Amosando publicacións coa etiqueta André Abeledo Fernández. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta André Abeledo Fernández. Amosar todas as publicacións

martes, decembro 28, 2021

Reforma laboral, ilusión e decepción, .. Por André Abeledo Fernández



Por André Abeledo Fernández [*]
28.12.2021


A nova reforma laboral é simplemente unha modificación sobre a reforma do Partido Popular feita ao ditado da patronal.

É unha reforma que só pode contentar aos que mandan. Ningún dos elementos máis lesivos das anteriores reformas son tocados ou derogados, é unha suposta reforma na que unha vez máis véndennos fume e tentan vendernos unha nova claudicación como unha vitoria.

Ver como dende os medios de comunicación e tamén dende a patronal, CCOO-UGT, e o goberno de "esquerdas" tentan convencernos de que na reforma laboral temos gañado todos sóame a moi antigo, como aquel anuncio de "facenda somos todos", que ao final non era verdade aínda debería.

Entre outras cousas porque non é posible que gañemos todos, posto que os intereses da clase traballadora non son os mesmos que os da patronal e tamén porque partiamos de posicións moi diferentes, de gran desigualdade e as reformas laborais anteriores tiñan pasado por enriba aos dereitos e as condicións de traballo das traballadoras e dos traballadores.

O terreo perdido non se recupera coa nova reforma en puntos fundamentais como poden ser a protección do traballador ante un despedimento, ou a indemnización en caso de despedimento.

E tampouco se avanza significativamente en algo tan importante como a conciliación da vida persoal e a laboral, a flexibilidade horaria e a falta de medidas neste sentido son ademais un problema cando falamos da baixa natalidade e do envellecemento da poboación que poñen en risco a sostibilidade do sistema de pensións.

Como vai o tema das liñas vermellas?.

Unha das liñas vermellas para a nova reforma laboral non era a indemnización por despedimento? Xa non? Só mantén liñas vermellas a dereita cando manda?.

Cando manda a dereita impón a reforma laboral para que gañe a patronal, e cando goberna a "esquerda" resulta que temos que pactar para que non perda ninguén. A mín non me sae a conta. Cando lle toca gañar a clase traballadora?.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
28 de dezembro de 2021 12:24

_______

martes, decembro 21, 2021

Decembro negro para as traballadoras e traballadores de Mercadona, ... Por André Abeledo Fernández


Por André Abeledo Fernández [*]
21.12.2021


Quendas de traballo eternas, ritmos de traballo estenuantes, clima laboral estresante, este é o Decembro negro para as traballadoras e traballadores en Mercadona.

Os novos horarios "flexibles", Xornada flexible en máxima anual de 1826 h/ano, asinados por Mercadona cos seus sindicatos de confianza CCOO- UGT fan imposible a conciliación da vida laboral e a familiar. Algo que xa era unha utopía en Mercadona agora é unha quimera.

O persoal está sometido a presións continuadas e a uns ritmos de traballo estresantes para cumprir cos tempos que lles marcan, "imposíbeis de cumprir pola enorme carga de traballo". Isto fai que o persoal estea sometido a unha elevada tensión que ao final acaba derivando en problemas para a súa saúde.

A isto hai que engadir ademais os compartimentos irrespectuosos por parte de determinados mandos "que son humana e laboralmente intolerábeis, pero que Mercadona obvia, consinte e encubre". Un posición patronal que contrasta coa imaxe de empresa modélica que Mercadona vende nos medios de comunicación, malia que a realidade laboral é ben distinta.

"Parece mentira que en pleno século XXI nos teñamos que esixir respecto e dignidade, pero así  é. Vendemos a nosa forza se traballo, nin a nosa dignidade, nin a nosa saúde física e mental, nin as nosas vidas están en venta. Iso é algo que Mercadona non entende".

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Foto: Narón - Decembro 2021.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
19 de dezembro de 2021 22:31

_______

domingo, decembro 05, 2021

Son tempos de loitar para vencer. Galiza non se vende, deféndese, ... Por André Abeledo Fernández


Por André Abeledo Fernández [*]
05.12.2021


Nos últimos tempos distintos compañeiros e diferentes persoas téñenme preguntado si deixei a política activa.

A resposta é un "non" rotundo, ¿como vou a deixar a política sendo consciente da clase a la que pertenzo? Ben é certo que teño dado por así dicilo un paso atrás por un tempo, máis a nivel sindical sigo na loita e sen dubida esa é a primeira liña da causa obreira.

O prezo do pan, da enerxía, da sanidade, a educación, de todo o básico para unha vida digna depende de decisións políticas e non podemos mirar cara outro lado, temos a obrigación de facernos responsables das nosas vidas.

Despois dun proceso de reflexión persoal de máis de dous anos, fóra xa da política institucional e da "disciplina" de partido, estou convencido da necesidade de ter organizacións de clase dignas dese nome que defendan os nosos intereses, e tamén que na Galiza precisamos de organizacións propias, que defendan a nosa identidade nacional, o noso idioma, a nosa cultura e impidan que se siga a prostituír a nosa historia.

É un erro, que eu mesmo cometín, pensar que movementos, partidos, ou organizacións sindicais estatais poden entender e defender os intereses da Galiza, aínda que só sexa por falta de comprensión da nosa realidade nacional.

É un erro aínda maior agardar que proxectos personalistas, sen unha base ideolóxica clara, sen unha base organizativa real, poden defender os intereses da clase traballadora, aínda que realmente tivesen ese obxectivo, cousa que dubido.

Precisamos de suxeitos propios, que defendan a Galiza no seu contexto, que a respecten como a unha nai, e que entendan a necesidade de defender a nosa identidade como nación.

Precisamos de organizacións de clase a nivel nacional, que non sexan equidistantes no mal chamado diálogo social, senón que tomen partido e compartan trincheira coa clase traballadora na loita de clases que move as rodas da historia.

Nin a crise, nin a estratexia dos que sementan medo e miseria deben parar a nosa determinación de loitar e vencer.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

André Abeledo Fernández (Delegado de Persoal da CIG en Mercadona na Provincia de A Coruña)

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
4 de dezembro de 2021 14:23

_______

mércores, decembro 01, 2021

Artigos de André Abeledo - Pódese ser comunista nun Estado plurinacional - HE-Bildu non é ETA, a dereita sabeo


Pódese ser comunista nun Estado plurinacional

Pódese ser independentista e comunista, o que non se pode é ser comunista e estar contra o dereito de autodeterminación dos pobos.

Outra cousa é antepoñer o feito nacional por enriba da loita de clases ou entender que a loita pola liberación nacional está ao marxe da loita de clases, neste caso existe unha contradición. Pero o feito de sentirse parte dun pobo, dunha nación, e de defender o dereito a decidir non é incompatible coa militancia comunista consecuente.

É verdade que existen contextos en que o feito nacional pode ser usado pola burguesía para dividir a clase obreira. Pero é un erro formular a incompatibilidade de independentismo e comunismo, sobre todo cando o Goberno da metrópole é totalitario. Parece que non é sinxelo para unha parte da esquerda nacional entender a realidade plurinacional do Estado español. Nesa incomprensión comeza un grave problema de convivencia dentro do Estado.

