou cedo o Estado español terá que admitir e reparar.

Agora é máis claro que nunca que Oriol Junqueras, Joaquim Forn, Jordi Turull, Josep Rull, Raül Romeva, Carme Forcadell, Dolors Bassa, así como Jordi Cuixart e Jordi Sanchez están inxustamente en prisión, cando xuíces imparciais alemáns, belgas, daneses, británicos e suizos deixaron en liberdade a Puigdemont, e ao resto de consellers exiliados, Antoni Comín, Lluís Puig, Mertixell Serret e Clara Ponsatí. Velaquí unha proba clara da regresión democrática en España.

[*] Jordi Barbeta, iniciou a súa carreira profesional a finais dos anos setenta en Mundo Diario, Tele/eXpres e O Xornal de Catalunya. Foi subdirector de Avui e O Observador e xefe de información política en TV3. participou asiduamente como comentarista político en Televisión Española (TVE), Antena 3, Tele 5, Catro, TV3, 8tv, Euskal Telebista, Radio Nacional de España (RNE), COPE, Onda Cero, RAC1, Catalunya Ràdio e varias emisoras de América Latina.

Fonte: El nacional. |  Barcelona. xoves, 5 de abril de 2018. | Ir á Web.
_____________

xoves, abril 05, 2018

Feitos consumados: A lei obriga á exposición pública dos proxectos de infraestruturas que afectan á comunidade, mais que hai de realidade e que hai de formalismo? cando o Consello de Administración da Autoridade Portuaria de Ferrol-San Cibrao aprobou a concesión a favor do Concello de Ferrol do espazo necesario para executar o proxecto de saneamento d'A da Malata - A Plataforma na Defensa dos Servizos Públicos, pola Remunicipalización presentara o pasado 28 de febreiro alegacións ao Proxecto que adoece de sustentabilidade ao non contemplar un sistema separativo e a inclusión d'A Graña, Os Currais e o Río Sardiña - Tratara-se dunha nova presión orquetrada por Miguel Tellado como director da ppfónica para atacar e deixar máis en evidencia a este goberno de Jorge Suárez?


Hoxe 5 de abril de 2018, o Consello de Administración da Autoridade Portuaria de Ferrol-San Cibrao aprobou esta mañá outorgar unha concesión en favor do Concello de Ferrol de 6.078 metros cadrados situados en zona de servizo da institución, o 87,3 % dos mesmos enterrados e os outros 771 en superficie. Trátase dos terreos necesarios para executar o proxecto de saneamento da ensenada d'A Malata, o que resta para case completar o programa de depuración da Ría.

A lei obriga á exposición pública dos proxectos de infraestruturas que afectan á comunidade, mais que hai de realidade e que hai de formalismo?

Avanzamos cara a feitos consumados, da-se por aprobado un proxecto, cando aínda non se resolveron as alegacións e queda por aprobar o proxecto definitivo, a Autoridade Portuaria de Ferrol aproba a concesión a favor do Concello, outorgando o espazo necesario para executar o proxecto de saneamento d'A da Malata presentado inicialmente, un proxecto que ten un deseño de hai máis de 15 anos e que se  rematou de elaborar con todos os seu anejos en 2014, mais que puido estar xa hai tempo en exposición pública e que se fai con catro anos de atraso, coa presión da necesidade urxente de dispor xa do saneamento "integral" da Ría. Aínda que sexa completando a depuración dunha zona que afectaría ás augas residuais de case 15.000 persoas, cun sistema unitario que non separa as augas pluviais das fecais. Houbo un precioso tempo que se perdeu a sabendas, para modificar o sistema, ademais de incluír no mesmo á Graña, Os Currais e o río Sardiña co regato de Aneiros.

A Plataforma na Defensa dos Servizos Públicos, pola Remunicipalización presentara o pasado 28 de febreiro alegacións ao Proxecto que adoece de sustentabilidade ao non contemplar un sistema separativo e a inclusión d'A Graña, Os Currais e o Río Sardiña.

A Plataforma, fiel á súa orixe na loita polo saneamento integral da Ría e na defensa dos servizos públicos, presentou no rexistro do Concello de Ferrol, un escrito de Alegacións e consideracións ao Proxecto de Saneamento na Malata,  un vello proxecto que comezou en 2008 e que se rematou en 2014. Un proxecto que se expón a información pública conforme ao disposto no Convenio de Colaboración entre Augas de Galicia e o Concello de Ferrol, asinado o 18 de setembro do pasado ano 2017, por Beatriz Mato Otero, Conselleira de Medio Ambiente e Ordenación do Territorio, en nome e representación da entidade pública empresarial Augas de Galicia e Jorge Suárez Fernández, Alcalde do Concello de Ferrol.

Segundo a nota da Autoridade portuaria "os traballos que se levarán a cabo contan cun orzamento 7.115.000 euros, que o Goberno autonómico xa liberou. Agora é o Concello de Ferrol o que debe poñer o chan a disposición da Xunta, en virtude dun convenio subscrito con Augas de Galicia".

Seguen dicindo que "Basicamente, as obras consistirán en habilitar dous tanques de tormentas, un nas inmediaciones de FIMO e outro próximo ao Centro de Innovación e Servizos (CIS). Tamén se dotará a zona dunha estrutura de regulación, que controlará o caudal procedente da marxe este de a enseada d'A Malata transportado polo colector xeral. Igualmente, o proxecto inclúe a construción dunha rede de colectores xerais de saneamento e a súa conexión con existente, a máis diso a remodelación do bombeo existente na Cabana".

Manifesta no seu escrito a Autoridade Portuaria qu "as condicións de concesión determinan que os traballos haberán de comezar no prazo máximo dun ano, a contar desde mañá, e que terán que finalizar, como moi tarde, 16 meses logo de comezar". Poñendo un prazo de execución cando o proxecto aínda non é definitivo e o Concello non o tratou sequera na Comisión Informativa de Urbanismo, nin o levou a Pleno e parece que ainda queda. Tratara-se dunha nova presión orquestrada por Miguel Tellado como director da sinfonía para atacar e deixar máis en evidencia a este goberno de Jorge Suárez?

Continua a nota dicindo que "esta actuación, segundo o Goberno galego, 'facilitará a recuperación ambiental, implicará un incremento dá competitividade económica e turística dá zona e aumentará a calidade de vida dos veciños'. De acordo cos seus cálculos, as infraestruturas planificadas darán servizo a uns 15.000 habitantes".

Remata a Autoridade Portuaria manifestando que "o acordo do consello de administración conta con informes favorábeis da Consellería de Medio Ambiente, fechado a 29 de xaneiro de 2018; da Capitanía Marítima de Ferrol, do 13 de marzo; da Demarcación de Costas do Estado en Galicia, do 20 de marzo; e da Consellería do Mar, do 23 de marzo". Segue dicindo que "este último impón aos responsábeis das obras unha serie de requisitos, como 'realizar con carácter previo un control do sedimento e da calidade das augas que existe na actualidade nas proximidades dos puntos de vertido' e 'evitar na apertura de gabias e nas provisións purulentos que, polas choivas, o material poida chegar ao medio mariño, ben instalando valas de protección ou cubrindo os materiais purulentos tanto nas provisións como nos transportes".

Agardemos unha reflexión e acorden a tempo unha revisión do proxecto, para transforma o sistema nun acorde aos principios da sustentabilidade que esixe a loita contra o cambio climático, con aforro enerxético e un tratamento diferenciado para a auga da chuvia e que está poda chegar ao mar de xeito natural polos regatos.


