Asemblea Aberta para tratar o asunto do Estacionamento da Praza de Armas de Ferrol

Estimad@s compañeir@s .-

Estás CONVOCAD@ este vindeiro Mércores, día 15 de Xullo, ás 8 da tarde, no local da Asociación Veciñal de Ferrol Vello.

Como xa saberedes o Goberno Local de Ferrol, apoiado por outros grupos políticos, acaba de aprobar no Pleno de Ferrol o plano de viabilidade para a construción dun APARCAMENTO na Praza do Concello para uns 400 coches.

Esta reunión ten como obxecto realizar unha análise para debater se existes motivos que xustifiquen esta obra ou pola contra hai motivos para non facela e debemos protexer un casco histórico peonil.

O goberno local pagou un RESCATE de 2,4 millóns € a Isidro Silveira con bastante premura coa lóxica condición de comezar de inmediato as obras do Aparcamento.

• Era necesario tanta prisa para o pagamento do Rescate?
• Hai suficientes prazas de aparcamento nos distintas aparcadoiros periféricos do casco histórico.
• Algúns de nós estimamos que isto vai contra a peonalizacion do barrio histórico da Madalena.
• Significa isto unha contradición ca Axenda21 Local , que tanto traballamos e por certo esta desaparecida?
• Recuperamos a Praza ou os coches?
  

Seguro que vos tamén tedes mil argumentos .

Esta CONVOCATORIA está aberta a toda a cidadanía que estea interesada.

Saúde

x.mel sanxoán
______________

Enlaces relacionados:

• Colectivo Ártabra 21: No Pleno Municipal de hoxe, en Ferrol, vai-se hipotecar parte do futuro da cidade ...
  

• Colectivo Ártabra 21: Por que furar Ferrol ?
  

• O goberno leva hoxe a pleno o rescate do párking de Armas tras o acordo entre concesionario e comerciantes
  

• A Axenda 21 Local
  

• Programa 21 das Nacións Unidas
  

• Aalborg+10

______________

Será Souto un mago das finanzas?

Por Perfecto Conde
08.07.2009

Miguel Ánxel Souto xa é oficialmente conselleiro-delegado e xerente da empresa editora de Xornal de Galicia. Relevou a Xavier Martínez Cobas, que regresa á Universidade de Vigo. Xosé Luís Gómez continúa no seu posto de director do periódico, pero nunha posición menos favorábel ca que veu mantendo ata agora. O xerente substituído era amigo seu e mantiña con el relacións moi estreitas. Pola contra, todo indica que Souto é un home que foi catapultado por determinados altos directivos do Grupo San José para reordenar a difícil situación económica pola que atravesa o xornal co que o empresario da construcción Jacinto Rey cortexou co grupo nacionalista de Anxo Quintana mentres que o BNG estivo na Xunta.

Concretamente, a Miguel Anxo Souto levouno ao cargo que agora ocupa o seu cuñado Santiago Martínez Carballal, un dos responsábeis máximos das contas do Grupo San José que preside algunhas das empresas que foi creando ou comprando Jacinto Rey, entre elas, Constructora San José Argentina, S.A. Segundo determinadas fontes, a Souto puxéronlle enriba da mesa un borrador de contrato co espazo da cifra salarial en branco para que a marcase el, xenerosidade que tampouco se entende moi ben tendo en conta que o contratado non figuraba nas listas de supostos grandes expertos na dirección fnanceiro-empresarial. A experiencia de Souto, ata agora, limitouse a responsabilizarse da delegación de La Voz de Galicia en Ferrol, e a súa formación académica non é precisamente a económica, aínda que levou a cabo un master Executive MBA na Escola de Negocios de Caixanova.

Para asistir a este master, durante case dous anos, La Voz de Galicia deulle permiso para faltar ao traballo dous días á semana e na delegación de Ferrol era moi coñecida a liberdade horaria e diaria coa que Miguel Ánxel Souto desenvolvía o seu traballo. Na cidade departamental, na que traballaba dende o ano 2002, tamén era sabido o seu aparente apego incondicional á empresa que representaba e igualmente por algunha das súas manías persoais. Un escritor galeguista moi coñecido foi vítima deste comportamento e a penas logrou que aparecese agunha vez o seu nome no xornal de Santiago Rey. Souto encargábase sempre de atopar algunha maneira de ocultar calquera actividade súa.

A súa intempestiva marcha de La Voz de Galicia [case da noite para a mañá] acendeu algunhas alertas no xornal coruñés, no que foron moitos os que empezaron a abrir interrogantes ¿Quen levou a Souto a Xornal de Galicia? ¿Por qué o levaron? ¿Tiñamos entre nós un mago das finanzas en non nos decatáramos? ¿Fichárano para saber cousas de La Voz de Galicia? ¿Ata onde sabe algo que pode beneficiar a competencia? ¿Xa era antes un espía, dadas as relacións familiares que mantén co núcleo directivo de San José?

Todo isto hai que enmarcalo nas pésimas relacións que manteñen Santiago Rey, editor de La Voz de Galicia, e Jacinto Rey, editor de Xornal. O patrón de San José é case seguro que daría un ollo da cara por meterlle algún gol a Santiago Rey, e este último tampouco se quedaría corto lanzando a pelota contra o tellado do editor de Xornal. Non é decartábel, polo tanto, que algunha freudiana razón participase no asunto.

Por outra parte, a chegada de Souto a Xornal tamén se pode interpretar como un movemento empresarial cara a un posíbel aggiornamento cos novos poderes estabrecidos na Xunta coa chegada do PP de Alberto Núñez Feijóo.

Miguel Ánxel Souto [na foto del que hoxe publica Xornal], que sempre tivo un mal entendemento co nacionalismo galego e que mantivo boas relacións co Opus Dei, por exemplo, podería ser agora o xestor que tentase abrir pontes coa dereita galega. O que falta por saber é cal sería, a partir deste momento, o papel de Xosé Luís Gómez, que aínda sendo o director do periódico, non soubo da chegada de Souto ata que xa era inminente e estaba todo cociñado.

Fonte: "Croques" o blog de Perfecto Conde


Enviado por:
Asociacion Veciñal Fontelonga
-avvfontelonga@mundo-r.com-
14 de julho de 2009 18:09
_______________________________

Enlace coa noticia en Xornal de Galicia:
xornal.com
________________

O bebé republicano

A nai de Gabriel Toimil foi fusilada polos franquistas tras dar a luz por ser "roxa e revolucionaria"

Por Lorena Bustabad
Ferrol 12.07.2009

En 1937, en plena contenda civil de España contra España, un tribunal militar condena-a á morte por "roxa e revolucionaria" nun proceso "infestado de irregularidades". Estaba embarazada. Non houbo clemencia, só cárcere. O 31 de outubro, Amada García Rodríguez alumou ao seu fillo no hospital de Caridade de Ferrol. O único home de tres irmáns. Chamoulle Gabriel, como o pai, Gabriel Toimil. Amada só viviría 88 días máis, o xusto para aleitar brevemente ao recentemente nado. O 27 de xaneiro de 1938 morría fusilada contra o muro do castelo de San Felipe, na bocana da ría. Contan que sostivo en brazos ao seu fillo ata o último minuto. Outros presos ofrecéronse a morrer no seu lugar. Os mandos fascistas non se abrandaron. As mans dos verdugos non tremaron ao fulminarla contra o paredón. Tiña 27 anos.
Nun pequeno bote de pescadores, o seu pai, o seu home e a súa irmá afastábanse remando da fortaleza militar cara ao outro lado da ría, co bebé enroscado nunha manta. Aquel neno, Gabriel Toimil García, ten hoxe 72 anos e unha saúde delicada. É a testemuña e a memoria viva de Amada, nai, esposa, muller e republicana.

"Acusárona de bordar unha bandeira comunista que gardaba en casa", explica o seu fillo. Era falso. Foi outra muller á que os franquistas indultaron. O delito de Amada consistiu en ser unha activista valente e unha boa oradora. Conta que a denunciaron por receos e envexas, "enganando" a veciños analfabetos aos que obrigaban a asinar declaracións "inventadas". "Un quixo retirar a acusación, pero o ameazaron, ata desterraron a dous curas que trataron de axudala", recorda Gabriel.

O seu pai foi encarcerado e criouse en Mugardos, xunto aos seus avós maternos, un pescador e unha redeira. Conta que a súa familia relatoulle unha mil e veces o tortuoso camiño de volta, e o estrondo da descarga dos fusís en metade da ría.