É un erro formular a incompatibilidade de independentismo e comunismo, sobre todo cando o Goberno da metrópole é totalitario

O Estado español non é unha nación de nacións, nin é unha nación. O Estado español é en todo caso unha unión de nacións. Pero para que exista unidade e coexistencia, ten que existir respecto e comprensión. A unidade ten que ser entre iguais. Non poden existir nacións de primeira e de segunda categoría. Esta unidade ten que ser voluntaria, debe ser unha unión de nacións libres que deciden camiñar xuntas.

De non ser así o Estado español será sempre máis unha prisión de pobos que a casa de todos, será un Estado errado. É preciso abrir un debate necesario sobre o modelo de Estado, República e monarquía e o dereito de autodeterminación dos pobos dentro do Estado español.



HE Bildu non é ETA, a dereita sabeo

HE-Bildu non é ETA, a dereita sabeo, é consciente de que minte, do mesmo xeito que minte cando tenta prostituír a historia cando falamos do golpe de Estado, do xenocidio ideolóxico e a ditadura franquista.

A mentira está no ADN da dereita, pero no Estado español Goebbels, o ministro de propaganda da Alemaña NAZI, parece que mantén vixente o seu mantra de que unha mentira repetida mil veces pode ser convertida nunha "verdade".

Euskal Herria Bildu é unha coalición política de esquerdas creada no 2012.

A esquerda abertzale loxicamente ten aspiracións soberanistas e independentistas, e loita polo seu dereito a autodeterminación dun xeito pacifico.

A plataforma está constituída por Eusko Alkartasuna, Aralar, Sortu e Alternatiba, e non ten nada que ver con ETA, entre outras cousas porque por moito que lle pese a ultradereita, ETA xa non existe.

ETA xa non existe, fai 10 años que ETA decidiu deixar las armas, pero a dereita parece non poder vivir sin o seu recordo, precisa mantela viva para poder seguir incendiando a convivencia cos discursos de odio.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
1 de dezembro de 2021 00:20
1 de dezembro de 2021 00:43

_______

xoves, novembro 25, 2021

Nin tanques, nin tanquetas, nin metralletas: Cádiz un novo exemplo de dignidade, ... Por André Abeledo Fernández


Por André Abeledo Fernández [*]
25.11.2021


Cando se trata de represión tamén vai por barrios, non é o mesmo no barrio de Salamanca que nunha comarca obreira, non é o mesmo cando sae a pasear a ultradereita, que cando sae a reivindicar os seus dereitos a clase traballadora.

Hoxe temos o exemplo en Cádiz, como tivemos en Ferrolterra, en Vigo, en Sestao, en Gamonal e cada vez que os traballadores saen a defender a súa dignidade, os seus dereitos, o seu presente e o futuro dos seus fillos.

A tanqueta é un simple exemplo de como os poderosos, as oligarquías, ven a clase traballadora como a un inimigo a bater, a dobregar, a escravizar.

Sonche clase traballadora, fillo e neto de traballadores, que mamou dignidade e exemplo de loita consecuente cando a mal chamada reconversión destruíu o presente e o futuro de toda unha comarca en Ferrolterra.

A folga, a protesta, a loita son as únicas armas das traballadoras e traballadores para enfrontarse a quen pretenden tratarnos como a seres inferiores, como a simple man de obra, como a cousas.

Os traballadores temos dereito a vivir para vivir, a ter familia, a ter dignidade, a non ser usados e espremidos ate a última gota.

Non queremos vivir para traballar, mellor dito malvivir para traballar, sin dereitos, con medo e reprimidos por leis como la lei mordaza.

Nin tanquetas, nin tanques, nin metralletas poden frear a xusta reivindicación da clase traballadora cando é consciente da súa forza e tamén das súas cadeas.

Sonche orgullosa clase traballadora e síntome parte dos máis, dos maioritarios en tódolos los sentidos. O poder teme que todas e todos tomemos conciencia.

Forza para os traballadores do metal en Cádiz, a clase obreira gaditana en loita pola súa u dignidade, polos seus sus dereitos e polo seu futuro.

Só o pobo defende ao pobo.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
24 de novembro de 2021 21:38

_______

martes, novembro 16, 2021

Artigos de André Abeledo Fernández - A conciliación unha quimera, tamén en Mercadona - O libre mercado nada ten que ver coa liberdade - Non é o mesmo derogar que matizar


A conciliación unha quimera, tamén en Mercadona.

Redución de xornada por coidado de menor ou persoa a cargo.

O aumento de idade dos 12 aos 15 anos para as reducións de xornada por coidado de menor debe ser unha das prioridades para que as traballadoras e traballadores poidan conciliar e coidar dos seus fillos. Non podemos falar de conciliación si non se dan as ferramentas.

Outro dos cambios necesarios e volver a priorizar realmente a necesidade do menor ou da persoa incapacitada que precisa coidados por enriba das necesidades da tenda, ou da empresa, sen ter en conta as quendas de traballo e si as necesidades horarias de quen precisa os coidados.

No caso de Mercadona, onde son delegado de persoal da CIG, vimos denunciando dende fai anos o sistema de "grellas" horarias asinado por Mercadona con UXT e CCOO que atenta dun modo moi grave contra o dereito a redución de xornada por cuidado de menor ou persoa a cargo, unhas grellas horarias que poñen límites a un dereito das traballadoras e traballadores xa insuficientemente garantido pola norma.

Ademais da apostila de revisión dos horarios periodicamente, nunha negociación desigual entre traballadores e empresa, tamén asinada e negociada entre Mercadona, CCOO e UXT.

Tamén dende a Sección Sindical da CIG en Mercadona levamos esixindo a empresa en cada reunión que os horarios de redución de xornada sexan asinados e os traballadores teñan unha copia, como en calquera empresa sería e normal, pois ese é o único xeito de dar seguridade as traballadoras e traballadores, e tamén de facer respectar os horarios de redución de xornada, que son un dereito, e como tal ten que ser respectado.

A baixa natalidade, o envellecemento da poboación son un problema, pero as empresas non están pola labor e o Goberno tampouco.


O libre mercado nada ten que ver coa liberdade

Si o noso salario non aumenta a par do prezo dos produtos de primeira necesidade, si os prezos aumentan máis que o noso soldo, iso quere dicir que nos baixaron o soldo.

Encarecer a vida sin aumentar os salarios é un xeito de fabricar traballadores pobres e de converter pobreza en miseria.

O libre mercado ten demostrado con creces que é unha fábrica de miseria e desigualdade, as leis do mercado son inxustas, terroristas e atentan continuamente contra as traballadoras e os traballadores.

O Estado debe ter un deber para co pobo e non cos "lobbys económicos", os intereses da clase traballadora nada teñen que ver cos intereses das multinacionais.

A democracia non é real cando quen gobernan realmente non foron elixidos, cando quen manexan os fíos son multinacionais, oligarquías e poderes fácticos que entenden que os seus privilexios son un dereito.