PLATAFORMA NA DEFENSA DOS SERVIZOS PÚBLICOS, POLA REMUNICIPALIZACIÓN
Abonda de saqueo! Hai outras alternativas!
Pódese, débese e precísase!
Alexandre Carrodeguas | Fernando Ramos | Pablo Portero | Bernardo Rego | Lupe Ces |
remunicipalizacion.plataforma@gmail.com
https://plataformaferrol.blogspot.com.es/
_____________

O Pleno do Concello de Ferrol, celebrado o martes 27 de marzo, rexeitou os diferentes recursos que estaban interpostos contra o levantamento da suspensión da Taxa do PP de 2014, acordado polo Pleno Municipal do 15 de novembro do pasado ano 2017, só cos 7 votos do grupo de goberno - Vídeos detalle da intervención da Plataforma e Vídeo completo da sesión do 27 de marzo


O Pleno do Concello de Ferrol, celebrado o martes 27 de marzo de 2018, rexeitou os diferentes recursos que estaban interpostos contra o levantamento da suspensión da Taxa do PP de 2014 (contra o acordo plenario de data 15 de novembro de 2017 relativo ao cesamento de efectos da suspensión da taxa pola depuración de augas residuais), entre eles os 164 recursos da nosa Plataforma, xunto ao dos concelleiros do BNG e ao da concelleira e concelleiros do PSOE. Desestimaron-se os recursos de reposición, cos 5 votos de Ferrol en Común e 2 das concelleiras non adscritas que participan no grupo de goberno (María Lemos e Rosa Méndez), 6 votos en contra, os do grupo do BNG, os do PSdeG-PSOE e o  da concelleira non adscrita Esther Leira e a abstención dos do grupo municipal do Partido Popular e de Ciudadanos.

No Pleno que transcorreu cunha crecente tensión interveu o noso compañeiro Alexandre Carrodeguas no nome da Plataforma.

Detalle da intervención de Alexandre.


https://youtu.be/K4nWh8Oogis


https://youtu.be/SKRp1NmpEoU

Vídeo completo da primeira sesión do pleno de final de mes, celebrado o martes 27 de marzo de 2018 que finalizou sen rematar a orde do día. Son case 4 horas e 49 minutos de duración.


https://youtu.be/n0cte8jsY7g

Nota.-
Polo de agora, na páxina oficial do Concello, non está publicada a acta do Pleno, cando estea, publicaremos o seu contido. O Pleno, chegada as 12 da noite quedou suspendido, polo que continuará, nunha segunda sesión hoxe, xoves 5 de abril, ás cinco da tarde coa seguinte orde do día.
---

Activistas, ... Por Amadeo Varela -...cando alguén pregunta quen son os que protestan, a resposta ben sendo: '¡Boh!, son os mesmos de sempre'

Jose Manuel Rey Varela e Jorge Suárez Fernández

Por Amadeo Varela [*]
05.04.2018


Dise vulgarmente que, "a corda rompe sempre polo máis delgado" e que, "a can fraco todo son pulgas". Isto traducido á política quere dicir que, a xente máis pobre é a que máis sufre as trapalladas e as inxustizas dos que mandan, de xeito que se ven obrigadas a unirse, formando asociacións ou plataformas, para loitar polos seus dereitos, mediante protestas organizadas en concentracións ou manifestacións.  Pero as trapalladas e os problemas son tantos que os activistas, persoas concienciadas e loitadoras, vense na necesidade de participar en moitas. Deste xeito, cando alguén pregunta quen son os que protestan, a resposta ben sendo: “¡Boh!, son os mesmos de sempre”. A cousa ten a súa lóxica, porque a maioría son os que non se moven para nada, agardando que outros lles amañen os problemas. Por iso son sempre os mesmos. En troques, os alcaldes non son os mesmos sempre, aínda que ás veces, cando se lles leva a contraria, parécense demasiado. Digo eu, claro.

Rede de Apoio Mutuo de Ferrolterra

Publicado no Diario de Ferrol | 04.04.2018.

[*] Amadeo Varela Rodríguez -Ferrol 1936, foi traballador de BAZAN, é o autor de "Recordos do vello Racing" publicado no 2000, "Bazan e Ferrol - Unha simbioses perfecta?" (a historia dunha época, "... detrás de cada barco que nace, hai moitas horas de esforzo. Nesa tarefa, miles de traballadores foron gastando a súa saúde e a súa vida") publicado no 2003 e coautor de "Retallos da Memoria II" ("Memorias de neno" sobre a súa vida de pequeno nunha familia republicana perseguida), publicado no 2009. Autor de numerosas cartas e artigos na prensa local. Autor de sitios na rede sobre Ferrol. Cofundador da Asociación San Fernando para defender o Patrimonio Histórico do barrio ferrolán de Recimil contra a súa pretendida demolición, membro do Colectivo Recimil co que promoveu a Plataforma Ártabra 21 e a Plataforma en Defensa dos Espazos Públicos. Na actualidade forma parte do Colectivo Ártabra 21.
________________

martes, abril 03, 2018

'Actualidade de Marx', conferencia de Franscisco Sampedro en Ferrol, presentada por Iolanda Teixeiro no Ateneo Ferrolán, o mércores 11 de abril


"Actualidade de Marx", unha conferencia de Franscisco Sampedro en Ferrol.

Día: mércores 11 de abril de 2018.
Hora: ás 19:30 horas.
Lugar: Salon de Actos do Ateneo Ferrolán (Rúa Madalena, 232, Baixo)
Organizada por: LiGanDo (organización política).
Presenta: Iolanda Texjeiro Rei.[*]

Francisco Sampedro Ojeda, -A Coruña en 1956, é un filósofo galego. Doutor en Filosofía e catedrático de Ensino Medio, e autor de ensaio filosófico e crítica literaria e política. A súa tese de doutoramento O imaxinario ideolóxico (1995) parte da ambigüidade e equivocidade do termo ideoloxía, para analizar os dous usos teóricos que comunmente se recoñecen: uso descritivo ou euloxístico, e uso pexorativo, como falsa conciencia. Mostra a pertinencia deste último uso para a análise do estatuto filosófico que a ideoloxía posúe no que varios autores recoñecen como a episteme do século XX, constituída polos discursos de Nietzsche, Marx e Freud. Pescuda o concepto de ideoloxía en Bacon e na Ilustración, e o nacemento da ideoloxía como ciencia das ideas en Desttut de Tracy, a teoría conservadora (Pareto, Sorel, Nietzsche...), o fenómeno da inversión ideolóxica en Marx e a teoría da ideoloxía de Althusser.

Á análise do concepto de ideoloxía dedicou os seus traballos Alain Badiou: filosofía, ideoloxía e suxeito, A tinta da xibia (sobre Barthes e a teoría marxista da ideoloxía) e Gianni Vattimo: debilidade e ideoloxía.

Traduciu e introduciu as edicións galegas de D'un désastre obscur de Alain Badiou; L'existencialisme est un humanisme de Jean-Paul Sartre, e Robespierre: une politique de la philosophie de Georges Labica. Ténse ocupado tamén da análise cultural e filosófica da obra de Vicente Risco (O nihilismo do inadaptado) e Rafael Dieste (Sobre a vella pel do mundo).

É correspondente en Galicia da revista francesa Multitudes e membro do consello de redacción d' A Trabe de Ouro.

+ Info na Galipedia.
https://gl.wikipedia.org/wiki/Francisco_Sampedro

No facebook
https://www.facebook.com/francisco.sampedroojeda

[*] Iolanda Texjeiro Rei -Ferrol, activista ecoloxista e decrecentista, articulista (Diario de Ferrol, Sermos Galiza, ...) e licenciada en Pedagoxía Social pola USC. e profesora de Tai Chi e Chi Kung en Ferrol. No facebook e no twitter.
__________________

Convocatoria da Asemblea para a defensa das Pensión Públicas este xoves 5 de abril, ás 6 da tarde no Centro Cultural Carvalho Calero, no Inferniño de Ferrol


Convocatoria de Asemblea para a defensa das Pensión Públicas Xoves 5 de abril 2018

A Coordinadora da Plataforma- Movemento en Defensa das Pensións Públicas de Ferrolterra

CONVOCA unha  ASEMBLEA cidadá aberta este vindeiro Xoves, 5 de abril,  ás 18 horas no salón de actos do  Centro Cultural Municipal  Carvalho Calero do barrio do Inferniño.

A Coordinadora proporá a Asemblea convocar unha CONCENTRACIÓN cidadá para o vindeiro día 16 de abril na Praza da Constitución, coincidindo coas mobilizacións convocadas en todo o estado como medida de protesta ante a falta de resposta do goberno sobre a actualización das pensións públicas pola perda de poder adquisitivo.