Sete décadas despois, Gabriel Toimil non esquece e coa axuda da Asociación da Memoria Histórica Democrática de Ferrolterra buscou e rebuscó entre os laberínticos arquivos militares da cidade naval para rescatar a súa traxedia familiar. O castelo de San Felipe é hoxe un reclamo turístico e o Concello, cando gobernaban BNG e PSOE, dedicou a Camilo José Cela a plazuela que os seus familiares pedían para Amada García.

Na súa casa de Caranza, Gabriel garda con celo o extenso proceso do consello de guerra que sesgó a vida de Amada García. Centenares de folios infestados de acusacións e falsos testemuños que serviron aos fascistas para sentenciar á súa nai e a outros 37 veciños. Tamén unha carta escrita a lapis por Amada ao seu esposo desde a prisión ferrolá onde sinala, un por un, aos seus delatores e os seus motivos. Xunto á súa nai, os militares franquistas encheron de chumbo a outros sete veciños da comarca: o mestre Anxo Roldós, Juan José Teijeiro Leira, José María Montero Martínez, Antonio Caniña, Ramón Rodríguez López, Jaime González Pérez e Germán López García.

Ferrol quedará para a historia como o berce do ditador Francisco Franco, pero tamén é unha das comarcas onde a represión franquista foi máis sanguinaria e cruenta, aseguran desde a asociación. En tan só dous días, os rebeldes sublevados xulgaron a 45 persoas en Ares e Mugardos. 37 foron condenados á morte por un consello de guerra nas causas 42/37 e 379/37. Así ata sumar 2.708 ferroláns, 2.615 homes e 94 mulleres. O presidente da Asociación da Memoria Histórica Democrática de Ferrol, Manuel A. Fernández Pita, leva dez anos contando mortos en fosas e cunetas para elaborar un censo de represaliados na comarca.

Esta diminuta asociación, con tan só 15 membros "aínda que moi activos e implicados", naceu en Ferrol en 2000, contra "o pecado do esquecemento", explican parafraseando ao investigador xudeu Simon Wiesenthal. Agrupa a historiadores, vítimas e familiares do franquismo que queren "vivificar e dignificar o recordo dos seus seres queridos, tratados como criminais e condenados como bandoleiros polos seus ideais".

O historiador Enrique Barrera asegura que se mobilizaron contra "unha tendencia a revisar a historia da ditadura que negaba a evidencia por parte de historiadores Pío Moa e partidos como o PP". Desde a súa sede no Ateneo Ferrolán indagan nos arquivos, recollen testemuños, organizan charlas e congresos, escriben blogs e se autofinancian a través das súas publicacións.

"Os cemiterios están cheos de persoas pequenas, anónimas, que merecen recuperar esas memorias. Cada historia ten pinceladas da brutal represión exercida polo Réxime e as terribles consecuencias que tivo sobre as súas familias", asegura o presidente da Asociación da Memoria Histórica Democrática de Ferrol.

Do mesmo xeito que os seus "irmáns maiores" da Asociación para a Recuperación da Memoria Histórica (ARMH), o colectivo ferrolán traballa para localizar fosas e exhumar corpos para identificar ás vítimas. Sospeitan que hai dous xunto ás praias de Vilarrube e Valdoviño, onde xacen varios veciños "paseados" polos falanxistas desde o campo de concentración de Cedeira. Buscan outra no Eume, e sérvense da tecnoloxía cun georradar, un instrumento que permite "radiografiar" a terra en vertical. Os restos aínda non aparecen, pero non se renden: "Con pouco facemos moito. É a nosa materia pendente e non pararemos ata dignificar a esas vítimas".

Fonte: elpais.com

Enviado por:
melsanxoan@gmail.com 13 de julho de 2009 01:02
__________________

Esta semana tractoradas na defensa do sector leiteiro galego

Produtores lácteos mobilizarán uns 3.000 tractores que circularán por Santiago e Lugo esta semana para esixir a Xunta e Goberno central axudas directas "de inmediato" e solucións dirixidas a evitar o peche de explotacións e a "morte" do sector leiteiro galego.

"É unha chamada á desesperada do sector pola súa supervivencia", explicou o xerente da Asociación Galega de Cooperativas (Agaca), Higinio Mougán, na presentación desta 'Semana en branco' que terá lugar entre mañá e o venres, tras advertir de que as mobilizacións non pretenden ser "unha agresión á cidadanía".

Os vehículos transitarán mañá e o mércores por rúas do centro da cidade da Muralla e o martes pola capital galega, se ben algúns tractores participarán nos actos previstos ante os establecementos da distribución comercial en Santiago.


Ver Tratorada xullo Lugo nun mapa máis grande
En Compostela, os vehículos chegarán dende distintos puntos das provincias de A Coruña, Lugo e Pontevedra e comezarán a concentrarse no mercado de gando de Amio ás 10.00 horas. O martes desenvolverase a xornada de tractorada polo centro da cidade dende as 10.30 horas, mentres que o mércores a protesta se trasladará a varios establecementos de LIDL, Maxi Día e Eroski-Vegalsa da capital galega e os seus arredores.


Ver Tratorada xullo Santiago de Compostela nun mapa máis grande
O xoves, os produtores lácteos realizarán unha manifestación que arrancará no mercado de gando de Amio e concluirá ante a sede da Xunta en San Caetano. Finalmente, o venres sindicatos e cooperativas celebrarán senllos actos de información aos consumidores na Praza Roxa e Porta Faxeira.

No caso de Lugo, o luns producirase a chegada de tractores á explanada do recinto deportivo do Pombal e a circulación dos vehículos nunha protesta polo centro urbano ata as 17.00 horas. As actuacións ante grandes establecementos comerciais serán o martes, mentres que o mércores volverán circular os tractores, o xoves realizarase unha manifestación a pé ata a Subdelegación do Gobierno e, xa o venres abandonarán a cidade.

Fonte: xornal.com e sindicatolabrego.com
__________________

Está claro quen manda

Por Juan Torres López 12.07.2009

Cando os banqueiros necesitan algo non hai diferenzas políticas que vallan. Descólganse uns cantos teléfonos e a mandar, que para iso estamos. Todas as descualificacións que veu realizando o Partido Popular, incluídas as últimas payasadas de Aznar sobre as causas das crises bancarias, desvanecéronse, iso si, "críticamente", cando houbo que votar no parlamento o denominado Fondo para a Reestruturación Ordenada Bancaria (FROB). O que lle convén e ía buscando a banca para facer fronte de modo sigiloso aos problemas que ela mesma creou pero cuxos custos non está disposta a pagar do seu peto.

Na miña opinión, non é unha boa resposta á opaca situación na que se atopa o noso sistema bancario.

Principalmente significa dar "mans libres" ao Banco de España e isto, aínda que se acepte como unha especie de mandamento inescusable, non é máis que a manifestación de que a nosa democracia é unha democracia limitada porque a deliberación e a participación dos cidadáns non chega onde está o diñeiro, o que significa que non teñen nada que dicir sobre as cuestións das que en realidade depende o seu benestar e as súas condicións de vida. Como explicou claramente nesta mesma páxina Vicenç Navarro o Banco de España é responsable do desemprego que sofre a nosa economía e é fácil adiviñar as consecuencias de deixar que os recursos que se supón que teñen que salvar aos bancos se apliquen a partir dos seus principios liberais.

O diñeiro do fondo é dos españois e por iso debería estar sometido ao mesmo debate e control que calquera outro recurso público e non debería porse a disposición dos banqueiros sen máis, sobre todo, porque xa puidemos comprobar ata que punto o seu comportamento é irresponsable e capaz de esnaquizar a economía.