Non podemos seguir deixando en mans do raposo o galiñeiro, porqué o futuro e o presente da clase traballadora depende de que a clase traballadora tome conciencia e faga valer a súa su maioría en tódolos sentidos para poñer a riqueza e os recursos ao servizo da cidadanía.

Os sectores estratéxicos, os servizos básicos para un pobo non deben ser convertidos nun simple negocio, os seres humanos non somos cousas, ou mellor dito no debemos permitir que nos sigan tratando como mercadorías.

O Estado debe intervir a economía ou será sempre unha gran mentira, a nosa vida está ligada a economía, as decisións políticas son tamén económicas, porque o prezo da enerxía, da auga, do pan, depende de decisións políticas e de modelo económico.

O Estado do benestar depende da xustiza social, non hai xustiza social sin igualdade, non hai igualdade sin democracia, non hai democracia cando unha minoría impón os seus intereses a maioría.


Non é o mesmo derogar que matizar.
Reforma laboral e lei mordaza.


Non é o mesmo derogar que matizar, a reforma laboral debe ser derogada, o obxectivo debe ser recuperar tódolos dereitos arrebatados as traballadoras e traballadores cunha reforma laboral feita polo PP ao ditado da patronal.

Non podemos admitir desculpas de mal pagador, a reforma laboral do PP foi un ataque a liña de flotación da clase traballadora, fíxose a medida dos poderes económicos, fíxose sin ter en conta máis intereses cos da patronal e os poderes económicos.

Agora non se trata de buscar un punto intermedio, tratase de recuperar un certo equilibrio entre beneficios económicos e o dereito a dignidade das traballadoras e traballadores.

Un goberno de esquerdas non pode ser un árbitro dun pacto social xa escachado, un pacto social que se rompía o día que a dereita e a patronal decidiron facer un novo marco laboral sin contar coa maioría, cos maioritarios en tódolos sentidos, con a clase traballadora.

Sinto vergoña allea e indignación cando a patronal di que non atopa persoal porque os traballadores non estamos preparados, pois non, para ser escravos nin o estamos, nin o estaremos.

E o mesmo pasa coa lei mordaza, tamén debe de ser derogada, sin matices, nin modernizacións, nin eufemismos. Xa basta de prostituír a linguaxe.

O dereito a folga non pode ser cerceado en democracia, a lexítima protesta non pode ser amordazada.

Que existan leis, como a lei mordaza, que tentan converter en criminais as traballadoras e traballadores que esixen os seus dereitos e defenden os seus sus intereses, é algo propio de ditaduras, que un traballador poida ser condenado por manifestarse é un ataque directo a todas e todos os traballadores.

O verbo derogar debe ser conxugado con dignidade e de verdade.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
16 de novembro de 2021 15:45
14 de novembro de 2021 12:33
12 de novembro de 2021 19:45

_______

venres, novembro 05, 2021

A patronal xoga a gañar ou gañar, ... Por André Abeledo Fernández



Por André Abeledo Fernández [*]
05.11.2021


Cando goberna a dereita impón leis e reformas que favorecen a patronal, a oligarquía e aos poderes económicos, aproveitan o poder para lexislar en contra das traballadoras e dos traballadores, arrebatando dereitos e facilitando a precariedade laboral e o despedimento como arma que sementa o medo entre os traballadores.

E cando goberna a socialdemocracia nos falan do pacto social e de negociar para recuperar unha pequena parte de todo o perdido.

E neste círculo vicioso ao final sempre perdemos os mesmos e gañan os de sempre.

A patronal aperta con todas as súas forzas para non perder o terreo gañado aos sindicatos e aos traballadores, non están dispostos a reformar ó mercado laboral en favor da maioría, non queren de ningunha maneira negociar en pé de igualdade, intentan manter os seus privilexios a calquera prezo.

Lembremos que os que decidiron axudar a Pablo Iglesias e a Podemos a ocupar o espazo político da esquerda, o fixeron para logo tentar de destruílo cando xa non lles era útil, hoxe teñen cambiado de cabalo gañador, pero non de estratexia.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
5 de novembro de 2021 10:16

_______

martes, novembro 02, 2021

Pacto social? ... Por André Abeledo Fernández

Por André Abeledo Fernández [*]
02.11.2021


Pacto social?

Pacto social nos din, unha vez máis a socialdemocracia mantendo a súa "equidistancia" coa clase traballadora, pretendendo ser árbitros nunha negociación entre desiguais, porque os traballadores somos a parte débil e tamén a maioritaria en tódolos sentidos.

Outra vez a socialdemocracia traizoando aos seus votantes para non enfadar a patronal, aos oligarcas, e aos poderes económicos.

Nos prometeron derogar a reforma laboral do PP, unha reforma laboral feita a medida da patronal e sen pacto social, porque cando a dereita goberna defende os intereses dos seus e pasase o diálogo social polo forro para impoñerse e facer retroceder, todo-lo que lle deixemos, os dereitos que a clase traballadora gañou a base de loita, de sangue, de suor, e de bágoas.

Pero agora que presuntamente goberna a esquerda resulta que hai que negociar, hai que pactar, para recobrar unha pequena parte dos dereitos que nos teñen arrebatado.

Porqué agora nos din que de derogar a reforma laboral nada, agora trátase de reformar e de actualizar unha reforma laboral que foi un ataque frontal e total la liña de flotación da clase traballadora.

A esquerda que non toma partido pola clase traballadora non é esquerda, a esquerda que non defende os intereses da clase traballadora non é esquerda. A esquerda que pretende ser árbitro e non parte no mal chamado pacto social, non é esquerda.

Como dixo o Che "a moderación e as medias tintas son a antesala da traizón".

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
2 de novembro de 2021 16:22

_______

venres, outubro 29, 2021

A loita contra os megaproxectos eólicos é de todos e por todos, ... Por André Abeledo Fernández


Por André Abeledo Fernández [*]
29.10.2021


Algunhas loitas son de todos, axuntan as persoas, cada un do seu pai e da súa nai, a veciños con vidas diferentes, a xente de distintas ideoloxías, eso é o que está sucedendo agora na Galiza co movemento nado para loitar contra os macroproxectos eólicos que ameazan ó rural galego e o seu xeito de vivir.

O movemento non é uniforme, en cada comarca, en cada aldea organizase dun modo diferente e está mellor ou peor organizado, pero nun movemento cun potencial de unidade transversal capaz de poñer de acordo as aldeas enteiras no seu afán de seguir vivas e non permitir que intereses económicos esmaguen a súa dignidade e destrúan o seu futuro.

Como ocorre neste tipo de movementos sempre hai quen intenta controlalos, ou busca sacar un rédito político, as multinacionais lles interesa calar as voces discordantes, adormecer a opinión pública, e enganar aos veciños afectados. Os poderes económicos sempre atopan políticos aos que comprar ou parvos útiles aos que utilizar para alcanzar os seus obxectivos.  

Persoalmente entendo que unha plataforma debe nacer da organización dos afectados a nivel individual, e fortalecerse coa achega doutras persoas solidarias, con asociacións de veciños, grupos ecoloxistas, etc. E cando a causa é xusta, como é o caso, debe estar apoiada, que nunca controlada, polo Goberno Municipal e os distintos grupos políticos.