A Coordinadora considera que as últimas medidas do goberno anunciando unha subida das pensións mínimas son ridículas e insuficientes diante da perda de poder adquisitivo durante estes anos. Trátase dunha burla as persoas maiores e denunciamos que este empobrecemento das pensións está ligada ao mesmo empobrecemento dos salarios das traballadoras e traballadores, provocada pola REFORMA LABORAL e a falta de implicación dos representantes políticos e sindicais.

Rexeitamos que as Administracións colaboren, subvencionen ou fomenten as Pensións e Seguros Privados. Pensamos que é necesario BLINDAR os DEREITOS constitucionais das pensións e equiparar as pensións mínimas aos criterios da carta europea que fixa un salario digno mínimo de 1.080 €.

Na Asemblea discutiremos tamén a proposta dun borrador de MOCIÓN a presentar no Concellos da comarca de Ferrol, a partir doutras parecidas nos concellos galegos.

Finalmente trataremos de fomentar a entrada voluntaria de mulleres na Coordinadora na busca dunha presenza máis equilibrada de xéneros no funcionamento dos instrumentos dos que nos estamos a dotar para a coordinación do movemento de defensa das pensións públicas.

A Coordinadora .-

Para contactar:
plataf.pensionspublicas.ferrol@gmail.com

Enviado por:
Plataforma Pensións Públicas Ferrol
-plataf.pensionspublicas.ferrol@gmail.com-
3 de abril de 2018 17:59

__________________

Manifestación Nacional: O sábado 7 de abril, o persoal de Xustiza manifestarase en Compostela, xusto cando se cumpren 2 meses da #FolgaXustiza pola recuperación dos dereitos roubados, esixir melloras laborais e reverter o recorte de emprego aplicado pola Xunta neste servizo público - Ás 12 do mediodía dende a Alameda


O sábado 7 de abril, o persoal de Xustiza manifestarase en Compostela, xusto cando se cumpren 2 meses da #FolgaXustiza pola recuperación dos dereitos roubados, esixir melloras laborais e reverter o recorte de emprego aplicado pola Xunta neste servizo público. Ás 12h dende a Alameda.

Cumpre umha resposta unitária e solidária Xa!.
#FolgaXustiza
#folgadexustiza
#folganaxustiza
@ComitedeFolga
_____________________

luns, abril 02, 2018

Água: 27 teses subversivas,... Por Riccardo Petrella - Mercantilização avança e multiplica as crises hídricas. Há alternativa: tratar abastecimento como direito universal e converter as fontes em Bens Comuns Globais


Por Riccardo Petrella [*]
02.04.2018


Mercantilização avança e multiplica as crises hídricas. Há alternativa: tratar abastecimento como direito universal e converter as fontes em Bens Comuns Globais. Eis um possível caminho.

"Não podemos deixar o futuro do mundo e da vida sobre a Terra sob os princípios de rivalidade e de exclusão, de dominação e de predação, de escassez e apropriação autocrática, próprias do sistema econômico dominante hoje e principalmente de suas lógicas financeiras e mercantis. É preciso libertar a água e o direito à vida das finanças atuais e de seu controle mortal".

Tese 1. A água é um elemento natural indispensável e insubstituível para todas as formas de vida, todas as espécies vivas (seres humanos, espécies microbianas, vegetais e animais). A água é a própria vida. Enquanto tal ela deve ser salvaguardada e protegida. A vida tem em si um valor absoluto. Ela vale porque ela é. Isso significa que quando se entra no domínio dos direitos não se deve apenas falar do direito humano à água, mas também do direito da própria água à vida, à sua regeneração, sua integridade, seu bom estado ecológico. Fonte de vida, a água é também, não nos esqueçamos, fonte de doenças, de calamidades e de cada vez mais antróprica.

Tese 2. Nenhuma forma de vida pode manter-se sem água. A vida sobre a Terra começou pela água, no meio aquático e só depois fora dele. No plano humano, o recurso à água não é uma questão de escolha ou de preferência em função de necessidades individuais diversas ou modos de vida coletiva, mas uma necessidade vital a ser satisfeita, na igualdade e responsabilidade. A água não é e nem pode ser considerada uma mercadoria, um "recurso"/coisa que se vende ou se compra, apropriável a título privado (quer seja de natureza privada ou pública ou mista). Todo Estado ou organização política internacional intergovernamental que reconheça ou trate a água (e os serviços hídricos) como uma mercadoria apropriável posiciona-se fora do campo do respeito à água como vida e do Estado de direitos. O direito de propriedade privada e pública existe mas estimamos que, no caso da água para a vida, ninguém, nem mesmo o Estado, pode considerar-se proprietário. É necessário sobretudo falar de responsabilidade e de garantia. A constituição do Chile, herdada do regime ditatorial de Pinochet e ainda em vigor, estipula que a água no Chile é de propriedade privada. Trata-se de fato único no mundo, inaceitável.

Tese 3. Todos os seres humanos e todas as outras espécies vivas têm direito à água na quantidade e qualidade suficientes para a vida. Da mesma forma, para além de qualquer abordagem antropocêntrica e tecnoprodutivista, a água também tem seus direitos à vida, ao seu bom estado ecológico. Daí a importância fundamental de uma política da água a serviço da salvaguarda, do cuidado e da defesa da vida e do direito à vida que vá além das concepções funcionalistas instrumentais da água a serviço da vida e do bem-estar dos seres humanos. Exemplo: o tratamento/descontaminação das águas usadas é essencial no quadro de um manejo sustentável das diferentes fases do ciclo longo da água. Significa não somente para permitir aos outros humanos recaptar a água "boa" regenerada para suas necessidades, mas também permitir a regeneração da água e da vida dos ecossistemas enquanto tais. Assim, é preciso que os investimentos coletivos no tratamento/saneamento da água sejam públicos e, no caso de capitais privados estarem associados, é preciso impedir que as prioridades de investimento nos diferentes setores de tratamento e reciclagem sejam definidos em função dos rendimentos financeiros dos capitais e do princípio "o poluidor paga". Nesse caso, a tendência "natural", em obediência ao princípio da rentabilidade, seria favorecer o tratamento e a reciclagem dos usos mais poluentes da água, o que é incompatível com o princípio da vida.

Tese 4. O princípio "o poluidor paga", imposto e aplicado à água a partir do fim dos anos 1980 deve ser revisto. A experiência demonstra que é ineficaz, inadequado e mistificador. A maioria das poluições e contaminações das águas das últimas décadas fragiliza as estruturas microbianas dos seres vivos, em nível dos indivíduos (inclusive seres humanos), das espécies e dos ecossistemas. Os danos consequentes são em sua maioria irreversíveis, irreparáveis ou demandam longos períodos de tratamento e de custos consideráveis. Nesse caso, impor um pagamento ao poluidor para reparar um dano "existencial" irreparável faz pouco sentido. A opção mais sábia e coerente é simplesmente a proibção de usos poluentes e contaminações irreparáveis.

Tese 5. O direito à água potável e ao saneamento foram reconhecidos pela Assembleia Geral da ONU em 28 de julho de 2010 e consolidados pela resolução do Conselho dos Direitos Humanos da ONU de 15 de setembro de 2010, que ratificou o direito à água no Pacto Internacional relativo aos Direitos Econômicos, Sociais e Culturais (Pidesc), cuja justiciabilidade de direitos foi reconhecida alguns meses depois pelas Nações Unidas. O não cumprimento da resolução da ONU constitui uma violação do direito público internacional em vigor. É igualmente necessário denunciar o comportamento dos Estados membros da ONU que votaram contra a resolução (formalmente eles se abstiveram) e que, desde então, tentam regularmente, muitas vezes com sucesso, mencionar o reconhecimento desse direito em todo novo documento da ONU. Propomos que o dia 28 de julho seja declarado pela ONU "o dia do direito à água" em substituição ao dia internacional da água, 22 de março, instituído em 1993 - sob pressão, entre outros, do Banco Mundial. Este havia publicado, em 1993, o documento "Integrated Water Resources Management" (Gestão Integrada dos Recursos Aquáticos), que impôs como "Bíblia" da política mundial da água. Nesse documento, estipula-se que a água é um bem econômico, privado, e que a gestão ótima dos recursos hídricos passa pela gestão privada e pela fixação de um preço pela água, a ser pago pelo consumidor.