Seguramente, España estea sendo nestes momentos o país que fixo e estea facendo un esforzo maior en relación co seu PIB para rescatar directa ou indirectamente ao seu sistema financeiro (a pesar de que a súa crise aínda non se manifestou en toda a súa crueza e extensión) e, con todo, é moi posible que sexa tamén onde a situación dos bancos abordouse con menos transparencia. Como é posible que nos quedemos tan tranquilos ou que aceptemos sen rechistar que se poñan miles de millóns dos nosos euros ao servizo da banca sen que previamente fíxose un diagnóstico do que verdadeiramente lle ocorre? E se se fixo, como é que nada diso pódese saber? Como crer que a súa situación é exemplar se ao mesmo tempo reclámanse axudas multimillonarias? E se non o é, como pór diñeiro sen coñecer as causas e aos responsables do problema, sen analizar o que poida provocar a situación cuxa solución resulta agora tan onerosa para os contribuíntes? É lóxico utilizar polas boas o diñeiro dos cidadáns para darllo a bancos ou caixas que en lugar de financiar ás empresas e aos consumidores dedícanse a abrir sucursais ou a comprar bancos noutros países, a amortizar a débeda coa que obtiveron rendibilidades altísimas, aínda que socialmente irresponsables, a movelo en paraísos fiscais, a seguir especulando nos mercados internacionais, ou, aínda que sexa só unha pura expresión simbólica pero significativa, a financiar a compra de futbolistas millonarios?

O Fondo vai dedicarse a reordenar o sistema financeiro, o que en román paladino significa que vai financiar a concentración bancaria mediante fusións e absorcións que loxicamente desexan e sempre van buscando os bancos de máis dimensión para gañar mercados (ou ata os vicerreis das caixas para seguir nas súas poltronas). Pero iso non é nada neutral. Por unha banda, esconde, como teremos oportunidade de ver, o que chaman a "despolitización" das caixas que en realidade vai supor que os intereses sociais teñan unha representación moito máis limitada.

Pódese ter a valoración que se queira do papel que tiveron as autonomías, os concellos e os partidos na xestión destas entidades. E moi posiblemente póidase concluír que non foi precisamente exemplar desde o punto de vista da transparencia nin o mellor para fomentar o desenvolvemento integral e sostible da nosa economía. Pero iso non pode levar a intervir pola porta de atrás, bordeándose as leis xerais e ata a propia Constitución.

Doutra banda, a reordenación que persegue o Fondo (ou mellor devandito, que persegue a banca) en realidade está dirixida a recapitalizar bancos proporcionando aos máis poderosos unha repartición do mercado moito máis favorable sen que teñan que fotografarse e ensinar as vergoñas acumuladas nestes anos anteriores de alegría financeira.

Ponse en marcha este proceso de concentración sen valorar previamente os efectos que vai ter sobre a competencia e sen considerar, ou polo menos sen expor publicamente, que o maior tamaño das entidades bancarias non foi precisamente unha garantía de seguridade e solvencias financeiras senón máis ben todo o contrario. O que pode provocar que con este fondo se financie precisamente unha reordenación do mercado que, sen a regulación máis estrita que é de todo punto necesaria, pode provocar a medio prazo novos problemas bancarios de maior envergadura. Un remedio, quizá, peor que a enfermidade.

E, sobre todo, ponse en marcha o Fondo e os recursos sen ter en conta o que sucedeu cos que ata agora se mobilizaron, sen previsións sobre o seu impacto real e, o que quizá sexa máis importante, sen que as autoridades monetarias dean nin un só paso decisivo e contundente para pór en marcha unha nova regulación, unha nova orde financeira que evite os males de fondo que provocaron a crise.

É natural que os bancos dean a benvida ao fondo, ao seu fondo. Eles saberán o que tiveron que facer nas reviravoltas para lograr saír da situación que crearon practicamente sen despeitearse. Pero non creo que a solución adoptada dea a necesaria seguridade financeira aos cidadáns e ás empresas. A banca volveuse a levar o gato ao auga.

Fonte: fundacionsistema.com
_________________

O Pleno aproba o novo Regulamento de Participación Cidadá de Ferrol consensuado co movimento asociativo e veciñal

Ferrol dispón dun novo Regulamento de Participación Cidadá pioneiro en Galicia Venres

O pleno aproba, por unanimidade o documento, que nace dun intenso traballo da cidadanía. A nova normativa establece novos mecanismos de participación na toma de decisións e na sua execución. A cidade dotase así dun regulamento que é de tódolos cidadáns e as cidadás.

Por unanimidade, o pleno do Concello de Ferrol aprobaba, este xoves 9 de Xullo de 2009, de xeito inicial un novo Regulamento de Participación Cidadá que sitúa á cidade na vangarda de Galicia dos procesos participativos. Un Regulamento que nace da propia cidadanía e que marcará un antes e un despois sen retorno. Suporá un cambio radical respecto ao vixente, que data de 1998, e que nacía á súa vez dunha reforma do primeiro Regulamento aprobado en 1986. Onte á tarde a cidadanía respondía masivamente á convocatoria e abarrotaba o salón de plenos para seguir o transcurso do pleno, no que tamén tomaron a palabra representantes do Grupo de Análise e Proposta (GAP): Xosé Miguel López e Xosé Manuel Mel Sanxoán. Tras a votación, un quinteto de clarinetes da Banda de Musica Ferrolá poñía o punto e final á sesión.

O proceso da segunda reforma do regulamento se poñía en marcha en abril de 2008 coa participación do tecido asociativo, axentes sociais e cidadáns a título particular. Naquel entón, se constituían tres espazos de participación. En primeiro lugar, os Foros cívicos, onde se presentaba o proceso participativo e se validaba o borrador do regulamento, que eran refrendados por máis de 70 entidades, cunha participación de 85 veciños e veciñas. Precisamente agora, resta no proceso a celebración dun terceiro foro para dar a coñecer o Regulamento final, logo da fase de achegas e poder designar así a Comisión Permanente de Seguemento dos procesos participativos. Unha comisión que cumpre un papel fundamental como avaliadora. Tamén un Grupo de Análise e Proposta (GAP), no que teñen representación 30 entidades e cidadáns individuais e que estivo a traballar en 15 sesións sobre o texto normativo. E o terceiro espazo de participación foi a Comisión Política de Seguemento, na que estiveron representados os cinco grupos políticos ao longo de todo o proceso e, unha vez validado o texto no segundo foro cívico (que data de outubro de 2008), comezaba a funcionar a través da Comisión Informativa da Área de Participación Cidadá, para a tramitación administrativa e xurídica do proceso. A maiores e a solicitude do GAP botaba a andar un cuarto espazo: as sesións de contraste entre este grupo de traballo e os cinco grupos municipais co fin de intercambiar información e coñecer os posicionamentos de todas as entidades implicadas nesta iniciativa.

Neste contexto, é destacable a excelente valoración que realizaban tódolos sectores implicados neste proceso participativo ao constituír unha “escola da cidadanía” na busca constante dun consenso. Asemade, serviu para depurar e actualizar o Rexistro de Asociacións, unha base de datos que se informatiza. E tamén servía para poñer en contacto a diversas entidades veciñais que, traballando no mesmo sector, descoñecían a realidade doutros barrios.

Cómpre lembrar que o proceso de información xurídica iniciábase o 6 de novembro de 2008, coa petición de informe á Secretaría Xeral. Inicialmente, existían discrepancias en relación ao sistema de aprobación da figura do Defensor da Cidadanía por maioría absoluta (sistema consensuado tanto pola cidadanía como polos grupos políticos, ademais do aval dos informes externos da FEMP e do Concello de Vitoria-Gasteiz). Os tres primeiros informes xurídicos da Secretaría Xeral recomendaban, nembargantes, un sistema de aprobación por maioría simple para esta figura, en base a unha interpretación da Lei de Bases de Réxime Local. Tras recibir o segundo informe aclaratorio dos Servizos Xurídicos da FEMP, a Secretaría Xeral entrega un cuarto informe xurídico non desfavorable ao sistema de aprobación por maioría absoluta desta figura. É entón cando se dá traslado á Comisión Informativa de Participación Cidadá da tramitación do expedente para a súa aprobación plenaria.

Historia do regulamento

O Concello de Ferrol aprobaba por unanimidade nun pleno extraordinario en xuño de 1986 o primeiro Regulamento de Participación Cidadá, que previamente fora refrendado por unha asemblea xeral das Asociacións Veciñais o 30 de maio dese ano. No acordo plenario se recollía que “o Concello ten a obriga de facilitar á cidadanía a máis ampla información sobre as súas actividades, fomentar a participación na xestión municipal, sexa a título individual ou asociativo, e favorecer o desenvolvemento das entidades veciñais para a defensa de intereses xerais ou sectoriais” .