Pero non o van a ter fácil, o rural galego xa ten demostrado noutras ocasións a súa capacidade de loita. Como galegos somos desconfiados, pois temos sido enganados e utilizados en demasiadas ocasións.

En cada comarca e en cada concello nacen plataformas para loitar pola nosa terra, polo noso presente, e polo futuro dos que virán detrás, algunhas nacen ben, son plataformas de afectados a nivel individual, coa participación de asociacións ecoloxistas ou veciñais, e tamén de persoas que aman a Galiza como a si mesmos, outras nacen mal, con políticos de mente estreita que tentan controlalas por medo a que alguén poida sacar un suposto beneficio electoral no futuro, ou ainda peor nacen controladas por persoas que se teñen vendido as multinacionais do sector.

En realidade é algo que ten pasado sempre, ben sexa na loita contra a megaminería, ou na loita contra os megaproxectos eólicos, ou en tantas outras.

Persoalmente estou convencido de que os traidores ao seu propio pobo serán arrastrados por unha marea humana que non se vai a parar por moitos atrancos que lles poñan no camiño.

A nosa Galiza profunda, o noso rural galego dará nesta batalla e a gañará, pobre do político que pense que pode enganar a este pobo, mais lle valería sacarse do medio antes de que suba a marea, ou mellor, escoller trincheira coa xente que loita polo que é xusto, que defende a súa su dignidade e a de todo un pobo contra xigantes que como no Quijote hoxe son muíños.

Esta loita a imos gañar entre todas e todos. A Galiza non se vende, se defende.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
28 de outubro de 2021 08:04

_______

mércores, outubro 13, 2021

Cunha xustiza clasista e partidaria a democracia non pode ser plena, ... Por André Abeledo Fernández


Por André Abeledo Fernández [*]
13.10.2021


A inxusta sentencia contra Alberto Rodríguez, o deputado de Podemos sentenciado sen probas pola declaración dun policía sobre unha suposta patada durante un desafiuzamento que ninguén viu, pon sobre a mesa a realidade dunha xustiza inxusta que para nada é igual para todos.

Recordemos sin ir máis lonxe casos como o do neto de Franco que tentou atropelar a dous Gardas Civiles, ou a Esperanza Aguirre dándose a fuga tras desobedecer a Policía Local, dous casos onde a xustiza decidiu deixar impunes os delitos flagrantes.

As sentenzas xudiciais por indicios, sin probas ou baseadas soamente na palabra dun policía non son ningunha novidade, este é o sistema xudicial que tenmos, un sistema inxusto e parcial que sentencia segundo a clase social ou a ideoloxía do acusado.

Namentres que a carreira xudicial sexa case un imposible para as fillas e os fillos dos traballadores por motivos económicos, o poder xudicial non será un poder realmente democrático e polo tanto non representará a sociedade no seu conxunto, é máis, non representará a maior parte da sociedade.

O que está sucedendo a día de hoxe con sentencias xudiciais claramente politizadas, ó meu entender, e cun tribunal supremo tomado pola dereita, cun mandato caducado e en rebeldía fronte á obriga constitucional de renovarse, é a proba de que a xustiza no Estado español non é xustiza porque é parcial, fai política e toma partido.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
9 de outubro de 2021 12:29

_______

mércores, outubro 06, 2021

Ser galegofalante na Galiza, ... Por André Abeledo Fernández


Por André Abeledo Fernández [*]
06.10.2021


Sei que non son o único traballador cara o público, que nalgún momento da súa vida tense sentido agredido por usar o seu idioma, o galego, na súa propia terra.

No meu caso son xa 25 anos traballando cara o público en distintas empresas, e teño tido que soportar este tipo de actitudes, irrespectuosas, e intentos de humillación en demasiadas ocasións, sempre son demasiadas porque non debería suceder nunca.

Cando un cliente me recrimina por falar en galego na Galiza existe claramente un problema, cando alguén se atreve a dicir que non te dirixas a el nese dialecto e o fagas en español, esta tentando denigrar o noso idioma  e está a agredir aos galegofalantes na súa propia terra, o fan aproveitando ademais a situación de vantaxe e superioridade ao agredir a unha persoa que esta traballando e non pode responder como é debido.

Neste caso ademais os galegofalantes nos atopamos cunha gran indefensión, cando se vulnera o dereito fundamental de poder utilizar o galego na Galiza non temos ferramentas legais para defendernos.

A verdade que cando tentar humillar o teu idioma é difícil manter a compostura. Persoalmente cando vexo que é xente de fóra sempre cambio ao castelán, non teño problema, pero normalmente os estranxeiros son os máis educados, e ata lles gusta escoitar a nosa fala. O problema ven cando dás con algún Talibán nacionalista español.

Namentres existan este tipo de actitudes que tentan humillar o meu idioma e menosprezar a miña nación dificilmente poderá haber convivencia.

Namentres se vulneren impunemente os meus  dereitos fundamentais como galego, se menosprece o meu idioma, o meu acento e a miña cultura será imposible que me sinta parte do Estado español.

Namentres teñamos un goberno da Xunta de Galicia que traballa para facer do noso idioma algo residual, e un españolismo que nos ve e nos trata como inferiores, a nosa mellor arma e falar galego para seguir sendo galegos.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
5 de outubro de 2021 14:3
3

_______

luns, setembro 13, 2021

A saúde mental e o drama dos suicidios, o terrible síntoma dunha sociedade enferma, ... Por André Abeledo Fernández


Por André Abeledo Fernández [*]
13.09.2021


Unha sociedade onde a taxa de mortes por suicidio triplica a das mortes en accidentes de tráfico, é unha sociedade enferma e insá.

Pero cando ademais esa sociedade dá as costas ó problema e non tenta por tódolos medios de buscar unha solución, xa non só é unha sociedade enferma e insá, tamén é unha sociedade sin empatía dirixida por psicópatas.

Non falar do tema e esconder esta dramática situación, non fai que o drama desapareza, esconder os problemas debaixo da alfombra non é unha solución. Traballadores sobre explotados e cheos de incerteza, parados de longa duración sin esperanza, familias endebedadas, esnaquizadas pola crise, desafiuzamentos, inxustizas e abusos por toda parte, son o caldo de cultivo da enfermidade física e mental.

A isto debemos sumar os recortes nunha sanidade xa ó límite, unha sanidade onde a saúde mental sempre foi de terceira categoría e unha Pandemia que o ten complicado todo aínda máis.

Agora que presuntamente temos un goberno de progreso é hora de apostar por unha sanidade pública de calidade e con recursos, é urxente inverter en saúde mental.

De non facelo, de seguir escondendo e ocultando o problema, o drama dos suicidios e dos enfermos mentais, entón xa non falaríamos dun problema de saúde, senón dun xenocidio encuberto, porque a saúde tamén vai por clases sociais, é o pobre quen non se pode permitir o psicólogo ou o psiquiatra de pago.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Membro da Sección Sindical e Delegado da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
13 de setembro de 2021 10:10

_______

sábado, setembro 11, 2021

Orgullo sindical, ... Por André Abeledo Fernández

Por André Abeledo Fernánde[*]
11.09.2021

 
O sindicalismo de clase é a única ferramenta que ten a clase traballadora para facer valer os seus dereitos e defender os seus intereses.