Tese 6. Existem diferenças inevitáveis nos dispositivos e modalidades de organização pelas quais as sociedades humanas concretizam o direito à água. Em geral, os Estados signatários das convenções dos direitos do homem têm a tripla obrigação de respeitar, proteger e cumprir o direito à água e ao saneamento. Nesse quadro, o direito humano à água significa concretamente a obrigação por parte dos Estados de criar as condições necessárias e indispensáveis para que cada ser humano possa utilizar 50 litros de água "boa" por dia, segundo as recomendações feitas pela Organização Mundial de Saúde e da Unicef. Ademais, conforme a resolução 70/169 da Assembleia Geral das Nações Unidas reconhecendo, em 17 de dezembro de 2015, o direito ao saneamento como um direito humano fundamental distinto do direito à água, este significa a implantação de um sistema de coleta, transporte, tratamento e eliminação ou reutilização de excrementos humanos, aos quais estão associados os dispositivos de higiene relacionados. Mais de 2,6 bilhões de pessoas não têm acesso a banheiros seguros e dignos de um ser humano.

Tese 7. O direito à água potável e ao saneamento não pode ser objeto de rivalidade e exclusão. Ninguém pode ser excluido pelas "razões" de nacionalidade, de raça, de sexo, de religião, de renda. A maior parte dos Estados atuais estão na ilegalidade em relação a esse direito no plano legislativo, ou pela políticas implementadas ou pelos comportamentos coletivos. O direito à água e ao saneamento deve ser consagrado nas cartas constitucionais de todos os Estados e regulamentado pelas leis estatais ad hoc (federais ou nacionais ou "regionais" ou comunitárias de base, dos povos indígenas...).

Tese 8. Cabe aos Estados, assumir a responsabilidade coletiva -em nome do povo, dos povos- da garantia do direito à água potável e ao saneamento, assegurando a cobertura do conjunto de custos monetários (e não-monetários) ligados à realização adequada do direito, segundo o princípio da gratuidade. No contexto da economia pública dos direitos humanos, a gratuidade não significa ausência de custos a serem cobertos, mas fica a cargo da comunidade através de tributação geral progressiva e redistributiva. É o caso dos custos, também consideráveis, do direito à segurança. As despesas militares estão a cargo do Estado. Predominante desde os anos 80, esse princípio foi gradualmente mas sistematicamente substituído pelo princípio do financiamento da água pelo preço pago pelo consumidor, como qualquer outro bem ou serviço mercantil, industrial, privado. O princípio "a água paga a água", acoplado ao do "o poluidor paga", demonstraram suas falhas estruturais e sua inadequação quanto à pretendida gestão eficaz e econômica da água, que eles prometeram e asseguraram. Contribuíram unicamente para assegurar os lucros que importam aos capitais privados, aumentando o nível dos custos para os consumidores e deteriorando as finanças das coletividades territoriais cada vez mais escravizadas à busca contraditória de "lucros pela água" e derrotados em termos de sua autonomia política. Além disso, não impediram o agravamento dos fenômenos de contaminação e poluição da água, bem como seu desperdício e escassez.

Tese 9. O princípio do direito à água "a preços acessíveis" é uma mistificação pois, além da insustentabilidade da tese sobre a obrigação do "consumidor" de pagar o direito à água definido nos termos acima especificados, ele consagra legalmente o fato de que a acessibilidade da água é determinada pelos critérios de rendimento financeiro fixados pelos mercados. Mistificação também no que concerne a "tarifação da água dita social" em favor de pessoas, famílias e categorias definidas como "desfavorecidas", pobres, incapazes de pagar os custos e, portanto, com risco de cortes de água. Aqui, a mistificação é ainda maior porque significa que nossas sociedades se arrogam o poder de lançar no mercado o acesso à água em bases excepcionais, enquanto forçam as pessoas empobrecidas a pagar um preço, mesmo que simbólico. Em outras palavras, as autoridades públicas atuam na esfera da caridade, da assistência social, embora esta seja uma questão estritamente do campo dos direitos. Não se respeitam direitos fazendo caridade.

Tese 10. A monetização da natureza (nature pricing, nature banking), ou seja, medir em termos monetários os chamados custos e benefícios ambientais de todos os seres vivos (incluindo os ecossistemas aquáticos), explicitamente aprovada durante a resolução final da 3ª Cúpula da Terra no Rio de Janeiro (2012), inscreve-se totalmente na lógica da mercantilização, privatização e financeirização da vida. Deve ser fortemente questionada, porque representa um novo passo adiante, inaceitável, na submissão do destino da água, da vida, às concepções extrativistas, financistas e predatórias da vida. Trata-se aqui de assegurar, também, o futuro da democracia e da justiça.

Tese 11. O direito humano universal à água para a vida deve ser garantido e assegurado segundo uma concepção dos direitos pluridimensionais. Ele se traduz por um sistema de regulação em quatro níveis:
- O nível do direito de até 50 litros por pessoa, por dia.

Neste nível, os custos envolvidos são atribuídos à coletividade por meio da tributação. Para isso, é preciso abolir os paraísos fiscais, acabar com as reduções e incentivos fiscais para as empresas privadas que atuam no mercado de ações, remunicipalizar os sistemas de poupança e bancos de crédito locais, colocar na ilegalidade os derivativos...

- O nível do bem-estar coletivo fundamentado, entre outros, na segurança hídrica das comunidades humanas e do consumo entre 50 e 120 litros por dia, por pessoa.

Nesse nível, as autoridades públicas são autorizadas a demandar de todos os cidadãos a contribuição financeira dos custos de salvaguarda da água pelo pagamento de uma taxa anual fixa (a taxa de responsabilidade hídrica).

- O nível de bem-estar individual, entre 120 e 250 litros por dia, por pessoa.

Nesse nível, tratando-se de uma quantidade de água individual importante, cujo impacto sobre o ambiente e o modo de vida deve ser rigorosamente controlado, os cidadãos devem contribuir com o financiamento com uma taxa progressiva cujo objetivo será, entre outros, aumentar a conscientização sobre a necessidade de um estilo de vida sóbrio, respeitando os imperativos ambientais e da vida em coletividade.

- O nível (além dos 250 litros por dia, por pessoa) do uso insustentável para o bom estado dos corpos hídricos e o bom funcionamento das bacias hídricas.

Nesse nível, é preciso abandonar o princípio "o poluidor paga" e adotar o princípio da interdição. Mesmo quando se paga, não podemos prejudicar a integridade da água e sua regeneração (ver tese 4).
Tese 12. Em conformidade com as concepções e às práticas consolidadas no decorrer do tempo em todas as sociedades, propõe-se respeitar a seguinte hierarquia quanto aos usos da água:
1. Usos domésticos (água potável, higiene, alimentação, saúde...)
2. Usos na agricultura: essencialmente irrigação e criação de animais...
3. Atividades industriais, inclusive produção de energia
4. Atividades terciárias, especialmente turismo.
Tese 13. No caso de "estresse hídrico" - segundo a definição da ONU, trata-se da situação de uma comunidade humana dispondo de menos de 1000 m³ por ano por pessoa para todos os usos - não se pode estimar que a solução virá essencialmente do recurso às soluções tecnológicas visando o aumento da oferta de água, tais como a melhora da produtividade hídrica na agricultura, a redução de perdas e desperdícios de rede, a dessalinização da água do mar, a produção de água por meio da captura em grande escala da umidade, o transporte de água por longas distâncias (no mesmo modelo de petróleo e gás). Nem a solução deverá vir das técnicas de gestão capitalistas, como a gestão da demanda de água pelo preço ao consumidor, os bancos de água, os mercados de água. A cocacolização da água, usada para refrigerantes e águas minerais engarrafadas, demonstrou largamente sua inconsistência e seus riscos.

Tese 14. A mesma proposta vale no caso de "penúria de água" (definida como a situação de uma comunidade humana que disponha menos de 500 m³ por ano por pessoa para todos os usos). A monetização e a bancarização não passam de instrumentos inventados pelos grupos sociais fortes do sistema econômico e político dominante, que lhes permite dispor e ter acesso à água rara/escassa de modo a satisfazer unicamente suas necessidades vitais, seu bem-estar e seus interesses de poder.