Nesta normativa inicial, regulábanse órganos de participación como as xuntas de barrio rurais e urbanas, os consellos sectoriais; dereitos cidadás, como as consultas á poboación e tamén se daba luz verde ao “Rexistro Municipal de Asociacións”. E, na exposición de motivos deste regulamento precursor para as administracións locais no Estado, xa se destacaba unha idea moi vertebral para entender o obxecto daquel documento: que o Concello, como marco político-administrativo máis próximo á cidadanía, é o lugar ideal para que a democracia se poida exercer de forma directa. Ao tempo estipulaba que a democratización do concello esixe, non só a representatividade da veciñanza elixida polo pobo para a toma de decisións, senón tamén a intervención de todas e todos os cidadáns na planificación e control das actividades e políticas públicas. Así as cousas, o texto de 1986 recollía a filosofía do proceso participativo actual que xa vén lexitimado a este Pleno polo tecido social e polas forzas políticas e que hoxe comeza a dar os pasos para obter a súa legalidade e as súas garantías.

Nos anos noventa, creábase un Negociado de Participación Cidadá e unha comisión específica para a revisión do Regulamento, que se adapta á lei de administración local de Galicia de 1997. Comezaba tamén o traballo do Plan Comunitario de Caranza, como experiencia pioneira de participación cidadá. O novo texto aprobábase no pleno en setembro de 1998 (no 5º mandato da democracia). Nese contexto, poñíanse en marcha diversos consellos sectoriais (Educación, Muller, Língua, Servizos Sociais...) con certa intermitencia na súa creación e na periodicidade de sesións e iniciábanse diversos proxectos participativos como o plan de normalización lingüística (1999) ou a Axenda Local 21 (2003).

O regulamento aínda en vigor e que se vai a reformar recolle tan só como órganos de participación os consellos sectoriais e os patronatos. Non obstante,a administración debe de abrir novas canles de comunicación e de traballo conxunto coa cidadanía e crear figuras e organismos novos, que se adapten ás necesidades e demandas da veciñanza. Estes contidos foron especialmente os que se reformaron a través dun proceso participativo que se iniciaba o ano pasado e que remataba onte coa aprobacoón en pleno.

Fonte: web do Concello de Ferrol

Fotos: Susete70 e orosario-inferninho.blogspot.com

Para consultar o borrador do regulamento, prema aquí
_____________

Intervención do GAP no Pleno do Concello no que se sometía a aprobación inicial o novo Regulamento de Participación Cidadá

Achegamos a intervención do Grupo de Análise e Proposta no Pleno Extraordinario do Concello de Ferrol no que se sometía á aprobación inicial o novo Regulamento de Participación Cidadá do Concello de Ferrol.

Asociacion Veciñal "Fontelonga" de Esteiro

Intervención do movimento social e veciñal de Ferrol no Pleno Extraordinario do 27 de Outubro de 2008

Un sector moi importante do movimento social e veciñal da cidade, que contribueu na elaboración do regulamento de Participación Cidadá e no Foro Cívico, decideu solicitar a súa intervención no Pleno Extraordinario do Concello de Ferrol celebrado onte, luns, 27 de Outubro de 2008, intervención que lle foi concedida, sendo Xosé Miguel López Pérez, presidente da Asociación Veciñal de Esteiro “Fontelonga ”, o encarregado de falar no Pleno en representación de nove entidades. A continuación transcribimos a declaración que se leu no citado Pleno.

Ferrol 27 de outubro de 2008.

Sr Alcalde, señoras concelleiras, señores concelleiros, veciñas e veciños de Ferrol, ¡ Boas tardes ¡.

No nome das nove entidades que solicitamos intervir neste Pleno Extraordinario do Concello de Ferrol ( AV de Ferrol Vello, AV de Caranza, AV O Rosario-Inferniño, AV de Covas, AV Prioriño, AV San Pablo de Catabois, ADEGA, Ateneo Ferrolán e AV de Esteiro- Fontelonga), queremos DEMANDAR a continuidade do proceso de participación cidadá posto en marcha por este Concello de Ferrol desde a Concellería de Participación Cidadá no presente ano 2008.

Hai máis entidades que xa nos amosaron o seu apoio como a Xunta Veciñal de Doniños, AV de Valón, AV San Salvador de Serantes, AV da Zona Centro e a Asociación Cultural “Lefre de Caldereta” e outras máis o irán facendo ó longo da semana.

Non vimos a ser portavoces de ningún grupo político, non vimos a censurar nin a atacar a ningún grupo municipal, todos eles nos merecen o maior respecto.

Vimos, exclusivamente, a que se recoñeza o traballo que vimos desenvolvendo, de maneira consensuada, desde o mes de maio na elaboración dunha ferramenta de participación cidadá: O novo Regulamento, e agardamos que hoxe non sexa o día no que no Concello de Ferrol morra ou se mate, por intereses partidarios, a participación cidadá.

DEMANDAMOS dos cinco grupos municipais o apoio ó proceso de participación cidadá e agardamos que Vostede, sr. Alcalde, faga o mesmo.

Non se converta vostede, sr Alcalde, na persoa que desde a Alcaldía de Ferrol, matou a participación do tecido asociativo da cidade na vida municipal, sería para vostede, sr Alcalde, un triste logro.

Se algún grupo municipal pretende utilizarnos no seu favor, está fondamente trabucado.

Se algún medio de comunicación, como sucedeu o sábado e o domingo, ve no noso comportamento e nas nosas demandas algún apoio á algún partido político, trabúcase moito máis.

So vimos aquí a demandar que os partidos políticos cumpran o que prometen nas campañas electorais: Gobernar para os cidadáns e as cidadás e sobre todo cos cidadáns e as cidadás.

Non vimos aquí a cuestionar a lexitimidade dos grupos municipais, nin moito menos os queremos suplantar, pero queremos que se aprobe urxentemente o Regulamento de Participación Cidadá do Concello de Ferrol, elaborado e consensuado por máis de 70 entidades asociativas e por cidadáns e cidadás a título persoal, que fomos quen, por riba das nosas moitas maneiras de ver a vida, de chegar a un documento de todos e de todas, documento que, previo informe xurídico do Secretario Municipal, foi apoiado polos grupos municipais na xuntanza que mantivemos con eles.

• Queremos que se poñan en marcha as asembleas de barrio e de parroquia.
  

• Queremos que se poñan en marcha os consellos sectoriais.
  

• Queremos que se poña en marcha o Consello da Cidade e o Valedor Veciñal.
  

• Queremos que se poida intervir nos Plenos e nas Comisións Informativas.
  

• Queremos, sobre todo, no 2009 que se poñan en marcha os Orzamentos Participativos, que unha experiencia piloto nun barrio ou parroquia ou nunha área de goberno municipal poña en marcha os orzamentos participativos.
  

Como saberán vostedes no veciño concello de Fene, vano facer con 240.000 euros, 120.000 na parroquia de San Valentín e 120.000 na parroquia de Sillobre. En Ferrol a cantidade terá que ser sensiblemente maior.

Non dubide, sr. Alcalde, de que chegaremos a un acordo de en que barrio ou en que parroquia se fai a experiencia piloto, nós sabemos e queremos o consenso e xa o temos demostrado ó longo do proceso de elaboración do Regulamento de Participación Cidadá.

Agardamos e demandamos dos Grupos Municipais, e sobre todo de Vostede sr. Alcalde, que hoxe non se aprobe un Regulamento de Administración e Goberno do Concello de Ferrol, que vaia contra o proceso participativo, nin contra o froito dese proceso o Regulamento de Participación Cidadá, deixando baleiro de contido e convertendo en papel mollado.

Se isto sucedese, sr Alcalde, se hoxe morre ou matan a participación cidadá, saiba Vostede que o tecido asociativo non imos ficar nin mudos e moito menos imos ficar quedos.

• Nós non nos pronunciamos sobre quen ten que gobernar a cidade, non é a nosa competencia.
  

• Nós demandamos a continuidade da participación cidadá na vida municipal de Ferrol.
  

• Nós tamén formamos parte da cidade e colaboramos día a día na construción da mesma, no noso tempo libre, restandoo das nosas afeccións e roubándollo ás nosa familias, con moito esforzo e de maneira gratuíta, como non pode ser doutro xeito.
  

O tecido asociativo non pode ser só o río no que pescan os partidos políticos cando conforman as súas candidaturas as eleccións municipais, non somos entidades de usar e logo tirar, somos e temos vocación de ser moito mais.

Somos o tecido asociativo máis importante e máis vivo de toda Galicia e sempre que nos deixan ou nolo piden estamos dispostos a participar co noso traballo e co noso esforzo.