A caverna mediática e os tertulianos traballan sen descanso no desprestixio dos sindicatos e dos sindicalistas.

Ben é certo que o sindicalismo amarelo practicado polos que entenden o sindicalismo como un medio de vida, ou ven o sindicato como unha xestora, cando non aínda peor o usan como unha ferramenta en mans da patronal, fan boa parte do traballo sucio.

Pero o sindicato ten que ser unha organización con ideoloxía, claramente de esquerdas, e os seus delegados traballadores con conciencia de clase dispostos enfrontarse aos abusos e ás inxustizas, con a seguridade de ter detrás unha organización disposta a defender a clase a quen representa.

Pero o sindicato non é un ente abstracto, é unha organización formada por traballadores e traballadoras, afiliados e organizados para ter máis forza a hora de defenderse e avanzar cara unha sociedade máis xusta.

As afiliadas e afiliados no sindicato teñen a obriga moral de participar nos procesos internos, e nas loitas que do seu sindicato, non chega con pagar a cota.

"Na Terra fan falta persoas que traballen máis e critiquen menos, que construían máis e destrúan menos, que prometan menos e resolvan máis que esperen recibir menos e dar máis que digan mellor agora que mañá".

Ernesto "Che" Guevara

Na terra precisamos sindicatos e sindicalistas de verdade, sindicalismo con maiúsculas, sindicalismo de clase.

Que viva a clase obreira!

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Membro da Sección Sindical e Delegado da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
11 de setembro de 2021 00:5
3

_______

mércores, setembro 01, 2021

Megaproxectos eólicos, espolio, abuso e atentado contra a saúde, ... por André Abeledo Fernández

Por André Abeledo Fernández [*]
01.09.2021


Megaproxectos eólicos, espolio, abuso e atentado contra a saúde - Efectos dos parques eólicos sobre a saúde.

Logo de case 20 anos de implantación de parques eólicos de forma masiva preto das vivendas en países como Dinamarca, Francia, Bélxica, Holanda, coñécense xa os graves problemas que provocan na saúde das persoas, feito que carrexou a paralización eólica en Australia, e ata que se haxan ditado sentenzas que obrigan a desmantelar aeroxeneradores e parques eólicos por estes motivos.

Coñécese este problema como a "síndrome da turbina eólica" polo que os expertos recomendan a localización dos aeroxeneradores a unha distancia de polo menos 2 quilómetros das vivendas. Con todo, algúns parques eólicos están xa construídos ou proxectados a menos de 500 metros de áreas residenciais, pobos ou casas individuais.

Calquera persoa que viva a unha distancia inferior a 6 km dun parque eólico, debería ser avisada das consecuencias que pode ter para a súa saúde e calidade de vida?.

O ruído, é un dos problemas máis evidentes. As puntas das aspas dun molino de vento poden chegar a alcanzar unha velocidade de ata 80 metros por segundo o que provoca sons e vibracións e ata cambios na presión do aire.

A iso hai que engadir os infrasóns ou ultrasóns, e ondas de baixa frecuencia ou de baixa intensidade, sons de frecuencia inferior a 16 Hz. Nos aparellos de maior potencia, de 3Mw, son maiores os infrasóns, propáganse quilómetros, e poden ocasionar dores de cabeza, problemas de soño, pesadelos nocturnos e problemas de aprendizaxe en nenos, zumbidos nos oídos (tinnitus), irritabilidade, ansiedade, depresión, problemas de concentración e memoria, de equilibrio, mareos e náuseas, cansazo extremo e neurosis.

Tamén se pode engadir o efecto estroboscopio ou "efecto discoteca", que provocan as sombras parpadeantes proxectadas polas aspas ao virar cando o sol está detrás dos muíños, moi estresante e asóciase ata a certos problemas de saúde como ataques epilépticos.

Escintileos e fogonazos das luminarias dos aeroxenedores pola noite, do mesmo xeito, supoñen un motivo relevante de estrés e de perda de calidade de vida para as persoas que viven cerca ou rodeadas de muíños.

Colectivos veciñais, organizacións ecoloxistas e plataformas, grupos de montañeiros e asociacións veciñais e culturais de distintas zonas do rural están en guerra contra o despregue de parques.

A razón é que saben que se aveciña un futuro cun ventilador en todos e cada un dos montes e, por outra e, sobre todo, porque non é máis que un, un espolio.

A min tócame a ameaza do proxecto "Parque Eólico de Caaveiro", a todos os veciños de Anca tócanos loitar si non queremos desaparecer.

O macroproxecto eólico de Caaveiro aféctanos de cheo.

Un proxecto vergonzoso que por non cumprir nin sequera cumpre coa lexislación vixente.

Megamuiños xeradores a uns 269 metros de vivendas, cando a lei marca 500 metros para xeradores moito máis pequenos e polo tanto menos potentes e daniños.

En Alemaña multiplícase a altura do eólico por 10 para calcular a distancia do aeroxenerador das vivendas, neste caso estamos falando de muíños de 200 metros, así que a distancia sería de 2 quilómetros e non de 500 metros.

Obrigáronnos a movernos e facer alegacións sobre proxectos que non deberían estar sobre a mesa, porque atentan contra a poboación e ata contra a lexislación vivente, obrigáronnos a comezar unha loita e poñer diñeiro dos nosos petos para tratar de frear un abuso, un auténtico acto de agresión contra os intereses dos poboadores dos territorios afectados.

Para os veciños afectados por estes megaproxectos eólicos os efectos serán demoledores.

Estamos falando de aeroxeneradores de máis de 200 metros de altura que van provocar uns fortes impactos sobre os veciños e o territorio.
  • Os terreos e as vivendas situados ata a 3 quilómetros do parque perderán sobre o 30% do seu valor actual.
  • O espazo forestal e agrario quedará dependente do macroparque por 30 anos prorrogables.
  • As interferencias no uso do chan, en relación ao uso gandeiro, agrícola e forestal.
  • O grave impacto na paisaxe.
  • O impacto sobre a auga, fontes, caudais, traídas, etc,
  • O ruído insoportable e constante que ten graves efectos sobre a saúde física e mental das persoas.
  • As interferencias que dificultan o funcionamento dos sistemas de telecomunicación, radionavegación aérea, e dos radares.
  • Os accidentes polo desprendemento de pezas.
  • O chamado "efecto discoteca" ou palpádeo de sombras das aspas en movemento sobre as casas.
  • Non aportan postos de traballo, é unha gran mentira.
  • Agudizan o despoboamento do rural, posto que a ninguén lle gustaría vivir preto dun parque eólico. A realidade demostra que o 90% dos municipios con parques eólicos perderon poboación.
  • Problemas coa flora. Todos os anos morren miles de animais como consecuencia da produción de enerxía eólica. Os morcegos son os máis prexudicados.
  • Non son bos para o ser humano. Pode traer problemas biolóxicos ao ter moita contacto con elas, por iso levantar estes parques tan preto da poboación é un verdadeiro atentado contra nosa saúde.