Tese 15. As soluções devem vir essencialmente de uma mudança radical na maneira de "pensar a água", segundo as linhas examinadas e propostas neste trabalho, em particular segundo os três princípios gerais mencionados:
- a água para a vida deve ser reconhecida e tratada como um bem comum público mundial.

- a disponibilidade e o acesso/uso da água devem ser considerados e realizados concretamente como um direito universal para todos os habitantes da terra, todas as espécies vivas.

- a água enquanto tal também tem direitos.
Tese 16. Todos os usos da água, segundo as prioridades acima, devem respeitar os princípios da sustentabilidade da vida (regeneração...), da responsabilidade coletiva e individual/comunitária, da justiça social e da igualdade em relação aos direitos, da democracia participativa efetiva, da sobriedade, da precaução.

Tese 17. A água de irrigação para produtos agrícolas de exportação e os hábitos alimentares esbanjadores e devastadores dos consumidores das classes sociais abastadas não podem ser uma prioridade, como ocorre hoje. Da mesma forma, a água usada para produzir vegetais destinados à produção de combustível para os transportes rodoviários não pode figurar entre os usos prioritários. É urgente reconstruir uma bio-agricultura que valorize localmente, de maneira sustentável, o capital de terra e de água para as necessidades vitais das populações locais no quadro de um sistema de cooperação, troca e partilha sem rivalidade e competição.

Tese 18. O mesmo princípio deve ser aplicado à construção das grandes barragens para a produção de água para a irrigação segundo os moldes de uso não sustentáveis atuais, ou para a produção de eletricidade para as indústrias de mineração, agroalimentar e química, ou atividades militares. É inaceitável que centenas de milhões de pessoas, na África, América Latina e Ásia não tenham acesso à eletricidade, pois suas terras e águas estão entre as principais fontes de produção de eletricidade do mundo, para alimentar as indústrias mencionadas.

Tese 19. Apoiados no princípio da soberania, os Estados atuais são incapazes de reconhecer que as águas situadas sobre seu território devem ser salvaguardadas e valorizadas no que diz respeito à vida global sobre a Terra e aos direitos de todos seus habitantes. Isso se traduz hoje na impossibilidade de conceber, ou de realizar, uma política mundial cooperativa e solidária de água.

Tese 20. Face à crescente escassez de boa água, o conceito de segurança hídrica pensado e defendido pelos Estados é o da segurança nacional. O mesmo quanto à segurança alimentar, energética, econômica. É urgente e indispensável eliminar os obstáculos profundos construídos por tal visão de segurança, em favor da concepção e promoção da segurança coletiva mundial. Com esse objetivo, a proposta é criar um Conselho da Segurança dos Bens Comuns Públicos Mundiais, a partir da água, das sementes e do conhecimento.

Tese 21. Em vista da globalização desigual e predadora atual, a abordagem multilateral e interestatal aplicada à política da água tornou-se inadequada e inapropriada - ainda mais porque o poder político efetivo não está mais concentrado nos Estados, nas instituições políticas públicas. Após as sucessivas concessões feitas pelos Estados em todos os terrenos, o poder político real passou às mãos de grandes organizações privadas, empreendimentos multinacionais mundiais e mercados financeiros globais. Exemplo emblemático entre todos: o Forum Mundial da Água, organização privada dominada pelo mundo do business e das finanças, substituiu a ONU - com o acordo e a cumplicidade dos Estados - como a principal ágora do mundo para debates e propostas sobre questões relativas aos problemas, desafios e prioridades da água em escala mundial. É necessário que a ONU recupere seu papel de sujeito público "mundial" e que seja profundamente mudado o Pacto Global nesse domínio assinado em 2000 entre a ONU e as corporações multinacionais privadas.

Tese 22. É urgente construir um sistema planetário plural, participativo, em rede, para regulação política mundial da água, no quadro de uma regulação mais ampla que cubra a terra e as sementes, e o conhecimento (veja tese 20). Este sistema pode denominar-se Ágora Planetária, Conselho de Segurança Mundial ou o que seja. Sua missão, a definir de maneira clara e precisa, será tripla: legislativa, programática, judiciária. Essas competências e meios serão gradualmente colocados em prática com base na avaliação das experiências realizadas. É assim que o sistema poderá contribuir com o crescimento de uma regulação do futuro da vida em nome da humanidade e do conjunto da comunidade geral da vida na Terra, em alternativa à regulação atual imposta em nome do dinheiro e dos interesses de grupos sociais e de oligarquias dos Estados mais poderosos.

Tese 23. As experiências em andamento em matéria de governo cooperativo das águas transnacionais e interregionais -principalmente as dezenas de organizações de bacias hidrográficas pelo mundo- são de grande utilidade para definir as configurações possíveis das instituições de regulação mencionadas. Elas destacam o fato de que, para tornar-se aceitáveis e estáveis, as configurações deverão respeitar os princípios da vida em sua integridade e globalidade, o papel da autonomia complementar que liga as múltiplas entidades membros do sistema, cuja liberdade será real de acordo com sua cooperação com os outros, a primazia da segurança coletiva comum e, consequentemente, o privilégio da memória nacional, a justiça social, a não mercantilização da água e a não privatização do governo das diferentes fases do longo ciclo da água.

Tese 24. Um papel capital na pesquisa e na construção de uma regulação política, econômica e social da água deve ser desempenhado pelas cidades, particularmente as grandes cidades da África, América Latina e Ásia. Em 2050, segundo pesquisa publicada na Nature Sustainability (fevereiro de 2018), os habitantes de aproximadamente 300 a 482 cidades mais populosas do mundo não terão acesso à água potável e aos serviços higiênico-sanitários de base. Trata-se de um cenário absurdo. Nossas sociedades não podem deixar de reagir com força. É seu dever improcrastinável a produção de um programa de ação de envergadura planetária que possa chamar-se a Água urbana 2020, pois a proposição será lançada em 2020 por uma ágora de cidades, por ocasião do décimo aniversário do reconhecimento do direito universal à água pela ONU.

Tese 25. Nesse contexto, e fazendo referência à água potável, é indispensável opor-se à tendência que se afirma até hoje e que consiste na substituição, para beber, da água de torneira pela água mineral natural e de fonte em garrafa. Uma publicidade agressiva e enganosa conseguiu fazer as pessoas acreditarem que a água engarrafada é melhor para a saúde do que a água de torneira, o que é completamente falso. Na realidade, só a água de torneira é potável por definição - no sentido de que é tratada segundo os critérios de potabilidade definidos pelas autoridades públicas. Ao contrário, as águas minerais naturais em garrafa não são tratadas para tornar-se conformes aos critérios de potabilidade, pois sua estrutura bio-química é permanente, portanto não precisam ser engarrafadas ao sair da fonte. Elas podem ser bebidas, mas se usadas regularmente no lugar da água da torneira, isso deve ser feito ser sob supervisão médica. Depois de sua injustificável privatização - pelas concessões de exploração de longo prazo, remuneradas por uma taxa anual irrisória, seu uso comercial atingiu níveis muito altos, excedendo, em alguns países, o percentual de uso de água da torneira. Custam de 200 a 1000 vezes mais do que a água da torneira. Resultado: a água potável é usada nas casas e nos lugares públicos cada vez mais para funções não nobres (o vaso sanitário, os chuveiros, as máquinas de lavar, a lavagem de carros...). Uma situação inaceitável, devida unicamente a uma estratégia de altos lucros permitida pelos poderes públicos, em detrimento das coletividades locais. Os sinais de inversão de tendência parecem se manifestar. É tempo de republicizar e remunicipalizar as águas minerais naturais e de fonte e dar novamente prioridade ao uso da água potável nas casas e nos lugares públicos com o uso da água local.

Tese 26. Não se pode concluir sem mencionar a questão da água virtual, a saber a água necessária para produzir um bem ou um serviço que podemos substituir - seja comprando localmente ou tendo acesso aos bens e serviços de outros. Essa noção deu vida a reflexões importantes na questão de avaliação na escolha de prioridades a estabelecer entre produção direta ou compra/importação de bens e serviços em função da política de água (conservação, proteção da qualidade da água, objetivos ambientais, regimes de propriedade, participação dos cidadãos, cooperação entre os povos...). É lamentável que os aspectos comerciais e financeiros tenham dominado até agora os debates sobre a água virtual. Cabe aos poderes legislativos locais e regionais legislar sobre essa área e também enfatizar a importância de outros aspectos.