Non hai moitos días, sr Alcalde, e neste mesmo Salón de Plenos do Concello de Ferrol, Vostede recoñecía o importante labor desenvolvido por moitas entidades asociativas na elaboración do Plano Estratéxico de Servizos Sociais de Ferrol, posto en marcha desde a Concellería de Benestar Social, foron moitas horas, moito traballo e moito esforzo. Que non se pretenda hoxe deixarnos mudos.

Nun sistema democrático os comportamentos ególatras, irrespectuosos e “caudillistas”, están fóra de tempo e de lugar, Ferrol non os precisa e nós nin os practicamos nin os toleramos.

Queremos, xa para rematar, DEMANDAR dos Grupos Municipais do Concello de Ferrol, que non aproben ningún Regulamento de Administración e Goberno, que limite, menosprece ou minusvalore a participación cidadá.

DEMANDAMOS para o exercicio do 2009 orzamentos participativos, cunha partida económica importante.

DEMANDAMOS a aprobación e posterior desenvolvemento do Regulamento de Participación Cidadá, elaborado, de maneira consensuada e sen ningún dirixismo político, polo tecido asociativo.

Agardamos que os cinco Grupos Municipais aposten decididamente pola participación cidadá e agardamos que Vostede, Sr Alcalde, faga o mesmo.

¡ Moitas grazas !

Enviado por:
Asociacion Veciñal Fontelonga -avvfontelonga@mundo-r.com- 10 de julho de 2009 17:42
_____________

O Pleno aproba o novo Regulamento de Participación Cidadá de Ferrol consensuado co movimento asociativo e veciñal
__________________

‘Car free’, un novo urbanismo

Por Carme Miralles Guasch
11.06.2009

Se os tempos demandan novos modelos, máis ideas e outras coordenadas de pensamento, creo interesante e útil facer un oco ás propostas que, desde distintas miradas, van perfilando un novo concepto de barrio ou ata de cidade, onde os coches non son benvidos. Non se trata de penalizar o uso da vía pública, como a famosa taxa do centro de Londres ou do aparcadoiro na rúa coas zonas azuis ou verdes das nosas cidades. Trátase de construír barrios onde non se poida circular en coche, onde a vida cotiá se desenvolva sen este dispositivo. Nun espazo onde só poden entrar algúns transportes públicos e só en contadas e especiais ocasións os privados.

Poida que algúns pensen que é unha broma de mal gusto nos tempos que corren, cando o diñeiro público destínase á compra e á fabricación de automóbiles. Con todo, tanto en EEUU como en Europa se está xestando unha certa corrente de opinión, minoritaria pero crecente, desde puntos de vista, enfoques e disciplinas científicas diversas, que conflúe en formular unha cotidianidad libre da dependencia do automóbil. Unhas ideas que van tomando forma e organizan unha tipoloxía urbana onde os espazos públicos son só para os peóns, as bicicletas e os transportes públicos. E onde as escolas, os servizos, e os lugares de traballo son accesibles con estes medios de transporte. É o que se empeza a coñecer como Car free cities.

Esta idea aliméntase desde distintos argumentos. Algúns están relacionados co medio ambiente, pois os automóbiles son os responsables do 30% das emisións de gases de efecto invernadoiro. E o cambio climático advírtenos cada día con máis urxencia do abuso dos medios de transporte mecánicos e do risco de non transformar os nosos hábitos de mobilidade. Outros argumentos están relacionados coas redes sociais que se xeran nas nosas cidades entre veciños, comerciantes e paseantes do espazo público. Unhas redes que se debilitan na medida que este se vai enchendo de coches, ruídos e fumes. Tamén desde os que apostan pola calidade de vida relacionada coa tranquilidade, as slow cities, onde o tempo se poida consumir de forma máis lenta.

Mais non todo é retórica. En Alemaña, en 2006, inaugurouse un barrio inspirado nesta nova forma de ver o urbanismo.

En Vauban, nos arredores de Friburgo, preto da fronteira con Francia e Suíza, viven unhas 5.000 persoas nunha superficie de 40 ha. A idea vertebradora do proxecto é a seguinte: os habitantes do mundo desenvolvido somos responsables do 80% da contaminación mundial; é a nosa tarefa, xa que logo, atopar respostas técnicas e ata un novo estilo de vida que nos permitan vivir segundo un modelo sostible. E parece que os habitantes deste barrio estano conseguindo. É un barrio atractivo para familias con nenos, pois máis do 20% son menores de 10 anos e a demanda de chan, especialmente para proxectos de cooperativas, superou o número de parcelas ofertadas.

Non é unha opción para todos, pero tería que ser unha opción para aqueles que o desexasen. Responsables municipais tomen nota.

Carme Miralles Guasch é profesora de Xeografía Urbana

Fonte: publico.es

Outros artigos en publico.es

Enviado por:
Alexandre Carrodeguas -republicadetraballadoras@gmail.com- 9 de julho de 2009 02:14
_____________

Iniciativa coa que persigue que o Concello de Ferrol declare o ano 2010 como “Ano Carvalho Calero”

O BNG PROPÓN QUE O 2010 SEXA DECLARADO COMO “ANO CARVALHO CALERO”

Elia Rico definiu a Carvalho Calero como un investigador libre, comprometido co seu país e non sometíbel a prebendas oficiais.

Ferrol 10 de xullo de 2010.

O grupo municipal do BNG no Concello de Ferrol presentou esta mañá unha iniciativa coa que persigue que o Concello de Ferrol declare o ano 2010 como “Ano Carvalho Calero” e que unha comisión programe as actividades que arroupen esta comemoración.

Elia Rico, concelleira do BNG, destacou a figura do profesor ferrolán do que dixo que era un investigador libre, comprometido co seu país e non sometíbel a prebendas oficiais. Ademais incidiu en que os méritos acumulados por el ao longo da súa traxectoria profesional fano merecedor desta comemoración.

O BNG defendeu esta celebración lembrando que o vindeiro ano se cumpre o centenario do nacemento e o vixésimo aniversario da morte do profesor ferrolán, e fillo predilecto do Concello.

Elia Rico argumentou que a súa cidade non pode deixar de lembrar a súa figura. Criticou a incomprensíbel negativa da RAG a adicarlle o Día das Letras a Carvalho Calero e afirmou que “emocionalmente e cerebralmente negámonos a admitir que poida haber na RAG persoas de tan pouca grandeza humana, intelectual e de integridade que sigan negándolle tal distinción”.

Grupo Municipal do BNG

MOCIÓN DO GRUPO MUNICIPAL DO BNG PARA QUE O ANO 2010 SEXA DECLARADO NA NOSA CIDADE COMO "ANO CARVALHO CALERO"

o Grupo Municipal do BNG ao abeiro da lexislación vixente apresenta para o seu debate en Pleno a seguinte MOCiÓN Exposición de Motivos:

O vindeiro ano cúmprese o centenario do nacemento e o vixésimo aniversario da morte do profesor ferrolán, e fillo predilecto deste Concello, Ricardo Carvalho Calero.

A ninguén lle son alleos os méritos acumulados por el ao longo da súa traxectoria profesional: é posuidor dunha extensa obra que abarca todos os xéneros, polo importante traballo desenvolvido no Seminario de Estudos Galegos, polo seu inquebrantábel compromiso coa nosa lingua e cultura, polo seu compromiso político e social, polo seu impulso cultural contribuindo na posta en marcha da Editorial Galaxia, por ser o primeiro catedrático de lingua e literatura galega na universidade de Santiago ou por ser membro da Real Academia Galega, son algúns dos exemplos que se poden poñer sobre el.

Recentemente a negativa da Real Academia Galega a adicarlle a celebración do Dia das letras do vindeiro ano, nunha decisión incomprensíbel a tenor da xustificación aportada por esta institución que califica de conflitivo o seu nomeamento e que deixa entrever o carácter sectario da RAG ao entrar a valorar cuestións. máis alá dos méritos lingüísticos para outorgar tal distinción, supuxo unha decepción para unha ampla parte da sociedade galega e mesmo
do Concello de Ferrol que ten abandeirado esta reivindicación.

Cremos que non podemos deixar pasar a oporlunidade da coincidencia destas dúas datas para honrar o traballo deste personaxe ilustre da nosa cidade. Durante o vindeiro ano pódese aproveitar para espallar e dar a coñecer a súa obra e que Ricardo Carvalho Calero signifique, na súa cidade natal e para os seus veciños e veciñas, algo máis que o nome dun centro cultural, dunha rúa, ou dun liceo.