EÓLICOS AQUÍ NON!

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Membro da Sección Sindical e Delegado da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
31 de agosto de 2021 23:48

_______

martes, xullo 20, 2021

A mín non me fales mal de Cuba, ... Por André Abeledo Fernández


Por André Abeledo Fernández [*]
20.07.2021


A mín non me fales mal de Cuba

A eses cubanos que hoxe apoian o discurso das oligarquías estranxeiras contra a súa patria, contra o seu propio pobo, contra a revolución, dígolles que Roma non paga traidores, non haberá ningún pastel que repartir, nin faragullas que recoller. Agora non sodes nada, xa non tedes nin patria.

Cuba comparada con Haití, Colombia, Honduras, Guatemala, cos países do seu entorno, a pesar do bloqueo e da guerra económica é un oasis e un exemplo.

Cuba é un exemplo de solidariedade internacionalista, manda médicos onde outros mandan bombas, ten apoiado por todo o mundo aos pobos que loitan contra a opresión e o imperialismo.

Grazas ó apoio sobre o terreo de Cuba, Angola puido vencer e expulsar ó exército do apartheid Sudafricano, e esa derrota foi o principio do fin do apartheid en Sudáfrica e supuxo a independencia de Angola.

Nelson Mandela dixo sobre Fidel Castro e a revolución cubana:

"Dende os seus primeiros días, a revolución cubana ten sido unha fonte de inspiración para tódalas persoas que valoran a liberdade. Admiramos os sacrificios do pobo cubano no mantemento da súa independencia e soberanía ante a cara da viciosa e orquestrada campaña imperialista para destruír a impresionante forza da revolución cubana. ¡Viva a revolución cubana! ¡Viva o camarada Fidel Castro!".

Esa pseudo esquerda progre que se esconde a hora de defender a revolución cubana e os seus logros, que se avergoña da brillante historia da revolución cubana, esa non é esquerda, nin é nada.

Como dixo Fidel Castro "Cuba é unha pequena illa que ten feito unha gran revolución".

Estou moi de acordo coa opinión de Eduardo Galeano sobre Cuba:

"Nunca confundín a Cuba co paraíso. Por que vou a confundila, agora, co inferno? Eu son un máis entre os que creemos que se pode querer sin mentir nin calar.
Fai máis de CINCUENTA anos que o veto imperial aplícase de mil maneiras, para
impedir a realización do proxecto da Serra Maestra
".

"A Cuba dítanlle cursos de dereitos humanos quen asubían e miran cara outro lado cando a pena de morte se aplica noutros países de América e aplícase non de
cando e vez, senón de maneira sistemática: queimando negros nas cadeiras eléctricas de Estados Unidos, masacrando indios nas serras de Guatemala e abatendo nenos nas rúas de Brasil.

Deixa de ser admirable a porfiada valentía desta illa minúscula, condenada a
soidade, nun mundo onde o servilismo é alta virtude ou proba de talento? Un
mundo onde quen non se vende, alugase?

Fidel Castro é un símbolo de dignidade nacional. Para os latinoamericanos, que xa
estamos cumprindo cinco séculos de humillación, un símbolo entrañable
".

De Cuba o que temen as oligarquías é o seu exemplo de valor e resistencia, por ese motivo os matóns do poder adícanse a mentir e difamar a revolución cubana sin descanso.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Membro da Sección Sindical da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
18 de julho de 2021 17:52

_______

sábado, xullo 17, 2021

A xustiza ten que ser xusta e ten que ser útil, ou non é xustiza, ... Por André Abeledo Fernández


Por André Abeledo Fernández  [*]
17.07.2021


A xustiza ten que ser xusta e ten que ser útil, ou non é xustiza


Vivimos nun Estado onde os xuíces son un problema engadido ata nunha pandemia, os xuíces fan política e dedícanse a poñer paus nas rodas.

A constitución e o tribunal constitucional  estanse amosando obsoletos e un problema máis que unha solución, as herdanzas dunha ditadura non serven para construír democracia.

O Tribunal Constitucional co seu 6 a 5 amosa a súa su división, o seu partidismo, a súa politización, a súa u falta de empatía.

Amósase como un problema, como un órgano que solo representa os intereses dunha parte da sociedade, algo obsoleto que pon negro sobre branco as carencias da xustiza no Estado español.

Nunha Pandemia necesitamos unidade, non é un asunto político, é de sentido común tentar salvar vidas, é de psicópatas poñer obstáculos para provocar o caos.

É vergoñento ver como a ultradereita española (Vox, Ciudadanos e PP) abónanse ao canto peor mellor tamén ca pandemia.

É moi grave que se poña a economía por enriba da vida e do sufrimento das familias.

Pero é terrible que se utilice como arma expulsiva todo ese sufrimento e que se pretenda poñer paus nas rodas ás medidas para vencer o Covid-19.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Membro da Sección Sindical da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
15 de julho de 2021 13:5
2

_______

xoves, xullo 15, 2021

Os mesmos contra Cuba, ... Por André Abeledo Fernández


Por André Abeledo Fernández [*]
15.07.2021


Os mesmos contra Cuba

Os que apoian con silencios cómplices a venda de armas as ditaduras de Arabia Saudí, Marrocos e moitos outros, son os mesmos que están falando mal de Cuba.

Os mesmos xornalistas, tertulianos e políticos que dan as costas a represión e ós asasinatos de manifestantes en Colombia, agora falan de Cuba, nin lavándose a boca quitase-lles o olor a cloaca.

O réxime cubano detén a unha "activista" que estaba en directo cun programa de TV no Estado español.

Pero antes de detela moi amablemente deixan-lle volver a despedirse e mandar un mensaxe contra o goberno cubano.

Si fose en Colombia aparecería torturada, violada e decapitada en 36 horas, como pasa en Colombia cada día co silencio cómplice de Occidente.

Pero tranquilos, é Cuba, e non lle pasará nada.

Parece mentira que os mesmos que ordenan que nos den de hostias cando defendemos os nosos dereitos, os nosos empregos, ou tentamos de parar o desahufizamento dunha familia no Estado español, sexan os que esixen liberdade de manifestación en Cuba.

Os mesmos que falan das necesidades e carencias do pobo cubano mentres sacan importancia a un bloqueo ilegal e criminal que dura décadas.

Por que non levantan o bloqueo si non serve?, vai ser que o pobo cubano, que as vidas dos cubanos, importan-lles unha merda. Solo importa o obxectivo de poñer de xeonllos a Cuba.

"O bloqueo criminal que nos promete endurecer multiplica o honor e a gloria do noso pobo, contra o cal estrelaran-se os seus plans xenocidas" | Fidel Castro Ruz (2002).