Tese 27. A água, como a terra, as sementes, as plantas, os animais, os seres humanos são parte da grande comunidade da vida na Terra. A essa comunidade corresponde um universo múltiplo e complexo de funções, direitos, responsabilidades em todos os níveis espaciais de organização da vida. Numa perspectiva humana, os princípios unificadores permitem a esse universo "viver bem" sem rupturas "existenciais" frequentes e sem conflitos destrutivos, uma vez que seu funcionamento é inspirado e guiado pelos princípios de complementariedade, cooperação, segurança comum, compartilhamento, solidariedade, tolerância, não violência, liberdade comum.

Isso significa que não podemos deixar o futuro do mundo e da vida sobre a Terra sob os princípios de rivalidade e de exclusão, de dominação e de predação, de escassez e apropriação autocrática, próprias do sistema econômico dominante hoje e principalmente de suas lógicas financeiras e mercantis. É preciso libertar a água e o direito à vida das finanças atuais e de seu controle mortal.

[*] Riccardo Petrella -A Spezia Liguria, 5 de agosto de 1941, economista italiano, doutor en Ciencias Políticas e Sociais pola Universidade de Florencia. Partindo do "Manifesto do auga", fundou tamén en 1997, o 'Comité Internacional para un Contrato Mundial sobre a auga' (onde é o secretario xeral). A partir do 2003, é un dos impulsores da Universidade do Ben Común, cuxa actividade a título experimental comezou en Italia (Facultade do Auga) e en Bélxica (Facultade da Alteridade).

Tradução: Inês Castilho, no Outras Palavras.

Fonte: http://port.pravda.ru/science/02-04-2018/45277-agua_teses-0/
_____________

'Pensións Dignas Xa. É o noso dereito', acto político en Ferrol, organizado por Esquerda Unida, coa presencia de Yolanda Díaz, Manolo Lago e Fina Varela - Venres 6 de abril ás 7 da tarde no Antigo Hospicio


PENSIÓNS DIGNAS XA.

Esquerda Unida Ferrol organiza o acto “Pensións dignas xa. É o noso dereito” no que queremos visibilizar e analizar a situación que se está a dar nestes días con un tema tan importante como é o das nosas pensións e o noso futuro.

Día:  venres 6 de abril.
Hora: 19:00 hs.
Lugar: Antigo Hospicio Municipal (Rúa Méndez Núñez, nº 11).

Intervintes:

  * Fina Varela: militante de EU e pensionista activista.

  * Manolo Lago: Deputado de En Marea no Parlamento Galego.

  * Yolanda Díaz: Deputada de En Marea no Congreso.

Saúdos.

--
Esquerda Unida de Ferrol
R/ do Sol 124 Entrechán Esquerda

www.euferrol.org
https://www.facebook.com/esquerdaunida.ferrol
https://twitter.com/EUFerrol
http://www.esquerdaunida.org/ferrol.html

Enviado por:
Ferrol Esquerda Unida
-eu-ferrolterra@esquerdaunida.org-
2 de abril de 2018 19:35

__________________________

O saneamento da Ría de Ferrol, a auga como dereito básico , ... Por Iolanda Texjeiro Rei - Se algo caracterizou á Plataforma de Remunicipalización foi o traballo constante para abrir o proceso de voltar os servizos básicos á xestión pública, xa non pola falla de control e a opacidade da xestión privada no tocante á Saúde Pública


Por Iolanda Texjeiro Rei [*]
02.04.2018

Foi poñer a Plataforma na Defensa dos Servizos Básicos e pola Remunicipalización no xulgado de Ferrol unha denuncia por estafa e prevaricación contra Emafesa, o alcalde e os correspondentes concelleiros cando, ás poucas horas, o governo local (tan vagariño, opaco e inactivo até ese intre) co alcalde á cabeza, anunciaba a súa denuncia da Plataforma acusándoa, con nomes e apelidos, cunha sarta de adxectivos indignos dun representante público. Denuncia que teima en desbotar o labor de anos dunhas persoas que levan defendendo os intereses da cidadanía de Ferrol, contra todos os poderes fácticos e, o máis preocupante, contra esta e anteriores corporacións.

Cando lemos o Artigo 4 do Regulamento de Participación Cidadá do propio Concello de Ferrol que nos ilustra sobre os Dereitos da veciñanza e entidades cidadáns, do Dereito a servizos públicos de competencia municipal, do Dereito á información..., de que estamos a falar?. Da xestión pública dos servizos básicos como o ciclo integral da auga ou do lucro privado de dúas empresas que, como Urbaser (filial da empresa madrileña ACS, agora en mans dun fondo de capital especulativo chinés) e Viaqua (lembremos que hai quen asegura que o escándalo Pokémon fixo que Aquagest mudara en Viaqua, a dos anuncios de páxina enteira a toda cor nos xornais o Día Internacional da Auga), se reparten os miles de euros de todos os grandes concellos de Galiza agás o de Coruña?.

Se algo caracterizou á Plataforma de Remunicipalización foi o traballo constante para abrir o proceso de voltar os servizos básicos á xestión pública, xa non pola falla de control e a opacidade da xestión privada no tocante á Saúde Pública (como se evidenciou coa chamada crise da auga do governo popular de Rey Varela) senón tamén polos sobrecustes da privatización que van do 22 a máis do 90 por cento. Cantidades nada despreciabeis que se tiran dos cartos públicos para o peto de empresas que como Socamex, a parte privada de Emafesa, ousan ameazar aos alcaldes co xulgado ou con disolver a empresa mixta alegando falla de ingresos por unha taxa que non cumpre os requisitos legais.

Perante esta situación agardariamos que un governo de cambio non só non se enfrontara ás plataformas cidadáns, senón que, cun mutuo apoio, sumando esforzos, fora quen de librar os intereses da cidadanía do oligopolio dos servizos básicos. Ou, canda menos, non coutara o asesoramento profesional de persoas que como Babiano ou Urruticoechea, se prestaron, dun xeito altruista a apoiar o proceso remunicipalizador na nosa cidade. Sobre todo non tendo maioría absoluta, o goberno municipal tería de ter asumido a situación de febleza e procurar apoios, tanto dentro como fóra do consistorio. Apoiarse na cidadanía, iso si sería de recibo, se tivera intención de desurdir a trama da auga.

Mais, lembro que o propio Urruticoechea alertábanos de que en todos os concellos que teñen contratos de servizos importantes, como auga, lixo ou xardinería, atopariamonos seguramente perante unha trama mafiosa. E tamén avisaba que a revolución pendente era que os cidadáns que tiveran o afouto de denunciar estiveran blindados. E estamos a falar da opinión informada dun economista e interventor municipal, experto nestas cuestións.

Así as cousas, en Ferrol, na cidade máis empobrecida e avellentada, coas taxas máis altas de emigración da mocidade, imos pagar as taxas máis elevadas de saneamento e depuración das sete cidades galegas. E imos pagalas igual cun goberno que se di de esquerdas que co anterior de dereitas. Certo que, caendo xa na brincadeira, nós temos unha rede obsoleta non separativa pola que gozamos -grazas ao ministerio de Fomento- do dubidoso privilexio de pagar por depurar a auga de chuvia e por bombear -grazas a Augas de Galicia- á EDAR librando un desnivel que non foron quen de calcular cando decidiron a ubicación de Prioriño. Parece que os ferroláns non merecemos sistemas urbanos de drenaxe sostibel (SUDS) para poder ter un saneamento integral da ría no canto dun simulacro.

En canto a Jorge Suárez, como alcalde ten que asumir como normal as críticas, e mesmo as denuncias ao seu traballo e xestión, como fan todos os cárregos políticos. E se a concepción da súa honra lle impide aceitar a crítica como parte sustancial dunha democracia, debería plantexarse seriamente abandonar a política e todo cárrego público para non secuestrar a democracia e a participación cidadá. Amais que, se da súa honra se tratar, sería de ben que a defendese co seu patrimonio e non co de toda a veciñanza ferrolá.