Son moitas as iniciativas que se poden levar adiante: adicarlle e convertilo na figura central da vindeira edición da feira do libro, potenciar os premios o seu literarios que levan nome, espallar mediante unha unidade didactica nos centros de ensino a súa obra etc.


Por isto,
é polo que solicitamos do Pleno da Corporación a adopción dos seguintes

ACORDOS:

1.- O Pleno do Concello de Ferrol acorda declarar oficialmente o ano 2010 como &&Ano Carvalho Calero".

2.- O Concello de Ferrol acorda crear unha comisión na que entre outros~ teñan participación todos os grupos políticos da corporación de cara a elaboración dunha programación que arrupe a celebración do "Ano Carvalho Calero"

Ferrol, a 9 de xullo de 2009

asdo.- Xoán Xosé Pita Díaz
asdo.- Elia Rico Lagarón

Enviado por:
Correo electronico BNG
-bng@ferrol.es-
10 de julho de 2009 13:12
_________________

O Gaseiro 48 ten prevista a entrada na Ría de Ferrol este venres 10 de Xullo: O Comité Cidadán de Emerxencia convoca nova acción de protesta

Diante dun novo anuncio de que vai entrar na Ría, un buque gaseiro cargado con GNL-LNG, o Cheik el Mokrani, o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol decideu contestar, como até agora, cunha acción de protesta.

Unha concentración sonora, de denuncia e reivindicación está convocada, desta vez ás 8 da Tarde, do Venres día 10 de Xullo, na Praza Amada García, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia.

Este buque gaseiro fai o nº 48 desde que entrou o nº 1 en Maio de 2007. Non podemos quedar indiferentes ante semellante irresponsabilidade, pois se a propia presencia de REGANOSA no corazón da nosa Ría, xa de por si é un perigo, a entrada dun buque cargado con GNL-LNG pola angosta Ría e todo o operativo de maniobra e descarga, aumenta o perigo e a inseguridade para as miles de persoas que moramos na contorna.



O movimento opositor a REGANOSA que nos mobilizamos ao redor do Comité Cidadán de Emerxencia, seguiremos loitando contra o despropósito gasístico, até conseguir o seu desmantelamento. Non pode ser que uns ricos e poderosos, utilizando a corrupción política e económica, se saían coa súa, instalando unha planta de gas cun potencial tan destructivo á beira das nosas casas, centros de traballo, ensino, saúde, lecer, ...

Hai uns día producia-se un accidente na estación de tren da cidade italiana de Viareggio, onde descarrilou un comboio que transportaba cisternas cargadas con Gas de Petróleo Licuado [GPL]. Un accidente de dúas cisternas causou 16 mortes, varias decenas de ferid@s e máis de 1.000 persoas evacuadas, imaxinaros o potencial destrutor da planta regasificadora de Reganosa e un buque gaseiro cargado con GNL dentro da Ría.

A loita contra contra Reganosa sigue en todos os frentes: no xudicial e administrativo; no da comunicación, información e formación á cidadanía; no da mobilización; ... é por iso polo que este Venres nos concentraremos en Ferrol, e o vindeiro 23 de Xullo, marcharemos até Mugardos desde o Parque "Carmelo Teixeiro" de Caranza, na IIIª Marcha a Pé a Mugardos, onde terá lugar o II Festival contra a Planta de Gas que se celebrará no Parque dos Carneiros.

Caracteristicas do buque:
Nome.- Cheik el Mokrani - Capacidade.- 75.000 m3 - Eslora.- 220 m - Manga.- 35

¡PLANTA DE GAS FORA DA RÍA ¡

Baseado na información enviada polo:
Comité Cidadán de Emerxencia
-comitecidadan@gmail.com-
9 de julho de 2009 14:25

Comité Cidadán de Emerxencia
para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org

_____________

Resposta cunha acción mundial ao Cume dos G-8 que se celebra en L'Aquila - Italia

Unha vez máis os xefes de estado e de goberno do G-8 reunen-se, nesta ocasión para un cume dedicado á "crise global", na que tomarán decisións sobre políticas globais vinculadas co desenvolvemento, o medio ambiente, a educación, a guerra ou a paz. O lugar L'Aquila, Italia. As datas son: do 8 ao 10 de xullo.

Desde diversas redes sociais estan-se convocando mobilizacións e accións descentralizadas tanto en distintas cidades italianas, como noutros lugares de Europa. O próximo día 10 de Xullo está convocada unha manifestación internacional contra o G-8.

Nos últimos días estase producindo unha escalada represiva preventiva, numerosos rexistros e detencións de estudantes e militantes anarquistas. Estímase que ao redor de 2.500 militares vixían a zona do cume.



Na Galiza van ter lugar mobilización, o Xoves 9 de Xullo en Pontevedra, Vigo, Ponteareas, Lugo, Compostela, Ourense, A Coruña, ...

[+info en Nodo50 e na Ra!-Rede Galega AntiCapitalista]
_____________________

Greenpeace denuncia que máis da metade dos espazos naturais protexidos da costa están ameazados

Greenpeace publicou onte 7 de Xullo, o seu Informe sobre a situación da costa no Estado "Destrución sen Reservas", dedicando 30 páxinas do mesmo a Galiza, informe que podes consultar e mesmo baixa-lo en formato -pdf- do seu servidor cun só clic ou acceder ao mesmo de forma interactiva.

Por primeira vez en todo o territorio do Estado analizáron-se 233 espazos litorais protexidos. Deles, 120 están acosados polo urbanismo, as infraestruturas ou a contaminación.

Greenpeace presenta a novena edición do informe "Destrución custe o que custe". Por primeira vez no Estado Español, analizouse a situación de 233 espazos litorais protexidos, repartidos nos máis de 8.000 quilómetros de litoral. O informe pon de manifesto que nin sequera os Espazos Naturais Protexidos [ENP] da costa, supostamente amparados pola lexislación, están a salvo da destrución do litoral que imperou os últimos anos. Máis da metade, 120, sofren algún tipo de ameaza por urbanismo, infraestruturas ou contaminación.

As cifras do informe constatan como o desenvolvemento inmobiliario consumiu inxentes cantidades de recursos naturais insubstituíbeis, acosando ao pouco territorio virxe que queda no litoral. Estado e comunidades autónomas son responsábeis dun desenvolvemento urbanístico depredador, cualificado mesmo polo Banco de España como "economía suicida". Os casos de corrupción urbanística seguen sendo unha constante na práctica totalidade das comunidades autónomas costeiras. O informe tamén realiza un detallado estudo dos graves problemas de contaminación presentes

"Poida que a declaración dun espazo protexido sírva-lles aos políticos para por-se medallas sobre a súa aposta por salvar a costa. Pero cando, anos despois, descobren que esa protección é incompatíbel con algún proxecto urbanístico, intentan saltar-se a norma que eles mesmos elaboraron, convertendo a estes espazos en 'parques de papel', en papel mollado", declarou Pilar Marcos, responsable da campaña de Costas de Greenpeace.

A situación en Galiza

Até época moi recente, en toda a historia dos 86 municipios da costa galega construíron-se 816.000 vivendas. Agora, os concellos están recalificando chan para poder edificar outras 680.000 máis en só 13 anos.

Galiza, con 17 Espazos Naturais Protexidos [ENP] ameazados aínda que, na teoría, a Xunta recoñece que ten máis da metade da súa costa protexida. Pero de nada serve protexer baixo un marco legal se, como no caso dos ENP da Costa da Morte, preténdese construír unha piscifactoría de 300.000 metros cadrados, en pleno espazo protexido que forma parte da Rede Natura 2000 europea.

Galiza posúe 1.698,6 quilómetros de costa, dos cales 889 están preservados baixo algunha figura de protección, é dicir o 52,3% do seu litoral está protexido.

Principalmente son espazos da Rede Natura 2000 que distingue as contornas naturais máis valiosos da Unión Europea. Logo de Cataluña (57,8%), é a segunda Comunidade Autónoma con máis costa protexida, polo menos sobre o papel.

As afeccións e ameazas directas aos espazos naturais costeiro-marítimos de Galiza son incontábeis. Aos poucos, o formigón e o cemento van gañando terreo a espazos de indubidábel valor, non só ambiental, polos bens e servizos que provén, senón tamén económico, porque dun bo estado ambiental dependen directamente moitas familias, xa que é nos esteiros e augas costeiras onde se reproducen e recrutan un sinnúmero de especies comerciais pesqueiras.