🇨🇺 #CubaResiste

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Membro da Sección Sindical da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
14 de julho de 2021 12:23

_______

En Guantánamo o pobo respondeu ás manifestacións de desacreditar á Revolución Cubana. Sobre o acontecido esta tarde versa o seguinte reporte


En Guantánamo o pobo respondeu ás manifestacións de desacreditar á Revolución Cubana. Sobre o acontecido esta tarde versa o seguinte reporte. Máis información en www.canalcaribe.icrt.cu

Síguenos tamén en redes sociais:
Twitter: https://twitter.com/CanalCaribeCuba
Facebook: https://www.facebook.com/CanalCaribeCuba

_______

mércores, xullo 14, 2021

Cuba fronte ó bloqueo, a inxerencia estranxeira e a hipocrisía de Occidente, ... Por André Abeledo Fernández


Por André Abeledo Fernández [*]
14.07.2021

Cuba fronte ó bloqueo, a inxerencia estranxeira e a hipocrisía de Occidente


Os mesmos periodistas, tertulianos e políticos que dan as costas á represión e os asasinatos de manifestantes en Colombia, agora falan de Cuba, nin lavándose a boca quitase-lles o olor a cloaca.

En Colombia tódolos días aparecen cadáveres torturados, mutilados ou decapitados pero eso ós mamporreros do poder non lles importa.

Son os mesmos mamporreros que non dicían nada cando en Chile disparaban ós ollos ós manifestantes para deixar tortos a decenas de xoves.

Os mesmos acostumados a mirar cara outro lado e que agora poñen a súa ollada hipócrita sobre Cuba.

Non din nada contra un bloqueo ilegal, brutal e xenocida que se endureceu en plena pandemia tentando provocar unha catástrofe humanitaria.

As vidas do pobo cubano danlles igual, o obxectivo é destruír a Cuba como exemplo de resistencia anti-imperialista.

O único pecado de Cuba é ter feito unha Revolución Socialista nos fociños dos Estados Unidos, o desproporcionado castigo que  EEUU ten infrinxido a esta pequena illa do Caribe cun ilegal e criminal bloqueo e innumerables provocacións e agresións, entre os que está o intento de invasión militar a modo de desembarco en Playa Girón.

Cuba sufriu un castigo desproporcionado ademais de inxustificado, si pensamos que Cuba nunca ten agredido a EEUU, nin sequera Vietnam, onde perderon a vida miles de soldados norteamericanos, ten sufrido un bloqueo tan longo e brutal.

Estados Unidos e a CIA saben que Cuba, esa pequena illa que foi patio traseiro de EEUU, fixo unha gran revolución que lle devolveu a soberanía e a converteu nun exemplo e espello do mundo. Dende entón ten intentado derribala, afogala, porque ese exemplo do moito que se pode facer con moi pouco asusta-lles, non vaia a ser que se contaxie o exemplo por América e o mundo.

Unha verdade indiscutíbel dos logros da revolución cubana e unha frase para a historia dita por Fidel Castro, "hoxe millóns de nenos en todo o mundo durmirán na rúa, en Cuba ningún".

Cando se di hipocritamente que o goberno cubano obriga aos seus profesionais formados gratuitamente nas súas universidades a traballar durante dous anos para o Estado "esquecen-se" de que aquí se chama contrato en prácticas e que se traballa para unha empresa privada que non ten pagado os estudos, nin dado sanidade e unha casa onde vivir; "esquecen-se" de que moitas traballadoras e traballadores non poden pagarlles os estudos universitarios aos seus fillos e fillas, esquecen-se da parte que lles interesa.

Cando se compara que din que en Cuba se tortura teñen razón, para ser exactos na base militar norteamericana de Guantánamo. Si os Norteamericanos queren realmente acabar coa tortura en Cuba teñenno fácil: que pechen a base e devolvan o territorio o seu lexítimo propietario, o pobo cubano.

Cando compárase a Cuba co mal chamado "primeiro mundo", "esquecen-se" da súa situación xeográfica e de comparar a Cuba cos seus veciños, República Dominicana, Haití, México, Belice, Guatemala, Honduras e un longo etc…

En Cuba non hai desahfiuzamentos, non hai mendigos, non existe a desnutrición infantil, erradicou o analfabetismo, teñen a maior proporción de médicos por cada mil habitantes, sanidade e educación gratuítas e universais … a mín non me fales mal de Cuba.

Cuba envía médicos a calquera país do mundo que o necesite.

Cuba é sempre o primeiro país en ofrecer axuda humanitaria en resposta a unha catástrofe.

Cuba nin invade, nin bombardea a outras nacións. Non constrúe muros, non trafica con armas, drogas ou seres humanos.

Pero a Cuba chaman-lle ditadura e manteñen un bloqueo porque temen o seu exemplo.

Cuba Socialista ten sobrevivido a máis de 60 anos de bloqueo e guerra económica sin deixar de investir no benestar do seu pobo e conseguindo manter as conquistas da revolución.

Cuba conseguiu baixar a mortalidade infantil de 42% a tan só un 4%, un dato que pon a Cuba a cabeza a nivel mundial.

Cuba Socialista forma máis de 130 mil médicos, garantindo 1 médico por cada 130 persoas, co maior índice de médicos per cápita do mundo.

En Cuba socialista creouse a maior Facultade de Medicina do Mundo, graduando 1.500 médicos estranxeiros por ano, con 25.000 médicos graduados de 84 nacións.

Cuba Socialista envía máis de 30 mil médicos a colaborar en máis de 68 países do mundo sumando perto de 600.000 misións.

O pobo cubano ten o honor de ter logrado ser a única nación latinoamericana sin desnutrición infantil.

A pesar do ilegal bloqueo Cuba crea vacinas contra o COVID-19, contra o Cáncro e continúa investindo en investigación, conseguindo fabricar novos fármacos libres de patentes.

Cuba Socialista ten logrado que a súa poboación teña 79 anos de esperanza de vida ao nacer, un dato moi por acima da media latinoamericana.

Cuba Socialista eliminou o analfabetismo en tan só un ano, un fito histórico, o modelo de alfabetización cubano ten sido utilizado por todo o mundo.

En Cuba Socialista o porcentaxe de escolarización é do 100%, a educación é universal e gratuita en tódalas súas etapas.

Cuba ten logrado ser o único país que erradica a transmisión madre-fillo do VIH.

Cuba é o único país latinoamericano sen problema de drogas.

Cuba é o único país do mundo que cumpre a sostibilidade ecolóxica.

Os deportistas cubanos teñen logrado ter a maior cantidade de medallas olímpicas de Latinoamérica.

Como dixo Fidel na “Plaza de la Revolución”,  “hoxe millóns de nenos durmirán na rúa en todo o mundo, en Cuba ningún”, e o cumpriu.

De Cuba temen o exemplo e por ese motivo os mamporreros do poder dedícanse a mentir e difamar a revolución cubana sin descanso.

Ningunha revolución pode facerse sin o pobo, ningún goberno revolucionario pode manter o poder sin o apoio dunha amplía maioría social.

Tampouco ningunha ditadura do mundo houbese resistido sin os apoios das oligarquías nacionais e internacionais.