Ningunha denuncia ou comunicación de feitos que poidan ser constitutivos de delito poden ser considerados unha falla á honra de ninguén. En todo caso, existiría unha falla á honra se se fixeran acusacións falsas sen ir ao xulgado.

Por riba diso, está o dereito de toda persoa a facer política, mesmo política partidaria, como fai o propio alcalde cando defende, a capa e espada, a FeC.

Ou isto ou eliminar o Regulamento de Participación Cidadá e deixar de cantar o mantra da democracia paticipativa.

Suscriben isto Iolanda Teixeiro e Miguel A. Abraira, secretaria e portavoce da organización política LiGanDo-LGD.

Publicado no Diario de Ferrol e Sermos Galiza, o 27 de marzo de 2018.

[*] Iolanda Texjeiro Rei -Ferrol, activista ecoloxista e decrecentista, articulista e licenciada en Pedagoxía Social pola USC. E profesora de Tai Chi e Chi Kung en Ferrol. No facebook e no twitter.
_________

domingo, abril 01, 2018

De fondo Emafesa: Próximo negocio, a auga - Demoledor informe da UE contra a inxerencia privada no sector público - O Tribunal de Contas Europeo critica duramente nun informe a participación privada en infraestruturas e servizos públicos e recomenda aos países membros que non promovan modelos público-privados

Membros do Tribunal de Contas Europeo que realizaron a auditoria.
Da esquerda para a dereita: Guido Fara, Di Hai, Thomas Obermayr,
Enrico Grassi, Oskar Herics, Chrysoula Latopoulou, Svetoslav Hristo v e Pietro Puricella

O autor da reportaxe sobre o Relatório Especial nº09/2018 'Asociacións público-privadas na UE: Deficiencias xeneralizadas e beneficios limitados', Ricardo Gamaza,[*] estará en Ferrol coa Plataforma na Defensa dos Sectores Públicos, pola Remunicipalización, para presentar o seu documentario "Trileros del Agua?", acompañado de Luís Babiano, xerente da 'Asociación Española de Operadores de Auga Pública' (AEOPAS). Acto que se anunciará nuns días a data, o lugar e a hora.

Demoledor informe da UE contra a inxerencia privada no sector público

O Tribunal de Contas Europeo critica duramente nun informe a participación privada en infraestruturas e servizos públicos e recomenda aos países membros que non promuevan modelos público-privados. En España, este modelo serviu para financiar autopistas de peaxe que agora debe rescatar o Estado.

O Tribunal de Contas Europeo é contundente e claro: a UE non debe seguir financiando infraestruturas ou servizos públicos con participación privada. Nun recente informe que acaba de publicar o principal órgano de control financeiro da Unión Europea, ao que tivo acceso Público, a institución critica duramente as asociacións público-privadas para acometer infraestruturas ou servizos públicos por "insuficiencias xeneralizadas", "gastos ineficaces", "falta de transparencia", "atrasos" e "sobrecustos", entre outras deficiencias.

Ademais, recomenda que nin a UE nin os seus Estados membros promovan asociacións público-privadas até que se resolvan os principais problemas identificados no seu informe especial: 'Asociacións público-privadas na UE: Deficiencias xeneralizadas e beneficios limitados', publicado o pasado 20 de marzo.

En concreto, o documento analiza 12 asociacións público-privadas cofinanciadas pola UE en Francia, Grecia, Irlanda e España nos ámbitos do transporte por estrada e as tecnoloxías da información e a comunicación, que supuxeron 5.600 millóns de euros de financiamento europeo. E conclúe que a participación privada nestes proxectos "non pode considerarse unha opción economicamente viable para o fornezo de infraestruturas públicas".

Nunha análise devastadora, engade que a entrada de capital privado nos proxectos do sector público supuxo "insuficiencias xeneralizadas e beneficios limitados, con gastos ineficaces e ineficientes", onde "a relación custo-beneficio e a transparencia víronse gravemente prexudicadas, en particular, por políticas e estratexias pouco claras, análises inadecuado, rexistros fose do balance patrimonial e acordos".

O informe asevera que os proxectos público-privados analizados sufriron "insuficiencias considerables en forma de atrasos durante a construción e importantes aumentos dos custos". En total, sete dos nove proxectos completados -con custos de proxectos agregados de 7.800 millóns de euros- sufriron demoras que oscilaron entre dous e 52 meses. Ademais, foi necesaria unha cantidade adicional de case 1.500 millóns de euros de fondos públicos para completar as cinco autopistas auditadas en Grecia e España, dos cales a UE proporcionou ao redor do 30% -422 millóns de euros-, denuncia o informe especial. O Tribunal considera que estas cantidades "gastáronse de xeito ineficiente polo que respecta á consecución dos beneficios potenciais".

Os proxectos financiados baixo o modelo público-privado "aprovéitanse para proporcionar bens e servizos que habitualmente fornece o sector público", explica o informe, que indica a gran magnitude do negocio que supón esta fórmula na que as multinacionais privadas fan negocio co apoio financeiro público: desde a década de 1990, na UE leváronse a cabo 1.749 proxectos público-privados por un valor total de 336.000 millóns de euros. Segundo revela o informe, a maioría destes proxectos lévanse a cabo no sector do transporte, que en 2016 representou un terzo dos investimentos de todo o ano, por diante da atención sanitaria e a educación.

Sombras de corrupción

A sospeita da corrupción política sobrevoa algúns datos que ofrece o informe, como que "na maioría de proxectos fiscalizados, elixiuse a opción do financiamento público-privada sen ningunha análise comparativo previo de opcións alternativas, como o comparador do sector público, sen lograr demostrar, polo tanto, que se trataba da opción que maximizaba a relación calidade-prezo e protexía o interese público ao garantir unha igualdade de condicións entre as asociación público-privada e unha adxudicación de contratos públicos tradicional".

Neste sentido, o Tribunal indica que "os proxectos de autoestradas en España se licitaron de xeito puntual, pero os contratos renegociaron-se pouco despois, o que suscita preguntas sobre si a contratación habíase xestionado debidamente?.

As auditorías revelan que no caso das autoestradas público-privadas analizadas disparáronse os custos trala contratación en preto de 300 millóns de euros, que debía asumir o socio público. En concreto, o custo da autoestrada A-1 incrementouse nun 33% (158 millóns de euros) e un atraso de dous anos, mentres que a autoestrada C-25 en Catalunya experimentou un incremento do 20,7% (143,8 millóns de euros, incluíndo 88,9 millóns de euros en custos financeiros) e atrasos de 14 meses. Iso só nas autoestradas auditadas neste informe.

Próximo negocio, a auga

As conclusións do Tribunal de Contas Europeo coñécense tralo anuncio dos rescates das autoestradas de peaxe por parte do Goberno central, o que supón un novo golpe aos modelos de participación público privados. Con todo, as grandes construtoras xa non teñen as súas miras postas en entrar en infraestruturas de transportes como as autoestradas, que consideran un sector esgotado financeiramente; senón que se centran no negocio do auga pública, onde como explican os expertos, hai un mercado garantido.

"A auga é un servizo público que se presta baixo condicións de monopolio natural; desde unha visión mercantilista, estes servizos presentan o gran atractivo de dispoñer duns clientes cautivos, unha demanda estable e capacidade de pagar por estes servizos, xa sexa a través de orzamento municipal ou de tarifas aos usuarios. Acceder a este 'mercado' é o soño de calquera multinacional", asegura Luís Babiano, gerente da Asociación Española de Operadores de Auga Pública (AEOPAS).

En efecto, segundo datos do Tribunal de Contas, os servizos xa privatizados (sexa como empresas que se fixeron coa concesión do servizo de augas ou empresas mixtas público-privadas) presentan sobrecustos que van do 22% a máis do 90%, respecto do servizo prestado de forma directa, con encarecementos medios do 27% en recolleita de lixos ou do 71% en limpeza viaria (que se adoitan abonar no recibo do auga). Sobrecustos que ademais levan engadidos unha prestación do servizo de menor calidade e unha infrainversión, segundo estas mesmas fontes.