De nada serve protexer a costa baixo un marco legal se esa normativa non se pon en práctica.

Sobre estes espazos supostamente protexidos crúzan-se unha maraña de Plans (de acuicultura, de portos, eólicos...) iniciados algúns fai máis dunha década e que supeditan as infraestruturas e un mal entendido crecemento económico de Galiza sobre o valor real dos Espazos Naturais Protexidos [EPN].

• Baixar o Informe sobre Galiza de 30 páxinas en formato -pdf-:
  Informe "Destrución a toda costa" 2009 - Galiza
  

• Enlace co informe intereractivo:
  Informe "Destrución a toda costa" 2009 - Galiza
  

• Informe completo en:
  Destrución Sen Reservas - 2009

Fonte: greenpeace.org
____________

Zelaya: "Costa Rica será unha plataforma para a saída de autoridades de facto e retorno do goberno lexítimo"

Zelaya afirmou que "Honduras está paralizada e baixo réxime represor"

"Non estamos facendo unha negociación hai cousas que non son negociables (...) Mal faría o seu servidor de ir negociar o que ao meu non me compete, non vou traizoar os meus principios'', dixo Zelaya.

O presidente lexítimo de Honduras , Manuel Zelaya, asegurou este martes desde Wáshington que o acordo alcanzado coa chanceler estadounidense, Hillary Clinton e co presidente de Costa Rica, Oscar Arias, non é unha negociación, senón unha "plataforma para a saída das autoridades de facto e retorno do goberno lexítimo".

Durante unha roda prensa o presidente indicou que: "Non estamos facendo unha negociación hai cousas que non son negociables (...) Mal faría o seu servidor de ir negociar o que ao meu non me compete, non vou traizoar os meus principios".

Así mesmo, agregou que a aceptación por parte do seu goberno da interlocución do presidente de Costa Rica, Oscar Arias, é unha decisión que goza do seu respaldo e é aceptada por Estados Unidos e polas autoridades de facto hondureñas.

Zelaya afirmou que "o pobo hondureño comparou o que é un presidente demócrata e o que é un réxime represivo, que está achandando vivendas e violentou todo o sistema de soberanía popular que é un atentado contra a constitucionalidade".

O mandatario dixo que a paz en pasa polo restablecemento do goberno lexítimo, "os presidentes non somos xuíces representamos ao Estado e ao pobo".

Agregou que a súa postura non significa deixar só ao pobo no seu reclamo, senón máis ben representa a procura dunha saída á situación creada polos poderes públicos que o pasado domingo 28 de xuño secuestrárono, sacaron pola forza de e obrigárono a viaxar a Costa Rica.

Dirixiuse ademais ao seu pobo, ao que lle dixo: "teñen que manterse na loita para que poida ser respectada a súa opinión, sempre loitando é que alcanzamos os nosos dereitos civís", dixo e referiu que a loita polos procesos de participación en non "será fácil".

Máis cedo, a chanceler estadounidense Hillary Clinton anunciou, logo de reunirse con Zelaya, que este aceptara a mediación de Arias para retomar o fío constitucional.

Mencionou que se acordou habilitar un "mecanismo de diálogo entre as partes" discordantes de Honduras , que teña como mediador a Árias.

En rolda de prensa desde o Departamento de Estado en Wáshington, a funcionaria explicou que a proposta foi aceptada polo propio Zelaya e tamén polo presidente de facto hondureño, Roberto Micheletti, con quen se comunicaron por teléfono.

Destituído embaixador de en EE.UU.

Noutra parte do seu encontro coa prensa, Manuel Zelaya informou que destituíu ao embaixador de Honduras en Estados Unidos, Roberto Flores Bermúdez, por haberse encartado ao golpe de estado que o derrocou fai case dúas semanas.

O embaixador será substituído por Enrique Raíña e mentres se axilizan os procesos de aceptación por parte do goberno estadounidense, a embaixada quedará a cargo de Rodolfo Pastor.

"O embaixador está sendo substituído porque se encartou a un golpe de estado que atropela os dereitos da sociedade", afirmou Zelaya.

Ademais, o Xefe do Estado centroamericano informou que viaxará esta noite a Costa Rica para iniciar as conversacións que lle permitan retomar o fío constitucional na nación onde foi lexitimamente electo.

Polo seu lado, o presidente costarriqueño, Oscar Arias, confirmou este martes que Zelaya e o gobernante de facto Roberto Micheletti chegarán a Costa Rica para iniciar o xoves na súa casa un diálogo para restituír a orde constitucional.

09.07.2009

Fonte: teleSUR-Pl-AFp/jp -MM
Foto: teleSUR

Lea máis sobre Golpe de Estado en Honduras
_______________

Boletin Democracy Now! - Martes 7 de Xullo de 2009

OS TITULARES DO MARTES 7 DE XULLO DE 2009

ESCOITE

• Uigures estenden protestas mentres estala disturbio en Xinjiang
• Sete soldados estadounidenses morreron en Afganistán
• Estados Unidos e Rusia acordan reducións de arsenais nucleares
• Morren doce persoas en ataque estadounidense con avións non tripulados en Paquistán
• Zelaya reunirase con Clinton en Wáshington
• Continúan as protestas, mentres leva a cabo o funeral dun manifestante hondureño asasinado
• Emanuel: Obama aberto a deixar sen efecto plan de saúde pública
• Recortes de pagos a hospitais sitúanse 45 mil millóns de dólares por baixo de cifra inicialmente proposta por Obama
• Departamento de Xustiza investiga a empresas de telefonía celular
• Industria financeira exerce presión sobre proposta de axencia de protección ao consumidor
• Estudo: impor recortes de emisións a poboación adiñeirada
• Robert McNamara, artífice de guerra de Vietnam, falece á idade de 93

O RESTO DA HORA DE DEMOCRACY NOW!

• Os Uigures intensifican as súas protestas mentres estalan os disturbios en Xinjiang

  

  Novas protestas desatáronse na rexión occidental de Xinjiang, en China, dous días despois de que polo menos 156 persoas morresen e máis de mil reusltaran feridas no peor episodio de violencia étnica en China en décadas. O martes, ao redor de 200 membros da etnia Uigur ?na súa maioría mulleres? saíron ás rúas para protestar contra o arresto masivo de máis de 1.400 persoas tras os enfrontamentos do domingo. Máis tarde, centos de chineses pertencentes á etnia Han marcharon polas rúas de Urumqi, capital da provincia de Xinjiang. Ambas as partes cúlpanse mutuamente polo estalido de violencia.

  Escoite/Vexa/Lea (en inglés)

• O acordo entre Obama e Medvedev sobre o arsenal nuclear é “decepcionante”, declara un recoñecido partidario do desarmamento

  

  O presidente Obama reuniuse o luns en Moscova co presidente ruso Dimitry Medvédev e ambos acordaron recortar os arsenais nucleares estadounidense e ruso como mínimo nunha cuarta parte e como máximo nun terzo. Falamos con Jonathan Schell, veterano xornalista e importante militante a favor do desarmamento nuclear.

  Escoite/Vexa/Lea (en inglés)

• Robert McNamara, artífice da Guerra de Vietnam, morre aos 93 anos de idade: repasamos o seu legado con Howard Zinn, Marilyn Young e Jonathan Schell

  

  O ex secretario de Defensa Robert McNamara morreu aos 93 anos de idade. McNamara foi un dos principais artífices da guerra de Vietnam, na que morreron polo menos tres millóns de vietnamitas, ao redor dun millón de camboyanos e laosianos, e 58.000 soldados estadounidenses. Repasamos o legado de McNamara con dous preeminentes historiadores: Howard Zinn e Marilyn Young. Falamos tamén con Jonathan Schell, que cubriu a guerra de Vietnam como reporteiro en 1967 e estivo reunido con McNamara nunha reunión secreta do Pentágono.

  Escoite/Vexa/Lea (en inglés)

Información de Democracy Now!