A ditadura de Franco no Estado español, de Trujillo na República Dominicana, de Batista en Cuba, de Pinochet en Chile, as ditaduras militares de Arxentina ou Brasil nunca houbesen podido soportar un bloqueo económico como o fan  Cuba ou Venezuela.

Porque esas dictaduras no tiñan o apoio social suficiente, pero puideron sosterse ca complicidade e o apoio dos EEUU e os seus satélites.

Cuba e Venezuela son exemplo de como a decisión dun pobo a resistir e defender o seu u modelo, a súa soberanía e a súa su revolución, da-lles unha forza capaz de enfrontarse unidos a calquera adversario exterior ou interior.

Tamén teñen demostrado como o socialismo funciona, en plena pandemia do COVID-19 Cuba e Venezuela teñen controlado o coronavirus dun xeito eficiente e exemplar.

Fan-no a pesar do endurecimento do brutal e ilegal bloqueo económico o que son sometidos polo imperialismo Ianqui e os seus mamporreros.

A pesar de estar loitando contra unha pandemia e un bloqueo. Os exércitos de médicos cubanos seguen chegando alá onde os necesitan.

Os médicos cubanos teñen loitado contra o COVID-19 en Europa, América, África…

Tamén os seus sus equipos de investigación traballan para atopar vacinas e fabrican medicamentos para loitar contra pandemias e epidemias.

Sin dúbida Cuba e Venezuela son un exemplo de solidariedade internacional, de resistencia, de loita, de valor e de sacrificio.

Pero supoño que como sempre todo vale contra Cuba.

Occidente os quere vivos ou mortos, provocar desabastecemento en plena pandemia, de medicamentos, de comida, de combustíbel, para tentar que a Revolución Cubana claudique por fame, por morte, ou por un baño de sangue.

Eu estou con Cuba e con a verdade.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Membro da Sección Sindical da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
13 de julho de 2021 22:06

_______

luns, xullo 12, 2021

Non queremos un parque eólico na porta da casa. De un veciño de Anca (NEDA), ... Por André Abeledo Fernández - Ademais do demostrado impacto sobre a saúde, ou o ruído, está tamén o impacto sobre o valor patrimonial das vivendas e dos terreos, o impacto medioambiental sobre a fauna, e o brutal impacto paisaxístico


Por André Abeledo Fernández [*]
12.07.2021


Non queremos un parque eólico na porta da casa. De un veciño de Anca (NEDA)

Son veciño de Anca e non vou a permitir que os intereses económicos arruínen a miña terra e supoñan hipotecar o futuro dos meus fillos.

Fai días que me decatei que vanme poñer un xigantesco muíño eólico ó lado da casa, un muíño a menos de 300 metros da casa da miña irmá.

Unha ilegalidade de saída, porque a lei marca que a distancia mínima, xa só por motivos de saúde son 500 metros, outras 20 vivendas están na mesmas situación que a casa da miña irmá.

Ademais do demostrado impacto sobre a saúde, ou o ruído, está tamén o impacto sobre o valor patrimonial das vivendas e dos terreos, o impacto medioambiental sobre a fauna, e o brutal impacto paisaxístico.

Por isto e moito máis, como veciño de Anca, estou disposto a defender a miña terra, os meus dereitos como veciño, e tamén o futuro da miña parroquia e do meu concello.

Porque os meus fillos teñen tamén dereito a herdar unha terra a que aman tanto como eu.

É importante que os veciños fagamos alegacións a este mega proxecto que unha vez máis non pensa na vida dos veciños do rural, e tan so esta a pensar no beneficio económico.

BAIXO O LEMA "NEDA DI NON AO PARQUE EÓLICO CAAVEIRO" reunimonos uns 300 veciños/as que acudimos a palestra de Ana Martina.

Unha palestra organizada polas AAVV de Anca, O Roxal, Viladonelle, Ancos, xunto con PETÓN DO LOBO na pista de Anca.

Ditas AAVV promoven a creación da "Plataforma veciñal NEDA DI NON AO PARQUE EÓLICO" para loitar contra este megaproxecto  que ameaza con destruír a nosa forma de vida, o noso presente e o noso futuro.

Sen dúbida precisamos de ser solidarios, isto é unha loita de todas e todos, debemos esixir aos gobernos municipais que poñan os medios, que se poñan diante, que fagan un esforzo, que recuperen o tempo perdido.

O compromiso do Concello de Neda na boca do Alcalde de poñerse ao fronte desta loita é sen dúbida unha boa noticia, non podía ser menos, toca defender os intereses da veciñanza.

O comenzou necesario da loita son as alegacións.... despois a loita vai seguir, será longa, e sobre todo é unha loita de todos.

O pobo é quen máis ordena!







[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Membro da Sección Sindical da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
11 de julho de 2021 22:55

_______

sábado, xullo 10, 2021

Samuel outra vítima da barbarie, ... Por André Abeledo Fernández - É necesario parar esta terrible involución social a tódolos niveis antes que se converta nunha enfermidade endémica, en unha pandemia de odio irracional


Por André Abeledo Fernández [*]
10.07.2021


Samuel outra vítima da barbarie

Ver como unha manda humana de bestas covardes participan no linchamento dun mozo indefenso na Coruña faise moi duro.

Ver a unha manda de asasinos dando unha malleira a alguén aproveitando a súa indefensión, debe facer que salten tódalas alarmas na nosa sociedade.

A posibilidade de que Samuel, un xove inocente, un xove como calquera outro, podería ser o noso veciño, noso irmán, noso fillo, teña sido asasinado pola súa orientación sexual fainos retroceder como sociedade as catacumbas do horror.

Que clase de sociedade estamos construíndo?, que clase de xuventude estamos educando?

Algúns discursos de odio ao diferente están detrás do bestialismo, da deshumanización do ser humano, da barbarie capaz de arrebatar a vida dun inocente de xeito  brutal e covarde.

Existe unha ameaza real de que se poda expandir unha pandemia de odio irracional.

Que un rapaz sexa asasinado sempre é algo dramático e inxusto, pero que sexa asasinado pola súa orientación sexual é algo que como sociedade debe poñernos en alerta máxima.

Samuel, un mozo de 24 años foi vítima dunha brutal agresión de madrugada na Coruña, e falecía como consecuencia das feridas provocadas por unha malleira propinada por un grupo de persoas.

Algúns indicios apuntan a posibilidade de que o conflito tivese como orixe unha gravación cun teléfono móbil, aínda que os seus amigos e tamén os usuarios en redes sociais denuncian que o motivo do asasinato foi a súa orientación sexual.

Os que difunden e defenden o discurso do odio dende a ultradereita están detrás do que pasa no Estado español nos últimos tempos.

O discurso racista, xenófobo, que tamén fomenta a homofobia e dá argumentos a barbarie.

Os que sementan odio irracional, para que a sociedade recolla como froito traxedias e violencia.

Pero non esquezamos que tamén son cómplices os que branquean ou chegan a acordos co fascismo.

É necesario parar esta terrible involución social a tódolos niveis antes que se converta nunha enfermidade endémica, en unha pandemia de odio irracional.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Membro da Sección Sindical da CIG en Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
9 de julho de 2021 16:09

_______