Nunha situación de emerxencia social, e de duras críticas sobre este modelo público-privado ou directamente privatizador, a patronal do auga AEAS-AGA, que agrupa ás tres principais multinacionais do auga -FCC Aqualia, Grupo Suez e Acciona- e sorprendentemente a algún operador público, mandou recentemente unha carta aos grupos parlamentarios no Congreso dos Deputados para incluír os mecanismos de contratación público-privados como unha prioridade dentro do denominado Pacto Nacional do Auga no que traballa o Executivo: unha volta de porca a un modelo que busca facer negocio a partir dos servizos públicos que require da connivencia dos representantes políticos.

Fonte: Autor Ricardo Gamaza @RicardoGamaza en Publico . | Sevilla
31.03.2018.

Relatório Especial nº09/2018 do Tribunal de Contas Europeo sobre 'Asociacións público-privadas na UE: Deficiencias xeneralizadas e beneficios limitados'. | 89 páxinas en formato pdf. | Acceder/Baixar en Potugués ou en Español.

[*] Ricardo Gamaza, xornalista ambiental e director de documentales. Premio Andalucía de Comunicación Ambiental 2017. | Con máis de 25 anos de profesión, é na actualidade uno dos comunicadores ambientais máis galardonados de España con premios como o Dragona Iberia da Fundación Nova Cultura do Auga, o Premio Nacional Panda de WWF ou o Premio Doñana Sostenible, entre outros. | É o director de Ecoperiodismo, a única productora andaluza especializada no medio ambiente e agricultura e escribe un dos blogs de investigación sobre ecología con máis seguidores de España.

Web oficial  do documentario Trilieros da Auga ?
https://www.trilerosdelagua.com/

Web oficial de EcoPeriodismo.
http://ecoperiodismo.es/

PLATAFORMA NA DEFENSA DOS SERVIZOS PÚBLICOS, POLA REMUNICIPALIZACIÓN
Alexandre Carrodeguas | Fernando Ramos | Pablo Portero |  Bernardo Rego | Lupe Ces |
remunicipalizacion.plataforma@gmail.com | https://plataformaferrol.blogspot.com.es

Nova relacionada en Ártabra 21.
No Día Mundial da Auga a Plataforma quere lembrar e recoñecer este 2018 aos autores do documentario 'Trileros del Agua ?', pola súa contribución á loita pola defensa da auga e o saneamento como Dereito Humano e contra quen quere facer deste dereito un negocio. | Ir á Web.
_____________

venres, marzo 30, 2018

Navantia leva a xuízo a CIG nun intento de criminalizar a folga do persoal da industria auxiliar - A central chama a defender o dereito á folga como ferramenta fundamental da clase obreira - Concentración no xulgado: mércores 4 de abril, coincidindo coa celebración do xuízo, a CIG ten convocada concentración, ás 11:15 horas, nas portas do xulgado de Ferrol


Navantia leva a xuízo a CIG nun intento de criminalizar a folga do persoal da industria auxiliar. | A central chama a defender o dereito á folga como ferramenta fundamental da clase obreira. | Concentración no xulgado: o mércores 4 de abril, coincidindo coa celebración do xuízo, a CIG ten convocada concentración, ás 11:15 horas, nas portas do xulgado de Ferrol.


O vindeiro mércores 4 de abril vai ter lugar en Ferrol o xuízo contra a CIG e o comité de folga polo conflito que a industria auxiliar de Navantia desenvolveu o pasado ano en defensa dos seus dereitos salariais e sociais. A CIG entende que estamos diante dun intento de criminalizar a loita obreira deste persoal e chama a participar na concentración convocada para ese día, ás 11:15 horas, en defensa do dereito á folga como ferramenta fundamental e imprescindíbel da clase traballadora na defensa dos seus intereses.

Cómpre lembrar que durante 22 días o persoal da industria auxiliar estivo secundando masivamente unha folga para reivindicar a recuperación do nivel retributivo do ano 2001, que se concreta nunhas táboas salariais pactadas precisamente despois doutro conflito, e "que tiveron vixencia durante moitos anos de xeito pacífico". Porén, as empresas deixaron de aplicar unilateralmente e sen negociación esas táboas, despois da entrega dos últimos barcos para a armada australiana, e coa complicidade dos sindicatos españois e dos comités de empresa de Navantia.

Agora Navantia esixe indemnizacións millonarias á CIG e ao comité de folga nun intento de criminalizar a folga do persoal da súa industria auxiliar. A este respecto, a CIG subliña a importancia de defender, non xa os salarios, senón o propio dereito á folga como ferramenta fundamental e imprescindíbel da clase traballadora na defensa dos seus intereses.

Unha empresa "moi activa na precarización laboral"


De igual xeito, a CIG de Ferrol quere denunciar a postura de Navantia "moi activa na precarización das condicións de traballo do persoal da súa industria auxiliar", malia ser unha empresa pública "que debera exercer un papel radicalmente diferente, para ben dos traballadores e traballadoras directamente afectadas máis tamén de toda a economía comarcal".

Como tal, a central sindical reclama que o anunciado plan industrial que se vai negociar en Madrid se concrete nun outro modelo de empresa tanto no industrial como no laboral.

A CIG chama a acudir á concentración convocada para o mércores 4 de abril, ás 11:15 horas, nas portas do xulgado, para reivindicar a retirada das accións xudiciais, en defensa do dereito de folga, e dunhas condicións de traballo dignas para todo o persoal do sector naval da Ría de Ferrol.

Fonte: Avantar.

En Ártabra 21: Auxiliares Navantia.
______________

xoves, marzo 29, 2018

Concerto brasileiro esta sexta-feira, 30 de março, na Fundaçom Artábria, com Emilia Suto e Túlio Augusto - E o sábado 31 de março, Roteiro Irmadinho pola terra dos Andrade


Concerto brasileiro esta sexta-feira, 30 de março, com Emilia Suto e Túlio Augusto


Emilia Suto e Túlio Augusto trarám em tourne a Galiza a música do Brasil, na sexta-feira 30 de março.

Os músicos brasileiros Túlio Augusto (violão de 7 cordas e voz) e Emilia Suto (voz e percussom) sobem ao palco em formato duo para concerto especial com vários gêneros da música brasileira (bossa nova, choro, samba, baião, maxixe, música nordestina,etc.).

Túlio Augusto é guitarrista, mestre em Composiçom, mestre em Educaçom Musical e doutorando em Composiçom. Emilia Suto é cantora de formaçom lírica pela Universidade Federal da Bahia. Ambos atuaram juntos ou individualmente em mais dez países, desde projetos culturais e educacionais, apresentaçons de artes integradas, grupos de samba, jazz e rock'n'roll até concertos com orquestras e conjuntos de câmara.

O concerto começa às 22.00h e o bilhete é de graça


E o sábado 31 de março, Roteiro Irmadinho pola terra dos Andrade

Fecharemos as atividades do mês, sábado dia 31, organizando junto à Asociación Cultural Ferrolterra Antiga um novo roteiro. Desta vez deslocaremo-nos à Comarca do Eume, para conhecer um pouco mais da Terra dos Andrade.

A saída está programada para as 10.30h desde o Centro Social, de onde partiremos de carro em direçom a Pontedeume. Aí visitaremos a ponte, o torreom e a vila, para posteriormente nos dirigirmos ao Castelo dos Andrade, na paróquia da Nogueirosa.

A duraçom da excursom será de aproximadamente seis e horas e meia desde a saída até a volta ao Centro Social. Recomendamos levar roupa e calçado comodo, roupa de abrigo, guarda-chuva  e algo para comer.

Para mais informaçom, podes ligar para o 669 778 474 ou escrever a correiodeartabria@gmail.com

--
Travessa de Batalhons nº7   Esteiro
15403 Ferrol - GALIZA
Telefone:  +34 981 35 29 86
www.artabria.net

Segue-nos em twitter @fartabria e em facebook!

A Fundaçom Artábria é um projecto popular em defesa da língua e cultura nacional, os valores solidários e os direitos históricos da Galiza. Entidade de carácter sociocultural sem ánimo de lucro que está declarada de Interesse Galego e classificada de interesse cultural, com o nº 54 no registo de fundaçons da Xunta de Galicia.


Enviado por:
Fundaçom Artábria
-artabria@artabria.net-
27 de março de 2018 15:38
_______________