Democracy Now! en español ("Os Titulares de Hoxe") emítese por máis de 200 emisoras de radio en Estados Unidos, Canadá, América Latina, España, e Australia. A hora completa en inglés emítese en máis de 550 emisoras de radio e TV en Estados Unidos, e outros países. As emisoras inclúen Pacifica, NPR, emisoras de radios comunitarias e universitarias; estacións de TV de "public access" e de PBS, por satélite (DISH network: Free Speech TV canle 9415 e Link TV canle 9410; DIRECTV: Link TV canle 375); no Servizo Europeo da Rede Mundial de Radio e no Servizo da Asociación Comunitaria de Transmisión Australiana; como "podcast", báixase automaticamente á túa computadora ou aparello de audio portátil (en inglés ou español); e sae en vivo (en inglés) de luns a venres ás 8:00am hora de Nova York en www.democracynow.org e a pàgina en español atópase en www.democracynow.org/es.
___________

Texto en Galego traducido por Ártabra 21, utilizando os recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.

Democracy Now!
http://www.democracynow.org/

Difundindo Democracy Now! desde Galiza
http://democracia-xa.blogspot.com/
____________

Reverter o golpe

Por Amy Goodman
30.06.2009

O domingo produciuse en Honduras o primeiro golpe de estado en América Central en máis dun cuarto de século. En horas da madrugada, o Exército hondureño irrompeu na residencia presidencial, secuestrou ao presidente constitucional Manuel Zelaya e trasladouno en avión a un exilio forzado en Costa Rica. O golpe, liderado polo xeneral hondureño Romeo Vásquez, foi condenado por Estados Unidos, a Unión Europea, as Nacións Unidas, a Organización de Estados Americanos e por todos os países veciños de Honduras. A poboación reaccionou con manifestacións masivas nas rúas hondureñas e hai rumores de que sectores militares leais a Zelaya estaríanse rebelando contra os golpistas.

Estados Unidos ten unha longa historia de dominación no hemisferio. O Presidente Barack Obama e a Secretaria de Estado Hillary Clinton teñen a oportunidade de cambiar o curso desta historia e apartarse dunha tradición escura de ditaduras militares, represión e morte. Obama esbozou ese rumbo no seu discurso no Cume das Américas en abril deste ano: "Sei que no pasado as promesas de asociación non foron cumpridas e que a confianza gáñase co tempo. Aínda que Estados Unidos fixo moito para promover a paz e a prosperidade no hemisferio, houbo veces nas que fomos omisos e outras nas que quixemos impor as nosas condicións. Pero eu asegúrolles que o que buscamos agora é forxar unha asociación en pé de igualdade. Nas nosas relacións non hai un socio maioritario e outro minoritario", afirmou Obama.

Dúas figuras que coñecen ben a tradición estadounidense de impor as súas condicións son o Dr. Juan Almendares, médico hondureño premiado pola súa actividade en defensa dos dereitos humanos e que tamén foi candidato nas eleccións presidenciais nas que resultou electo Zelaya, e o relixioso estadounidense Roy Bourgeois, un sacerdote que loita desde fai anos polo peche da Escola das Américas (SOA, polas súas siglas en inglés), institución con sede en Fort Benning, Xeorxia, Estados Unidos. Ambos vinculan o golpe en Honduras coa Escola das Américas.

A SOA–que no ano 2000 foi rebautizada co nome de Instituto do Hemisferio Occidental para a Cooperación en Seguridade (WHINSEC, polas súas siglas en inglés)–é un establecemento militar estadounidense dedicado a adestrar a membros dos Exércitos latinoamericanos. Máis de 60.000 militares pasaron polas aulas da Escola das Américas. Moitos deles ao retornar aos seus países cometeron violacións dos dereitos humanos e execucións extraxudiciais e torturado e masacrado aos seus compatriotas.

Almendares, perseguido polo exército e os escuadrones da morte hondureños, sufriu en carne propia esa capacitación. Almendares conversou comigo desde a capital hondureña, Tegucigalpa: "É mentira que o pobo está apoiando o golpe. Iso non é verdade. Os que están apoiando son na súa maioría membros dos corpos de reserva militares, algunha xente da clase dominante e algunha xente que está a favor de reprimir ao pobo. De maneira que o golpe non ten apoio. Ten o apoio dos torturadores, dos mesmos golpistas e dalgunha xente que está á cabeza deste proceso e que foi adestrada na Escola das Américas. Temos que facer fincapé niso. Que necesidade de dar un golpe se se ten o apoio do pobo? Por que se opón a que se realice unha simple enquisa legal para preguntarlle á xente se está de acordo ou non en ter unha nova constitución? Non queren darlle nada ao pobo.?

O pai Roy Bourgeois naceu en Louisiana e ingresou á Igrexa Católica como sacerdote en 1972. Traballou en Bolivia ata que foi expulsado polo ditador dese país, o xeneral Hugo Banzer, un ex alumno da SOA. Ante o asasinato do Arcebispo Oscar Romeu e o homicidio de catro relixiosas católicas estadounidenses no Salvador en 1980, Bourgeois denunciou que algúns dos asasinos foran adestrados na Escola das Américas de Fort Benning. Logo de que en 1989 fosen asasinados no Salvador seis sacerdotes xesuítas, a súa caseira e a filla adolescente desta, Bourgeois fundou a organización SOA Watch (o Observatorio da Escola das Américas) desde onde xestou un movemento mundial para pechar a institución.

O xeneral Vásquez, quen encabezou o golpe hondureño, asistiu en dúas oportunidades á SOA: en 1976 e 1984. O xeneral da Forza Aérea Luís Javier Prince Suazo, quen tamén participou no golpe, recibiu adestramento na Escola das Américas en 1996.

A oficina do Observatorio da Escola das Américas na que traballa Bourgeois está situada a poucos metros das portas de Fort Benning. Nos últimos anos, o labor de Bourgeois viuse frustrada polo crecente hermetismo da SOA/WHINSEC. Bourgeois díxome: "É ben sabido en América Latina que esta institución é un escola de adestramento para golpistas. (…) Once ditadores pasaron polas súas aulas. Cada vez que nas últimas décadas houbo un golpe, como o que ocorreu agora en Honduras, comprobouse que existía unha conexión directa a esta Escola. (…) Pretenden darlle unha imaxe de institución democrática e transparente, pero fai máis de cinco anos que non nos brindan información sobre a identidade dos que se adestran alí. A semana pasada, con todo, tivemos un pequeno escintileo de esperanza cando a Cámara de Representantes de Estados Unidos aprobou unha emenda ao proxecto da Lei de Autorización en Materia de Defensa, pola cal obrigaríase ao Pentágono a divulgar os nomes, graos militares, cursos tomados e país de orixe de todos os que se adestran na institución. (…) Falan de transparencia e democracia, pero esta Escola é un impedimento á democracia e á gran transformación que se está dando en América Latina".

A emenda aínda debe pasar polo comité conxunto das dúas cámaras.

O pai Bourgeois fala coa mesma urxencia que o caracterizou desde que comezou o seu labor fai case tres décadas. Non é ningún descoñecido para as autoridades de Fort Benning, onde foi arrestado por primeira vez fai máis de 25 anos. Naquela oportunidade atopárono subido unha noite a unha árbore próxima aos cuarteis onde se aloxaban os soldados salvadoreños que estaban recibindo adestramento na SOA.

Desde o seu posto na árbore, Bourgeois transmitía a todo volume unha gravación da última homilía pronunciada polo Arcebispo Romero xusto antes de ser asasinado. As súas palabras estaban dirixidas directamente aos soldados salvadoreños: "No nome de Deus, no nome do noso pobo atormentado, que sufriu tanto e que eleva o seu queixume ao Ceo, úrxolles, suplícolles, ordénolles: paren a matanza".

Hoxe, a case 30 anos do asasinato de Romero, nun país veciño á súa patria salvadoreña, Estados Unidos ten a oportunidade de cambiar o rumbo e apoiar as institucións democráticas de Honduras. Ten a oportunidade de reverter o golpe.

Publicado o 30 de xuño de 2009
———————————
Denis Moynihan colaborou na produción xornalística desta columna.
© 2009 Amy Goodman

Texto en inglés traducido por Laura Perez e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Amy Goodman é a presentadora de Democracy Now!, un noticiero internacional diario dunha hora que se emite en máis de 550 emisoras de radio e televisión en inglés e en 200 emisoras en español. É coautora do libro "Standing Up to the Madness: Ordinary Heroes in Extraordinary Estafes", recentemente publicado en edición de peto.

Tradución ao español: Laura Pérez Carrara

Texto en Galego traducido por Ártabra 21, utilizando os recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.

Democracy Now!
http://www.democracynow.org/

Difundindo Democracy Now! desde Galiza
http://democracia-xa.blogspot.com/
_______________